“Ze was bezeten door hekserij”: tante van 13 verwaarloosde kinderen getuigt openhartig over “duistere kant” van Louise Turpin

Het Amerikaanse koppel werd op 14 januari gearresteerd nadat hun 17-jarige dochter uit hun woning in Perris was ontsnapt. Ze had de politie verteld dat ze samen met haar broers en zussen gevangen werden gehouden. Toen de politie arriveerde, ontdekte ze dat de dertien kinderen – allemaal tussen 2 en 29 jaar oud – in onmenselijke omstandigheden werden vastgehouden. Het 17-jarige meisje zou haar ontsnapping al twee jaar gepland hebben.

Het nieuws betekende een zware klap voor de zus van Louise, die het onbegrijpelijk vindt hoe Louise veranderde van een zorgzaam meisje in een moeder met “een duistere kant”. De zussen hadden meer dan twintig jaar amper contact met elkaar. “Af en toe belden we, maar dat gebeurde zelden”, getuigt ze.

Hekserij

Volgens Elizabeth – die geen flauw vermoeden had dat haar zus en echtgenoot hun dertien kinderen folterden – werd Louise geïnspireerd door hekserij. “Het speelde een rol in wat ze met haar kinderen heeft gedaan. Je verkoopt je ziel immers aan de duivel”.

“Op een dag bracht ze een Ouijabord mee naar huis, maar ik wilde haar niet binnenlaten”, vertelt Elizabeth in haar boek. Het eeuwenoude bord wordt gebruikt om geesten op te roepen. “Ze nodigde me ook uit om deel te nemen aan een ritueel waarbij vrouwen met slangen dansen. Louise was hierdoor geobsedeerd. Volgens haar gaven slangen je energie.” 

Nadat het horrorkoppel was gearresteerd, bracht Elizabeth een bezoek aan het huis waar de kinderen opgesloten zaten. “Ik zag een standbeeld van een slang, vlak naast de deur”, schrijft de zus van Louise.

Gelovig

Ook de andere zus, Teresa Robinette, had nauwelijks contact met Louise. Volgens haar was de vrouw als kind erg gelovig. Louise was “zeer braaf”, vertelt Teresa. “Ze gebruikte nooit alcohol of drugs. Ik hoorde haar zelfs amper vloeken.” Op een dag kreeg Louise afkeer van religie en alles wat ermee te maken had. “Ze zei dat enkele mensen binnen de kerkgemeenschap haar hadden gekwetst.” Wat er precies was gebeurd, heeft Louise nooit aan haar zus verteld.

Louise en David zitten in de cel in afwachting van hun proces. Ze mogen de komende maanden geen contact hebben met hun kinderen buiten de rechtszaal. Het koppel riskeert allebei 94 jaar cel, maar pleit onschuldig voor alle aanklachten. (br.hln)

“Ik heb de baby van mijn verkrachter gehouden. Ik vrees de dag waarop ik hem moet vertellen wie zijn echte vader is”

“Toen ik zag dat ik zwanger was, wist ik dat ik de baby zou houden. Na zo’n trauma was het noodzakelijk dat ik me kon focussen op nieuw leven. Ik moest dat kleine jongetje beschermen, uiteindelijk was ook hij een slachtoffer.” Aan het woord is Jennifer Christie (42), een moeder van vier kinderen uit Virginia. In 2014 besliste de doventolk om voor haar job te overnachten in een hotel, een beslissing die noodlottig zou uitdraaien. Ze werd op brutale wijze verkracht, een maand later bleek dan ook nog eens dat ze in verwachting was van de dader. In een interview legt de dappere vrouw uit waarom ze uiteindelijk toch geen abortus pleegde.

“Ik wilde mijn hotelkamer binnengaan, maar plots hoorde ik dat er iemand achter mij stond”, doet Christie het verhaal. “Toen ik me omdraaide, zag ik een twintiger staan. Ik vroeg me af wat hij daar deed: had hij hulp nodig? Had hij zijn auto vastgereden in de sneeuw? Plots haalde hij echter hard uit, waardoor ik op de grond viel.”

Christie voelde nog dat haar kleren uitgerukt werden, daarna werd alles zwart. Toen ze weer bij bewustzijn kwam, merkte ze dat ze naast een trap lag. Ze droeg enkel nog haar bh.

“De pijn viel niet te negeren, ik besefte dat ik verkracht was. Een kamermeisje vond mij en belde de hulpdiensten.”

Vingers gebroken
In het ziekenhuis bleek dat Christie enkele vingers gebroken had, zo stevig had ze zich dus verzet. Ze hield aan de hele nachtmerrie ook gebroken ribben en een hersenbloeding over. Medicijnen moesten voorkomen dat ze het hiv-virus kreeg, ze werd ook getest op soa’s.

Thuis bleven de vreselijke flashbacks haar achtervolgen. Om de blauwe plekken te verklaren, maakte ze haar kinderen wijs dat ze betrokken geraakt was in een auto-ongeval. Julia (16) was toen de oudste, Noah mocht zich met zijn acht jaar de benjamin noemen.

“Geen afkeer of angst”
“Mijn echtgenoot Jeff en ik bleven echter onder de indruk van de omstandigheden. Soms hoorde ik hem huilen en schreeuwen in de douche, uit schuldgevoel omdat hij me niet kunnen beschermen heeft.”

“Vijf weken na de verkrachting begon ik me misselijk te voelen. De dokter bevestigde dat ik zwanger was. Jeff had een vasectomie laten uitvoeren, langzaam drong het tot me door dat ik dus zwanger was van mijn verkrachter.”

