Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
12-08-2013
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
Graag laat ik je kennis maken met een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld, de PASO FINO. Het grote verschil tussen een PASO FINO en andere paarden is zijn "GAIT" ... !
Ik geef nooit vlug mijn persoonlijke mening over iets ...maar is zelfs voor mij de eerste keer dat ik kennis mocht maken met deze toch uitzondelijke pas , de " GAIT " ...en zet dan ook dadelijk een filmpje ter beschikking ... pfffff ... daar gaan we ... vergeet eerst het liedjebovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje !
Naast de stap, draf en galop heeft de PASO FINO nog een uiterst comfortabele karakteristieke viertakts laterale gang. Wanneer een Paso Fino "GAIT", ontstaat er een schommelvrije zone, juist daar waar het zadel ligt.
Dit heeft als gevolg dat je totaal stil zit, zonder hiervoor moeite te doen. Voor de paardenkenners ... dit is geen tölt ... k zou de twee eens samen moeten zetten ..de " GAIT is een vezamelde pas ..hoe meer verzameld ...des te meer punten men kan scoren !!!
Een PASO FINO is in vele opzichten, een ideaal familiepaard. Het is een trouw, atletisch, sierlijk en elegant paard. Verder heeft de PASO FINO een zeer vriendelijk karakter.
Het is dan ook een intelligent, aanhankelijk en gemakkelijk te houden paard.... ziehier een prachtig staaltje van longeren .... heerlijk om zien en aangenaam naar voor gebracht op een sfeervol muziekje ...
De PASO FINO houdt van mensen. Het ras komt in alle kleuren voor. De schofthoogte ligt normaal tussen 147 cm en 156 cm.
De Paso Fino is een paard voor alle seizoenen, klimaten en doeleinden. Het unieke comfort opent een wereld voor alle ruiters. ... zijn er nog woorden voor nodig ... !
De Shetlandpony .... sterker dan een trekpaard ?...
De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ?
De Shetlandpony komt van oorsprong van de Shetland eilanden, ten noorden van Schotland. Op deze eilanden heerst een klimaat van koude, wind en regen.
Het voedselaanbod is klein en kent weinig variatie. De Shetlandpony heeft zich aan dit strenge klimaat weten aan te passen door een weelderige staart en manenpartij en een bijzonder dikke vacht in de winter te krijgen.
De pony's bleven door het beperkte voedselaanbod klein van stuk en zijn taai, sober en sterk.Op de Shetland eilanden werkte de pony voornamelijk als lastdier. (o.a. hooi en turf transport) Later werd deze kleine pony veel ingezet in de kolenmijnen maar gelukkig komt dat nu niet meer voor.
De Shetlandpony kwam in de dertiger jaren naar Europa en vervulde voornamelijk een rol als trekdier. Ziehier een prachtige compilatie alom , van behendigheid tot ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... !
De pony nam destijds ook de taken van de, toen nog bestaande, trekhonden over. Op kleine landbouw- en fruitteeltbedrijven verrichte hij veel werkzaamheden. Het is bekend dat een Shetlandpony, in verhouding tot zijn maat en gewicht, sterker is dan een groot trekpaard. De Shetlander is zelfs, toen de grotere rijpony's nog niet zo bekend waren, vrij veel ingezet als kinderrijpony.
Het gebruik van de kleine Shetlanders is bijzonder veelzijdig te noemen! Behalve als 'speelpony' voor de kinderen (laat kinderen nooit zonder toezicht met het dier sollen!),
wordt de Shet gebruikt als rijpony, in 1-, 2- en 4 span bij het aangespannen rijden, zowel recreatief als in wedstrijdverband en vaak in de vrijheidsdressuur!Er worden soms demonstraties gegeven die er niet om liegen en die de Shetlandpony toch een heel ander aanzicht geven!
Het antwoord op deze vraag is niet zo eenvoudig. Dit hangt namelijk af van de gezondheid van het paard, het ras en de verrichte arbeid.
De functie van het paard is verschoven van werkpaard naar recreatiedier. Vroeger, toen paarden nog hard moesten werken op het land, lag de top tussen de 5 en 10 jaar. Tegenwoordig is een paard van 30 jaar geen uitzondering meer.
Feit is wel dat vanaf een leeftijd van zon 16 jaar het lichaam van een paard verandert. Er verschijnen wat grijze haren, de bespiering loopt terug, de stofwisseling verloopt trager, de natuurlijke weerstand wordt minder en de lever- en nierfuncties lopen terug.
Zie hier een prachtig filmpje , welliswaar niet van een oudere paard , maar van een lief klein meisje ... die zonder zadel allerhande trukjes doet met haar pony !! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !
In de onderstaande tabel kun je zien hoe de leeftijd van een paard te vergelijken is met die van een mens.
De "Morab" een"kruising tussen een Arabier " en "Morgan"....
De "Morab" een"kruising tussen een Arabier " en "Morgan".
De Morab was altijd al meer een paard dat gebruikt werd om andere paarden te verbeteren, dan dat hij zelf als apart ras gefokt werd. De laatste jaren komt hier verandering in. Fokkers beginnen de goede bewegingen en de schoonheid van dit paard te ontdekken.Het fokken van de Morab is echter nog steeds het werk van de enkele enthousiaste fanaat.
