Leo Sayer, geboren als Gerard Hugh Sayer (Shoreham-by-Sea, 21 mei 1948) is een Brits zanger. Eind jaren '60 was hij lid van de Terraplane Blues Band uit Londen.

In 1971 formeerde hij de band Patches met drummer Dave Courtney. Courtney had ook gespeeld met de bekende popster Adam Faith. Deze begon begin jaren '70 een management voor artiesten. Sayer was een van de eerste artiesten die hij een contract aanbood.

In 1973 bereikte Sayers tweede single The show must go on de nummer 1 positie in de Engelse hitlijst. Zijn doorbraak in Nederland kwam in 1974 met de hit Long tall glasses. Andere grote hits waren When I need you, You make me feel like dancing, More than I can say en Orchard Road. In 1978 won Leo Sayer een Grammy voor het liedje You make me feel like dancing in de categorie Best R&B Song.

Vanaf 1984 werd het stil rond Sayer. Een comeback begin jaren '90 mislukte.

In 2006 maakt DJ en producer Meck uit Los Angeles een remix van Sayers plaat Thunder in my heart (1977). Meck was geïntrigeerd geraakt door het verhaal bij deze plaat. Sayer had het lied geschreven nadat hij met zijn vriend Tom Snow in Los Angeles met hun limousine over Sunset Boulevard reed en keek naar alle mooie dames die daar op straat rondliepen. Sayer is erg enthousiast over de nieuwe versie van Meck. Meck gaf er de naam Thunder In My Heart Again aan.

.

Dionne Warwick, geboren als Marie Dionne Warrick (East Orange (New Jersey), 12 december 1940) is een Amerikaans zangeres. Ze is vooral bekend door haar werk met de songwriters en producers Burt Bacharach en Hal David.

Dionne Warwick werd in 1940 geboren in East Orange (New Jersey). Ze komt uit een muzikale familie. Haar vader is Mansel Warrick, die gospelplaten promootte voor Chess Records, en haar moeder is Lee Drinkard, die manager was van het gospelgroepje van haar broers en zus, de Drinkard Singers. Die zus, Dionnes tante, is Emily Drinkard, beter bekend als Cissy Houston, de moeder van Whitney Houston. Samen met haar tante en haar zusje Dee Dee Warwick begon ze een zanggroepje, the Gospelaires genaamd.

Toen the Gospelaires meewerkten aan de opnames voor een nummer van the Drifters, kwam de songwriter van het nummer, Burt Bacharach, luisteren. Hier ontdekte hij Dionne en nodigde haar uit om enkele demo's in te zingen. Haar eerste single, "Don't make me over", kwam uit in 1962 op het label Scepter Records. Op deze single stond haar naam verkeerd gespeld, "Warwick" in plaats van "Warrick". Ze besloot deze naam aan te houden. Ook haar zusje Dee Dee zou later de nieuwe spelling gaan gebruiken. Deze single was in Amerika een groot succes. Omdat haar nummers meteen werden gecoverd door artiesten als Cilla Black en Dusty Springfield, lukte het haar niet om de Britse markt te veroveren. Dit lukte haar pas met "Anyone who had a heart" uit 1964, gevolgd door "Walk on by". Later dat jaar brak de Britse invasie uit. Warwick was één van de weinige artiesten die de Britse invasie goed had doorstaan en nog steeds succesvol singles en lp's wist uit te brengen.

In 1967 kwam "(Theme From) Valley of the Dolls" uit, de eerste single die niet was geschreven door David en Bacharach. De B-kant, "I Say a Little Prayer", was wel van hun hand. De single en de daaropvolgende lp waren een groot succes in meerdere hitlijsten. Ook de daaropvolgende singles, als "Do You Know the Way to San José", "This Girl's in Love With You" en "I'll Never Fall in Love Again", waren grote successen. Ze kreeg zowel in 1968 als in 1970 een Grammy.

Van 1971 tot 1975 bracht ze platen uit onder de naam Dionne Warwicke en vertrok ze naar Warner Bros. Pictures. In 1973 gingen David en Bacharach uit elkaar, waardoor Dionne zonder haar tekstschrijvers zat en haar carrière een dip opliep.

In 1979 tekende ze bij Arista Records en bracht weer een succesvolle single uit, "I'll Never Love This Way Again", geschreven door Barry Manilow. Het bijbehorende album, Dionne, was haar eerste platina album. Voor het album kreeg ze haar derde Grammy. In 1982 werkte ze samen met the Bee Gees voor het album "Heartbreaker". De titeltrack werd een wereldwijde hit, evenals "All the love in the world".

In 1985 verzamelde ze Bacharach, Elton John, Stevie Wonder en Gladys Knight om de single "That's What Friends Are For" uit te brengen. De opbrengsten van deze single zijn gegaan naar aidsonderzoek. Ook dit nummer werd een wereldwijde hit en bereikte in een aantal landen, waaronder Amerika, de nummer-één-positie.

De daaropvolgende jaren bracht ze slechts enkele middelmatig verkopende albums uit, en geen hitsingles.

Toontje Lager werd in 1978 onder de naam Maandverband opgericht door Hermelink. In 1979 werd de naam gewijzigd in Toontje Lager. Met zanger Bert Vermaas werd in 1980 de eerste (titelloze) elpee uitgebracht. Het nummer Kontaktrock genoot enige bekendheid doordat het op de verzamelelpee Uitholling Overdwars verscheen. Het nummer is op single uitgebracht, als B-kant van Ja Verrek.

