Robert Nesta (Bob) Marley (Nine Miles, 6 februari 1945 – Miami, 11 mei 1981) was een Jamaicaans reggae-artiest. Hij was een van de belangrijkste verantwoordelijken voor de doorbraak van reggae buiten Jamaica en gold tevens als belangrijk voorvechter van het rastageloof.

Om twee minuten voor half drie 's nachts werd, in Jamaica te Nine Miles in de provincie Saint Ann, Robert Nesta Marley geboren. Zijn moeder, het 18-jarige donkere tienermeisje Cedella Malcolm, was van Afrikaanse afkomst; zijn vader, de 50-jarige blanke Captain Norval Marley, had Engelse ouders. Norval was supervisor voor de Britse koloniale macht op het gebied van landbouw. Vrijwel direct na de geboorte van Bob verhuisde hij naar Kingston. Bob zou hem later slechts sporadisch zien. Hij overleed toen Bob tien was. Volgens Bobs moeder had Bob Marley zijn zachtaardige karakter en geringe lichaamslengte geërfd van zijn vader.

Bob praatte veel over muziek met Clarence Malcolm (een familielid), een voormalige gitarist. Op zijn tiende, terwijl hij nog op een armoedig schooltje zat, verdiende Bob een pond met zingen op straat. Zijn gitaar maakte hij van afval. Hij had veel vrienden en was een mooie, aardige jongen. Zijn beste vakken waren Wiskunde en Frans, maar hij ging liever voetballen.

In 1962, het jaar dat Jamaica onafhankelijk werd, nam Bob Marley solo zijn eerste single op Judge Not. Later dat jaar volgden nog twee andere nummers, echter zonder succes. Na al een tijdje met Bunny Livingston te hebben opgetrokken, besloten de twee om samen met Peter Tosh, een andere jongen uit de buurt een groep op te richten. Ze noemden zichzelf de Wailing Rudeboys, later werd dit The Wailers. Hun eerste opname was Simmer Down (1964) voor het Studio One label van Clement "Coxsone" Dodd, één van de meest succesvolle producers van dat moment. Het nummer werd al snel een succes en vanaf dat moment waren The Wailers niet langer weg te slaan uit de Jamaicaanse hitlijsten. Deze eerste Wailers songs waren gebaseerd op de populaire dansmuziek ska. De relatie tussen de Wailers en hun producer verslechterde echter na enkele jaren. Niet alleen bleven de rechten voor de nummers in handen van Clement Dodd, ook betaalde hij hun slechts een fractie van datgene hij verdiende aan de hits. Ontevreden over deze situatie besloten de Wailers in 1967 om een eigen muzieklabel op te richten.

Bob Marley trouwde op 10 februari 1966 met Rita Anderson; een jaar later werd hun eerste kind geboren. Onder invloed van Rita kreeg Marley belangstelling voor de Rastafari-beweging. Hij zou later uitgroeien tot een van de bekendste uitdragers van dat geloof.

In 1962, het jaar dat Jamaica onafhankelijk werd, nam Bob Marley solo zijn eerste single op Judge Not. Later dat jaar volgden nog twee andere nummers, echter zonder succes. Na al een tijdje met Bunny Livingston te hebben opgetrokken, besloten de twee om samen met Peter Tosh, een andere jongen uit de buurt een groep op te richten. Ze noemden zichzelf de Wailing Rudeboys, later werd dit The Wailers. Hun eerste opname was Simmer Down (1964) voor het Studio One label van Clement "Coxsone" Dodd, één van de meest succesvolle producers van dat moment. Het nummer werd al snel een succes en vanaf dat moment waren The Wailers niet langer weg te slaan uit de Jamaicaanse hitlijsten. Deze eerste Wailers songs waren gebaseerd op de populaire dansmuziek ska. De relatie tussen de Wailers en hun producer verslechterde echter na enkele jaren. Niet alleen bleven de rechten voor de nummers in handen van Clement Dodd, ook betaalde hij hun slechts een fractie van datgene hij verdiende aan de hits. Ontevreden over deze situatie besloten de Wailers in 1967 om een eigen muzieklabel op te richten.

