Dat ene woord Dat naar een ander toe iets zegt Zonder enig gebaar, maakt gevoelens kenbaar Het maakt alles in je los, machteloos voel je het aan Laat je helemaal gaan, emoties borrelen omhoog
Tranen prikken in je oog Waarom heb je het gezegd, het vraagt om te worden uitgelegd Maar een woord is maar een woord Kan alleen worden gehoord
Niet zo innig worden gevoeld, zoals het eigenlijk is bedoeld Een paar woorden zijn niet genoeg, het worden er steeds meer Telkens vragen uitleggen keer op keer Het maakt je zo kwetsbaar, hulpeloos en teer
Komt er dan geen einde aan Door steeds maar te vertellen, beantwoorden van vragen Eindeloos te praten keer op keer Komt het moment dat je verwerkt je gevoel Dan zal je weten wat ik bedoel Kan het nog worden uitgepraat voor 2010??
Er is altijd een vraag die gaat over gevoel Als jij het antwoord kent weet je wat ik bedoel Er is vaak een gevoel dat zweeft in de lucht Soms lijkt het eeuwig te duren Dan is het voorbij als een zucht Er is een gebaar zo gewoon
Maar toch heel apart Het komt om zo te zeggen regelrecht uit je hart Het is er als vanzelf je weet niet hoe het komt Maar dat moment is alles alsof de rest verstomd Het behoeft maar een beetje, al is het nog zo iel Bevredigend als liefde het is voeding voor je ziel
Soms voel ik me zo eenzaam en alleen Ben soms bang,en dan denk ik, weg van hier weg van mezelf kijk naar de mensen, zie ze praten,lachen hebben deze mensen dan geen zorgen?, sta ik me dan af te vragen zou er willen bij zijn, wou dat dit nog ging het is het om moedeloos van te worden
Draai me om en veeg een traan weg en ga maar weer aan mijn pc en probeer het maar weer van me af te schrijven...
Even zou ik in jou willen zijn Even voelen wat je voelt Even weten wat je weet Even voelen hoe je een kus ervaard Even dat zalige gevoel hebben
Even voelen hoe je de liefde ervaard Even alleen al je gevoelens hebben Even voelen hoe je een knuffel ervaard Even voelen hoe een vrouw als jij een man ervaard Even alleen te voelen hoe jij je voelt met een zieke man te leven zoals ik?
Achter een lach schuilt soms veel leed en pijn dit is de werkelijkheid , men zou ook wel eens anders willen leven, maar ja we hebben het nu
Eenmaal niet zelf voor het zeggen. en de tranen die komen toch hoor, ook al heb je een sterk karakter vaak ben je onzeker,ben je bang
Je speelt het als een eenakter, want je staat er praktisch alleen voor, je zal het moeten volhouden en niets of toch weinig kom je nog te boven, men leeft als zwaar zieke alleen nog op karakter het is of ze het weinige goede dat ons nog rest ,ons nog zouden willen afnemen
Machteloos als een dier gedreven in het nauw, lopend door de kamer zo leeg zonder jou de wind huilt,de regen tegen het raam de zon komt op, plaatsmakend voor de maan, zit hier al een eeuwigheid, zo lijkt het toch, begaan om jou omdat je zo een leven niet wou leven met een zieke,zovele jaren.
Hetgeen we nu moeten ondergaan zouden daar wel woorden voor bestaan? het is bijna een"helse"tocht naar een onzekere toekomst zo die nog voor ons bestaat.
Hier zit ik schrijvend over mijn gevoelens wetend dat je er nooit achter zal komen wou toch dat je wist wat ik ermee bedoel schrijf dat ik je altijd zie in men dromen schrijf dat ik beef telkens je voorbij loopt
Schrijf dat ik elke dag aan je denk schrijf dat ik altijd al op jouw heb gehoopt schrijf dat ik wil zeggen dat ik je wil beminnen dat dit het enigste is waar ik naar smacht schrijf dat je alles voor mij betekent ik je wilde zeggen dat ik alles doen wil voor jou hier zit ik weer en weet dat de wereld hopeloos in elkaar zou storten zonder jou..
Ik wordt wakker, hoor de regen zachtjes tegen het raam tikken, sta op en loop naar het raam, eventjes komt de zon door de wolken ,voel de weldadige warmte op mijn huid en geniet, een wolk verschijnt en verduisterd de zon. Ik huiver en denk waar is die warmte ineens naartoe, en je wacht.
Misschien komt het zonnetje er wel weer door? Nee dat zal voor later zijn, De regen valt nu in stromen neer tranen zitten er weer aan te komen, gelukkig niemand die het ziet, niemand die iets vraagt het lucht je op, je moet je niet schamen en je kruipt maar weer dat bedje in.
Het is een mooie tijd met jou Wie weet hoelang ik er nog ben Langzaam wordt onze wereld anders, Ik leef mijn leven met je, jij die mij zoveel gaf
Je liefde,het kind, Jij gaf mij waar ik nood aan had (liefde) Jij bent er,en blijft diep in mijn hart , Eens in de toekomst, die zo snel aan het afkorten is.
Zal afscheid nemen nog het meest pijn doen, ik ga wel,maar ik verlaat je niet, hoop nog een hele tijd in je herrinneringen mogen verder te leven.
Hoe is het zover kunnen komen, heb er geen antwoord op veel nadenken heeft geen zin ben zo goed als leeg vanbinnen. De wereld stortte ineen voor mij moest het gewoon over mij heen laten gaan.
Deze ziekte is niet meer van deze tijd het is zo,zal het moeten ondergaan zit hier al een tijdje, zonder inspiratie,de druk in deze ziekenkamer
Zal de boeken maar sluiten, komt niets meer uit mijn vingers ik overlees nogmaals wat ik geschreven heb, vind het niet veel zaaks, vindt het dan ook maar verloren tijd. Zoals de laatste jaren van mijn leven.
Soms zijn van die dagen dat het even niet gaat, en heb je het gevoel dat iedereen je in de steek laat. Dan voel je zo een verdriet,en niemand die het ziet. je eigen gevoel laat je in de steek, dan voel je je klein en week. De man in je die zo sterk en krachtig is wordt dan heel klein,
Die wil alleen maar een beetje warmte . Diep in zijn hart weet hij wel hoe het is, maar soms wil hij voelen die momenten van warmte, want hij is ook maar van vlees en bloed.
Even mekaar omhelzen, zonder woorden, gewoon even voelen, zoals het hoort. waarom kan zoiets moois soms zo pijnlijk zijn. Morgen zal het misschien weer wat beter gaan, vandaag laat ik mijn tranen even gaan. Jij alleen kan dit begrijpen, omdat je mij zo goed kent.
