Kanker, het is en blijft een gevoelig onderwerp om over te praten,
zowel voor de zieke zelf als voor familie en vrienden. Gelukkig zijn er
ook patiënten die af en toe het heft in eigen handen nemen en vlakaf
verkondigen wat je beter niet zegt tegen iemand met kanker. De 23-jarige
Suleika Jaouad deelde haar visie met de Huffington Post.
In mei 2011 werd leukemie vastgesteld bij Suleika: "Ik kon me niet
voorstellen wat de toekomst zou brengen. De voorbije acht maanden konden
net zo goed acht jaar geweest zijn. Het is een grote waas van
bloedonderzoeken, beenmergbiopsieën, koorts en infecties. Toch was de
grootste strijd voor mij het navigeren van de sociale dynamiek die
gepaard gaat met het leven met kanker. De communicatie met familie en
vrienden over mijn diagnose, symptomen, angsten en verwachtingen was een
grotere uitdaging dan ik ooit had kunnen inschatten".
Communicatiegids
Suleika
is van mening dat het in de wereld van de oncologie al veel te laat is
voor een soort etiquettegids. Er bestaat geen script met dé woorden die
iemand kan gebruiken om te praten over een levensbedreigende ziekte.
Daarom geeft Suleika - uit eigen ervaring - graag een aantal dingen mee
die je beter niet zegt tegen mensen met kanker:
1. Vraag nooit "Is er iets dat ik kan doen?",
tenzij je het oprecht meent. Als je het zegt, doe het dan ook
effectief, want voor mensen die ernstig ziek zijn is het (mentaal)
vermoeiend om altijd om hulp te moeten vragen. Het kan je bovendien
zielig en schuldig doen voelen.
2. Negeer nooit iemand met kanker omdat je niet weet wat te zeggen. Zeg dan liever iets authentiek, iets recht uit het hart (alleen niet iets dat zich ook in deze lijst bevindt).
3. Vermijd vragen over sterfelijkheid. Dingen als "Wat zijn je kansen?", "Hoeveel tijd hebben ze jou gegeven?" zijn absoluut no-nos!
4. Hou je slechte ervaringen met kanker voor jezelf. Praat bijvoorbeeld niet over een vriend of familielid die is overleden aan hetzelfde type kanker.
5. Probeer ook nicknames die
refereren aan de ziekte te vermijden, ook al lijken ze in jouw hoofd
onschuldig en grappig en probeer je gewoon de zware stemming te
verlichten. Suleika kreeg zo bijvoorbeeld al 'kalekopje' (baldy),
'Suleikemia' en 'donshoofd' (fuzz head) te horen.
6. Aansluitend bij het vorige: vermijd vergelijkingsspelletjes
met iemand die net al zijn/haar haren verloren heeft. Het is namelijk
niet het moment voor 'eerste gedachte, beste gedachte'. Zinnen als "Hé,
nu lijk je op Pinky of The Brain / Gollum / een alien / ..." getuigen
van zeer weinig empathie.
7. Belast kankerpatiënten niet met onnodige druk
door te hameren op het feit dat ze moeten veranderen van arts of
therapie als het allemaal niet snel genoeg lijkt te gaan. Je bedoelt het
ongetwijfeld goed (en je hebt misschien gelijk), maar wees bewust dat
de manier waarop je input geeft even belangrijk, zo niet belangrijker is
dan wat je te zeggen hebt. Gebruik je eigen ervaringen dus niet als
maatstaf.
8. Zorg dat je niet begint te lijken op een vasthangende plaat die telkens opnieuw "Alles komt wel goed"
afspeelt. Zeker niet wanneer de patiënt zicht angstig of overstuur
voelt. Probeer daarentegen gewoon een goed luisterend oor te zijn.
9. Reageer op de diagnose ook nooit met "Oh, dat is geen fijn nieuws" (lees: "Wow, that sucks") want keer op keer herinnerd worden aan de negatieve realiteit is voor niemand goed.
10. Als je toch iets zegt dat onwennig, lomp of kwetsend is, probeer dan niet tedoen alsof het nooit gebeurd is.
Verontschuldig je en vraag om opnieuw te beginnen. Het is toegestaan
fouten te maken. Kankerpatiënten worden snel gewoon aan dit soort
blunders en kunnen er begrip voor tonen. Speel gewoon geen struisvogel
met z'n kop in het zand.