Bob Marley trouwde op 10 februari 1966 met Rita Anderson; een jaar later werd hun eerste kind geboren. Onder invloed van Rita kreeg Marley belangstelling voor de Rastafari-beweging. Hij zou later uitgroeien tot een van de bekendste uitdragers van dat geloof.

1972 was een goed jaar voor de Wailers. Tijdens een verblijf in Londen ontmoetten ze Chris Blackwell, eigenaar van Island Records. Hij had al enkele nummers van de Wailers gehoord en was ook onder de indruk van hun stoutmoedige en zelfverzekerde houding. Hij besloot het erop te wagen en bood hen een contract en een bedrag van 8000 pond aan om een album op te nemen. Het was voor het eerst in de geschiedenis dat een gerenommeerd label een platencontract aan een reggaeband gaf. Ze keerden terug naar Jamaica en gingen onmiddellijk aan de slag in de studio. Het eerste album Catch a Fire was geen groot succes. Er waren in een jaar maar 14.000 exemplaren verkocht. Voordien verscheen reggae alleen op singles of goedkope compilatiealbums en werd buiten Jamaica meestal als een vorm van novelty-muziek beschouwd.

In 1973 verlieten zowel Peter Tosh als Bunny Livingston de groep om een solocarriëre uit te bouwen.

In 1974 gaf Marley de groep een nieuwe 'look'. Doordat de vocale ondersteuning van Peter en Bunny wegviel, besloot Bob om zangeressen Rita Marley, Marcia Griffiths en Judy Mowatt (samen de I-Threes) in de band op te nemen. Het eerste album dat in de nieuwe bezetting werd opgenomen, was het alom geprezen Natty Dread. Het nummer No Woman, No Cry uit dit album zou hun eerste internationale hitsingle worden. Met nieuwe energie en een opeenvolging van internationale tours tilde Bob de reggaestijl naar internationaal niveau. In 1976 was er een heuse reggae-mania in de Verenigde Staten en Bob Marley & The Wailers werden door Rolling Stone Magazine uitgeroepen tot "band van het jaar".

In december 1976 werd een aanslag gepleegd op Marley en zijn familie. Schutters slopen het huis binnen en losten meerdere schoten op Bob. Hij werd wel geraakt in zijn buik en arm, maar was niet in levensgevaar. Hoewel hij volgens sommigen wist wie de daders waren heeft hij de politie niet ingelicht, omdat dit volgens hem niets zou oplossen. De precieze omstandigheden rond deze aanslag blijven tot op vandaag onbekend, maar er wordt aangenomen dat het om een politiek geïnspireerde aanval ging. Door deel te nemen aan het Smile Jamaica concert, georganiseerd door de toenmalige eerste minister enkele dagen later, vonden bepaalde groeperingen dat Bob duidelijk een kant had gekozen.

Ondanks de aanslag en de opgelopen verwondingen besloot Bob toch deel te nemen aan het concert. Hij wou de mensen laten zien dat 'politricks' hem niet konden tegenhouden. Echter voor zichzelf had hij besloten dat het beter zou zijn om Jamaica voor een tijdje te verlaten. Vrijwel onmiddellijk na het optreden nam hij het vliegtuig richting Londen. Tijdens hun verblijf in Londen namen Bob en de Wailers de nummers op die op beide albums Exodus en Kaya kwamen. Enkele van deze nummers verwijzen duidelijk naar de moordaanslag.

Na bijna 16 maanden in het buitenland te hebben verbleven, trad Bob in april 1978 voor het eerst terug op in Jamaica op het One Love Peace Concert. Het was een concert om de wapenstilstand tussen de twee belangrijkste politieke groeperingen in Jamaica te onderstrepen. Vlak voor het einde van zijn optreden vroeg hij de politieke leiders, die beiden uitgenodigd waren, op het toneel te komen. Daar liet hij de twee aartsvijanden elkaar de hand schudden met de boodschap: One Love. Later dat jaar kreeg Bob "the Peace Medal of the Third World" van de Verenigde Naties.

