De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
03-05-2014
De Onderdrukking van de Nederlandse taal
Vroeger probeerde de overheid ons wijs te maken dat migrantenleerlingen niets te maken hebben met het zakken van het onderwijspeil. We werden half bewusteloos geïndoctrineerd door wazige theorieën en cijfers die moesten aantonen dat allochtonen de onderwijskwaliteit niét aantasten.
Ons werd verweten dat we geplaagd zaten met het vooroordeel dat "Migrantenkinderen het onderwijspeil naar omlaag halen". Een vooroordeel noemden ze dat! De patrones van alle allochtonen, Paula D'Hondt, kwam toen vanuit haar keukentje en liet de wastobbe overkoken, om te kunnen meewerken aan de vooroordelen waarmee wij autochtonen geplaagd zitten.
Actieplannen werden bedacht voor een betere schoolopleiding voor migranten. Die plannen betekenden: bijscholing van leerkrachten, ontwikkelen van didactisch materiaal, begeleiding van scholen, bijkomende taalleerkrachten... Zie je de fortuinen al vloeien uit 'de hoorn des overvloeds'?... Overal besparingen en bezuinigingen, behalve op het migrantenonderwijs.
Het accent bij al deze grootse plannen lag uiteraard op taalvaardigheid. Onderwijsminster Coens begon ermee. Gedreven door een streven naar een multicultureel ideaal verzon hij het 'Project Onderwijsvoorrang". Zijn opvolger Vandenbossche ging op dezelfde toer voort door zich heftig te verzetten tegen concentratiescholen. Hij stimuleerde blanke scholen om hun poorten wijd open te zetten voor kinderen van een vreemd merk. Ook nu is minister Smet voorstander van een spreiding van allochtone leerlingen over alle scholen (zo kunnen ze overál het lespeil naar beneden halen). Over zijn geldverslindende projecten heb ik nog niet zo lang geleden geschreven.
Dan was er ook nog het NT2-project (Nederlands Tweede! Taal), een gigantisch miljoenenproject, ineengeflanst door linguïst Koen Jaspaert, in zijn Steunpunt NT2 in Leuven. Hij bedacht aangepast taalonderwijs voor allochtonen, want hij geloofde waarachtig in verborgen taaltalenten bij migranten. In 1993 werd het NT2-project geboren, het maakte brandhout van het klassieke taalonderricht, spelling en spraakkunst bv werden bijkomstig, status en reputatie van een Nederlandse les verdwenen. Leerkrachten raakten moedeloos omdat ze rare dingen in de klas moesten vertellen die hen opgedrongen werden, waar ze niet achter stonden.
Het NT2-project bombardeerde onze Nederlandse Taal tot een tweederangstaal. Koen Jaspaert verzon samen met zijn volgelingen een gigantische 'zwijnenparel', alternatief ‘taakgericht’ taalonderwijs. 'Parels voor de zwijnen'! Leraren wisten niet wat hen overkwam, en om te overleven speelden ze maar wat mee met het Leuvense geklungel en geklooi, want het hele NT2-miljoenenproject leek op een lappenpop waaraan losse draadjes bengelden en die amateuristisch ineengeknutseld was... Een lappenpop die vele miljoenen kostte! Taakgericht en zelfgestuurd taalonderwijs staat inderdaad haaks op een effectieve achterstandsdidactiek.
Koen Jaspaert ging er prat op dat de Vlaamse overheid zijn Leuvens Steunpunt NT2 veel subsidies toekende voor de ontwikkeling van lesmateriaal “om de emancipatorische functie van het taalonderwijs te ondersteunen”. Het Steunpunt kreeg vanaf 1990 een half miljard BFr om het NT2-onderwijs te ondersteunen, maar remde zelf specifiek en effectief NT2-onderwijs af. Via de propaganda voor modieus taakgericht taalonderwijs en de invloed op de eindtermen e.d. tastte het Steunpunt het niveau van ons taalonderwijs aan.
Lieve kwam in de problemen toen ze in haar eentje protesteerde tegen het NT2-project: "Taallessen aanpassen aan het lage niveau van Turkse leerlingen? Nederlands ondergeschikt maken aan het Turks?"... Het hielp natuurlijk niet, omdat iedereen stilletjes zweeg, én omdat er enorme fortuinen mee gemoeid waren met het NT2-project, een project dat de multiculturaliteit sponsorde. Horbert en Blauwbaard waren mijn tegenstanders. Niet tegen op te boksen. Zij verloochenden onze eigen Vlaamse leerlingen!
Ik zou het OETC-project haast vergeten (onderwijs in eigen taal en cultuur), waarbij sommige vakken in de taal van migrantenkinderen gegeven werden.
En als sappige afsluiter eindig ik met te vertellen over een kleuterleidster die ik gebrekkig Nederlands hoorde spreken tegen haar kleutertjes, met een Turks accent... Terwijl de overheid toen net bezig was met te pleiten voor een betere taalvaardigheid van migrantenleerlingen!
Ik wil hier iets aan toevoegen. Eergisteren stond er een beschamend artikel in HLN: "Buren bang voor terugkeer Volkert van der Graaf", geschreven door Vincent Jannink. Deze kerel verdenk ik ervan enige sympathie te koesteren voor de moordenaar. Om te beginnen is de buurt in Harderwijk niet bang voor de moordenaar, wél voor de gekken die hem op internet bedreigen en naar de wijk zullen komen, zo stond er geschreven.
