Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
22-03-2013
De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol, hoogmoedig heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen...
De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol, hoogmoedig heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen...
Oorsprong De Menorquin komt van het eiland Menorca, de Balearen, in Spanje.
De (ras)naam De officiële naam van het ras is Pura Raza Menorquina (Zuiver Menorcaans Ras) P.R.M. afgekort. In Spanje spreekt men echter van een Menorca (paard), hoewel Menorquín ook gebruikt wordt in het vasteland van Spanje. Deze laatste naam, Menorquín, is ook de meest gebruikte in het buitenland (Frankrijk, Duitsland, Italië etc.)
De Menorcaanse paarden zijn barokke paarden met een rank en majestueus silhouet. De Pura Raza Menorquina heeft door zijn karakter eigenschappen en zijn natuurlijke bouw een aangeboren aanleg voor de verzameling. De gangen van de Menorca paarden zijn verheven, vloeiend en bieden een zeer comfortabele zit voor de ruiter. Ze zijn met groot gemak te verzamelen en bieden door hun elastische bewegingen een zeer comfortabele draf en galop, waarbij de ruiter ontspannen aan het werk kan. Daardoor is de opleiding van de Menorquin in de oefeningen van de klassieke rijkunst een logische stap.
De manier van werken en opleiden van de Menorca's is gebaseerd op c.q. afgeleid van de klassieke principes van de dressuur. De Menorca paarden worden in Menorca bijna altijd voor de ¨Doma Menorquina¨ (Menorcaanse dressuur) opgeleid, deze vertoont heel veel overeenkomsten met de Hoge School Dressuur, waarbij het typische kenmerk van de Menorquín, eigenlijk zijn ¨benchmark¨, ¨es Bot¨ is, oftewel het steigeren en lopen op de achterbenen. Dit is een belangrijk onderdeel van de heel erg geliefde en populaire dorpsfeesten in Menorca.
Zie hier een prachtige intro van hun kunnen , vanwaar ze afkomstig zijn en zeker niet te vergeten hun ¨benchmark¨, ¨es Bot¨ , oftewel het steigeren en lopen op de achterbenen... . Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
De Menorca's lopen niet alleen op twee benen, maar ze zijn ook heel erg geschikt voor Engelse dressuur, aangespannen rijden en ze zijn bijzonder geschikt voor de traditionele Menorcaanse feesten. Tevens zijn ze betrouwbare partners voor de recreatie ruiter. De buitenritten door ruw terrein, ook mede door het comfortabele Menorcaanse zadel, worden een ware belevenis.
Het karakter van de Menorca paarden is heel erg nobel, warmbloedig, sober en rustiek. Ze zijn moedig, resistent, wendbaar en energiek en daarom inzetbaar in verschillende disciplines. De Menorquin is zeer intelligent, werklustig en leergierig en toont heel goede aanleg voor verzameling. Onder het zadel zijn ze zeer serieus en geconcentreerd, ook als meerdere hengsten tegelijkertijd gereden worden. De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol en hoogmoedig, niettemin zijn ze heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen. Zijn karakter en eigenschappen, maken dat het werk met een Menorquin, altijd een genot en lonend is voor zowel paard en ruiter.
De Bereden Brigade is met name een effectief middel bij grote groepen mensen. Dus worden de combinaties ruiter / paard vaak ingezet bij optochten, evenementen en voetbalwedstrijden.
Zij kunnen namelijk zowel voor, achter als naast een menigte lopen. Hierdoor blijft de grote groep mensen compact en kan deze eenvoudig onder controle gehouden worden. Doordat een ruiter hoog op zijn paard zit, overziet hij een groter gebied, kan hij sneller ongeregeldheden signaleren en daarop alert reageren.
Zie hier hoe het er dikwijls aan toe gaat ... voor paard , ruiter en de menigte die soms veel riskeren !! Gelieve eerst het muziekje bovenaan eerst uit te zetten vooraleer dit aan te klikken !!
Maar ook voor de reguliere surveillance blijken ruiters bijzonder functioneel te zijn. Bijvoorbeeld tijdens uitgaansavonden in de grotere gemeenten ... ! !
De ruiters verrichten hun werkzaamheden zowel met als zonder paard. Mét paard voeren zij onder andere de volgende taken uit:reguliere surveillance; begeleiden van optochten; begeleiden van demonstraties; ondersteunen bij voetbalwedstrijden; ME-optreden; ceremoniële taken
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ....
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak �Turk� genoemd, wanneer hij uit bepaalde regio�s in Perzi� kwam zelfs �Arab�.
In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over ��n kam geschoren . Turkoman stond voor �Turk-achtig� en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal �Turks�, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.
Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen.Wat men bedoeld met metaalglans kan je hier perfect zien in t filmpje let wel .... dit is geen Turkoman maar een Akhal -Teke !! Vergeet wel even het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken � ...
Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken.
De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Hier een prachtige compilatie van geboorte tot ...
Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen.
Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race
De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het �bemachtigen� van een goede levenspartner.
