René Froger werd geboren en groeide op in de Amsterdamse wijk de Jordaan. Zijn vader, Bolle Jan, had er een café. In dat café begon Froger al als kind te zingen. Als kind won hij een talentenjacht en als prijs mocht hij meedraaien met Ted de Braak en Mini en Maxi.

In 1987 kwam de debuutsingle van Froger uit, Love Leave Me. Dit nummer kwam niet verder dan de tipparade. Een jaar later scoorde hij zijn eerste Top 40-hit met Winter in America (een cover van Doug Ashdown). Zijn eerste en enige nummer één-hit in Nederland scoorde hij in 1989 met het nummer Alles kan een mens gelukkig maken, samen met Het Goede Doel.

Sinds 1989 scoorde Froger nog tientallen grote en kleinere hits in Nederland. In 2003 kwam Froger met een eigen realityshow op SBS 6 (Puur Froger).

Na zijn concerten in de Amsterdam Arena (2004/2005) ging Froger eind 2005 met zijn nieuwe tour "Pure & More" weer de theaters in. Sinds 2005 vormt hij ook met collega's Gerard Joling en Gordon de gelegenheidsformatie De Toppers waarmee jaarlijks wordt opgetreden. In september 2007 kwam hij weer met een Nederlandstalige plaat: Doe maar gewoon. Ook zal hier een album op volgen.

René Froger heeft als acteur enkele gastrollen gespeeld. Zo had hij een klein rolletje in de film Filmpje! (1995) van Paul de Leeuw en heeft hij een keer meegespeeld in de Nederlandse detectiveserie Baantjer, waarin hij een doodgeslagen duivenmelker speelt.

Op 6 juni 2005 werd door het management van Froger bekendgemaakt dat de zanger prostaatkanker heeft. De kanker was in een vroeg stadium ontdekt en kon goed behandeld worden.

In het najaar van 2006 kreeg René last van zijn luchtwegen, waardoor hij op 29 november van dat jaar bekend maakte dat hij de kerstoptredens in Ahoy af moest zeggen.

Als tiener speelde Willy in een band, Billy and the Kids. Hij verhuisde naar Londen waar hij een band wilde opstarten, maar er niet in slaagde om muzikanten met eenzelfde visie te vinden. Uiteindelijk belande hij in San Francisco, waar hij een band oprichtte samen met Ruben Siguenza en drummer Tom "Manfred" Allen. De band trad op onder de namen Billy DeSade & the Marquis en de Lazy Eights voordat ze de naam Mink DeVille aannamen. De band verhuisde naar New York, waar ze een rol speelde als een van de pioniers van punk en een van de originele huisbands waren van CBGB, de legendarische New Yorkse nachtclub die een grote rol heeft gespeeld in het ontstaan van punkmuziek, midden jaren 70.

Een typisch nummer van DeVille (in hoeverre ook maar een van zijn nummers 'typisch' genoemd zou kunnen worden) is gevuld met veel romantische overtuiging en hunkering. Latin, bluesriffs en invloeden van country zijn te herkennen. Spanish Stroll was een hit in de V.S. en het Verenigd Koninkrijk in 1978. Storybook Love (genomineerd voor een Academy Award in 1987) is gebruikt in de film The Princess Bride. DeVilles Just to Walk that Little Girl Home (geschreven met Doc Pomus) in de film The Pope of Greenwich Village en It's So Easy in de film Cruising.

Waarom DeVille minder populair is (gezien zijn invloed), dan, bijvoorbeeld Bruce Springsteen, en waarom DeVille bekender is in Europa dan in Amerika, zal voor zijn fans altijd een raadsel blijven. DeVille heeft vele jaren onder zijn drugsverslaving geleden, wat zijn carrière tevens beïnvloed heeft. Onder muzikanten en liedjesschrijvers, is hij zeer gerespecteerd.

DeVille woont tegenwoordig in New Orleans, Louisana.

Toto ontstaat in 1976 te Los Angeles, wanneer David Paich en Jeff Porcaro samen een band beginnen. Paich en Porcaro zijn op dat moment al gewaardeerde sessiemuzikanten voor onder andere Steely Dan, maar ze willen graag zelf een band beginnen. De eerste contouren tekenen zich tijdens de opnamen van het Silk Degrees album van Boz Scaggs, waarvoor Paich 8 van de 10 nummers (mede-)schrijft. Ook Porcaro en Hungate werken meer aan het album en de tour. Vooral Lowdown en Lido Shuffle (Jeff Porcaro's handelsmerk) laten al een beetje de latere Toto sound horen. High School vriend Steve Lukather en Jeff's broer Steve worden aan de band toegevoegd, als respectievelijk gitarist en toetsenist, en de uit Louisiana afkomstige zanger Bobby Kimball wordt als laatste aan de band toegevoegd. Grootheden als Michael McDonald en Kenny Loggins waren ook in de race voor de positie als leadzanger, maar de band was van mening dat Kimball's sound het beste bij de band paste (Michael McDonald is overigens nog wel te horen op het Toto-nummer "I'll Be Over You".)