“Gek genoeg voelde ik geen afkeer of angst. Voor het eerst was ik baas van de situatie. Dat ik aangevallen werd, lag buiten mijn wil. Maar het was wel mijn keuze om die baby te houden.”

“Ik belde naar Jeff en hij steunde me meteen. Bij alle echo’s was hij aanwezig, de foto’s ervan zaten in zijn portefeuille.”

Enkele vrienden en familieleden stelden zich vragen bij die beslissing. Hoe konden Jennifer en Jeff nu een zoon liefhebben die afkomstig is van zo’n monster? En wat als hij op haar verkrachter zou lijken?

Twee moorden
Het koppel ging de uitdaging echter met open vizier aan. Toen Oliver (*) in september 2014 geboren werd, voelde Jennifer meteen een band. Zijn groene ogen lijken als twee druppels water op de hare, van een uiterlijke kopie van de dader is geen sprake.

Toch bleef Christie met een knoop in haar maag zitten. “In de supermarkt scande ik altijd snel alle gezichten. Het risico bestond dat ik hem toevallig tegen het lijf zou lopen.” Vorig jaar kreeg ze echter een geruststellend telefoontje van de politie: haar grootste vijand was omgekomen.

“Na mij heeft hij twee vrouwen verkracht én vermoord, dat bewezen de DNA-stalen. Een familielid van een van de slachtoffers heeft hem daarna uit wraak doodgestoken met een mes. Ik voelde enerzijds ontzettend mee met die dames, anderzijds was ik opgelucht dat hij nu niemand meer kwaad kon doen.”

“Altijd eerlijk”
Alle kinderen weten intussen wat hun moeder overkomen is. “Hen vertellen hoe Oliver ter wereld gekomen is, was bijzonder lastig. Maar ze weten dat ze ons alles mogen vragen, we zullen er altijd eerlijk over zijn.”

Het lastigste moet echter nog komen, namelijk Oliver zelf inlichten. “Die dag komt er ooit en daar ben ik bang voor. Maar ik zal ervoor zorgen dat hij niets meekrijgt van zijn biologische vader. Hij moet weten dat we er zijn voor hem en dat we van hem houden.”

“Mijn zoon heeft mij gered”
De druk om abortus te plegen, is er altijd geweest. “Hoe vaak heb ik niet gehoord dat er een ‘simpele’ oplossing was? En daarna zou ik de draad van mijn leven zogezegd weer kunnen oppikken. Maar geloof mij, zo eenvoudig is het zeker niet.”

“Mijn dierbare zoon werd verwekt op de donkerste dag van mijn leven. Sindsdien ben ik veranderd: als mens, als vrouw en als echtgenote. Dit kind heeft niets te maken met die aanval op mijn lichaam of de littekens op mijn ziel. Hij speelde wel een allesbepalende rol in mijn herstel, hij gaf mij weer hoop. Ik heb mijn zoon niet gered, hij heeft mij gered. Hij doet er mij aan herinneren dat ik -als vrouw- de lastigste leefomstandigheden kan overwinnen en dat er zelfs uit de hel iets moois kan komen.”

(*) Oliver is een fictieve naam (br.hln)

‘Alloo En De Liefde’: Inge vindt eindelijk een man die haar 11 kinderen er met plezier bij wil nemen

In ‘Alloo En De Liefde’ laat Luk Alloo een straffe madam aan het woord. De 52-jarige Inge uit Laakdal is een alleenstaande moeder van 2 kinderen die het huis uit zijn, 4 pleegkinderen met een beperking en ook 5 adoptiekinderen met een handicap. Momenteel zorgt ze dus voor 9 kinderen in huis. 

“Op m’n 16de werd ik voor het eerst zwanger, op m’n 21ste kon ik door omstandigheden geen kinderen meer krijgen. Maar het was niet af. Ik wist van jongs af aan dat ik minstens 6 kinderen wou, en ik wou een warm nest creëren voor hen. Ik word er kwaad van als mensen vragen of ik een instelling heb, ik ben gewoon mama”.

Luk Alloo komt in een gezellige bende terecht tijdens zijn bezoek, wanneer ook Inges biologische kinderen en kleinkinderen langskomen, en tevens een uitwisselingsstudente uit een kansarm gezin in Kroatië, die al 8 jaar kind aan huis is en in België studeert. Inges liefde is echter nog altijd niet op. Ze was ervan overtuigd dat de liefde niet meer voor haar was weggelegd, maar toch kwam er een man in haar leven die haar immense familie er graag bij neemt. Haar onverwachte liefdesverhaal vertelt ze morgenavond in de allerlaatste aflevering van het programma. 

‘Alloo En De Liefde’, donderdag 7 juni, 21u45, op VTM. (br.hln)

Raf Simons, Supreme en Kim Kardashian West zijn de grote winnaars van de CFDA Awards 2018

Net als vorig jaar is onze landgenoot Raf Simons de grote winnaar van de CFDA Fashion Awards. Gisterenavond haalde hij de prijs binnen voor beste vrouwendesigner van het jaar, de meest prestigieuze award van ze allemaal. Al waren er ook een aantal minder voor de hand liggende winnaars.

Het Amerikaanse skatemerk Supreme bijvoorbeeld. “Ik heb Supreme nooit als een modemerk beschouwd, of mezelf als een ontwerper. Maar ik waardeer de erkenning voor wat we doen,” vertelde oprichter James Jebbia, toen hij de CFDA Award voor mannenontwerper van het jaar in ontvangst nam.

