Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Naast de rozenkansmaand is oktober ook de missiemaand. Twee begrippen die langzaam hun betekenis dreigen te verliezen. En dat is jammer, zeker in een klimaat waar de Islam onze christelijke waarden dreigt plat te walsen. Maar laat me richten op de essentie van deze maand. We kennen heus wel iemand die zijn of haar leven in het teken gesteld heeft van de missies, als zuster, priester, leek. We zijn op een keerpunt gekomen waarop ons land zelf een missiegebied is geworden. Waar mensen zoals pater Damiaan en pater Lievens naar voor hen onbekende streken trokken om het Evangelie te verkondigen en de armen en de minsten met raad en daad bij te staan, komn precies deze 'zonen' nu onze kant op. Missie is zo een wiselwerking geworden tussen culturen.
In oktober nodigt de geloofsgemeenschap ons uit om horizonten te verleggen. Over alle grenzen heen zendt Jezus al tweeduizend jaar mensen uit om het Evangelie te brengen. Ook wij hebben gehoord over Jezus‟ Boodschap doordat anderen er ons hebben over gesproken. Overal moet de Goede Boodschap klinken dat wij in Jezus gered zijn: oktober is missiemaand!
Een eigenschap die zich kenmerkt door weinig voor zichzelf te eisen en zichzelf niet op de voorgrond te plaatsen. Een afkeer van gebruik van macht of aanvaarden ervan, laat staan opeisen van eer. Nederigheid is niet te combineren met egoïsme. Nederigheid is echt niet te verwarren met een gebrek aan zelfwaardering.
Zo toepasselijk voor ons senioren, maar eigenlijk een beetje voor iedereen.
Op alle plaatsen waar ik ben geweest Kon ik niet lang blijven Als ik daar was zonder jou Van alle dingen die ik heb beleefd Wil ik alleen onthouden Wat ik deed met jou Maar als ik later ouder ben Bestaat de kans dat ik niet langer weet Wie ik ben en hoe ik heet
Vroeger kon ik dromen over niets Eindeloos verlangen Er was geen tijd tekort Nu maak ik steeds lijsten in mijn hoofd Van alles wat er zal vervagen Als ik ouder word Maar waarom zou ik ouder worden Als ik na verloop van tijd vergeet Wie je bent en hoe je heet
Heel ons leven lang doen wij ons best Om sporen na te laten
Zo dat iemand ons mist We schrijven onze namen in het zand Waarna ze door het water Worden uitgewist En toch wil ik ouder worden Maar alleen zolang je niet vergeet Wie ik ben en hoe ik heet
Het mysterie van de verdwenen kroonprins van Frankrijk eindelijk ontrafeld. 1795. Louis XVI en Marie Antoinette hebben hun hoofd al verloren op de guillotine. En dan sterft ook hun zoontje, troonopvolger Louis Charles de Bourbon, in erbarmelijke omstandigheden. Of toch niet? In die bloedige dagen van de revolutie ontstaat een groot historisch mysterie. 2004. Professor Cassiman van de Katholieke Universiteit Leuven haalt het wereldnieuws met zijn genetisch onderzoek op wat gezien wordt als het hart van de kroonprins van Frankrijk. Volgens een Vlaamse familie onderzocht hij evenwel het verkeerde hart en werd het echte samen met de rest van de dauphin begraven in Wachtebeke. Was Frans Rombaut, die in 1875 overleed in Wachtebeke, inderdaad niemand minder dan Louis XVII? Hebben zijn nakomelingen recht op een fabelachtig fortuin, dat hun werd ontstolen door een samenzwering van valse en echte Bourbons, het Vaticaan, de Rothschilds en Leopold II? Patrick Bernauw oogstte succes met zijn thrillertrilogie rond documentairemaker Maarten Dejonckheere. Een van die boeken, Nostradamus in Orval, bracht hem in contact met een Vlaamse familie die zich beschouwt als de erfgenamen van Louis XVII.
Een mysterie dat ook u net als ik zal bezig houden tot aan de laatste regel, en nog lang daarna.
Laten wij geschiedenis schrijven door compassie te hebben met mensen op de vlucht. Compassie wil zeggen: opvang en gastvrijheid. Het zal niet altijd gemakkelijk zijn en het stelt ons voor grote opgaven en uitdagingen. Echter het kan ook betekenis hebben voor de toekomst van het land en de samenleving. Vreemdelingen en vluchtelingen zijn niet uitsluitend een probleem, maar brengen nieuwe krachten in een ‘oude’ samenleving.