De Morab komt voor in alle kleuren; witte aftekeningen op hoofd en benen zijn toegestaan.Het heeft de gangen en houding met de achterbenen achter het lichaam van de Morgan wanneer het stilstaat en het expressieve hoofd en temperament van de Arabier. Hier een knap staaltje aan éénheid tussen mens en dier !! Let wel dit is een Arabier paardje ... vergeet wel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
De Morab is een gespierd paard, met een lange een schuinliggende schouderpartij en een diepe borst.De rug is betrekkelijk kort en sterk. Het ras ontstond in de 19e eeuw in Amerika en kwam voort uit kruisingen tussen een Volbloed Arabier en een Morgan.De naam "Morab" is dan ook een kruising tussen "Arabier" en "Morgan".
Voor 1930 werden deze kruisingsprodukten toegelaten in stamboeken van beide rassen.Het bekendste product uit deze combinatie was wellicht Golddust (1854), destijds beroemd vanwege zijn snelheid als draver. De Amerikaanse Burgeroorlog heeft de verdere ontwikkeling van de Morab even in de weg gestaan, maar toen de excentrieke miljonair William Randolph Hearst zich ging interesseren voor de kruising, won het ras aan reputatie. Vanaf toen werd ook pas de naam Morab gebruikt.
Voorkom uitdroging bij je paard met warm weer ....
Voorkom uitdroging bij je paard met warm weer ...
Water is van levensbelang. Slecht of te weinig water drinken kan bij paarden tot gezondheidsproblemen leiden, want water is onmisbaar voor allerlei processen in het paardenlichaam. Bij warm weer is het belangrijk goed in de gaten te houden hoeveel je paard drinkt, omdat het gevaar van uitdroging op de loer ligt.
Warm weer Hoeveel paarden dagelijks drinken hangt af van hun ras, lichaamsgewicht, voeding, klimaat en inspanning. Niet-werkende paarden hebben voldoende aan 25 liter per dag. Bij hogere temperaturen stijgt deze vochtbehoefte behoorlijk. Bij extreme hitte en een lage luchtvochtigheid neemt het paard ongeveer 20 keer per dag water op, het meest in de namiddag.
Uitdroging Paarden kunnen een tijdelijk voedseltekort over het algemeen goed doorstaan, maar dit geldt niet voor een langdurig tekort aan vocht. Een droogt vrij snel uit als het niet over water beschikt. Gevolgen van uitdroging (dehydratie) zijn een afname van de celdruk in de cellen, een verminderde stofwisseling en het stoppen van de speekselproductie waardoor verstoppingen kunnen optreden. Ernstige uitdroging leidt tot het afsterven van cellen en organen met de dood als gevolg.
Om te controleren of je paard een vochttekort heeft is de toestand van de paardenhuid een goede graadmeter. Je neemt een stuk huid van de hals en trekt dit even in een plooi. Trekt de plooi snel weer recht, dan is de huid voldoende elastisch en zijn de huidcellen van voldoende vocht voorzien. Duurt het langer dan een paar seconden voordat de huid zich weer glad trekt, dan is het proces van uitdroging in gang. Het is verstandig om dan contact op te nemen met je dierenarts.
Sportpaarden Paarden die dagelijks een goed uur werken en een rantsoen hebben van hooi en krachtvoer, drinken dagelijks ongeveer 50 liter. Soms willen paarden op concours moeilijk drinken. Je kunt het drinken oefenen door telkens dezelfde emmer te gebruiken als je water geeft en deze emmer ook te gebruiken op concours. Drinken uit een emmer is dan niet vreemd meer voor het paard. Ook kun je een scheutje diksap door het water doen om het een zoete smaak te geven. Ook dit moet je van tevoren eerst thuis proberen, om te kijken of het paard het echt lekker vind
Ziehier een prachtig zomers tafereeltje ... kijk en geniet ervan ...heerlijk...Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !
Oude paarden Net als bij mensen zijn er paarden die veel drinken en paarden die weinig drinken. Vaak drinken paarden ouder dan twintig jaar te weinig. Bij deze paarden werken de dorstreceptoren minder goed, zodat de dieren geen normaal dorstgevoel meer hebben, het risico op uitdroging is dan groter. Oude paarden moeten daarom met zorg worden gecontroleerd. Wanneer je een te lage vochtopname opmerkt, kun je het dier slobber, bieten of wortelen geven om het vochtgehalte op peil te houden.
De Lusitano - een barokpaard ... zijn kenmerken...
De Lusitano - een barokpaard ... zijn kenmerken..!
Lusitanos zijn echte barokpaarden, dwz. stonden bijzonder tijdens de barok in de belangstelling, met name vanwege hun houding en gangen, die pasten bij de overdaad die het barokke tijdperk kenmerkten.
In Portugal worden de merries met hun veulens in grote kuddes gehouden, die praktisch het hele jaar buiten lopen en grote graslanden ter beschikking hebben. Veel stoeterijen bevinden zich aan de oevers van de Taag (Tejo), waar het gras in de zomer niet al te dor wordt. Desalniettemin is de begroeiing vrij schraal en wordt gras met allerlei kruiden en houtachtige planten afgewisseld.
De paarden moeten echt hun kostje bij elkaar scharrelen en krijgen zo geen kans overvoerd te raken. Ook een teveel aan eiwit komt hier niet voor. Dit kan problematisch zijn voor paarden die direkt vanuit Portugal naar Nederland gehaald worden; het eiwit- en energierijke voedsel hier kan problemen zoals koliek veroorzaken.