Nog verrassend is dat ook Kim Kardashian West met een belangrijke modeprijs naar huis ging. Ooit werd ze verguisd door de modewereld, hoofdredactrice van de Amerikaanse Vogue Anna Wintour weigerde haar zelfs te vernoemen in haar magazine. Dat de tijden veranderd zijn, werd gisteren helemaal duidelijk toen ze ervan doorging met de CFDA Influencer Award. (br.hln)

Jongste zus (32) koningin Máxima overleden in Buenos Aires

Het nieuws wordt bevestigd door de Rijksvoorlichtingsdienst, de overheidsdienst die de communicatie rond het Nederlandse koninklijk huis verzorgt.  Het gaat vermoedelijk om zelfdoding. 

Argentijnse media hebben de laatste jaren herhaaldelijk gemeld dat Inés geestelijke gezondheidsproblemen had en aan anorexia leed, waarvoor ze werd behandeld. Haar leven leek echter in rustiger vaarwater gekomen toen ze door president Mauricio Macri een baan kreeg bij het secretariaat dat de sociale programma’s coördineert. Daarover ontstond wel enige ophef omdat Inés niet de benodigde kwalificaties zou hebben. Media beweerden dat ze de aanstelling te danken had aan zus Máxima, hetgeen zowel in Buenos Aires als Den Haag officieel werd ontkend.

Inés Zorreguieta was bruidsmeisje bij het huwelijk van Máxima met Willem-Alexander en meter van hun jongste dochter prinses Ariane, die Inés als haar vierde doopnaam heeft. 

Enige volle zus

Ze is de enige volle zus van koningin Máxima, net als zij een kind uit het tweede huwelijk van haar vader Jorge met María del Carmen Cerruti. De koningin heeft verder twee broers, Martin en Juan, en drie halfzusters uit het huwelijk eerste huwelijk van Jorge: Maria, Angeles en Dolores.

Inés studeerde volgens Argentijnse bronnen aan verschillende universiteiten, onder meer psychologie. Ze werkte kortstondig bij de Verenigde Naties in Panama, maar zou na vermeende relationele problemen naar Argentinië zijn teruggekeerd, waarop eetproblemen en depressies de kop opstaken bij de vrouw die werd geprezen om haar humor. Inés zong graag, waarbij ze zichzelf begeleidde op een gitaar.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.

Inés is in ons land niet helemaal een onbekende: ze was bruidsmeisje bij het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima. Het paar gaf Ariane, hun nu elfjarige dochter, ook de naam Inés mee. Het zusje van Máxima was ook meter bij de doop van het prinsesje.

Inés (1984) studeerde volgens Argentijnse bronnen aan verschillende universiteiten, onder meer psychologie. Ze werkte kortstondig bij de Verenigde Naties in Panama, maar zou na vermeende relationele problemen naar Argentinië zijn teruggekeerd, waarop eetproblemen en depressies de kop opstaken bij de vrouw die werd geprezen om haar humor.

De Argentijnse president kwam twee jaar geleden onder onder vuur te liggen omdat hij een baan gaf aan Inés, zonder dat ze de aangewezen persoon zou zijn geweest voor de voor derden ook wat onduidelijke functie bij de de Nationale Raad ter Coördinatie van de Sociale Politiek.

Inés zong graag, waarbij ze zichzelf begeleidde op een gitaar.(br.hln)

Zo denken vrouwen (én mannen) over hun lichaam

Het is maar povertjes gesteld met het zelfbeeld van de vrouw. Dat is algemeen geweten en wordt jammer genoeg nog eens bevestigd door een nieuwe Nederlandse studie. Maar is dat wel nodig? En wat zien mannen het liefst: een strak modellenlijf of mag het toch allemaal wat ronder?

Anno 2018 zien we overal knappe lijven verschijnen: op tv, op Instagram en andere sociale media en op de catwalks van onder meer Victoria’s Secret. Nogal wiedes dat we onzeker worden door zulke onrealistische schoonheidsidealen. Om na te gaan hoe mannen en vrouwen naar hun eigen lichaam kijken, deed EenVandaag Opiniepanel en het tijdschrift LINDA een rondvraag bij 22.217 mensen.

Onzeker in bikini

Zo moesten alle dames hun lichaam een cijfer op tien geven. Maar liefst een op vijf buist zichzelf, dus kiest een vijf of lager. Ook herkenbaar: 41% van de vrouwen voelt zich niet op z’n gemak om in zwemkledij rond te lopen als er anderen bij zijn. Met de zomer in aankomst doet 34% dan ook extra hard z’n best om een zogenoemde summerbody te krijgen.

De vraag is of het wel nodig is om slank en strak te zijn, net als de Kendall Jenners of de Candice Swanepoels van deze wereld. Als het van mannen afhangt, is het antwoord duidelijk ‘neen’. Alle mannelijke deelnemers van het onderzoek kregen vijf animaties van vrouwenlichamen te zien, van dun en gespierd tot dikker. Het overgrote merendeel geeft de voorkeur aan een vrouw met rondingen. “Wat ben je nu met een zak met botten. Een vrouw mag rondingen hebben, dat is mooier dan een heel dun lijf”, zo reageert er iemand. Slechts 31% vindt een slanke vrouw het meest aantrekkelijk, 3% gaat voor de übergespierde en superslanke vrouw en 1% kiest voor de dikkere vrouw.

