MAGALUF

Over de baai valt de avond.

Met mijn liefste op reis naar de achterliggende bergen.

De zwoele zomerwind streelt haar blonde haren.

Met zachte teugen proef ik van haar schoonheid,

beetje bij beetje,

niet te overhaast.

Als ik haar paleis betreed,

word ik bedankt

met kirrend gezang.

Verblind door

haar naakte huid,

laait in mij de passie,

verlaat mij het water der oceanen, belandt zij op een andere planeet.

Als wij weer op aarde zijn geland, streel ik haar zachte hand,

glijden mijn vingers langs haar gebruinde wang.

Achter de baai

bij zilveren pijnboomlicht,

zegt ze stilletjes:

'Ik zie je graag!'