De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
08-03-2014
Het Fenomeen 'Vrouw'
8 maart. Internationale Vrouwendag.
Een vrouw is een complex wezen dat door niet één man doorgrond kan worden. Toch willen alle mannen er zo eentje. En nog wel voor hun hele leven lang. Tot aan hun dood. Dat hebben ze aan het altaar beloofd toen ze in de verre toekomst konden zien dat ze dat ene vrouwtje trouw zouden blijven tot hun laatste snik. Helderzienden en toekomstvoorspellers doen het beter.
Schrijvers en wijsgeren hebben in de loop der tijden de vrouwelijke zwakheden beschreven met een onbeperkte wijsgerige humor. Als een beminnelijk wanschepsel kwam de vrouw uit de handen van haar filisoferende belagers.
Op de vraag, of men moest trouwen of niet, antwoordde Socrates: "Wat u ook doet, het zal u berouwen."
Antwoord van Diogenes op de vraag wanneer men moet trouwen: "Zo lang men jong is nog niet, en als men oud is, niet meer."
Toen Thales in zijn jeugd aangespoord werd om te trouwen, zei hij: "Daarvoor is het nog veel te vroeg!", en later, toen hij oud geworden was: "Nu is het te laat!".
Antisthenes zei besluiteloos: "Neemt men een mooie vrouw, dan heeft men haar met iedereen samen, neemt men een lelijke, dan is ze maar tot ergernis."
La Bruyère zei genadeloos: "Er zijn weinig zo volmaakte vrouwen, dat zij haar man niet minstens eenmaal per dag reden geeft zich te beklagen dat hij getrouwd is, en anderen te benijden die ongetrouwd zijn."
Freud: "De vrouw is het duistere continent."
Kant formuleerde als minnelijke schikking: "Man en vrouw samen vormen pas een gehele mens." Als Lieve het goed begrijpt, staan ze elk apart nergens, man en vrouw, hebben ze elkander nodig om compleet te zijn. Goed bedacht van Kant. Een vrouw alléén staat dus nergens.
Paul Bourget: "Maagden zonder onschuld zijn het schitterendste product van onze beschaving."
Dohm: "Vrouwen bedienen zich van leugens zoals een stier zich bedient van zijn horens."
Schopenhauer in dezelfde stijl: "De natuur heeft de vrouw maar één middel gegeven om zich te verdedigen: de onoprechtheid. De onoprechtheid is haar aangeboren. Het is voor een vrouw even natuurlijk leugens te vertellen, als het voor een dier is zich van zijn natuurlijke wapens te bedienen. Daarom is het onmogelijk om een oprechte, waarheidslievende vrouw te vinden."
Zola: "Vrouwen zijn niet in staat om de waarheid te spreken, zij beliegen iedereen, rechters, geliefden, hun omgeving, en zichzelf."
Seneca: " Vrouwen hebben iets kwaadaardigs op de tong, dat ze handig onder hun lieftalligheden weten te mengen, ze huichelen vriendschap en weten hun haat te verbergen onder een sluier van vleierij, hun vertoon van trouw is het grootst daar waar ze het minst trouw zijn."
Diogenes zag eens een paar vrouwen die zich aan een lijfboom opgehangen hadden en hij zei: "Ach, dat alle bomen zulke vruchten droegen!"
Lieve gaat er nu een zelfgevonden schepje bovenop doen, een speldenprikje meer of minder maakt niet uit: "Een vrouw is gemaakt om naar te luisteren en om gelijk te krijgen... Een vrouw haalt het beste in de man naar boven, vooral bij de scheiding... Aan een vrouw iets uitleggen, kost je een jaar van je leven... De vrouwelijke intuïtie is uitgevonden omdat vrouwen geen logica kennen..."
Ik vind het een verontrustende trend om kinderen met mentale beperkingen het gewone lager onderwijs te laten volgen. Eerst was er minister Smet die vorig jaar pleitte voor leerlingen met een mentale beperking gewoon onderwijs te laten volgen. De meest indrukwekkende reactie van een leraar: "Ouders van kinderen met een beperking die hun kind kost wat kost in het reguliere onderwijs willen hebben: beseffen jullie wat jullie je kind aandoen? Dagelijks geconfronteerd worden met eigen beperkingen, ieder moment van de dag ervaren hoe anderen een evolutie doormaken die voor het kind zelf onhaalbaar is. Leer inzien dat je kind beperkingen heeft en gun uw kind die beperking!"
Vandaag las ik dat Gert de Graaf aan de Universiteit Gent wil promoveren met een proefschrift waarin hij stelt dat Downkinderen goed af zijn in gewoon onderwijs, omdat dat goed is voor hun lees-, schrijf- en rekenvaardigheden.
Akkoord, volledig mee eens, een mentaal gehandicapte leert in een gewone klas meer dan in aangepast onderwijs.