Het Konikspaard...een opgewekt en vlijtig temprament
Een konik is van oorsprong een in Polen en Wit-Rusland gehouden paardenras, dat klein van stuk en heel resistent is. Koń is Pools voor paard, konik (konjiek) voor paardje.Het konikpaard heeft geen verzorging nodig en kan het hele jaar vrij rondlopen. Om deze reden wordt het dier vaak ingezet voor begrazing in natuurgebieden in Nederland. Hoewel alle paarden nazaten zijn van hun wilde voorouders wordt voor begrazing vaak gekozen voor de konik, omdat er geen storende factor is van "liefhebbende fokkers" en omdat de konik nauw verwant is aan de tarpan, een oorspronkelijk wild paard. De konikpaarden bleken bovendien nagenoeg vrij van gebreken die onze huispaarden hebben
De konik heeft nog veel overeenkomsten met zijn voorouders: de tarpan (het oorspronkelijke wilde paard). Door deze geërfde kenmerken wordt het konikpaard veel ingezet bij begrazing in natuurgebieden. De dieren zijn zelfverzorgend en komen zelfs strenge winters relatief goed door.
De grootste kudde konikpaarden ter wereld leeft momenteel in de Oostvaardersplassen (Lelystad - Flevoland). In 1985 zijn hier de eerste twintig Poolse koniks losgelaten. Per september 2006 leven er 980 exemplaren in het bijna 6000 hectare grote natuurgebied (waarvan circa 2000 hectare begrazingsgebied).
Eigenlijk is het konikpaard een kruising van diverse paardensoorten, dit verklaart ook waarom er tussen de overwegend muisgrijze paarden soms felgekleurde exemplaren kunnen zitten. Stokmaat : Tussen de 1.25 en 1.35 meter Kleur : Koniks zijn vaal met een aalstreep over de rug . Sommige Koniks worden 's winters wit . Karakter : De meeste Konikpaarden hebben een opgewekt en vlijtig temprament; niet alleen het uiterlijk, maar ook het karakter is echter authentiek De Konik galoppeert en springt uitstekend .
Hier een prachtig natuurfilmpke van het doen en laten van het Konikspaard in het prachtig rivieroeverreservaat de Blauwe Kamer... gelieve eerst het liedje bovenaan het log niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Exterieur:De Konik heeft alle uiterlijke kenmerken van een oerpaard en doet sterk denken aan deTarpan .Het is een taai, sober en wendbaar paard met een grote weerstand. Het profiel is concaaf en de oren klein.De hals is enigszins gedrongen en romp is stevig en lang.
Het antwoord op deze vraag is niet zo eenvoudig. Dit hangt namelijk af van de gezondheid van het paard, het ras en de verrichte arbeid.
De functie van het paard is verschoven van werkpaard naar recreatiedier. Vroeger, toen paarden nog hard moesten werken op het land, lag de top tussen de 5 en 10 jaar. Tegenwoordig is een paard van 30 jaar geen uitzondering meer.
Feit is wel dat vanaf een leeftijd van zon 16 jaar het lichaam van een paard verandert. Er verschijnen wat grijze haren, de bespiering loopt terug, de stofwisseling verloopt trager, de natuurlijke weerstand wordt minder en de lever- en nierfuncties lopen terug.
Zie hier een prachtig filmpje , welliswaar niet van een oudere paard , maar van een lief klein meisje ... die zonder zadel allerhande trukjes doet met haar pony !! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !
In de onderstaande tabel kun je zien hoe de leeftijd van een paard te vergelijken is met die van een mens.
Een zorse is de nakomeling van gestreepte zebrahengst en een paardmerrie. Het is een zebroid: deze termijn verwijst naar om het even welke hybride met gestreept voorgeslacht.De Zorse heeft meer de gestalte van een paard dan een zebra, maar heeft goed gestreepte benen en vaak strepen op het lichaam of de hals. Zoals de meeste andere hybriden, is de Zorse onvruchtbaar.
Cossar Ewart, Professor Biologie in Edinburgh (1882-1927) en een geneticus, kruiste de gestreepte zebrahengst met paarden en poneymerries om de theorie van telegony, of vaderlijke indruk te onderzoeken. Cossar Ewart gebruikte Arabische merries. De gelijkaardige experimenten werden uitgevoerd door de Overheid van de V.S. en werden vermeld in Genetica met betrekking tot Landbouwdoor E B Babcock en RE Clausen en in de Wetenschap van het Leven door H.G. Wells en J Huxley en GP Wells (c.1929).
Zie hier een korte intro van dit biezonder paard ,vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Zebras, de ezels, en de paarden zijn alle lid van familie- Equines. Equines kunnen worden gekruist om hybriden te kweken. Zij zijn allen lichtjes verschillend in genetische makeup, maar nog alle equines. De paarden hebben 64 chromosomen, terwijl de zebra schommelt tussen 44 en 62 (afhankelijk van soorten). Zorses kunnen mannelijk of vrouwelijk zijn, maar is steriel aangezien hun chromosoomtelling 63 is.
Het werd vrij snel duidelijk dat Zoses niet de gemakkelijkste van de paardenfamilie zijn om mee om te gaan. ( volgens trainer Pat Parelli)
Zorses hebben de voorkeur boven de zuivere zebras voor het berijden om verscheidene redenen.Zij zijn gewoonlijk minder temperamentvol dan zebras, hoewel zij nog niet zo gemakkelijk zoals rasechte paarden worden behandeld en ook is het niet aangewezen om door onervaren personen bereden te worden
Hun ongeveer gelijkenis op het paard, in het bijzonder het schoudergebied maakt het makkelijker om hun te zadelen.
Zebras, zijn wilde dieren, en niet gedomesticeerd zoals paarden en ezels, en geven dus hun wilde dierlijke trekken door aan hun nakomelingen.
Zebras, niet zo groot, zijn bijzonder sterk en agressief.