De belangrijkste kernmerken Gezegd moet worden dat Lusitano's rechthoekspaarden zijn. Dit houdt in, dat het lichaam van boeg tot staart en van schoft tot de grond een rechthoekige (en geen vierkante) vorm heeft. Door de relatief lange benen van de Lusitano ligt hij dichter bij een vierkantspaard dan bijvoorbeeld de Lipizzaner.
Ziehier een fenomonaal tafereel ... gedanst op een Sirtakie ... hmm .. je zou zo ... hiii ... meedansen ...Hopa ...hopa ... hiii ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken hé ... Hopaaaaa ..!
De Lusitano is al eeuwenlang gefokt als rijpaard, met nadruk op wendbaarheid (met name voor stierenvechten en oorlogen) en comfortabele gangen. Hierdoor zijn zowel de gangen als het temperament zeer aangenaam.
Doorzitten in draf is een "must" bij deze paarden, in alle gangen verzamelt zelfs het jongste paard al automatisch. Verzamelde gangen zoals piaffe en passage zijn heel makkelijk aan te leren - wat als nadeel heeft, dat veel ruiters niet kunnen wachten tot het paard er geestelijk en lichamelijk aan toe is.
Een 4-jarige die te koop wordt aangeboden met als aanprijzingen "kent piaffe, passage en spaanse pas" moet u dan ook enigszins wantrouwend bekijken. Wel is het zo, dat het ene paard sneller aanwijzingen geeft, dat het klaar is voor bepaalde zwaardere oefeningen dan het andere.
Hengsten houden is met deze paarden een stuk minder problematisch dan bij veel andere rassen. Doordat de hengsten tot en met hun 3e levensjaar in grote kuddes lopen, zijn ze heel sociaal. Verder zijn de Lusitano's altijd al geselecteerd op karakter; een paard wat zich niet kan concentreren bij het werk (zoals stierenvechten - waar fouten dodelijk kunnen aflopen!) wordt uitgeselecteerd.
Hierdoor laten ook hengsten zich niet snel uit hun concentratie brengen. Dit Filmpje gaat enkel en alleen maar van hoe groot de capaciteiten zijn in het paard zijn bewegingen zijn souplesse en vooral de ... enorme wendbaarheid die de Lusitano bezit ... let wel ... het is een arena gebeuren ...die netjes in zijn rang blijft ( weet dat men in Portugal nooit een stier dood ! ! )
Feit blijft wel, dat ook deze paarden het best zo sociaal mogelijk moeten worden gehouden - dus niet de rest van hun leven afgezonderd in een box doorbrengen.
De Noriker ,Een Oostenrijks familiepaard van top tot teen .....
De Noriker ... Een Oostenrijks familiepaard van top tot teen ...
Zo'n 50 % van alle paarden in Oostenrijk behoort tot het oersterke Noriker koudbloedras.Elke Oostenrijkse boer heeft één of meerdere Norikers en 's winters staan ze broederlijk tussen de koeien op stal. Ze gebruiken deze paarden om hout te slepen, toeristen rond te rijden en mee te pronken op oogstfeesten.
In Oostenrijk geniet het dier de status van 'beschermd ras' en dat levert de fokkers en fokpremie op.Een echt werkpaard zal de Noriker altijd blijven. Er was en er is in de bergen nog steeds geen beter vervoer- en transportdier dan dit ras.
Met de opkomst van het toerisme en de groeiende interesse in sport- en recreatiepaarden, blijft het aantal Norikers gestaag toenemen.
De huidige Noriker is mede dankzij zijn zachtaardige karakter en zijn koele hoofd een populair veelzijdigheidspaard dat uitmunt in betrouwbaarheid en werklust.
Zie hier een prachtig getint Oostenrijks winters tafereeltje ... je zou zo je koffers pakken en wegwezen ... ghiiiii ... Sneeuwpret ... romantiek en paarden staan centraal op de achtergrond een verrassend mooi jodelend countrey deuntje...Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Western rijden, aangespannen rijden voor de kar, de slede of de bierwagen, boomslepen, ploegen, oogsten, dressuur en recreatief rijden, de Noriker vindt het allemaal best. Een familiepaard van top tot teen, een paard met toekomst.
ls menpaard is de Noriker verrassend wendbaar, erg betrouwbaar, verkeersmak en voorwaarts. Van nature reageren ze heel goed op de stem, een eigenschap die ze gemeen hebben met andere boomsleeppaarden. Als rijpaard zijn ze evenzeer supergeschikt. Het hele gezin kan er dagen mee op tocht, ze worden nooit moe. Ze zijn betrouwbaar in alle situaties, zijn berensterk en willen graag werken.
In de Oostenrijkse Alpen vormen kruiden een belangrijk onderdeel van het Noriker menu, dat verder bestaat uit gras en hooi dat veel minder voedzaam is dan bij ons. Daarom moet een Noriker zo sober mogelijk worden gevoed
Het Roan paard ...is net zoals de Brindle en Birdcatcher Spots paard een kleurvacht die in alle rassen terug te vinden is ...
Het Roan paard ... is net zoals de Brindle en Birdcatcher Spots paard een kleurvacht die in alle rassen terug te vinden is
Paarden vertonen een uiteenlopende reeks van vachtkleuren en onderscheidende merktekens Een gespecialiseerde woordenschat is geëvolueerd om ze te beschrijven Kleur is een van de eerste dingen die opvalt bij een paard .
Vaak is een paard voor het eerst beschreven door de kleur van de vacht in plaats van ras of geslacht Zo is de Roan een vachtkleur gevonden bij , vooral paarden, runderen en honden Het is algemeen omschreven als een gelijkmatig mengsel van witte en gepigmenteerde haren die niet van of vervagen als het dier op hogere leeftijden.
