Zeldzame vleermuizensoort gespot in omgeving van Han-sur-Lesse

In Han-sur-Lesse, in de provincie Namen, is een groep van een vijftigtal zeldzame vleermuizen gespot. Het gaat om een soort die met uitsterven bedreigd is. Dat heeft de Waalse natuurorganisatie Natagora bekendgemaakt.

De kleine vleermuis meet 37 bij 45 millimeter en heeft een grijsbruine vacht op de rug. Op de buik is hij grijs en grijswit.

Terwijl er midden vorige eeuw nog een 30.000 voorkwamen in onze contreien is de soort zo goed als uitgestorven, onder andere door het gebruik van pesticiden en het verdwijnen van heggen en houtwallen uit onze landschappen. Er zouden volgens Natagora nog hooguit drie of vier kolonies in Wallonië overblijven. (br.hln)

Daarom wil je altijd iets kopen bij Zara, H&M & co

Kom jij ook nooit met lege handen thuis na een shoppingtripje bij modeketens als H&M en Zara? Dat ligt niet aan jou, maar aan de 'schattenjacht' strategie die de ketens toepassen zegt Business Insider.

Bij luxe modehuizen weet je exact wanneer pakweg de herfst collectie in de winkels ligt en tot wanneer. Behoor je tot de happy few die zich in dat soort winkels kleding kan veroorloven, dan hoef je ook niet per se wekelijks terug te gaan. De collecties blijven toch een tijdje hetzelfde. Dat is echter niet zo bij de goedkope winkelketens.

Zara en consoorten hebben dagelijks leveringen met nieuwe items. Als een item op de catwalk verschijnt tijdens de modeweken, kunnen ze dat twee weken later al in de winkelrekken krijgen. Ter vergelijking: dat kan bij grote modehuizen tot een halfjaar duren. Door die continue vernieuwing van het aanbod, willen mensen zoveel mogelijk terugkeren om zo niets te missen.

"Mensen hebben het gevoel dat als ze iets zien bij Zara en co, ze het meteen moeten kopen omdat het anders niet meer verkrijgbaar is de volgende keer dat ze daar zijn," legt Business Insider uit.

Daarom kun je dus niet weerstaan aan nog maar eens een nieuw T-shirtje of jeans bij je favoriete budgetketens - interessant. (br.hln)

Museumwerknemer steelt 143 schilderijen en vervangt ze met eigen werken

Een werknemer die instond voor het bewaren van schilderijen in een museum in het zuiden van China heeft 143 kunstwerken gestolen. Hij verving ze door kopieën die hij zelf geschilderd had. Opvallend: op een dag merkte hij dat zijn namaakschilderijen zelf vervangen waren door andere kopieën.

5,15 miljoen euro
Xiao Yuan, de hoofdarchivaris van de Academie van Schone Kunsten in Kanton, deed zijn bekentenis voor de rechtbank. Hij stond er terecht omdat hij omgerekend 5,15 miljoen euro winst had gemaakt met het doorverkopen van de originele doeken. Een van de gekopieerde en opnieuw verkochte artiesten van Xiao is van schilder Qi Baishi (1864-1957).

De prijzen van zijn werk lopen op tot de prijzen die betaald worden voor een Picasso of Warhol. Xiao, die de schilderijen op doek of kalligrafieën zelf maakte, verkocht 125 werken op veilingen. De politie nam 18 schilderijen bij hem thuis in beslag.

Niet de enige
De man zei aan de rechtbank dat hij niet de enige was die op die manier aan het werk was in het museum. "Gedurende het onderzoek heeft de politie me foto's van mijn kopieën getoond en ik realiseerde me dat sommige waren vervangen. De kwaliteit van het werk was matig", zei hij aan de rechters, volgens een videosequentie van het proces die publiek gemaakt werd.

Veilinghuis China Guardian, het op een na belangrijkste van China, bevestigde dat Xiao Yuan een van zijn bronnen was. Er werd een onderzoek geopend naar de schilderijen die door hem verkocht zijn. (br.hln)

Dankzij deze foto kregen Kale en Keire geen spuitje

Dit zijn Kale en Keire, twee asielhonden die lange tijd in een asiel verbleven in het noorden van de Amerikaanse staat Georgia. Maar niemand wou hen adopteren, dus was het maandag hun laatste kans om iemand te vinden. Als niemand hen wou adopteren, zouden Kale en Keira een spuitje krijgen. Gelukkig bracht een oproep via Facebook daar razendsnel verandering in.