"Als deze
fouten je bekend in de oren klinken, voel je dan zeker meer dan welkom
in het (grote) blunderclubje. Ik heb deze lijst gecreëerd op basis van
mijn eigen ervaringen: niet om mensen met de vinger te wijzen of
schuldgevoelens op te roepen, maar wel om iedereen te doen beseffen dat
praten over kanker een van de eerste dingen is dat faalt. Het komt er
gewoon op neer de volgende keer minder hard te falen. Als je al kan
vermijden deze 10 dingen te zeggen, ben je goed op weg", besluit
Suleika.
In de dierentuin van Amsterdam heeft de olifant Win-Thida gisteren een
contactlens in haar linkeroog gekregen. Zij is daarmee de eerste olifant
met dit optisch hulpmiddel in Europa, zo maakt dierentuin Artis vandaag
bekend.
De 44-jarige Aziatische olifant kampte met een
beschadigd hoornvlies, vermoedelijk opgelopen door een tak in haar oog.
Met behulp van een speciale oogarts voor dieren werd tijdens een ingreep
van een uur de lens ingebracht. De ingreep is goed geslaagd en de wond
op het hoornvlies kan nu goed genezen, aldus Artis.
David Troch wint Nederlandse Nationale Gedichtenwedstrijd
David Troch wint Nederlandse Nationale Gedichtenwedstrijd
De Vlaamse dichter, schrijver en regisseur David Troch uit het
Oost-Vlaamse Sint-Denijs-Westrem is de winnaar van de derde editie van
de Nederlandse Turing Nationale Gedichtenwedstrijd. Voor het eerst
mochten ook Vlamingen meedoen aan de Nederlandse wedstrijd, met de
grootste geldprijs ter wereld voor één gedicht.
Juryvoorzitter en de huidige Dichter des Vaderlands Ramsey Nasr reikte
hem gisteravond in de Amsterdamse Stadsschouwburg de eerste prijs van
10.000 euro uit voor zijn gedicht 'Wij waren geen jongens'. Ook op de
derde plaats eindigde een Vlaamse dichter en 15 Vlaamse gedichten
eindigden in de Top 100.
De jury koos ervoor gedichten te
nomineren "die zich veelal niet direct prijsgeven, die iets achterhouden
en daarmee uitnodigen tot herlezing", zei Nasr.
"Het winnende
gedicht trekt de lezer in al zijn beelden, zijn taal en de opgeroepen
sfeer diep de zompige Hollandse klei in". Des te verrassender was het
voor de jury dat de auteur een Vlaming bleek te zijn.
In totaal
werden 10.131 gedichten ingezonden, iets meer dan vorig jaar. Aan deze
editie deden 2.227 mensen mee, van wie er 314 uit België kwamen.
De
Nationale Gedichtenwedstrijd is de enige poëzieprijs waarom iedereen
van 16 jaar of ouder kan wedijveren. Alle gedichten worden anoniem
beoordeeld. De jury kijkt alleen naar de kwaliteit.
De tweede
prijs (1.500 euro) was voor Kate Schlingemann uit het Friese Hartwerd
met haar gedicht 'Bemoeizorg'. Hilde van Cauteren uit het Oost-Vlaamse
Hamme ontving de derde prijs van 1.000 euro voor haar gedicht 'Carne
Vale'.
De gedichtenwedstrijd wordt elk jaar georganiseerd door de
Poëzieclub, die Gerrit Komrij in 2001 oprichtte in zijn functie van
Dichter des Vaderlands (2000-2004).
De Turing Foundation, een
goed doel van een van de oprichters van navigatiebedrijf TomTom, stelt
het prijzengeld ter beschikking.
De twee organisaties hebben de
wedstrijd in het leven geroepen om de belangstelling voor poëzie te
vergroten door zowel professionele als amateurdichters een nieuw podium
te bieden.(br.hln)
Verscheidene huiseigenaars laten in hun huurovereenkomst een clausule
opnemen waarin staat dat de huurder niet mag roken in de woning. Het
wordt hierdoor moeilijker voor rokers om een woning vinden. Vooral in
nieuwe en pas gerenoveerde woningen is roken taboe.
Op het hoofdkantoor van de Huurdersbond vindt men een antirookclausule
in het huurcontract geen goede zaak. "We hebben hierover nog geen
klachten ontvangen, maar als dat gebeurt, dan zullen we ons zeker
verzetten", zegt woordvoerder Geert Inslegers. "Zo'n clausule beperkt de
privérechten."