Er zijn een verscheidenheid van genetische aandoeningen welke kleuren produceren de beschreven als "Roan" in verschillende soorten "De Roan gen is ook een Modifier. Het brengt allemaal witte haren over het hele lichaam heen. Behalve het hoofd en de onderbenen wordt de kleur van het paard gemengd met witte haren. De Roan wordt geboren als een normaal veulen, nadat de eerste veulenharen eraf gaan kun je pas zien of het een Roan wordt.
Roan is een dominante gen, dat wil zeggen dat het niet verstopt kan zitten en dat er altijd 1 Roan ouder nodig is om een Roan veulen te krijgen. De Roan gen kan over alle andere kleuren heen, dus je kan een Sorrel-Roan hebben (ook wel Red-Roan genoemd, maar ook bijvoorbeeld een Palomino-Roan! De zwarte paarden met de Roan gen heten meestal Blue Roans omdat ze blauw lijken.
Ziehier een prachtig voorbeeldje van een dansend " Blue Roan " Quarter horse... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ....
Soms lijkt een Roan op een schimmel, of een schimmel op een Roan, het grootste verschil is dat de Schimmel (gray) elk jaar weer witter wordt. Een Roan veranderd wel van winter tot zomer vacht, maar blijft zijn hele leven ongeveer hetzelfde. En, belangrijk, een Roan houdt altijd een donker hoofd. Een Gray wordt juist vrij snel wit op zijn hoofd."
De Highland Pony is één van de twee inheemse rassen van de Schotse hooglanden en eilanden. Gedurende vele eeuwen heeft het ras zich aangepast aan het veranderende en vaak barre klimaat en de leefomstandigheden van Schotland.
De wintervacht bestaat uit een laag sterk, dasachtig haar over een zachte, dikke onderlaag, die dit ponyras geschikt maakt het hele jaar buiten te verblijven
En wat hij van zijn Keltische voorvaderen geërfd heeft, is vandaag nog volop zichtbaar. DNA-onderzoek heeft ten andere aangetoond dat hij, zoals enkele zeldzame andere paardenrassen, een zeer hoge graad aan oorspronkelijke zuiverheid overgehouden heeft. De afzondering in het ruwe klimaat van zijn Schotse vaderland is daar wel de verklaring voor, evenals voor de adel van zijn atletisch lichaam. Onder zijn strakke huid lijken de sterke spieren en de droge gewrichten als gebeiteld.
Andere kenmerken: een harmonische bouw, een sterke en gewelfde hals, een korte rug en krachtige lenden, wapperende manen en een zijdeachtige beharing. Stokmaat tussen 1,32 m en 1,47 m. De toegelaten kleuren zijn grijs, zwart, izabel en baai. Aalstreep en zebrastrepingen op de benen en zeer goede voeten.
Uitzonderlijk degelijk en mooi, krachtig en polyvalent, zelfbewust en trots, open en vriendelijk, zachtmoedig en leergierig: met zo'n karakter is de Highland Pony een haast spreekwoordelijk mensvriendelijk ras. Maar nooit onderdanig, want hij is en blijft een nobel paard. Misschien is het wel daarom dat de Britse koningin er in Balmoral een stoeterij van Highland pony's op na houdt.
Ik neem u effe mee naar de prachtige streek " de Scotland Highlanders " met deze prachtige viervoeter " De Highland pony ...!!Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken .... !!
Zoals alle juwelen, is het aantal Highland pony's echter beperkt. Wereldwijd vindt men er amper een vijfduizendtal en elke eigenaar ziet zijn Highland pony werkelijk als een waardevol bezit, waarop hij terecht trots is. In België bleef het ras lange tijd omzeggens onbekend: de allereerste Highland pony werd pas in 1992 ingevoerd. Dit ras is dan ook amper te vinden en niet bepaald goedkoop.
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor !...
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor
De foto's van de Achal Tekké zijn voor alle duidelijkheid niet bewerkt. ! ! Het zijn dan ook geen echte kleuren , maar de vacht of haren van de Achal Tekké zijn "hol" waardoor er licht heen schijnt en hij dan deze prachtige glim krijgt!
De Achal Tekkiner alias de Achal Tekké komt oorspronkelijk uit Rusland. Het is een typisch nomadenpaard, hij staat er om bekend dat hij lange perioden zonder water en voedsel kan zonder dat hij er minder om presteert.
Het uithoudingsvermogen van dit mooie dier is ongekend enorme hitte trotseert hij moeiteloos. Hij valt ook onder de oudste raspaarden, 1000 voor Christus kwam de Achal Teké al voor in het Aziatische deel van Rusland.
Uiterlijke kenmerken Dit dier heeft een recht profiel met een iets te lange rug, hij heeft een hoge schoft en schuine schouders. De hals maakt bijna een rechte hoek met het lichaam. Het hoofd is lang en rank, en het profiel is kaarsrecht.
Hij heeft vrij wijde neusgaten en mooie grote ogen. De enigszins lange oren staan iets verder uit elkaar dan bij andere rassen en ogen sierlijk. De mondlijn komt boven de schofthoogte uit, dit is kenmerkend voor het ras. De benen zijn lang en hebben lichte maar stevige botten.
