Jimmy Cliff (Saint Catherine, 1 april 1948 als James Chambers) is een Jamaicaanse reggaezanger. Hij is vooral bekend van de hits Wild world en Reggae night.

Jimmy Cliff werd op 1 april 1948 in het Jamaicaanse Saint Catherine geboren als James Chambers. Op 14-jarige leeftijd verhuist hij naar de hoofdstad Kingston om een muzikale carrière op te bouwen. Daar neemt hij zijn artiestennaam "Jimmy Cliff" aan. Hij brengt twee singles uit die weliswaar niet succesvol zijn, maar hem wel in contact brengen met zijn ontdekker: Derrick Morgan. Hij brengt hem in contact met Leslie Kong. Hij produceert Cliffs single Dearest Beverley. Het nummer wordt een succes op Jamaica en Kong besluit na dit succes een eigen platenlabel op te richten: Beverley's. De samenwerking klikt goed en Kong blijft de platen van Jimmy Cliff produceren tot zijn dood in 1971. Andere nummers die Jimmy Cliff in deze periode opneemt, zijn onder andere Hurricane Hattie en Miss Jamaica. Buiten Jamaica blijven deze nummers onbekend.

In 1964 wordt Jimmy Cliff samen met Byron Lee & the Dragonaires uitgenodigd mede zijn land te vertegenwoordigen op de Wereldtentoonstelling in New York. De wereldwijde interesse in ska, waarop de organisatoren gehoopt hadden, bleef uit, maar de film This Is Ska die werd opgenomen, kwam onder de aandacht van het hoofd van Island Records, Chris Blackwell. Hij nodigde Cliff uit om zich in Engeland te vestigen en bood hem een platencontract aan. In 1966 verhuisde hij naar Londen. Zijn eerste grote succes buiten Jamaica kwam echter pas in 1968 toen hij met het nummer Waterfall een songfestival in Brazilië won.

Een jaar later volgt zijn wereldwijde doorbraak met Wonderful world, beautiful people. Hij is daarmee naast Desmond Dekker één van de eerste artiesten die de wereld kennis laten maken met reggae. In veel landen levert dit nummer zijn eerste hit op, ook in de Verenigde Staten. De opvolger Vietnam doet het daar vanwege het politieke karakter ervan, een stuk slechter. Het nummer wordt wel geprezen door Bob Dylan, die het het beste protestlied dat hij ooit gehoord heeft, noemt. In Nederland wordt Sufferin' in the land ook nog een klein hitje.

De Cat Stevens-cover Wild world betekent in 1970 voor Jimmy Cliff voorlopig zijn laatste grote internationale hit. In die zelfde tijd scoort Desmonds Dekker een grote hit met You can get it if you really want, dat oorspronkelijk van Jimmy Cliff is. Hoewel Cliff na deze nummers nog wel populair blijft in Nederland en Vlaanderen, heeft hij in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk tot 1994 geen hits meer. Hij verwierf nog wel bekendheid als hoofdrolspeler in de Jamaicaanse film The Harder They Come uit 1972. Het duurde tot 1975 voordat deze film bekend werd bij groter publiek. De soundtrack van de film was voor het grootste deel gevuld met nummers die door Jimmy Cliff werden gezongen. Ondanks het succes van de film, heeft hij geen vast carrière als acteur kunnen opbouwen.

Na nog een paar albums te hebben uitgebracht, maakte Jimmy Cliff, die inmiddels tot de Islam bekeerd was, midden jaren 70 een reis naar Afrika, op zoek naar zijn wortels. Na zijn terugkomst pakte hij de draad weer op. Begin jaren 80 vormde hij de groep Oneness die hem begeleidde bij concerten. In deze periode heeft Cliff een comeback in Nederland en Vlaanderen. In 1983 bereikte zijn Treat the youths right de hitparade. Het nummers was al erg populair in de Caraïben en wist dat dankzij een videoclip in Nederland ook te worden. Na dat nummer volgden nog Reggae night, Sunshine in the music en We all are one, afkomstig van de albums Special en The power and the glory. Hij werkte veel samen met oud-Wailer Peter Tosh en Kool & the Gang. Verder verzorgde hij in 1984 een optreden op Pinkpop en kreeg hij in 1986 een Grammy Award voor beste reggaealbum voor de lp Cliff Hanger. Datzelfde jaar speelde hij naast Robin Williams en Peter O'Toole in de komische film Club Paradise. Van deze film zong hij ook het titellied.