Meestal zijn er twee trainers nodig die kettingen gebruiken als een leidsel en zij staan elk aan één kant van de zebra om toch enigszins het dier onder controle te kunnen houden bij het opleiden of trainen.
Zo ook hebben Zorses een sterk temperament en kunnen ook wel agressief zijn.
Ezels zijn aan een revival bezig als gezelschapsdier ........
Ezels zijn aan een revival bezig als gezelschapsdier...
Ezels verdwenen uit beeld als lastdier, maar zijn aan een revival bezig als gezelschapsdier. Bijna 11.000 zijn er al in België. Daarvan grazen er 7.531 in Vlaanderen, weet De Morgen. "Ik kan iedereen een ezel aanraden als huisdier, maar weet waar je aan begint. Een ezel is geen grasmachine waar je verder niet meer naar hoeft om te kijken", zegt Guido Meul, secretaris van stamboekvereniging De Belgische Ezelvrienden.
Ezels lijken het favoriete huisdier te worden van Vlamingen die het graag wat groter hebben. Een comeback die de beesten vooral aan zichzelf en hun eigenzinnige karakter te danken hebben !
"Een ezel heeft een compleet ander karakter dan bijvoorbeeld een pony of een paard. Het is geen vluchtdier dat gaat lopen wanneer het schrikt", vertelt Guido Meul. Dat maakt van ezels een veel aantrekkelijker troeteldier voor kinderen.
Zie hier de vele voordelen van zo een ezeltje ... Gelieve eerst het liedje bovenaan uit te klikken alvoren dit aan te zetten ...
Zie hier een prachtige docu van de wat grotere rij-ezels ...
Ezels moeten verplicht geregistreerd worden, maar bij de invoering van het oormerk ontsnapten ze daar nog aan. "Veel hobbykwekers wilden toen die extra kosten niet maken voor schapen of geiten en haalden een ezel in huis", aldus Meul. Intussen hebben de dieren de harten van een heleboel amateurboeren veroverd.
De verhalen van enkele ezelliefhebbers in De Morgen maken ook duidelijk dat een ezel houden niet zo eenvoudig is als het lijkt. "Hoeven laten kappen, ontwormen, borstelen. Er kruipt best wat werk in", beaamt Guido Meul. "Bovendien kan zo'n dier 30 tot zelfs 40 jaar oud worden." De ezel blijft dus, ook al zijn de kinderen volwassen en trekken ze het huis uit. Dan loert het gevaar van verwaarlozing om de hoek.
Birdcatcher Spots , witte vlekken op het lichaam van het paard.....
Birdcatcher Spots ... witte vlekken op het lichaam van het paard... !
Birdcatcher Spots zijn kleine witte vlekken op het lichaam van het paard. De doorsnee kan variëren van een halve centimer tot de maat van 50 eurocent. Genetisch gezien is er niet veel bekend van deze vlekken, maar waarschijnlijk hebben ze iets met het Sabino-gen te maken.
Vlekken van Birdcatcher werden genoemd naar de Thoroughbred stallion Birdcatcher die de noteringen tentoonstelde, en zijn ook genoemd Kromming (Bend ) of vlekken (voor de Thoroughbred stallion) de Kromming of, die hen hadden of Chubari-vlekken die (gewoonlijk naar grotere vlekken verwijzen, vaak de eivormige verschijning, zoals die welke te zien zijn bij de Thoroughbred stallion Tetrarch, en zijn recentere nakomeling Laissezaller.
Zie hier een prachtig mooi ritmisch filmpje met ... let wel !! ...geen Birdcatcher Spots maar een leopard Appaloosa ... vergeet wel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ...
De paarden met deze vlekken worden gekenmerkt door overal van enkele tot talrijk willekeurig geplaatste witte vlekken op de vacht, gaande van het uitstrekken in grootte van slechts een paar witte haren, ongeveer de grootte van een muntstuk en soms groter. Zij zijn gewoonlijk rond met vrij verschillende randen, maar kunnen ook onregelmatig worden gevormd en/of een verschijning hebben zoals kant.
Soms zijn de vlekken aanwezig bij geboorte en veranderen niet in aantal of rangschikking/vormen, en soms schijnen zij progressief, door meer en meer te verschijnen elk jaar; of bestaande vlekken die elk jaar groter worden. Soms verminderen de vlekken zelfs in grootte of aantal naarmate het paard ouder wordt.
Er schijnt niet om om het even welke genetische component te zijn aan birdcatchervlekken, aangezien zij niet typisch van ouder tot nakomelingen worden doorgegeven.
De vlekken van Birdcatcher kunnen in om het even welk ras verschijnen, hoewel Thoroughbreds en Arabische schijnen een hogere weerslag van de vlekken te hebben
De Iers/Engelse Tinker of Romany horse... zowel braaf als sterk en beschikt over een flinke portie moed
Wie heeft nog niet gehoord over de Tinker? Dit ras afkomstig uit Ierland en Engeland zorgt voor een enorme golf van enthousiaste mensen.
Maar wat is een Tinker nu eigenlijk? Voor diegenen die nog niet weten wat een Tinker precies is, wil ik dit graag uitleggen.
De Tinker is een ras dat is samengesteld uit diverse rassen zoals de Clydesdale, de Shire en cob types. De gypsys of zigeuners gebruikten de Tinker, ook wel Romany horse genoemd, om hun huis mee voort te trekken. Hun hele hebben en houden werd toevertrouwd aan dit paardje. Heel belangrijk was het dat een Tinker zowel braaf als sterk was en over een flinke portie moed beschikte.