Een andere gebeurtenis waaraan door de rasta's een groot symbolisch belang werd gehecht was in 1977, toen Bob de ring werd overhandigd die afkomstig was van de Ethiopische keizer Haile Selassie, die in 1975 was gestorven.

In het najaar van 1978 begon Bob aan een droomproject van hem te werken: een eigen opnamestudio. De studio werd gebouwd op de benedenverdieping van zijn huis in 56 Hope Road in Kingston. De studio werd Tuff Gong Studio genoemd, naar Bob's bijnaam toen hij in Trenchtown leefde. Toen de studio afgewerkt was, begonnen ze vrijwel onmiddellijk met de opnames voor hun volgende plaat, Survival. Om dit album te promoten volgde in 1979 een uitgebreide tour door de VS.

In 1977 kreeg Bob Marley last van een wondje aan zijn grote teen. Hij nam aanvankelijk aan dat het een voetbalblessure was maar toen de wond niet genas werd de diagnose melanoom (huidkanker) onder zijn nagel gesteld. Hij wilde de teen niet laten amputeren omdat dat in strijd met zijn geloofsovertuiging was. De kanker sloeg vervolgens over naar zijn maag, zijn longen en zijn hersenen. In 1980 stortte hij tijdens het joggen in ten gevolge van een hersentumor. Volgens dokters had hij niet langer dan drie weken meer te leven. Toch stond Bob erop verder te reizen voor zijn volgende concert. Hij gaf zijn allerlaatste concert op 23 september in Pittsburgh, VS. Hierna werd hij te ziek om nog verder op te treden. Hij ging voor behandeling naar Duitsland, waar ook longkanker en maagkanker werden geconstateerd. Hij besloot terug te vliegen naar Jamaica om daar te sterven, maar kwam niet verder dan Miami waar hij op 11 mei 1981 overleed. Zijn lichaam werd bijgezet in een mausoleum in zijn geboortedorp.

Sandrine Van Handenhoven (3 juli 1984) is een Belgische zangeres en omroepster bij televisiezender één. Ze is de zus van de voetballer Gunther Van Handenhoven.
Sandrine nam in 2004 deel aan de Vlaamse talentenjacht Idool. Ze werd door velen beschouwd als de winnares, maar uiteindelijk werd ze derde. Aanvankelijk zou platenfirma Sony-BMG maar één contract uitreiken, aan de winnaar, maar besloot Sandrine ook een contract aan te bieden.
In juli 2005 kwam haar eerste single uit, Goosebumps. De single, geschreven door de Britse zangeres Beverly Knight, behaalde de vierde plaats in de Vlaamse hitlijst. Hierna kreeg zij een een TMF-award en een Zamu-award. In het najaar van 2005 verscheen haar eerste CD, That's Me .Haar single uit 2006, Story of Us, was de soundtrack van de film Windkracht 10- Koksijde Rescue. In 2007 vormde Van Handenhoven een eigen band, met muzikanten als Patrick Dorcean (Zap Mama), Nina Babet (Ozark Henry), Daniel Romeo (Axelle Red) en Hans Francken (Clouseau).
Sandrine nam in 2007 deel aan het tweede seizoen van de televisiedanswedstrijd Sterren op de Dansvloer op VTM waarin zij als eerste werd weggestemd. In februari en maart 2008 nam Van Handenhoven deel aan de Vlaamse voorrondes van Eurosong. Ze won de vierde voorronde en werd uiteindelijk tweede in de finale met het nummer I Feel The Same Way. Vanaf mei 2008 zal Sandrine ook te zien zijn als omroepster bij één.

