Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
12-05-2013
moeder zijn
kinderen van vandaag zullen moeders van morgen zijn moederdag veer velen een dag vol blijdschap voor anderen dag om vlug te vergeten een bloempje, een kus knuffel of gewoon dankjewel moeder het hoeft niet veel te zijn een moederhart is vlug gevuld maar ook zo kwetsbaar en zo teer ...
een mooi weekend wens ik jou al is er geen zonneschijn lopen we tussen de regendruppels door laat ons genieten van deze dag er het beste van maken en alles doen waarin wij ons gelukkig voelen neem even tijd voor jezelf laat je niet leven maar leef eventjes voor jezelf !
onschuldig zacht lief en kwetsbaar grote ogen kijken je aan roerloos stil wonder van de natuur onnoemelijk mooi dartel en speels als niemand het ziet rollend in het frisse gras toonbeeld van vrede rust en vriendschap raak het niet aan laat het in het hoge gras laat mijn vriend met rust zonder woorden is hij de enige met wie ik praten kan ...
uniek enig in je soort hart van goud stille kracht moeiteloos voor iedereen glimlach voor klein en oud meelevend in het grootste verdriet tranen dring je weg zachte glans betovert je gezicht stralende zon in ons bestaan je bent als die witte pauw telkens sta je er weer in volle pracht moeder dankjewel dat jij er bent voor mij koesteren zal ik jou als een juweel in mijn hart
onzichtbaar heel diep verscholen toch zijn ze daar bloemen van de zee plukken kan je niet wiegend heen en weer dartele vissen om ze heen prachtige wonderen van de natuur leven hun eigen leven eeuwenoude kostbare kleuren paradijs door ons niet gekend laat ze leven in hun mysterie dat is de zin van het leven we moeten niet alles kennen het is er dat is voor mij voldoende ...
in volle vlucht duizelingwekkend hoog vleugels raken wolken aan allen samen dartel meeglijden met zachte wind kan ik mee ? wil de ruimte zien vrijheid proeven stappen op witte wolken als veren zo zacht beschermend rondom mij vliegen jullie samen voel me vrij heerlijk ik ben geen mens meer maar één van jullie zijdezachte vleugels dragen mij geen grond meer maar zon lucht stapelwolkjes aan een verre horizon
een kus licht en teder het kan overal dat plotse gevoel van liefde geen woorden enkel aanraking zoet en zacht ogen dicht samen even alleen smaakt naar meer innige omhelzing recht uit het hart zachte sensuele lippen kippevel je leeft en je geeft
sierlijk geruisloos dicht lichte trilling op de bloem vleugels zijdezacht doorzichtbaar kleurenparadijs vlak voor mij eenheid van licht en vrede vrede in mijn hart beduusd om zoveel schoonheid stilte om mij heen lichte wind buigt bloem naar vlinder verwelkomend ze zijn één
heerlijk gevoel van warme zonnestralen het voelt zo goed genieten maar de tuin kleurt weer mooi geurige bloemen komen er aan nu is het terug leven volop leven neem met beide handen aan wat men ons te bieden heeft vogelgefluit overstemt alles ik was vergeten hoe lekker het gras wel ruikt hoe zacht de lentewind kan zijn hoe liefelijk het eerste bloemknopje is hoe sterk mijn gevoelens wel zijn hoe blij ik ben dat ik dit alles meemaken mag !
laat mij nog eventjes dromen van mijn hutje in de bergen waar ik alleen kan zijn grenzeloos genieten opkomende zon bloemen rondom mij dennen wuiven mij toe statig hoge bergen laagje sneeuw schitterend in de zon eeuwenoude stilte echo in de verte mijn hutje mijn stukje paradijs niemand raakt dit aan een plekje vol leven vol herinneringen enkel de vogels mogen mij hier wekken ...
frivool je luchtbel blazen fantasie de vrije loop kristalheldere bollen dwarrelen de wereld in elke bel is van jou gevuld met jouw idee dromen van kastelen prinsen op witte paarden geruisloze lange jurken getooid met fijn kristal reizen met prachtige schepen heel ver weg voorbij de horizon bellen blazen je wordt er nooit moe van al wat je lief is blaas je de wereld in kleurrijk heel teder maar o zo broos ...