Met dekken werd niet zo nauw gekeken. Als een merrie gedekt moest worden, werd er in de omgeving een hengst gezocht en daar werd de merrie dan meestal 's nachts bij in de wei gezet. Wat voor een hengst erop ging, was niet van belang. Vandaar dat er zoveel verschil is tussen Tinkers. Zo worden er nu vier types beschreven: De Romany Vanner, Romany Grai, Romany Cob, Romany Scudder. De eerste drie types komen het meeste voor in Nederland.
De Tinker is een koudbloed waardoor ze ideaal zijn voor recreatief gebruik. De Tinker heeft over het algemeen een rustig temperament.
Het karakter van een Tinker is ideaal voor mensen die uren heerlijk naar buiten willen rijden in de bossen. Maar ook voor dressuur of springen deinst de Tinker niet terug. Dit vriendelijke dier houdt van aandacht en geeft ontzettend veel terug.
Ze beschikken over lange manen, een volle tot zeer volle staart en flink wat behang of sokken aan de voeten. De Tinker is over het algemeen bont gekleurd waarin men zwartbont, vosbont, bruinbont en driekleur onderscheidt. De driekleur is meestal bruinbont op het lichaam met zwart en witte manen. Maar ook effenkleurige Tinkers komen voor zoals bruin, zwart en ook schimmelkleurige zijn gesignaleerd zoals de blauwschimmel en de roodschimmel.
Door de bontfactor kunnen Tinkers ook maanogen hebben, dit is een pigmentverkleuring van de iris. Het is een fabeltje dat mensen denken dat ze hierdoor minder aan dat oog kunnen zien.Ziehier een prachtig mooi filmpje ... wedden dat het een tinker wordt ... hiiii .... knipoogje ... ! ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ... ! !
Pas op bij aankoop dat u een ervaren Tinkereigenaar meeneemt. Een algemeen schoonheidsfoutje bij de Tinker is een losse knie.
De Tinker heeft dan ook menige hart gewonnen. ... dat deze nog lang zal mogen bestaan om dit mooie ras in al zijn goede aspecten te kunnen behouden....
De Lippizaner ...beter bekend van de Spaanse rijschool...
De Lippizaner ... bekend van de Spaanse rijschool
De Lippizaner is beroemd geworden door de Spaanse rijschool in Wenen. In 1580 begon aartshertog Karel van Oostenrijk met het fokken met 33 dieren, die hij uit Spanje had laten overkomen. Later werd Duits bloed toegevoegd. Het ras is vernoemd naar de stoeterij in Lippica, waar de dieren tot 1918 waren ondergebracht.
De opleiding tot hogeschoolpaard duurt ongeveer zeven jaar. Van sommige Lippizaners is bekend dat ze tot op een leeftijd van twintig jaar en ouder prestaties van een heel hoog niveau kunnen leveren.
Vooral de veerkrachtige draf met veel actie maakt dit paard zo geschikt voor de hogere rijkunst.
Ziehier een prachtig intro filmpje wat men zoal kan verwachten in de rijkunst van de Spaanse Rijschool ... geniet van de soepele bewegingen van deze parelwitte paarden ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
De Marwari ..... het paard met gekrulde oren .....
De Marwari ... het paard met gekrulde oren ...
De Marwari is afkomstig uit de landen rond Afghanistan, het ras zou ontstaan zijn toen een aantal arabische paarden schipbreuk leed en aanspoelde op de stranden en zich daar voortplantten met de inheemse Aziatische pony's. Het ras is nauw verwant aan de Akhal-Teke en de Kathiawari.
De Marwari is altijd een oorlogspaard geweest. Het is gefokt door de koninklijke families en de krijgers van India om te dienen als rijpaard. Het paard stond zo hoog aangeschreven dat 'gewone' mensen ze niet mochten berijden, dit was voorgehouden aan twee hoge 'kastes': de Rajput (heersers) en de Kshatriyas (strijders).
Het ras was bijna uitgestorven tijdens de Britse overheersing van India en de periode van democratisering die daarop volgde, maar in 1995 is de Indeginious Horse Society of India opgericht die het ras van de ondergang probeert te redden, er is onder andere een standaard voor het ras opgesteld en met succes: de fokkerij is op gang gekomen en recent zijn er zelfs paarden geëxporteerd.
Een normale Marwari is ongeveer 1.50 meter hoog en is een zeer elegante verschijning. Het ras is sterk pezig en meestal goed gespierd. Ze hebben lange benen en zeer harde hoeven. Hierdoor hoeven ze alleen in zeer rostachtige gebieden ijzers te dragen. De Marwari heeft vaak een aangeboren tölt die in Azie revaal wordt genoemd. Deze gang word door meerdere Aziatische rassen vertoond. De vacht van een Marwari is, zoals bij alle woestijnpaarden, fijn en zijdeachtig. De kleuren lopen uiteen van bruin, vos, isabel tot bont, alle kleuren zijn toegestaan.
De oren zijn ook zeer bijzonder. De oren lopen namelijk van boven in een krulletje naar elkaar toe. Er wordt bij de Marwari veel belang gehecht aan de werveling van het haar op het lichaam. Het haar heeft dan ook een zeer mooie structuur.
De Marwari is gefokt om in de oorlog zijn ruiter zoveel mogelijk te helpen. Zijn karakter is hierop aangepast, het is een intelligent paard dat trots maar trouw is en de wil heeft om te winnen. Het is een hard paard dat makkelijk oud kan worden met een zeer groot uithoudingsvermogen dat zich makkelijk aanpast aan veranderende omstandigheden.
