Ullman werd geboren Slough. Ze begon haar carrière in het theater, waar ze met het stuk Four in a Million een prijs voor meest veelbelovende nieuwe actrice won. Ze maakte haar televisiedebuut samen met Rik Mayall in een serie genaamd Kick Up the Eighties. Ook speelde ze met Lenny Henry in Three of a Kind, waarvoor ze een BAFTA TV Award won. In 1983 had Ullman succes als zangeres toen het platenlabel Stiff Records een aantal platen van haar uitbracht. Vooral "Breakaway" en "They Don't Know" (beide geschreven door Kirsty MacColl) en de cover van het Madness-nummer "My Guy" werden hits. In de videoclip van "They Don't Know" trad Paul McCartney kort op.

In de Verenigde Staten won Ullman met haar televisieshow The Tracey Ullman Show drie Emmy Awards en een Golden Globe. Tussen 1996 en 1999 speelde ze in haar eigen televisieshow Tracey Takes On... (2 Emmy's). Ook vervulde ze een terugkerende gastrol in de televisieserie Ally McBeal als Tracey Clark, de therapeute van Ally, waarvoor ze in 1999 haar zesde Emmy won. Verder won ze in diverse series en films in totaal 10 American Comedy Awards.

Daarnaast speelde Ullman in vele speelfilms, waaronder I Love You to Death, Robin Hood: Men in Tights, Household Saints en A Dirty Shame. In 2007 speelt ze moeder natuur in Amy Heckerling's I Could Never Be Your Woman.

Ze is sinds 1993 getrouwd met televisieproducent Allan McKeown, waarmee ze twee kinderen heeft (Mabel en John.). In 2003 werd Ullman genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger.

De band werd in 1997 opgericht door Tom Higgenson, Dave Tirio, Steve Mast en Ken Fletcher. Ondertussen zijn Steve Mast en Ken Fletcher uit de band gestapt en vervangen door Mike Retondo ,De'Mar Hamilton en Tim Lopez.

Hun eerste volledige album Come on Over werd in 2000 gereleased. Voor deze tijd hadden ze slechts succes met enkele losse nummers. Na dit debuutalbum volgden er nog 3 alsook een EP en enkele singles. Op dit moment tourt de band rond met andere bands in hetzelfde muziekgenre.

Op het album All That We Needed uit 2005 staat de ballad Hey there Delilah, dat een beetje uit de toon valt bij de rest van het repertoire van de band. Het nummer werd in eerste instantie dan ook niet opgemerkt, maar het werd tijdens de controversiële zomertournee van 2007 alsnog door het publiek opgepikt en haalde in juli al de eerste plaats in de Billboard Hot 100. In september bereikte de plaat ook de Nederlandse hitlijsten.

Roberta Flack groeide op in Arlington, Virginia. Vanaf haar negende volgde ze pianolessen en toen ze 13 was, mocht ze haar moeder Irene vervangen als organiste bij het kerkkoor. Omdat ze als kind enkele klassen mocht overslaan, mocht ze op 15-jarige leeftijd al naar het conservatorium, waar ze drie jaar later afstudeerde. Voordat ze doorbrak in de muziek, heeft ze nog vijf jaar Engels en muziekles gegeven middelbare scholen. Hoewel ze zich aanvankelijk op jazz en klassiek repertoire richtte, schakelde ze langzamerhand over op popmuziek. Hierin werd ze ook gestimuleerd door haar zangleraar. Zo ging ze in clubs als pianiste en zangeres optreden.

Roberta werd in 1968 ontdekt door de jazzmuzikant Les McCann. In 1971 kwam ze al met een paar covers van bekende hits in de Billboard Hot 100 die ze samen zong met Donny Hathaway, een oud-klasgenoot van haar. Haar grote doorbraak kwam echter pas in 1972 toen ze een Amerikaanse #1-hit scoorde met The first time I saw your face. Dat nummer was al in 1969 opgenomen, maar werd drie jaar later pas populair, omdat het in de film Play misty for me van Clint Eastwood werd gebruikt. Het nummer leverde zelfs twee Grammy's op.

Ze is waarschijnlijk het meest bekend van haar nummer Killing me softly with his song, dat in 1973 tot #3 in de Top 40 kwam, en in 1996 in uitvoering van de Fugees zelf op #1 kwam. In Nederland had ze ook nog een hit met Feel like makin’ love. In haar thuisland Amerika haalden beide nummers de hoogste positie van de Billboard Hot 100. Negen jaar na Feel like makin’ love stond Roberta nog eens in de Top 40 met het nummer Tonight I celebrate my love, een duet met Peabo Bryson. Na dat nummer werd het stil rondom Roberta Flack, zowel in Nederland als in de Verenigde Staten. In 1991 (ze was toen 52 jaar) stond ze in Amerika nog eens op #6 met Set the night to music, een duet met Maxi Priest, maar dat nummer heeft in Nederland de hitlijsten niet gehaald. Haar meest recente album is Holiday, een cd met kerstliedjes uit 2003.

De vijf oorspronkelijke leden, Eddie Levert, Walter Williams, William Powell, Bill Isles en Bobby Massey, kenden elkaar van de middelbare school. In 1958 werd de zanggroep opgericht in Canton, Ohio als The Triumphs. Later veranderden ze dit in The Mascots. Onder die naam bracht de groep in 1961 de eerste single uit, "Miracles". Het nummer werd opgepikt door de in Cleveland uitzendende diskjockey Eddie O'Jay, die de groep regelmatig zou draaien. Ten ere van hem veranderde de groep in 1963 de naam definitief naar The O'Jays. Onder deze naam hadden ze hun eerste hit, "Lonely Driver" uit 1963. In 1965 volgde het debuutalbum, Comin' Through. Dat jaar verliet Isles de groep, waardoor The O'Jays werden teruggebracht tot een kwartet.

In 1967 had de groep zijn eerste toptienhit, "I'll Be Sweeter Tomorrow (Than I Was Today)". Ze hadden echter moeite het succes van deze single te evenaren en overwogen te stoppen, totdat ze Gamble & Huff ontmoetten. Met hun ondersteuning brachten The O'Jays enkele singles uit.

The O'Jays, inmiddels een trio door het vertrek van Massey, debuteerden in 1972 op het label van Gamble & Huff, Philadelphia International, met het album Back Stabbers. Het album maakte van The O'Jays een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Philadelphia soul. De titeltrack en het eveneens van dit album afkomstige "Love Train" werden grote hits. Gedurende de jaren zeventig had de groep een reeks van hits in de Verenigde Staten, waaronder "Put Your Hands Together", "For the Love of Money", "Let Me Make Love to You", "Give the People What They Want" en "I Love Music".

In 1977 stierf Powell aan kanker en werd vervangen door Sammy Strain, afkomstig van Little Anthony & The Imperials. In deze samenstelling bracht de groep nog verscheidene albums en singles uit, maar met minder succes. De laatste topvijfhit in de VS was "Use Ta Be My Girl" uit 1978. In 1987 maakte de groep een comeback met het R&B-album Let Me Touch You, waarop "Lovin' You" stond, een nummer dat op de eerste plek belandde van de R&B-hitlijsten. In latere jaren brachten ze minder albums uit, maar bleven een succesvolle live-act.

In 2005 werden The O'Jays opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.