In dit geval leven mannen en vrouwen wel degelijk een beetje op Mars en Venus. Meer dan de helft vermoedt immers dat mannen een slanke vrouw verkiezen. Een onderzoek van GoedGevoel bij Vlaamse dames gaf onlangs trouwens gelijkaardige resultaten. De gemiddelde Vlaamse vrouw geeft zichzelf een 6,1 als ze in de spiegel kijkt en drie op vier zou wel wat minder willen wegen. Kortom, er is dus nog veel werk aan de winkel om het zelfvertrouwen bij vrouwen op te krikken! (br.hln)

Alsof een aanzoek op zich al niet spannend genoeg is: deze Belgische toerist deed het omringd door alligators

Je vriendin ten huwelijk vragen tussen alligators, het is niet iedereen gegeven. Toch is dat exact wat de Belg Sam van Reeth deed tijdens een bezoekje aan Gatorland Orlando. En ja hoor, zijn Chana zei ‘ja’!

“Wij houden echt van wilde dieren”, legt Sam uit aan lokale media. Een aanzoek in dé reptielenattractie van Florida was dan ook heel toepasselijk voor het koppel. “Een vriend van mij had me verteld dat Gatorland echt een unieke ervaring is. We vonden het echt geweldig.” En dus besloot Sam afgelopen weekend tussen de alligators zijn nu-verloofde Chana Vranken ten huwelijk te vragen.

Bij Gatorland zelf vonden ze het uiteraard geweldig dat de Belg op de knie ging in hun park. “Zo mooi om deze daad van liefde te zien met ons prachtig natuurtapijt op de achtergrond. Proficiat aan jullie beiden”, klinkt het in een bericht op hun Facebookpagina. Of alligators ook op de een of andere manier geïntegreerd zullen worden op hun trouwdag of hun huwelijksreis? “Dat is goed mogelijk”, lacht Sam.(br.hln)

“Ik voelde me bedrogen”: ze moest extreem zuinig leven van haar man, maar na de scheiding op haar 63ste bleek plots dat ze 15 eigendommen had

In het begin van hun huwelijk liep alles op wieltjes. Er moest hard gewerkt worden en de kinderen moesten worden opgevoed. Maar het Australische koppel groeide door de jaren gaandeweg uit elkaar en maakte op het einde constant ruzie, met zelfs huishoudelijk geweld als gevolg. De scheiding was onvermijdelijk. De vrouw, die anoniem wenst te blijven maar aan de Gold Coast woont, deed haar verhaal aan news.com.au.

“Mijn ex liet mij altijd geloven dat we krap bij kas zaten”, zegt ze. “Ik kreeg een wekelijks budget voor het huishouden. Als ik wat meer geld nodig had voor de kinderen of voor mezelf, zei hij dat het er niet was en kregen we het gewoon niet. Hij zei zelfs dat we niet eens fatsoenlijk in onze basisbehoeften konden voorzien en dat extraatjes dus helemaal uit den boze waren.” Het was haar man die instond voor de financiële administratie van het gezin. De echtgenote had geen enkele reden om hem niet te vertrouwen.

Haar voor het eerst laten verven

Maar dan kwam de mokerslag, toen ze langsging bij een advocaat in verband met haar nakende scheiding: de echtgenoot had haar al die jaren voorgelogen. “Ik voelde me heel erg bedrogen en kon maar niet geloven dat ik zo lang spaarzaam had moeten leven”, zegt de vrouw, die plots mede-eigenaar bleek van maar liefst vijftien huizen.

Tot dan had ze financiële hulp nodig gehad van haar volwassen zoon. Maar toen bleek ze uiteindelijk recht te hebben op de helft van de bezittingen en werd ze voor het eerst financieel onafhankelijk. “Het eerste dat ik na de schikking deed, was naar de kapper gaan om mijn grijze haar voor de eerste keer te laten verven. Tijdens mijn huwelijk dacht ik altijd dat ik daar het geld niet voor had.”

De Australische geeft nog een universele raad mee aan al wie in een relatie zit: “Zorg ervoor dat je exact weet wat je bezit en wat je schulden zijn, zodat je meer onafhankelijkheid verwerft in je huwelijk”.  (br.hln)

Cherelle is euforisch na geboorte van baby. Tot ze onder de douche gaat en dat een hele pijnlijke ervaring wordt

“In eerste instantie dacht ik dat ik allergisch moest zijn voor een verzorgingsproduct, dus ben ik andere producten gaan gebruiken, maar de allergische reactie bleef zich voordoen”, vertelt Cherelle.

“Vervolgens veronderstelde ik dat het misschien aan de temperatuur van het water lag. Maar toen ik de temperatuur wijzigde, bleef ik slecht reageren op zowel koud, lauw als warm water.” Ook zweten, zwemmen en in de regen lopen, werden plots zeer onaangename ervaringen.

“Ik heb toen zelfs flessenwater en gefilterd water geprobeerd en tot mijn verbijstering had ik opnieuw een allergische reactie”, verklaart Cherelle. Als mogelijke veroorzakers van alle ellende dacht ze ook aan een chloor of bacteriën in de douchekop, maar ook dat bleek een dood spoor.

Ze stond op het punt om de zoektocht te staken, toen ze op een zeldzame aandoening stootte: ‘Aquagenic urticaria’, een ontzettend pijnlijke allergie aan water waar wereldwijd 35 gevallen van bekend zijn. Een remedie is er niet.

Cherelle kreeg na de geboorte van Willow een postnatale depressie. Artsen vermoeden dat de zwangerschap en de daaropvolgende depressie haar hormoonspiegel zodanig hebben beïnvloed dat dit heeft geleid tot het ontwikkelen van de aandoening.

Aan patiënten wordt aangeraden om zo veel mogelijk contact met water te vermijden, niet in de regen te lopen, minimaal te zweten en slechts drie keer per week kort te douchen onder koud water.

Bovendien wordt de aandoening erger met de jaren. “Nu kan ik nog water drinken, maar ik heb gelezen dat er mensen zijn die door de aandoening helemaal geen water meer kunnen drinken omdat hun keel opzwelt,” zegt ze. “Op een dag kan ik misschien ook helemaal geen water meer drinken.”

