De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
11-05-2014
De Liefdesverklaring
Er was eens een 10-jarig jongetje, Fritske was zijn naam. Hij zat in de vierde klas van de school van directeur Appelboom. Een school die toen nog niet dreigde te stikken in multicultureel geklungel. Leerlingen hoefden niet te worstelen met vreemde toestanden. Directeur Appelboom hield van de sereniteit van zijn monoculturele school. Geen diversiteit, dus ook geen conflicten.
Fritske kwam op zekere dag naar me toe en begon te vertellen over zijn alledaagse belevenissen. Toen hij terug naar zijn klas wilde gaan, zei hij onomwonden: "Ik vind u een lieve mevrouw, ik ben graag bij u. Als ik later groot ben, wil ik met u trouwen."... Wat een hartendiefje!
Aanvankelijk wist ik geen raad met deze regelrechte liefdesverklaring. Vertederend, spontaan, onschuldig. Lieve besefte dat ze nu tactvol een en ander op te lossen had, want het gevoelsleven van een 10-jarige is breekbaar en broos. "Als ik later groot ben..." zei Fritske. Dat betekende dat ik nog tijd had om een strategietje uit te stippelen. Toen de mama en de papa naar de ouderavond kwamen, werd het onderwerp voorzichtig aangeraakt en besproken. Wijze mensen.
Ondertussen kwam Fritske nog regelmatig op bezoek, gewoon om bij mij te zijn. En maar vertellen. Ik wees hem op de leuke meisjes van zijn klas. Frits, kijk eens naar Marieke en Sofieke, die zien er toch zo lief uit. En Sofieke mag al make-up gebruiken, zo af en toe pikt ze die van haar mama. En kijk eens naar de lieve jurkjes die ze dragen. Het woord 'seks' werd angstvallig vermeden in onze babbeltjes, want zover zijn die jongetjes nog niet, dat zouden ze toch niet weten te plaatsen. Fritske luisterde aandachtig naar de verhalen over de meisjes van zijn klas. Hij vond het wel spannend.
Enkele jaren later vernam ik dat Frits een vast vriendinnetje had. Eentje van zijn klas. Ze gingen samen studeren. En nu zijn ze gelukkig getrouwd. Ze hebben twee schattige kindjes die omringd worden door overvloedige liefde en aandacht.
In zijn nieuwe boek ‘Vuile blanken… anti-Vlaams racisme, het laatste taboe’ toont Filip De winter aan dat anti-Vlaams racisme wel degelijk bestaat.
Politici, pers, het CGKR en een hele reeks gesubsidieerde multiculturele organisaties: allen speuren ze met een vergrootglas naar “racisme” en “discriminatie”. De voorbije jaren kwamen Zwarte Piet, Kuifje en negerzoenen al in het vizier van de gedachtenpolitie. Niet elke soort racisme blijkt echter even interessant, zo toont het nieuwe boek van Filip Dewinter “Vuile blanken”, anti-Vlaams racisme, het laatste taboe aan. Racisme blijkt pas relevant wanneer een “blanke” Vlaming de dader is en het slachtoffer een “gekleurde” allochtoon. Anti-Vlaams, anti-blank racisme is immers taboe. Nochtans bestaat deze laatste vorm van racisme wel degelijk.
Het taboe
Wanneer een geestesgestoorde Vlaamse Borgerhoutenaar in 2002 de Marokkaanse Mohammed Achrak neerschoot , verdacht gans het establishment hem meteen van racisme. Het onvermijdelijke CGKR opende meteen een onderzoek. Ten onrechte, zo bleek later. Van racisme was geen sprake. De ‘racisme’-vraag wordt echter nooit gesteld wanneer Vlamingen het slachtoffer worden van allochtoon geweld. Dan spreekt men gemakshalve over “zinloos geweld”. Wanneer westerse vrouwen in de Brusselse straten beledigd en vernederd worden door moslimmannen, tracht men de culturele aspecten van het probleem te verdoezelen. Rapmuziek waarin wordt opgeroepen tot haat tegenover blanke Europeanen wordt open en bloot verkocht in ketens als Fnac.
Filip Dewinters boek “Vuile blanken”, anti-Vlaams racisme, het laatste taboe toont aan: het anti-Vlaams racisme bestaat wel degelijk. En er zijn verschillende oorzaken die eraan ten grondslag liggen. De radicale islam die haat predikt tegen niet-moslims is zeker één element. Het anti-Vlaams racisme wordt echter ook gecultiveerd door de “slachtoffercultuur”, waarbij bij elk falen van allochtonen in onze samenleving met een beschuldigende vinger gewezen wordt naar de zogenaamd “discriminerende” autochtone samenleving.
Het is niet alleen een deel van de allochtone gemeenschap die zich bezondigt aan anti-Vlaams racisme. Ook de overheid doet zijn duit in het zakje. “Positieve discriminatie” wordt tegenwoordig eufemistisch “positieve actie” genoemd. De essentie blijft echter hetzelfde: via specifieke maatregelen wil men jobs bij voorkeur toewijzen aan allochtonen. Ook bij de subsidiëring van onderwijsinstellingen blijkt een allochtoon kind net iets meer waard te zijn dan een Vlaams kind.
Nieuw zelfvertrouwen
Filip Dewinter besluit in zijn boek: “Het antiwesterse, anti-Europese, anti-Vlaamse en/of ronduit antiblank racisme van vele allochtonen, kan slechts verdwijnen indien Europa opnieuw het nodige zelfvertrouwen uitstraalt, resoluut kiest voor het herwinnen van zijn identiteit en culturele eigenheid en de ‘weg-met-ons’-mentaliteit van zich afschudt. Zolang we toelaten dat allochtonen zich wentelen in zelfbeklag; we alle overlast en problemen minimaliseren en vergoelijken en onszelf de schuld geven voor de zogenaamde ‘discriminatie’ van vreemdelingen en allochtonen, zal het nooit lukken en zal het anti-Vlaams racisme – dat we zelf aanwakkeren en voeden – toenemen.”
Samen met de publicatie van het boek, lanceert Filip Dewinter ook een gebruiksvriendelijke webstek waar anti-Vlaams racisme kan worden gemeld: http://antivlaamsracismespotter.crimibase.be .