Iets verder in de tekst: "idioten die op internet anoniem roepen dat de moordenaar van Pim altijd achterom zal moeten kijken"... "rare types weten dat Volkert hier woont". "Gekken, idioten, rare types" ?! ...
Kortom de buurt heeft geen moeite met de moordenaar, wél met anderen die gedreven door een menselijke en begrijpelijke woede achter de moordenaar aanzitten. Het zou pas abnormaal en verontrustend zijn indien moordenaar Volkert met rust gelaten zou worden!
Het is eigenaardig dat in de tekst van de linkse auteur nérgens het woord "extreemlinkse" moordenaar voorkomt. De moordenaar wordt een "milieuactivist" genoemd!!!
Dit soort auteurs is verantwoordelijk voor vervalsing van feiten uit het verleden, voor verdraaide voorstellingen van hetgeen werkelijk gebeurd is en wat er toen bij de mensen en in de gemeenschap omging.
1. Lieve is een zaag. Dat komt omdat ik me niet kernachtig kan uitdrukken, ik heb tijd nodig om 'to the point' te komen. De weg naar the point hebben ze veel te lang gemaakt.
2. Lieve is geobsedeerd door zinnenprikkelende verhaaltjes. Dat klopt. Weerlegging overbodig, begin ik niet aan.
3. Lieve lijdt aan anthropofobie (= angst voor mensen). Ik ben geen eenzaat, ik hou van mensen, van mannen in het bijzonder, en dan vooral van die waar ik moet van afblijven.
4. Lieve is traag. Ik kan alles rapper, maar dan duurt het langer.
5. Lieve heeft een andere ik. Dat is de derde persoon die ik soms gebruik bij het schrijven. Bij delicate onderwerpen of pikante vertelseltjes kan ik me dan verschuilen achter mijn 'andere ik'. Zelf ben ik ontoerekeningsvatbaar, en als er iets misgaat zijn er altijd verzachtende omstandigheden.
6. Lieve is tegendraads. Omdat ik in spiegelbeeld kan schrijven? Ik ben meegaand en inschikkelijk. Zolang ik mijn zin maar krijg.
7. Lieve is een dromer. Dat lijkt maar zo. Als ik me 'afwezig' gedraag, ben ik hard aan het nadenken, aan het mediteren, aan het fantaseren. Mijn omgeving begrijpt me niet als ik wegglijd in mijn droomwereld.
8. Lieve is een fantast. Ik kan fantasie en werkelijkheid goed onderscheiden. Daarom hou ik er een schizofrene boekhouding op na. Eigenlijk ben ik een nuchtere realist, maar niemand gelooft me als ik vertel dat Eva mijn vriendin is, en Adam mijn minnaar. Mijn fantasie slaat nooit op hol, behalve wanneer ik de pedalen verlies. En zo ontstaan er dan fantaserietjes en verzinseltjes op gladde zijweggetjes met uitschuivers en gevaarlijke bermen.
9. Lieve wordt geplaagd door opgekropte ergernissen. Klopt niet, mijn ergernissen vinden een uitlaatklep op mijn blog. Een blog is als een verloskamer waarin ik mijn ziel kan blootleggen.
10. Lieve valt in herhaling. Dat komt omdat ik blijf 'plakken' aan bepaalde onderwerpen. Persevereren noemen ze dat. Dat is een ernstige psychische aandoening waarvan ikzelf geen last heb, maar anderen blijkbaar wel. Het is een soort geestelijke traagheid, niet kwaadaardig, maar wel vervelend als ik na een mop begin te lachen als iedereen al uitgelachen is.
11. Lieve heeft een tomeloze schrijfdrift, en dan zwijg ik nog over andere driften. Die schrijfdrang is niet te weerleggen. Ik kan ongebreideld schrijven. Alles wat ik denk en voel zal op mijn blog verschijnen. En alleen als ik goesting heb, zal ik censureren. Op tenen trappen en tegen schenen stampen, zal ik. En preutse lezers plagen met sensuele wellust... dat doe ik niet genoeg.
Niet te geloven! Een collega-blogger (dank u voor de tip Jos) heeft me aan het werk gezet, terwijl het zandmannetje ook al aan mijn mouw zat te trekken. Ik ben in mijn archief gedoken en vond toen twee oude blogberichten in verband met "Nieuwe SES-financiering (oude GOK) discrimineert landelijke scholen".
Nu moet ik nog de moed opbrengen om de essentie uit die twee teksten te halen.
Juni 2012. Minister Pascal Smet deelt 38 miljoen euro uit aan scholen om kansarme leerlingen te begeleiden. In Brussel, Antwerpen en Genk zitten de meeste scholieren met een precaire thuissituatie, dus zullen die grote steden het best voorzien worden van die 38 miljoen euro. Minister Smet zet al jarenlang in op de begeleiding van jongeren die "minder bedeeld zijn wat onderwijskansen betreft". Zijn stokpaardje, het GOK-beleid (gelijke onderwijskansenbeleid) is gelijker voor allochtonen dan voor onze eigen leerlingen. Omdat: een kind valt onder het GOK als er thuis geen Nederlands gesproken wordt of als de moeder geen diploma heeft. Met deze flutcriteria is het niet zo moeilijk voor allochtone leerlingen om van het voorkeursbeleid te genieten. Als er met fortuinen gesmeten wordt, zijn zij de doelgroep. Dat is altijd al zo geweest.