Toch probeert Cherelle met een roze bril naar de toekomst te kijken.” Het is misschien heel vervelend, maar ik ga er niet van dood.”, besluit ze moedig. (br.hln)

Zoek mee naar een naam voor de wolvenvierling in Olmense Zoo

De Olmense Zoo in Balen is in een keer vier bewoners rijker. Wolvin Cayuse en wolf Zlatan, het alfakoppeltje van de wolvenroedel, zijn mama en papa geworden van een vierling.

De Canadese Hudson Bay-welpen kwamen een maand geleden ter wereld en verlaten nu voor het eerst het ondergrondse nest. Een dierenarts kan pas binnen enkele weken het geslacht van de pups vaststellen.

“Alleen het mannetje en vrouwtje die het hoogst in rang staan, planten zich voort. Meestal omdat deze reu en teef de sterkste, intelligentste en meest ervaren dieren uit de roedel zijn”, zegt Robby Van der Velden, bioloog en curator bij Olmense Zoo.

De vierling heeft voorlopig heeft nog een grijze kleur, maar na drie maanden verandert die in een witte vacht zoals de ouders.  Het zal nog eventjes duren  voor de kleintjes echt van zich laten horen. Het gehuil van wolven van een jaar oud heeft veel weg van hondachtig gekef.

Letter T

De Olmense Zoo is inmiddels de zoektocht naar vier namen gestart. Die moeten met de letter T beginnen, net zoals elke dierennaam dit jaar. “Meestal volgen dierentuinen het alfabet bij het kiezen van nieuwe namen.  Op die manier is de naam van het dier een hulpmiddel om snel het geboortejaar te weten te komen. Zo kregen de tweeling witoorpenseelaapjes eerder dit jaar de namen Tami en Tasmin”, aldus nog Van der Velden.

Suggesties voor zowel jongens- als meisjesnamen beginnend met de letter T en liefst met een betekenis van Canadese oorsprong, zijn nog tot en met 15 juni welkom via de facebookpagina van de Olmense Zoo. (br.hln)

Bo Van Spilbeeck deelt eerste foto van nieuw uiterlijk

Bo Van Spilbeeck (54) heeft haar eerste schoonheidsoperaties ondergaan.

Via Instagram deelde het VTM-gezicht zonet de eerste foto van haar nieuwe look. Bo oogt duidelijk anders en ziet er op en top vrouwelijk uit op het kiekje. “Weer aan het werk bij VTM-nieuws. Nog even wennen aan mijn nieuwe ik (ook voor de collega’s). Voel me alvast veel vrouwelijker”, schrijft ze daarbij. Ze heeft veel zin om er weer in te vliegen.

Dit jaar in januari begon ze al met het nemen van vrouwelijke hormonen, iets wat haar meteen beter in haar vel deed voelen. “De eerste operatie is in minder dan vier weken”, verklaarde ze toen. “Ik ben super gelukkig! Daarna nog een tweede om alles een beetje goed te trekken.”

Hierna volgt nog een geslachtsoperatie en een borstvergroting. “Maar daarvoor moet ik eerst een jaar lang vrouwelijke hormonen hebben genomen.” (br.hln)

Planckendael verliest tweede olifant in één week tijd: mama Kai-Mook moet uit lijden verlost worden, jong Tarzen blijft alleen achter

Amper een week na de plotse dood van het tweejarige olifantje Qiyo, krijgen de dierenverzorgers in Planckendael opnieuw een groot verlies te verwerken in de olifantentempel. De 36-jarige Phyo Phyo was al enige tijd ziek. Gisteren werd de moeder van Kai-Mook en het jonge kalfje Tarzen uit haar lijden verlost.

Planckendael deelde het nieuws zelf mee via Facebook: “Een loodzware beslissing is vanavond genomen. De Aziatische olifant Phyo Phyo (36) is maandag uit haar lijden verlost omdat ze zichtbaar erg veel pijn had. Phyo Phyo leed aan nierfalen en was al een geruime tijd te mager. De extra zorgen mochten niet baten. Dit is niet te vatten, amper een week na de plotse dood van het tweejarige olifantje Qiyo. We moeten haar jong Tarzen nu met alle zorg omgeven. Hij moet ook zijn plekje in de groep vinden. Slaapzacht, Phyo Phyo, 31/08/1981 – 04/06/2018”, aldus de dierentuin.

Phyo Phyo (36) was de mama van Kai-Mook, May Tagu, de recent overleden Qiyo en Tarzen. De olifant werd dagelijks apart gezet zodat ze meer kon eten, maar ondanks de extra voeding en goede medische zorgen, kwam ze voorlopig niet bij. Anderhalve maand geleden beviel ze van haar jongste telg Tarzen, maar ook het babyolifantje bezorgt de verzorgers kopzorgen. Aangzien Phyo Phyo te mager was, krijgt Tarzen al enige tijd te weinig moedermelk binnen. Daarom krijgt hij meermaals per dag een papfles met olifantenmelk.

Planckendael verspreidde gisteren nog een filmpje waarin het liet weten dat de dierenarts en de verzorgers zich ernstig zorgen maakten om de gezondheid van Phyo Phyo en Tarzen. De olifantentempel is voorlopig gesloten, opdat de kudde afscheid zou kunnen nemen van Phyo Phyo. (br.hln)

Met deze tips voorkom je zweetplekken

Met temperaturen boven de 25 graden, is het puffen en zweten geblazen . Deo mag dan geurtjes tegengaan, zweetplekken – en dan vooral de gevreesde okselvijvers – vermijd je er helaas niet mee. Al kan je dat met deze kledingtips toch tot een minimum beperken. 