Het boek van Filip De Winter " Vuile blanken..." zegt rechtstreeks in de titel niets over 'apartheid, maar heeft er volgens mij alles mee te maken. Wanneer blanken anders dan bruinen en zwarten worden behandeld is dit dan wel omgekeerd racisme , maar discriminatie in een zuivere vorm van apartheid. De bevolking wordt in aparte schuifjes gelegd in afwachting op behandeling . Een voorbeeld : slaat een donkere een blanke verrot of dood ...zoek het zelf maar op, maar met 10 lijntjes is de moordpartij meestal verslagen. Omgekeerd krijg je dagelijks gedurende weken 5 bladzijden in de morgen en co, voorgeschoteld . Is dat dan geen apparte behandeling ? Nog eentje : de binnengewaaide heeft 'recht op voedsel en onderdak' als hij zijn tocht naar 't apeland van eyskes heeft overleefd. Hoe het met een sociale woning voor dienen blanken zit ; daar zullen we maar best over zwijgen zeker? Er zijn 100.000 wachtenden voor u charel jansens. Geduld man ! Wie die wachtenden zijn, daar hoeft charel niet naar te raden. Pure apartheid als je 't mij vraagt. Of zoals Filip het in zijn boek wellicht noemt " omgekeerd racisme" . Ik zal dat wel aan de weet komen want ook dàt boek ga ik mij aanschaffen. We kunnen zo nog uren doorgaan. Onnodig want in het boek, zullen we genoeg voorbeelden te lezen krijgen, denk ik.
Waarom de Kloof tussen Sterke en Zwakke Leerlingen zo groot is
"Kloof tussen sterke en zwakke leerlingen nergens zo groot als bij ons". Gisteren gelezen, maar dat is geen nieuws meer, die kloof is er al sinds de invasie van vreemde leerlingen in onze Vlaamse scholen. Verder zegt het artikel dat vooral allochtone leerlingen het moeilijk hebben. Ook oud nieuws. Logisch dat afkomst en sociale achtergronden een vlotte integratie verhinderen. Professor Jacobs van de ULB begint wel te overdrijven wanneer hij stelt dat schoolsysteem en samenleving gefaald hebben, en dat concentratiescholen aangepakt moeten worden, dat concentratiescholen gemengde scholen moeten worden, dat Vlaamse leerlingen naar concentratiescholen gelokt moeten worden...
Apart onderwijs
Ik zal het allemaal nog eens opnieuw zeggen. De kloof is er omdat sterke en zwakke leerlingen SAMEN zitten. Zet ze beiden apart, dan verdwijnt de kloof. Dat is Lieviaanse logica.
Laat allochtonen in hun eigen sop gaar koken, en laat Vlamingen tot volle bloei komen. Dat kan alleen maar in apart onderwijs, niét in gemengde scholen.
Er is altijd al een dwangmatig streven geweest naar een gelijke verdeling van alle soorten leerlingen over alle scholen. Het blijft ploeteren en prutsen, een sociale mix kan je niet forceren. Het contrast tussen Vlaamse en allochtone leerlingen is onuitwisbaar. Meng champagne en levertraan, dan krijg je een vieze mix waarbij de champagne alle glans verliest, terwijl de levertraan zijn afstotelijke smaak en geur behoudt.
Voorstanders van gemengde scholen zijn erop uit om allochtonen te laten profiteren van hun Vlaamse klasgenootjes, maar dat doen allochtonen niet, zij sleuren Vlaamse leerlingen mee in de afgrond, beiden tuimelen naar beneden. Niemand wordt beter van een mix waar uiteenlopende geaardheden bijeen zitten. Ik heb ook ondervonden dat allochtonen niet bereid zijn om bij hun Vlaamse medeleerlingen 'in de leer' te gaan, ze blijven wie ze zijn en wat ze weten en kunnen. Andersom kunnen allochtonen niets bijbrengen aan onze Vlaamse leerlingen, ze hebben niets om ons te 'verrijken', en zeker de moslims niet.
Een mengsel van blank en zwart in de klas brengt ons traditionele Vlaamse onderwijs in gevaar, het tast de onderwijskwaliteit aan omdat het lespeil automatisch zakt en aangepast wordt aan de zwakke onderlaag.
De bijdrage van scholen aan de kloof tussen sterke en zwakke leerlingen
Het huldigen van de thuistaal, de indoctrinerende islamlessen, het tolereren van spijbelen en te laat komen, het tolereren van de hoofddoek, het accepteren van doktersbriefjes die vrijstellen van zwem- en turnlessen, geldverslindende projecten die het onderscheid tussen allochtoon en autochtoon versterken, het negeren van massale afwezigheden van ouders op ouderavonden, leerlingen klassen laten overslaan, onvoldoende sancties bij de onwil van allochtonen om Nederlands te spreken, om te presteren, om resultaten te bereiken, onvoldoende aanpak van gebrekkige studiehouding, het onvoldoende motiveren om te studeren, om een doel te bereiken, allochtonen wegwijs maken naar het stempellokaal...
Over de verderfelijke invloed van moeders op hun zonen.
Gisteren begon een assisenproces tegen een 49-jarige man die beschuldigd wordt van moedermoord. Drie jaar geleden reed hij met zijn auto in volle vaart tegen een boom. Zijn moeder zat naast hem en overleed. Hij was lichtgewond. Nochtans wilden ze samen zelfmoord plegen, zegt hij, maar het gerecht twijfelt daaraan.
Nu zal ik eens vertellen over een gelijkaardig 'geval' (schooljaar 1988-1989), waarbij de moeder zich ziekelijk vastklampte aan haar zoontje.
Kris van de derde klas was de oogappel van zijn lieve mama. Enig kind van gescheiden ouders. Hij was al 9 jaar en toch bracht mama hem zelf naar school, zijn handje stevig omklemd. De weg naar school duurde slechts enkele minuten en toch mocht Kris nooit alleen naar school en ook niet met vriendjes.
Kris zat in het derde leerjaar bij meester Jan. Eigenlijk had moeder het liefst een juf voor Kris. Volgend jaar zou Kris bij juffrouw Nicole komen, en nu al instrueerde moeder de juf hoe ze het best Kris kon aanpakken.
In de loop van het derde leerjaar begon Kris te spijbelen. Slechts 3 of 4 dagen in de week verscheen hij in de klas. Zijn mama hield hem thuis! Zij wou hem dicht bij zich in de buurt hebben en was bijzonder vindingrijk in het bedenken van redenen om hem niet naar school te brengen. Haar fantasie kende geen grenzen bij het verzinnen van smoesjes: "Kris wordt geplaagd op de speelplaats... hij heeft buikpijn... hij moet naar de tandarts... hij voelt zich misselijk"... Zo trachtte moeder de afwezigheden van haar zoon legaal te maken. Er waren ook doktersbriefjes, maar de huisarts kon niet álle afwezigheden dekken. De familiale situatie werd erg doorzichtig voor directie en leerkrachten, maar die toonden begrip voor moeder (FOUT!), en zo aanmoedigden ze haar aan om haar illegale praktijken voort te zetten.
