De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
31-12-2014
Wij zijn onszelf aan het uitroeien
Laatste dag van het jaar. Een geschikte gelegenheid om terug te blikken op een jaar vol valstrikken en valkuilen waarin Lieve blindelings tuimelde. Mijn flaters en blunders, misstappen en uitschuivers zijn niet meer te tellen na een jaar van 365 gelegenheden om tegen lampen te lopen en tegen stenen te stoten.
Gelukkig zijn mijn brokstukken maar futiliteitjes vergeleken met de miskleunen van onze ministers en andere machtswellustelingen, die onze eigenheden en tradities op de helling zetten, te grabbel gooien en er brandhout van maken. Hun leuze is: "Naar de Hel met Ons".
En wat vroeger een utopie leek, is nu een feit: de islamisering kent een flinke opmars, alles wat westers is takelt af, en zo komt de tijd van de Flintstones terug.
Creatie van snelle belgen, openen van asielhotels, illegaal regulariseren van illegalen, moslimaangelegenheden in het zonnetje zetten, subsidiëren van moskeeën en moslimclubs, uit de grond stampen van centra die er enkel zijn voor het welzijn van de allochtoon, en voor de Vlaming om hem te betrappen op racisme...
Vroeger heb ik ook in het onderwijs stunten zien uithalen waarbij ik m'n hart vasthield. Maar de protesten van Lieve werden weggewuifd als gevaarlijke racistische kreten. Schoolmensen hadden toen nog geen besef van de dreigende daling van het onderwijsniveau. En ondertussen pasten ze hun leerstof vlotjes aan aan het bedroevend lage allochtone peil.
Dan was er ook nog het fatale islamonderricht. De uitvinders van deze lessen stonden er niet bij stil dat de islamleraar opruiende taal zou gaan spreken tegen zijn moslimleerlingen. Dat was niet voorzien, en toch gebeurde het.
Aanvankelijk waren er weinig moslimmeisjes met een hoofddoekje, toen hadden scholen nog de macht om die voddekes te verbieden en zich consequent aan het verbod te houden, maar dat deden ze niet, ze stelden zich onderdanig en voorzichtig op tegenover moslimouders. Nu is het natuurlijk te laat, als je iemand macht geeft kan je hem daarna niet meer overmeesteren.
En dan was er de hele rij geldverslindende migrantenprojecten. Waarvoor dienden die? Voor integratie die er niet kwam, voor taalactivering die er niet kwam, voor niets, alleen de Vlaamse leerlingen werden er dommer van... Dan zwijgen we nog over de groeiende tendens in de scholen om migrantenjongeren te verontschuldigen voor afwijkend gedrag.
Als ik alles zo eens herlees, komt het me bekend voor. Maar op een avond als deze mag ik in herhaling vallen...
Deze belevenis vertel ik in de derde persoon omdat mijn 'andere ik' verantwoordelijk was voor de gepleegde feiten.
Lieve vertrok op een mooie dag vanuit Antwerpen, na een dagje stappen, naar huis. In Antwerpen had ze de bloemetjes buitengezet en lekkere biertjes geproefd. "Je neemt wel veel risico's", zegt Lieve altijd tegen zichzelf. "Dat kan niet blijven duren, ooit moet het misgaan". En ja...
In de omgeving van Lummen ging het fout. Oei, oei, oei, dacht Lieve, daar gaat mijn rijbewijs. Eén rijstrook werd afgevoerd naar een grote parkeerplaats waar een indrukwekkende hoeveelheid politiewagens verzameld stond. De actie was pas begonnen want politieagenten stonden bijeen om instructies te krijgen. Daarna schoven de auto's langzaam vooruit, allemaal chauffeurs met bedrukte gezichten. Ook madammen die 10 likeurpralines opgesmuld hadden, keken angstig voor zich uit.
Toen Lieve aan de beurt was om te blazen, deed ze eerst flink haar best om alle lucht uit haar longen naar buiten te ademen, zodat ze adem tekortkwam om het blaaspijpje te vullen. Blaasproef mislukt. De politieagent bleef vriendelijk en geduldig. Hij deed Lieve voor een tweede maal blazen, met hetzelfde resultaat: onvoldoende adem kwam er uit de longen. Daarna vroeg de politieagent om stáánde de blaastest af te leggen. Lieve stapte gezwind uit de auto, zoals het een nuchtere chauffeur betaamt, en blies opnieuw. Wéér mis. Wat nu?
"Nu komt er een dokter aan te pas die een bloedtest gaat afnemen", zei de agent die nóg altijd niet de moed had opgegeven. Lieve zag hem nadenken terwijl het blaasmachientje in zijn handen wiebelde. Blijkbaar wilde de vriendelijke man alle rompslomp vermijden en hij gaf toestemming om te vertrekken. Oef! Waarschijnlijk vreesde hij dat Lieve haar laatste adem ter plekke zou gaan uitblazen?...
Wat gaan we nog allemaal beleven? Geruchten bombarderen de zwarte acteur Idris Elba tot de volgende James Bond-vertolker. De nieuwe Bondfilm zou eind 2015 in de zalen komen. Een nieuwe 007 met donkere huidskleur? Een geheimagent met Afrikaanse roots?... Zo heeft de auteur Ian Fleming het toch niet bedoeld?
De Amerikaanse radiopresentator Rush Limbaugh: "Het personage James Bond zoals bedacht door schrijver Ian Fleming is een blanke, Schotse man. Het is misschien racistisch, maar een zwarte acteur kan die rol dus niet vertolken."
Niet iedereen ziet een James Bond met Afrikaanse wortels zitten, en dan heeft de krantenman het over 'racistische' reacties op de Elba-geruchten... Het is toch mogelijk om iets tegen een zwarte acteur te hebben zonder 'racistisch' te zijn?! Als een neger iets tegen een blanke heeft, hoor je dan ooit het woord 'racisme' vallen? Nee toch?!
Verstokte Bondfans willen een blank filmicoon behouden zien in hun Bondfilms. Heel normaal. Heel begrijpelijk. Heel menselijk. Vérre van een 'racistische' instelling!
Ik wil een knappe blanke acteur in de volgende nieuwe Bondfilms! Zo eentje om inhoud te geven aan mijn nachtelijke avonturen!
Er is een ongeziene stijging van het aantal goedgekeurde asielaanvragen, meer dan de helft van de avonturiers mogen in ons land blijven! Theo Francken: "De stijging van het aantal asielaanvragen is een goede zaak, het is een teken dat we de juiste doelgroep bereiken."... DOELGROEP?... Alsof ons land op zoek is naar nieuwe asielzoekers, naar nieuwe mensen die van heel ver komen omdat ze weten dat ze hier met open armen ontvangen worden, dat de sluizen naar het Hemelrijk voor hen wagenwijd openstaan... En waar moeten die allemaal ondergebracht worden? Ik zal mijn zolderkamertje maar weer eens gaan oppoetsen... Het 'goede' nieuws van Francken zal uiteraard nog meer asiel- en andere zoekers en sukkelaars aantrekken die langs alle spleten en kieren ons land komen ontdekken, en daarna misschien welveroveren. Francken geeft mij de indruk dat WIJ verantwoordelijk zijn voor de gevaarlijke toestanden elders in de wereld, en dat de opvangpolitiek soepeler moet gemaakt worden. Zo, ik heb me weer eens goed kunnen laten gaan, en dan is er nu tijd voor
"Pubers moeten langer uitslapen. Tieners presteren niet goed het eerste lesuur, dat blijkt uit Nederlands onderzoek. Ze kunnen zich dan nog niet goed concentreren en leggen slechtere toetsen af. Dat komt gewoon omdat hun brein nog niet echt wakker is. Slaapspecialisten pleiten er dan ook voor om de school later te laten beginnen."
Later naar school? Dan kunnen ze 's nachts nóg langer met hun speeltjes in bed bezig zijn. Dan zal dat eerste lesuur altijd moeilijk blijven, al begint de school pas vanaf 's middags. In slaap vallen op de fiets, in de klas, in de schoolbus... Dat komt ervan als kinderen eigen baas mogen spelen, en ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen. De school een uurtje later laten beginnen, is een omzeilen van de verantwoordelijkheid van de ouders. Zie je later de werkgever al zeggen: "Ben je moe? Kom dan maar een uurtje later op het werk."...
Ik heb altijd gepleit voor een lege slaapkamer. Enkel bed, kleerkast, en studiehoekje. Slapen en studeren, je zal eens zien hoe helder hun hoofd zal zijn tijdens het eerste lesuur!
Kinderen die te weinig slapen, zijn te moe om 's ochtends naar school te gaan. Dat weten we allemaal. En tóch zwijgt de slaapkliniek over de nachtelijke activiteiten van de tieners. En wat nóg erger is: er wordt niet gewezen op de verantwoordelijkheid van de ouders.
Vermoeide kinderen in de klas
Kinderen slapen alsmaar minder, ze gaan steeds later naar bed. Het chronisch slaaptekort laat zich in de klas voelen door verminderd concentratievermogen, ze kunnen minder opletten, worden sneller kwaad, zijn meer prikkelbaar. Studies hebben gewezen op het verband tussen slaaptekort en overgewicht, neerslachtigheid, gedrags- en leerproblemen. Onvoldoende nachtrust doet de hersenen minder goed functioneren, maakt van de kinderen wildebrassen die zich niet kunnen intomen en niet de nodige aandacht kunnen opbrengen tijdens de lessen of thuis bij huiswerk maken en lessen leren. Ook voor de ontwikkeling van het geheugen is een goede nachtrust vereist. Informatie in het geheugen opslaan lukt minder goed bij vermoeidheid.
Slechte lichaamsconditie
Goed slapen is even belangrijk als een goede lichaamsconditie. Het belang van veel bewegen wordt door ouders onderschat. Vroeger kenden kinderen spelletjes als hoepelen, verstoppertje spelen, haasje over springen, tollen, knikkeren, kaatsenballen, hinkelen, boompje klimmen, over sloten springen, over hekken klimmen... Kennen onze kinderen deze spelletjes nog? Op de speelplaats zie ik kinderen alleen maar wat achter elkaar aanrennen en elkaar slaan of doen alsof ze een ander neerknallen. Thuis hangen ze uren in zachte sofa's, met gebogen rug en ingevallen borstkas voor de tv. In de klas zie ik kinderen ook meer hangen dan zitten. Soms met de voeten naast de stoel of onder hun poep. Ze weten niet meer wat een correcte zithouding betekent. Vele scholen geven veel te weinig uren lichamelijke opvoeding, waarbij gelet wordt op lopen, stappen, springen en zitten.
Ouders zijn schuldig!
Wanneer kinderen te weinig slapen, wijs ik met een beschuldigende vinger naar de ouders. Zij immers zijn verantwoordelijk voor de slaapomgeving van hun kind. Een slaapkamer zónder tv, zónder gsm, zónder spelletjes, zonder multimediale prullaria! Enkel datgene wat nodig is om te slapen en om te studeren. Televisie- en andere schermen hebben een verdovende en slaapmakende invloed, doet langzamer reageren op prikkels van buitenaf, waardoor intelligentie en fantasie afgeremd worden. Lichtschermen overspoelen de kinderen met beelden die niet verwerkt kunnen worden, die vaak los van elkaar blijven bestaan. Kinderen horen sprookjes en verhaaltjes te lezen, zelf iets uit te beelden of te verzinnen, dat stimuleert de fantasie en het redeneervermogen.
Wie tijdens zijn aardse leven de boeman en de pestzak uitgehangen heeft, deugt na zijn dood evenmin. Dus denk ik er niet aan om iets goeds te schrijven over dode Griezelmans, de valse snoodaard. Na mijn droom van vorige nacht heb ik beloofd om een nietsontziend vijandig berichtje te schrijven. Hier gaan we dan.
Lyceum Hasselt, jaren 90. Griezelmans als directeur van basisschool 'Tuinwijk' voerde er een griezelbeleid. Geruchten deden de ronde dat hij een indoctrinatiecursus gevolgd had om de machtswellusteling te kunnen uithangen. Dat geloofde ik graag, omdat hij in feite een miezerig prulleventje was, een lugubere kwal en een tiran die geilde op macht en gezag. Je zag ook zó dat hij tegen zijn goesting leefde. Een gewoon gesprek met hem was onmogelijk omdat hij zich telkens als de meerdere manifesteerde, en dat soort arrogantie stond iedere vriendelijke communicatie in de weg. Gemoedsrustverstorende contacten had je met die man. Na elk gesprek bleef er een gevoel hangen van onbehagen, onvrede, onrust. Omdat hij conflicten lange tijd liet aanslepen, om te kwellen, maar ook uit besluiteloosheid, geen knopen kunnen doorhakken en zo. Hij hield van intriges en plagerijen, daaruit putte hij zijn adrenaline. En in de leraarskamer werd er luidop gefantaseerd over allerlei rampen en tegenspoed die hem zouden overkomen.
Toen de eerste islamietertjes zich in school kwamen inschrijven, begon zijn hart sneller te kloppen, geraakte hij zelfs de kluts kwijt toen een verse migrantenfamilie vlakbij school kwam wonen. Hij kreeg zoiets onderwerperigs over zich, ging haast buigen en knielen en kruipen, kon niet meer helder denken, zocht bevend hulp rondom zich, toen familieleden met een uitheemse spruit zich aan zijn bureau aandienden. Ja, allochtone ouders kwamen nooit alleen, die hadden broers, vrienden, nonkels en buren bij. Je wist nooit wie pa of ma was van de kleine. Griezelmans frommelde zich in de gekste bochten om het de nieuwe indringertjes naar hun zin te maken. Hij zocht krampachtig naar extra lesuren om hun taal-en leerachterstand weg te werken. Hij geloofde nog in sinterklaas en de paashaas. Ook de islamleraar die enige tijd later aangesteld werd om islamles te geven, werd uitbundig verwelkomd en in de watten gelegd. Hoe zou het toch komen dat moslims hier zo zelfverzekerd rondtoeren met hun eigen taal, cultuur en godsdienst?!...
Al een paar keren viel het woord 'Nieuwjaarsvakantie' op tv, in plaats van 'Kerstvakantie'. Is dit een nieuwe truc om geen verwijzingen naar kerstmis te maken?
In tegenstelling tot vele anderen kan ik me 's ochtends heel goed mijn dromen van de vorige nacht herinneren. Die herinneringen zijn zó levendig dat ze lijken op waargebeurde belevenissen. Over mijn nachtelijke avonturen zou ik hele verhalen kunnen schrijven en er zelfs een nieuwe blog mee vullen, over 'Dromen en Droomduiding'... Lijkt me een geschikte titel.
Afgelopen nacht zag ik in mijn droom overal boze blikken om me heen. In winkels, op straat, in cafés, bij de kapster, bij de dokter, overal vijanden die me verguisden. Geen mens bekeek me nog, niemand sprak me nog aan, en achter m'n rug hoorde ik alleen maar "zw...zw...zw", en werd ik minachtend nagestaard alsof ik een crimineel was.
Het was een akelige droom waarin blogmaster Redpoppy een hoofdrol speelde. Zij tikte me op de vingers omdat ze het niet eens was met de inhoud van mijn episteltjes. Als strafwerk moest ik mijn hele blog herschrijven, overal wijzigingen aanbrengen in positieve zin, en lovende woorden schrijven over: het CGKR, over de islamleraar, over allochtonen, over concentratiescholen, over asielzoekers... Ik moest het hele uitschot-zootje de hemel inprijzen, anders zou mijn blog moeten verdwijnen.
Ik mocht ook niemand meer door het slijk sleuren, en met niemand mocht ik nog over m'n blog spreken. Reageerders werden gebannen, m'n mailbox werd geblokkeerd. Op een eiland zat ik daar helemaal alleen.
Toen ik ontwaakte besloot ik om een wraakberichtje te schrijven, zo eentje dat net zo vijandig zal zijn als de vijandigheid waarmee ik in mijn dromen geconfronteerd werd!
Terwijl het moslimmeisje op het schoolbord schrijft: "Jullie zijn ezels", en ons uitlacht, zal ik mijn berichtje van gisteren eens afmaken.
In Limburg zijn Genk en Maasmechelen de meest uitverkoren plekjes voor migranten om naar goud en welstand te zoeken. Meer dan de helft van de inwoners is er van vreemde herkomst. Meer dan de helft! Rasechte Genkenaren en Maasmechelaars zijn er dus in de minderheid, en ze hoeven niet te rekenen op hun burgemeesters, want de Genkse burgemeester Dries liet gisteren al horen dat we respect moeten tonen voor anderstaligen en andersgecultureerden. En in Maasmechelen is er de schepen van diversiteit met een afgezaagde uitspraak: "We mogen niet vergeten dat die verschillende culturen ook een rijkdom zijn." Ja, ja...
Wat hebben die vreemdelingen toch dat wij, échte Vlamingen, niét hebben?
1 op 6 'Vlamingen' is van vreemde afkomst, 1 op 6 is het Vlaams gemiddelde. Maar in Limburg is dat 1 op 4, behalve in Genk en Maasmechelen waar ze in de méérderheid zijn. 1 op 4 'Limburgers'... van vreemde afkomst.
De etnische afkomst van 'Vlamingen'... Hoe kan een Vlaming van elders komen dan van Vlaanderen?
De etnische afkomst van 'Limburgers'... Hoe kan een Limburger van elders komen dan van Limburg?
Ze worden allen 'Vlaming' of 'Limburger' genoemd, die vreemde herkomsters, ook al spreken ze een vreemd taaltje, ook al hebben ze andere wortels, andere gebruiken, andere culturen en overtuigingen... En tòch worden ze allen 'Vlaming' of 'Limburger' genoemd.
Zie maar naar onze 'Vlaamse' kleuters waarvan ze zeggen dat "1 op 3 Vlaamse kleuters van vreemde herkomst is". Dus 1 op 3 kleuters komt van ergens anders dan van hier, de nievanhierkleuters die ook 'Vlaams' genoemd worden, nog veel werk aan, een uitdaging voor nieuwe dure projecten, die natuurlijk niets gaan uithalen. Elke nieuwe generatie gelooft er in, in de harmonieuze samensmelting van 'het vreemde' met de originele autochtonen. Zo zag ik een Genkse kleuterjuf op tv, nauwelijks de puberteit ontgroeid, ze sprak euforisch over de integratie van vreemde kleuters in de Genkse samenleving. Het jufje was nog niet geboren toen de eerste integratiemislukkingen in het onderwijs al te zien waren...
Een inzender vraagt me om ons de les van Pim Fortuyn toch nog eens te herinneren. AT YOUR SERVICE, inzender ! om het met PF te zeggen:
Dit moet je eens lezen...er zit een echte levensles in....!! Ik kocht een vogelvoederbakje. Ik hing het op mijn achterbalkon en vulde het met zaad. Wat een mooi vogelvoederbakje was het, toen ik het liefdevol vulde met zaad. Binnen een week hadden we honderden vogels, gebruik makend van de onafgebroken stroom van vrij en gemakkelijk bereikbaar voedsel. Maar toen begonnen de vogels nesten te bouwen in de holtes van het balkon, boven de tafel en naast de barbecue.
Toen kwam de poep. Het is overal: op het tegelterras, de stoelen, de tafel, overal! Toen werden een aantal van de vogels vervelend. Ze maakten duikvluchten en probeerden mij te pikken, zelfs al had ik ze uit mijn eigen zak gevoed. Andere vogels waren onstuimig en luid. Ze zaten op het vogelvoederbakje en krijsten en schreeuwden tegen me. Alle uren van de dag en nacht en eisten ze dat ik het moest vullen als het voedsel bijna op was.
Na een tijdje kon ik zelfs niet meer zitten op mijn eigen balkon achter het huis. Dus ik nam het vogelvoederbakje weg en in drie dagen waren de vogels verdwenen. Ik heb hun rommel schoongemaakt en haalde de vele nesten die ze overal op het balkon hadden gebouwd weg. Al snel, was het achterbalkon weer als vroeger. Stil, rustig.... en geen een kwam nog op voor hun recht op een gratis maaltijd.
Laten we nu eens zien. Onze regering geeft gratis eten, sociale woningbouw, gratis medische zorg en gratis onderwijs, en laat iedereen die hier is geboren automatische bewoner zijn. Toen kwamen de illegalen met tienduizenden. Plotseling gingen onze belastingen omhoog voor gratis diensten; kleine appartementen voor vijf gezinnen; Je moet nu 6 uur wachten voor een spoedeisende hulp arts; Uw kind uit groep 4 is achter met andere scholen, omdat meer dan de helft van de klas geen Nederlands spreekt. Ik moet op 'Druk op één' drukken om mijn bank in het Nederlands tegen me te horen spreken.
Daarnaast wapperen mensen met vlaggen, lopen schreeuwend door de straten en eisen meer rechten en gratis vrijheden.
Het gedachtegoed van PIM F. was zijn tijd vooruit...... Het is tijd voor de overheid om de voederbakjes weg te nemen.
Ik ben in mijn recente bloggeschiedenis een uitspraak tegengekomen van de Genkse burgemeester Wim Dries (CD&V), toen hij efkes een linkse bocht nam en daarna op de ingeslagen weg vervolgde: "Goed Nederlands spreken is belangrijk maar we moeten ook respect hebben voor de cultuur en de thuistaal van de kinderen."...Doink!... Respect voor taal en cultuur van vreemdelingen? MIS! Dubbel en dik FOUT! ... Want de énigste en allerénigste voorwaarde tot integratie van vreemdelingen is TOTALE ontkenning en afzwering van afkomst en andere aanhangsels en toevoegsels en bijvoegsels die horen bij het verleden van de migrant. Het klinkt meedogenloos, maar je moet kiezen: ofwel integreren en je verleden verloochenen, ofwel in je thuisland blijven en blijven plakken en kleven aan je verleden en er verslaafd aan blijven . Eén van de twee. Alles tegelijk kan niet. EN hier meester worden, EN zichzelve blijven met behoud van eigen vreemde identiteit, dat is ongerijmd, dat kan niet!!!
Vorig jaar kwam het Genkse stadsbestuur al in het nieuws met een pleidooi voor de thuistaal in het onderwijs. Het zit daar in Genk niet pluis met het koesteren van ònze eigenheden, van ònze Nederlandse taal en cultuur, ònze taal en cultuur die op de voorgrond en in de schijnwerpers horen te staan!
Genk, daar waar migranten zich thuisvoelen in 't bronsgroen eikenhout, daar waar hoge concentraties van vreemdelingen leven, waar alle mogelijke nationaliteiten naast elkaar leven... Op straat eigen volk tegenkomen doet je opgelucht naar adem happen en geeft je een veiligheidsgevoel. Gemaskerde en gecamoufleerde mensen in carnavalskledij wekken afschuw op, ze getuigen van geen greintje respect voor de inboorlingen van het gastland waar hen een waardige plaats in de samenleving geschonken werd...
Nu word ik door slaap overmand. Het zandmannetje heeft me al verleid richting bedstede, dus zal ik maar gewillig ingaan op zijn wenken... Lieve lezer, mijn tekst is echt nog niet af hoor!...
Het valt me op dat er de jongste tijd nogal wat te doen is rond 'Toelatingsproeven Universiteit', en dat er met geen vinger gewezen wordt naar het middelbaar onderwijs. De kwaliteit van het middelbaar onderwijs wordt niet in vraag gesteld. Rik Torfs, rector KUL, zei wel eens dat de bedroevende resultaten van eerstejaars hoger onderwijs deels toe te schrijven zijn aan de kwaliteit van middelbaar onderwijs. Goed nieuws was dat even. Zo komen we tot de ontmaskering van middelbare scholen die niet voldoen. Maar toch blijven ze teveel buiten schot, de middelbare scholen die in alle gulheid en verdraagzaamheid zomaar ASO-diploma's uitdelen.
Nu zal ik eens iets vertellen over mijn ervaringen met vijf laatstejaarsleerlingen van een atheneum waar Turken en Marokkanen evenveel gezag hadden als de directeur.Het verhaal kan één van de zovele verklaringen zijn voor het hoge aantal gebuisden in het eerste jaar universiteit.
Juni 1992, atheneum van directeur Blauwbaard. Zijn school was een bonte verzameling van leerlingen van allerlei slag, ze kleurden de school tot een mooi pittoresk geheel. In het laatste middelbaar zaten 3 Turken, 1 Marokkaan en 1 Italiaan. Geen Vlaamse leerlingen, want die hadden het zinkende schip allang verlaten, richting witte kwaliteitsscholen. De 5 laatstejaars 'kregen' hun ASO-diploma, ze 'verdienden' het niet. De school loodste hen tot in het laatste jaar en zorgde ervoor dat ze zonder struikelen de eindmeet haalden. Niet zo moeilijk met het extreem lage lesniveau. Je moest echt wel debiel zijn om het niet te kunnen halen. Met hun ASO-diploma kregen de 5 laatstejaars in theorie toegang tot de universiteit.
De jarenlange verwennerijen maakten het vijftal verwaand en eigenwijs. Leerkrachten en hulpverleners konden onmogelijk doordringen tot hun persoonlijke leven. De vijf sloten zich angstvallig af voor waarschuwingen die ze spottend wegwuifden. Zij waren ervan overtuigd dat ze probleemloos de universiteit aankonden. Achterlijke tieners met grootheidswaanzin.
Het verziekte vijftal vertoonde nog andere verdachte symptomen, zoals: vijandigheid jegens volwassenen, niet kunnen luisteren en altijd zelf willen spreken, verdraaiingen, enorme zelfoverschatting, zenuwachtigheid, mislukte pogingen om correct Nederlands te spreken... Maar ook onderling was het mis met die vijf: altijd maar ruziën, verwijten, bekritiseren, elkaar op stang jagen en opjutten...
Hoe is deze zielige mentaliteit tot stand kunnen komen? Wel, de afgelopen zes jaren waren er verscheidene mensen in school die het vijftal 'bewerkten': de islamleraar die in het Turks mocht zeggen wat ie wilde, linkse leerkrachten met een gefrustreerde geldingsdrang, verpleegsters met leugenachtige verzinsels, migrantenwerksters die de allochtone leerlingen ophemelden en hen uitermate zelfbewust maakten...
En zo staan de poorten van de universiteit open voor iedereen die al struikelend en falend tòch op het laatste nippertje zijn ASO-diploma toegeschoven kreeg.
Gisteren een gesprek afgeluisterd van een jong koppel. Afluisteren mag niet, maar ik deed het toch.
Het jonge koppel had een meningsverschil dat ze ongegeneerd en publiekelijk aan het uitpraten waren. Zij met een schelle stem, hij op een zachte sussende toon. Meteen waren de gezagsverhoudingen in hun huishouden al duidelijk, zij de baas, hij de sloef... Het jonge koppel was nog volop bezig met zich aan te passen aan elkaars aanwezigheid, want het is niet vanzelfsprekend dat je na één jaartje huwelijk elkaars gedachten al kunt lezen, dat komt later wel, met een beetje geduld. Na een uitbundige trouwpartij, als de roes voorbij is, is het een hele klus om ingespeeld te geraken op elkaar, je zou van minder depri worden. Ze zaten er samen wat onwennig en verveeld bij, friemelen en rondkijken en zo. Elkaars grenzen aftastend, met een communicatie zo gebrekkig als een ineengezakte soufflé. Héél anders dan oudere mensen met een halve eeuw trouwervaring, die zijn rijkelijk op elkaar afgestemd, een knikje of een gebaartje of een streeltje volstaan al, en ieder speelt zijn rol met glans, een rol waarin ze doorheen de jaren gedrongen werden, of waarin ze zichzelf geworsteld hebben.
De discussie van het jonge koppel ging over kerstavond.
Hij: "Ik vind dat die mensen niét bij ons thuis moeten komen op kerstavond!" Zij: "Vurwa nie?"... en daarna een hoop argumenten van haar die nergens op sloegen, kletswijfachtig en puberaal onzinnig...
Kijk, de aanzet van de jongeman was al totaal fout, het was een tragisch toonbeeld van mannelijke slaafsheid en onderdanigheid. "IK VIND...". "Ik vind", zo begin je toch geen discussie met een vrouw, een vrouw mag je geen kans geven tot een weerwoord. Twee kapiteins hebben een schip nog nooit naar een veilige haven gevaren.
Later op de avond vroeg ik me af hoe de kerstavond van het ruziënde koppel eruit zou zien. Heel waarschijnlijk zullen de mensen die HIJ op kerstavond niet in huis wou, tóch hartelijk ontvangen worden door HAAR, zij die als charmante gastvrouw zo graag zal willen schitteren. En hij zal er de hele avond berustend bij zitten, te diep in glaasjes kijkend en bodems afzoekend naar druppeltjes troost. En zo zal op kerstavond zijn levenslange lijdensweg beginnen. Hij zou er ook een kruistocht van kunnen maken, maar dan zullen er hele sloten water bij haar wijntjes gegoten moeten worden... Waarom zouden mannen eerder doodgaan dan vrouwen?...
In het Nederlandse Veen houden relschoppers van 'oorlogje voeren', auto's in brand steken en politie belagen. Naar jaarlijkse gewoonte gaan ze er goed tegenaan tijdens de jaarwisseling. Vorig jaar werden een 100-tal oproerkraaiers opgepakt, massaal weggeplukt uit een café waarin ze zich verschansten, nadat ze agenten en hulpdiensten bekogeld hadden met glazen en met vuurwerk. Nu !excuseert! justitie zich voor het onterecht opsluiten van een aantal oproerkraaiers bij de nieuwjaarsrellen van vorig jaar. De relschoppers krijgen voor hun driedaags verblijf in de cel elk een forse schadevergoeding van 600 eurootjes per persoon. Misdaad loont wel degelijk, dit is er een zichtbaar voorbeeld van! De hoofdofficier van justitie zei ook nog dat hij leerde van zijn fouten... Justitie op de vingers getikt door criminelen! Onvoorstelbaar!
Geert Wilders bijt van zich af in de VS
In een ingezonden stuk in de Wall Street Journal wijst Wilders op het gevaar van zijn vervolging in verband met zijn Marokkanen-uitspraken. "Gevaarlijk omdat mensen hun vertrouwen in een democratisch proces beginnen te verliezen. Politieke problemen verdwijnen niet omdat ze in een donker hoekje apart worden gehouden."... Het O.M. heeft dan toch besloten tot vervolging van Wilders, die door zijn uitspraak een hele bevolkingsgroep weggezet zou hebben, zeggen strafrechtdeskundigen. Wilders: "De beslissing om mij te vervolgen voor het beledigen van een etnische groep en het aanzetten tot haat en discriminatie, is belachelijk."... "De wereld op zijn kop. In een tijd dat de wereld in brand staat, en dat het O.M. zich zou moeten richten op al die Nederlandse jihad-gangers, van wie 80% Marokkanen zijn... Nu ben ik de verdachte."... Misschien had Wilders tijdens zijn eerdere ondervraging flinker van leer moeten gaan tegen de islam en de gevaarlijke islamisering van Europa, hoe meer Marokkanen hoe meer kans op moord en doodslag, hoe meer kans om ons, het westen, te vernietigen! Het O.M. had zich nog niet bedreigd gevoeld... Ooit komt dat wel...
Reactie van Walter op 'De Adventskrans': "Dat de islam zich meer en meer manifesteert is al enkele jaren duidelijk zichtbaar. Slechts 1 partij zet zich daar tegen af. Voor de islamieten is niets goed aan het westen, behalve ons geld en onze technologie. Gisteren namen wij de tram naar het centum van Anwerpen voor de kerstmarkt. In het terugkomen met de tram kwamen naast mij 2 meisjes met hoofddoek zitten (ik had een 1 pers. plaats) Samen haalden zij hun tablet boven en begonnen lekker spelletjes te spelen. Ik vraag mij af of een tablet ook niet haram is voor moslims Zij leggen ons hun "normen en waarden" op, aan die van ons vegen ze hun voeten, maar als het hen goed uitkomt kan er altijd een uitzondering gemaakt worden." 22-12-2014 om 16:11 geschreven door Walter F
Wel Walter, in die stijl heb ik ook wat islamitische stunten en stoten weten uithalen door moslimmeisjes op school, en ook buiten school. Ik heb er al eens over verteld, maar hier zet ik nu een een paar incidentjes in de schijnwerper die de hypocritische islam typeren.
Zonder hoofddoek in 't café
Een groep pubermeisjes kwam een café binnen. Eentje van hen droeg een hoofddoek, goed omzwachteld rond het koppeke. Haar vriendinnetjes lieten hun haren vrolijk wapperen zoals het betaamt voor gezonde jonge meisjes. Frivool en verleidelijk. Het hoofddoekengeval begon me te intrigeren toen ze haar kopvoddeke afnam, het ding verfrommelde en in een oogwenk liet verdwijnen in haar handtas, waarna ze een sigaretje opstak en een biertje bestelde. Blijkbaar kon ze niet weerstaan aan de zondige geneugten die ze om zich heen zag gebeuren... Allah moest het weten... Ze inhaleerde stevig, en dan kwam er een heuse rookpluim uit haar grote mond, de bolle lippen wijd opengesperd, met daarboven enorme neusgaten om alle westerse weelde op te snuiven. Met opgeheven hoofd stuurde ze de rookpluim doelgericht naar het plafond. Onbenullige volzinnen vuurde ze af op haar gezelschap dat eerbiedig en instemmend knikte, de schapen!...
"Veel te westers!"
Atheneum in een migrantenwijk, 1988. De meisjes van het vierde beroepsjaar mochten een daguitstap maken naar Hasselt. Ze zouden er de Generale Bank bezoeken om alles te vernemen over het bankwezen. De bankdirecteur had voorbereidingen getroffen om hen hartelijk te verwelkomen en om de dag gesmeerd te laten verlopen. "Hoera, geen les!". Zo jubelden de meisjes. Maar... Meryem en Ayse mochten van hun ouders niet deelnemen aan de daguitstap. Hun arrogante moslimvaders kwamen naar school om te protesteren tegen het bankbezoek, dat volgens hen "veel te westers" was. En dat zo'n uitstap niet bij hun godsdienst paste, omdat een bank een westers symbool is, en meer van die zever. De directeur was diep beledigd, maar hij wilde geen discussie aangaan met deze achterlijke mensen. Hij wees hen beleefd de deur en ging niet in op hun aantijgingen van westerse zedeloosheid. "Veel te westers"?... En de dop, ziekenkas, OCMW, en kindergeld dan? Zijn die niet westers? Ik heb nog niet één moslimvader hiertegen horen protesteren, tegen kindergeld, werklozensteun, ziektevergoedingen, sociale voorzieningen, leeflonen en meer van die luxe dingen die hen hier zomaar in de schoot geworpen worden, terwijl ze er zelf niets voor gepresteerd hebben!
“Wij zijn niet voorbereid. Ik zeg u al maanden dat we schrik moeten hebben. Ik ben bezorgd. Ze zullen komen. Als een eenzame wolf of in een roedel. Maar ze zullen komen.
Dit zijn geen amateurs, ze zijn experten in het doden, in het vermoorden op de meest gruwelijke wijze. Ze zijn gelovers van het kwaad. In naam van hun god. Ze kennen onze zwakheden en onze kracht. Ze weten dat onze grenzen niet alleen open zijn, maar ook dat we hen verwelkomen – zelfs zonder papieren.
Herinner u 9/11. Herinner u hoe u zich toen voelde.
Niemand neemt deze dreiging ernstig genoeg. Anders zou onze regering de grenzen sluiten. Wees gewaarschuwd en wees voorbereid.”
Zanger en liedjesschrijver Udo Jürgens is op 80-jarige leeftijd overleden aan een hartfalen. In de jaren zestig nam hij meerdere keren deel aan het Eurovisiesongfestival. Hij won het concours in 1966 met “Merci chérie”. Decennialang was hij de laatste Oostenrijkse winnaar, tot Conchita Wurst dit jaar zegevierde.
De verwording van de mens
De VRT noemde het Eurovisie Songfestival het "Feest der Verscheidenheid"... Ik zou het eerder een "Feest van Decadentie" willen noemen. Conchita Wurst is een symbool van de Verwording van de Mens. 'Het' lijkt op een 'tussen-mens', een seksloze tussensoort, noch man, noch vrouw, een kaakslag voor gezonde mannen en gezonde vrouwen, een kaakslag voor de normale mens. Heeft totaal niets te maken met seksuele andersgeaardheid. Op tv noemden ze 'het' onlangs nog: "De zangeres met de baard... iemand die 'anders' is"... Beelden van deze wanstaltige karikatuur van 'de mens' zetten aan tot het tolereren van idioterie. Het lijkt er op dat men via het gedrocht 'Conchita' perversies en afwijkingen wil legaliseren en aanvaardbaar doen lijken...
"Genkse vrouw in cel voor seksueel misbruik van jongens van 12 tot 18 jaar". Dat was een paar weken geleden een ronkende titel in een Limburgse krant. De feiten speelden zich af in de multiculturele Genkse wijk Kolderbos. Onder de Genkse jongeren was het een publiek geheim dat ze hun ontluikende seksleven bij de vrouw konden gaan beproeven. Toen vroeg ik me nog af of stoere 18-jarige jongemannen zich niet konden verzetten tegen een vrouw?... 18-jarige jongens kunnen wel degelijk overweldigd worden door een vrouw! Zij kunnen het slachtoffer worden van vrouwelijke manipulaties. Dat blijkt uit de getuigenis van een inzender. In mijn mailbox lag er onlangs een eigenaardig berichtje met als titel: "Overmeesterd". "Gedreven door een vrouw' zou ook gekund hebben. Zoals kleine jongetjes moedwillig en bewust een volwassene verleiden, instemmen met seksuele betrekkingen, zo zijn vrouwen ook in staat tot het 'overmeesteren' van een man of een jongen, die ze willekeurig uitkiezen en uitroepen tot prooi die ze in hun wurggreep houden, om er hun machtswellust op bot te vieren...
... "Toen ik mijn legerdienst vervulde in Attendorn (Duitsland) was er een dancing waar de soldaten alle dagen zaten. Het was ook de enige in het kleine plaatsje. Ik was zelf al enkele malen mee geweest en had me steeds goed vermaakt. Op een avond kwam er een roodharig meisje naar mij die ik zo een 16 jaar schatte (wat achteraf bleek te kloppen) en ik geraakte er maar niet van af. Ze was zeker niet moeders mooiste, en ik had totaal geen interesse in haar. Er liepen nog wel wat lekkerder meisjes rond. Om toch van haar af te geraken had ik haar een drankje getrakteerd en had ze dan alleen achtergelaten aan de toog. Oef ik was er van af. Enkele van haar vriendinnen troepten rond haar, en er werd hevig in mijn richting gekeken. Maar verder sloeg ik daar geen acht op, waarom? Ik was toch immers 18, groter en sterker. Op een gegeven moment moest ik naar het toilet (dat was de trap af neer de “kelder”), toen ik weer naar boven wou werd ik omsingeld door de roodharige haar vriendinnen en kreeg wat rake klappen. De vraag die steeds gesteld werd (in het Duits) waarom wil jij onze vriendin niet als jouw vriendin? Nog enkele lappen er bovenop. Ik durfde niet terugslaan omdat het jonge meisjes waren. Op dat moment kwamen enkele maten naar beneden die mij verlosten uit mijn benarde situatie. Om kort te gaan, de rest van mijn legerdienst werd de roodharige mijn soldatenlief. En gewillig was ze, zij heeft ooit met haar blote poep in de sneeuw gelegen om..."
Televisie en kranten hebben gezwegen over de advent die vier zondagen geleden begonnen is, een periode die de katholieken voorbereidt op kerstmis, op de geboorte van Christus. Zijn komst (adventus) vieren we op kerstdag.
In de media hebben we dus niets mogen vernemen over de adventsperiode. Het is dan ook geen islamitische aangelegenheid, de advent. Als moslims iets te vieren hebben, offerfeest, suikerfeest, of ze beginnen aan de ramadan, dan wordt dat uitgesmeerd besproken en uitgerafeld op tv. In meerdere nieuwsuitzendingen en reportages. Het gebeurt onopvallend en sluipend, maar ónze feesten zijn aan het vervagen, en islamitische zaken komen meer en meer in de schijnwerpers. Zéér verontrustend!
Vandaag, de laatste zondag vóór kerstmis, stond hij daar te pronken, een levensgrote adventskrans naast de open haard in een knus restaurantje. Het vierde kaarsje brandde al. De vier kaarsen op de krans symboliseren de vier zondagen vóór kerstmis.
Terwijl de patron het haardvuur aanwakkerde, vertelde hij over zijn zelfgemaakte adventskrans waaraan hij met hart en ziel gewerkt had: "Deze adventskrans staat er om ons te herinneren aan onze godsdienst en onze gebruiken, om bewust de advent te beleven. De christenen zijn aan het uitsterven, en als we niet oppassen zijn we straks allemaal moslim"...Ik luisterde gespannen naar wat de man allemaal wist te vertellen. Hij is vertrouwd met het moslimwereldje omdat een aantal Arabieren regelmatig bij hem komen eten. De patron had het ook over de dreigende ramp die boven ons hoofd hangt als moslims met hun islamitische geldingsdrang hoe langer hoe meer structuur brengen in hun aanwezigheid hier in ons land en omringende landen, dan stevenen we regelrecht af op onze onderwerping aan een vreemde godsdienst, aan vreemde levensgewoonten, aan vreemde denkwijzen!...
Over protest gesproken, eergisteren was het de internationale dag van de Migrant. Toen werd er in Brussel een sit-in gehouden om te protesteren tegen 'de twijfels van Theo Francken'.
Drie jaar geleden uitte Francken twijfels over de economische meerwaarde van Marokkanen, Congolezen en Algerijnen in België. Het blijft de arme man achtervolgen, zijn uitspraken worden warm en gaar gehouden, in een pannetje op een waakvlammetje. Een mens mag nog eens niet meer twijfelen? We hebben het recht om te twijfelen! En het recht om daar uiting aan te geven!... En welke is dan eigenlijk de meerwaarde van buitenlanders in ons land?????
We hebben een internationale dag van de Migrant. En wanneer is er een Internationale Dag van de Autochtoon?
Het collectief 'Together for Dignity' riep op tot de sit-in tegen de uitspraken van Francken, "om daarmee een dam op te werpen tegen het aanzetten tot xenofobie"... Aanzetten tot xenofobie?! Kan niet! Ware xenofobie (uiterst zeldzaam) ontstaat van binnenuit, is een innerlijke kwestie. "Aanzetten tot xenofobie" is dus onzin, is flauwekul, is prietpraat van de bovenste plank, en moet regelrecht naar het containerpark afgevoerd worden, bij de afdeling 'Klein Gevaarlijk Afval'!...
... tegen de sluitingsweek van mijn stamcafé. Bertie neemt de hele volgende week zomaar vakantie zonder mijn toestemming te vragen, zonder me in te lichten over wat ze zoal een hele week gaat doen zonder café. Klanten zonder inspraak, dat kan toch niet! Vanmiddag heb ik mijn ongenoegen al geuit: volgende week sta ik met spandoek en haardvuur voor de cafédeur om te demonstreren tegen de geplande sluiting. Ik kan evengoed morgen al beginnen met betogen... En als dat allemaal niet helpt ben ik verplicht om weer eens vreemd te gaan. Een hele week vreemdgaan, vermoeiend, het zal een uitputtingsslag worden.
Op de bodem van mijn handtas ligt er een klein rond doosje met twee oordopjes erin. Dat heb ik altijd bij me, ik zeul er overal mee rond, het is één van de vaste attributen van mijn handtas. Die eigenaardigheid is een overblijfsel van een trauma dat ik opliep in het oude PMS-gebouw waar Babette en Barbarella samen een bureel deelden op dezelfde verdieping als waar ik zo nu en dan vertoefde voor administratieve bezigheden, of om na te denken over alle zin en onzin die ik de voorbije dagen gezien en gehoord had.
In mijn bezinning werd ik grondig gestoord door de kakelende koffieslurpers Babette en Barbarella, twee maatschappelijk werksters met de allures van doorgewinterde straathoekwerkers, die geloofden in de almachtige goedheid en de oneindige goede wil van allochtone leerlingen om het op school tot een goed einde te brengen en hun best te doen om een goed voorbeeld te zijn voor hun soortgenoten. Als kind hebben Babette en Barbarella misschien teveel sprookjesboeken en stripverhalen gelezen? Hun uitzichtloze tussenkomsten in de scholen bleken vruchteloos. Maar ze lieten zich niet ontmoedigen. Achter een kopje koffie en met een loeiharde radio Donna, wisselden ze aan hun bureau hun belevenissen uit van de vorige avond, verhalen over hun man, hun kinderen, eindeloos getetter en gekwebbel. Het kwam niet in hen op dat ze door hun kabaal de concentratie van hun collega's verstoorden. Bij tijd en wijle ontaardden hun onderonsjes in decibel-overschrijdend gegil en gekrijs, gelach en geschater.
Baas Horbert was getuige van het ordinaire hoorspel en was tevreden. Hij vond de goede verstandhouding bij zijn personeel bevorderlijk voor de teamgeest. "Teamgeest'! 'Teamwerking'! Zijn stokpaardje. En of dat team nu presteerde of niet, dat was bijkomstig. Banale groepsgewijze geluidsoverlast stimuleerde hij door de giecheltrienen een schouderklopje te geven voor hun goede samenwerking... in team! Een team heb ik echter nooit behoorlijk weten presteren. Een team werkt niet! De ene maakt fouten en schuilt zich achter de werker.
En zo kwam het dat ik oordopjes ging gebruiken om van de geluidsoverlast verlost te zijn. Ik was niet geïnteresseerd in het wel en wee van de huishoudens van mijn kwakende collega's. Ik hoefde niet te weten hoe ze de avond voordien vreemdgingen, of hoe ze met hun man een of ander seksexperiment uitvoerden. Mijn oordopjes beschermden me tegen hun soapverhalen!
Om OCMW's te willen plunderen moet je toch over een bepaalde mentaliteit beschikken. En vóóral de weg kennen naar de goudmijn.
Het is zo'n beetje als de weg naar het CGKR blindelings kunnen vinden en precies weten waarvoor de letters CGKR staan. Een gave waarmee allochtonen goed begenadigd zijn.
OCMW's in heel Vlaanderen kreunen onder de bijstand die ze moeten leveren voor het betalen van schoolfacturen. Meer en meer ouders stappen naar het OCMW omdat ze geen geld hebben voor de schoolfactuur.
En dan vraag ik me af waarom OCMW's nu wél geld hebben om ouders financieel bij te springen, en nog wel voor schoolfacturen. Ze zouden eens moeten controleren hoe het geld in de huisgezinnen besteed wordt. Mogelijk liggen de schoolfacturen in het envelopje 'niet dringend'?... Ik zie dat wel zitten in allochtone huishoudens.
Nog geen jaar geleden gonsden ronkende titels in de nieuwsberichten zoals: "Dienstverlening OCMW's onder druk door tekorten", "Leeflonen ontoereikend", "OCMW als geldschieter voor leefloners"... De oorzaken van de OCMW-ellende werden o.m. gelegd bij vergrijzing en economische crisis, maar geen woord over vreemde parasieten die massaal een aanslag plegen op onze ziekenkassen, onze pensioenfondsen, onze ocmw's, onze sociale zekerheden... Onze moeizaam opgebouwde rijkdom staat op een helling, en na de helling komt de afgrond!...
Directeur Appelboom zit nu lekker te smullen in de hemel van zijn rijstpap die hij met een zilveren lepeltje uitlepelt. Alle hemelse heerlijkheden heeft hij verdiend omdat hij vreemde indringers wegjoeg uit zijn school.
Het waren toch ook alleen maar Adam en Eva die in de tuin van Eden mochten wandelen, en naar de appelboom mochten kijken? Aankomen mocht niet. Toen hebben ze samen maar een flesje Verboden Vrucht leeggedronken... "God ziet alles", en het vervolg kennen we. Het waren dus enkel Adam en Eva, en geen opdringerige indringers die gulzig mee wilden snoepen van de sappige appels aan de bloeiende appelbomen. De appelgaard was er alléén voor Adam en Eva en hun nakomelingen, voor niémand anders. Vreemde snuiters hoorden er niet thuis.
Omdat directeur Appelboom zo goed zorgde voor de eigenheden van zijn school mocht hij onvoorwaardelijk binnen in het hemelse paradijs, zonder ingangsbewijzen, zonder uitleg, zonder iets, want Sinte Pieter kende hem, wist dat Appelboom het opnam voor zijn eigen volk en hen beschermde. Hen beschermde tegen vreemde invloeden die ons wilden uitroeien, en hier de baas wilden komen spelen.
Dus kreeg Appelboom een ereplaatsje in de hemel naast verleidelijke engeltjes, die niét geslachtsloos zijn zoals ze ons willen wijsmaken, maar het zijn de meest bekoorlijke vrouwtjes vermomd als engel, en daarmee mocht Appelboom zich amuseren in zijn hemelbed, als beloning voor zijn aardse inspanningen voor zijn eigen mensen.
Men wilde ons ook wijsmaken dat er rijstpap geserveerd werd met zilveren bestek. Vergeet het maar. De hemel is in werkelijkheid een oord van zinnelijk genot en wellustigheden waaraan geen einde komt. Eindeloze bacchanalen en uitzinnige orgieën!... Boordevolle bekers met bloedrode wijn en biervaten zonder einde... Waarvan komt anders de uitdrukking 'de zevende hemel'?!... Zo zou ik ook wel in de hemel willen komen, ik zou er haast in willen geloven, in die hemel.
Terwijl de losbandige feestelijkheden aan de gang zijn houdt Sinte Pieter de wacht aan de ingang van de hemelpoort, gewapend met riek en schotkanon om de duivelse rakkers die zich aan de hemelpoort aandienen, terug naar de hel te katapulteren. Sinte Pieter heeft geleerd dat de hemelse grenzen bewaakt moeten worden. Laat het niet gebeuren zoals op de aarde met zijn open grenzen, zo redeneerde hij...
Ik heb vroeger Mark Eyskens gekend als prof economie aan de KUL. Toen ik nog jong was, en onbezonnen, en naïef en zo. Ik herinner me dat wat hij in de les vertelde vaak niet terug te vinden was in zijn cursus. Hij improviseerde er soms zomaar wat op los. Om grappig uit de hoek te komen denk ik... En wat ik vorige zondag las in een interview was navenant: "Ik heb een groot probleem met de harde, weinig hartelijke manier waarop sommige ministers migranten behandelen... Veel migranten komen hier uit noodzaak, niet voor hun plezier, maar worden dan als honden behandeld... Wie in België hardhandig optreedt tegen migranten, stijgt in de opiniepeilingen. Dat duidt op een latent xenofoob gevoel in de samenleving..."... Nogal ene die zijn taalgebruik moet bijschaven. Dat soort mensen hebben we nu echt nodig als we onze samenleving naar de filistijnen en naar de knoppen willen helpen!
Die vraag stel ik me telkens als ik iets zie of hoor over de gruwelen van de IS. Ik zal het nooit te weten komen, hoe de IS tegenwoordig een plaats vindt in de islamlessen. Zelfs toen ik vroeger persoonlijke contacten onderhield met enkele islamleraars was het moeilijk om tot een fatsoenlijke communicatie te komen. De beek was te diep en zo. En zwemmen konden ze ook al niet.
Een islamleraar die nauwelijks de Nederlandse taal beheerst en zelfuitgevonden zinsconstructies in een dialoog dooreen haspelt, hoe is het mogelijk dat die moslims deel mogen uitmaken van een lerarenkorps?! Vreemde eenden in de bijt, maar wel eenden die tijdens de ramadan mochten indutten terwijl de vergadering in volle gang was. Nietwaar directeur Blauwbaard? Waarom had je zoveel respect voor een moslim die tijdens zijn islamlessen mocht verkondigen wat ie wilde, en waarom mocht ik daarover niets vernemen? Waarom liet je hem toe om zijn leerlingen op te hitsen, moslimleerlingen die dan euforisch het klaslokaal verlieten met veel bombarie en ongedisciplineerd gedrag?! Ik BLIJF die vragen stellen, net zolang het me uitkomt en net zolang het me bezighoudt en net zolang ik een verklaring vind!...
...Hoe gaan de islamleraars dus om met de actuele IS-terreur? Wat vertellen ze daarover tijdens hun islamlessen? Ik denk dat ALS ze de IS willen relativeren en willen losmaken van de 'gewone' moslims, dat dat niet zal werken, dat zal geen impact hebben op moslimleerlingen omdat die thuis de nodige indoctrinatie aangeboden krijgen. De invloed van moslimouders mogen we niet onderschatten.
Directe aanleiding voor deze bedenkingen was een nieuwe video van de IS over een onthoofding:
De IS-gruwel kent geen grenzen. Een nieuwe propaganda-video laat zien hoe een Syrische officier op barbaarse wijze wordt vermoord. De man is vastgebonden, IS-leden schoppen op zijn hoofd en binden hem aan een balk. Vervolgens zien we het afgehakte hoofd van de soldaat. Later in de video zijn juichende kinderen aan het spelen met het onthoofde lijk. De gebrainwashte kinderen lachen, juichen en schreeuwen boodschappen uit als "Wraak voor de luchtaanvallen op Assad" en "Het Kalifaat blijft". De weerzinwekkende beelden werden gemaakt in Deir ez Zor in het oosten van Syrië.
En dan maakte ik ook nog de volgende overpeinzingen. Het hele islamgebeuren dat als een kwaadaardige inktvlek zich aan het uitspreiden is over onze eens zo stabiele en vertrouwde samenleving is niets anders dan een primitieve, achterlijke en onbeschaafde levensvorm waarin bijgeloof en massa-indoctrinatie aan de achterlijken een samenhorigheidsgevoel geven. En dan zouden we niet over 'soorten' mogen spreken? Neen, niet iedereen is gelijk! Onze westerse beschaving is ver vooruit op de moslims die ver achter ons blijven bengelen. Ze zullen ons nooit kunnen inhalen, die ontwikkelingsachterstand is onmogelijk in te halen. Ze zijn blijven steken in het stenen tijdperk toen moorden en plunderen en verkrachten en afpakken overlevingsvormen waren.
Gisteren werd er in Brussel een forum gehouden rond 'islamofobie'. Een aantal organisaties namen er aan deel, waaronder het Enar (European Network Against Racism) met Michael Privot die met omhoog geheven vingertje besloot: "Er is dringend nood aan bewustmaking en aanpak van islamofobie".
Het verbod op uitwendige religieuze tekens en op het dragen van sluiers werd zorgwekkend genoemd, en in de media wordt te snel teruggegrepen naar stereotypen als het over moslims gaat. Het onderwijs is te eurocentrisch en moet meer aandacht schenken aan andere religies... Zo, dat was het forum in een notendop.
Op mij kwam het over als een amateuristische poging om nog iets te redden van het imago van de moslims en hun islam. En wat is dan dankbaarder dan niet-moslims aan te vallen op hun onwetendheid, hun onverdraagzaamheid, en hun ongegronde 'angst' voor de islam?
'Islamofobie'! Een taalnieuwigheid die is uitgevonden om de islam te beschermen, om westerlingen te beschuldigen van vijandigheid jegens de islam. En om hen een fobie aan te wrijven waarvan ze zichzelf niet bewust zijn. Een 'fobie', uit de psychiatrische sfeer gehaald en misbruikt om anti-islammers wijs te maken dat ze psychisch gestoord zijn, of dat ze niet goed snik zijn, of dat ze hun hoofd moeten laten nakijken... Ja, dat effect krijg je als je met psychiatrische termen begint te smijten. Islamofobie die kan genezen worden door moslims in ons hart te sluiten en de islam te omhelzen en te knuffelen.
De alleerste keer dat ik het woord 'fobie' hoorde. was in 1980, toen inspecteur Hazelnoot in school een lezing kwam houden over 'Xenofobie'. Nooit van gehoord. Ik kwam uit de lucht en nog van veel verder gevallen. De man was een marionet van de overheid om de onderwijswereld te wijzen op het gevaar van 'angst voor vreemdelingen'. Toen al vond ik dat onze taal geweld aangedaan werd door de kunstmatige inlassing van 'fobie', in onze relatie tot onze nieuwe vreemde medemensen.
Alle merken van fobieën waren me bekend, maar fobieën gelinkt aan vreemde opdringerige indringers, dat was totaal nieuw! Het deed pijn aan mijn oren, dat gekke woord 'fobie', mijn trommelvliezen daverden, het was alsof 'xenofobie' met criminele feiten te maken had. 'Islamofobie', 'Xenofobie'... terwijl oude vertrouwde woorden geschrapt moeten worden?
Lezer, kijk eens naar de angstige dame op de foto, die angst is oprecht, dàt is fobisch! Dat is een irrationele radeloze angst die niet door rede verklaard kan worden, een angst die nergens op gefundeerd kan worden, gepaard gaande met onbeheersbare angstaanvallen en oncontroleerbare paniek.
Lieve heeft helemaal geen schrik van moslims of andere vreemdelingen. Zij kan haar houding tegenover deze etnische rariteiten goed beredeneren en er een gegronde beschrijving van geven. Met haar volle verstand is ze er zich van bewust dat ze géén onberedeneerbare angst heeft, geen fobie dus, maar wél gevoelens van afkeer, van minachting en geringschatting voor de pathologische islam, voor geforceerde multiculturaliteit, voor de prioritaire behandeling van allochtonen in onze samenleving... Mijn hele aversie heeft niéts met onredelijkheid te maken, en dus ook niéts met een fobie in al zijn onredelijkheid!...
Uit een rapport van de OESO blijkt dat Belgische 15-jarigen gemiddeld 5 uur en 40 minuten per week bezig zijn met huiswerk maken. Dat is een uur minder huiswerk dan 10 jaar geleden. En dat kansarmen nóg minder tijd besteden aan hun huiswerk. De OESO klaagt deze kloof aan en viseert daarom de scholen waar ze huiswerkklassen wel zien zitten om 'kansarmen' aan het werk te krijgen buiten de lesuren. De organisatie waarschuwt voor een groeiende ongelijkheid. "De school heeft een plicht tegenover hen, bv door huiswerkklassen te organiseren."
"De school heeft een plicht..."? De school?... En wat doen we dan met de ouders? Mijn gedacht is dat niet de scholen aangepakt moeten worden, maar wél de ouders van de nalatige leerlingen. Hen moet gewezen worden op hun verantwoordelijkheden. En: "huiswerkklassen", alweer een trucje om allochtone ouders vrij te pleiten van hun nonchalance en minachting voor de inspanningen van leerkrachten.
De verleiding was te groot. De bekoring te sterk. Dus plaats ik hier de reactie van Lucky9 op 'Over mijn CGKR-avontuur'. Ik wil eraan toevoegen dat ik niét de polemiek zoek (voor het geval dat CGKR'ers over mijn schouder zouden meelezen).
Hoezo, "Wat wel verboden is, is het aanzetten tot haat, discriminatie en geweld"?
Dat ze dat daar maar eens beginnen waar maken bij dat cgkr-centrum. De Koran druipt er van over. Van alle drie: aanzetten tot haat jegens allen die niet-moslim zijn, discriminatie van allen die niet-moslim zijn, en geweld tegen allen die niet moslim zijn. En dat is maar het begin van een eindeloze bloemlezing flagrante inbreuken op de vele rechten van de mens vervat in vele verlichte verklaringen, charters en verdragen desbetreffend, gepleegd door islamieten namens de islam, voor eeuwig en altijd onveranderlijk vast gegoten en verankerd in hun koran.
De islam is negationistisch tegen de eindeloze reeks genocides in de geschiedenis uitgevoerd door moslims en aangespoord door de islamitische ideologie en maakt zich vandaag veelal ook schuldig aan negationisme tegenover de holocaust. De islam is antisemitisch, beschouwt de helft van het menselijk ras (vrouwen) als minderwaardig en rechteloze verhandelbare voorwerpen, en is extreem onverdraagzaam.
Islam is als het ware het toppunt van intolerantie, fanatisme en blinde haat aangedreven door het clangevoel van een sekte vanaf hun prille jeugd gehersenspoelden. Elke redelijkheid is hen totaal vreemd en wordt door hen beschouwd als verwerpelijk omdat het tegen de belangen van hun clan en sekte is.
Al eens een moskee weten sluiten door de laffe apparatsjiks van het CGKR? Al eens een mollah of immam weten voor de rechtbank slepen door dat centrum? Ik niet. Hoeveel onder hun leiders en tewerkgestelden zouden er (buiten de moslims onder hen) al eens een koran open geslagen hebben? Hoe veel zouden er zelf een exemplaar van bezitten? Hoeveel van deze bezitters zou hem al eens gelezen hebben? En onder die laatsten, hoeveel onder hen zou de koran al eens hebben bestudeerd?
Ik schat zo ruim gemeten telkens 5 procent van het vorige saldo en waarschijnlijk is dat schromelijk overschat.
Overlopen we de reeks: Hoeveel?
bezitten: 5%
open geslagen: 0,25 of een kwart procent = 1 op 400
gelezen: 0,0125 % of 0,125 pro duizend = 1 op 8000
bestudeerd: 0,000625% of 0,00625 pro duizend = 1 op 160.000.
Vandaag is het precies één jaar geleden dat ik een onderhoud had met twee medewerkers van het CGKR, op vrijdag 13 december 2013, naar aanleiding van een dossier dat het Centrum opende over mijn blog. Het was een constructief gesprek.
Mijn zoektocht naar de laffe melders die mijn blog signaleerden bij het Centrum, leidde naar de Lokale Scholenraad Midden-Limburg, een soort jeugdbeweging, of misschien wel een sekte, of een duistere vereniging, of een louche club, wie weet, waarvan een aantal volgelingen zich lieten manipuleren door bendeleider Horbert. Horbert als psychopaat en PMS-directeur.
Begrijpelijk dat ze mijn blog liever zagen verdwijnen na mijn onthullingen van pijnlijke details over Horbert, de Turkse tolk en directrice An Serpent.
Na briefwisseling, telefonische contacten, persoonlijk onderhoud... is er de emotionele uitputting, en wie gaat dat vergoeden? Als ik over de magische krachten van Carrie White zou beschikken, dan zouden de verklikkers hun weg naar het CGKR zich levenslang beklagen!
En toch ben ik het Centrum dankbaar voor de laatste afsluitende brief, waaruit ik 1 passage pik: "Het Centrum vraagt geenszins dat u de gehele blog zou verwijderen, laat staan dat u met het schrijven van artikels zou stoppen. Het recht op vrijheid van meningsuiting is een fundamenteel mensenrecht en u hebt dan ook het recht om bepaalde zaken op een krachtige manier te verwoorden of aan te klagen. Wat wel verboden is, is het aanzetten tot haat, discriminatie en geweld", en om te eindigen: "Een kopie van dit schrijven wordt verzonden naar de verantwoordelijke beheerders van seniorennet.be."
Wat heb ik nu vernomen? Het vervoer van leerlingen naar het medisch onderzoek zal niet langer meer gratis zijn? En dat gezocht moet worden naar oplossingen, zoals het medisch onderzoek in de scholen zelf te laten gebeuren.
De CLB's trekken aan de alarmbel over de opgelegde besparingen: "De enige mogelijkheid om te besparen zit in de organisatie van de opdrachten. Leerlingenvervoer is de belangrijkste post waar nog gesnoeid kan worden. De opdracht 'preventieve gezondheidszorg', het medisch schooltoezicht gratis organiseren is een essentiële opdracht van de CLB's"...
Nu kan Lieve niet meer volgen. Leerlingenvervoer? Ik herinner me dat leerlingen te voet naar het medisch onderzoek gingen, ofwel met de hele klas tegelijk op de gratis bus van Steve Stevaert stapten om zich van het lyceum naar het PMS-centrum te laten rijden. Toen al dacht ik: ze kunnen niet meer stappen, kinderen, jongeren, ze zijn niet meer in staat om een eind te voet af te leggen! Altijd al werden ze op de achterbank gezwierd en zelf hoefden ze geen afstanden af te leggen. Wat wil je dan?...
En ook heb ik geweten dat het medisch onderzoek op school zelf gebeurde, leerlingen hoefden zich helemaal niet te verplaatsen. De schoolarts, dokter Zhivago, verscheen dan opgewonden in school om razendsnel zijn leerlingenonderzoeken af te rammelen, en vervolgens holderdebolder te verdwijnen naar zijn volgende bestemming. Time is money, en zo... geldhonger...
Besparingen zijn er altijd geweest in de PMS-sector. In de jaren 80 was het onderwijsminister Coens, die zei dat er teveel PMS'ers ronddwaalden, en dat het personeel afgeslankt moest worden. Zwangerschapsverloven en ziekteverloven werden niet meer gecompenseerd door vervangers, gepensioneerden werden ook niet vervangen, en overleden collega's evenmin. Ik heb heel wat collega's zien overlijden, vraag het maar aan Horbert die een kei was in het opvoeren van de stress... Hopelijk heb ikzelf er niets aan overgehouden, maar ik ben wel altijd een rare geweest...
Bovenop de besparingen veegde PMS-baas Horbert zijn voeten aan besparingsmaatregelen, integendeel, hij vond allerlei topics uit, computer, informatheek, CLM, research... een overtollige luxe waaronder het échte PMS-werk leed. Hij zadelde er een paar echte werkers mee op. Nietwaar Horbert? Hoeveel scholen en hoeveel leerlingen heb je wel naar mij toegeschoven?! En mijn Sabbatjaar dat je me beloofde? Nooit gekregen!!!
"Ook de dienstverplaatsingen van CLB'ers zullen beperkt moeten worden."... Verplaatsingen? Wat mezelf betreft was het simpel, ik bezocht zoveel mogelijk scholen om van het getater van mijn collega's verlost te zijn, hoe meer scholen hoe beter, en hoe vaker hoe liever. Tot zelfs in Aarlen reed ik om er een Vlaams schooltje te bezoeken waar kinderen van Vlaamse militairen schoolliepen. De meeste van mijn collega's verkozen om gezellig hele dagen achter hun bureautje te zitten van waaruit ze telefonisch gewichtige contacten onderhielden met scholen en ouders. Bezuinigingen op dienstverplaatsingen mag dus geen enkel probleem opleveren voor CLB'ers!
Wind, regen en hagelbuien heb ik vanmiddag getrotseerd om mijn Dagelijkse Zonde te plegen bij Bertie. Nee, nee geen misdaad plegen, ik beperk me enkel tot plezante dagelijkse zondekes in de vorm van heerlijk schuimende kelkjes. Toen Bertie me zag binnenkomen, reikte ze me de krant al aan, alsof ze wist dat er iets instond dat me interesseerde.
En ja, het ging over de verdeeldheid die er heerste binnen de moskeevereniging omtrent de opnames die VTM in de Fatih-moskee wilde maken. Gisteren schreef ik nog dat de opnames geweigerd werden, en nu stelt de moskee tóch haar poorten wijd open voor de filmmakers. Morgen krabbelen ze misschien weer terug, je weet maar nooit met die moslims... Tot nu toe is VTM dus welkom in de moskee en hebben ze toestemming om er te filmen... Hoewel... wat maakt òns dat wijzer?
Toen ik thuiskwam zag ik eerst aan de reactie van Jean dat de moskee van gedachten veranderd was. En iets later las ik bijHouzee van de Rechts blog : 'Toch filmen in de moskee'. Vanochtend schreef ook de Nageltjesblog over 'In de Limburgse moskee'. Echt fijn hoor, die linkjes naar mijn blog.
Graag wil ik nog iets vertellen over de wijze waarop ik een krant doorneem. Steevast begin ik met de overlijdensberichten - die liegen niet - om te weten welke van mijn vijanden de pijp aan maarten gegeven hebben. Een soort leedvermaak waarvan ik echt kan genieten!... Na de overlijdensberichten is het de beurt aan de weersvoorspellingen. En daarna laat ik mijn blik dwalen over de krantenkoppen, als een diagonale kijk op het regionaal en op het wereldgebeuren, de zoutpot met de korreltjes zout bij de hand. Vandaag heb ik onthouden:
-Aantal tbc-besmettingen in Genk stijgt naar twaalf.
-Meest beruchte gevangene loopt vrij rond. Farid le Fou, met een zwaar gerechtelijk verleden, paste het trucje van de hongerstaking toe en simuleerde een psychische en fysieke aftakeling, waarna hij wonderbaarlijk vlug genas en ontslagen werd en in de vrije wereld gestuurd.
-Genkse vrouw misbruikt jongens van 12 tot 18 jaar. In de migrantenwijk Kolderbos was het een publiek geheim dat jongeren bij haar terecht konden voor seks. Een vrouwelijke pedofiel? Een primeur voor Limburg? En hebben ze de 'slachtoffers' ook ondervraagd? Ik kan me niet voorstellen dat een stoere 18-jarige overmeesterd wordt door een vrouw...
-De Islamitische Staat leurt met het lijk van de onthoofde James Foley. Jihadisten vragen een miljoen dollar voor zijn lijk, al dan niet inclusief zijn afgehakte hoofd... Lugubere 'mensen', die moslims...
Een gemiste kans voor moslima's om fimster te worden! Om zich te bewegen in het mondaine wereldje van glitter en glamour. Om zich ver weg van hun gekke religie in de schijnwerpers te laten bewonderen. Om hun welvingen, heuveltjes en glooiingen tentoon te spreiden. Wie weet welke talenten er nu voorgoed verborgen zullen blijven? Talenten die verspild worden en geen kans krijgen om zich te ontwikkelen...
Wat is er gebeurd? De Turkse Fatih-moskee in Beringen weigerde de tv-ploeg van de VTM-soap 'Familie' te ontvangen in de moskee waar opnames gepland waren. De moskeevoorzitter wilde geen moslima's als figuranten. OCMW-raadslid Meral Özcan: "‘Dit was een kans om de islamcultuur te introduceren in een populaire Vlaamse serie. Het was een positief verhaal: een Marokkaanse jongen wil zijn Vlaamse vriendin tonen hoe het er in de moskee aan toe gaat."
Was het nu Geert Bourgeois of Marino Keulen die de Beringse moskee erkende? Ik weet het niet meer. Als ik hoor dat een of andere minister moskeeën erkent, dan denk ik impusief: "Verraders!"... Nu is het mogelijk dat die mannen niets kwalijk genomen kan worden, wanneer ze in een vlaag van zinsverbijstering overgingen tot de erkenning van nieuwe islamitische gemeenschappen. Misschien droomden ze wel van een islamitische heerschappij in Limburg in hun nachtelijke dromen bij vernauwd bewustzijn, of, erger nog, wanneer ze overdag bij hun volle verstand waren.
Van een minister wordt verwacht dat hij redelijke en verantwoorde beslissingen neemt. Los van tijdelijke storingen in het vertroebelde logisch denken, los van acute opstoten die het verstand benevelen.
Is het daarom niet noodzakelijk dat ministers zich regelmatig eens zouden laten controleren op hun verstand, alvorens zij ingrijpende beslissingen nemen? Het menselijk verstand kan verschralen zonder dat we er erg in hebben, kan verschrompelen. En beslissingen nemen voor een hele bevolking, daarvoor moet je brein toch tiptop in orde zijn?! Moet dat nooit eens gecheckt worden bij alle gezagdragers die verantwoordelijk zijn voor hun volk? Het is zo vlug gebeurd, een kortsluiting in de hersenen...
Ik kom even terug op de moskee in Beringen die VTM de toegang verbood om er opnames te maken. Terwijl diezelfde moskee gesubsidieerd wordt door Vlaams belastinggeld... Er klopt hier iets niet!
Dat zegt Jos Van Der Hoeven, topman van de christelijke onderwijsvakbond COC. Hij vraagt zich af of kleine klassen in het secundair onderwijs nog wel te verantwoorden zijn. De wildgroei aan studierichtingen heeft als gevolg dat er aan kleine groepjes les gegeven wordt, er moeten minimumnormen komen voor het aantal leerlingen per klas, zegt hij, waarmee hij de autonomie van de scholen om hun middelen te besteden in vraag stelt. Daarmee raakt hij aan de vrijheid van onderwijs die grondwettelijk vastgelegd is.
Voilà, dit bericht is alweer één van de signalen in de richting van pleidooi voor grotere klassen, meer en meer leerlingen moeten in 1 klas. Dat is de trend tegenwoordig. Helemaal tegengesteld aan het streven van de jaren 70 en 80 toen individueel onderwijs betracht werd, toen de aandacht ging naar 'het individu' in de klas.
De tijd is nu aangebroken om met alle mogelijke middelen en verklaringen voor de dag te komen, zolang het maar niet gaat over het onbeheerste seksgedrag in de allochtone bedden en over het niet in te tomen beest dat in de moslim naar boven komt van zodra zijn moslima al haar textiel netjes op haar nachtkastje gestapeld heeft. Van studies wordt nu verwacht dat ze uitleggen waarom klassen te klein zijn, als ze maar zwijgen over de wildgroei in de uitheemse huishoudens.
"Wildgroei aan studierichtingen? Kleine klassen niet te verantwoorden"?... Ik denk dat Jos Van Der Hoeven nooit de tijd gekend heeft toen men streefde naar individu-gericht onderwijs en individuele aanpak... onderwijsvernieuwing waarbij het individu centraal stond, kleine groepjes dus, en ook kleinere klasjes.
"Wildgroei aan studierichtingen"?... Als oorzaak van het lesgeven aan kleine groepjes?... Het schoentje knelt ergens anders, op een gevoelig plekje waarover niet luidop gesproken mag worden. Het probleem is dat er teveel leerlingen zijn, teveel leerlingen om onder te brengen in te kleine ruimtes. Ruimtes die altijd al voldoende waren in een tijd van verantwoorde gezinsplanning, toen onze maatschappij nog stabiel en de toekomst te voorspellen was, ruimtes die nu onverwacht te klein en te eng geworden zijn voor de massale toestroom van verse leerlingen, hun aantallen zijn niet meer bij te benen, vanwaar komen ze eigenlijk? Nee, nee, niet uit de lucht, wél van een ongebreidelde voortplantingsdrift van onze nieuwe medemensen. Vroeger ongekend, onbestaand, ongeweten. Schoolgebouwen werden vroeger op maat gemaakt van de te verwachten populatie, dat kon perfect, dat kwam altijd uit. Nu is niets meer te plannen, niets meer te voorzien, niets meer te voorspellen... Plotseling zijn er scholen met plaatstekort, anderen moeten kinderen bijeen zetten, veel te dicht bijeen, misschien wel een opeenstapeling in de hoogte?... Waar gaat het heen?... Ik ben benieuwd hoe ze het Capaciteitsprobleem gaan aanpakken als de centjes op zijn?... Ze kunnen toch niet éindeloos scholen bijbouwen?!... Of ze moesten onbeschaamd alle rusthuizen gaan inpalmen? Of alle kerken? Of voetbalcantines? Of leegstaande huizen?...
Hamont, een rustig dorpje bovenaan in Limburg. Het dorpspleintje kende geen afgebakende parkeerplaatsen, geen parkeerautomaten, geen parkeerschijven nodig, geen verkeersdrempels, geen regeltjes, niets, en toch bolde de hele samenleving daar als vanzelf. De dorpelingen keken wel even verwonderd naar enkele zeldzame hoofddoekgevallen, als bezienswaardigheden, als vergissingen van de natuur, als uitlopers van een of ander mensenras, als verschoppelingen van de maatschappij... De verwondering van de dorpelingen was kortstondig en daarna ging iedereen weer zijn eigen weg.
Het dorpspleintje telde wel vier verschillende banken, en zelfs twee apothekers. Een opticien, een kapper en een bakker verdienden er ook hun brood. En natuurlijk was er de kerk en zijn kerktoren waaronder heel wat meningsverschillen en andere onenigheden opgelost werden. En na de misviering waren er maar twee stappen nodig naar taverne 'Forum', het centrale pronkstuk van het hele marktplein.
Jarenlang, dag in dag uit, kwam er een groepje asielzoekers genieten van een kopje koffie in 'Forum', waar cafébazin Nicole even haar voorhoofd fronste wanneer de vreemde mannen binnenkwamen. Maar voor de rest bediende ze hen even keurig als de trouwe klanten aan de toog en aan de tafeltjes. Het was de tijd dat een tas koffie 45 frank kostte, en een Westmalletripel 65 frank.
De klanten van taverne Forum luisterden met verbazing naar het vreemde taaltje van de mannen, iets Oost-Europeesachtigs of zo. Verbazing omdat ze in hun vertrouwde omgeving geen 'indringers' gewend waren... Bij het binnenkomen gingen de vreemde mannen regelrecht naar een tafeltje in de hoek, zonder iemand te groeten. Ze gedroegen zich opvallend, maar niet luidruchtig, en waren altijd druk bezig met uitvoerige telefoongesprekken. Atijd een gsm tegen hun oor, alsof ze zo geboren waren. Een louche aangelegenheid! Zeker wanneer ze buiten op het marktplein aan het onderhandelen waren met chauffeurs van Franse auto's, je kon niet naast de opzichtige Franse nummerplaten kijken. En wanneer ze daarmee klaar waren, nog even een gsm-pje naar wie weet, en dan in een slentergangetje naar hun volgende bestemming. Zo ging dat haast elke dag. Activiteiten die tijd én geld kostten, een doorsnee werkman zou dit niet kunnen betalen, en ook niet de tijd voor hebben...
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd wat nu precies de bedoeling was van de ADHD-medicatie 'rilatine'. Om als gedrogeerde beter te kunnen presteren op school? Leerpilletjes slikken om rustiger en aandachtiger te kunnen studeren?... Hoe kwam het dan dat de rapportcijfers van ADHD'ertjes nooit verbeterden? En waarom verbeterden hun prestaties in de klas nooit?
Een onderzoek naar het verband tussen rilatinegebruik en schoolprestaties is mij niet bekend, maar ik hoef me enkel te baseren op de leerlingen met het zogezegde ADHD die ik in diverse scholen opvolgde, om te kunnen besluiten dat hun schoolse vorderingen niét verbeterden door rilatinegebruik. Studiehouding en gedrag verbeterden wel, en ouders en leerkrachten mochten even op adem komen, ze hoefden ook niet meteen een opvoedingsstrategietje te bedenken om aandachts- en concentratiestoornissen aan te pakken. De opvoeders gingen dus vrijuit.
In het lyceum hanteerde de directeur een lijstje van probleemleerlingen om te bespreken tijdens de vergaderingen. Op dat lijstje stonden ook de namen van rilatinegebruikertjes die hardnekkig op dat lijstje bleven staan, ze waren er niet weg te slaan, niet zozeer omwille van gedragsproblemen, maar wel door onvoldoende leerprestaties.
ADHD heeft niet altijd bestaan. Op een mooie ochtend werd ik wakker en het was er. Uit het niets. Ineens. Onverwachts. Aanvankelijk meende ik iets gemist te hebben, voelde me schuldig om mijn onwetendheid over het ADHD-fenomeen en de daarbij horende rilatinemedicatie. Maar ik had echt niets gemist, aan mijn bijscholing mankeerde er niets. Achteraf bleek dat ADHD werd uitgevonden als nieuwe 'ziekte' om die te kunnen linken aan de rilatinepil. In de jaren 90 heb ik ADHD een rage zien worden, ik heb ADHD zien hypen, ik heb de verering van de rilatinepil euforische vormen zien aannemen. Rilatine kwam op mij over als een legale drug voor hyperactieve en onaandachtige leerlingen. En in mijn opleiding bracht de professor rilatine in verband met psychische stoornissen!
CLB'ers, als uitgehongerde en op sensatie beluste aasgieren, wierpen zich gretig op het ADHD-probleem in de scholen. Ze hielden informele gesprekjes met ouders en leerkrachten, deden willekeurige observaties en vaststellingen, lichtzinnig en amateuristisch, om uiteindelijk argeloze moedertjes naar de huisarts te verwijzen om de wonderpil 'rilatine' te halen. Ik heb het eerder al eens gehad over 'het nattevingerwerk van CLB'ers' (5.9.14) die er in slaagden om ADHD-diagnoses uit hun duim te zuigen, zoals kaartlegsters en paragnosten ook tewerk gaan, of zoals louche zigeunermadammen in kermiskraampjes zitten te turen in glazen bollen of andere schemerige toestanden...
Apotheker Haesbrouck: "ADHD is een verzonnen aandoening waarvoor geen neurologische diagnosecriteria bestaan. Een verzonnen ziekte, omdat een ziekte voorgewend moest worden om een toxicomanie te mogen instellen. Verzonnen om van rilatine als psychoticum een kaskraker te maken. In rilatine zit de chemische stof methylfedinaat die onder de opiumwetgeving valt, daarom is rilatine schadelijk, het verwoest zenuwstelsels van kinderen, het doet controleverlies over het gedrag ontstaan, agressief gedrag dat dan weer bijgestuurd moet worden door antipsychotica, En door deze winstgevende bipolariteit zwijgt de medische wetenschap over het werkingsmechanisme van rilatine."
Oké Jos, ik zal eens iets proberen te vertellen over een verontrustende tendens van de laatste jaren in de Vlaamse onderwijswereld, en in het bijzonder in het kleuteronderwijs. Het 'kabbelende gangetje' in Limburg, vergeet het maar, kleutertjes blijven uit alle hoeken en omstreken tevoorschijn komen, alsof ze in de lucht hangen, klaar om met z'n allen naar beneden te nevelen en zich te verspreiden als iets ongrijpbaars, een niet te controleren natuurfenomeen zoals we nooit voorheen kenden. We kenden alleen maar een georganiseerde uitgestippelde samenleving met gezinsplanning en geboortebeperking. Die zekerheden zijn verdwenen om plaats te maken voor een chaotische en onoverzichtelijke wildgroei aan verse medeburgertjes.
Elk jaar worden er alarmerende stijgingen vastgesteld van het aantal scholieren. Een wereldvreemde vriendin begreep me niet: "Iedereen heeft toch maar 1 of 2 kindjes?"... De uit de hand lopende aantallen zijn niet meer bij te benen zijn, de curven stijgen tot hoog in de lucht en nog verder tot in het heelal. De onderwijswereld kan de overproductie van kindjes van onze productieve medemensen niet meer aan. In de landbouwsector zouden ze er korte metten mee maken met het teveel aan producten...
Capaciteitsproblemen in de scholen! Nog een geluk dat het aantal spijbelende kleuters stijgt, en het aantal niet-ingeschrevenen eveneens. Stel nu eens dat ALLE kleuters naar school zouden komen, dan barsten alle Vlaamse kleuterklassen uit hun voegen. Op zolderkamers en in kelders moet onderkomen gezocht worden, op daken en in regengoten, in kolenhokjes, in berghokken, op straten en pleinen, in tenten en barakken, in containers en garageboxen... en toch zal er nooit, NOOIT, ruimte genoeg zijn, ook niet om te ademen, als die tendens van wildgroei zich voortzet.
1 op 4 Limburgers is van vreemde afkomst. In Brussel en grote steden ligt dat aantal natuurlijk hoger, en landelijke gebieden tellen wellicht iets minder vreemde afkomstigen. Recent las ik dat "1 0p 7 Belgen van vreemde afkomst is" en dat het aantal vreemdelingen in ons land is blijven stijgen sinds 2002. "Blijven stijgen"?... Vroeger verklaarde de overheid in een schrijven aan scholen en aan hulpverleners dat wij met een vooroordeel geplaagd zitten als we denken dat er meer en meer buitenlanders hier binnenkomen... Om ons te plagen, om ons te susen, om ons te misleiden... om ons wijs te maken dat we oerdom zijn als we denken dat er meer vreemdelingen hier gaan aanstranden!...
Uit cijfers van Leerlingentellingen van 2012, 2013 en 2014 blijkt dat het leeuwenaandeel van alle kleuters in het Brussels gewest woont, dat de niet-westerse kleuters talrijker zijn dan de westerlingen, en dat de anderstalige kleuters talrijker zijn dan de Nederlandstaligen. Er is niet alleen een stijging van kleuters met een vreemde culturele achtergrond en anderstaligheid, maar tevens een dáling van westers gecultureerden en Nederlandstaligen... De kloof wordt dus steeds groter: meer concentraties in Brussel en grote steden, meer niet-westerse invloeden, meer anderstaligheid.
Er breken slechte tijden aan voor heterofielen! Zij zullen in de verdrukking geraken en in de vernieling ook nog. Gediscrimineerd en verguisd zullen ze worden... Een gezonde normale seksuele voorkeur telt niet meer mee, het is te alledaags. Extremiteiten en perverse voorkeuren moeten het zijn, die komen op tv. Hoe onnatuurlijker, hoe liever...
Het onderwijstijdschrift Klasse wil de stereotiepe hetero-norm in de schoolomgeving aanpakken. Het taboe rond homoseksulaiteit en transgenders moet doorbroken worden, zeggen ze, omdat transgender- en holebi-jongeren zich beter voelen als er in de school informatie aanwezig is over hun geaardheid...
Dat was het berichtje dat ik onlangs in de krant las, over complexe gendertoestanden, een lesje over: "Hoe breng ik jonge kinderen in de war?". Ik wist meteen dat ze zich lieten inspireren door een vroegere actie van Pascal Smet die de "seksuele geaardheid bespreekbaar wilde maken in school", om discriminatie wegens seksuele geaardheid te bestrijden.
Homo's, lesbiennes, biseksuelen, transgenders, transseksuelen, en nog zoveel andere seksueel geperverteerden... het moet allemaal kunnen, het moet allemaal bespreekbaar worden. Allemaal moeten ze uit de kast komen... En dan vraag ik me af, hoe zijn ze d'r in geraakt? Waarom zijn ze d'r zolang in blijven zitten? En waarom willen ze nu met luid tromgeroffel en klaroengeschal er allen samen naar buiten stormen, uit die kast... Om wat te doen? Om hun 'anders-zijn' te delen met jan-en-alleman? Zonder discretie?
De reclame rond de eindeloze variëteiten tussen 'jongen' en 'meisje' doet de heterofiel wankelen op zijn voetstuk. De heterofiel vraagt zich af of hij nog wel normaal is. Hetero's komen niet meer aan bod. Op televisie lijkt het of iedereen op zijn eigen geslacht valt, in bed duikt met seksegenoten, rollebolt met alles wat tot het eigen geslacht hoort...
Pascal Smet: "Homo zijn is geen keuze, het is wat je bent."... Ik protesteer. Voor homoseksualiteit kan je wél kiezen. Als hetero geboren, is het mogelijk om je daarna als 'selfmade-homo' te manifesteren gedurende je hele leven. Dat is mogelijk, en het homo-zijn is dan een bewuste keuze, en dus is homo dan niét wat je echt bent... Selfmade-homo's bestaan echt!
Wouter Van Bellingen, directeur Minderhedenforum: "In vijf jaar tijd is het aantal Vlamingen dat mensen met een migratieachtergrond niet vertrouwt gestegen van 28 naar 40%. Een gevaarlijke tendens."
Zeg eens Wouter, er moet toch een reden zijn voor dat wantrouwen?!
Het spijbelprobleem is weer eens actueel. Onderwijsminister Hilde Crevits wordt geconfronteerd met een erfenis van alle vorige onderwijs ministers en in het bijzonder van Pascal Smet die met roze brillen en zondagse handschoenen het probleem aanpakte.
Men zoekt nu naar oorzaken van de stijging van problematische afwezigheden.
Ik zal het allemaal nog eens opnieuw vertellen.
Laks spijbelbeleid
Pascal Smet stuurde in 2013 meer dan 10.000 (!) waarschuwingsbrieven naar ouders van hardnekkige spijbelaars. En in 2014 herhaalde hij hetzelfde scenario. Hij tikte de ouders persoonlijk op de vingers door hen te wijzen op het slechte schoolgedrag en dreigde met een intrekking van de studietoelage.
Ik denk niet dat ouders van spijbelaars geschrokken zijn van de waarschuwingsbrieven van de minister. Als ze durven toelaten dat hun kinderen overal rondhangen behalve in het klaslokaal, dan zijn ze wel erger gewend. Een waarschuwingsbrief schampt af op hen.
Spijbelpopulatie
Uit ervaring weet ik dat de spijbelpopulatie oververtegenwoordigd is door allochtonen, maar hierover wordt steeds gezwegen, alsof onze eigen Vlaamse kinderen massaal spijbelen, alsof alles wat spijbelt blank en Vlaams is. Media verzwijgen bewust de etnische afkomst van spijbelaars. Daarom zal ik nu eens uitdrukkelijk herhalen dat onwettige afwezigheden in hoofdzaak een allochtonenprobleem is. Het is bekend dat ze een eigen geweten hebben, gekneed door een andere cultuur en andere opvattingen over 'samen-leven'. Maar volgens ónze normen missen ze plichtsbewustzijn, hebben ze onvoldoende respect voor onze regels en voorschriften. Ouders van spijbelaars minachten het onderwijs, minachten de inspanningen van leerkrachten, zien niet in dat onderwijs de voorbereiding is op een succesvol volwassen leven.
Als Vlaamse ouders hun kinderen een paar dagen van school houden om vroeger op vakantie te kunnen vertrekken, haalt dat krantenkoppen en uitvoerige nieuwsitems, plus een interview met de onderwijsminister. In geuren en kleuren herhaalt zich het verslag over 'de spijbelende Vlaming'. 'Eigen volk eerst' in de nieuwsberichten, maar dan alleen om het in een negatief daglicht te stellen. Het chronisch spijbelen van onze vreemde maatschappijgenoten blijft echter onopvallend en wordt het liefst ver weggestopt achter 'aanpassingsmoeilijkheden' of 'mislukte integratiepogingen', en nog zowat van die slappe excuusjes om vreemdelingen te verdedigen en hun fout gedrag goed te praten. En liefst ook nog om ons te wijzen op ons gebrek aan verdraagzaamheid.
Aanpak spijbelproblematiek
Ik heb gezien hoe er een mouw gepast werd aan chronisch spijbelgedrag. Scholen en CLB's waren daar erg bedreven in, in het camoufleren van onwettige afwezigheden. Ook nu zullen ze zoals vroeger wel alles uit de kast halen om te verhinderen dat er financiële schade geleden zal worden. Zeker omdat er zoveel allochtone gezinnen bij betrokken zijn.
Waarschuwen, dreigen, tolerante gesprekjes... het haalt allemaal niets uit, die zachte aanpak. Het spijbelprobleem verankert zich in eindeloze gesprekken en waarschuwingen, in dreigementen die nooit uitgevoerd worden... Wanneer komen er eens eindelijke harde straffen, nietsontzienende sancties, wanneer krijgen we een onderwijsminister met haar op de tanden, die niet schriftelijk communiceert met ouders maar onmiddellijk ingrijpt, harteloos en meedogenloos, met een aanpak die vruchten afwerpt?!
De spijbelproblematiek zal in de toekomst escaleren en gigantische vormen aannemen. Excessen bij onze nieuwe medemensen zijn er niet alleen op gebied van spijbelen, hun hele leefpatroon is doordrenkt van afwijkende gewoonten en rariteiten waarvan wij vinden dat ze niet passen bij ons en onze cultuur.
Ik stel voor dat de schoolplicht onverbiddelijk gekoppeld wordt aan kindergeld, leeflonen, studietoelagen en alle andere financiële voordelen, hun portemonnee is de zwakke plek van allochtone ouders. Schoolbezoek moet genadeloos en krachtdadig afgedwongen worden!
Spijbelbegeleiding
Ik heb vroeger geen enkel spijbelactieplan weten werken, simpel omdat de klemtoon lag op 'begeleiding', en niet op 'straffen'. Alle begeleidingsmaatregelen waren veel te vriendelijk, veel te voorzichtig, veel te braaf. Het woord 'begeleiding' wijst zelf al op een zachte aanpak van de overtreders die alleen maar naar school komen als ze zin hebben, of als er op straat niets te beleven valt. Hoe komt het toch dat dit nonchalante en gewetenloze plichtsbesef eigen is aan allochtonen? Hoort het bij hun cultuur of bij hun verwrongen denkpatroon, of worden ze zo geboren, als potentiële delinquenten met afwijkend gedrag? Het is een werkelijkheid waar niet naast gekeken kan worden: met de komst van migrantenleerlingen nam de spijbelproblematiek reusachtige vormen aan. 'Zomaar niet naar school komen', een fenomeen dat ongekend was toen onze Vlaamse scholen nog egaal roomblank gekleurd waren.
Vriendelijke gesprekjes met hardnekkige spijbelaars en hun ouders, zeuren over onwettige afwezigheden... het diende allemaal als dekmantel om spijbelaars te beschermen tegen gerechtelijke stappen, tegen inhouding van kindergeld, tegen ontzegging van studietoelagen, tegen het verdacht maken van ouders. Spijbelaars die zich lieten 'begeleiden' waren beschermd tegen eventuele harde sancties van buitenaf, ze waren onschendbaar, men kon hen niks maken. En ondertussen bleven hun afwezigheden zich opstapelen...
Vroeger heeft Lieve leren lezen en schrijven bij zuster Brigitte. Dat was in een nonnenschool waar het Maria-grotje centraal stond op de speelplaats en waar weeskindjes liefdevol opgevangen werden in het klooster, het nonnenklooster was hun thuis.
Mijn eerste leesboekje heb ik verslonden en verteerd. Een hele wereld ging voor me open, een wereld van letters, woorden, zinnen en teksten. De allereerste bladzijde ken ik nu nog altijd van buiten, zólang heb ik ernaar gestaard, urenlang, van pure bewondering voor die eerste woordjes, de oerwoorden. Lieve was toen zes jaar.
Op die eerste bladzijde van het leesboekje stonden de woorden : "jas-get-lip-ton-put-raap-veer-wiel-zool-muur-vijf", en elk woordje werd geïllustreerd door een ouderwets prentje. Natuurlijk niet zo gesofisticeerd als in de hedendaagse didactiek, maar het oude boekje met zijn eerste woordjes maakte toen een beklijvende indruk op me, als beginnend lezertje. Het was de tijd van het belangrijke vak 'Schoonschrift', en van de Lei en de Griffel en de Spons.
Zuster Brigitte had het niet begrepen op mij, en dat vijandige gevoel was er wederzijds. Zij stuurde me naar de allerlaatste bank bij de deur. En daar begon ik nonnen te zien als een kruising tussen engelen en vreemde ingepakte wezens zonder borsten, die nooit naar het toilet moesten. Als wezens die in het kolenhok betrapt werden met den kolenboer. Goestinkjes komen altijd naar boven, ook bij nonnetjes.
In de 'bewaarschool' was er de rondborstige juffrouw Bollen, ongehuwd - dat moest toen zo - en dan krijgt een 6-jarige plotsklaps in het eerste studiejaar te maken met een wezen dat helemaal verpakt en vermomd is...
Mijn volgende studiejaren hebben veel goedgemaakt. Lieve mocht verhuizen naar de voorste rijen in de klas en haar rapportcijfers maakten een buiteling naar omhoog. En de liefde voor de Nederlands taal is sindsdien alleen maar sterker geworden!...
Een echtpaar was boodschappen aan het doen en de hele stad was vol met winkelende mensen.
Lopend door het winkelcentrum en kijkend naar de etalages blikte de vrouwineens verwonderd opzij om te ontdekken, dat ze haar man nergens meer zag.
Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad.
Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken. Toen ze het gevonden had, belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was.
Haar man antwoordde kalm: "Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nogwaar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen. Maar ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen".
De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilenen terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze: "Ja, diejuwelierszaak herinner ik me zeker nog".
Ik zal toch eens mijn brievenbus moeten ledigen, dacht ik zonet. En zoals elke maandag lag er het reclameblaadje van den Aldi erin, plus nog een onopvallend pamfletje over de Nationale Actiedag Tegen Woninginbraak. "1 dag niet": op 11 december 2014 zal er 1 dag zijn zonder woninginbraken... Alsof inbrekers op die dag gaan thuisblijven.
"... Elke dag vinden er in België meer dan 200 inbraken plaats. Dat moeten we een halt toeroepen. Gezinnen, buren, vrienden, verenigingen, scholen, politie, overheden... samen kunnen we er wat aan doen!... Maak van je huis, straat en wijk een veilige plek. Wat kan jij doen?"... En dan volgen er een aantal tips en adviezen voor de bewoners om ongewenst bezoek te weren.
En ik bleef maar zoeken op het pamfletje, maar nergens kon ik iets bespeuren over: "En zo gaat de overheid de dieven pakken!".
Boosaardige mensen uit het verleden doemen soms op in mijn geheugen, naar aanleiding van een film of een nieuwsberichtje verschijnen ze in mijn gedachten en mijmeringen. Vandaag was het de beurt aan verpleegster L.D., werkzaam in het atheneum van directeur Blauwbaard. Een ideale werkplek, want ze hield van alles wat vreemd en uitheems was.
'Wolven in schaapsvacht', boosaardige etterende kankergezwellen, door en door slechte mensen die zich onschuldig voordoen, ze zijn zeldzaam, de 'EVILS'. En toch dwalen ze rond in ieder milieu en in alle lagen van de bevolking. Ze zijn niet te herkennen, ze zijn vermomd als schapen, en zo kunnen ze hun slag thuishalen. Ze traumatiseren, en dan is het te laat... Wolfsklemmen zouden we op zak moeten hebben!... En het liefst ook nog een blog dat bevrijdt van alle kwaadaardigheid uit het verleden.
Roodkapje liet zich misleiden door de boze wolf die ze in het bos tegenkwam. Omdat de wolf vriendelijk was, praatte Roodkapje onbevreesd met hem, zonder te weten dat het een kwaadaardig beest was. Hans en Grietje lieten zich ook misleiden door de gemene toverheks die zich voordeed als een vriendelijk oud vrouwtje. De kinderen mochten smullen van het peperkoekenhuisje zoveel ze wilden, en daarna kregen ze een warm bedje. Toén voerde de toverheks haar snode plannen uit... Sprookjes lopen goed af, maar in het echt is er altijd een dramatisch einde.
Terug naar verpleegster L.D. Zij was een vriendinnetje van Horbert. Samen verzonnen ze valstrikken om collega's in de fout te laten gaan. L.D. spande haar netten door zich in te leven in haar slachtoffer, door zich op gelijke golflengte af te stellen. Ze stelde zich sociaal voelend op, was bereid tot hulpverlening, toverde tranen van medeleven in haar ogen, en toen kreeg ze vrije toegang tot het gevoelsleven van haar 'slachtoffer' dat overging tot bekentenissen, dat zich geheimen en intimiteiten liet ontfutselen...
Koreaanse wetenschappers onderzochten het verband tussen de lengte van de vingers en de grootte van de penis. De wijs- en ringvinger van de rechterhand werden gemeten langs de kant van de handpalm met een speciaal meetinstrument dat tot op 0,01 mm juist meet. De 'proefkonijnen' moesten onder narcose gebracht worden, zodat hun lid uitgerekt kon worden. Om alle subjectiviteit uit te sluiten was er één apart team om de vingers te meten en één om de penis te meten.
De onderzoekers ontdekten dat de verhouding tussen de twee vingers een betrouwbare indicatie gaf over de lengte van de gestrekte penis. Mannen met een kleine vingerverhouding maakten meer kans op een langere penis. Met andere woorden: hoe dichter de lengte van ring- en wijsvinger bij elkaar komen, hoe groter de penis. De lichaamslengte van de man en zijn vingerlengtes doen er niet toe, wél de verhouding tussen de twee vingers.
Het wetenschapsteam maakte een link naar een ander onderzoek over de verhouding tussen lichaamslengte en de aanwezigheid van testosteron in het embryo. Veel testosteron leidt meestal tot lange mensen. En nu weten we dus dat het ook "verantwoordelijk is voor zowel de lagere vingerlengteverhouding als de hogere penislengte".
Lieve heeft haar ring- en wijsvinger gemeten, maar met die uitslag kan ze niets aanvangen...
Vandaag over 'Kopvodden' en de bedreiging van de islam voor onze samenleving: http://blog.seniorennet.be/rechts. "... En: "Er zijn nog zekerheden in het leven: de islam zal onze cultuur blijven tarten en onze samenleving voortdurend op de proef stellen..." (Vlaams Belang).
Minister Crevits stelde een brief op naar aanleiding van het arrest van de Raad van State over religieuze symbolen op school. Ze zei dat het verbod op levensbeschouwelijke kentekens tot de autonomie van de onderwijsinstellingen behoort en dat ze er zich niet mee ging moeien... Oei!
"De omzendbrief van Hilde Crevits over religieuze kentekens kan een einde maken aan de discriminatie van moslimmeisjes of leerlingen uit andere gemeenschappen". Dat is het antwoord van het Minderhedenforum op de brief die de Vlaamse minister van Onderwijs aangekondigde over het arrest van de Raad van State over religieuze symbolen op school. Wouter Van Bellingen, directeur Minderhedenforum, is een rasechte neger, terwijl zijn naam vertrouwd-Vlaams klinkt. Oppassen geblazen dus met wolven in schaapsvacht. Zijn betoog vervolgt: "Wordt de hoofddoek niet uit de school geweerd, dan erkent de minister interculturaliteit als een gegeven en niet langer als een probleem. Het is een goede stap in de richting naar respect voor alle gemeenschappen in ons land."
Het woord 'Respect' is gevallen. En daarmee wil ik graag nog eens mijn gedacht zeggen over moslimmeisjes die zich op school willen doen gelden, zich willen manifesteren om zich bewust te onderscheiden van hun Vlaamse klasgenootjes. Zij tonen met hun vreemde klederdracht niet het minste respect voor de school die hen liefdevol opgevangen heeft, zij tonen geen respect voor hun leerkrachten en medeleerlingen, met hun andersgeaarde klederdracht.
Graag zou ik 'de hoofddoek als religieus symbool' willen ontzenuwen. Een hoofddoek als een kledingstuk van een vreemde bevolkingsgroep, van andersgecultureerden. En als we dan nog eens kunnen aantonen dat de islam als godsdienst niets voorstelt, en eerder een politieke beweging is met een pathologisch karakter, dan stort de mythe van de hoofddoek als religieus symbool als een kaartenhuisje in elkaar.
Een hoofddoek IS helemaal geen symbool, en heeft nog minder iets met religie te maken. Het is een ordinair exotisch kledingstuk dat verheven wordt tot Symbool... Symbool waarvan? Van de islam? Het is een uitvinding om de islam te promoten in de westerse samenleving. Het is een verzinsel om het gebrek aan integratiebereidheid te verdoezelen... Waar is de tijd dat er zo gehamerd werd op integratie van moslims, van allochtonen? Waar zijn de miljoenen en miljarden naartoe die in geldverslindende integratieprojecten gepompt werden?! Ja, waar is dat fortuin naartoe? Het moet tochérgens gebleven zijn?!
We zullen het decennialange gekrakeel over 'de hoofddoek' nooit winnen. In het begin toen er hier slechts een paar moslims rondliepen had men de eerste ziektesymptomen krachtdadig moeten bestrijden. Dat is niet gebeurd. Islamonderwijs en moslimpjes werden gekoesterd. Nu is het te laat. Het is een epidemie geworden en onze egotrippende politici zie ik niet in staat om hun verzoenende islamomhelzing vaarwel te zeggen.
Een Arabisch jongetje vraagt aan zijn vader: “Waarom heb je zo’n gekke hoed?" Z’n vader zegt, ” Hoezo?, het is een 'chechia'’en die beschermt mijn hoofd tegen de zon in de woestijn.”
"En wat is dat voor een rare jurk die je draagt?" vraagt de jongen.
Vader zegt “Dat is een 'djbellah' want in de woestijn is het erg heet en die houdt ons lijf koel."
De zoon vraagt, "En hoe zit het met die lelijke schoenen aan je voeten?
Zijn vader antwoordt, "Dat zijn mijn 'babouches", die mijn voeten beschermen tegen het hete woestijnzand.”
"Nou Pap, vertel mij dan eens," vult de jongen aan."Ja mijn zoon?"
"Waarom draag je dan al die rotzooi, terwijl je al jaren in Antwerpen woont?"
Henriette Smulders, bijgenaamd Jetje, was bediende in het PMS-centrum van de jaren 70, onder het regime van de Oude Baas. Het PMS-centrum was gevestigd in een deftig herenhuis op de Luikersteenweg in Hasselt. Dat was toen tegenover de Touring Wegenhulp.
Jetje had haar kantoor vlakbij de hoofdingang van het statige gebouw. Zij zat er altijd, alsof ze nooit van haar stoel opstond om te gaan slapen of te eten. 's Morgens groette ze iedereen, en 's avonds wuifde ze iedereen uit. Haar deur stond altijd open en niemand kon ongezien passeren. Altijd had ze alles gezien. Vooral de laatkomers en vroegvertrekkers hield ze in de gaten. Toch was ze altijd vriendelijk voor iedereen, altijd glimlachte ze... Een wolf in schaapsvacht kan dat ook.
Jetje ontving graag mijn collega's in haar kotje. Haar bureau was als een biechtstoel. Daar werden pikante geheimen uitgewisseld die vervolgens doorverteld werden aan de volgende bezoekers of aan andere nieuwsgierigen, zonder respect voor iemands persoonlijke leven.
Nicole G. was een vaste klant in de biechtstoel van Jetje. Beiden wisselden delicate gegevens uit over collega's, schooldirecties, leerkrachten... Iedereen is er al over de tong gegaan. Op een fluistertoon deden ze hun verhalen over vertrouwelijke aangelegenheden uit iemands persoonlijke leven. Toevallige voorbijgangers zagen door de deuropening een kwaadaardig duo dat, gedreven door afgunst en nijd, slachtoffers door het slijk sleurde. De roddelcampagnes eindigden toen het oude gebouw gerenoveerd werd. Jetje verdween, Nicole verdween, het roddelkotje verdween. En zo werd een pijnlijk hoofdstuk afgesloten uit het vroegere PMS-gebeuren.
Deze onzin werd uitgekraamd door een soort student die voor zijn eindwerk (2004) gemakshalve ging snuffelen in een oude publicatie van minister Lenssens (1992) waaruit hij niet alleen zijn inspiratie putte, maar ook klakkeloos hele volzinnen en halve waarheden plagieerde, inclusief leugens, verzinsels en tegenstrijdigheden, die overal in het boekje verdoken zaten.
Onze Meneer de Plagieerder hield van indoctrinerende linkse schrijfsels, en daarom was zijn voorbeeld het oude bundeltje waarin 'de autochtoon' brutaal beschuldigd werd van het koesteren van vooroordelen over migranten. Paula D'Hondt heeft er nog aan meegewerkt, onder leiding van het Centrum Etnische Minderheden en Centrum Onthaal Migranten. Het bundeltje werd in alle scholen verspreid en de hele onderwijswereld keek toen beschaamd naar beneden. Gehersenspoeld als ze waren door een agressief drukwerkje dat de werkelijkheid over migranten verdraaide, dat spotte met de autochtoon en zijn waardevolle eigenheden, dat goochelde met indrukwekkende cijfers om krampachtig te kunnen aantonen dat WIJ fout denken, en dat ZIJ (de migranten) de arme sloebers zijn die niet de erkenning krijgen die ze verdienen. Tot ver achter de hemelpoorten werden migranten de hemel in geprezen.
Ondertussen had staatssecretaris Vic Anciaux ook zijn 'Vooroordelenbrochure' uitgebracht (1995). En een aantal advocatenkantoren eveneens in hun '10 vooroordelen over migratie' (2012). Verspreid over de laatste 20 jaren hebben dus een aantal van onze eigen mensen giftige info verspreid over zogezegde vooroordelen. Niemand protesteerde toen. Ik denk dat het in deze tijd niet meer zou lukken om 'de migrant' te verheerlijken ten koste van de autochtoon...
Net toen we met z'n allen bekomen waren van het trauma van 1992, begon onze na-apende plagieerder opnieuw te peuteren in de oude wonde. Hij herhaalde ongegeneerd al onze vooroordelen over migranten. Toch kwam hij ergens origineel uit de hoek, toen hij beweerde dat migratie een zegen voor ons is. "Migratie is goed voor u"!
En dan volgt er een hele uiteenzetting waarbij de plagieerder op de sentimentele toer gaat... Migranten zijn te beklagen omdat ze het vuile werk moeten opknappen dat de autochtonen niet willen doen... dat ze heus ons werk niet willen afpakken, en dat ze zéker niet willen profiteren van 'den dop'... de komst van migranten is een stimulans voor onze economie, want zij doen onze economie heropleven, de werkloosheidscijfers gaan er rooskleuriger uitzien, en het loonniveau zal stijgen... jonge migranten helpen mee aan de verzekering van onze pensioenen... blabla... En de autochtoon moet gelukkig zijn met al die meevallers, dankzij de komst van migranten, dat werd er ook nog bijgezegd. Ja, en ook nog dat de islam een verdraagzame godsdienst is, dat een vrouw bij de moslims niet ondergeschikt is, dat er geen buitenlanders meer bijkomen, dat ze niet kweken als konijnen, dat ze niet de criminaliteit doen toenemen, dat migrantenjongeren de buurten niet onveilig maken, ze willen Nederlands leren en zich aanpassen, we worden niet overspoeld door vluchtelingen.
Het geheel was een zielig pleidooi voor 'de migrant'. De na-aper raakte niet uitgezeverd over de voordelen van migratie, migratie als een gunst en een zegen voor ons, de autochtonen...
Dit soort auteurs werd in het verleden naar voren gehaald om applaus in ontvangst te nemen en gelauwerd te worden. Autochtonen op de laatste rij, migranten op de tribune, in die stijl moest het gebeuren. En wat hebben we ermee bereikt?!...
EN DAN.. komt de paus nu verkondigen dat wij onze harten moeten openstellen voor iedereen die hier zijn geluk komt zoeken?!... Ik zal het voorbeeld geven, ik ga ze één voor één omhelzen, knuffelen en zien hoeveel ik er op mijn zolderkamertje kan bergen. En als ik besmet word met ebola, krijgen ze mijn hele huis.
De lederen zetels op bussen en trams van De Lijn zullen niet veel uithalen. Het temperament van de andersgekleurden met getaande huidskleur, zwart haar en baard zal er niet om afzwakken.
Het parket van Dendermonde is op zoek naar een man die gisteren controleurs van De Lijn bedreigde met een pistool. Het incident gebeurde aan een bushalte in Beveren. Bij de controle van het vervoersbewijs kwam het tot een schermutseling en bedreigde de man de medewerkers van De Lijn met een handvuurwapen en ging vervolgens op de vlucht richting Melsele. De man liep weg en is nog altijd op de vlucht. De controleur raakte niet gewond, maar was erg onder de indruk.
Voilà, ze hebben nog maar pas vernomen dat ze zich in lederen zetels konden nestelen, of ze protesteren al. Nooit content, dat volk. Met welke gedachten zijn die eigenlijk naar hier gekomen? Misschien dachten ze hier wel de echte hemel te vinden, of de zevende hemel? Met een heleboel maagden, zonder zelf te hoeven sterven? Een hemel op aarde voor die rare kwasten!... En dan mogen ze hier ook nog eens de baas spelen en gezagsdragers aanvallen. Ze zeggen toch dat wij een land van anarchisten zijn...
Om terug te komen op die lederen buszetels, zie je ze allemaal al doorzeefd met kogels? Zoals in een rasechte western... De Lijn moet de broeksriem aanhalen, en toch droomt Vlaams minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA) vanlederen bus- en tramzetels. ‘Als het comfort van het openbaar vervoer stijgt, laten misschien meer mensen de auto staan.’ Het voornemen van Weyts blijft behoorlijk vreemd: dure, lederen zetels, net nu hij De Lijn verplicht fors te besparen en de ticketprijzen de hoogte ingaan...
De overproductie van mensen op deze aardbol schept aardig wat problemen. De bevolkingsdruk begint ons parten te spelen. We snappen het nog niet goed, maar het sluipt erin, de innerlijke onrust met zoveel mensen om ons heen. De irritante aanwezigheid van medemensen die hun warme adem in onze nek blazen... dat is de Hel!
Als nu iedereen eens op zijn eigen plekje wilde blijven. De eskimootjes in hun iglootjes, de negertjes in hun hutjes, de indiaantjes in hun indianententjes, de Turkjes bij Erdogan, de Marokkaantjes in Marokko, de Chineesjes op hun rijstveldjes, de jihadstrijdertjes in Syrië, de moslimpjes in hun moskeetjes... is dat nu zó moeilijk om thuis te blijven? Om eigen cultuur dáár te koesteren en niet hier?
Iemand die zich verwijdert van zijn eigen grond, iemand die zijn thuishaven verlaat om elders bezettingen en kolonies te creëren, verwijdert zich van de hiostorische bepaaldheid, en dat mondt uit in ontworteling. Een gevaar waaraan veroveraars van vreemde grond blootgesteld zijn. Het verlies van de samenhang met de aardse oergrond van hun wezen maakt hen getraumatiseerd en ontworteld. Psychische problemen zijn inherent aan het zoeken naar andere oorden dan de eigen geboortestreek, het verloochenen van de eigen vertrouwde omgeving heeft desoriëntatie en psychische dwaling als gevolg. En ook een grotere vatbaarheid voor extremiteiten en gekke ideologieën. Opeenhopingen van mensen zijn broeinesten van psychische epidemieën.
Sardienen en Haringen
Er zijn teveel mensen! We leven als sardientjes in een blik, als harinkjes in een ton. 't Is overal aanschuiven en wachten, bij de bakker, bij slager en kapper, bij dokter en tandarts, bij oogartsen en neurologen. In straten en op stoepen lopen we elkaar ondersteboven, auto's schuiven aan in lange files. Overal lange wachtrijen en lange wachtlijsten. Wachtlijsten en wachtrijen! Lange rijen aan loketten en aan kassa's, als schapen wachten we overal op onze beurt. We hebben het nog niet helemaal in de gaten, al dat wachten en aanschuiven, het hoort gewoon bij ons dagelijks leven. terwijl 'wachten' iets onnatuurlijks is.
Miljoenen illegalen mogen in VS blijven... 70 km ipv 90 km per uur op Vlaamse gewestwegen... Meer opvang asielzoekers... Meer kraambedden nodig... Meer scholen nodig... Meer kinderopvang nodig... Meer arbeidsplaatsen nodig... Meer rusthuizen nodig... Regularisatie van illegalen omdat illegalen uit de lucht blijven vallen... Afremmen van autoverkeer omdat er teveel auto's rondtoeren... Scholen bijbouwen omdat er teveel kinderen geproduceerd worden... Nieuwe asielcentra uitvinden omdat er massa's asielzoekers blijven binnenstromen... Meer 30-zones omdat er meer scholen bijkomen... Meer 50-zones omdat er meer huizen bijkomen... Meer 70-zones omdat... ja, waarom? Omdat alles wat hard rijdt gewoon niet meer kan met al die drukte op een veel te kleine ruimte.
Bevolkingsexplosie
De overbevolking is schuldig aanconflicten over de hele wereld, botsingen en onenigheden alom. Agressors en veroveringszuchtigen, ze raken allen geagiteerd en prikkelbaar. Als opgejaagd wild zoeken ze naar betere en andere oorden. Alleen een wereldoorlog kan nog orde op zaken stellen, kan het wankele wereldgebeuren weer in evenwicht brengen!
Lyceum, schooljaar 1998-1999. In het begin van het schooljaar maakte ik kennis met een eigenaardig Marokkaans gezin. Een niet-alledaags Marokkaans curiosum. Kan geen enkel Vlaams gezin aan tippen.