MAAR! Hoe gaan de andere leerlingen, de normaalbegaafden en de genieën, hoe gaan die reageren die op achterlijke klasgenootjes? Zullen zij wel aan hun trekken kunnen komen in een klas met verstandelijk minderbegaafden?
EN!... Hoe ervaart het Downkind zélf zijn aanwezigheid te midden van de superlatieven in zijn klas, dat moet wel erg frustrerend zijn om dagelijks geconfronteerd te worden met eigen minderwaardigheid, met eigen tekortkomingen. Constant moeten blijven opboksen tegen slimmere klasgenootjes, constant moeten vaststellen dat het ergens iets mankeert... Extreem gesteld lijkt het wel op kindermishandeling!
De overlast van mentaal gestoorden in een gewone klas is niet te onderschatten. Voor de leerkracht is het een hele klus om het lespeil aan te passen aan de hele waaier van verstandelijke begaafdheden. In de praktijk komt het er vaak op neer dat het lespeil zakt, en dat de slimeriken de klos zijn, zij krijgen niet het volwaardige onderwijs waarop ze recht hebben. Het gevaar bestaat dat de minstbegaafden de meeste aandacht gaan krijgen in de klas.
Aangepast onderwijs blijft aangewezen voor Downkinderen, die horen niet thuis in het gewone onderwijs!
Vandaag ga ik directrice An Serpent in de bloemetjes zetten. Het kreng heeft me vroeger gedwarsboomd, geminacht, tegengewerkt, mij aangezet tot het opmaken van valse verslagen, en met leugens en verdraaiingen mij betrokken in talrijke intriges. Laat de loftrompet maar schallen!
An Serpent was een gifslang, een gevaarlijke adder, een venijnig serpent. Het mens had elke dag last van haar regels, en op die prikkelbare dagen spuwde ze gif en gal. Haar vlijmscherpe giftanden kon je zien in de wijde mondopening. En met haar gifstekels hechtte ze zich genadeloos vast aan haar prooi.
Haar grijnsogen, als twee verslenste bloembollen zo groot, stonden labiel in haar driehoekige kop. De verwilderde ogen keken schichtig rond, op zoek naar een slachtoffer, dat dan met één slingerbeweging in een wurggreep genomen werd.
Met haar tengere nietige gestalte leek ze wel familie van de zeven dwergjes, maar dan zonder Sneeuwwitje, want die kon ze niet uitstaan. Met opgeheven stoppelige kin, kromme snavel en gebochelde rug liep ze hijgend en puffend doelloos door de schoolgangen, gewichtigheid veinzend, op zoek naar intriges, naar probleemsituaties, naar slachtoffers om hen te plagen en te intimideren.
De sluwe slang in het Aards Paradijs, die het liefdesspel tussen Adam en Eva in gang zette, was de allereerste voorouder van An Serpent. En alle nakomelingen van de Oerslang waren serpenten die gedoemd waren om zonder poten, schuifelend en kruipend door het leven te gaan. Dat was hun lot en hun bestemming. Deze serpenten waren allemaal de vroege voorouders van het kreng An Serpent.
An Serpent volgde Turkse lessen na de schooluren. Met sissende, snerpende en snerende stemgeluiden stak ze hele Turkse monologen af. Ze deed haar best om zich in het Turkse wereldje te integreren, en van haar Turkse leerlingen eiste ze niet de minste aanpassing, die tetterden lustig voort in hun thuistaaltje. 'Behoud van eigen taal en cultuur', en zo van die zever, was de dwaze slogan van An Serpent!
Heeft er iemand nog iets gehoord over de Interculturele Dialoog die moest onderzoeken hoe verschillende culturen in onze samenleving gebundeld kunnen worden? Met andere woorden: hoe tegenstrijdige culturen in een vredige mengelmoes samen kunnen dysfunctioneren, of hoe verschillende culturen met elkaar overhoop kunnen liggen?
In 2008 werd Joelle Milquit (cdH), minister van Gelijke Kansen, belast met dit huzarenstukje, met de onmogelijke opdracht om dag en nacht gelijk te maken, om de zon en de maan gelijk te maken, om blank en zwart gelijkgekleurd te maken... Om uiteenlopende culturen te harmoniseren tot een sereen geheel waarin geen plaats is voor diversiteit, voor onenigheid, voor tweedracht, enkel voor een gladde nivellering waarbij iedereen en alles even minderwaardig is, waarbij iedereen en alles klaarstaat om in de peilloze afgrond te tuimelen, de vernietiging tegemoet.