De geschiedenis herhaalt zich! Schooljaar 1989-1990. De regering maakte 500 miljoen Belgische franken vrij om de 'kansarmoede te bestrijden'. Wat heeft het opgeleverd? Hoe is het geld gebruikt? Is er een evaluatie gebeurd?... Logische vragen nadat monsterbedragen naar scholen toe gevloeid zijn.
24 jaar geleden ging het om 500 miljoen oude franken. Nu gaat het om 38 miljoen euro. Een verdrievoudiging! Ik vraag het nog eens: hoe besteden de scholen die forse bedragen? Waar gaat het geld naartoe?... Enkele zeldzame allochtone gevallen heb ik weten doorstromen naar het ASO en nadien naar het hoger onderwijs. Daar bleef het bij. De meerderheid is dus kansarm gebleven? Ondanks de miljoenen?...
Kansarmoede kan niet bestreden worden met geld. Er moet een mentaliteitswijziging komen bij allochtone ouders, die zich voor 100% willen inzetten voor een complete integratie en totale ontkenning van hun afkomst, taal en gebruiken... Niet één politicus zal zich hiermee bezighouden, denk ik.
"Kansarme leerlingen hebben voorrang", zegt minister Smet, die niet kan verdragen dat witte scholen wit zijn, en zwarte scholen zwart zijn. Hij wil geen concentratiescholen, wél gemengde scholen die de buurt afspiegelen. Hij wil scholen verplichten om 'kansarme' leerlingen voorrang te geven bij de inschrijving. Zo komt de rijkdom van ons Vlaamse onderwijs in het gedrang! De minister streeft naar een sociale mix, een mix die bedreigend is voor de kwaliteit van het Vlaamse onderwijs. Blanke leerlingen worden door de mix meegezogen naar het lage niveau van hun andersgekleurde medeleerlingen, zij die onbekwaam zijn om zich op te trekken aan hun witte klasgenootjes, die blijven terplaatse trappelen op het onderste treetje. Alles valt in duigen naar een laag niveau waar geen onderscheid geldt in rang of stand. Iedereen daar beneden is gelijk, daar helemaal onderaan, geen allochtone uitvallers meer. Zo verloochent de minister de sterke Vlaamse leerling die met kop en schouders uitsteekt boven het moerassige landschap van blanke en gekleurde leerlingen.
Ik hoop dat het Vlaams Belang zich gaat inzetten voor het Vlaamse onderwijs, voor onze Vlaamse leerlingen, en dat de fortuinen uit 'de hoorn des overvloeds' naar hén gesluisd zal worden in plaats van naar de 'kansarmen', naar scholen die zich inzetten om de autochtone leerling te stimuleren, te motiveren. Het is rendabeler om onze Vlaamse leerlingen te sponsoren!
In de migrantenwijk rondom het concentratieschooltje toerden er soms auto's rond met een moslimmadam achter het stuur. Nauwelijks herkenbaar, met fladderend textiel om hen heen, je kon alleen maar een snoet zien. Ondanks hun vermomming herkende ik een aantal van hen als de mama's van allochtoontjes in school.
Van die mama's wist ik dat ze thuis Turks spraken tegen hun kinderen en dat ze geen flauw benul hadden van de Nederlands taal. Ook wist ik dat ze hun kinderen nooit hielpen met hun huiswerk, omdat ze niets begrepen van de taal van hun kind. Dat wilden ze ook niet. Ik kon geen enkele bereidheid bij hen bespeuren om zich open te stellen voor het Nederlands, zelfs aan de meest elementaire taalbeheersing hadden ze geen behoefte.
En tóch een rijbewijs?! Welke waarde had dat rijbewijs?. Om een theoretisch rijexamen af te leggen moet je 'begrijpend' kunnen lezen, en wat je te zeggen hebt, ook nog eens correct schriftelijk kunnen verwoorden. Deze vaardigheden missen veel allochtonen. Hoe kunnen moslima's slagen voor een theoretische proef als ze niet eens hun eigen kinderen kunnen helpen met hun huiswerk?!
Misschien hebben ze hun rijbewijs clandestien gekocht bij een of andere corrupte rijschool, of in natura, of de examinator verleid, of de antwoorden vooraf toegestopt gekregen?... Het meest waarschijnlijke was de aanwezigheid van een tolk die de juiste antwoorden influisterde. Hetgeen een tolk allemaal vertelt is oncontroleerbaar, zoals bij islamleraars die opruiende Turkse taal spreken tegen hun moslimleerlingen en in de klas alles mogen verkondigen wat ze willen.
De aanwezigheid van een tolk bij eender welk onderzoek of gesprek in de scholen, had iets verdachts, iets geheimzinnigs dat niet te vertrouwen was. Je voélde dat er iets niet pluis was, ze vertaalden niet alleen, ze gingen nog een stapje verder, ze gaven er het juiste antwoord bij. Waarom duurde een vertaling altijd langer dan de originele Nederlandse zin?!
“Gij noemt mij een racist, mijnheer omdat ik eigen volk en eigen taal waardeer, bij eigen aard en eigen waarden zweer, mijn kind'ren eerst hun rechten leer. Daarom noemt gij mij een racist, mijnheer.
Noemt gij mij een racist, mijnheer, omdat ik vreemden zoals gasten eer, geen dwang of geen bemoeizucht tolereer, in eigen land de wetten zelf dicteer ? Noemt gij mij daarom een racist, mijnheer ?