Met Bobby Kimball is de band compleet. Toto is geboren.

In 1978 scoort Toto hun eerste hit met "Hold The Line", afkomstig van het debuutalbum "Toto". Voor dit album ontvangen ze een Grammy nominatie voor Best New Artist. Het succesvolle debuut wordt opgevolgd door "Hydra" (1979) en "Turn Back" (1981). Hun vierde plaat, die in 1982 onder de toepasselijke naam "Toto IV" uitkomt, leidt tot de grote doorbraak voor de Californische rockband. Het album bevat onder andere de hits "Africa" en "Rosanna". De titel van dit laatste nummer komt van actrice Rosanna Arquette, die ten tijde van de opnames van het album regelmatig uitging met Toto-toetsenist Steve Porcaro. Het nummer gaat echter niet over de actrice, maar over drie verschillende meisjes. Schrijver David Paich, op de officiële Toto-website, over het nummer: "Rosanna is about three girls that I knew all rolled into one. After I met Rosanna Arquette, I think I just stole her name and stuck it on there." Het album bereikt de status van dubbel platinum en de band ontvangt maar liefst zes (!) Grammy Awards, te weten 'Album of the year', 'Record of the year' (voor de single "Rosanna"), 'Producer of the year', 'Best Engineered Recording', 'Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocals' (wederom voor "Rosanna") en 'Best Vocal Arrangement' (opnieuw "Rosanna"). Daarnaast krijgt Steve Lukather nog een Grammy voor 'Best Rhythm and Blues Song' ("Turn Your Love Around", welke hij samen met Jay Graydon en Bill Champlin schreef). Dit ongelooflijke Grammy succes is door slechts twee artiesten overtroffen: Michael Jackson in 1983 en Carlos Santana in 1999.

Vlak voor de "Toto IV" wereldtour, besluit bassist David Hungate uit de band te stappen. Hij is net vader geworden en voelt zich verantwoordelijk voor zijn gezin. Michael Porcaro, broer van Jeff en Steve, vervangt hem.

Door de jaren heen heeft de band moeite met het behouden van hun leadzangers. De eerste leadzanger, Bobby Kimball, wordt na een aantal jaren wegens overmatig cocaïnegebruik uit de band gezet en vervangen door Fergie Frederiksen, van de band 'Le Roux'. In 1984 wordt er hard gewerkt door Toto. Niet alleen produceren ze het boks-thema voor de Olympische Spelen van dat jaar ('Moodido - The Match'), maar er wordt ook een nieuw album uitgebracht, getiteld "Isolation". In 1985 werken David Paich en Steve Porcaro namens Toto mee aan "We Are The World" van USA for Africa.

Na "Isolation" moet Frederiksen plaatsmaken voor Joseph Williams (zoon van de beroemde componist John Williams). Joseph heeft op twee Toto-albums gezongen ("Fahrenheit" uit 1986 en "The Seventh One" uit 1988) en heeft enkele wereldtournees meegemaakt. Frederiksen is overigens ook nog te horen op "Fahrenheit", maar niet als leadzanger. In 1987 vertrekt ook tweede toetsenist Steve Porcaro. Hij gaat zijn droom achterna: het schrijven van filmmuziek. Hij blijft echter tot de dag van vandaag meespelen op nieuwe studioalbums van Toto. "The Seventh One" wordt één van de populairste Toto albums, met hits als "Pamela" en "Stop Loving You". Voor het eerst in het bestaan van de band, stapt Toto af van hun principe dat ze uitsluitend 'luchtige' muziek maken, zonder protestboodschappen en maatschappelijke aanklachten. De liefdesteksten zijn nog steeds aanwezig, maar met name in "Only The Children" en "Home of the Brave" worden toch maatschappelijke misstanden aan de kaak gesteld. Na een lange wereldtournee voor "The Seventh One", besluit Joseph Williams de band te verlaten en zich op een solo carrière te storten.