Uiteindelijk is er in november 2010 een eindverslag van de Interculturele Dialoog aangeboden aan minister Milquet in bijzijn van Prins Filip. Het leek op een karikatuur van de wensen van minderheden die in de Dialoog oververtegenwoordigd waren. Ziehier een aantal van hun aanbevelingen voor een rimpelloze interculturaliteit: *Straatnamen die etnische minderheden schokken, moeten verwijderd worden. *Betaalde feestdagen moeten aangepast worden aan de multiculturele samenleving: Pasen, Hemelvaartsdag en Allerheiligen moeten sneuvelen. *De hoofddoek moet op school kunnen vanaf het vierde middelbaar en ook overal in de ambtenarij, behalve bij leger, politie en gerecht. *De overheid en privébedrijven die overheidsaanbestedingen willen krijgen, moeten met tijdelijke quota voor etnische en culturele minderheden werken"... enz...
Ongelooflijk wat een Dialoog allemaal teweeg kan brengen! Het zet aan tot onderwerping, inschikkelijkheid, verdraagzaamheid en grenzeloze wegcijfering van onszelf en van onze waardevolle tradities. Dan zijn we goed op weg naar zelfverloochening en zelfvernietiging.
De bespottelijke aanbevelingen voor onze omgang met andere culturen doen me denken aan de buitengewone inspanningen die de scholen vroeger leverden om de migrantjes te verwennen. Dat was het startsein van ontkenning van de kwaliteit van ons unieke Vlaamse onderwijs. Vertrouwde gebruiken op school moesten plaatsruimen voor uitzichtloze en peperdure projecten. Alles werd in het werk gesteld om de migrantjes en hun ouders te behagen en hen vooral niet te kwetsen.
Een piekmoment op het pad naar zelfvernietiging was het Leuvense taalonderzoek dat resulteerde in het fatale NT2-project (Nederlands Tweede!!!Taal), waarin de linguïst Koen Jaspaert de judasrol speelde. In zijn amateurischtisch ineengeflanste project donderde de Nederlandse taal naar de tweede plaats en moest voorrang verlenen aan taal en cultuur van de migrant. Het project maakte brandhout van het traditionele taalonderwijs. Leraren Nederlands werden wanhopig en radeloos. Hun overhoopgehaalde vak dat al jaren goede diensten bewees, konden ze in de vuilisbak kieperen, weg met het klassieke taalonderricht... De Leuvense onderzoekers hadden natuurlijk geen ervaring met migrantenleerlingen, en van heel ver hadden ze gehoord dat migranten ook recht hebben op al het lekkers in onze samenleving, en dat de oorspronkelijke bewoners een multiculturele hand moesten uitsteken om er een harmonieus geheel van te maken...
Eerst was er een roomblank atheneum. Verkleuringen werden zichtbaar toen verse allochtonen zich in school aankondigden. Meerdere migrantengezinnen vestigden zch in de wijk rondom de school, en die gezinnen telden elk gemiddeld 7,2 kinderen. Directeur Pummelmans was gelukkig met die exotische overvloed. Eigenaardig dat schooldirecteurs niet beseffen dat die overvloed het failliet van hun scholen betekent. Het zijn zeveraars die over 'verrijking' en 'verruiming' leuteren, zij hebben nooit een multiculturele klas van dichtbii gezien!
Einde jaren 80 werd er in het atheneum een gloednieuwe bibliotheek gebouwd, een soort mediatheek. Bij de inrichting werd naar geen geld gekeken. De bodemloze geldput voor het migrantenonderwijs kennen we ondertussen al. Meubels, boeken, tapijten, gordijntjes, alles oogde duur en chic. In de boekenrekken stond de nieuwe uitgave van een encyclopedieënreeks te schitteren, ook dure tijdschriften, maandbladen met glanzende kaften, en vakliteratuur over een oneindig aantal onderwerpen, én een geniaal opzoekingssysteem. En als je dan iets ontdekt had in de rekken, kon je je nestelen op mooie kussenstoeltjes aan een comfortabele tafel om notities te maken, of om te studeren.
Er was geen jaar voor nodig om de glorietijd van de mediatheek te vernietigen. Boeken en tijdschriften kregen ezelsoren, werden niet meer op de juiste plaats teruggezet, boekenrekken werden verschoven en stonden tegen elkaar te wankelen. Weg met alle overzichtelijkheid. Op de verwaarloosde boekenrekken stonden, hingen of lagen de boeken zomaar wat dooreen. Iedereen kon vrij in- en uitwandelen en boeken meenemen zonder zich ergens te moeten melden. Dit soort wantoestanden krijg je dan als het onderwijs aan allochtonen overladen wordt met parels. Met parels voor de zwijnen!
Het is dus écht waar dat migranten verloedering en achteruitgang symboliseren?!...