Kris mocht niet bij een jeugdbeweging, en zeker nooit op kamp gaan. Met vriendjes spelen mocht alleen maar bij hem thuis, onder moeders toezicht. En toen Kris in de puberteit kwam, werden de eerste afwijkingen al zichtbaar. Hij had een buitengewone belangstelling voor de eigen sekse, meisjes interesseerden hem niet. Mama was er blij om, dan kon ze Krisje misschien levenslang verwennen? De seksuele ontwikkeling van Kris verliep niet normaal. Zijn oedipusgevoelens stonden een normale relatie met een meisje in de weg. Maar Kris was gelukkig, hij genoot van mama's verwennerijen.
Later... Kris is nu al 35 jaar en woont nog altijd bij zijn moeder thuis, waar zij alle karweitjes voor hem opknapt. De jongeman is zelf tot niets in staat. Alle problemen worden door zijn moeder opgelost. Zij stippelt zelfs uit hoe hij moet reageren op gebeurtenissen, hoe hij moet denken over sociale toestanden. Zij heeft van hem een slappeling en een nietsnut gemaakt, een slampamper! De kansen om een eigen leven op te bouwen, om een man met persoonlijkheid , wilskracht en doortastendheid te worden, die kansen heeft hij nooit gekregen van zijn moeder!!!
"Zweden werken langer en zijn gelukkiger dan Belgen". Dat blijkt uit een rondvraag van verzekeraar Delta Lloyd Life in België en Zweden .
Mijn eerste indruk was: dit is een misleidende conclusie. Ze hebben de zaken omgedraaid. Het is niet omdat ze langer werken dat ze gelukkig zijn, het is omdat ze gelukkig zijn dat ze langer kunnen werken!
Ik denk dat de verzekeraar ingehuurd is door onze overheid om ons wijs te maken dat we gelukkiger worden als we langer zouden werken. "Langer werken maakt gelukkig"... We zullen het nog wel vaker horen. Eerst was er de kreet "langer werken" waarmee we om de oren werden geslagen. Het is de kracht van de herhaling als verbale techniek om te hersenspoelen en te overtuigen. Als je maar vaak genoeg op nonsens hamert, dan klinkt de grootste onzin uiteindelijk toch nog geloofwaardig en ernstig.
Er wordt ook gezegd: "langer leven = langer werken". Dat is een foute redenering. Volgens de Lieviaanse filosofie klinkt het anders: "langer leven = langer pensioen". Zo zit dat.
Wij zullen ons dus moeten uitsloven tot het uiterste, tot we de geest geven. Met looprekje of rolstoel, in het zweet ons aanschijns zullen we dagelijks moeten instaan voor de afbrokkelende welvaart van de gemeenschap, uit solidariteit met vreemde klaplopers en pretparkbezoekers, de houtwormen en lintwormen die onze samenleving aan het uithollen zijn. We zullen moeten wroeten om de multiculturaliteit te ondersteunen en te stimuleren. Wij als blanke slaven in dienst van werkloze asielzoekers, werkloze vluchtelingen, werkloze illegalen, werkloze criminelen, werkloze migranten, werkloze vreemdelingen, werkloze buitenlanders, werkloze inwijkelingen, werkloze goudzoekers... Deze aantallen zullen blijven groeien en daarom moeten wij allemaal langer werken, om leeghangers en nietsnutten in leven te houden.
In 1973 startte in een aantal Nederlandse basisscholen het GEON-project. GEON = gedifferentieerd onderwijs, onderwijs aangepast aan de individuele leerling. Bij het aanbieden van de leerstof werd er onderscheid gemaakt tussen goede, middelmatige en zwakke leerlingen. Onderscheid in beide richtingen dus: zwakke leerlingen die nood hebben aan gematigde leerstof, en sterke leerlingen die zwaardere leerstof aankunnen. Leerachterstand én leervoorsprong, béiden werden aangepakt.
Het differentiatieprincipe waaide even later over naar ons land. Maar ze begrepen het hier verkeerd. De leerstof werd in een eenrichtingsverkeer aangeboden naar de zwakke leerling toe. Enkel aan leerachterstanden werd er gewerkt, slimmeriken en leergierigen konden de boom in. En met de komst van de talloze migrantjes werd het nog erger. Dat komt ervan als je onderwijsvernieuwing verkeerd interpreteert en enkel uitvallers en leervertraagden te hulp schiet. Gedragsgestoorden, sociaalgestoorden, leergestoorden... voor alles wat maar enigszins gestoord leek werden er geldverslindende projecten uitgevonden.
Nu volgt er een prachtig voorbeeld van 'elitevorming'.
Onlangs las ik over een 9-jarig jongetje dat al naar de middelbare school mag. Zijn naam is Duuk Niemantsverdriet (zie afbeelding). Hij legde een foutloze Cito-toets (=eindtest basisonderwijs) af. De bolleboos en boekenwurm is leerling van basisschool Verburch-Hof uit het Zuid-Hollandse Poeldijk waar hij bijna drie klassen oversloeg. Rekenen is zijn sterkste vak. Zijn persoonlijke begeleider: "Duuk is getest op hoogbegaafdheid en daar viel hij buiten alle tabellen. Hij krijgt levelwerk, moeilijke opdrachten en opgaven uit hogere klassen, en sinds kort krijgt hij ook nog Engelstalige wiskunde-opdrachten via de computer." Duuk zelf zegt dat hij in de klas nooit kon samenwerken met leeftijdgenootjes, en in de hogere klas kon hij dat eindelijk wel. Zo voelde hij zich beter in zijn vel. Verwacht wordt dat Duuk ook de middelbare school in versnelde pas zal doorlopen. Hij gaat tweetalig onderwijs volgen in Wateringen, en de kans is groot dat hij daar ook binnen een paar jaar doorheen is.
Het is dus tóch mogelijk dat hoogbegaafden en bollebozen zich op school kunnen ontwikkelen in hun eigen snelle tempo. Dat hun leergierigheid en prestatiedrift niet afgeremd worden door achterblijvende klasgenootjes.
Ik pleit voor een georganiseerde aanpak van onze strebers. Zij moeten 'gekoesterd', geactiveerd en gestimuleerd worden. Zij moeten meer middelen krijgen om hun bijzondere talenten te kunnen ontplooien. Achterblijvers hebben dan ook meer grip om zich te kunnen optrekken aan de voortrekkers. Een soort nivellering naar boven toe.
Als aan minderbedeelden en achtergestelde groepen zoveel geldverslindende projecten verprutst werden, waarom dan nu geen monsterprojecten om onze Vlaamse schrandere jeugd meer ontwikkelingskansen te geven? Tot nu toe werden ze altijd gediscrimineerd.
Er bestaat 'buitengewoon' onderwijs voor verstandelijk minderbegaafden. Waarom geen 'buitengewoon' onderwijs voor superieur begaafden?!
