Drijvend op de wind
Drijvend op de wind van emoties
vliegt het blad van jou leven mee.
Het botst hier, het valt en
waait weer op, dwarrelt en buitelt door de wind
en nergens waar het rust vindt.
Gevoelig door het botsen is het broos en teer,
toch overleeft het keer op keer.
Door de wind weer glad gestreken vervolgt het zijn weg.
Waar o waar komt het neer,
waar zal het vallen, is er daar mos of gaat het onder in een plas van verdriet ?
Soms zie je het niet, maar eens zal de wind je laten gaan en zal je landen,
in een paar troostende handen.
Want ook een gevallen blad in de herfst is apart en uniek,
twee gelijken zijn er niet.

Zo ben jij ook, vergeet dat niet.
Twee dezelfden zijn er niet.
Gebroken en gekneusd vervolg jij je weg, maar opgeven doe je niet.
Je houdt vast en gelooft in alles wat je lief is in dit leven,
dan zal je de storm overleven.
Dat is in jouw leven een vast gegeven.

Voor allen die nog de pijn voelen van een pijnlijk verleden