Het Algemeen Eigenaarssyndicaat (AES) treedt de
Huurdersbond bij. "Roken behoort wel degelijk tot de privésfeer van de
huurder. Hij of zij moet na het huurcontract de woning in dezelfde staat
teruggeven. Ik denk niet dat roken onherroepelijke schade toebrengt aan
een huurpand. We raden dan ook al verhuurders af om zulke clausules op
te nemen in het huurcontract", zegt directeur Katelijne D'Hauwers van
het AES. (br.hln)
Lijkt het met het alcoholgebruik van jongeren in Vlaanderen de goede
kant uit te gaan, dan is er nog heel wat werk aan de winkel wat betreft
roken en vooral druggebruik. Ook bij volwassenen blijven drugs een
probleem.
Dat blijkt uit een stand van zaken van de Vlaamse
gezondheidsdoelstellingen die Vlaams minister van Welzijn,
Volksgezondheid en Gezin Jo Vandeurzen (CD&V) vandaag voorstelde.
"Het
meeste succes tot nu toe is geboekt rond het alcoholgebruik. De
gezondheidsdoelstelling is daar gehaald. Wat het gebruik van illegale
drugs betreft (het gaat dan vooral over cannabis), zien we helaas dat
(...) er nu sprake lijkt te zijn van een lichte stijging." Ook bij
jongvolwassenen (18 tot 35 jaar) lag het cannabisgebruik in 2008 hoger
dan in 2004, en ver van de doelstelling. Het roken gaat bij die
doelgroep wel de goede kant op, maar overmatig drinken stijgt dan weer
bij vrouwen.
De aanpak van het
gebruik van die middelen is een van de prioriteiten van minister
Vandeurzen voor dit jaar. Hij wil voorts de gezondheidsdoelstelling voor
vaccinatie actualiseren (tijdens een conferentie in april) en een
actieplan uitwerken voor suïcidepreventie. Er wordt gemikt op 20 procent
minder zelfdodingen in 2020 (in vergelijking met 2000).
Onderzoekers aan de Universiteit van Western Australia hebben
aangetoond dat zwarte thee - in tegenstelling tot wat eerder werd
gedacht - de bloeddruk niet verhoogt, maar deze net zou verlagen. Goed
nieuws dus voor mensen die last hebben van hypertensie of simpelweg fan
zijn van zwarte thee.
De studie werd maandag gepubliceerd in 'Archives of Internal Medicine'
en onderzocht het effect van drie kopjes zwarte thee per dag gedurende
een periode van zes maanden. Achteraf bleek dat de theeconsumptie in
rechtstreeks verband stond met een daling van het aantal millimeters
kwikdruk (beter gekend als 'bloeddrukpunten') voor zowel systolische als
diastolische druk (boven- en onderdruk).
Zo
was er gemiddeld een daling met 2 tot 3 punten. Op het eerste zicht is
de daling niet wereldschokkend en cardiologen stellen dan ook dat niet
met zekerheid mag gesteld worden dat zwarte thee zal helpen voor
iedereen met een te hoge bloeddruk. Het kan echter wel de gemoederen van
hypertensiepatiënten bedaren, die zich anders misschien zorgen maken
over het drinken van thee.
Dokter Bisegnano, cardioloog, vindt de
bevindingen van dit onderzoek positief: "We moeten patiënten met
hypertensie altijd al een waslijst geven met dingen die ze niet mogen
doen en het is dan ook niet de bedoeling dat we ze onnodig frustreren.
Daarom ben ik blij met de resultaten van dit onderzoek omdat we hen dan
al niet moeten vragen thee uit hun leven te verbannen".
De
gezondheidsvoordelen van deze theesoort zijn te zoeken in het feit dat
ze het endotheel beschermen. Dit is een laagje aaneengesloten cellen die
de binnenkant van het hart en de bloed- en lymfevaten bedekken. Wanneer
het endotheel schade oploopt krijgt cholesterol bijvoorbeeld vrij spel
om de wanden van de bloedvaten binnen te dringen en schade te
veroorzaken die kan opbouwen tot kransslagaderziekten en hartaanvallen.
Steeds
meer dokters moedigen het proberen van natuurlijke hulpmiddelen naast
het gebruik van bloeddrukmedicatie aan. Er werden dan ook al
gelijkaardige onderzoeken gevoerd met thee en daaruit blijkt dat ook
andere theesoorten als hibiscus een trage maar effectieve daling van
bloeddrukpunten teweeg kunnen brengen.
