De sneeuw is deze morgen de spelbreker.  Mijn hele werkschema valt in duigen. Maar eerst wil ik het verhaal van gisteren afmaken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen we alleen waren in de auto vloog het eruit. Zijn ze niet geschaamd, mij van drie maanden vooraf een datum en een uur geven en dan zeggen dat ik drie dagen te vroeg ben.  Ik heb hen het  briefje  met de afspraak erop onder de neus geduwd maar ze bleven hardnekkig.  Madammeke je zal vrijdag moeten terugkomen. 

Dat was teveel voor mij.  Ik heb het uitgeroepen…dat ik vrijdag terugkom…je ziet da van hier.  Als de dokter mij vandaag er niet  bij neemt dan ben ik weg maar vrijdag kom ik niet. De verpleegster schrok van mij en is binnen gegaan bij de dokter en een beetje daarna kwam ze terug om in mijn oor te fluisteren dat hij mij tussenin zou onderzoeken.  Geen vijf minuten later kwam de dokter mij persoonlijk ophalen.  Daarmee was mijn ‘colère’ niet  gekoeld.  Ik weet niet welke zottigheden ik allemaal naar zijn kop heb geslingerd.  Ze moeten het maar weten.  In St jan…’t altijd wel iets dat misloopt.  Maar de dokter bleef rustig en probeerde mij te doen lachen.  Dat lukte hem niet. Hij beloofde dat hij de administratie op de vingers zou tikken. Daar ben ik vet mee.  
Er was ook nog een fabeltje over iemand met juist dezelfde naam als ik en dat zou verwarring hebben gebracht.  Ik heb hun gezegd dat ze dat de ganzen maar moesten wijsmaken.
Nu moet ik op 18 januari terug voor een korte opname.  Ik moet een nieuwe 'paece-maker' geplaatst worden.  De oude is versleten en vandaar komen mijn problemen.  

Tegen dat we thuis waren was ze weer de oude taaie brok  van gewoonte.  Als je daar aan raakt heb je het geweten hoor.  Op het eerste zicht zou je het haar niet toegeven hoor.  Maar ja niets is zoals het lijkt te zijn.

Vandaag is het ook de laatste les van het eerste deel van 'fotoshop elements'.  We krijgen geen nieuwe theorie maar mogen onze problemen voorleggen en oefeningen maken.