Europese melkquota na ruim 30 jaar definitief afgeschaft

Voor het eerst sinds 1984 kunnen de Belgische en andere Europese melkveehouders zoveel melk en zuivelproducten op de markt brengen als ze maar willen. Per 1 april wordt namelijk komaf gemaakt met de melkquota die een einde moesten maken aan de ‘boterbergen’ en ‘melkplassen’ van de jaren zeventig en tachtig. Volgens de Belgische zuivelsector zullen de moeilijke marktomstandigheden de quota-uitstap de eerste zes maanden niet gemakkelijk maken, maar dienen zich daarna nieuwe kansen aan, zowel op het vlak van volume als van prijs.

De quota zijn onnodig geworden en werken zelfs contraproductief. Het regime weerhoudt de melkveehouders ervan in te spelen op de stijgende vraag, terwijl de grenzen openstaan en de uitvoersubsidies afgeschaft zijn. ‘In een dergelijk scenario hebben quota geen enkele zin meer’, betoogt de Belgische confederatie van de zuivelindustrie (BCZ). De invoering van de quota in 1984 was bedoeld om de producenten een vaste prijs te bieden, maar omdat de markt intussen niet meer afgeschermd is, is dat prijsverhogend effect weggevallen.

‘Spookthalys’ rijdt niet meer

De verbinding van de hogesnelheidstrein Thalys naar Parijs vanuit Oostende rijdt niet meer vanaf 1 april, net zoals die vanuit Luik langs Namen, Charleroi en Bergen. De dagelijkse Thalys vanuit Oostende werd ook wel ‘de spookthalys’ genoemd, omdat erg weinig reizigers er op het traject tussen Oostende en Brussel gebruik van maakten.

De regering besliste om beide verbindingen vanaf 1 april ‘te schorsen’ voor onbepaalde tijd, zegt een woordvoerder van minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR). De schorsing is in afwachting van een moderniseringsplan voor het spoor dat de minister aan het klaarstomen is, luidt het nog.

Er was vooral kritiek op de Oostendse Thalys, die volgens NMBS-topman Jo Cornu economisch niet te verantwoorden was. Die trein uit Luik was iets populairder, maar de uitbating ging volgens de regering jaarlijks toch nog 5 miljoen euro in het rood.

Vervroeging van gelijkschakeling pensioenen zelfstandigen

Het minimale rustpensioen van zelfstandigen verhoogt vanaf 1 april met 10 euro per maand, voor het alleenstaandenpensioen, en met 7,17 euro per maand voor het overlevingspensioen. De andere maatregelen rond de volledige gelijkschakeling van de pensioenen van zelfstandigen en loontrekkenden treden in werking op 1 augustus 2016.

De minimale gezinspensioenen van zelfstandigen werden eerder al op gelijke voet gesteld met die van loontrekkenden, namelijk 1.403,72 euro. Door de aanpassingen voor het alleenstaandenpensioen en het overlevingspensioen, verkleint daar de kloof met de pensioenen van loontrekkenden tot respectievelijk 52,39 en 37,56 euro per maand.

AG Insurance verlaagt rente op groepsverzekering

De gewaarborgde rente voor groepsverzekeringen bij AG Insurance, met een derde van de Belgische markt in handen marktleider, verlaagt op 1 april van 2,25 tot 1,50 procent. Het wettelijk verankerde rendement ligt op 3,25 procent, maar met deze beslissing gaf de verzekeraar onrechtstreeks aan dat dat verplichte rendement te hoog ligt. Die verlaging was noodzakelijk vanwege de ultralage rentes op staatsobligaties, aldus de verzekeraar.

De wet op de aanvullende pensioenen (WAP), uit 2003, verplicht de werkgever tot een jaarlijks rendement van 3,25 procent op de werkgeversbijdragen. Die verplichting ligt bij de werkgever, maar die rekent daarvoor op zijn verzekeraar. AG zegt dus nog maar 1,5 procent aan te bieden, maar kan de rest tot eind 2016 bijpassen met de winstdeelnames.

Na meer dan 40 jaar sectoraal overleg mogelijk voor 72.000 werknemers

Met het verdwijnen van paritair comité 218, op 1 april, wordt een discussie die al uit de jaren 70 dateert alsnog afgerond. Zowat 72.000 werknemers, vooral vrouwen, hebben nu ook recht op sociaal overleg. Die wijziging is het resultaat van een staaltje sociale spitstechnologie.

Twee in de jaren 70 opgerichte paritaire comités, voor arbeiders en bedienden, moesten alle restgroepen opvangen waarin werknemers zaten die niet onder specifieke paritaire comités vielen. Het paritair comité voor bedienden (PC 200) moest het uit 1957 daterende PC 218, dat in de jaren 70 al aan vervanging toe was, overnemen. PC 218 was niet bevoegd voor enkele restgroepen, onder meer uit de vrije beroepen en de social profit.

De sociale partners zijn er echter nooit in geslaagd PC 200 samen te stellen, waardoor enkele restgroepen, in totaal dus 72.000 werknemers, nooit recht hadden op sociaal overleg. Het gaat om mensen, vooral vrouwen, die werken bij mutualiteiten, sociale secretariaten, privéscholen en vzw’s allerhande.

Nu PC 200 wordt opgericht, kan PC 218 verdwijnen. Die eerste neemt alle cao’s van PC 218 over. De paar groepen dia al in PC 200 zaten, en nooit recht hadden op sociaal overleg, worden ondergebracht in de PC’s 335, 336 en 337. Eén groep binnen PC 218 schuift door naar het nieuwe PC 341, en niet naar PC 200. Ook voor die PC’s zal nu voor het eerst, op sectoraal niveau, overleg mogelijk worden.

Palestina treedt toe tot Internationaal Strafhof

Met de toetreding van Palestina tot het Internationaal Stafhof (ICC), op 1 april, kan het land klacht indienen bij dat Strafhof in Den Haag. Begin maart maakte de leiding van de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO al bekend dat het op die datum inderdaad klacht zal indienen tegen Israël, voor de oorlog van afgelopen zomer in de Gazastrook en tegen de Israëlische kolonisatie op de Westelijke Jordaanoever. Een woordvoerder van het Israëlisch ministerie van Buitenlandse Zaken had het over een ‘speculatief en hypothetisch’ voornemen.

Op die diplomatieke zet van de Palestijnen is al forse kritiek gekomen vanuit Israël. Zo bevroor Tel Aviv de transfer van 106 miljoen euro belastingen die in december voor rekening van de Palestijnse Autoriteit waren geïnd.

In januari al opende het ICC een ‘inleidend onderzoek’ naar veronderstelde oorlogsmisdaden in de Palestijnse gebieden afgelopen zomer. De Palestijnse Autoriteit heeft toen al zijn volledige samenwerking beloofd met het ICC. Dat vooronderzoek kan leiden tot een aanklacht wegens oorlogsmisdaden tegen Israël. Maar ook de Palestijnen riskeren hiermee vervolging, mogelijk voor raketaanvallen op Israël vanuit Gaza.

Gedurende de vijftig dagen van het Israëlische offensief, dat door Israël officieel als een ‘oorlog’ wordt geboekstaafd maar door veel waarnemers als een strafexpeditie gezien wordt, werden ruim 2.000 Palestijnen gedood, hoofdzakelijk burgers, onder wie veel vrouwen en kinderen. Aan Israëlische zijde vielen 70 doden, voornamelijk soldaten.