De tijd is rijp om weer eens op de frivole toer te gaan. De droom die ik nu ga vertellen is al aan de beurt geweest op mijn blog, maar ik vertel hem graag nog eens opnieuw.
In dromenland maak je bizarre dingen mee. Zeker wanneer je je 's ochtends alles nog haarfijn herinnert, alsof de droom je niet wilt loslaten. Luister...
Lieve zat eens opgesloten in de lift van een hoog appartementsgebouw. De lift bleef alsmaar in beweging, was niet meer te stoppen, eerst ging hij helemaal naar boven, dan weer naar beneden, en zo bleef dat maar doorgaan, op en neer, op en neer... Alle verdiepingen ben ik wel 17 keren gepasseerd... Tot de lift plotseling ontplofte toen hij helemaal boven was... Afgelopen.
Freud hield ervan om dit soort dromen te verklaren. Zijn droominterpretaties waren één van de pijlers waarop zijn psychoanalyse gebaseerd was, en via de dromen van zijn patiënten kreeg hij toegang tot hun onbewuste wensen en angsten. Het is bekend dat Freud in alle dromen seksuele symbolen zag en zijn droomduidingen hadden dan ook een seksueel tintje.
Lieve zal nu zélf eens haar droom gaan duiden, op z'n freudiaans.
De liftkoker, of de liftschacht, die stelt de Vagina voor. En de lift zelf is de Penis, die zich op en neer beweegt in de liftkoker, in de vagina. En de ontploffing van de lift bovenaan in de koker is de extatische climax, de uitbarsting... Het Orgasme!
Het schijnt dat dromen iets kunnen onthullen over geheime onbewuste verlangens en angsten. Die interpretatie laat ik graag over aan de fantasie van mijn lezers.
Mijn erotisch getinte droomverklaring over 'De Lift en De Liftkoker' is verzonnen door mijn andere ik. Lieve distantieert zich van zulke wulpse schrijfselen. Haar inspiratie neemt soms een schuinse bocht waarin niet meer afgeremd kan worden, waarin wilde fantasieën een uitweg zoeken. Bevrijdend en goed voor het gemoed!
Vroeger probeerde de overheid ons wijs te maken dat migrantenleerlingen niets te maken hebben met het zakken van het onderwijspeil. We werden half bewusteloos geïndoctrineerd door wazige theorieën en cijfers die moesten aantonen dat allochtonen de onderwijskwaliteit niét aantasten.
Ons werd verweten dat we geplaagd zaten met het vooroordeel dat "Migrantenkinderen het onderwijspeil naar omlaag halen". Een vooroordeel noemden ze dat! De patrones van alle allochtonen, Paula D'Hondt, kwam toen vanuit haar keukentje en liet de wastobbe overkoken, om te kunnen meewerken aan de vooroordelen waarmee wij autochtonen geplaagd zitten.
Actieplannen werden bedacht voor een betere schoolopleiding voor migranten. Die plannen betekenden: bijscholing van leerkrachten, ontwikkelen van didactisch materiaal, begeleiding van scholen, bijkomende taalleerkrachten... Zie je de fortuinen al vloeien uit 'de hoorn des overvloeds'?... Overal besparingen en bezuinigingen, behalve op het migrantenonderwijs.
Het accent bij al deze grootse plannen lag uiteraard op taalvaardigheid. Onderwijsminster Coens begon ermee. Gedreven door een streven naar een multicultureel ideaal verzon hij het 'Project Onderwijsvoorrang". Zijn opvolger Vandenbossche ging op dezelfde toer voort door zich heftig te verzetten tegen concentratiescholen. Hij stimuleerde blanke scholen om hun poorten wijd open te zetten voor kinderen van een vreemd merk. Ook nu is minister Smet voorstander van een spreiding van allochtone leerlingen over alle scholen (zo kunnen ze overál het lespeil naar beneden halen). Over zijn geldverslindende projecten heb ik nog niet zo lang geleden geschreven.
Dan was er ook nog het NT2-project (Nederlands Tweede! Taal), een gigantisch miljoenenproject, ineengeflanst door linguïst Koen Jaspaert, in zijn Steunpunt NT2 in Leuven. Hij bedacht aangepast taalonderwijs voor allochtonen, want hij geloofde waarachtig in verborgen taaltalenten bij migranten. In 1993 werd het NT2-project geboren, het maakte brandhout van het klassieke taalonderricht, spelling en spraakkunst bv werden bijkomstig, status en reputatie van een Nederlandse les verdwenen. Leerkrachten raakten moedeloos omdat ze rare dingen in de klas moesten vertellen die hen opgedrongen werden, waar ze niet achter stonden.
Het NT2-project bombardeerde onze Nederlandse Taal tot een tweederangstaal. Koen Jaspaert verzon samen met zijn volgelingen een gigantische 'zwijnenparel', alternatief ‘taakgericht’ taalonderwijs. 'Parels voor de zwijnen'! Leraren wisten niet wat hen overkwam, en om te overleven speelden ze maar wat mee met het Leuvense geklungel en geklooi, want het hele NT2-miljoenenproject leek op een lappenpop waaraan losse draadjes bengelden en die amateuristisch ineengeknutseld was... Een lappenpop die vele miljoenen kostte! Taakgericht en zelfgestuurd taalonderwijs staat inderdaad haaks op een effectieve achterstandsdidactiek.
Koen Jaspaert ging er prat op dat de Vlaamse overheid zijn Leuvens Steunpunt NT2 veel subsidies toekende voor de ontwikkeling van lesmateriaal “om de emancipatorische functie van het taalonderwijs te ondersteunen”. Het Steunpunt kreeg vanaf 1990 een half miljard BFr om het NT2-onderwijs te ondersteunen, maar remde zelf specifiek en effectief NT2-onderwijs af. Via de propaganda voor modieus taakgericht taalonderwijs en de invloed op de eindtermen e.d. tastte het Steunpunt het niveau van ons taalonderwijs aan.
Lieve kwam in de problemen toen ze in haar eentje protesteerde tegen het NT2-project: "Taallessen aanpassen aan het lage niveau van Turkse leerlingen? Nederlands ondergeschikt maken aan het Turks?"... Het hielp natuurlijk niet, omdat iedereen stilletjes zweeg, én omdat er enorme fortuinen mee gemoeid waren met het NT2-project, een project dat de multiculturaliteit sponsorde. Horbert en Blauwbaard waren mijn tegenstanders. Niet tegen op te boksen. Zij verloochenden onze eigen Vlaamse leerlingen!
Ik zou het OETC-project haast vergeten (onderwijs in eigen taal en cultuur), waarbij sommige vakken in de taal van migrantenkinderen gegeven werden.