UB40 is een reggae- en popgroep uit Birmingham, Groot-Brittannië. UB40 is opgericht in 1978. In de bijna 30 jaar van haar bestaan heeft de band verschillende grote hits gehad, waaronder meerdere nummer 1-noteringen, voornamelijk coverversies.
De naam UB40 is ontleend aan een voormalig formulier van de Engelse sociale dienst om een werkloosheidsuitkering (Unemployment Benefit: UB) aan te vragen. De band heeft een sterk multicultureel karakter, zowel in de samenstelling als in de muziek.

Zanger Justin Timberlake gaat een MTV-serie produceren gebaseerd op een Nederlands concept.

Het reality-programma luistert naar de naam The Phone (de telefoon) en begint met twee verborgen mobiele telefoons die op verschillende plaatsen in een stad beginnen te rinkelen. Wie opneemt krijgt de mogelijkheid een geldbedrag te winnen door binnen een bepaalde tijd opdrachten uit te voeren.

The Phone, destijds uitgezonden door Nederland 3, was in Nederland geen kijkcijfercanon. Het programma wist wel een prestigieuze Gouden Roos in de wacht te slepen.

De beroemde Turkse sopraan Leyla Gencer is gisteren op 79-jarige leeftijd overleden in haar woning in Milaan. Dat heeft het beroemde operahuis La Scala meegedeeld. La Scala eerde Gencer als "één van de meest ontroerende stemmen van haar tijd". Een culturele stichting in Istanboel, die verantwoordelijk is voor een zangconcours dat haar naam draagt, maakte bekend dat de as van de operazangeres wordt uitgestrooid in de Bosporus.

Leyla Gencer werd in 1928 geboren in Istanboel. De operazangers, die bijnamen als "de Turkse diva" en "de koninging" meekreeg, zou vanaf de jaren vijftig haar carrière uitbouwen in Italië. Ze vertolkte meer dan zeventig rollen en zong in de meest befaamde operahuizen ter wereld, maar ze wordt vooral geassocieerd met haar bijdrages aan opera's van Donizetti. In de jaren tachtig beëindigde Gencer haar carrière op het podium en ging ze zich toeleggen op de begeleiding van jong talent.

Enrique Miguel Iglesias Preysler (Madrid, 8 mei 1975) is een Spaans zanger.

Enrique Iglesias is de jongste zoon van Julio Iglesias en Isabel Preysler. Iglesias heeft een oudere zus, journaliste Isabel Chabeli Iglesias (1 augustus 1971, Estoril) en een oudere broer, zanger Julio José (25 februari 1973, Madrid). Toen Enrique 3 jaar was gingen zijn ouders uit elkaar.

Enrique's moeder heeft nog twee dochters uit latere relaties: Tamara Fálco en Ana Boyer. Zijn vader heeft ook nog vijf kinderen met de Nederlandse Miranda Rijnsburger: Miguel Alejandro (7 september 1997, Miami), Rodrigo (3 april 1999, Miami), de tweeling Cristina en Victoria (1 mei 2001, Miami) en Guillermo (5 mei 2007, Miami).

Enrique heeft vanaf 2002 een relatie met de Russische tennister/model Anna Kournikova. Ze leerden elkaar kennen op de set van de videoclip voor zijn hit Escape. Geruchten dat de relatie zou zijn verbroken bleken een grap te zijn van Kournikova en haar vriend zelf. Anna en Enrique zijn verloofd. Enrique werd in september 2005 gekroond tot 'meest sexy vrijgezel' door het Spaanse tijdschrift People en Espanol. Hij werd geprezen om zijn 'smeulende uiterlijk en zijn succesvolle crossover uitstraling'. In juni 2007 verscheen zijn nieuwe album Insomniac waarvan de eerste single 'Do You Know (Ping Pong Song)' een grote hit werd. Op 19 november 2007 gaf hij zijn tweede concert in Nederland in Ahoy Rotterdam. Eerder stond hij in 2002 in dezelfde zaal.