Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
08-10-2011
familiealbum
ik ondervind het meer en meer hoe ouder men wordt wordt de familiealbum meer en meer uit de kast gehaald ...
velen van hen zijn reeds weg maar hebben nog een blijvende impact op de latere generaties grootouders zeggen vaak ... mijn ouders deden het zo tijdens de oorlog ... een hele geschiedenis gaat vooraf ! nu wordt alles digitaal opgeslagen maar ik vind het fijn om in mijn zetel blad voor blad alles eens te herzien en te beleven !
eenzaam ... voor velen wordt het nu een donkere, eenzame periode het weer is grauw en grijs een enkeling vlugt zich door de straten niemand heeft tijd om nog een praatje te doen het hoofd gebogen
de eenzame heeft veel tijd om te denken en hopen op iemand die komt want wachten in de duisternis is zo moeilijk, zo vergeefs
het is de moeite waard om iemand te bezoeken die eenzaam en verdrietig is die spontane lach op hun gezicht geeft je terug moed ook om verder te gaan !
gisteren ben ik heel ijverig geweest wat een janboel boven kledij gesorteerd en nu warmere kledij terug uitgehaald en bij wonder nog een doos teruggevonden met herfststukjes en kaarsen ... heerlijk om terug op tafel te plaatsen
anderzijds zal het terug warm en gezellig worden binnen als buiten de wind giert en regenvlagen op de ramen beukt en zal ik mij neernestelen in een zachte zetel met veel kussens om terug weg te dromen ... terug een warm gevoel binnenin en hopelijk kan ik wat warmte en rust aan jullie doorgeven ...
buiten in de tuin heb ik nog eventjes genoten van het laatste beetje nazomer ...
ik kan het bijna niet geloven dat die donkere dagen met regen en wind weer pal voor onze deur staan ik zou alles willen omarmen om nooit meer af te geven maar dit gaat nu eenmaal niet wij zijn een stukje van de natuur en wij zweven mee van het ene seizoen naar het andere
wij moeten ons terug anders instellen ons terug in een nieuwe wereld plaatsen maar toch wij moeten vooruit ... willen of niet we kunnen elkaar misschien wat warmte geven ?
luxe ... we krijgen het dagelijks voorgeschoteld het ene al mooier dan het andere het ene al duurder dan het andere
voor sommigen heel gewoon ze weten niet anders
zijn zij zoveel gelukkiger als wij ? ik leef gewoon zoals die duizenden anderen maar ik ben gelukkig met mijn tuintje, mijn familie en mijn vrienden mijn huis hoeft niet zo groot te zijn als het maar gezellig is en openstaat voor al wie mij dierbaar is !
vanmorgen las ik dat de jacht terug zal geopend worden op de walvis in Artartica een heleboel dieren zullen terug afgeslacht worden
ik vraag mij telkens af waarom ? de industrie zal terug op volle toeren draaien
tegen industrie kunnen wij niets doen als de grote mannen het niet verbieden moeten wij machteloos toekijken ...
moet de zee er nu ook aan geloven ? ik ben beschaamd in hun plaats en zou het liever uitschreeuwen hou jullie bezig met nuttige dingen ...
maar een kleine stem horen zij niet en met een oneindig leeg gevoel moet ook ik toezien hoe de mens terug toeslaat ... ik kijk niet naar programma's van walvisjacht ... het doet me te veel pijn !
bloemen iedereen krijgt graag eens een ruikertje bloemen het hoeft daarom geen speciale gebeurtenis zijn ... onverwacht, zo maar je moet het eens proberen
die onverwachte lach die blijdschap en een knuffel doet beiden goed een klein ruikertje volstaat al iedereen heeft een plaatsje dichtbij om het te plaatsen ...
er zijn geen woorden voor nodig iemand te zeggen hoeveel ze voor je betekenen hoeveel je van hen houdt hoeveel je hen waardeert
ook al heb je niet veel ook al ben je niet te best pieker je veel te veel verwacht je iemand en slaat alles soms tegen
durf dan te dromen en terug te keren om er iets aan te doen zodat je terug in de werkelijkheid niet hoeft te dromen en zien dat alles toch niet zo slecht is ...
wat worden wij verwend ... iedereen dacht wij terug in een natte, triestige herfst zouden belanden
diegene die nu zeurt over te warm of te droog beseffen niet hoe ons lichaam nog snakte naar wat zonneschijn onze weerstand wordt weeral groter voor die lange koude winter ... ik omarm elke zonnestraal een hele bundel gele zonnestralen zodat mijn hart jou en mij kan verwarmen ... !
daar waar het onnoemelijk stil is een wereld onder aarde schijnbaar verandert daar niets ...
het is niet voor iedereen weggelegd om neer te dalen in een wereld die wij nauwelijks kennen
vroeger werden ze soms gebruikt als schuiloord maar ervaren mensen wagen zich dieper en dieper en ook hier slaat het toerisme toe er worden ondergrondse ruimtes, soms in ijs al omgebouwd tot heuse hotels ... ze komen dichter en dichter bij het hart van moeder aarde ... !
als men gezond is gaan de dagen zo voorbij je staat er niet bij stil je neemt het voor normaal dat je geen pijn hebt dat je perfekt funktioneert een enkel doktersbezoek kan alles veranderen vandaag zit ik in een dipje ... maar niet getreurd zo erg is het ook weer niet er zijn anderen die het moeilijker hebben een beetje optimisme is welkom nu meer proberen het goede te zien en minder piekeren tenslotte het leidt tot niets ...
vanmiddag, alleen buiten in mijn luie stoel de zon was lief voor mij ben ik eventjes weggedommeld herinneringen, soms vaag gleden aan mij voorbij en ik moet er van genoten hebben want ik kwam met een glimlach wakker heel stilletjes ben ik nog eventjes blijven liggen en wou dit teder moment voor eeuwig houden maar dit kan niet herinneringen stapelen zich op en ik ben al blij dat ik de goede en de mooie onthouden mag !
ik gluur door mijn hekje mijn tuin in en zie langzaam alles veranderen
's morgens is het heerlijk om alleen er te vertoeven enkel mijn bloemen en mijn struiken wachten mij op geen lawaai, enkel gekwetter van de vogels die bij ons hun stekje hebben
ik laat de tuin gerust nu het is herfst en laat nu alles betijen ook de dieren zoeken hun onderkomen en alles wordt stil ...
ik mag het morgen niet vergeten ... afspraak met pedicure
ik stel dit altijd uit en eenmaal ter plaatse kan ik er zo van genieten
en wonder boven wonder bij haar kietelt het niet en voelen mijn voeten terug vederlicht ! ik denk dat velen weinig aandacht besteden aan hun voeten zij moeten tenslotte ons ganse gewicht dragen !
dus laat je eens verwennen en te beginnen onderaan je zult het voelen je huppelt vrolijker door het leven !
.jpg)