De zijdeachtige staart is kort met een lage inplant. De manen zijn over het algemeen redelijk kort. Ziehier een heerlijk glanzend stoeipartij ... knipoogje ... een Achal en een Haflingerpaardje ... Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
De Achal Tekkiner komt voor in goudkleur, zilverkleur en lichtbruin. Schimmelkleurig komt zelden voor.
Veelal heeft hij witte aftekeningen op het hoofd en benen. Door zijn enorme uithoudingsvermogen is de Achal Tekkiner bij uitstek geschikt als renpaard. Maar als rijpaard is de Achal Tekkiner ook zeer geschikt. Ziehier een prachtig zilver getinte Achal ... t eerste stukje van t filmpke is nogal onduidelijk , maar ... t loont zeker de moeite ... !!
De Achal Tekkiner is niet geschikt voor beginnende paardenliefhebbers, het is geen gemakkelijk paard. Hij heeft een sterke eigen wil en is behoorlijk temperamentvol; een consequente hand is absoluut noodzakelijk.
Het Crioulo paard .. het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e....
Het Crioulo paard ... het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e... ! !
Geschiedenis De paarden van de Spaanse conquistadores uit de 16e . Deze Spaanse conquistadores namen rijpaarden mee naar Zuid-Amerika, waaronder vele mooie exemplaren. Maar een groot aantal hiervan is toen der tijd ontsnapt. Vele paarden wisten op de enorme pompas van Zuid-Amerika te overleven, dit was een wrede en onbenaderbare plek. Van deze paarden stamt de Crioulo af. De Crioulo is nog steeds door heel Zuid-Amerika te vinden maar voornamelijk in Peru en Argentinië. Men gebruikte de Criollo voor vele doeleinden, onder ander als pony voor de Gaucho (de Argentijnse cowboy) en als cavaleriepaard.
Het oorspronkelijk bloed van de Crioulo is Andalusisch, Berbers en Arabisch, en het dankt zijn kleine maat aan 300 jaar strenge natuurlijke selectie. Het ras is verfijnt door gevolg van het klimaat, van de temperatuur en de kwaliteit van de weilanden. Ook of ze in de heuvels of in de laagvlakte zijn gefokt, en van de particuliere selectieve fokkerij, geënt op de plaatselijke smaak.
Gebruiksmogelijkheden De Crioulo wordt door de Gaucho's gebruikt om vee mee te drijven. De Gaucho gebruikt zijn paard niet alleen om op te rijden maar slaapt ook op zijn paard. Verder is het een goede rijpony die grote afstanden kan afleggen.
Bijzonderheden Zuid-Amerika produceert een van de hardste paarden ter wereld, het kleine warmbloedpaard de Crioulo, rijpaard van de Gaucho's op de grote veeranches in het centrale deel van het continent. Het komt, met kleine variaties in type en stokmaat, in heel Zuid-Amerika voor als de Crioulo en Anglo-Argentino van Argentinië en Uruguay; de Crioulo van Brazilië; de Costeno en Morochuco van Peru; de Caballo Chileno van Chili en de Llanero van Venezuela.Ziehier een super leuk filmke ... heel grappig en gepast op muziek naar voor gebracht ... kei toff datte ... hiiiii ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ... Enjoy it ... hiii ... !
Met name in Argentinië is men erg trots op het uithoudingsvermogen van dit paard en organiseert men verrichtingsproeven om hun uithoudingsvermogen en weerstand te testen, wat dan weer invloed heeft op de keuze bij de fokkerij.
Jaarlijks organiseren de fokkers een 15 dagen durende rit waarbij het paard een afstand van ruim 700 kilometer moet afleggen, een gewicht van 110 kg dragend, met niets anders te eten of te drinken dan wat men onderweg tegen komt. Zonder de Crioulo zou de Gaucho nergens zijn: deze ruiter zit altijd in het zadel, weer of geen weer. Zijn Recado een soort zadel, gebruikt hij zowel om te rijden als om op te slapen. Er wordt wel gezegd dat, wanneer men een gaucho zijn paard afneemt, men hem zijn benen afneemt.
Rocky Mountain Horse ! Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden....
Rocky Mountain Horse ... Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden.
Een droompaard voor iedere ruiter. Behalve een schitterende kleur en een rank uiterlijk, heeft de Rocky Mountain Horse een vriendelijk karakter en een extra gang.De Rocky Mountain Horse is bij uitstek geschikt voor de recreatierijder en endurance. Ze worden ook gebruikt als westernpaard en zijn geschikt voor het aangespannen rijden. Deze paarden hebben van nature een groot uithoudingsvermogen, zijn zeker op ruwe grond en vragen een minimum aan inspanning van de ruiter.
Extra gang (fourbeat gait of tölt genoemd) Vanaf de geboorte heeft iedere Rocky Mountain Horse een extra gang - fourbeat gait of tölt genoemd. Deze natuurlijke ganglaat vier afzonderlijke hoefslagen horen in een gelijk ritme. Met deze gang is er geen zweefmoment en kun je als ruiter onafhankelijk van de snelheid lekker in het zadel blijven zitten. Hier een aangename kennismaking met deze prachtige edele viervoeter !!! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Het voelt alsof je een massage krijgt en de ruiter zal merkendat hij minder snel vermoeid raakt, ook op de grotere afstanden. Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden.
Karakteristiek .Alle Rocky Mountain Horses hebben de volgende karakteristieken: een mooi hoofd met ronde ogen en welgevormde oren en een gracieuze nek die langer kan zijn dan je verwacht. Dit kenmerk draagt in grote mate bij aan een goede algehele balans.