Stel, dat ik later in uw land passeer. Zult gij niet eisen, dat ik zonder meer, uw eigenheid en uw gewoonten accepteer ? Dat ik uw wetten en uw regels respecteer ? Zijt gij dan ook racist, mijnheer ?
Gij stuurt mij stellig naar mijn thuisland weer, indien gij vindt dat ik te lang en al te zeer van uw geduld en gastvrijheid profiteer. Onthoud, dat gij noch recht noch reden hebt, wanneer gij 't lef hebt, mij te schelden voor racist, mijnheer !”
Bertie, cafébazin van bistro 'Run inn', is vandaag jarig. Hartelijk gefeliciteerd Bertie! Ik hoop dat je nog vele jaren ontelbare pintjes mag tappen, dat je veel kussen en knuffels gaat krijgen van de klanten, en dat je stijlvol, zoals altijd, exclusieve biertjes mag serveren aan tafel. Tot straks!
Het pleit niet voor de Vlaamse Scholierenkoepel om leerlingen te bevragen over hun leerkrachten. Leerlingen hoeven niet nóg mondiger gemaakt te worden. Het schaadt hun respect voor de leerkrachten.
Uit de bevraging bleek dat de schoolgaande jeugd zich ergert aan ongemotiveerde en uitgebluste leerkrachten. - ???? - Nu kan ik me moeilijk voorstellen dat scholieren enige notie hebben van de begrippen 'motivatie' en 'uitgeblust'. Ze beginnen pas aan de lente van hun adolescentie en van in de verte kennen ze misschien een famililielid dat op zijn zestigste er genoeg van heeft... Ik weet zeker dat ze dat niet begrijpen.
Daarom zal Lieve de zaken nu eens gaan omkeren. Ik stel voor dat de Vlaamse Scholierenkoepel 10.000 leerkrachten zou bevragen over hun ongemotiveerde en uitgebluste leerlingen, over hun uitblussingssymptomen, hun schoolmoeheid, hun spijbelzucht, hun onverschilligheid, hun gebrek aan plichtsbewustzijn, doorzettingsvermogen, hun gebrek aan wilskracht.
Ik denk dat er interessante en verbluffende resultaten uit de bus zouden komen. Interessanter dan 'uitgebluste leerkrachten'. Wie zou hen dat in hun oren gefluisterd hebben?... Of waar wil de Scholierenkoepel naartoe? Ja, wat bedoelt die koepel met dit nieuwtje?
Na de bevraging klonk het ook nog: "dat je met wiskundige formules ook videogames kan maken, en dat zou de interesse in de klas doen oplaaien". - ???? - Wel, wel, ik hoop dat onze minister Smet ongevoelig blijft voor het verlangen van scholieren om van de klas een speeltuin te maken. Hij kan hen misschien aanmoedigen om thuis met hun videogames wiskundige formules in te oefenen, als huiswerk. Laat onze leerkrachten zich strikt aan hun leerplan houden, dat is al een een heel huzarenstukje!
Ik werd geïnspireerd door het volgende bericht van Polkun . Dank u Jos!
De schoolgaande jeugd ergert zich aan ongemotiveerde en uitgebluste leerkrachten. Dat blijkt uit een onderzoek van de Vlaamse Scholierenkoepel, die 3.000 Vlaamse leerlingen bevroeg. Dat schrijft Het Nieuwsblad. De bevraging heeft een eisenpakket met zes vragen opgeleverd. Leerlingen willen graag meer praktijklessen en een strenger anti-pestbeleid. Toch ergeren ze zich het meest aan ongemotiveerde leerkrachten die niet veel meer doen dan vastklampen aan het leerplan. Onderwijsminister Pascal Smet (sp.a) bevestigt dat. Volgens hem is het echt niet nodig om elke doelstelling op te lijsten. "Dat je met wiskundige formules ook videogames kan maken, zou de interesse in de klas doen oplaaien", klinkt het.
Het volstaat om te gaan winkelen in eigen land, om hetzelfde te zien als op deze afbeelding. Vanochtend was ik aan het winkelen in eigen land, in eigen omgeving. Op de parking van de Carrefour Houthalen zag ik al meteen een hoofddoekenmadam in een dikke auto wegrijden, haar wagentje volgeladen met allerlei lekkernijen. Kansarmoede? Ik wil het woord niet meer horen! Met 'Kansarmoede' hebben ze ons vroeger om de oren geslagen, om ons week te maken, om ons te doen smelten, om ons hart open te stellen voor de nieuwe vreemdsoortigen die per se een plaatsje in ons midden moesten krijgen. Waarom?!... De overheid kreeg er krampen van, van de nadrukkelijkheid waarmee ze ons op onze plichten van naastenliefde en tolerantie wezen. We zijn erin getuind, ten koste van ons zelfbehoud, van ons zelfbewustzijn, van onze eigenheden, onze taal, waarden en cultuur...