Ongelooflijk: één woord veranderen kan wonderen doen
Ik had een bouwvergunning aangevraagd, voor de bouw van een nieuw huis. Het zou 40 meter breed en 100 meter hoog worden. Ik had 9 torens en torentjes van verschillende hoogte gepland. Ook rondom ramen over het hele gebouw. Het zou pastelgroen van kleur worden. Buiten wilde ik een luid "entertainment sound systeem" laten aanleggen. Er was een parkeerplaats voor 200 auto's naast het gebouw gepland. De gemeente weigerde de bouwvergunning. Ze vroegen of ik wel goed bij mijn hoofd was. Ik heb de aanvraag opnieuw ingediend. Maar deze keer heb ik het woord "huis', veranderd in "Moskee". Maandag beginnen ze met de bouw…
Op een zonnige woensdagmiddag, alle leerlingen waren al naar huis vertrokken, kwam directeur Mosselmans mij vervelen met een absurd verhaal. Hij maakte zich bijzonder druk over de nieuwste modegril bij Vlaamsgezinde leerlingen in de stadsscholen. Jongens met een nazi-achtige look zaten hem dwars en maakten hem verhit. Die jongens droegen stijve jassen en zware legerlaarzen, zo kwamen ze naar school, en daarbij ook nog eens hun haren kortgeknipt. Mosselmans noemde het een gevaarlijke trend, en dat verontrustte hem. Zijn bezorgdheid leek wel obsessief.
Hij was woedend op zijn collega-directeurs in de elitaire scholen die nazi kleding tolereerden bij hun leerlingen. Het woord 'nazi' kreeg hij niet over zijn lippen, maar zinspeelde er voortdurend op. Ik luisterde, en wachtte tot hij uitgeraasd was. Ik voelde dat hij mijn overtuiging aan het uitlokken was, maar ik zweeg en bleef luisteren. Niks mee te maken, dacht ik.
Directeur Mosselmans had de ruggengraat van een weekdier. Hij hield van hoofddoekjes, en de allochtoontjes in zijn school kregen een voorkeursbehandeling. De islamleraar was zijn favoriete leerkracht, hoewel die niet over de juiste kwalificaties beschikte om les te mogen geven. Ook bij nieuwe inschrijvingen was Mosselmans niet selectief. Eender wie was welkom in zijn school. Nieuwe leerlingen werden ingeschreven zonder naar hun paspoort te vragen. Deze populaire gang van zaken lokte natuurlijk marginaal volk naar zijn school, deugnieten die buitengezwierd waren op een andere school, kinderen uit hopeloze gezinnen, en vooral Turkjes en Marokkaantjes. "Hoe meer hoe liever", zo redeneerde Mosselmans. Zijn dikke neus reikte niet verder dan de vele nieuwe inschrijvingen, kwaliteit was bijkomstig.
De nieuwe leerlingen maakten van zijn school een knoeiboeltje. 'Witte' leerlingen verhuisden naar een andere school waar tucht en discipline heersten, waar prestaties geëist werden, waar zelfbeheersing belangrijker was dan spontaneïteit. En wat bleef er over van de school van Mosselmans? Alleen een fusie met een andere school... niets dus. De heisa rond een paar legerbotten heeft hem uiteindelijk niets opgeleverd.
Directeur Playboy van het atheneum noemde mij een racist toen ik hem wees op de moeizame spelling en uitspraak van zijn Turkse en Marokkaanse leerlingen.
En tòch maakte ik die opmerking terecht! Het had helemaal niets te maken met flauwekul als 'racisme' of iets vaags in die zin, want er slopen nogal wat fouten in de spelling van de vreemde namen. Een correcte schrijfwijze is essentieel voor een optimaal werkend alfabetisch overzicht van alle ingeschreven leerlingen. Leerlingenlijsten en fichesystemen steunen op een exacte spelling van de namen. Elk juist lettertje op de juiste plaats. Was dat nu zo moeilijk om dat in te zien? Was het nu echt nodig om het gezever over 'racisme' erbij te sleuren? Ach ja, élke negatieve uitlating in de richting van allochtonen was racistisch. Zo heb ik het toch ervaren. Triestig. In hun blinde verering voor alles wat uitheems was, vergaten de migrantenfans nuchter na te denken over het welzijn van hun exotische vruchtjes, nietwaar directeur Playboy?
De spelling van de allochtone familienamen zal nu nóg ingewikkelder worden met het bedenksel van minister Krulleboom. Dan zullen we toestanden krijgen als: Bahija Acikgoz-Abakkouy, Selahattin Koukaille-Karakoc, Riza Yalsinkaya-Ekizoglu, Senay Tamparlak-Ozver, Elim Bahtiyar-Yakisikli... Deze wirwar van letters en namen vormen samen slechts 5 leerlingen. Schuif 1 lettertje opzij of laat een paar lettertjes weg, dan valt het hele alfabetisch overzicht van de leerlingen als een kaartenhuisje ineen. Wat ook mogelijk is, is dat 1 leerling met 3 verschillende namen voor 3 leerlingen telt, handig en sluw gezien van de directies die graag foefelen om meer leerlingen te kunnen veroveren.
