IK denk lieve dame ;

EENZAAMHEID ONTSTAAT NIET OMDAT WE GEEN MENSEN OM ONS HEEN HEBBEN .MAAR VANUIT EEN GEVOEL VAN AFGESCHEIDENHEID IN ONS ZELF .......

Als we geloven dat we helemaal alleen zijn in een vijandige wereld, zullen we ons altijd eenzaam voelen . Mensen gebruiken het woord "alleen" om een staat van eenzaamheid te beschrijven , maar als je goed kijkt zegt het woord eigenlijk :al-een , en dat is de waarheid van het leven

Wij zijn nl met elkaar verbonden door de levenskracht die door ieder levend wezen stroomt.Als kralen aan een halssnoer , allemaal verschillend van vorm en soort, maar toch allemaal met elkaar verbonden.........

ALS WE ONSZELF KUNNEN TOESTAAN ONS BEWUST TE WORDEN VAN DEZE LEVENSDRAAD,WORDT HET GEWOONWEG ONMOGELIJK ONS NOG LANGER EENZAAM TE VOELEN

Lieve dame ,ik weet dat woorden gemakkelijk zijn,gevoelens meestal ons verstand overheersen, maar ik hoop dat je deze tekst nu en dan even leest , mij heeft hij wel beholpen

Lieve groetjes en kop op

Veveke