Wat is nu het gezondste? Niet ontbijten of snel een donut naar binnen werken?

Dat een gezond ontbijt essentieel is voor een goed begin van de dag, weten we ondertussen wel. Maar we weten ook dat we lang niet iedere morgen de tijd hebben om zo'n ontbijt in elkaar te flansen. En dan worden we al snel verleid door die donuts en chocoladebroodjes tijdens de vergadering of in de etalages in het station. Maar wat is nu het gezondste? Helemaal niet ontbijten of toch zo'n calorierijke snelle hap naar binnen spelen?

Het ontbijt overslaan en zo de calorieën en suikers van die donut vermijden, moet toch de beste optie zijn, niet? Niet zo snel.

Brandstof nodig
"Als we het ontbijt overslaan, bewijzen we ons lichaam alles behalve een dienst," verklaart Maya Bach, voedingsdeskundige. "Je lichaam is al de hele nacht aan het vasten, waardoor het 's ochtends 'brandstof' nodig heeft zodat je metabolisme weer op gang kan komen. Zonder die brandstof kunnen onze lichamen niet naar behoren functioneren."

Ook experte Lindsay Joe is het daarmee eens. "Alles is beter dan helemaal niets eten," zegt ze. "Onze lichamen kan je het best vergelijken met auto's. Als er geen benzine is, zijn zelfs de eenvoudigste taken een uitputtende opgave voor ons lichaam."

Donut of helemaal niets?
Maar dat is nog niet alles. Zo wezen verschillende studies al uit dat consequent ontbijten een verminderd risico op obesitas inhoudt. Bovendien ontdekte The National Weight Control Registry dat maar liefst 78 procent van de mensen die wat kilo's verloren en hun nieuwe gewicht makkelijk konden behouden, iedere ochtend ontbeten.

"Hoewel een donut uiteraard niet de beste soort brandstof is, helpt het wel om je metabolisme op gang te doen komen en zullen je lichaam en hersenen er beter door functioneren," verklaart Bach. "Als je helemaal niets eet, is de kans groot dat je je zwak en sloom voelt en de hele ochtend zonder energie zit." (br.hln)

Papa, je zou schrikken als je me nu ziet. Ik kan al tot 20 tellen en goed voetballen

Vanop een boot voor de kust van Ibiza strooiden familie en vrienden van Diether Cornaer (36) zijn as uit, dag op dag een jaar na zijn verkeersongeval op de terugweg van Tomorrowland. Zoontje Nikas (4) gooide een fles in zee. Daarin zijn trotse opsomming van wat hij het laatste jaar allemaal geleerd heeft. "Papa, je zou schrikken als je me nu ziet. Wat ik allemaal al kan. Ik kan al tot 20 tellen, ik kan goed voetballen ik eet flink en het liefst frietjes."

Op 21 juli 2014 waren Diether -sportfunctionaris in de gemeente Wingene - en zijn vrouw en apothekeres Debbie in de vroege ochtenduurtjes op weg naar huis in Assebroek na een heerlijke festivaldag op Tomorrowland. Op de A12 in Aartselaar liep het helemaal fout. Een taxibus met negen inzittenden, ook op de terugweg van het festival, ramde hun auto in de flank. Debbie, die achter het stuur zat, raakte zwaargewond maar overleefde. Ze lag vijf weken in ziekenhuis, waar ze het overlijden van haar man te slikken kreeg. "Ik moest me erdoor slaan, voor Nikas. Pas de laatste maanden zat ik meer en meer na te denken over wat Diethers hartenwens zou zijn. Ik denk dat het Ibiza is - al hebben we daar eigenlijk nooit over gepraat. Tja, je bent nog maar begin de dertig..."

Komende vrijdag pompen de beats weer in Boom. Debbie had op Tomorrowland een herdenkingsmoment kunnen organiseren, maar dat is het laatste wat ze wil. "Veel te confronterend. Vorig jaar was onze eerste en laatste Tomorrowland. Een prachtige feestdag die ik koester. Die herinnering moet intact blijven. Rouwen in dat feestgedruis, het zou wringen en botsen. Nooit van mijn leven ga ik nog naar Tomorrowland. Als ik nog maar dat soort muziek hoor, word ik veel te emotioneel dan goed voor me is. Ik luister dus naar StuBru nu." Tussen Tomorrowland en Ibiza ligt sowieso een dikke rode draad. "Diethers liefde voor die David Guetta-achtige muziek heeft hij daar, in Ibiza, opgedaan als jonge gast." (br.hln)

Linda Perry (Springfield (Massachusetts), 15 april 1965) is een Amerikaans rockmuzikant, songwriter en producer. Haar ouders zijn van Portugese en Braziliaanse afkomst en ze is vooral bekend als zangeres van de voormalige band 4 Non Blondes.