Myra Ellen (Tori) Amos (Newton (North Carolina), 22 augustus 1963) is een Amerikaans pianiste en singer-songwriter.
Als
dochter van een methodistendominee heeft religie altijd een grote rol
in haar leven gespeeld. Haar vader, Edison Amos, is deels van Ierse
afkomst en haar moeder, Mary, is half Cherokee.
Het leven van een vrouwelijke sumo-worstelaar: 5.000 calorieën per dag
Het leven van sportvrouwen wordt geassocieerd met veel proteïnen,
geen alcohol en zeker geen chocolade. Voor Sharran Alexander gelden
andere regels: dagelijks moet ze 5.000 calorieën eten (of 2,5 keer
zoveel als de gemiddelde vrouwen) en (oh horror!) de weegschaal moet
zoveel mogelijk aanduiden. Sharran is een succesvolle
sumo-worstelaarster en dat is haar leven.
Sharran (46) begon zes jaar geleden met de sport na een deelname aan een
televisieprogramma om vier vrouwen te vinden voor het WK sumoworstelen.
Ze is de enige die nog overblijft. Om een goede reden:
"Sumoworstelen
is wat me terug zelfvertrouwen heeft gegeven na mijn scheiding 8 jaar
geleden. Ik was beschaamd om mijn lichaam, droeg onflatterende kleren.
Maar door het sumoworstelen heb ik van mijn lichaam leren houden."
Sharran meet 1,83 meter en weegt bijna 200 kilogram.
Toch is er
nog een probleem: "Ik hou ervan groot te zijn. Maar het is een uitdaging
om iemand te vinden die groter is! Als ik samen ben met een man die
kleiner is, dan voel ik me niet de vrouw die ik wil zijn."
Eén
lichtpuntje: er zijn mannen die van grote, volle vrouwen houden. "Als ik
uitga met vrienden word ik continu aangesproken door mannen die
gefascineerd zijn door mij. Die aandacht, daar jou ik van." Foto's van
deze pittige dame kan je hier bekijken.
Om
op gewicht te blijven doet Sharran zich tegoed aan haar lievelingseten
(Braziliaans). Pasta, rijst en appelflappen maken een groot deel van
haar dieet uit, net als olijven, een kom sla, wat bananen en twee dozen
ontbijtgranen.
Ze heeft al overal ter wereld medailles gewonnen,
maar toch is Sharran niet 'binnen'. Ze werkt nog als kinderverzorgster,
en krijgt geen steun van de Britse overheid. Voor het trainen rekent ze
op de steun van vrienden, die mee gaan wandelen of zwemmen. Voor de
wedstrijden staat ze er helemaal alleen voor: geen coach, geen vriend of
vriendin, geen van haar drie kinderen.
Worstelen trainen is dan
weer moeilijk: ze is de enige in Groot-Brittannië. Af en toe kan ze een
trainingsessie versieren met een ander team. Deze maand bijvoorbeeld
kan ze terecht bij het Japanse vrouwenteam.
Hoewel veel mannen de kritiek op hun kledingkeuze niet lijken te
verdragen, stellen ze onze mening blijkbaar wel op prijs. Zo vraagt 60
procent van de mannen de goedkeuring van zijn vrouw voor hij naar het
werk vertrekt.
"Niet geheel verrassend", vindt Gill Politis van High and Mighty, de Britse modeketen voor mannen die de rondvraag uitvoerde.
"Er
op je best uitzien op het werk is erg belangrijk. Weten dat je er goed
uitziet is bepalend voor je zelfvertrouwen ten opzichte van je collega's
en bazen", vindt zij.
En daarvoor
vertrouwen ze blijkbaar op de mening van hun vrouw. De meeste mannen
gaven toe dat ze de smaak van hun vrouwen meer vertrouwden dan hun eigen
keuzes. Anderen laten de kledingkeuze dan weer aan hun vrouw over,
omdat ze weten dat zij daarvan geniet.
Eén op de vijf mannen
onthulde zelfs dat ze het leuk zouden vinden als hun vrouw elke dag de
juiste kleren klaar zou leggen. Drie op de vijf mannen houdt het liever
bij het vragen om goedkeuring voor ze het huis verlaten.
Vooral
mannen tussen 18 en 24 jaar laten zich elke dag helpen door hun
vriendin, terwijl mannen tussen 35 en 44 jaar liever hun eigen keuzes
maken. Vrijgezelle mannen bleken dan weer raad te vragen van
familieleden of vrienden om de juiste kleren te kiezen.
