Alles gaat over. - Willem Vermandere
We vechten nu al jaren met witte woede
Voor vriendschap en vrede in een groen paradijs
En toch wordt de wereld niet beter en niet schoner
En we worden intussen ook zelf oud en grijs
En dan worden we op 't einde ook nog ziek en gebrekkig
Gelijk dolende zielen in nevel en mist
Gelijk wattige wolken in een eindeloze hemel
Zo worden we zelf tenslotte uitgewist.
En 's winters zit ik hier liedjes te schrijven
En haring te eten en karnemelkpap
Maar in de lente wacht me santiago
Te voet naar compostella op stap
Om goed te begrijpen waarom dat alles alles verandert
En toch blijft bestaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt herboren
Maar dat is een raadsel dat ik nooit ga verstaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt herboren
Dat is 't grote raadsel dat we nooit gaan verstaan.
|