Als coproducer en schrijfster werkte Perry mee aan het album M!ssundaztood van Pink. Tevens schreef ze enkele nummers voor het album 'Try This' van Pink. Ook schreef en produceerde ze de nummers Nasty Ghetto voor de Sugababes en What you Waiting For voor Gwen Stefani. Daarnaast is Perry voor een groot deel verantwoordelijk voor albums van Courtney Love en Kelly Osbourne.

Daarnaast schreef ze voor en met Christina Aguilera het nummer Beautiful van het album Stripped en in 2006 het nummer Hurt van het album Back to Basics, gebaseerd op Perry's recente verlieservaring. Aguilera heeft het nummer echter herschreven omdat het te veel referenties had naar de vader van Perry.

Voor de film Prey for Rock and Roll schreef ze met Gina Gershon het nummer StupidStar.

In 2007 schreef ze het nummer My Love voor Céline Dions album Taking Chances. Dit nummer werd in 2008 de titelsong van het "Best Of" album "My Love Ultimate Essential Collection".

Eerst rolde deze FBI-agent de maffia op, nu redt hij dieren

Hij infiltreerde bij de maffia en werd daarvoor internationaal geprezen. Jack Garcia nam dan ook met opgeheven hoofd in 2006 afscheid bij de FBI, maar het begon toch weer te kriebelen. Hij moest en zou zich voor de goede zaak in blijven zetten. Daarom neemt hij het nu op voor mishandelde dieren. "Ik wil ze de stem geven die ze zelf niet hebben."

"Eerst reed ik een grote drugsbaas rond en daarna opeens mijn dochter", refereert Garcia aan zijn tijd als undercoveragent. Dat was wel even schakelen, zegt hij tegen The New York Post. "Het heeft even geduurd voordat ik daaraan gewend was geraakt. Toen deze kans voorbijkwam, wilde ik 'm grijpen."

De man met flink postuur en van Cubaanse komaf verwierf internationale bekendheid toen hij het voor elkaar kreeg bij de Gambinomaffia te infiltreren onder zijn alias Jack Falcone. Dankzij de dappere daad van Garcia werden dertig bendeleden veroordeeld.

"Het geweld tegen weerloze dieren is net zo wreed als sommige misdaden die ik in een vorig leven als agent heb onderzocht. En ik heb nogal wat voorbij zien komen", stelt Garcia.

De man heeft zich nu aangesloten bij 'Guardians of Rescue', een organisatie die dierenasielen ondersteunt, zich inzet tegen dierenmishandeling en ervoor zorgt dat ouderen gratis de beschikking krijgen over hulphonden.

Volgens oprichter Robert Misseri is Garcia 'een grote aanwinst'. "We wilden iemand hebben die niet alleen lokaal iets kan bereiken, maar ook landelijk iets kan betekenen."

Door zijn nieuwe baan heeft Garcia het gevoel dat hij de hulpeloze dieren kan helpen. "Als je problemen hebt met de maffia, dan kun je daar iets tegen doen. De politie bellen, bijvoorbeeld. Maar dieren kunnen niet van zich laten horen als ze mishandeld worden. Ik wil ze een stem geven." (br.hln)

Hoe komt het dat onze vingers niet allemaal even lang zijn?

Wie al eens een tripje naar de zoo heeft ondernomen, had het waarschijnlijk al wel opgemerkt: onze vingers zien er heel anders uit dan die van de dieren. Niet alleen omdat we geen vlijmscherpe nagels hebben, maar vooral omdat onze vingers allemaal een andere lengte hebben.

De handen van onze voorouders leken veel meer op die van chimpansees, met veel langere handpalmen en vingers en kortere, zwakkere duimen. Bovendien waren de vingers gebogen en ontbrak het bredere deel van de bovenste vingerkootjes, waardoor de handen ideaal waren voor horizontale steun (zoals takken) maar niet genoeg kracht hadden om dingen goed vast te houden of om druk uit te oefenen.

