Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
deinend op de wind
27-05-2020
jammer , ik speel geen muziek zou nu graag buiten spelen melodie zit in mijn hoofd maar kan het niet brengen tot bij jou fijne tonen delen met de zee hopen op al wat goed en mooi is
dit blijft maar een droom zal dan maar luisteren naar de zee golven brengen mij tot rust ik, droom maar verder mee ...
het ene doembeeld is nog niet verdwenen terug geconfronteerd met de grillen van moeder natuur wij denken er niet veel bij na lekker douchen gezellig plonsbadje in de tuin 's avonds gras besproeien verkoelend water maar ook hier begint het te morren lockdown op de waterkraan ? terug wennen aan dat klein stroompje water dat uit de kraan sijpelt ... hoe dan ook ook dit gaan we overwinnen met gezond verstand hopelijk van iedereen !
we moeten afstand houden , liefst zo ver mogelijk maar het is zo moeilijk haast ondraaglijk geen kinderhand kunnen vasthouden geen liefde kunnen tonen alles is zo ver , buiten bereik had nooit gedacht dat het zo'n pijn kon doen ... we leggen er ons bij neer wachten tot we terug die liefdevolle hand kunnen nemen tedere kus op geven veilig omarmen zeggen , ik hou van jou !
we krijgen wat meer vrijheid als kind van de zee kijk ik met gemengde gevoelens toe nog nooit meegemaakt strand en zee is van iedereen dacht ik toch plaats waar oud en jong even kon uitblazen pret maken of zalig genieten ... kinderen huppelend in de golven ouderen genietend van ruisen van de zee
ook hier is alles anders het doet zo vreemd aan het is precies mijn strand niet meer de zee lijkt oneindig ver alles wordt in hokjes verdeeld er wordt geteld en overwogen wie wel of niet mag komen ...
het brengt mij onrust grote onrust niets is meer wat is geweest !
samen oud worden zich nog jong voelen nog vlinders in de buik denkend aan die eerste ontmoeting ze weten het maar al te goed !
nu veel ouderen wat naar de achtergrond geschoven nieuwe generatie staat klaar toch zijn zij de pijlers van de brug waarover zij straks moeten gaan ...
wij ouderen hebben zoveel beleefd onze wereld was goed en kwaad wij leven voor onze kinderen dat klein beetje respect dat hebben we toch verdiend !
in alle vroegte ga ik er tegenaan opkomende zon moedigt me aan eerste vogelgefluit doet mij dapper verder gaan niet stilstaan doorgaan wil mijn geluk proeven delen met iedereen ! straks start het leven opnieuw !
de ijsheiligen zijn verdwenen mooi weer in het verschiet prachtig heldere dagen ideaal fietsweer helaas kan dit niet meer mijn trouwe vriend van zoveel jaren laat ik niet in de steek zoveel uren samen beleefd in mooie en kwade dagen nu heeft hij een plekje in mijn tuin overladen met bloemen koester hem nog steeds heeft nog steeds een plekje in mijn hart !
ben nog heel voorzichtig maar zie opnieuw het goede het mooie in een dag we namen het leven voor lief dachten dat het zo moest zijn ...
allen werden we wakker in een andere wereld vol regels en grenzen maar voel me niet zo hulpeloos meer kan terug wat vrijheid proeven kinderen maken me terug gelukkig zoals onze kleine ukkepuk met haar eenvoudige bloempjes alles hoeft niet duur te zijn zolang het maar uit je hart komt je terug kan ademen zonder angst !
blijf in je bubbel maar wij zijn niet gemaakt om alleen te zijn in afzondering te leven daarbuiten is het leven zo mooi zoveel te doen wij snakken naar meer elkeen van ons wil de vleugels uitslaan maar wij moeten de regels volgen ... niet eenvoudig zou een vlinder willen zijn fladderend van bloem tot bloem !
vanmorgen vroeg opgestaan , heerlijk stil eenzame vogel , dartel in de koele lucht vrijheid straks zullen wij ook proeven van dit eenvoudig geluk geen grenzen meer terug de horizon verkennen opnieuw onze vleugels spreiden de zon tegemoet !
wees niet bang durf even loslaten niet denken gewoon leven ...
bekijk de wereld anders spring er even uit geen grenzen durf nog te dromen vergeet even de realiteit een nieuwe dag om te leven ...
dag zonder zorgen dat moet je even nemen straks loop je terug in het gareel maar ondertussen heb je toch genoten van dat stukje vrijheid al is het maar virtueel
we snakken naar het vrije leven lijkt nog zo ver af gaan beetje vooruit maar ongekunsteld uit de bol gaan is nog niet voor even allemaal keurig in de rij voel me een schoolmeisje met allerlei regels en plichten het leven is nog star velen weten niet hoe en wat ...
dat beetje versoepeling zou ons moeten gelukkiger maken ... zou terug die kleine ukkepuk willen zijn rennend door het groen omgeven door dieren maar die grijze massa grijnst me aan niet doen te vroeg te gevaarlijk !
eerste weekend van mei we verwachten zoveel hunkeren naar al wat mooi is die dagen thuis beginnen door te wegen uren , dagen tellen niet meer ... maar stilletje aan krijgen we meer vrijheid spaarzaam zullen wij ermee moeten omgaan
toekomst nog onzeker ? maar vergeet niet elke dag is er eentje voor jou om er iets moois van te maken
vandaag hou ik het eenvoudig een bloempje voor elkeen van jullie dat hebben jullie verdiend blij elke morgen op te staan telkens jullie berichten lezen fijn , allen samen
daarom vandaag deze bloem voor al mijn blogvrienden dankjewel lieverds
volop lente normaal voelen we ons goed met dit prachtig lentegevoel kijk steels naar die kleurrijke bomen in vol ornaat ... bij ons is het iets anders zitten nog met één been verankerd in donkere tinten nee , alles 'on hold' nog wij trappelen ter plaatse snakken naar knuffel en een zoen vrolijk kindergelach in de tuin een vogel die dartel zijn lied fluit ...
mooie lente voor ons nog even grijze wolken die voorbij moeten en straks , wie weet wanneer kunnen wij terug herleven zoals het moet op een mooie lentedag !
wens al mijn blogvrienden een fijn en gezellig weekend samen houden we er de moed in laten we toch kijken naar de toekomst want die komt !
voor velen moeilijke dagen maar ook die gaan voorbij neem dag per dag maak er iets moois van voor jou ! later zijn we terug samen met vrienden en familie
vanmorgen zacht wakker geworden met de muziek van Jonathan Livingston Seagull ...
deze meeuw hier lag zalig te luisteren toch een mooi moment van de dag ! deinde mee op de golven het zonlicht tegemoet mooie wondere wereld waar ik alleen tussen de wolken vloog geen angst en verdriet zalige streling van de wind golven die me een nieuwe dag wensten ...
gewone alledaagse dingen vroeger hadden we er geen tijd voor alles ging immers snel overal naartoe ... namen alles voor normaal
ruw zijn wij wakker geschud konden het niet geloven ons leven wordt nu geleid of we willen of niet dat stukje vrijheid zijn we kwijt hopelijk maar voor even
nu denk ik na zoals zovelen wat is mijn leven waard ? kostbaar .... daar ben ik zeker van ! zoals dat stukje natuur dat ons telkens weer vreugde schenkt ...
