|
In de loop der jaren heb ik vroeger in alle leraarskamers aandachtig geluisterd naar de commentaren en klachten van wanhopige leerkrachten Nederlands die de onmogelijke opdracht hadden om het vak Nederlands te onderwijzen aan hardleerse Turkse en Marokkaanse leerlingen. Ik heb hun verzuchtingen zorgvuldig genoteerd en bewaard. Nu volgen enkele uitspraken die het meest indruk op mij maakten.
--------------------
"Op een ouderavond heb ik in mijn klas zitten wachten van 18 uur tot 22 uur, puntenboekje en commentaren in de aanslag. Het was een avond van duimen draaien en naar behang staren. Niet één Turkse vader is komen opdagen, terwijl ik een klas vol probleemgevallen heb."
De massale afwezigheid van migrantenouders op een ouderavond zegt genoeg over hun belangstelling voor het schools gebeuren.
--------------------
"Niemand van mijn Turkse leerlingen heeft een woordenboek in zijn boekentas."
Een woordenboek Turks-Nederlands en Nederlands-Turks is nu toch het simpelste teken van integratiebereidheid?
--------------------
"Meryem en Ehran gaan elke avond laat slapen. Als ze 's morgens te moe zijn om naar school te komen, mogen ze thuisblijven."
Voor schoolse aangelegenheden brengen migrantenouders onvoldoende plichtsbesef en verantwoordelijkheidszin aan bij hun kinderen. Voor koranlessen eisen ze wél meer discipline van hun kinderen.
--------------------
"In mijn klas zitten Turkjes die niet geïnteresseerd zijn in de leerstof, ze zijn erg speels en kunnen zich niet concentreren. Ze hangen aan elkaar als een magneet, ze verschuilen zich achter de groep. Als individu zijn ze zwak en stellen niets voor."
Onvoldoende taakgerichtheid is kenmerkend te zijn voor migrantenleerlingen, ze streven ook niet naar resultaten. Ze missen het 'streberige' van een Vlaamse leerling. Om hun onvolmaaktheden te verdoezelen kruipen ze dicht bijeen en verstoppen ze zich achter de macht van de groep.
--------------------
"Soms denk ik dat mijn Turkse leerlingen mij uitlachen en spotten met mijn inspanningen om hen iets aan te leren. Dankbaarheid van hun kant heb ik nooit ondervonden."
Geïnspireerd door de minachting van hun ouders voor het onderwijs tonen migrantenleerlingen geen respect voor de leerkracht. Hoe komt het toch dat de islamleraar wél respect kan afdwingen?
--------------------
"Ik ken Turkse leerlingen die thuis straf krijgen als ze een Vlaams woord durven uitspreken. Dat gebeurt in gezinnen waar uitsluitend Turks gesproken wordt. Het Nederlands zien ze als iets minderwaardigs."
Er is de gruwelijke minachting voor de Nederlandse taal en Vlaamse cultuur. En toch willen ze dopgeld, kindergeld, ziekenkasvoorzieningen... Die gunsten komen toch ook van Vlaanderen?!
--------------------
"Mijn Turkse leerlingen maken hun huiswerk op woensdag niet, want dan moeten ze koranlessen volgen. En tijdens die lessen wordt hen wijsgemaakt dat huiswerk voor school niet zo belangrijk is."
De scholen wensen dat migrantenleerlingen zich integreren en samensmelten met Vlaamse leerlingen. Vroeger was dat geen utopie die samensmelting. En toch hebben scholen nooit geprobeerd om islamlessen en Turkse taal te weren uit het klassieke onderwijs. Ik hou vol: "enkel bij complete ontkenning en verloochening van thuistaal en thuiscultuur is integratie mogelijk!"
--------------------
"Ik dweil met de kraan open, ik sloof me elke dag uit om hen een paar woordjes Nederlands te leren. En als ze dan terugkeren van hun lange vakanties in Turkije, dan zijn ze alles vergeten."
De ontvankelijkheid voor de Nederlandse taal wordt vernietigd door het constant horen van Turks om zich heen, thuis, op de speelplaats, zelfs in de klas, en door de lange vakanties in hun thuisland.
--------------------
"Nu zijn er hier 3 leraren Nederlands voor 10 Turken, en nóg altijd kunnen ze en willen ze geen Nederlands spreken!"
De 3 leraren waren er in het kader van een miljoenenproject dat de achterstelling van migranten op school wilde tegengaan. Ja, ja.
--------------------
"Turkse papa's kunnen doorgaans wel een woordje Nederlands spreken. Maar in plaats van hun kinderen te helpen met hun huiswerk, zitten ze in het café of in de moskee.
Turkse leerlingen werden thuis niet begeleid in hun taken voor school. Huiswerk werd beschouwd als iets bijkomstigs. Turkse papa's hebben nochtans tijd genoeg om met hun kinderen bezig te zijn, want de meesten zijn werkloos, invalide of gepensioneerd. Een normale job heb ik zelden gezien in Turkse milieus!
|