De meest uitgezochte kledingstukken zijn sokken, ondergoed en hemden of T-shirts.
Bovendien zoeken mannen niet alleen advies, maar laten velen zich ook letterlijk helpen met het aankleden.
Vrouwen
doen het allemaal: van het knopen van hun das (58 procent), het goed
leggen van hun kraag (43 procent), het helpen met de manchetknopen (36
procent) tot het dichtknopen van hun hemd (29 procent). En dat doen we
met heel veel liefde, toch?
Chapman begint zijn zangcarrière in 1966 bij de band The Farinas. In 1967 trad hij toe tot de fameuze Britse rockband Family. In 1974 richtte hij samen met Charlie Whitney (gitaar) de Streetwalkers op.
Vanaf 1978 treedt Chapman solo op en bleef tot 2010 actief als zanger, met een steeds wisselende begeleidingsband. Hij staat bekend als een temperamentvol performer en wordt als zanger geroemd om zijn rauwe vocale vibrato. Solo-successen behaalde hij met een cover van Let's Spend the Night Together van The Rolling Stones (1978) en Shadow on the wall met Mike Oldfield (1983).
In augustus 2010 gaf Chapman zijn afscheidconcert op het 'Rythm Festival' te Biggleswade.
Bonhyang Company is aan een opmars bezig in Zuid-Korea. De firma
specialiseert zich in het omzetten van menselijke asse naar blauwachtige
kralen. De kralen kunnen vervolgens aan een ketting worden gehangen,
waardoor de rouwenden hun dierbaren steeds bij zich hebben. Dat schrijft
de LA Times. "We slikken veel kritiek, maar ik vind dit echt een
hartverwarmend initiatief", aldus de CEO van Bonhyang.
Na de
crematie worden de stoffelijke resten verhit tot een temperatuur van
2.000 graden Celsius, waarna ze verglazen en verwerkt kunnen worden tot
kralen. Omdat er in het Aziatische land een nijpend tekort is aan
begraafplaatsen, zocht Bonhyang naar een andere manier om de doden te
eren. Meer dan 1.000 klanten hebben inmiddels een beroep gedaan op de
firma. De prijs van een kralenketting? 900 dollar. (br.hln)
Emma voor het vierde jaar op rij populairste meisjesnaam
Emma voor het vierde jaar op rij populairste meisjesnaam
Meer dan 400 pasgeboren meisjes hebben vorig jaar de voornaam Emma
gekregen. Daarmee is de naam voor het vierde jaar op rij de populairste
meisjesnaam in Vlaanderen. Bij de jongens prijkt Lucas boven aan het
lijstje, met 356 pasgeborenen. Dat blijkt uit gegevens op de website van
Kind en Gezin.
Na haar tweede plaats in 2007 (na Lotte), is Emma al sinds 2008 de vaakst gekozen meisjesnaam in Vlaanderen.
Het
afgelopen jaar kregen 409 meisjes de naam. De op één na populairste
meisjesnaam was Julie, met 356 pasgeborenen. De top vijf wordt
vervolledigd door Lotte, Marie en Elise.
Van de pasgeboren
jongetjes kregen er 364 de naam Lucas. Bij nog eens 152 jongens klinkt
de naam hetzelfde, maar gaat het om een andere schrijfwijze: Lukas. Op
plaats twee staat Liam (324 keer gekozen), gevolgd door Lars, Leon en
Daan. Louis, de populairste naam uit 2010, staat dus niet meer in de top
vijf.
Op de website
van Kind en Gezin kan je voor elke naam nagaan hoe vaak die voorkomt.
Daar kom je onder andere te weten dat de voornaam Pippa het afgelopen
jaar 14 keer werd gekozen.
De lijsten zijn gebaseerd op de
geboortes die de verpleegsters van Kind en Gezin registreren. Het gaat
om circa 92 procent van de geboortes in Vlaanderen, luidt het bij het
agentschap van de Vlaamse overheid.
In Saoedi-Arabië is een dienstmeid gearresteerd nadat is gebleken dat
meermaals ze in het eten van haar werkgever had geplast. De vrouw van
Aziatische afkomst was blijkbaar niet tevreden over de manier waarop
haar baas en zijn familie haar behandelden. Dat schrijft de krant Kabar.
Na
een familiemaaltijd maakten verscheidene leden van het gezin de
opmerking dat het eten de jongste tijd een ietwat vreemd smaakje had.