En als sappige afsluiter eindig ik met te vertellen over een kleuterleidster die ik gebrekkig Nederlands hoorde spreken tegen haar kleutertjes, met een Turks accent... Terwijl de overheid toen net bezig was met te pleiten voor een betere taalvaardigheid van migrantenleerlingen!
Ik wil hier iets aan toevoegen. Eergisteren stond er een beschamend artikel in HLN: "Buren bang voor terugkeer Volkert van der Graaf", geschreven door Vincent Jannink. Deze kerel verdenk ik ervan enige sympathie te koesteren voor de moordenaar. Om te beginnen is de buurt in Harderwijk niet bang voor de moordenaar, wél voor de gekken die hem op internet bedreigen en naar de wijk zullen komen, zo stond er geschreven.
Iets verder in de tekst: "idioten die op internet anoniem roepen dat de moordenaar van Pim altijd achterom zal moeten kijken"... "rare types weten dat Volkert hier woont". "Gekken, idioten, rare types" ?! ...
Kortom de buurt heeft geen moeite met de moordenaar, wél met anderen die gedreven door een menselijke en begrijpelijke woede achter de moordenaar aanzitten. Het zou pas abnormaal en verontrustend zijn indien moordenaar Volkert met rust gelaten zou worden!
Het is eigenaardig dat in de tekst van de linkse auteur nérgens het woord "extreemlinkse" moordenaar voorkomt. De moordenaar wordt een "milieuactivist" genoemd!!!
Dit soort auteurs is verantwoordelijk voor vervalsing van feiten uit het verleden, voor verdraaide voorstellingen van hetgeen werkelijk gebeurd is en wat er toen bij de mensen en in de gemeenschap omging.
1. Lieve is een zaag. Dat komt omdat ik me niet kernachtig kan uitdrukken, ik heb tijd nodig om 'to the point' te komen. De weg naar the point hebben ze veel te lang gemaakt.
2. Lieve is geobsedeerd door zinnenprikkelende verhaaltjes. Dat klopt. Weerlegging overbodig, begin ik niet aan.
3. Lieve lijdt aan anthropofobie (= angst voor mensen). Ik ben geen eenzaat, ik hou van mensen, van mannen in het bijzonder, en dan vooral van die waar ik moet van afblijven.
4. Lieve is traag. Ik kan alles rapper, maar dan duurt het langer.
5. Lieve heeft een andere ik. Dat is de derde persoon die ik soms gebruik bij het schrijven. Bij delicate onderwerpen of pikante vertelseltjes kan ik me dan verschuilen achter mijn 'andere ik'. Zelf ben ik ontoerekeningsvatbaar, en als er iets misgaat zijn er altijd verzachtende omstandigheden.
6. Lieve is tegendraads. Omdat ik in spiegelbeeld kan schrijven? Ik ben meegaand en inschikkelijk. Zolang ik mijn zin maar krijg.
7. Lieve is een dromer. Dat lijkt maar zo. Als ik me 'afwezig' gedraag, ben ik hard aan het nadenken, aan het mediteren, aan het fantaseren. Mijn omgeving begrijpt me niet als ik wegglijd in mijn droomwereld.
8. Lieve is een fantast. Ik kan fantasie en werkelijkheid goed onderscheiden. Daarom hou ik er een schizofrene boekhouding op na. Eigenlijk ben ik een nuchtere realist, maar niemand gelooft me als ik vertel dat Eva mijn vriendin is, en Adam mijn minnaar. Mijn fantasie slaat nooit op hol, behalve wanneer ik de pedalen verlies. En zo ontstaan er dan fantaserietjes en verzinseltjes op gladde zijweggetjes met uitschuivers en gevaarlijke bermen.
9. Lieve wordt geplaagd door opgekropte ergernissen. Klopt niet, mijn ergernissen vinden een uitlaatklep op mijn blog. Een blog is als een verloskamer waarin ik mijn ziel kan blootleggen.
10. Lieve valt in herhaling. Dat komt omdat ik blijf 'plakken' aan bepaalde onderwerpen. Persevereren noemen ze dat. Dat is een ernstige psychische aandoening waarvan ikzelf geen last heb, maar anderen blijkbaar wel. Het is een soort geestelijke traagheid, niet kwaadaardig, maar wel vervelend als ik na een mop begin te lachen als iedereen al uitgelachen is.
11. Lieve heeft een tomeloze schrijfdrift, en dan zwijg ik nog over andere driften. Die schrijfdrang is niet te weerleggen. Ik kan ongebreideld schrijven. Alles wat ik denk en voel zal op mijn blog verschijnen. En alleen als ik goesting heb, zal ik censureren. Op tenen trappen en tegen schenen stampen, zal ik. En preutse lezers plagen met sensuele wellust... dat doe ik niet genoeg.
Niet te geloven! Een collega-blogger (dank u voor de tip Jos) heeft me aan het werk gezet, terwijl het zandmannetje ook al aan mijn mouw zat te trekken. Ik ben in mijn archief gedoken en vond toen twee oude blogberichten in verband met "Nieuwe SES-financiering (oude GOK) discrimineert landelijke scholen".
Nu moet ik nog de moed opbrengen om de essentie uit die twee teksten te halen.
Juni 2012. Minister Pascal Smet deelt 38 miljoen euro uit aan scholen om kansarme leerlingen te begeleiden. In Brussel, Antwerpen en Genk zitten de meeste scholieren met een precaire thuissituatie, dus zullen die grote steden het best voorzien worden van die 38 miljoen euro. Minister Smet zet al jarenlang in op de begeleiding van jongeren die "minder bedeeld zijn wat onderwijskansen betreft". Zijn stokpaardje, het GOK-beleid (gelijke onderwijskansenbeleid) is gelijker voor allochtonen dan voor onze eigen leerlingen. Omdat: een kind valt onder het GOK als er thuis geen Nederlands gesproken wordt of als de moeder geen diploma heeft. Met deze flutcriteria is het niet zo moeilijk voor allochtone leerlingen om van het voorkeursbeleid te genieten. Als er met fortuinen gesmeten wordt, zijn zij de doelgroep. Dat is altijd al zo geweest.
De geschiedenis herhaalt zich! Schooljaar 1989-1990. De regering maakte 500 miljoen Belgische franken vrij om de 'kansarmoede te bestrijden'. Wat heeft het opgeleverd? Hoe is het geld gebruikt? Is er een evaluatie gebeurd?... Logische vragen nadat monsterbedragen naar scholen toe gevloeid zijn.
24 jaar geleden ging het om 500 miljoen oude franken. Nu gaat het om 38 miljoen euro. Een verdrievoudiging! Ik vraag het nog eens: hoe besteden de scholen die forse bedragen? Waar gaat het geld naartoe?... Enkele zeldzame allochtone gevallen heb ik weten doorstromen naar het ASO en nadien naar het hoger onderwijs. Daar bleef het bij. De meerderheid is dus kansarm gebleven? Ondanks de miljoenen?...