Terug naar de Carrefour. Ha, eindelijk iemand van van bij 'ons'! Het was een ouder echtpaar dat rustig aan het winkelen was, maar toen ze naderden, hoorde ik hen praten in een ondefinieerbaar taaltje, het leek wel Russisch. Het konden ook Kosovaren zijn. Toen vroeg ik aan een winkelbediende waar ik de afdeling elektriciteit kon vinden, want ik had een soort kopspiegellamp nodig met dikke fitting 60w. Het meisje leek op iemand van bij 'ons', maar ze begreep me helemaal niet, ik spreek toch geen Chinees, dacht ik nog. En toen een collega haar aansprak met 'Fatma', wist ik genoeg. Ondertussen werd ik al bijna omver gelopen door rondjoelende kinderen die met een uitheems taaltje krijgertje aan het spelen waren tussen de rayons. Nog even op mijn tanden bijten, zei ik tegen mezelf. Tenslotte werd ik aan de kassa geholpen door een lichtbruin-getint juffrouwtje dat tóch mijn taal verstond. Oef! Wat een opluchting, eindelijk een teken van vertrouwdheid, een thuisgevoel overkwam me, het deed deugd. Nu vlug maken dat ik hier wegkom!
25 april 2014. Saoudische media meldden: vrouw achter stuur krijgt 150 zweepslagen en 9 maanden cel omdat ze een auto bestuurde en zich verzette tegen de autoriteiten. Agenten verklaarden dat ze de vrouw hadden laten stoppen, waarna zij hen beledigde en sloeg. Het islamitische Saoudi-Arabië is het enige land in de wereld waar vrouwen niet mogen autorijden.
Naar aanleiding van dit akelige berichtje volgt nu de herhaling van een tekst die ik op 29 september 2013 op mijn blog zette.
Wat zegt de islam over vrouwelijke chauffeurs?
"Vrouwen die autorijden, riskeren problemen met hun eierstokken."
Dat zegt Sheikh al-Lohaidan, een conservatieve Arabische geestelijke van Saoudi-Arabië. Deze man schrijft aanbevelingen en adviezen voor de Saoudische overheid. Een soort schriftgeleerde dus, maar dan op z'n moslims.
Dat van die eierstokken lijkt me zattemansgelul, nonsens, eierstokproblemen als een straf van Allah? Islamitische gekken grijpen alles aan om hun waanzinnige islam kracht bij te zetten, om vrouwen buiten te sluiten, om zichzelf buiten schot te houden en zichzelf als lievelingen van Allah voor te stellen.
Nu zal Lieve de tekst van die Arabische kwiet eens vervolledigen. Ik zal eens vertellen welk onheil er boven de hoofden van mannelijke moslimchauffeurs hangt. Wel, als die mannen achter het stuur kruipen, ondergaan ze al onmiddellijk een gedaanteverwisseling, ze worden kleiner, krimpen ineen en hun ego-gevoel daalt onder zero. Nog erger: hun libido glijdt weg uit hun lichaam en dan resten er enkel nog een paar ersatz-bevredigingen, zoals jonge maagdjes overmeesteren, of doen alsof ze de halve wereld kunnen verkrachten. Maar dat zal niet meer lukken, want door het autorijden raken hun edele delen in de knel, er kan geen bloed meer door stromen, en hun hele spel geraakt over z'n toeren, geraakt verdoofd en naar de knoppen. Niets meer mee aan te vangen. Mannelijke geslachtshormonen verdwijnen uit de teelballen. Foetsie! Geplette balletjes waarin geen hormoontjes meer aangemaakt kunnen worden. Een mini-peniske blijft er over dat nooit meer tot volle bloei kan komen. De baardgroei stopt en hun stemmetjes gaan hoger klinken. Dan zwijgen we nog over een verschrompelde penis die gedoemd is tot eeuwige slapheid. Dat komt ervan als je als mannelijke moslim wilt gaan autorijden!... Een storinkje in de vrouwelijke eierstokjes is er niets tegen. De geestelijke Arabier mag zijn geschriften herzien!
GRIP (Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap) gaat bij Het Europees comité voor sociaal recht een klacht indienen tegen België omdat 'inclusief onderwijs' te langzaam op gang komt. Inclusiefonderwijs wil zeggen dat kinderen met fysieke en mentale beperkingen regulier onderwijs mogen volgen. Dat ze dus het volste recht moeten krijgen om het onderwijsniveau naar beneden te helpen donderen, om de kwaliteit van ons onderwijs aan te tasten, onderwijs waarin de worm al zit sinds de overrompeling door migrantenleerlingen.
Een half jaar geleden werd bekend dat minister Smet werkte aan de realisatie van 'inclusief onderwijs'. Ik dacht toen meteen: de minister wil het cordon rond de gehandicapten doorbreken; alllochtonen hebben nooit een cordon gekend, dat was makkelijk.
Mijn gedacht over 'inclusief onderwijs' heb ik eerder al opgetekend in mijn blog. De kernpunten waren:
Hoe zal het gewone onderwijs zich kunnen aanpassen aan de gebreken van gehandicaptenieuwkomers, hoe daarmee omgaan, hoe de specifieke onderwijsbehoeften leren kennen/herkennen? Van leerkrachten zullen krachttoeren verwacht worden!
De overlast van mentaal gestoorden in een gewone klas is niet te onderschatten. Voor de leerkracht is het een hele klus om het lespeil aan te passen aan de hele waaier van verstandelijke begaafdheden. In de praktijk komt het er op neer dat het lespeil zal zakken, dat de slimmeriken geen volwaardig onderwijs zullen krijgen. Het gevaar bestaat dus dat de minstbegaafden de meeste aandacht zullen krijgen in de klas. Extreme illustratie: zie je het mongooltje al op de eerste bank zitten dat alle aandacht van de leerkracht opeist?