De schofthoogte ligt tussen 1.40 - 1.60 meter. Over het algemeen is de Rocky Mountain Horse 1.50 - 1.55 m. De schoften zijn niet scherp afgetekend, maar de structuur van de rug is mooi en van daaruit een geleidelijk verloop naar de croup. De schouderligging is 45 graden. De hoeven zijn hard en het beenwerk fijn en droog.
Witte aftekening is toegestaan, maar aan de benen niet hoger dan de knie en hak.Ziehier een prachtige voorstelling van Mountain Horses , waaronder de Rocky ...
De Rocky Mountain Horse heeft een zekere vaste pas (zal niet snel struikelen), heeft over het algemeen een koudbloedige aard en kan winters goed doorstaan met een minimum aan onderdak. Rocky Mountain Horses staan bekend om hun kalme, welwillende temperament en hun uithoudingsvermogen en ze zijn sober in onderhoud. Het koudbloed onder de volbloeden.
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ......
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden.
Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht !
Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.
De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter. De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.
Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm. Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers.
Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs. Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm.
Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp. Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.
De Marwari is afkomstig uit de landen rond Afghanistan, het ras zou ontstaan zijn toen een aantal arabische paarden schipbreuk leed en aanspoelde op de stranden en zich daar voortplantten met de inheemse Aziatische pony's. Het ras is nauw verwant aan de Akhal-Teke en de Kathiawari.
De Marwari is altijd een oorlogspaard geweest. Het is gefokt door de koninklijke families en de krijgers van India om te dienen als rijpaard. Het paard stond zo hoog aangeschreven dat 'gewone' mensen ze niet mochten berijden, dit was voorgehouden aan twee hoge 'kastes': de Rajput (heersers) en de Kshatriyas (strijders).
Het ras was bijna uitgestorven tijdens de Britse overheersing van India en de periode van democratisering die daarop volgde, maar in 1995 is de Indeginious Horse Society of India opgericht die het ras van de ondergang probeert te redden, er is onder andere een standaard voor het ras opgesteld en met succes: de fokkerij is op gang gekomen en recent zijn er zelfs paarden geëxporteerd.
Een normale Marwari is ongeveer 1.50 meter hoog en is een zeer elegante verschijning. Het ras is sterk pezig en meestal goed gespierd. Ze hebben lange benen en zeer harde hoeven. Hierdoor hoeven ze alleen in zeer rostachtige gebieden ijzers te dragen. De Marwari heeft vaak een aangeboren tölt die in Azie revaal wordt genoemd. Deze gang word door meerdere Aziatische rassen vertoond. De vacht van een Marwari is, zoals bij alle woestijnpaarden, fijn en zijdeachtig. De kleuren lopen uiteen van bruin, vos, isabel tot bont, alle kleuren zijn toegestaan.
De oren zijn ook zeer bijzonder. De oren lopen namelijk van boven in een krulletje naar elkaar toe. Er wordt bij de Marwari veel belang gehecht aan de werveling van het haar op het lichaam. Het haar heeft dan ook een zeer mooie structuur.
De Marwari is gefokt om in de oorlog zijn ruiter zoveel mogelijk te helpen. Zijn karakter is hierop aangepast, het is een intelligent paard dat trots maar trouw is en de wil heeft om te winnen. Het is een hard paard dat makkelijk oud kan worden met een zeer groot uithoudingsvermogen dat zich makkelijk aanpast aan veranderende omstandigheden.
Hoe prachtig en ellegant ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke ... ff het cultuur van ginds opsnuiven ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... knipoogje !!
De Marwari werd gebruikt als rijpaard van de adel en strijders in diverse oorlogen. Door de vlakke tölt die het dier heeft kan het makkelijk lange afstanden in de woestijn afleggen. Op dit moment zijn er nog weinig Marwari-paarden over. Volgens de Indeginious Horse Society heeft de Marwari het in zich om te excellereren in elke moderne ruitersport. In India zelf worden de paarden vooral gebruikt voor officiële gelegenheden en shows.
De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard ....
De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard ...
Een Appaloosa valt direct op. Met zijn bijzondere vachttekening trekt hij onmiddellijk de aandacht. En toch is de Appaloosa meer dan een gevlekt paard, veel meer ... ! De door de Nez Perce indianen gefokte Appaloosas stammen af van de door de Spanjaarden rond 1600 meegebrachte gevlekte paarden.
Deze stam, gefascineerd door de kleur, snelheid, uithoudingsvermogen en het karakter van deze paarden, werd de Appaloosa fokker bij uitstek. Alleen de beste dieren werden voor de fokkerij gebruikt; minder goede exemplaren werden verhandeld of gecastreerd. Aan het einde van de 19e eeuw kwam er bijna een einde aan het bestaan van de Appaloosa. De indianen werden door de regering gedwongen in reservaten te gaan wonen.
De Nez Perce indianen weigerden dit, vluchtten richting Canada, maar werden vlakbij de Canadese grens door het leger overmeesterd. De indianen werden naar een reservaat gebracht. Enkele honderden Appaloosas werden neergeschoten om te voorkomen dat de indianen opnieuw zouden proberen te vluchten.
De Appaloosa is een zeer betrouwbaar en verdraagzaam paard met een evenwichtig karakter dat net zo van mensen houdt als deze van hem. De Appaloosa is intelligent, gemakkelijk te trainen, ideaal voor oudere alsook jongere mensen en daarmee het paard voor de hele familie. Maar het is ook hèt paard wanneer er hoge eisen gesteld worden. Het is een solide paard maar gelijkertijd ook een super atleet met grote successen in de westernsport, lange afstandsritten en op de renbaan.