De vader genoot al van zijn pensioen toen hij amper 31 was. Hij had 2 vrouwen en maakte in een recordtempo 7 kinderen. De oudste dochter Fatima werd ernstig mishandeld door de tiran. De 6 andere kinderen hadden een stiefmoeder, de 2de vrouw was van de machtswellusteling. Een vertrouwelijke bron vertelde me dat de stiefmoeder nóg gevaarlijker zou zijn dan de vader...
't Is goed Lieve, stop met die chaos. Waar ik naartoe wil is het meisje Zaineb E., eentje uit de rij van 7. Via haar vernam ik dat het thuis niet pluis was. Ook de leerkrachten van het lager onderwijs zonden alarmerende signalen uit over de thuissituatie, maar geen details. De oppervlakkige commentaren gingen meestal over: "Zaineb krijgt thuis geen hulp, leert lessen niet, taalarmoede, lui, opmerkingen raken haar niet, krabletsels, schrikreacties, zeer zenuwachtig..."
En dan komt Zaineb in het eerste middelbaar terecht, in de middenschool van directeur Wijsneus. Al vanaf de eerste schooldag viel het meisje door de mand. Sombere vooruitzichten om te slagen in het gewone middelbaar. Toch werd ze voortgesleept en vooruit getrokken om toch maar met haar klasgenootjes mee te kunnen. Ze kreeg ook ontzettend veel tijd en aandacht tijdens klassenraden. Mijn intuïtie zei me dat het allemaal verloren en vergeefse pogingen waren om een onbekwaam en onwillig Marokkaantje er krampachtig bij te willen laten horen. Zo werkt dat ook in onze samenleving.
En dan is er de eerste ouderavond in oktober, vlak voor de herfstvakantie. Directeur Wijsneus durfde de confrontatie met de vader van Zaineb niet aan, en daarom stuurde hij de vader, de oudste zoon en Zaineb naar mij toe. Ai, ai. Onderwerp was: het hoofddoekje van Zaineb. Directeur Wijsneus had zijn personeel al laten weten dat Zaineb gebuisd zou worden indien ze haar hoofddoekje zou blijven dragen. Met zo'n mededeling zou ik ook niet durven afkomen bij een agressieve vader.
De beruchte vader zat dus voor me, bijgestaan door zoon Mohamed en dochter Zaineb, die beiden voor tolk speelden, want vader kende haast geen Nederlands. Ja, om kindjes te maken is er geen inburgeringscursus voor nodig, dat gaat vanzelf... Toen vader op uitdagende wijze een discussie begon over het onderwerp 'hoofddoek', ging ik er niet op in, waarna hij het slachtoffer begon uit te hangen, in de steek gelaten door de blanke racisten. Ja, zo kwam het op mij over... "Waarom wilt ge ons niet helpen?"... Zijn gejammer was alleen maar bedoeld om de toelating tot een hoofddoekje los te krijgen, de zeveraar. Het drong niet tot hem door dat een hoofddoekje verboden was in school. Daarna: "In welke school mag een hoofddoekje dan wél?" En het moest een school in Hasselt zijn, en met de bus te bereiken, én het hoofddoekje zou ook bij turnen mogen opgehouden worden... Ja, wat nog allemaal?
Met een aantal adressen heb ik het Marokkaans gezelschap wandelen gestuurd richting integratiecentrum, dan kan hij daar moeilijk gaan doen, de aansteller!...
Nu zal ik eens iets vertellen over manipulaties en intriges in het onderwijswereldje.
Op 6 juli 1995 vond ik op mijn bureau een dreigend berichtje van PMS-baas Horbert. Ja, die met zijn psychopathische trekjes. Het ging over een leerling van het lyceum van directeur Griezelmans. Griezelmans was een onderkruiperig politiek vriendje van Horbert... Voelt de lezer de problemen al aankomen?
Nu volgt de letterlijke tekst van de nota die Horbert op een kladje schreef en achteloos op mijn bureau neerlegde. Het kladje bewaar ik nu nog zorgvuldig bij al mijn andere relikwieën.
"Lieve... Leerling Anneleen B... Op basis van gegevens van klasleerkracht + multidisciplinair team + gegevens van Roland, inschrijvingsverslag type 8 BLO opmaken, in overleg met Roland."
Ik zal deze intimiderende zever even in gewone mensentaal vertalen voor de lezer. Het kwam er op neer dat ik moest luisteren naar onderwijzer Roland (het holle vat van CLM!) en naar de leerkracht van Anneleen, om daarna blindelings een verslag op te maken voor verwijzing naar BLO voor Anneleen... Wel, wel, wel. Het was goed dat ik op mijn stoel zat.
Het allermooiste moet nog komen. Al een jaar lang was ik intensief bezig met de begeleiding van Anneleen en haar 'opvoeders'. Ja, haar ouders waren steeds onbereikbaar. Haar grootouders en een oom en tante moeiden zich met de opvoeding van Anneleen... Een collectieve familiale aangelegenheid dus. Hallo? Heeft Anneleen geen ouders?!...
Al mijn interventies werden stiekem gevolgd door Roland S., het Holle Vat, enmaatschappelijk werkster Marie-Jeanne B., een gefrustreerd vrouwtje dat verveeld zat met haar ondergeschikte positie. Beiden kopieerden mijn theorieën en conclusies, gesteund door directeur Griezelmans. Ze stalen mijn ideeën! En daarmee gingen ze opscheppen bij Horbert.
Ik kon niets inbrengen om mij te verdedigen, omdat Horbert steeds luisterde naar de hardste roeper, naar het holste vat dat iedereen overschreeuwt en overroept. En zoals altijd: de luidste roeper wordt altijd geloofd!
Wie herinnert er zich nog burgemeester Jean Léonetti van het Franse Antibes die vorig jaar te kampen had met agressieve moslims die zo verwaand waren om het stadje aan te vallen door er hun eigen gebruiken aan op te dringen, een stadje dat eeuwenlang al eigen tradities kende.
Ouders van moslimleerlingenvroegen om varkensvlees te schrappen in de schoolrefters. Burgemeester Jean Léonetti weigerde categoriek, hij maakte korte metten met de islamitische pretenties. Moslims mochten zich niet moeien met de schoolkeuken, zo luidde het. Zijn stadsbestuur stuurde daarom een verklarende brief naar alle moslimouders, opdat moslims zouden begrijpen dat:
-ze zich dienen aan te passen aan Frankrijk, aan zijn gebruiken, zijn tradities, aan zijn levenswijze. Ze hebben toch zélf gekozen om naar Frankrijk te migreren.
-ze zich moeten integreren en beseffen dat ze in Frankrijk wonen.
-zij hun levenswijze moeten aanpassen aan de Fransen, en niet omgekeerd, het zijn de Fransen die hen grootmoedig onthaald hebben.
-de Fransen geen vreemdelingenhaters zijn, dat ze al eerder ontelbare migranten verwelkomd hebben, terwijl het tegengestelde niet waar is: moslims aanvaarden geen vreemdelingen in hun landen.
-de Fransen niet bereid zijn om hun identiteit en cultuur prijs te geven.
-het Franse volk in zijn totaliteit het vreemdelingenbeleid bepaalt, en niet alleen het linkse establishment met Aurélie Filipetti, minister van cultuur en communicatie.
-in Frankrijk met zijn kerstbomen, kerken en religieuze cultuur, de godsdienstbeleving in de privesfeer moet blijven. Daarom heeft het stadsbestuur reden genoeg om iedere toegeving aan de islam en aan de sharia af te wijzen.
-Moslims die zich storen aan het wereldlijke en neutrale karakter van Frankrijk en er zich niet goed voelen, moeten herinnerd worden aan de 57 prachtige moslimlanden die er bestaan. De meeste van die landen zijn onderbewoond en staan met de armen wijd open om in het gastvrije kader van de koran hun geloofsgenoten te verwelkomen.
-Vraag aan de moslims: "Waarom is het beter wonen in Frankrijk dan in de landen waar jullie vandaan komen?" Wel, wij eten varkensvlees, en varkensvlees blijft op het menu van de schoolrefters staan!"
Lieve heeft over dit onderwerp al eerder verteld, maar vandaag had ik er opnieuw zin in omdat het Interfederaal Gelijkekansencentrum (het vroegere CGKR) de inhoud van dit bericht klasseerde bij kettingmails (?!?!). Dat deden ze ook al met het gedicht van Wim De Cock: "Noemt ge mij een racist, mijnheer?".
Leerlingen uit het tweede jaar secundair onderwijs ondervinden weinig uitdaging, plezier en nieuwsgierigheid tijdens het studeren, ze voelen het eerder als een druk. Dat blijkt uit een studie van het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB), enkele grote hogescholen en universiteiten.
CLB's, hogescholen en universiteiten maken een studie over de 'Goesting' bij studenten om te studeren. GOESTING?!... Waarmee zijn ze in 's hemels naam mee bezig?! Het kan niet gekker meer?!
Ik vind dat CLB's, hogescholen, universiteiten, en alle leerkrachters, professoren en lesgevers de studenten eerder moeten wijzen op hun plichten, hun verantwoordelijkheden, de vanzelfsprekendheid van het studeren, van 'GOESTING' mag helemaal geen sprake zijn!
Vroeger stonden we niet stil bij het graag of niet graag instuderen van een vak. We wisten dat het moést en daarom studeerden we. 'Goesting' kwam er niet aan te pas. Dat is pas iets van de laatste tijd. Een luxe probleempje van de verwende jeugd die niet meer tegen een stootje kan, die zich niet meer weerbaar kan opstellen. Als we over 'goesting' beginnen, zijn we bezig met watjes en kwalletjes te maken van onze leerlingen!
Rekening houden met de 'goesting' van jongeren? Dat betekent voor hen tevens om te beginnen nadenken over: "Heb ik wel goesting om te gaan werken? Heb ik wel goesting om te solliciteren? Heb ik wel goesting om aan mijn loopbaan te werken? Heb ik wel goesting om mijn handen uit de mouwen te steken?".
Laat ons zwijgen over 'goesting', anders kweken we een generatie slappe studenten zonder ruggengraat, wiens vooruitzichten op de arbeidsmarkt erg beperkt zullen zijn.
Het Amerikaanse tijdschrift Time houdt jaarlijks een verkiezing om ergerlijke woorden uit de taal te schrappen. Dit jaar roept Time op om het woord 'Feminist' te schrappen uit de taal. Feminisme, feministe... het mag niet meer bestaan?
Voelen mijn lezers het ook? Het langzaam sluipend islamitisch virus dat alles wat westers is wil aantasten. Het zal wel lukken op de duur, er zijn genoeg buigzame westerlingen.
Wat zou de Koran schrijven over 'feminisme? Misschien wel niets, een vrouw is niet veel meer dan een baarinstrument om zoveel mogelijk moslimpjes op de wereld te zetten.
De reputatie van het priesterschap ligt helemaal aan diggelen en is naar de vaantjes. En naar de knoppen ook. Voor altijd bezoedeld en geschandvlekt. Zelfs de paus doet geen moeite meer om de splintertjes weer aaneen te lijmen. De barsten zijn te groot om van het priesterschap nog een waardig sacrament te maken. Het besmeurde imago is niet meer wit te wassen. Geestelijken, kloosterlingen, religieuzen, die hun lusten en driften botvieren bij kinderen, als verdorven geperverteerden, verdienen niet het minste ontzag of aanzien... En dán vraag ik me af of de opname van godsdienstlessen in het lesrooster op school niet één grote dwaling was?...
Ik heb al verteld dat ik vroeger veel kostbare tijd verloren heb in een nonnenschool. In mijn lager onderwijs stond er een maandelijks kerkbezoek op het lesrooster. Om onze zonden te biechten. Dat was niet eenvoudig, want wat is een 'zonde'? De non legde dat wel uit, maar draaide rond de pot. En als kind weet je geen raad met geheimzinnige woorden als 'onkuisheid', 'achterklap', 'begeerte', 'hoogmoed', 'hebzucht', 'gramschap'... Voor mij bleef het bij een stuk of dertig keren ongehoorzaam geweest, of een inktvlek gemorst op mijn schrift, of gebabbeld in de klas. Allemaal dagelijkse zondekes dus, waaraan ik stuk voor stuk plezier beleefde. Alle fijne dingen in ons jonge leventje moesten we opbiechten!
Om de maandelijkse biecht voor te bereiden hield de non een uurtje meditatie in de klas zodat we onze overtredingen van de afgelopen maand konden optellen en erover nadenken, alsof we criminelen waren. Ja, vroeger werd er kostbare tijd verkwist tijdens de lesuren!
De wandeling naar de kerk was ontspannend, en tegen de tijd dat de kerkdeur openging was ik al mijn zonden vergeten die ik wilde opbiechten. Dan maar wat fantaseren...
De Biechtstoel! Onze biechtgeheimen vertrouwden we kinderlijk-naïef toe aan een onzichtbare priester die in een obscuur hokje zat, in een donkerbruin mysterieus meubel, achteraan in de kerk. Aan weerskanten van de biechtstoel waren gordijntjes aangebracht waarachter de biechtelingen hun hart konden uitstorten, hun intiemste roerselen en persoonlijke geheimen kwijtkonden aan een onzichtbare man, en hun zieltje mochten reinigen, anders kwamen ze niet in de hemel. Tussen de priester en de biechteling was er een gammele scheidingswand met in het midden een roostertje waarlangs de vieze adem van de priester pal in je gezicht aangewaaid kwam, terwijl zijn stem alleen maar lispelend en fluisterend klonk, haast onverstaanbaar, de helft van wat ie vertelde miste ik altijd.
Het was een hele opluchting om aan het einde van de biecht vergiffenis te krijgenvan de biechtvader, vergiffenis voor al onze misdaden. De vergiffenis gaf me het bevrijdende gevoel van: nu kan ik weer een maand stout zijn. Eerst waren er natuurlijk de goede voornemens om een beter leven te gaan leiden, maar bij het verlaten van de kerk waren die goede intenties helemaal verdwenen. Gelukkig!
En dan heb ik nu zin om mij te verschuilen achter een hemelse kelk, om alle beslommeringen en verplichtingen te vergeten. Ik wens alle ambetanteriken naar de maan, of de boom in, ze mogen ook naar de pomp lopen...
Ik geef het bijzondere biertje de kans om tot zijn volle ontplooiing te komen, in alle glorie, glans en heerlijkheid. Ik zal eens vertellen hoe dat in zijn werk gaat. Ik neem een royale slok die ik langs elke hoek van mijn mond laat passeren. En elke bedachtzame slok roert dan, ongemeen zalig, het gehemelte, de tong en alle andere ingewanden van de mond. Langzaam voel je het kostbare vocht naar beneden druppelen, naar je maag toe glijden. En als die nuchter is, moet je een klein beetje oppassen. Anders zie je roze olifantjes en mauve vlindertjes het café binnenkomen. Als het niet anders kan, nodig je die beestjes uit om naast je te komen zitten, allemaal samen op één barkrukje.
"Migranten vinden bijna nergens moeilijker werk dan in België", zo staat er in de krant.
De lage tewerkstellingsgraad van immigranten in ons land is volgens de OVSE te wijten aan de ongelijkheid in het onderwijs. Let op lezer, het begint al, de 'strijd' tegen onze Vlaamse bollebozen! De OVSE zal segregatie in het onderwijs tegengaan en zal werkgevers quota opleggen voor het aanwerven van buitenlanders. En zo is er ook de 'strijd' tegen onze bekwame Vlaamse werkkrachten... Kwaliteit van scholen en bedrijven in gevaar!
Lieve zoekt de oorzaken van hoge werkloosheid bij allochtonen ergens anders dan bij ongelijke onderwijskansen. Wij hebben allemaal lijdzaam moeten toezien hoe alle nieuwkomers in ons land in de schijnwerpers en in donzen dekbedjes onthaald werden. Hoe ze gestimuleerd werden om hun eigenheden te koesteren en te bewaren (bv hoofddoekjes in school en aan loket, vrijdaggebed voor leerkrachten, islamlessen...). Hoe ze hoge bescherming en bijstand kregen van instanties als CGKR, migrantendiensten, vluchtelingendiensten, integratiecentra, migrantenwerk, straathoekwerk, OCMW's, tolken, werkgroepen, enz, enz.
Eigen taal en cultuur, eigen godsdienst, eigen gebruiken, eigen normen en waarden... Het moest allemaal zo nodig gekoesterd worden. Integratieboycot! Zo kunnen nooit degelijke werknemers vanuit het buitenland gevormd worden, en ook geen degelijke allochtone leerlingen.
Een elitaire school dénkt er niet aan om tijd en energie te verspillen aan anderstaligen. Een succesvol werkgever dénkt er niet aan om niet-rendabele buitenlanders aan te werven.
Een gouden aangever kwam er van Houzee van de Rechts Blog.
"De kinderarmoede stijgt. Steeds meer ouders hebben last om de eindjes aan elkaar te knopen. Toch mag de schoolrekening geen drempel zijn voor kinderen... Er is een maximumfactuur, maar zelfs dan kunnen heel wat gezinnen de rekening niet betalen: buitenschoolse activiteiten vallen bijvoorbeeld niet onder de maximumfactuur, terwijl deze activiteiten bijdragen tot het leerproces en door álle kinderen beleefd moeten kunnen worden... Vooranderstalige nieuwkomersgeldt een maximumfactuur waarin ALLES inbegrepen is, ook de buitenschoolse activiteiten."
Ding dong!...
Anderstaligen krijgen dus gratis buitenschoolse activiteiten aangeboden? En onze eigen leerlingen dan? Hebben die dat niet nodig? Ofwel moeten hun ouders er extra voor betalen. Is het 'leerproces' niet voor iedereen gelijk? Gelijkheid! Gelijke kansen! Kreten die alleen gelden voor anderstaligen, andersdenkenden, andersoortigen?... Alles wat anders is wordt verheerlijkt, als het maar niet lijkt op onze eigen soort, het hoeft maar even te ruiken naar iets vreemds of het wordt geroemd en geprezen. Ik heb het vroeger van dichtbij allemaal zien gebeuren.
Nóg een voorbeeldje van Discriminatie van Autochtone Leerlingen!
In de jaren 90 van het vroegere lyceum werd er een klas opgericht voor 'neveninstromers', dat was een eerste middelbaar voor nieuwe anderstaligen, die een aparte behandeling kregen, een aparte benadering, en heel veel apart geld natuurlijk. Het project duurde slechts 1 schooljaar omdat de anderstaligen even anderstalig bleven als toen ze een jaar geleden de schoolpoort binnenkwamen! Een héél schooljaar zaten die sloebers daar van ons belastinggeld te profiteren terwijl ze geen letter Nederlands bijgeleerd hadden! Uiteraard leden onze 'eigentaligen' onder de enorme aandacht die naar de nieuwkomers ging. En dan kan Lieve weer niet zwijgen over de 'Parels voor de Zwijnen'...
School-apathie bij allochtone ouders
Er wordt nogal wat gezwaaid met 'armoede'. 'Armoede' is een dankbaar excuus voor nalatige ouders die de schoolrekeningen niet betalen. Schoolrekenigen die door armoede niet betaald kunnen worden? Dat is een bedrieglijke voorstelling van de feiten.
In de concentratieschooltjes van 't Kabouterke en An Serpent werden de nota's die de kinderen mee naar huis kregen vaak genegeerd door de ouders. Ook berichten in de agenda schampten af op de 'onbereikbare' ouders. Het waren meestal de allochtone leerlingen die geen geld mee naar school kregen om in orde te zijn met de rekeningen. Migrantenwerksters bemiddelden wel eens met behulp van de Turkse tolk, maar, ik heb het al verteld, hun activiteiten dreven de migrantengezinnen nog verder weg van het schoolgebeuren, waardoor die gezinnen zich nog meer wentelden in eigen taal en cultuur, in eigen gemeenschap als unit afgezonderd van het autochtone samenleven.
In februari jl kwamen 1.000 scholen in het nieuws omdat ze een incassobureau inhuurden, omdat ouders de schoolrekening van hun kinderen niet 'konden' betalen. Zoals gewoonlijk vernamen we niet wélke ouders nalieten om de schoolrekeningen van hun kinderen te betalen. Wel, Lieve zal dat nu nog eens opnieuw uit de doeken doen. Mijn ervaring is dat in multiculturele klassen Vlaamse ouders doorgaans altijd in regel waren, wat bijlange niet altijd het geval was met allochtone ouders.Het waren de allochtoontjes wiens klasagenda thuis vaak niet gecontroleerd werd, waardoor de berichten van de leerkracht ontsnapten aan de aandacht van hun ouders. Mijn ervaring is dat deze nonchalance typisch was voor allochtone ouders. Zó heb ik het ervaren. De ongevoeligheid van allochtone ouders voor spelregels, voor leefregels van de maatschappij, stuurt alle goede functionering van het schoolgebeuren, het 'samenleven' in de war. Voilà, hier ik heb ik weer eens de puntjes op de i gezet zodat de Vlamingen weeral niet moeten opdraaien voor de nalatigheden van allochtonen!
Terrorist en maatschappelijk ontwrichter Dyab Abou Jahjah, houdt het vuur brandende rond Zwarte Piet. Hij wil met zijn nieuwe beweging Movement X een neutrale en niet-racistische intocht van Sinterklaas in Antwerpen: de huidige Zwarte Piet moet vervangen worden door een neutrale Piet zonder aanstootgevende verwijzingen naar karikaturale negers van de 19de eeuw. De beweging wil een overleg met het stadsbestuur van Antwerpen, en als dat niet gebeurt, zullen er juridische stappen volgen... ?!?!?!
Hoe is het mogelijk dat een 'beweging' in ons land de kans krijgt om zich zo agressief op te werpen? Om met lef en arrogantie Bart De Wever uit te dagen om een 'neutrale Piet' te bedenken? In mijn glazen bol zie ik Movement X uitgroeien tot een politieke partij die Antwerpen in beslag gaat nemem, en later misschien ook nog andere steden.
"Schoenmaker, blijf bij je leest", zeg ik altijd tegen mezelf, maar het helpt niet. Ik wil me moeien met onderwerpen waarover ik veel te weinig afweet, met de bekende uitschuivers als gevolg. Ach, laat me het nog één keer proberen. En dáárna zal ik de bekende paden van het onderwijs bewandelen.
"Vrouwen die autorijden, riskeren problemen met hun eierstokken". Dat zei Sheikh Saleh al-Lohaidan, een conservatieve Arabische geestelijke van Saoudi-Arabië. Deze man schrijft aanbevelingen en adviezen voor de Saoudische overheid. Een soort schriftgeleerde dus, maar dan op z'n moslims.
Dat van die eierstokken lijkt me zattemansgelul, nonsens die eierstokproblemen als een straf van Allah voorstellen. Islamitische gekken grijpen alles aan om hun waanzinnige islam kracht bij te zetten, om vrouwen buiten te sluiten, om zichzelf buiten schot te houden en zichzelf als lievelingen van Allah voor te stellen.
Nu zal Lieve de tekst van die Arabische kwiet eens vervolledigen. Ik zal eens vertellen welk onheil er boven de hoofden van MANNELIJKE moslimchauffeurs hangt. Wel, als die mannen achter het stuur kruipen, ondergaan ze al onmiddellijk een gedaanteverwisseling, ze worden kleiner, krimpen ineen en hun ego-gevoel daalt onder zero. Nog erger: hun libido glijdt weg uit hun lichaam en dan resten er enkel nog ersatz-bevredigingen, zoals jonge maagdjes overmeesteren, dat kan iedereen, of doen alsof ze de halve wereld kunnen verkrachten. Maar dat zal niet meer lukken, want door het autorijden raken hun edele delen in de knel, er kan geen bloed meer door stromen, en hun hele spel geraakt over zijn toeren, geraakt verdoofd en naar de knoppen. Niets meer mee aan te vangen. Mannelijke geslachtshormonen verdwijnen uit de teelballen. Foetsie! Geplette balletjes waarin geen hormoontjes meer aangemaakt kunnen worden. Een mini-peniske blijft er over dat nooit meer tot volle bloei kan komen. De baardgroei stopt en hun stemmetjes gaan hoger klinken. Dan zwijgen we nog over een verschrompelde penis die gedoemd is tot eeuwige slapheid. Dat komt ervan als je als mannelijke moslim wilt gaan autorijden!... Een storinkje in de vrouwelijke eierstokjes is er niets tegen! De geestelijke Arabier mag zijn geschriften herzien!
Ja, en hoe komt het dan dat onze media bol staan van kindermisbruik binnen de katholieke kerk? Terwijl het islamitisch kindermisbruik helemaal verzwegen wordt? De pedo-priesters staan nu alwéér in de schijnwerpers. Eerst Middelkerke, dan Hooglede, en nu recent de Brugse priester die nog net op tijd naar Brazilië is kunnen vluchten om zich daar nu te verkneukelen met straatkinderen.
In de drie recente pedofiliedossiers valt het op dat de zgn zedenfeiten dateren van jaaaaren geleden. In Hooglede had het 'slachtoffer' er 12 jaar (!) bedenktijd voor nodig om klacht in te dienen. In Middelkerke zijn er 6 jaren overheen gegaan. En de Braziliaanse kinderstraathoekwerker was al meer dan 20 jaar (!) geleden in de fout gegaan.
Waar wil ik naartoe?
Vrijwillig seksueel contact tussen volwassenen en minderjarigen bestaat echt! In de berichtgeving wordt daar krampachtig over gezwegen. We horen alleen maar de woorden 'Slachtoffer' en 'Pedofiel'. Nooit vernemen we iets over seksspelletjes met wederzijdse toestemming.
'Slachtoffers' van pedofielen? Ik zou eerder willen spreken over mededaders, medeplichtigen... ECHTE slachtoffers zijn in de minderheid. In vele gevallen lokt het 'slachtoffer' het pervers gedrag van de pedofiel uit, geeft hij aanleiding tot de feiten, kan hij meegenieten van een niet-alledaagse ervaring met een volwassene... Zichzelf aanbieden om seksueel gebruikt te worden, het bestaat! Kinderen die geilen op volwassenen en hun lichaampje aanbieden in ruil voor wat gunsten of voor wat geld. Kinderen die volwassenen verleiden zijn perverser en schuldiger dan de volwassene zelf. Als ze jaren later het slachtoffer komen uithangen, is dat om geld af te troggelen van de pedofiel die ze willen ontmakeren. In de huidige golf van pedofilieklachten zou men eerst eens grondig het 'slachtoffer' moeten doorlichten!
Er zijn bedriegers en oplichters die weliswaar een relatie met een priester hadden, maar die zélf een actieve rol speelden in de perverse spelletjes, die zélf uitdaagden en verleidden. En er zijn ook de profiteurs die plezier beleefden aan het 'misbruik', en dan jaren later komen janken over hun 'mishandeling'... Geestelijken zijn toch geen zwaargewichten die te maken hebben met willoze kinderen? Vaak gaat het om forse pubers die later klagen over het jarenlange 'misbruik'. Alsof ze zich niet konden verzetten, zich niet konden verdedigen. Hun omgang met de geestelijke heeft dan niets meer met kindermisbruik te maken, maar met een pure homoseksuele relatie met een geestelijke. De 'slachtoffers' zijn medeplichtig aan het 'misbruik'! Van potige jongemannen mag een geestelijke toch wel enige weerstand verwachten?...
Wat ik nu ga vertellen gaat over 'denken' en 'bestaan'. De Franse wijsgeer René Descartes gaf er een complexe en gefundeerde filosofische draai aan. Aan alles moet getwijfeld worden, zei hij, tót... ik stoot op iets dat onbetwijfelbaar is. Het cogito (ik denk) is het onbetwijfelbare. Het is zeker dat ik denk, want ook als ik twijfel, denk ik. Als ik denk, dan besta ik ook: Cogito ergo sum! Aldus stoot ik op de werkelijkheid van mijn 'ik', het ik van mijn bewustzijn...
Toch zijn er hedendaagse figuren die het veel simpeler en logischer aan boord leggen. Die zeggen gewoon dat ze bestaan, zonder meer, neem nu Neil Diamond in zijn song 'I am I said', daarin beweert ie gewoon dat ie bestaat: 'Ik besta zeg ik je!'. Geen complicaties, geen geredeneer, hij IS er, hij BESTAAT, punt. Het denken zal hij er wel vanzelf ingecalculeerd hebben, denk ik. Lieve denkt, dus ze bestaat...
Terug naar Descartes.
Leuven, einde jaren 60. De woelige jaren van 'Walen buiten!'
Op een mooie voorjaarsdag was Lieve op weg naar een uiteenzetting van professor Verbeke. Zijn onverteerbare colleges handelden over metafysica, over bovenzinnelijke en ongrijpbare dingen. Hij vertelde op onnavolgbare wijze over abstracte controverses, maar ook over alledaagse gebeurtenissen. Dus was Lieve weer eens heetnieuwsgierig waarover hij het vandaag zou hebben. Buiten deed het zonnetje pijn aan mijn ogen, maar het vooruitzicht om naar de professor te gaan luisteren was verheugend.
Met een stevige ruk en een forse zwaai vloog de deur van de aula open en met een donderende stem schreeuwde de prof het uit: "Je pense, donc je suis!"... Na deze overrompelende aanzet, volgde er een rustige verklaring van dat ene intrigerende zinnetje "Je pense, donc je suis".
De professor sprak enthousiast over zijn idool, de Franse filosoof Descartes. Volgens Descartes moet je aan álles twijfelen, behalve aan je eigen denken, aan je eigen denkvermogen. Want denken is onbetwijfelbaar. Als je dénkt, dan besta je. Je bent er omdat je denkt. Al het overige is onzeker.
Lieve werd bang en onzeker. Maar het griezelverhaal van de professor kende pas een hoogtepunt toen hij met boosaardige geesten op de proppen kwam, geesten die er plezier in vinden om ons denkmechanisme in de war te sturen!... De 'malin génie' als kwelduivel!... Dus eeuwen geleden bestonden er ook al kwelduivels.
De slotzin van de professor was: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"
Toen we buitenkwamen, keken we stilletjes om ons heen en begonnen met alles in vraag te stellen. De zon, de straten, de mensen, de gebouwen, de bomen, het leek allemaal zo echt, moeten we nu twijfelen aan die echtheid?... Even een pintje gaan drinken om ons zelfvertrouwen te herwinnen, en dan twijfelen we aan niéts meer!...
Gisteren zat ik in de Carrefour te neuzen tussen allerlei soorten laptops. Toen hoorde ik ineens een vreemde taal om me heen en merkte een moslingezin op. De bendeleider van het gezin werd geëscorteerd door drie hoofddoekgevallen, zijn vrouw en 2 dochters. De twee meisjes liepen er verveeld bij. Het hele gezelschap gedroeg zich erg luidruchtig, hun typische en welbekende tactiek om zich te manifesteren, om hun omgeving attent te maken op hun aanwezigheid.
Lieve besloot om zich ook eens te manifesteren. Op de laptop met het grootste scherm liet ik mijn blogartikel van 7 november jl verschijnen: 'Islamitische Aanstellerij in School', samen met de mooie afbeelding die hiernaast ook staat. Opgelucht verliet ik de winkel...
Dubbele Identiteit voor Kinderen van Gescheiden Ouders
Kinderen die niet gedomicilieerd zijn bij één van hun gescheiden ouders, krijgen een tweede verblijfsregister, zegt het federaal regeerakkoord. Dat is goed nieuws voor co-ouders die verstoken blijven van een aantal rechten en die te kampen hebben met vervelende administratieve plichtplegingen, zoals wanneer bij een vechtscheiding de andere ouder de identiteitskaart van het kind niet uit handen wil geven. De verliezende co-ouder kan dan niet bewijzen dat hij/zij kinderen heeft. Twee identiteitsbewijzen van het kind zouden dan een oplossing moeten bieden voor administratieve twistpunten bij een vechtscheiding.
Vechtscheidingen?... Ooit hebben twee mensen aan het altaar bij de priester gestaan. In een euforische bui hebben ze elkaar eeuwige trouw beloofd. En beloofd om bij elkaar te blijven tot de dood hen scheidt. Aan het altaar iets beloven dat je hele leven bepaalt en vastlegt, dat is toch waanzin? Ze staan daar alle twee half bewusteloos, overmeesterd door een dwaze verliefdheid, niet meer voor rede vatbaar, en dan kramen ze onzin uit die hun toekomstige levenswandel vastlegt, zonder dat er eigen keuzes nog mogelijk zijn?!
Ouderschapsplan
Kamerlid Sonja Beck (CD&V) heeft onlangs een wetsvoorstel ingediend om een 'ouderschapsplan' in te voeren. In zo'n plan worden afspraken opgenomen over wie voor wat zorgt en hoe dat gebeurt, over de verblijfsregeling, over hoe de betrokkenen geïnformeerd worden, over de school en alle andere zaken die het 'getroffen' kind aanbelangen. Sonja Beck: "Eerst afspraken maken over kinderen, en dan pas scheiden."
Nu volgt er een verhaal over een jongetje dat ik van dichtbij gevolgd heb. Hij bofte met de scheiding van zijn ouders. Om aan te tonen dat er ook gelukkige kinderen zijn van ouders die aan het vechtscheiden zijn.
Case
Flipke van het lyceum woonde in twee verschillende huizen, want zijn ouders waren gescheiden, en de rechter besliste dat beide ouders de jongen mochten delen.
Maar wanneer Flipke thuiskwam van school, was hij altijd alleen. De ene week was zijn moeder op haar werk, en de andere week was de vader op zijn werk. Toch treurde Flipke niet. Thuis had hij het rijk voor zich alleen. Zijn huiswerk kon wel wachten en zijn lessen ook. Hij amuseerde zich met spannende tv-films, tekenfilmpjes, computerspelletjes, of hij speelde met zijn vriendjes. Niemand was er om hem te helpen met zijn huiswerk, maar dat vond ie niet erg. Niemand was er om zijn agenda te controleren, en dat vond Flipke ook niet erg. Want hij had heel wat zakgeld, en dat maakte veel goed. Zijn vriendjes waren niet zo rijk, want hun ouders waren nog niet gescheiden...
Wanneer Flipke in de klas vaststelde dat hij een boek vergeten was, zei ie toch gewoon dat het in zijn andere huis lag. Heel flexibel redde hij zich uit elke benarde situatie. Erg handig om in twee huizen te leven!... Flipke was geen schitterende leerling, maar wel een gelukkige vrolijke jongen, en zeker geen getraumatiseerd sukkeltje.
Kinderen van gescheiden ouders: getraumatiseerde sukkels? Bijlange niet! Ze leiden een avontuurlijk leventje en de slimmeriken weten heel goed uit te kienen hoe ze het meeste profijt halen uit hun dubbelleven. Ze krijgen alles dubbel: kleren, boekentas/rugzak, schrijfgerief, agenda, twee eigen kamertjes, twee pc's, twee tv's... Op materieel vlak komen ze zeker niets tekort.
Toch waren er kindjes die niet zo slim als Flipke konden profiteren van hun dubbele identiteit. Zij wisten niet om te gaan met de complexe toestanden van hun dubbelleven: twee huizen, één vader, één moeder, los van elkaar, hoe moet dat nu?... Die sukkeltjes waren er niet zoveel, want de meesten trokken zich uit de slag net zoals Flipke.
Er was eens zo'n sukkeltje dat niet meer goed wist naar welk huis het moest gaan, naar dat van pa, of naar dat van ma, welke van de twee huissleutels moest ie gebruiken, welke bus moest ie nemen, naar pa of naar ma?... Soms gebeurde het dat ie bij pa aankwam, terwijl ie bij ma moest zijn... Het co-ouderschap was voor dit jongetje een enorme belasting. Het arme sloebertje moest steeds denken, heb ik niets vergeten, boeken, kleren... en als de school uit is, naar welk huis moet ik dan gaan?... Dit jongetje had regelrecht naar het huis van de rechter moeten stappen, de rechter die het krakkemikkige co-ouderschap regelde!
In mijn archief vond ik een artikel over "Examens voor Baby's'. Dat ga ik nu gebruiken om mijn bericht 'Het Belang van Kleuteronderwijs' van 1 november jl nog wat kracht bij te zetten. Daarmee kom ik graag nog eens terug op het belang van systematisch onderricht voor kleuters, als degelijke basis van een succesvolle schoolloopbaan.
"Examens voor baby's"? Ja, het bestaat. Baby's die proeven moeten afleggen om binnen te geraken in een kinderdagverblijf. Een soort 'ingangsexamen'. Het kinderdagverblijf 'De Zonnehoek' in Amsterdam stelt niveau-eisen aan iedere baby die zich inde crèche komt aanmelden. De baby's worden onderworpen aan uitgebreide cognitieve, motivatie- en emotietests, om te zien of ze klaar zijn voor de volgende stap in hun carrière, nl de kleuterschool waarvoor een stevige basisbagage vereist is. Zij zien een baby als de start van een levenslange carrière. En terecht. De crèche wil een kwaliteitsvolle opleiding waarborgen en hoge rendementscijfers halen, een 'topcrèche' waardig.
"Selecteren aan de poort" noemen ze dat. Het concept is subliem, prachtig, formidabel, fenomenaal, fantastisch, geweldig!... Eindelijk eens wat meer aandacht voor de slimme kindjes. Weg met de groep waarin iedereen gelijk is. Weg met de klas waarin achterblijvers verspilde aandacht en vergeefse schouderklopjes krijgen. Weg met de massa waarin begaafde kindjes verkommeren en hun talenten verkwist worden.
Een screeningsonderzoek na de geboorte is zinvol, dat heeft kinderdagverblijf 'De Zonnehoek' wijs bedacht. Hopelijk komt het lovenswaardige initiatief naar hier overwaaien, en laat het dan de aanzet zijn tot gedifferentieerd onderwijs waarbij de bovenlaag geviseerd wordt. Waarbij kwaliteit en rendement nagestreefd worden. Waarbij de zwakkeren zich niet meer kunnen optrekken aan de sterkeren, want dan volgt er een algeheel verval, de bekende nivellering naar de afgrond.
Getalenteerde baby's krijgen in het kinderdagverblijf de kans om zich optimaal te ontplooien en zich voor te bereiden op een succesvolle schoolloopbaan. Zij krijgen de nodige stimuli aangeboden waardoor ze ontvankelijk gemaakt worden voor prikkels om die een juiste plaats te kunnen geven in hun kleine breintje.
De impact van migratie op de migrant is bekend. Ze kunnen er niet aan ontsnappen, allen die niet op hun geboorteplaats kunnen blijven, hebben er ooit wel eens mee te kampen: depressies!
Neerslachtige buien hangen samen met de verplaatsing van het ene werelddeel naar het andere. Vóór hun vertrek staan ze d'r niet bij stil, totdat ze in hun droomwereld belanden, een ver vreemd land, en dan overvalt hen een oneindige droefenis, overweldigd door heimwee naar hun verre thuisland.
Geregeld vernemen we iets over het psychisch welzijn van allochtonen die in ons land verblijven. Einde 2010 wees een studie van de Gentse universiteit erop dat migranten in ons land vatbaarder zijn voor depressieve toestanden dan de eigen bevolking. Dat wisten we al, een studie was daarvoor niet nodig. Die Gentse onderzoeksresultaten zijn niet echt iets om trots op te zijn, het is niet om te pronken met het feit dat we hier opgezadeld zitten met een hoop neerslachtige jankerds die het niet meer zien zitten in ons aards tranendal. Misschien lezen ze teveel in de koran, of verlamt hun langdurige werkloosheid hun vitaliteit?... Altijd maar bladeren in de koran, of verzen vanbuiten leren, dat is niet stimulerend voor een goed humeur. Mohammed was trouwens ook niet in een opgewekte stemming toen hij zijn openbaringen neerpende in de koran.
En dan was er ook nog het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde dat meldde: "De geestelijke gezondheid van allochtonen is slechter dan die van allochtonen." De studie geeft geen verklaring voor het fenomeen, maar zegt wel dat de psychische stoornissen afzwakken als allochtonen bij elkaar blijven wonen... dus als ze zich niét integreren. Een clanvorming dus, da's heel begrijpelijk, want ze komen allen ontheemd en ontredderd in een gloednieuwe omgeving waarin alle vertrouwdheid verdwenen is, niets is nog herkenbaar, niets doet hen denken aan hun thuisland. Ze belanden in een diep depressie-dal, en hun stemmingen balanceren zich tussen eenzame vervreemding en diepe lethargie... Geen opbeurende vooruitzichten... En als je 't zo bekijkt is 'integratie' een utopie.
De geestelijke gezondheid van de Belgische bevolking ziet er dus niet zo fraai uit. In de toekomst zullen er nog meer migranten ons landje binnensijpelen, en met hen ook nog meer depressies. Naast intellectuele armoede importeren we ook nog eens mentale armoede.
Migranten en mentale gezondheid. Is er niet een genetisch verband tussen die twee? Misschien zijn migranten wel geconstitutioneerd om depri te zijn? Genetisch voorbestemd om neerslachtig door het leven te gaan? Om levenslang hun zwaarmoedigheid mee te torsen in hun genen waarin de melancholie vastgeroest zit?
Dat komt ervan als je pontificaal en deemoedig je excuses aanbiedt voor een futiliteit uit je verleden. Met schaamrood op de wangen nog wel. Een grotere vernedering was niet meer mogelijk voor Francken. Wellicht onder dwang zijn de excuses aangeboden, maar als je daaraan toegeeft stel je je eigen zwakte tentoon. In volle ornaat.
En van die zwakheid wordt nu gretig geprofiteerd. Zoubida Jellab, Brussels gemeenteraadslid Ecolo, diende een klacht in tegen Francken op 17 oktober. Zoubida Jellab? Zoubida?... Horen de lezers ook de klanken en geluiden van het oerwoud weergalmen in die naam? Wat komt zo'n mens ons de les lezen? Waar haalt ze die pretentie vandaan? En dan durft ze nog zeggen dat 4.000 andere burgers de klacht ondertekend hebben. Ze eist zelfs dat de racismewet, waarop de klachten gestoeld zijn, uitgebreid wordt naar beledigingen... Laat dat groene vrouwtje toch thuis achter het groene fornuis groene groentjes klaarstomen waarna ze in haar zetel kan dromen over haar groene thuisland.
Rainbowhouse Brussels, een verzameling van seksueel gestoorden met allerlei bizarre afwijkingen, gaat er zich ook mee moeien en heeft aan Charles Michel gevraagd om strengere maatregelen te nemen.
Kijk, heer Francken, zulke toestanden waren te verwachten na uw openbare schuldbelijdenis. Een onvervalste politicus doet zoiets toch niet?!...
Hopelijk ben ik niet uitgegleden op het gladde ijs van de politiek.
ADHD is een uitvinding. Een verzinsel om kinderen te kunnen drogeren met giftige rilatine. Een verzinsel om pedagogische onmacht te verdoezelen, om de aandacht af te leiden van eigen verantwoordelijkheden bij de opvoeding van het kind. Ziezo, ik ben begonnen met nog eens mijn gedacht over ADHD te zeggen.
Altijd al zijn er pogingen geweest om de oorzaken van ADHD elders te gaan zoeken dan in het gezin, dan in de pedagogische aanpak door de ouders. Zelden vind ik ergens iets terug over pedagogische onmacht of over foute opvoedingstechnieken.
Uit een nieuw onderzoek blijkt nu dat het inademen van vervuilde lucht het risico op een kind met ADHD vergroot. Onderzoekers aan de universiteit van Colombia, onder leiding van Frederica Perera, onderzochten de invloed van luchtverontreiniging op ongeboren baby's.
De onderzoekers werkten met PAK-waarden (polycyclische aromatische koolwaterstoffen) die gemeten werden in het navelstrengbloed, in het bloed van de moeder, en later werden bij de kinderen urinestalen genomen om het PAK-gehalte na te gaan. En zo konden ze besluiten dat hoe hoger het PAK-gehalte, hoe groter de kans op een kind met ADHD.
Triomfantelijk besluiten de onderzoekers: "Deze nieuwe resultaten openen nieuwe mogelijkheden voor behandelingen tegen ADHD."... En nieuwe mogelijkheden voor de pillenindustrie.
Door mijn geharrewar met het CGKR, nu een jaar geleden, kan het zijn dat een aantal van mijn artikels de mist ingingen, of al vlug gewist werden. Ik was even het noorden kwijt, en alle andere windstreken ook. Het einde van mijn blog zag ik elke dag dichter bij komen, en bereidde me voor op een definitieve afronding van mijn verhaaltjes. Het is natuurlijk niet bevorderlijk voor de inspiratie als spionnen over je schouder zitten mee te lezen. Daarom wil ik nu opnieuw vertellen over de kapsones van een aantal moslimmeisjes in school.
Verpleegsters Germaine en Gertrude assisteerden dokter Zhivago bij zijn medische onderzoeken in school. Ik heb hen beiden nog gewaarschuwd voor de erotische signalen die dokter Zhivago uitzendt, maar het hielp niet. Na het medisch onderzoek smeekten ze om zijn aandacht. Maar de dokter, zoals alle schoolartsen, rammelde zijn onderzoeken af om daarna holderdebolder te verdwijnen naar zijn praktijk of naar huisbezoeken. In korte tijd fortuinen vergaren, geld verzamelen... Dus geen tijd voor praatjes met verpleegstertjes die in hun puberteit waren blijven steken.
Op een dag kondigde zich de derde beroepsklas meisjes aan bij de dokter. Allen wisten dat de dokter in zijn kabinet alleen maar meisjes wilde zien in hemdje en broekje. Dat waren de regels. Natuurlijk was er een groepje moslimmeisjes dat wilde opvallen door zich anders te gedragen en de regels te negeren. Islamitische kapsones en aanstellerij! Zij presenteerden zich bij de dokter met hoofddoekje op het koppeke en een los jurkje rond het rondelijfje. Meteen stuurde de dokter hen weg en vroeg aan de verpleegsters om hun werk te doen. Maar de moslimmeisjes bleven hardnekkig weigeren om zich uit te kleden voor de dokter. Heen en weer gekibbel. Germaine en Gertrude trachtten tevergeefs een communicatie met de moslimmeisjes op gang te brengen.
Plotseling pakten de eigengereide meisjes hun gsm en brabbelden iets in het Turks. Het was alsof ze hulp zochten. Vanaf dat moment zwegen ze en keken de andere kant op. Alsof ze ergens op aan het wachten waren... En ja, in een oogwenk viel er een horde Turken de school binnen, zonder zich aan te kondigen. Vaders, broers, neven, nonkels... het hele zootje was werkloos en had dus alle tijd om zich vanuit café of moskee naar de school te begeven. Om daar de Jan uit te hangen, om zich te laten gelden met veel machtsvertoon.
Het is alsof allochtonen over ingebouwde sensoren beschikken, die hen verwittigen wanneer rasgenoten in gevaar verkeren of om hulp roepen. Zo kunnen ze binnen de kortste keren een groep vormen die eendrachtig en eensgezind een doel nastreeft. Eendracht maakt macht, en elk individu van de groep voelt zich sterk door zich aan de groep op te trekken. Maar als individu stellen ze niets voor, waardeloos!
Germaine en Gertrude raakten de kluts kwijt, en omdat de dokter geen tijd wou verliezen kreeg de moslim-samenscholing haar zin. Onvoorstelbaar! Dit staaltje van zelfverloochening en onderdanigheid heeft meegeholpen aan de uitbreiding van macht en zelfvertrouwen bij de indringers van onze samenleving.
Vanavond voetbalt Lokeren tegen het Turkse Trabzonspor. Lokeraars met een Turkse naam krijgen geen ticket.
De maatregel van de politie om Turken te weren uit het supportersvak van Vlaamse Lokeraars is compleet legaal en begrijpelijk. Om veiligheidsredenen, zegt de politie.
Zet een paar Turken bijeen in een groep, en het is om zeep. Hun 'groepsgekte' is sterker dan bij onze Vlaamse individualisten, dat is mijn ervaring. Zij beleven een groepsgebeurtenis intenser en op een lager bewustzijnsniveau dan wanneer ze als individu apart gezet worden. Ze zijn vatbaarder voor de suggestieve kracht die uitgaat van het samenzijn met een groot aantal mensen, de enkeling in de massa telt dan niet meer, ook eigen verantwoordelijkheden verdwijnen in de massa... Dit merkwaardige fenomeen zal wel bij hun cultuur horen of zo?
Turken discrimineren dus zichzelf! Door hun onwelvoeglijk gedrag in een groep en hun onbeschaafde omgangsvormen hebben ze een onvergetelijke faam verworven en een onuitwisbare stempel gedrukt op hun etniciteit. Dat ze geen ticket krijgen, hebben ze aan zichzelf te danken.
Als Turken hun zin niet krijgen, zwaaien ze met de holle kreet 'racisme'. Daarmee krijgen ze alle Vlamingen plat, zeker als ze naar het CGKR (ICGK) stappen. En die stap hebben ze al gezet. Ik ben benieuwd naar de afloop.
Voor alle duidelijkheid heb ik deze afbeelding van Prutsmans bij mijn bericht gevoegd. Interessant voor lezers die haar nog niet kennen.
Prutsmans speelde directrice aan het Hasseltse lyceum gedurende de schooljaren 1993-1994 en 1994-1995. Zij was het kreng dat door roddels en laster mij in een lastig parket bracht. Daarom komt zij nu regelmatig terug in mijn berichten, om haar door het slijk te halen, om haar te beschimpen en te schofferen. Ik wil haar in de vernieling schrijven!
Prutsmans was een menssoort van het heks-achtige type. Spinnen en kevers verzamelen was haar hobby. Ze kwam naar school met een bezem, vergezeld van een zwarte raaf. Haar gebochelde rug en kromme neus waren geen echt probleem, maar haar koppeke!... Wanneer ze haar hoofd schudde, kon je haar hersenen horen rammelen. Vijzen verloren. En de vijzen die ze nog niet kwijt was, die zaten los, en waren beschimmeld ook nog. Ondanks de lek in haar bovenkamer kon het ongedierte dat in haar koppeke huisde, niet ontsnappen. Een chronische aantasting van logisch denken en psychisch functioneren.
Ze spéélde met mensen en hield ervan om hen in een slecht daglicht te plaatsen. Waarheid en verzinsels haalde ze dooreen, en haar fantasie rondde alles af tot een pikant roddeltje. Dat krijg je als je in je jonge jaren teveel roddelblaadjes leest of teveel naar tv-soaps kijkt... Als migrantenaanbidster was ze een fan van het CGKR, waar ze leerkrachten verklikte die lid waren van het Vlaams Blok.
Het pijnlijkste incident dat haar overkwam, gebeurde op de speelplaats, toen ze van een laddertje viel terwijl ze een affiche tegen de muur hing. 'School zonder racisme', stond er op te lezen. Het bord heeft er niet lang gehangen want de volgende nacht bij volle maan was het zwaar beschadigd. Lieve zag die nacht de heldere maan achter de donkere wolken schuiven...
Prutsmans stak graag haar kromme speurneus in intriges waarin de hoofdrolspelers duistere personages waren die leefden aan de zelfkant van de maatschappij, op de rand van de boot waaruit ze dreigden te vallen, stuurloze losers en riooltuig. Ja, dat soort leerlingen is in potentie ook aanwezig in school. En dát was de geliefkoosde doelgroep van Prutsmans, om zich in te verdiepen en alles te ontrafelen tot op de bodem.
Tenslotte, als kers op de taart, een freudiaanse verklaring voor haar complex seksueel leven. Ja, op een dag toen ze zichzelf niet onder controle had, vertelde ze argeloos over haar mislukte relaties, over haar intieme leven. Freud zou zeggen dat Prutsmans aan vaginisme lijdt, aan een onbewust afwijzen van een coïtus. Haar bewustzijn aanvaardt geen seksuele neigingen, die worden gecensureerd en verdrongen naar een diep putteke in de hersenen, waarin alleen mannen als Freud kunnen kijken...
Ik wil nog eens terugkomen op het artikel van Johan Sanctorum over onderwijs, waarin terecht gehamerd wordt op het belang van kleuter- en lager onderwijs. Recent pleitte ik ook nog eens voor school- en leerplicht voor kleuters.
Vandaag wil ik het hebben over de democratisering van het onderwijs, m.n. van het hoger onderwijs, over de vlotte toegankelijkheid van universiteiten voor iedere student. Het is niet goed dat àlle jongeren gelijke rechten hebben op hoger onderwijs. Het intelligentieniveau van de gemiddelde student riskeert te gaan zakken, en ook de bagage die hij vanuit het middelbaar meekreeg zal tekort schieten om te beantwoorden aan de hoge eisen van een universitaire opleiding.
Eerder dit jaar raakte bekend dat 1 op 10 eerstejaars hoger onderwijs gebuisd werd over de hele lijn. Dit grote aantal niet-geslaagden doet vraagtekens zetten bij de kwaliteit van middelbare scholen. Kijk maar eens naar de middelbare scholen waar ze met diploma's en rapportcijfers smijten, waar leerstof en lesniveau aangepast worden aan de zwakste leerlingen, waar fouten en zwakheden door de vingers gezien worden, waar islamlessen belangrijker zijn dan huiswerk maken, waar lichtzinnig omgesprongen wordt met tucht en discipline, waar de praktijk en het werkhuis ondergeschikt worden aan de theorie, ondergewaardeerd worden, ook al omdat het overbevolkt is door allochtone leerlingen... Zijn deze middelbare scholen wel bezig met het voorbereiden op hoger onderwijs? Met het aanbieden van de hele waaier van studie- en beroepsmogelijkheden na het secundair onderwijs? Hoe goed bereiden ze hun leerlingen voor op hoger onderwijs? Laten ze de leerlingen wel kennismaken met allerlei interessevelden, zoals technische handenarbeid, ambachtelijke vormgeving, techniek en natuurwetenschappen, voedselbereiding, agrarische arbeid, handel, administratief werk, literaire en geestelijke arbeid, sociaal werk en opvoeding?... Voila, de beroepenwereld in een notendopje.
Het lespeil in het middelbaar onderwijs moet naar omhoog! Kilometers hoger! Láát zwakke leerlingen afhaken. Láát er een kloof zijn tussen sterke en zwakke leerlingen. Láát anderstaligen afhaken. Láát onwilligen aan hun lot over. Láát spijbelaars in de steek. Láát zwakke allochtone leerlingen ongemoeid... De sterken worden alleen maar sterker als de zwakkeren zwak gehouden worden. Aandacht voor zwakke leerlingen is gelijk aan het nivelleren van ieders niveau naar onder, de ravijn in, en in de vernieling ook nog.
Dan zijn er de allochtonen in het middelbaar onderwijs, da's een hoofdstuk apart. Die sjarels hebben daar alles overhoop gegooid, de hele pedagogische structuur en netwerk van studierichtingen, alles is in de war geraakt door hun aanwezigheid in onze geordende onderwijsstructuur. Altijd al is er een prestatiekloof geweest tussen alochtone en Vlaamse leerlingen. Om die kloof te dichten zijn er de linkse pogingen om van concentratiescholen multiculturele scholen te maken, waarin de allochtoon zich zou kunnen optrekken aan de Vlaming, waarin alle leerlingen gelijkgeschakeld worden zonder niveauverschillen, zonder uitblinkers, maar ook zonder mislukkelingen. Multicultureel onderwijs doet het lesniveau dalen, en niemand van de deelnemers heeft er profijt van. Allochtonen willen zich niet optrekken aan de Vlamingen, en zij kunnen ons niets bijbrengen, hebben niets om ons te verrijken.
Allochtone leerlingen strompelen mee met de grote hoop in de brede eerste graad. Hun taalachterstand, leerachterstand en gebrekkige studiehouding vallen er minder op. Na een rampzalig lager onderwijs, met vallen en opstaan, met buizen, strafstudies en uitsluitingen, komen migrantenleerleerlingen in de brede eerste graad. Zittenblijven hoeft niet meer, afzakken naar een 'mindere' studierichting hoeft niet meer, geen watervallen meer die overmeesterd moeten worden... en zo belanden ze tenslotte in de derde graad, het einde van het middelbaar onderwijs. Wat is een diploma secundair onderwijs dan nog waard? En hoe gaan onze Vlaamse bollebozen zich nog kunnen handhaven in het hoger onderwijs?...
Niveauverschillen en kloven moeten er zijn, schitterende leerlingen moeten zich kunnen onderscheiden van de grauwe middelmaat en van de achterblijvers!
We stevenen af op onhoudbare toestanden in de Brusselse Scholen
"Honderden Brusselse kinderen blijven thuis wegens plaatsgebrek in Brusselse scholen."
Dat had Pascal Smet een paar jaar geleden niet voorzien toen hij plechtig beloofde dat àlle ouders een plaats zouden vinden voor hun kinderen in de school van hun keuze. En tòch had hij het in de sterren kunnen lezen, maar zo ver keek hij niet. En ook in alle kristallen bollen stond het geschreven, dat de vermenigvuldigingsdrift van onze nieuwe medemensen onze ooit zo goed-georganiseerde maatschappij zou vernietigen.
Waar moeten deze dramatische toestanden eindigen? Het is als een klein sneeuwballetje dat alsmaar blijft rollen tot het zich ontwikkelt tot een gigantische sneeuwbal, tot een puinhoop van lawines en modderbrijen van smeltend ijs waarin nog de restanten van verse sneeuw verpulverd worden en opgaan in massale nieuwe aanvoer van vieze gemolten sneeuw.
1.291 ouders hebben hun kind dit jaar niet kunnen inschrijven in het Nederlandstalige onderwijs. Het zijn voornamelijk kleuters die noodgedwongen thuis moeten blijven. Dat meldde gisteren het Lokaal Overlegplatform (LOP) van het Brusselse basisonderwijs.
Lieve stelt voor: een verplichte Collectieve Seksuele Voorlichting voor de moslimbevolking en alle allochtone inwoners van Brussel en omstreken, liefst van heel Vlaanderen. 'Hoe plant ik mij voort op een beschaafde manier? Hoe kom ik op een fatsoenlijke manier aan nakomelingen?' Wanneer gaat dat volk nu eens eindelijk leren dat ze hier flink uit de toon vallen met hun overkroostrijke gezinnen?... Ik vrees dat ze hardleers zijn, ze zijn ervan overtuigd dat hoe talrijker ze zijn, hoe vlugger ze hier aan de macht komen.
Die verplichte collectieve seksuele voorlichting is wat anders dan de saaie inburgeringscursussen die hun doel voorbij schieten, die het zelfbewustzijn van de allochtoon alleen maar aanwakkeren.
En dan is het nu tijd voor Lieve om vreemd te gaan. Bertie heeft mijn stamcafé voor 10 dagen gesloten. Ze is op vakantie. Kweeniewaarnaartoe...
Allerheiligen en Allerzielen, twee traditionele feestdagen, ze zijn nu voorbij. Hoelang zullen we onze feestdagen nog in ere kunnen houden? Hoelang kunnen we ons nog kunnen vastklampen aan onze vertrouwde tradities?... Deze vragen dringen zich op in een tijd van culturele omwenteling en maatschappelijke ontwrichting, in een tijd waarin opdringerige andersdenkenden met hun vreemde ideologieën ons willen overrompelen. Wijzelf hebben hen een vrijbrief gegeven om hier bij ons hun vreemde gebruiken in glans en glorie uit te stallen en te promoten. Wat zijn wij autochtonen toch sterk in zelfvernietiging, in zelfverloocheninhg, in toegeeflijkheid aan alles wat vreemd is aan onze eigen geplogenheden.
Neem nu Joëlle Milquet die 4 jaar geleden een 'Interculturele Dialoog' organiseerde (aanbevelingen voor onze omgang met andere culturen!) met de heimelijke bedoeling om onze wettelijke feestdagen te hervormen. Oei! Een aanval op onze waardevolle katholieke tradities? Een hervorming om de islam in het zonnetje te zetten?... Toch even stilte na deze heisa. Tot kamerlid Laurent Louis een goed jaar later zei dat "officiële feestdagen niet meer mogen verwijzen naar het katholieke geloof, de feestdagen moeten seculier blijven"... Naar de Hel met Ons! Zo kwam het op mij over.
Wat de actie van Joëlle Milquet betreft, het is bekend dat als een vrouw in haar moeilijke maandelijkse periode zit, dat ze dan beter geen uitspraken doet, geen beslissingen neemt, geen belangrijke zaken afhandelt, kortom dat ze zich gedeisd houdt en in een hoekje kruipt tot alles weer over is, tot gezond verstand en besluitvaardigheid weer teruggekeerd zijn. Iedereen weet dat, het is algemeen bekend, en tóch zijn er uitzonderingen die menen dat ze zich in hun kwetsbare periode moeten manifesteren.
Nog even later stelt minister De Crem voor om pinkstermaandag af te schaffen als wettelijke feestdag, zogezegd als besparingsmiddel. Toen werd pinkstermaandag al op de helling gezet. Nu beginnen ze wéér te zeveren over die pinkstermaandag. Straks is het de beurt aan Kerstmis en Pasen, Pinksteren en Hemelvaart. Het kerstimago in onze steden wordt ook al onherstelbaar beschadigd door zinloze gedrochten. En verwijzingen naar 'kerstmis' komen ook in het gedrang.
En zo komen alle politici beurtelings aandraven met voorstellen en suggesties om onze tradities kapot te maken, te vernnietigen, te verminken... om ze te laten vervangen door islamitische aangelegenheden? Zo ver durft niemand zich nu al uitspreken, veranderingen moeten langzaam doordringen tot het volk, anders komt er opstand. Als je alles ineens opdringt, volgt er een ontploffing. Het moet sluipend gebeuren. Handig hulpmiddel daarbij is het destabiliseren van ons dagelijkse leven, het creëren van chaos, angst en onrust bij de mensen. Zie maar naar de agressieve aanvallen op politieagenten, buschauffeurs, hulpverleners, het willekeurig in elkaar timmeren van onschuldige voorbijgangers... Het rookverbod in cafés heeft de mensen al uit elkaar gedreven. Mensen komen niet meer samen, kunnen niet meer overleggen, kunnen samen niets meer verzinnen om weerstand te bieden. Wij zijn bezig met losse individuen te worden, die allemaal samen een kwetsbare groep vormen, een tamme groep die makkelijk manipuleerbaar en te overmeesteren is.
En zo evolueren we stilaan en onopvallend naar een samenleving waarin geofferd en geslacht wordt, geramadand en gesuikerd wordt, gebarbequed wordt zonder alcohol en zonder smeuïge varkenshapjes. Welke wereld blijft er dan nog over voor ons? Ik denk niet dat onze nieuwe generaties er veel last van gaan hebben, die zijn geïndoctrineerd grootgebracht...
Ik mag in herhaling vallen over Meulenberg, omdat ik zonder gevarengeld en ongewapend naar het atheneum in Meulenberg gestuurd werd. Ja, daar waar de leerlingen autobanden van leerkrachten doorprikten en autoruiten bekogelden.
Wat ik mij nu afvraag: weet iemand hoe het afgelopen is met Ugur A., de hoofdrolspeler van de zware rellen vorig jaar in de wijk Meulenberg? Na zijn arrestatie sprak heethoofd en onruststoker het verlangen uit om tweedekansonderwijs te gaan volgen. Tevens beloofde hij op het rechte pad te zullen blijven. Hij werd vrijgelaten, en kreeg enkel een werkstraf. We hebben niets meer vernomen over deze gevaarlijke man. Is hij geslaagd in zijn examens of is hij nu doodleuk bezig met het vervolg van zijn drugspraktijken in Meulenberg? En waarom is de politie dan nu weer bezig met controleacties op drugs te houden?
Vorig jaar schreef ik:
Volwassenenonderwijs voor Meulenbergse Crimineel?
De 20-jarige Ugur werd twee weken geleden gearresteerd omdat hij een celstraf moest uitzitten voor drugsfeiten en illegaal wapenbezit. Twee veroordelingen waartegen hij verzet aantekende. De arrestatie, waarbij Ugur geboeid kon ontsnappen, was aanleiding voor Meulenbergse 'rellen' zoals we die vanouds kennen. In de probleemwijk Meulenberg volstaat een politie-uniform om het allochtone gemeenschapsleven in rep en roer te zetten. En toch dringt het nog altijd niet door tot burgemeester, politie en gezagvoerders dat ze geen gezag hebben en dat de allochtone gemeenschap de baas is in Meulenberg.
Raadsman Peter Donné verdedigt Ugur. Hij vroeg de rechtbank om een werkstraf en hangt een beeld op van zijn 'patiënt', een beeld dat smachtend overloopt van spijt en sentiment, een beeld dat het publiek doet smelten van compassie en medeleven met een jongen die echt van plan is zijn leven te beteren.
Beschuldigde Ugur sprak zijn laatse woorden uit: "Ik ga mijn best doen om op het rechte pad te blijven. Mijn diploma secundair onderwijs heb ik niet behaald en daarom wil ik tweedekansonderwijs gaan volgen".
We mogen niet vergeten dat hoofdrolspeler Ugur al na een week na de zware straatgevechten op vrije voeten rondliep. Burgemeester IJzermans reageerde perplex en verontwaardigd op de vrijlating, hij vond het maatschappelijk onverantwoord. Ja, ja...
Dus nu gaat een of ander centrum voor volwassenenonderwijs (CVO) een kersverse nieuwe leerling krijgen: Ugur A., de Meulenbergse relschopper, de drugsdealer en de schender van de wapenwet. Eens benieuwd wat dat uitschot terecht gaat brengen van zijn nieuwe onderwijskansen. Of het moest gaan om een mirakuleuze genezing waarbij iemand zijn levenswandel in een handomdraai kan wijzigen in de positieve richting, weg van alle herrieschopperij en gekrakeel, weg van misdaad en geweld... Maar om in één klap de juiste knop in je brein in te drukken, moet er wel een grondige hersenspoeling aan voorafgaan. Een gedragswijziging komt er niet zomaar!
Net als twee weken geleden heeft de lokale politie MidLim met bijstand van de federale politie eergisteren een grote controleactie gehouden in de Houthalense wijk Meulenberg. Vijftig agenten werden ingezet om de controle uit te voeren. Reden voor de razzia was de drugsoverlast in een café in de Varenstraat. Er werden kleine hoeveelheden cannabis en cocaïne aangetroffen. Een persoon werd wegens drugsbezit gearresteerd.
De controle verliep rustig. Bij de actie van twee weken geleden viel de politie binnen in twee Meulenbergse cafés, waar een grote hoeveelheid drugs aangetroffen werd. Elf personen werden toen opgepakt. Een van hen werd door de onderzoeksrechter aangehouden. De twee cafés werden tijdelijk, voor drie maanden, gesloten.
Huwelijksconsulente Jane Greer formuleerde een tijd geleden haar opvattingen over ''ochtendseks' in The Daily Mail. Wat ik altijd al intuïtief aanvoelde als ochtendseks werd toen bevestigd.
In de beginjaren van mijn blog, toen geen kat mijn schrijfsels kwam lezen, flanste Lieve zomaar wat ineen over 'ochtendseks' op haar blog. Amateuristisch, onwetenschappelijk en improvisorisch. "Lome seks op een lome ochtend werkt kalmerend voor de rest van de dag... Na een ochtendlijk vrijpartijtje glijdt alle nervositeit als vloeibare honing van je af, je zenuwen worden bewusteloos geslagen en je komt in een bedwelmende roes... Moeiteloos overstijg je alle grenzen en hindernissen"...
Nu blijkt Jane Greer er ook zo over te denken, maar zij vertelt het veel mooier. Ik zal het even samenvatten voor de lezer. -Bij ochtendseks komt adrenaline vrij waardoor de seks intenser aanvoelt. -Het knuffelhormoon oxytine komt vrij bij ochtendseks waardoor de hele dag een intense verbondenheid met de partner gevoeld wordt. -Het antilichaam Immunoglobuline A komt vrij, waardoor je minder snel ziek wordt. -Bij 3x ochtendseks per week , heb je 50% minder kans op een hartaanval. -Na ochtendseks heb je de hele dag een vrolijk energiek gevoel. -Ochtendseks geeft je een mooie natuurlijke uitstraling. Het optimaliseert de kwaliteit van haar, huid en nagels.
Houzee van de Rechts blog wees mij op een interessant artikel van Johan Sanctorum over onderwijs: http://visionairbelgie.wordpress.com/. Ik pik er vandaag het gedeelte uit over de rol van kleuterscholen, over intellectuele kansarmoede die in de hand gewerkt wordt door ouders die hun kinderen pas naar school sturen als ze schoolplichtig zijn: "Haal deze kinderen van meet af aan weg uit de thuisomgeving waar ze weinig intellectuele stimulansen krijgen en geef hen op school de juiste prikkels mee."
Boing! Doink! De nagel op de kop!
Gesteund in mijn opvattingen over 'schoolplicht voor kleuters', maak ik nu van de gelegenheid gebruik om een oud blogberichtje nog eens opnieuw te vertellen.
Schoolplicht voor Kleuters
Ik ben voorstander van verplicht onderwijs voor kleuters. Hoe vroeger, hoe liever. Een degelijke voorbereiding op de lagere school is belangrijk en noodzakelijk. Kleuteronderwijs is niet meer een 'bewaarschool' of 'papschool' zoals vroeger, maar wel een 'schoolrijp maken', een klaarstomen om te leren lezen en schrijven, om kennis te maken met rekenkundige begrippen, met motorische, sociale en taalvaardigheden, met tijdsbegrippen, er wordt ook gewerkt aan lichaamsbesef, ruimtelijke oriëntatie, visuele en auditieve waarneming, onderscheid essentie-detail, enz. Er wordt de basis gelegd van de hele schoolloopbaan van het kind.
Spijbelende kleuters, of kleuters die niet naar school komen, missen dus kostbare momenten in hun gang naar de lagere school. Zij missen de stevige bodem waaraan in het kleuteronderwijs gebouwd wordt. In de kleutertijd begint dan al de taal- en leerachterstand, die gedurende de hele schoolloopbaan het kind blijft achtervolgen. Daarom moet de kleuterschool, waar de fundamenten van studiesucces gelegd worden, verplicht gemaakt worden!
Ik heb ondervonden dat allochtone ouders het kleuteronderwijs grondig onderschatten. Zij denken lichtzinnig en minachtend over ons onderwijs. Ze zijn er niet van te overtuigen dat kleuteronderricht basis en voorwaarde is voor een degelijke schoolloopbaan. Het is als praten voor dovemansoren. Echt!...
Schoolbezoek zou moeten afgedwongen worden door de schoolplicht te koppelen aan kindergeld, leefloon, sociale voozieningen en andere leuke dingen en gunsten die uit de hemel vallen voor onze andersoortige medemens. Kleuters met een andere taal en cultuur hebben méér nood aan kleuteronderwijs dan onze Vlaamse leerlingen. Zij hebben nood aan een intensievere voorbereiding op de lagere school.. En het zijn precies dié allochtone kleuters die schitteren door hun hoge aantal afwezigheden op school.
Ouders die hun kinderen niet naar school sturen werken mee aan de decadentie van het onderwijs, een soort decadentie zoals die nu in de hele samenleving zichtbaar is...
Een volgende keer gaat het over de overgang van secundair onderwijs naar hoger onderwijs.
ADHD in het land van de Boeloeboeloes en de Wadawadas
Nu volgt er een stukje voor al mijn lieve ex-collegaatjes die dweepten met ADHD, en die de rilatine-medicatie vereerden. Goed lezen en schrap zetten! Vergeet de nieuwsbrief niet te openen!
Ooit werd gevaarlijke medicatie voor volwassenen niet eens getest op kinderen omdat men het gevaar ervan kende en men geen risico's wou lopen bij kinderen. Op vandaag kent men de gevaarlijke medicatie bij kinderen en verbiedt men deze medicatie bij volwassen omdat men geen risico's wil lopen bij de volwassenen.
Immers Europa verbood om ADHD-medicatie bij volwassenen te commercialiseren omwille van de gevaren.
De N-VA heeft het nét niet aangedurfd om Turkse en Marokkaanse tolken in te schakelen bij de alarmcentrales van politie of brandweer. Onderhuids zal het toch gaan gebeuren, zo voel ik het aan.
De nieuwe regering wil een einde maken aan dramatische taalmisverstanden in de alarmcentrales. Voortaan moeten hulpoproepen in 4 talen behandeld kunnen worden: Nederlands, Frans, Duits en Engels.
Taalproblemen komen het meest voor in de regio Brussel, Antwerpen en rond de taalgrens.
Civiele Veiligheid: "‘Indien iemand een noodoproep onvoldoende begrijpt, is er ook de mogelijkheid om via een conference call een collega-telefonist bij het gesprek te betrekken die de taal wel voldoende machtig is.’
En Jan Jambon vraagt de hulpdiensten ook dat wanneer ze uitrukken in de omgeving van de taalgrens, er telkens iemand mee is die de andere landstaal spreekt... Iemand die de andere landstaal spreekt?... Er wordt opvallend gezwegen over onze Turkse, Marokkaanse en islamitische medemensen. Dat voorspelt niet veel goeds...
In een grijs en stoffig verleden was ik werkzaam als psycholoog in een PMS-centrum, waar Horbert, de psychopaat, het opperhoofd was. Gelukkig was zijn afwijking in de solden gekocht en dus niet besmettelijk... Ik hield van mijn taken en bezocht graag de scholen die mij toegewezen waren. Hoewel een concentratieschool achteraan op mijn verlanglijstje bengelde. Ik genoot van de gesprekken met ouders, met andere hulpverlenende instanties, met leerkrachten en leerlingen, en trachtte me in te leven in ieders probleemsituatie.
Er waren echter onoverbrugbare meningsverschillen met mijn collega's. Ze zagen me als een buitenbeentje. Mijn contacten met hen struikelden over verschillen in opvattingen over migrantenonderwijs, over probleemleerlingen, over de omgang met collega's onderling, over maatschappelijke en politieke problemen, eigenlijk over alles. Nérgens vond ik mezelf terug. Dus gooide ik me met extreme toewijding op mijn werk, en dat was alleen maar mogelijk door het negeren van lastpakken in mijn werkomgeving.
Mijn collega's zagen elkaar graag in een zwakke kwetsbare positie, bij ziekte en tegenspoed, bij ontsporingen en inzinkingen, bij droefenis en pijn. De collega's leden allen aan de merkwaardige tic om ziekenbezoek af te leggen, op bezoek gaan bij de zwakkeling, de mindere, de kwetsbare, daarvan hielden ze. Iedereen die iets mankeerde kon rekenen op een bezoek van collega's, eender waar de zieke zich bevond, thuis, in het ouderlijk huis, op de kraamafdeling, in het ziekenhuis, bij spoedgevallen, op intensive care... een banale verkoudheid, een gebroken duim, een baaldag, premenstruele storingen, een simpele complexe beenbreuk, een geneeslijke of zelfs ongeneeslijke ziekte... De collega's waren er!
Tijdens de diensturen namen ze rustig en uitvoerig de tijd voor hun menslievende plichtplegingen. Ziekenbezoeken afleggen als als een perverse verslaving... En als ze dan later weer achter hun bureau plaatsnamen, uitgerekend nét voor sluitingstijd, noteerden ze in hun dagboek als bezigheid voor die dag : 'Administratie'. Zo heb ik er eentje gekend, een maatschappelijk werkster, die deze 'administratie' wel een half schooljaar volgehouden had...
Met heel veel plezier wil ik nu een artikeltje opdragen aan al diegenen die mij vroeger met klem wilden wijsmaken dat er onder autochtonen evenzeer criminelen zitten, en niet alleen bij allochtonen. Ze noemden me zonder schroom zelfs een racist als ik iets durfde uiten in de stijl van het volgende fragmentje dat ik lichtte uit de blog van Digithalys. Het hele artikel staat te lezen op woensdag 29 oktober, getiteld: Open grenzen, open deuren...
Negen op de tien veroordeelde jongeren die zware feiten hebben gepleegd, hervallen na hun gevangenisstraf. 84 procent is vreemdeling. Dat blijkt uit een onderzoek van de VUB.
De faculteit Criminologie van de VUB onderzocht alle dossiers van uithandengeving van 1999 tot 2001 in vijf arrondissementen. De procedure van uithandengeving wordt alleen gebruikt wanneer een minderjarige zware feiten heeft gepleegd, zodoende hem als een volwassene te kunnen berechten. En wat blijkt? Niet minder dan 84 procent van de jongeren die uit handen worden gegeven, beschikken niet over onze nationaliteit en het merendeel is van niet EU-origine. Wetende dat onder de ‘Belgen’ ook genaturaliseerde buitenlanders zitten, geeft aan dat het reële aandeel zelfs nóg hoger ligt. Marokkaanse jongeren komen volgens het onderzoek proportioneel het vaakst voor.
De geloofwaardigheid van een horoscoop is groter dan die van de verhaaltjes die onze ministers dagelijks vertellen op tv of in kranten. Ook waarzeggers en toekomstvoorspellers zijn betrouwbaarder dan politici. Politici proberen ons te vertellen hoe zij het in hun dromen zagen, maar als het erop aankomt, bakken ze er niets van. Zó ver staan ze van de gewone man en van de realiteit.
Dus, liever dan te luisteren naar wat onze regeringsleiders te vertellen hebben, raadpleegde ik mijn horoscoop. En de koning daarover zwijgen we nog, dat is een spijtige bijkomstigheid die mislukt is en niet past in onze samenleving. Een uitgeschoven vergissing bij de schepping van België. Allah zal er wel weer voor iets tussen gezeten hebben.
Dús, mijn horoscoop zei me dat ik naar iets moet streven dat mijn geest, lichaam en ziel opnieuw in contact moet brengen met de aarde, én... ik mag geen dromen najagen. Maar ze vergaten erbij te zeggen hoé dat moet gebeuren. Ze laten het over aan mijn eigen fantasie denk ik. En daar sta ik dan, niet wetend wat aanvangen met mijn geest, lichaam en ziel. Ik heb alles in handen, maar weet niet waar naartoe of wat ermee te doen. Het is alsof ik daar sta met handenvol geld en niemand wilt me iets verkopen. Als je dan nog bedenkt dat mijn sterrenbeeld Schorpioen is, dan is het mysterie haast compleet. Mijn geest, lichaam en ziel opnieuw in contact brengen met de aarde? Schorpioenen die opnieuw contact met de aarde moeten zoeken? Ik veronderstel dat de horoscopist bedoelde dat ik weer met beide voeten in mijn schoenen moet gaan staan, erin, niet ernaast, maar in de werkelijkheid. Met beide voeten op de grond dus. Nuchter en sober. Helder en wakker. Alert en scherpzinnig. Met volle verstand en volle vernuft. Met alle zintuigen op scherp gesteld. Afgelopen met navelstaren en dagdromen en kniezen... We zullen ons best doen, maar het blijft zoeken naar een speld in de woestijn, naar zandkorrels in een hooiberg...
Vlaams minister van Inburgering Liesbeth Homans (N-VA) streeft naar tien procent Vlaams overheidspersoneel met een migratieachtergrondtegen 2020. Dat besluiten De Morgen en De Standaard uit haar beleidsbrief. Momenteel staat de teller op 3,1 procent. “Een overheid die andere sectoren wil overtuigen om de etnische kloof te dichten, heeft veel meer overredingskracht wanneer ze zelf een sterk doorgedreven diversiteitsbeleid voert”, argumenteert Homans.
Eerst Liesbeth Homans die de 'etnische kloof' wil dichten, en daarna lees ik over de verzuchtingen van Hilde Crevits. Twee vrouwen die zo vroeg op de dag al van alles willen. Ik denk dat die twee eens serieus met elkaar moeten babbelen.
Vlaams onderwijsminister Hilde Crevits (CD&V) eist dat leerlingen na hun middelbaar beter Engels, Frans en Duits moeten spreken. De eindtermen voor de taalvakken worden strenger, talenkennis moet beter, en taalexamens worden strenger. Ook zullen scholen op hun verantwoordelijkheid gewezen worden om de taalkennis van hun leerlingen bij te schaven. Voor een goede taalbasis zullen in het lager onderwijs taalinitiaties Engels, Frans en Duits voorzien worden.
Engels, Frans en Duits dus. Nederlands niet? Het lijkt er op dat Crevits de leerlingen internationaal en Europees mondiger wil maken. Maar hoe moet dat dan met scholieren die na hun middelbaar zich in het Nederlands niet eens fatsoenlijk kunnen uitdrukken? En die zouden dan volgens Homans een overheidsambt moeten gaan uitoefenen? Een functie die een correct taalgebruik vereist?
Op tv zag ik een Marokkaanse trambestuurder in opleiding - Mouhcine Roudah - die zich wel verstaanbaar kon maken, maar aan zijn uitspraak haperde er toch wat. Zo ook bij alle allochtone schoolverlaters die de finesses van de Nederlandse taal niet aanvoelen, en nooit zùllen aanvoelen: woordenschat, zinsbouw, articulatie en vooral spraakkunst lieten te wensen over, zo heb ik het vroeger ervaren in de middelbare concentratiescholen. Het klonk soms zò abominabel dat ik dacht: "Dat komt nooit meer goed. Hier geboren en tòch nog een 'spraakgebrek'. Ach ja, de thuistaal! Hun hele jonge leven lang hoorden ze thuis en op straat niets anders dan de moedertaal uit hun verre thuisland. Iedereen dacht toen: laat de school met haar kostbare taalprojecten alle taalproblemen oplossen bij die bruintjes...
Gisteren betoogden moslims in Brussel tegen islamfobie (betogen tegen een 'fobie'?!).
Waarom is er nu geen tegenbetoging gehouden? Een tegenbetoging om te protesteren tegen de islamgeobsedeerden die met een ongelooflijke opdringerigheid hun gedachtegoed willen opdringen, aan ons, aan een nieuwe maatschappij waarin ze binnengedrongen zijn, waar ze als gasten verblijven, en hun thuislanden, hun moslimlanden, achtergelaten hebben. Om dan in een niet-moslimland hoog van de toren te komen blazen en verontwaardigd te reageren op begrijpelijk verzet. De heftigheid waarmee ze zich afzetten tegen islamfobie, heeft zélf iets fobisch, de angst om niet aanvaard te word te worden, een sociale fobie! Zo zou in een tegenbetoging met gelijke wapens gestreden kunnen worden... Waarom hielden we geen tegenbetoging? Gebrek aan geldingsdrang?
"Ik was hier eerst, en de vreemde rest is er allemaal ná mij gekomen!". Dat waren de krachtige woorden van Jef, eigenaar van de Watermolen, toen hij begon te vertellen over zijn restaurant, dat als een buitenaardse oase midden in de beruchte wijk Meulenberg pronkte.
In de Houthalense migrantenwijk Meulenberg zijn de meeste inwoners van vreemde origine en werkloos. Het straatbeeld wordt er ontsierd door waggelganzen en borstelsnorren, die op weg zijn naar een Turkse groentewinkel of een Turks café, of zomaar wat ronddrentelen. Hier en daar maakt een Italiaanse winkel er een kleurrijk geheel van, de finishing touch van de verloedering van een wijk. Meulenberg met zijn twijfelachtige reputatie, is nog nét geen no-go zone, maar het scheelt niet veel... Lieve maakt toch liever een omweg dan door de wijk te rijden.
De Watermolen kent als gebouw een lange geschiedenis als molen, toen er nog Vlamingen woonden. 28 jaar geleden maakte Jef er een uniek restaurant van. Het interieur was een wirwarrige mix van allerlei stijlen, designs en versierseltjes. De inboorlingen die toen nog in Meulenberg woonden, hunkerden naar eigenheid en herkenbare dingen en kwamen dan cocoonen in het restaurant van Jef, waar het overliep van gezelligheid, rust en sfeer. Het gaf de mensen geestelijk houvast, het was als een ankerplaats voor autochtonen die vol heimwee op zoek waren naar hoe het vroeger was, naar vertrouwdheid... In Meulenberg was een bezoekje aan de Watermolen een ware verademing, te midden van de jungle daarbuiten!
Eérst was er de Watermolen, en dáárna de minderwaardige buurt. "Ik was hier eerst, en de vreemde rest is er allemaal ná mij gekomen!", zo zei Jef heel trots. Het restaurant was als een stille getuige van een wegkwijnende Vlaamse gemeenschap...
En nu, nu is er alleen nog maar Meulenberg... Jef is gestopt met zijn restaurant, met zijn 'Genaderse Watermolen'...
Nederlandstalig onderwijs in Brussel krijgt 10 miljoen
Op geregelde tijdstippen vernemen we iets over gigantische geldsommen die doorgesluisd worden naar Onderwijs. Voor scholenbouw. Recent werd er weer eens gewerkt aan 'capaciteitsuitbreiding' toen het VGC (College Vlaamse Gemeenschapscommissie), met als voorzitter Guy Vanhengel, besliste om 10 miljoen euro in te zetten voor capaciteitsuitbreiding van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel, daar waar de druk op het Nederlandstalig onderwijs het grootst is, zegt hij... Financieringsoperatie noemen ze dat.
Daarnaast gingen er nog eens 5 miljoen euro capaciteitsmiddelen naar basisscholen van het gemeenschapsonderwijs eerder dit jaar. En de volgende 5 jaar gaat het VGC nog méér investeren in het Nederlandstalig onderwijs, om de onderwijskwaliteit te versterken en om aan capaciteitsuitbreiding te werken. "Besturen is vooruitdenken", zegt Vanhengel. "Daarom pompen we de komende jaren nog meer middelen in het basisonderwijs én in het secundair onderwijs".
Begin 2013 trok de Vlaamse regering ook nog eens 46 (!) miljoen euro uit voor scholenbouw, waarvan een kwart naar de Brusselse rand ging. En tegen 2020 hebben de Antwerpse scholen 1 miljard (!) nodig... Wat nog allemaal? En zo gaat dat maar door en zal dat altijd doorgaan. Miljoenen zullen niet meer volstaan, er zal met miljàrden gerekend moeten worden.
Dweilen met open kraan
Eigenlijkis er geen capaciteitsprobleem, er zijn genoeg scholen, er is plaats voor iedereen. Maar er zijn teveel kinderen, scholiertjes blijven uit de hemel vallen, zoals sneeuwvlokjes en regendruppeltjes zich op hun weg naar de aarde vanzelf vermenigvuldigen. Een niet te stuiten bevolkingsaangroei is er aan de gang, de explosie moet nog komen, ze is zich nog maar aan het opwarmen. Het wordt een zwarte tunnel zonder einde als die moslims zich in bed niet wat leren intomen van zodra hoofddoeken en andere gewaden uitgezwierd zijn. Ik vind dat die ontembare voortplantingsdrang belast moet worden. Voor elke nieuwe telg moet er een overlastboete komen, een GAS-boete. Ze zijn onmiskenbaar een overlast, kijk maar naar alle miljoenen die ze opeisen.
Als de Vlaamse regering eindeloos en met het geduld van een slaapwandelende slak, miljoenen en miljarden zal blijven lozen naar scholenbouw, dan zal er toch òòit een einde moeten komen aan de bron? Of is dat een onsterfelijke bodemloze geldput? Waaruit naar believen fortuinen gegraaid kunnen worden, telkens er een piek komt komt in de wildgroei van gezinsuitbreidingen?
Elk kind heeft recht op onderwijs? Dat kunnen we toch niet blijven herhalen? Ons land zal ooit ontploffen en alle scholen uit hun voegen barsten. Steden zullen gaan uitpuilen van de scholen, om elke straathoek eentje, en tegen 2050 zal dat nog niet genoeg zijn, zegt mijn glazen bol... Bouw 1 school, dan zijn er morgen 2 tekort, maak 1.000 plaatsen bij, dan zijn er morgen 2.000 tekort... Waar eindigt dit?!...
Prinses Kate is zwanger. In april verwacht ze haar tweede kindje.
Een Bizarre Droom
Kate Middleton en prins William hebben zich bekeerd tot de islam. Zij zijn nu twee moslims geworden. Kate is zwanger en ze verwacht een tweeling. De eerstgeborene zal geslachtofferd moeten worden om Allah te behagen. De bevolking betreurt het offer dat het prinselijk koppel zal moeten brengen, maar ze respecteren de wil van Allah.
Dat was mijn bizarre droom van vorige nacht. Ik ga niet over tot een analyse van deze absurde droom, want er is geen verklaring voor. Of ik vind er geen.
Mijn opgewonden hersenen blijven de hele nacht actief en leveren heel wat droomarbeid. Mijn ijverige geest sorteert, herschikt en hervormt de herinneringen en indrukken van de voorbije dag. Als ik overdag iets zie of hoor zonder erbij na te denken, of zonder het goed tot me te laten doordringen, dan worden al die gegevens in mijn dromen netjes verwerkt. Gelukkig voor Kate en William hebben dromen geen enkele toekomstvoorspellende waarde!
Er was vanochtend chaos op de luchthaven van Zaventem. Vertrekkende passagiers werden door de politie extra lang gecontroleerd om spijbelaars te kunnen betrappen. "Uit protest tegen de verhoging van de pensioenleeftijd van 58 naar 62 jaar zullen we niet staken, maar ons werk net dubbel zo grondig doen", zegt een vakbondsbron.
Scholieren die zonder wettige reden of doktersbriefje wegblijven van school op de laatste schooldag voor de herfstvakantie werden vanochtend geviseerd door de politie. 'Luxeverzuim'! Uitgevonden om de Vlaming te kunnen pakken. Typisch iets voor de Vlaming, eigen volk aanvallen, terwijl allochtoon verzuim royaal verspreid is over het hele schooljaar! En daarom moeilijker te controleren. ALS men dat al wil controleren.
'Luxeverzuim'. Ik zal het nòg eens vertellen.
Vroeger, toen er nog geen concentratiescholen bestonden, zag men migrantenleerlingen als curiositeiten die anders moesten aangepakt worden dan onze Vlaamse leerlingen. Ik heb het nu over de jaren 70, 80 en 90 van de vorige eeuw. Geen haan kraaide ernaar als die migrantjes samen met de hele familie einde juni richting Turkije of Marokko vertrokken. Om dan in de loop van september rustig terug te keren vanuit hun verre thuisland naar onze Vlaamse scholen... Er was zelfs eens een politicus die deze allochtone onwettige afwezigheden wilde legaliseren! Er waren ook de islamitische feestdagen waarop allochtone leerlingen niet op school verschenen.
Nu onze eigen kinderen beginnen te spijbelen, komt er een hele heisa op gang. Zo zitten de Vlamingen ineen: elkaar aanvallen en viseren... De allochtone gemeenschap lacht in haar vuistje.
Vroeger heb ik nooit gehoord van het woord 'luxeverzuim'. Wél van allochtoon verzuim.
Het allochtoon verzuim dat doorheen de jaren ingeburgerd raakte en vanzelfsprekend geworden was, ontsnapte aan de mogelijke sanctie van het intrekken van kindergeld. Daarover mocht zelfs niet gesproken worden, over het allochtone kindergeld, dat was taboe. Het was de tijd dat we allemaal vreesden om als racistisch bestempeld te worden. Wat zijn we ermee opgeschoten met onze eerbied, onderdanigheid, inschikkelijkheid en toegeeflijkheid ten aanzien van de allochtone gemeenschap?!
Het is nu al bijna twee jaar geleden dat in 13 Vlaamse steden 'Werkinlevingsprojecten' gestart werden om jongeren-zonder-diploma voeling te laten krijgen met de arbeidsmarkt. Dat gebeurde toen Philippe Muyters (N-VA) minister van Werk was. Heeft er iemand nog iets gehoord over die projecten of over die 'voeling'? Wie waren de deelnemers? En wat hebben ze ermee bereikt? Hoe verliep de 'inleving'?... Logische vragen na zo'n grootse aankondiging van 'Werkinleving' ter bestrijding van de jeugdwerkloosheid. Er moét iets uit de bus gekomen zijn want de jongeren-zonder-diploma waren verplicht om deel te nemen aan het project.
Werkinlevingsprojecten waren individuele begeleidingsplannen aangepast aan de werkzoekende. Een individuele begeleiding naar een job! Wat een droom!... Opleidingen, trainingen en stages poogden jongeren-zonder-diploma aan een baan of aan een kwalificatie helpen... En dan vraag ik me af: iemand die zo luxueus aan een baan geholpen wordt, hoe kan die in hemelsnaam nog zelfstandig iets uitvoeren?!
Nu zal ik eens trachten uit te leggen waarom het project de verkeerde doelgroep aanpakte. Het zou rendabeler geweest zijn om gemotiveerde jongeren-MET-diploma individueel te begeleiden naar een baan, die zijn vatbaarder voor hulp en steun, en zo zou de arbeidsmarkt veel beter ingevuld kunnen worden.
'Inleven in werk'?! Jongeren-zonder-diploma die zich in gedachten verplaatsen in een werksituatie? Klinkt onwaarschijnlijk, omdat 'inleven in studeren' ook niets voorstelde. Het nieuwe project lijkt me niet besteed aan jongeren die met hun pet gooiden naar de leerstof en naar prestaties tijdens hun schoolloopbaan. Zij verdienen het niet om bijstand te krijgen bij het zoeken naar een baan of naar een kwalificatie. Een jongere die niet zelfstandig in staat is om een diploma te behalen, of niet zelfstandig een baan kan zoeken, zal een onbetrouwbare werkkracht worden. Werkgevers zijn gewaarschuwd!
Vroeger op school werden de zwaksten van de klas het meest begeleid, terwijl briljante leerlingen aan hun lot overgelaten werden. Extra aandacht voor slimmeriken en gemotiveerden is echter zeer dankbaar werk, resultaten gegarandeerd. ZIJ, de bovenlaag, halen profijt uit extra begeleiding. De onderlaag blijft de onderlaag waarop iedere vorm van begeleiding afschampt. Losers blijven losers. Slechts een kleine minderheid wordt beter van een ruggensteuntje van buitenaf.
Nog over vroeger op school. Jongeren-zonder-diploma waren vaak schoolverlaters die het niet zo nauw namen met studeren en presteren. Allochtone leerlingen werden ook nog eens gehinderd door taalachterstand en gebrek aan taakgerichtheid. Als ze dan op hun achttiende ergens in het vierde of vijfde beroepsjaar belandden, beraadde de deliberatie zich over elk van hen. Voor de hopeloze gevallen werd er een weg uitgestippeld naar het stempellokaal. Trouwens, een diploma secundair onderwijs was het laatste en het minste van hun betrachtingen... Toén al had ik de indruk dat 'een diploma' vreemd is aan de leefwereld en aan de cultuur van de allochtone leerling...
Binnen de schoolmuren en achter de schoolpoorten kunnen vurige passies oplaaien, aangestoken door ontembare hormonen en zinnelijke lusten die onderhuids rommelen en zich een uitweg zoeken, om dan in alle hevigheid te exploderen.
Lieve had een fijne neus voor ontluikende verliefdheden en wilde hartstochten in de schoolse wandelgangen. Zo ontdekte ze op een mooie dag een geheime relatie tussen de schoolarts en zijn verpleegstertje. Die twee lagen in alle innige intimiteit ineen verstrengeld op de onderzoekstafel van het dokterscabinet. Als twee dartelende duifjes die elkaar aan het minnekozen waren. Het was een sensueel tafereeltje van intense omhelzing, immens gekreun en diepe penetratie. Lieve was getuige van pure dierlijke orgasmen en extasen.
Dit erotisch tafereeltje streelde al mijn zintuigen, fijn om dit mee te maken, maar daarna wel zedig en discreet de andere kant opkijken en veilig opbergen bij de andere relikwieën in mijn geheugen... Voyeuristische trekjes? Nee hoor. Het is ook niet zo dat Lieve met een vergrootglas door de gangen van het schoolgebouw loopt, of zich verdekt opstelt, op zoek naar losgeslagen driften, naar sensatie, naar erotiek, neen, verliefde mensen stralen spontaan een chemistry uit, een geur en een aroma, en die mix verraadt onmiskenbaar hun geheime wensen en verboden dromen...
Aan directeur Mosselmans, directrice Prutsmans, directeur 't Kabouterke, directeur Blauwbaard, directeur Wijsneus, directeur Snullemans, directrice An Serpent, en nog enkele andere directeurs waarvoor ik geen schuilnaam kan bedenken :
WAAROM volgden moslimleerlingen op woensdagnamiddag koranlessen in plaats van hun huiswerk te maken?
WAAROM mochten moslimleerlingen op donderdagochtend zonder huiswerk naar school komen?
WAAROM kreeg de islamleraar zoveel privileges en faciliteiten? En niet alleen tijdens de Ramadan!
WAAROM mochten een Marokkaantje en een negertje vooraan in de rij dansen op de speelplaats? Terwijl Vlaamse kleutertjes achteraan huppelden!
WAAROM waren moslimleerlingen na de islamles zo uitbundig en onhandelbaar? Wat vertelde de islamleraar hen tijdens de islamles?
WAAROM werden de lesplannen van de islamleraar niet grondig gecontroleerd?
WAAROM wisten wij zo weinig over de lesinhoud van de islamleraar?
WAAROM mochten allochtone leerlingen in september later aankomen in school, na hun vakantie in het thuisland?
WAAROM stelde u een islamleraar aan die niet beschikte over de vereiste diploma's, directeur Mosselmans?
WAAROM werden logopedisten ingeschakeld om taalachterstand bij allochtone leerlingen weg te werken?
WAAROM moesten IQ-cijfers vervalst worden voor allochtoontjes? Om taallessen terugbetaald te krijgen van de ziekenkas! Nietwaar An Serpent?
WAAROM kreeg de taakleraar enkel en uitsluitend allochtone leerlingen toegewezen om bij te werken, ten koste van Vlaamse leerlingen? Zo zit dat, Kabouterke en An Serpent.
WAAROM mochten allochtone leerlingen meer spijbelen dan Vlaamse leerlingen?
WAAROM mochten moslimleerlingen zomaar thuisblijven tijdens sukerfeest/offerfeest/ander evenement?
WAAROM werden deze afwezigheden niet genoteerd als onwettig?
WAAROM werden misstapjes bij allochtone leerlingen minder zwaar gesanctioneerd dan bij Vlaamse leerlingen?
WAAROM waren laatstejaars zo weinig geïnteresseerd in studie- en beroepsmogelijkheden na het secundair onderwijs, directeur Blauwbaard?
WAAROM mochten moslimmeisjes deelnemen aan de turnles met hoofddoek en lange kleding? Om te verongelukken?
WAAROM werden moslimmeisjes naar andere scholen verwezen, waar wél een hoofddoek toegelaten was, directeur F.?
WAAROM mochten die meisjes even later tóch een hoofddoek dragen in uw school? Vakantie in Turkije cadeau gekregen?
WAAROM werden geldverslindende projecten in uw scholen met vlag en wimpel onthaald? Parels voor de zwijnen! Nietwaar Blauwbaard, Kabouterke en An Serpent?
WAAROM kregen moslimmeisjes toestemming om een heel schooljaar lang niet te hoeven deelnemen aan turn- en zwemlessen? Een heel schooljaar lang?! Niet 1 Vlaamse leerling heeft ooit zulke vrijstelling gekregen.
WAAROM kregen huisartsen carte blanche om al die vrijstellingen uit te delen?
WAAROMkwamen er altijd zo weinig allochtone ouders naar uw ouderavonden?
WAAROM hebben jullie het allemaal verprutst in een tijd dat allochtonen nog kneedbaar en te manipuleren waren? Nu is het te laat!
Belang van Limburg: Er zullen heel wat meer mensen tot hun 67ste moeten werken dan de regering doet uitschijnen. “Zestig procent van de vrouwen en tien procent van de mannen zal tot 67 jaar aan het werk moeten blijven”, zegt PVDA-er Kim De Witte. Vanaf nu kan alleen wie een loopbaan van 42 jaar kan voorleggen, met vervroegd pensioen. Drie op de vier vrouwen en één op de vier mannen komen immers niet aan een loopbaan van 42 jaar. Zij zullen verplicht zijn om langer te werken dan de vervroegde pensioenleeftijd van 63 jaar. Volgens de cijfers van Kim De Witte zijn vooral vrouwen de dupe van de pensioenmaatregelen.
... Ze willen echt niet meer dat we van ons pensioen nog kunnen genieten. Ze willen geen pensioenen meer uitbetalen. Weg met de gepensioneerden! Leve de Vlaming die werkt om onze andersgekleurde medemensen in leven te houden! Vluchtelingen, illegalen, asielzoekers, ontdekkingsreizigers, plaktoeristen, en ander parasiterend onkruid en klaplopende insecten, ze moeten allemaal onderhouden en in stand gehouden worden. Ook werkloze jongeren moeten verzorgd worden, die was ik bijna vergeten... En daarom moet de gewone Vlaming tot aan zijn levenseinde ten dienste staan van de totaal ontregelde maatschappij.
Deze agressieve slogan was vroeger de slagzin van een campagne tegen aids, een voorlichtingssessie die in de scholen bedoeld was om leerlingen te wijzen op de gevaren van onveilig vrijen. Alsof leerlingen in hun vrije tijd alleen maar met seks bezig zijn. Of in de klas alleen maar dromen van seks. De hele campagne vond ik een aanzetten tot experimenteren met elkaar, aanzetten tot nieuwsgierigheid naar de andere sekse. De campagne deed meer vragen rijzen dan vragen beantwoorden. Ook romantiek en erotiek werden niét besproken in de campagne, enkel pure fysieke seks. Pure fysieke seks!
In de jaren 70, 80 en 90 dwaalde er een kwaadaardig spook rond in de PMS-centra en in de scholen. Verpleegster L.D., nog met haar geest bij de flowerpower-toestanden, haar gedachten bij vrije seks en ongeremde contacten waarbij alles kon en alles mocht, op z'n links dus... deelde pamfletten uit aan leerlingen van haast alle leeftijden. In haar ijver vergat ze dat er ook kleintjes bij waren die niet wisten wát ze wáárop moesten zetten. Kleutertjes dachten misschien aan een grappig hoedje voor op hun koppeke.
Tegen de muren van de kleedkamers in de scholen hingen affiches die de leerlingen aanzetten tot het 'opzetten' van dat plastic gevalletje om veilig 'de liefde te bedrijven'. De afbeelding was op het randje van pornografie, zeker als je bedenkt dat er ook kleintjes zich moesten omkleden in de kleedkamers met de walgelijke posters. Graffiti leek me toen veel leuker op de muur dan de dubbelzinnige foto's van condooms. Eigenaardig dat de schoolarts niet ingreep, niets ondernam, of hij had de vieze prentjes misschien nog eens niet in de gaten, gehaast als schoolartsen altijd waren. Verpleegster L.D. was er zo obsessief mee bezig, alsof ze in haar jeugd iets essentieels misgelopen had, tekort gedaan werd, misschien wel mishandeld werd, of erger nog: zélf onveilig gevreeën had. Haar hobby's waren roddelen en lasteren, maar haar échte specialiteit was: collega's tegen elkaar opzetten en op hun gemoed inwerken. Zoals in de film waarin mensen ongenadig door het slijk gehaald worden, kende ze alle kneepjes van de vertelkunst: knipogen, hand naast mond, fluisteren, zw zw zw... Voor de lol rakelde ze kwalijke gebeurtenissen uit iemands verleden op, waarbij haar fantasie er een pikant sausje overheen goot. Haar wilde verhalen genoten bijval bij naïeve luisteraars die niet beseften dat zij morgen ook aan de beurt zouden kunnen komen. In het verleden hebben haar gevaarlijke manipulaties tot droevige drama's geleid. Haar verwoestingen bleven ongestraft, en velen geloofden in haar vertellingen. De macht van de roddel!!!
VAG (Vereniging voor adoptiekind en gezin) pleit voor een gelijkschakeling van het adoptieverlof aan het moederschapsverlof. De huidige wetgeving voorziet dat een adoptieouder voor een adoptiekind tussen 0 en 3 jaar slechts recht heeft op 6 weken adoptieverlof/hechtingsverlof. Vanaf 4 jaar is dit maar 4 weken en vanaf 8 jaar is er geen adoptieverlof meer voorzien. Totaal onlogisch, zegt VAG, want ieder adoptiekind heeft net als een biologisch kind recht op een hechtingsperiode. Het rugzakje dat een adoptiekind met zich meebrengt maakt het niet gemakkelijk voor zowel het kind als de adoptieouders. Naarmate het kind op oudere leeftijd toekomt, wat tegenwoordig meer de realiteit is dan vroeger, is er ook meer tijd nodig om te wennen en zich te hechten aan zijn nieuwe ouders en omgeving. Daarom wil VAG ijveren voor een gelijkschakeling van het adoptieverlof (6w/4w) aan het moederschapsverlof (15w) voor alle adoptiekinderen, ongeacht hun leeftijd bij aankomst. (Mijn gedacht: het 'rugzakje' van een adoptiekind maakt elke hechtingsperiode onmogelijk!)
Adoptieverlof = Zwangerschapsverlof? Daar zitten werkgevers nu echt op te wachten.
De bodemloosheid van een adoptiekind, een verhaaltje over een adoptiekind. Om ouders met adoptieplannen te ontnuchteren.
Cindy vertelde tegen de juf dat haar mama een derdewereldkindje ging adopteren, en dat ze binnenkort dus een nieuw broertje zou krijgen... "Oei, als dat maar goed afloopt!", dacht ik.
De 8-jarige Sito werd hartelijk verwelkomd in zijn nieuwe gezin. Cindy was verrukt over haar nieuwe speelmaatje, en mama was zo trots dat ze overal met Sito ging pronken, bij familie, buren en kennissen, alsof ze een of andere prijs gewonnen had.
Even later kwamen Cindy's ouders op school met ongelooflijke verhalen. Ze waren ten einde raad, wanhopig zochten ze naar oplossingen voor Sito. Aanvankelijk was Sito nog handelbaar, hoewel er toen al tekenen aan de wand waren: driftbuien, leugens, vernielzucht, pesterijen... Maar het ging van kwaad naar erger. De puberteit van Sito was een gruwelijke hel voor zijn adoptiefouders. Sito speelde het klaar om verzinsels over mishandeling en verwaarlozing rond te strooien, in de buurt, in zijn school. Zijn beschuldigingen klonken levensecht, en dat betekende voor de ouders politieverhoringen en zelfs nu en dan enkele dagen cel. Familie en buren hadden hen ook al de rug gekeerd. Tóch bleven de adoptiefouders sullig geloven in de goedheid van Sito, en offerden hun eigen welzijn en dat van hun dochtertje Cindy op voor een waardeloze nietsnut Cito die geen enkel lichtpuntje aan de einder liet zien.
Het gezin dat Sito liefdevol wilde opvangen, ging zelf tenonder aan naïeve menslievendheid. En Sito deed niets liever dan een gezin vernietigen, het gezin dat hart en huis wagenwijd voor hem openstelde.
Hulpverleners en adoptiespecialisten veegden de problemen onder de mat, ze zeiden sussend dat alle vijandigheid er wel zou uitgroeien bij Sito, als ie maar genoeg liefde en aandacht zou krijgen, en meer van die lulzever.
Het was uiteindelijk een kordate huisarts die de naïeve ouders ongenadig wees op 'de bodemloosheid van een adoptiekind', en hen wist te overtuigen van een plaatsing van Sito in een instelling. 'Bodemloos' zo zei de arts, dus 'zonder fundamenten', 'zonder onderlaag', 'onvoorspelbaar', 'ondoorgrondelijk'...
Het leven van een geadopteerde uit een onbekende baarmoeder, en als baby zonder voorgeschiedenis, blijft altijd een mysterie voor toekomstige ouders!
Meulenberg is toch geen porseleinwinkeltje?! Waarom kan de politie daar niet op dezelfde manier optreden als bij de mijnstaking in Zwartberg in 1966? Toen vielen rijkswachters eigen mensen aan, ze klopten er graag op los, deelden overal klappen uit en maakten zelfs twee doden. Eigen volk aftroeven, eigen mensen toetakelen en zelfs doodschieten, dàt gebeurde toen... Waarom kunnen ze dat nu niet in Meulenberg doen bij de allochtone bevolking?
Meulenberg als probleemwijk bestaat al enkele generaties lang. En elke allochtone opstand wordt aangegrepen om te zeggen dat het slechts een eenmalig incident is en dat politie alles onder controle heeft. Net als een plaat die blijft haperen in de groeven. De problematische wijk lijkt wel iets met erfelijkheid te maken. Van vader op zoon wordt ontsporingsgedrag doorgegeven. Ook is het alsof politie en burgemeester (sp.a) de situatie in stand willen houden. Ze moeten maar eens een voorbeeld nemen aan de agressieve acties tegen de mijnwerkers van Zwartberg, tegen onze eigen mensen nog wel.
Deze bedenkingen maakte ik naar aanleiding van een massale controleactie eergisteren in de wijk Meulenberg, toen grote hoeveelheden drugs gevonden werden. De actie kaderde in de strijd tegen de drugsoverlast in de buurt. Het pleintje tussen 2 cafés staat bekend als een plek waar drugs gedeald worden. Liefst 130 agenten waren er om 11 verdachten op te pakken. Ploegen stonden ook verspreid rond Meulenberg, extra manschappen werden achter de hand gehouden, en ook een waterkanon stond klaar. EN er was bijstand van andere zones en van de federale politie... "Machtsontplooiing" noemen ze dat... Als er nu eens iedere dag zo'n 'macht ontplooid' werd, eens zien hoe vlug alle rotte appels, alle ongedierte, alle criminaliteit zal verdwijnen. Ze kunnen er een serene gemeenschap van maken, maar dat willen ze daar blijkbaar niet. Uit schrik voor de machtige allochtone gemeenschap, die veel meer macht kan ontplooien dan de autochtone ordehandhavers...
Schooljaren 1993-1994-1995. De eerste schetsen van het verval van het lyceum werden gemaakt door directrice Prutsmans, dat mens bij wie je haar hersenen kon horen rammelen wanneer ze haar hoofd bewoog. Zij hield zich geobsedeerd bezig met allerlei randgevallen, met alles wat zich buiten de rails van het schoolleven bewoog: spijbelaars, slachtoffers van problematische gezinnen, incestgevallen, psychisch gestoorde leerlingen, en allochtonen uiteraard... Leiding geven aan een volwaardige middenschool, daartoe was ze echt niet bekwaam.
Dan was er ook nog directeur Griezelmans, die euforisch en verblind raakte door de 9 uren extra lesuren geschonken door minister Vandenbossche. Deze extra uren stuurde Griezelmans integraal naar een bosje Turkse leerlingen dat vers aangeland kwam vanuit Turkije. Vlaamse leerlingen konden fluiten naar hun extra uren.
Toen kwam directeur Wijsneus als opvolger van Prutsmans. Die man bakte er ook niet veel van omdat hij voortdurend twijfelde: wél een hoofddoek of niet voor die moslimmeisjes?...Natuurlijk kregen die moslimmeisjes hun zin.
En tenslotte, als kroon op het vernietigingswerk van het lyceum, was er vrouwenversierder Blauwbaard die niet van zijn leraresjes kon afblijven, en zijn seksuele vaardigheden demonstreerde, behalve thuis bij zijn eigen trouwboekje.
Alle directies samen waren links georiënteerd, zo links als links en slinks maar kan zijn, ze zagen er felrood gekleurd uit en dweepten met alles wat vreemd was aan een gewoon schoolgebeuren.
Het lyceum, ooit een prestigieuze kwaliteitsschool, bestaat nu niet meer...Verwonderlijk?!
Onderzoekers hebben uitgerekend dat er 42.000 nieuwe plaatsen moeten bijkomen in de Brusselse scholen tegen 2020. "De demografische groei, de toename van culturele diversiteit en taalverscheidenheid zijn de oorzaken van de nood aan bijkomende plaatsen."...???... Kunnen ze nu niet gewoon zeggen dat allochtonen en moslims veel teveel kinderen produceren en dat de verbruining oorzaak is van plaatstekort in de Brusselse scholen? Is dat nu echt zó moeilijk om uit te spreken?
Onderzoekers van de UCL onderzochten de relatie tussen moslims en niet-moslims in Brussel. Maar dan schakelen ze ineens over op de diversiteit in Brusselse scholen. Hun verhaal maakt een warrige indruk. Ze komen tot de conclusie dat leerkrachten onvoldoende vorming en middelen hebben om om te gaan met de diversiteit in Brusselse scholen.
Brusselse leerkrachten zijn bangeriken. Dat maak ik op uit het onderzoek. 't Schijnt dat ze thema's als evolutieleer en homoseksualiteit mijden omdat ze te gevoelig liggen. Schrik om moslims voor het hoofd te stoten? Om hen te krenken?... Andere thema's zijn de kruistochten, de Palestijnse kwestie, Afghanistan, Syrië, gelijkheid van man en vrouw, hoofddoeken, gemengde turnlessen, IS, jihadisme, het kalifaat... Leerkrachten schuiven discussies hierover vaak opzij. Waarom? Ze hebben toch hun leerplannen om zich aan vast te houden? Of moeten die eerst aangepast worden aan de islamitische schoolbevolking?!
Het probleem is dat Brusselse scholieren de grenzen van hun woonwijk niet durven overschrijden, ze gaan niet om met mensen buiten hun eigen kring. Daardoor horen ze geen andere meningen dan die van hun ouders of van wijkgenoten. Vaak botsen die meningen met wat ze op school leren, zeker als het over religie gaat... Hebben ze dan niet leren integreren? Waar zijn die miljoenen en miljarden naartoe die dienden om de integratie te bevorderen?!
En dan eindigen de onderzoekers met iets heel gevaarlijks. Ze vinden het jammer dat leerkrachten niet weten hoe ze delicate thema's moeten behandelen, jammer, omdat in scholen gewerkt kan worden aan een gemeenschappelijke cultuur, zeggen ze. "Gemeenschappelijke cultuur"? En die van ons? Is die niet goed genoeg? Gaan de Brusselse scholen onze eigen cultuur verloochenen? Gaat de leerstof aangepast worden aan de diversiteit? Aan de verschillende nationaliteiten en religies? Gaan ze zwichten voor andere culturen en andere religies?
Ja Lieve, stop er maar mee, ge hebt er een potje van gemaakt vandaag, het trekt op niet veel. Dat komt misschien omdat ik gisteren de Walen vergat. Ik vergat te vragen naar 'de meerwaarde van de Walen'!
Tja, welke is eigenlijk de meerwaarde van Marokkaanse, Congolese en Algerijnse migratie??? Lijkt me een logische vraag.
Geen antwoord op gekregen. Niemand op tv hielp mij om die 'meerwaarde' te begrijpen, om te weten te komen wat die precies inhoudt.
Ik stel de vraag: "Welke is de meerwaarde van die migraties?" Wie kan me dat vertellen?
Mijn tante, mijn buurvrouw, mensen in de straat... Ze vragen zich ook allen af welke de meerwaarde is van de Marokkaanse, Congolese en Algerijnse bijdrage aan onze samenleving. We hebben het volste recht om die vraag te stellen. Politici op tv hebben mijn vraag niet beantwoord.
Een algemeen hoofddoekenverbod in het gemeenschapsonderwijs! Het was te mooi om waar te zijn. De eerste barsten kwamen er al toen de Raad van State begin dit jaar oordeelde dat het hoofddoekenverbod een schending is van godsdienstvrijheid en in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Dat hebben twee moslimmeisjes goed in hun oren geknoopt en zijn naar de RvS gestapt omdat ze in hun school geen voddeke op hun koppeke mochten dragen. Ze kregen gelijk, die moslima's. En daarmee speelden ze het klaar om het bestaande schoolreglement te vernietigen. Een schoolreglement waarin het hoofddoekenverbod opgenomen was.