Het lijkt of minister Krulleboom een paar van haar privéfrustraties aan het verwerken is bij de uitoefening van haar job. Hoe is het anders te verklaren dat ze op het idiote en belachelijke verzinsel komt om de familienamen van kinderen te wijzigen? Om zo de aloude traditie, de familienaam van de vader, in één klap weg te vagen. Dubbele namen betekenen voor de toekomst: meer ruzies in de huishoudens, meer gekibbel tussen vaders en moeders, tussen opa's en oma's, intriges en uitzichtloze wespennesten. Mogelijk resulteren de onenigheden in meer echtscheidingen, meer geschillen bij erfeniskwesties die ingewikkelder worden met de dubbele namen, meer complicaties bij adopties, en ga zo maar door... Prachtig werk geleverd minister Krulleboom!
Het CERD (Comité Eliminatie Raciale Discriminatie) van de VN tikt België op de vingers omdat het te weinig maatregelen neemt tegen discriminatie en racisme... Onvoorstelbaar! Alsof het ijverzuchtige CGKR maar half werk levert?!
Vreemdelingen, moslims, illegalen, asielzoekers, mensen-zonder-papieren, vluchtelingen... Ze staan er àllemaal op, op het nieuwe verlanglijstje van het CERD. Wie hebben ze overgeslagen en vergeten? Juist. De authentieke inwoners staan er niet bij, de inboorlingen tellen niet mee, die hebben geen mensenrechten nodig, die redden zichzelf wel, die mogen gediscrimineerd worden, die mogen racistisch bejegend worden...
Ik herinner me nog goed de 'Zwarte Zondag' van 1991. Toen het Vlaams Blok een flinke rammeling uitdeelde aan alle andere partijen.
De onderwijswereld werd nerveus. Echt nerveus. De maandag na de 'zwarte zondag' stond de telefoon in Brussel roodgloeiend en werden er hoogdringende contacten gelegd met migrantendiensten en met iedereen die bereid was om te sjoemelen en te foefelen, om geld door te sluizen naar het migrantenonderwijs. De linkse corruptie op z'n mooist!
Concentratiescholen roerden zich en eisten nieuwe impulsen voor het migrantenonderwijs. "Omdat het Vlaams Blok zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen"... "Omdat het Vlaams Blok zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen", ik noteerde die uitspraak direct, het kattebelletje heb ik nog. Die idiote onzin davert nu nog na in mijn oren. Een beetje onzin is te weerleggen, maar complete waanzin maakt je machteloos. En dat allemaal omdat achterlijke bevolkingsgroepen niet thuis konden blijven, en van een heel andere plek van de aardbol naar hier kwamen aanschuiven om onze samenleving op stelten te zetten. Over het vernietigend effect van volksverhuizingen heb ik het al eens gehad, als vreemde culturen al het waardevolle van een rijke beschaving mee naar de afgrond sleuren, er alle structuur ondermijnen, waarna de rijke beschaving vervalt om nooit meer terug te keren... Het 'Verval'!...
Adam en Eva zijn toch ook niet buiten het Aards Paradijs gewandeld? Behalve toen ze door hun Schepper d'r buiten gezwierd werden omdat ze samen van 'De Verboden Vrucht' gedronken hadden. Maar geen erg. Ook buiten het paradijs leefden ze nog zat en gelukkig en vielen ze niemand lastig. Ze teerden ook niet op de kosten van anderen en zorgden zelf en voor hun levensonderhoud, zij het met een appel en een 'verboden vrucht'. Dat deden Tarzan en Jane ook in het oerwoud, voor zichzelf zorgen zonder iemand anders te ambeteren. Die twee waren gelukkig met elkaar en met hun lianen. En Jane genoot van de wind die het lendendoekje van hare Tarzan wegblies... Mensen waren gelukkig en tevreden op hun eigen plekje. Ik heb het al meer dan eens verteld.
Onvrede, woede en ergernissen bespeur ik bij bloggers en hun reageerders, over de komst van gulzige nieuwelingen die hier rechten komen opeisen en hun tradities en geloofsovertuigingen aan óns, hun nieuwe omgeving, opdringen... Die gulzigaards hebben één ding niet in de gaten, dat al het lekkers hier ooit eens uitgeput zal geraken. Er gaat een einde komen aan de overvloed, die al afgeslankt is, en de bodem is al zichtbaar.