En vanuit Bijbels perspectief... Achter elke vreemdeling kan God schuil gaan, en aan het begin van zijn leven gingen Maria en Jozef met Jezus op de vlucht voor het geweld van Herodes. En Herodessen zijn er nog steeds in onze dagen.
Wie het geluk had éen tot meerddere keren naar India te mogen gaan, zal zich de geuren en de kleuren herinneren, de verkeersdrukte, de mensenmassa, maare daarnaast ook de eeuwenoude historische sites.
Alles lees je daarover rechts onder in de zijkolom van dit blog; Maar er zijn dingen die er sosm uitspringen. Dit was het geval toen ik recent weer een foto zag voorbijkomen van een echt natuurfenomeen. Ik denk dat hier niet veel woorden moeten verspild worden, maar de "boterbal" blijft hoe dan ook op zijn plaats. De ideale plek waar kleine gasten je proberen kleine stenen olifantjes aan de hand te doen..Die hier dan ook bij me staan!
Het is een snikhete zomer op het verlaten Franse platteland. De Engelsman Sean loopt door een verwilderd bos en trapt in een wildklem. Hij raakt bewusteloos van de pijn. Gelukkig wordt hij gevonden door een jonge vrouw, Mathilde. Zij en haar zusje slepen hem mee naar hun afgelegen boerderij. Als Sean opknapt, gaat hij werken voor Mathildes vader, een rauwe, norse man die jaagt en varkens fokt. Er hangt een lugubere sfeer. Dan blijkt dat de vorige klusser verdwenen is. Iedereen op de boerderij draagt onrustbarende geheimen met zich mee. Maar ook Sean houdt veel verborgen...
Spannend verhaal en een zeer goede sfeer- en landschapbeschrijving. Je zit echt helemaal in het verhaal en het blijft na afloop nog lang "nazoemen".
Het geknakte riet breekt hij niet af, de kwijnende vlam zal hij niet doven.
Misschien denken jullie dat bovenstaande tekst op mijn blog 'geloven' moest staan , en dat kan ook, maar doorheen de jaren heb ik steeds een lans gebroken voor mensen die door welke omstandigheden dan ook weer op het slechte pad terecht komen, die verkeerde keuzes maken, die geboden kansen niet met beide handen griijpen. Wie echter blijft meegaan in hun soms moeilijk pad naar een nieuw leven, ook al is het niet altijd even dankbaar, zal uiteindelijk moeten bekennen dat er altijd hoop is. Daarom zal ik zelf nooit of te nimmer het genknakte riet afbrken. Ik kan het nog niet eens met een bloem die een windstoot heeft gekregen ... Ben ik naëf? Misschien, en toch zijn het bovenstaande woorden die me herinneren dat ik niet de andere kant opkijk!
In 323 voor Christus had Alexander de Grote zijn zinnen gezet op het veroveren van de Arabische wereld, toen hij ten prooi viel aan een mysterieus virus. Archeologen en schatzoekers zoeken al 1500 jaar naar zijn laatste rustplaats, waar zich volgens de legende een wonderbaarlijk genezend serum zou bevinden.
Nadat hij op het nippertje aan de dood is ontsnapt tijdens een brand in een Deens museum, hoort Cotton Malone van zijn goede vriendin Cassiopeia Vitt dat dit het zoveelste incident in een reeks van brandstichtingen door heel Europa blijkt te zijn. Het spoor leidt naar een aantal voormalige sovjetrepublieken dat zich heeft verenigd in een nieuwe staat, Samarkand, die wordt bestuurd door de meedogenloze dictator Irina Zovastina. Zij heeft maar één verlangen: Alexander de Grote te overtreffen als de grootste veroveraar uit de geschiedenis. Om de wereldheerschappij te bemachtigen verzamelt ze de meest vernietigende bacteriële wapens, waarmee ze een biologische oorlog wil ontketenen. Ze is vooral geobsedeerd door het serum in de tombe van Alexander de Grote.
