Vrijdagavond, 20 mei 2011.

Fijne lentedagen!

Een mooi kaartje gemaakt door Utta ...

Woensdag, 23 maart 2011

De lente is nu werkelijk in het land! Deze week maakte ik dagelijks wel een fietstochtje samen met mams of paps en Dréke natuurlijk, die zit al van 's morgens te zagen om te gaan f i e t s e n. Ja, zo ver is het al, ik kan het woord niet meer gewoon uitspreken of hij is niet meer te houden!

Toen ik gisteren met paps aan het fietsen was, zag ik in de verte in het veld een kasteeltje staan. In de zomer kan je dat niet zien staan maar nu kon je er een glimp van opvangen. Stel je voor, op vijf minuten fietsen en ik wist niet van het bestaan af. Paps kende het natuurlijk wel, hij kwam daar vaak op het domein toen hij nog klein was en ook Utta wist er alles van, zij ging daar altijd repeteren voor het zangkoor toen zij nog een kind was.

Het blijkt het kasteel van Wersbeek te zijn, kasteel Bergenhof en werd gebouwd in 1840. 

Caress en Dréke

Maandag 14 maart 2011 was Utta jarig, 78 werd ze! Het werd voor haar een heel fijne dag vol verrassingen. Om half acht in de ochtend pikte ik haar op voor een heerlijke verwendag in een welness center. Toen ze daar tegen de avond buiten kwam kon niemand meer geloven dat ze al 78 is, oordeel zelf ....

Proficiat mamsje, ik wens dat we zo een mooie dagen nog vaak mogen beleven!

Mijn Valentijntje Dréke

Caress en Dréke

Zondag, 27 december 2010

Morriske speelt niet graag voor fotomodel maar knuffelen, dat doet hij des te liever!

Zaterdag, 25 december 2010

Wat is de wereld heerlijk stil met de dikke sneeuwlaag die over ons landje ligt. Heel af en toe hoor ik langzaam een auto voorbij rijden, maar verder is het stil. Als er geen sneeuw ligt hoor je altijd wel geluiden van auto's, tractors, brommers, machines en wat nog al meer. Nu met deze feestdag hoor je zelfs bijna niets want iedereen zit wel ergens binnen, gezellig thuis of bij familie en vrienden.

Het werd een heel gezellige kerstavond, met veel gezelligheid, pakjes en superlekker eten. We haalden Utta en paps aan hoek van de straat op. Feestelijk gekleed moesten ze de 100 meter uit hun zijstraatje door de sneeuw te voet afleggen want zij zijn helemaal ingesneeuwd. En vannacht moesten ze met pakjes bezakt ook zo terug naar huis terwijl wij met de koplampen van onze camionette hun weg verlichtten. Met de camionette, want onze auto kregen wij ook al niet uit de garage, het heeft allemaal zijn charmes .

Vandaag bleef ik gewoon gezellig thuis en genoot van de uitzonderlijke stilte en schoonheid van de natuur.

Van aan de voordeur nam ik deze foto.

Het huisje van de buren is een plaatje met al die sneeuw ...

De stoelen in de tuin hoeven geen kussens meer ...

Na de sneeuw genoot Dréke van zijn warme mandje, samen met Caress. Morriske was me weer te vlug af voor foto's, morgen ga ik eens een moment kiezen dat hij ook lui ligt te slapen!

Vrijdagnamiddag, 24 december 2010

Ondanks de vele sneeuwellende zijn er ook mooie kanten aan dit weertje. We krijgen onze witte kerst en de wereld ziet er uit als een sprookje. Deze foto werd deze late namiddag genomen aan de overkant van de straat.

Vanavond een kerstfeestje met onze familie. Ik wens jullie allen heel mooie kerstdagen toe.

Zondag, 19 december 2010

In de late namiddag waren we ondanks de zware sneeuwval toch nog een paar kerstinkopen gaan doen. Dréke bleef thuis, samen met de poezen. Hij kan net als zij, binnen en buiten via het kattenluik.

Toen we rond half zeven thuis kwamen stond Dréke ons dan ook al op te wachten aan de  tuinpoort. Ik zeg: "helaba, hebt gij uw konijntje mee buiten gebracht," want ik dacht iets in zijn muil te zien. Maar toen het buitenlicht aanging schrokken we ons een hoedje. Dréke had zich volledig uitgeleefd in de sneeuw en leek op een echte sneeuwman. Ik had mijn fototoestel in mijn handtas zitten en nam er gauw enkele beelden van ...

