.

Het vroege leven

Haar Cubaans-Amerikaanse [1] vader Emilio Diaz werkte als voorman voor een oliemaatschappij, en haar moeder Billie Early (het van wie voorgeslacht Engels omvat, Duits, en Inheemse Amerikaan) werkten als uitvoerende agent.

Op de leeftijd van 21, auditioned Diaz voor het Masker van Jim Carrey's. Aan haar eigen verrassing, en zonder vroegere acterenervaring, werd zij gegoten als vrouwelijk lood. Onmiddellijk na het krijgen van het deel, ondertekende zij omhoog voor acterenlessen.

In de loop van de volgende drie jaar, won zij rollen in laag-begroting, onafhankelijke films, zoals het Laatste Avondmaal, Voelend Minnesota, en zij is.

Zij herwon toen heersende stromingssucces met het Huwelijk van Mijn Beste Vriend en Er zijn iets over Mary, en won kritieke toejuiching voor het Zijn John Malkovich, die haar Beste Ondersteunende Actress benoemingen bij de Gouden Bollen, de Toekenning BAFTA en de SAG Toekenning verdiende.

Diaz heeft ook starred in de klapaanpassing van de Engelen van Charlie en zijn gevolg, en zij uitte een loodkarakter in Shrek en zijn gevolg, waarvoor zij $10 miljoen verdiende. In 2001, won zij benoemingen voor Beste Ondersteunende Actress bij de Gouden Bollen, de SAG Toekenning en de Toekenning AFI voor de Hemel van de Vanille. Voor de Engelen van Charlie: Volledig Gaspedaal, werd zij tweede actress (na Julia Roberts) om $20 miljoen voor een rol te verdienen; de film underperformed op het bespreekbureau.

.

Irene Cara (pseudoniem van Irene T Escalera) (18 maart 1959) is een Amerikaanse zangeres en actrice. Begin jaren '80 scoorde ze twee wereldhits met titelsongs van de films Fame en Flashdance.

Al als kind stond Irene Cara in de schijnwerpers. Op de leeftijd van 5 maakte ze haar debuut op Broadway. Enkele jaren later had ze meerdere optredens op Broadway op haar naam staan en had ze opgetreden in een concert ter ere van Duke Ellington samen met onder meer Stevie Wonder, Sammy Davis Jr. en Roberta Flack.

Irene Cara debuteerde op het witte doek als Angela in de romantische thriller Aaron Loves Angela.

Irene Cara speelde Coco Hernandez in de film en televisieserie Fame, die begin jaren '80 enorm populair was. Ze zong zowel de titelsong Fame als het nummer Out There On My Own. Dit nummer zou later, in 1983, een nummer 1-hit in Nederland worden.

Later in 1983 zong ze ook de titelsong van Flashdance, getiteld What a feeling. Dat nummer haalde datzelfde jaar in Nederland de 13e plaats van de Top 40. Voor dit nummer won ze een Grammy-award.

Tegenwoordig leeft Irene Cara grotendeels in de anonimiteit. Ze woont in Florida en treedt nu en dan nog op. Verder begeleidt ze een meidengroep, Hot Caramel.

.

Katherine Moss (Addiscombe, 16 januari 1974) is een Brits fotomodel. Het bekendst werd ze van haar werk voor Calvin Klein. Van dat kledingmerk werd ze het vaste gezicht.

Ze werd in 1988 op 14-jarige leeftijd ontdekt door Sarah Doukas, toen ze rondliep op JFK Airport in New York City. Moss werd in korte tijd zeer populair maar kreeg tegelijkertijd ook veel kritiek te verwerken. Voornamelijk omdat ze zich bewust was van haar jonge uitstraling en ondanks dat regelmatig naakt poseerde. De vergelijkingen met kinderporno werden door de critici meerdere malen aangekaart.

Moss is naar de maatstaven van een model erg klein. Haar modellenbureau Storm Model Agency vermeldt een lengte van 173 cm, maar veel kenners beweren dat ze zelfs nog kleiner is— namelijk 168 cm. Normaal gesproken is een korte lichaamslengte een nadeel voor een fotomodel, voor Kate Moss werd dit echter geen reden om uiteindelijk niet door te breken. Ze werd gevraagd voor catwalks en kreeg vele internationale opdrachten. Moss werkte onder andere voor bedrijven als Gucci, Dolce & Gabbana, Louis Vuitton, Versace, Chanel, Missoni en David Yurman.