Vergeleken met zulke handen, zijn onze handen korter. Bovendien hebben onze vingertoppen brede, ondersteunende botjes met kussentjes, wat helpt om dingen vast te nemen. Ook zijn onze duimen, wijs- en middelvingers een stuk sterker om zo grotere druk aan te kunnen.

Verder heeft onze duim na verloop van tijd ook drie extra spieren gekregen die chimpansees niet hebben en die ervoor zorgen dat onze duim veel sterker beweeglijker is. In de fysiologie hebben we het dan over oppositie: we kunnen onze duim perfect samenbrengen met het topje van onze pink. Daardoor zijn we beter in het vastnemen van kleine objecten vastnemen en het maken van allerlei werktuigen.

Er is echter nog een andere theorie, die een tikje gewelddadiger is. Volgens enkele wetenschappers zouden onze handen hun huidige vorm hebben omdat we zo het perfecte menselijke wapen kunnen vormen: de vuist.

Hun bewijsmateriaal? 1) chimpansees kunnen geen vuist maken; 2) hoe kleiner de oppervlakte, hoe meer kracht je vuistslag heeft; 3) de minutieuze plaatsing van onze botten zorgt voor een slag met de meest mogelijke impact op het slachtoffer. Dat komt omdat, wanneer we een vuist maken, er geen plaats meer is binnenin onze handen. Daardoor heeft de slag extra veel kracht wanneer hij bij het slachtoffer aankomt, maar wordt de impact op ons hand zoveel mogelijk beperkt. En laat dat nu net komen door de lengte van onze vingers. (br.hln)

Man kocht dit schilderij voor 83 euro... en kan het nu verkopen voor 6,5 miljoen

Hoop jij ook stiekem een verborgen schat te ontdekken telkens je een kringloopwinkel binnenwandelt? Voor een man uit Texas kwam die droom uit, want hij verliet de winkel als miljonair.

Voor 90 dollar (83 euro) tikte Ray Riley uit de Amerikaanse staat Texas een schilderij op de kop. Dat schilderij blijkt nu een originele Sigmar Polke te zijn, een Duitse schilder waarvan de werken prijzen halen tot wel 25 miljoen euro.

Het schilderij dat Ray kocht, wordt geschat op 6,5 miljoen. "Toen ik de lijst verwijderde, zag ik de letters 'P-o-l-k-e' staan", vertelt Ray aan ABC News. "Ik werd heel zenuwachtig en ik begon te trillen. Uiteindelijk heb ik het schilderij enkele weken verstopt."

Gaye Jackson, die de kringloopwinkel uitbaat, zegt dat ze wel honderden kunstwerken binnen krijgen. "We weten niet of sommige miljoenen waard zijn."

Het is niet de eerste keer dat in de kringloopwinkel dure schilderijen worden afgeleverd. Eerder schonk al iemand een originele William G. Yorke aan de kringloopwinkel, een schilderij dat op minstens 16.000 euro wordt geschat. (br.hln)

"Eens te dik, altijd te dik"

Mensen met overgewicht hebben maar een uiterst kleine kans om hun kilo's ooit kwijt te spelen. Dat concluderen Britse wetenschappers na een onderzoek bij 280.000 mensen. Ons lichaam is er op gemaakt om reserves op te bouwen voor periodes van schaarste, en geeft die reserves niet graag af. Daarom moeten we vooral proberen te vermijden dat mensen dik worden.  (br.hln)

Eiwit in hersenvocht kan wijzen op vroege fase Alzheimer

Het gehalte van het eiwit neurogranine in het hersenvocht kan in de toekomst mogelijk helpen bij het vroegtijdig aantonen van de ziekte van Alzheimer. Dat blijkt uit onderzoek van Maartje Kester van VUmc in Amsterdam. De resultaten werden voorgesteld tijdens de Internationale Alzheimer's Association Conferentie 2015 in Washington DC.

"Mijn collega's en ik hebben gevonden dat neurogranine mogelijk kan helpen bij het diagnosticeren, voorspellen en monitoren van de ziekte van Alzheimer", zegt Kester.

Het onderzoek gebeurde bij 162 mensen, verdeeld over drie groepen: patiënten zonder medische afwijkingen, patiënten met tekenen van een milde cognitieve achteruitgang (MCI) en patiënten met de ziekte van Alzheimer. De patiënten werden gemiddeld vier jaar gevolgd en doorliepen verschillende onderzoeken.