Hoe prachtig en ellegant ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke ... ff het cultuur van ginds opsnuiven ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... knipoogje !!
De Marwari werd gebruikt als rijpaard van de adel en strijders in diverse oorlogen. Door de vlakke tölt die het dier heeft kan het makkelijk lange afstanden in de woestijn afleggen. Op dit moment zijn er nog weinig Marwari-paarden over. Volgens de Indeginious Horse Society heeft de Marwari het in zich om te excellereren in elke moderne ruitersport. In India zelf worden de paarden vooral gebruikt voor officiële gelegenheden en shows.
Na Blindegeleide Honden nu ook ...Blindegeleide Pony's ! !
Na Blindegeleide Honden ... nu ook ... Blindegeleide Pony's in opmarch ! !
De hond is een trouwe vriend van heel wat blinde mensen. Hij brengt je werkelijk overal naartoe. In Amerika mag het altijd ietsje meer en daarom bestaan er nu ook al blindegeleide pony's.
De Amerikaanse Shari is de trotse bezitster van zo'n pony. Haar trouwe viervoeter kan alles wat een blindgeleide hond ook kan. Zo gaat ze met haar pony naar de winkel en doet ze allerlei zaken die je met een blindegeleide hond ook zou doen. Een pony heeft een belangrijk voordeel: hij leeft veel langer dan een hond. Gemiddeld wordt hij zo'n 40 jaar oud. Omdat pony's iets gemakkelijker uitglijden dan honden, draagt de lieveling van Shari een paar stevige schoenen.
Zie hier een prachtig filmpke van een trotse eigenaar, die maar al te graag haar pony voorsteld , hoe het juist gaat en wat zo een viervoeterke je allemaal te bieden heeft ...! Gelieve eerst het muziekje bovenaan het logje uit te zetten alvorens je dit aanklikt ...
Uiteraard krijgen blindgeleide pony's net als hun collegahonden een grondige opleiding, maar na een jaartje begeleiden ze hun baasje net zo vlot als een blindgeleide hond. Ook in Engeland zijn ze al begonnen met het opleiden van blindegeleide pony's, wanneer zal de eerste bij ons te zien zijn?
De IJslandse pony ook wel het Vikking paard genoemtstelt weinig eisen en is sterk en temperamentvol. Het is altijd vooral voor volwassenen gefokt. Tot in het begin van de 20ste eeuw bleef dit paard immers een onmisbaar hulpmiddel voor de IJslanders. Vandaag is het een kameraad voor de vrije tijd geworden.
De IJslandse pony is kleiner dan sommige andere rassen, maar zelf de meest veeleisende ruiter vergeet dit zodra hij op de rug van een IJslander gedragen wordt.
Dit ras heeft immers vijf gangen en is daarom anders dan de paarden die gebruikt worden voor dressuur, springen, rodeo of rennen. Als de pony behalve stap, draf en galop ook de gang "tölt" heeft, spreekt men over een vierganger. Aangezien de IJslandse pony ook nog een telgang heeft, is het een vijfganger.
De IJslander is niet het enige ras dat over deze extra gangen beschikt. Vele paarden van allerlei min of meer bekende rassen bewegen zich voort in tölt en telgang. Bij IJslanders is alleen de snelle telgang, de rentelgang, gewenst. De langzame variant wordt niet gewaardeerd en wordt vaak met "Schweinepass" aangeduid. De gangenaanleg verschilt per paard. Er wordt gesproken van vier- of vijfgangers en natuurtölters. Viergangers zijn paarden die naast de stap, draf en galop ook kunnen tölten. Deze paarden hebben vaak de draf als voorkeursgang. Vijfgangers zijn paarden die naast de andere gangen ook over telgangaanleg beschikken. Echter, niet elke vijfganger heeft het temperament om goed te kunnen rentelgangen. Natuurtölters zijn paarden die zo gemakkelijk in tölt lopen, dat deze gang ook voor beginnende ruiters makkelijk te rijden is
De IJslandse pony wordt niet te groot (1m30 tot 1m44) en is door jong en oud te berijden. Het is bovendien zeer sterk, sober en winterhard, gemakkelijk en goedkoop in onderhoud.
... Hier een prachtig mooi docufilmpje van bij de N.O.S... zeker de moeite om te zien ... je kunt onderhand zien welke de 5 gangen precies zijn .... Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten vooraleer je dit aanklikt hé ... ! !
De Haflinger , een werklustige pony ........... !!!
De Haflinger ... een werklustige pony ! !
Haflingers komen van oorsprong uit Zuid-Tirol en omdat ze qua ras vrij sober zijn, werden ze veelal gebruikt als trek- en lastpaarden in de bergen. Ze worden daar ook vaak ingezet voor de arrenslee .
De haflinger bestaat alleen in voskleur met lichte staart en manen. Het is een werklustige pony met veel kracht, uithoudingsvermogen, intelligentie en vaak 'koel in de kop'.
Een haflinger is sober in onderhoud, dat wil zeggen, ze kunnen winter en zomer buiten blijven en hebben minder voer nodig dan een pony die 'hoog in het bloed staat'.
Door het toevoegen van Arabisch bloed heeft de haflinger adellijke kenmerken gekregen. In 1961 is de eerste haflinger naar Nederland gebracht, waarna het ras zich heeft bewezen als zeer veelzijdig.