Ook een jongen uit Sint-Truiden heeft gelijk gekregen van de RvS en mag nu met zijn tulband naar school komen. Welke vermommingen gaan er nog volgen? De advocaat van de jongen: "Ik denk dat het algemeen verbod geen stand meer zal kunnen houden. Als het gemeenschapsonderwijs er niet van afstapt, voorspel ik een toevloed aan procedures."... Ja, ja, en ook meer centjes voor meneer de advocaat.
De Raad van State als Spelbreker! Het is een beetje te vergelijken met het CGKR, dat alles wat vreemd is, verdedigt.
Ook het Minderhedenforum profiteert van de vernietiging van het verbod en pleit voor een volledige afschaffing van het hoofddoekenverbod. En het is ook dit minderhedenforum dat de regering oproept om zich te bezinnen over hun plannen voor een verbod op levensbeschouwelijke tekens bij ambtenaren met een loketfunctie.
Nu ga ik van de gelegenheid gebruik maken om mijn gedacht nog eens te verkondigen over hoofddoeken. Op school is een hoofddoek een symbool van arrogantie, van asociaal en respectloos vertoon tegenover leerkrachten en medeleerlingen. Een hoofddoek straalt onwaardigheid uit, het is een ordinaire vermomming en het bewijst de onwil bij moslima's om zich aan te passen aan een omgeving waarin een hoofddoek ongebruikelijk is. Een hoofddoek is een blikvanger, een middel om op te vallen, een middel om zich te manifesteren, om zich te onderscheiden van niet-moslims, om zich te verheffen boven niet-moslims, om te contesteren tegen niet-moslims, om het 'moslimgevoel' aan te sterken... Ik denk dat we de geldingsdrang en het streven naar verhevenheid bij moslims niet mogen onderschatten...
Een vader die zijn dochtertje in een snikhete auto achterliet, is vrijgesproken. De baby stierf door uitdroging. Justitie vervolgde hem voor onvrijwillige doodslag. De rechter: "De beklaagde kan niet veroordeeld worden aangezien het hier om een vergeetachtigheid gaat. Het vergeten is een mechanisme dat essentieel onvrijwillig is. Het ontsnapt aan het bewustzijn."
Als ik mijn parkeerschijf vergeet te leggen, of mijn gordel vergeet om te doen, is dat een vergeetachtigheid, een onvrijwillig mechanisme dat aan mijn bewustzijn ontsnapt. En toch word ik veroordeeld tot het betalen van een verkeersboete?!
In de loop van de jaren 80 en 90 zag ik het aantal migantenleerlingen stijgen met de snelheid van een straaljager. De scholen waren gelukkig met zo'n hoop inschrijvingen tegelijk, ze bekommerden zich echter niet om het lot van hun eigen autochtone leerlingen die langzaam wegzakten in de verdrukking.
Toén al maakte ik me zorgen over ONZE toekomst. Hoe gaat onze maatschappij er later uitzien als onze nieuwe medemensen zich blijven voortplanten in nooit gezien ijltempo?... Er zal ooit een moment komen dat WIJ minderheden worden. En dan zal er zéker geen Centrum komen om onze belangen te verdedigen, om ons te beschermen tegen racistische aanvallen door de machtige allochtone bevolking... Arabisch onderwijs, moskeeën en minaretjes, tolken, islamonderricht, sluiers en hoofddoeken in het straatbeeld... Het zal de nieuwe samenleving worden, klinkt fatalistisch, maar er is geen weg meer terug...
Tussendoor een oud blogberichtje: "Ongediertebestrijding. Ooit komt er een tijd dat de indringers talrijk genoeg zijn, zo talrijk als mieren. En dan worden die mieren zo agressief als een zwerm uitzinnige horzels. Zij zullen ons uit onze huizen sleuren. Ons doodmeppen op straat. En ons laten liggen als verwerpelijk uitschot. Dan trekken ze onze huizen in, onze huizen die we zelf gebouwd hebben. En alles wat wij opgebouwd hebben pakken ze ons af. Dan komen ze hier leven zoals ze al jaren daarover droomden. Hier en daar nog een inboorling liquideren, of een kerk gelijkmaken met de grond om er een moskee op te bouwen. En dan!... wordt de slavernij weer ingevoerd... de overlevende autochtoon in dienst van de migrant..."
Al die rariteiten - vreemd aan onze authenticiteit - werden ons opgedrongen door menslievende regeerders die van mening zijn dat iederéén gelijke kansen verdient. Terwijl de kansen van de indringers gelijker waren dan die van ons...
Wordt het niet eens tijd dat schadelijke beestjes en alles wat parasiteert met de grond gelijk gemaakt gaan worden? Met het doorzettingsvermogen van een olifant die een porseleinwinkel wil bezoeken zonder brokken te maken? Mieren en horzels kennen we al. Dan zijn er ook nog hommels, wespen, kakkerlakken, bladluizen, mijten, luizen, vlooien... Parasieten, lintwormen en andere mee-eters, dat is wat moelijker... Eigenaardig, mensen die niet deugen worden altijd vergeleken met akelig ongedierte...
Hoe kunnen we onszelf nu behoeden voor verval en ondergang, voor verdrukking en zelfverloochening, voor uitroeiing en destructie... anders worden we vertrappeld en vermorzeld, verguisd en verpletterd, om uiteindelijk te verdwijnen in een anderstalige wereld die niet meer van ons is...
Hopelijk brengen mijn dromen een antwoord... Neen, eigenlijk droom ik liever over zaliger dingen.
"... In Brussel hebben de extremisten van de islamitische staat gedreigd een zakenman te onthoofden als deze geen twee miljoen oude Belgische franken ophoest voor hun ‘Syriërbroeders’.
Ach ja, wie was er nu weer bang voor een Brusselse uitstap omdat het er niet veilig is? Dat werd dan weggelachen door lompe politici die van de werkelijkheid afstand hebben genomen.
De meningen in de kranten spreken boekdelen, ze zijn genadeloos voor zoveel laksheid van de overheid. Enkele voorbeelden: “Dat is toch maar een 'fait divers' in Brussel?” - “Geen tijd om daar iets aan te doen, flitsen gaat voor. Bedankt heren politiekers.” - “Het is ironisch om te zien dat de bevolking wel ziet wat er gebeurt maar dat door sommige politici weggelachen wordt, en dan mag je al blij zijn dat je geen proces aan je broek krijgt voor racisme.”
En het zal niet bij dit ene incident blijven als het van de IS-strijders komt. Het kan ook opgezet spel zijn van andere criminele bendes, laten we daarin maar voorzichtig zijn."
Beste Herman, het was de school in Rapertingen (Hasselt) die een schooluistap naar Brussel annuleerde uit vrees voor terrorisme.
Vanmiddag in café 't Gezwam een discussie gevoerd met de cafébazin over het begrip 'Nultolerantie'. Zij vindt het maar niks dat alles verboden en gestraft wordt zonder uitzonderingen. Volgens haar zijn er overtredingen die getolereerd mogen en moeten worden. Maar ze sprak zich niet uit over wélke overtredingen.
Voor haar is het een slecht woord, ze hoort het niet graag. Waarop ik repliceerde dat het een mooi woord is dat krachtig en ondubbelzinnig uitdrukt wat het bedoelt... Nu weet ik nog altijd niet waarvoor zij de 'nultolerantie' niet ziet zitten. Morgen misschien meer duidelijkheid?
Om de aandacht af te leiden van onze onenigheid maakte ik er haar attent op dat ze vanavond on 20.30 uur naar tv moet kijken. "Wilmots kijken". Zo noemen we dat. Niet "voetbal kijken", maar "Wilmots kijken"... Hoe die spetter van een vent met zijn charisma zijn spelers begeestert en in de greep houdt. En vanop de tribunemet zijn magische krachten de bal in de goal trapt...
Ik slaag er maar niet in om vandaag vorm te geven aan een verhaaltje. Een vijftal onderwerpen liggen te wachten om geboren te worden. De hele dag al worstel ik met mijn muze. Wordt het een berichtje over de rilatine-verering door CLB'ers of wordt het een verhaaltje over allochtone leerlingen die niet passen in ons traditionele onderwijssysteem?... Nu is mijn muze verdwenen, weg, die is vertrokken, kwee nie waar naartoe, die is moe van het gekibbel met mij.
Daarom nu een pikant vluggertje tussendoor, een klein fragmentje uit het werk van de Amerikaanse schrijfster Shere Hite. Over Shere Hite heb ik al eens geschreven, maar één passage is de moeite en vooral de lust waard om herhaald te worden. Haar woorden: "Penis en vagina horen harmonieus samen te spelen... Precies op het ogenblik dat ik wegsmolt, schonk hij mij de balsemende injectie, welke vloeistof zich vermengde met het vocht dat door mijn sluizen vrijgegeven werd, zodat al onze genotsprikkels overspoeld werden en wij opgingen in een extase"...
Vandaag is het precies een jaar geleden dat er hevige rellen uitbraken in Meulenberg. Nu laat men het uitschijnen alsof de straatoorlog van 11 oktober 2013 een eenmalige gebeurtenis was en dat Meulenberg sindsdien een slechte naam heeft gekregen. Nee nee, Meulenberg had áltijd al een slechte naam, altijd zijn er incidenten geweest, meestal confrontaties tussen politie en allochtone inwoners, het is een louche wijk zonder meer, waar soort- en rasgenoten met een oersterk groepsgevoel slechts een paar heethoofden nodig hebben om politie en burgemeester te trotseren.
Ik heb er in de loop van mijn blogjaren geregeld iets over geschreven met titels als: "Het Riool- en Capuchontuig van Meulenberg", "Meulenberg waar Allochtonen de Baas zijn", "Agressie tegen Politie", "Politiecombi's bekogeld met betonstenen", "Multiculturele Rijkdom"... Maar de apotheose van alle geweld waren wel de uit de hand gelopen rellen van vorig jaar.
De dagen na de straatgevechten verschenen er in de kranten berichten als: "Politie is aanstokers rellen Meulenberg op het spoor", "Overleg rellen Meulenberg moet wijken voor Offerfeest, agent nog steeds kritiek", "5 verdachten voor onderzoeksrechter", en dán: "Hoofdrolspeler in rellen weer vrij"!!!...
En NU, een jaar later is men nog steeds op zoek naar de stenengooiers en relschoppers... Er zal nooit opheldering komen, gewoon omdat de hoofddader voor altijd door de clan beschermd zal worden! Die mannen hebben een krachtige cultuurstructuur die wij alspretentieuze autochtonen denken te kunnen ontrafelen of ineen te doen stuiken... Zal nooit lukken.
Vandaag, een jaar na de rellen, lees ik: "Agent invalide, dader ongestraft". Agent Mario Ghijs (42) uit Lummen kreeg een steen tegen het hoofd en lag 2 weken in coma. Nu heeft hij er een zware invaliditeit aan overgehouden. Hij heeft gehoor- en oogschade en een hersentrauma opgelopen en is nog aan het revalideren. De jongere die de stenen gooide naar de rijdende combi, is nog altijd niet ontmaskerd. Het proces tegen de weerspannige familie van de spilfiguur loopt nog... De rechtbank heeft nog geen vonnis geveld...
Schooljaar 1992-1993, concentratieschool Meulenberg. Ik werd op pad gestuurd naar deze gevaarlijke zone in Limburg om er een klassenraad bij te wonen. Zónder gevarengeld, zónder harnas, zónder wapens... Normaal rijd ik met een wijde boog omheen Meulenberg, en nu moest ik mij naar het midden van de arena begeven!... Het was algemeen bekend dat leerlingen van het Meulenbergse atheneum wraakacties ondernamen na een straf, bv door banden leeg te laten lopen op de parking van de school of door autoruiten in te slaan, maar er werd fel over gezwegen, om niet nóg meer ellende te moeten meemaken met die bandieten... ZIJ waren daar de baas! En die superioriteit was enkel mogelijk omdat er veel te weinig en veel te slappe sancties uitgedeeld werden door de school. De macht van allochtonen hebben WIJ hen gegeven!...
N-VA-voorzitter Bart De Wever zegt dat de nieuwe regering werkloze jongeren wil aanpakken: "In geen enkel ander land kunnen mensen al gebruik maken van de sociale zekerheid vooraleer ze er geld ingestopt hebben."
Lijkt me heel normaal en volkomen logisch. Zo hoort het. Waarom is dat niet altijd zo geweest in het verleden? Eindelijk wordt het mes gezet in de wachtuitkeringen voor jongeren! Eindelijk worden ze aangemoedigd om naar een baan te zoeken en zo de sociale zekerheid sterker te maken.
In de steeds groeiende groep 20-jarigen die in het middelbaar onderwijs is blijven haperen en zonder diploma de school wil verlaten, zijn allochtonen oververtegenwoordigd. Ze mikken op een uitkering, willen een hap meesmullen van een sociale zekerheid die ijzersterk opgebouwd is door werkende mensen, een sociale zekerheid waarmee schoolverlaters zonder diploma niéts te maken hebben.
Het liefst zag De Wever een totale afschaffing van de wachtuitkeringen voor werkloze jongeren. Jongeren ouder dan 25 jaar vallen hieronder, die kunnen al geen wachtuitkering meer aanvragen. MAAR... ook jongeren jonger dan 21 jaar zonder diploma middelbaar onderwijs worden 'getroffen' door de nieuwe maatregel.
En zo kom ik tot bij mijn verhaal over het atheneum van Blauwbaard. Ik weet het, ik heb het al verteld, maar nu met de nieuwe maatregel komt er een ander licht op te schijnen. Tijdens de deliberaties in juni ergerde ik me steeds aan de laksheid waarmee allochtone beroepsleerlingen beoordeeld werden. Hopeloze gevallen, 20 jaar, laatste beroepsjaar, en nog altijd niet geslaagd voor een aantal vakken. Wat nu? Wel, de leerkrachten spraken een toverformule uit, en hupsakee, probleem opgelost. Hoe dat in zijn werk ging? Wel, ze kregen geen A-attest, was ook niet nodig want ze hadden de vereiste leeftijd om te gaan 'doppen'. Een vraag die vaak gesteld werd door leerkrachten tijdens deliberaties: "Is die oud genoeg om te gaan stempelen?"...
Ook andere scholen met beroepsonderwijs zullen hun deliberaties moeten aanpassen, want zonder diploma geen wachtuitkering meer. Het gevaar bestaat nu dat leerlingen die niet voldoen, tóch als geslaagd gedelibereerd worden, om tóch te kunnen genieten van een wachtuitkering. Wat is hun diploma dan nog waard?...
Vroeger heb ik me eens geëngageerd in een uitzichtloze verboden liefde. Het was een passionele relatie van korte duur met een leraar die geen oesters en ook geen selder nodig had om te pronken met zijn viriliteit. Hij stond op de eerste rij toen het Opperwezen bezig was met het uitdelen van aantrekkelijke mannenlijven en van testosteronnekes en nog zo van die ophitsende dingen. Alle mannen van de schepping stonden zich te verdringen om zoveel mogelijk lekkere dingen bijeen te rapen waarmee vrouwtjes geplezierd kunnen worden.
Het is geen geheim dat vele vrouwen ook ooit verstrikt raakten in een erotisch web dat met leugens en intriges geweven werd. En als je er middenin zit, ben je er nog niet direct uitgesparteld.
Nu komt het... Gisteren mijn minnaar van vroeger tegengekomen in het gezelschap van zijn authentieke vrouw, met hun authentieke trouwring, en haar trouwboekje hield zij stevig omklemd in haar binnenzak die ook nog eens afgegrendeld was met een ijzersterke ritssluiting. Locatie van het ingrijpend gebeuren: een gezellig cafeetje waar de dienster zich discreet terugtrok achter de toog toen ze het trio in de gaten kreeg. Maar er gebeurde niets. Zij verwachtte misschien helse taferelen of scheldpartijen of andere minderwaardige ongepaste omgangsvormen. Nee hoor, alles bleef beschaafd en sereen. De nostalgische muziek bedaarde de gemoederen en alles en iedereen bleef rustig. Het getrouwde koppel slurpte aan een verslenste koffie, terwijl ikzelf in een ander hoekje zat te genieten van een frans kaasschoteltje met een oude porto. Kwestie van heimelijk protest, om mij rebels te onderscheiden van de twee bekrompen trouwboekjes.
Even later zag ik het verfomfaaide koppel samen het café verlaten. Het begon te regenen en het prentje van die twee in de grijze troosteloze straat, luchtte me op. Laat ze maar terugkeren naar hun saaie rijtjeshuis waar de patatjes aangebrand zijn en waar hun trouwboekjes met verfrommelde blaadjes versnipperd op de grond verspreid liggen...
Het gebeurt soms dat het RIZIV huisartsen op het matje roept. Artsen die te veel medicatie voorschrijven moeten zich verantwoorden, anders riskeren ze een boete. De terugbetaling van vaak overbodige geneesmiddelen kost de sociale zekerheid handenvol geld. Daarom viseert het Riziv het voorschrijfgedrag van artsen.
En dan vraag ik me af waarom logopedisten in de scholen ongemoeid mogen frauderen, al sjoemelend en foefelend de mutualiteiten mogen oplichten, zonder verantwoording te moeten afleggen. Zij kregen in het verleden de royale steun van PMS-voorzitter Horbert die alles in het werk stelde om allochtoontjes met taalachterstand gratis te laten profiteren van taallessen... En als het dan nog iets uithaalde, die 'Parels voor de Zwijnen'...
Nu zal ik eens vertellen over enkele piekmomenten in mijn loopbaan die mij van dichtbij lieten zien hoe bedorven het logopedistenwereldje en hun 'sponsors' wel waren.
-Plattelandsschooltje Lummen, schooljaar 1990-1991. Bernadette S. werkte er als logopediste waar ze haar tijd verprutste met taalarme kindjes. Zij geloofde oprecht in een verbetering van het taalniveau van 'anderstaligen'. Mijn eerste onaangename kennismaking met het corrupte logopedistenwereldje gebeurde op een dag toen Bernadette S. mijn kantoor binnenstormde zonder kloppen, zonder zich aan te melden, brutaal en bazig. Ik kende het mens van haar noch pluim, nooit gezien, nooit ontmoet, nooit van gehoord. Een donderslag bij heldere hemel. Ze krijste dat ik mijn IQ-cijfers moest herzien, anders kregen de allochtoontjes hun taallessen niet terugbetaald van de ziekenkas. 'Herzien', dat betekende dus bedrog en schriftvervalsing. Natuurlijk ging ik mijn cijfers niet 'herzien' en bleef ik koppig bij mijn bevindingen... Corrupte Horbert heeft toen logopediste Berna voortgeholpen met frauduleuze testuitslagen.
-Concentratieschooltje Heusden-Zolder, schooljaar 1999-2000. Directrice An Serpent koesterde een perverse voorkeur voor exotische vruchten. Ook zij drong aan op 'aangepaste' cijfers en verslagen. Het oplichten van de mutualiteiten vond zij heel vanzelfsprekend. De kansarmoede-gezinnen wilde ze graag plezieren en daarom moesten haar allochtone kindjes kunnen profiteren van de gratis taallessen. Er stond wel een dikke mercedes voor de deur van die kansarmoede-gezinnen. Op een mooie dag verdween An Serpent achter de bomen van de horizon en haar opvolgsters bakten er ook niets van. Dat krijg je als je kleine moslimpjes hun goesting geeft en meedeint met hun cultuur en met hun andere afwijkende eigenaardigheden.
Een school in Borgerhout heeft drie Liberiaanse leerlingen verzocht om zich te laten onderzoeken in het Tropisch Instituut, omdat ze uit een risicogebied kwamen waar het ebolavirus woedt.
Vorige week kwam een man uit Liberia met zijn drie kinderen naar een school in Borgerhout, om hen te laten inschrijven. Liberia, een West-Afrikaans land dat geteisterd wordt het moordende virus.
Dan rijzen er onmiddellijk drie vragen bij me op. Om te beginnen, hoe is het Liberiaans gezin ons land binnengeraakt? Kan dat zomaar dat onze grenzen openstaan om alle ondeugd hier te verwelkomen? En waarom ontzegde de school niet resoluut de toegang van het Liberiaanse gezin tot de school? Vervolgens vraag ik me af hoeveel andere Liberianen er nog gaan volgen? Die zitten te popelen om weg te vluchten van het ebolavirus, en die hier in Europa prooien zoeken om te besmetten en zo de ziekte verspreiden. Wie weet wat ze in de ebolalanden de mensen adviseren en prediken over het ebola-vrije Europa?
Schooldirecteur Meurrens, menslievend en verdraagzaam, legt uit: "Iemand is pas besmettelijk als hij de symptomen vertoont en deze kinderen hadden geen koorts’. Na het onderzoek werd de quarantaine afgeblazen.
De dokter van het Tropisch Instituut oordeelde dat de kinderen gezond zijn.
‘Ons advies is om de kinderen naar school te laten gaan’, reageert Volksgezondheid.‘Als er eentje ziek zou worden, dan moet het naar de dokter.’
Kijk, zo lichtzinnig wordt er hier omgesprongen met het ebolagevaar. Kinderen kunnen toch drager zijn van het virus terwijl ze gezond zijn? Is het nu echt waar dat dokters, schooldirecties, Volksgezondheid... die Liberianen hier zo graag hebben? Ik denk dat ze onze eigen ondergang willen.
Het begint er sterk op te lijken dat men Europa wil ontvolken. Een soort uitroeien van het mensdom. Maar dan zonder oorlog. Zonder de miserie en bijwerkingen van vechten, plunderen en moorden. En dan denk aan de Myxomatose van vorige eeuw, een ernstige konijnenziekte. Toen het myxomavirus enkel endemisch voorkwam bij Braziliaanse en Californische konijnen, werden later besmette konijnen met opzet geïntroduceerd in Australië, en van daaruit verspreidde het virus zich doorheen Europa. De konijnenpopulatie werd in een oogwenk gedecimeerd... Wat met konijnen kan, kan ook met mensen!...
Prachtig! Ik was écht gevleid toen Johan mij gisteren aansprak met: "Extreem Rechts Spook". Mijn zelfbehagen maakte een sprong opwaarts en mijn eigendunk eveneens. Onzeker als ik ben, weet ik nooit of mijn gedachten goed verwoord zijn, of mijn gevoelens en ideeën wel begrepen worden door de lezer. Daarom doen complimentjes als 'extreem rechts spook' zo'n deugd.
Nu wil ik iets vertellen over 'Spook'. Ik ga over tot persoonlijke ontboezemingen. Hoewel ik zo introvert ben als een gesloten oesterschelp, laat ik me soms toch verleiden om een sluiertipje op te lichten over mezelf - ik vertel eigenlijk liever over anderen.
Neem nu het woord 'Spook'... Als ik 's ochtends in de spiegel kijk, merk ik dat er nog wel een uurtje geploeterd moet worden om mezelf om te toveren in een verleidelijke fee. Sommige dagen lukt me dat nog, maar die mooie tijden zijn allang voorbij.
Mijn spiegelbeeld spoort me 's ochtends aan dat ik dringend nog moet redden wat er te redden valt van mijn vervlogen en verloren jeugd. Moeilijke opgave.
Als ik dan in de badkamer bezig ben met mij een beetje toonbaar te maken voor de buitenwereld, denk ik bij mezelf: hoe meer tierlantijntjes en frutselkes een vrouw nodig heeft, hoe meer ze zich toetakelt, des te meer twijfelt ze aan zichzelf. Een vrouw die overloopt van zelfvertrouwen hoeft alleen maar een kam door haar haren te halen en een jeans en slobbertrui aan te trekken, meer heeft zo'n mens niet nodig om naar buiten te komen en zich daar waar te maken.
Bij mij ligt het het allemaal anders. Ik heb geen overzicht meer over mijn tubetjes, potjes, flesjes, busjes, spraytjes, mascara, oogpotloden, oogschaduw, blushes, zalfkes, cremekes... En dan De Weegschaal! Volgens mij hapert er iets aan de cijfertjes die de weegschaal laat zien. Er wordt gefoefeld en gefoeteld daar binnen in die gewichtenmeter!
Zelfs in mijn dromen word ik 's nachts achtervolgd door het streven naar sensuele uitstraling. Op een nacht was ik op zoek naar het bedwelmende parfum 'Zwoele Zweedse Nachten', alle winkels platgelopen, en toen ik wakker werd had ik het nog niet gevonden!...
Ik zal nu maar naar bed gaan en morgenochtend in de badkamerl aan mijn dagelijkse oplapbeurt beginnen...
Uit vrees voor een terroristische aanslag heeft de directie van Basisschool Rapertingen (Hasselt) besloten om een driedaagse schooluitstap naar Brussel te schrappen.
En dan duiken er verontwaardigde experts op die beweren dat zo'n paniekbeslissing een overwinning betekent voor terroristen. Toegeven aan angst, is winst voor de terroristen, zeggen de experts. Zeg eens experts, terroristen houden geen rekening met angst, die voeren hun terreuractiviteiten gewetenloos uit, da's alles!
Hallo 'experts'! Aan wiens kant staan jullie eigenlijk? Terroristen verdedigen ten koste van een groep onschuldige kinderen?!
Minister Sven Gatz doet er nog een schepje bovenop. Hij nodigt de school uit om naar Brussel te komen. Een uitnodiging die zoveel betekent als: "Er is hier helemaal niets aan de hand. Hoezo terrorisme? Welk terrorisme?" ... Ontkenning in het kwadraat!... Sven Gatz vindt het een gevaarlijke redenering om schooluitstappen te schrappen op basis van emotionele en irrationele argumenten. 'Emotionele en irrationele argumenten'?... De schooldirectie zal zich in zijn beslissing zéker niet hebben laten leiden door emoties en irrationalisme. Experts zijn schoolvreemd.
Het is te vergelijken met koningin Mathilde die zich midden in Ebolagebieden gaat begeven. Ofwel is ze onschendbaar. Of immuun. Of misschien wel een onkwetsbaar bovennatuurlijk wezen? Of ze weet niet dat die ziekte zich verschrikkelijk aan het verspreiden is... En dan komt ze terug naar hare Filip, waar het hele koningshuis besmet wordt en bezwijkt aan ebola. Weg met het koningshuis. En zo verspreidt de ziekte zich vanuit Brussel over het hele land... Het lijkt er verdacht op dat sommigen écht zouden willen dat de ziekte naar hiertoe komt om zich te verspreiden.
Terug naar de Rapertingse school. Ik heb er een onderwijzeres persoonlijk gekend die het verband tussen criminaliteit en vreemdelingen niet wilde begrijpen. Absurd. Nog zo iemand die geloofde in de goedheid van onze bruine medemensen, zo dacht ik toen. Indien deze onderwijzeres nu nog werkzaam zou zijn in de Rapertingse school, ik denk dat de schooluitstap vast en zeker NIET geannuleerd zou zijn!
Onderwijsminister Hilde Crevits: "We hebben tegen 2022 maar liefst 60.000 nieuwe leerkrachten nodig". Het cijfer is gebaseerd op de demografische ontwikkeling... "Demografische ontwikkeling"?... Demografisch?...
Lieve zal die demografische toestanden eens vertalen in gewone mensentaal : er gaat in de toekomst een alarmerende aangroei komen van de allochtone schoolbevolking. Die bruintjes blijven zich onverminderd en gestaag vermenigvuldigen en opeenstapelen. Scholen krijgen de inschrijvingen niet meer bijgehouden.
Hilde Crevits vervolgt: "Er zijn te weinig studenten die starten met een lerarenopleiding. Een ander probleem is de uitval: een kwart van de startende leerkrachten haakt af na 5 jaar. Het aantrekkelijk maken van het beroep is een prioriteit. De uitval heeft te maken met werkonzekerheid, maar ook met frustratie door planlast."
Te weinig starters en teveel afhakers dus. Lieve zal haar gedacht eens zeggen over die afhakers.Waarom haken afhakers af?... Vele kinderen zijn thuis de baas en dan denken ze dat ze in school het ook voor het zeggen hebben. De inspraak van leerlingen én ouders is op school veel te groot. Leerkrachten laten ook onvoldoende zien wie de baas is in de klas en op de speelplaats. De meesten verschijnen niet in fatsoenlijke kledij voor de klas: slobbertruien of flodderjeans of diepe decolletés... Welk kind kan hiervoor nog respect opbrengen? Wanneer leerkrachten gezag uitstralen, zullen ze zeker niet na enkele jaren afhaken. Zij die respect afdwingen, blijven hun hele loopbaan lesgeven.
Het lerarenberoep aantrekkelijker maken, scholen bijbouwen... is water naar de zee brengen, is het probleem verleggen. Het primitief kweekgedrag van allochtonen moet éérst aangepakt worden. Er is nood aan een campagne om het paren en neuken af te remmen. Het moet afgelopen zijn met rollebollen zoals in de dierenwereld. Het Kwaliteitsonderwijs komt in het gedrang!
En als er in de verre toekomst onvoldoende leerkrachten zijn? Wel, dan keren we Terug naar het tijdperk van de Flintstones! In de toekomst gaan we afglijden naar een chaos, naar primitieve toestanden zoals vroeger in een klasje met 30 tot 40 leerlingen. Grote klassen met haringen in een ton, met sardienen in een veel te klein blikje, op de bank liggen griffel, lei en sponsje, en in de winter brandt de kolenkachel. Wie geen plaats vindt in de klas, mag op de grond zitten, of in de gangen is er ook nog plaats, en op de daken van het schoolgebouw ook nog. Dan is er ook nog de overdekte speelplaats om les te geven, of de turnzaal, of de refter... Er zullen ook meer containerklassen komen, om kinderen in vol te proppen. Bestaande schoolgebouwen zullen onbewoonbaar verklaard worden...
Waar is de tijd dat we alles onder controle hadden? Toen er naast de Vlaamse leerling nog geen allochtoon in de klas zat? Nu is het afgelopen met mijmeren over optimaal onderwijs, over gedifferentieerd en individueelgericht onderwijs. Vergane glorie!... Dankzij onze leiders in dat landje!
Zeg Walter, ik heb me vorig jaar in 2 blogberichten afgevraagd waarom álle jongeren door de media over 1 kam geschoren worden. Ik had het toen over het 'Taalgebruik in de Journalistiek'. Dat was de periode dat het CGKR en andere tegenstanders mijn blog aan het viseren waren, waarom, dat snap ik nog altijd niet, ik vertel toch alleen maar onschuldige brave verhaaltjes?
Het woord 'jongeren' is een dankbaar en welkom woord voor journalisten en nieuwslezers om de toeren die allochtone jongeren hier uithalen, te verdoezelen en te vergoelijken, en vóóral om onze eigen Vlaamse jongeren erbij te betrekken. Je weet wel, de linkse stijl en trend: ' Iedereen gelijk', en 'Iedereen in harmonie samenleven', en nog meer van die onnozele utopische kreten...
En zo lijkt het of éke Vlaamse jongere een misdadiger is. Toen heb ik me ook afgevraagd wanneer onze Vlaamse jongeren eindelijk eens in opstand komen tegen de dwaze veralgemeningen van journalisten die namen en etnische afkomst van het misdadig uitschot verzwijgen! De daders zijn toch ook niet voorzichtig geweest bij hun criminele activiteiten? Waarom mogen ze dan anoniem blijven? We weten toch allemaal dat het om inwijkelingen gaat die hier chaos en wanorde willen creëren.
Is het geen taak van het onderwijs om onze jeugd te wijzen op de misleidende en oneerlijke berichtgeving? Om hen te wijzen op hùn eigenheden, op hùn aard die totaal verschillend is van hun vreemde medemensen? Er IS verschil! Observeer maar eens aandachtig de gang van zaken in een multiculturele klas. Er IS onderscheid waar niet naast gekeken kan worden!... Om nog maar te zwijgen over een multiculturele samenleving...
In de berichtgeving is de verbloemende veralgemening 'JONGEREN' gebruikelijk, en onrechtvaardig tegenover onze eigen Vlaamse jongeren. Daarom ga ik nu enkele alternatieven opsommen om de journalistieke woordenschat te verrijken:
allochtoon gespuis - vreemdelingen - migrantenjongeren - snelle belgen met vreemde roots - verdachte buitenlanders - vreemde tuigjongeren - dubbele paspoorters - geboefte van vreemde afkomst - crapuul van het vreemde soort - capuchontuig - schorem van de richel - kansloze pubers - goot- en richeltuig - moslimzotten - anderstalige oproerkraaiers - marokkaanse relschoppers - allochtone criminelen - gangsters en vagebonden van buitenlandse origine - turkse boelzoekers - autochtoonfoben - allochtone pubers - islamfanaten - amokmakers van vreemde origine - geteisem en geboefte met dubbel paspoort - ongedierte van vreemde oorsprong - illegaal crapuul - geïmporteerd schorremorrie en addergebroed...
Dit ruwe taalgebruik is de enige manier om onze Vlaamse (normale) jongeren te verschonen van de wandaden van allochtone JONGEREN.
Net nu vandaag alle beestjes vertroeteld moeten worden, leggen heel wat schaapjes een lijdensweg af. Onvoorstelbaar! Vorige week schreef ik mijn boosheid al van mij af. Nu ga ik het nóg eens zeggen: Ritueel slachten hoort helemáál niet thuis in onze traditionele samenleving. Middeleeuwse woestijnmanieren moeten hier gebannen worden. En uitzonderingen om religieuze redenen zijn flauwekul en een teken van slappe onderdanige toegeeflijkheid aan de islam. Wég met de islam! Barbaarse praktijken moeten radicaal verworpen worden, over de hele lijn!... Het gebeurt ook nog dat in de achtertuintjes van moslims schaapjes hun laatste adem uitblazen, beestjes vechten er hun laatste strijd, de doodsstrijd. Terwijl kleine moslimpjes van papa leren hoe ze een schaapje om zeep kunnen helpen en toekijken hoe het beestje lijdt...
En nog iets over het Dierenrijk
In de buurt waar ik woon zijn er twee poezenclans. Enerzijds de verdraagzamen die op hun snoet laten kloppen en al hun eten moeten afgeven, en anderzijds zijn er de nieuwe poezen die er pas wonen en denken dat de hele buurt van hen alleen is. Er is ook een rooie kater bij, die deugt het minst van allemaal... Toch is de dierenwereld bijlange niet zo complex als de mensenwereld. Beestjes hebben een eigen territorium dat ze afbakenen en verdedigen als er indringers binnenkomen. Indringers verjagen is heel natuurlijk in de dierenwereld. Beestjes laten zich niet vertrappelen, en de eigenheden van hun soort bewaren ze angstvallig. Alleen in de mensenwereld gebeurt dat, daar laten ze zich overrompelen en in de hoek duwen, mensen sturen de indringers niet weg naar de plek vanwaar ze gekomen zijn, en geven alles af om het de nieuwelingen comfortabel te maken... Iets heel raars in de mens zegt dat we iedereen moeten verdragen en aanvaarden. Dat is bijlange niet zo, wij hebben het volste recht en de plicht om onszelf en onze soortgenoten te verkiezen bóven vreemdsoortigen die we moeten negeren en verstoten... Ook het rassenonderscheid is geen probleem in de dierenwereld. Beestjes maken moeiteloos onderscheid in rassen, ze weten beter dan de mensen dat er superieure en inferieure rassen bestaan!
Het CGKR, als voorvechter van alles wat hier niet thuishoort, is erin geslaagd om het bericht over de Maserati van een Romazigeuner naar het fabeltjesland te verwijzen als onbenullige kettingmail.
Een peperdure sportwagen Maserati werd gesignaleerd voor een huis in Tielrode waar een 'arme' familie van Romazigeuners woont. Het huis werd hen toegewezen via het OCMW. De familie leeft ook van het OCMW en allerlei bijstand.
Roma-zigeuners leven vaak van het OCMW en krijgen door hun groot aantal kinderen vaak voorrang in sociale woningen of woningen van het OCMW, maar hebben daarnaast vaak rijkdommen en bezittingen zowel in het herkomstland als hier. Vaak zijn hun inkomsten illegaal, zodat er geen officieel spoor van terug te vinden is – als het OCMW al de moeite doet een poging tot onderzoek te ondernemen.
Soms wordt het vermogen van Roma zelfs op uw kosten helemaal legaal opgebouwd: zo is er een groot Roma-gezin in Sint-Niklaas dat met de hoge OCMW-uitkering die het ontvangt voor alle kinderen en familieleden rustig een eigen huis aan het bouwen is. Dat kan en mag in dit land allemaal.
Die Maserati voor de deur van Romagezin, of dat nu klopt of niet, er zijn waargebeurde feiten waar niet omheen gedraaid kan worden, en die zeker niet als een fabeltje of een kettingmail geklasseerd kunnen worden.
De openbaar aanklager in de Hasseltse correctionele rechtbank heeft donderdag in totaal 28 jaar gevangenisstraf gevorderd voor een elfkoppige familie van Roma-zigeuners. De familie wordt verdacht van 36 feiten van woninginbraken en diefstallen. De 11 leden van een Romafamilie verschenen voor de rechter om zich te verantwoorden voor hun misdaden.
Vader en moeder, die de bende leidden, gaven instructies aan hun familieleden om een diefstal te plegen. Beiden riskeren elk 4 jaar cel en een verbeurdverklaring van 100.000 euro.
De familieleden leven van een uitkering, terwijl anderen geen officieel inkomen hebben.
Ze kozen oudere en bejaarde slachtoffers uit, die slecht te been waren of goedgelovig. Soms deden de vrouwen zich voor als iemand van het Wit-Gele Kruis om het huis binnen te geraken. Eenmaal binnen lieten ze de voordeur open, zodat de anderen in de woning naar juwelen en geld op zoek konden gaan. Of ze stelden zich voor als nieuwe buren, of kwamen een pakje leveren zogezegd voor de buren die niet thuis waren. Ze wilden dan een briefje achterlaten.
Bij een slachtoffer in Zutendaal belden ze aan met bloemen en taart. Ze konden een kluisje met zo’n 38.000 euro buit maken. Een camera op het OCMW-gebouw in Zutendaal filmde 4 beklaagden.
De bende was actief tussen augustus 2012 en april 2014. Politiediensten namen luxegoederen in beslag. “Deze mensen drijven handel in auto’s, weliswaar in het zwart en leven van de handel in tweedehandsgoederen van rommelmarkten..." aldus meester Pieter Filipowicz.
Is het verhaal over de Romazigeuner en zijn Maserati dan tòch waar?!
Het academiejaar 1970-1971 was een onvergetelijk jaar. Mijn examens waren allemaal afgelegd, alleen aan mijn thesis moest nog gewerkt worden. Ik gunde mezelf de luxe om daarvoor een heel jaar rustig uit te trekken. Een héél jaar voor mij alleen. Een soort zelfstandige was ik dus. Eentje die niets verdiende, maar wel verteerde. Om de huur van mijn kot te kunnen betalen, nam ik studentenjobs aan, zoals platen draaien in een dancing. Het was de nostalgische tijd van 'Du' van Peter Maffay en nog zovele andere tegelplakkers...
Agressiviteit! Professor Dellaert (foto), hoogleraar psychopathologie, lanceerde een ongewone definitie van agressiviteit die getoetst moest worden door een onderzoek. Ik was onmiddellijk gecharmeerd door zijn opvatting over agressiviteit: "Agressiviteit is de eigenschap waarmee we in staat zijn de obstakels te verwijderen die onze levensontplooiing in de weg staan". Daartegenover zou dan de submissiviteit staan, het vermijden van obstakels, het zich schikken naar moeilijke omstandigheden.
Om te beginnen was er de literatuurstudie. Over de verschillende en uiteenlopende opvattingen van agressiviteit. Daarvoor trok ik me graag terug in de Leuvense bibliotheek op het Ladeuzeplein. Ik vertoefde er graag omdat er zo'n onaardse stilte heerste, zoals in een kerk, maar nog véél erger. Ook in de bibliotheek van het Psychologisch Instituut in de Tiensestraat voelde ik me thuis, maar die was te modern en miste het charisma van de grote universiteitsbibliotheek op het Ladeuzeplein.
De literatuurstudie was een grandioze inspiratiebron om alle trekken van agressiviteit en submissiviteit op te sporen. Nu moest Dellaerts hypothese, een tegengesteld verband tussen agressiviteit en submissiviteit, bewezen worden aan de hand van een agressiviteitsvragenlijst. Een vragenlijst waaraan ik met eindeloos monnikengeduld gewerkt heb. Ze bestond uit 60 beweringen waarin telkens de twee aspecten van agressiviteit in vervat waren: "doelgerichtheid" en "het verwijderen van obstakels".
De vragenlijst werd aangeboden aan een grote groep proefpersonen, een erg diverse samenstelling: studenten, volwassenen, en ook neurotici uit de kliniek van Dellaert. Hen werd gevraagd om de 60 beweringen te rangschikken volgens het best passend bij hun persoonlijkheid...
Ik ben aan het afdwalen en aan het theoretiseren. Mijn lezers vallen in slaap, voel ik... Voor geïnteresseerden verwijs ik graag naar: 'Bijdrage tot de definiëring van de agressiviteit en de submissiviteit door middel van de Q-methode van W. Stephenson', door Lieve Vandenhoudt, onder leiding van Professor Dr. R. Dellaert. Faculteit psychologie en pedagogische wetenschappen, departement psychologie 1971.
Ergens in de donkere archieven van de bibliotheek in de Tiensestraat ligt mijn werk te vechten tegen de tand des tijds. Toen kostte het me bloed, zweet en tranen...
Een temperamentvolle reactie van Jean wil ik hier graag in een kadertje zetten:
"De islamlessen moeten niet gecontroleerd worden, maar totaal verboden worden, die smeerlapperij hoort hier niet thuis, onze kinderen hebben die achterlijke gewelddadige rotzooi niet nodig in hun leven, het was het is en het blijft barbaarse smeerlapperij gebaseerd op barbaars geweld.
Nooit of te nimmer zal ik er een fractie van een seconde respect voor tonen, ik walg van die barbaarse rotzooi en zijn aanhangers."
Vandaag vieren we het feest van de engelbewaarders. Niét de engelbewaarders van allochtonen en moslims, want die hebben hun eigen beschermengelen, waarvan patrones Paula D'Hondt en Pater Leman de pioniers waren. Zij legden samen de eerste steen van een hele hoop malse kussentjes om onder de poep van allochtone leerlingen te leggen.
Onze bewaarengelen zijn van een ander ras, een zuiverder ras, met veel meer superioriteit. Zij zijn puur en onbaatzuchtig, en leiden feilloos hun beschermelingen door het leven, langs hindernissen en hinderlagen, langs bekoringen en gevaren, zij trotseren aanslagen van vijandelijke engelen die illegaal trachten binnen te dringen in het engelenwereldje dat hermetisch afgesloten is voor vreemde engelen.
Dus op 2 oktober worden alle engelbewaarders in het zonnetje gezet. Het is zoiets als moederdag, met dat verschil dat engelen onzichtbaar zijn, maar ze zijn er wél. Probeer dat eens uit te leggen aan een psychiater, die slaat tilt, en voor de rest van het spreekuur moet die man half bewusteloos opgevangen worden door zijn eigen patiënt. Dat is nóg eens gebeurd toen Lieve hem vertelde dat Eva haar beste vriendin was, en Adam haar vurige minnaar. Mijn psychiater geloofde me niet, en dus zat die man zélf met een dik probleem!...
Lieve heeft meer dan één engelbewaarder, dat is echt teveel van het goede. Zij wordt overbeschermd. Links én rechts van haar wandelt er een engel met haar mee, dag en nacht, ze lossen elkaar allemaal af. Geen seconde verliezen ze me uit het oog. En dat is zo al mijn hele leven. Stoute zijpaadjes mag ik nooit inslaan, want dan sleuren ze me terug naar de saaie hoofdweg. Roef! Verleidingen en andere lekkernijen in duistere hoekjes moet ik laten liggen...
Nu ik éindelijk wat volwassener geworden ben, heb ik besloten om de engelen van me af te schudden. Op een mooie dag ga ik hen verschalken en begeef ik me op weg naar zondige verlokkingen en wereldse geiligheden, het kan niet losbandig genoeg zijn. De losbol uithangen, dát wil ik!...
Engelbewaarders mogen gevierd worden, maar ze moeten niet overdrijven...
De laatste maanden blijft een prangende vraag mij kwellen. Hoe gaan de huidige islamleerkrachten om met de ISIS-terreur? Wat vertellen zij in de islamlessen tegen hun moslimleerlingen? En wat gebeurt er tijdens de koranlessen op woensdag en zaterdag?... Als ik Hilde Crevits was, zou ik onaangekondigd her en der een islamles gaan volgen in de scholen, bij wijze van steekproef. En dan vragen stellen aan de leerlingen, niet aan de islamleraar, aan de moslimleerlingen zelf. Eens zien wat er uit de bus komt over de islamitische waanzin... Ik zeg het nog eens: het islamonderricht had allang beter gecontroleerd moeten worden, islamlessen heb ik altijd gezien als kleine moskeetjes waarin moslimleerlingen gaar gekookt worden. Islamonderricht is tegenstrijdig met de pogingen van de overheid om moslims te laten integreren in onze maatschappij. Islamlessen hadden nooit mogen bestaan! Moskeeën nog veel minder... Enz...
Aanleiding tot deze bedenkingen was een mail van Sim, een collega-blogger die me volgende tekst stuurde plus 52 (!) foto's van ISIS-gruweldaden. Pure Horror! Waanzin in het kwadraat! Is dát de islam?!...
Ik kon spijtig genoeg de ganse reeks niet uitzien... te erg. Grts, Sim
Extremely gory photos from ISIS work in Syria and Iraq. Do not open if you have a weak stomach. Do not let your kids see them. Regards.
This e-mail is confidential, intended solely for the use of the recipient(s) to whom it was addressed. If you have received it in error, please notify the sender and delete this message without copying or disclosing it.
These photos are the reason that I have been lobbying the Harper government for months - to take some proactive and affirmative action, in an effort to avoid beheadings and bloodbaths that ISIS and other Islamic factions are committing on a routine basis against Christians and other Infidels in the Middle-east and North Africa - from happening here in Canada. And now - it is happening right here in North America - with the latest beheading in Moore, Oklahoma.
When is our government going to take these horrific signs seriously and start protecting Canadians who have seen Muslim immigration to Canada intensify under the Harper government's insistence that most Muslims are peaceful and loving people. By attending the opening of yet another Muslim Cultural Centre in Toronto, Mr. Harper believes that action to be a positive sign of - Tolerance. Tell that to the people in Moore, OK, who also believed that they should forego their own norms and values in favour of minority rights accommodation - and the rapid Islamification of their town and state - at the public's expense.
Peaceful and loving, in an Islamic society is an oxymoron - as there can be no such outcome from people who place their faith in Imams and Mullahs that edge these fanatical Muslim martyrs on to greater atrocities. The so-called peaceful silent majority, are as culpable with their silence - as is their leadership that drive the agenda.
Isn't it time that all four federal leaders place Muslim immigration as a high priority on their platforms and political agendas? Why has the growth of radical Islam and the Islamification of Canada gone unnoticed by our leaders? Why are we contemplating fighting the ISIS on their territory before taking precautionary steps here in Canada first - to protect Canadians from the threat that exists within our own borders? When is the politically-correct era going stop? How far down this road do we have to go before our D'Israeli moment comes to light?
In my view, it is time that Canada shows its balls - before more heads start rolling in our country. Where are our leaders among these realities - these atrocities? Where is the leadership that will protect Canada from what has already transpired in Europe, the USA, and elsewhere? How can leadership hopefuls talk about a strong and vibrant Canadian economy - when our very future is being determined by a cancer from within?
If you are as concerned as I am about Canada's future, regardless of your political affiliation, please have your voice heard, and forward this email onto your MP - with only one question to be answered:
What specifically is Canada doing in political terms, to fend off the rapid expansion of Islamification in Canada - so as to avoid what has already transpired in the USA, Europe, and elsewhere in the free world? What exactly? Tony
The following photo’s really are very graphic. It is something which you may not want to forward on!
Do not open if you have a queesy stomach as the photos show beheaded bodies.
VERY GRAPHIC
DONOT OPEN WITH CHILDREN PRESENT.
Subject:ISIS in action
Only Sent To A Select Few
Warning You May Not Want to see This!
IF YOU CANNOT TOLERATE BLOOD, GUTS AND GORE....EXIT NOW!!
VERY GRAPHIC
DONOT OPEN WITH CHILDREN PRESENT.If you are squeamish don't even think about opening this. It is really graphic!! This my friends is an example of a kind and loving religion? And we were considered barbaric for waterboarding to prevent what you will see below.
AGAIN, THESE ARE VERY GRAPHIC!!!!!!!!
These photos show ISIS brutality in action. The photos get worse as you progress through them. They show the ISIS' treatment of Christians and other "Infidels" in Iraq and Syria.
The photos were received from a Franciscan priest to show with what we are dealing and to begin to understand what is at hand in order to develop solutions.
Nieuwe methode om je auto te stelen: al in gebruik in Frankrijk en Duitsland.
Men kleeft een groot blad papier (stuk krant) op de achterruit van je auto.
Dit is de nieuwe methode voor autodiefstal (dit is geen grap!)
Je begeeft je naar de parking waar je auto geparkeerd staat.
Je opent de deuren, en stapt in en je start de motor en schakelt de auto in achteruit.
Plots merk je, als je in je achteruitkijkspiegel kijkt, dat midden op de achterruit een groot papier kleeft.
Je stapt uit om het papier dat je zicht wat belemmert te verwijderen,
en dan gebeurt het!
Wanneer je aan de achterkant van de auto bezig bent om het papier te verwijderen, duikt uit het niets een autodief op.
Hij stapt in en rijdt weg. Jij blijft alleen achter, zonder iets. En weet nog erger is? Je portemonnee of tas is nog steeds in de auto.
Dus de autodief heeft niet alleen je auto, maar ook je adres, je geld, je sleutels. Je huis en jouw identiteit zijn aan hem overgeleverd! De bendes zijn zeer georganiseerd en veel chauffeurs werden al op deze wijze bestolen.
Als je merkt dat er een papier op de achterkant van uw auto kleeft, sluit dan eerst je auto van binnenuit af en wegwezen = wegrijden is de boodschap.
Pas later verwijder je het papier.
Een portefeuille bevat veel belangrijke documenten.
Je wilt niet bestolen worden.
Stuur dit bericht, als je zelf wil, naar al je vrienden.
Ik heb in mijn carrière heel wat moeten afrekenen met moeials en ambetanteriken die het niet eens waren met mijn werkwijze. Een normaal mens had allang de pijp aan Maarten gegeven, maar aangezien ik niet helemaal correct ineen geknutseld zit, bleef ik vechten en me verzetten tegen andersdenkenden, de linksen, die vergeefs probeerden om me op andere gedachten te brengen. Daarom kan ik zo goed spiegelschrift schrijven. Alle rebellen, averechtsen en tegendraadsers kunnen dat.
Nu zal ik eens vertellen over een incidentje waarbij Lisette C., kleuterinspectrice, de hoofdrol speelde. De bijrollen waren weggelegd voor Tony T., VLO-coördinator, Horbert en Mosselmans. Natuurlijk. Als er te wringen valt is Horbert altijd van de partij. Broederlijk samen met Mosselmans, het verachtelijke linkse clubje!
Schoolfeest 1980 in de school van directeur Mosselmans. Op de zonovergoten speelplaats liep Lisette C. achter de VLO-coördinator aan. Tony, bezeten en gedreven door het vers uitgevonden VLO-virus (VLO = Vernieuwd Lager Onderwijs). VLO! Wie herinnert zich nog het begin van de rage rond het Vernieuwd Lager Onderwijs, en de pijnlijke groeischeuten? En de vernieuwde wiskunde? Een soort wiskunde dat kinderen in verwarring bracht. Het leerde hen tekenen en rondjes trekken, maar van wiskundig redeneren was er geen sprake. Ik ben de namen vergeten van de gekke uitvinders die een lachertje maakten van het wiskundig denken.
Lisette C. crosste dus achter Tony T. aan op de speelplaats. "U heb ik nodig!" krijste Lisette. Ze riep niet "Ik heb u nodig", neen, "U heb ik nodig". Dat is een tactisch trucje om de andere al direct voor zich te winnen.
En toen rammelde Lisette haar grieven af tegen Tony, over mij en mijn werkmethode. De man liet zich inpakken door sluwe Lisette. (Tussen haakjes: Lisette is toevallig de moeder van Ingrid Lieten, maar daar kon Ingrid niets aan doen). Lisette vond dat ik mij op háár terrein begaf door mijn onderzoeksresultaten te laten volgen door remediëringstips. Een logische werkwijze die gesteund werd door Horbert en Mosselmans, maar beide lafaards wilden Lisette, een Limburgs sp.a-boegbeeld, niet dwarsbomen, en ze zwegen. Wél organiseerden ze een hele reeks gemoedsrustverstorende vergaderingen. Om haar te paaien, om haar te laten zien dat ze met mijn werkmethode bezig waren.
Mijn eerste stappen in de beroepswereld waagde ik in de Schoolpedagogische Dienst in Eindhoven. Een grensgeval was ik, of liever: een grensarbeider. Ook daar volgde ik de procedure die ze me in mijn opleiding geleerd hebben: onderzoeksresultaten laten volgen door oefeningen om de vastgestelde hiaten weg te werken bij leerlingen. Remediërende oefeningen waren inherent aan het testonderzoek. Een testonderzoek zonder meer is waardeloos. Daar mochten geen woorden aan vuil gemaakt worden. En toch gebeurde het. Heel wat besprekingen en discussies gingen door om de politieke verstandhouding met Lisette C. te handhaven, Lisette C., een socialiste in hart en nieren, en in alle andere gewanden ook nog!
Er zijn meer ongelukkige kinderen dan vroeger,ondanks alle materiële verwennerijen en een overdaad aan comfort. Kijk en luister maar eens rond in de supermarkten, kinderen huilen meer, ze lachen minder. Een BLIJ kind wordt een zeldzaamheid. Hun verdriet begint 's ochtends al bij het ontwaken. Het blije gevoel alsof sinterklaas gekomen is, is weg. De droefenis dragen ze mee naar school, zonder ontbijt, zonder voldoende nachtrust. Hun sombere buien beletten hen om in de klas aandachtig bij de les te blijven. Ze zijn niet uitgerust, hebben niet genoeg geslapen. Conditie van geest én lichaam lijden onder slaaptekort. Zo is er een verband vastgesteld tussen slaaptekort en neerslachtigheid, en tussen slaaptekort en slechte lichamelijke conditie.
Ik laat mijn blik even dwalen over de speelplaats en algauw vallen ze op, de emotioneel verwaarloosden, de onzekeren, de verdrietigen, de onverschilligen, de twijfelaars en de angstigen. Ze komen uit een thuis met een negatief pedagogisch klimaat. Hun ouders geven hen wel alles wat ze nodig hebben, en nog veel meer, maar geen genegenheid en persoonlijke aandacht. Geen knuffels, geen schouderklopjes. Hun zelfvertrouwen wordt aangetast, waardoor ze minder weerbaar worden, waardoor ze angstig en moe worden, nergens nog zin in hebben, overal tegenop zien, niet geneigd zijn om initiatieven te nemen, geen wilskracht kunnen opbrengen, doorzettingsvermogen missen, zichzelf waardeloos voelen, kortom een totaal gebrek aan levenslust en vrolijkheid.
Neerslachtigheid bij kinderen wordt zwaar onderschat. Zij kunnen later evolueren naar depressieve volwassenen die de nodige veerkracht missen om succesvol mee te draaien in de maatschappij. Depressieve volwassenen die hun leven laten overheersen door melancholie en chronische moedeloosheid. Zo blijven ze opgesloten in hun geestelijk lijden. Tenslotte kan een langdurige diepe depressie resulteren in wanhoopsdaden zoals moord en zelfmoord...
Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van deze prachtige vrouw, vind ik het toepasselijk om mijn oud blogberichtje te herhalen: "Woeste Westerse Trots"!
Brigitte Bardot, een fascinerende vrouw die door haar seksegenoten bewonderd en geïmiteerd werd, die mannen in zwijm kon doen vallen, is een verpersoonlijking van 'Woeste Westerse Trots'. Het heeft te maken met de bescherming en verdediging van onze westerse geplogenheden, onze wensen om samen vredig onder de kerktoren te leven, zoals we hier altijd al deden... Slachten, plunderen, veroveren, verkrachten, folteren, vermoorden, onthoofden... is een levensstijl vreemd aan ons, waarmee we nu in versneld tempo mee geconfronteerd worden, we weten er geen raad mee, we worden niet geholpen door onze beleidsmensen, onze eigenliefde en zelfrespect gaan eronder lijden, we worden angstig. We zijn niet voorbereid op de overrompeling door de islam! We hebben het wel sluipend zien aankomen, toen niemand protesteerde... Vroeger al werd de islam in de scholen met open armen en barmhartige hartelijkheid ontvangen. ik heb nooit begrepen waarom. Islamleerkrachten kregen een aureooltje boven op hun hoofd... Waarom?!... Moslims en moskeeën krijgen subsidies, imams krijgen Vlaams geld, en ga zo maar door. De wortels van het Kwade hebben Wortel geschoten. Ik denk dat er geen weg terug is.
'Woeste Westerse Trots' wil ons wijzen op de trots, de fierheid, waarmee we onverhuld moeten pronken met ons lichaam. We moeten rebelleren tegen de huidige tendens om ons lichaam te versluieren. Indoctrinerende modetips, tips om te zonnebaden... Negeren!
God schiep Eva zonder sluier, zonder habijt, zonder enig textiel. Zo liep Eva vrolijk rond in het aards paradijs. Adam zag haar graag zo rondhuppelen in zijn oord van zinnelijke lusten en geneugten.
Moslimmeisjes lijken echter geschapen te zijn inclusief hoofddoeken en lakens die tot op de grond reiken. Zo wou Allah het... En bij de volgende waggelstap komen er logge sloefen tevoorschijn. Moeten deze wezens 'vrouwen' voorstellen?! Is dit echt de wil van Allah? 'Dingen' die in vodden voortbewegen en voortkruipen, zijn een regelrechte belediging voor het vrouwelijk geslacht!
Lieve lezeressen, contesteer tegen deze onterende verwording van het vrouw-zijn. Laat je zien zoals Eva, begenadigd met alle vrouwelijke sierlijkheid, zoals Eva in het aards paradijs, in al haar pracht en praal. Zoals Adam zijn Eva in volle naakte glorie mocht aanschouwen. Durf pronken met je mooie bolle borsten, durf uitdagend wiegen met je verleidelijke heupen, geef aan je kapsel een frivole kronkel, tover met make-up een geile blik op je gelaat. Dompel je in zwoele parfum. En wees vooral zuinig met textiel, dan kan het zonnetje heter schijnen op de adembenemende welvingen van je lichaam. Zie in elke man een mogelijke minnaar. Laat de mannen zwijmelen en hijgen van goesting. Wees fier op je lichaam, koester het en verwen het, de tijd dringt voor Woeste Westerse Trots!
De islamitische koppensnellerij van de laatste tijd doet me denken aan de gewoonte van allochtone leerlingen om een mes op zak te hebben. Ik zag in concentratiescholen Turken en Marokkanen in het bezit van een knipmesje of een vlindermesje. Geen patattemeske of zo, maar een serieus steekwapen. Dat was toen zo alledaags als een geruite zakdoek in een Vlaamse broekzak.
Directies en leerkrachten durfden of wilden niet ingrijpen, ze verborgen zich achter het verbod om boekentassen en broekzakken te onderzoeken... Lafaards en verdedigers van de 'cultuur' van het bruine volkje in hun scholen!
Steekpartijen, messengevechten... Vroeger maakte ik voor het eerst kennis met de voorliefde van allochtonen voor messen. Op de speelplaats gebeurde er een incident waarbij een Turk en een Marokkaan betrokken waren. Turken en Marokkanen, dat ging nooit goed samen, die lagen altijd overhoop met elkaar en hadden altijd wel iets te vereffenen.
Op een dag stond Rachid, een Marokkaanse jongen, op de speelplaats te zwaaien met een blinkend voorwerp in zijn handen. Hij haalde uit naar Huseyin, zijn Turkse klasgenoot. De leraar van toezicht zag dat Rachid met een vlindermes aan het spelen was. Rachid zwaaide met het lemmet alsof ie ermee aan het goochelen was, waarna het mes vliegensvlug in zijn broekzak verdween.
De directeur riep Rachid ter verantwoording op zijn bureau. De jongen kwam zelfbewust binnen en plofte zich ongegeneerd neer op een stoel aan het bureau. Tijdens het hele gesprek behield hij zijn onbeschoft-stoere imago. Toen het onderwerp 'vlindermes' aan de orde kwam, verschanste Rachid zich achter een onschuldige gelaatsuitdrukking en beweerde met klem dat hij geen vlindermes bij zich had.
Ik heb meermaals ondervonden dat Marokkanen begaafde leugenaars zijn, ze kunnen liegen alsof ze er zelf in geloven. Hun geweten is van een heel ander merk als dat van ons.
Na het voorzichtige gesprek dat natuurlijk niets opleverde, volgde er een bijzondere klassenraad. De directeur waarschuwde de leerkrachten dat het verboden was om Rachids boekentas te onderzoeken, ook zijn broekzakken mochten niet binnenstebuiten gekeerd worden. In boekentassen snuffelen en in broekzakken graaien, dat mocht niet. Wat nu? Blijven rekenen op de goede wil en verbeteringsvatbaarheid van 'de allochtoon'?
Tenslotte werden Rachids ouders ontboden bij de directeur. Die hadden hun oudste zoon meegebracht om voor tolk te spelen. Zelf spraken de ouders gebrekkig Nederlands en waren niet bekwaam om een gewone dialoog te voeren, hoewel ze beiden in ons land geboren waren.
De directeur dreigde met strafstudies voor hun zoon Rachid, met uitsluitingen en zelfs met verwijzingen naar een andere school. Toen gaf Rachids vader zich over en haalde gedwee het vlindermes uit zijn zak en gaf het aan de directeur.
...Direkt uit het heilig boek de "koraaaan" zonder al teveel uitleg maar met een tekeningske bij. 80% van de islammers zijn analfabeet en wij 'ongelovigen' geloven het niet zonder het te zien , vandaar. Welkom in moslimland b. ! De volledige tekst horende bij de afbeelding kan u lezen via de aangegeven "vers 65;4 of ....
13 doctrines van de radicale islam en ISIS uit de koran
Op een nacht zag ik onlangs op tv enkele mensen hun eigen graf delven. Op bevel van moslims. Even later klonk het "pief poef paf" en daar lagen ze. Morsdood... Wel, zulke beelden zou de televisie overdag of tijdens de nieuwsuitzending moeten laten zien, dan ziet iedereen wat voor een achterlijk en barbaars volk die moslims zijn. Mensenbeulen, dierenbeulen, koppensnellers, gewetenloze wreedaards zonder respect voor het leven! Ze moesten ze allemaal één voor één levend begraven onder het verstikkende en allesverterende woestijnzand!
Onverdoofd naar de dierenhemel
Uitgerekend op 4 oktober, Dierendag, vieren de moslims hun Offerfeest. Zo heeft de Moslimexecutieve meegedeeld. Twee maanden en 10 dagen na de ramadan herdenken ze de profeet Ibrahim die bereid was zijn zoon te offeren, maar toen kreeg ie van God een schaap om te offeren... Ja, ja.
Ben Weyts (N-VA), minister van Dierenwelzijn, zegt dat vanaf 2015 een verbod zal gelden op 'onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren'. Ritueel slachten kan dan alleen maar in reguliers slachthuizen, of er moet naar een alternatief gezocht worden... 'Alternatief'? Klinkt verdacht, er gaan louche dingen gebeuren. Ik geloof niet dat Ben Weyts van dieren houdt. Is die man wel op zijn plaats als minister van Dierenwelzijn? 'Ritueel slachten' hoort helemáál niet thuis in onze traditionele samenleving. Middeleeuwse woestijnmanieren moeten hier geband worden. En uitzonderingen om religieuze redenen zijn flauwekul en een teken van slappe onderdanige toegeeflijkheid aan de islam. Barbaarse praktijken moeten radicaal verworpen worden, over de hele lijn!
Het gebeurt ook nog dat in de achtertuintjes van moslims schaapjes hun laatste adem uitblazen, beestjes vechten er hun laatste strijd, de doodsstrijd. Terwijl kleine moslimpjes van papa leren hoe ze een schaapje om zeep kunnen helpen, en toekijken hoe het beestje lijdt...
Het was te verwachten, het stond in de sterren geschreven, het moest ervan komen, er moest een einde komen aan de geldstroom naar het onderwijs waar het aantal schoollopertjes alsmaar toenam. De hoorn des overvloeds heeft lang genoeg op volle toeren gedraaid. Onze toekomst kan de explosieve aangroei van kinderen niet meer dragen. Er zijn teveel kinderen! Dat mogen ze wel eens op tv zeggen, bij de nieuwsberichten, en dan erbij zeggen voor welke overlast die overtalrijke kinderen zorgen. Ik zou zeggen: hoe meer kinderen, hoe meer belasting het gezin moet betalen. Van kinderbijslag is er dan natuurlijk geen sprake.
Lieven Boeve, directeur-generaal van het katholiek onderwijs, reageert verbolgen op de besparingsplannen van de Vlaamse overheid: "Door deze besparingen komt de goede werking van de scholen in het gedrang. De scholen zullen niet langer kunnen investeren in het nodige didactisch materiaal voor leerkrachten en leerlingen. Ook zullen scholen in de toekomst niet meer kunnen bouwen, bij bouwdossiers hebben ze niet genoeg gelden om hun eigen aandeel te betalen."... Scholen mogen al blij zijn dat ze geen lokalen moeten afstaan aan asielzoekers...
De nieuwe baas van het katholiek onderwijs is in een mierennest gevallen waarin het aantal scholiertjes groeit als grassprietjes na een fikse regenbui + zonneschijn, als ontelbare blaadjes aan de bomen groeien ze. Hun aantal blijft toenemen, zoals konijntjes en kakkerlakjes die zich ongebreideld voortplanten.
Het is niet nodig om ras en afkomst, verantwoordelijk voor de wildgroei in de schoolbevolking, te vermelden. Hun hoge geboortecijfer en daar bovenop nog verse invoer vanuit hun thuisland, heeft ons hele maatschappelijke systeem overhoop gehaald, in de war gestuurd en ontregeld... Terwijl we alles zo fijn voor onszelf georganiseerd hadden: geboortecontrole, scholen waar altijd plaats was voor iedereen, waar geen nood was aan dure technologische snufjes... We waren met weinig tevreden. Nu zijn er noden gecreëerd, en er zullen nog bijkomen ook, want in concentratiescholen kennen ze d'r wat van, heb ik vroeger toch gezien, sjieke meubeltjes, mooie klasjes met gordijntjes, speciaal didactisch materiaal aangepast aan het migrantenonderwijs...
Het is jammer dat de Vlaamse overheid bij de aankondiging van de besparingsplannen gezwegen heeft over de afschaffing van alle nutteloze bijkomstigheden in het onderwijs die niet renderen, zoals islamleerkrachten, taalleerkrachten, tolken, migrantenwerksters en andere moeials die meehelpen om het onderwijs onbetaalbaar te maken!
Ik wil dit even onder jullie aandacht brengen, omdat het voor mij ook goed gewerkt heeft.
Ik hoorde een arts op tv zeggen dat je, als je tot innerlijke rust wilt komen, iets waaraan je begonnen bent af moet maken. Omdat we eigenlijk allemaal wel wat meer rust in ons leven willen hebben, ben ik in huis gaan rondsnuffelen naar zaken waar ik aan begonnen was en nooit had afgemaakt. Ik heb vervolgens een fles Merlot leeggemaakt die nog half vol was, alsmede een fles Chardonnay. Toen een vles Bailies en een vles wum. Toen ook noch een dos znoepies van M em M en noch wad gips van Smis. Ook noch un ressie wiskie. Stur did an al ju vrinden die rusd noodeg hebbe. En seg da je fan ze hout.
150 jaar 'Dikke' Van Dale! Om dat te vieren is de uitgeverij op zoek gegaan naar het mooiste woord van de afgelopen 150 jaar. En 'bolleboos' kreeg de meeste stemmen!
Dat verheugt me enorm, omdat het woord verwijst naar een elitaire minderheid in de scholen die te vaak verwaarloosd werd terwijl alle aandacht ging naar zwakbegaafden en achterblijvers. Men heeft er in het verleden alles aan gedaan om de kloof tussen slimmeriken en dommeriken zo klein mogelijk te houden. Ik houd vol: niet iedereen is gelijk, er zijn verschillen, verschillen in verstandelijke begaafdheid, verschillen en ongelijkheden die men graag wil ontkennen en wegmoffelen met kreten als "Iedereen is gelijk!". En ondertussen maar zeuren over 'diversiteit' in de samenleving.
Dat de keuze op het woord 'Bolleboos' viel is een triomf voor de uitblinkers, de genieën, de boekenwurmen en de getalenteerden, die recht hebben op aangepast onderwijs, aangepast aan hun capaciteiten waarmee ze zich onderscheiden van de minder begaafde meerderheid. Een kloof moét er zijn, een onderscheid moét er zijn. De zwakke onderlaag naar boven hijsen zal nooit lukken. Het schaadt alleen maar onze 'bollebozen'!
Ik zal het nóg eens vertellen.
Hoogbegaafden en bollebozen moeten zich op school kunnen ontwikkelen in hun eigen snelle tempo. Hun leergierigheid en prestatiedrift mogen niet afgeremd worden door achterblijvende klasgenootjes. Onze strebers verdienen een georganiseerde aanpak. Zij moeten gekoesterd, geactiveerd en gestimuleerd worden. Zij moeten meer middelen krijgen om hun bijzondere talenten te kunnen ontplooien. Zij moeten zich kunnen onderscheiden van de genivelleerde massa, met kop en schouders moeten ze boven de grauwe massa kunnen uitsteken.
Als aan minderbedeelden en achtergestelde groepen zoveel geldverslindende projecten verprutst werden, waarom dan nu geen monsterprojecten om onze Vlaamse schrandere jeugd meer ontwikkelingskansen te geven? Het moet afgelopen zijn met hen te discrimineren!
Er bestaat 'buitengewoon' onderwijs voor verstandelijk minderbegaafden. Waarom geen 'buitengewoon' onderwijs voor superieur begaafden?!
Eindhoven zal in één klap 700 nieuwe inwoners krijgen. Die ene Ebola-patiënt, die na een bezoek aan het risicogebied Sierra Leone terugkeerde naar Eindhoven, niet meegerekend.
700 nieuwe Eindhovenaren! En dan zwijgen we nog over de ooievaar die dagelijks een bezoekje zal brengen aan de nieuwe gezinnen. Er staan nu al containerwoningen te wachten op de enorme instroom van vluchtelingen, vooral uit Syrië en Eritrea. Later zal gezocht worden naar vaste opvanglocaties. Wethouder Yasin Tirunoglu (!): "We kunnen als Eindhoven niet anders dan onze verantwoordelijkheid nemen." Het COA (Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers) is de motor achter: hoe meer vreemdelingen hoe liever, eigen volk de straat op, inboorlingen laatst en buitenlanders eerst...
Een opdringerige interviewer vroeg omwonenden naar hun gedachtover hun nieuwe medemensen. Een boze bewoner beet van zich af en liet zich niet intimideren door de ondervrager: "Wij worden op straat gezet om plaats te maken voor Syriërs!"
Ook de burgemeester van Eindhoven kwam in beeld: "... Nederland wil geen asielzoekers, dus ook Eindhoven niet...", waarna de man prompt 'beschuldigd' werd van een rechts standpunt... Alsof daar iets mis mee is.
Ik stel voor dat alle 700 asielzoekers opgeborgen worden in het huis van de interviewer, of in de villa van Henk Krol, of liever nog in de kantoren van het COA, die toch o zo bezorgd zijn om het lot van asielzoekers.
Buurt Orangerie Eindhoven zit niet te wachten op komst 700 asielzoekers: 'Hier is géén ruimte voor!' EINDHOVEN - Het plan om maximaal zevenhonderd asielzoekers in de Orangerie aan de Castiliëlaan in Eindhoven te huisvesten wordt niet van harte ontvangen in de buurt. Niet alleen buurtbewoners hebben vraagtekens bij de komst van de asielzoekers, ook de huidige bewoners van de Orangerie hebben nog veel vragen. Ze komen binnenkort op straat te staan en weten officieel nog van niets. In de buurt zijn zondagochtend enkele spandoeken opgehangen waarin hard wordt uitgehaald naar de komst van de asielzoekers: 'Buurt accepteert geen zevenhonderd asielzoekers'. De buurtbewoners zitten echt niet te wachten op dekomst van de zevenhonderd asielzoekers.
Een 49-jarige man is gisterenmiddag opgepakt in Elsene nadat hij zijn geslachtsdeel aan voorbijgangers getoond had. Hij is ter beschikking gesteld van het Brussels parket voor openbare zedenschennis. Een patrouille van het veiligheidspersoneel van het openbaar vervoer kreeg melding van een man die zijn geslachtsdeel liet zien aan passanten, vlakbij het metrostation Kruidtuin. Volgens getuigen nam de man daar een bus richting Madou waar nog meer mensen genoten van zijn naakte grillen. Op de Louizaplaats kon de man worden opgepakt nadat hij zijn 'edele delen' aan fietsers had laten zien.
"Edele delen laten zien"?... Ik hoop dat er geen vrouwen met penisnijd overeind veren en beginnen te kwaken over discriminatie.
Een 68-jarige Hasselaar kreeg vorig jaar een half jaar cel en 550 euro boete voor het tonen van zijn naakte lichaam vanuit zijn privéwoning. Bij zijn shows wisselde hij van onderbroek, ofwel stond hij te dansen met zijn onderbroek naar beneden. Gratis spektakel voor voorbijgangers! De rechtbank oordeelde dat de man zijn 'driften niet onder controle kon houden' en dus de cel in moest. In het verleden was hij al eens geïnterneerd voor openbare zedenschennis.
Exhibitionisten hebben een ziekelijke drang om hun geslachtsdelen te tonen aan anderen, waarmee ze zich onbewust willen verzekeren van het bezit ervan. Psychoanalytici halen er zelfs de castratie-angst bij. Als we het zo bekijken moeten rechters exibitionisten geruststellen in plaats van hen naar de cel te sturen. Niet?
De hilarische voorvallen met seksgestoorden die met hun hebbedingetje te koop lopen, doen me denken aan mijn studententijd toen een 'regenjasman' mijn pad kruiste. Het gebeurde in de Mechelsestraat, ik weet het nog goed. De regenjas had geen knopen. En het waaide hard. Na een stevige rukwind was de man in al zijn intieme glorie te bewonderen. Er hing iets te bengelen, had ik in een flits gezien, het wulpse instrument van de trotse bezitter wiebelde mee met de stevige wind. En hoe meer de wind waaide, hoe meer het ding wiebelde. De man genoot er zichtbaar van, hij raakte er opgewonden van. Mooi schouwspel, maar wel zielig.
Exhibitionisme staat nog altijd op de lijst van de seksuele perversies. Een lijst waarop vroeger ook 'homoseksualiteit' als abnormaal seksueel gedrag stond. Nu zijn velen vergeten dat homoseksualiteit als perversie bestaan heeft. Tegenwoordig hoeven homo's hun geaardheid niet meer te verstoppen zoals vroeger, ze mogen trouwen, ze mogen kinderen adopteren, ze mogen elkaar kussen in het openbaar... alles kan, alles mag... Welke is de volgende perversie die legaal zal worden?! Pedofilie? Exhibitionisme?...
Als moslim of jihadi wordt men niet geboren, men wordt zo opgevoed. Hoe goed ze daar in slagen hangt af van de leeftijd waarop men daarmee begint. Allerlei technieken worden daarvoor aangewend. Verwerpelijke en gruwelijke technieken, waarbij kinderen psychisch geterroriseerd worden. Onderstaand filmpjes zijn een voorbeeld van hoe kinderen tot niets ontziende folteraars, moordenaars en verkrachters worden opgeleid.
Wat weten de meeste mensen van dit alles? Vrijwel niets, want ze weigeren steevast de realiteit te zien. Als ze er niet naar kijken, dan bestaat het ook niet. En de politic zo verknocht aan hun zetel met bijhorend riant salaris zullen nooit de slapers wakker maken. Wilders, Le Pen, Dewinter maakt hen bang en daarom verkiezen ze wollige gezelligheid en multiculturele feestjes waar niets van de gruwelijke realiteit wordt bevestigd. Ja, ze kunnen daarna gaan slapen met een prettige ervaring betaald door belastingen, verzekerd dat het allemaal niet zo erg is en ver van hun bed. Morgen is er voor de troela’s die vallen of getinte mensen met donkere ogen weer een feestje en kunnen ze weer via een troela- dansje op het ritme van een djembe in trance geraken. De wereld is zo mooi……..zeker met wat wiet in de zelfgerolde sigaret.
Ziehier, ik zal als Nagel eens hun zeepbel doorprikken, ze halen uit de hypnose waarin het regime hen houdt. Ik wou dat ik hen kon verplichten te kijken naar al die gruwel, zoals men dat deed op school met de filmpjes over concentratiekampen, en desnoods zoals Alex in “A Clockwork Orange“. Ook niet zachtaardig zult u misschien denken. Maar ik verzeker dat het voor hun heil, lijf en leden is, zeker op termijn, en de enige methode mij en anderen bekend om hen uit hun geïnduceerde intellectuele coma te halen, die eigenlijk met vergelijkbare methoden als in onderstaande filmpjes tot stand kwam.
Moslim vraagt drie huilende kinderen te kiezen wie van hen als eerste moet worden onthoofd.
Vergis jullie niet, die kinderen weten al heel goed wat dat inhoudt, want ze hebben die gruwel al moeten aanschouwen.
De drie jongetjes huilen wanneer een man zwaait met een mes en hen vraagt: “Wie moet ik eerst onthoofden?” De kinderen smeken en huilen, wijzend naar elkaar, zeer tot het vermaak van de man achter de camera. “ Plaats je hand hier , want anders snij ik je hoofd af” eist hij. “Jij, kom hier!” en wijst daarbij naar een van de jongetjes. “Hoor jij tot Daesh?” De man gebruikt het volledige letterwoord (acroniem) voor de Arabische naam van ISIS (Daesh). De man die deze zieke misdaad jegens de kinderen pleegt zegt geamuseerd te zijn door hun geween. Een moeder van een van de kinderen die in de laatste ogenblikken van het filmen toekomt bevestigt dat ze dit schouwspel leuk vond, en vraagt dat de video ook naar haar telefoon zou worden verzonden.
Als u dacht dat dit al erg was, zie hoe het evolueert
En ook :
En ik kan nog zo een tijdje doorgaan.
Zo ziet u hier maar wat u elders niet ziet en niet te weten komt. De VRT stuurt immers enkel een bericht de wereld in om te vertellen waarom ze zoiets niet laten zien (onthoofding Amerikaanse journalist Haines), en dan enkel nog als ze niet hebben kunnen vermijden dat de beelden al elders massaal circuleren.
Nu wil ik de lezers van Nageltjes, en in’t bijzonder van dit artikel, een opdracht meegeven.
Deel de link naar dit artikel met zoveel mogelijk mensen, via alle sociale media die je gebruikt, vooral met diegenen die om welke reden ook wegkijken. Stuur die door per e-mail aan goedmenschen, moslimknuffelaars, negationisten, politici enz…. Laat ze de beelden op jouw GSM tablet of andere elektronische gadget zien. Dwing hen hun hoofden uit het woestijnzand te halen. Het heeft immers geen zin dit enkel te delen met mensen die de islam en deze praktijken al evenzeer verachten als wij.
De hier geplaatste filmpjes zijn vanwege hun aard nooit lang beschikbaar op sociale media of Youtube. Ik heb ze dan ook op veilige plaatsen bewaard. Er zijn immers de censuur en de gedwongen zelfcensuur, tot heil en glorie van diegenen die deze wereld met hun politiek mandaat om zeep hielpen. Maar als duizenden mensen dit delen …..
PS verwachten jullie zich maar aan meer gruwelfilmpjes van dit tuig. Ik doe het omdat het moet, en nietsdoen geen optie meer is.
Vandaag derde zondag van september. Jaarlijkse Kermis in Hasselt. Doet me denken aan vroeger toen we met het gezin naar de Kermisattracties gingen kijken langs de Guffenslaan en het Kolonel Dusartplein. Een feest. Als kind kijk je er echt naar uit. Maar een domper op de feestvreugde werd gezet door mijn vader die vond dat ik er te mooi uitzag. Als 13- of 14-jarige sta je d'r niet bij stil, wat is mooi, wat is aantrekkelijk?... Het kwam erop neer dat mijn moeder mijn kleding uitkoos en mijn haren kamde volgens de instructies van mijn vader: "Zo lelijk mogelijk!". Mijn moeder voerde onderdanig zijn instructies uit. Maar nooit zal ik zijn woorden vergeten: "Zo lelijk mogelijk"... Alsof de islam al een worteltje in ons gezin geschoten had...
De thema's 'Wie PRAAT, krijgt hulp' en 'Horen, zien en SPREKEN' willen ouders en leerlingen ertoe aanzetten om bij het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB, het vroegere PMS-centrum) aan te kloppen. Met de klemtoon op 'SPREKEN', een dwingende uitnodiging om te spreken. Je kan er vrijuit je hart luchten, wan het CLB is gebonden aan het beroepsgeheim. Nu wil ik iets vertellen over de schending van het CLB-beroepsgeheim. Vroeger, toen ze de Turkse tolken nog niet hadden uitgevonden, was het beroepsgeheim in de PMS-centra vanzelfsprekend en heilig. Iedereen respecteerde de zwijgplicht over leerlingeninformatie. Enkel de betrokkenen mochten de dossierinhoud kennen. Met de komst van de Turkse tolk was het echter afgelopen met geheimen bewaren. Turkse tolk Gülnür veegde haar voeten aan het beroepsgeheim en geneerde zich niet om vertrouwelijke gegevens aan buitenstaanders mee te delen, zogezegd in het kader van 'samen zoeken naar oplossingen van het migrantenprobleem'. Zij besprak leerlingendossiers met migrantenwerksters en met de OCMW-dames van de Migrantendienst. In het OCMW-gebouw werd er geregeld een 'Intern Overleg', een 'Client Overleg', gepleegd om probleemleerlingen te bespreken. Bij die gelegenheden werd delicate info te grabbel gegooid aan personen die niets te maken hadden met CLB-dossiers! Deze misstanden zijn begonnen met de komst van tolken, van migrantenwerksters en andere moeials die naïef geloofden in de goedheid en opvoedbaarheid van de allochtoon...
Ik heb de tijd gekend dat allochtonen in de minderheid waren, toen ze een curieuze bijkomstigheid waren in onze samenleving, onopvallend en ongevaarlijk. Ze hielden zich gedeisd, waren nog kneedbaar en in te tomen. Wij keken ernaar, en wachtten af, en bleven wachten... Totdat er rare gasten opdoken die ons wezen op het belang van een verdraagzame en liefdevolle houding tov onze nieuwe medemensen. Wel, toen begon het mis te gaan. Er werden instanties uitgevonden en in het leven geroepen die het welzijn van 'de allochtoon' beoogden, een superwelzijn, een welzijn van betere kwaliteit dan dat van ons.
Zo waren er maatschappelijk werkers, straathoekwerkers en andere moeilijke werkers die leden aan het afschuwelijke syndroom 'Xenomanie', dat is een ziekelijke verheerlijking van vreemde snuiters met bruine velletjes en anderstalige krullebolletjes. Fanatiek dwepen met vreemde culturen en vreemde eigenheden, is één van de symptomen van de ongeneeslijke ziekte 'xenomanie'. Hun verdere leven brengen ze in terminale toestand door met oogkleppen die ze nooit meer kunnen afzetten... Stekeblinde verering voor alles wat vreemd is, is pervers, racistisch en dodelijk.
Als linkse predikers ons willen waarschuwen voor Xenofobie, dan mag IK schrijven over het verachtelijke Xenomanie!
Maatschappelijk werksters heb ik gekend als gepassioneerde tuttebellen die maar één doel nastreefden: het welzijn van de allochtoon! Zij waren niet weg te slaan uit concentratiescholen waar het wemelde van allochtoons geweld. Ik heb ze allemaal zien dwalen en dolen, de geobsedeerde werksters, in alle scholen, op alle wegen en banen en straten die leidden naar 'de allochtoon'. Zij bewogen zich als reddende engelen, uitverkoren om exotische gevallen te beschermen, om hen te helpen bij het volwaardig meegenieten van ónze welvaart in ónze gemeenschap. Allochtone leerlingen zagen zij als verschoppelingen, als arme stumperds, die moesten begeleid worden, tot in het absurde, om hen mee te kunnen laten snoepen van ons kansrijke leventje... Maar toen Jantje en Mieke om hulp schreeuwden, kregen ze geen gehoor van de racistische werksters!...
Maatschappelijk werksters waren anarchisten, eigen baas en zo. Gezag en hiërarchie wimpelden ze weg als nutteloze onzin, ze verdroegen geen tegenspraak, geen inmengingen, en eigenzinnig mochten ze op hun bekrompen ingeslagen wegen voortwandelen. Niemand haalde het in zijn hoofd om hen van racisme tebeschuldigen, zij waren toen automatisch mensenvrienden boordevol naastenliefde, en dus geen racisten...
En tóch waren ze rasechte racisten! Ze sloegen systematisch de Jantjes en Miekes over, en vertroetelden de Mehmetjes en Meryemkes...
In eigen kringen woekerde het racisme als niet te stoppen onkruid, het gevaarlijke omgekeerde racisme, waarbij Vlaamse leerlingen gediscrimineerd en verwaarloosd werden in een multiculturele klas. Multiculturaliteit? We kennen de slachtoffers nu wel... De herinnering aan Pietje Jansen doet nog altijd pijn. Pietje Jansen verkommerde temidden van zijn allochtone klasgenootjes... De verwaarlozing van Pietje Jansen: om nooit te vergeten!
Tieners opgepakt na mishandeling van 15-jarig meisje
Inzending van Walter:
In Nederland circuleerde gisteren een filmpje op de sociale media waarin twee jongens van 14 en 14 jaar in het Noord-Hollandse IJmuiden een 15-jarig meisje zwaar mishandelden op straat. Vandaag zijn de daders opgepakt.
Er circuleerde meerdere beelden op Facebook en Youtube van de mishandeling van het meisje uit Beverwijk. Verschillende omstaanders filmden hoe een jongen het meisje pal met zijn vuisten in haar gezicht slaat. Als ze op de grond ligt, krijgt ze nog een schop van de andere jongen. Opmerkelijk is dat de filmende omstaanders niet ingrepen.
Ook de taal die de jongeren uitkraamde was niet van de poes. ‘Kankerhoer! Maak mij niet kwaad. Deze keer klappen. De volgende keer neuk ik je‘, roept één van de jongeren.
En nu geef ik graag de commentaar van Houzee, http://blog.seniorennet.be/rechts Raak geformuleerd. Alleen bij de laatste zin zou ik eraan toevoegen: "castreren zonder verdoving"!
VUILE ALLACHZONEN
(tip uit de reactie van Walter F., waarvoor dank)
De titel kan misleidend klinken want allah heeft hiermee rechtstreeks niets te maken. Die "moedige" smeerlapkes zullen dan wel moslims zijn en waarschijnlijk isissers in spe, in het filmpje is te zien wat voor soort die 'jongeren werkelijk zijn. Lafaards die zich, natuurlijk NOOIT alleen, uitleven op een weerloos kind van 15 jaar. Tuig van de richel, kutmarokkaantjes zei ooit yves desmet terecht in een onbewaakt moment.
Ik schreef het al ; bij zulk gespuis zit dergelijk gedrag in de genen en als dàt dan een coctail wordt met de islam(lees koran) , krijgen we het resultaat ISIS te zien. En dat schijnt hier het geval te worden. Die 'stratiers'(lees; straathonden) zijn dan wel opgepakt , maar lopen allicht weer los. Een pamper aan hun gat , noch een vermaning en de straat op ! Want zeg nu zelf ; zo'n schuttingstaal ' kankerhoer, neuken' dàt zijn wij hier nie gewend zulle ! Een beetje manieren in 't vervolg hé mustafa en mohamed ! ...de volgende !
Hier gaat het duidelijk om isissers in spe waartegen men eindelijk eens maatregelen moet nemen met de ijzeren vuist. Een andere taal begrijpen die toch niet ! O ja ! castreren ware misschien ook een middel !
Een blogtechniek geleerd van Houzee. Ik gebruik die nu om te laten zien hoe de berichtgeving veel te vriendelijk omspringt met agressieve, onopgevoede wildemannen die zich helaas een plekje veroverd hebben in onze beschaafde samenleving. Ik ken nog de tijd dat "U" gezegd werd tegen mensen in uniform, dat mensen in functie met respect en beleefdheid bejegend werden. Die tijd is voorbij... Groepjes jongeren hebben altijd bestaan, maar dan onder de vorm van gedisciplineerde jeugdbewegingen.
Een routinecontrole op een voertuig van De Lijn in Gent is vanavond ernstig uit de hand gelopen. Het kwam zelfs zover dat de politie pepperspray en honden inzette om de toegestroomde menigte -vooral scholieren- in bedwang te houden. "Twee controleurs zijn het slachtoffer geworden van zeer zware fysieke agressie. Ze moesten het Dienstencentrum aan het Woodrow Wilsonplein binnenvluchten en zijn daarna naar het ziekenhuis gebracht voor verzorging", zegt woordvoerster Isabel Colbrandt van De Lijn.
Alles is begonnen toen de controleurs een jongere betrapten met een vervallen abonnement. "De jongen en een vriend van hem zijn daarna verbaal agressief geworden tegen de controleurs", zegt politiewoordvoerder Manuel Gonzalez. "Toen het begon te neigen naar fysieke agressie hebben de controleurs de politie verwittigd. Onze agenten moesten de jongeren tegenhouden omdat ze wilden weglopen. Opnieuw werden ze agressief en begonnen ze naar onze mensen te schoppen. Onze agenten moesten het tweetal met dwang tegengehouden."
Vanaf dat moment ging het helemaal mis. "Heel wat omstanders hebben zich tegen de politie gekeerd", aldus Gonzalez. "Onze agenten hebben bijstand gevraagd."
Maar liefst tien combi's kwamen ter plaatse, maar dat kon de toegesnelde massa - vooral jongeren - niet kalmeren. "Twee agenten die ingesloten raakten, hebben pepperspray gebruikt om zichzelf te bevrijden", zegt Gonzalez. Aan de ingang van het Dienstencentrum werden politiehonden ingezet om de jonge menigte op een afstand te houden.
De twee betrapte scholieren -16 en 17 jaar oud- worden momenteel vastgehouden in het Gentse hoofdcommissariaat. Het parket bekijkt wat er verder met de zaak moet gebeuren. De twee jongens van 16 en 17 jaar werden opgepakt, maar het is nog niet duidelijk welke maatregel ze opgelegd zullen krijgen.
Het is zo stil geworden in en rond Maaseik. Vorige week nog raakte bekend dat een groep moslims zich afgescheurde van de bestaande Maaseikse moskee om een eigen gebedshuis te starten.
Gematigde islamieten vrezen dat in de nieuwe moskee Syriëstrijders geronseld worden... dat de strijd in Syrië geromantiseerd wordt, en dat de gesneuvelden als martelaars beschouwd worden.
Omwonenden van de nieuwe moskee: "We zagen opeens mannen met lange baarden en lange witte gewaden opduiken. In groepjes van 3 of 4 mannen wandelen ze naar Maaseik. We zijn hier toch wel van geschrokken."... Een lange baard en traditionele kleren dragen, daar is toch niets mis mee, zo klinkt het vanuit de nieuwe moskee... Alsof van ons verwacht wordt dat we baarden en lange rokken gewoon moeten vinden, voor mannen nog wel. We hebben het al zo moeilijk met alle seksvariëteiten die tegenwoordig op de markt te verkrijgen zijn.
Uiteraard ontkende de nieuwe moskee in Maaseik de beschuldigingen van radicalisme. "We ronselen geen Syriëstrijders en prediken geen haat... Dat ons gebedshuis nu geassocieerd wordt met terrorisme is verschrikkelijk voor de kinderen die hier les volgen..." Kinderen aanvoeren is als een teken van schuldbekentenis!
Toch wordt het nieuwe gebedshuis nauwlettend in het oog gehouden door politie in contact met Staatsveiligheid. De burgemeester geeft toe dat radicalisering binnen de moslimgemeenschap een terugkerend probleem is... Afwachten.
Ik heb vroeger nooit anders geweten dan dat laatstejaars secundair onderwijs intensief begeleid werden bij hun studiekeuze. Zowel klassikaal als individueel. Ook de voorlichting en informatie over de hele waaier van studie- en beroepsmogelijkheden werd duidelijk en uitvoerig uitgelegd. Niet alleen voor laatstejaars, ook voor het vierde en vijfde secundair. Geen adviezen, wel informatie over aanbod en mogelijkheden.
Wat is er dan veranderd? Hoe komt het dan dat men nu klaagt over onvoldoende studiekeuzebegeleiding? Zou het dan toch kloppen dat 'toen PMS CLB werd, is 't gezeik begonnen'?
Bij de vrije CLB's maakt men zich zorgen over de bijdrage van de scholen bij de begeleiding. Algemeen directeur Grielens: "De begeleiding is de verantwoordelijkheid van de scholen, en zeker niet alle scholen vervullen die taak naar behoren."
Nu kan ik al zo direct het atheneum van Blauwbaard aanhalen waar men de studiekeuzebegeleiding met een korreltje zout nam, eerlijk gezegd werd er een hele zoutmijn tegenaan gegooid. En nu maak ik graag van de gelegenheid gebruik om weer eens te wijzen op de lakse deliberaties waarbij hopeloze allochtone gevallen vlot de weg gewezen kregen naar het stempellokaal, naar 'den dop' dus. Ik herinner me een keer dat mijn planning om laatstejaars in te lichten over hun uitgangswegen na het secundair, dat die gedwarsboomd werden. Ben ik nu nog boos over. Maar het helpt wel als ik iedere gelegenheid kan aangrijpen om het verhaal te vertellen over het atheneum van Blauwbaard waar men de laatstejaars liever de weg naar het stempellokaal wees dan naar richtingen in het hoger onderwijs, al was het maar info over het 7de beroepsjaar, of een gespecialiseerde voortgezette opleiding...
Wat lees ik? West-Vlaanderen verdeelt 55.000 luizenkammen. Alle kleuter-, basis- en secundaire scholen krijgen luizenkammen uitgedeeld, samen met een demonstratie van de kam ter bestrijding van luizen. Kosten: 25.000 euro. Lagere schoolkinderen zijn vaak het slachtoffer van een luizenplaag, vooral na een schoolvakantie...
"Vooral na een schoolvakantie"!... Nu zal ik dat onvolledige berichtje eens vervolledigen en zeggen waarom een luizenplaag steeds opduikt na een schoolvakantie. Ik zal dat eens ophelderen, want media doen dat niet. Terwijl in schoolmiddens iedereen wéét hoe de vork in de steel zit, maar niemand wil of durft er iets over kwijt. Dat idiote 'racisme' weer hé.
We zitten nu half september. De Turkjes zijn allemaal, of bijna allemaal, teruggekeerd van hun vakantie in Turkije. Spijbelaars en slappelingen blijven het laatst achter in hun thuisland... We mogen het niet luidop zeggen, maar ik zeg het tòch, ik schreeuw het uit. Na elke schoolvakantie worden schoolkinderen geplaagd door luizen. En die beestjes komen van de koppekes van Turkjes die zich in hun thuisland niet verzorgen en dan die vieze beestjes naar hier transporteren naar de Vlaamse kopjes. Zò werkt dat met dat ongedierte. En dan mogen we nog blij zijn dat ebola-achtige toestanden of andere narigheden niet mee naar hier overgebracht worden. Alhoewel...
Het 'Kammenproject' wil ouders en leerkrachten sensibiliseren voor preventie en bestrijding van hoofdluizen. Ik zou zeggen: vanaf de eerste schooldag ALLE hoofdjes van Turkse leerlingen die hun vakantie in hun thuisland doorbrachten onmiddellijk controleren op hoofdluis. Op 1 september! Tijdens het eerste lesuur! Aan de schoolpoort! Het zou heel wat tijd, energie en geld besparen om de Vlaamse kopjes weken later te inspecteren en te behandelen. Het zou waarschijnlijk helemaal niet meer nodig zijn.
Maar zie je de rooien en groenen al protesteren tegen de discriminerende behandeling van het allochtoon luizenfenomeen?... En tóch, in het belang van van onze Vlaamse kinderen, mogen we de maand september niet laten voorbijgaan zonder ongediertebestrijding bij de doelgroep: de allochtone leerlingen die terugkeren van hun thuisland!
Eerst even afrekenen met een lezer die niet weet van ophouden. Hij wil mijn blog een betere koers geven, hij wil me bekeren en me zeggen wat ik wel en wat ik niet mag schrijven. De griezel vergeet dat de blogger in volle vrijheid zijn eigen mening de vrije loop mag laten gaan op zijn blog. Het is de blogger gegund om kwallen, krengen en trollen door het slijk te sleuren. Een blog is als uitlaatklep en therapie voor de blogger als baas over zijn eigen blog. Zeurpieten en zaagtrienen raad ik aan om de Story of het parochieblad te lezen en weg te blijven van mijn blog.
Nu is Lieve vandaag in the mood om een dwarsligger uit het verleden verbrijzelen en vermorzelen tot er niets meer van overblijft, alleen een kleverige brij die tergend langzaam afglijdt langs een donkere afgrond, naar de hel met de eeuwige vlammen.
Eerst nog melden dat Lieve onschendbaar is en ontoerekeningsvatbaar voor alles wat ze vertelt. Ik vertel in de derde persoon.
De Turkse tolk werd in de concentratiescholen onthaald als een Bevrijder die orde kwam scheppen in exotische prietpraat. Een Reddende Engel die 'allochtonen in nood' onder haar beschermende vleugels neemt.
Naiëvelingen in scholen en CLB's dweepten met haar, gaven haar een gevoel van superioriteit en bejegenden haar alsof ze het vriendinnetje van Allah was. Als je van mensen een afgod maakt, word je zelf beduveld, bespot en bedot.
Velen zagen de Turkse tolk als een kleurrijke en leerzame toevoeging aan ons alledaagse leven, ze zouden haast buigen en knielen om hun verdraagzaamheid en bewondering overvloedig te laten blijken.
De afgoderij en dweperij maakten van haar een superwezen dat met haar snoet in de lucht liep, van verwaandheid, niet om onze Vlaamse lucht op te snuiven, maar om te genieten van alle voorrechten die zomaar in haar Turkse schoot geworpen werden.
In de scholen waar het allochtoontjes geregend had, zette ze Turkse zwanserijen om in Vlaams proza begroeid met hele bossen Turkse haren. Vlaamse verkrachtingen! Een beetje vertalen van Turks zwamgezeik was goed om misverstanden en vertroebelingen op te lossen, dacht men. Ondertussen hoefden leerlingen en ouders geen initiatieven te nemen om beter Nederlands te leren...
“Als de koran zegt dat wijn des duivels is… waarom staat er dan in dezelfde koran dat er stromen van wijn in de hemel op de moslims liggen te wachten?”
Ingrid Lieten, kersvers Vlaams parlementslid, gaf begin september al een opwarmertje, een pleidooi voor gezinnen en kinderen. Waarna de Gezinsbond op de proppen kwam met een stijging van 20 % van de kostprijs van een kind. Voor kinderen die nog niets gepresteerd hebben, die alles krijgen en alles mogen en alle kansen voor het rapen krijgen. Ik heb haar in het interview niets horen zeggen over ouderlingen die alles al gemaakt hebben, die sociale systemen ineen geknutseld hebben, en die nu toch uit de boot dreigen te vallen.
Politici en Gezinsbond blijven dus kibbelen over de herverdeling van het kindergeld. Lieve zal ze een handje helpen, ze zal eens de knoop doorhakken. Als ik in de derde persoon begin te schrijven, moet er rekening gehouden worden met verzachtende omstandigheden. Verzachtende toestanden en alle prullen daarrond gelden voor criminelen, dus waarom niet voor mij?
Lieve pleit voor een forse verhoging van het kindergeld voor al onze Vlaamse kinderen. En tegelijk pleit ik voor de totale afschaffing van kindergeld voor alle nieuwkomertjes die aan de lopende band geproduceerd worden door alles wat uitheems en vreemd is, door indringers die vanuit de hele wereld en omstreken en alle planeten in ons land komen binnenvallen om het te overbevolken. De geboortecurve van hun verse kleintjes wijst regelrecht naar de ijle lucht, baant zich pijlsnel en geruisloos een weg naar de hemel, terwijl de geboortecurve van nieuwe Vlaamse kindjes zich een gat in de grond boort. Angstwekkend voor de toekomst!
De discriminatie bij de herverdeling van het kindergeld is noodzakelijk! Uit zelfverdediging, om onze eigenheden te beschermen, om de tomeloze bevolkingsaangroei af te remmen van verse nieuwelingen en andere parasieten die ons hele maatschappelijk systeem ontregelen, om hen te ontmoedigen als ze nog eens in bed willen duiken om er nog een paar bij te maken. Hun kweekgedrag zal zich spontaan wijzigen als ze er geen centjes meer voor krijgen.
Verhoogd kindergeld is vóóral nodig als stimulans voor onze eigen bevolking, meer kindergeld om onze eigen mensen aan te zetten tot het vermenigvuldigen van hun geslacht. We mogen geen minderheid worden, want dan zullen we ooit het onderspit moeten delven!
Ilse V. was mijn naaste medewerker en assistente, zo ergens in het PMS-centrum van de jaren 80. Zij was enthousiast en geëngageerd, had geen moeite met haar ondergeschikte positie, maar opteerde voor de krullebolletjes en de bruine velletjes. Dat was haar grote handicap. Rare goestingskes en zo, die niet in bedwang konden gehouden worden. Met handen en voeten legde ze me ook nog de voordelen uit van het gebruik van een Turkse tolk in de scholen. Vergeefs natuurlijk. De islamlessen vond ze ook een goeie vondst. En het eerste migrantenproject stond ze luid applaudisserend toe te juichen... Waarom geen onderwijs in het Turks?!
Ilse raakte verliefd op een verse man, tralalie tralala, dus gingen die twee trouwen, en nog wel in de maand juni, de drukste maand van het schooljaar. Een hele maand juni was ze foetsie. Op huwelijksreis, naar exotische toestanden... En het daaropvolgende jaar in de maand juni was ze alweer weg, want dan had ze bevallingsverlof, en het jaar daarop alwéér, want toen werd hare tweede kleine geboren... Drie opeenvolgende jaren in de maand juni, de drukste periode, verdween Ilse!
Omdat Ilse niet vervangen werd, knapte ik haar werk op, waarna de baas mij een sabbatjaar beloofde. Voor een sabbatjaar moet je iets over hebben, dus zonder te mopperen werkte ik voor twee. Het beloofde sabbatjaar kwam er echter niet, ik kon ernaar fluiten en op mijn buik schrijven ook... Nu zal Lieve eens uit de doeken doen hoe ze wraak nam. En die wraak was zoet en goed voor het gemoed.
Om te beginnen onderschepte ik alle mogelijke briefwisseling en schriftelijke berichtjes voor migrantenwerksters. De Turkse tolk merkte nog op dat het een kalme periode was, weinig vergaderingen en andere blabla-bijeenkomsten. Vervolgens gaf ik telefonisch foute inlichtingen door wanneer een of andere migrantendienst iets wou weten. En of dat nog niet genoeg was, verduisterde ik cruciale dossiers die in de geduldige papiercontainer verdwenen. Mijn genoegdoening was compleet toen ik buiten verdenking nog een poosje kon doorgaan met de boycot. Mijn ingenieuze acties waren een schot in de roos!
Nu is Ilse V. werkzaam in een soort stedelijke dienst waar 'Diversiteit' bejubeld wordt. 'Het Waarderen van Verschillen' roepen ze daar luidkeels. En ondertussen zeggen ze dat iedereen gelijk is...
Vanmiddag ontmoette ik een ridder op een wit paard. Eindelijk. Zijn naam was CORNET. Hij droeg een sexy harnas, zag er viriel en bronstig uit, maar hij maakte zich niet kenbaar. Totdat ik het flesje voor de helft inschonk in het stoere glas. De smaak was overweldigend. Alsof je eikels aan het proeven was, maar dan gedrenkt in een hemels vocht...
Cornet is een zwaar blond Vlaams bier (8,5 vol.% alc), gebrouwen door Theodoor Cornet in 1686 (!), exclusief voor de avontuurlijke graaf Van Van Maldeghem/Steenhuffel. Het bier werd gerijpt op eiken vaten in de kelders van het kasteel van de graaf. Vandaar de naam 'Cornet oaked'. Rijpen op eiken vaten? Zou dat met mensen ook lukken? Wie weet hoe mooi onze samenleving eruit zou zien...
Het is niet mijn bedoeling om een saaie uiteenzetting te geven over het complexe onderwerp 'dyslexie'. Dyslexie of leeszwakte. Daarover zijn er genoeg andere bronnen om aan te boren, om te weten wat dyslexie precies betekent en hoe het behandeld kan worden.
Ik wil het wél hebben over mijn ervaringen met dyslectiekertjes, over hun typische trekjes en eigenaardigheden die mogelijk hun dyslexie kunnen verklaren. Pedagogen houden niet van deze algemene gedragslijn omdat het beschuldigend klinkt ten aanzien van de leesgestoorden, en dat mag in geen geval... Van mij mag het wél...
Mijn ervaring is dat leerlingen met lees- en schrijfproblemen vaak verwaaide sloddervossen zijn, hopeloze losbollen die nonchalant en onnauwkeurig omgaan met letters,woorden en zinnen, geen gevoel voor precisie en netheid hebben, niet gemotiveerd zijn om zich in een tekst in te leven, schrift en spelling bagatelliseren, niet leergierig zijn, onverschillig en oppervlakkig te werk gaan... Vaak gebeurt het ook dat ze de letters niet scherp kunnen zien, dat de lijnen op het blad gaan dansen zodat ze niet weten waar hun pen moet belanden (woorden die niet scherp gezien worden, kunnen niet ingeprent worden als 'woordbeeld'!). Soms gaan hun problemen ook gepaard met een slordig thuismilieu waar het ontbreekt aan stiptheid, netheid en discipline. Dyslectici zijn echter geen dommeriken en in rekenen kunnen ze bollebozen zijn.
Het valt me de jongste tijd op dat wanneer iemand niet zonder fouten kan schrijven, ze zich verschuilen achter: "Ik heb dyslexie". Een vals excuus meestal, mij maken ze dat niet wijs. Dyslexie komt niet zoveel voor als mensen ons doen geloven. Slechts 5 tot 7% van de bevolking lijdt aan ware dyslexie. Ik denk dat alle overige 'dyslectiekers' willen meedoen aan het modeverschijnsel 'dyslexie'. Klinkt voornaam en verdoezelt hun eigen achteloosheid jegens spelling en precisie.
Nu zijn het precies diegenen die zich verschuilen achter 'dyslexie' die niet geïnteresseerd zijn in therapieën. Zij zeggen: "Ik heb dyslexie" en daarmee stopt het. Er bestaan een heleboel remediërende oefeningen om schrijf- en leesvaardigheid te verbeteren, maar het interesseert hen niet. Bij een jong kind lukt het wel om de stoornis te behandelen, maar pubers en volwassenen staan er meestal afwijzend tegenover. Alsof ze zich neergelegd hebben bij hun 'handicap'.
Met enige trots mag ik vermelden dat ik uit de hele wirwar van remediëringstips een aantal samengevat heb, en samen met mijn eigen vondsten alles gegoten in een hanteerbaar compact geheel van oefeningen die gegarandeerd succes opleveren wanneer de dyslecticus ontvankelijk is voor verbetering van zijn lees- en schrijfzwakte. De 'woordbeeldtraining' vind ik daarbij een belangrijk onderdeel van de oefeningen, want zonder 'woordbeeld' zouden we spellend moeten lezen en fonetisch moeten schrijven...
Vliegshow in Kleine Brogel. De weg naar mijn stamcafe is versperd, omdat er vliegtuigen in de lucht vliegen. Even nadenken... Hoe geraak ik nu bij Bertie voor mijn dagelijkse portie vitamines? Dan maar terug naar huis.
Om een opmerkelijk berichtje op mijn blog te zetten dat ik een paar dagen geleden in De Telegraaf las. Jonge Françaises willen geen monokini meer aantrekken op het strand. Sommigen zeggen dat de badpakkentrend er zich niet meer toe leent om met 1 stukje te zonnebaden.
Eigenaardig, jonge vrouwen hebben nu meer rechten en vrijheid dan in de tijd van Brigitte Bardot toen die in de jaren 60 rebels in monokini op het strand ging liggen. Zelf heb ik ook topless in de zon gelegen, begin jaren 80, toen ik nog jong was. De monokini was toen heel gebruikelijk en vanzelfsprekend aan de zuidfranse kust.
Sociologen zoeken in het conservatieve gedrag van de Franse vrouwen serieuzere oorzaken (?). Ook de Franse overheid lijkt steeds puriteinser te worden. Zo liet een vrouwelijke minister haar medewerksters weten dat decolletés niet gewaardeerd worden. En dat in de Parijse parken vrouwen gewaarschuwd worden dat ze beter hun bovenstukje aanhouden...
Minister-president Geert Bourgeois trok een paar dagen geleden mijn aandacht met zijn insinuatie als zouden werkgevers schuldig zijn aan het grote aantal werkloze allochtonen. Heeft die man in coma gelegen toen in het verleden al duidelijk was dat de massale allochtone werkloosheid hard aangepakt moest worden door de allochtonen zélf te beschuldigen van hun werkloze status? Door henzèlf verantwoordelijk te stellen?
Waarom zijn allochtonen niet interessant voor werkgevers? Omdat allochtonen zichzelf niet aantrekkelijk maken voor de arbeidsmarkt, ze discrimineren zichzelf! Hoe doen ze dat?
Als ze jong zijn, ontwikkelen ze al hun eigen attitude op school. Hun onwil om iets bij te leren, om Nederlands te spreken, om te presteren... die onwil viel me vroeger op, maar ik moest zwijgen. En 'wedijver'? Dat kenden ze ook niet, en gevoeligheid voor goede rapportcijfers was er evenmin... En iedereen moest zwijgen.
De laatstejaars en schoolverlaters van concentratiescholen toonden buitenmatige interesse in 'den dop', ze waren niet gemotiveerd om werk te zoeken, 'werk zoeken' leek wel in te druisen tegen hun natuur, tegen hun aard. In hun familie en in de buurt was bijna iedereen werkloos, ze vonden het heel vanzelfsprekend... En iedereen moest zwijgen.
's Morgens gaan werken en 's avonds thuiskomen = ONZE cultuur. Hele dagen nietsdoen en geld krijgen = HUN cultuur, die indruk heb ik vroeger toch gekregen. Hoe moeten die twee culturen nu samenleven? Integreren kan niet, want dan kan je net zo goed een olifant in een muizenholletje stoppen (ja, goed gevonden he?).
Tenslotte, wat is er mis met een werkgever die de meest rendabele sollicitanten selecteert? De gediskwalificeerden hadden zich maar beter moeten inspannen. Een werkgever die etnische afkomst laat primeren op talent discrimineert de bekwame Vlaming!
Aflevering 10. Het Knoeiwerk van Maatschappelijk Werksters
Op een ochtend vond ik een nota van directeur Horbert op mijn bureau. Mijn hart sloeg een slag over en mijn bloed begon sneller te stromen. Mijn overleden collega's indachtig, besloot ik niet te steigeren en mij ook niet te laten wegzinken in een slachtofferrol. Een halve nacht heb ik erover geslapen, over hoe ik deze stress-situatie zou aanpakken. Ik kon me niet van de indruk ontdoen dat men mij wou beetnemen.
Wat was er aan de hand? Wel, foefelaar Horbert had een stelletje maatschappelijk werksters opgetrommeld om allochtoontjes te 'testen' in concentratiescholen. In het kader van een of ander geldverslindend migrantenproject. Inclusief Turkse tolk Gülnür bij de louche onderneming. Organisatoren van de projecten loofden de ondernemingslust van Horbert. Daarom gingen geruchten de ronde dat hij er een dikke mercedes aan verdiend had, aan zijn medewerking met de migrantenprojecten.
Inhoud van de nota van pestkop Horbert: of ik van de testresultaten in bijlage een verslagje wou maken voor de leerkrachten. Dringend! Prioritair!... En nog zo van die slogans waarmee bazen hun personeel de stress injagen. Samen met de agressieve nota van Horbert vond ik ook nog kladjes van de maatschappelijk werksters, volgekribbeld met onleesbare cijfers. Het warrige geheel deed me denken aan een flauwe grap die ze met me wilden uithalen. Toen ik de verfrommelde kladjes doornam, werd ik overvallen door een wirwar van cijfers, letters en doorhalingen. Er zat niet de minste structuur in het gekribbel. Nergens vond ik een aanknopingspunt voor begin, midden en slot voor mijn verslag. Nergens vond ik interpretaties noch observatiegegevens over de geteste leerlingen. Niets! Enkel een hoop cijfers neergekribbeld in een epileptische of andere verstoorde geestestoestand van de warhoofden.
Ik raapte abrupt alle papieren bijeen en repte me naar alle betrokken leerkrachten om hen het 'kunstwerk' te laten zien van mijn collega's, de prutsers. "Kijk, dit is het resultaat van de testonderzoeken. Vergeet het verslag, er komt helemaal geen verslag, want er kan geen conclusie getrokken worden uit dit knoeiwerk. Maatschappelijk werksters zijn knoei- en smospotten! Prutsers en klungelaars! De tuttebellen hebben jullie gefopt!".
De leerkrachten begrepen me en voelden met me mee. Ze gaven ook toe dat ze eerlijk gezegd niets verwacht hadden van het hele testgebeuren. Mijn dag eindigde in grandioze zelfvoldaanheid, en de hele knoeiboel van de maatschappelijk werksters verdween in de vergeetput. Weg!
Ik heb ooit eens aan iemand gevraagd: "Wat heb je het liefste: een Reine Maagd of een Wulpse Non?". Hij wist het niet, of hij wou het me niet zeggen. Misschien wou ie ze allebei tegelijk wel hebben. Of ook nog een Onbevlekte Ontvangenis erbij, of een Betrapte Weduwe?... Nietwaar Johan?... Lezer, het gaat hier niet over oneerbare voorstellen hoor, of om louche uitnodigingen, maar om heerlijke biertjes met een voortreffelijke naam.