Nadat Vermaas de band verlaten had, trad Erik Mesie als nieuwe zanger toe. Vermaas zou later van zich doen spreken in de Nijmeegse band Het Beest. De albums Erop of Eronder (1982) en Stiekem Dansen (1983) waren vrij succesvol, mede dankzij het feit dat Nederlandstalige popmuziek op dat moment hot was. In 1982 werd In Gedachten, de b-kant van de single Ben Jij Ook Zo Bang, door luisteraars van radiozender Hilversum 3 uitgeroepen tot b-kant van het jaar.

De groep ging in 1985 uit elkaar. Erik Mesie maakte sindsdien twee solo-albums. Bert Hermelink trad op als cabaretier. In 1988 schrijft hij zich in voor het Leids Cabaret Festival en bereikt hij de finale. Hij speelde tot 2007 regelmatig in de Nederlandse theaters. Hermelink heeft nu een eigen muziekstudio in Deventer en produceerde in 2005 het debuutalbum Dingen Te Doen van zanger Martin Groenewold, waarop ook verscheidene Hermelink-composities staan. In maart 2008 volgt een tweede cd, met de titel Zoiets Moet Het Zijn.

.

Els De Schepper studeerde kleinkunst aan de Studio Herman Teirlinck.

In 1991 werd ze bekend bij het grote publiek als panellid van het consumentenprogramma "Raar maar waar" en in het populaire "Kriebels", en als actrice in de soap Wittekerke op VTM. Ze presenteerde ook het spelprogramma "Kinderpraat" en nam na 1995 de leiding van de televisiequiz "RIR" over van Urbanus. Ook werkte ze voor het programma "De plaatgast".

In 2006 schreef ze zich op aandringen van haar management in voor Eurosong met het Nederlandstalige lied Als ik je morgen ergens tegenkom. Els wilde niet per se naar het songfestival, ze werd vierde in haar voorronde, maar dat jaar gaf de vakjury twee wildcards voor de halve finale en Els was daar één van. In die halve finale werd ze derde en mocht zo zonder wildcard naar de finale, daar werd ze echter laatste. De Schepper zong voor het eerst sinds de vrije taalregel een Nederlandstalig lied in de finale.

.

Barry White (Galveston, 12 september 1944 – Los Angeles, 4 juli 2003) was een Amerikaanse soul- en disco-zanger en -producer. Zowel solo als met het door hem gedirigeerde Love Unlimited Orchestra scoorde hij diverse hits.

Barry White werd als Barry Eugene Carter geboren in Galveston, Texas, en groeide op in Los Angeles. Op 10-jarige leeftijd werd hij lid van een 'gang', en op de leeftijd van zestien werd hij veroordeeld tot vier maanden gevangenis wegens diefstal van Cadillac-autobanden ter waarde van $30.000.

Eind jaren zestig begon Whites muziekcarrière, aanvankelijk nog slechts als producer. Zijn grootste succes was het opzetten van Love Unlimited, een damesgroep met drie leden, waaronder zijn latere vrouw Glodean James, waarvoor hij de klassieker Walkin' in the Rain (With the One I Love) schreef.

White had een aantal liedjes geschreven, en zocht een mannelijke vocalist om deze op te nemen. Uiteindelijk liet hij zich overhalen dit zelf te doen, wat leidde tot het succesvolle album "I've Got So Much to Give" met de hit I'm Gonna Love You Just a Little More Baby.

Zijn volgende succes was de oprichting van het Love Unlimited Orchestra. Tegen alle verwachtingen in, werd het volledig instrumentale Love's Theme een grote hit.

White behaalde zijn grootste successen in de jaren '70, in de periode van de disco, maar ook later heeft hij nog diverse hits gehad.

Tijdens een verblijf in het ziekenhuis, waar hij herstelde van de gevolgen van een beroerte, overleed White aan een nierziekte.

.

The Blues Brothers is een Amerikaanse band ontstaan uit de passie die Saturday Night Live-acteurs John Belushi en Dan Aykroyd deelden voor blues en R&B uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. In de gelijknamige bar van Aykroyd werd muziek uitgewisseld en was vaak gelegenheid voor jamsessies met de blues als thema.

Het eerste optreden bestond uit een vertolking van het nummer King Bee, dat Belushi zong in een bijenkostuum aansluitend op de "Killer Bee"-sketch in Saturday Night Live. Later ontstond het in zwart geklede duo Jake en Elwood Blues, begeleid door het toenmalige huisorkest van Saturday Night Live, waarin bekende namen van het Stax-label speelden zoals Steve Cropper, Donald Dunn, Lou Marini en Alan Rubin. Als onderdeel van de show droeg Aykroyd een middels handboeien beveiligd attachékoffertje met daarin uitsluitend één bluesharp (Hohner Special 20).

Naar aanleiding van het succes van SNL besloot de "band" op tournee te gaan. Dit resulteerde in hun eerste livealbum getiteld Briefcase Full Of Blues. In 1980 volgde een tweede liveregistratie, getiteld Made In America.

Ook in 1980 werd de film The Blues Brothers opgenomen, die gebaseerd was op de karakters uit de band.

.

Lyon Himan (Lorne) Greene (Ottawa (Ontario), 12 februari 1915 - Santa Monica (Californië), 11 september 1987) was een Joods-Canadees-Amerikaanse radiopresentator, nieuwslezer, zanger en acteur.

Greene ging in Canada werken bij de radio nadat hij was afgestudeerd aan de Queen's University. Zijn typerende stem maakte hem tot een top-nieuwslezer, maar hij ging begin jaren 50 naar Hollywood om acteur te worden. Hij speelde in diverse series en films voor hij doorbrak als patriarch Ben Cartwright in de westernserie Bonanza (1959). Een geheel andere rol speelde hij in de televisieserie Roots, waar hij John Reynolds speelde, een plantage-eigenaar en slavenhouder. Greenes rol in de Battlestar Galactica films en TV-series bracht hem nog meer roem. Als zanger was zijn grootste hit "RINGO".