Ondertussen zitten wij met de angst voor de dreigende ondergang van onze authentieke samenleving zoals die altijd was, en zoals we die alleen nog zien op oude prentbriefkaarten waarvan de nostalgie afdruipt, toen je in een Vlaamse stad enkel eigen volk tegenkwam, of hooguit een verloren gelopen toerist. Vertrouwde straatbeelden, folkloristische dorpstaferelen, traditioneel onderwijs... alles onomkeerbaar vernietigd. Zoals kostbaar hout dat langzaam verteerd wordt door een agressieve worm die net zolang wroet tot het hout helemaal aangetast is...
Waar was ik gebleven? Bij het regelen van een afspraak met het CGKR. Persoonlijk contact is natuurlijk altijd te verkiezen boven telefonisch contact. Delicate dingen bespreek je niet aan de telefoon. Aan de telefoon zie je geen gelaatsexpressies, geen lichaamstaal, niets, enkel de kleur van een stem en het taalgebruik, da's alles. Je kan net zo goed tegen een lantaarnpaal zitten praten...
Dus was het nu wachten op een seintje van de Marokkaanse juriste die voor mij een afspraak zou regelen met de mensen van het CGKR. Ik wachtte, en wachtte en wachtte. Ik dacht, ze zijn me vergeten. Ondertussen bleef ik natuurlijk doorgaan met mijn blog. Uiteindelijk liet de juriste weten dat de afspraak met het CGKR eind nov./begin dec. zou plaatsvinden, en ze noteerde dat ik de afspraak in een plaatselijk café wou laten doorgaan. Toen is er iets fout gelopen, wat precies weet ik niet. Noch van het CGKR, noch van de juriste kreeg ik nieuws. Al wachtende, tokkelde ik lustig voort op mijn pc-toetsjes om te breien aan nieuwe verhaaltjes. Het was misschien een tactische zet van het Centrum om eerst nog wat op mijn blog te blijven loeren, om mij te betrappen op nog meer 'discriminerende' uitspraken? Zo heb ik het toen aangevoeld.
Eind november 2013 (51 dagen na de eerste mail!) lag er een brief in mijn brievenbus met in de linkerbovenhoek het embleem van het CGKR. Ai ai ai! ...U stelde voor om onze ontmoeting te laten doorgaan op een neutrale plaats, bv een een lokale drank- of eetgelegenheid... Het Centrum heeft echter moeten vaststellen dat u sinds onze interventie uw discours gewoon hebt verdergezet op uw blog en mogelijk zelfs nog versterkt. Wij uiten hierover onze bezorgdheid en hopen dat u nog steeds bereid bent tot overleg. Het Centrum benadrukt dat wij over uw blog een open en constructieve dialoog met u wensen aan te gaan. Tegelijk kunnen wij niet om uw laatste artikels op de blog heen, en moeten wij u ook meedelen dat wij zeker gerechtelijke stappen overwegen indien u niet ingaat op onze uitnodiging tot overleg... Het is voor het Centrum onder de gegeven omstandigheden enkel mogelijk om de ontmoeting te laten doorgaan in onze kantoren te Brussel of op een lokaal Meldpunt Discriminatie, bv Hasselt of Genk. Getekend: Jozef De Witte, directeur, en Patrick Charlier, adjunct-directeur dd.
Nu is 't genoeg voor vandaag. Tijd voor een biertje. Tot de volgende aflevering. Wordt vervolgd.
Onlangs in de krant gelezen dat in de school 'Het Bergske' van Heusden-Zolder 55% van de kleuters van vreemde afkomst is... Eigenaardig! Ik dacht aan een drukfout of zo, maar neen, iets meer dan de helft zijn nie-van-hier-kleuters, volgens het krantenartikel. Waarom ik dacht aan een drukfout? Wel, ik heb 'Het Bergske' altijd gekend als een concentratieschool pur sang. Er liepen wel nog een paar verdwaalde Vlaminkjes rond en een verloren gelopen Italiaantje ook nog. Maar Turkjes en Marokkaantjes waren toch in de overgrote meerderheid.
Ik denk dat de auteur van het krantenartikel bewust de nieuwe Belgjes over het hoofd gezien heeft, en de kindjes van genaturaliseerde ouders ook. Hij heeft 45% van de kleuters geaccepteerd als volle gare Vlaminkjes, goed geïntegreerd en wel, en bij ons horend. Scheve berichtgeving!
Een allochtonenfan dus, die journalist, net zoals Wouters, de vroegere directeur van 'Het Bergske'. Directeur Wouters maakte zich zorgen over de enkele Belgjes die zich niet konden aanpassen aan het allochtone klimaat in zijn school. Hij spoorde de sukkeltjes aan om zich te 'integreren', om Turks te spreken met hun Turkse klasgenootjes. Niet te geloven!