Tegenwoordig vind je de haflinger terug onder het zadel (zowel dressuur- als westernrijden, aangespannen, vrijheidsdressuur, e.d.) Kortom, de haflinger is een pony die op veel onderdelen binnen de paardensport ingezet kan worden.
Ziehier een super mooi filmpje met ongelooflijk mooie proef in een menwedstrijd...ghiiiiiii de kijklustigen worden aangenaam getrakteert op een ritmisch mooi parcour met een steenvast blooperke ... hmmm ... voor alle duidelijkheid geen Haflingers in deze film maar euh ... Belgische trekpaarden ,vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
Een (stevige) brok levende geschiedenis..... " De wortels van de Brabander " !
De wortels van de " Brabander " Het Brabants trekpaard kent een rijke geschiedenis. Het is een kruising van verschillende variëteiten uit de Denderstreek, Nijvelstreek en het dal van de Méhange. Zijn echte wortels liggen bij de Romeinen. Toen waren trekpaarden al erg gegeerd. In de Middeleeuwen torsten noeste paarden de zwaar geharnaste ridders bij steekspelen. Later vroegen de postkoetsen om uit de kluiten gewassen viervoeters.
Met de komst van de auto raakte het fokken van deze paarden in verval, tot de landbouw weer voor een heropleving zorgde. Het was deze economische sector die aan de basis lag van het internationale succes van het Belgische trekpaard. Het dorpje Vollezele in Vlaams-Brabant werd een zeer belangrijk fok- en handelscentrum. Vandaar dat men nu nog in de volksmond spreekt van een Brabants trekpaard of " Brabander ".
Na een inzinking, er weer bovenop Kort na het einde van de tweede wereldoorlog mechaniseerde de landbouw in een hoog tempo. Het trekpaardenbestand verminderde tot amper 6.000 stuks, Brabanders en Ardenners samen. Gelukkig is de voorliefde en de passie voor ons prachtige trekpaard nog steeds levend.Ziehier een prachtig mooi filmpje ... van deze toch uitzonderlijk mooi paard van ons Belgenlandje ...prachtig naar voorgebracht op een al evenzo prachtig wit sneeuwtapijt ... rinkelende bellen met een tweespan ... !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé .. ! !
Het werd trouwens erkend als levend cultuurpatrimonium door Monumenten en Landschappen. Een ommekeer kwam er toen de bekende brouwerij Palm uit Steenhuffel zich over het voortbestaan van het ras ontfermde.
Troeteldier van de brouwer is het vosse trekpaard, één van de zeven kleurvariëteiten. Zijn amberkleurige vel en witte manen doen denken aan een frisse pint met schuimkraag. Er leven nu terug 15 000 Brabanders in België. Het Pajottenland en de Brabantse Kouters (allebei in de Groene Gordel) zijn tot op vandaag ´paardenland´ bij uitstek gebleven.
Hoe goed kunnen paarden tegen de vrieskoude, hoe doen ze dat... Brrr ...?
Hoe goed kunnen paarden tegen de vrieskoude, hoe doen ze dat... Brrr ...?
Hoe goed kunnen paarden tegen de koude, en hoe doen ze dat? Het komt neer op drie A's: Aanpassing, Acclimatisatie, Acclimatisering.
Paarden zijn geëvolueerd in een veel kouder klimaat dan de mens. Het menselijk lichaam is gebouwd om warmte snel te kunnen afstaan, het lichaam van het paard is gemaakt om warmte te produceren en vast te houden. Een aantal opvallende aanpassingen zijn: Het enorme spijsverteringsgestel van het paard, uitgerust om zeer vezelrijk voedsel te verteren, produceert een enorme hoeveelheid warmte.
Het paard heeft een groot relatief rond lichaam, met een grotere inhoud/oppervlakte verhouding dan dat van de mens, en raakt dus per kilo lichaamsgewicht veel minder warmte kwijt dan wij. Maar ook de ledematen van het paard zijn heel fraai aangepast aan de koude: De benen van een paard bevatten veel minder spieren dan die van de mens, dus de benen hebben veel minder bloed nodig en koelen het bloed dus ook minder af.
Vanwege het lagere metabolisme in de benen hebben de cellen in de benen ook minder moeite met lagere temperaturen. Menselijke tenen "bevriezen" vrij snel, maar paarden hebben zelden bevroren benen! Onze neuzen zijn meer gemaakt om de lucht te filteren dan om ze op te warmen, maar paardeneuzen zijn speciaal uitgerust om de lucht op te warmen. Paarden verliezen dan ook weinig warmte via de longen.
Voor de langere termijn (het winterseizoen) treft het paard andere maatregelen. In de herfst maakt het paard een wintervacht, die in dikte wordt aangepast aan het temperatuurverloop. Deze wintervacht kan tot midden December nog worden aangepast aan de heersende temperaturen.De wintervacht van een paard overtreft onze beste winterkleding!!!
Er zitten verschillende soorten haren in de vacht: Fijne haren om te isoleren, stugge haren om de fijnere isoleerharen overeind te houden, haren om de regen te weren. Een paard waarbij de structuur van de vacht niet door borstelen wordt verwoest, en waarbij de vetlaag niet door shampo's en dergelijke wordt weggespoeld is zeer goed bestand tegen regen en zorgt ervoor dat de huid altijd droog blijft.
