Voor wie de kleine Limburgse gemeente binnenrijdt, is het eigenlijk een vreemd zicht. Geen borden of affiches voor de gemeenteraadsverkiezingen, geen schepenen die flyers bussen en vooral geen zware beloftes aan de voordeuren over wat er de volgende jaren allemaal beter moet. De burgemeester hoef je er deze week ook niet te zoeken op café, want zieltjes moet hij niet meer winnen. Neen, meneer zit op zijn akker. In Herstappe ben je precies heel even niet meer in ons landje.

‘En dat vind ik een goede zaak’, zegt Louwet, die aan geen enkele traditionele partij gelinkt is. ‘Blij dat we hier niet aan die verkiezingen meedoen. Niet omdat ik op die manier zeker ben van de overwinning, hoor. Dat gedoe was gewoon niet goed voor de sfeer in onze gemeente. Het zorgde altijd wel voor onenigheid en strubbelingen. Hier woont nog niet eens honderd man en slechts een zeventigtal is er stemgerechtigd. We verplichtten de mensen te kiezen tussen hun linker- en rechterbuur. En we dwongen hen nog meer om te liegen. Ging ik op huisbezoek, dan kreeg ik te horen dat ze voor mij zouden stemmen. Kwam de oppositie er langs, dan hoorde die hetzelfde. Na zo’n ronde was je bijvoorbeeld zeker van dertig stemmen. Kreeg je er op zondag dan maar 21, dan wist je dat er negen mensen tegen je gelogen hadden. Negen mensen van wie je dacht dat je er toch wel goed mee opschoot. Geef toe, plezant is dat toch allemaal niet. Daarom dat ik blij ben dat iedereen zijn verstand gebruikt heeft.’

Gratis brunch

Met ‘iedereen’ bedoelt hij de vroegere oppositie, de lijst Gemeentebelangen. Bij de vorige verkiezingen nog goed voor twee van de zeven zetels. Nu sloot een van die twee leden zich aan bij de partij van de burgemeester, de andere stopte met de politiek. En zo komt het dat er zondag in Herstappe als enige gemeente van het land enkel voor de provincie gestemd wordt.

‘De inwoners moeten wel degelijk uit hun bed’, zegt Louwet. ‘Maar we gaan het leuk maken. Onze partij trakteert met een brunch. Spek met eieren, broodjes, snoep voor de kinderen en gratis drank. We kunnen dat makkelijk financieren, want we hebben de afgelopen weken en maanden geen cent moeten uitgeven aan verkiezingsfolders of -affiches. Ook niet voor de provincie, want daar doe ik niet aan mee. Ik denk dat de collega’s van andere gemeentes meer geld kwijt zullen zijn. Of ik geen jaloerse reacties krijg uit andere gemeentes? Van burgemeesters die ook wel een leven zonder oppositie willen? Och, ze moeten niet jaloers zijn. Het is niet dat burgemeester van Herstappe zijn voor veel luxe zorgt, hoor. 750 euro, dat verdien ik er maandelijks netto aan. Ik doe dit uit idealisme, zoals het hoort.’

Wortels en bieten

Het is ook niet zo dat Louwet zijn dagen nu doorbrengt met op zijn lauweren rusten. De man spreken kan enkel ’s avonds laat. Rond een uur of tien, als hij klaar is met zijn avondeten. Want terwijl burgemeesterend Vlaanderen kermissen en markten afschuimt, brengt Louwet zijn dagen door op zijn veld.

‘Ik ben naast burgemeester vooral boer’, zegt hij. ‘Er moeten momenteel wortels en bieten gerooid worden. Elke ochtend start ik om zes uur, ’s avonds ben ik ten vroegste om negen uur thuis. Je ziet, ik heb ook gewoon geen tijd om campagne te voeren. En ook niet om zondag te vieren. Als het weer meezit, trek ik mijn veld op. En laat me nu maar gaan slapen. Morgen is het werkendag .’