Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Er is geen vrouwtje zo arm, of ze maakt haar pannetje warm.
Deze spreuk verwijst naar de traditie om op Maria Lichtmis pannenkoeken te
eten, een traditie die je op vele plaatsen in Europa terugvindt. De ronde vorm
van de pannenkoeken zou verband houden met de ronde vorm van de zon, die vanaf
nu duidelijk krachtiger wordt. De traditie zegt dat wie pannenkoeken met
Lichtmis eet, een voorspoedig jaar zal hebben.
Op 2 februari vieren wij het feest van "Lichtmis". Althans de ouderen onder ons want we vrezen dat vele jongeren van deze generatie amper of nooit van Lichtmis hebben gehoord. Uit 'onze' catechismus van weleer hebben we onthouden dat "Lichtmis" eigenlijk "Maria-Lichtmis" heette en refereerde aan de opdracht van de erg jonge Jezus in de tempel van Jeruzalem. "Lichtmis" werd ook steevast gelieerd aan de terugkeer van het licht na de donkere maanden december en januari én aan het einde van een strenge winter.
En zeker nu zijn beeld, met daarin zijn overbljfselen verwerkt, doorheen de lage landen trekt, kan, ik niet anders dan een paar foto's achter te laten. Waant ook voor mij is hij een blijvend voorbeeld net als mijn patroonheilige Sint-Maarten, die het opnam voor wie het met veel minder moesten doen, met zij die werden uitgestoten. Het is dan ook mooi hoe in dit beeld Don Bosco zich laat omringen met kinderen die naar hem verlangen, bij hem een thuis vinden. Het is vooral aangenaam te weten dat op de dag van vandaag zijn werk wordt voortgezet in ontelbare scholen.
De relikwieën zijn verwerkt in zijn opgeheven arm.
Het doet me dan ook deugd dat nog meerdere bloggers me aanspraken en me lieten weten dat ze zelf één of andere bijzondere herinnering hebben aan Don Bosco.Zelf mocht ik ooit een wereldcongres meemaken en daar kregen we de opdracht mee het opvoedkundig werk door te geven in de maatschappij en in de Kerk. Iedereen kan dat op zijn eigen manier invullen, maar nu denk ik heel concreet terug aan de jonge man die ik vorig jaar even mocht begeleiden. ...
April 1982. Kris was een stil jongetje zonder vader en zonder vrienden. Dit maakte hem het ideale slachtoffer voor een groepje leeftijdgenoten die hem onderwierpen aan een reeks gruwelijke pesterijen. Kris pleegde zelfmoord. Hij werd niet ouder dan dertien jaar.
September 2006. Politie-inspecteur en toegewijde vader Halvor Heming wordt heen en weer geslingerd tussen zijn drukke gezin, zijn werk en zijn eigen verleden wanneer een raadselachtige seriemoordenaar op verschillende plekken in Oslo zijn dodelijke handtekening begint te zetten. Het lijkt erop dat de moordenaar een zorgvuldig patroon volgt. Wie is hij?
Erg goed boek. Zeer ontroerend en toch ook heel spannend. Goed plot met op een vreemde manier toch nog gerechtigheid voor wat er allemaal gebeurd is in het verleden.
het was een aanleiding voor velen terug de ezel van zolder te halen. trouwens, wie zo iets wil maken mag dat gerust doen. ik heb nog een mooi plaatsje in huis daarvoor. gewoon aanmelden waarvoor dank!
Wil mij beschermen opdat mijn groei naar God vandaag op geen enkele wijze ook zou worden belemmerd door enig obstakel dat mijn pad kruist, hetzij enige negatieve invloed die binnen mijzelf werkt, hetzij enige negatieve invloed van buitenaf.
Wil mijn hart en mijn ziel zuiveren, opdat ik volkomen voor U ontvankelijk kan worden.
Schenk mij Uw kracht van gelijkmoedigheid en blijmoedigheid, en verleen mij Uw machtige bescherming, opdat niets dat niet met U verenigbaar is, mij zou kunnen raken.
Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust.
Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht. De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht.
Dit zijn de namen is een waar kunststuk: Tommy Wieringa weet de duistere binnenwereld van de mens met humor en wijsheid te verbinden aan de grotere thematiek van immigratie, de vraag naar wie wij zijn, en of verlossing mogelijk is.
Het mag geen nobele kerstwens blijven, noch wat we elkaar soms toewensen bij het nieuwe jaar. Maar Vrede moet een jaar lang een werkwoord worden. Vrede met jezelf, vrede met en in de familie, vrede met de buren, vrede in gemeente en parochie, vrede in dit land, VREDE waar dan ook ter wereld!
Een onvoltooid verlangen, maar een blijvende hoop! Laat ons er samen aan werken, elk op zijn plaats, op zijn manier!
Geluk vind je alleen in
jezelf Zo hard gezocht naar je geluk, naar iemand die je goed kan laten voelen,
maar steeds liep het weer stuk, weer verloren in je doelen. Ben er achter
gekomen, dat een ander je nooit gelukkig kan laten zijn, want dat zijn alleen
maar zinloze dromen, als je niet eens gelukkig met jezelf kunt zijn. In de
stilte van jezelf, bezit je een waardevolle kracht, niet langer medelijden met
jezelf, omdat je niets meer van een ander verwacht. Wees blij met wie jezelf
bent, en leef je eigen leven, vertrouw op jezelf, in het stilste moment, dat is
wat jou geluk kan geven.
Een druppel viel. Zij hart kromp. De rimpeling op het water
stierf weg. Hij zou zich willen uitkleden, de treden afdalen tot op de bodem
van het oude bassin, zijn lichaam onderdompelen, het reinigen van het vuil van
de wereld. Zelfs van het vuil dat er niet afging, zou hij zich schoonwassen.
Een nieuwe ziel. Daar diep in de aarde, bij het magische water, leek
zoiets werkelijk mogelijk. Wat een aangename troostende gedachte Zijn oude
ziel afleggen, dat rafelige, versleten ding, er een nieuwe voor in de plaats
krijgen. Wie wilde dat niet? Wie zou zoiets afwijzen?
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