En... hoe gaan normaalbegaafden en genieën reageren op hun achterlijke klasgenootjes, zullen zij wel aan hun trekken komen in een klas met minderbegaafden?
En het gehandicapte kind zelf! Het zal dagelijks geconfronteerd worden met eigen tekortkomingen, met eigen minderwaardigheid, het zal non-stop moeten vaststellen dat het ergens iets mankeert. Erg! De aanwezigheid van normaalbegaafden zal het doen wentelen in zijn eigen handicap.
Alle bootuitvallers en buitenbeentjes samen in de klas bij normale leerlingen, bij slimmeriken en bij bollebozen. Wat gaan ze nog allemaal verzinnen om ons onderwijs naar de knoppen te helpen?
We stevenen af op een diversiteitsmix met homo's en hetero's, validen en mindervaliden, jongens en meisjes en twijfelgevallen, dommeriken en slimmeriken, blanken en gekleurden en andersgetinten... een mix waar vieze olie blijft bovendrijven...
Op een middag zaten we met z'n allen bijeen in de refter, mijn collega's en ik. Of liever: wat er nog overbleef van mijn collega's. Er waren er die de pijp aan Maarten gegeven hadden, geveld door de stress. Conflicten en intriges maakten hen kapot. De ene bezweek aan longkanker, de andere aan darmkanker, er waren ook nog een paar hartinfarcten, en de overlevers vochten zo nu en dan met het spanningssyndroom. Er bestond een onomstotelijk verband tussen hun lichamelijke kwalen en de werkdruk opgelegd door baas Horbert!
Terug naar de refter waar we samen aan de koffie slurpten. Horbert was getraind in gemoedsrustverstorende gesprekken, als geen ander kon hij mensen in verwarring brengen en zijn toehoorders overrompelen. Zo ook die middag in de refter toen hij verheugd meedeelde dat er een nieuwe collega ging komen: een Turkse tolk! Hij vroeg onze mening over "de aanwezigheid van een Turkse tolk in school". Al gauw bleek dat ik de enige tegenstander was. Mijn argumenten werden weggevaagd toen ik opmerkte dat een tolk een rem zou zetten op Nederlandse taalkennis en integratie van migranten.
Aan tafel zat een piepjong en naiëf collegaatje dat zich geroepen voelde om mij te overtuigen van de noodzaak van een Turkse tolk. Al kwekkend en ratelend somde ze alle voordelen op van de aanwezigheid van een Turkse tolk bij leerling- en oudergesprekken...
Wacht eens, ik zal haar een lesje leren. Mijn zilverpapiertje waarin mijn boterhammetjes zaten, rolde ik op tot een mooi rond bolletje en knikkerde het weg met grote precisie, en oeps... regelrecht in het koffiekopje van het jonge betwetertje! Plons!... De koffie spetterde in het rond en besmeurde haar mooie bloesje, jammer toch... Knikkeren om te overleven!
Gisteren zaten ze dus allemaal weer in de schoolbanken - spijbelaars niet meegerekend - na een laaaange paasvakantie. En straks hebben ze dan weer een halve vrije dag. En volgende week, na amper 7 schooldagen, volgt er het verlengde 1 mei-weekend. Zelfs het recyclagepark maakt de brug niet.
Op 5 mei beginnen dan eindelijk eens 3 volle weken dat er niets aan de hand is en dat leerkrachten hun programma kunnen afwerken zonder onderbrekingen. Maar!... De maand mei is nog niet voorbij of er kondigt zich alweer een lang weekend aan: het Hemelvaartweekend.
Niet veel later, de maand juni is al begonnen, krijgen we het Pinksterweekend, waarna er nog een paar weken overschieten die eigenlijk niets voorstellen, want het hele derde trimester lijkt wel een oefening, een voorbereiding op de grote zomervakantie.
In het middelbaar is juni examenmaand, wanneer je om 10 uur 's ochtends al scholieren ziet rondzwerven in de winkelstraten om winkelende mensen voor de voeten te lopen.
De laatste offiële schooldag is maandag 30 juni. Het staartje van juni zal wel afgeknipt worden.
Op deze manier zullen onze kleutertjes nooit goed de begrippen van het voorbereiden rekenen kunnen beheersen. Begrippen zoals "meer" en "minder" zijn erg belangrijk om rekenrijp het eerste leerjaar te kunnen starten. "Meer" en "minder", ik denk dat deze begrippen nu al gekend zijn bij sommige scholiertjes, en dat is dan de verdienste van de heer Wilders!
Het derde trimester stelt weinig voor op het vlak van leerstof aanbrengen. Ongetwijfeld. Hoe kunnen onze scholieren degelijk voorbereid worden op het hoger onderwijs, als de fundamenten in het middelbaar zo broos en wankel gelegd worden?!
Scholen in Birmingham in Greep van Moslimradicalen
De inkt van mijn vorige artikel is nog niet droog, mijn woorden zijn nog warm, en wat verneem ik alweer?
In Birmingham zijn openbare scholen geïnfiltreerd door moslimradicalen. Radicale moslims pogen scholen in Birmingham te islamiseren. Meisjes zitten achteraan in de klas, niet-moslims zijn aan hun lot overgelaten en extremistische geestelijken zijn gastdocent.
In de Park View-school zitten meisjes achteraan in de klas, de leerlingen zijn er al getrakteerd op een gastles van prediker Shady al-Sulaiman, een extremistische geestelijke die het stenigen van homoseksuelen propageert.