Wanneer de temperatuur omlaag gaat krijgt het paard meer honger. Hij gaat een isolerend vetlaagje opbouwen, en bovendien gaat zijn metabolisme langzaam omhoog.Het resultaat is een juweeltje van temperatuurregulatie: Het paard gaat meer warmte produceren en bouwt tegelijkertijd een paar extra lagen isolatie.
Leg je in de herfst een deken op je paard dan zal het paard zich acclimatiseren aan de deken, en helpt de deken niet om het paard in de winter warm te houden!
Zie hier een prachtig exellent één van de bovenste plank magnifieke film met niemand meer dan het andalousische paard in de hoofdrol ... prachtig naar voor gebracht op een aangenaam ritmisch muziekje ... zeker niet missen , al zeg ik het voor één keer zelf ... fenomenaal om zien !!! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten é .... enjoy it ... knipoogje !!
Aan de hoeveelheid sneeuw die op een paard zijn vacht blijft liggen kun je goed zien hoe goed zijn vacht geisoleert is. Zou zijn lichaamswarmte door de vacht naar buiten weglekken dan zou de sneeuw heel snel smelten, net als op de huid van de mens.
De Camarillo White Horses Association werd opgericht om het ras voor uitsterven te behoeden...
De Camarillo White Horse is een paardenras dat nog geen 100 jaar oud is. Het ras is opgericht door Adolfo Camarillo in California in 1921. Hij kruiste zijn witte hengst Sultan met de inheemse Morgan merries.
De Camarillo White Horse werd bekend doordat ze meededen aan allerlei parades en doordat ze shows gaven op feesten. De Camarillo-familie verkocht nooit paarden of land, maar af en toe gaven zij een van hun paarden weg. Toen Adolfo Camarillo overleed in 1958 erfde zijn dochter Carmen alle paarden.
Zij bleef meedoen aan de parades en de shows, totdat ze overleed in 1987. Toen werden alle paarden op een openbare veiling verkocht. Beroemdheden die op Camarillo White Horses gereden hebben zijn onder andere president Harding, gouverneur Ronald Reagan, John Mott, filmster Leo Carrillo en de zoon van president Gerald Ford. Ter nagedachtenis van Adolfo Camarillo goedheid is er een standbeeld geplaats .. !! Ziehier een korte fragmentje in een horseparade ... van deze toch zeldzame paard ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... !
In 1991 waren er nog maar 11 Camarillo White Horses. In 1992 werd de Camarillo White Horses Association opgericht om het ras voor uitsterven te behoeden. Het jaar daarna werden er 3 veulentjes geboren en op dit moment zijn er 14 Camarillo White Horses in leven. 2 hengsten, 6 merries en de rest zijn jonge paarden.
Curlypaarden ...paardenallergie ? ziehier het Allroundpaard voor heel de Familie....
Curlypaarden ... paardenallergie ?
ziehier het Allroundpaard voor heel de Familie... !!
Mensen met een allergie voor paarden kunnen opnieuw adem halen: er zijn geschikte paarden voor hen. Paarden met duurzaam golvend haar maken een droom voor paardenfans die allergisch zijn waar. Een studie uit de universiteit van Aachen zegt hierover: Curlypaarden zijn verschillend.
Ze zien er uit zoals paarden met golvend haar. Ze zijn één van de meest robuuste natuurlijke rassen de Amerikaanse Curlypaarden. Het enige paard met een gekruld vel. Hun ander vel ten opzichte van andere paarden is te wijten aan de levensomstandigheden waar ze oorspronkelijk vandaan komen, nl. extreme koude streken in het westen van Amerika.
Krieger (Sioux ) had al een grote bewondering voorde ongewone paarden omwillen van hun moed, hun gedrevenheid en doorzettingsvermogen.
Al enige jaren schatten een handvol insiders deze Amerikaanse paarden hoog in die niets verschillen van andere paarden behalve dan hun vacht.
Of is er toch een onderscheid? Eigenlijk meer van belang, en vooral dan voor mensen met een allergie voor paardenhaar. ( of beter: voor de huidallergie van dieren, want de allergie komt niet van het haar zelf). Iemand met een allergie kan perfect een Curlypaard benaderen, strelen en berijden, en dit zonder te hoeven niezen, hoesten, huiduitslag of zefls een aanval van astma.
Dit is natuurlijk eentroost en comfort voor hen die hun droom al afgeschreven hadden;zodat deze zich zelfs nu een paard kunnen aanschaffen en berijden zonder medicatie te moeten nemen.
Ziehier een prachtige docu filmpje van Curly's , let wel in de zomer hebben zij bijna een gewone gladde vacht , alleen manen, staart en oren verraden dat het Curly's zijn ... Vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... knipoogje
Er zijn ook Curlypaarden zonder gekrulde vacht. Na dat allergische personen in de USA en Duitsland vaststelden dat er geen neveneffecten waren zoals huiduitslag en dergelijke, begonnen Prof. F. Jugert en Dr. Anne Spieker van de universiteit van Aachen in Maart 2000 een onderzoek, meer bepaald naar de allergisch afgevende proteïnen, welke aanwezig zijn in de huidschubben van deze paarden. Er werden huidschubben onderzocht en vergeleken met 10 verschillende paardenrassen, ondermeer dus bij het Curlypaard.
Tegelijkertijd werd ook het bloed onderzocht van 50 mensen met allergie voor paarden.Na onderzoek was de conclusie van Prof. Jugert dat Curlypaarden niet alleen minder van deze genenen proteïnen hebben in hun schubben, maar dat ze ook nog kwalitatief anders zijn samengesteld.