Een veel voorkomende fout is echter dat elk gevlekt paard een Appaloosa genoemd wordt. Dit is verre van juist! Er zijn namelijk ook nog andere, gevlekte rassen zoals bijvoorbeeld de Knabstrupper uit Denemarken en de Pinzgauer uit Oostenrijk.Ziehier een prachtige voorstelling... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ....
Veel gevlekte paarden in Nederland zijn ontstaan uit kruisingen met deze rassen en worden ten onrechte "Appaloosa" genoemd. Tegenwoordig spreekt men in Nederland vaak over Amerikaanse Appaloosas en Nederlandse Appaloosas.
Eigenlijk is dit jammer en geheel overbodig; een Appaloosa stamt altijd af van de paarden uit Noord Amerika en heeft altijd een Amerikaans registratiepapier; het is het enige paard dat met recht APPALOOSA genoemd mag worden!
Boulonnais ,word ook wel gezien als het edelste trekpaard
De Boulonnais ...word ook wel gezien als het edelste trekpaard ...! !
De Boulonnais is afkomstig uit Noord-Frankrijk. Dit koudbloedpaard beschikt via de Arabier over oosters bloed. Hij komt voort uit kruisingen met inlandse paarden, die rond het begin van onze jaartelling al hebben plaatsgevonden.
Later werden ook andere rassen bij het fokken gebruikt, waaronder het Middeleeuwse Groot oorlogspaard en de Andalusiër. Van het inlandse paard, waarschijnlijk het Bospaard, erfde de Boulonnais zijn maat en zijn massa.
De Arabier zorgde voor de verfijning en de beweging, terwijl de Andalusiër de fysieke toestand bepaalde. In de loop van de zeventiende eeuw begon men twee typen te onderscheiden: de grotere Boulonnais en de kleinere Mareyeur ('getijdenpaard'). Dit paard werd speciaal gebruikt voor snel vervoer, zoals het vistransport van de Franse kust naar Parijs. Dit type komt bijna niet meer voor.
De Boulonnais, ook wel gezien als het edelste trekpaard, wordt tegenwoordig veelvuldig voor de slacht gefokt. De Boulonnais wordt onder andere ingezet bij het fokken van de Normandische Cob en de Breton Postier. Ziehier een prachtige docu over let wel ... de Boulonnais de Percherons en De Shire ... ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ...
Een poging dit ras bij het fokken van het Italiaans zwaar trekpaard te betrekken, mislukte. De Boulonnais heeft over het algemeen een sierlijk voorkomen. Hij is sterk en heeft een goed geproportioneerd lichaam met een brede rug en borst. De borstkas is stevig. De schoft steekt licht uit, de schouders hellen sterker af dan bij de meeste zware trekpaarden.
De hoogte van dit ras ligt tussen de 1,58 en 1,68 m. met een gemiddelde stokmaat van 1,65 m. De Mareyeur was duidelijk kleiner met een hoogte van 1,53 tot 1,58 m. De achterhand is stevig gespierd en het kruis is voorzien van extra spieren. De benen van de Boulonnais zijn sterk en krachtig gespierd en hebben geen 'behang'. Ze zijn droog, vertonen dus geen overtollig vet, plooien en rimpels, en hebben platte voeten.
Garnaalvissers te paard ! ....indrukwekkend schouwspel ...
Garnaalvissers te paard ! ... indrukwekkend schouwspel ... !
Een uniek en indrukwekkend vertoon, van visser en paard één in volkomen harmonie, in de schuimende baren en onder het spel van de wolken.
Duizenden keren werden en worden ze vereeuwigd door fotografen, kunstschilders, beeldhouwers. De vissers te paard zijn werkelijk wereldberoemd.
Steeds opnieuw brengen ze een indrukwekkend schouwspel van een vrij eigenaardige visserijmethode die vroeger over heel de Vlaamse kust beoefend werd, maar die tot op vandaag enkel in Oostduinkerke standhield. Het bonkige boerenpaard trekt aan lange koorden een net door het strandwater. Dat net schuurt over het zand. De garnalen springen op en belanden in het net.
Garnaalvissen te paard gebeurt altijd met laagwater: anderhalf uur vòòr het precieze tijdstip van laag tij, en anderhalf uur erna. Er wordt in totaal dus telkens zon drie uur gevist. Eén trek, zoals men dat zegt, duurt ongeveer een half uur.
De garnaalvisser komt dus vijf à zes keer uit het water om het net te ledigen en de vangst over te gieten in een rieten mand of ben. Ondertussen wordt het paard wat rust gegund.
Na het vissen stappen ruiter en paard weer naar huis, waar de garnalen onmiddellijk gewassen en gekookt worden. Elke garnaalvisser heeft wel zijn eigen geheimpjes om de lekkerste garnaal op te dienen. Nog dezelfde dag blinken ze levende vers in de handpalmen van vele fijnproevers!
Ziehier een prachtige intro van " De laatste der garnaalvissers " Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !
De beste periode om het garnaalvissen te paard te beoefenen is het voorjaar en het najaar: vanaf eind april tot eind juni enerzijds, en anderzijds de maanden september en oktober. Dan is de temperatuur van het strandwater op zijn best en voelen de garnalen zich in hun sas. Met wat geluk wacht de garnaalvissers in die maanden een rijke vangst.