Kansarmoede kan niet bestreden worden met geld. Er moet een mentaliteitswijziging komen bij allochtone ouders, die zich voor 100% willen inzetten voor een complete integratie en totale ontkenning van hun afkomst, taal en gebruiken... Niet één politicus zal zich hiermee bezighouden, denk ik.
"Kansarme leerlingen hebben voorrang", zegt minister Smet, die niet kan verdragen dat witte scholen wit zijn, en zwarte scholen zwart zijn. Hij wil geen concentratiescholen, wél gemengde scholen die de buurt afspiegelen. Hij wil scholen verplichten om 'kansarme' leerlingen voorrang te geven bij de inschrijving. Zo komt de rijkdom van ons Vlaamse onderwijs in het gedrang! De minister streeft naar een sociale mix, een mix die bedreigend is voor de kwaliteit van het Vlaamse onderwijs. Blanke leerlingen worden door de mix meegezogen naar het lage niveau van hun andersgekleurde medeleerlingen, zij die onbekwaam zijn om zich op te trekken aan hun witte klasgenootjes, die blijven terplaatse trappelen op het onderste treetje. Alles valt in duigen naar een laag niveau waar geen onderscheid geldt in rang of stand. Iedereen daar beneden is gelijk, daar helemaal onderaan, geen allochtone uitvallers meer. Zo verloochent de minister de sterke Vlaamse leerling die met kop en schouders uitsteekt boven het moerassige landschap van blanke en gekleurde leerlingen.
Ik hoop dat het Vlaams Belang zich gaat inzetten voor het Vlaamse onderwijs, voor onze Vlaamse leerlingen, en dat de fortuinen uit 'de hoorn des overvloeds' naar hén gesluisd zal worden in plaats van naar de 'kansarmen', naar scholen die zich inzetten om de autochtone leerling te stimuleren, te motiveren. Het is rendabeler om onze Vlaamse leerlingen te sponsoren!
In de migrantenwijk rondom het concentratieschooltje toerden er soms auto's rond met een moslimmadam achter het stuur. Nauwelijks herkenbaar, met fladderend textiel om hen heen, je kon alleen maar een snoet zien. Ondanks hun vermomming herkende ik een aantal van hen als de mama's van allochtoontjes in school.
Van die mama's wist ik dat ze thuis Turks spraken tegen hun kinderen en dat ze geen flauw benul hadden van de Nederlands taal. Ook wist ik dat ze hun kinderen nooit hielpen met hun huiswerk, omdat ze niets begrepen van de taal van hun kind. Dat wilden ze ook niet. Ik kon geen enkele bereidheid bij hen bespeuren om zich open te stellen voor het Nederlands, zelfs aan de meest elementaire taalbeheersing hadden ze geen behoefte.
En tóch een rijbewijs?! Welke waarde had dat rijbewijs?. Om een theoretisch rijexamen af te leggen moet je 'begrijpend' kunnen lezen, en wat je te zeggen hebt, ook nog eens correct schriftelijk kunnen verwoorden. Deze vaardigheden missen veel allochtonen. Hoe kunnen moslima's slagen voor een theoretische proef als ze niet eens hun eigen kinderen kunnen helpen met hun huiswerk?!
Misschien hebben ze hun rijbewijs clandestien gekocht bij een of andere corrupte rijschool, of in natura, of de examinator verleid, of de antwoorden vooraf toegestopt gekregen?... Het meest waarschijnlijke was de aanwezigheid van een tolk die de juiste antwoorden influisterde. Hetgeen een tolk allemaal vertelt is oncontroleerbaar, zoals bij islamleraars die opruiende Turkse taal spreken tegen hun moslimleerlingen en in de klas alles mogen verkondigen wat ze willen.
De aanwezigheid van een tolk bij eender welk onderzoek of gesprek in de scholen, had iets verdachts, iets geheimzinnigs dat niet te vertrouwen was. Je voélde dat er iets niet pluis was, ze vertaalden niet alleen, ze gingen nog een stapje verder, ze gaven er het juiste antwoord bij. Waarom duurde een vertaling altijd langer dan de originele Nederlandse zin?!
“Gij noemt mij een racist, mijnheer omdat ik eigen volk en eigen taal waardeer, bij eigen aard en eigen waarden zweer, mijn kind'ren eerst hun rechten leer. Daarom noemt gij mij een racist, mijnheer.
Noemt gij mij een racist, mijnheer, omdat ik vreemden zoals gasten eer, geen dwang of geen bemoeizucht tolereer, in eigen land de wetten zelf dicteer ? Noemt gij mij daarom een racist, mijnheer ?
Stel, dat ik later in uw land passeer. Zult gij niet eisen, dat ik zonder meer, uw eigenheid en uw gewoonten accepteer ? Dat ik uw wetten en uw regels respecteer ? Zijt gij dan ook racist, mijnheer ?
Gij stuurt mij stellig naar mijn thuisland weer, indien gij vindt dat ik te lang en al te zeer van uw geduld en gastvrijheid profiteer. Onthoud, dat gij noch recht noch reden hebt, wanneer gij 't lef hebt, mij te schelden voor racist, mijnheer !”
Bertie, cafébazin van bistro 'Run inn', is vandaag jarig. Hartelijk gefeliciteerd Bertie! Ik hoop dat je nog vele jaren ontelbare pintjes mag tappen, dat je veel kussen en knuffels gaat krijgen van de klanten, en dat je stijlvol, zoals altijd, exclusieve biertjes mag serveren aan tafel. Tot straks!
Het pleit niet voor de Vlaamse Scholierenkoepel om leerlingen te bevragen over hun leerkrachten. Leerlingen hoeven niet nóg mondiger gemaakt te worden. Het schaadt hun respect voor de leerkrachten.
Uit de bevraging bleek dat de schoolgaande jeugd zich ergert aan ongemotiveerde en uitgebluste leerkrachten. - ???? - Nu kan ik me moeilijk voorstellen dat scholieren enige notie hebben van de begrippen 'motivatie' en 'uitgeblust'. Ze beginnen pas aan de lente van hun adolescentie en van in de verte kennen ze misschien een famililielid dat op zijn zestigste er genoeg van heeft... Ik weet zeker dat ze dat niet begrijpen.
Daarom zal Lieve de zaken nu eens gaan omkeren. Ik stel voor dat de Vlaamse Scholierenkoepel 10.000 leerkrachten zou bevragen over hun ongemotiveerde en uitgebluste leerlingen, over hun uitblussingssymptomen, hun schoolmoeheid, hun spijbelzucht, hun onverschilligheid, hun gebrek aan plichtsbewustzijn, doorzettingsvermogen, hun gebrek aan wilskracht.