De Curlys worden bij alle takken van paardensport gebruikt. De paarden zijn heel handzaam en intelligent. Paarden van dit ras rennen niet weg als ze schrikken, maar ze gaan naar de plek des onheils om te kijken waar ze van geschrokken zijn.De bijzondere vacht van deze paarden is hypo-allergeen, waardoor Curlys gekocht worden door mensen die allergisch zijn voor andere paarden, maar niet voor de Curly.
Amazone's in dameszadel zie je niet zo vaak, het word in nederland door enkele enthousiastelingen beoefend, er bestaat een vereniging (nederlandse dameszadel vereniging), een carrouselgroep (fleurop), een demonstratieteam (de amazones) en soms zie je een enkeling tijdens een dressuurwedstrijd of jachtrit en dan houd het eigenlijk wel op. Maar juist deze amazone's proberen de vergane glorie nog in ere te houden en aan een ieder te tonen, de ohhs en ahhs zijn vaak langs de kant te horen en ook de verhalen van vroeger komen naar je toe als je in dameszadel rijd. Rijden in dameszadel is gewoon prachtig mooi!
Een dameszadel is zo gemaakt dat de amazone met 2 benen aan dezelfde kant zit in een positie die veilig en in balans is. Een dameszadel heeft een vlakkere zit dan een "heren"zadel en heeft 1 stijgbeugel die voor het linkerbeen gebruikt word.
Je linker been komt onder de onderste hoorn en in de stijgbeugel, je rechterbeen word om de bovenste hoorn geslagen. Men gebruikt geen zweep maar een cane (stuggere zweep/rijstok) aan de rechterkant van het paard om het rechterbeen te vervangen. Ziehier een prachtig filmpje ... vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Iedereen kan leren in een dameszadel te rijden. Het is alleen wel heel erg belangrijk dat je gelijk in het begin een goede houding in het dameszadel aanleert.
De meeste fouten met het rijden in het dameszadel liggen voornamelijk aan de verkeerde houding! Er kan niet vaak genoeg op 'gehamerd' worden om goed op het paard te gaan en vooral blijven zitten. Het ontwikkelen van een goed evenwichtsgevoel is hierbij erg belangrijk, zodat je eventuele foutjes in je houding op een gegeven moment zelf kan voelen en corrigeren.
Veel liefs ... evenwichtige amazone groetjes ... Miryam
Het Crioulo paard .. het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e....
Het Crioulo paard ... het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e... ! !
Geschiedenis De paarden van de Spaanse conquistadores uit de 16e . Deze Spaanse conquistadores namen rijpaarden mee naar Zuid-Amerika, waaronder vele mooie exemplaren. Maar een groot aantal hiervan is toen der tijd ontsnapt. Vele paarden wisten op de enorme pompas van Zuid-Amerika te overleven, dit was een wrede en onbenaderbare plek. Van deze paarden stamt de Crioulo af. De Crioulo is nog steeds door heel Zuid-Amerika te vinden maar voornamelijk in Peru en Argentinië. Men gebruikte de Criollo voor vele doeleinden, onder ander als pony voor de Gaucho (de Argentijnse cowboy) en als cavaleriepaard.
Het oorspronkelijk bloed van de Crioulo is Andalusisch, Berbers en Arabisch, en het dankt zijn kleine maat aan 300 jaar strenge natuurlijke selectie. Het ras is verfijnt door gevolg van het klimaat, van de temperatuur en de kwaliteit van de weilanden. Ook of ze in de heuvels of in de laagvlakte zijn gefokt, en van de particuliere selectieve fokkerij, geënt op de plaatselijke smaak.
Gebruiksmogelijkheden De Crioulo wordt door de Gaucho's gebruikt om vee mee te drijven. De Gaucho gebruikt zijn paard niet alleen om op te rijden maar slaapt ook op zijn paard. Verder is het een goede rijpony die grote afstanden kan afleggen.
Bijzonderheden Zuid-Amerika produceert een van de hardste paarden ter wereld, het kleine warmbloedpaard de Crioulo, rijpaard van de Gaucho's op de grote veeranches in het centrale deel van het continent. Het komt, met kleine variaties in type en stokmaat, in heel Zuid-Amerika voor als de Crioulo en Anglo-Argentino van Argentinië en Uruguay; de Crioulo van Brazilië; de Costeno en Morochuco van Peru; de Caballo Chileno van Chili en de Llanero van Venezuela.Ziehier een super leuk filmke ... heel grappig en gepast op muziek naar voor gebracht ... kei toff datte ... hiiiii ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ... Enjoy it ... hiii ... !
Met name in Argentinië is men erg trots op het uithoudingsvermogen van dit paard en organiseert men verrichtingsproeven om hun uithoudingsvermogen en weerstand te testen, wat dan weer invloed heeft op de keuze bij de fokkerij.
Jaarlijks organiseren de fokkers een 15 dagen durende rit waarbij het paard een afstand van ruim 700 kilometer moet afleggen, een gewicht van 110 kg dragend, met niets anders te eten of te drinken dan wat men onderweg tegen komt. Zonder de Crioulo zou de Gaucho nergens zijn: deze ruiter zit altijd in het zadel, weer of geen weer. Zijn Recado een soort zadel, gebruikt hij zowel om te rijden als om op te slapen. Er wordt wel gezegd dat, wanneer men een gaucho zijn paard afneemt, men hem zijn benen afneemt.