Oostduinkerke telt nog een zevental actieve garnaalvissers te paard. Hier een prachtige docu van dit alomvattende spectakel te Oostduinkerke ....De gemeente koestert ze allen als kostbare parels.
Jonge mannen die houden van de zee en van het paard zorgen voor de verderzetting van deze uitzonderlijke traditie.
Geen wonder dat de paardenvissers, na een lange en rijkgevulde loopbaan, als ereburgers van de gemeente beschouwd worden
Na Blindegeleide Honden nu ook ..Blindegeleide Pony's ! !
Na Blindegeleide Honden ... nu ook ... Blindegeleide Pony's in opmarch ! !
De hond is een trouwe vriend van heel wat blinde mensen. Hij brengt je werkelijk overal naartoe. In Amerika mag het altijd ietsje meer en daarom bestaan er nu ook al blindegeleide pony's.
De Amerikaanse Shari is de trotse bezitster van zo'n pony. Haar trouwe viervoeter kan alles wat een blindgeleide hond ook kan. Zo gaat ze met haar pony naar de winkel en doet ze allerlei zaken die je met een blindegeleide hond ook zou doen. Een pony heeft een belangrijk voordeel: hij leeft veel langer dan een hond. Gemiddeld wordt hij zo'n 40 jaar oud. Omdat pony's iets gemakkelijker uitglijden dan honden, draagt de lieveling van Shari een paar stevige schoenen.
Zie hier een prachtig filmpke van een trotse eigenaar, die maar al te graag haar pony voorsteld , hoe het juist gaat en wat zo een viervoeterke je allemaal te bieden heeft ...! Gelieve eerst het muziekje bovenaan het logje uit te zetten alvorens je dit aanklikt ...
Uiteraard krijgen blindgeleide pony's net als hun collegahonden een grondige opleiding, maar na een jaartje begeleiden ze hun baasje net zo vlot als een blindgeleide hond. Ook in Engeland zijn ze al begonnen met het opleiden van blindegeleide pony's, wanneer zal de eerste bij ons te zien zijn?
Vind je voetballen leuk, maar kun je het zelf niet? Ga dan samen met je paard voetballen. Pushball is de enige hippische sport waarbij het paard zelf aan de bal is. Pushball on horseback is de officiële naam van deze sport. Het wordt al sinds 1902 gespeeld. Vooral in Duitsland en Tsjechië is de sport erg populair.
Paardenvoetbal Pushball kun je vergelijken met de meest populaire sport van de wereld: voetballen. Het paard schopt de bal zelf weg. Het liefst vanuit middendraf. Bochten maken en andere paarden verdedigen, je moet het allemaal kunnen. Bij pushball moet je de bal in een goal duwen (pushen) om een punt te scoren. De bal moet minimaal de hoogte van het borstbeen hebben. Zou je een kleinere bal gebruiken (bijvoorbeeld een skippybal) dan breng je paard en ruiter in gevaar. Het paard kan over de bal heen vallen en zich blesseren.
Ziehier een prachtig fragmentje ... vergeet evenwel eerst het muziekje bovenaan het logje niet uit te doen alvorens dit aan te klikken
Populair Op dit moment is pushball nog niet heel bekend in Nederland. Toch zijn er steeds meer mensen die de sport beoefenen. In Nederland speelt met pushball volgens de Duitse spelregels uit 1928. Ook de KNHS toont interesse in het professionaliseren van deze opkomende hippische sport. Pushball past in kader van veilig rijden. De sport is diervriendelijk en vergroot de behendigheid van paard en ruiter, het paard wordt meer schrikbestendig, pushball geeft de combinatie wederzijds vertrouwen en bevordert de teamgeest en tolerantie tussen paarden onderling.
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
Graag laat ik je kennis maken met een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld, de PASO FINO. Het grote verschil tussen een PASO FINO en andere paarden is zijn "GAIT" ... !
Ik geef nooit vlug mijn persoonlijke mening over iets ...maar is zelfs voor mij de eerste keer dat ik kennis mocht maken met deze toch uitzondelijke pas , de " GAIT " ...en zet dan ook dadelijk een filmpje ter beschikking ... pfffff ... daar gaan we ... vergeet eerst het liedjebovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje !
Naast de stap, draf en galop heeft de PASO FINO nog een uiterst comfortabele karakteristieke viertakts laterale gang. Wanneer een Paso Fino "GAIT", ontstaat er een schommelvrije zone, juist daar waar het zadel ligt.
Dit heeft als gevolg dat je totaal stil zit, zonder hiervoor moeite te doen. Voor de paardenkenners ... dit is geen tölt ... k zou de twee eens samen moeten zetten ..de " GAIT is een vezamelde pas ..hoe meer verzameld ...des te meer punten men kan scoren !!!
Een PASO FINO is in vele opzichten, een ideaal familiepaard. Het is een trouw, atletisch, sierlijk en elegant paard. Verder heeft de PASO FINO een zeer vriendelijk karakter.
Het is dan ook een intelligent, aanhankelijk en gemakkelijk te houden paard.... ziehier een prachtig staaltje van longeren .... heerlijk om zien en aangenaam naar voor gebracht op een sfeervol muziekje ...
De PASO FINO houdt van mensen. Het ras komt in alle kleuren voor. De schofthoogte ligt normaal tussen 147 cm en 156 cm.
De Paso Fino is een paard voor alle seizoenen, klimaten en doeleinden. Het unieke comfort opent een wereld voor alle ruiters. ... zijn er nog woorden voor nodig ... !