Cassiopeia en Cotton stellen alles in het werk om Zovastina tegen te houden. Hun doel om een wereldwijde pandemie te voorkomen leidt hen via de Deense kust en de Venetiaanse paleizen naar het ruige berggebied in Centraal-Azië. Er staat veel op het spel: de ontcijfering van het eeuwenoude mysterie rond het serum van Alexander de Grote zou miljoenen levens kunnen redden – of verwoesten…
'Berry bewijst eens te meer dat hij een goed gevoel heeft voor de feitelijke lacunes die geschiedenis nu net zo fascinerend en ongrijpbaar maken.' The New York Times
'Een must voor liefhebbers van avonturenthrillers!' Booklist
Het Venetiaans bedrog is de vijfde succesvolle thriller van Steve Berry, wiens boeken alom worden geprezen vanwege hun rijkdom aan historische details en de grondige research. De boeken van Berry worden in 29 landen vertaald.
De belangrijkste nalatenschap van Alexander de Grote is nog steeds het grootste mysterie aller tijden…
TERECHT EEN 5-STERRENTHRILLER, en bepaalde bloggers zullen echt blij zijn dat ik nog eens een boek als dit aanbeveel.
We schrijven vrijdag 18 september. Op donderdag was ik naar mijn ouders geweest om er o.a. de bovenverdieping, vier kamers, eens grondig met water te kuisen. Blijkbaar had ik nog energie over om zelfde te doen in eigen woning, eveneens vier kamers boven.
Maar ik had al tot mezelf gezegd hoe dwaas ik misschien was, want o zo een mooie zonnige dag. Toen ik plots de weerman hoorde zeggen op de radio, en dit terwijl ik volop bezig was, dat dit wellicht de laatste avond zou zijn om een terrrasje te doen, wist ik het.
Wel tot het einde doorgewerkt, me verfrist en me omgekleed en dan naar stad, want ik woon wel buiten centrum, maar lekker wandelweer. De vele ruime terrassen leken allemaal bezet tot mijn ogen plots vielen op ene vrijstaand tafeltje, volop in de zon. Normaa hou ik het niet lang vol in volle zon, nu wel.
Ik bestelde me een lekker bruin biertje, en keek naar de mensen. Even aan niets en niemand denken wat me normaal niet lukt. En wat zie je dan?
Twee jonge mensen waarvan de liefde uit de ogen straalt; Ze raakten elkaar wel niet aan en het waren ook geen tieners meer, misschien niet eens een koppel, maar je werd gelukkig bij zo veel verliefdheid in die ogen dat het pijn deed toen ze plots opstonden en vertrokken.
Maar algauw was hun tafel ingenomen door twee relatief jong dames, zwaar bepakt. Die waren zeker gaan shoppen. Als ik even naar schuin voor me kijk bemerk is dat de vrouw in verwachting is, vandaar de vele zakken? Ik drink verder van mijn biertje en vang plots enkele woorden op waaruit moet blijken dat de andere vrouw ook in verwachtring was. Een blik naar haar buikje was voldoende om dat te bevestigen. Nog een stel gelukkiige mensen.
Nu de zon deugd deed bestelde ik een tweede glas. Om me hen kijkend zag ik een gast van om en bij de 25 jaar die leek te tonen aan de wereld: Kijk, ik ben homo en ik ik ben er fier over. Je zag het aan alles, het hemdje, de zonnebril, de haarsnit. Nog een gelukkig iemand dus. Wat de zon toch allemaal vermag. Ik voelde me trouwens ook gelukkig na twee dagen intens werken.
Toen ik een plaats had gevonden, had ik eerst en vooral mijn huissleuitels in een broekzak gestoken waar ze zeker niet zouden uitvallen... Ik verlaat na een paar uur het terras, ga nog even naar het toilet en kuier verder naar mijn woning, windowshopping toe plots iemand naar me roept. Ik draai me om maar herken de man niet, en ik lop dan ook maar door tot hij nogmaals roept en me blijft volgen. ik sta stiil en hij komt nader. "Meneer deze werden gevonden op de hoek, wellicht zijn dat uw sleutels". Met een stamelend bedankt steek ik de sleutels op een andere plaats; me afvragend waar en hoe ik ze verloren ben en van waar die man plots opdook, want zat niet op het terras. Dank u man, want wat zou ik zijn zonder die sleutels, een avond vol ellende wellicht.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