"Neurogranine is waarschijnlijk betrokken bij de communicatie tussen zenuwcellen in de hersenen", aldus de onderzoekers. Uit het onderzoek blijkt dat het gehalte van het eiwit neurogranine in het hersenvocht hoger is bij patiënten met Alzheimer. Daarnaast is het eiwit meer aanwezig bij patiënten met MCI die later de ziekte van Alzheimer krijgen, dan bij MCI-patiënten die niet achteruitgaan. Bij de MCI-patiënten met een hogere neurograninewaarde was er ook een hogere kans op het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer.

"Wanneer de ziekte van Alzheimer in een vroegtijdig stadium kan worden gesignaleerd kunnen patiënten en hun naasten zich beter voorbereiden op de tijden die gaan komen", klinkt het nog. "Daarnaast kan mogelijk het beloop en de voortgang van de ziekte met dit eiwit beter gevolgd worden." (br.hln)

Narcisten hebben veel bevestiging nodig, volgens onderzoek

We hebben allemaal wel zo iemand in onze vriendenkring die denkt dat de hele wereld rond hem of haar draait. In plaats van je de volgende keer nog eens te ergeren wanneer ze weer eens alle belangstelling opeisen, probeer je er beter zo veel mogelijk voor hen te zijn, want wat blijkt? Narcistische mensen zijn net erg behoevend.

Volgens onderzoeker David Chester van de universiteit van Kentucky en zijn onderzoeksteam lopen narcisten helemaal niet over van zelfvertrouwen.

Hersenscan
Voor hun studie onderzochten ze 50 studenten van wie ze eerst berekenden hoe narcistisch ze waren.Dat deden ze aan de hand van statements zoals '"ik vind mezelf een uniek persoon". Vervolgens werden de studenten gekoppeld aan een speciale hersenscanner, die de verbindingen tussen de verschillende hersengebieden meet.

Daarbij waren Chester en zijn team vooral geïnteresseerd in een gebied helemaal vooraan, gekend als de mediale prefrontale cortex, dat geassocieerd wordt met hoe we over onszelf denken. Maar ook een ander, iets dieper gelegen gebied kreeg de volle aandacht: het striatum ventrale, dat gelinkt wordt aan beloningen en geluksgevoel.

Veel bevestiging nodig
Wat blijkt nu? Narcisten mogen misschien wel zeggen dat ze zelfzeker zijn, maar volgens de hersenscan hebben ze een intern tekort als het op het belonen van zichzelf aankomt. Met andere woorden: narcisten hebben onbewust heel veel bevestiging nodig van anderen om dat tekort goed te maken. (br.hln)

"Werkelijk niets is klaar voor ouder wordende bevolking"

Er nadert een golf van een kleine 3,8 miljoen zestigplussers, maar niemand weet hoe en waar ze moeten gaan wonen. Uit een nieuw onderzoek van de KU Leuven blijkt dat onze huizen niet geschikt zijn om oud in te worden en dat de buurt daar niet aan is aangepast, zo staat vandaag in de kranten van Mediahuis.

"Werkelijk niets is klaar voor ouder wordende bevolking"

Het leven van deze straathond veranderde voorgoed na hels avontuur

Een jonge straathond uit Indianapolis bevond zich deze week in een benarde positie toen een vrouw uit de buurt hem te hulp schoot. Het arme dier was vast komen te zitten in een autowiel en kon geen kant meer op. De brandweer had naar eigen zeggen meer dan een uur nodig om de angstige viervoeter te bevrijden. Het verhaal kende dus gelukkig een goede afloop en daar bleef het niet bij... want haar leven op straat is nu ook voorgoed voorbij.

Volgens een Facebookbericht van de brandweer in Indianapolis kende de 20-jarige Jessica Arnold de straathond al langer en had ze haar de naam 'Jimma' gegeven. Ze gaf het dier ook regelmatig te eten wanneer het in de buurt rondhing.

Toen ze vrijdagnamiddag echter thuis kwam van haar werk en merkte dat Jimma vastzat, aarzelde ze geen seconde: met de hond (en het wiel) in de auto reed ze meteen naar de plaatselijke brandweer.