Voor de opvolger van "The Seventh One", "Past to Present" (1990), wordt de Zuid-Afrikaanse Jean Michael Byron door de platenmaatschappij aan Toto opgedrongen als nieuwe zanger. Dit is een steek in het hart van de Toto leden, omdat ze net weer aan tafel zaten met Bobby Kimball en hem min of meer gevraagd hadden weer terug te komen. Kimball begrijpt de onmacht van zijn vrienden en stapt uit het plan. De relatie tussen Toto en hun platenmaatschappij is intussen meer dan bekoeld, mede door financiële strubbelingen die zich al jaren eerder afspeelden. In 1992 verlaat Toto hun platenmaatschappij en beginnen ze cd's op te nemen in eigen beheer. Tot die tijd zitten ze echter nog 'opgescheept' met Jean Michael Byron. Byron zingt op "Past to Present" slechts vier nummers, aangezien het album voor de rest uit reeds eerder uitgebrachte nummers bestaat. De zanger met de kenmerkende enorme haarbos moet voor het volgende album, "Kingdom Of Desire" uit 1992 alweer plaatsmaken voor een ander. Besloten wordt gitarist Steve Lukather zelf de leadzang over te laten nemen. Na lang werken, schrijven en opnemen is het album "Kingdom of Desire" af en staat de wereldtournee gepland.

En dan slaat het noodlot toe.

Op 5 augustus 1992 werkt drummer Jeffrey Porcaro een half uurtje in de tuin van zijn huis in Californië, waarna hij naar binnen gaat en een douche neemt. Als hij na het douchen de trap af komt, zakt hij voor de ogen van zijn vrouw en kinderen in elkaar. Zijn vrouw belt de alarmdiensten en Porcaro's vader en broers, die op hun beurt de overige Toto bandleden bellen. Allen haasten zich naar het ziekenhuis. Hier krijgen ze de mededeling dat Jeff Porcaro, één van 's werelds beste drummers, een zeer gewild muzikant en een zeer geliefd mens onderweg naar het ziekenhuis aan de gevolgen van een hartaanval is overleden. Hoewel media claimen dat Porcaro aan de gevolgen van cocaïne overleden is, blijkt bij de autopsie dat hij simpelweg een slecht hart had en al ruim vijf jaar geen cocaïne had gebruikt. Later blijkt dat Porcaro's hart en bloedvaten een genetische afwijking vertoonden die, in combinatie met een allergische reactie op een sterk insecten-verdelgingsmiddel dat hij die middag bij het onderhouden van zijn tuin had gebruikt, de fatale hartaanval veroorzaakte.

Jeff Porcaro is slechts 38 jaar geworden.

Lang wordt er getwijfeld door de overgebleven bandleden of ze door moeten gaan nu hun drummer, broer en beste vriend overleden is. In de geest van Porcaro, die een bevlogen muzikant was, besluiten ze het album "Kingdom of Desire" gewoon uit te brengen en een jaar later weer op tournee te gaan. De Britse drummer Simon Phillips, die al enige tijd bekend was met Steve Lukather, door hun werk met Jeff Beck en Carlos Santana, wordt benaderd om Porcaro's plaats over te nemen en wanneer deze toestemt blijft Toto bestaan. Vanaf het eerste concert dat zonder Jeff Porcaro gespeeld wordt, vindt de groep altijd een moment om een nummer aan hun overleden vriend op te dragen. De woorden "This one is for (our brother) Jeff" klinken gegarandeerd één keer per optreden door de zaal, vaak voor het nummer "Kingdom of Desire", wat volgens Lukather het lievelingsnummer van dat album van Porcaro was.

In december 1992 organiseert de band een 'Tribute to Jeff' concert in Los Angeles, waar vele supersterren hun opwachting maken om de drummer te herdenken. Donald Fagen, Michael McDonald, James Newton Howard, Don Henley (The Eagles), Eddie van Halen (Van Halen), David Crosby (Crosby, Stills, Nash and Young), Denny Dias en George Harrison (The Beatles) zijn onder hen.

Na "Kingdom Of Desire" komt "Tambu" in 1995 uit met eveneens Lukather als lead-zanger. Voorafgaand aan het album "Mindfields" uit 1999 wordt er weer contact gezocht met Bobby Kimball, die op dat moment al jaren in Duitsland woont. De groep duikt samen met hun oorspronkelijke leadzanger de oefenruimte in en de klik die ze 20 jaar daarvoor ook al voelden, blijkt nog steeds aanwezig te zijn: Kimball komt terug als leadzanger van Toto. De klik blijft overigens niet onopgemerkt: "Mindfields" ontvangt een Grammy nominatie voor "Best Engineered Album, Non Classical".

Naast nieuwe studioalbums van Toto, brengt de groep regelmatig compilatie-albums, live-albums of film soundtracks uit. In 1993 komt "Absolutely Live" op de markt, in 1996 gevolgd door "Best Ballads". In 1997 verschijnt de soundtrack voor de film "Dune". Deze soundtrack is volledig van de hand van toetsenist David Paich en wordt ingespeeld door Toto. Artiest Brian Eno, bekend van glamrock groep Roxy Music, werkt ook mee aan dit project. In 2003 verschijnt de DVD "Live in Amsterdam", waar ook een cd van verschijnt.