klein en fijn zoete geur bedwelmend mooi een takje voor jou zachte lentebries witte klokjes als parels zo fijn mei bloemenmaand zachte zon en milde regen alles groeit en bloeit lentegroen een grassprietje in de mond de natuur kan weer beginnen mijn hart bloeit terug open als het eerste bloempje in mei
straks draag jij de kroon schitterend op fluweel iedereen lonkt er naar zoveel pracht en praal alom gezien en geprezen zo'n kroon is zwaar loodzwaar eeuwen lang zorgvuldig bewaard voor jou draag zorg voor kroon en land het leven wordt zwaar voor jou onderschat de kroon niet niet alles is goud wat lacht blijf gewoon jezelf en draag je kroon met moed met waardigheid
muzikanten van de natuur maken zich klaar eerste ochtendgloren fijn geluid als breekbaar kristal ik lig te wachten op mijn orkest even niet nadenken genieten van wat zij mij schenken hoge noten feilloos door de stille ruimte daar begint het de eerste merel aarzelend hemels mooie muziek anderen volgen het orkest breekt los geluid zwelt aan mijn dag begint goed mooi ik geniet ...
eindelijk wat ademen terug de zon zien fluisteren tegen de maan een lichte bries door mijn haar de ochtend wenkt mij toe nieuwe dag ik aai de bloemen in het veld luister naar mijn merel hoog boven hij zingt terug mijn lied vrolijk dit keer zelfs het kleinste diertje in mijn tuin wenst mij een allerliefste goeiemorgen toe ! wat ben ik blij dat ik opnieuw leven kan
dat drupje leven nauwelijks zichtbaar vol kleur en verwachting dat wens ik jou diep in je hart vastgenesteld leven en geluk samenvloeiend intens gevoel warm en veilig opgeborgen in je diepste ik dat drupje leven dat jou zo speciaal maakt uniek het is een eer jouw vriend te mogen zijn ...
ik sla het boek niet dicht een roosje midden in verhalen, gedichten kleine stukjes komen er nog in mijn verhaal is nog niet ten einde één hoofdstuk bewaar ik voor altijd telkens weer lees ik jouw spreuk mijn kind hoor de stilte heb lief leef met je natuur bewandel mijn pad langs de zee je zal nimmer alleen zijn ...
dankjewel voor de steun die ik van jullie gekregen heb bij het plotse overlijden van mijn vader nu neem ik langzaam terug de draad weer op het leven gaat verder zo zou hij het ook gewild hebben ... nogmaals dank aan elk van jullie !
vandaag neem ik afscheid van mijn vadertje hij leerde mij alles over de zee urenlang hebben wij samen gewandeld samen keken wij naar de meeuwen luisterden naar de golven hij leerde mij de zee kennen zacht en liefdevol maar ook onherroepelijk hard en meedogenloos toch brengt zij mij troost gisteren zat ik op de golfbreker alleen dit keer maar hij is in mijn hart vadertje vandaag geef ik je af mijn zeeman gaat naar de andere over daar waar hij over mij zal waken totdat ik eens ook de oversteek zal maken waar hij op mij wacht ...
ik heb mijne lieve vader moeten afstaan voor altijd plots zo ongenadig ruw zo vol leven en toekomstplannen hoe wreed kan het lot toch zijn nu samen mijn moeder verzorgen haar niet alleen laten tijdens deze moeilijke dagen het is alsof een deel van mijn hart is uitgerukt nu zie ik even geen zon, geen maan en geen sterren meer enkel een lange donkere weg hopelijk ben ik sterk genoeg en kan ik via mijn schrijfsels terug op de been komen ik heb wat tijd nodig nu maar ik zal elke dag jullie teksten lezen dat zal mij wat steun brengen nu ben ik leeg hou mezelf nog sterk en hoop dat ik er binnenkort er terug sta ...
+-+%C2%A9+-+Viesturs+Lokmanis,+Latvia,+Republic+of+Latvia.jpg)
