Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
18-11-2016
waneer hebben wij dit laatst gedaan handen gevouwen volkomen stil in gebed was het voor je verdriet uiting van intense vreugde hopen op hoop verlangen naar nieuws eenvoudig gebaar treft zo diep velen geloven niet meer waarom zouden ze in een wereld zoals nu maar dit gebaar van gevouwen handen biddend in elk geloof blijft dit bestaan ...
onschuldig geluk eenvoudige dagen kijken door kinderogen sprankelende dagen van eenvoud zonder vragen zonder pijn laat haar dromen op wolken van fantasie geef haar ruimte geef haar tijd neem haar wereld niet af
straks wordt het ernstig geen tijd om te dromen geen tijd voor fantasie ruwe rauwe werkelijkheid
nog even en we krijgen terug prachtige beelden te zien de wereld wordt anders stil en ingetogen winter nadert heel zacht slaat terug haar witte vleugels uit koude moeten we terug trotseren maar ook hiervan kunnen we genieten ...
vandaag een eerste poging met nieuwe pc ... voel me precies een leerling uit de eerste klas hersenen pijnigen alles terug uit de kast halen ben al blij dat ik op de blog kan ... hèèl voorzichtig !
's avonds hou ik het eenvoudig en warm drukke dagen gieren voorbij maar 's avonds rust en stilte warm knapperend vuur enkele kaarsen kom tot rust zachte muziek of gewoon voor de buis niemand die mij storen zal in zachte kussens ben ik weer mezelf hoor ik buiten regen en wind niemand die mij hier storen zal ...
je hebt zoveel seizoenen doorstaan prille jeugdige lentes zomers om van te dromen dansend in het zonnelicht 's avonds genieten van een warme zomernacht vol beloften herst vol kleuren hand in hand door bos en hei een verstolen kus ... straks de koude winter maar ons hart blijft warm knetterend haardvuur samen op een zachte plaid ook dat is leven
een uurtje meer of minder dagen, weken en jaren de mens wikt wil alles veranderen tegen de natuur in één zielig hoopje mens wil de natuur veranderen zijn eigen wil opleggen ... maar houdt de zee de vloed tegen wachten de eerste sneeuwvlokken om geruisloos neer te vallen kan men onweer tegen houden ? waait de wind waarheen jij wilt
nee, vergeet het moeder natuur is baas spuwt haar lava uit wanneer zij wil
haar regels tellen ondankt wat de mens ons vertelt !
wat is een uur vroeger of later je lichaam neemt zijn tijd vrijheid van tijd het is ons niet gegund zaterdag terug die mallemolen is het nu voor of na voor mij mag alles blijven wat is tijd immers de mens beslist wanneer jij en ik moeten leven tijdloos bestaat niet meer de slimmerd die dit uitgevonden heeft zou men liefst op onbewoond eiland plaatsen leven volgens maan, zon en sterren tijd leren volgens de natuur niet wat het boekje zegt ... dan te zeggen, de mens is vrij !
wij zien je niet bent zeldzaam je luide roep in de eenzame nacht maar wat ben je mooi geen mens die dit maken kan je bent een wonder van de natuur prachtig geschapen geheimzinnig sluw verstopt je overdag maar 's avonds laat kom je tot leven mooie lieve uil niemand hoeft je te zien blijf maar in de donkere nacht ...
terug de kaarsen boven gehaald avonden worden donker heb nood aan licht heel veel licht flakkerende kaarsen warme gloed zachte muziek dicht bij het haardvuur nestel mij in zachte kussens buiten koude wind thuis is het gezellig en warm hou van de avond hou van mijn thuis ...
heb het teruggevonden oude foto vader die ons leerde vissen heel veel geduld samen wandelende encyclopedie leerde mij de liefde voor de natuur 's avonds laat bij zonsondergang dicht bij elkaar luisteren naar zijn verhaal dat gemis telkens weer ...
heel even leg ik mij neer zacht bladertapijt wenkt mij uitnodigend uit van hieruit ziet de wereld er anders uit stilte om me heen hier en daar geritsel bladeren vallen neer geruisloos wat is de wereld mooi stil geurig zachte kleuren om mij heen herfst je verwarmt mijn hart ...
je voelt je alleen tussen mensen om je heen niemand die je ziet of hoort jouw stem gaat verloren in de massa razendsnel gaat alles voorbij je snakt naar eenzaamheid daar waar je jezelf kunt zijn heel even stap ik in mijn fantasie hoor ik terug mijn eigen stem ...
je kijkt er niet omheen herfst is in het land kleine oogjes gluren je toe vliegensvlug van boom tot boom veilig het nest in zij trotseren weer en wind op zoek naar alles wat eetbaar is en dus is de vraag waarom klagen wij ? thuis gezellig warm oude warme pull hond of kat voor het vuur nee klaag niet maak gerust een wandeling door het bos dan zie je wat herfst is ...
ook al gaat het moeilijk de zon komt op telkens weer ook voor mij het leven gaat verder stilstaan is achteruit gaan gisteren genoten van de zon alles heeft zijn plaats vreugde en verdriet leven en dood berustend begin ik aan een nieuwe dag !
ik neem tijdelijk een blogpauze voel me niet goed de dood van mijn moeder heeft mij een serieuze knak gegeven kan nu even niet opgewekt schrijven maar zal jullie blogjes wel verder lezen ik hoop dat je mijn blog niet vergeten zal ... hou jullie allemaal goed en tot laters ...