Dat komt ervan als het zonnetje te lang op je bolletje schijnt, dan komt er niets zinnigs meer uit je pen. Vanmorgen al waarschuwde mijn muze me voor oververhitting en andere gevaarlijke toestanden die me vandaag zouden beletten om een fatsoenlijk stukje proza te schrijven... Het zal voor morgen zijn...
Om te beginnen gooide de muze vanochtend heel vroeg de beddelakens van me weg, sleurde me genadeloos uit bed, richting pc, om me aan het werk te zetten, om te experimenteren met youtube. Zij bekommerde zich niet om mijn normale ochtendlijke behoeften, neen, een muze is een vaag onmenselijk wezen dat je dringend dwingt om alles aan de kant te gooien en om te schrijven, om je pc een goede beurt te geven, je hebt niet eens de tijd om je gedachten te ordenen, ook niet de tijd om naar buiten te kijken naar de benevelde wolken waarachter het zonnetje zich een weg probeert te banen naar ons aards tranendal.
Na een heftige stoeipartij met mijn muze, besloot ik haar op te sluiten in de garage. In de garage, omdat ik geen kolenhok heb. Oef, eindelijk wat rust... De hele dag heb ik van het zonnetje genoten, van het herfstwindje en van de gele blaadjes die me beloofden dat ze weer groen zouden worden in het volgende voorjaar. Als de zon straks niet meer wil schijnen, gaat ze uitrusten achter de bomen om haar ondergang voor te bereiden.
Nu hoor ik gebonk tegen de garagepoort. Het is de muze die mij absoluut wil spreken. "Jij hebt alleen maar een narcistische verhouding met jezelf, als ik niet meer bij je mag zijn, verlaat ik je voorgoed. Ik geef je nog één kans! Ga aan de slag met youtube!"... Haar laatste woorden stierven weg en toen verdween ze... Maar ik weet zeker dat ze d'er morgen weer is...
10 september. Internationale Zelfmoordpreventiedag.
Zelfmoord voorkomen? Kan niet altijd! Met een ongelooflijke wilskracht willen sommigen écht niet meer bestaan. En niéts kan hen dan weerhouden om hun suïcidale plannen uit te voeren. Niéts kan hen uit de neerwaartse spiraal halen.
Anja was een laatstejaars leerling aan het lyceum. Schooljaar 1996-1997. Elke dag verscheen ze in school met extravagante kleding en provocerende haarsnit. De leerkrachten zaten verveeld met haar gedurfde outlook, maar Anja blééf elke dag haar show opvoeren. Apathisch en geconcentreerd op zichzelf, uitsluitend op zichzelf alleen. Je moet er karakter voor hebben.
Anja deed haar best om op te vallen. Ze wilde zich onderscheiden van haar medeleerlingen en stelde alles in het werk om de aandacht van haar omgeving te trekken. Met haar imago sméékte ze om aandacht. Zonder woorden. Zonder vriendinnen. Tijdens een gesprekje met haar viel me haar enorme doorzettingsvermogen op om een einde aan haar leven te maken. Praten was zinloos. Ze wilde niet praten. Ze wilde niets kwijt over zichzelf, alleen dat ze er niet meer wilde zijn. Vastbesloten en vastberaden. Alsof ze geen raad wist met haar eigen lichaam dat een last werd, dat geen zin meer had, dat teveel was.
Als 18-jarige wist Anja al precies wat ze wilde: niet meer leven! Ze was al een poos vertrouwd met de gedachte aan zelfdoding en daarom kon ze soms 'uitspreken' wat ze van plan was. De signalen die ze uitzond werden aanvankelijk door niemand in school opgevangen. Ook niet toen ze begon te spijbelen. De school noemde het heel deftig 'suïcidale neigingen'. Leerkrachten begonnen zich te moeien met Anja. Te laat. Haar zelfmoordplannen zaten al in een te ver gevorderd stadium. Spijbelen, opvallende kleding en haarsnit, die symptomen waren al veel eerder zichtbaar. De fase van signalen uitzenden, hulp roepen en smeken om aandacht was voorbij voor Anja.
En precies nù haar vastberadenheid het grootst was, werd ze bestookt met gesprekjes, met vragen, met suggesties en adviezen. Veel en veel te laat. Alle acties schampten af op Anja. Flegmatisch onderging ze de bemoeienissen van haar omgeving. Niets kon haar nog raken. Gelaten en gevoelloos liet ze iedereen aan het woord die dacht haar leven te kunnen redden.
Anja had geen dromen meer, geen toekomstplannen, niets. 'Toekomst' had ze allang geleden uit haar leven geschrapt. Waarom dan nog ontvankelijk zijn voor anderen? Voor Anja was het genoeg geweest, en niets of niemand kon dat afwenden. Alle pogingen van buitenaf versterkten alleen maar haar fatale voornemens. Tot de laatste dag bleef ze haar uiterlijk dat extravagante accent geven. Bijzonder moedig... Of waren het de allerlaatste pogingen om uit de toon te vallen, om zich verheven te voelen boven de grauwe massa waarbij ze niet wilde horen?...
Gelezen: "Het onderwijs in Vlaanderen heeft een elitair karakter. Nog geen 6% van laaggeschoolden begint aan het hoger onderwijs. En slechts 33% van de jongeren volgt universitair onderwijs." Deze cijfers komen van de OESO. Onderwijsexpert Dirk Vandamme: "Qua democratisering doen we het in het onderwijs heel slecht."
De OESO-cijfers zijn alweer een poging om de allerzwaksten aan het studeren te krijgen, een poging om het niveau van hoger onderwijs naar beneden te halen, zodat meerderen de leerstof aankunnen. De cijfers zijn echt niet verwonderlijk. Het is de bevolking zélf die een democratisering van het onderwijs afwijst. Kijk maar naar de explosie van anderstaligen die hier in Vlaanderen hun plekje zoeken. Thuis geen Nederlands spreken, andere gewoontes, andere opvattingen... Hoe is het dan mogelijk om te presteren op universitair niveau? Zelfs mijn tante, of mijn buurvrouw, of de man aan den toog, kan voorspellen dat anderstaligen die zich hier in Vlaanderen opeen hopen als mieren in een nest, het moeilijk gaan hebben aan de universiteit.
Wie kan mij vertellen hoe onderwijs democratisch kan zijn in Vlaanderen? In een Vlaanderen dat uitpuilt van tientallen nationaliteiten. Ik ga proberen een aantal van die volkeren die niet in hun eigen land konden blijven, op te sommen: Marokkanen, Turken, Polen, Bulgaren, Russen, Roemenen, Congolezen, Slovaken, Armeniërs, Tunesiërs, Indiërs, Libanezen, Vietnamezen, Irakezen, Grieken... Zouden die echt allemaal hier naar de Vlaamse universiteit willen?
In een vaal en stoffig verleden heb ik nog diskjockey gespeeld in een stijlvolle dancing in Leuven. Een fijne hobby die ook nog een aardig zakcentje opleverde. Het was de tijd van 'Je t'aime moi non plus, 'Du' van Peter Maffay, 'I am I said' van Neil Diamond... En nog meer van die dingen om van te zwijmelen en te suizebollen.
In de dancing lag een stenen vloer met grote marmeren tegels. Voor elk dansend koppeltje één tegel. Eén tegel om over te schuifelen en om tegen elkaar aan te schuren. Een nevel van hitsige hormonen hing rondom de dansende koppeltjes. En ze ademden allen een walm van lusten en begeerten uit. "Dit is de ware", ging het door menig hoofdje, maar ze werden gedreven door hun op hol geslagen libido. Verstand uitgeschakeld.
Lieve heeft toen als diskjockey heel wat mensen dichter bij elkaar gebracht, ze heeft koppeltjes gevormd. In mijn sociaal werk werd ik bijgestaan door Cupido... De cafébaas feliciteerde me met mijn neus voor romantiek en erotiek. Ik was echt blij met dat compliment.
Lezer, ga nu niet op zoek naar die dancing want die bestaat niet meer. Er is nu een kebabzaak, en tegelijk is ook de hele buurt verloederd.
Het jaar 2007. Dat imams Vlaams geld gingen krijgen, dat verontrustte me toen, en hun moskeeën en hun aanhangers zouden ook allemaal Vlaams pensioen krijgen...
Toen ik vandaag een aantal oude blogberichten herlas, viel het me op hoe voorzichtig ik alles formuleerde en alle personen onherkenbaar benoemde. Ik draaide rond de pot, kwam niet van de grond, kwam niet to the point. Dat was ook de tijd dat geen kat mijn blog kwam lezen. Zo anoniem en in het ijle schrijven, dat heb ik jarenlang volgehouden. Sien was een saaie blogger. Ja, Sien was toen mijn schuilnaam...
Ik pik er nu een episteltje uit van 23 december 2007. Titel: 'De Islamisering van onze Samenleving'. Een gedurfde aanhef vond ik toen, dat herinner ik me nog. Maar ik was zò geschrokken van het nieuwsbericht over imams die Vlaams geld zouden krijgen, dat ik er dringend iets over kwijt moest op mijn blog.
* Marino Keulen heeft op een dag zijn leven niet meer zien zitten, of in een vlaag van bewustzijnsvernauwing heeft hij de subsidiëring van moskeeën goedgekeurd. De islam promoten? Weet de regering wel waarmee ze bezig is, vroeg ik me toen af... We weten dat moslims graag geld bijeenscharrelen en schrapen, door omkopen en dreigen, dat is hun levensstijl. Hoeveel geld is er gemoeid met de islampropaganda van Marino Keulen?... Vlaams geld geven aan de islam, dat ging vanzelf, nergens tegenkantingen. Maar een betoging tegen de opkomst van de islam werd toen wél verboden!
* Wat gebeurt er in de moskeeën, vroeg ik me toen af. De klas van de islamleraar vergeleek ik met een klein moskeetjes waarin kleine moslimpjes euforisch en onhandelbaar gemaakt werden. Ze waren de oogappels van de school. En ook de oogappels van de samenleving. Onze liefde voor de islam blijkt nu eindelijk te tanen, nu het veel te laat is.
* Een onafwendbare ramp hangt boven ons hoofd als de vervlaamsing van het onderwijs geen sterkere koersrichting inslaat. Veel meer aandacht voor de westerse cultuur, en geen onderricht over minaretjes en koran voor onze Vlaamse scholieren, geen lessen samen met moslimleerlingen, geen pogingen om Vlaamse leerlingen te doen vervreemden van eigen kerk en kathedraal. Zoals leraar Maes eens terecht opmerkte: "Hoe kunnen we hen vertellen over moskeeën, ze kennen nog eens niet onze eigen kathedralen!".
* Dan zijn er ook nog instanties in het leven geroepen om onze traditionele maatschappij naar het ravijn en de filistijnen te helpen. Eerst zijn er de scholen met hun knuffelpolitiek, waardoor ze van kleine verwende moslimpjes grote brutale moslims maken met een misvormd geweten. In het atheneum van Blauwbaard heb ik leerkrachten geamuseerd horen lachen met het kattenkwaad dat hun leerlingen op straat en op de Aldi-parking uithaalden. En Turkse leerlingen mochten liegen om te overleven. Tolereren van afwijkend gedrag! Lachen met crimineel gedrag!... De wortels van de huidige ellende worden ook gesponsord door migrantendiensten, integratiecentra en OCMW, instanties die migranten in het algemeen verdedigen, die kleine allochtoontjes die naast de sporen lopen, niet tot de orde roepen, niet sanctioneren, maar wel allemaal samen rond de tafel zitten zeuren over 'oplossingen zoeken', 'dialogeren'... Ik heb ze allemaal met hun voeten op de wolken zien zweven...
Van 'Mobiliteit en Openbare werken' naar 'Onderwijs' is slechts een klein hink-stap-sprongetje. De nieuwe onderwijsminister heeft het laten zien dat het kan, zomaar van het ene ministerie naar het andere wippen. Hopla! En dan vraag ik me af hoe ze zoveel kennis op zo korte tijd kan vergaren? Ministers zijn toch geen superwezens?
Ik zou als onderwijsminister eerst beginnen met een speurtocht naar alle miljoenen die Pascal Smet uitdeelde aan de scholen. Waar is het geld gebleven? Wat is ermee gebeurd?... Zo zijn er twee 'prijsuitreikingen' geweest die me te binnen schieten. In 2011 gingen er 38 (!) miljoen euro naar de bestrijding van kansarmoede in het onderwijs. En einde 2012 kregen concentratiescholen nog eens 4 miljoen euro. Deze investeringen zijn Vlaams geld om allochtone leerlingen beter te laten presteren... je kan net zo goed miljoenen euro's in een modderpoel gooien.
Even terug naar de fortuinen. De grootste hap van de 38 miljoen tegen kansarmoede ging naar Brussel, Antwerpen en Genk, daar waar het wemelt van de allochtonen. Of die kansarm zijn, betwijfel ik. Laat ons zeggen dat ze aangeboden kansen links laten liggen.
De allereerste geldsom die naar kansarmoedebestrijding ging, was 500 miljoen Belgische franken, in 1990. Als nu elke onderwijsminister een fortuin wegschenkt aan kansarmoedebestrijding, lijkt het me een logische vraag: zijn die kansarmen kansarm gebleven? En wat hebben de scholen gedaan om kansarmoede aan te pakken?... Vragen die als eerste punt op de agenda van Crevits zouden moeten staan.
Anderhalf jaar geleden gingen 4 miljoen euro naar concentratiescholen. Om "de leefsituatie van allochtone kinderen te belichten in de lessen op de lagere school."... Leefsituatie belichten? Pascal Smet bedoelde het ondersteunen van de eigen leefwereld van allochtonen, het in stand houden en ophemelen van eigen gebruiken, eigen taal en cultuur. Volgens hem zouden de allochtonen dan beter presteren in de klas... Denkfoutje! De nieuwe plannen van Pascal Smet stonden haaks op de integratiegedachte: allochtone leerlingen horen te integreren in ònze leefwereld, ònze tradities, ònze taal en cultuur. Dàn alleen kunnen ze beter presteren.
De oorspronkelijke naam van het project was: 'Basisschool op maat van migrant'. Vier miljoen euro, uitsluitend en exclusief voor de op leerprestaties beluste allochtoontjes!
Waarom vallen vrouwen voor seriemoordenaars? Waarom zijn criminelen zo aantrekkelijk voor vrouwen? Wat is hun geheim? Welk soort vrouwen zoekt een relatie met een moordenaar?... Relatiedeskundige Rika Ponnet formuleerde onlangs in HBVL een uitleg op deze vragen.
Ze hebben allen geen gebrek aan vrouwelijke aandacht: Kim De Gelder, Ronald Janssen, Hans Van Temsche, Marc Dutroux... en het mooiste voorbeeld is de Amerikaanse seriemoordenaar die ruim 20 moorden bekende en in de gevangenis overstelpt werd met stapels liefdesbrieven. Kim De Gelder werd vanachter de tralies aanbeden door een Zweedse kunstenares. De aanbidster van Hans Van Temsche beweerde zelfs zwanger te zijn van haar dubbele moordenaar. Marc Dutroux kreeg hopen brieven van aanbidsters. Ronald Janssen heeft een godsdienstlerares als vriendin, die vrouw verliest alle geloofwaardigheid met haar uitspraak: "Ronald is een heel intelligente, lieve en sympathieke man... Ik wil hem een tweede kans geven omdat hij spijt toont..."
Hoe is de fascinatie van vrouwen voor zware criminelen te verklaren? De wetenschappelijke vakterm voor groupies die kicken op mannen achter de tralies is 'Prison groupies'. Niet alleen in Amerika met Ted Bundy, maar ook in ons land is het fenomeen prison groupies bekend.
Rika Ponnet: "Dames die vallen op zware jongens achter de tralies, hebben doorgaans een laag zelfbeeld. Ze leven geïsoleerd... Een relatie met een misdadiger voelt spannend aan en geeft hen een exclusiviteitsgevoel. De crimineel is er voor hen alleen en zij hebben het gevoel dat zij de enigen zijn die hem begrijpen... Prison groupies kunnen ook dominant zijn: omdat hun partner in de gevangenis zit, hebben zij de volledige controle..."
In het rijtje van aanbeden criminelen ontbreken Arabische namen, we zien enkel westerse namen. Volgens mij komt dat omdat hun criminele operaties in massa uitgevoerd worden. Ik heb het al gezegd: bij dat soort volk staan de enkelingen zwak, het is de kracht van de groep die telt!
En hoe zit het nu met de massamoordenaars Breivik en Lanza? Geen woord over hun aantrekkingskracht bij de vrouwen. Ik vermoed dat hun charisma weinig voorstelt omdat ze beiden problematische moeders hadden...
Vandaag in een misantropische bui. De hondjes en de poezekes van m'n buren heb ik al gegroet, en met mijn plantjes heb ik hele conversaties gevoerd. Ik heb ze ook allemaal een aaitje en een streeltje gegeven. D'r was er eentje bij dat wilde tegenspartelen... En nu ga ik naar de holle boom in mijn tuin om met de kaboutertjes te gaan babbelen, die wonen daar in een boom, hún 'kabouterhuisje', dat ze heel knus ingericht hebben. De ingang van het kabouterhuisje is afgeschermd met stukjes vermolmd hout. Met dennennaalden hebben ze binnen op de vloer dikke tapijten gelegd, en tegen de wanden zit er prachtig mos waartussen kleine bloempjes groeien. Verlichting krijgen ze van de glimwormpjes die 's nachts tegen de zoldering zweven. De kabouterbedjes zijn gemaakt van varens waarop ze heerlijk kunnen dromen, onder de wollige dekentjes van dorre blaren... Vanavond komt het zandmannetje me halen, als het tijd is om te gaan slapen. Maar het zandmannetje bestaat niet écht... Ik zal eens beginnen zoeken naar de grens tussen fantasie en werkelijkheid...
Aflevering 9. ADHD-Diagnoses en het Nattevingerwerk van PMS'ers
Mijn jongere collega's hielden van zweverige uitspraken en mistige voorspellingen over ziektebeelden en toekomstvisioenen bij leerlingen. Ze hielden ervan om jonge moedertjes te sussen en te misleiden. De pijnlijke feiten durfden ze hen nooit vertellen. Altijd maar rond de pot draaien. Zoals kaartlegsters op tv de kijkers in de doeken doen. Je hoeft alleen maar naar hen te kijken en te luisteren om te weten dat ze bedriegsters zijn. Helderzienden, toekomstvoorspellers en waarzeggers manipuleren anderen, heel geraffineerd. Je moet het allemaal maar kunnen en durven zonder scrupules.
Ik heb PMS'ers gekend die erg leken op dat soort glazenbollenkijksters. Ze zweefden graag in de wazige medische sfeer waarin ze zich in nauw contact met de schoolarts belangrijk voelden. Maar de schoolarts zweeg over het ondefinieerbare ADHD, een stelletje ontgoochelde vrouwen achterlatend.
Het zoontje van een vriendin was een hyperactief ventje met onbedaarlijk heftig gedrag. Zijn huiswerk maken was een ramp en opletten in de klas lukte helemáál niet. Vroeger zou men het jongetje 'een stout kind' genoemd hebben. Nu heet dat ADHD. Er bestaan geen stoute kinderen meer omdat de geneeskundewereld een welluidende naam verzonnen heeft voor hun 'ziekte'. Een welluidende naam ADHD met de daaraan gekoppelde medicatie Rilatine.
Moeders werden aangeraden om naar het PMS te gaan, voor een ADHD-test. "Naar het PMS gaan om ADHD te laten testen"?! Die gekke gedachtegang heerste er bij de werkende moedertjes, omdat het nieuws over de wonderpil 'rilatine' razendsnel van mond tot mond ging.
De moedertjes wisten thuis geen raad met hun druktemakertjes en vertrouwden blindelings op het wondermiddel 'rilatine'. Zelf konden ze de opvoeding van hun wildebras niet aan omdat ze moesten gaan werken. Dan de kleine maar 'drogeren'. De huisarts gebruikt dit woord natuurlijk niet, maar had het wel over 'beter opletten', 'rustiger gedrag', en zo van die zalvende woorden die een moeder week maakten.
De huisarts kreeg soms te horen: "het PMS heeft gezegd dat mijn kind rilatine nodig heeft". Sommige huisartsen waren wantrouwend, anderen schreven vlot rilatine voor, enkel op basis van de vraag van de moeder.
Begin jaren 90 dook plots 'ADHD' op, een gloednieuwe benaming voor aandachts- en activiteitsstoornissen. ADHD als onlosmakelijk verbonden met rilatinemedicatie. In die beginperiode kwam de reclame rond rilatine goed op gang. Scholen en PMS-centra dweepten ermee en waren trots op hun kennis over het nieuwe 'ziektebeeld'. Rilatine werd voorgesteld als een wondermiddel voor concentratie, geheugen en innerlijke rust. Zo deed die info de ronde en je hoorde er niet bij als je er niets over wist.
Tijdens koffiekransjes van moeders met moeilijke kindjes werd rilatine vaak besproken, en de goedgelovige moedertjes dachten: "Ik hoef thuis niet meer in te grijpen, want rilatine zorgt er wel voor dat ze kalm blijven". Goedgelovig en gemakzuchtig. De opvoeding werd dus in handen gegeven van rilatine. De moedertjes werden misleid door leerkrachten, PMS'ers én huisartsen. Huisartsen die vlot rilatine voorschreven na een subjectief oordeel van een leerkracht of van een PMS'er, of van een andere populaire instantie. Iederéén meende ADHD te kunnen vaststellen, zo'n diagose is toch kinderspel... Zó lichtzinnig ging er dat aan toe.
De rilatine-rage en de verering van de wonderpil zijn vergeefse opvoedingspogingen, want de druktemakertjes kennen slechts een lichte tijdelijke opflakkering van rust, kalmte en bezinning. Pedagogisch comfortabel, maar de rapportcijfers van rilatinegebruikers heb ik nóóit zien verbeteren! Als gedrogeerde willoze automaten zitten ze in een klas samen met alerte medeleerlingen die geen rilatine nodig hebben!
Hoe zou het afgelopen zijn met de 21-jarige Isa Özdemir die vorig schooljaar na de paasvakantie niet meer in zijn school opdaagde, het Technisch Instituut Sint-Lodewijk in Genk? Hij zou er bijna zijn diploma elektromechanica gehaald hebben. Klasgenoten vermoedden dat hij was gaan vechten tegen het regime van Assad in Syrië. Directeur Jansen begreep het niet goed: "Isa was niet iemand die opviel of het voortouw nam." ...
Wel, dát soort onopvallende slappelingen zijn precies het meest vatbaar voor terroristisch gedachtegoed dat hen met een beetje overtuigingskracht aangepraat wordt... beïnvloedbaar en labiel, ontvankelijk voor manipulaties en valse voorstellingen... Hun psychische zwakte doet hen besluiten om te gaan 'vechten', om de held uit te hangen, in gedachten slaken ze al strijkreten en dromen van overwinningen. Hun zelfbeeld wordt opgekrikt. HIER beteken ze niets. In Syrië worden ze als helden met open armen ontvangen...
Islamonderricht en Radicalisme
En dan vraag ik me af in hoeverre islamlessen bijdragen tot het indoctrineren van weerloze jongeren? Wat vertellen islamleraars in de klas tegen hun moslimleerlingen? Heb ik nooit een antwoord op gekregen. Wat gebeurt er tijdens de islamlessen? Is er controle op de lesprogramma's van de islamleraars? Mijn afkeer voor het islamonderricht is er al vanaf de jaren 70, ik heb het al 100 keren verteld, toen een paar mafkezen in de regering de islam als godsdienst erkenden, gekken die de islam in het onderwijs wilden inbedden, gekken die minaretjes, koranverzen, bidmatjes en allerlei moslimprullaria als statussymbolen willen verheffen.
Islamleerkrachten maakten zich schuldig aan de mislukte integratie van moslimleerlingen in de normale leerlingenpopulatie. Ze waren tevens verantwoordelijk voor een buitenmaats zelfbewustzijn bij hun leerlingen. Ze stoomden hen klaar om uit te groeien tot een zelfverzekerde moslimgemeenschap, een gemeenschap die nu stapvoets onderweg is naar een islamheerschappij.
Brahim Laytouss, een voormalige islamleerkracht, klapte vorig jaar uit de biecht: "De slechte kwaliteit van de islamlessen draagt bij tot de radicalisering van moslimjongeren." ... Zijn pleidooi voor verbeteringen vonden geen gehoor bij de Moslimexecutieve.
Toen zei onderwijsminister Smet dat hij de inspectie zou inschakelen om radicale islamleraars te controleren. Moeilijk! Want in élke islamles zitten radicale elementen. Het radicalisme zit VERWEVEN in islamonderricht, radicalisme is inherent aan élke vorm van lesgeven aan moslimleerlingen! Daarom pleit ik voor een totale afschaffing van islamlessen in het onderwijs, ze zijn achtergehaald, middeleeuws en verhinderen elke vorm van integratie van moslimleerlingen in de gehele schoolbevolking. Laten we doen alsof er helemaal geen islam bestaat. Een opluchting en bevrijding voor ons Vlaamse onderwijs!
Ik hoop dat de nieuwe onderwijsminster Crevits niet vergeten is wat haar voorganger Smets beloofd heeft... Radicale islamleraars controleren!... ALLE islamleraars controleren! Mijn ervaring is dat ze allemáál iets radicaals invoeren in hun lessen.
Vanaf dit schooljaar is een taaltest verplicht voor alle leerlingen, anderstaligen én Vlaamse leerllingen, bij de aanvang van het lager onderwijs én bij de aanvang van het secundair onderwijs.
Pascal Smet maakte vorig jaar de voorbereidingen van de taalscreening: "Teveel leerlingen behalen slechte schoolresultaten omdat ze het Nederlands onvoldoende beheersen. Dat beperkt al bij voorbaat hun toekomstmogelijkheden. Om taalachterstand weg te werken is het belangrijk om snel zicht te krijgen op kennis en vaardigheid van het Nederlands. Zo verloopt de integratie van allochtonen in de Vlaamse samenleving vlotter. Nederlands is een troef om te kunnen participeren op de arbeidsmarkt en in het culturele leven." Zo klonk Pascal Smet beloftevol in januari 2013, blijkbaar weinig op de hoogte van alle taaltesten in het verleden...
In de loop van september zal nu van 130.000 leerlingen de taaltest afgenomen worden. Bij onvoldoende resultaten kunnen taalbaden en extra taallessen Nederlands georganiseerd worden. Extra baantjes, extra geld... voor allochtone leerlingen uiteraard, want die hebben de grootste taalachterstand.
Déjà vu! Déjà vu!... Niets nieuws onder de zon!... Taaltesten, taallessen, bijlessen... In het verleden heb ik alles zien verwateren en verdampen in 'parels voor de zwijnen'. Om te beginnen moest er gewacht worden op Turkse leerlingen die nog onderweg waren vanuit hun thuisland naar België, die zich op hun bedevaarttocht mentaal klaarmaakten voor het schoolgebeuren in hun gastland. Begin september zijn die charels niet allemaal present op school, nee hoor... Vervolgens moest ik ervaren dat de bestaande testen - ja, de huidige taaltest bestond reeds véél eerder onder een andere vorm - meestal niet gewaardeerd werden door de scholen. Ik heb al verteld over boze directeurs die niet konden accepteren dat hun allochtone leerlingen zo zwak uit de testen verschenen. En dan waren er ook leerkrachten die niets over de testresultaten wilden horen, omdat ze met een schone lei wilden beginnen, zonder voorkennis van de testuitslagen... Ik ben benieuwd of de testresultaten op de juiste wijze geïnterpreteerd en aangewend gaan worden...
Na een vakantie die veel te lang duurde, is het eindelijk zo ver. Gisteren zijn ze met z'n allen terug in de schoolbanken gaan zitten, kleintjes en jongeren.
Behalve de spijbelaars natuurlijk, die mogen nog even wat blijven rondhangen en de mensen ambeteren en belhamelstreken bedenken, uit verveling, of door een vage drijfveer gedreven... En uit menslievendheid en verdraagzaamheid en van die zever, moet iedereen zich begripvol opstellen, als schapen, die gretig 'het komt wel goed' zitten te knikken.
Ook zijn er Turkse leerlingen die nog niet onmiddellijk met het nieuwe schooljaar zullen starten, omdat ze nog een weekje langer vakantie vieren in hun thuisland waar ze zo graag zijn, en waar alles beter is en mooier is, en zo. Hun corrupte huisarts zal wel met een frommelbriefje hun onwettige afwezigheden op de eerste schooldagen wettigen.
Met heimwee denken de scholieren nu terug aan de projectielen die ze vanaf viaducten naar de auto's keilden. En de kleintjes denken met heimwee terug aan de fijne tijd in de supermarkt waar ze krijsend en joelend hun driften onbeheerst mochten botvieren, de omstaanders aan de kassa een schijnheilige glimlach afdwingend en hun bloeddruk een sprong in de hoogte deden maken. Ouders riepen hun rotverwende schreeuwerds niet eens tot de orde!... Vrije opvoeding en zo van die lakse opvattingen.
Met heimwee denken de allochtoontjes terug aan de vakantietijd toen ze geen Nederlands hoefden te leren, wat een verveeeelende taal, het liefst horen ze alleen maar Turks om zich heen. Alle Nederlandse woordjes die onze kostbare taalleraren hen met eindeloze moeite ingeprent hebben, zijn ze op 1 september allemaal vergeten... En dan moet ik zwijgen over 'parels voor de zwijnen'?!
Er zijn ook de blije moedertjes die liefst op 1 september moederdag willen vieren. Fijn dat ze van hun bengels af zijn. Hoeven ze geen dure opvang of ander weeshuis te verzinnen.
Koningin Beatrix woonde een concert bij. De dirigent, die een Moslim is, gaf een lezing over de grootheid van de Islam (Engelse ondertitels) De leden van het orkest stonden op en verlieten uit protest het toneel!
Vandaag heb ik al heel wat waarschuwingen langs de weg moeten trotseren, vermaningen om de automobilist te intimideren. Ik was nog niet goed en wel opgetrokken vanmorgen of ik las al op een levensgroot spandoek dat ik m'n voet van het gaspedaal moest halen, omdat er kindertjes dwalen, of: "vakantie gedaan, kinderen op de baan", of: "voet van het gas, kinderen in de klas"... welke poëet zit hier in hemelsnaam achter?... En dán kom ik tot de volgende bedenkingen:
ik betaal rijlessen - een fietser niet
ik betaal een auto - een fietser niet
ik betaal inverkeersstellingstaks - een fietser niet
ik betaal wegenbelasting - een fietser niet
ik betaal autoverzekering - een fietser niet
ik betaal benzine - een fietser niet
ik betaal verkeersboetes - een fietser niet
ik betaal onderhoudsbeurten in de garage - een fietser niet
ik heb een kentekenbewijs nodig - een fietser niet
ik heb een rijbewijs nodig - een fietser niet
ik moet een nummerplaat hebben - een fietser niet
ik moet naar de technische keuring - een fietser niet
ik moet verkeersregels kennen - een fietser niet
ik vrees alcoholcontroles - een fietser niet
-------
Hoe komt het dan dat fietsers de meest arrogante weggebruikers zijn? Alléén de automobilist moet opletten dat hij roekeloze fietsers niet omver rijdt! Alléén de automobilist heeft plichten, de fietsers hebben alleen maar rechten...
Hier zitten de schuldigen! Ik stel voor dat de nieuwe onderwijsminister een omhaling gaat doen in alle moskeeën, want dáár zitten de daders van de geweldige demografische uitbarsting die onze samenleving overhoop gehaald heeft. Met een collecteschaal rondgaan in alle moskeeën, waarin elke moslim verplicht wordt om minstens 100 euro te deponeren. Hij moet maar niet zo vaak de sluier van zijn madam opheffen om er een kermis van te maken. Nu zitten WIJ met de brokken. Geen plaats meer in de scholen voor al die nieuwe onverwachte voortbrengseltjes.
De komende 5 jaren wil de Vlaamse overheid 500 miljoen euro investeren in het renoveren en bouwen van schoolgebouwen. Dit plan van de nieuwe onderwijsminister krijgt kritiek van de topvrouw van het Gemeenschapsonderwijs, Raymonda Verdyck, die eerder denkt aan een bedrag van 2 miljard euro!
Hilde Crevits (CD&V) denkt aan 500 miljoen euro voor schoolgebouwen. Dat zijn 20 miljard oude franken? Heb ik goed geteld? In ieder geval een fabelachtige som waaraan we ons in het verleden zeker niet verwacht hadden. Geboortecontrole en alles onder controle, alles hadden we goed uitgekiend, er was welvaart en sociale zekerheid, schoolgebouwen op maat van de te verwachten schoolpopulatie... En dan ineens komt er een vulkaanuitbarsting, een overproductie van nieuwe kindjes waarmee we geen raad weten, die geen plaats meer vinden in de scholen, we kunnen ze toch moeilijk in de vuilnisbak kieperen?... Dan maar weer Vlaams geld er tegenaan gooien... En dat zal in de toekomst NOOIT genoeg zijn!
Toen ik vanavond een oud boek doorbladerde, viel het me op hoe wetenschappers een eeuw geleden ongeremd en ongestoord hun bevindingen formuleerden en toelichtten. Toen ze vrijuit mochten onderzoeken en schrijven over inferieure en superieure rassen.
Dat kan nu niet meer. Want ook in de wetenschap is het begrip 'racisme' binnengedrongen, als een vieze worm in een blozende appel. Wetenschappers worden afgeremd in hun opzoekingen, geplaagd door de angst voor 'wetenschappelijk racisme'.
**********
Ik zal beginnen met het oude boek 'De mythe van het IQ', 1970, waarin C.G. Liungman zijn bevindingen en opvattingen over het IQ uiteenzet.
In het begin van de twintigste eeuw nam men aan dat er intellectuele verschillen bestonden tussen verschillende rassen. Zo hadden negers en indianen in de Verenigde Staten een aanzienlijk lager IQ dan blanken. Het Army Alpha-onderzoek in 1917 resulteerde in een klassering van 15 landen volgens IQ. De publicatie van dit onderzoek gaf voedsel aan de stelling dat het Noordse ras superieur was: de noordelijke landen scoorden beter dan de zuidelijke landen.
Onderzoeker GALTON was overtuigd van de superioriteit van bepaalde rassen. Tussen rassen bestaan er aangeboren verschillen in intelligentie, zei hij. Hij pleitte voor een versterking van de gezonde erfelijke aanleg van het Engelse volk, want, op grond van zijn studies stelde hij vast dat de intellectuele capaciteit van de zwarten zwakker was dan die van de Engelsen, maar de Grieken uit het Athene van de 4de eeuw voor Christus bezaten de allergrootste intelligentie, volgens Galton.
THORNDIKE treedt Galton bij: "Doodgewoon observeren van Afrikanen en Europeanen wijst uit dat Europeanen superieur zijn qua intellect, ondernemingszin en zelfvertrouwen... inferieure intelligentie bij Bosjesmannen is bewezen."
KLINEBERG volgde in 1930 het spoor van de rassentheorie met zijn onderzoek waarbij hij 3 rassen testte: het noordse, het het alpine en het mediterrane ras. Hij constateerde significante intelligentieverschillen tussen de 3 nationaliteiten. Duitse kinderen waren het intelligentst, dan volgden de Franse kinderen, en de Italiaanse kinderan bleken het minst intelligent.
In 1958 maakte AUDREY M. SHUEY een samenvatting van 200 studies over de intelligentie van blank en zwart, waaruit bleek dat blanken gemiddeld een IQ van 100 hebben, en zwarten van 85. Het verschil in intelligentie tussen blank en zwart is klein bij kinderen, maar wordt groter met het stijgen van de leeftijd, daarna volgt er een daling van het IQ.
**********
Terug naar het heden. Midden jaren 90 beweerden schrijvers Hernstein en Murray dat zwarte mensen van nature minder intelligent zijn dan witte. Maar omdat ze ze zich baseerden op twijfelachrig bewijs, kregen ze van critici de stempel 'wetenschappelijk racisme' opgeplakt.
De theorie dat zwarten van nature minder intelligent zijn dan blanken blijft toch de kop op steken, de theorie krijgt nog steeds een platform in de vakbladen. De media zwijgen.
Vier wetenschappers, met als aanvoerder RICHARD LYNN, discussiëren in vakbladen rustig voort over ras en IQ. Zij vinden dat 'onfatsoenlijke' wetenschap ook een wetenschap is, en dat onderzoek naar rassenverschillen in IQ serieus genomen moeten worden.
De 4 heren nemen deel aan het 'onfatsoenlijke' debat. Hun theorieën verschillen, maar hun basisaannames zijn dezelfde: er zijn verschillen tussen de nationale IQ's, d.w.z. de gemiddelde IQ's verschillen van land tot land. De naties ten zuiden van de Sahara vallen er in score lelijk onderuit. Hun voorouders waren de schuldigen, zeggen de onderzoekers.
Domme mensen overleven niet als ze van Afrika vertrekken om andere werelddelen te gaan bevolken, omdat ingewikkelde overlevingsstrategieën pas ontplooid kunnen worden als je intelligent bent. Ook de aanpassing aan een ander klimaat vergt schranderheid. Daarom kunnen domme mensen er niet overleven en worden blanken of Aziaten als ras gemiddeld slimmer dan hun broeders en zusters die al die tijd in Afrika woonden.
Nog een boeiend citaat van Richard Lynn als toemaatje :"De hulp die we geven aan ontwikkelingslanden is een vergissing, vergelijkbaar met het in leven houden van een incompetente soort als de dinosauriërs, die niet fit genoeg bleken om te overleven. Ik doel niet op genocide, het doden van volken met incompetente culturen. Maar we moeten realistisch zijn over het 'geleidelijk afschaffen' van zulke volken. Als we willen evolueren tot betere mensen, dan is het duidelijk dat er andere mensen weg zullen moeten om ruimte te maken."
De Vlaamse overheid reikte vorig jaar 900 ervaringsbewijzen uit. Dat zijn officiële documenten die bevestigen dat iemand over de vaardigheden beschikt om een beroep uit te oefenen ZONDER dat hij daar een diploma voor heeft.
900 ervaringsbewijzen dus. Dat is alweer een stijging van het aantal werknemers zonder diploma.
Ervaringsbewijzen kenden een start in november 2006, en in totaal zijn er sindsdien 5.551 documenten uitgereikt.
Vlaams minister van Werk en Economie Philippe Muyters (N-VA) deelde de cijfers gisteren mee.
Voorbeelden van beroepen die zonder diploma kunnen uitgeoefend worden: sociaal tolk, tandartsassistent, banketbakker, mecanicien, heftruckchauffeur en arbeidsconsulent.
Opmerkelijk is dat de meeste bewijzen gingen naar mensen uit kansengroepen, zoals allochtonen, laaggeschoolden of 45-plussers.
Het concept 'ervaringsbewijs' lijkt me op een krampachtige noodgreep van de overheid om schoolonwilligen/onbekwamen toch aan het werk te krijgen. Wat gaat er schuil achter'ervaring'? En wie bepaalt de 'ervaring'? Een labiele constructie lijkt het wel.
Ervaringsbewijzen drijven de spot met reguliere opleidingen, met regulier onderwijs. Misschien hoeven allochtonen binnenkort helemáál niet meer naar school te gaan, of opleidingen te volgen? Ik voorspel dat het aantal beroepen waarvoor geen diploma vereist is, in de toekomst nog zal stijgen. En wie zullen de eerste sollicitanten zijn?... Juist.
Alle schooldirecties, islamleraars, leerkrachten en ouders die nog geloven in een vredelievende en verzoenende islam, moeten eens dringend gaan kijken op: http://blog.seniorennet.be/rechts Titel: Lijst van 23000 feiten...
Ik hoop dat ze allemaal eindelijk uit hun dromen geholpen zijn. Van mij mogen ze van hun stoel vallen, van hun stokje vallen, bewusteloos neerzijgen van verontwaardiging dat iemand het aandurft om de islam te bekladden. Dat mocht vroeger niet hé, domme collega's, domme directies, domme leerkrachten... Nu zien jullie hoe ver we het geschopt hebben met die kl*te 'godsdienst' waarmee jullie dweepten! Waarom niet de voeten kussen van de islamleraar? Waarom geen standbeeld van elke islamleraar aan de ingang van de schoolpoort? Waarvoor dient het om de islam in het onderwijs zo op handen te dragen? Ik zou daar graag eens een antwoord op krijgen. Ik heb nooit de plaats van de islam in ons traditionele onderwijs begrepen. Jullie hebben nooit mijn argwaan tegenover islamonderricht en islamleraars begrepen.
En dan ook niet vergeten te kijken naar een visuele voorstelling van de criminele aard van de islam: www.golfbrekers.be Titel: Zoek de overeenstemmende godsdienst. Goed gekeken? Goed zo, ik wens jullie, directies, leerkrachten en onderwijsbazen, nog méér stuiptrekkingen van verontwaardiging!
Kunnen ze nu niet gewoon de Story of de Libelle lezen zoals iedereen? Uit respect voor hun gastland. Neen, op 1 september verschijnt er een magazine voor moslima's "in overeenstemming met hun geloof en interesses": AYA Lifestyle, dat is de naam van het islamitisch blaadje.
"Wij, moslima's, hadden nood aan een eigen magazine, een blad dat onze tradities, normen en waarden weerspiegelt, verrijkt en zelfs in vraag stelt"... Het tijdschrift focust zich op moslima's omdat deze doelgroep te weinig aangesproken werd. Maar het wil ook niet-moslima's kennis laten maken met de leefwereld van de hedendaagse moslima's.
Voilà, daar zit al een addertje, het magazine is er op uit om westerse vrouwen onder te dompelen in de islamcultuur. Het zijn WIJ weer die moeten integreren. En natuurlijk zijn er vrouwen die wat slap in hun schoenen staan en 's anderendaags naar de winkel hollen voor een hoofddoek en een koranboek. Ge gaat da zien, zo zal het gebeuren. Het begint met een onnozel vrouwenblaadje, en wat volgt er dan, en waar eindigt het? Moskeeën hadden ze al, islamonderricht voor hun kindjes ook al, tolken, migrantenwerksters, migrantendiensten, integratiecentra... Als ze nu allemaal ginder waren gebleven, in hun moslimlanden, dan konden ze dáár hun eigenheden en tradities botvieren, alle voorzieningen waren er toch al. Nu komen ze dat hier allemaal neerplanten. Raar volk.
Ik vraag me af waarom er hier zoveel geld en energie gepompt is in integratie van anderstaligen, nieuwkomers, vers aangemeerden... Waarom er zoveel heisa was rond inburgering en aanpassing aan onze samenleving? Islamieten en andere nieuwkomers gaan tóch eigenwijs hun eigen gangetje en zetten hun leefpatroon met de daarbij horende gewoonten en overtuigingen gewoon voort...
En ineens schiet mij te binnen: "Parels voor de zwijnen", zoals vroeger op school, toen fortuinen in de gordijnen gejaagd werden om migrantjes mee te sleuren naar het fatsoenlijke peil van hun Vlaamse klasgenootjes... Het werkte averechts, Vlaamse leerlingen presteerden slechter in een klas met allochtonen. Dat was een realiteit die niet te ontkennen was. Dat feit wás er gewoon. Net zoals de zonsopgang en de zonsondergang.
Terug naar het nieuwe vrouwenblaadje. Ik denk dat alle moslima's hun inburgeringspakketten in de doos voor oud papier gaan kieperen - als dat al niet gebeurd is - en dan gaan ze het inruilen voor een nieuw magazine, de AYA Lifestyle. Zie je ze al bladeren in het boekje, het hoofddoekje van zich afschuddend, want dat hindert bij het lezen. Weet ik nog van vroeger in de klas. Het gezelschap van een wijntje en een sigaretje is ook fijn bij de lectuur... Ik heb al eens iets geschreven over Islamitische Hypocrisie...
Dit is geen sprookje, of een verhaaltje over een vreemde zwaan in de bijt. Maar een waargebeurd voorval, gisteren te lezen op de nieuwsflash van seniorennet. Wat een triestige wereld is het hier geworden! Struikelen over een zwarte zwaan!... Ooit zullen we de woorden 'zwart' en 'wit' misschien niet meer mogen gebruiken?...
In Brugge is een debat over racisme aangezwengeld door ... een zwaan. Een zwart exemplaar dat sinds kort optrekt met zijn witte broeders en zusters, staat op het punt de stad uitgezet te worden. ‘Een vogel die weg moet om zijn kleur, dat is flauw.’ Al eeuwenlang zijn zwanen de bekendste bewoners van de reien, maar een zwart exemplaar, dat hadden ze in Brugge nog niet gezien. Logisch, want de zwarte zwaan komt van nature alleen voor in Australië, Nieuw-Zeeland en Tasmanië. De stad Brugge wil dat het wilde dier, waarvan niemand weet hoe het een paar weken geleden in Brugge terechtkwam, uit de binnenstad verdwijnt. ‘Het gaat om een exotische soort die niet thuishoort tussen de witte zwanen, die hier al honderden jaren wonen. We kunnen niet zomaar elk dier toelaten op de Brugse reitjes’, zegt burgemeester Renaat Landuyt (SP.A). ‘Net zoals een stad onkruid moet bestrijden, moet het ook zijn dierenbestand beheren. Dat is niet alleen nodig om de kwaliteit van het water op peil te houden, maar ook om een eeuwenlange traditie in ere te houden.’ Volgens een legende beval aartshertog Maximiliaan I in de vijftiende eeuw ten eeuwigen dage zwanen op de reien. De uitwijzing stuit op hevig protest. Op het Wijngaardplein, waar de zwaan zijn vaste stek heeft, waren ze al fan geworden van die vreemde eend in de bijt. Ook vogelexperten niet gelukkig met de beslissing. Lees er alles over in Het Nieuwsblad van woensdag 27 augustus.
Het verwondert me dat linkse zeveraars nog niet op het gedacht gekomen zijn om er gemengde zwanen van te maken, net zoals in de scholen, daar streven ze toch ook naar gemengde scholen, naar een mix? Daar wordt iedereen beter van, zeggen ze. Dus ook de zwanen zullen beter worden van een mix?. De lezer kent ondertussen al mijn gedacht over witte scholen en zwarte scholen. Zo ook: witte zwanen en zwarte zwanen.
Burgemeester Landuyt (sp.a) heeft het over: "We kunnen niet zomaar elk dier toelaten... net zoals we onkruid moeten bestrijden, moeten we ook het dierenbestand beheren... een exotische soort die niet thuishoort tussen de witte zwanen"...
Ik stel voor dat de burgemeester dat principe ook op mensen toepast: "We kunnen niet zomaar iedereen hier toelaten, we moeten onkruid bestrijden, exotische soorten horen niet thuis tussen blanke mensen".
Hier volgt een artikel van de Spaanse schrijver Sebastián Rodriguez Vilar, dat op 15 januari 2008 gepubliceerd werd in een Spaanse krant. Er is niet veel verbeeldingskracht nodig om de boodschap uit te breiden tot de rest van Europa en de hele wereld. Het is nauwelijks propaganda, de feiten spreken voor zichzelf. Om over na te denken!
Heel Europa is gestorven in Auschwitz, door Sebastiàn Vilar Rodriguez.
Ik wandelde in Barcelona over straat, en ontdekte plots een verschrikkelijke waarheid: Europa is gestorven in Auschwitz... We hebben er zes miljoen Joden gedood en ze vervangen door 20 miljoen moslims.
In Auschwitz hebben we een cultuur verbrand, het denken, de creativiteit, het talent. We hebben het uitverkoren volk vernietigd, dat werkelijk gekozen was want ze hebben formidabele mensen voortgebracht die de wereld veranderd hebben.
De bijdrage van dit volk is voelbaar in alle domeinen van het leven: wetenschap, kunst, internationale handel, en vooral als het geweten van de wereld. Dat zijn de mensen die we hebben verbrand.
Onder het voorwendsel van de verdraagzaamheid en omdat we aan onszelf wilden bewijzen dat we genezen zijn van de kwaal van het racisme, hebben we de deuren wijd opengezet voor 20 miljoen moslims die ons domheid en onwetendheid gebracht hebben, religieus extremisme en onverdraagzaamheid, criminaliteit en armoede als gevolg van het ontbreken van de wil om te werken en van de trots om zelf hun gezinnen te onderhouden.
Ze hebben treinen opgeblazen en hebben onze fraaie Spaanse steden veranderd in een onderontwikkeld gebied, tenondergaand in rotzooi en misdadigheid.
In de appartementen die ze gratis van de regering krijgen, maken ze plannen om hun naïeve gastheren te vermoorden en te vernietigen.
En zo hebben wij in onze ellende cultuur ingeruild voor fanatieke haat; creatieve kunde voor kennis van de vernietiging; intelligentie voor de terugkeer naar het bijgeloof. Wij hebben het streven naar vrede van de Europese Joden en hun streven naar een betere toekomst voor hun kinderen, hun vastberadenheid om zich vast te klampen aan het leven (want het leven is heilig) ingeruild voor een streven naar de dood, voor diegenen die verteerd worden door doodsverlangen voor zichzelf en voor anderen, voor hun eigen kinderen en de onze.
Wat een verschrikkelijke vergissing heeft het ellendige Europa begaan...
De wereld telt ongeveer 1,2 miljard moslims of 20% van de wereldbevolking. Ze hebben 7 Nobelprijzen ontvangen.
De Joden zijn wereldwijd ongeveer met 14 miljoen, hetzij 0,02 % van de wereldbevolking. Zij ontvingen 127 Nobelprijzen. Joden promoten het hersenspoelen van kinderen in militaire trainingskampen niet. Ze leren hen niet om zichzelf op te blazen en een maximaal aantal Joden en anderen te doden. Joden kapen geen vliegtuigen, doden geen atleten tijdens de Olympische Spelen en blazen zichzelf niet op in Duitse restaurants. Geen enkele Jood heeft ooit een kerk vernield. Geen enkele Jood uit zijn ongenoegen door mensen om te brengen. Joden doen niet aan slavenhandel en hebben geen leiders die oproepen tot de Jihad en het doden van alle ongelovigen.
Misschien zouden de moslims van deze wereld moeten overwegen om zich meer in te spannen op gebied van het gewone onderwijs en minder te klagen dat de Joden de oorzaak van al hun problemen. Moslims zouden zich eens moeten afvragen wat zijzelf voor de mensheid kunnen betekenen alvorens te eisen dat de mensheid hen respect betuigt.
Onafgezien van u staat tegenover de crisis tussen Israel, de Palestijnen en de omringende Arabische landen, en zelfs als u gelooft dat Israel daar de meeste schuld aan heeft, zeggen de volgende 2 zinnen werkelijk alles: "Als de Arabieren vandaag de wapens neerleggen, is er geen geweld meer. Als de Joden vandaag de wapens neerleggen, is er geen Israel meer." - Benjamin Netanyahou
Generaal Eisenhower heeft ons gewaarschuwd: het is een historisch feit. Toen de opperbevelhebber van de geallieerden, generaal Dwight Eisenhower, de slachtoffers van de uitroeiingskampen aantrof, gaf hij de opdracht om zoveel mogelijk foto's te laten maken door het Duitse volk uit de omliggende dorpen, om hen de kampen te laten bezoeken en zelfs de doden te laten begraven. Hij deed dit met woorden van de volgende strekking: Verzamel nu alle dossiers en alle documenten - neem de films in beslag - laat de getuigen spreken - want ooit in de loop van de geschiedenis zullen er smeerlappen opstaan die zullen beweren dat dit alles nooit is gebeurd..."
Onlangs werd in het Verenigd Koninkrijk de discussie gevoerd of de Shoah uit de schoolboeken moest geschrapt worden, daar dit 'beledigend' was voor de moslimbevolking die volhoudt dat dit alles nooit heeft plaatsgevonden. Het is voorlopig niet geschrapt... maar het is een angstaanjagend teken van de vrees die de wereld verlamt, en van hoe gemakkelijk ieder land zich daardoor laat verlammen. Het is maar iets meer dan 60 jaar geleden dat er een einde kwam aan WO II in Europa...
Deze e-mail is bedoeld als en herdenkinsketting ter herinnering aan 6 miljoen Joden, 20 miljoen Russen, 10 miljoen christenen, en 1900 katholieke priesters die werden vermoord, verkracht, verbrand, uitgehongerd, vernederd en als proefkonijnen gebruikt terwijl het Duitse volk de andere kant op keek.
Nu meer dan ooit, nu onder meer Iran volhoudt dat de holocaust 'een mythe' was, moeten wij ervoor zorgen dat de wereld nooit vergeet.Deze boodschap zou 400 miljoen mensen moeten bereiken... Weest een schakel in deze ketting en help deze boodschap wereldwijd te verspreiden.
Hoeveel jaar zal het nog duren voor de aanslagen op de WTC-torens "nooit zullen plaatsgevonden hebben" omdat dit beledigend is voor de moslims in de VS?
"Meer dan 1.400 kinderen gruwelijk misbruikt in Engelse stad Rotherham tussen 1997 en 2013... Mishandeld, ontvoerd, verkracht, geïntimideerd... Autoriteiten keken andere kant op, negeerden aanwijzingen en bewijzen..."
Dit is weer eens een toonbeeld van ziekelijke naastenliefde, van verheerlijking van vreemde snuiters met bruine velletjes, anderstalige krullebollen en islamaanhangers. Ziekelijke verering van dat rare volk wordt gevoed door de angst om 'racistisch' over te komen. Indien het woord 'racisme' niet bestond, dan waren de kinderen niet ten prooi gevallen van de Pakistanen. Fanatiek dwepen met vreemde culturen en vreemde eigenheden, is één van de symptomen van de ongeneeslijke ziekte 'xenomanie'.
Is het nu echt zo moeilijk om de daders met naam aan te wijzen: "Pakistaanse moslims"! Daarzie. Waarvoor is het nodig om eigen kinderen op te offeren om moslimdaders te beschermen?!
Hier bij ons zijn er allerlei instanties die zorg dragen voor het welzijn van het kind. Zoals daar zijn: Bijzondere Jeugdzorg, Medisch-opvoedkundig bureau, Kind-in-nood, Centrum Geestelijke Gezondheid... Bestaat dat in Engeland niet? Zo ja, dan zijn ze medeschuldig aan het brute misbruik van 1.400 kinderen die 6 jaar lang onafgebroken mishandeld werden. Want alle diensten die zich bezighouden met kinderen in problemen, zijn als geen ander op de hoogte van de interne keuken van een huishouden, van het wel wee van een kind. Zij moéten geweten hebben dat kinderen massaal misbruikt werden. Daarom moeten ze strafbaar gesteld worden, omdat ze gezwegen hebben over het lot van willoze slachtoffertjes. Beroepsgeheim? Nonsens. Als het welzijn van kinderen in gevaar is, telt er geen beroepsgeheim.
Aflevering 8. Het Centrum voor Leermoeilijkheden (CLM)
Ik heb op 12.6.14 al verteld over Roland S., het holle vat dat deel uitmaakte van het CLM. Wel, in den beginne was er niets en toen creëerde Horbert het Centrum voor Leermoeilijkheden (CLM), zijn stokpaardje. Hij toverde uit zijn mouw een rib en zo ontstond er een Centrum dat gedoemd was om te mislukken... Omdat de medewerkers eigen baas speelden en in school vertelden wat ze wilden. Anarchie! Ook omdat hun activiteiten hoofdzakelijk bestonden uit vergaderen en theorieën ontwikkelen. En bij oudergesprekken gebruikten ze moeilijke woorden. Ja, zo ging dat met Marc F. en Roland S., en nog een paar andere meelopers.
Het CLM bracht aversie en verwarring teweeg in de scholen. Ach ja, leerkrachten zijn hardleers, je kan ze niet een-twee-drie iets uitleggen, omdat ze gewend zijn om alles zélf uit te leggen. Eerst was er directeur Mosselmans die mopperde over de CLM-werking. Hij werd misleid door foute info en was niet ontvankelijk voor rechtzetting, voor het origenele concept van het CLM, de koppigaard. Vervolgens was er het Kabouterke, directeur van een concentratieschool, die steigerde toen ie vernam wat er met zijn allochtoontjes zou gaan gebeuren. Hij opperde dat zijn allochtone leerlingen helemaal geen leermoeilijkheden hadden, en dat het CLM overbodig was in zijn school. Hij moest er niets van weten, de wijsneus.
Ik had zo graag dat het Kabouterke dat eens zelf vertelde tegen zijn vriendje Horbert. Maar dat gebeurde niet. Ook Mosselmans bleef zeuren tegen mij, en niét tegen de aanstoker van het hele spel, tegen Horbert!
Het CLM was geen succes. Misschien wel voor sommige hulpeloze moedertjes die na een euforisch uiteenzetting van Roland S. toch toestemden in een begeleiding van hun probleemkind. Maar na enkele sessies was de algemene klacht van de ouders: "Wij komen niets te weten over de vorderingen van ons kind. Marc en Roland gebruiken toch zo'n moeilijke woorden!"
Van Marc F., de asociale collega met de allures van een directeur, heb ik op 5.6.14 een fraaie schets gemaakt. Ik wil er nog aan toevoegen dat hij zich in de scholen interessant maakte met een waardeloos migrantentestje, waarop directies zich blindstaarden. Marc F. stelde het voor als een wondertestje om het migrantenprobleem op te lossen. Kinderspeelgoed was het... Zijn inzet voor migrantenleerlingen werd beloond, want iemand die geïnteresseerd is in het bruine volkje en daarbij eigen blanke leerlingen negeert, is een lieveling die hartelijk welkom is in de scholen van linkse directeurtjes...
Ik draag een horloge van wel 50 jaar oud. VIJFTIG jaar! In 1964 van mijn vader gekregen. En ik kan er iedere dag nog het uur op lezen. Wel moet ik het om de 3 of 4 uren opnieuw opwinden. En als de jeugd mij ziet draaien aan het piepkleine knopje weten ze niet wat ik bezig ben, of waarvoor het dient. Ach, ze weten veel niet van vroeger...
Cafébazin Bertie kreeg het kleinood om mijn pols in de gaten en was meteen geïnteresseerd. Ze vond het mooier dan vele moderne horloges.
Ik stelde een ruil voor. Zij zou mijn horloge krijgen in ruil voor haar hele café PLUS zij zou er moeten blijven werken voor mij. En dan mag ze nog blij zijn dat ze er mag blijven wonen!... Toch een redelijke ruil? Niet? Maar ze hapte niet...
Heel vlug wist ze welke emotionele waarde ik hechtte aan mijn klein horlogetje dat een halve eeuw getrotseerd heeft. Ik draag er een kettinkje bij zodat ik het zeker nooit kan verliezen...
Vandaag stond er in de krant te lezen dat ons IQ de laatste 100 jaar met 14 punten gezakt is. Universiteiten Brussel en Amsterdam kwamen tot de conclusie: "We worden dommer. We hebben steeds minder genieën. Op termijn is dat nefast voor onze economie."
Het is waar! We worden dommer. Ik beschik over cijfers verspreid over 26 jaar, resultaten van intelligentietests. En cijfers liegen niet. Jaar na jaar zag ik het intelligentiepeil afbrokkelen. De curven van de gemiddelden wezen elk jaar iets meer naar omlaag.
"We worden dommer". Van dit onheilspellende bericht maak ik nu gebruik om nóg eens te wijzen op de nood aan elitescholen, aan kwaliteitsscholen, aan buitengewoon onderwijs voor HOOGbegaafde leerlingen... Er bestaat toch ook buitengewoon onderwijs voor MINDERbegaafden?!
De tijd dringt dat de intelligente, ambitieuze, schrandere en gemotiveerde leerling centraal gesteld gaat worden. Tot nu toe werden ze steeds gediscrimineerd.
In het verleden zijn er ontelbare stunts bedacht en verzonnen om zwakbegaafden, leergestoorden, allochtonen, onwilligen en andere achterblijvers te hulp te snellen. Inhaallessen, remedial teaching, individuele behandelingsplannen, bijlessen, vakantietaken... álles in het teken van de zwakke leerling! Taakleraren, schoolbegeleiders en allerhande hulpverleners focusten zich dan tegelijk en massaal op de onderlaag van de schoolbevolking... Ten koste van de intelligente bovenlaag, de goede presteerders.
En wat werd er gedaan voor deze elite? Voor hoogbegaafden en uitblinkers? Voor bollebozen, supergetalenteerden en genieën? Voor slimmeriken en sluwigaards?... Niéts! Die moesten hun eigen weg vinden, aan hun lot overgelaten, en zelf zorgen voor de ontwikkeling van hun talenten, zelf zorgen dat hun begaafdheid aan haar trekken kwam en dat die niet verloren ging of weggezogen werd in de marginale massa van de zwakkelingen.
De verwaarlozing van goede leerlingen stoorde me geweldig. Alsof er geen uitstekende leerlingen móchten zijn. Alsof alle leerlingen zich als gelijken moesten opstellen op hetzelfde matige niveau.
Er werd vroeger veel gezeurd over 'hulpbehoevende doelgroepen' en 'begeleiding van zwakke leerlingen', en nog zo van die rare kreten, maar uiteindelijk kwam alles neer op een nivellering van het peil van alle leerlingen, en liefst naar onderen toe, in een streven naar gemengde scholen met een sociale mix. Een aanval op de kwaliteit van ons traditionele Vlaamse onderwijs!... Iedereen gelijk en allemaal even zwak... Makke schapen in een kudde zijn dom en volgzaam, en dat maakt de herder machtig...
In de PMS-centra van de jaren 80 waarden er rare snuiters rond, pierewaaiers en prutsers, ijdeltuiten en op sensatie beluste moeialneuzen, gierige pinnen, seutemies en stoeipoezen, álles doolde er rond.
Ikzelf was ook een rare, altijd geweest, nu nog, maar ik weet niet precies in welk hokje ik thuishoorde. Zéker niet bij de geitenwollensokkenmadammen die zich naar de concentratiescholen repten om de allochtoontjes wijs te maken hoe ze zich het beste konden handhaven in deze maatschappij, of om hen te wijzen op allerlei gunsten en profijtjes die hier te rapen vielen... Nee, daarmee heb ik me gelukkig niet ledig gehouden.
Mijn kierewiet-collega was dolle Annie, een frivool dikkerdje, aantrekkelijk, liederlijk, spontaan, speels, welbespraakt, en vooral modebewust.Eindeloze tirades stak ze af over recepten, mode en make-up... Dus alle ingrediënten waren aanwezig om een huwelijk zo'n beetje te ruïneren, haar eigen huwelijk, maar ook dat van anderen. Annie was een getrouwde vrouw met twee kindjes. Haar trouwboekje raakte beduimeld, en haar trouwgelofte, daar had ze allang spijt van. Tja, dat komt ervan als je holderdebolder trouwt alsof je leven ervan afhangt.
Dolle Annie vatte haar job op als een soort vrijetijdsbesteding, en vóóral als een gelegenheid om te flikflooien met mannelijke collega's, met onderwijzers en directeurs. Zij was een geboren verleidster die huilbuien kreeg wanneer een man niet op haar avances inging. Ze spéélde met iedereen, op amoureus vlak én op professioneel vlak. Situaties kon ze meesterlijk beheersen, zoals bij intriges in een soapserie. Het liefst zette ze zich in de refter met een hoop dossiers en boeken voor zich, vlak naast de baas. Daar vertelde ze over haar geleverde prestaties die opgeblazen en verdraaid werden, alsof ze iets geniaals uitgevoerd had. Je moet het maar kunnen, maar daarvoor is de nodige charme en slinksheid vereist...
Ja Lieve je postje heeft bij mij terug herinneringen boven gehaald. Ik mocht die film gaan bekijken met mijn I5 jaar oudere zuster. Ik kan hem zo voor mijn geestesoog terug laten afdraaien. En ik ben nu toch al wel 88 jaar oud. Jefke Bruyninks speelde daarin de hoofdrol. Hij heeft nog samen met Nand Buyl in een andere film gespeeld (Havenmuziek) noemde die film. Nand Buyl kon toen mooi zingen als knaap. Jef Bruynincks is als jonge man vroeg gestorven, Nand daarentegen heeft toch carrière gemaakt in de theater- en filmwereld.
Maar waar is Vlaanderen de Leeuw nu toch gebleven ??
Vanmiddag komt er op tv een Vlaamse film van Edith Kiel, las ik in de tv-gids, 'De hemel op aarde', een komedie uit 1954. Jan Verheyen: "Edith Kiel is de échte pionier van de Vlaamse film, lang voor er sprake was van een audiovisuele sector of subsidies... Ze maakte met regisseur Jan Vanderheyden een hele reeks volkse, meestal Antwerpse kluchten... De makers van De hemel op aarde zijn ook verantwoordelijk voor de klassieker De Witte..."
De naam 'Edith Kiel' herinnerde mij onmiddellijk aan de film 'De Witte' naar het boek van Ernest Claes (mooie foto hé?), een film uit 1938, waarbij Edith Kiel voor het draaiboek zorgde. De intro van de film is het ontroerende lied 'Vlaand'ren, mijn land', waarvan de tekst hier links in de marge van mijn blog staat.
Het scenario van De Witte begon in 1934 met de tekst: "Over de Noordzee trilt het licht van de morgenzon en de branding zingt haar lied. Stad en land rusten uit voor de komende dag. Vlaanderen ontwaakt. De boeren staan reeds op het veld en weide. Alleen De Witte slaapt nog in een zalige droom..."
De Witte is een prachtig Vlaams tijdsdocument, om eindeloos te koesteren. Ik heb er een videoband van én een dvd. Juweeltjes. Ik ga nu een fragment van een oud blogberichtje herhalen.
De Leeuw van Vlaanderen
De Witte van Zichem laat je op meesterlijke wijze proeven van de landelijke sfeer van het Vlaanderen van 1900. Vlaamser kan het niet. Het zijn Kunstenaars geweest die toen in 1934 het boek van Ernest Claes verfilmden. Vlaamse Nostalgie druipt er van af.
De 'Wittekop' speelt de hoodrol. Ondanks de armoedige levensomstandigheden was hij altijd vrolijk, en zijn fratsen zijn onvergetelijk. Denk maar aan het vele zout op de patatjes. Ook in de klas, met de heerlijk-ouderwetse schoolbankjes, kon hij het niet laten om iedereen beet te nemen.
De beelden van De Witte die met zijn vrienden ging zwemmen zijn pakkend. Vroeger waren de beken nog helder en zuiver en kon je er in zwemmen. En zalig in het gras liggen...
De Witte kreeg veel straf, en op een keer toen hij opgesloten werd, ontdekte hij het boek van Hendrik Conscience: 'De Leeuw van Vlaanderen'. Het maakte veel indruk op hem en hij hield het bij zich. Hij speelde scènes na met zijn vriendjes en ging dan vechten tegen de 'vijanden'. In deze denkbeeldige gevechten waren er natuurlijk geen vijanden te zien, maar de fantasie van de jongens volstond om, met 'De Leeuw van Vlaanderen' in de hand, luidkeels aan te vallen met kreten als "Vlaanderen de Leeuw, volg mij!".
De Witte had het boek vaak bij zich, 'De Leeuw van Vlaanderen', hij vereenzelvigde zich met De Leeuw... maar zijn catechismus om mee naar school te gaan, kon hij niet zo vlug vinden. Liever "Vlaanderen de Leeuw, volg mij!" spelen...
Vanavond wil ik iemand in de schijnwerpers zetten die onze eigen Vlaamse leerlingen niet zo fraai behandelde.
Paula D'Hondt was vroeger Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid, de voorloper van het CGKR. Zij was de suikertante en de patrones van alle allochtonen omdat ze zich buitensporig inzette voor hun welzijn. Haar bijnaam was 'Samira'. Ze leek zó weggeplukt van achter haar keukenfornuis, geen femme fatale dus. Ze is nu ongeveer 88 jaar, en droomt van een plekje in de hemel naast een allochtoon.
Maar Sinte Pieter zit al argwanend te kijken, hij weet dat Samira de migrantjes teveel verwende en vertroetelde. Met zijn gsm heeft Sinte Pieter het vagevuur al gewaarschuwd voor haar komst. In het vagevuur moet ze tot inkeer gebracht worden, daar moet ze leren om eigen leerlingen en eigen volk méér lief te hebben dan allochtonen, anders zal ze eeuwig moeten branden in de hel. In het vagevuur gaan ze haar ook leren om meer sympathie en respect voor het Vlaams Belang te tonen. Samira had iets tegen het Vlaams Blok.
Met een beschuldigend dik vingertje wees ze naar Vlaamsblokkers als veroorzakers van de samenlevingsproblemen met migranten. Arrogante uitspraken deed ze toen die nergens op sloegen, maar het mens kreeg het benauwd toen een mislukte multiculturele samenleving onafwendbaar leek. En tóch later nog durven beweren dat de multiculturaliteit geslaagd is!
Ook heeft Samira eens gezegd dat "Migrantenkinderen niét de Belgische kinderen wegjagen uit de scholen"... Heb ik dan spoken gezien toen prestigieuze scholen verloederden en zich verlaagden tot beroepsscholen zonder enig niveau, toen allochtone leerlingen er hun intrede deden?!
Als de vagevuurklus niet lukt, wordt het voor Samira onherroepelijk branden in de hel waar helse duivels gretig het vuurtje brandende houden. Zie je haar al spartelen om de eeuwige vlammen te ontvluchten? Haar verdiende loon. Ze moest maar niet zo'n hysterische voorkeur hebben voor migranten.
Suikertante Samira is nu van het toneel verdwenen. Geen nood. Er zijn andere pamperaars in de plaats gekomen. Vroeger was er al Johan Leman van het CGKR, de suikernonkel van vreemdelingen en moslims. En dan nu Jozef De Witte die er nog een schepje bovenop doet. Er zijn ook nog de migrantendiensten en integratiecentra die ik als paddenstoelen uit de grond heb zien schieten. En alle hulpverleningsdiensten beschikken tegenwoordig over een aparte migrantenafdeling, inclusief tolken en interculturele medewerkers!
De nieuwste editie van het meest gebruikte classificatiesysteem in de psychiatrie, de zogenaamde
DSM 5.0 is ondertussen op de markt. De wetenschappelijke grond daarvan is zo goed als nul (lees
het nieuwe boek van Stijn Vanheule daarover), maar toch wordt het overal gebruikt. In vergelijking met
de vorige editie zijn er meer dan honderd nieuwe “stoornissen” bij gekomen. Rouw is geen rouw meer,
maar een vorm van depressie (laat maar komen die pil), de criteria voor ADHD worden versoepeld
(nog meer rilatine) en eindelijk wordt bevestigd wat macho mannen al lang wisten: vrouwen zijn
psychiatrisch gestoord in de periode vlak voor hun menstruatie.
De Amerikaanse auteurs hebben evenwel een van de belangrijkste stoornissen van onze tijd over het hoofd gezien (lijden ze er zelf aan?), een stoornis die zo wijd verbreid is dat ik vrees voor een epidemie. Vandaar
dat ik meteen een aanvulling voorstel voor editie DSM 5.1. Binnen de huidige trend naar debiliteitsbevorderende afkortingen benoem ik dit nieuw label als PEED (uit te spreken als pie ie ie
die), wat staat voor Pseudo-Efficiency and Effectivity Disorder. Als diagnostische criteria stel ik het
volgende voor: PSEUDO EFFICIENCY AND EFFECTIVITY DISORDER (PEED). Deze diagnose wordt toegekend indien de betrokkene minstens drie van de vijf volgende kenmerken vertoont:
A. Betrokkene lijdt aan het waanidee dat alles meetbaar en kwantificeerbaar is en produceert agressieve uitvallen wanneer hij op dit punt terecht gewezen wordt.
B. Betrokkene lijdt aan registratiedwang, waarbij hij vooral gedrag en kenmerken van anderen wil registreren; slechts bij hoge uitzondering past betrokkene dit ook op zichzelf toe.
C. Betrokkene is zeer gevoelig voor veranderingen en eist een volledig voorspelbare en gestandaardiseerde omgeving; zelfs banale variaties lokken angst- en/of woede-aanvallen uit. Nb: dit geldt niet voor de vele wijzigingen die hij zelf invoert.
D. Het taalgebruik van de betrokkene wordt in toenemende mate onbegrijpelijk, en verwijst niet meer naar een herkenbare realiteit.
E. Betrokkene lijdt aan grootheidswaanzin en is ervan overtuigd dat de organisatie waartoe hij behoort, door zijn toedoen alleen maar beter wordt. Deze stoornis behoort tot de ruimere groep van angststoornissen, is in hoge mate besmettelijk en in alle gevallen schadelijk voor de omgeving. Een efficiënte en effectieve behandeling is nog niet voorhanden, maar de farmaceutische industrie heeft een randomized controlled studie opgezet met een nieuw en zeer krachtig neurolepticum. Bij ernstige gevallen dient euthanasie in overweging genomen te worden.” - Paul Verhaeghe
Vanmiddag in 't café genoten van een Barbãr Blond. Dat is een goudkleurig biertje met een smeuïge schuimkraag, een krachtige neus, en een opvallende honingsmaak. Het beugelflesje en het stoere glas bleven naar me lonken tot ik er de eerste slok van nam, terwijl op de achtergrond een omfloerste stem zong over "The sun goes down like honey"...
Het Barbãrbier kan bogen op een lange geschiedenis en werd door onze voorouders 'de verademing van de krijger' genoemd... honingbier voor krijgers! Krijgers!
Ik begon te mijmeren over het woord 'barbaar', en kwam algauw uit bij de barbaarse jihadisten met hun primitieve geest en mentale achterlijkheid, die nog eens niet kunnen tippen aan onze westerlingen, die met agressie en barbaars geweld als gekken tekeer gaan. Het zijn moderne plunderaars die niet hoeven te werken. Oorlogvoeren, plunderen, koppensnellen, terroriseren... Zoals Atilla de Hun en zijn barbaarse wreedheden tijdens zijn veroveringstochten.
Ik stel voor dat alle teruggekeerde jihadisten onmiddellijk opgepakt en opgesloten worden. In een speciale 'Syriëgevangenis', waar ze aan een grondige hersenspoeling onderworpen worden, om zich te verwestersen. Ik zou ook alle moskeeën, organisaties, islamonderricht en koranlessen slopen, zodat niemand nog geronseld kan worden. Burgemeesters en politici willen eerst 'overleggen' over hoe ze de dreiging van Syriëgangers kunnen afwentelen.Hoe slap! Beter zouden ze signalen van radicalisering opsporen en de kop indrukken, en potentiële jihadisten naar de Syriegevangenis sturen voor een verwestersende hersenspoeling.
Zo, dat was mijn mijmerijtje van vanmiddag, in het aangename gezelschap van een 'Barbãrtje'.
De menselijke seksuele geaardheid is weer eens actueel. Daarom vertel ik vandaag over een actie van vorige minister Smet die seksuele geaardheid meer bespreekbaar wilde maken. Maar eerst ga ik nog eens mijn ongezouten mening zeggen over die sjarels die zich zo nodig willen manifesteren als homo. Zij missen pit, zij missen jachtlust, kunnen niet veroveren, een vrouw veroveren, en vallen op kadavers, onbekwaam als ze zijn om met de andere sekse om te gaan. Psychoanalyticus Freud noemde hen 'arme drommels'. En dan zijn er natuurlijk ook nog die bewust kiezen voor het eigen geslacht, dat zijn de komedianten...
Er wordt tegenwoordig vrijuit gesproken en geschreven over 'homo', 'lesbisch', 'biseks'... De hetero's komen niet meer aan bod. Op tv lijkt het of iedereen op zijn eigen geslacht valt, in bed duikt met seksgenoten, rollebolt met alles wat tot het eigen geslacht hoort, en als homokoppel willen ze ook nog eigen kinderen. Hoe onnatuurlijker, hoe liever.
Je hoort er niet meer bij als je een gezonde normale seksuele voorkeur hebt. Heteroseksuele relaties zijn niet meer in, zij zijn verbannen naar de eentonige alledaagse minderheden die geen aandacht meer krijgen, die afgezaagd en saai zijn en veel te normaal lijken. Als iets in orde is, en het strookt met de traditionele verwachtingen, blijft er niets meer over om je, als homo-minister, interessant te maken.
Onderwijsminister Smet had eens samen met onderwijskoepels een charter ondertekend om "seksuele geaardheid bespreekbaar te maken in de les en in de leraarskamers". 'Charter' ?! Klinkt plechtig én agressief. Een charter is méér dan een gewone mededeling, het klinkt als een advies in opdringerige taal.
Toen ik over 'het charter' las, was mijn eerste idee: "de minister wil zijn eigen geaardheid wéér eens promoten". Hij zou geloofwaardiger overkomen indien hij hetero was. Alleen een hetero minister is in staat tot objectieve uitspraken over homoseksualiteit.
Pascal Smet: "Homo zijn is geen keuze, het is wat je bent". Wel, ik was pardoes gestruikeld over deze uitspraak die helemaal fout zit. De roze bril van de minister kon hem misleid hebben toen hij deze subjectieve onzin uitkraamde. Ofwel weet hij beter en wil hij zijn eigen opinie aan anderen opdringen?... Het zit zo, voor homoseksualiteit kan je wél kiezen! Als hetero geboren, is het mogelijk om je daarna als selfmade-homo te manifesteren gedurende je hele leven. Dat is mogelijk, en het 'homo-zijn' is dan een bewuste keuze, en dus is homo dan niét wat je echt bent... Selfmade-homo's bestaan écht!
De minister wilde dus de seksuele geaardheid bespreekbaar maken in school. In de klas en in de leraarskamer. Met die bespreekbaarheid wil hij discriminatie bestrijden. Zo mogen homoseksuele jongeren niet beperkt worden in hun studie- of schoolkeuzes. Elke school krijgt een leraar toegewezen die verantwoordelijk is voor sensibilisering en informatie rond seksuele geaardheid. Hoera! Een nieuwe job in elke school!
Opgepast heterofielen! Het zal niet lang meer duren of jullie zullen te kampen krijgen met discrminatie, met een sluier van taboe en minachting over jullie heen. Er breken slechte tijden aan voor heterofielen. Maar er is een lichtpunt! Ga met jullie discriminatie-klachten naar het CGKR en dan komt alles wel goed...
"Waarom heb ik leren spreken en schrijven?", vraag ik me af wanneer de knopjes op het toetsenbord van mijn pc me aanstaren, wanneer er een wit scherm verschijnt om tegen te praten, wanneer mijn vingers over de toetsen glijden, zoekend naar een logische samenhang tussen letters, woorden en zinnen, om mijn gedachten en gevoelens te kunnen uiten, om er een verstaanbare tekst rond te kunnen bouwen.
Gedachten en gevoelens toevertrouwen aan een wit scherm, het is als praten tegen jezelf, omdat er geen toehoorders zijn, er is geen respons, er is niemand die je weerwoord geeft, niemand die zich laat zien, die zijn stem laat horen, die zijn blik laat zien... Er is geen interactie, geen duel, geen samenspel... En dán glijden mijn vingers soms uit over de toetsen, ze misgrabbelen zich en geven zich over aan bandeloze ontbolsteringen. Slippertjes en uitschuivertjes krijgen we dan, of ondeugende tussendoortjes, zo van die buitenbeentjes die niet bij mijn blog passen. (Ik heb er eentje in petto voor 1 van de volgende nachten)
Bij een normale communicatie hoef je alleen maar wakker te zijn en je gedachten te verwoorden. Er komt geen enkel knopje bij kijken, ook geen plastic muisje om je woorden op de juiste plaats te zetten, die vallen vanzelf wel in de plooi. Er is oogcontact met je gesprekspartner, je ziet zijn gelaatsuitdrukkingen, je merkt het effect van je woorden op zijn persoon. Een menselijke conversatie dus.
De technologische (r)evolutie is niet meer te stoppen. Toen de telefoon ingeburgerd raakte, viel het visuele contact weg. Het fax- en antwoordapparaat maakten het nog bonter, toen verdween ook nog eens de rechtstreekse stem aan de andere kant van de lijn... E-mailen, gsm'en, chatten, sms'en, facebooken, faxen... allemaal technologische vernieuwingen om even de kluts kwijt te raken bij deze aanvallen op het persoonlijke contact tussen twee mensen. Persoonlijke relaties worden kunstmatig en 'verrobotten' zich. Als robotten communiceren we nog met elkaar... Geen gezellige babbeltjes meer op een bankje, geen verhelderende discussies aan de cafétoog, geen breiclubjes of kaartclubjes, geen intieme onderonsjes meer.
Onze woordenschat heeft zich geweldig aangepast aan de technologische vooruitgang. Er zijn daar de coole afkortingen als: gsm, pc, gps, dvd, cd, sms... en ook nieuwe woorden als: internet, voicemail, facebook, notebook, cursor, e-mailen, chatten, deleten, saven...
Als je er niet mee opgegroeid bent blijft de digitale wereld stresserend op je inwerken. De moderne technologie gaat toch ooit eens tilt moeten slaan. Ik zit ernaar uit te kijken. Ik mis de wijzers op een digitale klok... Het voortdurend alert zijn voor nieuwigheden doet je afglijden in een diepe depressie, een diep digitaal dal, waarin je belandt wanneer de hunkering naar laatste nieuwe snufjes, speeltjes, geheime radertjes en knopjes en toetsjes, een obsessie wordt. Geobsedeerd en gedreven door de ziekelijke zucht naar nieuwe elektronische snufjes, ga je bezwijken in een digitaal moeras waar overal knopjes zitten, roze en mauve, allemaal knopjes om je heen...
Vandaag in HBVL: 3 krantenberichtjes in een notendop.
1.660 inbrekersbendes actief in ons land. 2000 bendeleden zijn geïdentificeerd, meestal Roemenen en Albanezen. Tweeduizend!!!!!... Alles wat we mogen weten is dat ze uit Oost-Europa komen en tussen de 20 en 30 jaar oud zijn, en 1 op 5 is minderjarig. Da's alles. Geen namen, geen foto's, niets. En tóch 2000 overtreders?!
2.Jonge dievenbende opgerold in Borgloon. In totaal 60 inbraken in auto's, scholen en kantines. De daders zijn 4 jongeren van 17, 18 en 2 van 20 jaar. De 4 verdachten zijn bekenden voor de politie. De twintiger uit Borgloon mocht na verhoor beschikken. Op vrije voeten dus. En weeral geen namen en geen foto's.
3.Vlaams-Belang-gemeenteraadslid in cel na aanvaring met politie. Joepie, denken de journalisten, een gelegenheid om het Vlaams Belang in diskrediet te brengen! Vlaams Belanger Gert Londers zit in de gevangenis van Hasselt na een aanvaring met de politie tijdens een controle in Bree. De krant beschrijft het incident nauwkeurig met vermelding van: volledige naam van de Vlaamsbelanger, een duidelijke foto, leeftijd, woonplaats, tijdstip + plaats + beschrijving van het incident, en op de koop toe een stukje geschiedenis over de vorige gemeenteraadsverkiezingen, waarbij met leedvermaak over het verlies van zitjes in de gemeenteraad van Houthalen-Helchteren geschreven wordt.
Waarom Allochtone Leerlingen zich zo moeizaam integreren
Allochtone leerllingen hebben zo hun eigen stijl van lesvolgen, hun eigen opvattingen over onderwijs en een mentaliteit die grondig verschilt van die van onze Vlaamse leerlingen.
In het verleden negeerden onderwijsmensen deze verschillen, 'iedereen gelijk', en zo van die onzin... En dan waren ze verwonderd wanneer ze in een multiculklas hun gezag zagen wegsmelten tot een hoopje gestotter, gestuntel en hees gefluister vooraan in de klas.
Een multiculturele klas is een akelige nachtmerrie voor elke leerkracht. Het hechte groepje allochtonen is in staat om als een bende herrieschoppers een klas om te toveren in een oerwoud, maar dan zonder Tarzan en Jane. Binnen de allochtone groep bestaat er geen verdeeldheid, geen individualisme. Als een samenhangend geheel kunnen ze de boel terroriseren door zich machtig en superieur op te stellen. Er is geen speld tussen te krijgen, tussen hun eendrachtig samenspel... Onze eigen leerlingen kunnen dat niet, weten niet hoe zoiets moet, zij gedragen zich als waardige individuen die de groep niet nodig hebben om zich te manifesteren.
Allochtone leerlingen missen prestatiedrang, ze zijn niet gedreven, zijn niet zo streberig als onze eigen leerlingen, ook taakgerichtheid en concentratievermogen ontbreken. Resultaten interesseren hen niet. Luistervaardigheid is zero. Een doel nastreven kennen ze niet. Iets bereiken in de maatschappij evenmin. En discipline, gezag, respect, instructies, die dingen wuifden ze lachend weg en veegden er hun voeten aan. Nooit genoten ze optimaal van het lesgebeuren, behalve van de islamles natuurlijk.
Allochtonen in de klas heb ik altijd ervaren als niet passend in ons traditioneel onderwijssysteem. Maar deze bedenkingen mocht ik niet luidop uitspreken, het toverwoord 'racisme' lag al om de hoek te loeren en een negatieve beoordeling ook nog. Vele leerkrachten hebben daarom gezwegen en ondertussen konden mistoestanden welig tieren, omdat niemand durfde klagen over de trieste ingesteldheid van allochtone leerlingen.
Vroeger waren er de 'gettoscholen'. Later werden 'concentratiescholen' uitgevonden om het kwalijke imago van vreemdelingen wat op te krikken. Want 'getto' verwijst naar afgezonderde mensen met een twijfelachtige reputatie, en 'gettoschool' klinkt wat ordinair, minderwaardig en achterstellerig. Vandaar de nieuwe benaming 'concentratieschool'.
Concentratie of getto, het maakt niet uit, alles komt op hetzelfde neer, alles is 'ene pot bruin'. Een armtierig plantje wordt ook nooit een forse struik, en dat van die aap met een gouden ring, kennen we ook.
De migrantenaanbidders waren het er niet mee eens, met die geconcentreerde geïmporteerde mix. Ze hielden ook niet van 'witte' scholen. Het liefst zagen ze een egale spreiding van alle vreemde kindjes over alle scholen, een totale invasie dus. Maar dat werkte niet, want 'mengen' gaat niet, enerzijds omdat allochtone leerlingen onverbrekelijk samenklitten, en anderzijds omdat verstandige ouders van witte leerlingen hun kinderen weghalen van school zodra er een Turk of een Marokkaan naast hen komt te zitten in de klas... en natuurlijk omdat ze te fier zijn op hun eigenheid, daarom werkt 'mengen' niet. Een eigenheidsgevoel dat diep in je poriën zit, kan je zomaar niet negeren.
Witte scholen zullen altijd blijven bestaan, maar voor hoelang nog? Ooit zal er geen keuze meer zijn voor onze blanke leerlingen, tenzij er privéscholen gaan komen waar elites gevormd worden. Waar superioriteit nagestreefd wordt. Waar de kloof tussen de crème de la crème en de drassige dras alleen maar groter wordt... Weg met gelijkheid en nivellering!... Nu is Lieve bezig met een boze mailer te plagen. Om hem te jennen. Om hem in de gordijnen te jagen, waarna hij naar beneden dondert en vettige bloedsporen op het behang achterlaat. Een hoopje zielig schroot blijft er dan bloederig op de grond liggen...
En morgen gaan ze betogen voor een milieuvriendelijke wereld. Hun uitstoot en productie van schadelijke afvalstoffen is groter dan 5 kercentrales gedurende 100 jaar. En dat is dan nog maar 1 festivalletje. Je moest eens weten wat ze elk jaar in Werchter achterlaten. Wie heeft die jongeren opgevoed. Slongs die van Ongs? Dat ze eens meer hun handen lieten wapperen dan hun mond kwekt.
We dachten nog een mooie afscheidsfoto te nemen van de Pukkelpopcamping vanop het dak van onze Pukkelpop FM-studio, maar het resultaat was anders dan gehoopt.
Een Onderwijzer als Homo? Een Homo als Onderwijzer?
Ik heb eerder al eens gezegd dat men kinderen met rust moet laten met het gezeur over seksuele geaardheden. Om hen niet in verwarring te brengen. Voor kinderen bestaan er mannen en vrouwen, jongens en meisjes, en daartussenin is er niks. Zo werkt dat met jonge kinderen.
David Degreef, een homoseksuele onderwijzer, schijnt dat niet te vatten. Hij is nog lang niet klaar met het aanvaarden van zijn 'anders-zijn', anders zou niet per se zijn geaardheid willen uiten. Het komt op mij bijna over als exhibitionisme. Maar ja, seksuele afwijkingen overlappen elkaar wel eens.
David Degraaf weigerde een job in een Brusselse basisschool omdat de directrice hem vroeg zich niet als homoseksueel te uiten... Dan vraag ik me af: wil die man zich manifesteren als homo, of wil die lesgeven aan kinderen? Hij was er misschien op uit om homoseksualiteit aan te prijzen?... Ouders! Let op uw kinderen!
De directeur-generaal van het openbaar onderwijs van de stad Brussel reageerde en benadrukte de neutraliteit van het beroep van lesgever. Daarom raadt hij leraren aan om voorzichtig te zijn met uitspraken over hun privéleven.
De homo-onderwijzer is nu uitgenodigd voor een gesprek met de schooldirectie en met het Brussels openbaar onderwijs.
Waarom men zoveel aandacht schenkt aan een homo die met zijn geaardheid te koop wil lopen in een Brusselse school? Wel, dat is niet zo moeilijk. Gelet op het grote aantal moslimleerlingen en hun moslimouders zou een homoseksuele leerkracht wel eens een schietschijf kunnen worden, en het hele schoolgebeuren op stelten zetten. Dáár is men bang voor! De directrice had dat beter meteen kunnen vertellen aan de solliciterende homo-onderwijzer. Daarna greep de baas van het Brussels openbaar onderwijs in, om alsnog herrie in de Brusselse basisschool te vermijden.
Sarkozy, in de voetsporen van Merkel, zei eens: "De multiculturele samenleving is mislukt. We zijn teveel bezig geweest met de identiteit van de migrant, en te weinig met onze eigen identiteit."
Nu gaat Lieve de woorden van de ex-president eens op haar eigen manier interpreteren, op z'n Lieviaans.
Het ontbreekt ons aan eigenliefde, aan eenkennigheid, aan drang naar zelfbehoud, aan zelfbewustzijn, aan besef van eigenwaarde, en nog zo van die narcistische eigenschappen die noodzakelijk zijn om te overleven bij een overrompeling van buitenaf. We zijn ook altijd maar in de weer geweest om nieuwkomers op te vangen en te verzorgen, we zouden hen haast omhelzen. De rijkelijke aandacht die ze kregen, deed hen echter dieper wegzinken in hun eigenheden en eigen cultuur, en dát belette hen om zich te versmelten in één gemeenschap.
Een multiculturele samenleving is een contradictio interminis! Pogingen om verschillende culturen te laten samenleven zijn gedoemd om te falen. En dat was lang geleden al voorspelbaar, toen de eerste nieuwkomers zich hier settelden en hun nakomelingen zich vermenigvuldigden als kwekende kakkerlakken, als mijten die zich vasthechten aan de huid van de samenleving zonder er echt deel van uit te maken.
Vermenging van verschillende culturen en gedaantewisseling van een cultuur leiden tot aanpassings- en identificatiemoeilijkheden. Een ideale voedingsbodem voor psychische stoornissen, voor conflicten en criminaliteit. Dát is het resultaat van cultuurmengingen!
In mijn achteruitkijkspiegel naar het verleden heb ik in het onderwijs toeren zien uithalen met een gelijkaardig effect als nu in de samenleving. De bijdrage van het onderwijs aan de mislukte integratie van migranten! Het nastreven van multiculturele harmonie in één school, in één klas met uiteenlopende geaardheden, hoé kunnen die samen functioneren? De leerkracht die dát aankan, moet een superwezen zijn...
Migrantenwerksters werkten niét aan een mentaliteitswijzing van de migrant, zoals van hen verwacht werd, wel integendeel, zij stimuleerden eigen taal, cultuur en gebruiken van de allochtonen, zij maakten van hen een zelfbewuste groep, zó zelfbewust en zó zelfvoldaan dat integratie niet meer mogelijk was!
IS-jihadisten bedreigen het Verenigd Koninkrijk... Mogelijk geval van Ebola in Spanje... Terwijl Europa bestookt wordt door allerlei akelige dingen, ga ik vandaag vertellen over een onderwerp dat bij het Interfederaal Gelijkekansencentrum (het vroegere CGKR) bekend staat als 'kettingmail met haatdragende boodschap'.
En tóch klopt het verhaal van de Turkse kleuterjuf in de Lommelse school, het strookt met de realiteit. Zelf heb ik ook een Turkse kleuterjuf aan het werk gezien in Heusden-Zolder, schooljaar 1992-1993. In de deuropening heb ik toen nog even staan luisteren naar haar gebrekkig Nederlands waarmee ze tegen haar kindjes praatte...
Het schandaal in een Lommelse school.
Op vraag van de Turkse gemeenschap in Lommel heeft een Lommelse school een Turkse juf in dienst genomen die geen woord Nederlands spreekt. Zij moet de Turkse kleuters in het Turks begeleiden. Minister Pascal Smet juichte deze verkrachting van ons Vlaams onderwijs toe. En directeur Danny Huysmans was gezwicht voor de Turkse gemeenschap door een Turkse tuttebel aan werk te helpen. Waar zijn we naartoe aan het gaan? Ooit zullen Vlaamse juffen en meesters hun job moeten afstaan aan Turkse leerkrachten!
Naam van de Nederlandsonkundige juf: Asli. En de Lommelse school heet: basisschool Sint-Jan. Commentaar van Pascal Smet : "Het kleuteronderwijs moet veel meer inzetten op een rijke taalomgeving. (Jaja, en juf Asli heeft ook al een rijk taalbezit). We hopen dat de Nederlandstalige kinderen ook hier iets van opsteken. Een paar woordjes Turks zijn voor hen een meerwaarde"...Turkse woordjes een meerwaarde?! Bijlange niet, onze kinderen zullen uiteindelijk met een Turks accent gaan spreken. Zij verliezen de essentie van de lessen omdat ze bezig zijn met zich aan te passen aan hun Turkse klasgenootjes. Zij zullen hun prestatieniveau zien zakken tot een alarmerend laag peil. Hetzelfde lage peil als dat van hun Turkse klasgenootjes.
Ik had alle Vlaamse en Nederlandse ouders willen aanraden om hun kinderen ogenblikkelijk naar een andere school te sturen, daar waar de Nederlandse taal gerespecteerd wordt en niet verloochend wordt. Daar waar Vlaamse kinderen authentiek onderwijs krijgen en degelijk voorbereid worden op lager, middelbaar en hoger onderwijs. 'Meerwaarde van Turkse woordjes'? Nonsens. Turkse woorden missen alle meerwaarde voor onze leerlingen. Ze helpen niét bij succes in de middelbare school. Ze helpen niét bij succes in het hoger onderwijs. Die 'meerwaarde' beoogt enkel en alleen het welzijn van de allochtoon!
Deze woorden troffen me toen ik las over de dood van Robin Williams, die "eenzaam en berooid" stierf. De man heeft tijdens zijn leven een fortuin vergaard, en toch hield hij haast niets over. Je zou voor minder aan de drugs geraken als 2 ex'en het onderste uit je kan willen. Robin Williams kampte met geldproblemen. Een groot deel van zijn vermogen ging naar alimentatie voor twee vrouwen van wie hij scheidde. "Scheiden kost geld, ik maakte er vroeger grapjes over (alimentatie = all the money)", zei hij, "Ze sleuren je hart uit je lijf via de portefeuille."...
En dan dwalen mijn gedachten af naar vroeger, naar de vele echtparen met scheidingsperikelen, die ik gekend heb en naar geluisterd heb. "Vrouwen halen het beste in de man naar boven, vooral na de scheiding"... dat was mijn conclusie...
Echtelijke Miserie en Scheidingsperikelen.
Mannen zijn veel te braaf, veel te slaafs, en vóóral: zij zwijgen over de interne keuken van hun huishouden! In stilte lijden ze, in de trieste overtuiging dat ze voor hun vrouw moéten zorgen en haar liefdevol moéten bejegenen... Zo zijn ze opgevoed, de oudere generatie.
Vrouwen zijn brutaler, zij hangen graag de vuile was buiten en houden ervan om hun man te bekladden, hem door het slijk te sleuren, en de echtelijke problemen in geuren en kleuren uit te smeren, in een verhaal waarin zij het slachtoffer zijn... In hun slachtofferrol voelen die vrouwen zich het beste.
In het verleden leerde ik probleemgezinnen kennen. Vaders, moeders, die elk op hun eigen manier omgingen met conflicten en spanningen binnen hun gezin. Bij het beluisteren van de klaagzangen van gescheiden ouders zag ik van dichtbij de vuile was in de gore wasmand liggen, inclusief alle pikante details. Ik zat op de eerste rij, waar ik mocht luisteren naar alle nare ervaringen en intense ontgoochelingen van beide partners. O, ellende!
Na de scheiding raken mannen op de sukkeltoer, zij worden sloefen, drifters, die de hoge alimentatie- en onderhoudsgelden nauwelijks kunnen ophoesten. Op de koop toe worden ze nog eens geplaagd door het bezoekrecht als ze hun kinderen willen zien. Rechters kiezen de kant van de mama's, zij zorgen er wel voor dat de man in de val loopt, en dat de vrouw berekenend haar slag thuishaalt.
Het was te verwachten, het was te vrezen, maar niemand wilde het geloven. Niemand durfde geloven dat er ooit zoveel systeem en structuur zou zitten in de aanwezigheid van moslims om ons heen. De macht van de moslims in onze samenleving, we dachten dat het iets was voor de verre toekomst, een toekomst die nu angstvallig dichtbij komt. Onverwacht, niet voorzien, en ongewapend staan we nu naar ons noodlot te kijken.
Regelrecht stevenen we af op een onafwendbare ramp, onze onderwerping aan een vreemde godsdienst, aan vreemde levensgewoonten, aan vreemde denkwijzen. Het is langzaam maar zeker gebeurd, zoals bij kleine sneeuwballetjes die nu een lawinegevaar betekenen, of zoals bij schuifelende sluiergedaantes die overal komen waar ze willen zijn, het kost alleen maar een beetje tijd.
Wanneer we vroeger van dichtbij nare ervaringen hadden met moslims, dachten we steevast: "Dit is incidenteel, van voorbijgaande aard, en het komt allemaal wel weer goed"...Deze naïeve gedachtengang werd gevoed door de indoctrinerende werking van de overheid die ons toen in slaap suste met beweringen als: "De islam is een verdraagzame godsdienst, is vredelievend en verzoenend, en streeft niét naar machtsuitbreiding, het islamitisch geloof en de moslimcultuur zijn verenigbaar met onze cultuur...". Met deze nonsens werden we vroeger om de oren geslagen. Om ons inschikkelijk en tam te maken jegens de islam...
... Op een sombere ochtend, ergens in de helft van de jaren 70, wilde ik mijn kantoor in het atheneum binnengaan, maar was erg verrast door een islamleraar die daar parmantig zat 'les te geven' aan enkele moslimpjes, aan MIJN bureau, in MIJN kantoor. Ik vroeg hem vriendelijk om onmiddellijk te vertrekken en in een ander leslokaal onderdak te zoeken. Toen volgde er een hele onsamenhangende uitleg, met zelfuitgevonden zinsconstructies die nergens op sloegen, en hakkelen en stamelen kwamen er ook nog bij. Kortom onverstaanbaar en onbeschaafd. En toen begon die man térgend langzaam zijn spullen bijeen te pakken en nog wat Turkse onzin uit te kramen tegen zijn leerlingen die mij dan denigrerend aankeken... Dat was mijn eerste kennismaking met het moslimwereldje!!!
Het was de tijd dat moslimleerlingen nog in de minderheid waren, en dat de godsdienstleraar nog veel meer lesuren had dan de islamleraar... Eén miertje en twee horzeltjes zijn makkelijk tot moes te kloppen met een vliegenmepper van de Gamma. Maar als die miertjes zichzelf vermenigvuldigen tot grote verwende nesten, en die horzeltjes reusachtige zwermen worden met uitzinnige steekbeesten, dan helpt er geen enkele ongediertebestrijding meer!!!
Terwijl asielzoekers en illegalen uit de hemel blijven vallen, vieren we morgen het feest van de Tenhemelopneming van Maria. Dat is dus in de andere richting. Naar de hemel toe. Laat ons morgen bidden tot Maria en haar smeken om alles wat ze onderweg tegenkomt te verdoemen en te vervloeken, te verjagen en te vernietigen. Dat moet mogelijk zijn. Als we er maar in geloven.
In een tijd dat kerkleiders en geestelijken een lachertje maken van kerk en geloof, en de moslims in hun vuistje lachen, is er morgen de wettelijke feestdag van OLV Hemelvaart. Ik hoor liever 'Tenhemelopneming', omdat 'HemelVAART' doet denken aan een race, een dolle rit, een onstuitbare vaart naar de hemel. Beter nog zou ik het vinden dat morgen het naamfeest van alle Maria's gevierd wordt, of nóg beter: van alle moeders. Moederdag!
Het schijnt dat Lieve een verstokte racist is, zo eentje waartegen geen enkele therapie bestand is. Dat hebben ze me vroeger toch wijsgemaakt. Racisme is geen besmettelijke afwijking, je moet er ook geen cursus voor gevolgd hebben, het is alleen maar een kwestie van de juiste ingesteldheid tegenover je eigen volk. 'Racisme' bestaat niet, lieve lezers, laat je niet belazeren. Dat idiote begrip is uitgevonden door verraders die op hun verschrompelde borst een stomme tekst getatoeëerd hebben: "Leve de infiltrant, weg met ons"...
In het atheneum van de jaren tachtig werden de leraren Brants en Vanham aangesteld om het pilootproject 'Moedertaalonderwijs' te leiden. De aanstelling gebeurde in een opwelling, als een paniekerige noodgreep toen plotseling een horde Turken en Marokkanen het atheneum kwam binnenstormen. Het pilootproject was een speelse voorloper, zeg maar een kladversie, van een hele reeks uitzichtloze projecten zonder eindmeet, zinloze kostbare parelsnoeren voor de hele zwijnenstal. Het onderwijs had toen nog de pijnlijke illusie dat migranten bereid waren om Nederlands te leren. De projecten losten op, verdampten en vervlogen... omdat de allochtoon koppig zichzelf bleef en niets aannam van de autochtoon. En ook omdat de leerbaarheid van de allochtoon niets voorstelde!
Wie nu nog gelooft in multiculturele harmonie, gelooft ook nog in roodkapje en de boze wolf, of in sneeuwwitje en de 7 dwergen... of in Sinterklaas... of in de paasklokken...
Den Haag, vorige zondag. Moslimextremisten en relschoppers verstoorden een anti-ISIS-demonstratie, met een blokkade en geweld tegen agenten en journalisten.
Daarom roept PVV-leider Geert Wilders iedereen op om deel te nemen aan de tweede Mars van de Vrijheid op 20 september. Met deze demonstratie daagt Wilders moslimextremisten uit. In antwoord op dit protest rekruteren allochtone jongeren 'troepen' om de buurt met grof geweld te verdedigen. Er dreigt een veldslag in de Haagse Schilderswijk!
De politie gaf vorige zondag de anti-ISIS-mars een omleiding in plaats van de moslimextremisten uit elkaar te slaan. Wilders: "We moeten laten zien dat we dit niet pikken. We moeten er met tienduizenden heen. Desnoods loop ik er in m'n eentje met de Nederlandse vlag..."
Burgemeester Van Aartsen moet morgen bij de gemeenteraad op het matje verschijnen om tekst en uitleg te geven over de onrust in zijn stad.
Chokri Mahassine gezien op het tv-nieuws, nav een 'valwind' die op de pukkelpopweide een tent omver blies. Toen ik Chokri zag, dacht ik meteen aan een anekdote van vroeger in de school waar hij lesgaf. Ik weet het, ik heb het al verteld, maar in herhaling vallen is een ongeneeslijke ziekte van mij, 1 van mijn vele onhebbelijkheden, maar het stoort mij niet, dat kleven en blijven plakken aan alles wat allang geleden gebeurd is, het stoort me echt niet.
Nog even meegeven dat het totáál onverantwoord is om 70.000 mensen samen te laten komen op een beperkte ruimte!
Chokri Mahasinne, organisator van pruttelpot, heeft vroeger een poos lesgegeven aan de middenschool in Zonhoven. Hij gaf er aardrijkskunde aan de jongste middelbare scholiertjes. Ik kende hem als een enthousiaste leraar en een toffe collega voor zijn medeleraars. In de leraarskamer stelde hij zich bescheiden op en wist over alles mee te praten. Maar Chokri koesterde politieke ambities want daarmee viel meer te bereiken en te verdienen dan met een job in het onderwijs.
Nu genoeg tromgeroffel en trompetgeschal.
Op zekere dag hing er in de leraarskamer een lovend krantenartikel op het mededelingenbord. Over Chokri Mahassine. Een flatterende foto stond centraal met daarrond allemaal lovende woorden. De man werd tot in alle uithoeken van de hemel geprezen.
Het krantenknipseltje in de leraarskamer stoorde me enorm. Ik vroeg me af: "En de leraren Peeters en Janssens?"... Die hebben nooit eens aan de muur mogen prijken met een mooie foto en prijzende commentaren! Hun hele carrière hebben Peeters en Janssens zich tenvolle ingezet voor de school, voor de leerlingen, voor alle collega's. Maar géén foto, géén lofgezwaai, niéts hing er ooit tegen de muur over Peeters en Janssens!
Hier moet iets gaan gebeuren, bedacht Lieve. Toen de kust en het strand veilig waren, en de leraarskamer leeg was, sloop Lieve met opstaande kraag, schichtig om zich heen kijkend, zoals in een detectivefilm, naar de leraarskamer. En met één stevige ruk was het krantenknipseltje verdwenen. Weg!... Ik geniet nu nog altijd van de genoegdoening van dat moment, geslaagde wraakacties blijven een leven lang bij...
Er is een documentaire verschenen met de titel 'De Islamitische Staat'. Daarbij komt een Belgische (?) kleuter in beeld en aan het woord. Zijn naam is Abdullah. Een gebruikelijke anti-Vlaamsgezinde naam voor migrantenjongetjes.
De documentaire laat zien hoe jihadisten kinderen inlijven bij de IS-troepen in Irak. 'Inlijven' noemen ze dat. Ik noem het 'indoctrineren', als een ernstige vorm van kindermishandeling.
Abdullah vertelt dat hij niet meer naar België wil terugkeren, omdat er enkel ongelovigen wonen. Hij wil graag jihadist worden om te vechten tegen de ongelovigen in het Westen, tegen de ongelovigen uit Europa die moslims doden.
Abdullah spreekt zelfs dreigende taal tegen de ongelovigen: "We zullen jullie land binnenvallen zoals jullie hier gedaan hebben. We zullen jullie vrouwen doden en van jullie kinderen wezen maken. Allah is de grootste.
De lichaamstaal en de spraak van het jongetje verraden een aanpak waarbij door suggestie bepaalde overtuigingen opgedrongen werden. Alsof hem alles is voorgezegd en voorgekauwd, ingehamerd en ingeprent, zoals hij verlegen en beduusd, aarzelend en onzeker zijn uitspraken doet.
“Ze zijn nooit gekomen om met ons samen te leven. Ze kwamen om te veroveren en te domineren. Stop de islamisering van onze landen. Zeg nee tegen de islam!”
Ik heb ooit eens beweerd dat PMS-directeur Horbert een psychopaat was, waarmee ik er zeker niet naast zat. Een artikel over psychisch gestoorde bazen trok mijn aandacht en staafde mijn mening over Horbert. Dr. Robert Hare schreef een boek met als klinkende titel: 'Snakes in Suits, when Psychopaths Go To Work'. Zijn conclusie: "De kans dat een psychopaat in de directiekamer zit is vier keer groter dan dat hij in de gevangenis zit." Er komt ook steeds meer wetenschappelijk bewijs dat er in directiekringen meer psychopaten verkeren dan we vermoeden. Ze vallen niet op, omdat ze sociale kameleons zijn. Zij zijn meesters in het veranderen van hun gedrag naargelang de situatie of persoon waarvan ze kunnen profiteren. Zij zijn vlotte praters, gewetenloze narcisten zonder empathisch vermogen, machtswellustig, en houden van domineren, heersen en manipuleren.
Kevin Dutton, professor psychologie en schrijver van 'The Wisdom of Psychopaths', heeft een overzichtelijke opsomming gemaakt van 11 persoonlijkheidseigenschappen die kenmerkend zijn voor psychopathie. Hier volgt nu een samenvatting van de kenmerken van een psychopathische baas. Geïllustreerd door enkele persoonlijke ervaringen met baas Horbert.
1. Charmant Psychopaten kunnen iedereen bespelen met hun charme. *Horbert sprak met een omfloerste, zwoele stem, die hij gebruikte om zijn luisteraars te imponeren en voor zich te winnen.
2. Parasitair Psychopaten stelen waardevolle ideeën van anderen, zij profiteren van het werk van anderen. *Horbert neusde in de bureaus van zijn personeel op zoek naar creaties om die dan publiek te maken, alsof hij de uitvinder was.
3. Misleidend Psychopaten ervaren geen schuldgevoelens als ze liegen, leugens waarbij zij zichzelf in een gunstig daglicht stellen, ten koste van anderen. *Horbert was een vlotte babbelaar, in zijn verhalen schitterde hij als de beste.
4. Narcistisch Psychopaten handelen uit eigenbelang. Zij kunnen warm, attent, bezorgd en behulpzaam overkomen, maar dat is geveinsd. Het dient enkel om er zelf beter van te worden. *Horbert stond graag in de schijnwerpers, hij hield van zichzelf, en van zichzelf alleen.
5. Schuld afschuiven Psychopaten opereren gewetenloos. Als er iets misloopt, zijn ze uiterst bedreven in het afschuiven van verantwoordelijkheid, de schuld schuiven ze in de schoenen van anderen. *Horbert was een kei in het aansmeren van schuldgevoelens bij zijn personeel en leerkrachten. Er was geen speld tussen te krijgen in zijn betoog om zijn status te redden.
6. Acteertalent Psychopaten ervaren weinig normale gevoelens zoals angst, spijt en afschuw. Toch kunnen ze doen alsóf, psychopaten zijn experts in het opvoeren van shows. *Horbert was een koele kikker die soms onverwacht boos kon worden, onverwacht verheugd was, onverwacht humeurig werd...
7. Geen schrik om risico's te nemen Psychopaten bezitten een benijdenswaardige koelbloedigheid. In moeilijke situaties gedragen ze zich kalm en zelfzeker. *Horbert waagde zich soms aan risicovolle activiteiten, aan eigenaardige meningen. Wanneer hij dreigde de controle te verliezen, kon hij het crashen nét op tijd vermijden door anderen mede verantwoordelijk te stellen.
8. Machtswellust Psychopaten zijn gek op machtsposities waarin ze anderen kunnen manipuleren. *Horbert profiteerde vanuit zijn machtspositie van een zekere onschendbaarheid en straffeloosheid. Hij genoot van zijn macht over zijn omgeving. Typisch was dat hij zijn ondergeschikten slecht behandelde, en zijn meerderen wilde imponeren.
9. X-factor Psychopaten hebben een zeker aura rond zich hangen. In hun buurt kunnen mensen zenuwslopende ervaringen opdoen. *Horberts nabijheid werkte irriterend, je voelde je ongemakkelijk en oncomfortabel in zijn nabijheid.
10. Controlefreak Psychopaten zien anderen als schaakstukken op een onzichtbaar psychologisch schaakbord. Ze verplaatsen de stukken en doen ermee wat ze willen. *Horbert gaf soms onlogische opdrachten, opperde soms onlogische ideeën, die ik met alle moeite van de wereld niet kon begrijpen.
11. Emotioneel machtsspel Psychopaten zijn meesters in het manipuleren van mensen en hebben er geen moeite mee om op hun gevoelens in te spelen. Alleen als dat in hun voordeel kan uitdraaien. *Horbert was bedreven in het opwekken van medelijden en mededogen. Hij kon bijzonder goed inspelen op iemands gevoelens.
De reactie van Walter op "Kleiner Wonen" deed me grabbelen in mijn oude blogdoos, op zoek naar een artikeltje uit de tijd dat geen kat naar mijn blog kwam kijken.
Mijn Zolderkamertje
Ooit zullen we met z'n allen moeten opdraaien voor het onderhoud van asielzoekers. Elk gezin zal verplicht worden om een asielzoeker in huis te nemen. Er zal beroep gedaan worden op ieders burgerzin en gevoelens van naastenliefde zullen aangewakkerd worden.
Daarom richtte Lieve een zolderkamertje in om een arme sloeber in te herbergen. Eentje die niet in zijn eigen land kon blijven. Een verloren gelopen asielhunkeraar. Die met hebbevingertjes en begerige graaioogjes naar hier komt om voor de rest van zijn leven door ons onderhouden te worden. Hij werd naar 't schijnt aangezogen door geheimzinnige krachten naar dit oliebollenland.
Als nederige slaven gaan wij ons uit de naad werken om het asielprobleem op te lossen, en liefderijk onze vreemde naasten opvangen, onszelf wegcijferend, op z'n altru-samaritaans.
Nu staat mijn zolderkamertje klaar in afwachting van de komst van mijn asielzoeker. Ondertussen staat het leeg. Waar blijft mijn asielzoeker toch? Er beginnen spinnetjes hun webjes te weven en overal ligt er al een stoflaagje. Straks kan ik opnieuw beginnen poetsen. Maar dat is dan een goede oefening om als slaafje mijn nieuwe wildvreemde medemens te dienen en te eren.
In de toekomst gaan er massa's banen gecreëerd worden. De eigen bevolking wordt aan het werk gezet om asielzoekers te voorzien van luxueus onderdak. Openbare gebouwen, stations, kerken, scholen, rusthuizen, kazernes, hotels, postkantoren, banken, winkels, universiteiten... álles moet verbouwd worden. Overal moeten er kamertjes en flatjes komen om de sukkelaars op te vangen. Zal het dan tóch nog allemaal goedkomen?...
Stel je nu eens voor dat mijn gast-asielzoeker na een tijdje zijn familie en hele vriendenkring mag laten overkomen, dan wordt mijn zolderkamertje te klein. Dan moet IK ophoepelen, en heeft de asielzoeker mijn huisje voor zich alleen en voor zijn kompanen die zich vanzelf vermenigvuldigen. Als je even niet kijkt staan er 17 nieuwe asielzoekers in plaats van die ene. Geef er 1.000 een slaapplaats, dan staan er 's anderendaags 2.000 andere die opvang eisen... Er komt misschien wel een tijd dat wij uit onze huizen gejaagd worden?...
...En dan is het nu tijd om me op te knappen. Ik wil er op mijn best uitzien voor Richard Gere in de film 'Mr. Jones' (vijf tv). Richard Gere met wie ik op de laatste dag van mijn leven... Maar dat is een ander verhaal.