Kies voor donkere kleuren

Zweet je gemakkelijk? Blijf dan weg van lichte kleuren zoals grijs en wit. Doe in plaats daarvan een zwart of donkerblauw bovenstuk aan. Het mag misschien wel wat warmer aanvoelen, die zweetplekken zullen nergens te zien zijn.

Natuurlijke materialen

Natuurlijke materialen zoals katoen en zijde ademen, waardoor je er minder in zweet. Bovendien hebben ze als groot voordeel dat ze je lichaam ook koel houden. Kunststoffen zoals polyester en viscose laten geen lucht door, dus die vermijd je beter. Zweetgeurtjes blijven er trouwens ook in hangen, wil je uiteraard niet. 

Prints

Ga eens los wat prints en patronen betreft. Opvallende kledingstukken met grafische prints camoufleren okselvijvers als geen ander.

Draag geen hoofddeksel

Tenzij je in de blakke zon gaat liggen, laat je die hoed of pet toch maar best in je kast liggen. Wanneer het warm is, verliezen we onze lichaamswarmte vooral via het hoofd. Dat mooie hoofddeksel zorgt er dus voor dat je alleen maar meer oververhit raakt. (br.hln)

“Vliegangst op zichzelf bestaat niet, het is altijd gekoppeld aan andere angsten”

De zomeruittocht staat voor de deur, maar lang niet iedereen stapt met evenveel gemak in een vliegtuig. Naar verluidt heeft 38% van de Belgische bevolking schrik om te vliegen. Hoe ontstaat vliegangst en wat kun je eraan doen?

“Vliegangst op zichzelf bestaat niet en is altijd gekoppeld aan andere angsten,” legt klinisch psycholoog en psychotherapeut bij stichting VALK Teije Koopmans uit aan nu.nl. “Er zijn heel veel andere onderliggende angsten die vliegangst kunnen veroorzaken. Denk bijvoorbeeld aan schrik om de controle te verliezen of een angst voor afgesloten ruimtes. Het is die diepere laag die je eerst moet aanpakken als je van je vliegangst wil afgeraken.”

Naar verluidt heeft 38% van de Belgen schrik om te vliegen. Een deel daarvan neemt wel nog een vliegtuig als het echt moet, maar er zijn ook mensen die nooit vliegen en bijgevolg serieus beperkt worden door hun angst. Elk jaar schrijven zich dan ook 15% meer mensen in voor een cursus om van hun fobie af te geraken. Dat bleek vorig jaar uit cijfers van Freesky, het kenniscentrum voor vliegangst dat sinds 2010 sessies organiseert in samenwerking met touroperator TUI. Het goede nieuws is dat 90% van de deelnemers na een cursus van zijn vliegangst verlost is. Je hoeft er dus niet de rest van je leven mee te blijven rondlopen.

Kun je er ook zelf iets aan doen?

Wie er nog niet aan denkt om ooit op een vliegtuig te stappen, is het meest gebaat bij therapie of coaching. Maar wie een minder ernstige vorm van vliegangst heeft, kan op zichzelf ook al ver geraken. “Doe research. Er gebeuren heel weinig ongelukken met vliegtuigen. Bij wijze van spreken ben je meer in gevaar in de auto op weg naar de vlieghaven,” legt angstcoach Mike Hoffmeister uit aan nu.nl.

“De feiten opzoeken op Google, helpt veel mensen te beseffen dat het helemaal niet gevaarlijk is. Vind je turbulentie bijvoorbeeld heel eng? Zoek dan op wat dit juist inhoudt. Dat kan je al een stuk minder angstig doen voelen. Drink ook geen suiker- en cafeïnehoudende producten. Je hartslag is door de stress al verhoogd, en deze producten doen daar alleen nog maar een schepje bovenop.”

Ademhalingsoefeningen

“Ademhaling heeft invloed op de activatie van je stresssyteem,” vertelt Koopmans. “Rustig en diep ademhalen zal je direct tot rust brengen. Door anders te gaan ademen, geef je je lichaam een seintje dat je controle hebt over je lijf.”

Nog een goede tip is volgens Hoffmeister om afleiding op te zoeken. “Door een gesprek met je reisgenoot te voeren, kunnen je gedachten niet zo snel gaan. Eet wat, drink wat, speel een spelletje op je gsm of luister muziek.”

Last but not least stellen beide experts dat de beste remedie tegen vliegangst gewoon blijven vliegen is. “Het gaat erger en erger worden als je vliegen gaat vermijden. De negatieve lading zal steeds minder worden en op een bepaald moment zelfs volledig verdwijnen als je er niet van wegloopt.” (br.hln)

Waarom de westernstijl een comeback maakt

Van cowboyboots tot stoere hoeden en tassen met franjes: de kans is groot dat je kleerkast je in een wip en een gauw transporteert naar het Wild Wild West, want mode is de westerntoer opgegaan. Yeeha! Maar hoe komt dat nu eigenlijk?

De kans is groot dat je innerlijke cowgirl de komende maanden een keertje komt piepen. Heel wat merken lieten zich immers inspireren door de westernstijl, waardoor de trend ondertussen stevig in het zadel lijkt te zitten. Op de catwalk van de Dior Cruise collectie konden we al enkele cowboyhoeden en prairie-jurkjes spotten, en Isabel Marant ging voor haar herfstcollectie dan weer lustig aan de slag met leder en franjes. Of kijk maar naar modehuizen als Calvin Klein, Chloé, Giorgio Armani en Dries Van Noten die blijkbaar ook allemaal fan zijn van de cowboyboots.