Ik denk dat er interessante en verbluffende resultaten uit de bus zouden komen. Interessanter dan 'uitgebluste leerkrachten'. Wie zou hen dat in hun oren gefluisterd hebben?... Of waar wil de Scholierenkoepel naartoe? Ja, wat bedoelt die koepel met dit nieuwtje?
Na de bevraging klonk het ook nog: "dat je met wiskundige formules ook videogames kan maken, en dat zou de interesse in de klas doen oplaaien". - ???? - Wel, wel, ik hoop dat onze minister Smet ongevoelig blijft voor het verlangen van scholieren om van de klas een speeltuin te maken. Hij kan hen misschien aanmoedigen om thuis met hun videogames wiskundige formules in te oefenen, als huiswerk. Laat onze leerkrachten zich strikt aan hun leerplan houden, dat is al een een heel huzarenstukje!
Ik werd geïnspireerd door het volgende bericht van Polkun . Dank u Jos!
De schoolgaande jeugd ergert zich aan ongemotiveerde en uitgebluste leerkrachten. Dat blijkt uit een onderzoek van de Vlaamse Scholierenkoepel, die 3.000 Vlaamse leerlingen bevroeg. Dat schrijft Het Nieuwsblad. De bevraging heeft een eisenpakket met zes vragen opgeleverd. Leerlingen willen graag meer praktijklessen en een strenger anti-pestbeleid. Toch ergeren ze zich het meest aan ongemotiveerde leerkrachten die niet veel meer doen dan vastklampen aan het leerplan. Onderwijsminister Pascal Smet (sp.a) bevestigt dat. Volgens hem is het echt niet nodig om elke doelstelling op te lijsten. "Dat je met wiskundige formules ook videogames kan maken, zou de interesse in de klas doen oplaaien", klinkt het.
Het volstaat om te gaan winkelen in eigen land, om hetzelfde te zien als op deze afbeelding. Vanochtend was ik aan het winkelen in eigen land, in eigen omgeving. Op de parking van de Carrefour Houthalen zag ik al meteen een hoofddoekenmadam in een dikke auto wegrijden, haar wagentje volgeladen met allerlei lekkernijen. Kansarmoede? Ik wil het woord niet meer horen! Met 'Kansarmoede' hebben ze ons vroeger om de oren geslagen, om ons week te maken, om ons te doen smelten, om ons hart open te stellen voor de nieuwe vreemdsoortigen die per se een plaatsje in ons midden moesten krijgen. Waarom?!... De overheid kreeg er krampen van, van de nadrukkelijkheid waarmee ze ons op onze plichten van naastenliefde en tolerantie wezen. We zijn erin getuind, ten koste van ons zelfbehoud, van ons zelfbewustzijn, van onze eigenheden, onze taal, waarden en cultuur...
Terug naar de Carrefour. Ha, eindelijk iemand van van bij 'ons'! Het was een ouder echtpaar dat rustig aan het winkelen was, maar toen ze naderden, hoorde ik hen praten in een ondefinieerbaar taaltje, het leek wel Russisch. Het konden ook Kosovaren zijn. Toen vroeg ik aan een winkelbediende waar ik de afdeling elektriciteit kon vinden, want ik had een soort kopspiegellamp nodig met dikke fitting 60w. Het meisje leek op iemand van bij 'ons', maar ze begreep me helemaal niet, ik spreek toch geen Chinees, dacht ik nog. En toen een collega haar aansprak met 'Fatma', wist ik genoeg. Ondertussen werd ik al bijna omver gelopen door rondjoelende kinderen die met een uitheems taaltje krijgertje aan het spelen waren tussen de rayons. Nog even op mijn tanden bijten, zei ik tegen mezelf. Tenslotte werd ik aan de kassa geholpen door een lichtbruin-getint juffrouwtje dat tóch mijn taal verstond. Oef! Wat een opluchting, eindelijk een teken van vertrouwdheid, een thuisgevoel overkwam me, het deed deugd. Nu vlug maken dat ik hier wegkom!
25 april 2014. Saoudische media meldden: vrouw achter stuur krijgt 150 zweepslagen en 9 maanden cel omdat ze een auto bestuurde en zich verzette tegen de autoriteiten. Agenten verklaarden dat ze de vrouw hadden laten stoppen, waarna zij hen beledigde en sloeg. Het islamitische Saoudi-Arabië is het enige land in de wereld waar vrouwen niet mogen autorijden.
Naar aanleiding van dit akelige berichtje volgt nu de herhaling van een tekst die ik op 29 september 2013 op mijn blog zette.
Wat zegt de islam over vrouwelijke chauffeurs?
"Vrouwen die autorijden, riskeren problemen met hun eierstokken."
Dat zegt Sheikh al-Lohaidan, een conservatieve Arabische geestelijke van Saoudi-Arabië. Deze man schrijft aanbevelingen en adviezen voor de Saoudische overheid. Een soort schriftgeleerde dus, maar dan op z'n moslims.
Dat van die eierstokken lijkt me zattemansgelul, nonsens, eierstokproblemen als een straf van Allah? Islamitische gekken grijpen alles aan om hun waanzinnige islam kracht bij te zetten, om vrouwen buiten te sluiten, om zichzelf buiten schot te houden en zichzelf als lievelingen van Allah voor te stellen.
Nu zal Lieve de tekst van die Arabische kwiet eens vervolledigen. Ik zal eens vertellen welk onheil er boven de hoofden van mannelijke moslimchauffeurs hangt. Wel, als die mannen achter het stuur kruipen, ondergaan ze al onmiddellijk een gedaanteverwisseling, ze worden kleiner, krimpen ineen en hun ego-gevoel daalt onder zero. Nog erger: hun libido glijdt weg uit hun lichaam en dan resten er enkel nog een paar ersatz-bevredigingen, zoals jonge maagdjes overmeesteren, of doen alsof ze de halve wereld kunnen verkrachten. Maar dat zal niet meer lukken, want door het autorijden raken hun edele delen in de knel, er kan geen bloed meer door stromen, en hun hele spel geraakt over z'n toeren, geraakt verdoofd en naar de knoppen. Niets meer mee aan te vangen. Mannelijke geslachtshormonen verdwijnen uit de teelballen. Foetsie! Geplette balletjes waarin geen hormoontjes meer aangemaakt kunnen worden. Een mini-peniske blijft er over dat nooit meer tot volle bloei kan komen. De baardgroei stopt en hun stemmetjes gaan hoger klinken. Dan zwijgen we nog over een verschrompelde penis die gedoemd is tot eeuwige slapheid. Dat komt ervan als je als mannelijke moslim wilt gaan autorijden!... Een storinkje in de vrouwelijke eierstokjes is er niets tegen. De geestelijke Arabier mag zijn geschriften herzien!