Atheneum Heusden-Zolder, schooljaar 1989-1990. Voor me liggen oude doktersattesten die vroeger ooit in mijn handen gestopt werden door een wanhopige turnlerares. Zij gaf les aan moslimmeisjes die de turnlessen te westers vonden en in strijd met hun geloof, of wat dat toen ook mocht wezen. Hun huisdokters schreven daarom gul en onbezonnen krabbelbriefjes waarmee de meisjes vrijgesteld werden van deelname aan turn- en zwemlessen. Meestal voor een half schooljaar, maar vaak ook voor een héél schooljaar! Ze haalden drogredenen aan, zoals: slechte gezondheid, misgroeide tenen, inspanningsastma, zwakke algemene toestand, tandpijn, hoofdpijn, psycho-sociale redenen... en nog meer van die gekke verzinsels. Op de belachelijke kladjes had de dokter zijn stempel en zijn kribbelhandtekening gezet. Dat waren de enige twee dingen die ernstig genomen konden worden.
De dokters namen een loopje met hun verantwoordelijkheid en met het welzijn van de meisjes. Zij verhinderden de moslimmeisjes om op een speelse manier deel te nemen aan klassikale activiteiten, waardoor de meisjes de kans zouden krijgen om zich lichamelijk te ontplooiien, sámen met hun 'witte' klasgenootjes. De dokters werkten op een onverantwoorde manier de integratie van de meisjes tegen!
Schooldirecteur R.V. nam contact op met de orde der geneesheren, maar hij stond machteloos en moest ervaren dat dokters onschendbaar waren en ziekteperiodes met redenen zomaar uit hun duim mochten zuigen. De dokters láchten met de inspanningen van de leerkrachten lichamelijke opvoeding, en spotten met de gymlessen op school! Zij lieten de moslimmeisjes cocoonen in hoofddoeken, lakens en gewaden...
Dokter Robert Jansen, dokter Valère Claes, dokter Rik Kelchtermans, dokter Carlo Demeer, dokter M. Frederix, dokter L. Louette... Het is een greep uit uit het corrupte hoopje attesten die trachtten moslimmeisjes te 'beschermen' tegen verwestersing... Doktoren, zijn jullie nu nog bezig met die dubieuze praktijken?! Of is er een nieuwe generatie dokters die alles subtieler aanpakt?! Hebben jullie het avontuur overleefd? Corruptelingen!...
Dat stond er vandaag te lezen in Het Belang van Limburg: "We wonen steeds kleiner".
In 't café ligt er elke dag een krant op den toog waarin ik alleréérst naar de overlijdensberichten ga kijken, om te zien of er niemand het hoekje om gegaan is die mij vroeger iets in de weg gelegd heeft. Ja, dat interesseert mij echt. En als ik dan zo'n kwibus met foto en uitleg en al zo zie doodgaan in de krant, bestel ik een extra biertje. Zo werkt dat bij mij.
Dus: "We wonen steeds kleiner". Is het de lezer al opgevallen dat de media ons willen indoctrineren, ons willen wijsmaken dat kleiner wonen gelukkiger maakt?
Het is al bijna 2 jaar aan de gang, die tendentieuze berichtgeving. Het begon, als ik me niet vergis, met Freya Van den Bossche met haar 'Move-in-Time'-campagne, bedoeld om oudjes op tijd te laten vertrekken naar rusthuizen, serviceflats of andere uitwijkmogelijkheden, als het maar ver weg was van hun geboortehuis of van hun huis waarin ze samen oud geworden zijn. De opdracht van Freya vd Bossche was een onderkomen zoeken voor de steeds groeiende massa asielzoekers en allochtonen die zich in een onnavolgbaar tempo vermenigvuldigen... Sindsdien heb ik niets meer vernomen over de initiële bedoeling van onze kleinere woonsten. Géén verwijzingen meer naar nieuwe Belgen die een huis zoeken. Alleen maar dat we kleiner moeten gaan wonen... Zaag, zaag, zaag...
Als je onzin eindeloos herhaalt, zijn er altijd blinde sukkels zijn die erin geloven, in die onzin. De voorbije maanden vielen mij berichtjes op die allen hetzelfde wilden vertellen, maar vermomd onder een andere titel. Ze bedoelden allen hetzelfde: Klein wonen is cool! Klein wonen is de hype! Hier volgt een greep uit de berichtjes die 'kleiner wonen' willen aanprijzen.
We moeten kleiner wonen - Kleiner wonen: een opmerkelijke Belgische trend - We moeten kleiner en anders gaan wonen - Klein wonen schept groter kansen - We wonen in steeds kleinere huisjes - De Belg moet kleiner gaan wonen - Kleiner wonen is de toekomst - Tips om gezellig en klein te wonen - Waarom we steeds kleiner bouwen in Vlaanderen - Hoe kunnen we kleiner gaan wonen? - Woningen en bouwgronden worden steeds kleiner - enz...
Woorden die meedeinen op de golven van de tijd, volgen soms een verrassende koers. Ze verliezen hun charme, ofwel klinken ze aantrekkelijker. Ze worden vulgair, ofwel klinken ze verfijnder...
Neem nu het woord 'straathoek'... Vroeger kwamen er nostalgische beelden in je op over een rustige straat in een dorpje op het platteland, zonder verkeersdrempels, zonder verkeerslichten, met even verderop de kerktoren en daaronder het bruine dorpscafé met zwart-wit-tegels, waar tooghangers de wereldproblemen in één handomdraai oplosten. De cafébaas tapte pintjes en gaf iedereen gelijk. En dan was er de 'straathoek' waar vrouwtjes wat keuvelden na hun boodschappen in het dorpswinkeltje... Zoals in Het Dorp van Wim Sonneveld.
Het woord 'straathoek' heeft nu helaas álles moeten inleveren, het heeft zijn luister en zijn charme verloren, zijn nostalgische beladenheid is het kwijt, sinds 'straathoekwerkers' rondslenteren in de buurt, op zoek naar lotgenoten die in verval dreigen te geraken, op zoek naar gespuis en nietsnutten die hun tijd op straat verspillen.
Straathoekslenteraars gaan dan samen met hun bekeerlingen naar het plaatselijke café om over problemen te zeuren, om problemen van ontspoorde jongeren te ontrafelen. Eindeloos ploeteren en wroeten in de problematiek van spijbelende en rondhangende jongeren. De potentiële criminelen en andere schoffies die bezig zijn met in de goot en op de richel te belanden, krijgen dan te maken met zweverige theorieën door de truttekes en slapjanussen van het straathoekwerk ineengeflanst.
Straathoekdrentelaars dwingen geen gezag af, ze verlagen zichzelf tot het bedenkelijke niveau van de straatjongere. 'Inleven' noemen ze dat. 'Inleven' en 'meevoelen' en nog zo van die barmhartige activiteiten, dat is straathoekjargon. Als missionarissen bewegen ze zich sleepvoetend voort op straat, op zoek naar slachtoffers om die nog wat dieper in de marginaliteit te duwen...
Het is héél lang geleden dat Lieve nog iets schreef over vreemdelingen. Vier dagen geleden of zo?
Wel, vandaag gaat het over Peer en zijn bevolking. Peer is een rustig dorpje met de sterallures van een wereldstad. Bij het geringste evenementje of onbeduidend braderietje, worden meteen alle invalswegen naar Peer afgesloten, alsof de koning op bezoek komt, of een andere bekende Vlaming.
Lezer, wandel eens door Peer-centrum. Dan ben je vlug klaar, een paar straten en je hebt het gehad. Luister vooral niet naar de jengelende 'muziek' die door de straten buldert. En let vooral niet op de boze parkeerwachter die met een duivelse blik een automobilist beboet, de énige auto in de hele straat... Maar bewonder wél de kerktoren en geniet van de hemelse klanken die uit de klokkentoren weergalmen. Alléén de kerk en de klokkengeluiden zijn een bezoekje aan Peer waard.
Het straatbeeld geeft een vredige aanblik, alsof alleen maar Jef, Pol en Pier in Peer wonen, of Mariette en Melanie... Geen bruine uitheemse verstoringen, geen gezwaai met lakens, sluiers of ander textiel, geen allochtoons geweld, niéts van die exotische rariteiten...
Maar! Dat is gezichtsbedrog!... Wandel eens even binnen bij 'De Voorzorg' op de Peerse markt. Dáár zitten ze! De gesluierde madammen met dure kinderwagens, met bolle buikjes waarin toekomstige Perenaartjes zitten. En als ze dan aan het loket uitgetetterd zijn, stappen ze in hun kansarmoede-BMW die dan ook nog eens fout geparkeerd staat, vlak voor de deur van De Voorzorg! Een bekeuring vrezen ze niet, omdat ze weten dat de politie niet racistisch mag zijn. Peerse agenten viseren alleen maar originele inwoners.
Het groeiend aantal vreemdelingen in Peer maakt me bezorgd. Het dorpse karakter is aan het verdwijnen. Niemand stelt zich vragen, niemand trekt aan de alarmbel... Dat deden ze vroeger in Antwerpen ook niet, er was geen paniek, geen jobstijding, de bevolking bleef rustig afwachten... tot in eigen straat geen eigen volk meer te zien was! Het gebeurt razendsnel, en de bolle buikjes van de bruin madammen beloven veel voor de toekomst!...
Vorige week schreef ik over "De Vrouw die Allah wil". In een reactie gebruikte lucky9 het woord 'Misogynie'. Dat inspireerde me om te schrijven over vrouwelijke onhebbelijkheden...
...Vrouwelijke lezers en andere lezeressen zoeken best een andere blog op, want nu gaat Lieve haar seksegenoten plagen, belachelijk maken, hen bespotten en door het slijk halen.
Vrouwen herinner ik me als sluwe doortrapte wezens die na een pijnlijke vechtscheiding ook nog eens hun arme man kaalplukken. Zijn laatste cent willen ze hebben. Zijn kostbare bezittingen ook. Alles moet het kreng hebben. En hij moet gaan bijverdienen om haar gekke alimentatie- en andere grillige eisen in te willigen, hij moet zich in de schulden steken, overleven in een vunzig tentje op de wei, en als hij zijn kinderen een paar uur wilt zien, moet hij er om bedelen en smeken. Het bezoekrecht, daarvan maakt zij een pestrecht. Vrouwen halen het beste uit een man naar boven, vooral na een scheiding... Mijn pessimisme is gebaseerd op waargebeurde verhalen van kaalgeplukte mannen. Niet gebaseerd op losse feiten, zoals in de film, maar op droeve belevenissen van mannen die hun vergissing van vroeger berouwen, die terug in de tijd willen gaan, naar het altaar, om andere woorden uit te spreken dan dat ene fatale ja-woord...
Als mislukte dolle mina's en geperverteerde feministen begeven vrouwen zich 's ochtends op weg naar hun kleurloze carrière, maar eerst nog even de kleine gaan dumpen in een of andere duistere crèche of bij een louche onthaalmoeder. Waar ze eerst zo intens naar verlangden, willen ze nu zo vlug mogelijk kwijt, een klein hulpeloos wezentje zomaar uit handen geven. Misdadig.
Het begon al bij Eva in het aards paradijs. Dat uitgekookte oermens vond het nodig om de willoze Adam te verleiden, en daarmee was 'de zonde' geboren. Adam werd het paradijs uitgebonjourd, en op de koop toe kreeg ie ook nog eens een preek mee van zijn Schepper. Hij moest een broekje aantrekken, of liever: een vijgenblad. De schaamte werd toen uitgevonden. Dus dat scheppingsverhaal uit onze 'Gewijde Geschiedenis' van vroeger, begon al met kinderen op school een niet zo fraaie voorstelling te geven van 'de vrouw'...
Dan hebben we ook nog onze woordenschat die getuigt van het slechte karakter van de vrouw. Het woord 'zon'! 'Zon' is vrouwelijk, de zon is een 'zij'. Alleen een vrouw krijgt het klaar om verzengend heet iets te verschroeien, en allesverschroeiend te vernietigen en te vernielen... De woorden 'pantoffel' en 'sloef', die zijn mannelijk... En ooit gehoord van 'homme fatal'? Nee, wél van 'femme fatale'...
Aanvankelijk lijken vrouwen op feeën en bosnimfen die op zoek zijn naar de prins van hun dromen. Een oogverblindende prins op een wit paard. Tijdens hun zoektocht doen ze niets liever dan kroelend en rollebollend de mannelijke lusten bewerken. Bedwelmd en beneveld lopen die mannen dan in de val en voor ze het beseffen zit er een kanjer van een trouwring rond hun vinger...
In 1991 startte een project in een aantal Limburgse 'risicogemeenten' om sociaal achtergestelde gezinnen op te vangen en te begeleiden. Bedoeling was om leerachterstand bij kinderen tegen te gaan en de gezinnen volwaardig te laten participeren aan de maatschappij. De gemeenten wierven personeel aan om het project een concrete vorm te geven. Algauw baanden die ambtenaartjes zich een weg naar de PMS-centra waar ze binnendrongen en voor de voeten liepen van het personeel aldaar.
Martine M. werd aangesteld als coördinator en kreeg de leiding over het project dat in de scholen van een migrantenwijk liep. Haar opdracht was: bouwen aan een sterke ouderbetrokkenheid, aan een nauwe band tussen kansarme ouders en de school van hun kinderen. Maar Martine raakte verstrikt in haar opdracht, zij vulde haar opdracht in met activiteiten die niets meer te maken hadden met integratiebevordering. Het project ontaardde in een regelrecht migrantenproject dat allochtone eigenheden ondersteunde, een project dat eigen taal en cultuur aanmoedigde. Van integratiebevordering was er geen sprake meer.
Martientje was een geitenwollensokkenmadam, jong, blond, naïef en euforisch. Zij geloofde in het verhaaltje van de olifant en het muizenholletje, in de perfecte integratie van migranten in onze samenleving, een integratie die spontaan en vanzelfsprekend op gang zou komen, mits een nederige en liefdevolle bejeging van De Allochtoon.
Omdat Martientje niet stevig in haar schoenen stond, begon ze te zweven. Haar affiniteit met de Turkse bevolking groeide, ze was goed op weg om zélf te integreren in het vreemde allochtone wereldje, ze vergat haar eigen aard en oorsprong. Zo was er haar adoratie voor de Turkse taal en cultuur, voor moskeeën, islam en koran, voor het CGKR, en haar vriendschappelijke omgang met de bolvette Turkse mama's die ze regelmatig aan huis bezocht in het gezelschap van de Turkse tolk (een overtreding van de werkovereenkomsten! Hierover later meer)... De Turkse mama's wijdden Martine in in hún wereld van gebed, godsdienst en gebruiken. Martine besefte niet dat ze afweek van haar eigenlijke opdracht en zich liet hersenspoelen in de migrantenwijken rondom de concentratiescholen.
Ouderavond lyceum, oktober 1996. Bijna herfstvakantie. De eerste toetsen en beoordelingen zitten erop, en nu nog even spartelen met lastige ouders.
Het was een donkere herfstige avond, er hing onheil in de lucht, ik voélde het. Boze moeders kan ik nog wel aan, maar onmensen als Suzanne B. zijn een nachtmerrie die aan mijn controle ontsnappen.
Suzanne B. was de naam van het kreng (zie foto). Zij leek op een voorhistorische tante, zo eentje dat tourtel drinkt en dan zat wordt. De duivel stuurde haar naar de ouderavond, ofwel was ze op eigen houtje ontsnapt uit de hel?... In ieder geval zat ze daar te wachten. In de donkere gang, als een logge zware gestalte, zat ze geduldig haar beurt af te wachten. De aanblik was dreigend en imponerend. Zelfbewust keek ze star voor zich uit. Eigenlijk had het mens hier totaal niets te zoeken, want ze was géén ouder, van geen enkele leerling... Haar rotverwende kleinzoon zat in het laatste middelbaar. En die vrijde zo'n beetje met een meisje uit zijn klas. Dat meisje was de oogappel van Suzanne B., hoewel beiden nog lang geen familie van elkaar waren.
Toen 'het gevaarte' eindelijk aan de beurt kwam, leek het alsof ze in de gang haar tirade al voorbereid had. Ze was agressief, verbaal agressief. Met priemende ogen protesteerde ze hevig tegen de lage screeningscijfers van haar toekomstige kleinkind, ze was het er niet mee eens en eiste een herziening. Als mensen een 'herziening' eisen, wil dat zeggen dat ze een vervalsing willen, corruptie dus! Suzanne B. wou me het liefst te lijf gaan, maar haar schijnheilige burgerfatsoen belette haar dat.
Aanvankelijk luisterde ik naar de ergernissen van de boze vrouw. Maar het kwaad was geschied. De wortels van vijandigheid zaten al vast. Het mens zat zowat zinloos en doelloos te kibbelen en te krijsen, niet voor rede vatbaar... Een uitzichtloze situatie!... De nachtmerrie eindigde toen ik haar hardhandig buitenzwierde. Er zat niets anders op.
Op school hebben ze me nog nooit een lijfwacht aangeboden!!! Een aantrekkelijke bodyguard kon ik soms wel gebruiken, toen ik zo overgeleverd zat te wachten op agressievelingen die hun boosheid en frustraties op mij wilden afreageren...
Rik Ringers, detective en journalist in het gelijknamige stripverhaal, is de schuilnaam van een warhoofd die me ooit eens een mail stuurde waarmee ik aanvankelijk geen raad wist. Maar algauw besloot ik het mailincident gewoon te negeren. Te klasseren als waardeloze prul, als tijdverdrijf van een gefrustreerde lezer die een zwak moment beleefde.
Rik Ringers was van mening dat bloggers niets mogen verbergen, dat ze hun ziel en hun hele innerlijke wezen moeten blootgeven, dat ze geen geheimen mogen hebben, dat ze hun hele psyche moeten delen met alle lezers.
Hij vond ook iets niet kloppen aan mijn blog, maar vertelde niet wat hem dwarszat. Dat zou hij gaan onderzoeken. Oei! Moet ik nu schrik krijgen? Of al mijn zonden voortaan gaan opbiechten op mijn blog? Of meer over erotische avontuurtjes gaan vertellen? Of minder fantaseren en minder dromen?...
Het was niet duidelijk wat Rik Ringers van me verlangde. Hij zou het gaan onderzoeken, zei hij. Wat onderzoeken? Hoe onderzoeken? Waarmee onderzoeken? Met vergrootglas of kristallen bol? Met telescoop of verrekijker? Welke bronnen zou hij aanspreken?... De geheimen die een detective ontrafelt kunnen soms verrassend uit de bus komen. Wie weet wat hij allemaal over mij gaat ontdekken? Ben benieuwd. Ik wens hem veel succes...
Hallo Rik Ringers, onder welke schuilnamen heb je me nog belaagd? Ik heb ze allemaal verzameld, alle fictieve e-mailadressen. Vergeet niet dat ik ook Rik Ringers kan spelen! Ik ben er bijna!!!
Dat was de titel van een nieuwsberichtje vandaag. Het woord 'kwartet' intrigeert me. Is dat een nieuw woord in de journalistiek? In plaats van 'jongeren'?
In de Antwerpse wijk 2060 is zaterdagavond een 33-jarige man levensgevaarlijk gewond geraakt bij een vechtpartij op straat. Dat meldt de Antwerpse lokale politie. De man werd in elkaar geslagen door vier andere mannen. Intussen zijn al twee verdachten gevat, de twee anderen zijn geïdentificeerd en worden opgespoord. Een ooggetuige zag hoe het slachtoffer het op het Sint-Jansplein aan de stok kreeg met zijn belagers. De man werd op de grond geduwd en kreeg verschillende schoppen in het aangezicht voor de vier ervandoor gingen. De ooggetuige verwittigde de hulpdiensten. Die dienden het slachtoffer eerst ter plaatse de eerste zorgen toe en brachten hem dan in kritieke toestand naar het nabije Stuivenbergziekenhuis. Over de aanleiding tot de vechtpartij is nog niets bekend.
Om deze criminele streek uit te halen, is er een zeker samenhorigheidsgevoel verondersteld tussen vier personen. En bij welke bevolkingsgroep is het samenhorigheidsgevoel en de groepscultuur nergens zo sterk? Juist. Dan is het niet zo moeilijk om te raden naar het soort misdadigers. Hun identiteit zullen we wel nooit te weten komen: de politie als beschermers van het imago van allochtonen... alsof dat imago niet allang beschadigd is. Ik zal het de journalisten eens makkelijk maken, ze kunnen kiezen tussen de volgende woorden: criminelen, gespuis, ongure types, bandieten, boeven, schurken, gangsters, goot- en richeltuig, klaplopers, geweldenaars, crapuul, dieven, plunderaars, verkrachters, moordenaars...
Willy V., bijgenaamd 't Kabouterke wegens zijn nietige gestalte en onwaardige uitstraling, speelde directeur van een lagere school waar allochtoontjes de 'witte' leerlingen aan het wegjagen waren. Een droeve evolutie die in andere scholen ook al aan de gang was. 't Kabouterke bleek niet opgewassen tegen de diversiteit in zijn school. Hij accepteerde geen enkel niveauverschil tussen allochtoontjes en Vlaminkjes. 'Iedereen gelijk' en zo... Voor hem waren de zwakke testuitslagen van zijn allochtoontjes uitschuivers, toevallige vergissingen, tijdelijke blunders... Het zou allemaal wel goed komen. In zijn dromen, ja...
Geldverslindende projecten, met snobistisch materiaal en dure leerkrachten, hebben vergeefs gepoogd de kloof tussen migranten en eigen kinderen weg te werken. Dat was te voorspellen. Dat het vergeefs zou zijn...
Op zekere dag vertelde 't Kabouterke dat het CLB was komen testen en dat de uitslagen om te janken waren. Hij begreep niet waarom zijn allochtoontjes zoveel lager scoorden dan hun Vlaamse klasgenootjes. Hij was van mening dat allochtoontjes extra hulp moesten krijgen bij de testafname, dat de testinstructies vertaald moesten worden, dat fouten door de vingers gezien moesten worden, dat de geldende normen herzien moesten worden, en nog zo meer van die discrimerende onzin...
Over de hele lijn werd 't Kabouterke geconfronteerd met het lage peil van zijn allochtone leerlingen, hij wéigerde de lage scores te aanvaarden. Het zat hem zó dwars dat hij op een dag ontplofte. Dat gebeurde op 26 oktober 1992. Een onvergetelijke datum. Hij verloor zijn zelfbeheersing, liep rood aan, sloeg blauw-paars uit, zijn stem ging hoger, en toen moest het CLB het ontgelden, alles wat hem in de weg lag, flapte hij er uit, als gal die maandenlang vast in zijn keel gezeten had. Waar het maar kon, trok hij het CLB-werk in twijfel. Alléén zijn eigen leerkrachten deugden nog, dat waren nog de enige 'goei', want "die pasten hun lesniveau aan"... Wacht even, lesniveau "aanpassen"? Neen, lesniveau "verlágen"!...
Professor Nuttin gaf ongestoord en emotieloos een uiteenzetting over het G-plekje in de vagina. Het was toen een zwoele en broeierige dag. Een dag die nog lang bleef nazinderen bij zijn studenten. Het was de tijd dat we nog allemaal maagd waren, rein en fris als een onbezoedeld kinderzieltje. Met een halve seksuele voorlichting achter de rug luisterden we gespannen en gulzig naar de wijze woorden van de prof. En toen we buitenkwamen was het alsof de zon veel dichter bij de aarde gekomen was.
Professor Nuttin dweepte met Sigmund Freud en zijn psychanalyse. Maar hij was het niet eens met Freuds opvattingen over de psycho-seksuele ontwikkeling van de vrouw, omdat Freud het clitoraal orgasme veroordeelde als zijnde infantiel en onvolwassen. Wél erkende Freud twee soorten orgasmen, het kinderlijke clitoraal orgasme, en het rijpe volwassen vaginaal orgasme. Latere research naar de fysiologische reacties van de vrouwelijke geslachtsorganen tijdens het vrijen, vestigde de aandacht op een plekje in de vagina dat door prikkeling een orgasme veroorzaakt, gevolgd door een ejaculatie, waarbij een helder vocht geloosd wordt.
Het G-plekje heeft natuurlijk altijd bestaan, maar in 1950 werd het plekje genoemd naar dokter Ernst Gräfenberg. Deze beschreef het plekje in de vagina en de precieze locatie ervan. Het plekje is een soort weefsel, dat erg lijkt op het weefsel van de zwellichaampjes in de penis, een weefsel dat opzwelt bij seksuele prikkeling, en tijdens het hoogtepunt komt er een helder vocht vrij. Die vochtuitstoting bij het klaarkomen heeft een chemische structuur die erg lijkt op het vocht dat bij de man in de prostaat aangemaakt wordt.
Lezer, als je nog in staat bent tot extatische hoogtepunten vanochtend, ga dan nu als de bliksem op jacht naar G-plekjes!!!
Er zijn mensen die wild worden als ze het woord 'homo' horen, ze krijgen stuiptrekkingen, beginnen te raaskallen en nemen dan de gekste beslissingen.
Zo is er in een taalschool in Utah een medewerker ontslagen omdat hij een blogpost publiceerde over homofonen.
Homofonen zijn gelijkklinkende woorden met een verschillende betekenis (lijden/leiden).
Tim Torkildson (op de foto toen hij nog niet ontslagen was) zou de indruk gewekt hebben dat de school homoseksualiteit promootte, hij zou de school associëren met homoseksualiteit. En daarom werd hij ontslagen. Hij gaf toe dat het voorvoegsel 'homo' controverse kan veroorzaken.
Zijn baas, Clarke Woodger, zei echter dat het ontslag niets te maken had met homoseksualiteit.
En dan is het aan ons om te raden naar de motieven van de homofonen-auteur. Misschien wilde hij wat spelen met 'homo', maar waarom heeft hij er dan niet 'homogeen', 'homozygoot', 'homoloog' bijgehaald?...
En toch... komt het woord 'homo' weer in diskrediet. We hebben er alweer een woord bij dat niet zomaar gebruikt mag worden, eerst was er 'allochtoon', en 'neger', nu is het 'homo'. 'Wit' en 'zwart' zijn ook al zwaar beladen. Welke andere woorden gaan volgen? De aanslag op onze taalschat neemt zorgwekkende vormen aan!
Vandaag heb ik de luierik uitgehangen. Meestal gebeurt dat opzettelijk, andere keren zijn het toevalligheden die me loom maken en me verplichten om niets te ondernemen. Gewoon stil zitten in het zonnetje achter een lekker biertje. Niet bewegen en zo min mogelijk transpireren. Aan plezante dingen denken en akelige gedachten verbannen.
Terwijl ik daar zo zit te genieten en te mijmeren in de wildernis - ik heb al verteld dat mijn tuin verwilderd is - komt het poesje van de buren mij gezelschap houden. Ze strekt zich languit naast me neer in het groene gras en begint dan uitvoerig aan een wasbeurt. Lek, lek, lek. Als ik haar wil strelen krijgen mijn vingers ook een wasbeurt en duwt ze met haar natte snoet tegen mijn hand. Overal waar ik ga of sta, volgt ze me. Ik kan nooit eens incognito in mijn eigen tuin ronddwalen.
Het beestje weet drommels goed dat ik een voorraad exclusief kattenvoer in huis heb. Heerlijke brokjes. En een speciaal poezenservies ook nog. Vandaag stond op haar menu een fricassee van konijn en eend, van zalm en garnalen, en van kalkoen en kalfsvlees. Eerst begint het beestje aan de saus te lekken, maar uiteindelijk eet ze toch alles op. Bordje leeg. Klaar voor de afwas.
Na de schranspartij rolt ze zich op, geeuwt met een wijd open mondje en maakt zich klaar voor een dutje. Ik voel het al. De genegenheid is afgelopen. Ik tel niet meer mee. Ze ziet me niet eens meer staan. Ook de liefde van een poesje gaat door het maagje.
Als er dan bij mij echt niets meer te beleven valt, vertrekt ze naar haar baasjes, die wonen hier even verderop. Tot morgen poesje!
Islamleraren, moslimleerlingen, hoofddoekgevallen, waggelganzen... ze zijn al allemaal aan de beurt gekomen in mijn verhaaltjes. Racistisch getint?! Bijlange niet! Leg me eerst eens uit wat 'racistisch' betekent. De moslimwereld zélf is racistisch, en het CGKR zou eens eindelijk die islamieters op hun nummer moeten zetten, en hen aanmanen om meer respect te tonen voor de westerse gebruiken en de westerse idealen, hen stimuleren om hun eigen bizarre identiteit aan de kant te schuiven om zich te assimileren met onze omgeving en daar empathisch in op te lossen. Zij zijn hier aangeland zonder onze toestemming, dus wordt er van hen een complete metamorfose verwacht, een islamloze versmelting moet er komen. Het is de taak van het Centrum om hen daarbij te helpen. Hoewel... hun opdringerige nederzetting die zich als een kankergezwel uitspreidt, heeft andere louche bedoelingen dan een vreedzame en verzoenende religie te belijden, niks religie, zij willen de westerse inboedel inpikken en die naar eigen maatstaven boetseren en kneden naar eigen goesting...
Tot daar mijn verzuchtende luchtspiegelingen over een utopische samenleving met andersgecultuurden die het niet goed menen met Europa en zijn westerlingen.
Nu terug naar het onderwijs waar ik vroeger halsbrekende stunten en stoten heb zien uithalen om de islam in de watten te leggen, om met een kruiperige onderdanigheid te knielen en te buigen voor moslimleerlingen, om de islamleraar te laten slapen tijdens de ramadan, om de islamisering in het onderwijs zijn verwoestende gangetje te laten gaan.
Medisch onderzoek. Moslimvaders kwamen op school protesteren omdat ze niet wilden dat een mannelijke dokter aan hun dochters frutselde. Met handen en voeten werd hen uitgelegd dat het medisch onderzoek verplicht was, en de wettekst werd erbij gehaald. Er volgde een moeizaam onderhoud met de verpleegster, waarbij de taak van de dokter beschreven werd en dat die professioneel en zonder bijbedoelingen zijn onderzoeken uitvoert. De moslimvaders waren moeilijk te overtuigen. En toen ging de school over tot een verregaande toegeving: "Meneer de Moslim, de verpleegster zal erbij aanwezig zijn wanneer de dokter uw dochter onderzoekt". De aanwezigheid van de verpleegster was een ongebruikelijke en ongekende luxe waarvan nooit één Vlaamse leerling heeft mogen genieten! Zwemlessen. Moslimmeisjes hielden niet van water en ook niet van badpakken. Ze verzonnen smoesjes om aan het zwemonderricht te ontsnappen, in samenwerking met hun corrupte huisartsen. Vaak gebeurde het dat ze slaagden in het zwemexamen, terwijl ze niet eens pootje konden baden! Aan turnlessen hadden ze ook een hekel. Hun fysieke conditie takelde af. En zo komt het dat deze meisjes later over onze straten zullen strompelen, geen blijf wetend met hun logge lijven.
Jaarlijkse barbecue. Deze traditie was een onvervalst smul- en drankfestijn, zo op z'n breugheliaans... totdat er een Turkse tolk aan deelnam. Die vertelde onomwonden dat ze van haar godsdienst niet alles mocht eten en drinken van wat er op tafel zou verschijnen, en toen besloten onnozele en achterlijke collega's om van de barbecue een uitgelezen islamitische aangelegenheid te maken. Uit solidariteit. En omdat de Turkse tolk een kleurrijke en leerzame toevoeging was aan ons dagelijks leven. Nonsens natuurlijk. Mijn protesten moest ik inslikken... Dus géén malse varkenslapjes om lekker te roosteren en géén spekjes bij de groentjes, voor niémand, uit sympathie voor de godsdienst van de Turkse indringster. Islamitische aanstellerij!
Arrogante islamleraren. Een islamleraar werd op zijn eerste werkdag op school vriendelijk begroet alsof hij een curiosum was. Toch bleef hij zich afstandelijk en vijandig opstellen. Zijn verwaandheid groeide evenredig met de vriendelijke bejegeningen van overtolerante leerkrachten die de islamleraar bleven steunen in zijn missiewerk. Missiewerk? Moslimleerlingen hersenspoelen en opjutten, dát was zijn missie, dat mocht ik wel dénken, maar niet uitspreken.
Stilaan heb ik moslims in de scholen hun wensen en verlangens zien opdringen. Eerst kleinschalig en incidenteel. Toén hadden de scholen consequent moeten vasthouden aan hun eigen gebruiken zonder enige toegeeflijkheid, het islamonderricht hadden ze moeten weren, of het behandelen als een ongewenste bijkomstigheid, als een te verwaarlozen muggenbeet. Neen, dat is niet gebeurd, ze hebben de moslimgemeenschap in de scholen macht gegeven. Nu is het te laat. We gaan ingepalmd en opgeslokt worden.
De Turkse vicepremier Bülent Arinc, partijgenoot van Erdogan, wil niet dat vrouwen lachen in het openbaar. Dat zei hij in een toespraak over het 'moreel verval' in Turkije: "Waar zijn onze vrouwen die licht blozen, het hoofd buigen en de ogen afwenden wanneer we ze in het gezicht aankijken, en zo een symbool van onze kuisheid worden."
Dit pleidooi voor emotieloosheid en zelfwegcijfering van de vrouw, doet me denken aan een berichtje over Turkse badgasten die aan de Zwarte Zee belaagd werden door religieuze bebaarde mannen in pofbroeken. Die leurden met een brochure met als titel "De vrouw die Allah wil". Er staan 72 punten in vermeld waaraan de vrouwen zich moeten houden. Zo staat er ook geschreven dat de vrouw bedekt moet zijn, onbekende mannen niet de hand mag geven, ze het huis niet uit mag zonder toestemming van haar echtgenoot, niet naar huwelijken mag gaan als daar muziek is en niet in openbare plekken mag zitten...Wel, wel... Gelukkig ben ik slimmer dan Allah!
TV-soaps zitten propvol drama's en intriges. In het werkelijke leven is het niet anders, en vaak veel erger en ingewikkelder. Ik zal eens vertellen over de zwartste bladzijde uit mijn hele loopbaan. Dat was in 1995 in het lyceum waar ik verstrikt raakte in een web van roddels, leugens, afgunst, achterklap en pure laster. Ik was aangewezen op juridische bijstand. Men adviseerde me om klacht neer te leggen wegens laster en eerroof, en ze zouden me daarbij helpen en steunen, ze zagen immers dat ik emotioneel een wrak was. En tóch heb ik geen klacht ingediend en dat spijt me nu nog ten zeerste. Met vijanden mag je nooit voorzichtig zijn, heb ik nu geleerd, je mag ze nooit ontzien.
Het begon allemaal met Marie-Jeanne B., maatschappelijk werkster en geobsedeerd door sociale randgevallen in het lyceum. Net zoals directrice Prutsmans, die familiale probleemsituaties tot op de draad kon uitpluizen en eindeloos erover kon zeuren en zagen, in plaats van haar school te leiden, maar daartoe was ze niet bekwaam. Extreme belangstelling voor goot- en richeltuig zegt al genoeg over je eigen aard...
Marie-Jeanne koos als begeleidingsgeval een gevaarlijk meisje, een eerstejaarsleerling van het lyceum. Annick was haar naam, en haar moeder Laura was al even onbetrouwbaar, achterbaks en belust op intriges. Moeder en dochter sloten innige vriendschap met begeleidster Marie-Jeanne. Later sloot directrice Prutsmans zich ook aan bij het vriendenclubje. Deontologisch kon dit niet, mocht dit niet, je kunt onmogelijk professioneel werken als de band tussen hulpverlener en patiënt innig en persoonlijk wordt. Denk maar aan de therapeut in de Tiense kliniek die precies door het te nauwe contact met zijn patiënten in de fout ging...
Ik distantieerde me van het clubje en wist dus niet wat ze bekokstoofden en hoe ze elkaar ophitsten met leugens en verzinsels over mijn persoon. Fantasieverhalen, overdrijvingen en verdraaiingen, ontsproten uit het brein van het duivelskind Annick, bereikten baas Horbert. Nog altijd voelde ik geen argwaan en werkte voort. Omdat ik niet deelnam aan het gezelschap en omdat ik Marie-Jeanne wees op haar achteropliggend werk werd ik een soort boeman. Marie-Jeanne weigerde taken uit te voeren die bij haar eigenlijke opdracht hoorden. Ze werkte zelfstandig en wilde niets vertellen over haar activiteiten, ze pikte mijn begeleidingsgevallen in, inclusief de dossiers, weigerde te overleggen, liet zich opslokken door Annick, door haar moeder Laura en door Prutsmans, ze geneerde zich ook niet om haar vijandigheid jegens mij openlijk te laten blijken. Onvoorstelbaar en raadselachtig!
Ondertussen had baas Horbert een resem van klaagzangen ontvangen vanuit het vrouwenclubje. Horbert was een goede biechtvader voor klagende vrouwen. Altijd zo geweest Zijn zalvende stem was de druppel op een hete plaat. Op een sombere dag ontving ik van hem een berispende nota waarin gedetailleerd alle opmerkingen van het vrouwenclubje vermeld stonden. Die nota was de kers op de taart van intriges. Dankzij juridische bijstand ben ik uit de ellende kunnen spartelen. Nu is Marie-Jeanne B. werkzaam in CLB Lommel. Welke slachtoffers zou ze daar uitgekozen hebben? Hoe zou ze nu omgaan met haar frustraties? Hoe zou ze die een fatsoelijke uitlaatklep kunnen geven? Zou ze zich eindelijk verzoend hebben met haar ondergeschikte positie? En zich aanpassen aan haar feitelijke job?... Allemaal vragen die me nu niet meer mogen interesseren. Het hele incident van vroeger is op een sisser uitgelopen, het verdampte alsof er niets gebeurd was. "Sorry Lieve, er is een beoordelingsfout gemaakt". Dat was alles...
Nu volgt er een verhaaltje over een ondeugend afleidingsmaneuver waaraan ik nu nog met veel plezier terugdenk. Een afleidingsmaneuver om mijn sympathie voor het Vlaams Blok te camoufleren. Als Turken mogen liegen om te overleven, mag Lieve ook wat foefelen om zich te handhaven.
Het ging om het vroegere maandblaadje 'Limburgs Mozaïek', uitgegeven door het Provinciaal Integratiecentrum, waarin nieuwtjes stonden over multicultureel Limburg, en waarin vreemdelingen geïnformeerd werden over integratiemogelijkheden, blabla... De integratiewerkers waren trots op de naam 'Mozaïek' die verwees naar een bonte mengeling van culturen in één mooi samenlevingsgeheel. De fantasten waren allemaal ezels die achter een worteltje liepen.
Het integratiecentrum gaf ook een gids uit over 'Nederlands leren in Limburg', om migranten uit hun 'sociaal isolement' te halen wanneer die bv. gingen solliciteren. De integratiewerkers hadden nog nooit een migrant van dichtbij gezien, anders wisten ze dat migranten niet staan te popelen om Nederlands te leren en zeker niet uit hun sociaal isolement gehaald wilden worden, én nog minder om te integreren. Wereldvreemde illusies koesteren doet geen pijn...
Vroeger, dat was sympathiseren met het Vlaams Blok terwijl niemand dat mocht weten... Ik abonneerde me dus op 'Limburgs Mozaïek'. Niet uit belangstelling, en ook niet uit liefde voor mijn bruine medemens, maar om de aandacht af te leiden van de heksenjagers in het lyceum die erop uit waren om Vlaamsblokkers te verklikken bij de directie. Als je dan stond te zwaaien met 'Limburgs Mozaïek', dan ontsnapte je aan alle verdachtmakingen. Heksenjagers misleiden en verschalken. Heerlijk! In het lyceum hadden Vlaamsblokkers de kwalijke reputatie van marginale verschoppelingen die door een geheimzinnige bacterie besmet waren, een imago dat door directrice Prutsmans gecreëerd en in stand gehouden werd, een soort sanitair cordonneke. Prutsmans, dat was die toverkol met kromme snavel die met een bezem naar school kwam. En later had ik ook nog af te rekenen met toverkol An Serpent, eveneens op jacht naar rechtse rechtvaardigen.
Alle maandblaadjes 'Limburgs Mozaïek', van wel vijf jaargangen bleven helemaal onaangeroerd. ik heb ze doen verdwijnen in een grote kartonnen doos met andere waardeloze oude papieren. Dat was hun verdiende lot. De gemeentelijke papierophalingen zorgden voor de complete vernietiging van alle Mozaïekblaadjes!... De maandblaadjeas van het Vlaams Blok heb ik nauwkeurig doorgenomen en bijgehouden...
Ik ergerde me vroeger mateloos aan het amateurisme en lichtzinnigheid waarmee mijn collega's ADHD-diagnoses stelden. Voor hen was diagnosestelling kinderspel en ze waren gecharmeerd omdat ze meetelden in de hype rond ADHD. Ze vroegen zich niet eens af waarom ADHD vroeger niet bestond, en nu ineens wel. Dwepen met de 'ziekte' ADHD en zwaaien met de medicatie Rilatine. Dat was de rage!
Van bij de aanvang had ik geen respect voor ouders die hun kinderen overleverden aan de farmacie in plaats van zélf hun kind op te voeden. Een aangepaste pedagogische aanpak, door ouders én leerkrachten, moet er zijn, en geen wonderpilletje waarop klakkeloos vertrouwd wordt. Het is gemakzuchtig en goedgelovig.
Nu blijkt dat ADHD geen ziekte is, ADHD is verzonnen, ADHD heeft nooit bestaan. ADHD is fictie! De ADHD-'ziekte' blijkt onbekend te zijn, even onbekend als de werking van de rilatine-medicatie ertegen. De bedenker van de ADHD-diagnose, psychiater Leon Eisenberg, bekent op zijn laatste levensdagen: "ADHD is een fictieve ziekte". Lees hierover en klik op de bovenste link.
Heer Haesbrouck bleef altijd consequent bij zijn correcte standpunt: "ADHD is een verzonnen aandoening waarvoor geen neurobiologische diagnosecriteria bestaan. Een verzonnen ziekte, omdat een ziekte voorgewend moest worden om een toxicomanie te mogen instellen. Verzonnen om van rilatine als psychoticum een kaskraker te maken. In rilatine zit de chemische stof methylfenidaat die onder de opiumwetgeving valt, daarom is rilatine schadelijk, het verwoest zenuwstelsels van kinderen, het doet controleverlies over het gedrag ontstaan, agressief gedrag dat dan weer bijgestuurd moet worden door antipsychotica. En door deze winstgevende bipolariteit zwijgt de medische wetenschap over het werkingsmechanisme van rilatine"...
De rilatine-rage en de verering van de wonderpil zijn vergeefse opvoedingspogingen, want de druktemakertjes kennen slechts een lichte tijdelijke opflakkering van rust, kalmte en bezinning. Pedagogisch comfortabel, maar de rapportcijfers van rilatinegebruikers heb ik nóóit zien verbeteren! Als gedrogeerde willoze automaten zitten ze in een klas samen met alerte medeleerlingen die geen rilatine nodig hebben!
Het Minderhedenforum dat de belangen verdedigt van etnisch-culturele minderheden in Vlaanderen, stapt naar de rechter met een strafklacht tegen burgemeester Debroux. Ook dj Jos zou medeplichtig zijn.
Het Minderhedenforum bundelt groeperingen van allochtonen, vluchtelingen, woonwagenbewoners, en wordt door de Vlaamse overheid (!) erkend.
De burgemeester kwam in opspraak toen hij koppige woonwagenbewoners van een industrieterrein wilde verdrijven met luide muziek... Muziek verzacht de zeden zeggen ze toch?
Eén van de doelstellingen van het Minderhedenforum is het verbeteren van de verstandhouding tussen bevolkingsgroepen. En tóch klagen ze de burgemeester aan?!
Zo zitten wij in elkaar, wij brave bange Vlamingen, die eigen medemensen aanvallen en rondtrekkende zigeuners vrijpleiten.
Eergisteren speelden zigeunerkinderen, van hetzelfde kamp dat 2 weken geleden uit Landen vertrok, op de spoorweg in Lommel. De kinderen werden aangemaand om elders te gaan spelen, maar er werd géén proces-verbaal opgemaakt... Doet me denken aan de straffeloosheid van jonge overtreders vroeger in school...
Er was eens een slaperig dorpje met landelijke weggetjes waarlangs je eindeloos kon fietsen zonder een mens tegen te komen. De verlaten kronkelpaadjes waren omzoomd door lange grassprieten die als verse korenaren meewiegden met het zachte zwoele lentebriesje. Ook korenbloemen en klaprozen in velden en weiden deinden vredig mee. Het geheel leek op een kleurrijk boeket dat regelrecht van een schilderspalet kwam. De sereniteit van het ogenblik nodigde uit om even te verpozen op een bankje bij een kapelletje. Even wegdoezelen, met enkel het geluid van de pure natuur onder een ijle helblauwe hemel. Er was het intense verlangen om dit moment vast te houden, om het niet te laten wegglippen.
Het landelijke weggetje had een tweesprong, en midden op de scheiding stond het lieflijke kapelletje, met bankjes errond en bloemversieringen die elke dag ververst werden. De oude buurtbewoners maakten er een pronkstuk van. Hún kapelletje! Bij mooi weer verzamelden de oudjes zich rondom het kapelletje, om gewoon wat te zitten en te keuvelen. Het ontroerende tafereeltje deed me denken aan 'Het Dorp' van Wim Sonneveld.
Even verderop was er het plaatselijke schooltje met allemaal kindjes die in de buurt woonden. Allemaal Jantjes en Miekes. In de loop van de jaren 80 evolueerde het schooltje naar een heuse concentratieschool. Alle Vlaamse kindjes werden verdreven, toen de migrantjes langzaam maar zeker de school kwamen bevolken. Vreemde gezinnen palmden brutaal hele buurten in rondom het schooltje. De buurt verloederde, en in de mooie tuintjes van weleer lag er alleen nog maar afval en rommel. Straten en pleintjes verloren hun uitstraling van eigenheid.
Soms vraag ik me af of het veldkapelletje er nu nog zou staan? Iets houdt me tegen om weer te gaan kijken naar de tweesprong op het landelijke weggetje waar het kapelletje stond. De schrik voor ontgoocheling houdt me tegen! Misschien is het Mariabeeldje weggenomen, of zijn de bankjes vervangen door bidmatjes, of is het kruisje weg, en staan er nu minaretjes op het dak? Een mini-moskeetje?... Moskeeën, minaretten, bidmatjes... het zijn vuiltjes in je ogen waar je niet goed bij kunt...
Niet te geloven! Moordenaar Volkert van der G. stelt eisen! Hij wil van zijn enkelband af. Die enkelband zou volgens hem een resocialisatie in de weg staan... Ja, ja.
Onbegrijpelijk dat Volkert steeds weer de aandacht voor zichzelf vraagt. Vandaag de enkelband en morgen weer iets anders. "Het mag nooit zo zijn dat hij zijn zin krijgt. Deze man heeft helemaal niets te willen"... "Deze schaamteloze figuur blijft tot aan zijn dood de belastingbetaler vermogens kosten door steeds maar weer te procederen op staatskosten."... "Te schandalig voor woorden dat het weer zoveel moet kosten, alleen om dit heerschap zijn zin te geven. Die Volkert wist allang dat hij die enkelband eerst moest toestaan om er daarna op terug te komen."
Ondanks de kosten van Volkerts gang naar naar de rechter, mag hij toch doorgaan met procederen op kosten van de belastingbetaler?!...
Ik ga gewoon door met PMS'ers, bendeleider Horbert, en alle toestanden daarrond in hun hemd te zetten.
Aflevering 6. De Taterende Theetantes
De dagelijkse herrie begon 's ochtends al. De zon was nog maar pas opgestaan en de kindjes in een duistere crèche gedumpt, of er verzamelde zich al een kliekje kwekkende theetantes in de refter van het PMS-gebouw. Tetteren en tateren over hun belevenissen van de vorige avond en de vorige nacht, over hun kinderen en over hun man. "Mijne man". Bezitterige collega's had ik toch. Al koffieslurpend ratelden ze maar door, alsof er peppillen in de koffie zaten. Ondertussen kletterde het lepeltje tegen de randen van het koffiekopje. Het kwam geen seconde in hen op om iets te gaan presteren, om iets te gaan doen waarvoor ze betaald werden.
Directeur Horbert sloeg het banale spektakel grinnikend gade en glimlachte instemmend. Hij was van mening dat het groepsgewijs tateren "de teamwerking bevordert" en zo van die zever. Hét Team! Dat was Horberts stokpaardje. Of dat team nu presteerde of niet, dat was bijkomstig, als er maar een geolied team klaarstond. Hij was vertederd door de giecheltrienen en door hun gekwebbel over onbenullige dingen, hij vond het formidabel... Ondertussen pruttelde de koffiezetmachine rustig voort ...
Nu gaat Lieve namen noemen van collega's die haar ferm geambeteerd hebben. Waarschijnlijk deden ze dat opzettelijk om mij te hinderen in mijn concentratie, en omdat ze wisten dat ik oordopjes (!) gebruikte om van hun luidruchtig gezaag af te zijn.
Eerst waren er Annie en Huguette die de hele voormiddag doorbrachten met kwaken en schateren. Hele verhalen kwamen aan de beurt, en samen leken die verhalen op een soap.
Dan was er ook Marc F. die radio Donna op zijn luidst liet schetteren terwijl hij aan zijn koffie slurpte en de gazet doornam. Toen ie naar school vertrok 'vergat' ie de radio af te zetten die maar bleef doorratelen. Lieve trok toen met een boze ruk de stekker uit het contact om van het lawaai verlost te zijn. Dagelijks ritueel!
Er was ook nog Marleen W. die halftijds aanwezig was met wispelturige uren, net zo wispelturig als zijzelf. Horbert had haar nooit een concrete opdracht gegeven en daarom zat het mens zich halftijds te amuseren met het entertainen van haar mannelijke collega's. Het leek wel of die mannen gecharmeerd waren door haar hysterische kreten en zinloze lachbuien. Onnozelaars!
De interne keuken van het PMS-gebeuren werd te grabbel gegooid aan buitenstaanders wanneer er zich bezoek aankondigde aan de voordeur. Meestal waren dat ouders of leerlingen. Het belgerinkel was onhoorbaar vanwege het lawaai in de refter waar koffieslurpers heftig tekeer gingen. Daarom waren de wachtende bezoekers in de gang getuigen van het achterlijke kabaal in de refter. Pijnlijk! Genant!...
Begin jaren 90 werd er in het atheneum van Blauwbaard een containergebouwtje uit de grond gestampt, zo ergens achteraan in een donkere achtertuin van de school. Met brandalarm, inbraakalarm, zaagalarm, alles erop en eraan. Alles voor het migrantenteam! Alles onder impuls van de linkse en louche CLB-directeur Horbert. In samenwerking met andere aanbidders van de bruine cultuur, de schooldirecteurs Blauwbaard en 't Kabouterke. Later voegde de SS'er An Serpent zich ook nog bij het extreem-linkse broederschap, de bewierokers van de allochtone gemeenschap.
Alles voor de migranten, gebouwen en materialen, begrip en tolerantie, gunsten en privileges, inclusief alle geschenken die voor hen uit de hemel vielen. Ze hoefden het nog eens niet op te rapen, het belandde gewoon allemaal vanzelf in hun schoot.
Directeur Blauwbaard liep te koop met zijn overrijpe libido en oversekste sexappeal. Een vrouwenversierder met imagoproblemen dus. En directeur Kabouterke was bekend om zijn bureel zónder bezoekersstoel, waar zijn gesprekspartner al staande zijn zegje moest doen.
In het containergebouwtje huisde een stelletje koffieleuten, kletskousen, zwetsmadammen en roddeltantes : verpleegster L.D. als aanvoerster en dirigent, en haar volgelingen, de migrantenwerksters Natasja, Katleen, en tolk Gülnür. Hun opdracht was initieel om te werken aan integratiebevorderende activiteiten en aan ouderbetrokkenheid. En alles wat ze deden wat precies het tegenovergestelde van wat van hen verwacht werd. Prutsen en Knoeien. Krabben en ploeteren. Zeuren en zagen... Puzzelen en sleutelen aan activiteiten die Eigen Taal en Cultuur van allochtonen stimuleerden en in stand hielden...
Het Kiekenkot! Het plafond van het containertje dreigde soms naar omlaag te komen onder het lawaai en het getetter van de dames die eindeloze koffiekransjes hielden achter hun bureaus. Op de holle vloer hoorde je dan oorverdovend hoefgetrappel wanneer ze om het zoveelste kopje koffie gingen. Hun puberaal gegiechel overstemde zelfs de idiote klanken van radio donna... Deze stupide bezigheidstherapieën werden gesteund door belastinggelden, want de migrantenwerksters 'werkten' in dienst van de gemeente!
COC Nederland, de belangenorganisatie voor lesbiennes, homo's, biseksuelen en transgenders, kreeg een heel bijzondere donatie binnen van tien cent. Een 9-jarig jongetje moest dit bedrag van zijn ouders overmaken omdat hij het scheldwoord 'homo' gebruikte... ?!*?!*... 'Homo', een scheldwoord?!...
'Hetero' is toch ook geen scheldwoord?
'Homo' is een officieel Nederlands woord dat opgenomen is in de Woordenlijst van de Nederlands Taal. Het wijst op homofiel of homoseksueel, da's duidelijk. Maar een Nederlands koppel houdt er wel een heel andere en eigenaardige opvatting op na over 'homo'. Omdat hun zoontje het 'scheldwoord homo' gebruikte moest hij een geldboete betalen. Het jongetje zag zijn 10 cent verdwijnen in de zakken van een organisatie die het opneemt voor mensen met seksuele afwijkingen.
De homo-organisatie reageerde bovendien enthousiast op Facebook: "Wat een geweldige ouders! Zoon scheldt met 'homo' en moet als boete 10 cent betalen aan COC Nederland." De organisatie waardeerde de didactische aanpak van de ouders... (?!*?!*)... Didactische aanpak? Ja, ja...
Ik denk niet dat COC de moeite genomen heeft om aan de ouders én aan het kind uit te leggen dat 'homo' géén scheldwoord is, en om hen de exacte betekenis van 'homo' uit te leggen.
Kleine-Brogel was vandaag het heetste plekje van de hele aardbol. Riskeer niet om op het terras te gaan zitten van de Run Inn, want dan smelt je meteen weg, je bloed gaat koken, en dan begin je te raaskallen. Niet erg als je in je eentje bent, maar in gezelschap is het best genant. De parasols bieden geen soelaas meer, ze broeien onder de genadeloze zonnestralen die loodrecht mikken op de schuimende pintjes. Lezer, probeer één te worden met je biertje en drink het vlug leeg, anders is het binnen de vijf minuten verdampt. Weg! Vervlogen! Alsof je buurman aan je pint heeft gezeten. Vandaag een primeur meegemaakt. De terrasklanten werden aangemaand om hun bestellingen binnen aan de toog door te geven en ook om ze zelf mee naar buiten te nemen. Cafébazin Bertie, bekend om haar ondernemingszin en besluitvaardigheid, besloot om tot deze actie over te gaan, omdat ze half bewusteloos terugkeerde van het kokendhete terras, waar koppigaards nog steeds wensten bediend te worden. Bertie droeg een luchtig geraffineerd jurkje, maar de zon was nóg geraffineerder. 'De Zon' is vrouwelijk... Met een verhit aangezicht en een blos op haar wangen verscheen ze terug achter haar toog. Het stond haar wel goed...
Er is een overproductie aan mensen op deze aardbol, met als gevolg conflicten over de hele wereld, botsingen en onenigheden alom. Rebellen, agressors en veroveringszuchtigen... ze raken allen geagiteerd en prikkelbaar. Dat komt ervan als je met zovelen dicht bijeen moet leven. Een paar meter bewegingsvrijheid gaat er ooit nog resten. De irritante aanwezigheid van medemensen wiens adem we in onze nek voelen blazen, noemde ik recent nog: 'De Hel'!
Met 7 miljard mensen moeten we dit aardbolletje delen. Zeven miljard! Ethicus Etienne Vermeersch zei dat we niet blij moeten zijn met de 7 miljard mensen die op deze aardbol rondlopen. Het gedrum binnen die grote populatie is een bedreiging voor de natuur en voor de gezondheidszorg. Hij voegt eraan toe dat "migranten in ons land teveel kinderen hebben". Daarom pleit Vermeersch voor geboorteplanning die overal gepropageerd moet worden, in het belang van de hele wereldbevolking...
Maar wat gaat er dán gebeuren? Dan ga je zien dat de westerlingen nóg minder kinderen willen, en de rest zal blijven kweken zoals voorheen. Zo zal dat gebeuren. Bij hen werkt propaganda voor geboortebeperking niet. En dan gaan WIJ uitsterven en komt er een machtsuitbreiding van moslims, asielzoekers, kansarmen, goudzoekers, illegalen... "Kweek en Heers!"... De overbevolking zal ons terugbrengen naar de tijd van de holbewoners zonder technologische snufjes...
Zodra een moslimmadam haar hoofddoek, boerka of andere lakens naast zich neerlegt en de horizontale spreidstand aanneemt, begint de kermis. Die bruin mannen schieten er niet naast. Het is telkens recht in de roos, al die voltreffers. En zo leggen ze een bonte verzameling van kleine snotneuzen aan. Die extreme verzamelwoede was vroeger al duidelijk te merken aan de overkroostrijke allochtone gezinnen. Een stuk of acht, negen, tien kinderen was heel gewoon voor een migrantengezin... Waggelen, zwijgen en kweken, meer hoefde er niet te gebeuren in de broeinesten... En als Lieve dan luidop haar bedenkingen uitsprak over die overbevolkte gezinnen en de angstwekkende groei van de allochtone bevolking, noemden ze haar een racist. Wij zouden lijdzaam moeten toezien hoe de overrompeling van vreemd gespuis hier de samenleving aan het ontwrichten is en hoe ze al onze kostbaarheden vernietigen.
Waar ik ook naartoe wil, is de figuurlijke sprinkhanenplaag in Europa, de niet te stuiten instroom van sprinkhanen die door hun ijzersterke groepsgevoel in staat zijn om al onze velden met gewassen en granen en vruchten kaal te vreten. Rijke oogsten worden vernietigd. Het is een ramp voor de eigen bevolking. Aan onze overvloed zal echter ooit een einde komen! En als er niets meer te schransen valt, vliegt de destructieve zwerm naar andere oorden, om dáár alles kapot te maken.
Net zoals bij sprinkhanen, is er ook bij de mens een vernietigende invloed van de groep op het individu. In groep verandert de mens, is hij zichzelf niet meer. Zijn persoonlijkheid wordt wankel en hij raakt beïnvloedbaar. Hij wordt vatbaar voor extremiteiten en gekke ideologieën. Eigen standpunten moeten wijken voor die van de groep. Zij die maar losjes in hun schoenen staan, zijn de eerste slachtoffers. Kijk maar naar de gevallen van massahysterie, de kracht van indoctrinatie, de gevoeligheid voor hypnose... Kijk vooral ook naar de kracht waarmee het onzwikbare geloof van de islamaanhangers in stand gehouden wordt. Het geloof in krankzinnige denkbeelden wordt aangesterkt door de massa. Weg met het individu.
'Ze zijn zo lief mijnheer'. Onder deze titel verscheen op 25.03.2008 op de Angeltjesblog mijn artikeltje over: "Turkse tolken in de CLB's". Mijn schuilnaam was toen 'Sien'. Dat was de tijd dat ik met drempelvrees mijn blog betrad en mijn eigen naam niet durfde bekendmaken. Maar zodra ik merkte dat er dagelijks slechts een handjevol lezers mijn blog bezochten, werd ik dapperder, en gebruikte mijn eigen naam, 'Lieve'.
Toevallig vond ik gisteren tussen mijn oude papieren het Angeltjesstukje over Turkse tolken en wil het nu opnieuw plaatsen. Ik kan haast niet wachten, omdat ik daardoor een dwarsligger uit het verleden een loer wil draaien. Ik weet dat ze mijn blog volgt en dat ze sympathie-banden heeft met het CGKR. Veel leesgenot wens ik je Gülnür! En hetzelfde geldt voor An Serpent en voor Horbert! Genieten jullie allen van dit stukje proza en van alle andere stukjes die in de toekomst nog gaan volgen. Mijn zoete wraak zal geen grenzen kennen!
Het is nu meer dan 6 jaar geleden dat Duplo en Stradi - wat een nostalgie! - het stukje naar Angeltjes stuurden.
Hier volgt nu de letterlijke tekst van 'Ze zijn zo lief mijnheer'.
Onze vriend Duplo verwees naar een blogje dat een sluier zachtjes oplicht over de integratie van de allochtone jeugd. Hier een bloemlezing van Sien. Prachtig.
Turkse tolken in de CLB's
Ooit is het begonnen met een tijdelijke aanstelling van 1 tolkje. We waren gerust, dat politieke windje zou wel overwaaien. Maar later kwamen ze met meer naar de grote honingpot, en de tijdelijkheid van hun job kreeg een rotsvast karakter... hoe tijdelijker, hoe steviger.
Natuurlijk gingen ze ervan naast hun schoentjes lopen, met het neuspuntje in de lucht. Niemand kon hen iets maken, ze waanden zich onfeilbaar... Niemand dúrfde hen iets in de weg leggen, uit schrik om racistisch te zijn. En daarvan hebben die tolkjes fijn genoten, van die onschendbaarheid!
Turkse tolk Gülnür was het lievelingetje van baas Horbert. Ze was klein, fijn, fragiel en was bedreven in slijmen en hielen likken. Die speciale talenten moet ze van jongsaf al ontwikkeld hebben, anders waren die nu niet zo verfijnd. Dus Gülnür kreeg nóóit kritiek, nóóit een blaam, maar wel een hele hoop faciliteiten, gunsten en complimentjes. Haar hele gedrag stevende af op die verwennerijtjes. De normale PMS'ers konden fluiten naar zo'n VIP-behandeling!
Gülnür ontwikkelde strategieën en verzon slagzinnen om haar bijzondere status binnen het CLB te beschermen. "Dat is mijn werk niet", "Daarvoor word ik niet betaald"... Met deze uitspraken lukte het haar om te ontsnappen aan vervelende klussen. Haar autochtone collega's zouden die wel klaren voor haar. En we trapten er allemaal in. Horbert viseerde iedereen die poogde een opdracht op de lange baan te schuiven, maar zijn helderziendheid door de vingers was enorm wanneer het om Gülnürke ging.
Gülnür hield van dure gesofisticeerde taalprogramma's, ze moesten sjiek zijn, duur, omslachtig, gebruiksonvriendelijk, dure snobprojecten dus. Ze haalde haar neus op voor goedkoop degelijk materiaal dat simpel was in gebruik en interpretatie. Dat was goedkope brol, vond ze. Dus de scholen spendeerden fortuinen aan taalprogramma's die, zo later bleek, parels voor de zwijnen waren!
Gülnür werkte mee aan het behoud van eigen taal en cultuur van allochtone leerlingen. Er was geen sprake van stimuleren van integratie, en ook niet van Nederlands taalgebruik. Ontelbare huisbezoeken legde ze af, in haar eigen taal, in het Turks... Misschien was dat de bedoeling van overheid en schooldirecties om het bruine volkje zichzelf te laten blijven en zich hier thuis te laten voelen?!...
Dames en heren van het CGKR! Ga eens loeren op de blog van Dyab Abou Jahjah. Dié man is pas de moeite waard om in de gaten te houden, NIET IK met mijn klein onschuldig blogje!
Aanzetten tot geweld is verboden en verwerpelijk. Toch slaagt Jahjah, ooit 's lands politieke vijand nr.1, erin om vrij te blijven rondlopen, hoewel hij lid was van de verboden terroristische organisatie Hezbollah, een strafbaar feit in België. Als gewezen leider van de AEL, waarbij hij opkwam voor de belangen van islamitische allochtonen in België, waren hij en zijn AEL een symbool voor maatschappelijke ontwrichting. De Libanese Belg, zoals de media hem plechtig noemen, lokte regelmatig controverse uit. Een onruststoker en een provocateur die hier vrij en vrolijk zijn gang mag gaan?...
Ook ontsnapte hij aan vervolging in 2002 na hevige rellen in Borgerhout, toen hij jongeren in Borgerhout ophitste en toen hij als razende tekeer ging tegen de Antwerpse korpschef Luc Lamine. De veroordeling die hij opliep, werd tenietgedaan.
Ook zijn pleidooi tégen integratie van allochtonen veroorzaakte onrust, en toch werd hij ongemoeid gelaten?...
Toen hij vorig jaar terugkeerde naar België, na een verblijf van 7 jaar in geboorteland Libanon, kondigde hij zijn Movement X-plannen aan die "sterker en efficiënter worden dan de AEL ooit geweest is." Een soort Libanese partij? Want N-VA lijkt op een racistische partij, en VB is allang irrelevant... zegt hij.
Politiek activist, columnist en gewezen leider van de Arabisch Europese Liga (AEL), Dyab Abou Jahjah, doet op zijn blog een oproep tot verzet tegen het "kolonialisme, de apartheid en het racisme" in Palestina. Dat verzet kan voor Abou Jahjah onder de vorm van een boycot, maar ook van gewapend verzet.
Volgens Abou Jahjah kan er enkel een oplossing en vrede komen als er een einde wordt gemaakt aan het "kolonialisme, de apartheid en het racisme" in Palestina. Maar om dat doel te bereiken moet Israël volgens Abou Jahjah eerst "ontmanteld en vervangen" worden door "een democratische staat op de historische grond van Palestina".
Om te komen tot vrede en een "rechtvaardige en humane oplossing" is er volgens Abou Jahjah "verzet op alle niveaus" nodig. "Verzet door wapens, woorden, kunst, een boycot, mobilisatie, protest, diplomatie", zo staat te lezen op de blog van Abou Jahjah.
In de glorietijd van de jaren 70 werden er meerdere ambtenaren aangesteld om dezelfde opdracht uit te voeren. Ze struikelden over elkaar, liepen elkaar in de weg en voor elkaars voeten. Zo ook in de PMS-centra waar verpleegsters en sociaal werksters overvloedig aanwezig waren en ronddoolden zonder echt te weten waarmee ze bezig waren. Meestal hadden ze niets om handen, maar dat probleem wisten ze heel vindingrijk op te lossen. Terwijl sommigen met de vingers bleven draaien, namen anderen het initiatief om toch iets nuttigs te presteren. Op sociaal vlak bijvoorbeeld gingen ze een zieke collega bezoeken (tijdens de diensturen), thuis of in het ziekenhuis. Dat kon gaan van een beenbreuk tot een bevalling, van een griepje tot een depressie, van een gebroken duim tot een overspanning. Alle ziektebeelden werden uitvoerig besproken wanneer ze weer plaatsnamen aan hun bureau. En even later was het tijd om naar huis te gaan. De werkdag was eindelijk voorbij.
Toen ik als jongste collega aan mijn loopbaan begon, heb ik met verbazing de meest uiteenlopende activiteiten aan de bureaus gadegeslagen. Kruiswoordraadsels oplossen, boodschappenlijstjes opstellen, kaarten, breien, nagels lakken, telefoneren, roken, koffie slurpen, kranten lezen, een dutje doen, dagdromen, of gewoon wat doelloos voor zich uit staren... Maar hét hoogtepunt van de hele week was voor de verpleegsters de wekelijkse markt. Voor die uitstap trokken ze een volle halve dag uit, en als ze dan moe maar voldaan terugkeerden, stelden ze hun lingerie en andere prullen tentoon op hun bureau. "Kijk eens wat wij allemaal gekocht hebben!".
Dat was het falderie-faldera-leventje van de PMS'ers uit de jaren 70. De Oude Baas zag alles gebeuren, maar keek de andere kant uit. Hij hield wel de agenda's in de gaten waarin iedereen zijn dagelijkse prestaties noteerde. Voor verpleegsters was dat niet zo moeilijk, die hadden hun verplichte medische onderzoeken, maar sociaal assistenten worstelden met wazige opdrachten, ze misten een duidelijke taakomschrijving. En daarom schreven ze elke dag 'administratie' in hun agenda. Dat ene woordje 'administratie' dekte alle activiteiten van die dag... Er was één sociaal assistentje dat zich helemaal geen zorgen hoefde te maken, zij was de dochter van de baas. Haar hele agenda stond bol gevuld met 'administratie'. De flowerpowerperiode kon niet blijven duren. Toen baas Horbert aan de macht kwam was het afgelopen met het liederlijke PMS-leven. De PMS'ers van de jaren 70 belandden regelrecht van de hemel in de hel!
'n verhaaltje : ..........."Ik had het allemaal"......
Deze morgen zat ik op een bank in het park naast een zwerver. ”Vorige week had ik nog alles.” zei hij. “Een kok maakte mijn eten klaar, mijn kamer werd gepoetst mijn kleren werden gewassen en ik had een dak boven het hoofd. Ik had toegang tot het internet, beschikte over een fitnessruimte en kon regelmatig een stapje in de wereld zetten. En als ik eens een dagje lekker wilde niksen deed ik dat gewoon.”
“Maar wat is er dan eigenlijk gebeurd?”, vroeg ik, “Drugs? Gokken? Een vrouw?”
“Neen”, antwoordde hij, ”Ik werd vrijgelaten uit een Belgische gevangenis.”
Het begon allemaal met een man, een slang en een flesje Verboden Vrucht. De brouwerij De Kluis had zich in het Aards Paradijs gevestigd. Adam hoefde maar een belletje te doen, of de brouwer kwam al aangerend met een flesje Verboden Vrucht. Ondanks de waarschuwingen van de slang, proefden Adam en Eva samen van het heerlijke rosbruine vocht, waarna ze het schuim van elkaars lippen likten. Toen ze hun gezamenlijke roes hadden uitgeslapen, schudde God hen wakker en verdreef hen uit het Aards Paradijs. De zondeval!
Na het vertrek van Adam en Eva veranderde de Tuin van Eden al spoedig in een wildernis. Adam was er niet meer om het gras te maaien of om de bomen te snoeien. En Eva was er niet meer om bloemetjes te plukken. Adam kreeg geen bloemetjes meer van Eva. De wildgroei nam toe en God liet de hele natuur in zijn oorspronkelijke staat betijen. Hij stuurde portiers van de hemelpoort naar het aards paradijs om er de brouwerij van de Verboden Vrucht te bewaken. In God zit alle goedheid, alle wijsheid, en alle goede smaak, dus hield Hij ook van een Verboden Vruchtje. Nu Adam en Eva er niet meer waren had Hij alle biertjes voor Zich alleen.
Na een tijdje kreeg God toch spijt van zijn beslissing om Adam en Eva uit het Paradijs te verdrijven, en Hij deed de brouwerij verhuizen naar Hoegaarden in België, daar waar Adam en Eva woonden... Adam en Eva leefden toen nog zat en gelukkig...
Aan het bestaan van de Hemel heb ik altijd getwijfeld, maar de Hel, die bestaat écht, dat is een zekerheid. In de onpeilbare afgronden van het Heelal moet die Hel zich ergens bevinden, waar alle ellendelingen, zonder tussenstop in het vagevuur, naartoe gestuurd worden wanneer ze hun zondige leven hier op aarde beëindigd hebben. Zij, die onze samenleving naar de knoppen geholpen hebben, overhoop gehaald hebben, onze rijkdommen verkwanseld en verklungeld hebben aan een legertje klaplopers en leeghangers die van alle uithoeken van de aardbol naar hier gestrompeld zijn om mee te snoepen van onze grote voederbak, een voeierbak met een bodemloze bodem.
Laat de helse vlammen likken aan de verdoemden die voor eeuwig gekweld worden door elkaars aanwezigheid... 'Gekweld door elkaars aanwezigheid'!... En zo belanden we bij mijn favoriete filosoof Jean-Paul Sartre, die in zijn befaamde 'Huis Clos' (1945) op meesterlijke wijze de benauwdheid beschrijft van mensen die van dichtbij met elkaar te maken hebben. "De Hel, dat zijn de anderen", of met de woorden van Sartre: "L'Enfer, c'est les Autres"... Professor Wylleman gaf vroeger het vak filosofie, en de wijze waarop hij Sartre en zijn Huis Clos behandelde, liet bij mij een onuitwisbare indruk achter.
Illustratie van 'Gekweld door elkaars aanwezigheid'.
Zet een hoop mensen dicht bijeen in een kleine ruimte, dan duurt het niet langer dan drie minuten eer de eerste spanningen vlijmscherp te voelen en te snijden zijn. Het gezelschap begint met hoffelijke begroetingen, meestal niet gemeend, daarna wordt het benauwd en komen er nevelen aandrijven van ongenoegen, van vijandigheid, die overgaan in donderwolken, waarna onzichtbare onweders losbarsten. Gevoelens van afgunst en hoopvolle verwachtingen wisselen elkaar af. De onderlinge irritaties zijn niet merkbaar, onopvallend verschuilen ze zich achter een schuine mop, een luchtige opmerking of een geforceerd geflikflooi met de vrouw van een ander. Hoe anderser, hoe beter... En intussen droomt iedereen van zijn pantoffels en een biertje in zijn zetel voor de tv... Of van zijn vertrouwde barkruk in zijn stamcafé... Of van intiem vreemdgaan... Alles beter dan dit broeinest van naarlingen die als sardientjes in een blikje opgepropt zitten...
Ik heb een 'thuisfiets'. Zo eentje zonder wielen. Alleen de pedalen draaien rond. Hoe hard ik ook trap, ik geraak er geen millimeter mee vooruit. En aan het stuur is er ook geen beweging te krijgen, het is wel handig om me eraan vast te klampen wanneer ik doortrap, wanneer ik de pedalen verlies. Zoals op mijn blog waarin ik ook niet altijd vast in het zadel zit en de greep op de essentie van mijn verhalen verlies. En dan verdwaal ik in andere onderwerpen dan 'schoolperikelen'. Zal ik eens vertellen over de voordelen van mijn thuisfiets, de voordelen van het ter plaatse pedaleren?
-Er zijn geen ambetanteriken die m'n pad kruisen. -Er zijn geen rode lichten waarvoor ik moet stoppen. -Ik hoef geen alcoholcontroles te vrezen. -En snelheidscontroles ook niet. -Mijn rijbewijs en de hele papierwinkel hoef ik niet bij me te hebben. -Ik mag gsm'en terwijl ik fiets, ik mag eten terwijl ik fiets, ik mag drinken terwijl ik fiets, en tv-kijken ook nog. -Ik hoef me geen zorgen te maken over mijn eindbestemming want die is er niet. -Ik hoef geen gordel te dragen. -Ik hoef niet te tanken. -Ik hoef aan niemand voorrang te verlenen. Eigen 'ik' eerst!
Aan alle Vlaamse ouders die de multiculturaliteit liefhebben
Blanke ouders, stuur uw kindjes naar een turkenschool waar het lesniveau zó laag is dat uw kindjes niets bijleren. Laat uw lieve bengeltjes naast een Turk in de klas zitten, als ze dan thuiskomen spreken ze Nederlands met een Turks accent.
Het is ook niet zo erg als er tuig of ander minderwaardig gespuis in de klas zit, dat hoort nu eenmaal bij hun cultuur, die sociale eigenaardigheden moeten we leren accepteren, leren begrijpen, we moeten verdraagzaam zijn.
Uw kindjes zullen heel veel leren van hun andersoortige klasgenootjes en van hun vreemde culturen en rare gebruiken. Uw kindjes zullen leren hoe ze moeten spijbelen, hoe ze de klas op stelten moeten zetten, hoe ze later vlot aan hun dopcenten kunnen geraken, en meer van die cultuurgebonden rariteiten. Echt boeiend om te weten hoor, in een blanke school leren ze daarover niets.
Uw kindjes hoeven in een turkenschool ook niet meer te wedijveren met gelijksoortige medeleerlingen, ze hoeven alleen maar de allochtoontjes te overtroeven, en dat is een fluitje van een cent.
Het onderwijspeil vaart er wel bij, er gaat een mooie nivellering komen, naar de afgrond toe, maar we doen ons best, die afgrond is nog ver weg. Uw blanke kindjes zullen de eersten zijn die in de afgrond tuimelen, daarvoor zullen de concentratiescholen wel zorgen, want die beschermen eerst hun eigen migrantjes, en daarna uw blanke indringertjes die toch niets kunnen bijbrengen aan de allochtoontjes, omdat die allochtoontjes eigenwijs en eigengereid niets willen aannemen van hun nieuwe blanke klasgenootjes.
Vlaamse ouders, vergeet vooral niet om uw kindjes een zwemvest mee te geven, dan zullen ze niet verdrinken in het minderwaardige multiculturele moeras.
Studenten van vroeger waren nog lange tijd groen achter hun oren. Ontmaagding op 25 jaar was toen heel normaal. Nonnen en paters zeiden immers dat we ons lichaampje alleen maar mochten schenken aan de Ware Jacob... En dan maar afwachten wanneer die ons pad zou kruisen.
Professor Nuttin was de favoriete prof van vele studenten. Toen zijn lessen over 'seksualiteit' gingen, waren er géén brossers. De hele aula was tot aan het plafond gevuld. Want iedereen was er gretig op uit om over seks te horen vertellen... met rode oortjes en blozende wangetjes.
Nuttin sprak over de seksuele behoefte als 'een drang die gericht is op lichamelijk contact met individuen van dezelfde soort'. Het woord 'drang' vond ik prachtig, het had iets dierlijks, iets wilds, iets onbeheersbaars. En het woord 'soort' impliceerde al dat er perversies konden bestaan, of andere zorgelijke afwijkingen.
De prof vervolgde: 'De seksuele bevrediging veronderstelt een intiem contact met een ander mens, en gaat gepaard met een intens gevoel van lust, een intens genotsgevoel, een lustbeleving, die ons hele biologisch wezen doet ontplooiien. In geen andere lichamelijke ervaring ondervindt de mens een zulkdanig gevoel van expansie en volkomenheid. Daarom is er een zeer nauwe band tussen de seksuele behoefte en de behoefte tot zelfverwezenlijking. Het genot verbonden aan de bevrediging vertoont een graad van geheimzinnigheid, beroering en complexiteit evenredig aan het mysterie van het lichaam en de geïncarneerde persoonlijkheid zelf'.
Dit laatste bracht de prof in verband met het lichaam van de partner, 'het lichaam van de andere is niet te scheiden van zijn totale persoonlijkheid'... 'De seksuele vereniging is uiteindelijk een behoefte aan vitale ontplooiing en levensvolheid. De vrees voor seksuele impotentie is daarom diep kwetsend voor het Ik. Seksualiteit wint aan psychologische rijkdom als ze geïntegreerd wordt in de grote behoefte aan psycho-sociaal contact met een geliefd persoon...' De studenten begonnen zenuwachtig te worden, ze zaten ontgoocheld te wachten op pikante verhaaltjes of op seksuele voorlichting die ze thuis nooit gekregen hadden. In plaats daarvan stond er een poëtische prof een dichterlijke uiteenzetting te geven over 'de seksuele behoefte'...
Er is een plekje in mijn tuin waar ik wel honderd jaar kan worden. Ik noem het 'mijn prieeltje'. Als ik er zit te mijmeren staat de tijd stil en stopt de aarde met ronddraaien. Het is een lommerrijk hoekje waar je met een lekker drankje weer helemaal tot jezelf kan komen. Bomen en struiken werpen een donkere schaduw over mijn 'holletje' dat helemaal omringd is door het gebladerte van laurierbomen. De zon kan er niet bij met haar hete stralen.
Mijn tuin is een wildernis. Hij is nu zomer-rijp. Ik laat de natuur haar gang gaan. Lange grassprieten slingeren rond mijn benen als ik me een weg baan naar mijn prieeltje. Dan zie ik wilde bloemen in allerlei kleuren. De bloemenpracht wordt afgewisseld met wispelturige grassoorten die ongeremd met hun stengels naar de lucht reiken. Zelfs de netels passen harmonieus in de wildgroei.Ik zie ook waterjuffertjes en libelletjes zwierig heen en weer vliegen. En witte fladdervlindertjes die met elkaar flikflooien. En kikkertjes die regelrecht van de waterrand op een waterlelie springen.
Ik zei dus dat mijn tuin een wildernis is. Geen gesnoei, geen grasmaaier die met het geluid van een straaljager alle grassprietjes vernietigt. Neen, geen kunstmatige ingrepen.Mijn buren klagen ook niet over de lange afhangende takken van mijn bomen over hun tuin, ze zeggen niets over mijn uitbundige struikgewas dat tot ver door de omheiningsdraad gegroeid is.En de blaadjes van mijn lauriers mogen hun gladgestreken gazonnetjes ook nog strelen.
Mijn tekst van gisteren is nog niet afgekoeld of ik heb alweer iets te vertellen over kinderrijke gezinnen. Een actueel nieuwtje: "Kinderbijslag blijft nog drie jaar ongewijzigd". Er verandert dus niets. De Vlaamse onderhandelaars gaan pas in 2017 hun nieuwe bevoegdheden concrete vorm geven.
Toch was er een paar dagen geleden sprake van een hervorming van het systeem van kinderbijslag, om te komen tot een gelijke kinderbijslag voor elk kind. Het huidige systeem is progressief: het minst (90 euro) voor het eerste kind, en het meest (249 euro) voor het derde kind en voor elk volgend kind.
Vanaf het derde kind begint de hoorn des overvloeds dus op volle toeren te draaien. Voor welke gezinnen? Welke gezinnen hebben doorgaans 3 of meer kinderen? Juist!
Hoe komt het toch dat onze verse medemensen hier zo goed de weg kennen naar het geld? België, zo klein als een muizenkeuteltje, maar met de uitbundige gulheid van een sinterklaas, stippelt die weg zélf uit voor migranten die in hun thuisland over het bestaan gehoord hebben van België, het Beloofde Land.
Het zijn onze eigen beleidsmensen die het welzijn betrachten van zoveel mogelijk nieuwelingen. "Welkom iedereen" staat er geschreven op alle grenspalen rondom ons land.
Begin 2010 besloot de overheid om 'Vlaamse inburgeringspakketten' te gaan verspreiden in de landen waar de meeste migranten vandaan komen. Zo konden buitenlanders zich in hun thuisland al voorbereiden op hun integratie in Vlaanderen. Waarom hen niet ineens allemaal met een taxi gaan ophalen en hen hier installeren?!
In 1999 publiceerde PRIC (Provinciaal Integratiecentrum) een brochure 'Wegwijs in België', een praktische gids voor nieuwe Limburgers. Opgepast lezer, die 'nieuwe Limburgers' zijn vermomde migranten die niét in België geboren zijn, maar halverwege hun leven besloten hebben om hier aan te schuiven aan de rijkgevulde maatschappelijke tafel. De brochure 'Wegwijs in België' begint met een wereldvreemde inleiding: "Wie naar een ander land emigreert, wil graag snel vertrouwd geraken met de andere leefgewoonten, met het aanbod aan voorzieningen en met de regels die de samenleving ordenen"... Ja, ja, daar zitten die gasten echt naar uit te kijken.
Doelstellingen en activiteiten van PRIC (gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap!) getuigen van een 'belangeloze' behartiging en bekommernis om 'de migrant'. Zoveel Samaritaanse goedheid ben ik nergens zo edelmoedig tegengekomen als in de brochure 'Wegwijs in België'. Het grenst aan zelfachterstelling, aan zelfverloochening. Het aast op een "open Limburgse samenleving met respect voor ieders identiteit en cultuur, volwaardig burgerschap en inspraak en participatie, menselijke opvang en begeleiding van allochtonen, vluchtelingen en woonwagenbewoners". Nieuwkomerscursussen werden georganiseerd om de introductie van migranten in onze samenleving te stimuleren... En nog andere aanbiedingen om het de nieuwkomers zo comfortabel mogelijk te maken in hun nieuwe omgeving, zodat ze niet van de stress ineen verschrompelen of wegkrimpen van verwaarlozing.
Dan zijn er ook nog de Migrantendiensten van de OCMW's die zich uitsloven voor het welzijn van 'de migrant'. Op zulke diensten, ten dienste van de migrant, werken hoofdzakelijk vrouwen, die zich het lot van de verschoppelingen van onze maatschappij persoonlijk aantrekken. Zij steunen en pleiten voor de migrant, en als allochtone scholieren hun beklag komen maken over de school, krijgen ze steevast gelijk van die vrouwen. Migrantendiensten die het gezag van de scholen ondermijnen!!!
Ali Ait was een middelbare scholier van een klein plattelandsschooltje. Hij was de oudste zoon uit een kroostrijk Marokkaans gezin. Kroostrijk en kleurrijk, zoals we allochtone gezinnen kennen. Ali had een heleboel jongere broertjes en zusjes die in de lagere school van directeur Mosselmans zaten. Als oudste broer van een lange sliert kleine Marokkaantjes, voelde Ali zich belangrijk, hij kreeg stilaan de kapsones van een bendeleider.
Mijn eerste kennismaking met het gezin gebeurde via een formulier, door het gezinshoofd in te vullen. Het was echter Ali die de vragenlijst invulde omdat zijn ouders geen Nederlands verstonden. Tolken waren toen nog niet uitgevonden. De gezinssamenstelling telde zes lijntjes op het formulier, uiteraard niet genoeg om alle kinderen van de Ait-familie een plekje te geven, daarom kribbelde Ali onderaan in de rand nog een aantal namen van zijn broers en zusjes.
In de straat van Ali woonden nog andere Marokkaanse jongens, die het spijbelen goed onder de knie hadden. Ali liet zich meeslepen. Zo nu en dan bleef hij ook al eens weg uit school, zomaar, 'onwettig afwezig'. Over de draagwijdte van zulke dingen werd bij hem thuis nooit gesproken.
Corrupte Mosselmans toverde hocus pocus de onwettige afwezigheden om in legale afwezigheden met behulp van twijfelachtige doktersattesten. Ook riep hij de hulp in van een maatschappelijk werkster om het Marokkaanse gezin te begeleiden toen bleek dat Ali's ouders helemaal geen ambities koesterden voor hun kinderen. De jongens zouden later gaan doppen net zoals hun vader, en de meisjes werden voorbereid om te trouwen en om kindjes te krijgen. Zo eenvoudig stippelden ze de toekomst uit van hun kinderen. En naïeve Mosselmans droomde van een wonder in het Marokkaanse gezin.
De maatschappelijk werkster, een soort straathoekwerkster, en de plaatselijke migrantendienst sloegen de handen in elkaar en vanaf toen was er alleen maar veel blabla en eindeloos geklets en gezwets, gezeur en geleuter. Het spijbelprobleem raakte natuurlijk niet opgelost. Integendeel, álles deden de dames verkeerd. Ze maakten de ouders wegwijs naar allerlei instanties die hen hielpen profiteren, die hen hielpen met zich te nestelen in een nest dat niet van hen was. Ali's ouders werden met alles geholpen, behalve met integreren. Hen werd gesproken over hun rechten en over faciliteiten om hun leventje in dit paradijs te veraangenamen. Migrantenwerk, maatschappelijk werk, onderwijs, allen hebben in het verleden veel verknoeid, onherstelbaar!
Op kousenvoeten afkomen bij allochtone ouders mag je nooit doen, je mag hen zeker nooit gelijk geven en je moet er altijd van uitgaan dat ze hier zijn voor zichzelf, om een stukje hemel op aarde te veroveren zonder zelf enige bijdrage te leveren aan die welstand. Geloof nooit in hun goede wil om onze taal te leren, geloof nooit in hun goede wil om te gaan werken, geloof nooit in hun goede wil om zich aan te passen. En blijf vooral koppig hameren op hun plichten en verantwoordelijkheden, zwijg over hun rechten, daar komen ze vanzelf wel achter.
Gelezen op de rilatineblog van apotheker Fernand Haesbrouck http://blog.seniorennet.be/rilatine : Je kind vertellen dat er iets mis is met zijn hersenen - je hebt adhd - is niet wetenschappelijk onderbouwd en derhalve onaanvaardbaar.
In het prille begin van mijn blogbestaan kwam geen kat kijken naar wat ik te vertellen had. Toén had ik de kans om ongegeneerd en schromeloos te schrijven over wat ik wou, en daarbij alle regels van fatsoen overtredend, geen haan die ernaar zou kraaien. Maar ik greep mijn kans niet, ik bleef braaf schrijven over brave belevenissen. Tot ik op een dag besloot om mijn artikels over een andere boeg te gooien. Mijn teksten moesten pikanter worden, smeuiiger, meer waarheidsgetrouw. De mensen die me vroeger dwarsboomden, mocht ik niet meer ontzien. Gedaan met rond de pot te draaien.
Mijn voorzichtige blog kreeg stilaan een andere wending... Tot ik op een dag een stapje te ver ging met de gewaagde titel: 'Haatprozaïsch Tussendoortje'... Doink!!! Het ging over werkloze allochtonen, waarbij ik me afvroeg: "Hoe komt het toch dat er zoveel allochtone werklozen zijn?". De inhoud van mijn artikel strookte met de realiteit, maar de titel was een klinkende miskleun van jewelste die niet meer te herstellen was. Ik vergaloppeerde me al, nog voor het verhaal goed en wel begonnen was. Een betere titel ware geweest: "Er was eens...". Dan was er niemand over gestruikeld, dan had ik niet de hele tekst moeten herzien om allochtonen in een gunstiger daglicht te stellen.
Ja, blogmaster redpoppy tikte me op de vingers met de mededeling: "Racistisch getinte berichten op de blogs zijn verboden, er zijn klachten over binnengekomen. Gelieve het bericht van 14.12.10 dan ook onmiddellijk te verwijderen."... Met de cgkr-belevenis was ik dus niet aan mijn proefstuk toe, lieve lezer.
Mijn 'racistisch getint' berichtje heb ik niét verwijderd, ik heb het gewoon in een andere vorm gegoten ("mijn mening is... mijn ervaring is..."). Een herziening is altijd jammer, de eerste impulsieve zinnen moeten hun creatieve karakter kunnen behouden. Dat is ook zo gebeurd met de koran, die is toch ook profetisch neergepend en nooit meer gewijzigd. Waarom is een herziening van de koran niet nodig? IK doe mijn best en corrigeer. En de profeet hoeft dat niét te doen?!
Ik vraag me af waarom er geen blogmaster toezicht hield toen de Koran opgesteld werd. In die openbaringen staan er heel wat meer uitspraken waarover gestruikeld kan worden, die onaanvaardbaar zijn, die moordlustig en haatdragend zijn. Vergeleken met de koran zijn seniorennetblogs brave sprookjes.
In mijn eerste middelbaar van de nonnenschool kregen we het vak Nederlands van juffrouw Bertrand. In werkelijkheid heette ze Hilde Bertrand. Toen was ze nog niet gelukkig getrouwd. Maar later veranderde haar naam in Hilde Houben-Bertrand, ex-gouverneur van Limburg. Het schijnt dat als vrouwen trouwen, dat hun persoonlijkheid zich dan gaat ontdubbelen, ze krijgen dan een dubbele naam. Behalve die gespleten persoonlijkheid stelt een vrouw maar weinig voor als je bedenkt dat een man die tweede naam niet nodig heeft als hij trouwt. Die blijft uit één stuk bestaan, één stevige brok pikzekerheid! Hij hoeft zelfs zijn trouwring niet te dragen, en zijn trouwboekje ligt misschien ergens ver weg onderin de linnenkast, of in de berging achter een hoop oude planken bij de dozen oud papier...
Terug naar juffrouw Bertrand. Lieve was niét haar lievelingsleerling. Hoe dat kwam? Wel, ik heb het al eens verteld dat één van mijn specialiteiten is : vijanden maken! Daar is nooit een aanleiding voor, die vijandschap komt er vanzelf, of door onbeduidende voorvalletjes. Ik zal eens vertellen over de futiele aanleiding van de verstoorde relatie tussen mij en lerares Bertrand.
Om te beginnen was ik in die tijd een braaf, naïef en meegaand meisje. Dus een makkelijke prooi voor een bazige leerkracht. Ondertussen ben ik wél geëvolueerd naar een assertieve rebel. Kwam vanzelf. Maar dat weet juffrouw Bertrand nu niet. Wél zal ze het weten als ik ze morgen of zo in Hasselt tegen het lijf loop. Mijn geheugen laat me niet in de steek! Vervolgens was mijn verlangen vroeger altijd om onopvallend en onzichtbaar door het leven te gaan, en daarom begon ik er al vroeg mee. Zo koos ik in het begin van het schooljaar voor een opvallend dik opstelschrift met stijve kaft. Een kanjer van een schrift! Niet om mijn medeleerlingen te overtroeven of zo, maar omdat ik grootse plannen had met mijn schrijverijtjes.
Juffrouw Bertrand was er niet gelukkig mee. Zij prees de kleine lichtgewichtschriftjes van mijn medeleerlingen en maakte haar beklag over mijn zware boek dat niet in haar boekentas paste. Haar ongenoegen, persoonlijk aan mij gericht, keerde wekelijks terug, week na week, maand na maand, het liefst wou ik onder de bank kruipen wanneer alle ogen in de klas op mij gericht waren. Op een dapper moment waagde ik het om haar beduusd en bedremmeld te vragen of het nodig was om een klein schriftje te kopen en al mijn opstelletjes daarin over te schrijven... Neen, het was niet nodig. Sindsdien was mijn dikke opstelschrift plotseling geen bezwaar meer.
Vlaming, kom in opstand, kom uit je schuilplaats. Klaag de Vlaamse discriminatie aan. Kom uit je nederige positie en meld je massaal aan bij het Centrum, met toeters, klaroengeschal, trompetten en tromgeroffel. Schud de detectives daar wakker, overrompel hen met verhalen over de bevoorrechting van allochtonen in het onderwijs en in de maatschappij. Kom op voor je éigen rechten!
Vlamingen zijn éérsterangsburgers die fier met opgeheven hoofd de ereplaats in de loge van de Vlaamse samenleving verdienen, de meest exclusieve plaats waar ze recht op hebben! Schud die typisch-Vlaamse nederigheid van je schouders, wacht niet op gunsten in onderdanige bescheidenheid, wees alert voor onderdrukking en achterstelling, verloochen jezelf niet, verloochen je eigenheden niet, verscherp je vechtlust, herstel je aangetast zelfrespect, versterk je gevoel van eigenwaarde, kom op voor jezelf en voor je soort- en rasgenoten, en hou eindelijk op met toegeeflijk 'ja' te knikken en alles goed te vinden!
"Amper 10 procent slaagt voor toelatingsproef geneeskunde"
Dat stond gisteren in de krant te lezen. Met een foto d'r bij van een 'mens van Afrikaanse afkomst' op de voorgrond. Natuurlijk.
Dus slechts 1 op 10 van alle afgestudeerde middelbare scholieren blijkt bekwaam om doktersstudies aan te kunnen. Da's een pak minder dan de vorige twee jaren. En aangezien er een artsentekort is, bestaat de mogelijkheid dat universiteiten hun opleidingen gaan versoepelen en het niveau gaan aanpassen aan de gemiddelde student van tegenwoordig. Met als gevolg dat we in de toekomst meer en meer kwakzalvers zullen tegenkomen in het dokterskabinet.
Vraagt nu echt niemand zich af waaróm er zo weinig studenten slagen in de toelatingsproef? Waaróm het middelbaar onderwijs zo weinig vijfsterrenleerlingen kan afleveren?
Het secundair onderwijs is al lang geleden begonnen met de aftakeling van de leskwaliteit. Het begon allemaal met het binnensijpelen van enkele andersgetinten, en toen hun aantal bleef stijgen, zakte het lespeil vanzelf, anders was iedereen gebuisd.
Middelbare scholen die hun scholieren niet voorbereiden op hoger onderwijs, moeten ontmaskerd worden. De kloof tussen middelbaar en hoger onderwijs, ik zeg het nog eens, wordt in de hand gewerkt door middelbare scholen die hun leerlingen slecht voorbereiden op het hoger onderwijs, middelbare scholen die diploma's en rapportcijfers te grabbel gooien, die hun leerstof aanpassen aan de zwaksten, die geen hoge eisen willen of durven stellen, die niet streven naar het afleveren van eersteklasleerlingen.
Rik Torfs, rector KU Leuven, zei vorig jaar nog dat universiteiten zich mogen moeien met de kwaliteit van het secundair onderwijs. "Er zijn grote verschillen tussen middelbare scholen, maar men durft dat niet te meten", zei hij voorzichtig. Nadien heb ik er niets meer over gehoord. Een heikel punt blijkbaar.
Het is bekend dat middelbare concentratiescholen helemáál uit de boot vallen bij de voorbereiding op het hoger onderwijs. In de jaren 80 en 90 werden witte leerlingen zelfs meegesleurd naar het onderste treetje, omdat ze niet de leerstof kregen die ze verdienden, die ze aankonden, omdat de leerkrachten hun handen vol hadden aan de Turken en Marokkanen in de klas. Zó heb ik het zien gebeuren.
Lezer, ga eens piepen op http://blog.seniorennet.be/rechts Daar is blogbaas Houzee incognito opnieuw aan het bloggen. Het zal niet lang meer duren of hij zit met zijn spiksplinternieuwe blog alweer te spartelen tegen de top 10 van de Seniorennetblogs. Hij staat nu al op 274 in de top 1000.
Om van mijn blogverslaving af te geraken breng ik dagelijks een bezoekje aan een ontwenningskliniek voor blogverslaving, waar cafébazin Bertie mijn therapeute is.
Zij beweert echter dat ik niet vatbaar ben voor een ontwenningskuur. Een therapie is aan mij niet besteed, zegt ze, want ik zou toch steeds hervallen, ze noemt me een recidivist, en daarbij ook nog een blogpiraat.
Ga dan al op café, geplaagd door ontwenningsverschijnselen, en dan krijg je zoiets te horen. Nog erger: ik zou een innige band met mezelf hebben en met m'n blog. En een narcist kan je niet zomaar van een verslaving genezen.
Nadat therapeute Bertie mij het nieuwe 'biertje van de maand' aangeprezen had, rolden we vanzelf in het onderwerp 'Voetbal'. Wij volgden de matchen van de Rode Duivels, niet voor de match, niet voor het spel, niet voor de spelers... wél om een glimp op te opvangen van Marc Wilmots! Om hem te bewonderen als MAN, niet als trainer van de Rode Duivels. Wat een spetter van een vent! Ik denk dat vele vrouwen daarom voetbal volgen, niet geïnteresseerd in speltechnieken of balmanipulaties of nog zo van die typische voetbalaangelegenheden, maar voor de énige man in het hele stadion: trainer Marc Wilmots!
Met zijn karakteristieke kop en gespierd lijf straalt Wilmots wilskracht en doorzettingsvermogen uit, capabel om de prestatiedrang van zijn elftal te optimaliseren. Tijdens interviews met Marc Wilmots zet ik het geluid van de tv af, en kijk begerig naar zijn lichaamstaal en gelaatsuitdrukkingen. Zijn neus staat wel niet helemaal recht, maar dat siert hem. Bertie is ook een Wilmotsfan, net als ik, we zitten op dezelfde golflengte, wat voetbal betreft toch.
Ik wil terugkomen op 'het biertje van de maand', de Chimay Dorée, een trappist die oorspronkelijk alleen door de monniken gedronken werd, een 'intra muros'-biertje dus, dat achter slot en grendel van de abdij gebrouwen werd. Nu vindt het zijn weg naar het publiek, en ook naar mij.
Therapeute Bertie zette het biertje niet zómaar voor me, ze houdt er een vast serveerritueel op na. Liefdevol zet ze flesje, glas en viltjes op tafel, en ook nog een schaaltje met echte Chimaykaas. Een hapje en een slokje doen je in de zevende hemel wanen, om alles bij te vergeten, zelfs aan mijn blog denk ik dan niet. Een trappist met therapeutische werking!
Toch zie ik me genoodzaakt om straks een nieuwe sessie in 't café te gaan afspreken, om mijn abonnement te vernieuwen. Dat komt ervan als je niet gelooft in een ontwenningskuur, als je je blogverslaving in stand wilt houden.
Ilse en Helga maakten zich op voor het jaarlijks medisch onderzoek in school. Daar zou dokter Zhivago op hen wachten, op Ilse en Helga, zijn verpleegstertjes.
Dokter Zhivago
Dokter Zhivago was de schoolarts, een verleidelijke dokter zoals die alleen in de doktersromannetjes bestaat. Een levensgenieter en eeuwige vrijgezel. Zijn mening over vrouwen stak hij niet onder stoelen of banken. "Als je met vrouwen de wereld ingaat, dan val je er van af, want dan is de wereld plat... met vrouwen niks dan gesodemieter... een vrouw betekent miserie en problemen... kijk maar naar Adam, toen de vrouw nog niet uitgevonden was moest Adam al een rib afgeven, hij kreeg dan wel een appel om in te bijten, maar dat was een duivelse streek van Eva, God gaf Adam de schuld, het was zijn fout, hij had maar niet moeten bijten... Toén al was de man de schuldige..."
Ilse en Helga
Uitdagend gehuld in lederen kleding en hoge dijlaarzen, begaven Ilse en Helga zich op weg naar school. Ze droegen een koffertje bij zich waarin naast injectienaalden en pleisters ook het zweepje en nog zo van die sadi-maso-attributen zaten. Ze bewogen zich moeilijk omdat hun ondergoed knelde, de lederen beha had een irriterende sluiting tussen hun twee borsten, en het lederen broekje schuurde in plaats van genoeglijk te strelen over hun intieme plekje.
Dokter Zhivago
De schoolarts startte zijn onderzoek met de leerlingen tot de orde te roepen. Jongens hier. Meisjes daar. Alle kleren uit, aan de kapstok, enkel onderbroekje en hemdje aanhouden, en zo komen jullie één voor één tot bij mij. En stilte in het kleedhokje!... De leerkracht die toezicht hield kon natuurlijk haar gezag niet doen gelden en dus taterden de kinderen er maar op los. Er waren al leerlingen bij met een gezonde belangstelling voor het andere geslacht, en die vonden het jammer dat jongens en meisjes gescheiden werden, zelf straalden ze ook al wat sexappeal uit.
Dokter Zhivago en Ilse en Helga
De dokter en de verpleegstertjes onderzochten de leerlingen op: ogen, oren, fysieke conditie en lichaamshouding. Afwijkingen werden aan de ouders gesignaleerd. In hun ondergeschikte rol deden Ilse en Helga hun best om het medisch onderzoek in goede banen te leiden. Ja, daar rekende de schoolarts op, dat zijn meisjes een vlotte gang van zaken regelden voor hun baas.
Ilse en Helga overmeesteren Dokter Zhivago
In gedachten zaten Ilse en Helga echter al bij het verwenritueel waarmee ze dokter Zhivago in de watten gingen leggen na het medisch onderzoek. Wanneer alle leerlingen weer naar hun klas vertrokken waren, ruimden Ilse en Helga alles op, instrumenten, onderzoekstafel, handdoeken, alles weer netjes op zijn plaats en de deur van het kabinet op slot... En dán brak het moment aan dat de rollen verwisseld werden. Dokter Zhivago werd de slaaf, en Ilse en Helga werden de baas! Ilse en Helga ontpopten zich als bazige vrouwen, als slavendrijvers die van hun dokter een minderwaardige prooi maakten. Alle kanten en uithoeken van verwennerijen hebben ze aan de dokter laten zien. Om hem het zwijgen op te leggen voerden ze hem eerst schor en willoos met hele scheuten cognac, zodat hij niet kon tegenstribbelen. Daarna haalden ze uit hun koffertje het boeiensetje en andere marteltuigen. De dokter genoot intens van zijn 'lijdensweg'. Golven van wellust stroomden over zijn glanzende gespierde lijf. Tergend langzaam voerden de meesteressen de zinnelijkheid en seksuele opwinding bij de dokter naar een hoogtepunt, naar een ontoerekeningsvatbare extase!!!
Na de ADHD-pil is er nu ook de Stotterpil ! Rilatine !
Ik las op de rilatineblog van apotheker Haesbrouck http://blog.seniorennet.be/rilatine dat rilatine ook goed is tegen stotteren. Tegen van alles en nog wat is rilatine dus goed. Om te studeren, om te fuiven, om te sporten, om te vermageren...
Op school heb ik vroeger gezien hoe leerkrachten en moeilijke moeders verlost wilden worden van hun druktemakertjes. 'Pedagogische onmacht'! zoals heer Haesbrouck het zo treffend noemt. Ze laten hun kinderen dan maar pillen slikken, zijn ze van alle toezicht af en geven ze de opvoeding gemakshalve in handen van de medicatie.
Dus rilatine kan stotteren verhelpen?... Daar! Dat is zéér goed nieuws voor CLB'ers!
CLB's, als dealers van rilatine, hebben nu een extra mogelijkheid om hun territorium uit te breiden naar stotteraars. Aanvankelijk stelden ze hun rilatineshops wagenwijd open voor alle leerlingen die maar een heel klein beetje buiten de lijntjes durfden kleuren, die écht kind waren dus. Mijn collegaatjes, gedrogeerd door de instructies van Horbert, van leerkrachten en hulpeloze ouders, verwezen moedertjes naar de huisarts met de vraag naar rilatine. Het dwingende karakter van die verwijzingen naar huisarts en rilatine, stoorde me enorm. Ik weigerde om mee te spelen, en werd algauw de outcast van de CLB-bende. Zeker na mijn opmerkingen over de voorkeursbehandeling van migrantenleerlingen. Daarmee maakte ik ook al geen goede beurt bij collega's, directies en leerkrachten. Om van dicht te klappen!
Daarom is mijn blog nu een uitlaatklep, ik kan mijn ergernissen kanaliseren, in de juiste richting. Als er ooit nog eens een naarling mijn blog durft aan te vallen, zal het zijn beste dag niet zijn! En ja! Dit is een dreigement!
Terug naar de stotterpil.
Ik heb al eerder verteld hoe An Serpent vroeger sjoemelde met onderzoeksresultaten om gratis logopedie los te peuteren voor haar allochtoontjes. Wel, zou ze nu ook weer op de frauderende toer gaan, en naarstig speuren naar stotterende allochtoontjes voor gratis logopedie? Zie je haar al sluipen en schuifelen als een slang door de gangen, door de klaslokalen, op de speelplaats, op zoek naar stotterende allochtoontjes? Als ze d'r geen vindt, zal ze die wel uit haar duim zuigen, of zomaar uitvinden. En dan samenzweerderig met Horbert valse IQ-cijfers verzinnen om de mutualiteiten om de tuin te leiden.
Lezer, heb je al ooit een allochtone stotteraar meegemaakt? Ik niet. En toch zal de nieuwe wending in het onderzoek naar de rilatinepil gebruikt worden om allochtoontjes gratis logopedielessen te laten volgen. Hoe ze dat gaan aanpakken zal ik nooit te weten komen. In het verleden heb ik wel de gekste toeren zien uithalen om allochtoontjes te laten genieten van bijlessen en spraaklessen, waarbij Jantje en Jefke plaats moesten ruimen voor Mehmet en Rachid.
Lieve is in het bezit van een lijst waarop alle mogelijke fobieën bijeen staan. Honderdén! Maar nergens is 'islamfobie' of 'islamofobie' terug te vinden. Alsof een fobie voor de islam onbestaand is. Bestaat ook niet. Ik zie daar wel 'venustrafobie' staan, dat betekent angst voor mooie vrouwen, en 'autoglossofobie' = angst voor de eigen taal, of: 'anuptafobie' = angst om vrijgezel te blijven, enz. enz... Maar géén islamfobie te bespeuren.
Tegenstanders van zwarte knechten van Sinterklaas begonnen vorig jaar een rechtszaak: "Pieten zijn racistisch, ze benadrukken het slavernijverleden... een Zwarte Piet is een karikatuur die respectloos is voor mensen van Afrikaanse afkomst."
"Mensen van Afrikaanse afkomst"? Ik denk dat ze 'negers' bedoelen.
Nu is daar een rechter in Amsterdam die gisteren oordeelde dat "Zwarte Piet een negatieve stereotypering is van de zwarte medemens en dus kwetsend." De anonieme rechter oordeelt dat Zwarte Piet niet meer bij Sinterklaas mag horen... Misschien is dat wel de eerste stap in de richting van blanke slaven in dienst van Sinterklaas? En nog een stap verder zijn het blanken in dienst van hun medemensen met vreemde wortels? Ja, zo ongeveer zal het er wel gaan uitzien.
Burgemeester van der Laan moet nu de Sinterklaasintocht opnieuw bekijken. Hij overweegt om in beroep te gaan. Ik stel voor dat hij een petitie laat ondertekenen door alle kinderen die vol verwachting en met kloppend hartje uitkijken naar de komst van de Sint én zijn Zwarte Piet. Die twee zijn toch onlosmakelijk met elkaar verbonden!
Wat mij opviel in het krantenberichtje was dat de namen van de rechter en de klagers niet vernoemd werden. Wie is de rechter? Wie zijn de klagers? Geen woord hierover! Mogen we dat niet weten? De rechter is alleszins een bange laffe blanke. Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat rasechte Amsterdammers gaan klagen over een Zwarte Piet. Ik denk eerder in de richting van een paar donkergetinten die hier in een kant-en-klare welvaartsmaatschappij gedropt zijn, hun zin gekregen hebben, op een stellage geplaatst, en nu denken onze aloude tradities te mogen manipuleren. Onze eigen schuld. Moeten we maar wijzen op de ondergeschikte positie van binnensluipers zodra die aan onze grenzen aankloppen.
In het kader van een geldverslindend migrantenproject belandde ik op zekere dag in een klas vol Turkse leerlingen, voor een screening van hun capaciteiten en schoolvorderingen. Mijn eerste vaststelling was de sterke onderlinge solidariteit die van hen een machtige groep maakte, in staat om een hele klas om te toveren in collectieve chaos waar geen plaats is voor discipline en presteerzucht. Bij het betreden van zo'n klas met opgeschoten pubers krijg je de indruk dat je in een oerwoud beland bent. Hun aanwezigheid in een klas heb ik altijd ervaren als niet passend in ons traditioneel onderwijssysteem.
Ze kwamen met z'n allen van de islamles en gedroegen zich als wilden, als 'baas in eigen klas'. Toen al vermoedde ik dat de islamleraar op hen ingewerkt had waardoor ze zich superieur en zelfverzekerd gedroegen.
Aanvankelijk was de klas rustig. Het duurde echter niet lang of een herrieschopper gaf het startsein om lol te trappen, en omdat het bij Turken ontbreekt aan taakgerichtheid en concentratie, is er niet veel nodig om een klas op stelten te zetten.
Op een bank zag ik een lange lat liggen, nam die vast, en ging zonder nadenken naar de relschopper waarmee alles begon. Ik gaf mijn belager een stevige klap met de lange lat op zijn hoofd, waarna ze allen schrokken van de hevige dreun, alsof ze kordate acties niet gewend waren. Plotseling was de klas rustig en de rest van het lesuur verliep ongestoord. Mijn impulsieve ingreep kende een onverwacht geslaagd effect, een stunt om trots op te zijn!
CLB-directeur Horbert was een kettingroker en een kettingzeveraar. Zijn patroonheilige was Sint-Horror. Dat zegt genoeg over het kwaadaardige karakter dat hij bij zijn geboorte meekreeg.
Tussen zijn vaalbruine vingers stak er een afgelebberd vies sigarettenpeukje, waarmee hij theatraal zwaaide om zijn woorden kracht bij te zetten. Het vieze peukje en de dichte rookwalm rondom hem, gebruikte hij als 'wapen', om te imponeren, om te pesten, om zichzelf te manifesteren. Iets anders had hij niet om zich te doen gelden.
Horbert haatte niet-rokers. Spottend wuifde hij hun klachten weg en stak hij contesterend een verse sigaret op. Demonstratief en uitdagend. Naast zich legde hij ook nog een ongeopend pakje, klaar voor gebruik. Hij inhaleerde nog eens heel diep en blies dan een giftige walm over de tafel in de refter, in ieders gezicht. Het kon hem niet schelen dat de collega's beneveld werden door zijn rookgordijn.
Het officiële rookverbod in het hele gebouw was niet naar de zin van Horbert. Hij was woest en vastbesloten om zich te verzetten tegen het algemene rookverbod. Lachwekkend waren zijn kinderachtige pogingen om het rookverbod aan zijn laars te lappen.
De stickers 'Verboden te roken' plakte hij ondersteboven. Tijdens vergaderingen stak hij de ene sigaret na de andere op, en liet collega-rokers toe om hetzelfde te doen. Zijn obsessie voor de sigaret nam extreme vormen aan toen hij bezoekjes bracht aan de bureaus van niet-rokers. Provocerend stak hij een sigaret op en pakte een stoel. Daarna startte hij een vermoeiend en warrig verhaal, zoals alleen hij dat kon vertellen, zonder rode draad, zonder doel, eentonig, moeilijke woorden, zinnen zonder begin noch einde, contradicties, herhalingen... Hij werd haast onzichtbaar door de walgelijke mist voor zijn gezicht, alleen zijn contouren waren nog te zien, en natuurlijk ook zijn kromme neus en geniepige oogjes... De rook om zijn hoofd is nooit verdwenen...
Vanmiddag juffrouw Irène gezien toen ze in het café stilletjes aan haar koffie zat te nippen. Zij begon haar carrière in een roomblank atheneum waar ze Turkjes en Marokkaantjes één voor één zag binnensijpelen. En toen ging het snel bergafwaarts met het onderwijspeil. Blauwbaard verplichtte haar om haar lespeil aan te passen aan het zwakke allochtone niveau, maar ze weigerde.
Juffrouw Irène zag er niet goed uit. Bedrukt en depri. Wallen onder de ogen, verward kapsel, en geen make-up. "Wat is er gebeurd?" vroeg ik, "waar is de tijd dat we zo konden lachen met het multicultureel gezwets van vroeger in school?" drong ik verder aan...
"Ach Lieve, vannacht heb ik weer geen oog dichtgedaan. Mijn buren zijn moslims, en die vieren 's nachts luidruchtig feest, als een stelletje wildemannen, uitgelaten en onbesuisd. De kinderen doen mee, en dat is dan een kakofonie van geluiden en kreten, om gék van te worden! Als het nu geen vakantie was, dan zouden die snotapen met slaapogen naar school komen, waar ze natuurlijk te laat aankomen, ofwel verschijnen ze helemaal niét. Na zonsondergang begint het kabaal al. Overdag zijn ze stil, dan kan ik wel even een dutje doen. Ik heb geen leven meer, ik wil verhuizen maar mijn man heeft hier zijn werk. Neem jij mijn borreltje maar, ik heb nergens meer zin in. En de wijkagent wilt niets ondernemen, die staat aan de kant van de moslims"...
Haar verhaal deed me denken aan het flutfoldertje dat vroeger in alle scholen verspreid werd, waarin met klem beweerd werd dat "de nachtelijke overlast tijdens de ramadan wel meevalt, en dat er geen noemenswaardige klachten zijn over nachtelijk lawaai. De moslimcultuur en het islamitisch geloof zijn best verenigbaar met onze westerse samenleving"... En zo ging het indoctrinerende geleuter maar door. Tot aan de apotheose, toen ze ons wilden wijsmaken dat "moslims gevoelig zijn voor redelijke argumenten en rekening houden met onze gewoonten. Communicatie tussen beide groepen en verdraagzaamheid vereisen echter wederzijdse inspanningen"... Het leek eerder op een of andere nieuwjaarstoespraak.