Een Bichon Frisé mag dan al wel een warme vacht hebben en dol zijn op sneeuw ... zijn pelsje is er echt niet voor geschikt, want de dikke, zware ijsbollen die aan hem hangen zijn echt geen pretje. Die kun je er alleen uitkrijgen door ze te ontdooien. Daarom doe ik Dréke ook altijd zijn skipakje aan als we in de sneeuw gaan wandelen, dat is echt geen overbodige luxe.

Daarna hebben we onze kleine sneeuwman in een warm bad gestopt om hem te laten ontdooien. Even later lag hij lekker te soezen in zijn mandje bij de open haard. Ocharme toch, die kleine schat!

En de eerste pakjes liggen intussen onder de kerstboom.

Vrijdag, 17 december 2010.

Vanochtend lag de tuin er maagdelijk wit bij. In de namiddag was hij nog steeds wit maar niet meer maagdelijk. Mijn jongens, Dréke en Morriske gaan helemaal uit hun bol in de sneeuw. Ons meisje, Caress blijft veel liever binnen.

Sneeuwmannetje Dréke

Dinsdag, 7 december 2010

Vandaag nam ik een paar foto's van mijn diertjes om de kerstkaarten te maken. Caress en Dréke poseerden gewillig maar Morriske had minder geduld.

Toch lukte het zoals jullie zien en daarna gingen de mutsen en truitjes weer gauw in de schuif. Caress houdt zich dezer dagen graag warm bij de haard maar Dréke en Morris zijn dol op sneeuw en ijs.

Dinsdag, 9 november 2010

Mijn lieve beestjes houden het liever warm en knus bij elkaar op deze miezerige herfstdag.

Op 21 oktober 2010 waren mijn ouders 60 jaar getrouwd!

Zij straalden en zagen er schitterend uit!

2010

 1950

Maandag, 11 oktober 2010

Van wat een heerlijk herfstweertje hebben we de laatste dagen toch al kunnen genieten!

Zaterdag fietste ik samen met paps en Dréke 18km, gisteren waren dat er 22 en in de late namiddag zijn we er vandaag nog eens 10 gaan doen. Vlak bij huis cirkelden we langs pitoreske weggetjes die kronkelen door de velden. De herfst is mijn lievelingsseizoen. Dat was al zo van toen ik nog een kind was. De kleuren, het licht, de geuren, het was weer puur genieten.

18 september 2010

Een mooi portretje van mezelf dat Cooltje van me nam te Antwerpen.

Maandag, 13 september 2010.

Enkele weken geleden besloot onze paps zich een elektrische fiets te kopen. Utta zou er dan ook af en toe kunnen op rijden. Ik besloot mee te gaan om hem te helpen kiezen. We konden een testritje maken en ja, dat rijdt echt wel super! Paps vloog er mee over de baan. Maar toen ik Utta zag rijden, op die reuze grote fiets, kreeg ik het toch benauwd. In onze landelijke gemeente, met vele kleine paadjes en bochten, vond ik het voor haar veel te gevaarlijk. De verkoper liet ons dan de mini elektrische vouwfietsen zien, klein, maar vergis je niet, ongelooflijk vinnig, veel vinniger dan de grote elektrische fietsen. Het zijn net bromfietsjes, je rijdt er moeiteloos 25 km/u mee.

Ik was er direct voor gewonnen, Utta kon hier ook goed mee rijden, daar ze met haar voeten nu makkelijk aan de grond kon. Dus kocht paps de grote en zij de kleine! Zelf had ik al jaren geen fiets meer maar nu was ik echt wel verkocht. Ik kocht er ook dadelijk een hondenmand bij zodat ik met ons Dréke zou kunnen gaan fietsen.

Het is een waar succes, we rijden elke dag wel een ritje hier in de buurt. Dréke is er gewoon gek op. Als we het veld inrijden dan laat ik hem vrij voor me oprennen. Het is genieten voor ons allebei!

Utta, 77 jaar jong, is elke dag met haar fiets op gang.

Voor haar is dit een stukje vrijheid.

Dréke rust even uit in het fietsmandje ...

Op de bank aan het kapelleke even bijpraten en genieten van het uitzicht ...

Dréke was weer helemaal in zijn element.

Mijn diertjes op 1 september 2010.