GRIP (Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap) gaat bij Het Europees comité voor sociaal recht een klacht indienen tegen België omdat 'inclusief onderwijs' te langzaam op gang komt. Inclusiefonderwijs wil zeggen dat kinderen met fysieke en mentale beperkingen regulier onderwijs mogen volgen. Dat ze dus het volste recht moeten krijgen om het onderwijsniveau naar beneden te helpen donderen, om de kwaliteit van ons onderwijs aan te tasten, onderwijs waarin de worm al zit sinds de overrompeling door migrantenleerlingen.
Een half jaar geleden werd bekend dat minister Smet werkte aan de realisatie van 'inclusief onderwijs'. Ik dacht toen meteen: de minister wil het cordon rond de gehandicapten doorbreken; alllochtonen hebben nooit een cordon gekend, dat was makkelijk.
Mijn gedacht over 'inclusief onderwijs' heb ik eerder al opgetekend in mijn blog. De kernpunten waren:
Hoe zal het gewone onderwijs zich kunnen aanpassen aan de gebreken van gehandicaptenieuwkomers, hoe daarmee omgaan, hoe de specifieke onderwijsbehoeften leren kennen/herkennen? Van leerkrachten zullen krachttoeren verwacht worden!
De overlast van mentaal gestoorden in een gewone klas is niet te onderschatten. Voor de leerkracht is het een hele klus om het lespeil aan te passen aan de hele waaier van verstandelijke begaafdheden. In de praktijk komt het er op neer dat het lespeil zal zakken, dat de slimmeriken geen volwaardig onderwijs zullen krijgen. Het gevaar bestaat dus dat de minstbegaafden de meeste aandacht zullen krijgen in de klas. Extreme illustratie: zie je het mongooltje al op de eerste bank zitten dat alle aandacht van de leerkracht opeist?
En... hoe gaan normaalbegaafden en genieën reageren op hun achterlijke klasgenootjes, zullen zij wel aan hun trekken komen in een klas met minderbegaafden?
En het gehandicapte kind zelf! Het zal dagelijks geconfronteerd worden met eigen tekortkomingen, met eigen minderwaardigheid, het zal non-stop moeten vaststellen dat het ergens iets mankeert. Erg! De aanwezigheid van normaalbegaafden zal het doen wentelen in zijn eigen handicap.
Alle bootuitvallers en buitenbeentjes samen in de klas bij normale leerlingen, bij slimmeriken en bij bollebozen. Wat gaan ze nog allemaal verzinnen om ons onderwijs naar de knoppen te helpen?
We stevenen af op een diversiteitsmix met homo's en hetero's, validen en mindervaliden, jongens en meisjes en twijfelgevallen, dommeriken en slimmeriken, blanken en gekleurden en andersgetinten... een mix waar vieze olie blijft bovendrijven...
Op een middag zaten we met z'n allen bijeen in de refter, mijn collega's en ik. Of liever: wat er nog overbleef van mijn collega's. Er waren er die de pijp aan Maarten gegeven hadden, geveld door de stress. Conflicten en intriges maakten hen kapot. De ene bezweek aan longkanker, de andere aan darmkanker, er waren ook nog een paar hartinfarcten, en de overlevers vochten zo nu en dan met het spanningssyndroom. Er bestond een onomstotelijk verband tussen hun lichamelijke kwalen en de werkdruk opgelegd door baas Horbert!
Terug naar de refter waar we samen aan de koffie slurpten. Horbert was getraind in gemoedsrustverstorende gesprekken, als geen ander kon hij mensen in verwarring brengen en zijn toehoorders overrompelen. Zo ook die middag in de refter toen hij verheugd meedeelde dat er een nieuwe collega ging komen: een Turkse tolk! Hij vroeg onze mening over "de aanwezigheid van een Turkse tolk in school". Al gauw bleek dat ik de enige tegenstander was. Mijn argumenten werden weggevaagd toen ik opmerkte dat een tolk een rem zou zetten op Nederlandse taalkennis en integratie van migranten.
Aan tafel zat een piepjong en naiëf collegaatje dat zich geroepen voelde om mij te overtuigen van de noodzaak van een Turkse tolk. Al kwekkend en ratelend somde ze alle voordelen op van de aanwezigheid van een Turkse tolk bij leerling- en oudergesprekken...
Wacht eens, ik zal haar een lesje leren. Mijn zilverpapiertje waarin mijn boterhammetjes zaten, rolde ik op tot een mooi rond bolletje en knikkerde het weg met grote precisie, en oeps... regelrecht in het koffiekopje van het jonge betwetertje! Plons!... De koffie spetterde in het rond en besmeurde haar mooie bloesje, jammer toch... Knikkeren om te overleven!
Gisteren zaten ze dus allemaal weer in de schoolbanken - spijbelaars niet meegerekend - na een laaaange paasvakantie. En straks hebben ze dan weer een halve vrije dag. En volgende week, na amper 7 schooldagen, volgt er het verlengde 1 mei-weekend. Zelfs het recyclagepark maakt de brug niet.
Op 5 mei beginnen dan eindelijk eens 3 volle weken dat er niets aan de hand is en dat leerkrachten hun programma kunnen afwerken zonder onderbrekingen. Maar!... De maand mei is nog niet voorbij of er kondigt zich alweer een lang weekend aan: het Hemelvaartweekend.
Niet veel later, de maand juni is al begonnen, krijgen we het Pinksterweekend, waarna er nog een paar weken overschieten die eigenlijk niets voorstellen, want het hele derde trimester lijkt wel een oefening, een voorbereiding op de grote zomervakantie.
In het middelbaar is juni examenmaand, wanneer je om 10 uur 's ochtends al scholieren ziet rondzwerven in de winkelstraten om winkelende mensen voor de voeten te lopen.
De laatste offiële schooldag is maandag 30 juni. Het staartje van juni zal wel afgeknipt worden.
Op deze manier zullen onze kleutertjes nooit goed de begrippen van het voorbereiden rekenen kunnen beheersen. Begrippen zoals "meer" en "minder" zijn erg belangrijk om rekenrijp het eerste leerjaar te kunnen starten. "Meer" en "minder", ik denk dat deze begrippen nu al gekend zijn bij sommige scholiertjes, en dat is dan de verdienste van de heer Wilders!
Het derde trimester stelt weinig voor op het vlak van leerstof aanbrengen. Ongetwijfeld. Hoe kunnen onze scholieren degelijk voorbereid worden op het hoger onderwijs, als de fundamenten in het middelbaar zo broos en wankel gelegd worden?!