Pedofielen en andere perverten heb ik twee jaar geleden al aangeraden om holderdebolder hun koffers te pakken om naar Griekenland te verhuizen. Daar is een ongeziene zedenverwildering aan de gang waarbij seksueel gestoorden als gehandicapten erkend worden, en zodoende een hoge uitkering krijgen, misschien zelfs meer dan de échte zieken.
De Griekse overheid heeft nu een erkende lijst van handicaps waarop voortaan pedofilie, exhibitionisme, kleptomanie, fetisjisme, en sadisme/masochisme een plaatsje vinden. Tengevolge van de economische crisis wordt de lijst die geraadpleegd wordt bij het toekennen van uitkeringen uitgebreid om de uitkeringen van alle gehandicapten opnieuw te kunnen beoordelen.
Die Griekse clowns hebben zich duidelijk laten inspireren door het traditionele lijstje van seksuele afwijkingen. Nieuw is echter dat pyromanie en dwangmatig gokken ook erkend gaan worden. Pyromanie? Welja, de vlammen symboliseren het seksuele vuur. En dwangmatig gokken? Gokken als vorm van seksuele opwinding? Waarom ontbreken dan sodomie en necrofilie, seks met dieren en met lijken, op het lijstje van erkende handicaps?
Pedofilie staat vooraan om erkend te worden als handicap. De paus zei immers dat "pedofielen zieke mensen zijn". Toevallig. Want de paus heeft niets met Griekse seks te maken. Of inspireerde hij de Grieken?
Zou het ook niet kunnen dat er in Griekenland door de economische crisis het aantal seksueel gestoorden zodanig toegenomen is dat alle perversiteiten gelegaliseerd moeten worden? Dat het seksuele leven van de Grieken opnieuw in de juiste plooi moet gaan vallen?... In het lijstje van erkende handicaps vinden ze dan hun alibi.
Er zijn ook ergens neurologen aan het werk geweest die storingen in het crimineel brein ontdekt hebben, crimineel gedrag zou volgens hen veroorzaakt worden door hersenafwijkingen. Zie je criminele neigingen al opgenomen worden als handicap of ziekte?
En ooit gaat er een dag komen dat ook terrorisme als een ziekte gezien moet worden... Uiteindelijk zijn er geen misdadigers meer, enkel nog zieken en gehandicapten. De gevangenissen lopen leeg!
Op geregelde tijden duikt er een berichtje op dat de indruk wekt dat pedofilie een ziekte is, of een afwijking in de hersenen, of een hersenaandoening, of een storing in het seksuele driftleven... of een onbedwingbare drang naar onbetamelijke dingen... 'Onbedwingbaar'... 'Drang'... Poeh poeh...
De vorige paus zei het ook al: "Pedofielen zijn zieke mensen".
En de Spaanse kardinaal Sebastian ziet homoseksualiteit als "een vorm van seksuele deficiëntie", als een misvormde uiting van seksuele verlangens.
En dan is er ook nog aartsbisschop Léonard die beweert dat "homoseksuelen niet normaal zijn". Dat klopt wel ongeveer.
Wat zijn die mannen toch onbevreesd voor tegenstand van de homowereld!
Het meest recente onderzoek van de Duitse wetenschapper Dr. Jorge Ponseti, docent aan het Universiteitsziekenhuis te Kiel, is een rasechte poging om van pedofilie een ziekte te maken, deze keer via wetenschappelijke weg. Dus niet zomaar een losse uitspraak van de paus of een andere geestelijke. Nee, wetenschapper Ponseti zegt dat de hersenen van pedofielen heviger reageren op kindergezichtjes dan het brein van niet-pedofiele mannen.
Let op lezer: "Niet-pedofiele mannen"!... Ze beginnen al met te indoctrineren dat al wie niét pedofiel is, dat daar iets aan hapert. Dat zijn trucjes en manipilaties om eigen ridicule visies aan anderen op te dringen. De zaken omdraaien, om aan te tonen dat alles wat normaal is, niét normaal is.
Dus wetenschapper Ponseti stelde met een MRI-scanner een verhoogde activiteit vast in de gezichtsverwerkende hersengebieden van pedofielen bij het zien van beelden van mensen van uiteenlopende leeftijden. En de hersenactivteit van pedofielen toonde toen een sterkere werking in die hersengebieden.
Het onderzoek van Ponseti is het eerste dat pedofiele neigingen objectief-meetbaar probeerde vast te stellen... Hoezo? De pedofiel heeft zich toch al bewezen!? Heeft zich toch al bewezen?! En pedo-therapieën zijn toch ook maar recepten uit een achterhaald sprookjesboek?
"Laat vreemde kindjes hun thuistaal spreken op school", zei de Gentse onderwijsschepen Elke Decruynaere (Groen) een paar maanden geleden. Het nieuwtje was me ontglipt, maar ik kom nu terug op de thuistaal omdat er in het verleden ook al aandacht aan besteed werd door universiteitsonderzoeken.
Vreemde kindjes hun thuistaal laten spreken op school, zegt de groene mevrouw, terwijl ze zwijgt over de thuistaal thuis! Ze vervolgt: "Het gangbare discours is dat iedereen altijd Nederlands spreekt op school, maar door die ideologische hardnekkigheid verlaten nu teveel kinderen het 6de leerjaar met een enorme taalachterstand."... Ideologische hardnekkigheid?... Ik stel voor dat die groene madam eens een paar dagen op de speelplaats van een concentratieschool doorbrengt.
Lieve zegt dat de enorme taalachterstand bij allochtonen er is door altijd en overal hún thuistaal te gebruiken, vooral thuis, in het gezin, en ook op school, in de gangen, op de speelplaats, op straat... Hoe kan een vreemde thuistaal in hemelsnaam de kennis van de Nederlandse taal bevorderen?!
De thuistaal van anderstaligen op school is nu al meerdere keren in de schijnwerpers gezet door onderzoekers aan universiteiten, en nu ook weer door de politiek. Verdacht! Welke addertjes verschuilen zich onder de groene grasmat?
Onderzoekers stelden vast dat de thuistaal goed is voor het zelfvertrouwen van de allochtoon. En dat het niet goed is om het gebruik van de thuistaal te bestraffen. "Het stigma dat daardoor aan de taal kleeft, zou de lage slaagkansen van Turkse en Marokkaanse leerlingen kunnen verklaren", menen ze.
En Lieve meent dat ze slecht presteren omdat ze de Nederlandse taal minachten en een negatieve studiementaliteit hebben. Hierover heb ik al herhaaldelijk en uitvoerig geschreven.
Onderzoekers beweren dat de "lage slaagkansen van allochtonen veroorzaakt worden door het stigmatiseren van de thuistaal". Die onderzoekers hebben zeker nog nooit een klas vol Turken en Marokkanen van dichtbij gezien? "Kleine slaagkansen door een stigma op hun thuistaal"?... Nu is een klein beetje onzin te weerleggen, maar wartaal van de bovenste plank, daar is geen beginnen aan.
Vroeger was er de tendens in de scholen om het gebruik van de thuistaal te bestraffen, of tenminste af te keuren. Dat werkte integratiebevorderend. Nu wordt het gebruik van het Nederlands door allochtonen in twijfel getrokken. Gevaarlijk! Er zal een tijd komen dat Vlaamse leerkrachten hun plaats zullen moeten afstaan aan allochtone leerkrachten die de leerlingen toespreken in hun thuistaal... Dat zou het addertje in het groene gras kunnen zijn? Dan krijgen we toestanden als: schelden op de Vlaming in hun thuistaal.
In het atheneum van Blauwbaard kregen de leerlingen vroeger een boete van vijf frank voor elk Turks woord dat ze gebruikten. Goed initiatief, maar het mislukte, omdat Blauwbaard te laks was om de sanctie te omschrijven en concreet toe te passen. Er waren ook geen onderlinge afspraken bij de leerkrachten. Blauwbaard voerde geen beleid, hij had het te druk met zijn leraresjes.
Gelezen : "Kwart van kinderen heeft buitenlandse wortels". Eén op vier kinderen die vorig jaar geboren werden, heeft een moeder die niet de Belgische nationaliteit heeft. 10 jaar geleden was dat 17,6%. Tot zover het bericht.
Wacht nu even... Hoe zit dat met de moeders mét Belgische nationaliteit en die tóch buitenlandse wortels hebben? Hun kinderen zijn niet mee in het kwart gerekend? En de vaders? Die meegeholpen hebben bij het maken van de kindjes, die worden verzwegen in het bericht. Het is mogelijk dat die geen Belgische nationaliteit hebben... Al die Mustafaatjes, Muratjes en Meryemkes van ouders mét Belgische nationaliteit zijn ze 'vergeten' mee te tellen. Conclusie: "1/4 van de kinderen heeft buitenlandse wortels" is een valse en rooskleurige voorstelling van de realiteit, het zijn er meer!
Er was eens een leraar in het atheneum die het niet zo nauw nam met de geloften die hij ooit aan het altaar plechtig aflegde. Beloften van eeuwige trouw, zweren bij absolute eenkennigheid in de liefde, en nog zo wat van die onnozele toekomstvoorspellingen. Na de huwelijksmis gaf de priester oogkleppen mee aan de man, om zijn hele leven lang mee te dragen. Afgelopen met het loeren naar andere vrouwen.
Maar ik dwaal af... Terug naar leraar M. die het vak Nederlands gaf in een atheneum waar de meerderheid van de leerlingen allochtoon was. Leraar M. was een vurig supporter van het NT2-project (Nederlands Tweede (!) Taal). Een miljoenenproject. Onder leiding van verrader Koen Jaspaert, universiteit Leuven. En toen de inspectie kwam, vroeg die zich verbaasd af: "Is dat maar alles wat die mannen van de Nederlands taal kennen?".
Leraar M. was een charmeur, een donjuan, een verleider. Hij had álles waar een vrijgezel alleen maar van kon dromen. In de leraarskamer, op de speelplaats, in de gangen, zelfs in mijn kantoor zocht hij me op om mij zijn liefde te verklaren. Geen enkele gelegenheid sloeg hij over om mij het hof te maken en mij te wijzen op de Ware Jacob die hij wel was voor mij. De koetjes en de kalfjes in de wei werden natuurlijk ook besproken. En ook het groene gras dat zo fel groener was in andermans voortuintje.
Gevleid en vereerd voelde ik me met zijn belangstelling. Onze contacten waren gezellig en gemoedelijk... totdat leraar M. zich ontpopte als een ware stalker. Toen zei er een stemmetje in mijn binnenste: "Handen af van deze engerd!". Deze keer luisterde ik naar het stemmetje, hoewel dat niet mijn gewoonte was, want 'ik hou van mannen, vooral van die van een ander'...
Leraar M. had vrijgezellen-allures, droeg geen trouwring, sprak in de leraarskamer nooit over een eventuele vrouw in zijn leven, niéts... Wel over zijn uitgaansleven en de eindeloze vrijheid waarvan hij genoot zoals het een rasechte vrijgezel betaamt.
Even later... een mooie zaterdagochtend... Op de parking van een winkelcentrum zocht een donkere stationcar naar een parkeerplekje. En wie stapte er als eerste uit? Leraar M! Samen met zijn vrouw, en gevolgd door vijf (!) kinderen, zo ongeveer tussen de 5 en 15 jaar oud. Zo zo, dit is dus het verborgen huishouden waarover niemand in school iets mocht weten. Dit is dus het geheime leven van een mislukte donjuan, van een bedrieger en een zwakkeling. Ik volgde aandachtig de belachelijke vertoning. Toen leraar M. mij in de gaten kreeg, schrok hij zichtbaar, draaide met een ruk zijn hoofd om, en deed alsof hij druk bezig was met het afsluiten van zijn auto, geen groet, geen teken van herkenning... Hij leek van streek... Schitterend!...
Denemarken heeft nu zijn eerste eigen moskee. Bij de opening lieten Deense politici het massaal afweten. De Denen zijn sceptisch en argwanend. De enige gelukkigen zijn de moslims zelf: "Ik verheug me op het vrijdaggebed... de moskee is goed voor de integratie, het laat zien dat moslims gerespecteerd worden."... Ja, ja...
Toch is de Deense Islamitische Raad ontgoocheld over de afwezigheid van politici en prominenten: "Het geeft een negatief signaal, eigenlijk zeg je dan dat moslims niet welkom zijn in Denemarken. En zoiets is al snel voer voor radicale krachten." Hij voegt eraan toe dat de moslims de moskee te danken hebben aan de cartooncrisis van 10 jaar geleden, toen een Deense krant spotprenten van de profeet Mohammed publiceerde.
20 miljoen euro kostte de moskee, betaald door Qatar, een steenrijk oliestaatje met een conservatieve islamitische gemeenschap. Vandaar de argwaan bij de Denen. Wie is dan de baas over de moskee?
Een inwoonster die van haar fiets stapte om een kijkje te nemen, vertelt: "Wij gaan toch ook geen kerk bouwen in Qatar?... Omdat we er niet zelf voor betaald hebben, kunnen we ook niet controleren wat er daarbinnen gebeurt."
En zo heeft de islam nu ook al Denemarken bereikt op het pad van zijn veroveringstocht. De islam NIET imperialistisch?! Dat fabeltje werd vroeger in onderwijsmiddens verspreid. Nietwaar Paula D'Hondt?
In 2009 zorgde Wikipedia voor enige opschudding toen de 10 inktvlekken van de beroemde Rorschachtest gepubliceerd werden. Boze psychologen vonden dat de geheimen uit de wereld van de psychiatrie niet verklapt mochten worden. Ik wil er nu nog een schepje bovenop doen door tips te onthullen om de onderzoeksresultaten te manipuleren. Lieve kan geen geheimen bewaren...
Psychiater Herman Rorschach ontwierp in 1921 zijn vlekkentest om de menselijke geest te kunnen doorgronden, om afwijkingen en en eigenaardigheden in de persoonlijkheid op te sporen, om rare hersenkronkels te ontdekken. De test steunt op het principe dat de proefpersoon zijn gedachten en gevoelens projecteert op de inktvlekken. De wijze waarop hij de vlekken waarneemt verraadt zijn diepste zieleroerselen en geeft een zicht op de structuur van zijn persoonlijkheid. In de klinische praktijk is de vlekkentest een waardevol instrument als het samen met andere onderzoekstechnieken gebruikt wordt. De interpretatie van de reacties op de inktvlekken is erg gecompliceerd en het scoringssysteem is bijzonder ingenieus opgebouwd.
In een aflevering van De Kampioenen werd de test geridiculiseerd toen Balthazar Boma zijn gedacht gevraagd werd over de 10 inktvlekken. Dat gebeurde in een kliniek voor seksverslaafden, waar Boma van zijn 'seksverslaving' wilde afgeraken. Jammer... een man die overloopt van gezonde seksuele driften!
Opgelet! Hier volgen nu waardevolle antwoorden waarmee je een goede indruk maakt op de psycholoog.
Plaatje I. "Twee balletdansers die draaien rond een centrale figuur. Hun voeten zijn samen, hun enkels zijn gebroken. Ze dragen mantels, hebben puntige hoofden en keverwenkbrauwen. De figuur in het midden is een balletdanseres met de omvang van iemand van middelbare leeftijd."
Plaatje II. "Twee kleine hondjes die rechtop zitten in een bedelende houding. Hun neuzen raken elkaar bijna. Ze hebben klauwen, oren, neus en voorhoofd."
Plaatje III. "Dit treft me als een persoon die zijn handen omhoog steekt. Het rode ding in het midden stelt de longen voor, X-stralen."
Plaatje V. "Twee cobra's die zich met elkaar meten, of die misschien elkaar het hof maken."
Plaatje VIII. "Ik zie 2 dieren. Geen beren, maar muskusratten. Ze hebben niet de kleur van muskusratten, ze zijn roze. Doet me denken aan ijsberen. Het zijn in elk geval lome dieren."
Plaatje IX. "Twee clowns met samengebonden mouwen, rode pluimhoeden, gekleed met een groene jas en een oranje broek die onderaan smal is. Ze trippelen rond met hun hand op hun heup en zwaaien met hun heupen."
Lezer, laat je niet misleiden door populaire of bizarre antwoorden, want die zijn zo goed als waardeloos. Wees origineel en spitsvondig bij het interpreteren van de vlekken. Vermijd witte-achtergrondinterpretaties, want dan ben je een wringer en een dwarsligger. Vermijd ook kleine details als je niet als een zonderling bestempeld wilt worden. Geef veel antwoorden, hoe meer, hoe beter. Voeg opbouwende elementen toe als je bv alleen maar 'vleermuis' antwoordt. Spreek veel over bewegingen in de vlekken, over mensen, over kleuren, dan ben je een intelligent persoon met empathie voor zijn omgeving. Niet teveel over schaduw/perspectief spreken, want dan stel je je zwak op met behoeften aan veiligheid en aan affectie. Seksueel getinte antwoorden, zoals het zien van genitaliën, wijzen op onvermogen om seksueel te presteren. Symbolen van mannelijke seksualiteit zijn: slangen, totempalen,bergen, lansen... Symbolen van vrouwelijke seksualiteit: vazen, schalen, putten... Vuur en vlammen wijzen op seksuele wensen... En tenslotte, als je nergens 'vormen' onderkent, is er sprake van ernstige organische hersenstoornissen!
Vandaag heb ik zin om enkele overpeinzingen over moslims neer te pennen. Onbeduidend, maar voor mezelf vind ik het wel grappig. Vergeet niet dat mijn blog een verloskamer is voor mijn gedachten en mijn gevoelens. En dat ik niemand hoor protesteren!
Daar gaan we dan... Moslims zijn er in alle soorten en merken, in alle vormen en contouren. Gaande van prutsmoslimpjes naar terroristische moslims, en daar tussenin een hele waaier van baardapen, brulapen en blaaskaken. Allemaal gehypnotiseerd en opgehitst door Allah, en gedreven door de Koran waarin waarzegger Mohammed zijn profetische voorspellingen noteerde. Nu zie je die toekomstvoorspellingen soms ook op tv waar kaart- en andere handlezeresjes hun helderziendheid manifesteren. Die meisjes spelen Mohammedje.
Dus de profeet Mohammed had in de sterren gelezen en in zijn eigen glazen ballen gezien dat wanneer er hier in het westen genoeg moslims neergedropt worden, er heibel van zou komen, en toch ondernam hij niets om dat te voorkomen. Hij bleef maar boodschappen en openbaringen verkondigen, alsof hij het onheil dat over het westen hing, met plezier tolereerde. Als profeet heeft hij het sluipende gevaar gniffelend gadegeslagen. Het verwondert me niet dat die profeet Mohammed nu en dan eens belachelijk gemaakt wordt. Eigen schuld. Iemand die kan openbaren en voorspellen is verplicht om alle toekomstige onheil te voorkomen. Hij heeft het niét gedaan, hij heeft alles op zijn beloop gelaten. Logisch dat er zo nu en dan met hem gespot wordt.
En nu zitten we hier met barbaarse, achterlijke, agressieve moslims die met hun frustraties geen blijf weten en duivelse bedoelingen hebben. De bedoeling om hier alles in te palmen en hun ideeën op te dringen. Hun middelen daartoe zijn chaos creëren, rellen en tumult veroorzaken, islamitische uitspattingen dus. Ondertussen hebben ze zichzelve verloren en hun identiteit begint te wankelen. Daarom moeten er steeds verse moslims naar hier ingevoerd worden. De vorige reeks is dolgedraaid. Hadden ze moeten weten alvorens met hun kamelen naar hier te komen. Zandkorrels kunnen ze hier niet meer tellen en hun kamelen hebben onlaafbare dorst. Hun wortels hebben ze ginder achtergelaten, ergens verborgen onder het zand in de woestijn... En we weten allemaal welk lot ontwortelden te wachten staat. En óns lot ziet er zeker niet fraaier uit...
Wat hoor ik nu weer? Leerlingen uit het beroepsonderwijs die naar de universiteit willen? ALLES moet kunnen tegenwoordig, ook het onmogelijke.
Rik Torfs, rector KU Leuven, heeft volkomen gelijk om een toelatingsproef in te voeren voor beroepsleerlingen die naar de universiteit willen. Zijn voorstel is realistisch, niét controversieel en zeker niet discriminerend zoals Mieke Van Hecke het noemt.
Torfs' voorstel heeft alles te maken met de uiterst geringe slaagkansen van leerlingen uit het beroepsonderwijs die universitaire studies willen aanvatten. ASO-leerlingen hebben het al zo moeilijk om zich overeind te houden op universitair niveau, hoe beroerd moeten beroepsleerlingen zich dan wel voelen? En hun ouders die op hopeloze nodeloze kosten gejaagd worden?!
De bedoeling van het beroepsonderwijs wordt voorbij geschoten wanneer de poort naar de universiteit zomaar geopend wordt voor iedereen uit het laagste middelbaaronderwijsniveau, zonder theoretische basis, zonder voorbereiding op hoger onderwijs, zonder voorbereiding op wetenschappelijk denken... Beroepsonderwijs veronderstelt dat de afgestudeerde onmiddellijk op zoek gaat naar een job. Klaarstomen voor de arbeidsmarkt, dát is de bedoeling van het beroepsonderwijs. En niet, zoals Torfs het zo treffend formuleert, "iemand de woestijn in sturen en zijn ding te laten doen".
Over het zevende beroepsjaar wordt er gezwegen in de berichtgeving. Het 7de jaar dat het diploma hoger secundair aflevert is voor velen al te moeilijk en ze haken af na het zesde jaar. Ik kan me moeilijk voorstellen wat die zesdejaars in hemelsnaam gaan uitspoken aan de universiteit?
En als we dan bedenken dat in het beroepsonderwijs de allochtonen in de meerderheid zijn, wordt het helemáál fraai wanneer allochtone beroepsleerlingen losgelaten worden op hoger onderwijs. Gelukkig hebben ze die ambities niet en willen de meesten, net zoals hun vader, gaan doppen. Zó heb ik het vroeger ervaren.
De N-VA steunt het voorstel van Torfs, in tegenstelling tot CD&V en de hele onderwijswereld. Ik ben benieuwd hoe ze deze onenigheid gaan oplossen in de komende regeringsonderhandelingen.
Ik maakte voor het eerst kennis met de ramadan in het atheneum van Blauwbaard. Dat was toen de islamleraar tijdens de klassenraden mocht indommelen, terwijl zijn collega's het niet aandurfden om maar 1 seconde met hun gedachten af te dwalen naar erotischer dingen dan het bespreken van probleemleerlingen.
Een slapende islamleraar was vroeger voor mij hét signaal van het begin van de ramadan! Ik denk dat de man droomde ontelbare maagdjes in de Allah-hemel, zo'n gelukzaligheid straalde hij uit, met dichte ogen, enkel zijn lijfelijke aanwezigheid was er. De media maakten toen nog niet zoveel drukte rond islamitische aangelegenheden, vandaar dat een slapende islamleraar me herinnerde aan de ramadan.
Dus nu nog 5 keren slapen en dan begint het islamitische circus. Onze supermarkten weten dat het 's nachts smikkelen en smullen en seksen geblazen is bij de moslims, alsof Allah hen geen broodje kaas bij daglicht gunt. Die Allah is overdag een hardvochtig mens en 's nachts gul en vergevensgezind. Een labiel en onbetrouwbaar wezen dus.
Onze supermarkten spelen gretig in op de islamitische hunkeringen van vastende moslims die zichzelf kastijden om op een goed blaadje te staan bij opperhoofd Allah.
Om aan ramadanvoedsel te geraken komen Hollandse moslims het best aan hun trekken bij winkelketen Albert Heijn, die uitpakt met de slogan: "Alles voor de ramadan, gewoon bij Albert Heijn". Een weldenkende niet-moslim gaat daar toch niet winkelen?! En bij ons is dat de Carrefour die de hele vastenmaand zijn ramadanassortiment promoot. Het assortiment bestaat uit vijgen, linzen, dadels, griesmeel, wijnbladeren, en nog zo van die rare dingen die moslims consumeren als ze vasten. Ook de Lidl speelt mee: Turkse halal pizza, halal frikandellen, Turks brood, gezouten kaas in blik, couscous en Turkse yoghurt. Dan is er ook nog de Body Shop die geschenkensets voor moslima's aanbiedt. Het ontwerp van de verpakking doet denken aan Arabische kalligrafie. In moslimlanden zijn ramadangeschenken een groot succes.
Halal voedsel, halal geschenken... Nog even, en er komt halal kleding, halal haarsnit, halal speelgoed, halal bier... moskeeën zijn geen probleem, die groeien ongegeneerd als paddenstoelen uit de grond. De islam is als een slak, die sluipt ook in een slakkengangetje zelfbewust naar haar doel... en een slak komt overal waar ze zijn wilt!
In het Sint-Franciscuscollege in Heusden-Zolder had gisteren iemand op het aankondigingenbord geschreven: "Turkse leerlingen die NIET voor België supporteren, melden zich op het secretariaat voor een hartig gesprekje". De tekst werd gefotografeerd en druk becommentarieerd op de sociale media. De 'grap' zorgde voor ophef op twitter en facebook. Volgens veel commentaren was de tekst racistisch.
Ik protesteer! De tekst heeft niéts met racisme te maken, de tekst zet wél aan tot integratie en aanpassing aan het gastland. Wat is daar mis mee? Het is toch logisch dat je supportert voor het gastland waar je MAG verblijven?... En de tekst op het schoolbord wordt 'een grap' genoemd?! Neen, het is een ernstige boodschap. Ik wil de onbekende auteur van de omstreden tekst feliciteren. Hij wil een boodschap verspreiden die jammerlijk niet open en bloot mag besproken worden.
Blognostalgie! Op 3 september 2009 ontving ik een mailtje van Ray-van-Angeltjes: "Dag Lieve, Ray hier. Ik heb op het Bijhuis een verwijzing gemaakt naar je blog en vannacht verschijnt er iets gelijkaardigs op het Hoofdhuis. Ik hoop dat het je bezoekersaantallen opkrikt." Ray doelde op mijn stukje 'Woeste Westerse Trots' dat hij op zijn Angeltjes wilde zetten. En dan heb ik ook nog de reacties op het volgende stukje van: Jos, Walter, Daniel, Regus Patoff, Jean en Victor Van Vosselaer. Interessant... bijna 5 jaar geleden...
God schiep Eva zonder sluier, zonder habijt, zonder enig textiel. Zo liep Eva vrolijk rond in het aards paradijs. Adam zag haar graag zo rondhuppelen in zijn oord van zinnelijke lusten en geneugten.
Maar moslimmeisjes lijken geschapen te zijn inclusief hoofddoeken en lakens die tot op de grond reiken. Zo wou Allah het. En bij de volgende waggelstap komen er logge sloefen tevoorschijn. Moeten deze wezens 'vrouwen' voorstellen?! Is dit echt de wil van Allah? 'Dingen' die in vodden voortbewegen en voortkruipen, zijn een regelrechte belediging voor het vrouwelijk geslacht!
Lieve lezeressen, contesteer tegen deze onterende verwording van het vrouw-zijn. Laat je zien zoals Eva, begenadigd met alle vrouwelijke sierlijkheid, zoals Eva in het aards paradijs, in al haar pracht en praal. Zoals Adam zijn Eva in volle naakte glorie mocht aanschouwen. Durf pronken met je mooie bolle borsten, durf uitdagend wiegen met je verleidelijke heupen, geef aan je kapsel een frivole kronkel, tover met make-up een geile blik op je gelaat. Dompel je in zwoele parfum. En wees vooral zuinig met textiel, dan kan het zonnetje heter schijnen op de adembenemende welvingen van je lichaam. Zie in elke man een mogelijke minnaar. Laat de mannen zwijmelen en hijgen van goesting. Wees fier op je lichaam, koester het en verwen het, de tijd dringt voor Woeste Westerse Trots!
Het gezeur over 'vergrijzing' is een afgezaagde en doorzichtige truc om de aandacht af te leiden van jeugdwerkloosheid, van het hoge aantal schoolverlaters die geen werk kunnen of willen vinden. Gepensioneerden worden meer geviseerd dan werkloze jongeren die zich nog eens niet bewezen hebben.
Het overvloedige accent op 'vergrijzing' praat ons schuldgevoelens aan als we durven stoppen met werken alvorens dood te vallen.
Het jongste Schoolverlatersonderzoek van de VDAB laat een stijging zien van het aantal werkzoekende schoolverlaters met 1,3 procent. Ook het aantal schoolverlaters zonder werkervaring steeg met 0,6 %. En dan maar zwaaien met de overigen die wél werk vinden, is een rooskleurige voorstelling van de jeugdwerkloosheid. En nu gaan er in juli nog een pak schoolverlaters zonder werk erbij komen.
Als de overheid spreekt over 'vergrijzing' denkt ze automatisch: "langer leven = langer werken". Volgens de Lieviaanse filosofie klinkt het anders: "langer leven = langer pensioen", heb ik al eerder verkondigd, kijk maar op mijn blog van 7.05.14, en zo lang mogelijk genieten van onze grijze dagen.
'Schoolmoe' betekent nog niet 'arbeidsrijp', nog niet klaar voor de arbeidsmarkt, heb ik onlangs gelezen. Voor mij betekent 'schoolmoe' ook 'arbeidsmoe'. In het atheneum van Blauwbaard vonden ze een oplossing voor schoolmoeë allochtonen, die werden parmantig naar de dopmarkt gestuurd, in plaats van naar de arbeidsmarkt. En zo zullen er wel meer scholen zijn die de jeugdwerkloosheid stimuleren.
Ik ga het nog eens zeggen:
Wij zullen ons moeten uitsloven tot we de geest geven. Met looprekje of rolstoel, in het zweet ons aanschijns zullen we dagelijks moeten instaan voor de afbrokkelende welvaart van de gemeenschap, uit solidariteit met vreemde klaplopers en pretparkbezoekers, houtwormen en lintwormen die onze samenleving aan het uithollen zijn. We zullen moeten wroeten om de multiculturaliteit te ondersteunen. Wij als blanke slaven in dienst van werkloze asielzoekers, werkloze vluchtelingen, werkloze illegalen, werkloze criminelen, werkloze migranten, werkloze vreemdelingen, werkloze buitenlanders, werkloze inwijkelingen, werkloze goudzoekers... Deze aantallen zullen blijven groeien en daarom moeten wij allemaal langer werken, om leeghangers en nietsnutten in leven te houden.
Mijn blogsensoren vangen naderend onheil op. Vorige nacht zijn er een honderdtal pageviews bijgekomen op de teller. Niet normaal. Verdacht. In het verleden is dat ook gebeurd en telkens volgde er ambras, met een lezer, met het CGKR... Vergeet niet dat ik achter mijn deur een paraplu heb staan om mee te kloppen, en een deegrol om mezelf te verdedigen!
H.C., waarover ik een paar dagen geleden vertelde, is van beroep taalcoach en kinderwerker, en tevens een snotneus die oudere bloggers de les wilt lezen. 'Kinderwerker' dus?... Niet echt iets om trots op te zijn in deze tijd van pedofilieschandalen en zedendelinquentie.
Doet me denken aan een recent artikel in de Telegraaf waarin de beleidsmedewerker van PvdA-politica Elatik, Mohammed Azahaf, ontmaskerd is als een radicale haatmoslim. Azahaf was destijds ook jongerenwerker, jongerenleider, medewerker van Jongerencentrum Arga. Nu is hij beleidsmedewerker van Fatima Elatik, als projectleider vervreemding en polarisatie.
Azahaf is betrapt op extremistische uitspraken in 2004 toen hij zich vrolijk maakte over de moord op Theo van Gogh: "Joepie wat ben ik vrolijk vandaag zo vrolijk, o zo vrolijk ben ik nog nooit geweest. Hoy hoy joepieeeee, 1 weg, nog 2 te gaan." Hiermee verwees hij naar Ayaan Hirsi en Geert Wilders.
Azahaf zou zich ook lovend uitgelaten hebben over Osama bin Laden: "Een ware moslim, een echte strijder,, een voorbeeld voor de moslims... Moge Allah hem genadig zijn en een plek voor hem gereed maken in het mooie en geweldige paradijs."
Azahaf als jongerenwerker vond dat meisjes zonder hoofddoek geen goede moslims zijn. En dat Allah Amerika zou vernietigen, dat vond ie prima.
Nog meer opruiende teksten van Azahaf: "Als je voor me neus stond en zou zeggen dat de Koran niet deugt, dan had ik je levend begraven. Kom voor me neus en zeg dat de Koran niet deugt en je nachtmerrie zal uitkomen."
Recent riep hij op de website 'Wijblijvenhier' het Openbaar Ministerie op om PVV-leider Wilders te vervolgen wegens 'discriminatie en het aanzetten tot haat'.
Azahaf noemt zichzelf een 'Amsterdammer en moslim in hart en nieren, en geen orthodoxe noch liberale of gematigde moslim."...
En zo'n gek speelt mee in het bewind van Nederland?!
Zo nu en dan steek ik de grens over om bij onze noorderburen te gaan winkelen. Kort en krachtig. Want winkelen is echt niet mijn hobby. Nu zag ik daar een gazettewinkelke dat apetrots uitpakte met De Telegraaf. Je kon er niet naast kijken. Meer dan een halve voorpagina werd in beslag genomen door een wandelende Volkert van der G. Met als titel: "Volkert duikt op". Prachtige journalistiek. Zelfs het nieuws over Nederlandse jihadstrijders die zich aansloten bij het terreurleger ISIS, moest wijken voor Volkert. Ik las: "Open en bloot loopt Volkert over de Prinsengracht in Amsterdam na een bezoek aan zijn advocaat. De moordenaar van Pim Fortuyn droeg geen vermomming en liet zich zonder protest fotograferen."
En met de voorpagina stopte het niet. Op pagina 3 wandelt Volkert gewoon door over de Prinsengracht alsof hij een burger is als een ander. Apathisch en ongenaakbaar. Zonder spijt en zonder schaamte. Past waarschijnlijk bij zijn persoonlijkheidsstoornis zoals die opgesteld is door het rapport over zijn geestelijke gesteldheid. Hij zou lijden aan een obsessieve-compulsieve stoornis (vroeger heette dat gewoon 'dwangneurose'), een obsessieve drang om bepaalde handelingen uit te voeren. Deze patiënten zijn soms moeilijk te overtuigen van het irrationele van hun handelingen, vandaar dat het overkomt alsof ze nergens spijt van hebben. Als motief voor de moord gaf Volkert aan dat Fortuyn een groeiend gevaar voor de samenleving was. Zoals Volkert daar nu loopt over de Prinsengracht lijkt het er inderdaad op dat hij daar NU NOG van overtuigd is, en dat zijn daad de juiste was.
Als het klopt dat Volkert een dwangneuroticus is, dat hij gedreven wordt door dwanggedachten, wie weet welke nieuwe dwanggedachten er nog bij hem zullen opkomen, en welke nieuwe handelingen er dwangmatig gesteld moeten worden... Stel nu dat Volkert tóch geestelijk gezond is, waarom toont hij dan geen spijt van zijn wandaad?... Ik zou niet in zijn buurt willen wonen...
Enkele Limburgse scholen laten leerlingen kiezen bij welke kinderen ze niét in de klas willen zitten: "Bij wie wil je NIET in de klas?". Het selecteren van klasgenootjes door de leerlingen zou een beter zicht geven op de relaties in de klas, en dat resulteert dan in een betere klassfeer, zeggen de scholen die de negatieve keuzes toepassen.
Experts schieten de negatieve keuzes af, ze durven het systeem zelfs "het toppunt van individualisme" noemen. Lieve daarentegen staat 100 % achter het aanduiden van ongewenste klasgenootjes. Ik ben voorstander van de mogelijkheid voor leerlingen om anderen uit te sluiten. Dat is hun volste recht. Alle scholen zouden die keuzes moeten toepassen.
Waarom?
Om een zicht te krijgen op 'Knelpuntleerlingen' of probleemleerlingen. Zo kan deze risicogroep tijdig aangepakt en begeleid worden. Want het is toch niet voor niets dat andere leerlingen hen niet in de klas willen?! Uitzonderlijk mogen er geen ouders bij betrokken worden, het moét een vertrouwelijke zaak blijven tussen school en leerling. De tamtam zou anders nogal ratelen bij alle betrokken ouders.
Werkwijze?
Op school wordt een zwarte lijst aangelegd van álle leerlingen die niet gewenst zijn door anderen, de namen die meerdere keren voorkomen zijn prioritair. Die lijst moet onder het beroepsgeheim vallen en vertrouwelijk behandeld door een vast team van leerkrachten onder de strakke leiding leiding van de directeur. Bij iedere leerling wordt de reden vermeld waarom anderen hen niet als klasgenootje willen. Die reden is van cruciaal belang bij de aanpak van de knelpuntleerling: waaróm willen anderen deze leerling niet als klasgenootje? De 'zwarte lijst' reikt dus waardevolle informatie aan bij de aanpak van de 'verstotenen', die zich daarna vlotter kunnen integreren in een klasgroep.
Ik heb mijn fantasie een revolutionair plannetje laten uitdokteren, dat in de praktijk wel heel anders zal uitdraaien...
Nu de storm geluwd is, kan ik er gerust iets over kwijt, over een mail om de vingers van af te likken. Ik wil mijn lezers mee laten genieten van een mail van een jonge snotneus die mij de les wou lezen. Die mij wou vertellen wat ik wel en wat ik niet op mijn blog moest zetten. Zijn absurde redenering blijkt uit wat volgt.
Enige tijd geleden kreeg ik een eigenzinnige mail van H.C., een jongeman die het opnam voor migranten, voor moslims en voor anderen die hier de boel op stelten komen zetten om van onze welvaart te kunnen proeven. Proeven. Zonder zelf iets te hoeven presteren uiteraard.
H.C. had pastoor moeten worden, zo prekerig klonk zijn bericht. Of nee, hij had imam moeten worden, dan kon hij zijn haatboodschappen verspreiden van op de preekstoel in de moskee, een soort moslimpreekstoel, ik weet niet of dat bestaat... Ja, ik gebruik het woord 'haatboodschappen' omdat H.C. een autochtoon is, ene-van-hier, die iets tegen autochtonen heeft, die iets tegen zijn eigen soort heeft, die aanzet tot haat tegen niet-moslims, die zegt dat ONS beleid mensen die uit andere streken komen waar het niet leefbaar is, dat die achtergesteld worden door ONS beleid (?!).
H.C. merkt op dat mensen die van zo ver gekomen zijn, hier geen job vinden, en ook geen huis vinden. Hij zegt dat buitenlanders moeilijk aan een huis en aan een job geraken. En dat komt door ONZE maatschappij die geen buitenlandse huurders of werknemers wilt. Die snotneus doet alsof nieuwe invallers van dezelfde privileges mogen genieten als geroutineerde inboorlingen die hun leven lang gepresteerd, gezwoegd en opgebouwd hebben!...
Ik neem nota van zijn raadgevingen en adviezen aan mijn adres:
*Ik moet mijn energie steken in het verhelpen van mechanismen die mensen arm doen blijven.
*Ik moet alle anti-moslimberichten op mijn blog verwijderen.
*ik moet pleiten voor de thuistaal op school.
*ik moet meer buitenkomen, dan zal ik begrijpen dat niet alle moslims geloofsextremisten zijn.
*Ik moet mezelf inlichten, ik moet de wereld instappen, dan weet ik dat racisme voortkomt uit onwetendheid.
Er was eens een Nederlandstalig schooltje in Stockem bij Arlon, voor kinderen van Vlaamse militairen. Het was een schattig schooltje met kleine klasjes, een klein speelplaatsje en slechts enkele leerkrachten. De klassen waren graadklassen, zo weinig leerlingen waren er. De directrice herinner ik me als een joviale dame met bontjas, erg spontaan en vriendelijk. Het was alsof er altijd speeltijd was, er hingen ook nergens klokken tegen de wand. Toch waren de kindjes plichtsbewust en in de klasjes hing er een serene tuchtsfeer.
Menigmaal werd Lieve op pad gestuurd naar het schooltje in Stockem. Geen meevaller in een tijd zonder gps, zonder airco, zonder stuurbekrachtiging... De weg uitstippelen tot in Arlon was het moeilijkste. En geen stemmetje op het dashboard dat me zei welke weg ik moest inslaan, of waar ik moest omkeren, niets! Overgeleverd aan de wildernis. Alleen een stuntelige landkaart lag naast me, en altijd in de verkeerde vouw. In Luik begon het gesukkel al, daar hebben ze van die rare wegwijzers die naar alle richtingen wijzen behalve naar de juiste weg. En langs de Maas rijden leverde altijd verrassingen op, meestal kwam mijn auto dan onverwacht toch op de juiste weg terecht. Eens Seraing en Marche voorbij, werd het luchtiger, en met Bastogne in zicht waren alle problemen opgelost.
Toen de weg naar Arlon bekend terrein geworden was, werden het dagen vol falderie en faldera, met onvergetelijke heen- en weerreizen die voor dag en dauw al begonnen. Om te beginnen pikte Lieve een lifter op, keus genoeg, en de knapste mocht het eerst instappen. Vroeger, dat was toen er nog lifters langs de weg stonden zonder criminele bedoelingen... Lieve heeft op alle terrasjes van Durbuy gezeten, langs de weg onder een stralend zonnetje gepicknickt, de Abbaye d'Orval bezocht, gewinkeld in Bastogne, en duistere kroegjes in Luik bezocht.
Er is een nieuwe studie uitgevoerd aan de universiteiten Gent en Amsterdam. Een gemanipuleerde studie die pleit voor teloorgang van ons traditionele onderwijs, die pleit voor een daling van ons onderwijsniveau, die pleit voor 'de allochtoon'!
De nieuwe studie is een aanval op 'witte' scholen die onvoldoende aandacht besteden aan multiculturalisme. Orhan Agirdag (!) van Universiteit Amsterdam: "Het is logisch dat in gekleurde scholen aandacht besteed wordt aan multiculturalisme, maar multicultureel onderwijs is een opdracht voor álle scholen. Bovendien hebben autochtone leerlingen kennis nodig over de multiculturele samenleving en racisme, misschien zelfs meer dan allochtone leerlingen." Het onderzoek vraagt ook aan 'witte' scholen om allochtone leerkrachten aan te trekken, en dat in de lerarenopleiding multicultureel onderwijs opgenomen wordt.
Krijgt de lezer ook in de gaten dat de zaken omgekeerd worden? Dat WIJ ons verdraagzaam moeten integreren in de allochtone samenleving? Terwijl in het hele onderzoek geen sprake is van gekleurde scholen die aandacht moeten besteden aan de autochtoon en zijn leefwereld, ook niet van gekleurde scholen die moeite moeten doen om te tippen aan het onderwijsniveau van 'witte' scholen.
Dan is er ook nog de vraag of de Nederlandse eindtermen wel dezelfde zijn als de Belgische. Orhan Agirdag kan wel staan zwaaien met eindtermen, maar dat wil niet zeggen dat onze 'witte' leerlingen iets moeten weten over multiculturaliteit en racisme en zo van die ongewone onderwerpen die niét thuishoren in een blanke school! Agirdag pleit enkel voor het welzijn van eigen vreemd volk. Daarom noem ik de nieuwe studie gemanipuleerd en eenzijdig.
De nieuwe studie houdt in dat wij onszelf moeten wegcijferen om ons onder te dompelen in de multiculturele chaos waarin iedereen gelijk is, waarin niemand met kop en schouders boven anderen uitsteekt. Onze vijfsterrenleerlingen kunnen we dan wel vergeten. Het verleden heeft genoeg bewezen dat in multiculturele klassen het onderwijsniveau daalt, dat 'witten' afzwakken in de nabijheid van 'gekleurden', dat Vlaamse leerlingen slechter presteren in een klas met allochtonen... Is men dit allemaal vergeten aan de universiteiten Gent en Amsterdam?!
Witte scholen moeten WIT blijven, om onszelf te beschermen tegen onze ondergang, tegen vreemde negatieve invloeden van de multiculturaliteit. Ik vind dat witte scholen niet wit genoeg kunnen zijn, en zwarte scholen niet zwart genoeg. Ik hoop dat het nieuwe onderzoek zo vlug mogelijk in de prullenmand verdwijnt, anders zijn we goed gevorderd op het pad van zelfvernietiging.
Het Centrum voor Leermoeilijkheden (CLM) was gehuisvest in het PMS-gebouw. Het was met goocheltrucs uit de grond gestampt door Horbert om leerlingen met leerachterstand individuele bijlesjes te geven.
Eén van de CLM-medewerkers was Roland S., een oelewapper, een leeghanger en een brulaap. Hij was de grootste bellenblazer van het hele CLM-team. Met hem ga ik nu een eitje pellen. Het liefst wou ik een hele eiermand boven op zijn dikke kop pletten, overgoten met paardenvijgen en koeienvlaaien, en dan in een betonmolen alles goed mixen.
Waarom zo wraakzuchtig? Wel, Roland S. stal mijn ideeën en deed alsof hij er de bedenker van was. Directies, leerkrachten en ouders geloofden hem. Leugenaars en roddelaars winnen het altijd. Liegen en roddelen, zo bracht Roland zijn tijd door op het Centrum, aan de koffietafel waar mijn naïeve collega's aan zijn lippen hingen. Hij hield van geleerde woorden en eindeloze volzinnen, en zijn stemvolume was overweldigend, met wel duizenden decibels.
Wanneer er niemand was die naar hem luisterde, amuseerde hij zich met boeken fotokopiëren, héle boeken! Dan leek het of hij ze zelf geschreven had. Hij was ook een kei in het bekladden van mensen, door hen in een slecht daglicht te stellen, door hun werk de grond in te boren. Anderen beschimpen, zichzelf de hemel in prijzen, je moet het maar kunnen en durven.
Roland S. was een hol vat, een lege ton, een leeg vat dat de grootste nonsens en de gekste prietpraat verspreidde met een ongelooflijke gewichtigdoenerij.
Deze onthullingen over Roland S. wil ik graag nog bezegeld zien met de klacht van ouders over de bijlessen van Roland. Ouders durfden niet rechtstreeks naar Roland gaan met hun klachten. Wél naar Lieve (Lieve, de pispaal). Moedertjes die hun leergestoorde kindjes toevertrouwden aan de indrukwekkende onderwijzer Roland, kwamen allemaal met dezelfde klacht: "Wij komen niéts te weten over de vorderingen van ons kind, meester Roland zwijgt daarover en gebruikt altijd zo'n moeilijke woorden!"...
En nog iets: Roland S. gaf bijles aan allochtone leerllingen,terwijl die niet eens mochten deelnemen aan de individuele bijlessen, want de thuistaal moest Nederlands zijn. Dat was de afspraak in het begin van het ontstaan van het CLM. Maar zoals altijd, voor allochtoontjes wordt er altijd van de regel afgeweken...
Gelezen dat laatstejaars beroepsonderwijs niet voldoen aan het vereiste lees- en rekenniveau. Een laatste peiling van het Vlaams Ministerie van Onderwijs laat zien dat de eindtermen niét bereikt zijn door meer dan 60%!
Dus 6 op 10 leerlingen verlaten het middelbaar beroepsonderwijs zonder aan het minimumniveau te komen! En wij ons maar afvragen hoe al die schoolverlaters mét diploma niet aan werk geraken?!...
Ik zal eens vlug uit de doeken doen hoe dat zit met die laatstejaars beroepsonderwijs.
Over scholen die met diploma's smijten heb ik al verteld... Wel, een serieuze werkgever selecteert, en kiest natuurlijk voor een kandidaat met voldoende bagage, niet voor een halfgare onbekwame puber die nauwelijks kan lezen, spreken of schrijven... En wie zijn die halfgare onbekwamen?!... Juist, allochtone leerlingen die oververtegenwoordigd zijn in het beroepsonderwijs!
Als we journalisten moeten geloven is het alsof onze eigen Vlaamse leerlingen onbekwaam zijn om te lezen en te rekenen. Ik neem het op voor onze Vlaamse leerlingen en die verdienen het om verdedigd te worden wanneer de media zwijgen over de etniciteit van de schoolbevolking in het beroepsonderwijs!
Omdat de media erover zwijgen, waarschuwt Polkun ons: Ouders, let op uw kinderen en op uzelf!!!
10-06-2014
MISDADIG....
Dagelijks nog komen de bootvluchtelingen via Lampedusa de eu binnengevaren. Beter nog; worden ze opgehaald in de zee. Zo lezen we vandaag dat er reeds 10 soldaten die bij de "reddingswerken" betrokken waren, nu met TBC opgezadeld zitten. Ook dàt nog ! Het is nog niet voldoende dat ze hier alle kassen plunderen, ze brengen nog ziektes binnen ook. Ziektes die wij dachten hier al vele jaren uitgeroeid te hebben. We gaan er in sneltreinvaart op achteruit. Las u er al iets over in onze pulpgazetten ? In Italië kunnen ze er niet meer naast !
Wanneer worden de verantwoordelijken hiervoor aangeklaagd en berecht ? Moeten er eerst doden vallen aleer men het hier zal begrijpen ? Of is er moedwil mee gemoeid ? Wie stopt deze waanzin ?
Minstens 10 Italiaanse soldaten na redding van vluchtelingen bij Lampedusa besmet met TBC
10 soldaten, die deelnamen aan de operatie Mare Nostrum, waren positief bij de mantouxtest, wat bewijst dat een persoon besmet is met de tuberculosebacterie. De melding is afkomstig van het persbureau Adnkronos, die een melding van de militaire marine citeert. Ongeveer 10 Italiaanse soldaten raakten besmet met TBC.
We kunnen er van uitgaan dat de Duitse (Nederlandse!?) media dit feit verzwijgen. Het is echter aan te bevelen om dit artikel door te sturen naar bekenden, aangezien ook Duitsland (Nederland!?) overstroomd wordt door zulke “vluchtelingen”. Dat betekent een direct gevaar voor al die goed bedoelende activisten, voor alle vrijwillige en vaste medewerkers van de migratie-industrie, maar ook voor de gewone mensen in de buurt van asielzoekerscentra – bijvoorbeeld personeel van supermarkten, kinderen met onvoorzichtige ouders, enz.
Gelezen op de Rilatineblog van apotheker Fernand Haesbrouck: "Leerpillen legaal te verkrijgen in CLB-shops, leerpillen als substitutie van amfetamine- en cocaïnedoping..." (Recent schrijft Haesbrouck nog iets over onze pedofiele premier) http://blog.seniorennet.be/rilatine
Ik stopte even met ademen, maar echt verbaasd was ik niet. Want in de jaren 90 al was er de rilatine-rage en de aanbidding van de wonderpil, de leerpil!
CLB'ers heb ik ooit eens vergeleken met paragnosten, kaartleggers en nog meer van die occultisten die zwaaiden met hypothesen en veronderstellingen, "misschien, wellicht, waarschijnlijk, vermoedelijk, hopelijk...", waren hun lievelingswoorden. En de ADHD-diagnoses die ze stelden waren nattevingerwerk dat paste in het kermiskraampje van een louche zigeunermadam die geheimzinnig zit te turen in een glazen bol en dan wat onnozele dingen uit haar duim zuigt... Zo gaat de toekomst van het maatschappelijk werk er uitzien. En dan zit er ook nog een madam Soleil in het team en ook futuristen met zesde, zevende en achtste zintuigen. Met hun bovennatuurlijke gaven misleiden ze argeloze moedertjes en sturen hen naar de huisdokter om rilatinevoorschriften te halen voor de kleine... Zwierig en gezwind, huppelend en zweverig, diagnoses improviserend.
Ooit komt er een dag dat pen en papier zullen verdwijnen uit het CLB, en ook de leerlingdossiers en de leerlingfiches. Deze waardevolle dingen werden vroeger al als tijdrovend en ouderwets gezien, ze zullen allemaal opgeruimd worden. Ook geen computers meer, en zeker geen archieven met dossierkasten. Alles weg, te moeilijk voor de hippe werkstertjes die niet eens de volgorde van de alfabetletters kennen. Wat ook zal verdwijnen is het traditionele onderzoeksmateriaal, want dat gaat waardeloos worden omdat een gestoorde psycholoog als Lieve de antwoorden van alle intelligentietests op haar blog gaat zetten. Mijn andere ik zal dat karweitje wel opknappen, dan ben ikzelf ontoerekeningsvatbaar.
Wat komt er dan in de plaats? Wel, ziehier het nieuwe bestellijstje van de CLB's: glazen bollen, vergrootglazen, wichelroedes, pendels, tarotkaarten, engelenkaarten, toverstokjes, abracadabra-formules, handboeken over helderziendheid, futurologie en droomduidingen. Al deze waarzeggersattributen zullen van pas komen voor het nieuwe personeel dat de nieuwe CLB's gaat bevolken.
Ook de schoolarts zal verdwijnen. Die wordt vervangen door een tovenaar of een gebedsgenezer. En de verpleegstertjes kunnen ook naar hun job fluiten, want er komen handopleggertjes die de eerste medische screening uitvoeren. En na het medisch onderzoek gaan de tovenaar en het handopleggertje samen naar het kleedhokje om de liefde te bedrijven. Een passionele uitlaatklep hoort erbij...
Turkse tolken en migrantenwerkers mogen blijven, daaraan verandert er niéts. Die mogen doorgaan met hun exotisch gekwebbel en met het voorspellen van een harmonieuze multiculturele samenleving.
Vandaag wil ik de lezer meenemen naar mijn stamcafé waar ik in gedachten genereus mijn nieuwste ontdekking wil delen met mijn ingebeelde metgezellen. Een beetje verbeeldingskracht, en dat moet lukken. Sterke fantasie overtreft soms de realiteit!
Wel, gisteren heb ik kennis mogen maken met een nieuw biertje, ik bedoel een biertje dat ik nog niet kende. Ik stel me altijd ontvankelijk op voor nieuwe leerstof, als het maar om bieren gaat. Dus ik proefde, en proefde, en bleef maar proeven... Tot ik besloot om vandaag terug te keren naar de plaats van het 'delict', om uiteindelijk te genieten van de afdronk. Echt rap ben ik nooit geweest, maar ikzelf heb er geen last van. Ik ben toch overal gekomen waar ik wilde zijn.
Sta me toe om nu even concreet te zijn. De naam van het bier is 'Barbãr', een amberblond goudkleurig bier met een smeuiige schuimkraag en een krachtige neus, honingzoetig, hoppig, licht bitterig, een honingbier dat een 'verademing' is voor krijgers. Ja, die poëtische beschrijving heb ik overgenomen van het 'bierenboek' van Bertie, mijn cafébazin, nee niet mijn bazin, maar bazin van mijn lievelingscafé.
Ik kom nu terug op de afdronk. Het charmante beugelflesje van den Barbãr was ik vergeten te vermelden. Beugelflesjes zijn flesjes met karakter, met een eigen persoonlijkheid. Ze verleiden de drinker met hun uitzicht en hun eigenheid... Een ronde, krachtige en subtiele afdronk met een honingtoetsje, zo kan ik best eindigen.
De uitzichtloze knoeiboel in ons land is niet meer te ontrafelen. Ooit zijn vlamingen en walen met elkaar getrouwd en daar hebben ze nu dik spijt van. Het einde van de vechtscheiding is nog niet in zicht.
Een hoop stommiteiten mag je begaan als je jong bent, alles kan nog hersteld worden, tegen stenen stoten, tegen lampen lopen en zo, alles kan, maar trouwen is onherroepelijk!
België doet me denken aan een onevenwichtig huwelijk waarbij de man het huishouden overeind houdt, als harde werker zijn vrouw onderhoudt, haar verzorgt, haar verwent, haar geld toestopt omdat ze er altijd tekort komt. Dure goestingskes hebben en toch niets presteren, dat kost handenvol geld voor de sullige man die altijd bereid is om te geven en te plooien en alles goed te vinden. Terwijl zij hele dagen bonjourt met het geld van haar man, alles opsoupeert, en het vanzelfsprekend vindt om geld te krijgen. Want daarom ben je toch getrouwd?!
Vrouwen heb je in alle kleuren en geuren, en in alle maten en gewichten bestaan ze ook. Gaande van jonge gestroomlijnde Parkerpennen, vormeloze panlatten, tot verslenste poeierdozen... Allemaal kennen ze de trucjes om het beste uit hun ex naar boven te halen na de scheiding... Laat ons daarom hopen dat het voor Vlaanderen niet een torenhoge alimentatie kost na de scheiding.
In de spelonken van mijn geheugen heb ik iemand gevonden waarover ik vandaag eens een boekje zal opendoen. Hij moest zich maar niet zo interessant maken in de scholen met zijn stuntelige migrantentestjes, waardoor ik in december 1993 met directeur Griezelmans in de clinch kwam te liggen. Ik hoor Griezelmans nog zeggen: "Ik wil uw gemoedsrust niet verstoren, maar...". Ondertussen deed hij dat wél door te dreigen met de tussenkomst van Horbert. Tja, dat was al een verloren strijd nog voor hij gestreden was. Tegen twee linkse spitsbroeders is niets opgewassen.
Het zit allemaal zo. Directeur Griezelmans was gecharmeerd door een testonderzoek dat MARC hanteerde bij allochtone leerlingen. Ik distantieerde me van die werkwijze en volgde mijn eigen weg, zoals het hoorde, waarbij Vlaamse kindjes niet uitgesloten werden, en álle leerlingen gelijk benaderd werden, geen subgroepen, geen uitzonderingen, iederéén onderworpen aan dezelfde testopdrachten. Ik heb me altijd afgevraagd waarom allochtone leerlingen apart behandeld moesten worden? We streefden toch naar hun integratie in onze Vlaamse scholen?!
Voor MARC kon ik geen schuilnaam verzinnen, dat is meestal zo bij karakterloze mensen, van dat soort mensen kan je zelfs geen karikatuur maken, omdat ze geen typische eigenschappen bezitten, ze maken alleen maar een saaie, egale, onpersoonlijke indruk.
MARC was geen gewone PMS-medewerker, geen gewone collega, hij straalde iets intimiderends uit, iets autoritairs, met directeursallures. Eigenlijk was het een irritant ventje waarmee ik zo min mogelijk te maken wilde hebben. Collega's waren voor hem ook te min om hen hartelijk te begroeten. Iedere ochtend begon hij steevast met zijn drie trouwe attributen: Koffie, Krant en Radio. Dat was zijn vaste ochtendritueel. Hij luisterde naar de nieuwsberichten die keihard in de ether gestuurd werden. De stem van de nieuwslezer daverde, dreunde en schetterde over de hele verdieping. Ondertussen slurpte hij aan zijn koffie en doorbladerde hij de krant. Zo asociaal als maar kon, liet hij radio Donna doorrazen om zich naar school te begeven om daar de gewichtigaard uit te hangen. Ik heb wel 100 keer zijn radio moeten afzetten, het liefst had ik hem (de radio) door het open venster willen keilen!
MARC voelde zich geroepen om het migrantenprobleem op te lossen, en wel met een amateuristisch testje dat niet méér was dan kinderspeelgoed. De schooldirecties staarden zich echter blind op het wondertestje van MARC. Directeur Griezelmans in het bijzonder. In zijn eerste leerjaar had hij zeven verse Turkjes zitten waardoor hij de kluts en het noorden kwijtraakte en blindelings vertrouwde op de migrantentest van MARC. In al zijn hulpeloosheid aanbad hij de magische aanpak van MARC. Ook in andere scholen dwong Marc 'bewondering' af bij directies door te slijmen met zijn testjes. Op mij kwam het over als krampachtige pogingen om aanzien en macht te verwerven in onderwijsmiddens, en de directies te pakken op hun zwakke plek: hoe pak ik migrantenleerlingen aan in school? Het werd zelfs zo erg dat de aandacht afgeleid werd van onze eigen Vlaamse leerlingen!!!
"Er zijn al 70 Belgische Syriëstrijders teruggekeerd naar ons land, die net als de dader van de aanslag op het Joods museum hier als 'tikkende tijdbommem' rondlopen. Liefst 50 van die 70 teruggekeerde Syriëstrijders moeten intensief opgevolgd worden... Nog vier Limburgers strijden in Syrië: een Genkenaar Isa Özdemir (21), twee Maaseikenaren Rachid Iba (34) en Jamel Elkoua (26), van Sharia4Belgium... Vier Limburgse strijders maken deel uit van 'Islamitische Staat van Irak en Syrië' (ISIS), een extremistische groepering waar ook de dader van de schietpartij in het Joods museum, Mehdi Memmouche, lid van was. Als die vier terugkeren naar Limburg zijn ze een potentieel gevaar... Eén Limburger sneuvelde al in Syrië: de Maaseikenaar Ismaïl Amghroud..."
Belgen, Limburgers, Genkenaren, Maaseikenaren... En daarna hoor je van die ronkende uitheemse namen waarvan je tong in een knoop gaat liggen. De link naar Limburg is beledigend voor de brave mensen in het bronsgroen eikenhout. Journalisten willen een kat géén kat noemen. Ze kennen de kat wel, maar willen die niet bij naam noemen. Voorzichtigheid en misleiding zijn de moeder van de bescherming van al wat niet deugt. Ik verwijs de journalisten graag naar Turkse tolk Gülnür, die weet precies hoe een kat een kat genoemd moet worden. Dat heeft ze mij ook al eens uitgelegd. Zij weet alles van katten. Katten zijn haar specialiteit. Ik heb haar lesje goed onthouden en zal het altijd in de praktijk brengen, zodra het van toepassing is in mijn blogberichtjes. Denk eraan Lieve, ge moet een kat een kat noemen!
Terug naar onze Syriëstrijders. Volgens mij zijn die strijdertjes psychisch zwak, zwakkelingen die vatbaar zijn voor alles wat hen met een beetje overtuigingskracht wijsgemaakt wordt, waarbij er gespeeld wordt op hun gevoelens van heimwee naar wortels en afkomst. Beïnvloedbaar en labiel als ze zijn. Geen thuisgevoel, geen honkvastigheid, makkelijk te overtuigen door een manipulator die van inpakken en aanpakken weet. Jonge snaken met het karakter van een ineengezakte pudding nemen dan de beslissing die hen dwingend ingefluisterd werd. Eén kiem van het terroristisch gedachtegoed in hun brein volstaat voor een plotse 'bekering'. Ze wanen zich helden die in gedachten strijdkreten slaken en dromen van overwinningen. Hun zelfbeeld wordt opgekrikt en gestreeld. Ouders en vrienden die ze hier achterlaten kunnen de boom in. Het avontuur in Syrië lokt. Naïevelingen, slappelingen, meelopers, de meest beïnvloedbaren, hopende op een roemrijke loopbaan, op een onvergetelijk hiernamaals... zonder besef van de waardeloosheid van hun illusies. Ik geloof nooit dat er idealisme mee gemoeid is, en nog minder een 'roeping'. Sterke persoonlijkheden en mensen met gezond verstand vertrekken toch niet van hier uit om te gaan vechten in Syrië?!
Het valt me moeilijk deze dagen om mijn gedachten in een vorm te gieten, waarbij de zinnen elkaar vloeiend opvolgen en er een verhaaltje ontstaat, een geheel waarin precies staat wat ik te vertellen heb, zonder over mijn woorden te struikelen, zonder me suf te denken over het verwoorden van wat in mijn hoofd zit. Er zit veel in mijn hoofd, maar ik weet niet waaraan beginnen. En het einde ken ik evenmin. Komt erbij dat ik moet oppassen voor censuur door de blogwatch of door ambetante lezers die vanop de preekstoel hun ongenoegen uiten over de inhoud van mijn schrijfsels.
Ik schrijf wel eens berichtjes die niet passen bij het tintenschema van mijn blog. Zo zijn er de 'tussendoortjes' die niet pikant genoeg zijn, of actuele nieuwsberichtjes die zonder korreltjes zout genomen worden. Preutse lezers plaag ik niet genoeg. En tegen schenen stampen lukt me ook al niet meer zo goed. Mijn hedendaagse belevenissen zijn eigenlijk veel boeiender om over te vertellen dan de voorvalletjes met zeurzakken en zeurkousen van vroeger. Misschien moet ik het verleden wissen, en over het heden vertellen? Met het verleden héb ik al ruim afgerekend, mijn slachtoffers zijn door de mangel gehaald, door de modder gesleept en aan het kruis genageld.
Ik denk dat ik eens samen met mijn muze op bezinningsweekend moet gaan, ergens in de Ardennen in een verloren hotelletje, of in een wereldvreemd klooster... Liefst daar waar paters trappisten brouwen...
...een adempauze, waarbij ik kan wegdromen, mijn hoofd leegmaken, mijn gedachten ordenen... Gisteren is er een heleboel nieuwe info op me afgekomen waarmee ik nu nog geen raad weet. Eerst eens rustig bekijken hoe het allemaal past in mijn verhaaltjes. Maar da's voor later. NU: gezondheid!
Begin jaren negentig. Een onvergetelijke avond in de refter van het oude pms-gebouw!
Volgens onderwijsminister Coens waren er teveel mensen werkzaam in scholen en in pms-centra. Hij begon te snoeien, en dat snoeiwerk ging van poetsvrouw en werkman, bediende en klerk, tot leerkrachten, hulpverleners en begeleiders. Het werd een spannende afvalrace en stoelendans. Soms moest een leerkracht op één dag wel in drie scholen zijn.
Het snoeimes van wijlen minister Coens miste op een haar na het migrantenwerk. Turkse tolk Gül en haar vrolijke migrantenwerkstertjes konden dus onbezorgd blijven tateren en kakelen, ze hoefden niet te vrezen voor hun job. Concentratiescholen kregen zelfs extra voorzieningen en extra leerkrachten. Maar dat heb ik al verteld. Voor migranten was de geldput eindeloos bodemloos... en dat zal wel altijd zo blijven.
Om te protesteren tegen de snode plannen van Coens, besloten de scholen en de pms-centra om een avond te organiseren waarop alle personeelsleden verplicht aanwezig moesten zijn. Buiten was het pikkedonker, maar binnen was het gezellig met een rijkelijk gevulde frigo vol hemelse drankjes en hapjes. Een idioot initiatief, deze protestactie! Maar iedereen werkte gedwee mee, omdat de frigo met al zijn heerlijks lonkte. Het werd een onvergetelijke avond, vol met onzin en tijdverlies, gezever en geleuter, aanstellerij en huichelarij , maar de hapjes en drankjes verdoofden, de avond werd zelfs draaglijk, en naar het einde toe zelfs gezellig. Er waren er ook die tijdens een dansje genoten van de lijfelijke sensualiteit van hun collega's.
Uiteindelijk werd het tijd voor iedereen om naar huis te keren, naar de wederhelft die daar vergeefs met opgewarmde patatjes zat te wachten. Ze stapten allen wat sukkelachtig in hun auto, maar de meesten reden toch naar hun eigen domicilie. Het was de tijd dat je nog dronken achter het stuur mocht kruipen.
De weken en maanden die volgden zette minister Coens zijn snoeiwerk onverminderd voort. De liederlijke protestavond van slokken en brassen had niet mogen baten. Natuurlijk niet. Wie komt er nu ook op zo'n stupide idee om door een braspartij een minister op andere gedachten te brengen?!
Soms vraag ik me af wat er geworden is van de illegalen die hier in de voorbije zes jaar geregulariseerd werden. In totaal zijn er dat 64.220, zegt de Dienst Vreemdelingenzaken, met een piek in 2010 van 24.200 (!) personen. Vorig jaar daalde het aantal regularisaties spectaculair, zei Maggie De Block een paar maanden geleden, omdat de asielprocedure verkort is, omdat medische redenen strenger gecontroleerd worden, en door de ontradingscampagnes in het buitenland.
Als ik me niet vergis is Maggie De Block nu bezig met de samaritaanse capriolen van Verhofstadt te herstellen, toen deze als gulle gever een collectieve toekenning van verblijfsrechten organiseerde.
Illegaliteit is onwettig, strafbaar, en wordt tóch beloond met regularisatie!? Regeerders die illegaliteit willen aanpakken, zien spoken. Illegalen zijn geen echte burgers, ze bestaan niet, ze zijn spoken. 'Spoken zien' is heel erg. Met zo'n psychische aandoening mag je toch niet regeren?!
Dus ik vroeg me af: wat doen die ex-illegalen nu met hun geregulariseerd leven? Wat doen die wildvreemde nieuwe 'landgenoten' met hun verse regularisatie? Wat spoken die nu uit? Hoe dragen ze nuttig bij aan onze samenleving? Dat moet nagegaan worden, geval per geval, vind ik. Regularisaties zouden opgevolgd moeten worden, één voor één. Er zouden nu minstens 64.220 dossiers moeten bestaan van alle geregulariseerden die om de zoveel tijd gecontroleerd worden. Individuele follow-up van élke geregulariseerde illegaal lijkt me een logisch vervolg op regularisatie. Een na-geschiedenis, die automatisch inhoudt dat de geregulariseerde een stuk privacy verliest, dat lijkt me inherent aan de opname in het rijk der hemelen. Want hij kan hier toch niet zómaar gaan leven met zijn nieuwe papieren? Wat gaat hij daarmee doen? Hoe ziet zijn verdere leven er uit? Welke bloed- of andere verwanten gaat hij ooit nog naar hier lokken? Het follow-up-onderzoek moet minutieus uitgevoerd worden. Het zal een zware klus worden, want morgen en de volgende jaren staat hier weer een nieuwe stoet klaar om geregulariseerd te worden.
Gisteren hebben leden van de islamitische organisatie Boko Haram vier dorpen in Noord-Nigeria aangevallen. De dorpelingen werden beschoten en hun huizen in brand gestoken. Sinds 2009 is Boko Haram verantwoordelijk voor duizenden doden in Nigeria. De moslimsekte, die contacten heeft met Al-Qaeda in Noord-Afrika, wil in het noorden van het land een fundamentalistische moslimstaat oprichten. Ze streeft naar strikte toepassing van de sharia. De moslimsekte/moslimgekte verzet zich ook tegen het 'onreine' westers onderwijs dat 'haram' is, niet in overeenstemming met de islamitische wetten. Bangelijke vooruitzichten als het geweld van Boko Haram zich gaat uitbreiden! Moslimgeweld dat al vijf jaar aan de gang is?! Een alarminstallatie op de westerse schoolpoorten zal niet veel uithalen.
Turkse tolken, een nieuwe uitvinding, toen de invasie van migranten in onze dorpen op gang begon te komen. Toen landelijke rust en veldkapelletjes verdwenen om plaats te maken voor verloederde voortuintjes, wanordelijke straatbeelden en overkroostrijke gezinnen.
Aflevering 2. Turkse tolken, een beschermd ras
Multiculturele scholen, begin jaren 80. Het was de tijd van opkomst en bloei van Turkse tolken in het onderwijs. Toen men nog geloofde in reddende engelen en wonderbaarlijke contacten met het migrantenvolk. Het was de tijd dat hele migrantenfamilies stilaan wijken en scholen in beslag begonnen te nemen. Toen wijzelf nog inspanningen leverden om te converseren met Turkse ouders en hun talrijke kinderen. Toen wij nog zo naïef waren om zelf het initiatief te nemen om verbaal te communiceren met de nieuwkomers. Ondertussen hadden we nog niet in de gaten dat halve wijken in onze Vlaamse dorpen en steden geteisterd (!) werden door vreemdelingen en hun vreemde gewoontes. Versufd en verblind waren we door de hype van de vertalers, die zo labiel als een draaideur waren, nu eens op z'n Turks, dan weer in het Nederlands...
Ik zei dus dat wijzelf toen het initiatief namen tot communicatie met die vreemdsoortigen. Deze kruiperige mentaliteit was medeschuldig aan de laksheid van migranten om Nederlands te leren. Waarom zouden ze? Natuurlijk waren ze niet geneigd om Nederlands te leren, als ze onderdanig en inschikkelijk tegemoet gekomen worden, dan is het toch niet nodig om Nederlands te leren?!
Met wuivende palmen, parelende pianoklanken en zoetgevooisde harpgeluiden werden Turkse tolken onthaald, in de PMS-centra en in de scholen. PMS-directeur Horbert spande zich uitermate in om het de Turkse tolk Gülnür naar haar zin te maken. Ja, alles wat vreemd is en niet van ons is, is sympathiek bij die linksgezinden. Ik hoopte dat het bij een rage zou blijven, dat krakkemikkig vertaalwerk, maar dat was niet zo. Alle Turkse tolken die afstudeerden, kregen een honkvast plekje binnen in centra, scholen of in ziekenhuizen als intercultureel medewerker... Terwijl eigen mensen voor hun job vreesden toen minister Coens begon te snoeien in het personeel. Er moest bespaard worden. Maar niét op migrantenprojecten en niét op interculturele medewerkers. Zij waren een beschermd ras, daar mocht niet aan geraakt worden. Wijzelf waren loslopend wild dat zomaar afgemaakt mocht worden. Er werd van ons ook verwacht dat WIJ ons zouden aanpassen aan taal en cultuur van de indringers, daarbij een stuk van onze eigenheid inleverend.
Ik zal een voorbeeldje geven. Mij werd geadviseerd om avondlessen Turks te gaan volgen. Niet alleen om de vreemde taal te leren, maar ook om meer te weten te komen over de vreemde gebruiken en vreemde culturen. Ik zou me meer moeten verdiepen in de identiteit van de gekleurde leerlingen, zo werd mij gezegd... Toen besefte ik pas goed hoe plezant en zinvol mijn avonden héél anders ingevuld konden worden, ik liet me niet imponeren...
Volgend schooljaar start in 19 Limburgse scholen een pilootproject om pestgedrag op school aan te pakken. Het OVESPO-project ('Op een veilig spoor') is een initiatief van KHLim. Het krijgt de steun van de provincie Limburg. De deelnemende scholen spelen een pioniersrol met het nieuwe project. Volgend schooljaar starten ze met een pestbeleidsplan. Bedoeling is om zich bewuster te worden van pestgedrag en het meer accuraat te kunnen aanpakken. Ze zijn zich nu al bewust van 'Gepest worden op school blijft levenslange gevolgen dragen'. Daar zijn geen internationale studies voor nodig om te weten dat pesterijen in kinder- en jeugdjaren levenslange gevolgen kunnen hebben voor de slachtoffers. Tegenwoordig is het zelfs vreselijk alarmerend dat leerlingen pesten 'eerlijk zijn' noemen, zonder zich af te vragen of het de gepeste persoon kan kwetsen.
Al 20 jaar geleden (!) liepen er pestcampagnes in de scholen. Zo nieuw is dit OVESPO-project nu ook weer niet. In de jaren 90 dweepten vele scholen met het project 'PESTEN OP SCHOOL'. Het populaire project werd op alle mogelijke manieren benaderd, ontleed en uitgeplozen. Kinderen werden geconfronteerd met prangende vragen als: "Wat is pesten, hoé wordt er gepest, waarom wordt er gepest, welke slachtoffers worden er door de pestkop geviseerd, hoe reageren klasgenootjes, hoe reageren leerkrachten, welk is het profiel van een typische pestkop, welke zijn de tragische gevolgen van pesten?"... De nieuwsgierige tieners van toen raakten geprikkeld in hun fantasie en sommigen begonnen te experimenteren met plagerijtjes, eerst onschuldig, maar later liep het uit de hand, natuurlijk. De 'pestcampagne' was een gevaarlijke campagne omdat kinderen op elkaar gefixeerd raakten, omdat ze op ideeën gebracht werden en daarom een en ander gingen uitproberen, voor de lol, voor de kick, zonder stil te staan bij de dramatische gevolgen.
'Pesten op school' was een oneerlijk project. Het zweeg in alle talen over 'PESTEN IN HET GEZIN'. Het echte pesten dat thuis in de huiskamers gebeurde, binnenskamers, tussen broers en zussen. Da's pas erg! Moeder in de keuken, druk in de weer met de bereiding van het middagmaal, doet alsof er niets aan de hand is, ze blijft lustig doorkokkerellen, terwijl ze haar lievelingszoontje zijn gang laat gaan met hatelijke plagerijen.
Ook het nieuwe project dat in september 2014 zal starten in 19 scholen, zwijgt over 'pestgedrag in het gezin', alsof pesten alleen maar op school gebeurt. Pesten in het gezin is zoveel gevaarlijker en dramatischer, en toch wordt erover gezwegen.
Het is makkelijker om te zeveren over 'pesten' dan om de pestkop bij de lurven te vatten, zowel thuis als op school. Van een pestkop had iederéén schrik, iederéén vreesde om gepakt te worden door de pestkop en daarom mocht die altijd zijn gang gaan. Het gebeurt te vaak dat pestkoppen beschermd worden, niet gestraft worden, en deze laffe tolerantie maakt de pestkop nóg machtiger. Niet ingrijpen, een afwachtende houding aannemen, de andere kant opkijken... en ondertussen maar zeuren en gewichtig doen over de theorie van het pestgedrag.
Ik hoop dat het nieuwe OVESPO-project niet dezelfde toer op zal gaan als zovele andere acties tegen het pesten...
Toen ik vandaag een toerke met mijn autoke maakte in de omgeving van Bree, Peer, Kinrooi en Maaseik, viel het me op dat de Vlaams-Belangers Bert Schoofs, Chris Janssens en Daisy Dilissen nog steeds prijkten op de borden langs de weg. Het dreigende potlood was al minder te zien, ach ja, dat was niet zo'n geslaagde campagnestunt, dat scherpe potlood hoorde eigenlijk VOOR de deur, en niet erachter.
"Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men 't Vlaams Belang nog tegen." Dat wil zeggen dat alle campagneborden van het VB nog niet verwijderd werden in Limburg. Hoeft ook niet, laat ze maar staan, hoe langer hoe liever. Zij zijn de stille getuigen van de forse nederlaag van vorige zondag, maar vóóral de getuigen om iedereen die niét voor het VB stemde, te wijzen op hun grove vergissing, op hun dwaling van het moment, op hun bewustzijnsvernauwing toen ze achter het gordijntje afgeleid werden door kinderen, kleinderen, familieleden... Zo'n onderneming moet je individueel doen, zonder het getater van andersdenkenden rondom je. D'r zijn er die er een gezinsuitstap van maakten vorige zondag, nóg erger!
En wij maar verwonderd zijn dat er zoveel stemmen verloren gaan naar verloren partijen...
In de nonnenschool kregen we vroeger godsdienstles van een priester. Het deed pijn aan mijn ogen om naar die man te kijken, zo'n knapperd! Als hij lachte, kwam er een hele rij hagelwitte tanden bloot. En hij had ook van die lieve kleine worstenhandjes waarmee hij vooraan in de klas wat zenuwachtig zat te friemelen. Van ontroering waarschijnlijk, want in een klas vol met verse maagdjes was het niet zo moeilijk om even de kluts kwijt te raken. Voor ons, tienermeisjes, was het evenzeer ongewoon, een man in de school! Tot nu toe zagen we rondom ons alleen maar nonnen en leraressen, en wijzelf, allemaal meisjes.
De priester droeg een deftig zwart kostuum met een wit boordje aan de hals. Dat witte boordje flatteerde hem erg, want het stak verleidelijk af tegen zijn gebruinde gelaat en donkerzwarte haren. Zijn gitzwarte ogen priemden dwars door je heen, zodat het onmogelijk was om iets voor hem verborgen te houden. We wisten dat hij een gelofte van zuiverheid afgelegd had, van kuisheid en van reinheid ook, dus we deden niet flauw en trachtten respect op te brengen voor 's mans celibaat. Hoogstens giechelden we wat op de speelplaats om zijn onbeholpenheid wanneer hij wat te dicht in onze nabijheid kwam. Het was allemaal gezellig en onschuldig. We beseften toen zelfs niet dat onze hormonen een spelletje met ons speelden, die sloegen soms een slag over.
Er had bij ons een belletje moeten gaan rinkelen toen de priester besloot om individuele lessen te gaan geven. Niemand vond het verdacht dat hij ons één voor één van dichtbij wilde spreken, in een klaslokaaltje waar hij de gordijnen dichtdeed 'tegen de felle zonnestralen'. Op de speelplaats vielen de gesprekken stil en niemand loste nog iets over de priester. Jolijt en grapjes over de priester waren verdwenen. Lieve zweeg ook over het feit dat de man tijdens een individueel onderhoud naar haar armbandje keek, hij raakte het aan en streelde het. "Mooi", zei hij, "mooi, mooi", en ondertussen bleef hij het armbandje strelen... Bij een priester ben je veilig, werd ons geleerd...
Wat lees ik nu weer!... Onderwijsmister Pascal Smet zegt dat het perfect wettelijk is dat middelbare scholen al op 18, 19 of 20 juni stoppen met hun schooljaar om aan de zomervakantie te beginnen. Geloof ik niks van dat het wettelijk is. Ik krijg hoe langer hoe meer de indruk dat de minister de scholen de baas laat spelen en zijn verantwoordelijkheden naar hen toe schuift.
Wat zag ik vroeger gebeuren?! Op 24 december 1993 kregen alle scholen toestemming van minister Van den Bossche om 's middags te stoppen alvorens met de kerstvakantie te beginnen. Er werd toen gestruikeld over amper een halve dag. Nu gaat het om een tiental dagen! En dat kan zomaar? Er wordt gezwaaid met de 2 lange weekends en de laatste maandag 30 juni. Voor mij zou dat dé reden zijn om het onderste uit de kan van de maand juni te halen, en niet zomaar halverwege de maand juni te stoppen.
Ik heb het onlangs nog gehad over het derde trimester dat in het onderwijs niets voorstelt, een waardeloos tijdverlies (23.4.14)! Het héle derde trimester is tegenwoordig een complete voorbereiding op de zomervakantie, een soort opwarming, een klaarstomen voor 2 volle maanden dolce farniente. Voldoende tijd dus om de leerstof te laten bezinken naar de onderste laag van het geheugen.
Drie lange weekenden (1 mei, Hemelvaart en Pinksteren) beheersen het derde trimester, na nota bene de extra lange Paasvakantie. Wat betreft leerstof aanbrengen stelt het derde trimester zo goed als NIETS voor. Ongetwijfeld.
En dan zijn we verwonderd dat onze scholieren onvoldoende voorbereid zijn op het hoger onderwijs, terwijl de fundamenten in het middelbaar zo broos en wankel gelegd worden?!
Toen het Vlaams Blok in 1991 zijn eerste grote succes boekte, was dat een zwarte zondag voor concentratiescholen en voor iedereen die zijn tijd verprutste met allochtonen. Zwarter kon die zondag voor hen niet zijn.
Schooldirecties maakten zich zorgen over de toekomst van hun scholen en hun migrantenleerlingen. De angst voor het Vlaams Blok zat er goed in. Lieve genóót van die nerveuze onrust. De hele onderwijswereld stond in rep en roer. Prachtig!
De maandagochtend na de 'zwarte zondag', kwam PMS-baas Horbert met een onheilspellend-dwaze blik naar me toe en verkondigde plechtig: "Omdat het Vlaams Blok nu zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen, er moeten meer financiële middelen vrijkomen voor het migrantenonderwijs." Even zat ik sprakeloos na te denken. Complete onzin is niet te weerleggen, het maakt je machteloos. Het leek ook of hij wist dat ik voor het Vlaams Blok gekozen had, want er zat iets verwijtends in zijn blik. Ja, het was de tijd dat niemand mocht weten dat je een Vlaams-Blokker was.
Slinkse Horbert had 's ochtends al contacten gelegd met Brussel, met migrantendiensten, met andere directeurs, kortom met iedereen die bereid was om te sjoemelen en te foefelen, om het migrantenonderwijs te ondersteunen. De linkse corruptie op z'n mooist.
Met een oneindige vindingrijkheid scharrelden de scholen haastig allerlei projectvoorstellen bijeen, waarbij gewezen werd op de noodzaak van een speciale aanpak van migranten in school. De argumenten die gebruikt werden om de projectvoorstellen kracht bij te zetten grensden aan het absurde. Toch hapte het migrantenbeleid en opende wagenwijd de geldkraan. Er kwamen meer middelen, meer leerkrachten, meer en beter materiaal... Het kon allemaal niet duur genoeg zijn. De 'Parels voor de Zwijnen' zijn toen pas goed op gang gekomen, na de Zwarte Zondag, de geldverslindende projecten! Voorheen liepen er al kleinere projecten, maar nu werden er hele goudmijnen tegenaan gegooid.
En dan verscheen er een bericht van de minister dat uitpuilde van leugens en verdraaiingen, om ons in slaap te wiegen. Migranten werden allemaal regelrecht de hemel in geprezen, en het waren WIJ die onze meningen over migranten moesten herzien. De zuiverste 'weg-met-ons'-mentaliteit!
Nog jaren later blééf het geld binnenstromen in de scholen met migrantenleerlingen. Overal besparingen in het land, maar niêt voor het migrantenonderwijs!
Laat me eens vertellen hoe feestelijk ik mijn gang naar het stembureau ingekleed heb. Om te beginnen passeerde ik een café dat mij magnetisch naar binnenzoog en waar ik genoot van een heerlijke 'Julius'. Je weet wel, die man van Hoegaarden met zijn blote benen. Daarna begaf ik me naar de grootmoeder aller verkiezingen, waar ik achter het gordijntje kroop om op nummerke 3 te stemmen. Tegen de jongeman die mijn gevouwen papierke in de brievenbus stopte zei ik nog bij het afscheid: "Nie foetelen he meneer!'. Het zal wel niet geholpen hebben. Missie volbracht. Nu verdien ik een beloning. Ik maakte een ommetje naar het volgende cafe en maakte mezelf wijs dat het toch op m'n weg lag. Alvorens huiswaarts te keren, moet een feest toch waardig afgesloten worden? Wel, de afsluiter werd een trappist Rochefort. De ontnuchtering komt straks wel bij de eerste verkiezingsuitslagen. Eerst nog het zonnetje op m'n bolletje laten schijnen.
Hallo Ik ben 65 plusser ! Ik heb hard gewerkt sinds mijn 14de. Ik deed 40 - en soms tot 60 u per week en dat ongeveer 45 jaar lang. Ik verdiende redelijk geld, maar had mijn baan of mijn salaris niet geërfd en ik werkte om dààr te komen waar ik vandaag ben. Als je de economie bekijkt, lijkt het nu geen goed moment te zijn, gepensioneerde te worden.
Maar ik heb geen keuze, ik ben gepensioneerde. Ik ben het beu, om te horen, dat ik "mijn rijkdom moet verdelen" onder mensen die mijn vorm van werk-ethiek niet kennen. Ik ben het beu om te horen, dat de regering het geld dat ik verdiend heb, van mij wil afpakken - desnoods met geweld ??- en het aan mensen te geven, die te lui zijn zelf geld te verdienen, of die zogezegd vluchteling zijn,
Ik benhet beute horen dat ik mijn zuur verdiende centjes moet afstaan aan de 5 of meer kindjes van Ronaldo, Ivanojev, Rachied en Mohamed die bij hun moeder in het thuisland leven en die hier 900€ werklozensteun ofO.C.M.W. opstrijken. Ik ben het beu, verteld te krijgen, dat drugverslaafden ziekenzijn en dat ik hen moet helpen, hen ondersteunen en ze medisch laten behandelen, en dat ik zou moeten betalen voor de schade, die zij bij zichzelfaanrichten. Te velen onder ons, die geen verantwoording voor hun leven en acties nemen,
ik ben dat werkelijk beu. Maar ik ben heel erg blij, dat ik 65 plusser ben ......want ….. nu hoef ikmij niet meer verantwoordelijk te voelen, voor wat anderen van deze wereld maken. Ik heb echter wel te doen met de volgende generaties. Deze kreet zal waarschijnlijk niet alom gepubliceerd worden, behalve als wij het zelf doen. Dit is dus uw kans, om het verschil te maken.
Breekt niet wat goed is gemaakt al zijn het breekbare dingen maar verstevigt wat wankelbaar staat en metselt met stenen uit rotsen op sterke grondvesten geankerd en vast en zware pilaren met ankers belast het heerlijk thuis uwer dromen en toont de wereld wat gij zijt en waar vrije Vlamingen wonen maar breekt nooit wat goed is gemaakt al zijn het breekbare dingen
Tussen andere vaderlanden ligt ons kleine vaderland met een rijk en schoon verleden hier hebben onze vaderen gestreden voor vrijheid en voorrecht en zij wonnen wat zij wilden
Al zijn er eeuwen over heengegaan de gulden sporen hebben niet verloren van hun luister en hun pracht nog zijn het de getuigen van Vlaanderens heldenmoed en macht
Laat nu de wereld weten Wat recht en krom is En waarom daarom is Laat de wereld weten Hoe oude veten Worden weggesmeten En warme handen Sterke banden Smeden
Vandaag ga ik kwalijke praktijken onthullen over het duikcentrum van Mol. Het D.CENTER! Dat is de nieuwe naam van de kantine aan het Zilvermeer in Mol. Lieve heeft er ooit eens overhoop gelegen (met wie niet?) met de uitbater die beweerde dat er op mijn blog alleen maar 'racistische prietpraat' verscheen.
De man is er met een Congolese vandoor gegaan. Hij heeft zelfs persoonlijk zijn negervriendin plus haar familie gaan afhalen om hen hier onderdak te geven! Een uitspraak van hem: "Lieve, misschien kan je ook eens fantaseren over het leed en de miserie waardoor die mensen naar hier komen: hun land is warm, mensen zijn altijd vriendelijk, en toch..." Ja, ja, naïeveling!...
En nu is er een nieuwe uitbater, met 2 donkerhuidigen die voor garçon spelen, een soort negers, van welk merk weet ik niet. Communiceren met die twee is onmogelijk, want ze zijn Nederlandsonkundig.
Veel erger is dat ze ook niet kunnen rekenen, want hun kastickets kloppen nooit. Ze rekenen vaak teveel aan, en als je er iets over zegt, verstaan ze je niet. Merkwaardig is dat ze hun bedrieglijke werkwijze heel normaal vinden, en werken dan onverschillig voort. Het zal wel bij hun cultuur horen: bedriegen en oplichten. Dat ik niemand meer hoor roepen over andere culturen die ons kunnen 'verrijken'!
D.Center Mol? Allen daarheen! Als je wilt beduveld worden.
Ouders van Verongelukte Kinderen (OVK) protesteren tegen de aankondiging van flitscontroles, flitspalen, snelheidscontroles, alcoholcontroles.
Het lijkt me beter dat ze zich vragen stellen bij het verkeersonderricht in de scholen en de verkeersopvoeding door de ouders!
Het is interessant om eens in de buurt van een schoolpoort het fietsgedrag van scholieren te observeren. Alle verkeersregels aan hun laars lappend, bestormen ze ronde punten en kruispunten alsof ze de koning van de jungle zijn. Ja, een jungle maken ze van de wegen in de buurt van hun school.
Op cruciale punten staat er wel een agent om het verkeer te regelen, om fietsende scholieren te laten oversteken. Zo zullen ze het nooit leren om correct een weg over te steken.
Ik heb zelden een fietsertje zien stoppen voor een auto die van rechts komt. Meestal stopt de auto en verleent - onterecht - voorrang aan de fietser. Het is op die manier dat automobilisten gevaarlijk rijgedrag bij fietsende scholieren in de hand werken.
Het blijft me verbazen dat voetgangertjes en fietsertjes, als 'zwakke' weggebruikers, geen kennis hoeven te hebben van de wegcode, geen examen hoeven af te leggen, en niet getest worden op theoretische kennis van verkeersregels.
Gisteren stond er in Het Belang van Limbrug een hele pagina gewijd aan buschauffeurs die in Beringen hun werk neerlegden nadat een collega door een minderjarige gewapende passagier met de dood bedreigd werd.
Vakbondssecretaris: "Dergelijke incidenten zijn helaas schering en inslag geworden. Onze chauffeurs pikken dit niet meer. De minderjarige daders blijven ongestraft. Ze worden opgepakt, maar mogen een uurtje later weer naar huis. We eisen een bewakingscamera op elke bus, extra controleurs, en een gesprek met politie en burgemeester. Sommige chauffeurs komen werken met de daver op het lijf en de daders worden nauwelijks gestraft."
Burgemeester Webers (sp.a): "Het aantal schietincidenten is verontrustend. De doodsbedreiging van de buschauffeur is al het 4de gewapende incident in Beringen in nauwelijks twee maanden. Dat verontrust me."
Omdat Lieve weet wie daar allemaal wonen in Beringen, heeft ze haar verrekijkertje uit de kast gehaald om in de tekst te speuren naar de identiteit van de daders. Niets! Enkel: "een gewapende minderjarige".
En omdat de betrokken chauffeur te zwaar aangeslagen was, kon niets kwijt, m.a.w. hij mocht waarschijnlijk niets vertellen over zijn overvallers, over hun etnische afkomst en zo.
De bescherming van criminele allochtonen door de media is lachwekkend aan het worden. Het bochtenwerk waarin ze krampachtig pogen om allochtonen te beschermen is doorzichtig én een belediging voor autochtonen die er niet aan dénken om een buschauffeur te bedreigen. Gewone Vlaming, kom in opstand tegen de journalistiek!
De middenschool van het lyceum kon weer op adem komen toen directeur Wijsneus verscheen om het roer over te nemen van directrice Prutsmans. Prutsmans was ondertussen rijp voor het rusthuis waar ze samen met andere dementerenden kon spelen. Dat komt ervan als je met je kromme snavel in andermans zaken zit te wriemelen, als je met bezem en zwarte raaf naar school komt, als je klopjachten houdt op Vlaamsblokkers in school!
Terug naar directeur Wijsneus, de populaire boy, die blaakte van eigendunk en zelfvoldoening. De verwaandheid kwam zijn neus- en oorgaten uit, zoals we dat soms zien bij briesende stieren. Maar in de dierenwereld zijn briesende geluiden en alles wat daarbij hoort oprecht, niet gekunsteld of van plastiek zoals bij Wijsneus.
Op zekere dag kreeg Wijsneus bezoek van een aantal Turkse vaders die het niet eens waren met het hoofddoekenverbod. In school was er een klein groepje moslimmeisjes, en allen manifesteerden ze zich door het dragen van een opzichtig hoofdscharminkel dat ze provocerend op hun kop hielden, ook tijdens de turnlessen. De besprekingen met de arrogante moslimmannen gebeurden achter gesloten deuren. Wijsneus kondigde later aan dat er een bevredigend compromis gesloten werd.
De volgende dagen, weken en maanden zagen we op de speelplaats geen textiel meer op de uitheemse kopjes, maar naarmate het schooljaar vorderde, doken de hoofddoekjes weer op. Een ander kleurtje, een ander modelletje, een franjeke hier en een plooitje daar. De C&A volgde de moslimmode op de voet. De winkel had zijn wandelgangen tussen de rayons zelfs verbreed om de zwaairokken rond de wijde heupen meer speling te geven bij het uitzoeken van gepaste kleding.
Alle heisa rond de hoofddoeken verwaterde gedurende het schooljaar. Niemand maakte er zich nog druk over en iedereen droomde van een zalige vakantie. Tijdens de deliberatie einde juni maakte directeur Wijsneus trots bekend dat hij een gratis vakantie in Turkije gewonnen had. Belletje!... Ringelingeling!... Gratis vakantie in Turkije?!... En weer hoofddoekjes toegelaten?!...
Ja zeker, durf ik nog schrijven over het CGKR, het IGC (Interfederaal Gelijkekansencentrum)! En of! Ik word opstandig en boos als ik terugdenk aan het Vlaamse kleutertje Pietje Jansen, dat gediscrimineerd werd in zijn eigen Vlaamse kleuterklasje. Een heel schooljaar lang werd er geleuterd over de aanpak van allochtoontjes, en dan tegen einde juni besliste de school dat Pietje Jansen naar B.L.O. moest! Onvoorstelbaar! Terwijl Pietje NOOIT ter sprake kwam, op geen enkel moment van het hele schooljaar, NOOIT gesignaleerd werd als probleemgeval, neen, men had het veel te druk met de allochtoontjes in de watten te leggen. Of is het normaal dat Pietje Jansen zat te verkommeren te midden van zijn allochtone klasgenootjes? Pietje Jansen was het puurste geval van discriminatie dat ik vroeger ooit meemaakte!
Telkens het Centrum in het nieuws komt, heb ik de indruk dat het er enkel is voor het welzijn van vreemdelingen, voor het vreemdelingenprofijt, en om hun zogezegde achterstelling tegen te gaan. Meldpunten, bestaan die alleen maar voor allochtonen? Ik heb ervaren dat Vlaamse leerlingen niet weten dat ze met hun klachten ergens terecht kunnen, ze schijnen het vanzelfsprekend te vinden dat ze voorrang moeten geven aan hun allochtone medeleerlingen. Zichzelf wegcijferen voor hun vreemdsoortige klasgenootjes, het werd een reflex. De bange brave Vlaming in het klein. Indoctrinatie door de school, op bevel van Brussel, is erin geslaagd omonze eigen Vlaamse leerlingen op de laatste rij te zetten en hen daar ook te houden. Ze komen wel vanzelf terecht op hun pootjes, dacht men, maar dat was niet het geval, zij die naast een Turkje in de klas zaten, slaagden nooit in een vlotte oversteek naar het middelbaar onderwijs.
Ik zou wel eens willen weten of het Centrum ook meldingen binnenkrijgt van Vlaamse leerlingen die zich gediscrimineerd voelen. Zijn er ook klachten van Vlaamse leerlingen? Of is het normaal dat zij zich moeten láten discrimineren? Uit verdraagzaamheid voor hen die massaal ons traditionele Vlaamse onderwijs zijn binnengedrongen, met ontwrichting en uitholling als gevolg. Het kan toch niet dat alleen vreemdelingen gediscrimineerd worden! Discriminatie van onze eigen mensen wordt verstopt, is verborgen, krijgt geen aandacht van het Centrum.
Er zou een tegenhanger moeten komen, parallel aan het Centrum van De Witte, een soort Vlaams Gelijkekansencentrum (VGC), daar is echt nood aan omdat het aantal allochtonen zal blijven toenemen, waardoor de Vlaming in de toekomst in de verdrukking zal komen, in de minderheid, en dan wordt discriminatie van De Vlaming een realiteit.
De oproep van het Centrum aan de toekomstige regering om een interfederaal actieplan tegen racisme uit te werken, is verontrustend. Welk racisme? Welke discriminatie? In welke richting?... En nu droom ik van een regering met enkel het Vlaams Belang, de enige partij die bekwaam is om een 'actieplan tegen racisme' uit te werken. De enige partij die eigen volk in bescherming neemt, die eigen taal en waarden koestert, uit zelfverdediging, om niet te bezwijken onder het 'omgekeerde racisme', om onze welvaartmaatschappij van weleer te herstellen, als het al niet te laat is...
-"Geweld tussen Afrikaanse stadsbendes escaleert"...
-"Brusselse bendeoorlog duurt voort, al enkele jaren woedt een bloedige oorlog tussen twee zwarte stadsbendes: de Versailles en de 1140"...
-"Twee leden van de Brusselse stadsbende 'Versailles', twee Congolese mannen, hebben 22 jaar cel gekregen voor de moord op een lid van een rivaliserende bende"...
Zo kunnen we NUlezen over de Brusselse Bendes.
24 jaar geleden (!) schreef een krant over allochtone jeugdbendes die van Brussel een speelplaats maakten om hun misdadige instincten te kunnen botvieren. Adjunct-commissaris Christian De Coninck: "Tot nu toe heeft de Brusselse politie alles vrij goed onder controle, maar blijft dat ook zo in de toekomst?"
"Blijft dat ook zo in de toekomst?!"... Uit die ene alarmerende zin blijkt een grote bezorgdheid voor de toekomst. Inderdaad, wat is er gebeurd sinds 1990 toen in Brussel de eerste jeugdbendes gesignaleerd werden? Om te beginnen was er sprake van 'kattenkwaad', van ontspoorde jongeren die weer het rechte pad moesten vinden, het zal wel in orde komen, de politie heeft alles goed onder controle... Mis!!! De jeugdbendes van vroeger werden zwaar onderschat, jeugdige criminaliteit werd geminimaliseerd en gecamoufleerd. Nu is er een escalatie die niet meer te stoppen is. Als een klein boompje scheef groeit en het wordt geaaid en gestreeld, dan zal het nóg schever gaan groeien.
De criminele bendeleden van vroeger, hebben nu zelf ook kinderen. In welk klimaat zijn ze opgegroeid? In een klimaat van ongestraft boevenstreken uithalen. Hun gevoel van straffeloosheid werd gevoed door een tolerante overheid en een xenomane omgeving. Politieagenten werkonbekwaam kloppen, relschoppen, doelloze vernielingen aanrichten... Het kon allemaal zonder sancties. Dat waren ze gewend van vroeger op school, daar werden misstapjes toch ook door de vingers gezien? Hoe kunnen verwende vreemdelingen dan nog respect opbrengen voor gezag en voorschriften van hun gastland?!
De criminele feiten zoals die zich nu vaak voordoen, lijken los te staan van elkaar, incidentele conflicten tussen politie en crapuul zijn de voorbereidende werkzaamheden van wat ons ooit te wachten staat, ze geven ons een voorsmaakje van wat er gaat gebeuren als vreemdelingen hier talrijk genoeg aanwezig zijn - samen sterk - dan zou er wel eens een collectieve aanval op gezag en structuur van onze samenleving kunnen komen, geen incidentele criminele feiten meer, maar een goed georganiseerde creatie van chaos en machtsovername. Volgens mij wachten moslims, allochtonen, vluchtelingen, asielzoekers, illegalen... wacht het hele zootje af tot ze hier genoeg manschappen hebben...
Tot groot jolijt van een aantal PMS/CLB-medewerkers ga ik vanaf vandaagsystematisch alle afleveringen over de wantoestanden in de PMS-centra herhalen. Niet alle afleveringen tegelijk, dat is niet goed voor de bloeddruk het hartritme van sommigen, maar zo nu en dan eentje. Pijnlijke kwesties moeten uitgesmeerd worden in de tijd.
Aflevering 1. Maatschappelijk werksters zonder verantwoordelijkheid
De bemoeizucht van maatschappelijk assistenten in de vroegere PMS-centra was ongelooflijk. Het hele schooljaar moeiden ze zich met het werk van de psychologen. Gedreven door statuszucht en een onstuitbare geldingsdrang, uit frustratie en ontevredenheid met hun ondergeschikte positie, zaten ze voortdurend in het vaarwater van de psychologen te spartelen.
Hun gepeuter in de taken van de psycholoog begon al in september toen alle eerstejaars secundair onderwijs deelnamen aan een screeningsonderzoek, een onderzoek dat toeliet om in één oogopslag toekomstige losers op te sporen, om in één oogopslag twijfelgevallen en zwakke elementen eruit te halen, om in één oogopslag probleemloze slimmeriken te herkennen... Handig instrument om een groot aantal leerlingen tegelijk te screenen. En een uitstekend uitgangspunt voor alle andere activiteiten gedurende het hele schooljaar.
De bemoeienissen van de maatschappelijk assistenten leken op een ontsnappen aan hun eigenlijke opdracht, en die opdracht was het uitpluizen van de familiale situatie van elk kind, het opsporen van sociale gegevens die van belang zijn voor het schools presteren, het thuismilieu verkennen door middel van gesprekken met ouders en leerlingen. Individueel. Geval per geval. Gesprekken die een inzicht gaven in de persoonlijkheid en leefwereld van het kind, en in het bijzonder van de probleemleerlingen. Zó gebeurde het dus niet. De maatschappelijk assistenten wierpen zich met een bedrieglijke ijver op het corrigeren van de testen. Een afstompende bezigheid trouwens. Eerst hadden ze de psychologen geambeteerd bij de testafnames, hen voor de voeten gelopen, en daarna gingen ze zich belangrijk voelen met de testverbetering. Hun 'werk' leverde niets anders op dan een hoop cijfers zonder meer, scores zonder interpretatie, zonder conclusies, zonder prognoses, alleen maar droge cijfers. Dat kan mijn buurvrouw ook, daarvoor hoef je niet gestudeerd te hebben... Geen verantwoordelijkheid willen nemen, een typische eigenschap van maatschappelijk assistenten...
Als we dan tóch bezig zijn met 'De Telegraaf' uit te pluizen, kan ik evenzeer nog iets vertellen over een interview met "de hoogblonde politicus" Geert Wilders. Ik had begrepen dat de interviewer niet Wildersgezind was. Toch bleef Wilders correct en consequent antwoorden na iedere aanvallende vraag. Beschaafd en zelfverzekerd.
Nu begeef ik me op glad ijs!!! Ik weet onvoldoende over politiek om hierover te schrijven. Toch heb ik het hele interview uitgelezen, bij beetjes en bij stukjes, om er een globaal beeld van over te houden. Voor mezelf. En nu zal ik er een Lieviaanse samenvatting van maken.
De interviewer begint al met agressief te wijzen op de lege werkkamers wanneer hij de PVV-vleugel in de Tweede Kamer betreedt. Het lijkt erg op leedvermaak wanneer hij het heeft over de leegloop bij de PVV en de uittocht van PVV-politici. Wilders zegt nuchter dat zijn "medestanders vertrokken omdat ze niet konden leven met de 'minder Marokkanen'-kwestie."
-Over de verkiezingen: "Deze verkiezingen gaan over minder Europa en meer Nederland, over een sterk en onafhankelijk Nederland, een welvarend land met lagere belastingen en een eigen munt, in plaats van de giftige euro die ons alleen maar geld heeft gekost. Over een land dat trots is op zijn eigen cultuur en vlag, waar niet 65.000 asielzoekers binnenkomen en tegelijkertijd 65.000 ouderen het verzorgingshuis uit worden gezet omdat Brussel dat wil. Ook daarom willen we uit de EU."
-Over de massale asielinstroom van Eritreeërs: "We mogen van Brussel onze grenzen niet dichtgooien en staatssecretaris Teeven doet niets. Teeven loopt aan de leiband van de PvdA, hij is de linksbinnen van de PvdA. Zijn soepel vreemdelingenbeleid blijkt uit de explosie aan Eritrese vluchtelingen die hier ineens asiel aanvragen. Teeven heeft ook de Syriërs laten binnenkomen, hij heeft het kinderpardon ingevoerd, hij heeft de strafbaarstelling van illegaliteit weggewist... Grenzen niet mogen sluiten om de toestroom van Eritreeërs te stoppen? Bij de verkiezingen moeten we 'neen' zeggen tegen Brussel."
-Over de uittocht van PVV-politici: "Ik ga door, ik heb een missie, een koers, en ik laat me door niemand of niets daarvan afbrengen."
-Over het uitsluiten van groepen mensen: "Uitsluiten? We sluiten niemand... Wat is dat nou weer voor een suggestieve vraag? Niémand wordt uitgesloten. Wij sluiten niémand uit. Hoe kómt u daar nou bij? Heeft u iets van een fractieprogramma gezien of zo?... De Marokkaanse cultuur minderwaardig noemen, doet mensen zich uitgesloten voelen? De Marokkaanse cultuur IS minderwaardig. Mag ik dat niet zeggen?... En inderdaad, wij willen minder Marokkanen."...
In Nederland kennen ze d'r ook wat van. Om een land stampvol vol te stapelen en vol te proppen met opeengehoopte en opgestapelde vreemdelingen, een land vol stapelbedden, dan moet je toch een perverse voorkeur hebben voor het onbekende, voor nieuwe mensen. Een ziekelijke manie!
Die zoekers zijn geen individuen meer, ze zijn massa's vreemd tuig, asieltuig, asielige anoniemelingen, niet eens bekwaam om in hun thuisland iets constructiefs op te bouwen. Alleen het uitschot neemt deel aan volksverhuizingen en rekent op de steun van de welvarende landen. Het zijn klaplopers, profiteurs, tafelschuimers...
Ik begin me stilaan af te vragen welke bijzondere gaven en talenten een asielzoeker moet hebben om zo gegeerd in Europese landen verwelkomd te worden?
To the point Lieve!!! Waar ik naartoe wil. In het Nederlandse Overloon komt er een nieuw asielzoekerscentrum (azc) in de voormalige jeugdgevangenis 'De Maashegge'. Het dorp telt amper 700 inwoners en nu komen er in één klap 800 nieuwelingen erbij, van Eritrea! En omdat het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) oordeelde dat door het acute tekort aan opvanglocaties overal en in elk dorpje een plek gevonden moest worden voor de armoedzaaiers, kiezen ze willekeurig een gemoedelijk dorpje uit om het te gaan verpesten met vreemde nieuwkomers.
Marietje Broes heeft een aspergeboerderij en gaat plotsklaps 800 nieuwe buren krijgen: "Ik ben er doodsbang voor. Natuurlijk moeten die mensen geholpen worden (hier begint de naïviteit al). Het beangstigt me enorm. Er hoeft maar 1 procent crimineel van te zijn (naïviteit compleet). Ik ga een camera en alarminstallatie zetten. Ja, hier was een jeugdgevangenis, maar wie daar inzat, kon niet zomaar naar buiten lopen."
De burgemeester: "Nee zeggen tegen het COA helpt niet, je kunt beter meewerken en voorwaarden stellen. Ik begrijp de zorgen van de mensen wel. Achthonderd ineens is veel en ik kan niet garanderen dat er nooit iets zal voorvallen. Ik wil toch bepaalde garanties hebben over veiligheid, toezicht en begeleiding."
Premier Rutte: "Nederland is geen open huis. De toename van asielzoekers is ontwrichtend, het zijn bizarre aantallen. Het draagvlak onder de bevolking voor het opvangen van asielzoekers wordt aangetast." Net als Teeven (Veiligheid en Justitie) vermoedt Rutte dat er sprake is van mensensmokkel. Mensensmokkel?! Ze zeggen er niet bij hoe ze dat gaan aanpakken, integendeel, ze zetten alles in het werk om die gesmokkelde mensen een veilig plekje in ons midden te geven!
Terwijl ik vanmiddag de luierik aan het uithangen was, en aan het genieten was van een gratis concert van de vogeltjes in de bomen die hun hoogste liedje zongen, en toen ik daar zo zat te mijmeren in de wildernis - ik heb al verteld dat mijn tuin verwilderd is - werd ik wakker geschud en tot de orde geroepen door Polkundie mij wees op een nieuwtje over onze baas van het Katholiek Onderwijs, mevrouw Mieke van Hecke. Op 31 augustus stopt ze met baas te spelen over het katholiek onderwijs. Aan die job had ze eigenlijk nooit mogen beginnen gezien haar sympathieën voor de islam, en voor alle complimenten die samenhangen met die rare levenswijze van moslims, die totaal vreemd is aan onze authentieke levensstijl.
Mieke van Hecke, baas katholiek (!) onderwijs. En tóch sympathiseren met de islam? Aanvankelijk wist ik niet wat ik er allemaal van moest geloven, wat ik ervan moest denken. Het artikel waarnaar Polkun verwees, begon braaf met de aankondiging van haar afscheidsinterview. Maar de teneur van alles wat volgde beviel me enorm. Een islamitische hoofddoek linken aan bloed, terreur en nazisme, prachtig! En over de 'zichtbaarheid van de islam': hoera, hier is mijn hoofddoek, zie maar, hier is de islam, zie maar! Ja, die provocatie zien we hoe langer hoe meer. En over het principe van 'liegen tegen ongelovigen is verplicht als het helpt om de islam bij ongelovigen te verspreiden'.
Toen ik las over de rubberlaarzen van Mieke van hecke, die ze kreeg van de Boerenbond, kreeg het verhaal een ongekend crescendo dat eindigde in: "Een lelijk en plomp wijf kan zich compenseren in geestelijke schoonheid, maar dat deed ze niet. Ze promootte óók nog eens een racistische ideologie."
Als ik dan terugdenk aan haar opvattingen en uitspraken van vroeger, mag het me niet verbazen dat dit nieuwe verhaal waar is. Dat het katholieke hoofd zich bekeerd heeft tot de islam. De islam! Daar waar in de toekomst het meeste profijt te rapen zal vallen.
Ik herinner me nog dat Mieke v.H. twee jaar geleden pleitte voor een tweede kans die Michèle Martin verdiende na haar gevangenschap. Wij zouden ons vergevensgezind moeten opstellen en haar genadig weer in ons midden verwelkomen. Zware misdadigers een tweede kans geven? Toén al twijfelde ik aan haar geloofwaardigheid. Vergiffenis schenken aan Monster Martin is gelijk aan haar aanzetten tot herhalingen van misdaden. En het evangelie erbij sleuren was wel erg hypocriet: "Tot 7x 70x vergeef ik een ander zijn schuld". Zijj vertelt er niet bij wat de Koran hierover denkt. Tenslotte ziet zij het Vlaamse katholieke onderwijs in een geseculariseerde, multiculturele en multiculturele samenleving... In die stijl heeft Paula D'Hondt vroeger ook eens iets verteld maar het bleef bij luchtspiegelingen.
En dan was er haar pleidooi voor een brede eerste graad met een algemene vorming in het secundair onderwijs. Toen vertaalde ik haar verzuchtingen in: "Een 12-jarige die liever speelt dan leert, of iemand die geen ambities koestert voor de toekomst, zal eerder de gemakkelijkste vakken kiezen in de eerste graad, het 'watervalsysteem' schuift dan op naar jongere leeftijd."
Mieke v. H. opteerde voor 'Deelattesten', om het aantal schoolverlaters zonder diploma te doen dalen. Mijn commentaar: "Deelattesten maken het mogelijk om niet-geslaagde leerlingen tóch het secundair onderwijs te laten beëindigen zonder geslaagd te zijn voor wiskunde of voor Nederlands. Waarmee Mieke v.H. een flinke toegeving gaf aan het grote aantal allochtonen in het beroepsonderwijs die van algemene vakken geen flauw benul hadden. En zo krijg je dan schoolverlaters zonder diploma. Handig ingespeeld op op het lage allochtone niveau bij het schoolverlaten"...
Neen, Mieke van Hecke heb ik altijd willen begrijpen, maar ben er nooit in geslaagd.
"1.200 asielzoekers strijken neer bij Hamont." Dat was de titel van een onheilspellend berichtje gisteren.
In het Nederlandse Budel, vlak over de grens met Hamont, zijn de eerste asielzoekers al aangemeerd in de Nassau-Dietzkazerne.
Er zullen er nog meer komen neerstrijken. De kazerne heeft een capaciteit van 1.200 personen, maar de instroom zal geleidelijk zijn. Dat zegt het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers).
De aanpalende Belgisch-Limburgse gemeenten waren niet op de hoogte van de komst van nieuwe ontdekkingsreizigers. Burgemeester Schuurmans van Hamont-Achel reageert: "We hopen dat het geen negatieve impact op ons heeft."
"De kazerne ligt op een afgelegen terrein, er zijn weinig directe omwonenden. Maar het is een open centrum en natuurlijk moeten die mensen ook boodschappen doen, op economisch vlak zullen de gemeenten het dus zeker merken.", aldus het COA.
Burgemeester Schuurmans mag hopen zoveel hij wilt, die impact komt er tóch. 'Impact', een mooi woord voor overlast! Want de nieuwkomers zullen zeker niet de bloemetjes gaan tellen in de perkjes van het domein, of krijgertje gaan spelen op de binnenplaats. Misschien wel roof- en strooptochtjes in de buurgemeenten?