Ook verschillende sterren zijn in zwijm gevallen voor de westernlaarsjes en bijhorende outfits. Denk maar aan Alexa Chung, Gigi Hadid en Millie Bobby Brown, die bij de MTV Movie en TV Awards kwam opdagen met hoge, witte laarzen. Nog een bewijs: het thema van WECANDANCE is dit jaar zelfs acid cowboys.

Maar waar komt de comeback van de westernstijl plots vandaan? Volgens Lizzy Bowring van WGSN Catwalks heeft het te maken met een vleugje nostalgie. “Als mode en design een modern en futuristisch kantje krijgt, hebben we vaak de neiging om nostalgisch terug te blikken”, legt ze uit aan Fashionista. “Mensen willen ontsnappen aan het experimentele en surrealistische, en grijpen daardoor vaak terug naar geschiedenis en folklore. En dit idee, het mengen van verschillende culturele referenties, past bovendien perfect bij de wereldwijde jonge street culture.”

Bowring verwijst ook naar de sneakertrend, die het hart heeft gewonnen van zowel luxelabels als goedkopere modehuizen. Dat komt volgens haar omdat mensen steeds meer reizen, en dat er een drang is naar een uniforme look. “Een sneaker is praktisch en comfortabel, maar dat is de cowboyboot ook. Je kan de laarsjes dragen om te gaan eten, als je fancy wil zijn, als je naar een concert gaat of als je een uitgebreide wandeling door de stad wil maken.”

Ook het Amerikaanse politieke klimaat zou er voor iets tussenzitten. “Als de mode een ode brengt aan cowboy-jurkjes en allerlei westernattributen, kan je er vanop aan dat Amerika oftewel héél patriottisch is oftewel onder veel stress lijdt”, bevestigt Laurel Wilson, professor textiel en apparel aan de University of Missouri. “Ook nu heeft het veel te maken met het ‘America first’-idee. Er hangt jammer genoeg een xenofoob sfeertje in de lucht. Ik vind het vreselijk dat de cowboytrend daardoor beïnvloedt wordt, maar het is wel zo.” (br.hln)

Jongeren steken kauw in zak... om ermee te voetballen

Een kauw is afgelopen weekend van de dood gered door een alerte vrouw. Zij had gezien hoe enkele jongeren het beestje in een zak stopten en ermee begonnen te voetballen. De vogel is voor verzorging binnen gebracht bij het opvangcentrum voor vogels en wilde dieren (VOC) in Merelbeke. Het is voorlopig onduidelijk of de kauw volledig zal herstellen van zijn verwondingen.  (br.hln)

Gedaan met strakgefotoshopte modellen, buitenlandse lingeriemerken slaan massaal nieuwe weg in

Lingeriecampagnes zijn doorgaans mooi gestileerd, perfect belicht en achteraf grondig bewerkt zodat geen enkele porie, rimpel of striem zichtbaar is. Steeds meer merken zetten zich daar echter tegen af en doen net het tegenovergestelde. Geen modellen met maatje nul, maar vrouwen in alle vormen, kleuren en maten die vol zelfvertrouwen poseren. Vaak zelfs zonder Photoshop.

Van & Other Stories en Monki tot Savage X Fenty en Everlane, ze kozen het voorbije jaar allemaal niet voor strakke lijven, geairbrushte gezichten en afgelikte foto’s voor hun lingeriecampagnes. Het mag allemaal wat echter zijn, niet zo perfect. Diverser ook, modellen zijn niet meer uitsluitend begin twintig, mager en blank. Een trend die al langer gaande is in de modewereld, maar die we de laatste tijd vooral terugzien in lingeriecampagnes.

De merken willen er naar eigen zeggen vrouwen mee aanmoedigen om hun eigen schoonheid te omarmen in plaats van zich te vergelijken met het onrealistische schoonheidsbeeld dat door merken als Victoria’s Secret opgedrongen wordt. (br.hln)

Rubble viert zijn 30ste verjaardag en is oudste Britse kater

Rubble heeft net zijn 30ste verjaardag gevierd. Hij is een van de oudste katers ter wereld en vermoedelijk ook de ouderdomsdeken van het Verenigd Koninkrijk. Toch valt er bij hem nog geen enkele grijze haar te bespeuren.

Ter ere van zijn respectabele leeftijd kreeg kranige Rubble een feestje aangeboden door de dierenartsenpraktijk in Exeter (Devon). Hij werd verwend met zijn favoriete snoepjes en een gratis check-up.

“Hij is een fantastische kater, al kan hij af en toe ook humeurig zijn”, zegt zijn trotse baasje Michele Heritage. “Hij is al bij mij sinds mijn achttiende verjaardag.”

“Deze dierenartsenpraktijk heeft ertoe bijgedragen dat hij zolang gezond is gebleven. Hij heeft wat last van een hoge bloeddruk en heeft dus wel regelmatig medicatie nodig.”

De oudste kat ooit is trouwens ‘Creme Puff’ die werd geboren op 3 augustus 1967, en stierf op 6 augustus 2005 - een verbazingwekkend lang leven van maar liefst 38 jaar en drie dagen. (br.hln)

Waarom we verontwaardigd en zelfs boos zijn als mensen vertellen dat ze geen kinderen willen

Hoewel steeds meer mannen en vrouwen wereldwijd beslissen om geen kinderen te krijgen, word je daar door de goegemeente nog altijd scheef voor bekeken. Uit een studie van de Indiana University-Purdue  blijkt dat we er zelfs verontwaardigd en boos van worden. “Geen kinderen hebben, wordt niet alleen als atypisch gezien, maar ook als moreel verkeerd.”