In de jaren 90 scoorde hij nog twee keer een hit met een lied uit een film. In Amerika en Engeland stond hij in 1993 na 23 jaar weer in de hitparade met de Johnny Nash-cover I can see clearly now. Dit nummer was afkomstig uit Cool Runnings, de film over het Jamaicaanse bobteam dat in 1988 aan de Olympische Winterspelen meedeed. In 1995 zong hij samen met Zuid-Afrikaanse muzikant Lebo M het nummer Hakuna Matata uit de Disneyfilm The Lion King. Dat nummer bereikte de elfde plaats in de Nederlandse Top 40 en de 46e in de Ultratop 50.

Hoewel Jimmy Cliff uit de schijnwerpers is verdwenen, maakt hij nog steeds muziek. Op zijn laatste album Black magic uit 2004 zingt hij onder andere duetten met Sting, Annie Lennox en Wyclef Jean. Op het album staan vooral nummers van zijn vorige album Fantastic plastic people uit 2002, maar dan in een elektronisch jasje, in plaats van reggae. Op dit album staat ook een duet met de in 2002 overleden Clash-zanger Joe Strummer, van wie dit één van zijn laatste opnames was.

De originele bandleden van 2 Unlimited Anita Doth en Ray Slijngaard hebben plannen voor een reünie. Volgens het management van Doth staat het plan nog in de kinderschoenen. De twee leden van de succesvolle Nederlandse danceformatie, die elkaar al jaren niet meer hadden gesproken, zijn in ieder geval weer 'on speaking terms'.

Grote show
Het initiatief komt van Slijngaard. "Inmiddels hebben ze een aantal keren met elkaar gegeten en voorzichtig gesproken over een reünie", legt de manager van Doth uit. "Het moet een grote show worden met dansers en alles erop en eraan. Anders doen we het niet. Ook moeten we een licentie afsluiten voor de naam 2 Unlimited met de eigenaren."

Belgisch idee
Het project en de naam 2 Unlimited werd in 1991 bedacht door de Belgische producers Jean-Paul De Coster en Phil Wilde. Het danceduo scoorde ruim vijf jaar lang internationaal hits met liedjes als 'No limit', 'Twilight zone' en 'The real thing'. Anita en Ray stopten twaalf jaar geleden vanwege ruzie en zakelijke en muzikale meningsverschillen. De Coster en Wilde bliezen twee jaar later met de zangeressen Romy van Ooijen en Marion van Iwaarden de groep nieuw leven in, zonder succes.

De Amerikaanse popster Madonna stelt alles in het werk om haar huwelijk met filmregisseur Guy Ritchie te redden. Dat heeft haar broer Cristopher Ciccone gezegd in het tv-programma Good Morning America.

Madonna's broer sprak over het boek dat hij schreef over de succesvolle carrière van zijn zus. 'Life With My Sister Madonna' ligt vanaf dinsdag in de Amerikaanse boekenwinkels.

In het boek openbaart Ciccone details over het seksleven van zijn zus en haar omgang met Hollywood-sterren zoals Sean Penn, Bruce Willis en Gwyneth Paltrow.

Whoopi Goldberg is binnenkort te bewonderen op Broadway. De 52-jarige actrice, die momenteel in Amerika te zien is als medepresentator van de dagelijkse talkshow The View, speelt vanaf 29 juli zes weken lang in de rollerskatemusical 'Xanadu'.

Goldberg, die de rol op zich zal nemen van Caliope, de gemene zus van de hoofdrolspeelster, was al eerder te zien in het beroemde New Yorkse theaterdistrict. In de jaren tachtig stond ze op het podium met haar soloshow 'The Spook'. In 2005 ging deze show in reprise ter ere van het twintigjarig bestaan van het Lyceum-theater. Ook speelde ze in de musicals 'A funny thing happened on the way to the forum' en 'Ma Rainey's black bottom'.

Een rechter in de Amerikaanse staat South Carolina heeft groen licht gegeven voor een veiling van eigendommen van James Brown. De veiling vindt donderdag plaats bij veilinghuis Christie's in New York.