Wanneer de heer des huizes de dienstmeid hier over aanspraak, deed ze
alsof ze uit de lucht viel.
De
man ging echter over tot de actie en liet een staal van de maaltijd
onderzoek in een laboratorium in de noordelijke stad Arar. Daar liet
men er geen twijfel over bestaan: er was menselijke urine vermengd in
het voedsel. De politie kwam de dienstmeid arresteren.
Queen is een Engelse rockgroep. Queen is
opgericht in 1970 in Londen door gitarist Brian May, zanger Freddie
Mercury en drummer Roger Taylor, aangevuld met bassist John Deacon in
1971. Met tientallen hits in de jaren 70, 80, 90 en 00, is Queen een van
de succesvolste popgroepen in de geschiedenis
De
band staat bekend om de muzikale veelzijdigheid, de gelaagde
arrangementen en harmonieën en de krachtige live-optredens. Het optreden
tijdens Live Aid in 1985 werd 20 jaar later verkozen tot het beste live
optreden aller tijden
Queen's grote doorbraak
begon in 1974 met het nummer Killer Queen en het album A Night At The
Opera een jaar later. Queen heeft in totaal vijftien studio-albums,
zeven live-albums, twee EPs, tien dvds, meerdere verzamelalbums en
tientallen singles uitgebracht. Daarnaast hebben alle bandleden
solo-projecten ondernomen. Naar schatting heeft de band wereldwijd meer
dan 300 miljoen albums verkocht[5], waardoor ze bij de meest succesvolle
bands ter wereld behoort.
Na Mercury's
overlijden in 1991 heeft Deacon zich, op een enkel optreden na,
teruggetrokken uit het publieke leven. May en Taylor bleven wel samen
werken, en doen dit sinds 2005 met Paul Rodgers onder de naam Queen +
Paul Rodgers.
Bij Christie's in New York werd gisteren een volledige eerste editie
van "The Birds of America" geveild voor 7,9 miljoen dollar (zo'n 6,1
miljoen euro). De vogelgids is een negentiende-eeuws prachtstuk,
gecreëerd door de Amerikaanse schrijver en natuuronderzoeker John James
Audubon (1785-1851) en wordt beschouwd als het duurste boek ter wereld.
Een eerste volledige editie van het beroemde boek ging in december 2010
bij Sotheby's in Londen voor 11,5 miljoen dollar (8,9 miljoen euro)
onder de hamer. Volgens Christie's is de koper een Amerikaanse
verzamelaar die via de telefoon geboden heeft. De geschatte prijs
schommelde tussen de 7 en 10 miljoen dollar (5,4 en 7,7 miljoen euro).
De
vier delen bevatten meer dan vierhonderd gekleurde illustraties van
alle vogels in Noord-Amerika die Audubon kende aan het begin van de
negentiende eeuw. De werken zijn 1 meter hoog, het grootste
papierformaat dat destijds mogelijk was. De schrijver wilde immers dat
het boek in groot formaat werd uitgebracht zodat hij de vogels zoveel
mogelijk op ware grootte en in hun natuurlijke omgeving kon afbeelden. (br.hln - foto reuters)
Belangrijke doorbraak voor de perfecte biobrandstof
Belangrijke doorbraak voor de perfecte biobrandstof
Wetenschappers zijn erin geslaagd biobrandstof te maken van zeewier.
Een micro-organisme zet het wier om in ethanol. Dat is minder vervuilend
is dan diesel of benzine, schrijft de Nederlandse Volkskrant.
Zeewier is een perfecte vervanger van fossiele brandstoffen. De methode
om biobrandstof te maken van maïs en suikerbieten staat onder discussie
omdat de voedselvoorraad eronder lijdt.
Op een groot deel van de
aarde dat onder water ligt, groeit zeewier. Het verdringt geen gewassen
die nodig zijn voor de voedselproductie. Voor zeewier is ook geen
bemesting of irrigatie nodig, omdat het zijn eigen voedingstoffen uit de
grond en zee haalt. Het spul groeit tien keer zo snel als andere
planten.
Amerikaanse onderzoekers hebben door middel van
genetische manipulatie nu een micro-organisme gecreëerd dat zeewier
omzet in ethanol. Dat is een belangrijke wetenschappelijke doorbraak
voor de productie van biobrandstof. Eerder bleek het erg moeilijk om
daar zeewier voor te gebruiken. Het onderzoek verscheen in het
wetenschapsblad Science.