In 1997 komt ook het album "Toto XX" uit. "Toto XX" is een speciaal soort compilatie-album. Het wordt uitgebracht ter ere van het twintigjarige bestaan van Toto en bevat nummers die de vorige albums (vreemd genoeg) nooit hebben gehaald. Daarnaast staan er vier live nummers op ("Africa", "On The Run", "Dave's Gone Skiing" en Afrikaans volksliedje "Baba Mnumzane"), waarvan "On The Run" ook nog nooit op een album is verschenen.

Na "Mindfields" blijft het een paar jaar stil rond Toto op het gebied van studioalbums. Wel brengt de groep het album "Livefields" uit (1999), met een registratie van een concert uit de tour van het album "Mindfields". In 2002 komen de rasmuzikanten weer terug met een, in drummer Simon Phillips's studio opgenomen, album, getiteld "Through The Looking Glass". Dit album bestaat volledig uit covers van bekende nummers, ter ere van de artiesten die die nummers geschreven hebben. Toto bestaat in 2002 als band 25 jaar en dit is hun manier van de mensen eren die ervoor gezorgd hebben dat ze überhaupt begonnen zijn met muziek maken (aldus Lukather tijdens het concert in Amsterdam in 2003). "While My Guitar Gently Weeps" van George Harrison en "Could You Be Loved" van Bob Marley zijn voorbeelden van nummers die door Toto gecoverd zijn voor dit album.

In 2006 verschijnt hun nieuwste album "Falling In Between". Dit album verschijnt bij rockplatenmaatschappij "Frontiers Records". Wederom bewijst Toto met dit album in alle muzikale stijlen thuis te zijn. Snoeiharde rock ("Falling in Between"), catchy poprock ("King of the World"), ballads ("Bottom of your Soul" en "Simple Life") en zelfs gospel ("Spiritual Man") passeren de revue op dit album. Op dit album maakt nieuwe toetsenist Greg Phillinganes ook voor het eerst zijn opwachting. Hij zou David Paich gaan vervangen tijdens de "Falling in Between Tour" en aangezien dit al van tevoren bekend was, werd hij ook gevraagd mee te spelen en te schrijven aan het nieuwe album. Phillinganes is toetsenist geweest van Stevie Wonder, Michael Jackson, Quincy Jones en Eric Clapton. Paich, die om privéredenen een tijdje wat minder wilde touren, heeft inmiddels de draad weer opgepakt, waardoor Toto nu bij tijd en wijlen weer met twee toetsenisten speelt. Een flashback naar vroeger, toen Steve Porcaro nog als tweede toetsenist bij de band zat. De huidige live-formatie wordt overigens gecompleteerd door zanger/gitarist Tony Spinner.

De bandleden hebben naast zijn eigen hits ook veel naam gemaakt als sessiemuzikant. Paich, Lukather en Jeff Porcaro zijn bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de muziek van bijna alle nummers op het legendarische Michael Jackson album "Thriller". Saillant detail: Lukather speelt op dit album naast gitaar ook basgitaar.

Hoewel grote hits de laatste jaren uitblijven, tourt de groep nog regelmatig de wereld rond. Nederland blijft een vaste landingsplaats voor minimaal één Totoconcert per tourjaar.

Begin 2008 zal een onlangs in Parijs opgenomen live-DVD worden uitgebracht ter gelegenheid van de "Falling In Between World Tour", waarvoor de groep momenteel de wereld rond tourt. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is zal de cd een volledige set bevatten; geen nummer (of solo) is eruit geknipt. Op de DVD is Leland "Lee" Sklar te zien, als vervanger van de aan zijn arm geblesseerde bassist Mike Porcaro. Sklar (bekend van o.a. de band van Phil Collins) is één van de meest gevraagde sessiebassisten ter wereld.

De dubbel-cd met het complete concert uit Parijs is op 29 oktober 2007 uitgekomen, de DVD op 25 februari 2008.

De dvd is in Europa en Japan zeer goed ontvangen.

Op dit moment geeft TOTO nog shows in Azië, daarna zal het rustig worden rond de band. Steve Lukather richt zich op zijn solo werk en heeft aangegeven dat TOTO misschien rond hun 35 jarig bestaan weer actief zal worden. Volgens Lukather is het op dit moment erg moeilijk aangezien hij het enige lid is dat alle optredens en dergelijke mee heeft gedaan. De laatste jaren werden veel bandleden (al dan niet tijdelijk) vervangen ivm familieomstandigheden en blessures.

Op 20 maart 2008 kwam er als ode aan de band een single uit gemaakt door circa 2000 Totofans van over de hele wereld.

Op 5 juni 2008 is bekend gemaakt dat de band TOTO ophoudt te bestaan. door alle wisselingen en blessures van bandleden is er van de originele bezetting nog maar een persoon over. (Steve Lukather). Lukather laat op zijn website weten dat het boek TOTO gesloten is.