Op zekere dag, tijdens een gesprek, vroeg hij me op spottende toon: "En Lieve, zijt ge nu al een beetje geïntegreerd hier?"... Ik viel stil van verbazing. Kan ik het helpen dat ik geen bruin velletje heb, dat ik geen kroeskopje heb, dat ik zonder Turks accent spreek? Sinds die dag heb ik de man nooit meer gezien. Misschien zit hij nu wel in de hel, samen met Satan, de vlammen aan te wakkeren?
Interessante info voor het Riziv: in 'Het Bergske' werken logopedisten aan de taalachterstand van allochtoontjes, ze dienen valse verslagen in om de mutualiteiten te kunnen oplichten!
Engeland, 1.03.2013 De Britse moslimextremist Anjem Choudary roept volgelingen in een klein zaaltje op om hun werkloosheidsuitkering te gebruiken voor jihad: "Er zijn mensen die van 9 tot 5 werken en dat doen ze wel 40 jaar van hun leven, dat is moderne slavernij, en dat levert niets op, ze verliezen alles, hun pensioen, hun huis en kunnen zelfmoord plegen, wat is dat voor een leven? Dat is het leven van een kuffar (ongelovige), beroemde moslimstrijders werken maar een of twee dagen per jaar en hebben zo de tijd om jihad te voeren. Dan kun je zeggen: die werken niet. Maar het is normaal dat jullie geld van de kuffar nemen. Laat de kuffar maar werken, gebruik je uitkering voor jihad". "Er mag geen duivel zijn, we moeten allemaal Allah gehoorzamen, alles van democratie, secularisme, het parlement, vrijheid, alle parlementleden en de president, alle ideeën van de kuffar, zijn slecht. We moeten dat met ons hele hart verwerpen. We moeten daarvoor haat in ons hart hebben..." Marnix
Vroeger, toen de Turkse laatstejaars van het atheneum studie- en beroepskeuzevoorlichting kregen, stelde ik bij hen een buitensporige belangstelling vast voor onze werkloosheidsuitkeringen.
Het was de tijd van de multiculturele klassen, toen er nog een mix was van Vlaamse leerlingen en migrantenleerlingen. Vlaamse ouders haalden toen één voor één hun kinderen weg uit de school die hoe langer meer op een concentratieschool begon te lijken. Een witte school zoeken was toen geen probleem, maar ik vrees dat die zuivere scholen nu ook al doordrongen zijn van allochtone leerlingen.
Terug naar hun belangstelling voor 'den dop'.
Elk jaar aan het einde van het schooljaar, kregen de laatstejaars in de klas een uiteenzetting over voortgezette studies en beroepsmogelijkheden. Daarna volgde er een vragenuurtje waarbij de meest gestelde vraag was: "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?"... Ik weigerde categoriek om te antwoorden op die steeds terugkerende vraag, om hen a.h.w. aan te sporen om hun toekomst elders te gaan zoeken dan in het stempellokaal.
De vaders van deze allochtone pubers waren allen werkloos, de leerlingen zagen hun vader als ideaal en als voorbeeld, en daarom wilden zij in hun leven hetzelfde gaan doen als hun werkloze papa: gaan 'doppen', of gaan 'stempelen'. De vaderfiguur in allochtone milieus stelde weinig voor, een slappe figuur, niet in staat om iets te presteren in de maatschappij. Zó heb ik het toen ervaren.
De foldertjes over alle mogelijke studierichtingen en beroepen werden nauwelijks bekeken door de leerlingen, omdat ze niet geïnteresseerd waren in 'beroepen', omdat de beroepenwereld voor hen de boom in kon. Net zoals hun vaders wilden ze hele dagen in het café hangen om met vrienden te vergaderen, of in de moskee rare kreetjes prevelen.
'Doppen' als toekomstdroom?!... Toen ik de alarmbel ging luiden bij de schooldirecteur over het gebrek aan ambities bij zijn leerlingen, vond ik geen gehoor, hij reageerde onverschillig en gelaten: "Lieve, ge zijt een zaag. Ge moet weten dat ge niet zomaar kunt raken aan de mentaliteit van een volk. Kijk maar naar de migrantenwerksters, die hebben zich ook al aangepast aan de eigenheden van de migrant"... Migrantenwerkster Martientje droeg een foulardje op haar kopke om samen met Turkse tolk Gülnür huisbezoeken af te leggen bij Turkse gezinnen. Dat deden ze in het kader van een project tegen 'Kansarmoede'. 'Kansarmoede' was toen een begrip waarmee we rond de oren geslagen werden, om medelijden op te wekken voor de zogezegde achterstelling van migrantenleerlingen. Het project bleek uiteindelijk één van de 'parels voor de zwijnen'...
De Vlaamse regering maakte 4 miljoen euro vrij voor de uitbreiding van het basisonderwijs in Leuven. Met die 4 miljoen zullen 370 extra plaatsen gecreëerd worden, 133 in het kleuteronderwijs en 237 in het lager onderwijs. Dat heeft schepen Mohamed Ridouani (sp.a) bekendgemaakt.