Reddingsoperatie
Een team van bezorgde brandweermannen probeerden Jimma eerst met vloeibare zeep en vervolgens met olie te bevrijden, maar zonder resultaat. Al snel werden dan ook de grote middelen ingezet om eerst de autoband en vervolgens de velg te verwijderen. "De hond leek stabiel en hoewel duidelijk geschrokken, was ze niet agressief", klinkt het.

"Terwijl verschillende pompiers doorwerkten om te hond te bevrijden, kalmeerden anderen haar met zachte aanrakingen en lieve woorden zodat ze zich niet tegen haar redders zou verzetten", staat in het bericht te lezen. "De hond werd verschillende keren erg onrustig en het team gaf haar telkens even te tijd om te kalmeren voor ze verder werkten."

Nieuw baasje
Meer dan een uur later kon Jimma eindelijk weer van haar vrijheid genieten. "De luchtpijp van de hond werd op geen enkel moment geraakt en ze zag er voor de rest ok uit", werd nog gemeld. "Na het verwijderen van de velg werd een erg gelukkig Jimma met de vrouw mee naar huis gestuurd."

Er was voor Jimma echter ook een positieve kant aan het verhaal. Volgens een update van de brandweer zou haar reddende engel immers hebben laten weten dat de hond een permanent lid van haar gezin zal worden.

Meer foto's vind je op Facebook, waar de brandweermannen alvast heel wat lof kregen voor het redden van Jimma. (br.hln)

Sinéad O'Connor - Troy

Sinead O'Connor voor het eerst oma

Sinead O'Connor is op 48-jarige leeftijd oma geworden. Op Facebook onthult de zangeres dat de vriendin van haar zoon Jake is bevallen van een jongetje. De baby is het eerste kleinkind van Sinead.

De Nothing Compares 2 U-zangeres stelde haar fans al op de hoogte toen de bevalling nog gaande was. "Oh mijn god. Nog een paar uur en dan komt mijn grootste droom uit, dan word ik oma'', schreef de artiest.

Gisteravond laat maakte ze bekend dat het een jongetje is geworden. Sinead heeft vier kinderen. In maart maakte ze bekend dat Lia, de vriendin van haar 27-jarige zoon Jake zwanger was. (br.hln)

Plus size model schrijft geschiedenis op cover van fitnessmagazine

Als er één groep nog steeds niet helemaal mee was wat het plus size-bewustzijn betreft, dan waren het de fitnessmagazines wel. Wie op zoek was naar een sporttijdschrift mocht er prat op gaan dat er een ingeoliede adonis (sixpack inbegrepen) of vrouw met stalen buikspieren op de cover te zien was. Tot nu, met dank aan het blad Women's Running.

Op de cover zien we een vollere jonge vrouw, al lopend. Een hele verademing vergeleken met het doorsnee fitnessmodel. Zelfs het covermodel zelf, de 18-jarige Erica Schenk, was verrast door het aanbod.

"Ik had geen flauw idee dat ik ook effectief op de cover zou staan," vertelde ze aan E! News. "Ik werd pas na de fotoshoot verwittigd dat het om de voorpagina ging, ik stond met mijn mond vol tanden. Ik had ook wel verwacht dat het wat stof zou doen opwaaien, maar niet dat het zo'n hot topic zou worden!"

Hardnekkig vooroordeel
De keuze om Schenk op de cover te zetten, was erg bewust. Zo wou het tijdschrift de definitie van 'dé loper' opentrekken, alsook wat het nu precies betekent om 'fit' te zijn. "Er is een hardnekkig vooroordeel dat alle lopers en sporters mager zijn, maar zo zit de werkelijkheid helemaal niet in elkaar," vertrouwde chef-redacteur Jessica Sebor toe aan Today. "Lopers zijn er in alle vormen en maten. Ga maar eens aan de eindstreep van iedere loopwedstrijd staan, en dan zal je het met eigen ogen zien. Wij vonden het hoog tijd om dat eens onder de aandacht te brengen."

Herkenbaarheid
Bovendien wouden ze niet alleen de lichaamsdiversiteit aankaarten, maar meteen ook zorgen dat alle vrouwen die het magazine eens vastpakken of in de winkel zien liggen, zich aangesproken zouden voelen. "Iedere vrouw loopt wel eens langs een tijdschriftenrek en heeft het gevoel dat ze zich in geen enkele voorpagina kan herkennen," legde Sebor uit. "Wij willen dat onze lezers een stukje van zichzelf terugzien in onze cover."