Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
27-08-2014
op stap in eigen stad ...
zie ik daar werkelijk de zon geen gedruppel meer grauwe grijze wolken ... omhels elke heldere zonnestraal vandaag blijf ik niet binnen op stap in eigen stad heerlijk flaneren langs de dijk terug mensen ontmoeten blije gezichten vanmiddag doen zoals elke toerist neervlijen op terras met zicht op zee lekker glaasje wijn torenhoge kom met mosselen knapperige frietjes wat kan het leven mooi zijn ik ga niet ver blijf vandaag in mijn Oostende stad aan zee stad van mijn hart !
lieve ogen kijken je aan hemelsblauw of donkerbruin ellenlangen wimpers guitig wipneusje zonder aarzelen kijken ze je aan hoopvol wachtend op wat komen gaat hun blije lach verwarmt de kamer verdrijft de wolken danspasjes rondom jou liefde, leven en lustig maken zij jouw dagen mooi teder nemen zij je hand leggen hun hoofd op je schoot laat ze niet in de steek geef hun je liefde en warmte zij zijn een stuk van jou een kind God's mooiste schepping !
al is het donker en grauw striemende regen tegen het raam onverwachte bliksemschicht ratelend gedonder geen opgewekte gezichten nors en stuurs laat de kilte niet in je huis breng licht en warmte ook in je hart wat bloemen een enkele kaars lichte muziek ... nestel je in je zachtste zetel benen omhoog je hebt het zo slecht nog niet wees dankbaar met wat je hebt met wie je bent er zijn er zoveel die dat beetje geluk niet kennen ...
de wereld draait omgekeerd wat is nog goed wat is slecht wat kan men nog geloven waar schuilt de waarheid wat zal de toekomst brengen wat brengt ons nog aan het licht niemand die het weet het blijft gissen je draait in rondjes de wereld op zijn kop de ene dag dit verhaal volgende dag nog iets sterker ik kan niet volgen maar maak me niet moe we zien wel blijf met mijn voetjes op de grond en leef, beleef blijf zoeken naar het goede naar het mooie ...
gele bloemen veld van belofte en hoop zwoele avond na hete dag zinderend geluk op warme zomerdag ... alles zo vergangelijk zo vlug voorbij donkere dagen striemende regen huilende wind zomerzon laat ons nog niet in de steek blijf nog even verwarm ons hart als het even kan geef ons nog wat hoop een kleine nazomer kan wonderen doen ...
is het werkelijk waar die langverwachte zomer alweer voorbij gisteren nog die prachtige vlinder in de tuin trillend van verwachting hopen op zonneschijn was dit de laatste vlinder ? rondturend beetje mistroostig was dit de zomer van jou en mij uitbundig warm sprankelend van leven ... laat de herfst maar even wachten geef de hoop nog niet op tuur verder aan de horizon en heel misschien kunnen wij ons nog even verwarmen en koesteren in de zon ...
iedereen heeft het nodig een eigen plekje soms geheimzinnig weggestopt waar je even jezelf kan zijn tussen groen en bloemen ver weg van iedereen waar je even treuren kan of wegdromen van geluk plekje om even halt te houden te luisteren naar je hart ogen dicht je laat alles even achter denkt niet na laat de wereld maar draaien ik blijf hier even op mijn eigen plekje alleen ik weet van dit bestaan ...
jij kwam van ver ik zocht rust stilte op mijn brug lieflijke zwanen onder mij zacht geruis van water kuierend op de eeuwenoude brug van gisteren tot morgen ik zocht niets maar ik vond jou weerspiegelend in het licht eenzame figuur tussen het groen jij nam me bij de hand het werd me duidelijk deze brug was van ons onafscheidelijk ...
vandaag sla ik de krant niet open wil gewoon mens zijn even niet denken aan gruwel en dood alles kommer en kwel je kan er niet omheen voor mij is het even genoeg geweest vandaag wil ik leven met schoonheid om me heen blije gezichten tere klanken van eeuwenoude muziek ik adem vrijheid zing mijn eerste lied helder dans vederlicht ja ik wil leven wat morgen brengt dat zien we wel ...
de wereld is grauw en grijs zonneschijn verbleekt donkere wolken bedekken mijn hart geen gelach sombere gezichten waar gaan we heen ? toch zoek ik dat sprankeltje hoop dat teder gebaar een lief woord nee ik laat het niet toe wij moeten verder hoopvol beginnen met onszelf geef me je hand tover je glimlach samen zullen wij de zon terug laten schijnen ! kijk naar de natuur laten we daar iets van leren ...