Wetenschappers moeten nog wel een manier
vinden om de productie van zeewier voor biobrandstof commercieel
interessant te maken. De productie van zeewier en micro-organismen is
immers erg duur en arbeidsintensief.
Janis Ian (geboren als Janis Eddy Fink, New York, 7 april 1951) is een Amerikaans singer-songwriter en auteur.
Ian leerde al op 3-jarige leeftijd pianospelen van haar vader, een muziekleraar.
Op 14-jarige leeftijd debuteerde zij met een zelfgeschreven liedje, Society's Child, die haar in de Verenigde Staten van 1966 meteen nationaal bekend maakte (Top 15-notering in de Billboard Hot 100). De tekst ging over een relatie tussen een blank meisje en een zwarte jongen. De discussie of zoiets wel kon brandde los en Janis stond in het middelpunt van de belangstelling.
Haar carrière kreeg verder vorm toen zij het album Between the Lines uitbracht. Het nummer At Seventeen, over de gevoelens van iemand van die leeftijd die zich eenzaam voelt, werd een van haar bekendste liedjes. Andere bekende nummers zijn Jesse, Fly too high, On the Other Side of the Sun, Between the Lines en Stars.
In de jaren zeventig maakte zij diverse platen; daarna werd het wat stil rond Ian. Zij trad nog wel op in Nederland in het begin van de jaren '80 met Conny Vandenbos, een bewonderaarster. Zij heeft een plaat met vertaalde liedjes van Janis Ian uitgebracht. Samen zingen ze daarop het duet Don't leave tonight.
Korte tijd was zij getrouwd met een Portugese man. Na een periode van stilte, waarin zij door bedrog door een boekhouder financieel aan de grond zat, kwam ze terug met Breaking silence. Daarbij kwam zij ook uit voor haar homoseksualiteit. Thans heeft zij al jarenlang een relatie en is zij in 2003 getrouwd met Patricia Snyder.
Janis Ian woont in Nashville en treedt nog steeds op, ook in de Benelux. De laatste jaren beweegt zij zich ook op het terrein van het schrijven van sciencefictionverhalen. In juli 2008 kwam haar autobiografie uit onder de titel 'Society's Child'.
Recente cd's zijn God & the FBI (2002), Billie's Bones (2004) en Folk is the new Black (2006). Het live-album Working without a Net (2003) is een compilatie van haar liedjes en haar beste optredens. Janis' muziek pendelt heen en weer tussen folk, country, blues en een heel eigen stijl.
Verwaarloosde circusolifant sterft tijdens redding
Verwaarloosde circusolifant sterft tijdens redding
Klik op de foto om een filmpje van Mausi de bekijken
De dertigjarige zwaar verwaarloosde circusolifant Mausi is tijdens
een grootscheepse reddingsactie ingestort en overleden. Mausi was een
van de olifanten van Circus Herman Renz en werd doorverkocht aan het
Duitse circus Voyage. Deze week werd zou de olifant met pensioen gaan in
dierentuin Pairi Daiza in België, maar haar laatste transport van
Berlijn naar België werd haar fataal. De circusolifant leed aan ernstige
gezondheidsproblemen en werd zwaar verwaarloosd. Het circus wil geen
commentaar geven.
Mausi heeft dertig jaar in circussen haar kunstjes moeten vertonen,
ondanks ernstige gezondheidsproblemen. "Zij leed aan zware artrose en
kon amper nog lopen" aldus aldus bioloog Tobias Dornbush van de European
Elephant Group "maar de eigenaar van het circus weigerde pertinent de
olifantendame af te staan". Bij aankomst in de dierentuin lag Mausi in
de wagen en kon niet meer opstaan. Kort daarna stierf zij, vermoedelijk
aan hartfalen.
Het circus in
Duitsland kocht de olifant van het Nederlandse circus Herman Renz in
1997. De zeskoppige directie verklaarde in een interview dat olifant
Mausi in het nieuwe circus Voyage in goede handen was. Olifantenexpert
Marion Garaï schetst in een rapport over het welzijn van Mausi een heel
ander beeld. Zo zou de artrose van de jonge olifant alleen te wijten
zijn aan slechte leefomstandigheden, zoals leven op te harde, natte en
koude ondergronden en te extreme bewegingsbeperkingen. Naast artrose
waren ook delen van de oren bevroren geweest en afgestorven en had Mausi
een groei achterstand.
