Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
24-03-2017
zon !
ik heb voor jou de zon meegebracht een straaltje voor elk van jullie een beetje warmte hoop zachte koestering na een lange nacht spreidt je armen richt je gezicht naar de zon terug naar vlinders eerste bloesems in de tuin
God wat is het leven mooi kijk niet altijd naar het donker laat je hart verlichten door de gewone eenvoudige dingen in het leven !
voel je triest wacht je op de zon zijn de dagen te lang nog even weet het woorden zeggen niet veel er moet licht komen in ons hart heel veel licht ramen opendoen zachte wind vlinders en bijtjes ik wou je ze geven maar ook ik wacht
alvast een bloempje voor jou hopelijk verlicht het je dag
je zou er de brui aan geven ik word er warempel triest en neerslachtig door wachtend op de zon speur ik de tuin af naar die eerste prille lentebloempjes maar haast mij terug binnen gierende wind en snijdende regen houden mij tegen mijn vingers jeuken om terug aan de slag te gaan planten en zaaien ...
dit bloempje groeit bij mij niet ver heel hoog zag ik voor het eerst je staan heel zacht mooi in je eenvoud tussen bergen en dal je bent uniek plukken deed ik niet wou de natuur niet kwetsen daar leef jij tussen rotsen eigenzinnig groeit op vaak onmogelijke plaatsen
het overkomt ons allemaal eenzaamheid soms duurt het niet lang is men blij even alleen te zijn maar echte eenzaamheid dag na dag voor velen ondraaglijk geen mensen om je heen troosteloos wachten je zinkt verder denkt niet meer aan toekomst
ken jij iemand die je vragend aankijkt neem even je tijd een babbel een uurtje gezelligheid tonen dat ook zij belangrijk zijn ...
het geeft zo'n warm gevoel vergeet niet het kan jou ook overkomen !
nu ben ik blij vroeger waren altijd boeken om me heen liefde voor het lezen dik of dun kroop in een hoekje stilletjes verdween in andere wereld ... zoveel jaren later steeds veel boeken om me heen voel me rijk ben door eeuwen gewandeld geproefd van fantasie of met beide voeten in werkelijkheid maakt niets uit zolang ik maar lezen kan ben ik een blij en gelukkig mens ...
vrouw zijn niet zomaar een barbie met ballen aan het lijf durven opstaan geen grijze muis tussen de menigte je ziet haar je hoort ze kordatig stapt ze verder kijkt niet om is geen kleine meid meer tijd van poppen is voorbij kleurig zie je haar komen wat zij zegt heeft inhoud sterke vrouwen ze vallen op maar eenmaal thuis valt het masker weg is ze heel eenvoudig moeder, echtgenote en vriendin !
daar waar de zee de horizon kust wil ik varen zachtjes deinend op de golven langzaam begin ik terug te leven eerste zonneschijn op mijn gelaat frisse wind die mij opnieuw adem geeft mijn hart gaat sneller slaan dit is leven ga je mee ? heb ruimte op mijn boot je hoeft alleen maar in te stappen ...
de kogel is door de kerk heb de knoop doorgehakt na een hels jaar vol verdriet en emoties veel heen en weer bergen papieren had het broodnodig volgende maand vliegtuig op 10 dagen weg van hier rust en kalmte zon, hopelijk heel veel zon mijn lichaam en geest zijn zo moe op het randje af nog even hopelijk zijn de batterijen terug opgeladen en kunnen we er weer tegenaan ...
een nieuwe dag niets ongewoons als het kan maak er iets moois van met geluk in je hart heel eenvoudig als een kind dat vol bewondering dat vlindertje zachtjes bekijkt verwacht niet te veel wees blij met wat je hebt met wie je bent ...
opstaan met een dun laagje sneeuw als een kind zo blij alles wit geen grijs en grauw natuur trok haar mooiste kleedje aan keek door het raam bomen zagen er anders uit feestelijk misschien geen winter zonder sneeuw hoeft niet veel te zijn maar even genieten van dat mooie wit ...
leef niet in zwart wit vermijd grijs gebruik kleuren maak je leven bont zeg het met bloemen als je geen woorden vindt zij zeggen zoveel wat jij niet uitleggen kan maak je donkere dagen licht nog even komt er terug licht eerste fijne lentezon zacht licht ook voor jou ...
ze heeft mij goed te pakken griep klein woordje maar hoop ellende begrijp nu de zwaar zieken dit zal wel overgaan nog een dosis antibiotica nog veel hoesten en kuchen maar kan thuis blijven denk aan diegenen die van huis naar ziekenhuis van her naar der onderzoeken testen ...
vandaag denk ik even aan hen die het moeilijker hebben wil hen een hart onder de riem steken ook jij bent mens blijf volhouden !
ik ben geveld griep heeft mij te pakken lamlendig hang ik hier over mijn pc stapels zakdoeken hopen muntjes voor de keel het lukt niet om bezoekjes af te leggen wens jullie een fijn weekend ik hou het bij de zetel en mijn bed ...
sommigen hebben nood aan veel mensen om hen heen druk gepraat altijd volk over de vloer ...
ben ik dan anders ? zoek vaker de stilte op ver weg van dagelijks geluid geen getoeter of muziek geef mij maar dat uurtje stilte alleen in mijn hoekje met een goed boek waar niemand mij storen kan ...
hij was niet duur die eerste ring heb het nog steeds je was arm werkte dag en nacht geen tijd en geld voor dure zaken maar al was het een eenvoudig bandje je gaf me je hart in alle eenvoud je had me lief ik was zo trots we waren samen dit kleinood werd mijn grootste geschenk ook al ben je er niet meer jouw ring is duizend goudstukken waard ...
je foto staat hier dicht bij mij het leven is zo broos onvoorspelbaar moeder en dochter een band dat nooit verbroken mocht zijn niets is minder waar enkel herinneringen warm gevoel maar niets tastbaar meer je fijne gevoelige huid lachrimpeltjes rond je ogen blijvende glimlach zachte aai over mijn hoofd dat geurig zweempje parfum rondom jou heb enkel je flesje nog durf het niet te openen bang dat ook dit verdwijnen zal ....