je oogt niet mooi kleurloos jouw stekels en doornen niemand wil je in huis kleurloos sta je daar in de hoek niet gezien nooit bekeken zonder water toch snak jij ook naar zon warm plekje hoeft niet veel te zijn geef mij wat tijd je zult zien ook jij zal mijn schoonheid zien dankbaar zal ook ik jou mijn kleuren geven ....
ik ben er even niet ben heel ver weg in niemandsland niemand doet mij pijn ben gelukkig wirwar van kleuren geen stemmen geluiden zalige stilte verkwikkende slaap elfjes en feeën dromenland ieder kind hunkert er naar volwassenen weten niet meer hoe dit bestaat één nacht is voldoende herkenbaar droom ik terug laat mij nog even neem mij dit niet af straks wordt het morgen wordt alles weer echt ...
wolken tere proppen wit langzaam schuivend soms herkenbaar kijk even omhoog daar in die wondere wereld zoveel te zien als je maar kijkt zeg niet het is maar een wolk ik kijk er uren naar sta versteld van wat ik ontdek is het mijn fantasie ? dan ben ik dankbaar dat ik het nog herken als toen ik kind was ... heerlijk onbezorgd wolken kijken !
niet treuren juli is alweer voorbij zomerse augustus staat voor de deur wie weet maand boordevol zon plannen en ideeën niet denken aan wat is geweest wij omarmen nu elke zomerdag ook al gaat het even min zomer moet je beleven elke dag trek geen lang gezicht open je venster geniet van vrienden in de tuin loop 's avonds even mee met je voeten in de lauwe golvende zee luister naar die meeuw die jou een allerliefste dag toewenst !
voorbij die lange hete zomers je kijkt er maanden naar uit zon van 's morgens vroeg hete warme lijven spetteren in het koele nat ... zomers mooi zomers droog vroegrijp fruit lui in het zomergras nu loert telkens weer een boze regenbui fel en hard maar ik laat mij niet temmen éénmaal droog zingt de vogel opnieuw fladderen de vlinders zomer blijf nog even we hebben je nodig je brengt warmte en licht in ons leven in ons hart ...
flitsende lichten onweer over zee machtig schouwspel kracht van licht en donder hier wordt je stil van zo klein ... natuur barst open bulderend hou mijn adem in wat is dit groots toch niet bang ben deel van dit stuk natuur mijn hart bonst mee bliksemschichten verlichten mijn gezicht ademloos kijk ik toe en geniet ...
zwemmen vrijheid allen samen water doorklieven prachtig geheel buitelingen in de lucht wirwar van leven glanzende lijven in het blauwe nat bruisend gespetter jachtig na elkaar zonder pijn te doen ze zijn samen één daar hoort een mens niet bij kijk vanop afstand stoor ze niet deze wervelende dansers van de zee ...
gezellig gerommel gestaag geluid van motoren straaltjes zon plukjes wolken alles vanuit dat piepklein raampje kinderogen glunderen ze zijn hoog bijna tot in de hemel ... kleine vingertjes wijzen hoe gelukkig kleine ukkepukken op dat immens groot vliegtuig ver weg van huis vakantie heerlijke tijd je mag er niet aan denken het ondraaglijke is gebeurd in een flits alles voorbij ... ik kan er niet bij waarom ? beneden ligt de waarheid koel en kil niemand die het verstaat ...
ook al ben jij niet zoals de anderen was je vroeger het lelijke eendje iedereen liet je staan vrienden had je niet je was anders niet geliefd alleen bespot en beschimpt iedereen keek je na met een grijns op het gezicht ... je sukkelde verder niemand om je heen met je verdriet maar weet mijn vriend ben blij dat ik jou tegen kwam je hebt een hart van goud jouw ogen zeggen mij meer dan anderen mij vertelden jij bent mijn vriend jij bent mooi vergeet dat niet !
hunker naar de stilte zwoele zomerbries aait mijn tere vleugels dein op en neer volg de kadans van de sierlijke golven muziek van de stilte golfgeruis loom gaat de dag voorbij witte stippen in de verte ben niet alleen maar hier ben ik koningin van zee en lucht heb geen onderdanen hier is alles één ...