Ruzie over nalatenschap
Voormalige zaakwaarnemers van de soulzanger probeerden de veiling tegen te houden. Zij vonden dat de rechter geen nieuwe executeurs van de nalatenschap had mogen aanwijzen. Nadat Brown in 2006 op 73-jarige leeftijd was overleden, kreeg zijn familie ruzie over de nalatenschap. Een rechter kende vervolgens de bezittingen toe aan een raad van onafhankelijke beheerders.

Schulden
In februari besloot de rechter dat een veiling noodzakelijk was om een deel van de schulden af te betalen die Brown na zijn dood heeft achtergelaten. Onder de 320 voorwerpen die onder de hamer gaan, bevinden zich onder meer een rode jumpsuit, een blauwe satijnen cape, onderbroeken, pyjama's, ongedekte cheques en meubels van de zanger.

De eerste editie van Werchter Boutique heeft iets meer dan 30.000 toeschouwers naar de festivalweide van Werchter gelokt. Onder hen enkele duizenden van Open Vld voor wie de partij op de festivalweide een ledendag georganiseerd had. Werchter Boutique is een initiatief van de organisatoren van Rock Werchter dat vooral mikt op gezinnen en levensgenietende popliefhebbers. Volgens burgemeester Dirk Claes (CD&V) van Rotselaar verloopt alles probleemloos en in een zeer ontspannen sfeer.

In totaal treden zondag acht groepen op. Hoogtepunt vanmiddag was het optreden van Tokio Hotel dat aanleiding gaf tot hysterische taferelen bij het jeugdige (en vrouwelijke) deel van het publiek.

De rockband The Who, die in de jaren zestig en zeventig hits scoorde met 'My generation' en 'I'm a boy', is zaterdag geëerd door bands als Foo Fighters, Incubus en Pearl Jam. De bands brachten tijdens een concert in Los Angeles hits van de Britse rockformatie ten gehore.

Daltrey en Townshend
Ook de twee overgebleven bandleden van The Who lieten van zich horen. Leadzanger Roger Daltrey en gitarist Pete Townshend sloten de avond af met een aantal klassiekers, waaronder 'Teenage Wasteland', 'The Seeker' en 'Two Thousand Years'. Drummer Keith Moon en bassist John Entwistle stierven in respectievelijk 1978 en 2002. Tijdens het concert werden videobeelden van hen vertoond.

Geen weemoed
Het optreden zorgde bij de 64-jarige Daltrey niet voor een gevoel van weemoed. "Ik heb een zeer bevoorrecht en fantastisch leven gehad", zei de muzikant voorafgaand aan het concert. "Ik mis mijn oude vrienden, maar ze zijn nog altijd bij me. Als we onze muziek spelen, klinken John en Keith daar altijd in door, dus het is net alsof ze nooit weg zijn geweest."

The Who viel na de oprichting in 1964 meerdere malen uiteen. Sinds 1999 heeft de band, die sinds 2002 uit Daltrey en Townshend bestaat, weer een aantal tournees afgewerkt. In het najaar gaat het tweetal op toer in de Verenigde Staten.

Mark Freuder Knopfler (Glasgow, 12 augustus 1949) is een Britse zanger en gitarist, vooral bekend als frontman van de Britse rockband Dire Straits.
Zijn beroemde gitaarspel lijkt een kruising tussen de zweverige Shadowssound van Hank B. Marvin en het fingerpickingspel van J.J. Cale. De lage neusstem van Knopfler roept herinneringen op aan Bob Dylan en eveneens J.J. Cale.

Dire Straits behaalde meteen groot succes met hun debuutalbum Dire Straits. Hierop staat onder meer het bekende "Sultans of Swing", wat hun in 1977 hun eerste platencontract opleverde. In 1985 verscheen Brothers in Arms, een van de eerste volledig digitaal opgenomen platen. Het album is met 269 weken in de Nederlandse Album Top 100 het langst genoteerde album aller tijden.