Nu zal Lieve eens een typisch voorbeeldje geven van de overlast die asielzoekers veroorzaken. Toen hier in de Helchterense kazerne 550 asielzoekers opgevangen werden als hotel- en badgasten, toerde ik rond in de buurt en zag in de verte blauwe zwaailichten van een politiecombi. Het verkeer zat strop, de file schoof vooruit in een slakkengangetje. Toen ik dichterbij kwam, wist ik wat er gaande was. Een hele groep asielzoekers werd persoonlijk begeleid door politieagenten bij het oversteken van de drukke baan... Niet te geloven!!! En dan zwijg ik nog over de vuilnisbakken aan de bushokjes, die uitpuilden van allerlei afval dat zich ook over de stoep en het fietspad verspreidde. Bushokjes zag ik propvol gevuld met 'nieuwe' mensen met een brousse-mentaliteit waar je niet naast kon kijken.
Waarom hoor ik op tv nooit iemand zeggen: "Zet ze op een bus en rij ermee naar waar ze vandaan komen."?
Aan de ingang van de Sint-Benedictsabdij in Achel hangt een uurrooster dat elke bezoeker uitnodigt om aan het gebed deel te nemen. Een opmerkzame voorbijganger wees op het vierde punt van de dagorde: "SEX", op elke weekdag om 11.45 uur!
Het secretariaat van de abdij verklaart: "Eigenlijk hoort er Sext te staan, wat verwijst naar een getijdengebed dat rond het middaguur wordt gehouden. De letter 't' is er afgevallen, het is een oud bord. Meer moet u daar niet achter zoeken."
Ja, ja... Binnen de abdijmuren valt er dan toch nog wat te beleven. Moet ik goed onthouden als ik me nog eens terugtrek voor een retraite in de abdij wanneer ik worstel met een writer's block.
Vanmorgen heb ik mijn brave Vlaamse buren tussen 6 en 8 uur weer allemaal één voor één horen vertrekken naar hun werk. In de stille ochtend, plichtsbewust naar hun werkplek.
Nog altijd niets aan de hand.
En hun kinderen heb ik rond 8.30 uur allemaal zien vertrekken naar school. Ze leken op fietsende fluovestjes. Lief.
Nog altijd niets aan de hand.
Even later merk ik wandelende gepensioneerden die hun hondje uitlaten om het een poepje te laten doen. Ook vertederend om te zien. Poepjes op mijn grasveldje. Lekker mest, doet het gras groeien.
Nog altijd niets aan de hand.
Huisvrouwtjes zie ik naar de buurtwinkel fietsen, met wiebelende tassen aan het stuur. Liefst aan de linker kant van het stuur, dan moet je als automobilist een heel eind uitwijken naar de andere kant van de weg.
Nog altijd niets aan de hand.
Onderweg naar mijn dagelijks kopje koffie zie ik asielzoekers lanterfanten langs de Kazernelaan. In een milde bui denk ik dan : arme drommels, die hebben ze vergeten mee te nemen toen de kazerne ontruimd werd.
Nog altijd niets aan de hand. Maar 't gaat komen, let op.
Stel nu dat ik nooit naar tv kijk, nooit een krant lees, nooit naar de radio luister, nooit internet raadpleeg, nooit naar de nieuwtjes luister bij kapster, pedicure, dokter... wereldvreemd, afgeschermd en kritiekloos mij heb afgesloten van het reilen en zeilen in gemeenten, in het land, in de wereld, dan is dit toch een zorgeloze hemel op aarde. Onwetendheid maakt gelukkig.
MAAR ! Dan nadert 25 mei. De dag dat er naar de mening van alle burgers gevraagd wordt. De dag dat van mij verwacht wordt dat ik mijn voorkeur uitspreek voor de partij en de mensen die ons gaan besturen. Dan dreigt het gevaar dat ik, als wereldvreemde, mij laat misleiden door een mooi reclameblaadje waarin de rode kleur overheerst en dat lekker ruikt naar vers drukwerk. "STEM VOOR EEN STAD VAN IEDEREEN". Een kreet op maat van allochtonen en andere indringers! Maar als onkundige besef ik niet wat ze bedoelen met 'een stad van iedereen', het klinkt populair, dus zal ik maar stemmen voor sp.a. Dat komt ervan als de draagwijdte van zulke kreten niet tot me doordringt, omdat ik van niets op de hoogte ben, omdat ik nooit verder gekeken heb dan mijn eigen dorpje. En!... omdat ik geen examen hoef af te leggen alvorens in het kieshokje te verdwijnen.
Dan dreigt ook het gevaar dat ik ga stemmen voor de partij die het beste zal zorgen voor die arme sukkelaars die ik daarstraks langs de weg zag strompelen. Ik moet alleen maar te weten komen welke partij zich het beste schaart achter die asielzoekers. Maar het woord 'asielzoeker' ken ik niet, dan zal ik als wereldvreemde gaan stemmen voor groen of voor sp.a of voor een Turkse partij.
En zo gaan er een heleboel stemmen verloren voor het Vlaams Belang. Zo komt het dat de belangrijkste partij over het hoofd gezien wordt... Gelukkig is het bovenstaande allemaal fictie en begeef ik me op 25 mei met kennis van zaken en doelbewust naar het stembureau waar ik achter het gordijntje verdwijn om mijn stem te geven aan de partij van mijn hart... Het Vlaams Belang!
Het verhaal dat nu volgt is geschreven door een onbekende auteur die zichzelf "een man van vlees en bloed" noemt. Hier en daar heeft Lieve de tekst een personal touch gegeven om de sensualiteit van het verhaal te versterken.
Beelden van een vrouw in lingerie trekken de aandacht van een man.
Iedereen kent de clichés die de man in een slecht daglicht stellen. 'Mannen denken om de 7 seconden aan seks... Mannen raken in vervoering als ze alleen nog maar een paar lange benen onder een minirokje zien uitkomen... Mannen worden kwijlende honden die al dagenlang geen eten meer gehad hebben wanneer een vrouw alleen nog maar dat extra knoopje losknoopt'...
En de vrouwen dan?De shoppingwoede van vrouwlief is vaak een bron van ergernis. Het enige moment van verzoening met haar koopzieke gedrag doet zich 's avonds voor wanneer ze voor het slapen gaan nog even door de badkamer loopt, in een geil lingeriesetje, pas gekocht. Ik geef toe, het is sexy om een vrouw in lingerie te bewonderen. Beelden van een vrouw in lingerie trekken de aandacht van de man. Mannen zijn gemaakt om snel te reageren op visuele seksuele prikkels. Waarom is lingerie toch zo opwindend?
Het naakte lichaam van een vrouw, daar is niets mis mee, maar de charme van lingerie zit in de verbeelding. Lingerie is één stap verwijderd van naakt. Fantaseren over een vrouw in lingerie is spannend omdat een halfnaakt vrouwenlichaam de mannelijke erotische fantasieën stimuleert.
Het is waarschijnlijk ook om die reden dat ik onlangs een lingeriewinkel durfde binnenstappen om mijn popje te verrassen met een sexy setje. De blik in haar ogen bij het openmaken van haar cadeautje sprak boekdelen: "Wil hij nu echt dat ik dit aantrek? Ziet hij mij nu echt als een hoertje?"... Na een paar ophitsende ruzietjes kwam zij op het briljante idee om een zacht muziekje op te leggen, toch dat leuk cadeautje aan te trekken en door de kamer te paraderen. Ze etaleerde haar prachtige lichaam in volle glorie in dat weinig verhullend outfitje. Ze probeerde me onder de duim te houden met haar uitdagende spelletjes omdat ze wist dat ik verstrikt ging geraken in haar web van visuele impulsen. Om haar niet teleur te stellen heb ik dan toch maar toegegeven en heb me laten meevoeren in de verleiding. Hoe kan dat ook anders? Ik ben tenslotte ook maar een gezonde man van vlees en bloed!
Onthullingen over de Geldstroom naar Migrantenprojecten
De brief
De georganiseerde sponsoring van het migrantenonderwijs begon met een brief. Het gemeentebestuur van Heusden-Zolder stuurde op 1 maart 1990 een deftige brief naar alle scholen en hun begeleiders, om hen verheugd mee te delen dat er een bedrag van 500 miljoen (franken) voorzien was om de kansarmoede te bestrijden.
De brief heb ik nog, hij is vergeeld en ruikt naar oud papier, en bovenaan zie je aan de roestvlekjes dat er een paperclipje gezeten had. In het midden van de brief staan de sporen van een kopje koffie, en links en rechts in de marges staan aantekeningen van mezelf. Wat moet ik toen kwaad geweest zijn!
Inhoud van de brief: "Op de begroting van de Vlaamse Gemeenschap werd opnieuw, zoals op de begroting van 1989, een krediet van 500 miljoen voorzien voor allerhande initiatieven ter bestrijding van de kansarmoede". In de volgende regels werden alle betrokkenen warm gemaakt om mee te werken aan een project dat alle ouders dichter wilde betrekken bij het onderwijsgebeuren. De brief hamerde ongemeen hard op het belang van ouderbetrokkenheid, zó hard dat de lezers half in coma geklopt werden. Zo werd het Lenssens-project geïntroduceerd. Lenssens?... Belletje rinkelt. Was dat niet de man die ons ooit met opgeheven vingertje wees op onze 'vooroordelen' over migranten?!
Het was een brave brief, met items als 'achterstellingssituaties', 'kansarmoedebestrijding', 'ouderbetrokkenheid', en zo van die kreten over naïeve naastenliefde. Onderaan stonden echter de handtekeningen van de coördinator migrantendienst en de schepen van migranten... Hola! De migrantendienst! Mijn waakzaamheid en bloeddruk stegen, en tegelijk begon ik argwanend te speuren naar woorden als 'migrant' of 'integratie'. Deze woorden kon ik echter niet terugvinden in de tekst, ze werden bewúst vermeden, omdat de brief van de migrantendienst kwam, én het project werd naar Lenssens genoemd, de verdediger van de migranten.
Enkele maanden later. Het project was al goed aan de gang en iedereen was inmiddels de brief van de migrantendienst vergeten. Toen bleek dat 'de brief' bedrog en misleiding was, want stilaan evolueerden de projectactiviteiten naar "Integratie van Migranten". Een slapjanus van de migrantendienst versprak zich en noemde het project "Integratie van Migranten". Ach, de 500 miljoen waren toch al opgesoupeerd.
En de Vlaamse kansarmen?
Kansarme Vlaminkjes werden buitengesloten, die konden fluiten naar begeleiding. De oorspronkelijke kansarmoedebestrijding maakte plaats voor integratiebevorderende activiteiten voor migrantenleerlingen. Die ommezwaai was nodig om alle miljoenen naar het migrantenoderwijs te kunnen versassen. Ik was blijkbaar de enige die zich afvroeg: Is er dan geen kansarmoede in Vlaamse gezinnen? Moeten Vlaamse ouders niet betrokken worden bij het onderwijs van hun kinderen? Zijn er geen Vlaamse kindjes in nood?...
De geldkraan
De geldkraan naar het migrantenonderwijs is nu nog altijd niet dichtgedraaid. Die zal wel fortuinen blijven doorsluizen naar het migrantenwereldje dat zo lek is als een zeef. Hele sloten en bergen geld, koffers vol goudstukken, handenvol zilverlingen, werden doorgesluisd naar de onderwijswereld om de migrantjes te helpen integreren en om hun taal- en leerachterstand weg te werken. 'Parels voor de zwijnen'! Dubieuze projecten met zweverige leerstof werken averechts, ze doen allochtoontjes dieper wegzinken in hun eigenheden, in hun eigen wereldje, ver weg van onze samenleving. Hun eigen stijl van lesvolgen is heel anders dan die van hun Vlaamse klasgenootjes, en die verschillende eigenheden in één multiculturele klas, dat kan nooit klikken, dat kan nooit werken. De geldkraan bleef openstaan, terwijl migrantenleerlingen het niet zo nauw namen met inzet en vlijt, met respect voor de Nederlandse taal, ook onvoldoende interesse in de leerstof, geen ambities voor de toekomst, geen verantwoordelijkheidsgevoel... Uitzichtloze toestanden waar toch fortuinen tegenaan gesmeten werden!
Evaluatie door de scholen
Scholen die extra subsidies kregen voor de begeleiding van kansarmen, moesten ook aantonen wat ze met dat geld deden en welke resultaten ze daarmee behaalden. Als illustratie ga ik me hier beperken tot directrice An Serpent. Haar specialiteit was het vervalsen van verslagen en van attesten. Ik was getuige van het gefoefel en gesjoemel tijdens evaluatievergaderingen. De vorderingen van de leerlingen werden rooskleuriger voorgesteld dan ze in werkelijkheid waren, ook bijlessen en remediërende activiteiten werden verzonnen, en de inspanningen van de taakleerkracht werden schromelijk overdreven... Zó gebeurde dat in de concentratiescholen!!!
Eindelijk geraken tuigdorpen meer en meer ingeburgerd. In navolging van Amsterdam, Tilburg en Utrecht, zal nu ook Rotterdam lastpakken uit de stad weren. Het bouwt een aso-dorp (afzondering voor asocialen), waar in een verzameling containers het ontuig en uitschot ondergebracht zal worden. Een 'aso-dorp' is een veel te mooi woord, 'tuigdorp' klinkt beter, zoals het al ingeburgerd geraakt is in Nederland .
Een tuigdorp bestaat uit een aantal containers met hekken errond, ergens op een weiland ver buiten de stad. Nederlandse schepen voor Veiligheid: "Ze zijn te slim voor een psychiatrische kliniek, niet crimineel genoeg voor de cel, maar te gevaarlijk voor de buurt. Ze bedreigen, intimideren en beledigen de buren. Ze verzieken het woongenot."
Ondertussen heeft Geert Wilders al gepast gereageerd op een cartoon op de website van de VARA, een cartoon die tuigdorpen vergelijkt met concentratiekampen en gaskamers. De cartoon verwijderen of de PVV boycot de VARA. Wilders had het over "zieke geesten bij de VARA". Voilà.
En nu maar wachten tot die van Meulenberg in quarantaine-inrichtingen gestopt gaan worden. Of scholieren die immuun zijn voor sancties en voor wijze raad, die hardnekkig hervallen in afwijkend gedrag, en die telkens weggestuurd worden. Elke school heeft een aantal onschoolbare jongeren, onverbeterlijken, onopvoedbaren, zij die na de honderdste kans die ze gekregen hebben, tóch nog in de fout gaan. Hallo lichtgelovigen, die menen dat iedereen nog een tweede kans moet krijgen!? Ik heb vroeger al geopperd dat die harde kern afgezonderd moet worden van een gezonde omgeving.
Er was eens een 10-jarig jongetje, Fritske was zijn naam. Hij zat in de vierde klas van de school van directeur Appelboom. Een school die toen nog niet dreigde te stikken in multicultureel geklungel. Leerlingen hoefden niet te worstelen met vreemde toestanden. Directeur Appelboom hield van de sereniteit van zijn monoculturele school. Geen diversiteit, dus ook geen conflicten.
Fritske kwam op zekere dag naar me toe en begon te vertellen over zijn alledaagse belevenissen. Toen hij terug naar zijn klas wilde gaan, zei hij onomwonden: "Ik vind u een lieve mevrouw, ik ben graag bij u. Als ik later groot ben, wil ik met u trouwen."... Wat een hartendiefje!
Aanvankelijk wist ik geen raad met deze regelrechte liefdesverklaring. Vertederend, spontaan, onschuldig. Lieve besefte dat ze nu tactvol een en ander op te lossen had, want het gevoelsleven van een 10-jarige is breekbaar en broos. "Als ik later groot ben..." zei Fritske. Dat betekende dat ik nog tijd had om een strategietje uit te stippelen. Toen de mama en de papa naar de ouderavond kwamen, werd het onderwerp voorzichtig aangeraakt en besproken. Wijze mensen.
Ondertussen kwam Fritske nog regelmatig op bezoek, gewoon om bij mij te zijn. En maar vertellen. Ik wees hem op de leuke meisjes van zijn klas. Frits, kijk eens naar Marieke en Sofieke, die zien er toch zo lief uit. En Sofieke mag al make-up gebruiken, zo af en toe pikt ze die van haar mama. En kijk eens naar de lieve jurkjes die ze dragen. Het woord 'seks' werd angstvallig vermeden in onze babbeltjes, want zover zijn die jongetjes nog niet, dat zouden ze toch niet weten te plaatsen. Fritske luisterde aandachtig naar de verhalen over de meisjes van zijn klas. Hij vond het wel spannend.
Enkele jaren later vernam ik dat Frits een vast vriendinnetje had. Eentje van zijn klas. Ze gingen samen studeren. En nu zijn ze gelukkig getrouwd. Ze hebben twee schattige kindjes die omringd worden door overvloedige liefde en aandacht.
In zijn nieuwe boek ‘Vuile blanken… anti-Vlaams racisme, het laatste taboe’ toont Filip De winter aan dat anti-Vlaams racisme wel degelijk bestaat.
Politici, pers, het CGKR en een hele reeks gesubsidieerde multiculturele organisaties: allen speuren ze met een vergrootglas naar “racisme” en “discriminatie”. De voorbije jaren kwamen Zwarte Piet, Kuifje en negerzoenen al in het vizier van de gedachtenpolitie. Niet elke soort racisme blijkt echter even interessant, zo toont het nieuwe boek van Filip Dewinter “Vuile blanken”, anti-Vlaams racisme, het laatste taboe aan. Racisme blijkt pas relevant wanneer een “blanke” Vlaming de dader is en het slachtoffer een “gekleurde” allochtoon. Anti-Vlaams, anti-blank racisme is immers taboe. Nochtans bestaat deze laatste vorm van racisme wel degelijk.
Het taboe
Wanneer een geestesgestoorde Vlaamse Borgerhoutenaar in 2002 de Marokkaanse Mohammed Achrak neerschoot , verdacht gans het establishment hem meteen van racisme. Het onvermijdelijke CGKR opende meteen een onderzoek. Ten onrechte, zo bleek later. Van racisme was geen sprake. De ‘racisme’-vraag wordt echter nooit gesteld wanneer Vlamingen het slachtoffer worden van allochtoon geweld. Dan spreekt men gemakshalve over “zinloos geweld”. Wanneer westerse vrouwen in de Brusselse straten beledigd en vernederd worden door moslimmannen, tracht men de culturele aspecten van het probleem te verdoezelen. Rapmuziek waarin wordt opgeroepen tot haat tegenover blanke Europeanen wordt open en bloot verkocht in ketens als Fnac.
Filip Dewinters boek “Vuile blanken”, anti-Vlaams racisme, het laatste taboe toont aan: het anti-Vlaams racisme bestaat wel degelijk. En er zijn verschillende oorzaken die eraan ten grondslag liggen. De radicale islam die haat predikt tegen niet-moslims is zeker één element. Het anti-Vlaams racisme wordt echter ook gecultiveerd door de “slachtoffercultuur”, waarbij bij elk falen van allochtonen in onze samenleving met een beschuldigende vinger gewezen wordt naar de zogenaamd “discriminerende” autochtone samenleving.
Het is niet alleen een deel van de allochtone gemeenschap die zich bezondigt aan anti-Vlaams racisme. Ook de overheid doet zijn duit in het zakje. “Positieve discriminatie” wordt tegenwoordig eufemistisch “positieve actie” genoemd. De essentie blijft echter hetzelfde: via specifieke maatregelen wil men jobs bij voorkeur toewijzen aan allochtonen. Ook bij de subsidiëring van onderwijsinstellingen blijkt een allochtoon kind net iets meer waard te zijn dan een Vlaams kind.
Nieuw zelfvertrouwen
Filip Dewinter besluit in zijn boek: “Het antiwesterse, anti-Europese, anti-Vlaamse en/of ronduit antiblank racisme van vele allochtonen, kan slechts verdwijnen indien Europa opnieuw het nodige zelfvertrouwen uitstraalt, resoluut kiest voor het herwinnen van zijn identiteit en culturele eigenheid en de ‘weg-met-ons’-mentaliteit van zich afschudt. Zolang we toelaten dat allochtonen zich wentelen in zelfbeklag; we alle overlast en problemen minimaliseren en vergoelijken en onszelf de schuld geven voor de zogenaamde ‘discriminatie’ van vreemdelingen en allochtonen, zal het nooit lukken en zal het anti-Vlaams racisme – dat we zelf aanwakkeren en voeden – toenemen.”
Samen met de publicatie van het boek, lanceert Filip Dewinter ook een gebruiksvriendelijke webstek waar anti-Vlaams racisme kan worden gemeld: http://antivlaamsracismespotter.crimibase.be .
Het boek van Filip De Winter " Vuile blanken..." zegt rechtstreeks in de titel niets over 'apartheid, maar heeft er volgens mij alles mee te maken. Wanneer blanken anders dan bruinen en zwarten worden behandeld is dit dan wel omgekeerd racisme , maar discriminatie in een zuivere vorm van apartheid. De bevolking wordt in aparte schuifjes gelegd in afwachting op behandeling . Een voorbeeld : slaat een donkere een blanke verrot of dood ...zoek het zelf maar op, maar met 10 lijntjes is de moordpartij meestal verslagen. Omgekeerd krijg je dagelijks gedurende weken 5 bladzijden in de morgen en co, voorgeschoteld . Is dat dan geen apparte behandeling ? Nog eentje : de binnengewaaide heeft 'recht op voedsel en onderdak' als hij zijn tocht naar 't apeland van eyskes heeft overleefd. Hoe het met een sociale woning voor dienen blanken zit ; daar zullen we maar best over zwijgen zeker? Er zijn 100.000 wachtenden voor u charel jansens. Geduld man ! Wie die wachtenden zijn, daar hoeft charel niet naar te raden. Pure apartheid als je 't mij vraagt. Of zoals Filip het in zijn boek wellicht noemt " omgekeerd racisme" . Ik zal dat wel aan de weet komen want ook dàt boek ga ik mij aanschaffen. We kunnen zo nog uren doorgaan. Onnodig want in het boek, zullen we genoeg voorbeelden te lezen krijgen, denk ik.
Waarom de Kloof tussen Sterke en Zwakke Leerlingen zo groot is
"Kloof tussen sterke en zwakke leerlingen nergens zo groot als bij ons". Gisteren gelezen, maar dat is geen nieuws meer, die kloof is er al sinds de invasie van vreemde leerlingen in onze Vlaamse scholen. Verder zegt het artikel dat vooral allochtone leerlingen het moeilijk hebben. Ook oud nieuws. Logisch dat afkomst en sociale achtergronden een vlotte integratie verhinderen. Professor Jacobs van de ULB begint wel te overdrijven wanneer hij stelt dat schoolsysteem en samenleving gefaald hebben, en dat concentratiescholen aangepakt moeten worden, dat concentratiescholen gemengde scholen moeten worden, dat Vlaamse leerlingen naar concentratiescholen gelokt moeten worden...
Apart onderwijs
Ik zal het allemaal nog eens opnieuw zeggen. De kloof is er omdat sterke en zwakke leerlingen SAMEN zitten. Zet ze beiden apart, dan verdwijnt de kloof. Dat is Lieviaanse logica.
Laat allochtonen in hun eigen sop gaar koken, en laat Vlamingen tot volle bloei komen. Dat kan alleen maar in apart onderwijs, niét in gemengde scholen.
Er is altijd al een dwangmatig streven geweest naar een gelijke verdeling van alle soorten leerlingen over alle scholen. Het blijft ploeteren en prutsen, een sociale mix kan je niet forceren. Het contrast tussen Vlaamse en allochtone leerlingen is onuitwisbaar. Meng champagne en levertraan, dan krijg je een vieze mix waarbij de champagne alle glans verliest, terwijl de levertraan zijn afstotelijke smaak en geur behoudt.
Voorstanders van gemengde scholen zijn erop uit om allochtonen te laten profiteren van hun Vlaamse klasgenootjes, maar dat doen allochtonen niet, zij sleuren Vlaamse leerlingen mee in de afgrond, beiden tuimelen naar beneden. Niemand wordt beter van een mix waar uiteenlopende geaardheden bijeen zitten. Ik heb ook ondervonden dat allochtonen niet bereid zijn om bij hun Vlaamse medeleerlingen 'in de leer' te gaan, ze blijven wie ze zijn en wat ze weten en kunnen. Andersom kunnen allochtonen niets bijbrengen aan onze Vlaamse leerlingen, ze hebben niets om ons te 'verrijken', en zeker de moslims niet.
Een mengsel van blank en zwart in de klas brengt ons traditionele Vlaamse onderwijs in gevaar, het tast de onderwijskwaliteit aan omdat het lespeil automatisch zakt en aangepast wordt aan de zwakke onderlaag.
De bijdrage van scholen aan de kloof tussen sterke en zwakke leerlingen
Het huldigen van de thuistaal, de indoctrinerende islamlessen, het tolereren van spijbelen en te laat komen, het tolereren van de hoofddoek, het accepteren van doktersbriefjes die vrijstellen van zwem- en turnlessen, geldverslindende projecten die het onderscheid tussen allochtoon en autochtoon versterken, het negeren van massale afwezigheden van ouders op ouderavonden, leerlingen klassen laten overslaan, onvoldoende sancties bij de onwil van allochtonen om Nederlands te spreken, om te presteren, om resultaten te bereiken, onvoldoende aanpak van gebrekkige studiehouding, het onvoldoende motiveren om te studeren, om een doel te bereiken, allochtonen wegwijs maken naar het stempellokaal...
Over de verderfelijke invloed van moeders op hun zonen.
Gisteren begon een assisenproces tegen een 49-jarige man die beschuldigd wordt van moedermoord. Drie jaar geleden reed hij met zijn auto in volle vaart tegen een boom. Zijn moeder zat naast hem en overleed. Hij was lichtgewond. Nochtans wilden ze samen zelfmoord plegen, zegt hij, maar het gerecht twijfelt daaraan.
Nu zal ik eens vertellen over een gelijkaardig 'geval' (schooljaar 1988-1989), waarbij de moeder zich ziekelijk vastklampte aan haar zoontje.
Kris van de derde klas was de oogappel van zijn lieve mama. Enig kind van gescheiden ouders. Hij was al 9 jaar en toch bracht mama hem zelf naar school, zijn handje stevig omklemd. De weg naar school duurde slechts enkele minuten en toch mocht Kris nooit alleen naar school en ook niet met vriendjes.
Kris zat in het derde leerjaar bij meester Jan. Eigenlijk had moeder het liefst een juf voor Kris. Volgend jaar zou Kris bij juffrouw Nicole komen, en nu al instrueerde moeder de juf hoe ze het best Kris kon aanpakken.
In de loop van het derde leerjaar begon Kris te spijbelen. Slechts 3 of 4 dagen in de week verscheen hij in de klas. Zijn mama hield hem thuis! Zij wou hem dicht bij zich in de buurt hebben en was bijzonder vindingrijk in het bedenken van redenen om hem niet naar school te brengen. Haar fantasie kende geen grenzen bij het verzinnen van smoesjes: "Kris wordt geplaagd op de speelplaats... hij heeft buikpijn... hij moet naar de tandarts... hij voelt zich misselijk"... Zo trachtte moeder de afwezigheden van haar zoon legaal te maken. Er waren ook doktersbriefjes, maar de huisarts kon niet álle afwezigheden dekken. De familiale situatie werd erg doorzichtig voor directie en leerkrachten, maar die toonden begrip voor moeder (FOUT!), en zo aanmoedigden ze haar aan om haar illegale praktijken voort te zetten.
Kris mocht niet bij een jeugdbeweging, en zeker nooit op kamp gaan. Met vriendjes spelen mocht alleen maar bij hem thuis, onder moeders toezicht. En toen Kris in de puberteit kwam, werden de eerste afwijkingen al zichtbaar. Hij had een buitengewone belangstelling voor de eigen sekse, meisjes interesseerden hem niet. Mama was er blij om, dan kon ze Krisje misschien levenslang verwennen? De seksuele ontwikkeling van Kris verliep niet normaal. Zijn oedipusgevoelens stonden een normale relatie met een meisje in de weg. Maar Kris was gelukkig, hij genoot van mama's verwennerijen.
Later... Kris is nu al 35 jaar en woont nog altijd bij zijn moeder thuis, waar zij alle karweitjes voor hem opknapt. De jongeman is zelf tot niets in staat. Alle problemen worden door zijn moeder opgelost. Zij stippelt zelfs uit hoe hij moet reageren op gebeurtenissen, hoe hij moet denken over sociale toestanden. Zij heeft van hem een slappeling en een nietsnut gemaakt, een slampamper! De kansen om een eigen leven op te bouwen, om een man met persoonlijkheid , wilskracht en doortastendheid te worden, die kansen heeft hij nooit gekregen van zijn moeder!!!
"Zweden werken langer en zijn gelukkiger dan Belgen". Dat blijkt uit een rondvraag van verzekeraar Delta Lloyd Life in België en Zweden .
Mijn eerste indruk was: dit is een misleidende conclusie. Ze hebben de zaken omgedraaid. Het is niet omdat ze langer werken dat ze gelukkig zijn, het is omdat ze gelukkig zijn dat ze langer kunnen werken!
Ik denk dat de verzekeraar ingehuurd is door onze overheid om ons wijs te maken dat we gelukkiger worden als we langer zouden werken. "Langer werken maakt gelukkig"... We zullen het nog wel vaker horen. Eerst was er de kreet "langer werken" waarmee we om de oren werden geslagen. Het is de kracht van de herhaling als verbale techniek om te hersenspoelen en te overtuigen. Als je maar vaak genoeg op nonsens hamert, dan klinkt de grootste onzin uiteindelijk toch nog geloofwaardig en ernstig.
Er wordt ook gezegd: "langer leven = langer werken". Dat is een foute redenering. Volgens de Lieviaanse filosofie klinkt het anders: "langer leven = langer pensioen". Zo zit dat.
Wij zullen ons dus moeten uitsloven tot het uiterste, tot we de geest geven. Met looprekje of rolstoel, in het zweet ons aanschijns zullen we dagelijks moeten instaan voor de afbrokkelende welvaart van de gemeenschap, uit solidariteit met vreemde klaplopers en pretparkbezoekers, de houtwormen en lintwormen die onze samenleving aan het uithollen zijn. We zullen moeten wroeten om de multiculturaliteit te ondersteunen en te stimuleren. Wij als blanke slaven in dienst van werkloze asielzoekers, werkloze vluchtelingen, werkloze illegalen, werkloze criminelen, werkloze migranten, werkloze vreemdelingen, werkloze buitenlanders, werkloze inwijkelingen, werkloze goudzoekers... Deze aantallen zullen blijven groeien en daarom moeten wij allemaal langer werken, om leeghangers en nietsnutten in leven te houden.
In 1973 startte in een aantal Nederlandse basisscholen het GEON-project. GEON = gedifferentieerd onderwijs, onderwijs aangepast aan de individuele leerling. Bij het aanbieden van de leerstof werd er onderscheid gemaakt tussen goede, middelmatige en zwakke leerlingen. Onderscheid in beide richtingen dus: zwakke leerlingen die nood hebben aan gematigde leerstof, en sterke leerlingen die zwaardere leerstof aankunnen. Leerachterstand én leervoorsprong, béiden werden aangepakt.
Het differentiatieprincipe waaide even later over naar ons land. Maar ze begrepen het hier verkeerd. De leerstof werd in een eenrichtingsverkeer aangeboden naar de zwakke leerling toe. Enkel aan leerachterstanden werd er gewerkt, slimmeriken en leergierigen konden de boom in. En met de komst van de talloze migrantjes werd het nog erger. Dat komt ervan als je onderwijsvernieuwing verkeerd interpreteert en enkel uitvallers en leervertraagden te hulp schiet. Gedragsgestoorden, sociaalgestoorden, leergestoorden... voor alles wat maar enigszins gestoord leek werden er geldverslindende projecten uitgevonden.
Nu volgt er een prachtig voorbeeld van 'elitevorming'.
Onlangs las ik over een 9-jarig jongetje dat al naar de middelbare school mag. Zijn naam is Duuk Niemantsverdriet (zie afbeelding). Hij legde een foutloze Cito-toets (=eindtest basisonderwijs) af. De bolleboos en boekenwurm is leerling van basisschool Verburch-Hof uit het Zuid-Hollandse Poeldijk waar hij bijna drie klassen oversloeg. Rekenen is zijn sterkste vak. Zijn persoonlijke begeleider: "Duuk is getest op hoogbegaafdheid en daar viel hij buiten alle tabellen. Hij krijgt levelwerk, moeilijke opdrachten en opgaven uit hogere klassen, en sinds kort krijgt hij ook nog Engelstalige wiskunde-opdrachten via de computer." Duuk zelf zegt dat hij in de klas nooit kon samenwerken met leeftijdgenootjes, en in de hogere klas kon hij dat eindelijk wel. Zo voelde hij zich beter in zijn vel. Verwacht wordt dat Duuk ook de middelbare school in versnelde pas zal doorlopen. Hij gaat tweetalig onderwijs volgen in Wateringen, en de kans is groot dat hij daar ook binnen een paar jaar doorheen is.
Het is dus tóch mogelijk dat hoogbegaafden en bollebozen zich op school kunnen ontwikkelen in hun eigen snelle tempo. Dat hun leergierigheid en prestatiedrift niet afgeremd worden door achterblijvende klasgenootjes.
Ik pleit voor een georganiseerde aanpak van onze strebers. Zij moeten 'gekoesterd', geactiveerd en gestimuleerd worden. Zij moeten meer middelen krijgen om hun bijzondere talenten te kunnen ontplooien. Achterblijvers hebben dan ook meer grip om zich te kunnen optrekken aan de voortrekkers. Een soort nivellering naar boven toe.
Als aan minderbedeelden en achtergestelde groepen zoveel geldverslindende projecten verprutst werden, waarom dan nu geen monsterprojecten om onze Vlaamse schrandere jeugd meer ontwikkelingskansen te geven? Tot nu toe werden ze altijd gediscrimineerd.
Er bestaat 'buitengewoon' onderwijs voor verstandelijk minderbegaafden. Waarom geen 'buitengewoon' onderwijs voor superieur begaafden?!
De tijd is rijp om weer eens op de frivole toer te gaan. De droom die ik nu ga vertellen is al aan de beurt geweest op mijn blog, maar ik vertel hem graag nog eens opnieuw.
In dromenland maak je bizarre dingen mee. Zeker wanneer je je 's ochtends alles nog haarfijn herinnert, alsof de droom je niet wilt loslaten. Luister...
Lieve zat eens opgesloten in de lift van een hoog appartementsgebouw. De lift bleef alsmaar in beweging, was niet meer te stoppen, eerst ging hij helemaal naar boven, dan weer naar beneden, en zo bleef dat maar doorgaan, op en neer, op en neer... Alle verdiepingen ben ik wel 17 keren gepasseerd... Tot de lift plotseling ontplofte toen hij helemaal boven was... Afgelopen.
Freud hield ervan om dit soort dromen te verklaren. Zijn droominterpretaties waren één van de pijlers waarop zijn psychoanalyse gebaseerd was, en via de dromen van zijn patiënten kreeg hij toegang tot hun onbewuste wensen en angsten. Het is bekend dat Freud in alle dromen seksuele symbolen zag en zijn droomduidingen hadden dan ook een seksueel tintje.
Lieve zal nu zélf eens haar droom gaan duiden, op z'n freudiaans.
De liftkoker, of de liftschacht, die stelt de Vagina voor. En de lift zelf is de Penis, die zich op en neer beweegt in de liftkoker, in de vagina. En de ontploffing van de lift bovenaan in de koker is de extatische climax, de uitbarsting... Het Orgasme!
Het schijnt dat dromen iets kunnen onthullen over geheime onbewuste verlangens en angsten. Die interpretatie laat ik graag over aan de fantasie van mijn lezers.
Mijn erotisch getinte droomverklaring over 'De Lift en De Liftkoker' is verzonnen door mijn andere ik. Lieve distantieert zich van zulke wulpse schrijfselen. Haar inspiratie neemt soms een schuinse bocht waarin niet meer afgeremd kan worden, waarin wilde fantasieën een uitweg zoeken. Bevrijdend en goed voor het gemoed!
Vroeger probeerde de overheid ons wijs te maken dat migrantenleerlingen niets te maken hebben met het zakken van het onderwijspeil. We werden half bewusteloos geïndoctrineerd door wazige theorieën en cijfers die moesten aantonen dat allochtonen de onderwijskwaliteit niét aantasten.
Ons werd verweten dat we geplaagd zaten met het vooroordeel dat "Migrantenkinderen het onderwijspeil naar omlaag halen". Een vooroordeel noemden ze dat! De patrones van alle allochtonen, Paula D'Hondt, kwam toen vanuit haar keukentje en liet de wastobbe overkoken, om te kunnen meewerken aan de vooroordelen waarmee wij autochtonen geplaagd zitten.
Actieplannen werden bedacht voor een betere schoolopleiding voor migranten. Die plannen betekenden: bijscholing van leerkrachten, ontwikkelen van didactisch materiaal, begeleiding van scholen, bijkomende taalleerkrachten... Zie je de fortuinen al vloeien uit 'de hoorn des overvloeds'?... Overal besparingen en bezuinigingen, behalve op het migrantenonderwijs.
Het accent bij al deze grootse plannen lag uiteraard op taalvaardigheid. Onderwijsminster Coens begon ermee. Gedreven door een streven naar een multicultureel ideaal verzon hij het 'Project Onderwijsvoorrang". Zijn opvolger Vandenbossche ging op dezelfde toer voort door zich heftig te verzetten tegen concentratiescholen. Hij stimuleerde blanke scholen om hun poorten wijd open te zetten voor kinderen van een vreemd merk. Ook nu is minister Smet voorstander van een spreiding van allochtone leerlingen over alle scholen (zo kunnen ze overál het lespeil naar beneden halen). Over zijn geldverslindende projecten heb ik nog niet zo lang geleden geschreven.
Dan was er ook nog het NT2-project (Nederlands Tweede! Taal), een gigantisch miljoenenproject, ineengeflanst door linguïst Koen Jaspaert, in zijn Steunpunt NT2 in Leuven. Hij bedacht aangepast taalonderwijs voor allochtonen, want hij geloofde waarachtig in verborgen taaltalenten bij migranten. In 1993 werd het NT2-project geboren, het maakte brandhout van het klassieke taalonderricht, spelling en spraakkunst bv werden bijkomstig, status en reputatie van een Nederlandse les verdwenen. Leerkrachten raakten moedeloos omdat ze rare dingen in de klas moesten vertellen die hen opgedrongen werden, waar ze niet achter stonden.
Het NT2-project bombardeerde onze Nederlandse Taal tot een tweederangstaal. Koen Jaspaert verzon samen met zijn volgelingen een gigantische 'zwijnenparel', alternatief ‘taakgericht’ taalonderwijs. 'Parels voor de zwijnen'! Leraren wisten niet wat hen overkwam, en om te overleven speelden ze maar wat mee met het Leuvense geklungel en geklooi, want het hele NT2-miljoenenproject leek op een lappenpop waaraan losse draadjes bengelden en die amateuristisch ineengeknutseld was... Een lappenpop die vele miljoenen kostte! Taakgericht en zelfgestuurd taalonderwijs staat inderdaad haaks op een effectieve achterstandsdidactiek.
Koen Jaspaert ging er prat op dat de Vlaamse overheid zijn Leuvens Steunpunt NT2 veel subsidies toekende voor de ontwikkeling van lesmateriaal “om de emancipatorische functie van het taalonderwijs te ondersteunen”. Het Steunpunt kreeg vanaf 1990 een half miljard BFr om het NT2-onderwijs te ondersteunen, maar remde zelf specifiek en effectief NT2-onderwijs af. Via de propaganda voor modieus taakgericht taalonderwijs en de invloed op de eindtermen e.d. tastte het Steunpunt het niveau van ons taalonderwijs aan.
Lieve kwam in de problemen toen ze in haar eentje protesteerde tegen het NT2-project: "Taallessen aanpassen aan het lage niveau van Turkse leerlingen? Nederlands ondergeschikt maken aan het Turks?"... Het hielp natuurlijk niet, omdat iedereen stilletjes zweeg, én omdat er enorme fortuinen mee gemoeid waren met het NT2-project, een project dat de multiculturaliteit sponsorde. Horbert en Blauwbaard waren mijn tegenstanders. Niet tegen op te boksen. Zij verloochenden onze eigen Vlaamse leerlingen!
Ik zou het OETC-project haast vergeten (onderwijs in eigen taal en cultuur), waarbij sommige vakken in de taal van migrantenkinderen gegeven werden.
En als sappige afsluiter eindig ik met te vertellen over een kleuterleidster die ik gebrekkig Nederlands hoorde spreken tegen haar kleutertjes, met een Turks accent... Terwijl de overheid toen net bezig was met te pleiten voor een betere taalvaardigheid van migrantenleerlingen!
Ik wil hier iets aan toevoegen. Eergisteren stond er een beschamend artikel in HLN: "Buren bang voor terugkeer Volkert van der Graaf", geschreven door Vincent Jannink. Deze kerel verdenk ik ervan enige sympathie te koesteren voor de moordenaar. Om te beginnen is de buurt in Harderwijk niet bang voor de moordenaar, wél voor de gekken die hem op internet bedreigen en naar de wijk zullen komen, zo stond er geschreven.
Iets verder in de tekst: "idioten die op internet anoniem roepen dat de moordenaar van Pim altijd achterom zal moeten kijken"... "rare types weten dat Volkert hier woont". "Gekken, idioten, rare types" ?! ...
Kortom de buurt heeft geen moeite met de moordenaar, wél met anderen die gedreven door een menselijke en begrijpelijke woede achter de moordenaar aanzitten. Het zou pas abnormaal en verontrustend zijn indien moordenaar Volkert met rust gelaten zou worden!
Het is eigenaardig dat in de tekst van de linkse auteur nérgens het woord "extreemlinkse" moordenaar voorkomt. De moordenaar wordt een "milieuactivist" genoemd!!!
Dit soort auteurs is verantwoordelijk voor vervalsing van feiten uit het verleden, voor verdraaide voorstellingen van hetgeen werkelijk gebeurd is en wat er toen bij de mensen en in de gemeenschap omging.
1. Lieve is een zaag. Dat komt omdat ik me niet kernachtig kan uitdrukken, ik heb tijd nodig om 'to the point' te komen. De weg naar the point hebben ze veel te lang gemaakt.
2. Lieve is geobsedeerd door zinnenprikkelende verhaaltjes. Dat klopt. Weerlegging overbodig, begin ik niet aan.
3. Lieve lijdt aan anthropofobie (= angst voor mensen). Ik ben geen eenzaat, ik hou van mensen, van mannen in het bijzonder, en dan vooral van die waar ik moet van afblijven.
4. Lieve is traag. Ik kan alles rapper, maar dan duurt het langer.
5. Lieve heeft een andere ik. Dat is de derde persoon die ik soms gebruik bij het schrijven. Bij delicate onderwerpen of pikante vertelseltjes kan ik me dan verschuilen achter mijn 'andere ik'. Zelf ben ik ontoerekeningsvatbaar, en als er iets misgaat zijn er altijd verzachtende omstandigheden.
6. Lieve is tegendraads. Omdat ik in spiegelbeeld kan schrijven? Ik ben meegaand en inschikkelijk. Zolang ik mijn zin maar krijg.
7. Lieve is een dromer. Dat lijkt maar zo. Als ik me 'afwezig' gedraag, ben ik hard aan het nadenken, aan het mediteren, aan het fantaseren. Mijn omgeving begrijpt me niet als ik wegglijd in mijn droomwereld.
8. Lieve is een fantast. Ik kan fantasie en werkelijkheid goed onderscheiden. Daarom hou ik er een schizofrene boekhouding op na. Eigenlijk ben ik een nuchtere realist, maar niemand gelooft me als ik vertel dat Eva mijn vriendin is, en Adam mijn minnaar. Mijn fantasie slaat nooit op hol, behalve wanneer ik de pedalen verlies. En zo ontstaan er dan fantaserietjes en verzinseltjes op gladde zijweggetjes met uitschuivers en gevaarlijke bermen.
9. Lieve wordt geplaagd door opgekropte ergernissen. Klopt niet, mijn ergernissen vinden een uitlaatklep op mijn blog. Een blog is als een verloskamer waarin ik mijn ziel kan blootleggen.
10. Lieve valt in herhaling. Dat komt omdat ik blijf 'plakken' aan bepaalde onderwerpen. Persevereren noemen ze dat. Dat is een ernstige psychische aandoening waarvan ikzelf geen last heb, maar anderen blijkbaar wel. Het is een soort geestelijke traagheid, niet kwaadaardig, maar wel vervelend als ik na een mop begin te lachen als iedereen al uitgelachen is.
11. Lieve heeft een tomeloze schrijfdrift, en dan zwijg ik nog over andere driften. Die schrijfdrang is niet te weerleggen. Ik kan ongebreideld schrijven. Alles wat ik denk en voel zal op mijn blog verschijnen. En alleen als ik goesting heb, zal ik censureren. Op tenen trappen en tegen schenen stampen, zal ik. En preutse lezers plagen met sensuele wellust... dat doe ik niet genoeg.
Niet te geloven! Een collega-blogger (dank u voor de tip Jos) heeft me aan het werk gezet, terwijl het zandmannetje ook al aan mijn mouw zat te trekken. Ik ben in mijn archief gedoken en vond toen twee oude blogberichten in verband met "Nieuwe SES-financiering (oude GOK) discrimineert landelijke scholen".
Nu moet ik nog de moed opbrengen om de essentie uit die twee teksten te halen.
Juni 2012. Minister Pascal Smet deelt 38 miljoen euro uit aan scholen om kansarme leerlingen te begeleiden. In Brussel, Antwerpen en Genk zitten de meeste scholieren met een precaire thuissituatie, dus zullen die grote steden het best voorzien worden van die 38 miljoen euro. Minister Smet zet al jarenlang in op de begeleiding van jongeren die "minder bedeeld zijn wat onderwijskansen betreft". Zijn stokpaardje, het GOK-beleid (gelijke onderwijskansenbeleid) is gelijker voor allochtonen dan voor onze eigen leerlingen. Omdat: een kind valt onder het GOK als er thuis geen Nederlands gesproken wordt of als de moeder geen diploma heeft. Met deze flutcriteria is het niet zo moeilijk voor allochtone leerlingen om van het voorkeursbeleid te genieten. Als er met fortuinen gesmeten wordt, zijn zij de doelgroep. Dat is altijd al zo geweest.
De geschiedenis herhaalt zich! Schooljaar 1989-1990. De regering maakte 500 miljoen Belgische franken vrij om de 'kansarmoede te bestrijden'. Wat heeft het opgeleverd? Hoe is het geld gebruikt? Is er een evaluatie gebeurd?... Logische vragen nadat monsterbedragen naar scholen toe gevloeid zijn.
24 jaar geleden ging het om 500 miljoen oude franken. Nu gaat het om 38 miljoen euro. Een verdrievoudiging! Ik vraag het nog eens: hoe besteden de scholen die forse bedragen? Waar gaat het geld naartoe?... Enkele zeldzame allochtone gevallen heb ik weten doorstromen naar het ASO en nadien naar het hoger onderwijs. Daar bleef het bij. De meerderheid is dus kansarm gebleven? Ondanks de miljoenen?...
Kansarmoede kan niet bestreden worden met geld. Er moet een mentaliteitswijziging komen bij allochtone ouders, die zich voor 100% willen inzetten voor een complete integratie en totale ontkenning van hun afkomst, taal en gebruiken... Niet één politicus zal zich hiermee bezighouden, denk ik.
"Kansarme leerlingen hebben voorrang", zegt minister Smet, die niet kan verdragen dat witte scholen wit zijn, en zwarte scholen zwart zijn. Hij wil geen concentratiescholen, wél gemengde scholen die de buurt afspiegelen. Hij wil scholen verplichten om 'kansarme' leerlingen voorrang te geven bij de inschrijving. Zo komt de rijkdom van ons Vlaamse onderwijs in het gedrang! De minister streeft naar een sociale mix, een mix die bedreigend is voor de kwaliteit van het Vlaamse onderwijs. Blanke leerlingen worden door de mix meegezogen naar het lage niveau van hun andersgekleurde medeleerlingen, zij die onbekwaam zijn om zich op te trekken aan hun witte klasgenootjes, die blijven terplaatse trappelen op het onderste treetje. Alles valt in duigen naar een laag niveau waar geen onderscheid geldt in rang of stand. Iedereen daar beneden is gelijk, daar helemaal onderaan, geen allochtone uitvallers meer. Zo verloochent de minister de sterke Vlaamse leerling die met kop en schouders uitsteekt boven het moerassige landschap van blanke en gekleurde leerlingen.
Ik hoop dat het Vlaams Belang zich gaat inzetten voor het Vlaamse onderwijs, voor onze Vlaamse leerlingen, en dat de fortuinen uit 'de hoorn des overvloeds' naar hén gesluisd zal worden in plaats van naar de 'kansarmen', naar scholen die zich inzetten om de autochtone leerling te stimuleren, te motiveren. Het is rendabeler om onze Vlaamse leerlingen te sponsoren!
In de migrantenwijk rondom het concentratieschooltje toerden er soms auto's rond met een moslimmadam achter het stuur. Nauwelijks herkenbaar, met fladderend textiel om hen heen, je kon alleen maar een snoet zien. Ondanks hun vermomming herkende ik een aantal van hen als de mama's van allochtoontjes in school.
Van die mama's wist ik dat ze thuis Turks spraken tegen hun kinderen en dat ze geen flauw benul hadden van de Nederlands taal. Ook wist ik dat ze hun kinderen nooit hielpen met hun huiswerk, omdat ze niets begrepen van de taal van hun kind. Dat wilden ze ook niet. Ik kon geen enkele bereidheid bij hen bespeuren om zich open te stellen voor het Nederlands, zelfs aan de meest elementaire taalbeheersing hadden ze geen behoefte.
En tóch een rijbewijs?! Welke waarde had dat rijbewijs?. Om een theoretisch rijexamen af te leggen moet je 'begrijpend' kunnen lezen, en wat je te zeggen hebt, ook nog eens correct schriftelijk kunnen verwoorden. Deze vaardigheden missen veel allochtonen. Hoe kunnen moslima's slagen voor een theoretische proef als ze niet eens hun eigen kinderen kunnen helpen met hun huiswerk?!
Misschien hebben ze hun rijbewijs clandestien gekocht bij een of andere corrupte rijschool, of in natura, of de examinator verleid, of de antwoorden vooraf toegestopt gekregen?... Het meest waarschijnlijke was de aanwezigheid van een tolk die de juiste antwoorden influisterde. Hetgeen een tolk allemaal vertelt is oncontroleerbaar, zoals bij islamleraars die opruiende Turkse taal spreken tegen hun moslimleerlingen en in de klas alles mogen verkondigen wat ze willen.
De aanwezigheid van een tolk bij eender welk onderzoek of gesprek in de scholen, had iets verdachts, iets geheimzinnigs dat niet te vertrouwen was. Je voélde dat er iets niet pluis was, ze vertaalden niet alleen, ze gingen nog een stapje verder, ze gaven er het juiste antwoord bij. Waarom duurde een vertaling altijd langer dan de originele Nederlandse zin?!
“Gij noemt mij een racist, mijnheer omdat ik eigen volk en eigen taal waardeer, bij eigen aard en eigen waarden zweer, mijn kind'ren eerst hun rechten leer. Daarom noemt gij mij een racist, mijnheer.
Noemt gij mij een racist, mijnheer, omdat ik vreemden zoals gasten eer, geen dwang of geen bemoeizucht tolereer, in eigen land de wetten zelf dicteer ? Noemt gij mij daarom een racist, mijnheer ?
Stel, dat ik later in uw land passeer. Zult gij niet eisen, dat ik zonder meer, uw eigenheid en uw gewoonten accepteer ? Dat ik uw wetten en uw regels respecteer ? Zijt gij dan ook racist, mijnheer ?
Gij stuurt mij stellig naar mijn thuisland weer, indien gij vindt dat ik te lang en al te zeer van uw geduld en gastvrijheid profiteer. Onthoud, dat gij noch recht noch reden hebt, wanneer gij 't lef hebt, mij te schelden voor racist, mijnheer !”
Bertie, cafébazin van bistro 'Run inn', is vandaag jarig. Hartelijk gefeliciteerd Bertie! Ik hoop dat je nog vele jaren ontelbare pintjes mag tappen, dat je veel kussen en knuffels gaat krijgen van de klanten, en dat je stijlvol, zoals altijd, exclusieve biertjes mag serveren aan tafel. Tot straks!
Het pleit niet voor de Vlaamse Scholierenkoepel om leerlingen te bevragen over hun leerkrachten. Leerlingen hoeven niet nóg mondiger gemaakt te worden. Het schaadt hun respect voor de leerkrachten.
Uit de bevraging bleek dat de schoolgaande jeugd zich ergert aan ongemotiveerde en uitgebluste leerkrachten. - ???? - Nu kan ik me moeilijk voorstellen dat scholieren enige notie hebben van de begrippen 'motivatie' en 'uitgeblust'. Ze beginnen pas aan de lente van hun adolescentie en van in de verte kennen ze misschien een famililielid dat op zijn zestigste er genoeg van heeft... Ik weet zeker dat ze dat niet begrijpen.
Daarom zal Lieve de zaken nu eens gaan omkeren. Ik stel voor dat de Vlaamse Scholierenkoepel 10.000 leerkrachten zou bevragen over hun ongemotiveerde en uitgebluste leerlingen, over hun uitblussingssymptomen, hun schoolmoeheid, hun spijbelzucht, hun onverschilligheid, hun gebrek aan plichtsbewustzijn, doorzettingsvermogen, hun gebrek aan wilskracht.
Ik denk dat er interessante en verbluffende resultaten uit de bus zouden komen. Interessanter dan 'uitgebluste leerkrachten'. Wie zou hen dat in hun oren gefluisterd hebben?... Of waar wil de Scholierenkoepel naartoe? Ja, wat bedoelt die koepel met dit nieuwtje?
Na de bevraging klonk het ook nog: "dat je met wiskundige formules ook videogames kan maken, en dat zou de interesse in de klas doen oplaaien". - ???? - Wel, wel, ik hoop dat onze minister Smet ongevoelig blijft voor het verlangen van scholieren om van de klas een speeltuin te maken. Hij kan hen misschien aanmoedigen om thuis met hun videogames wiskundige formules in te oefenen, als huiswerk. Laat onze leerkrachten zich strikt aan hun leerplan houden, dat is al een een heel huzarenstukje!
Ik werd geïnspireerd door het volgende bericht van Polkun . Dank u Jos!
De schoolgaande jeugd ergert zich aan ongemotiveerde en uitgebluste leerkrachten. Dat blijkt uit een onderzoek van de Vlaamse Scholierenkoepel, die 3.000 Vlaamse leerlingen bevroeg. Dat schrijft Het Nieuwsblad. De bevraging heeft een eisenpakket met zes vragen opgeleverd. Leerlingen willen graag meer praktijklessen en een strenger anti-pestbeleid. Toch ergeren ze zich het meest aan ongemotiveerde leerkrachten die niet veel meer doen dan vastklampen aan het leerplan. Onderwijsminister Pascal Smet (sp.a) bevestigt dat. Volgens hem is het echt niet nodig om elke doelstelling op te lijsten. "Dat je met wiskundige formules ook videogames kan maken, zou de interesse in de klas doen oplaaien", klinkt het.
Het volstaat om te gaan winkelen in eigen land, om hetzelfde te zien als op deze afbeelding. Vanochtend was ik aan het winkelen in eigen land, in eigen omgeving. Op de parking van de Carrefour Houthalen zag ik al meteen een hoofddoekenmadam in een dikke auto wegrijden, haar wagentje volgeladen met allerlei lekkernijen. Kansarmoede? Ik wil het woord niet meer horen! Met 'Kansarmoede' hebben ze ons vroeger om de oren geslagen, om ons week te maken, om ons te doen smelten, om ons hart open te stellen voor de nieuwe vreemdsoortigen die per se een plaatsje in ons midden moesten krijgen. Waarom?!... De overheid kreeg er krampen van, van de nadrukkelijkheid waarmee ze ons op onze plichten van naastenliefde en tolerantie wezen. We zijn erin getuind, ten koste van ons zelfbehoud, van ons zelfbewustzijn, van onze eigenheden, onze taal, waarden en cultuur...
Terug naar de Carrefour. Ha, eindelijk iemand van van bij 'ons'! Het was een ouder echtpaar dat rustig aan het winkelen was, maar toen ze naderden, hoorde ik hen praten in een ondefinieerbaar taaltje, het leek wel Russisch. Het konden ook Kosovaren zijn. Toen vroeg ik aan een winkelbediende waar ik de afdeling elektriciteit kon vinden, want ik had een soort kopspiegellamp nodig met dikke fitting 60w. Het meisje leek op iemand van bij 'ons', maar ze begreep me helemaal niet, ik spreek toch geen Chinees, dacht ik nog. En toen een collega haar aansprak met 'Fatma', wist ik genoeg. Ondertussen werd ik al bijna omver gelopen door rondjoelende kinderen die met een uitheems taaltje krijgertje aan het spelen waren tussen de rayons. Nog even op mijn tanden bijten, zei ik tegen mezelf. Tenslotte werd ik aan de kassa geholpen door een lichtbruin-getint juffrouwtje dat tóch mijn taal verstond. Oef! Wat een opluchting, eindelijk een teken van vertrouwdheid, een thuisgevoel overkwam me, het deed deugd. Nu vlug maken dat ik hier wegkom!
25 april 2014. Saoudische media meldden: vrouw achter stuur krijgt 150 zweepslagen en 9 maanden cel omdat ze een auto bestuurde en zich verzette tegen de autoriteiten. Agenten verklaarden dat ze de vrouw hadden laten stoppen, waarna zij hen beledigde en sloeg. Het islamitische Saoudi-Arabië is het enige land in de wereld waar vrouwen niet mogen autorijden.
Naar aanleiding van dit akelige berichtje volgt nu de herhaling van een tekst die ik op 29 september 2013 op mijn blog zette.
Wat zegt de islam over vrouwelijke chauffeurs?
"Vrouwen die autorijden, riskeren problemen met hun eierstokken."
Dat zegt Sheikh al-Lohaidan, een conservatieve Arabische geestelijke van Saoudi-Arabië. Deze man schrijft aanbevelingen en adviezen voor de Saoudische overheid. Een soort schriftgeleerde dus, maar dan op z'n moslims.
Dat van die eierstokken lijkt me zattemansgelul, nonsens, eierstokproblemen als een straf van Allah? Islamitische gekken grijpen alles aan om hun waanzinnige islam kracht bij te zetten, om vrouwen buiten te sluiten, om zichzelf buiten schot te houden en zichzelf als lievelingen van Allah voor te stellen.
Nu zal Lieve de tekst van die Arabische kwiet eens vervolledigen. Ik zal eens vertellen welk onheil er boven de hoofden van mannelijke moslimchauffeurs hangt. Wel, als die mannen achter het stuur kruipen, ondergaan ze al onmiddellijk een gedaanteverwisseling, ze worden kleiner, krimpen ineen en hun ego-gevoel daalt onder zero. Nog erger: hun libido glijdt weg uit hun lichaam en dan resten er enkel nog een paar ersatz-bevredigingen, zoals jonge maagdjes overmeesteren, of doen alsof ze de halve wereld kunnen verkrachten. Maar dat zal niet meer lukken, want door het autorijden raken hun edele delen in de knel, er kan geen bloed meer door stromen, en hun hele spel geraakt over z'n toeren, geraakt verdoofd en naar de knoppen. Niets meer mee aan te vangen. Mannelijke geslachtshormonen verdwijnen uit de teelballen. Foetsie! Geplette balletjes waarin geen hormoontjes meer aangemaakt kunnen worden. Een mini-peniske blijft er over dat nooit meer tot volle bloei kan komen. De baardgroei stopt en hun stemmetjes gaan hoger klinken. Dan zwijgen we nog over een verschrompelde penis die gedoemd is tot eeuwige slapheid. Dat komt ervan als je als mannelijke moslim wilt gaan autorijden!... Een storinkje in de vrouwelijke eierstokjes is er niets tegen. De geestelijke Arabier mag zijn geschriften herzien!
GRIP (Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap) gaat bij Het Europees comité voor sociaal recht een klacht indienen tegen België omdat 'inclusief onderwijs' te langzaam op gang komt. Inclusiefonderwijs wil zeggen dat kinderen met fysieke en mentale beperkingen regulier onderwijs mogen volgen. Dat ze dus het volste recht moeten krijgen om het onderwijsniveau naar beneden te helpen donderen, om de kwaliteit van ons onderwijs aan te tasten, onderwijs waarin de worm al zit sinds de overrompeling door migrantenleerlingen.
Een half jaar geleden werd bekend dat minister Smet werkte aan de realisatie van 'inclusief onderwijs'. Ik dacht toen meteen: de minister wil het cordon rond de gehandicapten doorbreken; alllochtonen hebben nooit een cordon gekend, dat was makkelijk.
Mijn gedacht over 'inclusief onderwijs' heb ik eerder al opgetekend in mijn blog. De kernpunten waren:
Hoe zal het gewone onderwijs zich kunnen aanpassen aan de gebreken van gehandicaptenieuwkomers, hoe daarmee omgaan, hoe de specifieke onderwijsbehoeften leren kennen/herkennen? Van leerkrachten zullen krachttoeren verwacht worden!
De overlast van mentaal gestoorden in een gewone klas is niet te onderschatten. Voor de leerkracht is het een hele klus om het lespeil aan te passen aan de hele waaier van verstandelijke begaafdheden. In de praktijk komt het er op neer dat het lespeil zal zakken, dat de slimmeriken geen volwaardig onderwijs zullen krijgen. Het gevaar bestaat dus dat de minstbegaafden de meeste aandacht zullen krijgen in de klas. Extreme illustratie: zie je het mongooltje al op de eerste bank zitten dat alle aandacht van de leerkracht opeist?
En... hoe gaan normaalbegaafden en genieën reageren op hun achterlijke klasgenootjes, zullen zij wel aan hun trekken komen in een klas met minderbegaafden?
En het gehandicapte kind zelf! Het zal dagelijks geconfronteerd worden met eigen tekortkomingen, met eigen minderwaardigheid, het zal non-stop moeten vaststellen dat het ergens iets mankeert. Erg! De aanwezigheid van normaalbegaafden zal het doen wentelen in zijn eigen handicap.
Alle bootuitvallers en buitenbeentjes samen in de klas bij normale leerlingen, bij slimmeriken en bij bollebozen. Wat gaan ze nog allemaal verzinnen om ons onderwijs naar de knoppen te helpen?
We stevenen af op een diversiteitsmix met homo's en hetero's, validen en mindervaliden, jongens en meisjes en twijfelgevallen, dommeriken en slimmeriken, blanken en gekleurden en andersgetinten... een mix waar vieze olie blijft bovendrijven...
Op een middag zaten we met z'n allen bijeen in de refter, mijn collega's en ik. Of liever: wat er nog overbleef van mijn collega's. Er waren er die de pijp aan Maarten gegeven hadden, geveld door de stress. Conflicten en intriges maakten hen kapot. De ene bezweek aan longkanker, de andere aan darmkanker, er waren ook nog een paar hartinfarcten, en de overlevers vochten zo nu en dan met het spanningssyndroom. Er bestond een onomstotelijk verband tussen hun lichamelijke kwalen en de werkdruk opgelegd door baas Horbert!
Terug naar de refter waar we samen aan de koffie slurpten. Horbert was getraind in gemoedsrustverstorende gesprekken, als geen ander kon hij mensen in verwarring brengen en zijn toehoorders overrompelen. Zo ook die middag in de refter toen hij verheugd meedeelde dat er een nieuwe collega ging komen: een Turkse tolk! Hij vroeg onze mening over "de aanwezigheid van een Turkse tolk in school". Al gauw bleek dat ik de enige tegenstander was. Mijn argumenten werden weggevaagd toen ik opmerkte dat een tolk een rem zou zetten op Nederlandse taalkennis en integratie van migranten.
Aan tafel zat een piepjong en naiëf collegaatje dat zich geroepen voelde om mij te overtuigen van de noodzaak van een Turkse tolk. Al kwekkend en ratelend somde ze alle voordelen op van de aanwezigheid van een Turkse tolk bij leerling- en oudergesprekken...
Wacht eens, ik zal haar een lesje leren. Mijn zilverpapiertje waarin mijn boterhammetjes zaten, rolde ik op tot een mooi rond bolletje en knikkerde het weg met grote precisie, en oeps... regelrecht in het koffiekopje van het jonge betwetertje! Plons!... De koffie spetterde in het rond en besmeurde haar mooie bloesje, jammer toch... Knikkeren om te overleven!
Gisteren zaten ze dus allemaal weer in de schoolbanken - spijbelaars niet meegerekend - na een laaaange paasvakantie. En straks hebben ze dan weer een halve vrije dag. En volgende week, na amper 7 schooldagen, volgt er het verlengde 1 mei-weekend. Zelfs het recyclagepark maakt de brug niet.
Op 5 mei beginnen dan eindelijk eens 3 volle weken dat er niets aan de hand is en dat leerkrachten hun programma kunnen afwerken zonder onderbrekingen. Maar!... De maand mei is nog niet voorbij of er kondigt zich alweer een lang weekend aan: het Hemelvaartweekend.
Niet veel later, de maand juni is al begonnen, krijgen we het Pinksterweekend, waarna er nog een paar weken overschieten die eigenlijk niets voorstellen, want het hele derde trimester lijkt wel een oefening, een voorbereiding op de grote zomervakantie.
In het middelbaar is juni examenmaand, wanneer je om 10 uur 's ochtends al scholieren ziet rondzwerven in de winkelstraten om winkelende mensen voor de voeten te lopen.
De laatste offiële schooldag is maandag 30 juni. Het staartje van juni zal wel afgeknipt worden.
Op deze manier zullen onze kleutertjes nooit goed de begrippen van het voorbereiden rekenen kunnen beheersen. Begrippen zoals "meer" en "minder" zijn erg belangrijk om rekenrijp het eerste leerjaar te kunnen starten. "Meer" en "minder", ik denk dat deze begrippen nu al gekend zijn bij sommige scholiertjes, en dat is dan de verdienste van de heer Wilders!
Het derde trimester stelt weinig voor op het vlak van leerstof aanbrengen. Ongetwijfeld. Hoe kunnen onze scholieren degelijk voorbereid worden op het hoger onderwijs, als de fundamenten in het middelbaar zo broos en wankel gelegd worden?!
Scholen in Birmingham in Greep van Moslimradicalen
De inkt van mijn vorige artikel is nog niet droog, mijn woorden zijn nog warm, en wat verneem ik alweer?
In Birmingham zijn openbare scholen geïnfiltreerd door moslimradicalen. Radicale moslims pogen scholen in Birmingham te islamiseren. Meisjes zitten achteraan in de klas, niet-moslims zijn aan hun lot overgelaten en extremistische geestelijken zijn gastdocent.
In de Park View-school zitten meisjes achteraan in de klas, de leerlingen zijn er al getrakteerd op een gastles van prediker Shady al-Sulaiman, een extremistische geestelijke die het stenigen van homoseksuelen propageert.
Op Golden Hillock mag de godsdienstleraar alleen nog maar de islam onderwijzen.
In de Nansen-basisschool moeten leerlingen verplicht Arabische lessen volgen, terwijl muziek, kunst en cultuur op het achterplan verdwijnen. Er is uitgelekt dat het schoolhoofd een organisatie leidt - Education Analysis - die de islamisering van het onderwijs in Birmingham nastreeft.
In de Park View-school zijn ze al aan het minimaliseren: schoolhoofd Tahir Alam sleurt er het begrip islamofobie bij, en volgens de gemeentesecretaris is er geen sprake van infiltratie, maar dat "nieuwe gemeenschappen legitieme vragen stellen over welk soort onderwijs zij willen voor hun kinderen". Ja, ja.
Onderwijsminister Michael Gove heeft 25 scholen onderzocht en stelt 6 scholen onder curatele. Dat kan leiden tot het ontslag van schoolhoofden of tot het sluiten van scholen.
We weten dat het Engelse onderwijssysteem en de islam met elkaar overhoop liggen, en dan vraag ik me af waarom er slechts 6 van de 25 scholen weerhouden worden? De 'Boko Haram' ("Westers onderwijs is slecht") dringt blijkbaar nog niet goed door tot de onderwijsmensen in Birmingham. Hun afwachtende en milde houding is een stimulans voor de sluipende islamisering!
Lang geleden dat ik juffrouw Irène nog in het café zag. Zij zat rustig aan haar koffietje te nippen en nam daarna nog een slokje van haar borreltje. Ik bewonderde haar vroeger om haar consequent vasthouden aan een hoog lespeil toen in haar klas het aantal allochtone leerlingen alarmerend bleef stijgen. Ik herinner me nog goed hoe ze protesteerde tegen de aftakeling van de algehele leskwaliteit in school. Zij heefthet aantal migrantenleerlingen zien groeien en tegelijk ook het lesniveau zien dalen.
De school paste zich aan aan de multicultuur, zoals een uilskuiken dat zijn eigenwaarde verloochent. Men besefte toen niet dat klasgenootjes met uiteenlopende culturele achtergronden zich onmogelijk sámen kunnen ontwikkelen, samen kunnen wedijveren... Samen naar de afgrond ja!
We hebben het islamonderricht zien uitdijen tot verontrustende proporties, maar nog altijd werd er geen alarm geslagen. Het aantal leerlingen dat islamonderricht volgde bleef sterk stijgen. Ongeveer drie jaar geleden wou men pas iets gaan doen tegen de oprukkende islamisering in het onderwijs. Lange tijd - verloren tijd - dacht men aan islamlessen als een rage, als een lichte abnormaliteit die voor herstelling vatbaar was. Islamlessen als een te verwaarlozen verschijnsel omdat het aantal moslimpjes een kleine minderheid vormden, ongevaarlijk en onbeduidend. Ondertussen bleven de moslimpjes zich onopvallend opstapelen en kwamen er ook meer islamleraren onze scholen binnen. Het gebeurde langzaam, zoals een slak ook doelbewust haar zin krijgt, maar niemand heeft haar zien sluipen!
Ik zeg het nog eens: het onderwijs heeft talrijke kansen laten liggen om een volwaardig lesniveau te behouden, om het islamonderricht aan banden te leggen, of zelfs te weren, om allochtone leerlingen onmondig en buigzaam te maken, ondergeschikt aan onze Vlaamse leerlingen. Dat gebeurde niet. Moslimleerlingen werden op een voetstuk geplaatst en vereerd als curiosa, als een verheven rassoort voorbestemd om te heersen. Pas in 2011 hoorde ik voor het eerst een alarmklok luiden, de islamisering van het onderwijs begon toén pas op te vallen. Veel te laat!
Flipke van het lyceum woonde in twee verschillende huizen, want zijn ouders waren gescheiden, en de rechter besliste dat beide ouders de jongen mochten delen.
Maar wanneer Flipke thuiskwam van school, was hij altijd alleen. De ene week was zijn moeder op haar werk, en de andere week was de vader op zijn werk. Toch treurde Flipke niet. Thuis had hij het rijk voor zich alleen. Zijn huiswerk kon wel wachten en zijn lessen ook. Hij amuseerde zich met spannende tv-films, tekenfilmpjes, computerspelletjes, of hij speelde met zijn vriendjes. Niemand was er om hem te helpen met zijn huiswerk, maar dat vond ie niet erg. Niemand was er om zijn agenda te controleren, en dat vond Flipke ook niet erg. Want hij had heel wat zakgeld, en dat maakte veel goed. Zijn vriendjes waren niet zo rijk, want hun ouders waren nog niet gescheiden...
Wanneer Flipke in de klas vaststelde dat hij een boek vergeten was, zei ie toch gewoon dat het in zijn andere huis lag. Heel flexibel redde hij zich uit elke benarde situatie. Erg handig om in twee huizen te leven!... Flipke was geen schitterende leerling, maar wel een gelukkige vrolijke jongen, en zeker geen getraumatiseerd sukkeltje.
Kinderen van gescheiden ouders: getraumatiseerde sukkels? Bijlange niet! Ze leiden een avontuurlijk leventje en de slimmeriken weten heel goed uit te kienen hoe ze het meeste profijt halen uit hun dubbelleven. Ze krijgen alles dubbel: kleren, boekentas/rugzak, schrijfgerief, agenda, twee eigen kamertjes, twee pc's, twee tv's... Op materieel vlak komen ze zeker niets tekort.
Toch waren er kindjes die niet zo slim als Flipke konden profiteren van hun dubbele identiteit. Zij wisten niet om te gaan met de complexe toestanden van hun dubbelleven: twee huizen, één vader, één moeder, los van elkaar, hoe moet dat nu?... Die sukkeltjes waren er niet zoveel, want de meesten trokken zich uit de slag net zoals Flipke.
Er was eens zo'n sukkeltje dat niet meer goed wist naar welk huis het moest gaan, naar dat van pa, of naar dat van ma, welke van de twee huissleutels moest ie gebruiken, welke bus moest ie nemen, naar pa of naar ma?... Soms gebeurde het dat ie bij pa aankwam, terwijl ie bij ma moest zijn... Het co-ouderschap was voor dit jongetje een enorme belasting. Het arme sloebertje moest steeds denken, heb ik niets vergeten, boeken, kleren... en als de school uit is, naar welk huis moet ik dan gaan?... Dit jongetje had regelrecht naar het huis van de rechter moeten stappen, de rechter die het co-ouderschap regelde!
Benkheil Mohamed, Korkmazyigit Yavuz, Fadlaoui Khalid, Abazar Göhkan... Lezer, dit zijn geen vloeken, en ook geen kebab-afhaalrommel, en zeker geen exotische gerechten. Het zijn de namen van allochtone leerlingen van het atheneum van vroeger. Ik heb netjes opgepast om hun namen correct te schrijven, omdat het me enorm stoorde wanneer jonge collega's lettertjes oversloegen in de vreemde namen of simpelweg overgingen tot fonetische spelling. Er waren er die zelfs het alfabet niet kenden!
Toen ik opperde dat deze nonchalance het hele alfabetisch opzoeksysteem waardeloos maakte, lachten ze me uit, ze noemden me Pietje Precies, en ik mocht niet zo pietluttig doen. Directeur Blauwbaard van het atheneum vroeg me zelfs om geen racistische opmerkingen meer te maken... nadat ik wees op de moeizame schrijfwijze van allochtone namen. Boos en geërgerd broedde ik op wraakplannen, op zoete wraak die goed is voor het gemoed. Eigen gemoed eerst. Na een nachtje slapen wist ik het!
Op een vroege ochtend, toen de vogeltjes pas ontwaakten, begaf ik me naar de archiefkamer. Daar spoorde ik alle dossiers op van allochtone leerlingen. Dat was een heel pak, omdat er van één leerling soms drie, vier of zelfs vijf exemplaren bestonden. Gewoon omdat ze alfabetisch fout zaten, of omdat de vreemde namen telkens anders gespeld waren. Ik spreidde de dossiers allemaal rustig voor me uit, en selecteerde. Mijn plan moést lukken. Eén voor één kieperde ik alle overtollige dossiers door het open venster. De warme wind deed alle papieren vrolijk fladderen, en de vogeltjes wisten niet wat ze zagen. Het hele voortuintje lag bezaaid met papieren. Goed zo. Een geweldige genoegdoening!
De Nederlandse pedofielenvereniging Martijn wordt officieel verboden door de Hoge Raad die oordeelt dat de seksuele integriteit van het kind zwaarder weegt dan de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vereniging.
'Martijn' is een pedofielenvereniging, opgericht in 1982, die streeft naar maatschappelijke aanvaarding van seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen. Seksuele contacten met kinderen worden zelfs opgehemeld door het pedoclubje.
Nu kan dat niet meer, de pedoclub moet ontbonden worden, de activiteiten van Martijn zijn in strijd met de openbare orde, en de club promoot seksueel contact tussen volwassenen en minderjarigen.
Even zag het ernaar uit dat Martijn toch gewoon kon doorgaan met zijn website waar foto's van naakte kinderen op staan en waar pedoseksuele verhalen op te lezen zijn. Zowat drie jaar geleden kon de pedoclub niet vervolgd worden omdat er onvoldoende aanknopingspunten waren voor gerechtelijke stappen, en zou er ook geen maatschappelijke ontwrichting dreigen. Martijn werd buiten vervolging gesteld.
Ouders van misbruikte kinderen protesteerden tegen de 'erkenning' van de club op basis van 'het uitlokken van en medeplichtigheid aan seksueel misbruik van het kind', waarbij de misbruikers advies krijgen vanuit Martijn(!).
Het openbaar ministerie ging in cassatie, en ja, nu verbiedt de Hoge Raad het voortbestaan van de pedovereniging.
Ik kom nog eens terug op het klassieke lijstje van seksuele perversies, waarin oorspronkelijk ook homoseksualiteit vermeld stond. Pedofilie mag er blijven staan, maar voor hoelang nog? Ondertussen is homoseksualiteit gelegaliseerd met alle erop en eraan. Ik heb er moeite mee. Homoseksualiteit als een normale seksuele omgangsvorm? Inherent aan de menselijke natuur?... Mij hebben ze heel andere dingen geleerd over homo's en hun perverse seksactiviteiten. De Leuvense professor Nuttin zou zich in zijn graf omdraaien, indien hij over deze normvervagingen zou horen, over de decadentie van het mooiste wat er bestaat tussen twee mensen van verschillend geslacht: de liefde bedrijven!
Héél, héél lang geleden, toen mijn poesje nog kon spreken (nu miauwt het alleen nog maar), toen werden onze Vlaamse scholen nog niet overstelpt door andersgekleurden, anderstaligen, of andersoortigen, toen vielen allochtoontjes nog niet met massa's uit de hemel, ze groeiden toen ook nog niet met trossen aan de bomen. Nu hoeven we niet te wachten tot ze rijp zijn, ze vallen er vanzelf uit, met hopen.
Wel, in die tijd was een negerkleutertje of een Marokkaans krullenbolletje op school een bezienswaardigheid, zeldzame exemplaren, de moeite waard om eens aandachtig van dichtbij te bekijken. En daarom zette ik me op een mooie zomerdag op een bankje op de speelplaats in het lommer, om rustig een lieflijk tafereeltje gade te slaan.
Een kleuterjuf trok zingend en dansend een rij kleutertjes vooruit, zigzaggend over de hele speelplaats. Zoals op de afbeelding, maar dan als eerste in de rij het negertje, en als tweede het Marokkaantje. De rest van de rij waren blanke kindjes, onze eigen kindjes. Ik merkte dat de kleuterjuf bijzondere belangstelling had voor haar twee exotische gevallen, en dat ze niet in de gaten had dat een aantal eigen kleutertjes niet kon volgen. Het laatste kindje verloor zelfs de greep op het voorgangertje, dat ook al begon te slingeren. De juf was bezig met het letterlijk voortrekken van allochtoontjes, terwijl haar eigen kindjes zichzelf moesten redden. Zij was bezig met het zaaien van de kiemen van een allochtone heerschappij in onze gewone samenleving. De 'weg-met-ons'-mentaliteit zat vroeger al verborgen in kleine voorvalletjes zoals dit tafereeltje dat zich afspeelde op een zonnige dag op de speelplaats...
Nog verwonderd over de zelfvoldane en arrogante zelfverzekerdheid waarmee allochtonen hier zitten rond te toeren met hun cultuur en religie?
Ik ga even terug naar het jaar 2011 toen minister Pascal Smet plannen maakte om met 1 miljoen euro in 9 concentratiescholen het onderwijs te stimuleren. Om de leerprestaties van allochtonen te maximaliseren, om hun welbevinden te versterken.
Einde 2012 maakte hij zijn project bekend: 4 miljoen euro wil hij investeren in 13 concentratiescholen. De kosten waren ondertussen gestegen en verspreid over meerdere scholen.
Concentratiescholen kregen dus 4 miljoen euro. Dat is Vlaams geld om allochtonen beter te doen presteren. Illusies! In het begin van mijn blogbestaan kon ik vrij en vrolijk de uitdrukking 'parels voor de zwijnen' gebruiken, en dat deed ik dan ook, maar dat durf ik nu niet meer. 'Parels voor de Zwijnen' is echt iets om over te struikelen door de blogbrigade... hoewel die fortuinen die in het migrantenonderwijs gepompt werden het best zo genoemd kunnen worden: 'parels voor de zwijnen'! Ik mag gerust over die verloren parels schrijven, ik heb ze zelf zien verdwijnen in het multiculturele moeras, niet één project heb ik vruchten zien afwerpen. Ik heb ze echt tot niéts zien leiden, dat is écht zo, ik kan er niets anders van maken, ik kan er echt niet omheen, het wás gewoon zo!
Ondertussen zijn we anderhalf jaar verder met die 4 miljoen euro. Wat is ermee gebeurd? Ik ben nieuwsgierig naar een evaluatie. Waarschijnlijk over enkele jaren komt er een vervolg. En dan heb ik zo'n vermoeden dat iedereen die 4 miljoen euro vergeten is, en dat er géén evaluatie komt. Toch blijf ik het in de gaten houden. De kans is groot dat er nog méér miljoenen nodig zijn om het project te voltooien, en dat zie ik eerder gebeuren dan een objectieve evaluatie over wat er met die 4 miljoen euro gebeurd is.
Terug naar de 4 miljoen euro om allochtonen beter te laten presteren op school, om hen beter in hun vel te laten voelen. De minister pleitte voor het belichten van de leefsituatie van allochtone kinderen in de lessen. Daardoor zullen ze beter presteren, volgens de minister. Vlaams geld om de eigen leefwereld van de allochtoon te ondersteunen, om hun eigen gebruiken, eigen taal en cultuur in stand te houden en op te hemelen. 4 miljoen euro in een modderpoel gooien... zonde! Het zou rendabeler zijn om dat fortuin te investeren in Vlaams onderwijs, en liefst nog in elitescholen voor onze Vlaamse leerlingen.
En dan vraag ik me af: hoeven allochtone leerlingen dan niet meer te integreren in ónze leefwereld? Het is alsof de minister met zijn nieuwe plannen de integratiegedachte in één klap van tafel veegt.
Oorspronkelijk heette het project van minister Smet: 'Basisschool op maat van migrant'. Het cliché 'kansarme kinderen' werd toen nog gebruikt, en 'de school moet een afspiegeling zijn van de buurt', enz. Van die diversiteitskreten is er nu geen sprake meer in het nieuwe project. Vier miljoen euro, uitsluitend en exclusief voor de op leerprestaties beluste allochtoontjes!
http://blog.seniorennet.be/polkun Gisterenmiddag wilde ik dit al op mijn blog zetten, maar toen riep de plicht mij. Het café! Kijk eens hoe goed Polkun gisteren zijn dag begon:
Over de vader van 'Chaima met het hoofddoekje' wil ik nog iets vertellen. Zijn naam was Allal (niet te verwarren met Allah, maar het scheelde niet veel). De 30-jarige Allal genoot van een royaal invaliditeitspensioen, waarmee hij zijn 7 kinderen en 2 vrouwen op een fatsoenlijke manier door het leven kon helpen.
Hoe hij zo vlot aan een invaliditeitspensioen geraakte, was me een raadsel. Maar dat volk kent hier goed de weg naar de geldkraan, bijgestaan door instanties die zich overbezorgd ontfermen over het welzijn van 'de migrant'. Het gerucht deed de ronde dat dokters tegen betaling invaliditeitsverklaringen opstelden... Mogelijk, want op een keer zag ik in Genk vreemdelingen aanschuiven in een rij om de dokter te consulteren. Aan de overkant van de straat spreidden de wachtenden hun bidmatjes uit!...
Allal was de autoritaire stichter van een chaotisch gezelschap dat hij vindingrijk bijeen gepuzzeld had op slechts 10 jaren tijd, 7 kinderen! En dat allemaal zonder viagra. De moeder van de kinderen woonde in Marokko, waar Allal regelmatig centjes naartoe bracht. En hier in het gastvrije België woonde hij samen met zijn vriendin Khadija, alweer een vrouw die onderhouden moest worden. En die ook nog wat koters in petto had in haar schoot...
De Marokkaanse familie was gekend in de buurt en vooral in de school waar ze alle 7 verspreid lagen over lager en middelbaar onderwijs. Op zekere dag signaleerde de school dat de 7 kinderen thuis aan hun lot overgelaten waren, omdat vader Allal en stiefmoeder Khadija vakantie vierden in Mekka! Allal en Khadija lieten hun 7 kinderen verweesd achter. De oudste zoon speelde toen thuis de baas. Zo gaat dat met vreemdelingen die hun gebruiken naar hier importeren. De 7 kinderen zaten dus als weesjes op school. Pa, ma en stiefma, allemaal in Mekka... En in school bleven ze maar zeuren en leuteren over de problematische gezinssituatie, maar niemand deed iets, niemand ondernam stappen...
Als het een Vlaams gezin was, zouden de ouders vervolgd worden wegens kinderverwaarlozing, maar politie en jeugdrechters hielden hun handen af van dit Marokkaanse gezin!
In de lagere nonnenschool zat ik vroeger vaak achteraan in de klas en liep ik achteraan in de rij, omdat nonnen alles sorteerden volgens grootte, eerst de kleintjes, en dan de grootsten op het laatst. Heb ik nooit eerlijk gevonden, dat krampachtig ordelijk denken van die nonnen. Maar van nonnen begrijpen we wel meer dingen niet.
Mijn gestalte kwam me goed van pas op de kermis waar ik alle draaimolentjes uitprobeerde. Eén keertje betalen en voor de rest zat ik gratis mee te draaien, omdat ik telkens de 'floche' weggraaide voor de neus van de kleinere meedraaiertjes. Alle gratis ritjes hield ik voor mezelf, niets hield ik over voor mijn klein uitgevallen medemensjes. Het zal ze leren, die kleine prutsertjes. Morgen stappen ze toch weer als eerste de klas binnen en nemen ze plaats op hun bevoorrechte eerste bankje vlak naast de lessenaar van de non.
'De floche pakken' op een draaimolen, ik weet niet of het nog bestaat, maar voor mij betekende het toen heel wat. Gedreven door een soort geldingsdrift denk ik, dat ik per se die floche wilde hebben. Ik heb er ontelbare toertjes gratis mee op de molen kunnen zitten. En een plezier dat ik had! Maar ik werd er toch een beetje draaierig van.
Zo droomde ik op een keer dat de baas van de molen na sluitingsuur vergeten was om de molen tot stilstand te brengen, terwijl ik er nog op zat. De anderen waren allemaal al vertrokken, ontgoocheld omdat ze nooit aan 'mijn' floche konden geraken. Daar zat ik dan met een floche in m'n handen. De hele nacht heb ik meegedraaid op een molen die maar niet wilde stoppen. Bij het ontwaken was ik opgelucht dat de molen niet meer draaide en dat ik er niet meer op zat. Oef! Nooit heeft een bed zó zalig aangevoeld om in te liggen...
Vanmiddag heb ik me heel even in de hemel gewaand. Het mannetje met de bakfiets ook. Hij heeft in de hemel blonde biertjes mogen afleveren en neemt nu wuivend afscheid van zijn twee stoeipoesjes, verleidelijke dametjes met een glooiende boezem en een volle pint in de hand. Wat kan er nóg erger zijn?!... En daarna brengt hij het helse donkere bier naar de duivels in de hel.
Nadat ik een blonde Triporteur besteld had, legde cafébazin Bertie rustig en plechtig 3 bierviltjes voor me neer die in elkaar pasten als een stripverhaal. Ze gaf een deskundige uitleg over wat er gebeurde op de 3 plaatjes. Pas daarna plaatste ze het het hemelse hoppige bier op de viltjes.
Omdat ik het verhaal nog eens graag opnieuw wilde horen vertellen, bestelde ik een tweede 'triporteurke'. Dan kon Bertie haar verhaal nog eens overdoen, maar ze trapte er niet in. Eén keer verteld, is voor altijd onthouden. Gezond principe. Ondertussen zat ik wél te genieten van een tweede triporteurke. Het zonnetje scheen op de twee schaars geklede gevleugelde dametjes, en dat gaf extra aroma en extra smaak aan de 'Triporteur from Heaven'.
De Raad van State oordeelt dat het hoofddoekenverbod een schending is van godsdienstvrijheid. Daarmee komt het hoofddoekenverbod in het gemeenschapsonderwijs aan het wankelen. Ik denk niet dat de leden van de RvS ooit een turnles bijgewoond hebben waar moslimmeisjes gesluierd en gedrapeerd levensgevaarlijke toeren uithaalden in het gymlokaal, in hun belachelijke en gevaarlijke outfit. Turnjuffen wezen vergeefs op de gevaren van het textiel dat verstrikt zou kunnen geraken in toestellen, of dat de meisjes zouden struikelen over hun eigen beddelakens.
Op school is een hoofddoek als religieus symbool niets anders dan een symbool van arrogantie, van asociaal en respectloos vertoon tegenover leerkrachten en medeleerlingen. Een hoofddoek straalt onwaardigheid uit, het is een ordinaire vermomming en het bewijst de onwil bij moslima's om zich aan te passen aan een omgeving waarin een hoofddoek ongebruikelijk is. Een hoofddoek is een blikvanger, een middel om op te vallen, een middel om zich te manifesteren, om zich te onderscheiden van niet-moslims, om zich te verheffen boven niet-moslims, om het 'moslimgevoel' aan te sterken... Ik denk dat we de geldingsdrang en het streven naar verhevenheid bij moslims niet mogen onderschatten...
Ik vraag me soms af: wat broeit er ónder het hoofddoekje? wat wriemelt er daaronder? hoe zit het met de gezondheid van haren en hoofdhuid? Alleen Allah en de meisjes zelf weten dat... En dan heb ik ook nog te maken gehad met islamitische kapsones en aanstellerij toen moslimmeisjes zich bij de schoolarts presenteerden met een voddeke op hun koppeke en een los jurkje rond het vette bolle lijfje... helemaal tegen de regels in. Lakse directies met een misplaatste tolerantie waren daar schuldig aan.
Het geruzie over het achterlijke lapje stof op het hoofd van de moslima zal nooit een einde kennen. De discussie laait zo nu en dan eens op en dat komt door te slappe daadkracht van de scholen, hun onmacht en onderlinge onenigheid. Scholenbesturen doen alsof zij de baas zijn en het voor het zeggen hebben wat betreft het dragen van een hoofddoek. Neen, de macht is aan de moslimmeisjes en hun vaders! Dié bepalen de klederdracht van het meisje dat naar school gaat, waardoor ze het hoofddoekenverbod aan hun laars lappen, het verbod wordt genegeerd en in de wind geslagen ook nog.
Vanaf dit schooljaar geldt er in het gemeenschapsonderwijs een algemeen verbod op het dragen van 'levensbeschouwelijke tekens', van 'religieuze symbolen', behalve tijdens godsdienstlessen en aanverwante activiteiten. "We willen binnen onze scholen pluralisme en openheid en daarom hebben we het verbod ingevoerd", zei Raymonda Verdyck, bestuurslid gemeenschapsonderwijs. Het katholiek onderwijs kan zich niet vinden in een algemeen hoofddoekenverbod: "We vinden dat elk schoolbestuur autonoom moet beslissen, in samenspraak met de ouders"... "Katholieke scholen zijn open scholen die de religieuze en levensbeschouwelijke identiteit van leerlingen respecteren. Voor het dragen van een hoofddoek kiest de plaatselijke schoolgemeenschap zelf welke houding ze aanneemt", zei Mieke Van Hecke.
Raymonda Verdyck, Mieke Van Hecke... Zie toch eens hoe voorzichtig en complex ze zich uitdrukken. Wij hebben nood aan MANNEN die met de vuist op tafel durven slaan en eenstemmig en kordaat uitschrééuwen: "Wég met dat mottig textiel op je hoofd!!!". Zo zou de hoofddoekendiscussie definitief afgesloten kunnen worden...
Ik ben de beste! Ik ben de eerste! Ik ben de sterkste! Ik ben de slimste!
Deze kreten mis ik in het onderwijs, kreten van zelfverheerlijking! Er is geen wedijver, geen competitie. Examens, toetsen en ondervragingen zijn geen wedstrijden, het zijn formaliteiten voor de leerkrachten om in orde te zijn met hun papieren, voor inspectie en directie.
Leerlingen die elkaar willen overtreffen, elkaar overtroeven, het mag niet, het gebeurt niet. Omdat overheid en scholen streven naar gelijkheid en gelijkwaardigheid, iedere leerling gelijk aan de andere, men vermijdt een onderscheid tussen goede en slechte leerlingen, tussen sterke en zwakke leerlingen... Jammer!
Nog verwonderd over het lage niveau van leraren? Waarom zouden leerlingen zich nog inspannen? Ze komen tóch allemaal tegelijk aan op de eindstreep. De eindzege is er voor iedereen. En dát zijn dan onze toekomstige leraren!...
Ter illustratie volgt nu een verhaal over twee leerlingen, Jan Zwerts en Mehmet Aksoy. Beide jongens volgden jarenlang samen het middelbaar onderwijs in het lyceum. Maar bij de plechtige prijsuitreiking einde juni werd Mehmet Aksoy als eerste afgeroepen en Jan Zwerts als laatste, het ging in alfabetische volgorde. Zo ook het palmares, een deftig boek waarin de namen van alle leerlingen vermeld stonden... in alfabetische volgorde. De enige nuance was: 'geslaagd', 'niet geslaagd' of 'herexamen', dat was alles, geen punten, geen eerste plaats, geen laatste plaats, niemand om met kop en schouders boven anderen uit te steken. Zo egaal als een platte vlakke woestijn. Ook in het palmares stond Mehmet Aksoy steeds bovenaan, terwijl Jan Zwerts onderaan bleef bengelen...
Ondanks zijn enorme taalachterstand speelde Mehmet Aksoy het klaar om om steeds nipt te mogen overgaan naar de volgende klas. Bij hem thuis werd er Turks gesproken, en in plaats van zijn lessen te leren, ging hij koranles volgen, de 'allochtone leerling' ten voeten uit... Terwijl Jan Zwerts de knapste leerling van de klas was, een bolleboos, op alle vakken blonk hij uit met negens en tienen, prachtige prestaties over de hele lijn... maar hij moest wel jaar na jaar genoegen nemen met de laatste plaats bij de prijsuitreiking én in het palmares... En Mehmet Aksoy met al zijn buizen triomfeerde op de eerste plaats!
Een alfabetische opsomming in het palmares is een misleidende truc en een geschikt middel om de ongelijkheid tussen leerlingen weg te werken! Zou afgeschaft moeten worden, om leerlingen te stimuleren tot concurrentie, om hen competitiedrift bij te brengen... dan kunnen we in de lerarenopleiding werken met gemotiveerde, intelligente en ambitieuze leerkrachten!
Begin deze week betoogden voor- en tegenstanders van Geert Wilders in Nijmegen. De pro-Wilders demonstreerden tegen de burgemeester omdat hij de Nijmegenaren allemaal had opgeroepen om klacht neer te leggen tegen Geert Wilders. Nu willen zij een klacht neerleggen tegen hun burgemeester.
Eén demonstrant wist een journalist iets opmerkelijks te vertellen: "Stuur de Marokkanen naar Istanboel, daar komen ze vandaan!".
Een doordenkertje. Ik had ook even tijd nodig. Doet me denken aan de spreuk die op een muur gekalkt stond: "Alle Turken terug naar Marokko!"...
Schepen Marc Bex (CD&V) zei vorig jaar: "We moeten in Beringen tot een goede samenleving komen met alle groepen, maar eerst moet duidelijk worden of er een moskee komt of niet."...Toen schreef ik op 3 augustus 2013: "Ik denk dat de schepen ongetwijfeld zijn best zal doen om de moslims hun zin te geven en om de islam een plekje te geven in zijn gemeente Beringen. Let maar op"... Mijn glazen bol heeft me nog nooit bedrogen.
In Beringen komt er een moskee. Het wijkkerkje van Steenveld zal omgebouwd worden tot een Marokkaans gebedshuis. Het is de eerste kerk in Limburg die moskee wordt.
Het schepencollege van Beringen is dan tòch gezwicht voor de wensen van de Marokkaanse moslims die het wijkkerkje willen ombouwen tot een moskee. Vorige zomer waren er al plannen om er een Marokkaanse gebedsruimte in te richten in de grote zaal van het gebouw. En nu willen ze het héle gebouw.
Er is een akkoord gesloten tussen de stad Beringen en het Islamitisch Cuiltureel Ontmoetingscentrum. In het voormalige kerkje willen de moslims hun activiteiten centraliseren. Tot nu toe waren die verspreid over heel Beringen.
Omdat die arme moslims niet over de nodige financiële middelen beschikken, krijgen ze het kerkje in erfpacht en blijft het eigendom van de stad Beringen. Erfpacht voor 30 jaar!
Lahcen Farah, voorzitter van de Marokkaanse moskeevereniging, belooft dat er geen minaret op het dak van het kerkje zal komen... Ja, ja, Marokkaanse beloftes...
Het was te voorspellen, de donderwolken hingen al een jaar boven Beringen. De inhaligheid en uitbreidingsdrang van moslims zijn niet te stoppen, ze zaaien zich uit als veroveringszuchtige gezwellen die alsmaar meer terrein in beslag nemen en onze gebouwen inpalmen. Wie weet wat er nog allemaal gaat komen.
Bert Schoofs (Vlaams Belang) zegt dat de buurtbewoners een moskee niet zien zitten, de moskee zou beter verhuizen naar waar veel Marokkanen wonen, hier wonen er slechts 36. Bovendien vindt hij een Marokkaanse moskee op zich al geen goed idee... Vooruit heer Schoofs, meer daadkracht en consequent optreden! Een moskee hoort hier NERGENS thuis!
Piet en Achmed zijn in de disco. Piet is aan het dansen. "Rot op Piet", zegt Achmed. "Ik wil hier dansen". Maar Piet blijft staan. Achmed belt zijn vrienden en samen steken ze Piet neer. Nu kan Achmed lekker dansen.
Bij de Politie Aziz zit in een cel. Hij is stout. Hij had een auto gestolen. Aziz belde zijn vrienden. De vrienden schreeuwen tegen de politie. De vrienden hebben een mes. De politie is bang. Aziz mag naar huis. Aziz moet lachen.
De BMW Toet-toet. Daar is Muhammed. Muhammed heeft een nieuwe auto. Muhammed is al 17 jaar. Hij kan heel hard rijden. De politie kan hem niet pakken. Gert heeft een vijfdehandsauto. Hij rijdt per ongeluk 1 km te hard. Gert krijgt een bekeuring. Gert moet huilen.
Het vuilnis Rachida ruimt op. Rachida heeft een lege doos. De vuilnisbak is heel ver weg. Wel 10 meter! Rachida gooit de doos uit het raam. Zo, dat is beter. Nu is Rachida niet moe. Buiten is het vies. Maar dat maakt niet uit.
De Boete Ali steelt een fiets. Jan noemt Ali "fietsendief". Jan krijgt een boete. Racisme mag niet in België.
Vorige donderdag raakte Peter Nulens, zaakvoerder van 'Lekker Limburgs', zwaargewond na verkeersagressie op de Kuringersteenweg in Hasselt. Getuigen zagen hoe een over de weg zwalpende woesteling net voor de wagen van Nulens - die hem wou fotograferen - stopte en zijn zijruit insloeg, waarna de dader gedurende anderhalve minuut heeft staan kloppen en slaan op zijn slachtoffer. Getuigen spraken van karatetrappen.
Gedurende anderhalve minuut iemand zwaar geweld toebrengen? Op een drukke weg? Op klaarlichte dag? Met omstaanders in de buurt?... Bange Vlamingen?... Een getuige had het over een "23-jarige man van Turkse afkomst", een andere sprak van een "geweldenaar van vreemde origine". Zijn wij nu echt bang van die vreemde snuiters? Blijkbaar wel.
Toen er eindelijk mensen naar de wagen van de zwaargewonde man liepen, vluchtte de dader in een oude Volkswagen Golf. Men kon zijn nummerplaat noteren en even later vatte de politie hem bij de kraag.
Kijk eens aan, journalisten die berichten over de etnische afkomst van criminelen! De afkomst van onze criminele andersoortige medemensen wordt niet langer meer geheim gehouden? Zijn we plots geen racisten meer?...
Zo mochten we een paar maanden geleden ook vernemen dat er "steeds meer vreemdelingen in Belgische gevangenissen opgesloten zitten". Staatssecretaris voor Asiel en Migratie De Block gaf cijfers als antwoord op N-VA'er Francken. Zij maakte onderscheid tussen vreemdelingen mét een verblijfsvergunning, en vreemdelingen zónder verblijfsvergunning, en in beide gevallen waren het de Marokkanen die voor de grootste stijging zorgden.
De Block maakte eigenaardig genoeg geen onderscheid tussen Belgen en vreemdelingen, alsof onze gevangenissen alleen maar bevolkt worden door vreemdelingen, met of zonder verblijfsvergunning.
Ik was weeral niet rap genoeg. Snelle Polkun is me voor geweest. Over André Oosterlinck, hoe die uithaalt naar het niveau van Vlaamse leerkrachten. De voormalige rector KU Leuven doet zijn beklag bij minister Smet over het belabberde verstandelijk peil van leerkrachten: "De gemiddelde leraar is behoudsgezind en zijn intellectueel niveau is te laag. De onderwijshervorming zal nooit slagen als niet eerst de lerarenopleiding grondig hervormd wordt."
Lerarenopleiding?... Ik wil hier iets aan toevoegen. Wanneer toekomstige leraren met hun hogere opleiding starten, hebben ze al een hele middelbare schooltijd achter de rug. Welke basis hebben ze daar opgebouwd? In hoeverre zijn ze klaargestoomd voor de lerarenopleiding? Moeten wij ons niet focussen op het secundair onderwijs, daar waar de student aan de grondvesten werkt om een goede leraar te worden? Moet het accent niet liggen op de middelbare schoolopleiding die dé voorbereiding is op de eigenlijke lerarenopleiding?...
In januari 2013 kwamen onze Vlaamse leraren ook al in het nieuws door een onderzoek aan 8 Vlaamse hogescholen voor lerarenopleiding. Toen was de conclusie: "Toekomstige leraren missen algemene kennis". Onvoldoende basiskennis dus bij Vlaamse leraren. Niet verwonderlijk! Kijk maar eens naar de vele hiaten in een schooljaar waarbij leerlingen van de ene vakantie in de andere rollen, van het ene verlengde weekend in het andere... Met de blijde intrede van anderstaligen en andere nieuwelingen in ons onderwijs zijn lange en talrijke afwezigheden onverantwoord. Continu onderwijs is noodzakelijk voor een gedegen opleiding. Kijk maar naar de kleine Turkjes die alle Nederlandse woordjes vergeten zijn na een lange vakantie in hun thuisland.
Dan zijn er natuurlijk ook nog de middelbare scholen die zich aanpassen aan de gemiddelde leerling, aan de multiculturele klas. Onvermijdelijk daalt het lespeil en daalt de kwaliteit van de afgestudeerde middelbare scholieren... daalt het niveau van de afgestudeerde die aan zijn lerarenopleiding wilt beginnen, een lerarenopleiding die al begint met een handicap die de toekomstige leraar meesleept vanuit zijn secundair onderwijs!
Lyceum, 1994. Pierke van de vierde klas werd de speelbal van zijn familie, hij raakte verstrikt in familiale onlusten. Het begon allemaal met zijn hysterische oma, die slechts één doel nastreefde: het hoederecht over haar kleinzoon, haar Pierke, haar oogappel.
Om dat doel te bereiken verzon ze een perverse vader-zoonrelatie. Aan iedereen die het horen wilde vertelde ze in detail over verdachte activiteiten van haar schoonzoon wanneer die aan het stoeien was met zijn zoontje, over dubbelzinnige aanrakingen en ongewone handelingen. Het listige incestverhaal verspreidde zich vlug in de hele school. Mensen luisteren graag naar pikante roddels.
Directeur Griezelmans, manipulator, machtswellusteling en treiteraar, viel van zijn voetstuk toen hij het zogezegde incestgeval niet aankon, of liever: niet aandurfde, hij schoof het door naar mij. Hij wist er geen raad mee, hij liet oma maar ratelen en kwebbelen tegen andere ouders op de speelplaats, tegen leerkrachten in de schoolgangen en zelfs op straat.
Oma's geloofwaardigheid kwam in het gedrang toen ze té heftig, en té geobsedeerd telkens alles opnieuw vertelde, haar herhalingen raakten afgezaagd. Haar hele gemoed was er vol van, overal dwong ze iedereen om te luisteren naar haar giftige verzinsels. Toch durfde directeur Griezelmans het hysterische mens niet wegjagen uit school, angstig om een leerling te verliezen. Ja, zo zitten schooldirecteurs in elkaar.
En de moeder van Pierke? Wel, hiervoor verzon oma een andere thriller. Haar eigen dochter was verslaafd aan drugs en alcohol, aldus oma. Aan haar eigen dochter verspilde ze niet zoveel volzinnen als aan haar incestueuze schoonzoon.
Oma slaagde in haar opzet, want nog in de lagere-schooltijd van Pierke kreeg ze het hoederecht en kwam Pierke definitief bij haar wonen. En zeggen dat het allemaal begon met een onschuldige opvang van klein Pierke toen zijn beide ouders gingen werken.
Dit was het verhaal van een krankzinnige en geobsedeerde oma die met verzinsels, roddels, laster en leugens erin slaagde om het hoederecht over haar kleinzoon te krijgen.
In Hasselt woont er een Belgisch-Marokkaanse vrouw die haar weduwepensioen moet delen met een andere vrouw, en dat is de tweede vrouw van haar overleden man.
De Belgisch-Marokkaanse vrouw en haar partner leefden al een aantal jaren gescheiden. Hij in Marokko met zijn nieuwe vrouw, zij in België, achtergelaten en gedumpt, met enkele een 'verstotingsakte' in haar handen, dus niet officieel gescheiden. "De helft van mijn pensioen gaat naar een vrouw die niets met België te maken heeft", zegt Izza Badou, de Hasseltse halfslachtige Marokkaanse die haar weduwepensioen gehalveerd ziet. Wég de andere helft, wég naar Marokko, wég naar haar liefdesrivale.
In plaats van zusterlijk te delen, hekelt ze ons pensioensysteem.
Dat komt ervan als je niet wacht op de Ware Jacob, een Jacob die de enige en echte voor je is, die er alleen en uitsluitend voor jou is, die je niet hoeft te delen met seksrivalen, een Jacob die zou willen sterven om je het volledige weduwepensioen te gunnen...
In ons land zitten er zo'n 235 vrouwen in een gelijkaardige situatie waarbij ze hun pensioen moeten delen met andere vrouwen die leven in landen waar polygamie toegestaan is. In ons land is er allerlei minderwaardige import aan de gang, nu ook al 'polygamische' toestanden. Meervoudige verbintenissen gelden toch enkel in de dierenwereld?
Ooit gehoord van een man die zijn weduwnaarpensioen moet delen met andere mannen?
"Bij jongvolwassenen heerst er in Vlaanderen heel wat achterdocht tegenover allochtonen, ook de jeugd kijkt met argwanende blik naar vreemdelingen...", dat staat vandaag in de krant te lezen. Twee Leuvense professoren vroegen aan 500 jongvolwassenen tussen 18 en 35 jaar hoe ze tegenover de migrant en de islam staan. Uit de antwoorden blijkt dat de jeugd duidelijk worstelt met de multiculturele samenleving: migranten zijn onbetrouwbaar, migranten zijn een culturele bedreiging, migranten zijn een bedreiging voor de sociale zekerheid, zo klinkt het... De argwaan is het grootst tegenover de islam: meer dan de helft van de jongeren is van mening dat de islamitische landen zich ooit tegen Europa zullen keren, en dat de islamitische waarden een bedreiging zijn voor Europa. "Ook opmerkelijk: hoe ouder iemand wordt, hoe negatiever de houding tegenover alles wat vreemd lijkt."Helemaal niet opmerkelijk heren onderzoekers, hoe ouder iemand wordt, hoe meer hij geleerd heeft van zijn negatieve ervaringen met al wat vreemd is. Jonge onderzoekers moeten meer luisteren naar de stem van ouderen!
Het onderzoek heeft het over een "wijdverspreide achterdocht"...?!?!... Argwaan, achterdocht, wantrouwen?! Dat zijn toch normale menselijke reacties als vreemde en nieuwe dingen op je afkomen?! Achterdocht is dan een natuurlijk verdedigingsmechanisme van de mens in zijn drang om te overleven, om zichzelf te beschermen, om zichzelf te behoeden voor gevaren van buitenaf.
Het valt me telkens op bij studies, enquêtes, beweringen, uiteenzettingen... dat ze er allemaal van uitgaan dat het maatschappelijk correct is, dat het zo hoort, dat wij migranten in ons hart sluiten en hen bejegenen alsof ze van nature bij ons horen. Terwijl we vroeger thuis en op school altijd gewaarschuwd werden voor vreemdelingen. En nu ineens zou ons hart moeten overlopen van liefde voor hen?!
Minister Smet zei eens: "Vlaamse scholieren moeten meer verdraagzaam zijn. Onze kinderen moeten leren met andere culturen samen te leven, dat bevordert de integratie van de nieuwkomers." Zo ongeveer klonken zijn verzuchtingen toen. Hij zweeg echter over de bijdrage van de nieuwkomers om te komen tot een harmonieuze samenleving. Alleen de Vlaming zou zich moeten inspannen om een wankele samenleving weer in evenwicht te brengen. De Vlaming zou met open armen zijn vreemde medemensen moeten helpen integreren.
Antwerpse en Gentse scholieren werden onderzocht naar hun houding tegenover moslims: "Eén op drie Vlaamse jongeren staat negatief tegenover moslims... Maar er is beterschap in zicht."Beterschap?!...Moslims tolereren, is dát beterschap?!Zou het niet beter zijn om bij Vlaamse jongeren te werken aan een kritische houding van argwaan en terughoudendheid tegenover moslims en hun rare islamreligie?! De krampachtige pogingen van de overheid om van ons allemaal moslimsympathisanten te maken, kunnen toch nooit slagen.
Einde vorig jaar verscheen er een krantenberichtje met als titel: "Vlaming houdt niet van migranten". Onwillekeurig dacht ik: Waaròm zouden we van migranten moeten houden? Zij houden toch ook niet van ons? En hen wordt toch ook niet gevraagd om liefdevolle toenaderingspogingen te ondernemen naar de Vlaming toe?!
Vanmiddag Eulalie en Eufrasie tegengekomen. Zij gaven vroeger les in een BLO-school, zo ergens op den boerenbuiten waar migrantengezinnen nog niet de weg naartoe gevonden hadden. Het schooltje telde slechts één Turkse leerling, en precies met die ene losbol hadden ze meer last dan met tien Vlaamse belhamels samen.
Eulalie en Eufrasie wisten niets over de migrantenproblematiek, een beetje wereldvreemd waren ze, maar ik heb hen wijzer gemaakt, en dat deed me enorm veel deugd. Terwijl we herinneringen ophaalden en ervaringen uitwisselden, merkte ik dat ze nog niet veel meegemaakt hadden omdat ze enkel met Vlaamse leerlingen te maken hadden.
"BLO-kindjes zijn lief en aanhankelijk, ze zijn een handelbaar groepje in de klas, dankbaar om les aan te geven", zo vertelde juffrouw Eulalie. "Maar het laatste schooljaar heb ik het érgste meegemaakt!". Ze vertelde over enkele kindjes met een zware mentale handicap, en alsof dat niet genoeg was, zat er ook nog een Turks jongetje in de groep.
"Turks gezeik dus", hielp ik Eulalie. En Eulalie was blij met mijn aangever, en ook blij met het nieuwe woord dat ze pas geleerd had. "Ja, Turks gezeik, ik ben er slaags mee geraakt, want die jongen wilde niets aannemen van mij, die andere kindjes respecteerden me temninste... En eigengereid dat die knul was, en alles beter willen weten... Ik wou dat er een islamleraar kwam om hem te temmen, maar voor enen Turk krijgen we geen islamleraar toegewezen"..."Turks gezeik" vulde Eufrasie aan.
Tot mijn grote genoegen merkte ik dat Eulalie en Eufrasie de nieuwe uitdrukking "Turks gezeik", die ze pas van mij geleerd hadden, graag gebruikten, ze genoten van de nieuwe oneliner!
Vroeger heeft een Turkse tolk mij met een vermanend vingertje verteld dat ik een kat een kat moet noemen. Wel, dat heb ik goed onthouden en hoe langer hoe meer denk ik aan haar wijze woorden bij het schrijven van een nieuw blogberichtje. Dat belooft voor de toekomst!
Vandaag is het de beurt aan nalatige allochtone ouders die nooit in orde waren met het betalen van schoolfacturen. Vlaamse ouders hoeven niet op te draaien voor de nonchalance van allochtonen. Daarom noem ik een kat een kat, en bazuin ik het uit: "Het zijn de allochtone ouders die vaak niet in orde zijn met schoolfacturen, met geld voor schoolreizen en uitstappen, met het betalen van schoolgerief, van materiaal... zij hebben een aangeboren ongevoeligheid voor spelregels, voor leefregels van de maatschappij, zij sturen de functionering van het schoolgebeuren, van het 'samen-leven' in de war." Hierover berichtte ik al op 9.2.14.
Nu heeft minister Smet er iets op gevonden om scholen te verlossen van onbetaalde facturen. Om scholen niet meer naar incassobureaus of naar deurwaarders te laten hollen, wil hij één centrale dienst oprichten die op "een sociaal verantwoorde manier" achterstallig schoolgeld zal innen.
Over enkele weken geeft de minister meer uitleg over zijn plan. Maar ik heb zo'n bang vermoeden dat met Vlaams geld de allochtone schulden zullen kwijtgescholden worden.
Chaima was een 12-jarig moslimmeisje in het eerste middelbaar van het atheneum. Zij kwam uit een chaotisch Marokkaans gezin met een autoritaire vader en broers die de baas over haar speelden. Haar hoofddoekje droeg ze omdat haar vader dat zo wilde, maar ze ging er zichtbaar onder gebukt, onder de tirannie van het gezin. Haar hoofddoekje was letterlijk een symbool van onderdrukking, ze was erg zenuwachtig, schichtig, timide, en met haar tengere gestalte liep ze voorover gebogen over de speelplaats, was altijd alleen, had geen vriendinnetjes. Sprak nauwelijks. Ook niet tegen haar taalgenootjes.
Chaima kwam van een plattelandsschooltje waar ze over de hele lijn zwak presteerde. Toch mocht ze telkens overgaan naar de volgende klas. De leerkrachten van de lagere school noteerden steeds: "Er zijn geen problemen, alleen wat taalarmoede". Deze opmerking was niet verwonderlijk omdat het een concentratieschooltje was met een erbarmelijk laag niveau. En daarna overschakelen naar een atheneum in de grote stad, dat is zoals springen zonder hakken over een brede sloot. Chaima startte dus in het eerste middelbaar, ondanks een zwak schoolverleden, haar wachtte een uitzichtloze middelbare schoolloopbaan. Al na één lesweek waren de vooruitzichten erg somber, en daarna stapelden de buizen zich torenhoog op. Zelfs een mirakel zou niet meer kunnen helpen.