Op Golden Hillock mag de godsdienstleraar alleen nog maar de islam onderwijzen.
In de Nansen-basisschool moeten leerlingen verplicht Arabische lessen volgen, terwijl muziek, kunst en cultuur op het achterplan verdwijnen. Er is uitgelekt dat het schoolhoofd een organisatie leidt - Education Analysis - die de islamisering van het onderwijs in Birmingham nastreeft.
In de Park View-school zijn ze al aan het minimaliseren: schoolhoofd Tahir Alam sleurt er het begrip islamofobie bij, en volgens de gemeentesecretaris is er geen sprake van infiltratie, maar dat "nieuwe gemeenschappen legitieme vragen stellen over welk soort onderwijs zij willen voor hun kinderen". Ja, ja.
Onderwijsminister Michael Gove heeft 25 scholen onderzocht en stelt 6 scholen onder curatele. Dat kan leiden tot het ontslag van schoolhoofden of tot het sluiten van scholen.
We weten dat het Engelse onderwijssysteem en de islam met elkaar overhoop liggen, en dan vraag ik me af waarom er slechts 6 van de 25 scholen weerhouden worden? De 'Boko Haram' ("Westers onderwijs is slecht") dringt blijkbaar nog niet goed door tot de onderwijsmensen in Birmingham. Hun afwachtende en milde houding is een stimulans voor de sluipende islamisering!
Lang geleden dat ik juffrouw Irène nog in het café zag. Zij zat rustig aan haar koffietje te nippen en nam daarna nog een slokje van haar borreltje. Ik bewonderde haar vroeger om haar consequent vasthouden aan een hoog lespeil toen in haar klas het aantal allochtone leerlingen alarmerend bleef stijgen. Ik herinner me nog goed hoe ze protesteerde tegen de aftakeling van de algehele leskwaliteit in school. Zij heefthet aantal migrantenleerlingen zien groeien en tegelijk ook het lesniveau zien dalen.
De school paste zich aan aan de multicultuur, zoals een uilskuiken dat zijn eigenwaarde verloochent. Men besefte toen niet dat klasgenootjes met uiteenlopende culturele achtergronden zich onmogelijk sámen kunnen ontwikkelen, samen kunnen wedijveren... Samen naar de afgrond ja!
We hebben het islamonderricht zien uitdijen tot verontrustende proporties, maar nog altijd werd er geen alarm geslagen. Het aantal leerlingen dat islamonderricht volgde bleef sterk stijgen. Ongeveer drie jaar geleden wou men pas iets gaan doen tegen de oprukkende islamisering in het onderwijs. Lange tijd - verloren tijd - dacht men aan islamlessen als een rage, als een lichte abnormaliteit die voor herstelling vatbaar was. Islamlessen als een te verwaarlozen verschijnsel omdat het aantal moslimpjes een kleine minderheid vormden, ongevaarlijk en onbeduidend. Ondertussen bleven de moslimpjes zich onopvallend opstapelen en kwamen er ook meer islamleraren onze scholen binnen. Het gebeurde langzaam, zoals een slak ook doelbewust haar zin krijgt, maar niemand heeft haar zien sluipen!
Ik zeg het nog eens: het onderwijs heeft talrijke kansen laten liggen om een volwaardig lesniveau te behouden, om het islamonderricht aan banden te leggen, of zelfs te weren, om allochtone leerlingen onmondig en buigzaam te maken, ondergeschikt aan onze Vlaamse leerlingen. Dat gebeurde niet. Moslimleerlingen werden op een voetstuk geplaatst en vereerd als curiosa, als een verheven rassoort voorbestemd om te heersen. Pas in 2011 hoorde ik voor het eerst een alarmklok luiden, de islamisering van het onderwijs begon toén pas op te vallen. Veel te laat!
Flipke van het lyceum woonde in twee verschillende huizen, want zijn ouders waren gescheiden, en de rechter besliste dat beide ouders de jongen mochten delen.
Maar wanneer Flipke thuiskwam van school, was hij altijd alleen. De ene week was zijn moeder op haar werk, en de andere week was de vader op zijn werk. Toch treurde Flipke niet. Thuis had hij het rijk voor zich alleen. Zijn huiswerk kon wel wachten en zijn lessen ook. Hij amuseerde zich met spannende tv-films, tekenfilmpjes, computerspelletjes, of hij speelde met zijn vriendjes. Niemand was er om hem te helpen met zijn huiswerk, maar dat vond ie niet erg. Niemand was er om zijn agenda te controleren, en dat vond Flipke ook niet erg. Want hij had heel wat zakgeld, en dat maakte veel goed. Zijn vriendjes waren niet zo rijk, want hun ouders waren nog niet gescheiden...
Wanneer Flipke in de klas vaststelde dat hij een boek vergeten was, zei ie toch gewoon dat het in zijn andere huis lag. Heel flexibel redde hij zich uit elke benarde situatie. Erg handig om in twee huizen te leven!... Flipke was geen schitterende leerling, maar wel een gelukkige vrolijke jongen, en zeker geen getraumatiseerd sukkeltje.
Kinderen van gescheiden ouders: getraumatiseerde sukkels? Bijlange niet! Ze leiden een avontuurlijk leventje en de slimmeriken weten heel goed uit te kienen hoe ze het meeste profijt halen uit hun dubbelleven. Ze krijgen alles dubbel: kleren, boekentas/rugzak, schrijfgerief, agenda, twee eigen kamertjes, twee pc's, twee tv's... Op materieel vlak komen ze zeker niets tekort.