Mausi
werd rond 1980 geboren in Zimbabwe en tijdens een massaslachting
gevangen genomen. In 1981 werd de Afrikaanse olifant naar Nederland
geïmporteerd voor circus William Althoff. Zij verkochten de olifant op
zevenjarige leeftijd aan circus Herman Renz.
De exacte
doodsoorzaak zal door een lijkschouwing in de Universiteit in Luik
duidelijk moeten worden. Vele dierenbeschermingsorganisaties in Europa
zijn bedroefd na het overlijden van olifant Mausi. Leonie Vestering,
directeur Wilde Dieren de Tent Uit: "Mausi is het trieste voorbeeld dat
een circusleven niet geschikt is voor olifanten. Wij blijven ervoor
strijden dat de redding voor de vele andere verwaarloosde en mishandelde
circusolifanten, ook in Nederland, wél op tijd zal komen."
Duizenden Chinezen moeten het in Hong Kong qua huisvesting stellen met een kooi van twee meter bij anderhalve meter.
Huizenprijzen in één van de rijkste steden ter wereld zijn torenhoog. De
minst fortuinlijken kunnen zich geen woning veroorloven en wonen in
huizen die zijn volgestouwd met ijzeren kooien, die voor 125 euro per
maand verhuurd worden.
De kooien, vaak tot twintig in één kamer,
werden in de jaren vijftig van de vorige eeuw geïnstalleerd als
onderkomen voor migranten die in de bouw kwamen werken.
Hong
Kong, de stad met meer Louis Vuitton-winkels dan Parijs, telt naar
schatting honderdduizend mensen die in dergelijke erbarmelijke
omstandigheden leven. Het gaat vooral om bejaarden en mentaal
gehandicapten, maar ook jonge steuntrekkers die uit de boot vielen,
belanden in de kooien. Sommigen wonen al tientallen jaren in hun kooi.
Toiletten en sanitaire voorzieningen zijn gemeenschappelijk, de meeste
appartementen hebben geen keuken, waardoor de bewoners hun schamele
inkomen moeten besteden aan meeneemmaaltijden.
De 'kooienhuizen'
zijn al decennialang een smet op het blazoen van de welvarende stad,
maar door de economische crisis raken ze opnieuw overbevolkt. Een van de
kooibewoners getuigt aan de Asia Times Online. "In de kooien is het
altijd nog warmer dan buiten, soms kan ik niet slapen voor vijf uur 's
morgens. Het krioelt hier ook van de kakkerlakken, hagedissen, luizen en
ratten. Soms ben ik bang dat kakkerlakken 's nachts in mijn oren zullen
kruipen". (br.hln)
Wetenschappers hebben in een streek op Borneo een apensoort
herontdekt, waarvan gedacht werd dat ze uitgestorven was. Het gaat om
grijsharige Hoses langoeren (Presbytis hosei canicrus), die tot de
familie van mutslangoeren (Trachypithecus cristatus) behoren. Dat meldt
het team in het American Journal of Primatology. Het wetenschappelijk
team rond professor Brent Loken van de Simon Fraser Universiteit in
Burnaby (Canada) slaagde erin met verborgen camera's opnames van de
uiterst zeldzame primaten te maken.
De natuurlijke habitat van de mutslangoeren strekt zich uit over Borneo,
de Indonesische eilanden Sumatra en Java, Maleisië en Zuid-Thailand. Ze
wordt door bosbranden, jacht, houtkap, plantages en mijnbouw bedreigd.
De grijsharige Hoses langoeren werden tot nog toe in het noordoosten van
Borneo vermoed.
Ze golden lange tijd als spoorloos verdwenen. In
2008 ontdekten de wetenschappers exemplaren verder westelijk in het
Wehea-woud, een 38.000 hectare groot, zo goed als onaangetast
natuurgebied in de provincie Oost-Kalimantan. Kalimantan is de naam van
het Indonesisch deel van Borneo. In het noorden van het eiland liggen
ook twee Maleisische provincies en het onafhankelijk staatje Brunei.
"De
ontdekking was een verrassing, omdat het Wehea-woud buiten het gebied
ligt waarin deze apensoort vermoed werd", verklaarde Loken. "We moeten
nu uitzoeken hoe groot de populatie is". Primatenonderzoekers vreesden
dat de ondersoort was uitgestorven. Foto's van levende dieren waren er
tot nu toe niet, slechts enkele oude museumexemplaren.