Mijn indruk was: " Dit meisje wordt nooit een zelfbewuste volwassen vrouw, het gezin loodst haar regelrecht naar de status van een 'kweekmachine' zonder hersens en zonder vrije wil."
Op een dag kwam Chaima's vader naar school, borstelsnor in de wind en fiere kin in de richting van Mekka, om te protesteren tegen het nieuwe hoofddoekenverbod. De directeur, de schoolbegeleider en de mensen van het integratiecentrum luisterden nederig naar de grieven van de moslimman. Een dialoog werd op gang gebracht waarvan het einde nog niet aan de einder te zien was. De onderdanige luisteraars gaven de moslimman een gevoel van macht, ze plaatsten zichzelf in een ondergeschikte positie om naar de zinloze prietpraat van de moslimman te luisteren.
Ik heb onderwijsmensen gekend met een ziekelijke angst voor het moslimwereldje en de islam. In dié contreien schuilt de échte islamfobie! En ik heb ook nooit een Vlaamse vader zoveel mensen weten samentrommelen als hij met een klacht naar school kwam. Discriminatie!
In restaurant Da Noi in Tessenderlo hangt een affiche die klanten oproept om hun kinderen stil te houden.
"Beste ouders, mogen wij u vragen uw kinderen wat stiller te houden, ook andere klanten hebben recht om gezellig iets te eten of te drinken zonder dat er teveel lawaai wordt gemaakt. Gelieve in de toekomst hier op te letten. Dank bij voorbaat, Tony en Ursula".
Goed zo Tony en Ursula! Ouders kunnen niet genoeg op hun verantwoordelijkheden gewezen worden. Ik zou er nog meerdere affiches bijhangen, te beginnen op de parking, dan zijn ze al gewaarschuwd voor ze het restaurant binnenkomen.
Natuurlijk zijn er asociale ouders die protesteren tegen de boodschap die oproept tot stilte. Precies dié ouders die onbekwaam zijn om hun kinderen restaurantmanieren aan te leren, bezoeken de horeca om hun kinderen vrij te laten rondlopen, ze hoeven er niet op te letten en vegen hun voeten aan de rust van andere restaurantbezoekers. Dat hun koters de sereniteit van het eetgebeuren verstoren, kan hen geen barst schelen. En dan zwijgen we nog over het gekrijs dat de sfeermuziek overstemt.
De zaakvoerder: "Kinderen zijn hier absoluut welkom, maar als ze het echt te bont maken en mijn andere klanten wegjagen, moet ik ingrijpen... Ik heb hier een paar incidenten meegemaakt, waarbij kinderen bij wijze van spreken mijn kot afbraken: stoeltjes die door de lucht vlogen, bierkaartjes die op de grond werden gegooid. Wanneer ik de ouders van die kinderen dan aanspreek, lachen ze mij gewoon in mijn gezicht uit."
Op de Vlaamse hogescholen en universiteiten slaagt 1 op 10 eerstejaarsstudenten voor geen enkel vak. Dat blijkt uit cijfers die Goedele Vermeiren (N-VA) opvroeg bij onderwijsminister Pascal Smet.
De overgang van secundair naar hoger onderwijs kwam vorige zomer al in het nieuws, toen er sprake was van ijkingsproeven, oriënteringsproeven, toelatingsproeven... ze wisten het nog niet goed.
Minister Smet kondigt nu maatregelen aan die in uitvoering zijn. Om te beginnen wil hij de eindtermen S.O. beter afstemmen op de startcompetenties van het H.O. Hij verwijst ook naar de geplande herordening van de studierichtingen S.O. Tenslotte heeft hij het over de ijkingsproef die hogescholen en uniefs kunnen opleggen aan nieuwe studenten. De ijkingsproef streeft naar een studiekeuze die het best past bij de student.
Als er zoveel niet-geslaagden zijn in het eerste jaar hoger onderwijs, en als er een ijkingsproef nodig is, moeten er dan geen vraagtekens gezet worden bij de kwaliteit van secundaire scholen? Hoe goed bereiden ze hun leerlingen voor op hoger onderwijs?
Ik zal het nog eens opnieuw uitleggen.
De mislukkelingen in het eerste jaar van het hoger en universitair onderwijs hebben mogelijk een foute studiekeuze gemaakt, 1 van de redenen. Maar er wordt teveel nadruk gelegd op een passende studiekeuze. Volgens mij om de aandacht af te leiden van secundaire scholen waar ze royaal met diploma's en rapportcijfers smijten, waar leerstof en lesniveau aangepast worden aan de zwakste leerlingen, waar fouten en zwakheden door de vingers gezien worden, waar koranlessen belangrijker zijn dan huiswerk maken, waar lichtzinnig omgesprongen wordt met tucht en discipline... Die middelbare scholen zijn toch niet bezig met de voorbereiding van hun leerlingen op het hoger onderwijs?! Het lespeil in het middelbaar moet naar omhoog! Kilometers hoger! Láát zwakke leerlingen afhaken. Láát er een kloof zijn tussen sterke en zwakke leerlingen. Láát anderstaligen afhaken. Láát onwilligen aan hun lot over. Láát spijbelaars in de steek. Láát zwakke allochtone leerlingen ongemoeid... De sterken worden alleen maar sterker als de zwakkeren zwak gehouden worden. Dan zullen we zien hoeveel meer eerstejaars zullen slagen in het hoger onderwijs!
KU Leuven start vanaf academiejaar 2014-2015 met een eenjarige opleiding 'islamitische theologie'. Onderwijsminister Smet steunt de opleiding dit jaar met 140.000 euro, en de volgende jaren telkens met 160.000 euro. Hij organiseerde ook het overleg tussen de moslimgemeenschap en de onderwijswereld. En zo kwam er een islamitische opleiding tot stand aan onze katholieke (!) universiteit.
Het is een masteropleiding binnen de faculteit Theologie en Religiewetenschappen. De studenten maken kennis met de manieren waarop binnen de islam wordt nagedacht over geloof en leven. Met het masterdiploma kan men consulent in de moslimgemeenschap worden of leraar 'islamitische godsdienst'. Decaan Lieven Boeve hoopt te kunnen starten met 10 tot 20 studenten.
Pascal Smet als geldschieter en promotor van de islam: "De optie islamitische theologie is belangrijk voor de vorming van een academisch kader voor de islam..." Een academisch kader voor de islam? We zijn goed bezig met de weg te plaveien langswaar de islam sluipend alle zijwegen kan inpalmen, en later ook nog de hoofdwegen, om te zien of er nog een plekje vrij is voor een nieuwe moskee.
En Rik Torfs, rector KU Leuven, wijst op het grote belang van de kennis van levensbeschouwingen om te komen tot een goede samenleving... Ja, ja.
KU Leuven wil de eenjarige Islamitische Theologie uitbouwen tot een volwaardige bachelor- en masteropleiding, die ook opleidt tot imam. Voilà, de sp.a krijgt haar zin, die zit al 2 jaar te zeuren over een imamopleiding. En dat klopt, want als er meer moslimscholen gaan komen, zullen er meer imams nodig zijn. Die moslims toch, hoe vooruitziend en vooruitstrevend. En wij maar denken dat de islam helemaal niet streeft naar machtsuitbreiding, dat de moslims stilletjes op hun matje prevelen zonder ambities, zonder toekomstplannen, zonder veroveringsdrang. Dat werd ons vroeger op school toch wijsgemaakt toen de islam afgeschilderd werd als vredelievend, verzoenend en verdraagzaam.
Dr. Robert Hare schreef een boek over psychisch gestoorde bazen: 'Snakes in Suits, when Psychopaths Go to Work'. Zijn conclusie: "De kans dat een psychopaat in de directiekamer zit is 4x groter dan dat hij in de gevangenis zit." Er komt ook steeds meer wetenschappelijk bewijs dat er in directiekringen meer psychopaten verkeren dan we vermoeden. Ze vallen niet op, omdat ze sociale kameleons zijn. Zij zijn meesters in het veranderen van hun gedrag naargelang de situatie of persoon waarvan ze kunnen profiteren. Zij zijn vlotte praters, gewetenloze narcisten zonder empathisch vermogen, machtswellustig, en houden van domineren, heersen en manipuleren.
Als mensen je in het verleden gepest en gekoeioneerd hebben, krijg je als slachtoffer carte blanche om die pestkop door het slijk te halen, door vette koeienvlaaien, door warme dampende hondendrollen... met woorden die het vunzige karakter van de pestkop in volle glorie schetsen. Hij is vogelvrij om opgejaagd te worden als gevaarlijk wild dat zich nergens meer in de bossen kan verstoppen.
Vannacht is mijn slachtoffer Horbert, de treiteraar. Geboren als Horror, maar omdat die naam niet geaccepteerd werd op het stadhuis, noemden ze hem gewoon Horbert. Ik heb al verteld over zijn ellenlange strafblad en over zijn psychotische aard, maar nu wil ik iets kwijt over zijn turbulente levenswandel, inclusief zijn strafblad, waardoor hij kon fluiten naar een bewijs van goed gedrag en zeden.
Horbert vertelde warrige verhalen zonder rode draad, vol contradicties, herhalingen, moeilijke woorden en zinnen zonder begin noch einde. Zijn luisteraars wachtten geduldig op het verlossende einde van zijn saaie monologen. Ondertussen hing er een mistgordijn over zijn bureau, om de luisteraar te imponeren en te vervelen met zijn gezaag en met zijn walgelijke dampen van sigarettenpeukjes die hij tussen zijn vieze bruine vingers hield.
Met een zwoele stem verstond Horbert de kunst om mensen voor zich te winnen, telkens uit eigenbelang. Ook handig bij seksuele manipulaties, bij zijn zucht naar macht, bij het gewetenloos emotionele schade berokkenen als mensen het niet met hem eens waren. Om nog maar te zwijgen over zijn vatbaarheid voor het kwade en zijn criminele neigingen.
Iedere ochtend bij het binnenkomen van het PMS-gebouw was Horberts typische profiel in volle glorie te bezichtigen via de deuropening. Een gebogen rug, opgeheven hoofd, brilletje op de kromme neus, twee lompe handen op het toetsenbord, een dampende sigaret in een overvolle asbak, en met de lange neus vooruitstaren naar het scherm.
Als machtswellusteling verloor hij op een zwak moment de controle over het stuur van zijn leven toen hij verliefd werd op juffrouw Vivi van de tweede klas. De tortelduifjes genoten intens van elkaar en de vonken vlogen in het rond. Het was een euforische tijd van naakte engeltjes en zweverige toestanden, van fladderende vlindertjes en geurige bloemetjes. Directeur mosselmas verkneukelde zich in het geile gebeuren. Maar de vurige passie verdween even vlug als ze gekomen was. Op een ochtend verscheen Vivi niet in school. Spoorloos. Directeur Mosselmans begon rond te bellen om te zien waar Vivi uithing, en ook om vliegensvlug een vervanger te vinden voor haar klas die onbeheerd achterbleef. Het was uiteindelijk Horbert zelf die lallend en brallend vertelde dat Vivi thuis een halve nacht bewusteloos op de grond gelegen had. Een stevige trap in haar buik, dat was haar verdiende loon, zei hij. Zijn verhaal eindigde met een afschuwelijke lachbui, zoals in een horrorfilm. Horbert, de psychopaat en de zatlap.
Aan een strafblad kan je werken, je moet er wel de tijd voor nemen om de ene stommiteit na de andere op te stapelen, Als je doortrapt genoeg bent lukt dat wel. Dronken achter het stuur, ongevallen veroorzaken onder invloed, slagen en verwondingen na onbeheerste woedeuitbarstingen... Na deze tumultueuze avonturen slaag je er natuurlijk niet in om aan een bewijs van goed gedrag en zeden te geraken. Een strafblad opbouwen, en toch de functie van directeur uitoefenen? Hoe kon dit?!
Horbert was lid van de migrantenfanclub onder voorzitterschap van Johan Leman. Maar zoals het een psychopaat betaamt, was er eigenbelang mee gemoeid. Hij hield zich obsessief bezig met migrantenprojecten. Mij werd eens gevraagd of die mercedes die hij overhield aan zijn betrokkenheid bij migrantenprojecten, of die mercedes nu nog altijd bolt...
Het anders zo vredige Beverlo in Limburg werd vorige vrijdag opgeschrikt door geweerschoten waarvan de knallen in de wijde omtrek te horen waren. Twee groepjes 'jongeren' verzamelden zich aan de kerk, hun auto's (kansarmoede?) parkeerden ze op het kerkplein. Ze raakten slaags met elkaar en er werd geschoten.
De journalist vertelde tussen de regels dat het ging om Turkse jongeren uit Beverlo en Leopoldsburg, hij zal binnenkort wel een ontslagbrief in zijn brievenbus vinden.
Toen de politie aankwam, waren alle jongeren al weggescheurd met hun wagens. Later op de dag meldde zich een zwaargewonde jongeman in het ziekenhuis, met liefst drie kogels in zijn lijf.
Onder de kerktoren horen zich vredige taferelen af te spelen, de devote sereniteit mag er niet verstoord worden door uitheemse aangelegenheden. Enkel vogeltjes mogen er fluiten en klokken mogen er luiden, alle andere allochtone geluiden zijn heiligschennis!
Ja, sinds de aanvoer van vreemde exemplaren in ons land, krijgen we ook te maken met vreemde gebeurtenissen, met meer criminele feiten, met andere samenlevingsrituelen en nog meer van die rare dingen, waarvan verondersteld wordt dat we daar begrip voor opbrengen. Ze hebben ons immers proberen wijs te maken dat de komst van 'andersgecultureerden' een verrijking betekent voor onszelf, voor onze samenleving, voor onze cultuur. Ik zie niet in hoe hun schietcultuur in onze cultuur past...
Vorig jaar, januari 2013, kregen 10.682 ouders een persoonlijke brief van minister Pascal Smet omdat hun kind te vaak spijbelde. Nu herhaalt zich hetzelfde scenario: er zijn 10.941 waarschuwingsbrieven onderweg naar ouders van spijbelaars. De minister spreekt de ouders persoonlijk aan, tikt hen persoonlijk op de vingers en wijst hen op het slechte schoolgedrag. De waarschuwingsbrief dreigt ook op met een intrekking van de studietoelage in geval van hardnekkig spijbelen.
Dit stond vorig jaar januari 2013 in de kranten te lezen, en vandaag alweer. Het gaf me een déjà-vu-gevoel. Uit ervaring weet ik dat de spijbelpopulatie oververtegenwoordigd is door allochtonen, maar hierover stond er niets te lezen, alsof onze eigen Vlaamse kinderen massaal spijbelen, die indruk wekt het artikel, dat alles wat spijbelt blank en Vlaams is. Niet eerlijk! Met geen enkel vergrootglas kon ik het woord 'allochtoon' bespeuren in de tekst. Krantenmannen verzwijgen bewust de etnische afkomst van spijbelaars. Daarom zal Lieve nu eens uitdrukkelijk herhalen dat onwettige afwezigheden in hoofdzaak een allochtonenprobleem is. Het is bekend dat ze hun eigen geweten hebben, gekneed door hun andere cultuur, hun andere opvattingen over samen-leven. Maar volgens ónze normen missen ze plichtsbewustzijn, hebben ze onvoldoende respect voor onze regels en voorschriften. Ouders van spijbelaars minachten het onderwijs, minachten de inspanningen van leerkrachten, zien niet in dat onderwijs de voorbereiding is op een succesvol volwassen leven.
Ik denk niet dat die ouders volgende week zullen schrikken als ze in hun brievenbus een brief van de minister vinden. Als ze durven toelaten dat hun kinderen overal rondhangen behalve in het klaslokaal, dan zijn ze wel erger gewend. Een waarschuwingsbrief zal afschampen op velen van hen.
Vroeger werd er altijd een mouw gepast aan chronisch spijbelgedrag. Scholen en CLB's waren daar erg bedreven in, in het camoufleren van onwettige afwezigheden. Ook nu zullen ze zoals vroeger wel alles uit de kast halen om te verhinderen dat er financiële schade geleden zal worden. Zeker omdat er zoveel allochtone gezinnen bij betrokken zijn.
Waarschuwen, dreigen, tolerante gesprekjes... het haalt allemaal niets uit, die zachte aanpak. Zie maar naar minister Smet, die is nu al aan zijn tweede serie brieven bezig. Het spijbelprobleem verankert zich in eindeloze gesprekken en waarschuwingen, in dreigementen die nooit uitgevoerd worden... Wanneer komen er eens eindelijke harde straffen, nietsontzienende sancties, wanneer krijgen we een onderwijsminister met haar op zijn tanden, die niet schriftelijk communiceert met ouders maar onmiddellijk ingrijpt, harteloos en meedogenloos, met een aanpak die vruchten afwerpt?!
Ik stel voor dat de schoolplicht onverbiddelijk gekoppeld wordt aan kindergeld, leeflonen, studietoelagen en alle andere financiële voordelen, hun portemonnee is de zwakke plek van allochtone ouders. Schoolbezoek moet genadeloos en krachtdadig afgedwongen worden.
Gezondheid.be kent ofwel geen wetgeving ofwel vermijdt men om het publiek te laten schrikken.
Methylphenidaat valt onder een opiumreglementering, wat inhoudt dat verpakkingen met dit giftig en verdovend middel als waarschuwing een dubbele rode diagonale streep moeten tonen en ook het rode doodskop-etiket: vergif-poison.
Taalachterstand wordt vaak aangehaald als excuus voor schoolproblemen bij allochtonen. Ondertussen zwijgt men over het gekwebbel in hun thuistaal, over de vakanties in hun thuisland, over koranlessen op woensdagnamiddag die huiswerk en lessen onmogelijk maken, over allochtone ouders die het vertikken om thuis Nederlands te spreken met hun kinderen, over islamleraars die in het Turks hun moslimleerlingen ophitsen met koran- en andere wilde verhalen.
Maar er is meer dan alleen die vervelende taalachterstand. Veel meer. Behalve de taalhandicap zijn er nog andere 'bezienswaardigheden' die het schoolrijp-zijn in de weg staan. Men heeft het altijd maar over taalachterstand, over Nederlandsonkundigheid, over verbale mankementen en zo, maar essentiële vaardigheden zoals de vertrouwdheid met potlood en papier, de bereidheid om te presteren, luistervaardigheid, doorzettingsvermogen, vlijt, aandacht, discipline, zelfbeheersing... die dingen, die stopt men liever in de doofpot, en men beperkt zich tot de taalmoeilijkheden van de allochtoon.
Ik kan me goed voorstellen dat scholen liever niets met toeter- en andere testgevallen te maken willen hebben. Kritiek op de kleutertest is in deze tijd erg begrijpelijk. Men wil op een fatsoenlijke manier verlost zijn van een meetinstrument dat bij allochtoontjes niet meet wat het wilt meten. Daarom blijft men zeuren over faalangst en stress bij de testafname, om de aandacht af te leiden van allochtoontjes die niets begrijpen van de testinstructies. De taalhandicap van de kleine vreemdelingetjes verhindert elke betrouwbare prognose naar het eerste leerjaar toe!
In de kleuterklasjes waar het gonst van anderstalige kleutertjes, is een Vlaamse schoolrijpheidstest totaal onbruikbaar. De test meet niet wat ze bedoelt te meten, en de uitslagen zijn zo onbetrouwbaar als een kat in een vogelkooi.
En dan lijkt het alsof onze Vlaamse kleutertjes behept zijn met faalangst, stress, of zo van die nare toestanden. Lezer, laat u niet intimideren, onze Vlaamse kleutertjes zijn oké, maar het zijn de allochtoontjes die in gebreke blijven, die hardnekkig hun thuistaal hanteren en niets anders om zich heen horen dan exotische geluiden.
Ooit heb ik eens een niet-verbale test (test waarbij de taal helemaal geen rol speelt) afgenomen van een groepje allochtone leerlingen. Discriminatie dus, want ze werden apart genoemen, los van hun Vlaamse klasgenootjes, en anders benaderd. Om bondig te zijn: ook op dit soort testen scoorden allochtonen bijzonder laag. Het kan dus niet zijn dat de taalfactor de énige schuldige is aan zwakke prestaties. Aan hun hele attitude schort er iets, hun deelname aan het klasgebeuren is totaal anders dan die van onze Vlaamse kinderen. Zó heb ik het ervaren.
In februari 1980 besloot ik om alle derdekleuterklassertjes te testen op hun schoolrijpheid. Eigen initiatief en eigen risico. Het vroege tijdstip van de testafname moest de kleuterleidsters toelaten om aan gesignaleerde hiaten bij risicokleuters te werken, met aangepaste remediërende oefeningen. Dát was de bedoeling van de eerste testafname in februari. De tweede testafname volgde in juni, een evaluatie waarbij de scores van zwak presterende kleuters vergeleken werden. Zo konden leermoeilijkheden voorspeld worden bij een aantal van hen. Daarom werden in dezelfde maand juni óók de leerkrachten van het eerste leerjaar al ingelicht over hun toekomstige leerlingen.
De schoolrijpheidstest onderzocht lees-, reken- en schrijfvoorwaarden, visuele en auditieve waarneming, geheugen, concentratie, schrijfmotoriek, luistervaardigheid... De testuitslagen werden aangevuld met info van de kleuterleidster die haar oordeel uitsprak over elk kleutertje. Ook de ouders gaven een beschrijving van hun kindje. En de bevindingen van de schoolarts werden ook meegerekend. Deze schoolse, familiale en medische info was minstens zo belangrijk als de schoolrijpheidsscore, waarop men zich soms blind staart.
Het duurde niet lang of er kwam een flinke haar in de boter. Mevrouw L.C., een bazige kleuterinspectrice, kon mijn initiatief niet waarderen. Zij noemde mijn aanpak revolutionair en vond het onverantwoord om kleutertjes in klassikaal verband te onderwerpen aan vastomlijnde opdrachten. Dat kon niet volgens haar. Het moest speels blijven, speels, los en spontaan. Ja, ja, en ook nog vrije opvoeding en zo?... Boos stapte ze naar haar bevriende directeurs en deed haar beklag over mij en mijn werkwijze. Ze was uit op een persoonlijke overwinning. Uiteindelijk slaagde ze er toch niet in om mij te doen stoppen. Ik breidde mijn activiteiten in de derde kleuterklas zelfs uit naar meerdere scholen! Ziezo.
En wat verneem ik nù?! In februari werd de Toetertest afgenomen in vele Vlaamse kleuterscholen. Februari, de maand van de toetertest! Nù blijkt het helemaal legaal te zijn om kleuters in groep te testen om te zien of ze klaar zijn voor het eerste leerjaar, om hen klassikaal te onderwerpen aan gestandaardiseerde opdrachten, wetenschappelijk ondersteunde proeven. Hallo, boze mevrouw L.C., wat is jouw commentaar? Niets meer in de pap te brokken hé, net als vroeger!
"Forse stijging van aantal jongeren met leefloon. Het aantal jongeren dat bij het OCMW moet aankloppen is fors gestegen... Veel jongeren krijgen de wachttijd om een uitkering aan te vragen niet overbrugd... De vakbonden hielden vorige week al een actie om de strengere regels rond de uitkeringen van jongeren aan te klagen. Volgens hen dreigen er volgend jaar nog 55.000 aanvragen van jongeren bij te komen..."
Dit staat recent te lezen in Het Nieuwsblad. Eerder al kwamen de OCMW's in het nieuws: "Dienstverlening OCMW's onder druk door tekorten", "Leeflonen ontoereikend", "OCMW als geldschieter voor leefloners"... De OCMW-ellende zou veroorzaakt worden door vergrijzing, personeelskosten, economische crisis... steeds hetzelfde refreintje wordt er gezongen. Nooit vernemen we iets over de vreemde parasieten die massaal een aanslag plegen op onze ziekenkassen, onze pensioenfondsen, onze sociale zekerheden. Onze moeizaam opgebouwde rijkdom staat op een helling, en na de helling komt de afgrond.
Ik herhaal nu een blogberichtje van precies een jaar geleden, over 'jongeren' die de schoolbanken verlaten.
Jonge leefloners maken een steeds groter deel uit van het OCMW-cliënteel. Vorig jaar kregen 28.400 jongeren onder de 25 jaar een leefloon. Van alle leeflonen krijgen die snotneuzen één derde deel! Terwijl ZIJ de energie en de kracht hebben om alle mogelijke zware werken uit te voeren, wordt er tegenwoordig gezeurd over zestigjarigen die langer moeten werken...
"Heel wat jongeren verlaten de schoolbanken zonder diploma. Zij kunnen niet terecht op de arbeidsmarkt, maar ook niet bij de werkloosheid. De enige instantie waar ze terechtkunnen is het OCMW", aldus Van Geertsom op het VRT-journaal. Deze man was voorzichtig en zweeg over mogelijke verslavingen, mislukte schoolcarrières en familiale conflicten als oorzaken van het aankloppen bij het OCMW... Waarom is men altijd zo voorzichtig als het gaat om profiteurs en parasieten?!
Wat ik me herinner van vroeger, is dat de schoolverlaters zonder diploma allochtonen waren die door hun taal- en leerachterstand ergens in het middelbaar onderwijs waren blijven steken en het voorbeeld van hun vader, de werkloze, wilden opvolgen. Met die ambities gingen die jongemannen naar school. Totaal ongemotiveerd dus. Geen toekomstdromen. Niks. Hoe moet dat soort jongeren begeleid worden? Begeleiding van jongeren, zodat ze vlotter kunnen integreren op de arbeidsmarkt, dat willen de OCMW's door van de overheid terugbetaling te vragen van de leeflonen... Een schip dat gezonken is, kan toch niet meer begeleid worden? Het kost alleen nog maar bergen geld aan de redders!
Met dank aan de heer Haesbrouck voor de bijsturing:
Het paradoxale rustgevend effect komt niet doordat in het ene geval een aandoening zou genezen en in het andere nog zieker maken, maar wel doordat een lage dosering alleen maar opwindt en meer hyperkinetisch maakt (daarom de befaamde testdosering waarmee men ze allemaal hyperkinetisch krijgt) en anderzijds de 'therapeutische' (en veel hogere) dosering, die meteen dwangmatig psychotisch maakt. Een DDD van 30mg/70kg lichaamsgewicht dient om te drogeren en bij ADHD is de kleinste dosering om robotmatig dociel te maken 60mg/70kg. Bovendien worden die hoge doseringen zelfs niet verminderd bij een steeds meer dalend lichaamsgewicht. Ik ontdekte onlangs ook zoiets paradoxaals in het patroon van de butyrofenonen (anti-psychotica - neuroleptica van Janssens Pharmaceutica - haldol-dipiperidon - frenactil enz). Componenten in die patronen ervan bestaan steevast uit psychotica. Dus aan elkaar gekoppelde stoffen die neuronen verwoesten en in hoge doses net als methylphenidaat en Prozac (Strattera) op korte termijn dwangmatig 'rust' verschaffen. Farmacologie begint er stilletjes aan heel simpel uit te zien.
"ADHD bestaat niet". Dat staat vandaag te lezen op: http://blog.seniorennet.be/rilatine, de blog van apotheker Fernand Haesbrouck. Vraag artsen waarom ze geen neurobiologische diagnose stellen van ADHD. Terwijl de onfeilbare diagnose-test bestaat. Vraag artsen waarom geen kat onder hen kan vertellen hoe de succesvolle medicatie werkt. Terwijl ze niettegenstaande die onkunde, wel slim genoeg geacht worden om te vertellen hoe veilig een en ander wel is. Omdat de nevenwerkingen hun bedrijf in stand houden.
Apotheker Haesbrouck: "ADHD is een uitgevonden en onbestaande neurobiologische aandoening. En omdat ze medisch niet bestaat, kan ze ook niet gediagnosticeerd worden... 'Ketterijen' over de werking van rilatinemedicatie, een medicatie voor een onbestaande ziekte... ADHD is een commerciële truc om psychotica te kunnen dealen bij kinderen... Industrieën vechten als duivels om ADHD als ziekte overeind te houden... Rilatine als psychoticum bevat de actieve stof methylfedinaat, een stimulerend middel dat paradoxaal genoeg een rustgevend effect heeft bij kinderen met aandachts- en activiteitsstoornissen... Omdat een soort roes optreedt, bestaat het gevaar voor verslaving. De schadelijke effecten van rilatine als psychoticum zijn o.m. controleverlies over het gedrag, veranderde perceptie op de realiteit, toename van driftmatige impulsen, algemene ongeremdheid, soms waandenkbeelden... En bij chronisch misbruik zelfs karakterveranderingen... De psychotica geven aanleiding tot gedragsveranderingen, die dan weer op hun beurt met antipsychotica behandeld moeten worden... Het blijft balanceren tussen psychotica en antipsychotica... Er ontstaat een toxicomanie, een zucht naar vergif, naar een kunstmatig paradijs van verdoving, met egocentrische fantasieën en eenzaam opgaan in zichzelf... Bij kwellende onthoudingsverschijnselen komen er psychische noodsituaties... http://www.ond.vlaanderen.be/CLB : hier kan je terecht om legaal met overheidssubsidies jouw toxicomanie in stand te houden (ja, ja, het CLB als dealer, als farmahoer!)... Het klopt niet dat de diagnose van een vermeende neurobiologische aandoening uitbesteed wordt aan lieden die niet medisch geschoold zijn, lieden die bovendien uitblinken in een verregaand pedagogisch onvermogen. Die lieden kunnen strafrechterlijk vervolgd worden omdat ze artsen aanzetten tot het in stand houden van een toxicomanie met cocaïne- en amfetamineproducten, en omdat ze onwettig de geneeskunde uitoefenen..."
Ik heb in de jaren 90 ADHD een rage zien worden, ik heb ADHD zien hypen, ik heb de verering van de rilatinepil euforische vormen zien aannemen. De ADHD-hype en het toenemende rilatinegebruik leken niet afgeremd te kunnen worden... ADHD (attention deficit hyperactivity disorder), de moderne 'ziekte' van kinderen met aandachts- en activiteitsstoornissen... Het viel mij op dat ouders en opvoeders 'toeschouwers' waren van het ADHD-gebeuren die geen raad wisten met hun druktemakertjes. Ze zaten gewoon de uitwerking van de rilatinepil af te wachtenin plaats van zélf in te grijpen. Zoals Haesbrouck het heeft over de pedagogische onbekwaamheid van hen die staan te springen om een ADHD-diagnose te stellen, over hun onvermogen om kinderen op te voeden, over hun luie drang naar pedagogisch comfort. De verheerlijking van rilatine is absurd, want de rapportcijfers van rilatinegebruikertjes heb ik nooit zien verbeteren. Geen rilatine! Wel meer opvoedingskwaliteiten bij ouders en school!
In de scholen kwam rilatine op mij over als een legale drug voor hyperactieve en onaandachtige leerlingen. En in mijn opleiding bracht de professor rilatine in verband met psychische stoornissen. Dus al een hele lange tijd stond de rilatinemedicatie in een slecht daglicht. Het kan niet anders dan dat de machtige farma-industrie er alles mee te maken heeft dat de drug rilatine nu nog altijd legaal en gesubsidieerd toegediend mag worden.
In de concentratiescholen van de jaren 80 en 90 oefende niet één moeder van allochtone leerlingen een beroep uit. De meesten gaven als beroep op: "huisvrouw', en slechts enkelen hadden het over 'doppen'. Allemaal stopten ze met hun studies na de lagere school.
Een job buiten de deur? Hoe is dat nu mogelijk met een hele sliert kinderen, gemiddeld 7,2 per gezin?
Sociale achterstelling? Kansarmoede?... Naïeve projectbedenkers volgden die piste, en toen kwam er een campagne op gang om moslimmeisjes te stimuleren om hogere opleidingen te volgen. De campagne verwaterde opvallend snel, loste ongemerkt op in het niets, en van de projectbedenkers heb ik niets meer gehoord. Met rode oortjes verstopten ze zich misschien ergens achter een muurtje, of in het groene struikgewas... eender waar. Je kan niet ongestraft knutselen en prutsen aan geïmporteerde cultuur en tradities.
Ik zal eens gauw opheldering brengen in die zogezegde sociale achterstelling van moslimdames. Uit gesprekjes met allochtone moeders bleek dat ze allemaal tevreden waren met hun lot, met de situatie waarin ze verkeerden, en met de riante levensomstandigheden in dit smoutebollenland. Zó wilden ze het, het was allemaal vanzelfsprekend, en waarom dan iets veranderen? Ooit zijn ze zonder ambities, in het kielzog van hun man-de-goudzoeker, onuitgenodigd naar ons land gekomen. En als je dan alles hebt wat je zoekt, waaron dan nog studeren en moeilijk doen? Zij waren allen fier op hun nakomelingetjes en op hun 'kweekvermogen'.
De berustende houding van allochtone mama's... Een meer voor de hand liggende verklaring voor de bliksemsnelle verdwijning van de moslimmeisjescampagne was een protest vanuit het moslimmilieu, een protest tegen het promoten van onderwijs aan moslimmeisjes. Scholen waren niet bestand tegen het indoctrinerende moslimprotest, en daarom verdween de campagne zo vlug, een campagne om moslima's aan te sporen om hogere opleidingen te volgen.
In het holst van de nacht, wanneer niemand mij in de gaten heeft, heb ik zin in mannen. Neen, om te fantaseren over mannen, over verboden vruchten waaraan ik niet mag raken. Ik herhaal die waarschuwing steeds tegen mezelf, maar het haalt niet veel uit.
Mijn fantasieën zijn gebaseerd op ware observaties van jongetjes in de klas. Enerzijds was er de wakkere blik van Polleke, zijn alerte reacties, schrandere opmerkingen en verzorgd voorkomen. Anderzijds was er de vale afwezige blik met neerhangende wal-ogen van Charelke.
Je haalt ze d'r zo uit: zij die laat tv mogen kijken met een zak snoep op hun schoot, en zij die thuis vaste leiding krijgen en consequent opgevoed worden. Later worden die jongetjes ofwel briljante wetenschappers, ofwel politici die als ineengezakte vetbollen met een schraperig slaapgezicht op tv verschijnen om onzin te verkopen... Tussen deze 2 uitersten waaiert er nog een hele gamma van andere soorten mannen die vroeger op de schoolbanken al hun volwassen bestaan aan het voorbereiden waren.
In mijn droomwereld bedacht ik dat er zo van die mannen zijn waar je alleen maar naar hoeft te kijken, of naar hun diepe stem te luisteren, om de zwijmelende toer op te gaan, of op z'n minst even weg te duizelen, om dan het volgende half uur gewichtloos en gehypnotiseerd voort te strompelen.
Deze wulpse gedachten kwamen spontaan in me op, geen sprake dus van losbandige lichtzinnigheid of zo. Alles wat zich in mijn hersentjes afspeelt domineert mijn gedachten en bevelen mij waaraan ik moet denken, wat ik moet zeggen, en wat ik moet doen... Meegaand en volgzaam als ik ben, volg ik gedwee hun bevelen op.
Goed nieuws voor het onderwijs! Vanaf maandag en de komende 2 weken zullen 250 ondernemers gastlessen geven aan hogeschoolstudenten en middelbare scholieren. Het Vlajo-project (Vlaamse Jonge Ondernemingem), is het grootste onderwijsproject tussen scholen en bedrijven in Vlaanderen.
Hilde Essers, van logistiek bedrijf Essers uit Genk, zal het eerste gastcollege geven. Zij zal vertellen wat ondernemerschap inhoudt, hoe je kan starten met een eigen zaak, en waar je op moet letten als je de schoolbanken omruilt voor een job in het bedrijfsleven.
Ook nog andere bedrijfsleiders en managers zullen de komende 2 weken voor de klas gaan staan, waaronder grote namen als Johnny Thijs (ex-bpost), Fons Leroy (VDAB), Geert Schotte (Standaard Boekhandel) en Rik De Nolf (Roularta).
Vlajo, dat het project organiseert, zegt: "Jongeren zitten met belangrijke vragen, ze willen weten wat bedrijven verwachten van afgestudeerden, welke vaardigheden noodzakelijk zijn om in een bedrijf succesvol mee te draaien, of wat ondernemerschap nu precies betekent. Het is dan ook spannend voor hen als ze al deze vragen rechtstreeks aan ondernemers en bedrijfsleiders kunnen stellen."
Interessant project. Jonge mensen, bijna afgestudeerd, worden wegwijs gemaakt in de ondernemerswereld. Ondernemerstalent wordt gestimuleerd, ondernemersgeest wordt aangewakkerd. Ik ben benieuwd naar de evaluatie van het project.
Er was eens een leraar, vers gescheiden, kwetsbaar, met nog niet geheelde wonden na een pijnlijke echtscheiding. Hij gaf het vak Spaans aan de laatstejaars van het atheneum.
Nog midden in de emotionele draaimolen spartelend, stortte hij zich alweer in een nieuw liefdesavontuur. Hij werd verliefd op een leuk vrouwtje, en in een euforische roes nam hij haar 3 dochtertjes er ook nog bij. Liefde groot genoeg, huis groot genoeg, alles groot genoeg, iedereen welkom. Er werden impulsieve beslissingen genomen, onder invloed, in een roes waarbij verstand en rede uitgeschakeld waren.
In de leraarskamer liet de leraar zijn collega's meegenieten van zijn prille geluk. Dartele engeltjes, fluitende vogeltjes en zo... Maar na een jaartje brokkelde het nieuwsamengestelde gezin af, verloor zijn glans, en de eerste barsten werden zichtbaar. De leraar vertelde over zijn vrouwtje dat als een kloek waakte over haar 3 dochters, inmiddels bijna volwassen en elk in het bezit van een vriend. De 6 pubers kregen een loft toegewezen in het grote huis van de leraar, en als leeghangers voelden ze zich daar allemaal lekker thuis. Alle comfort, luxe en verwennerijen kwamen zomaar aanwaaien. Daarom vonden ze het niet nodig om voor hun eigen onderhoud te zorgen. En hun mama moedigde ook nog hun levensstijl aan.
Klagen, kreunen en zuchten deed de leraar in de leraarskamer. Hij kwam in geldnood, wist niet meer hoe hij het hele clubje onderhouden moest. Het werd hem allemaal teveel. Hij was ook niet het type dat thuis met zijn vuist op tafel kon slaan, hij was een sloef en een slaaf, kropte zijn ergernissen op, was onbekwaam om een ernstig gesprek in zijn gezin op gang te brengen, onbekwaam om 'neen' te zeggen, om 'stop' te zeggen. In een hoek gedrongen, met de rug tegen de muur, kon hij niet meer ontsnappen. Hij zag de uitzichtloosheid van zijn bestaan, glashelder zag hij dat, want op een dag vernamen we op school dat hij zichzelf van het leven beroofde... Verdwijnen! Wegwezen! Dat was zijn enige en eenzame uitweg!
Een echtpaar Roma-zigeuners riskeert een werkstraf en een geldboete omdat hun kinderen te vaak afwezig waren op school. De ouders verzonnen allerlei uitvluchten, maar volgens het openbaar ministerie gaan de kinderen gewoon te laat slapen en kunnen ze de volgende ochtend niet op tijd uit hun bed geraken. De Roma-beklaagden kregen eerder al waarschuwingen, maar sloegen die telkens in de wind. De spijbelende tieners staan al meer dan 2 jaar onder toezicht van de jeugdrechter.
De spijbelproblematiek zal in de toekomst escaleren en gigantische vormen aannemen wanneer er nóg meer zineugers van het Roma-achtige type en andere Oost-Europeanen naar onze contreien afgezakt komen. Zij zullen de oude Turkse en Marokkaanse spijbelrecords vlot breken.
Excessen bij onze nieuwe medemensen zijn er niet alleen op gebied van spijbelen, hun hele leefpatroon is doordrenkt van afwijkende gewoonten en rariteiten waarvan wij vinden dat ze niet passen bij ons en onze cultuur. Dat volk komt hier ook zomaar binnenwaaien met heel andere opvattingen over 'samenleven', met een gebrekkig norm- en plichtsbesef, zonder respect voor onze voorschriften.
Waarom ik dit verhaal over de spijbelende Roma's in het zonnetje zet? Wel, als Vlaamse ouders hun kinderen een paar dagen van school houden om vroeger op vakantie te kunnen vertrekken, haalt dat krantenkoppen en uitvoerige nieuwsitems, plus een interview met de onderwijsminister. In geuren en kleuren herhaalt zich het verslag over 'de spijbelende Vlaming'. 'Eigen volk eerst' in de nieuwsberichten, maar dan alleen om het in een negatief daglicht te stellen. Het chronisch spijbelen van onze vreemde maatschappijgenoten blijft echter onopvallend en wordt het liefst ver weggestopt achter 'aanpassingsmoeilijkheden' of 'mislukte integratiepogingen', en nog zowat van die flauwe excuusjes om vreemdelingen te verdedigen en hun fout gedrag goed te praten. En liefst ook nog om ons te wijzen op ons gebrek aan verdraagzaamheid.
Ik heb vroeger geen enkel spijbelactieplan weten werken, simpel omdat de klemtoon lag op 'begeleiding', en niet op 'straffen'. Alle begeleidingsmaatregelen waren veel te vriendelijk, veel te voorzichtig, veel te braaf. Nu zal Lieve eens uit de doeken doen wat de bedoeling was van 'begeleiding'. Om te beginnen wijst het woord zelf al op een zachte aanpak van de overtreders die alleen maar naar school komen als ze zin hebben, of als er op straat niets te beleven valt. Hoe komt het toch dat dit nonchalante en gewetenloze plichtsbesef eigen is aan allochtonen? Hoort het bij hun cultuur of bij hun verwrongen denkpatroon, of worden ze zo geboren, als potentiële delinquenten met afwijkend gedrag? Het is een werkelijkheid waar niet naast gekeken kan worden: met de komst van migrantenleerlingen nam de spijbelproblematiek reusachtige vormen aan. 'Zomaar niet naar school komen', een fenomeen dat ongekend was toen onze Vlaamse scholen nog egaal roomblank gekleurd waren.
Dus ik zou gaan verklappen welke de bedoelingen waren van spijbelbegeleiding. Vriendelijke gesprekjes met hardnekkige spijbelaars en hun ouders, zeuren over onwettige afwezigheden... het diende allemaal als dekmantel om spijbelaars te beschermen tegen gerechtelijke stappen, tegen inhouding van kindergeld, tegen ontzegging van studietoelagen, tegen het verdacht maken van ouders. Spijbelaars die zich lieten 'begeleiden' waren beschermd tegen eventuele harde sancties van buitenaf, ze waren onschendbaar, men kon hen niks maken. En ondertussen bleven hun afwezigheden zich opstapelen...
"Amper 23 jaar en al gepensioneerd", las ik gisteren. De jongst gepensioneerde van het land is een militair van 23 jaar. Het leger zegt dat er 20 gepensioneerden zijn jonger dan 30 jaar, het gaat om een soort invaliditeitsuitkering.
Nu heb ik vroeger een 29-jarige gepensioneerde allochtoon gekend, de papa van een leerling in een multiculturele klas. Dat record ben ik op het spoor gekomen bij het samenstellen van een beroepenlijstje van alle allochtone papa's. Slechts enkelen van de honderden papa's oefenden een beroep uit, zo bleek uit het lijstje. De meerderheid was werkloos, gepensioneerd of invalide. Mijn opsporingswerk viel niet in goede aarde bij mijn omgeving. Het was onbespreekbaar en taboe om zich vragen te stellen bij de hoge werkloosheidscijfers van allochtonen.
Toen ik me ook nog eens afvroeg of er wel een 29-jarige gepensioneerde Vlaamse papa bestond, werd mijn beroepenlijstje gerangschikt onder 'racistische activiteiten'!
Een vrouw is een complex wezen dat door niet één man doorgrond kan worden. Toch willen alle mannen er zo eentje. En nog wel voor hun hele leven lang. Tot aan hun dood. Dat hebben ze aan het altaar beloofd toen ze in de verre toekomst konden zien dat ze dat ene vrouwtje trouw zouden blijven tot hun laatste snik. Helderzienden en toekomstvoorspellers doen het beter.
Schrijvers en wijsgeren hebben in de loop der tijden de vrouwelijke zwakheden beschreven met een onbeperkte wijsgerige humor. Als een beminnelijk wanschepsel kwam de vrouw uit de handen van haar filisoferende belagers.
Op de vraag, of men moest trouwen of niet, antwoordde Socrates: "Wat u ook doet, het zal u berouwen."
Antwoord van Diogenes op de vraag wanneer men moet trouwen: "Zo lang men jong is nog niet, en als men oud is, niet meer."
Toen Thales in zijn jeugd aangespoord werd om te trouwen, zei hij: "Daarvoor is het nog veel te vroeg!", en later, toen hij oud geworden was: "Nu is het te laat!".
Antisthenes zei besluiteloos: "Neemt men een mooie vrouw, dan heeft men haar met iedereen samen, neemt men een lelijke, dan is ze maar tot ergernis."
La Bruyère zei genadeloos: "Er zijn weinig zo volmaakte vrouwen, dat zij haar man niet minstens eenmaal per dag reden geeft zich te beklagen dat hij getrouwd is, en anderen te benijden die ongetrouwd zijn."
Freud: "De vrouw is het duistere continent."
Kant formuleerde als minnelijke schikking: "Man en vrouw samen vormen pas een gehele mens." Als Lieve het goed begrijpt, staan ze elk apart nergens, man en vrouw, hebben ze elkander nodig om compleet te zijn. Goed bedacht van Kant. Een vrouw alléén staat dus nergens.
Paul Bourget: "Maagden zonder onschuld zijn het schitterendste product van onze beschaving."
Dohm: "Vrouwen bedienen zich van leugens zoals een stier zich bedient van zijn horens."
Schopenhauer in dezelfde stijl: "De natuur heeft de vrouw maar één middel gegeven om zich te verdedigen: de onoprechtheid. De onoprechtheid is haar aangeboren. Het is voor een vrouw even natuurlijk leugens te vertellen, als het voor een dier is zich van zijn natuurlijke wapens te bedienen. Daarom is het onmogelijk om een oprechte, waarheidslievende vrouw te vinden."
Zola: "Vrouwen zijn niet in staat om de waarheid te spreken, zij beliegen iedereen, rechters, geliefden, hun omgeving, en zichzelf."
Seneca: " Vrouwen hebben iets kwaadaardigs op de tong, dat ze handig onder hun lieftalligheden weten te mengen, ze huichelen vriendschap en weten hun haat te verbergen onder een sluier van vleierij, hun vertoon van trouw is het grootst daar waar ze het minst trouw zijn."
Diogenes zag eens een paar vrouwen die zich aan een lijfboom opgehangen hadden en hij zei: "Ach, dat alle bomen zulke vruchten droegen!"
Lieve gaat er nu een zelfgevonden schepje bovenop doen, een speldenprikje meer of minder maakt niet uit: "Een vrouw is gemaakt om naar te luisteren en om gelijk te krijgen... Een vrouw haalt het beste in de man naar boven, vooral bij de scheiding... Aan een vrouw iets uitleggen, kost je een jaar van je leven... De vrouwelijke intuïtie is uitgevonden omdat vrouwen geen logica kennen..."
Ik vind het een verontrustende trend om kinderen met mentale beperkingen het gewone lager onderwijs te laten volgen. Eerst was er minister Smet die vorig jaar pleitte voor leerlingen met een mentale beperking gewoon onderwijs te laten volgen. De meest indrukwekkende reactie van een leraar: "Ouders van kinderen met een beperking die hun kind kost wat kost in het reguliere onderwijs willen hebben: beseffen jullie wat jullie je kind aandoen? Dagelijks geconfronteerd worden met eigen beperkingen, ieder moment van de dag ervaren hoe anderen een evolutie doormaken die voor het kind zelf onhaalbaar is. Leer inzien dat je kind beperkingen heeft en gun uw kind die beperking!"
Vandaag las ik dat Gert de Graaf aan de Universiteit Gent wil promoveren met een proefschrift waarin hij stelt dat Downkinderen goed af zijn in gewoon onderwijs, omdat dat goed is voor hun lees-, schrijf- en rekenvaardigheden.
Akkoord, volledig mee eens, een mentaal gehandicapte leert in een gewone klas meer dan in aangepast onderwijs.
MAAR! Hoe gaan de andere leerlingen, de normaalbegaafden en de genieën, hoe gaan die reageren die op achterlijke klasgenootjes? Zullen zij wel aan hun trekken kunnen komen in een klas met verstandelijk minderbegaafden?
EN!... Hoe ervaart het Downkind zélf zijn aanwezigheid te midden van de superlatieven in zijn klas, dat moet wel erg frustrerend zijn om dagelijks geconfronteerd te worden met eigen minderwaardigheid, met eigen tekortkomingen. Constant moeten blijven opboksen tegen slimmere klasgenootjes, constant moeten vaststellen dat het ergens iets mankeert... Extreem gesteld lijkt het wel op kindermishandeling!
De overlast van mentaal gestoorden in een gewone klas is niet te onderschatten. Voor de leerkracht is het een hele klus om het lespeil aan te passen aan de hele waaier van verstandelijke begaafdheden. In de praktijk komt het er vaak op neer dat het lespeil zakt, en dat de slimeriken de klos zijn, zij krijgen niet het volwaardige onderwijs waarop ze recht hebben. Het gevaar bestaat dat de minstbegaafden de meeste aandacht gaan krijgen in de klas.
Aangepast onderwijs blijft aangewezen voor Downkinderen, die horen niet thuis in het gewone onderwijs!
Vandaag ga ik directrice An Serpent in de bloemetjes zetten. Het kreng heeft me vroeger gedwarsboomd, geminacht, tegengewerkt, mij aangezet tot het opmaken van valse verslagen, en met leugens en verdraaiingen mij betrokken in talrijke intriges. Laat de loftrompet maar schallen!
An Serpent was een gifslang, een gevaarlijke adder, een venijnig serpent. Het mens had elke dag last van haar regels, en op die prikkelbare dagen spuwde ze gif en gal. Haar vlijmscherpe giftanden kon je zien in de wijde mondopening. En met haar gifstekels hechtte ze zich genadeloos vast aan haar prooi.
Haar grijnsogen, als twee verslenste bloembollen zo groot, stonden labiel in haar driehoekige kop. De verwilderde ogen keken schichtig rond, op zoek naar een slachtoffer, dat dan met één slingerbeweging in een wurggreep genomen werd.
Met haar tengere nietige gestalte leek ze wel familie van de zeven dwergjes, maar dan zonder Sneeuwwitje, want die kon ze niet uitstaan. Met opgeheven stoppelige kin, kromme snavel en gebochelde rug liep ze hijgend en puffend doelloos door de schoolgangen, gewichtigheid veinzend, op zoek naar intriges, naar probleemsituaties, naar slachtoffers om hen te plagen en te intimideren.
De sluwe slang in het Aards Paradijs, die het liefdesspel tussen Adam en Eva in gang zette, was de allereerste voorouder van An Serpent. En alle nakomelingen van de Oerslang waren serpenten die gedoemd waren om zonder poten, schuifelend en kruipend door het leven te gaan. Dat was hun lot en hun bestemming. Deze serpenten waren allemaal de vroege voorouders van het kreng An Serpent.
An Serpent volgde Turkse lessen na de schooluren. Met sissende, snerpende en snerende stemgeluiden stak ze hele Turkse monologen af. Ze deed haar best om zich in het Turkse wereldje te integreren, en van haar Turkse leerlingen eiste ze niet de minste aanpassing, die tetterden lustig voort in hun thuistaaltje. 'Behoud van eigen taal en cultuur', en zo van die zever, was de dwaze slogan van An Serpent!
Heeft er iemand nog iets gehoord over de Interculturele Dialoog die moest onderzoeken hoe verschillende culturen in onze samenleving gebundeld kunnen worden? Met andere woorden: hoe tegenstrijdige culturen in een vredige mengelmoes samen kunnen dysfunctioneren, of hoe verschillende culturen met elkaar overhoop kunnen liggen?
In 2008 werd Joelle Milquit (cdH), minister van Gelijke Kansen, belast met dit huzarenstukje, met de onmogelijke opdracht om dag en nacht gelijk te maken, om de zon en de maan gelijk te maken, om blank en zwart gelijkgekleurd te maken... Om uiteenlopende culturen te harmoniseren tot een sereen geheel waarin geen plaats is voor diversiteit, voor onenigheid, voor tweedracht, enkel voor een gladde nivellering waarbij iedereen en alles even minderwaardig is, waarbij iedereen en alles klaarstaat om in de peilloze afgrond te tuimelen, de vernietiging tegemoet.
Uiteindelijk is er in november 2010 een eindverslag van de Interculturele Dialoog aangeboden aan minister Milquet in bijzijn van Prins Filip. Het leek op een karikatuur van de wensen van minderheden die in de Dialoog oververtegenwoordigd waren. Ziehier een aantal van hun aanbevelingen voor een rimpelloze interculturaliteit: *Straatnamen die etnische minderheden schokken, moeten verwijderd worden. *Betaalde feestdagen moeten aangepast worden aan de multiculturele samenleving: Pasen, Hemelvaartsdag en Allerheiligen moeten sneuvelen. *De hoofddoek moet op school kunnen vanaf het vierde middelbaar en ook overal in de ambtenarij, behalve bij leger, politie en gerecht. *De overheid en privébedrijven die overheidsaanbestedingen willen krijgen, moeten met tijdelijke quota voor etnische en culturele minderheden werken"... enz...
Ongelooflijk wat een Dialoog allemaal teweeg kan brengen! Het zet aan tot onderwerping, inschikkelijkheid, verdraagzaamheid en grenzeloze wegcijfering van onszelf en van onze waardevolle tradities. Dan zijn we goed op weg naar zelfverloochening en zelfvernietiging.
De bespottelijke aanbevelingen voor onze omgang met andere culturen doen me denken aan de buitengewone inspanningen die de scholen vroeger leverden om de migrantjes te verwennen. Dat was het startsein van ontkenning van de kwaliteit van ons unieke Vlaamse onderwijs. Vertrouwde gebruiken op school moesten plaatsruimen voor uitzichtloze en peperdure projecten. Alles werd in het werk gesteld om de migrantjes en hun ouders te behagen en hen vooral niet te kwetsen.
Een piekmoment op het pad naar zelfvernietiging was het Leuvense taalonderzoek dat resulteerde in het fatale NT2-project (Nederlands Tweede!!!Taal), waarin de linguïst Koen Jaspaert de judasrol speelde. In zijn amateurischtisch ineengeflanste project donderde de Nederlandse taal naar de tweede plaats en moest voorrang verlenen aan taal en cultuur van de migrant. Het project maakte brandhout van het traditionele taalonderwijs. Leraren Nederlands werden wanhopig en radeloos. Hun overhoopgehaalde vak dat al jaren goede diensten bewees, konden ze in de vuilisbak kieperen, weg met het klassieke taalonderricht... De Leuvense onderzoekers hadden natuurlijk geen ervaring met migrantenleerlingen, en van heel ver hadden ze gehoord dat migranten ook recht hebben op al het lekkers in onze samenleving, en dat de oorspronkelijke bewoners een multiculturele hand moesten uitsteken om er een harmonieus geheel van te maken...
Eerst was er een roomblank atheneum. Verkleuringen werden zichtbaar toen verse allochtonen zich in school aankondigden. Meerdere migrantengezinnen vestigden zch in de wijk rondom de school, en die gezinnen telden elk gemiddeld 7,2 kinderen. Directeur Pummelmans was gelukkig met die exotische overvloed. Eigenaardig dat schooldirecteurs niet beseffen dat die overvloed het failliet van hun scholen betekent. Het zijn zeveraars die over 'verrijking' en 'verruiming' leuteren, zij hebben nooit een multiculturele klas van dichtbii gezien!
Einde jaren 80 werd er in het atheneum een gloednieuwe bibliotheek gebouwd, een soort mediatheek. Bij de inrichting werd naar geen geld gekeken. De bodemloze geldput voor het migrantenonderwijs kennen we ondertussen al. Meubels, boeken, tapijten, gordijntjes, alles oogde duur en chic. In de boekenrekken stond de nieuwe uitgave van een encyclopedieënreeks te schitteren, ook dure tijdschriften, maandbladen met glanzende kaften, en vakliteratuur over een oneindig aantal onderwerpen, én een geniaal opzoekingssysteem. En als je dan iets ontdekt had in de rekken, kon je je nestelen op mooie kussenstoeltjes aan een comfortabele tafel om notities te maken, of om te studeren.
Er was geen jaar voor nodig om de glorietijd van de mediatheek te vernietigen. Boeken en tijdschriften kregen ezelsoren, werden niet meer op de juiste plaats teruggezet, boekenrekken werden verschoven en stonden tegen elkaar te wankelen. Weg met alle overzichtelijkheid. Op de verwaarloosde boekenrekken stonden, hingen of lagen de boeken zomaar wat dooreen. Iedereen kon vrij in- en uitwandelen en boeken meenemen zonder zich ergens te moeten melden. Dit soort wantoestanden krijg je dan als het onderwijs aan allochtonen overladen wordt met parels. Met parels voor de zwijnen!
Het is dus écht waar dat migranten verloedering en achteruitgang symboliseren?!...
Ongelooflijk: één woord veranderen kan wonderen doen
Ik had een bouwvergunning aangevraagd, voor de bouw van een nieuw huis. Het zou 40 meter breed en 100 meter hoog worden. Ik had 9 torens en torentjes van verschillende hoogte gepland. Ook rondom ramen over het hele gebouw. Het zou pastelgroen van kleur worden. Buiten wilde ik een luid "entertainment sound systeem" laten aanleggen. Er was een parkeerplaats voor 200 auto's naast het gebouw gepland. De gemeente weigerde de bouwvergunning. Ze vroegen of ik wel goed bij mijn hoofd was. Ik heb de aanvraag opnieuw ingediend. Maar deze keer heb ik het woord "huis', veranderd in "Moskee". Maandag beginnen ze met de bouw…
Op een zonnige woensdagmiddag, alle leerlingen waren al naar huis vertrokken, kwam directeur Mosselmans mij vervelen met een absurd verhaal. Hij maakte zich bijzonder druk over de nieuwste modegril bij Vlaamsgezinde leerlingen in de stadsscholen. Jongens met een nazi-achtige look zaten hem dwars en maakten hem verhit. Die jongens droegen stijve jassen en zware legerlaarzen, zo kwamen ze naar school, en daarbij ook nog eens hun haren kortgeknipt. Mosselmans noemde het een gevaarlijke trend, en dat verontrustte hem. Zijn bezorgdheid leek wel obsessief.
Hij was woedend op zijn collega-directeurs in de elitaire scholen die nazi kleding tolereerden bij hun leerlingen. Het woord 'nazi' kreeg hij niet over zijn lippen, maar zinspeelde er voortdurend op. Ik luisterde, en wachtte tot hij uitgeraasd was. Ik voelde dat hij mijn overtuiging aan het uitlokken was, maar ik zweeg en bleef luisteren. Niks mee te maken, dacht ik.
Directeur Mosselmans had de ruggengraat van een weekdier. Hij hield van hoofddoekjes, en de allochtoontjes in zijn school kregen een voorkeursbehandeling. De islamleraar was zijn favoriete leerkracht, hoewel die niet over de juiste kwalificaties beschikte om les te mogen geven. Ook bij nieuwe inschrijvingen was Mosselmans niet selectief. Eender wie was welkom in zijn school. Nieuwe leerlingen werden ingeschreven zonder naar hun paspoort te vragen. Deze populaire gang van zaken lokte natuurlijk marginaal volk naar zijn school, deugnieten die buitengezwierd waren op een andere school, kinderen uit hopeloze gezinnen, en vooral Turkjes en Marokkaantjes. "Hoe meer hoe liever", zo redeneerde Mosselmans. Zijn dikke neus reikte niet verder dan de vele nieuwe inschrijvingen, kwaliteit was bijkomstig.
De nieuwe leerlingen maakten van zijn school een knoeiboeltje. 'Witte' leerlingen verhuisden naar een andere school waar tucht en discipline heersten, waar prestaties geëist werden, waar zelfbeheersing belangrijker was dan spontaneïteit. En wat bleef er over van de school van Mosselmans? Alleen een fusie met een andere school... niets dus. De heisa rond een paar legerbotten heeft hem uiteindelijk niets opgeleverd.
Directeur Playboy van het atheneum noemde mij een racist toen ik hem wees op de moeizame spelling en uitspraak van zijn Turkse en Marokkaanse leerlingen.
En tòch maakte ik die opmerking terecht! Het had helemaal niets te maken met flauwekul als 'racisme' of iets vaags in die zin, want er slopen nogal wat fouten in de spelling van de vreemde namen. Een correcte schrijfwijze is essentieel voor een optimaal werkend alfabetisch overzicht van alle ingeschreven leerlingen. Leerlingenlijsten en fichesystemen steunen op een exacte spelling van de namen. Elk juist lettertje op de juiste plaats. Was dat nu zo moeilijk om dat in te zien? Was het nu echt nodig om het gezever over 'racisme' erbij te sleuren? Ach ja, élke negatieve uitlating in de richting van allochtonen was racistisch. Zo heb ik het toch ervaren. Triestig. In hun blinde verering voor alles wat uitheems was, vergaten de migrantenfans nuchter na te denken over het welzijn van hun exotische vruchtjes, nietwaar directeur Playboy?
De spelling van de allochtone familienamen zal nu nóg ingewikkelder worden met het bedenksel van minister Krulleboom. Dan zullen we toestanden krijgen als: Bahija Acikgoz-Abakkouy, Selahattin Koukaille-Karakoc, Riza Yalsinkaya-Ekizoglu, Senay Tamparlak-Ozver, Elim Bahtiyar-Yakisikli... Deze wirwar van letters en namen vormen samen slechts 5 leerlingen. Schuif 1 lettertje opzij of laat een paar lettertjes weg, dan valt het hele alfabetisch overzicht van de leerlingen als een kaartenhuisje ineen. Wat ook mogelijk is, is dat 1 leerling met 3 verschillende namen voor 3 leerlingen telt, handig en sluw gezien van de directies die graag foefelen om meer leerlingen te kunnen veroveren.
Het lijkt of minister Krulleboom een paar van haar privéfrustraties aan het verwerken is bij de uitoefening van haar job. Hoe is het anders te verklaren dat ze op het idiote en belachelijke verzinsel komt om de familienamen van kinderen te wijzigen? Om zo de aloude traditie, de familienaam van de vader, in één klap weg te vagen. Dubbele namen betekenen voor de toekomst: meer ruzies in de huishoudens, meer gekibbel tussen vaders en moeders, tussen opa's en oma's, intriges en uitzichtloze wespennesten. Mogelijk resulteren de onenigheden in meer echtscheidingen, meer geschillen bij erfeniskwesties die ingewikkelder worden met de dubbele namen, meer complicaties bij adopties, en ga zo maar door... Prachtig werk geleverd minister Krulleboom!
Het CERD (Comité Eliminatie Raciale Discriminatie) van de VN tikt België op de vingers omdat het te weinig maatregelen neemt tegen discriminatie en racisme... Onvoorstelbaar! Alsof het ijverzuchtige CGKR maar half werk levert?!
Vreemdelingen, moslims, illegalen, asielzoekers, mensen-zonder-papieren, vluchtelingen... Ze staan er àllemaal op, op het nieuwe verlanglijstje van het CERD. Wie hebben ze overgeslagen en vergeten? Juist. De authentieke inwoners staan er niet bij, de inboorlingen tellen niet mee, die hebben geen mensenrechten nodig, die redden zichzelf wel, die mogen gediscrimineerd worden, die mogen racistisch bejegend worden...
Ik herinner me nog goed de 'Zwarte Zondag' van 1991. Toen het Vlaams Blok een flinke rammeling uitdeelde aan alle andere partijen.
De onderwijswereld werd nerveus. Echt nerveus. De maandag na de 'zwarte zondag' stond de telefoon in Brussel roodgloeiend en werden er hoogdringende contacten gelegd met migrantendiensten en met iedereen die bereid was om te sjoemelen en te foefelen, om geld door te sluizen naar het migrantenonderwijs. De linkse corruptie op z'n mooist!
Concentratiescholen roerden zich en eisten nieuwe impulsen voor het migrantenonderwijs. "Omdat het Vlaams Blok zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen"... "Omdat het Vlaams Blok zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen", ik noteerde die uitspraak direct, het kattebelletje heb ik nog. Die idiote onzin davert nu nog na in mijn oren. Een beetje onzin is te weerleggen, maar complete waanzin maakt je machteloos. En dat allemaal omdat achterlijke bevolkingsgroepen niet thuis konden blijven, en van een heel andere plek van de aardbol naar hier kwamen aanschuiven om onze samenleving op stelten te zetten. Over het vernietigend effect van volksverhuizingen heb ik het al eens gehad, als vreemde culturen al het waardevolle van een rijke beschaving mee naar de afgrond sleuren, er alle structuur ondermijnen, waarna de rijke beschaving vervalt om nooit meer terug te keren... Het 'Verval'!...
Adam en Eva zijn toch ook niet buiten het Aards Paradijs gewandeld? Behalve toen ze door hun Schepper d'r buiten gezwierd werden omdat ze samen van 'De Verboden Vrucht' gedronken hadden. Maar geen erg. Ook buiten het paradijs leefden ze nog zat en gelukkig en vielen ze niemand lastig. Ze teerden ook niet op de kosten van anderen en zorgden zelf en voor hun levensonderhoud, zij het met een appel en een 'verboden vrucht'. Dat deden Tarzan en Jane ook in het oerwoud, voor zichzelf zorgen zonder iemand anders te ambeteren. Die twee waren gelukkig met elkaar en met hun lianen. En Jane genoot van de wind die het lendendoekje van hare Tarzan wegblies... Mensen waren gelukkig en tevreden op hun eigen plekje. Ik heb het al meer dan eens verteld.
Onvrede, woede en ergernissen bespeur ik bij bloggers en hun reageerders, over de komst van gulzige nieuwelingen die hier rechten komen opeisen en hun tradities en geloofsovertuigingen aan óns, hun nieuwe omgeving, opdringen... Die gulzigaards hebben één ding niet in de gaten, dat al het lekkers hier ooit eens uitgeput zal geraken. Er gaat een einde komen aan de overvloed, die al afgeslankt is, en de bodem is al zichtbaar.
Ondertussen zitten wij met de angst voor de dreigende ondergang van onze authentieke samenleving zoals die altijd was, en zoals we die alleen nog zien op oude prentbriefkaarten waarvan de nostalgie afdruipt, toen je in een Vlaamse stad enkel eigen volk tegenkwam, of hooguit een verloren gelopen toerist. Vertrouwde straatbeelden, folkloristische dorpstaferelen, traditioneel onderwijs... alles onomkeerbaar vernietigd. Zoals kostbaar hout dat langzaam verteerd wordt door een agressieve worm die net zolang wroet tot het hout helemaal aangetast is...
Onlangs in de krant gelezen dat in de school 'Het Bergske' van Heusden-Zolder 55% van de kleuters van vreemde afkomst is... Eigenaardig! Ik dacht aan een drukfout of zo, maar neen, iets meer dan de helft zijn nie-van-hier-kleuters, volgens het krantenartikel. Waarom ik dacht aan een drukfout? Wel, ik heb 'Het Bergske' altijd gekend als een concentratieschool pur sang. Er liepen wel nog een paar verdwaalde Vlaminkjes rond en een verloren gelopen Italiaantje ook nog. Maar Turkjes en Marokkaantjes waren toch in de overgrote meerderheid.
Ik denk dat de auteur van het krantenartikel bewust de nieuwe Belgjes over het hoofd gezien heeft, en de kindjes van genaturaliseerde ouders ook. Hij heeft 45% van de kleuters geaccepteerd als volle gare Vlaminkjes, goed geïntegreerd en wel, en bij ons horend. Scheve berichtgeving!
Een allochtonenfan dus, die journalist, net zoals Wouters, de vroegere directeur van 'Het Bergske'. Directeur Wouters maakte zich zorgen over de enkele Belgjes die zich niet konden aanpassen aan het allochtone klimaat in zijn school. Hij spoorde de sukkeltjes aan om zich te 'integreren', om Turks te spreken met hun Turkse klasgenootjes. Niet te geloven!
Op zekere dag, tijdens een gesprek, vroeg hij me op spottende toon: "En Lieve, zijt ge nu al een beetje geïntegreerd hier?"... Ik viel stil van verbazing. Kan ik het helpen dat ik geen bruin velletje heb, dat ik geen kroeskopje heb, dat ik zonder Turks accent spreek? Sinds die dag heb ik de man nooit meer gezien. Misschien zit hij nu wel in de hel, samen met Satan, de vlammen aan te wakkeren?
Interessante info voor het Riziv: in 'Het Bergske' werken logopedisten aan de taalachterstand van allochtoontjes, ze dienen valse verslagen in om de mutualiteiten te kunnen oplichten!
Engeland, 1.03.2013 De Britse moslimextremist Anjem Choudary roept volgelingen in een klein zaaltje op om hun werkloosheidsuitkering te gebruiken voor jihad: "Er zijn mensen die van 9 tot 5 werken en dat doen ze wel 40 jaar van hun leven, dat is moderne slavernij, en dat levert niets op, ze verliezen alles, hun pensioen, hun huis en kunnen zelfmoord plegen, wat is dat voor een leven? Dat is het leven van een kuffar (ongelovige), beroemde moslimstrijders werken maar een of twee dagen per jaar en hebben zo de tijd om jihad te voeren. Dan kun je zeggen: die werken niet. Maar het is normaal dat jullie geld van de kuffar nemen. Laat de kuffar maar werken, gebruik je uitkering voor jihad". "Er mag geen duivel zijn, we moeten allemaal Allah gehoorzamen, alles van democratie, secularisme, het parlement, vrijheid, alle parlementleden en de president, alle ideeën van de kuffar, zijn slecht. We moeten dat met ons hele hart verwerpen. We moeten daarvoor haat in ons hart hebben..." Marnix
Vroeger, toen de Turkse laatstejaars van het atheneum studie- en beroepskeuzevoorlichting kregen, stelde ik bij hen een buitensporige belangstelling vast voor onze werkloosheidsuitkeringen.
Het was de tijd van de multiculturele klassen, toen er nog een mix was van Vlaamse leerlingen en migrantenleerlingen. Vlaamse ouders haalden toen één voor één hun kinderen weg uit de school die hoe langer meer op een concentratieschool begon te lijken. Een witte school zoeken was toen geen probleem, maar ik vrees dat die zuivere scholen nu ook al doordrongen zijn van allochtone leerlingen.
Terug naar hun belangstelling voor 'den dop'.
Elk jaar aan het einde van het schooljaar, kregen de laatstejaars in de klas een uiteenzetting over voortgezette studies en beroepsmogelijkheden. Daarna volgde er een vragenuurtje waarbij de meest gestelde vraag was: "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?"... Ik weigerde categoriek om te antwoorden op die steeds terugkerende vraag, om hen a.h.w. aan te sporen om hun toekomst elders te gaan zoeken dan in het stempellokaal.
De vaders van deze allochtone pubers waren allen werkloos, de leerlingen zagen hun vader als ideaal en als voorbeeld, en daarom wilden zij in hun leven hetzelfde gaan doen als hun werkloze papa: gaan 'doppen', of gaan 'stempelen'. De vaderfiguur in allochtone milieus stelde weinig voor, een slappe figuur, niet in staat om iets te presteren in de maatschappij. Zó heb ik het toen ervaren.
De foldertjes over alle mogelijke studierichtingen en beroepen werden nauwelijks bekeken door de leerlingen, omdat ze niet geïnteresseerd waren in 'beroepen', omdat de beroepenwereld voor hen de boom in kon. Net zoals hun vaders wilden ze hele dagen in het café hangen om met vrienden te vergaderen, of in de moskee rare kreetjes prevelen.
'Doppen' als toekomstdroom?!... Toen ik de alarmbel ging luiden bij de schooldirecteur over het gebrek aan ambities bij zijn leerlingen, vond ik geen gehoor, hij reageerde onverschillig en gelaten: "Lieve, ge zijt een zaag. Ge moet weten dat ge niet zomaar kunt raken aan de mentaliteit van een volk. Kijk maar naar de migrantenwerksters, die hebben zich ook al aangepast aan de eigenheden van de migrant"... Migrantenwerkster Martientje droeg een foulardje op haar kopke om samen met Turkse tolk Gülnür huisbezoeken af te leggen bij Turkse gezinnen. Dat deden ze in het kader van een project tegen 'Kansarmoede'. 'Kansarmoede' was toen een begrip waarmee we rond de oren geslagen werden, om medelijden op te wekken voor de zogezegde achterstelling van migrantenleerlingen. Het project bleek uiteindelijk één van de 'parels voor de zwijnen'...
De Vlaamse regering maakte 4 miljoen euro vrij voor de uitbreiding van het basisonderwijs in Leuven. Met die 4 miljoen zullen 370 extra plaatsen gecreëerd worden, 133 in het kleuteronderwijs en 237 in het lager onderwijs. Dat heeft schepen Mohamed Ridouani (sp.a) bekendgemaakt.
Leuven had natuurlijk eerst een studie (?) laten uitvoeren die bewees dat er dringend nood was aan capaciteitsuitbreiding in het basisonderwijs.
Schepen Mohamed Ridouani (sp.a)... Het ruikt naar Marokkaans, het voelt Marokkaans aan, het ziet er Marokkaans uit... en mijn zesde zintuig zegt me naar welke schoolpopulatie het fortuin zal doorgesluisd worden, welke kindjes zullen genieten van onze extra Vlaamse centjes.
Mohamed Ridouani was zeer tevreden met de financiële geste van de Vlaamse regering, niet beseffend dat er vroeger, vóór de komst van de ontelbare nieuwe vreemde kindjes, nóóit sprake was van 'plaatstekort', van 'capaciteitsuitbreiding'... dat bestond vroeger niet toen de scholen gebouwd werden in functie van de te voorspellen capaciteit Vlaamse leerlingen. Vlaamse kindjes hebben altijd plaats gehad en kwamen altijd terecht in de school welke hun ouders voor hen uitgekozen hadden.
'Plaatstekort', 'nood aan nieuwe leslokalen', 'capaciteitsuitbreiding'... het zijn nieuwe fenomenen die opgedoken zijn sinds de invasie van vreemde schoolgangertjes die ons Vlaamse onderwijs danig in de war gestuurd hebben. ZIJ zijn verantwoordelijk voor de overbevolking in onze scholen! ZIJ zijn verantwoordelijk voor het voortdurende tekort aan klassen en scholen. Ingrijpende financiële maatregelen die nodig zijn om elk vreemd kindje een plekje te geven, dat betekent: Vlaams geld voor vreemde kindjes!
Carmen Peeters volgde 2 jaar geleden het vijfde middelbaar in het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk. Met 4 buizen kreeg ze terecht een C-attest. Toen stapte haar moeder naar de Raad van State om een A-attest af te dwingen van de school. Na maanden procederen slaagde de Raad van State erin om een truc uit te vinden die het C-attest omtoverde in een A-attest.
Wat toen gebeurde was een regelrechte aanval op de integriteit van de school en van alle leerkrachten wiens pedagogische kwaliteiten in twijfel getrokken werden. Want deliberaties zijn bijeenkomsten van leerkrachten die allen samen gewetensvol de prestaties van elke individuele leerling beoordelen. Weloverwogen conclusies worden getrokken in de vorm van een attest en alle C-attesten worden uitvoerig gemotiveerd, geen speld tussen te krijgen, gebuisd is gebuisd. De school had in de tegenaanval kunnen gaan door de klachten van de moeder in het belachelijke te trekken. De moeder beschuldigde de school van onvoldoende begeleiding van haar leergestoorde dochter, maar ze voegde er niet aan toe wat ze zélf presteerde in het schoolverleden van haar dochter, hoe heeft ze zélf haar dochter geholpen met de zogezegde leerstoornissen? En daarbij vraag ik me af hoe een leergestoorde puber moeiteloos kan doorstromen naar de derde graad ASO. Alsof er in het verleden ook al gesjoemeld werd met de slaagkansen van het meisje?
De Raad van State is er dus dus ingetuind, is misbruikt door Carmens moeder om de school te chanteren. De RvS vond een truc uit om een C-attest om te toveren in een A-attest. De leden van de RvS zullen even last gehad hebben van een zonnesteek, of een black-out, bij het uitspreken van hun vonnis. Een vonnis dat van een rechtschapen school ineens een verdacht instituut maakt waar klassenraden en deliberaties niet serieus genomen worden. En dat kwalijke imago heeft de school te danken aan 1 geobsedeerde moeder die de RvS misbruikte om een A-attest af te dwingen. Een school schandvlekken, kan dat zomaar?!...
Het 6de middelbaar volgde Carmen in het Sint-Franciscuscollege van Heusden-Zolder, waar ze na enkele herexamens toch slaagde. Blijkbaar durfde de deliberatie geen attest meer geven en waren herexamens de enige veilige uitweg om te ontsnappen aan de furieuze moeder.
Minister Pascal Smet schaarde zich aan de kant van Carmen en haar moeder, en nam het niét op voor zijn leerkrachten. Hij verdedigde hen niet en gaf hen niet het respect dat ze verdienden. Hij begon zelfs een plan uit te werken om C-attesten nog gemakkelijker te kunnen aanvechten. Hij wil "de leerlingenrechten versterken bij het aanvechten C-attesten".
Carmen volgt nu een juridische richting aan een Antwerpse Hogeschool. Meer wil de moeder niet kwijt... Maar IK weet zeker dat na een hobbelig parcours in het middelbaar, de leerling geringe slaagkansen heeft in het hoger onderwijs. Bang afwachten. Misschien gaat de moeder ooit nog klagen bij de paus, of bij Obama...
Carmens moeder stapt nu opnieuw naar de rechter om schadevergoeding te eisen van de vroegere school, via de burgerlijke rechtbank. Dat is een primeur. Over de geleden schade doet de moeder geheimzinnig: "De strijd was een zware dobber, moreel en financieel".
De advocaat van de vroegere school, Luc Forier: "De heksenjacht blijft duren, zelfs tot voor de burgerlijke rechtbank".
De 'Story of Carmen Peeters' zal de geschiedenis ingaan als het verhaal over een meisje als speelbal van de frustraties van haar moeder. Het meisje zal levenslang geplaagd worden door haar turbulent schoolverleden. Dankzij haar neurotische moeder.
Het 'levenswerk' van Carmens moeder is dus nog niet voltooid. Nu zal een burgerlijke rechter oordelen of er een fout gemaakt is, of er schade geleden is, en welk verband er tussen die twee bestaat. Dan pas is er sprake van een schadevergoeding. Begin 2015 zal de zaak gepleit worden.
VRT enquêteerde 300 Turken en Marokkanen n.a.v. 50 jaar migratie in België. 3/4 van de migranten voelde zich al eens gediscrimineerd door hun herkomst, was één van de resultaten van de enquête. Het Minderhedenforum formuleert krassere taal, wakkert het vuurtje aan en kaatst de bal naar het veld van de autochtonen, alsof deze schuldig zijn aan het discriminatiegevoel bij migranten en aan de stijgende werkloosheid: "Vele Belgen kijken wantrouwig naar mensen met buitenlandse roots..." Hoe zou dát komen?
"Zich gediscrimineerd voelen"? Hoezo? Dat gevoel is toch inherent aan het migrant-zijn? Een appel en een uitheemse vrucht kan je toch ook niet gelijk behandelen?! Migranten ZIJN anders dan de oorspronkelijke inwoners, ze hebben een andere taal, een andere cultuur, andere gebruiken, andere godsdiensten, andere kleding... Waarom willen ze toch in hemelsnaam gelijk behandeld worden?! Ik stel voor dat ze terugkeren naar hun oorsprong waar ze niet gediscrimineerd worden.
Het Minderhedenforum roept politici op om te strijden tegen discriminatie. "Strijden tegen discriminatie"? Je kan net zo goed vechten tegen de zonsopgang...
Ik raad mijn lezers aan om hun deuren, vensters en alle openingen aan huis en tuin potdicht te houden, alles te vergrendelen en te beveiligen, want er is een nieuwe massale instroom van Romazigeuners aangekondigd. De aanrukkende Romatroepen hebben, zoals alle goudzoekers, een speciale neus voor ons kleine landje waarvan ze denken dat er hier geld en plaats genoeg is. De hele wereld wil hier komen wonen. Volksverhuizingen van overal mikken op het kleinste landje van de hele aardbol, een landje dat door onze politici als het Beloofde Land afgeschilderd wordt. Hoe meer indringers, hoe liever. Massa's nieuwe mensen blijven zich opstapelen. Het wordt bumperkleven, bumper aan bumper zullen we door het leven moeten gaan, overal aanschuiven, overal files, in de winkel, op straat, bij de bakker, de kapper, de bank, de slager... hele rijen overal, waarbij niemand echt aan de beurt komt, behalve de eigen indringers eerst natuurlijk.
De overbevolking weegt zwaar door en zal haar tol eisen. Het drama begint onopvallend met grondverzakkingen hier en daar. De Belgische aardkorst wordt drassig, raakt oververzadigd, kan het gewicht van al die mensen niet meer torsen, ze geraakt van slag, verschrompelt en zakt ineen als een mislukte pudding.
Alle omringende landen en werelddelen worden meegesleurd naar de ijle leegte van het eeuwige heelal. Onze planeet 'aardbol' kent een dramatisch einde. Ze wijkt af van haar baan rond de zon, ze duizelt en geraakt uit haar balans. Langzaam verdwijnt de aarde, ze lost op, ze verdampt, en de schilfertjes dwarrelen neer op alle hemellichamen en overal in de kosmos.
Een wereld zonder grenzen, met wagenwijde open deuren, onbegrensd verkeer van personen... Het einde van de wereld!
Caroline Gennez (SP.A) pleit voor langere schooldagen. Een 'brede' schooldag ziet ze als een combinatie van kinderopvang (!), kennisoverdracht, leren, spelen, cultuur, sport... dus alle vrijetijdsactiviteiten geïntegreerd in één schooldag. 's Avonds hoeft er dan geen huiswerk meer, thuis is dan écht thuis, aldus Gennez. Gelukkig staat minister Pascal Smet (SP.A) voorlopig afwijzend tegenover haar voorstel.
Het voorstel van Caroline Gennez is niet nieuw. De bedenker van de verlengde schooldag is eigenlijk Walter Buijs, voorzitter van een aantal scholen in het bisdom Mechelen-Brussel, die in 2012 al een langere schooldag voorstelde ter bestrijding van schoolmoeheid, spijbelen, demotivatie en uitval zonder diploma. Bij deze man zal Gennez haar inspiratie waarschijnlijk gehaald hebben. Het voorstel van Walter Buijs is de mist ingegaan, niets meer over gehoord, en dat zal bij Gennez ook wel zo gebeuren...
Gennez en Buijs willen allebei langere schooldagen, maar hun motieven verschillen lichtelijk. Toch zitten er dezelfde addertjes onder hun beider voorstel. Dezelfde addertjes! Kijk, als kinderen langer op school blijven, tot 18 uur of zo, dan is het opvangprobleem meteen opgelost. Ouders hoeven geen kinderopvang te betalen, ze hoeven niet naar de onthaalmoeder, niet naar een of andere duistere crèche of weeshuis, ook niet naar grootouders aan de andere kant van de stad waar de kleine tijdelijk gedumpt werd, ouders hoeven ook niet meer te helpen met huiswerk, want als hun kinderen thuiskomen vallen ze om van de slaap, afgepeigerd, uitgeblust en lusteloos... na een 10 uur durende schooldag! En zo is er de tendens ombelangrijke opvoedingstaken van de ouders af te pakken! De betrokkenheid van ouders bij de dagelijkse belevenissen van hun kind komt in het gedrang na een veel te lange schooldag. Vrije tijd en schoolse aangelegenheden moeten gescheiden blijven. Als we straks maar geen scholen gaan krijgen die overnachtingen aanbieden, bovenop de voor- en naschoolse opvang...
Meer klachten over geweigerde schoolinschrijvingen
De commissie inzake Leerlingenrechten heeft in zijn 8-jarig bestaan nooit zoveel klachten binnengekregen als de afgelopen twee jaren. Het zijn klachten over geweigerde inschrijvingen, en de meesten komen uit de provincie Antwerpen.
Professor Veny (UGent), voorzitter van de commissie, geeft twee verklaringen voor de stijging van het aantal klachten. Om te beginnen zijn er mensen die meerdere keren een klacht indienen tegen dezelfde school. Vervolgens zijn er de online aanmeldingssystemen of callcenters. Zo komt het dat meer ouders geconfronteerd worden met weigeringen, ook niet-kansarme ouders. En dus komen er meer klachten.
De commissie is een gevolg van het gelijke-onderwijskansendecreet van 10 jaar geleden, dat inhield dat scholen voortaan niet zomaar leerlingen mogen weigeren, en om de schaarse plaatsen te verdelen kwamen er voorrangsregels.
De verklaringen die gegeven worden voor het groeiend aantal klachten over schoolinschrijvingen, klinken als links gezever, omdat de werkelijke oorzaak verzwegen wordt. Het is de ongebreidelde groei van de migrantenbevolking die onze samenleving doet wankelen op haar grondvesten. Primitief voortplantingsgedrag ondergraaft onze zorgvuldig georganiseerde samenleving, waarvan de stevig opgebouwde fundamenten langzaam aan het afbrokkelen zijn. Er wàs civilisatie, controle, gezinsplanning, leefbaarheid... Scholen werden gebouwd op maat van de te voorspellen capaciteit schoolgaande kinderen. Nu kan dat niet meer. Door de overproductie van kleine allochtoontjes zal het plaatsprobleem in de scholen altijd actueel blijven en zal er altijd plaatstekort zijn. De vooruitzichten zien er somber uit. Wij hebben een flinke stap achteruitgezet in onze uitgestippelde samenleving. Primitiviteit, materiële armoede, intellectuele armoede, allemaal geïmporteerd, en onder het mom van 'verrijking' werd ons allerlei miserie aangesmeerd.
Voorrangsregels. Wie heeft er voorrang om ingeschreven te worden in een school naar keuze? Wel, minister Pascal Smet heeft er geen doekjes om gewonden, toen hij, in zijn streven naar gemengde scholen, stelde dat vanaf september 2012 de scholen verplicht waren om bij de inschrijving voorrang te verlenen aan 'kansarme' leerlingen. Onder 'kansarm' verstond men een gezin met een moeder zonder diploma en waar de thuistaal niet het Nederlands was. Tja, dan is de doelgroep duidelijk, dan zijn alle allochtone huishoudens kansarm, ondanks een fortuin aan kindergeld. Hiermee discrimineerde de minister de Vlaamse gezinnen met échte kansarmoede, de eenoudergezinnen, pleeggezinnen, nieuw-samengestelde gezinnen, co-ouderschap, emotionele verwaarlozing, incest... Wie heeft toch dat idiote begrip 'kansarmoede' uitgevonden? Een of andere allochtonenfan? Of een fan van Pascal Smet?
De raadkamer in Dendermode heeft 6 huisartsen en 8 apothekers naar de strafrechter verwezen in een zaak van rilatinemisbruik door een patiënt. De zaak ging aan het rollen toen het Riziv ontdekte dat een man uit Sint-Niklaas op 3 jaar tijd zowat 2.800 doosjes rilatine kon aankopen. De man was eraan verslaafd en nam dagelijks tot 46 pillen, terwijl 6 het maximum is. Het Riziv becijferde dat het tussen 2007 en 2010 voor duizenden euro's onterecht tussengekomen was. De artsen en apothekers worden vervolgd voor valsheid in geschrifte en inbreuken op de drugwet.
Nu vraag ik me af waarom er geen stappen ondernomen werden tegen huisartsen die kwistig en gul rilatinevoorschriften uitdelen aan machteloze en wanhopige moedertjes die hun wildebrassers thuis niet kunnen intomen. Ik heb geweten dat zelfs rustige kinderen aan de rilatinepil zaten. Dàt was rilatinemisbruik! Het medicijn sloeg aan bij vele moeders - vaders reageerden nuchterder - die zich lieten misleiden door de mond-tot-mondreclame. Rilatine werd een 'rage', voorgesteld als een wonderpil om je kind rustig te houden. Het was de tijd dat er in de scholen bij wijze van spreken naast de cola-automaat ook een rilatine-automaat stond... We mogen niet vergeten dat zware aandachts- en concentratiestoornissen eerder zeldzaam zijn, en rilatine als medicijn om het zogezegde ADHD onder controle te houden, in zeldzame gevallen toegediend mag worden.
In lang vervlogen tijden beleefde ik de mooiste tijd van mijn leven. En dat was zeker niet de dag van mijn plechtige communie, of de schoolreizen naar Bokrijk of de Ardennen. Neen, het was mijn studententijd in Leuven toen de 'Alma' nog op de Bondgenotenlaan lag, toen de hele stad bezaaid lag met frietkoten waar ze de lekkerste en vettigste frietjes konden bakken, die in een puntzak zaten met d'r bovenop een hele kwak mayonaise.
Als er iéts was dat in Leuven bewaard moest blijven, dan waren het de frietkoten. Die hebben ze nu één voor één afgebroken. Weg met de beschaving. Misschien zou harteloze Tobback ook nog het majestueuze Stadhuis willen afbreken?... Het frietkot aan de Parkpoort deed 's nachts gouden zaken wanneer studenten na een nachtje pintelieren met een hongergevoel kotwaarts keerden. Ze bestelden dan friet met mayonaise ofwel met pickles. Als er dan nog wat zakgeld over was, kon er ook nog een rode cervelaatworst bij. 't Schijnt dat je daarvan goed kunt slapen. Zeiden ze toen toch... En dan maar sterren tellen, zoals Benny Neyman als vrijgezel ook met een verzadigd gevoel naar de wolkenloze hemel zat te turen. Er was maar één maan, maar sterren tellen, dat was een pak moeilijker omdat er zoveel waren... Ja, sterren tellen, de tel kwijtraken...
Een gedicht uit 1936 (!) kon het niet beter verwoorden: "Vier jaren, de schoonste van mijn leven, vol dronkenschap om 't opengaan der wereld, een roes van heerlijkheid omving ons allen. Bevrijd, voor d'eerste maal in ons bestaan... Tijd van angst en zwoegen ééns per jaar, maar 't hele jaar één rozenglans van liefde, wondre romantiek en schuchterheid te gaar, zoals het blode jonglingschap geriefde... Die vierjaarstijd, die wonderschone tijd!"...
Mijn 'roommate' heette Greet. Onze kamers gaven uitzicht op de idyllische Dijle aan de Amerikalaan. Greet studeerde voor apotheker. Zij wist toen al wat je moest gebruiken om 's nachts te kunnen doorstuderen tijdens examenperiodes. Om wakker te blijven gebruikten we een stimulerend middel. Niet om trots op te zijn, maar het hielp wél...
Het gebeurde wel eens dat in het studentenrestaurant 'Alma' een koffielepeltje per ongeluk in onze zak gleed, of een mes, of een vork, of zelfs een koffiekopje. Aan de achterzijde van het bestek stond het woord 'Alma' gegraveerd. Maar dat stoorde ons niet om het toch mee te nemen. Na verloop van tijd hadden we een hele verzameling porselein en bestek opgebouwd, zodat we niets tekortkwamen als we zelf ons potje wilden koken.
Om ons geweten te sussen, spraken we af: "Later, als we rijk zijn, brengen we alles terug naar de Alma"... Maar er kwam geen 'later'. We verloren elkaar uit het oog. En zo komt het dat ik nu in het kostbare bezit ben van een unieke verzameling eetgerei. Als dierbare herinnering aan de mooiste tijd van mijn leven...
Mijn ouders hebben me vroeger altijd gewaarschuwd voor vreemde mannen. "Nooit meegaan met vreemde mannen, nooit iets tegen hen zeggen."... En de nonnen op school zeiden dat ook. Zo werd ik opgevoed. In mijn opvoeding werd me een 'aversie' aangeleerd, een aversie die sterk aanleunde tegen 'vreemdelingenhaat'. Zo werd ik grootgebracht, zo heeft men mij opgevoed!
Moet ik nu ineens mijn hart openstellen voor alle vreemdelingen die hier bij bosjes aangespoeld komen alsof er op de uitgestrekte aardbol geen plaats meer te vinden was? Mijn hart is niet groot genoeg om van àlle mensen te houden. Ik heb mijn handen vol aan liefde voor mezelf en voor mijn naaste omgeving. Mijn hart kan er niet nòg eens al die vreemdelingen bijnemen die hier eigenlijk niet thuishoren. Als ik die allemaal in mijn hart zou moeten sluiten, dan is er toch iets mis met mij en met m'n hart... En het einde van de vreemdelingenstroom is nog niet in zicht!
Ik krijg e-mailers en reageerders over de vloer van mijn blog die het niet eens zijn met mijn schrijfsels. Ieder op zijn manier uit zijn ongenoegen en ze doen hun best om mij op andere gedachten en inzichten te brengen. De ene doet het gluiperig, de andere agressief, nog iemand anders heel beleefd, een andere arrogant en dictatoriaal zelfs.
Hier volgen nu de fraaiste uitspraken van mijn wereldverbeteraars. Echte snoepjes!
"Wie haat zaait zal vergif oogsten."
"... uw schrijnende boodschappen... moraliserend doen over mensen die uit andere streken komen omdat het daar niet leefbaar is..."
"Mag ik u met aandrang vragen al uw berichten die negatief spreken over moslims van deze blog te halen?'
"Racisme komt voort uit onwetendheid, stap de wereld in, leer die kennen, dat wil ik u aanraden..."
"U wenst islamlessen af te schaffen wegens afkeer van de islam. Beseft u echter dat u daardoor de feitelijke bondgenoot bent van de fundamentalisten?... Clandestiene islamleraars met hun fundamentalistische programma's hebben dan het monopolie..."
"U moet spijt krijgen van uw methodiek."
"Ik bezoek uw blog om te zien of uw vreemdelingenhaat nog niet gezakt (sic) is."
"Het heeft geen zin om haat te promoten." Mijn antwoord: Meneer de preker, haatgevoelens komen niet vanzelf uit de lucht gevallen, die worden gevoed door externe impulsen. Gevoelens promoten is onmogelijk. En daarbij, een vijandige afkeer hebben van iets of iemand is een vorm van zelfverdediging. Of moeten wij ons laten vermorzelen?
"Racistisch getinte berichten op de blogs zijn verboden." Mijn gedacht: Wat is 'racistisch' en wat is 'getint'? Wie bepaalt dat? Die stupiede woorden zijn er alleen maar om ons op te zadelen met schuldgevoelens omdat we niet genoeg liefde tonen voor die arme drommels... Wantoestanden over vreemdelingen mogen we niet aanklagen, onze verdraagzaamheid moet eindeloos zijn. Wat we wél mogen, dat is onze vrienden, onze buren, onze eigen soortgenoten aanvallen en beledigen, de rotste opmerkingen maken... geen enkele instantie zal daarover struikelen, geen e-mailers of reageerders zullen protesteren!
Maar liefst 1.000 secundaire scholen in ons land moeten een incassobureau inhuren, omdat ouders de schoolrekening van hun kinderen niet meer kunnen betalen. Het gaat om bedragen tussen 80 en 200 euro. Scholen stellen in eerste instantie een spreidingsplan voor, maar zelfs dat blijkt voor vele ouders te zwaar te zijn.
Tot zover een nieuwsberichtje van twee weken geleden. Het komt me erg bekend voor. Zoals gewoonlijk vernemen we niet wélke ouders nalaten om de schoolrekeningen van hun kinderen te betalen. Wel, Lieve zal dat eens gauw gaan verklappen.
Mijn ervaring is dat in multiculturele klassen Vlaamse ouders doorgaans altijd in regel waren, wat bijlange niet altijd het geval was met allochtone ouders. Het waren de allochtoontjes wiens klasagenda thuis vaak niet gecontroleerd werd, waardoor de berichten van de leerkracht ontsnapten aan de aandacht van hun ouders.
Mijn ervaring is dat deze nonchalance typisch was voor allochtone ouders. Zó heb ik het ervaren. De ongevoeligheid van allochtone ouders voor spelregels, voor leefregels van de maatschappij, stuurt alle goede functionering van het schoolgebeuren, het 'samenleven' in de war.
Voilà, hier ik heb ik weer eens de puntjes op de i gezet zodat de Vlamingen weeral niet moeten opdraaien voor de nalatigheden van de allochtonen!
Ik kom niet op tv zoals knappe Jeroen Meus. Een kluns in de keuken ben ik. Een boterhammetje smeren en beleggen, een eitje bakken en een sapje persen, verder reiken mijn capaciteiten in de keuken niet. Toch heb ik al een aantal overheerlijke recepten uitgevonden, maar die verdragen het daglicht niet... En mijn originele 'penisrecept' zal ik nooit meer kunnen evenaren.
Daarom volgt er nu een bescheiden zinnenprikkelend gerechtje dat ik eerder al in elkaar flanste, geïnspireerd door een moslimkierewiet die ontdekte dat moslima's beter geen wortelen of komkommers meer aanraken, omdat die vruchten de penis symboliseren. De islamitische heisa zette me aan tot het bedenken van een erotisch gerechtje. Zo eentje dat preutse lezers op stang jaagt. Zij moeten maar elders gaan bloemschikken of postzegels verzamelen.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat het CGKR enig bezwaar zou kunnen hebben tegen zwoele, wellustige recepten die ik voorschotel aan mijn lezers. Moslimlezers kunnen zich vergrijpen aan mijn bedenkseltjes. Als ze niet met hun poep in de lucht hangen. Dus nu volgt er een recept om de moslims te plagen. Zij plagen ons ook.
Men neme twee rondborstige wulpse appeltjes met steeltjes zo stevig als tepels die op barsten staan. We hakken de appeltjes in mootjes met een vlindermes dat we van een Marokkaanse leerling geleend hebben. Die mannen hebben toch genoeg van die messen bij op school. De appelschijfjes gaan in de pan zonder ze eruit te laten swingen. Voeg daarbij twee gare krielpatatjes die zich als hitserige gekken mengen tussen de appelschijfjes. Ga vervolgens bij de buurvrouw twee geslachtsrijpe eieren van onder de kippen halen en kluts die in de geile boter... En nu komt het moeilijkste. We hebben twee moslimterroristen nodig. Die sluiten we op en kloppen ze in coma. Dan hakken we in 1 ruk hun edele delen eraf en kieperen die in de gehaktmolen. Hoor je de molen al gretig malen? Prachtig geluid. Als de molen klaar is met malen gaan we gehaktballetjes rollen, met een laagje paneermeel errond. Voeg de gehaktballetjes bij het broebelend geheel in de pan, en we krijgen een smeuïge smurrie als resultaat. Smakelijk!
Dat meldt de Unesco in een nieuw rapport waarin een negatief beeld geschetst wordt van het onderwijs in Marokko. Marokko heeft het 21ste slechtste onderwijssysteem in de wereld en investeert veel te weinig in onderwijs.
Slechts 30% van de leerlingen die in Marokko het 4de leerjaar bereiken, kunnen deftig lezen. Unesco: "Het merendeel van deze leerlingen is niet in staat om een zin gedeeltelijk of in zijn geheel te lezen."
De leerresultaten hangen bovendien ook sterk af van waar een kind woont, het leefnilieu en of het een meisje of een jongen is. Vooral meisjes zijn in vele landen, waaronder Marokko, sterk benadeeld.
Unesco: "Door een gebrek aan gegevens wordt er niets vermeld over het middelbaar onderwijs in Marokko."
Een ander besproken punt is de geletterdheid. Ook daar staat Marokko ver achter. Ruim 1/5 van de Marokkaanse bevolking kan niet lezen en schrijven. Marokko doet het slechter dan Algerije en Palestina.
Marokko investeert te weinig in onderwijs, met een jaarlijkse begroting van slechts 6% van het BBP sinds 1999. Docenten worden echter opmerkelijk goed betaald in Marokko, in ieder geval beter dan in de meeste Afrikaanse landen.
Het Prijskaartje van Immigratie: Ontwortelingsdepressie
Allochtone ouders heb ik vroeger gekend als neerslachtige mensen. Net zoals de islamleraar straalden ze miserie en mistroostigheid uit. Toen ben ik beginnen nadenken over het psychisch welzijn van de migrant. Volgens mij zijn migranten vatbaar voor depressies en inzinkingen, voor ontwenningsverschijnselen en jetlagsproblemen, omdat ze van zo ver naar hier gekomen zijn, naar het beloofde land, en omdat hun verwachtingen niet meteen ingelost worden, raken ze het noorden kwijt, de kluts kwijt, de draai kwijt, houvast kwijt... compleet gedesoriënteerd!
Migranten en mentale gezondheid... Zou het niet kunnen dat migranten voorbestemd zijn om depri door het leven te gaan? Gedoemd om levenslange zwaarmoedigheid mee te torsen in hun genen, waarin de melancholie vastgeroest zit? Zij zullen in de toekomst met nóg meer bosjes ons landje binnensijpelen. Het was al bekend dat we bezig waren met het importeren van intellectuele armoede. Nu komt er ook nog eens de import van psychische stoornissen bij, met een gebrek aan ruggengraat, aan veerkracht, aan weerbaarheid als symptomen...
Ooit begonnen migranten, asielzoekers, ontdekkingsreizigers en andere avonturiers aan een lange reis. Met gretige pretogen kwamen ze aangeland in het lustoord België, een spiksplinternieuwe omgeving zonder iets herkenbaars, alle vertrouwdheid weg. Geplaagd door heimwee en verwarring beginnen ze rond te dolen op zoek naar hun verloren identiteit. Tijdens die zoektocht zet zich een proces in gang dat hen doet hunkeren naar hun thuisland, ze beginnen hun thuisland te verheerlijken, te romantiseren, irreële nostalgische illusies te koesteren... met depressiviteit en agressiviteit als mogelijke symptomen. Ze kampen met een soort 'ontwortelingsdepressie', ze verkeren in de gevaarlijke zone tussen ontworteling uit eigen cultuur en het vergeefs zoeken naar nieuwe wortels in de cultuur van het immigratieland. Ze liggen in de clinch met zichzelf en met hun omgeving, spartelen als ontheemden zonder sokkel tussen zichzelf en hun nieuwe omgeving waarin ze geen roots hebben, geen eigenheden, niets... Niet verwonderlijk, die sterke clangeest bij migranten!
Immigranten verlaten hun vaste vertrouwde stek en begeven zich op weg naar een onbekende bestemming, waarvan ze alleen maar weten dat daar het manna uit de hemel valt. Ze hopen op een mooie toekomst hier, maar dat kan niet zonder wortels in de nieuwe cultuur. Ze hebben hun cultureledeprivatie onderschat, het afscheid nemen van eigen geboortegrond, eigen vaderland en eigen moedertaal, van eigen cultuur... het is geen fluitje van een cent, dat afscheid. Niemand waarschuwde hen voor de akelige gevolgen van migratie voor hun psychisch leven.
Na de eerste cultuurschok volgt er de ontreddering, een ijl gevoel. Ontwortelden en ontheemden bevinden zich dan in een niemandsland tussen twee culturen, de oude en de nieuwe. En wortel schieten in een nieuwe cultuur is een huzarenstukje dat slechts weinigen aankunnen. De meesten blijven hangen in een bi-culturele situatie, van waaruit desoriëntatie, verwarring en ontwortelingsdepressie graag evolueren naar blijvende psychische stoornissen. De volgende stap naar criminaliteit is vlug gezet...
De lamentabele geestelijke gezondheid van migranten komt regelmatig in het nieuws. Om ons te vermurwen, om ons hart open te stellen voor hen die het hier erg te verduren hebben.
Minister van Welzijn Jo Vandeurzen: "Turkse en Marokkaanse populaties in Europa kampen met geestelijke gezondheidsproblemen. Het kan gaan om integratieproblemen, verandering van culturele achtergrond, of discriminatie. Lage vormingsgraad, lage tewerkstelling en een laag inkomen spelen ook een rol."
Een paar jaar geleden durfde een Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde beweren dat psychische stoornissen afzwakken als allochtonen bij elkaar blijven, als ze niét integreren!...
Eigenlijk logisch, want migranten die zich ontheemd en ontredderd nestelen in een gloednieuwe omgeving, worden geplaagd door gevoelens van heimwee naar hun thuisland. Ze missen herkenbare en vertrouwde dingen van ginder ver, belanden in een diep depressie-dal en balanceren tussen eenzame vervreemding en zware lethargie. Geen opbeurende vooruitzichten...
Nu zitten we hier opgezadeld met neerslachtige jankerds die het niet meer zien zitten in ons aards tranendal. Misschien lezen ze teveel in de koran, of werkt hun langdurige werkloosheid verlammend op hun vitaliteit?
Altijd maar bladeren in de koran, of verzen vanbuiten leren, is niet stimulerend voor een goed humeur. Mohammed was trouwens in een neerslachtige bui toen hij zijn openbaringen neerpende. En de islamleraar van het atheneum herinner ik me als een intens-droevige man die ieder moment in een huilbui kon losbarsten, zich apathisch voortslepend door de gangen van het schoolgebouw, gebukt onder iedere loodzware stap...
Over de depressieve migrant en zijn geestelijke gezondheid vertel ik morgen meer. Nu ben ik moe.
Leuvense onderzoekers zijn tot een originele vaststelling gekomen na een bevraging bij 2.500 leerlingen in het Brusselse Nederlandstalig secundair onderwijs. Wellicht gedreven door oncontroleerbare xenomanische gevoelens, zijn ze tot de conclusie gekomen dat er tussen Belgen en vreemdelingen geen verschillen bestaan wat betreft vandalisme, diefstal, drugverkoop en inbraak. De Leuvense onderzoekers lijden mogelijk aan het syndroom van Xenomanie, een ziekelijke verering van alles wat vreemd is, een abnormale bezorgdheid voor 'De Allochtoon'. Hoe exotischer, hoe liever. Xenomaniërs dwepen fanatiek met vreemde culturen en vreemde eigenheden.
Als de linksen zwaaien met 'Xenofobie', mogen wij zeker zwaaien met 'Xenomanie'!
Conclusie van de Leuvense onderzoekers: "Niet de etnische afkomst maar schoolervaringen bepalen delinquent gedrag. De kans op delinquent gedrag bij jongeren is groter wanneer ze technisch of beroepsonderwijs volgen, al eens een jaar overgedaan hebben, zich niet goed voelen op school en regelmatig spijbelen."
Voilà, dat zijn nu 4 categorieën waarin allochtonen het meest voorkomen. Het Leuvense onderzoek wordt al doorzichtig van bij de eerste aanzet. Zij hebben zich laten misleiden door hun voorliefde voor allochtonen, en zo komt het dat hun onderzoek gekleurd en subjectief is!
Onopvallend krantenberichtje: "Meer Vlaamse jongeren geschorst". Ieder schooljaar worden er meer Vlaamse jongeren definitief geschorst op school. Vorig jaar zijn er 2.400 leerlingen van school gestuurd. Dat is 12% meer dan 3 jaar geleden. Het gaat vooral om jongeren uit het beroepsonderwijs, vaak zijn ze van allochtone afkomst of zijn het kansarme jongeren. Die groep wordt alsmaar groter, daardoor stijgt ook het aantal schorsingen.
Ik heb het beroepsonderwijs in diverse scholen gezien met een duidelijke oververtegenwoordiging van allochtonen. De taalachterstand in de loop van hun hele schoolloopbaan cumuleerde zich tot een gigantische leerachterstand. Zij die de laatste klassen van het basisonderwijs mochten overslaan, kwamen automatisch terecht in de aanpassingsklas, waarna het beroepsonderwijs het logische vervolg was. Zó ging dat! Dat heeft niéts te maken met het wegdringen van de allochtone schoolbevolking in een achtergestelde positie, het is gewoon omdat ze zélf niets ondernamen om zichzelf hoger op de ladder te werken, ze bleven koppig hangen aan hun thuistaal en eigen cultuur, met een merkbare minachting voor alles wat Nederlands en westers was. Zij werden gesteund door overheid en schooldirecties. Deze mensen waren bevreesd om de allochtone schoolbevolking te kwetsen. Ja, een vrees om te kwetsen, we hebben er veel mee bereikt met die angst om allochtonen te kwetsen. 'Kwetsvrees'! Onze beleidsmensen kunnen ook lijden aan een of andere 'fobie'...
Terug naar de allochtonen zonder aspiraties.
Zó heb ik ze vroeger in het beroepsonderwijs ervaren. Zó heb ik hen gekenden meegemaakt, zó heb ik hun hele schoolloopbaan kunnen volgen! En daarom mag ik nu vrijelijk en onbeschroomd schrijven over wat ik gezien en gehoord heb van die sjarels! Ze discrimineren zichzelf! 'Zelfdiscriminatie'!... Als het woord niet bestaat, dan heb ik het bij deze uitgevonden.
En nu is het tijd om me mateloos te ergeren aan het woordgebruik van journalisten die onze eigen Vlaamse leerlingen, onze eigen Vlaamse jongeren willen betrekken in de zelfvernietigende neerwaartse spiraal die de meerderheid van allochtone leerlingen volgen. Hier en daar was er wel een verloren verdwaalde Vlaamse leerling, maar die werd verwaarloosd door zijn ouders die niets wisten over het vernietigende proces dat zich in de school van hun kind voltrok...
Er komt dan toch geen imamopleiding aan de KULeuven, dat was ook onmogelijk alhoewel de sp.a daarover al 2 jaar zit te zeuren. Er komt wél een 'optie islamitische theologie en godsdienstwetenschappen', waarmee KU Leuven start in 2014 in een masteropleiding.
Pascal Smet: "Deze optie is belangrijk in het vormen van een acamedisch kader voor de islam. Naast de opleiding worden er ook maatregelen genomen om de imams in Vlaanderen verder te professionaliseren".
Daar zitten die imams nu écht op te wachten, op die professionalisering. Ze zitten echt te popelen en te hunkeren naar integratie in het Vlaamse onderwijs. Ze daveren van nieuwsgierigheid om iets te weten te komen over onze taal en cultuur, over onze leefwereld, hoe wij naar de islam kijken. In werkelijkheid kan het hen geen barst schelen, maar Pascal Smet en andere geldschieters geloven er wel in. Ik zit me allang af te vragen welke bedoelingen Pascal Smet heeft met zijn reclame voor de islam...
Doet me denken aan de naïeve onderwijsmensen die vroeger geloofden in de goede wil en bereidheid van allochtone leerlingen om zich aan te passen en te integreren in ons traditionele onderwijs.
Toen, een dik jaar geleden, het nieuws kwam over het oprichten van aparte moslimscholen, opleiding tot moslimkierewietjes, viel me onmiddellijk een verband op tussen moslimopleiding en imamopleiding. Daar waar moslims gekweekt en gevormd worden, daar zijn uiteraard imams nodig. Hoe meer hoe liever, want moslimscholen gaan de hype worden, toch binnen de moslimgemeenschap, en later ook uitgesmeerd over de authentieke bevolking, verdraagzaam en gastvrij als we zijn.
Fantaserietje
Ik stel voor dat er naast aparte moslimscholen ook aparte universiteiten opgericht worden voor imamopleidingen (pleitte ik al 2 jaar geleden voor). En dat de moslims alles zelf moeten bekostigen en organiseren, zonder Vlaamse euro's. Los van Vlaanderen, los van Vlaamse scholen, los van de belastingbetaler. In de steek gelaten, aan hun lot overgelaten, op elkaar aangewezen, zullen ze vlug hun bidmatjes oprollen, hun koranboekjes dichtklappen, en wanhopig vertrekken naar hun islamitische thuislanden. Prachtig om te zien, vluchtende imams met in hun kielzog een heleboel ontredderde moslims. Dan kunnen WIJ beginnen met het afbreken van moskeeën (Bourgeois zal niet meehelpen), met het vernietigen van alle koranboekjes in de scholen, heel voorzichtig, als dat maar geen heiligschennis is. En het jaar 1974 mogen we dan ook opgelucht wissen, het jaar toen de islam hier als godsdienst erkend werd. Wie waren toch die idioten die daarachter zaten? Ben ik vergeten.
Gisteren in café 'De Bierketel'... Juffrouw Irène zat lichtelijk aangeschoten aan een tafeltje bij het venster. Ze bloosde toen ze me zag. Alsof ze betrapt werd op een of andere overtreding. De blos op haar wangen kwam van het drankje waaraan ze gulzig nipte zonder zich in te houden.
Ik heb het al eens verteld, juffrouw Irène was de dwarsligger, de blanke haar in de multiculturele boterpot van de school, omdat ze haar lespeil niet wilde aanpassen aan het beschamend lage niveau van de Turkse leerlingen. Zij weigerde consequent iedere toegeeflijkheid aan taal en cultuur van de vreemde leerlingen en eiste van hen dezelfde hoge prestaties als van onze Vlaamse leerlingen. Als je je hele loopbaan uitsluitend met Vlaamse leerlingen te maken hebt gehad, is dat je volste recht om de vreemde nieuwkomers op hun plichten te wijzen en hoge prestaties van hen te eisen. Directeur Blauwbaard was het er uiteraard niet mee eens, die was vereerd met het hoge aantal nieuwe allochtone inschrijvingen, maar besefte niet dat die nieuwe schoolbevolking de kwaliteit van zijn school kwam aantasten en bevuilen. Zoals een vieze worm in een rijpe gezonde appel. Zó werkt dat!
Als gelijkgestemde zielen verkneukelden we ons in de multiculturele blunders en stommiteiten van de scholen. Lekker de 'racist' uithangen, of wat dat idiote woord ook moge betekenen. 'Racisme' betekent eigenlijk: in een zelfverdedigende houding opkomen voor onze waardevolle eigenheden, voor onze identiteit en tradities. 'Racisme', een lovenswaardige ingesteldheid die getuigt van eigenliefde en zelfwaardegevoel, van drang naar zelfbehoud en zelfontplooiing. Los van de misleidende indoctrinaties waarmee ze ons om de oren slaan. Als we maar narcistisch genoeg zijn, dan zullen vreemde insluipers geen schijn van kans hebben om ons te overrompelen en onze kostbare samenleving over te nemen. Maar we houden niet genoeg van onszelf en van onze soortgenoten, we staan teveel met open armen klaar om hulpelozen en verdwaalden een kans te geven in onze gevestigde samenleving. Velen hebben nog niet door dat het onze ondergang betekent, die open-armen-politiek. Zelf zijn we alles aan het verliezen, en dan willen we nog alles weggeven aan hopeloze gevallen!
Er zou zoiets moeten komen als een Vereniging van Rechtvaardige Racisten. Een VRR. Zoiets moet er gaan komen, anders worden we uitgeroeid en sterven we uit. Dan kunnen we ons naast de dinosaurussen gaan nestelen, kunnen we fluiten naar alle technologische snufjes die we uitgevonden hebben. Alleen de kameel en het zand en de sluierlakens blijven dan nog over. De teloorgang van de superieure westerse beschaving zit er aan te komen. Wanneer de westerlingen overmeesterd zijn, beginnen de middeleeuwen opnieuw, of misschien wel het stenen tijdperk met zijn holbewoners?...