Onderzoek naar de vooroordelen en attitudes waarmee bewust kinderloze vrouwen en mannen te maken krijgen, staat niet in zijn kinderschoenen. Er werden al verschillende studies naar gedaan, met telkens dezelfde conclusie: er is nog altijd heel veel sociale en maatschappelijke druk om kinderen te krijgen. Wie bewust besluit om geen kinderen te hebben, krijgt niet alleen te maken met stereotypering en vooroordelen, er wordt ook gewoonweg negatief op gereageerd.

De meeste onderzoeken ten opzichte van het thema, richten zich wel op bewust kinderloze vrouwen. De perceptie ten opzichte van mannen die geen kinderen willen, is milder, zeker van andere mannen. Vrouwen hebben dan weer een negatievere kijk op bewust kinderloze heren, terwijl ze een minder sterke mening hebben over andere kinderloze vrouwen.

Over het algemeen worden vier grote stereotypen naar bovengehaald waarmee bewust kinderloze mensen geconfronteerd worden. Ongeloof, hun omgeving neemt hun keuze niet serieus, er wordt verondersteld dat ze nog wel van mening zullen veranderen als ze hun ideale partner tegenkomen. Er wordt ook vaak gezegd dat ze spijt zullen krijgen op latere leeftijd, mensen vinden hun keuze vaak egoïstisch en vrouwen wordt een gebrek aan vrouwelijkheid verweten.

Morele plicht

In de recente studie van de Indiana University-Purdue University Indianapolis waarvoor 197 studenten werden ondervraagd, gaf het merendeel van de deelnemers toe dat ze zich verontwaardigd voelden tegenover bewust kinderloze mensen. Kinderen krijgen wordt gezien als een morele plicht en je bent fout bezig als je er niet voor gaat. Sommige deelnemers voelden zelfs gevoelens van kwaadheid, afkeuring en walging.

“Kinderen krijgen is in onze maatschappij uiteraard een meer typische beslissing, iets wat de meeste mensen doen. Dus het is ergens terecht dat mensen verrast zijn als ze een bewust kinderloos koppel ontmoeten. Maar dat ze er ook verontwaardigd door zijn, zelfs als ze het koppel in kwestie helemaal niet kennen, is een nieuwe conclusie,” legt hoofdonderzoekster Ashburn-Nardo uit aan Huffington Post.

Lange weg af te leggen

Daar tegenover staat wel dat de acceptie van bewuste kinderloosheid tenminste in Europa elk jaar in stijgende lijn gaat. Maar jammer genoeg zijn de negatieve attitudes of stereotypen nog lang niet de wereld uit. “Het is iets waar we aan moeten werken als maatschappij, maar het zal niet makkelijk zijn. Telkens als iets een absolute must is volgens mensen, doet keuzevrijheid er plots niet meer toe. Als mensen geloven dat iets op een bepaalde manier hoort te zijn en moet gebeuren, is het moeilijk om dat om te keren,” aldus Ashburn-Nardo aan Vice.  (br.hln)

Hiervan hebben we het meeste spijt in ons leven

Als er een ding is waar niemand op wil terugkijken in zijn leven is het ‘spijt’. Spijt dat je een bepaalde stap niet gezet hebt, dat je een keuze niet maakte. Het is een onderwerp dat nooit licht opgevat wordt. Onderzoek toont aan dat we het meeste spijt hebben over onszelf. 

Nu ja, of over hoe we hadden kunnen zijn. De studie die de toepasselijke naam ‘The Ideal Road Not Taken’, ofwel ‘de ideale weg die je niet nam’ kreeg, gaat dieper in op wat we nu juist spijt hebben. Onderzoekers vroegen honderden deelnemers, gedurende zes studies, over wat ze spijt hadden. De resultaten van die bevragingen werden samengevoegd tot er een beeld kon gevormd worden over hoe we over spijt denken. 

De onderzoekers verdeelden de manier waarop we onszelf zien in drie categorieën: je ideale persoon, de persoon die je zou moeten zijn, en de persoon die je werkelijk bent. De ideale persoon wordt gemaakt uit onze hoop en dromen. De persoon die je zou moeten zijn is daar dan weer het omgekeerde van en rust op verplichtingen en verwachtingen, als in: ik zou gezond moeten zijn, en altijd gelukkig. De echte ik, is de persoon waarvan wij geloven dat we dat op dit eigenste moment zijn.  

Wanneer steken de grootste spijtgevoelens de kop op? Wanneer je ver afwijkt van je ‘ideale zelve’ zo blijkt. 72% van de deelnemers gaf aan af en toe spijt te hebben dat ze niet meer lijken op de persoon die ze eigenlijk zouden willen zijn. Zo werd ook een beleving die je dichter brengt bij je ideale zelve niet volbrengen als een van de grootste zaken waarover men spijt heeft genoemd door 76% van de ondervraagden. 

Gewoon doen

“Wanneer we onze levens evalueren, denken we na over of we de persoon worden die we willen worden. De spijt die daarbij komt kijken, blijft je vaak achtervolgen,” legt Gilovich, een van de onderzoekers uit aan Bustle. 

Het komt erop neer dat we ontevreden zijn wanneer we niet voldoen aan onze eigen verwachtingen en teleurgesteld zijn wanneer we niet de persoon zijn die we denken te kunnen zijn. Hoe moeten we omgaan met spijt? “Een beetje zoals de Nike slogan: ‘Just do it’,” stelt Gilovich. “Wacht niet op inspiratie of zekerheid, soms moet je gewoon de stap zetten. Altijd wachten op een teken is een excuus.”  (br.hln)