Naast zijn werk met Dire Straits bracht Knopfler een aantal soundtracks en later ook soloalbums uit. Daarnaast is hij een veelgevraagd sessie- en studiomuzikant. Hij schreef ook nummers voor andere artiesten waaronder "Private Dancer" voor Tina Turner en "I Think I Love You Too Much" voor de blinde bluesgitarist Jeff Healey. Hij werkte mee aan de albums Slow Train Coming en Infidels van Bob Dylan en trad op als producer voor onder andere Willy Deville, Aztec Camera en Randy Newman. Samen met Chet Atkins bracht hij een aantal albums uit waaronder Neck and Neck. In 2000 verscheen 'Sailing to Philadelphia' waarvan het titelnummer hem een kleine hit opleverde in verschillende landen.

In 2001 werd een dinosauriër met opvallende tanden naar hem vernoemd: Masiakasaurus knopfleri.

In 2003 werd Knopfler door Monica Beltran aangereden op zijn motor waarbij hij zeven ribben, zijn schouderblad en zijn sleutelbeen brak. Zeven maanden lang heeft Knopfler zijn werkzaamheden moeten staken en blies zijn tour ter promotie van zijn derde album af. Knopfler herstelde volledig.

Na het duetalbum "All The Roadrunning" (2006) met Emmylou Harris brengt Knopfler een vijfde solo-album uit op 14 september 2007. De opvolger van "Shangri-La" heeft de naam "Kill To Get Crimson" meegekregen en bevat 12 tracks. Ter promotie van dit album trad Knopfler op 29 en 30 maart 2008 en 31 maart 2008 op in Nederland in respectievelijk de Heineken Music Hall in Amsterdam en Ahoy in Rotterdam.

Willy DeVille, Amerikaans zanger en liedjesschrijver, geboren als William Borsay in Stamford, Connecticut op 25 augustus 1950.

Als tiener speelde Willy in een band, Billy and the Kids. Hij verhuisde naar Londen waar hij een band wilde opstarten, maar er niet in slaagde om muzikanten met eenzelfde visie te vinden. Uiteindelijk belande hij in San Francisco, waar hij een band oprichtte samen met Ruben Siguenza en drummer Tom "Manfred" Allen. De band trad op onder de namen Billy DeSade & the Marquis en de Lazy Eights voordat ze de naam Mink DeVille aannamen. De band verhuisde naar New York, waar ze een rol speelde als een van de pioniers van punk en een van de originele huisbands waren van CBGB, de legendarische New Yorkse nachtclub die een grote rol heeft gespeeld in het ontstaan van punkmuziek, midden jaren 70.

Een typisch nummer van DeVille (in hoeverre ook maar een van zijn nummers 'typisch' genoemd zou kunnen worden) is gevuld met veel romantische overtuiging en hunkering. Latin, bluesriffs en invloeden van country zijn te herkennen. Spanish Stroll was een hit in de V.S. en het Verenigd Koninkrijk in 1978. Storybook Love (genomineerd voor een Academy Award in 1987) is gebruikt in de film The Princess Bride. DeVilles Just to Walk that Little Girl Home (geschreven met Doc Pomus) in de film The Pope of Greenwich Village en It's So Easy in de film Cruising.

Waarom DeVille minder populair is (gezien zijn invloed), dan, bijvoorbeeld Bruce Springsteen, en waarom DeVille bekender is in Europa dan in Amerika, zal voor zijn fans altijd een raadsel blijven. DeVille heeft vele jaren onder zijn drugsverslaving geleden, wat zijn carrière tevens beïnvloed heeft. Onder muzikanten en liedjesschrijvers, is hij zeer gerespecteerd.

DeVille woont tegenwoordig in New Orleans, Louisana.

Na haar indrukwekkende passage op Rock Werchter vorig weekend stak Anouk ons tien exemplaren toe van haar dubbeldvd (met bonus-cd) Live At Gelredome. Dat is de registratie van twee uitverkochte concerten op 28 en 29 maart dit jaar tijdens de 'Who's Your Momma Tour' in het stadion van de Nederlandse eersteklasser Vitesse Arnhem.

Stuur voor vrijdag 18 juli een mail naar win@hln.be met als onderwerp het antwoord op de vraag 'Wat is de achternaam van Anouk?' Vermeld in de mail duidelijk je naam en adres en misschien ligt één van die prachtpakketten binnenkort in je bus. Succes!