Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
24-09-2013
loslaten ...
kan men dit ooit loslaten vrij laten van wat je lief was zijdezachte herinneringen intense gevoelens ik vraag het mij af het wordt steeds moeilijker alles wil je vasthouden dicht bij je hart niets verliezen hou vast zo lang je kan denk voorlopig nog niet aan loslaten ...
gouden kleuren vrolijk dansend in de zachte stralen van een heerlijke herfstmorgen bladerentapijt samen gaan we de herfst in hand in hand nog niet te koud eekhoorntje kijkt ons argwanend aan de stilte van het bos een licht vogelgefluit wie zegt mij dat de herst niet mooi kan zijn ?
uren geduld ogen strak gericht geruisloos wakker blijven die ene ultieme foto wil je hangen aan je muur angst, zweet en tranen hopend dat alles blijft zoals het is het minste geluid en alles is weg eindelijk de klik ontlading trots zal de foto er hangen in stilte vol bewondering ...
vraag mij niet hoe oud ik ben vraag mij niet wat ik later worden zal laat mij dromen laat mij leven tussen mijn watten wolken vol plezier liefde en genegenheid neem mij de sterren niet af laat mij stoeien in het gras huppelen achter die ene vlinder al wat jij vraagt weet ik niet ik hoef het nog niet te weten jullie wereld is zo groot laat mij maar zijn hier ben ik gelukkig ...
de tijd is gekomen leer vliegen het is jouw moment wees niet bang zovelen hebben het je voorgedaan met gespreide vleugels de toekomst tegemoet waag je nog niet te ver terugkeren kan altijd naar je veilig nest maar leer eerst vliegen zoals het hoort niet te hoog niet te ver ...
ontwaken in herfst lichte mist en dauw geurige bladeren roerloos en afwachtend vage figuren maar vol levenslust stil onderzoekend snuivend in de koele lucht een dans nog nooit gezien prachtig stil dit is herfst uniek verbreek de stilte niet ...
dieprood okergeel zachtbruin kleuren mengen zich in de spiegel van herfst diepe geuren nieuw seizoen breekt aan prachtig schouwspel allesoverheersende stilte en rust sluier van geheimzinnigheid over een tapijt dik van bladerdracht de wereld staat even stil straks bloeit zij open in haar prachtig herfstgewaad !
je voelt je vaak niet zoals de anderen het lelijke eendje tussen prachtige zwanen niemand kijkt naar je om je bent niet sierlijk niet mooi gewoon alledaags je kruipt het liefst in een hoekje ver weg zodat niemand je ziet maar geloof me ook jij zal er prachtig uitzien even wachten de natuur zorgt ook voor jou ... zie vogelgefladder in de vroege avond daar komt hij ben je niet langer meer dat lelijke eendje samen glijden jullie geluidloos de toekomst tegemoet ...
soms wil ik weg heel ver van hier niemand om me heen alleen ik wil even vrij zijn geen drukte en gepraat ergens hoog waar niemand mij raken kan natuur om mij tussen berg en wolk maar jou neem ik mee ik laat je niet alleen jij laat mij vrij luistert weet hoe ik besta ...
krachtig fier spiedend om zich heen machtige vleugelslagen doorklieven de wolken vol ontzag laat iedereen hem begaan immens groot meedogenloos steeds op zoek arend symbool van macht door velen overgenomen ik kijk omhoog en zie zijn schoonheid in volle vlucht kracht van de natuur adembenemend mooi ik laat hem immers ik ben maar een kleine witte duif ...
diepe rijpe kleuren vuurrode paden bezaait met bladeren de herfst heeft ons wakker gemaakt loeiende wind doordrenkt met natte windstoten kracht van herfst niet te onderschatten alle demonen komen tevoorschijn striemende regen boosaardige rukwinden niet te geloven natuur heeft je terug in haar macht zo voel je hoe klein wij wel zijn ...
het is niet groot niet duur extravagant of speciaal simpelweg mooi klein je gaat het soms zomaar voorbij schoonheid in de pure zin van het woord kleine bloem vormt prachtig tapijt niemand doet dit na het komt en gaat gelukkig ben jij die dit ziet
ochtendwandeling op het strand nieuwe dag even stil nu ademenen en luisteren geen mens te zien het strand is van mij dat dacht ik toch verder op zie ik iets dat vrolijk aan zijn dag begint ga niet dichterbij laat hem het is te mooi om dit te onderbreken ...
stem je viool streel me met je hoge noten ragfijne tonen tot diep in mijn hart verwen me ontvoer me naar jouw wereld vol passie en verhaal zacht weerklinkt je stem van muziek allesomvattend teer en broos klanken van pijn en geluk stroom van emoties hoog oplaaiend dalend naar intense vreugde die oude viool adembenemend mooi ...
regendruppels fijn en helder weerkaatsend kleurenpracht verfrissende belletjes dartel opspringend fijne stipjes water klein en speels op mijn warm gelaat geen tranen uit de hemel maar zinderend leven terug alles openbloeiend nu nog is de regen mijn vriend zacht en aardig licht geruis op het veld bloemknopjes kijken omhoog verwelkomen het frisse nat ...
langzaam gaat de zomer voorbij nagenietend van mooie avonden sta ik open voor een stille en rustige herfst verzonken in diepe zachte zetel terug boeken om me heen vol romantiek spanning en verhaal een kaars en een bloementuiltje kopje thee zelfbereide koekjes warme gezelligheid ramen laat ik nog even open schuchter zonlicht zal mij weldra omhelzen de felheid van de zomer maakt plaats voor een heerlijk ouderwetse herfst !
kijkend door een roze bril verrukkelijk eventjes gelukkig zijn met wat je ziet met wat je hebt geen donkere kleuren weerkaatsende zon rozerood okergeel en hemelsblauw grasgroen bij mij kan het allemaal die bril die geef ik niet af de wereld is te mooi ik geniet voel me er zelf mooi bij !