Toch waren er kindjes die niet zo slim als Flipke konden profiteren van hun dubbele identiteit. Zij wisten niet om te gaan met de complexe toestanden van hun dubbelleven: twee huizen, één vader, één moeder, los van elkaar, hoe moet dat nu?... Die sukkeltjes waren er niet zoveel, want de meesten trokken zich uit de slag net zoals Flipke.
Er was eens zo'n sukkeltje dat niet meer goed wist naar welk huis het moest gaan, naar dat van pa, of naar dat van ma, welke van de twee huissleutels moest ie gebruiken, welke bus moest ie nemen, naar pa of naar ma?... Soms gebeurde het dat ie bij pa aankwam, terwijl ie bij ma moest zijn... Het co-ouderschap was voor dit jongetje een enorme belasting. Het arme sloebertje moest steeds denken, heb ik niets vergeten, boeken, kleren... en als de school uit is, naar welk huis moet ik dan gaan?... Dit jongetje had regelrecht naar het huis van de rechter moeten stappen, de rechter die het co-ouderschap regelde!
Benkheil Mohamed, Korkmazyigit Yavuz, Fadlaoui Khalid, Abazar Göhkan... Lezer, dit zijn geen vloeken, en ook geen kebab-afhaalrommel, en zeker geen exotische gerechten. Het zijn de namen van allochtone leerlingen van het atheneum van vroeger. Ik heb netjes opgepast om hun namen correct te schrijven, omdat het me enorm stoorde wanneer jonge collega's lettertjes oversloegen in de vreemde namen of simpelweg overgingen tot fonetische spelling. Er waren er die zelfs het alfabet niet kenden!
Toen ik opperde dat deze nonchalance het hele alfabetisch opzoeksysteem waardeloos maakte, lachten ze me uit, ze noemden me Pietje Precies, en ik mocht niet zo pietluttig doen. Directeur Blauwbaard van het atheneum vroeg me zelfs om geen racistische opmerkingen meer te maken... nadat ik wees op de moeizame schrijfwijze van allochtone namen. Boos en geërgerd broedde ik op wraakplannen, op zoete wraak die goed is voor het gemoed. Eigen gemoed eerst. Na een nachtje slapen wist ik het!
Op een vroege ochtend, toen de vogeltjes pas ontwaakten, begaf ik me naar de archiefkamer. Daar spoorde ik alle dossiers op van allochtone leerlingen. Dat was een heel pak, omdat er van één leerling soms drie, vier of zelfs vijf exemplaren bestonden. Gewoon omdat ze alfabetisch fout zaten, of omdat de vreemde namen telkens anders gespeld waren. Ik spreidde de dossiers allemaal rustig voor me uit, en selecteerde. Mijn plan moést lukken. Eén voor één kieperde ik alle overtollige dossiers door het open venster. De warme wind deed alle papieren vrolijk fladderen, en de vogeltjes wisten niet wat ze zagen. Het hele voortuintje lag bezaaid met papieren. Goed zo. Een geweldige genoegdoening!
De Nederlandse pedofielenvereniging Martijn wordt officieel verboden door de Hoge Raad die oordeelt dat de seksuele integriteit van het kind zwaarder weegt dan de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vereniging.
'Martijn' is een pedofielenvereniging, opgericht in 1982, die streeft naar maatschappelijke aanvaarding van seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen. Seksuele contacten met kinderen worden zelfs opgehemeld door het pedoclubje.
Nu kan dat niet meer, de pedoclub moet ontbonden worden, de activiteiten van Martijn zijn in strijd met de openbare orde, en de club promoot seksueel contact tussen volwassenen en minderjarigen.
Even zag het ernaar uit dat Martijn toch gewoon kon doorgaan met zijn website waar foto's van naakte kinderen op staan en waar pedoseksuele verhalen op te lezen zijn. Zowat drie jaar geleden kon de pedoclub niet vervolgd worden omdat er onvoldoende aanknopingspunten waren voor gerechtelijke stappen, en zou er ook geen maatschappelijke ontwrichting dreigen. Martijn werd buiten vervolging gesteld.
Ouders van misbruikte kinderen protesteerden tegen de 'erkenning' van de club op basis van 'het uitlokken van en medeplichtigheid aan seksueel misbruik van het kind', waarbij de misbruikers advies krijgen vanuit Martijn(!).
Het openbaar ministerie ging in cassatie, en ja, nu verbiedt de Hoge Raad het voortbestaan van de pedovereniging.
Ik kom nog eens terug op het klassieke lijstje van seksuele perversies, waarin oorspronkelijk ook homoseksualiteit vermeld stond. Pedofilie mag er blijven staan, maar voor hoelang nog? Ondertussen is homoseksualiteit gelegaliseerd met alle erop en eraan. Ik heb er moeite mee. Homoseksualiteit als een normale seksuele omgangsvorm? Inherent aan de menselijke natuur?... Mij hebben ze heel andere dingen geleerd over homo's en hun perverse seksactiviteiten. De Leuvense professor Nuttin zou zich in zijn graf omdraaien, indien hij over deze normvervagingen zou horen, over de decadentie van het mooiste wat er bestaat tussen twee mensen van verschillend geslacht: de liefde bedrijven!