In 2002 kreeg ze met Jefferson Hack een dochtertje genaamd Lila Grace. In 2005 werd ze gefilmd door paparazzi toen ze cocaïne snoof. Veel sponsors lieten haar meteen vallen, maar door de Virgin Group keerde ze alweer snel terug in de modellenwereld. Moss laat zich nauwelijks publiekelijk uit en geeft bijna nooit interviews.

.

Donovan Philips Leitch (Glasgow, Schotland, 10 mei 1946), beter bekend onder de naam Donovan, is een Schots singer-songwriter die populair werd in de jaren zestig. In die tijd werd hij met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als "het Engelse antwoord op Bob Dylan", maar zijn liedjes waren veel optimistischer en naïever, waarbij Donovan aansluiting vond bij de hippiebeweging uit die tijd.

Donovan werd geboren in het Schotse Glasgow, maar groeide op in Engeland. In 1964, op achttienjarige leeftijd, nam hij een demo op. Begin 1965 had hij zijn eerste televisie-optreden bij het popprogramma "Ready, Steady, Go!". Zijn optreden daar sloeg aan, en hij werd vaker teruggevraagd. Na deze optredens werd zijn eerste single, "Catch the Wind", uitgebracht, die al gauw in de top vijf van de Britse hitlijsten stond. Vanaf dat moment al werden er vergelijkingen getrokken tussen hem en Bob Dylan. Een ontmoeting tussen hen beiden in 1965 werd vastgelegd in D.A. Pennebaker's documentaire Don't Look Back, uitgebracht in 1967.

Zijn tweede single "Colours" werd eveneens een hit, gevolgd door de Buffy Sainte-Marie-cover "Universal Soldier". Donovan ging in 1965 ook op tournee door de Verenigde Staten, waar hij onder andere op het Newport Folk Festival optrad. In 1966 tekende Donovan een contract bij Epic Records, waarvoor hij zijn doorbraak-LP opnam, Sunshine Superman. Het psychedelische album, waarop hij ook gebruikmaakt van exotische instrumenten als de sitar en de conga, bevatte onder andere de gelijknamige titeltrack, die aan beide zijden van de Atlantische Oceaan een hit werd. Ook de single Mellow Yellow werd een grote hit, en groeide uit tot het nummer waarmee Donovan nog jaren later werd vereenzelvigd.

In 1967 leverde hij een dubbelalbum af, A Gift from a Flower to a Garden. Donovan reisde af naar India voor een studie met de Indiase goeroe Maharishi Mahesh Yogi (waar ook o.a. The Beatles waren). Rond die tijd raakte hij afkerig van harddrugs. In 1968 bracht hij The Hurdy Gurdy Man uit, een album met meer psychedelische en krachtigere nummers, waaronder het titelnummer en de hit "Jennifer Juniper". In 1969 kwam het album Barabajagal uit, met daarop de hit "Atlantis". De Jeff Beck Group speelde mee op het titelnummer.

Begin jaren zeventig trok Donovan zich terug uit het openbare leven, om in 1972 terug te keren in de film The Pied Piper. Zijn album Essence to Essence uit 1973 werd vrij slecht ontvangen, en ook zijn volgende albums deden weinig. Na Lady of the Stars uit 1984 leek hij te zijn gestopt met het opnemen van platen. Pas in 1996 kwam hij weer terug met Sutras, opvallend genoeg geproduceerd door Rick Rubin. In 2004 kwam Beat Cafe uit, geproduceerd door John Chelew en bijgestaan door bassist Danny Thompson en drummer Jim Keltner.

Donovan is sinds 1970 getrouwd met Linda Lawrence, de ex van Rolling Stone Brian Jones. Hij is de stief- en adoptievader van hun zoon Julian Brian Jones. Ook heeft hij twee kinderen met Linda, Astrella Celeste en Oriole Nebula, en heeft hij twee kinderen met zijn ex Enid Stulberger, Donovan Leitch jr. en Ione Skye, die beide acteur zijn geworden.

Paul Michiels (Heist-op-den-Berg, 15 juni 1948) is een Belgische zanger.

In de jaren tachtig van de twintigste eeuw vormde hij de succesvolle popgroep Soulsister met Jan Leyers. In 1988 scoorden ze een internationale hit met het nummer "The way to your heart". Na de split van de groep bouwde hij verder aan zijn solocarrière. In 2001 scoorde hij tegelijkertijd twee hits. "Let Me Be Turned To Stone" werd een succes, maar vooral "Forever Young", een cover van Alphaville en titeltrack van de film Team Spirit scheerde hoge toppen.

Op zaterdag 1 maart 2008 zal Soulsister, 12 jaar na de split, een reünie-concert geven in het Antwerps Sportpaleis..