Leuven had natuurlijk eerst een studie (?) laten uitvoeren die bewees dat er dringend nood was aan capaciteitsuitbreiding in het basisonderwijs.
Schepen Mohamed Ridouani (sp.a)... Het ruikt naar Marokkaans, het voelt Marokkaans aan, het ziet er Marokkaans uit... en mijn zesde zintuig zegt me naar welke schoolpopulatie het fortuin zal doorgesluisd worden, welke kindjes zullen genieten van onze extra Vlaamse centjes.
Mohamed Ridouani was zeer tevreden met de financiële geste van de Vlaamse regering, niet beseffend dat er vroeger, vóór de komst van de ontelbare nieuwe vreemde kindjes, nóóit sprake was van 'plaatstekort', van 'capaciteitsuitbreiding'... dat bestond vroeger niet toen de scholen gebouwd werden in functie van de te voorspellen capaciteit Vlaamse leerlingen. Vlaamse kindjes hebben altijd plaats gehad en kwamen altijd terecht in de school welke hun ouders voor hen uitgekozen hadden.
'Plaatstekort', 'nood aan nieuwe leslokalen', 'capaciteitsuitbreiding'... het zijn nieuwe fenomenen die opgedoken zijn sinds de invasie van vreemde schoolgangertjes die ons Vlaamse onderwijs danig in de war gestuurd hebben. ZIJ zijn verantwoordelijk voor de overbevolking in onze scholen! ZIJ zijn verantwoordelijk voor het voortdurende tekort aan klassen en scholen. Ingrijpende financiële maatregelen die nodig zijn om elk vreemd kindje een plekje te geven, dat betekent: Vlaams geld voor vreemde kindjes!
Carmen Peeters volgde 2 jaar geleden het vijfde middelbaar in het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk. Met 4 buizen kreeg ze terecht een C-attest. Toen stapte haar moeder naar de Raad van State om een A-attest af te dwingen van de school. Na maanden procederen slaagde de Raad van State erin om een truc uit te vinden die het C-attest omtoverde in een A-attest.
Wat toen gebeurde was een regelrechte aanval op de integriteit van de school en van alle leerkrachten wiens pedagogische kwaliteiten in twijfel getrokken werden. Want deliberaties zijn bijeenkomsten van leerkrachten die allen samen gewetensvol de prestaties van elke individuele leerling beoordelen. Weloverwogen conclusies worden getrokken in de vorm van een attest en alle C-attesten worden uitvoerig gemotiveerd, geen speld tussen te krijgen, gebuisd is gebuisd. De school had in de tegenaanval kunnen gaan door de klachten van de moeder in het belachelijke te trekken. De moeder beschuldigde de school van onvoldoende begeleiding van haar leergestoorde dochter, maar ze voegde er niet aan toe wat ze zélf presteerde in het schoolverleden van haar dochter, hoe heeft ze zélf haar dochter geholpen met de zogezegde leerstoornissen? En daarbij vraag ik me af hoe een leergestoorde puber moeiteloos kan doorstromen naar de derde graad ASO. Alsof er in het verleden ook al gesjoemeld werd met de slaagkansen van het meisje?
De Raad van State is er dus dus ingetuind, is misbruikt door Carmens moeder om de school te chanteren. De RvS vond een truc uit om een C-attest om te toveren in een A-attest. De leden van de RvS zullen even last gehad hebben van een zonnesteek, of een black-out, bij het uitspreken van hun vonnis. Een vonnis dat van een rechtschapen school ineens een verdacht instituut maakt waar klassenraden en deliberaties niet serieus genomen worden. En dat kwalijke imago heeft de school te danken aan 1 geobsedeerde moeder die de RvS misbruikte om een A-attest af te dwingen. Een school schandvlekken, kan dat zomaar?!...
Het 6de middelbaar volgde Carmen in het Sint-Franciscuscollege van Heusden-Zolder, waar ze na enkele herexamens toch slaagde. Blijkbaar durfde de deliberatie geen attest meer geven en waren herexamens de enige veilige uitweg om te ontsnappen aan de furieuze moeder.
Minister Pascal Smet schaarde zich aan de kant van Carmen en haar moeder, en nam het niét op voor zijn leerkrachten. Hij verdedigde hen niet en gaf hen niet het respect dat ze verdienden. Hij begon zelfs een plan uit te werken om C-attesten nog gemakkelijker te kunnen aanvechten. Hij wil "de leerlingenrechten versterken bij het aanvechten C-attesten".
Carmen volgt nu een juridische richting aan een Antwerpse Hogeschool. Meer wil de moeder niet kwijt... Maar IK weet zeker dat na een hobbelig parcours in het middelbaar, de leerling geringe slaagkansen heeft in het hoger onderwijs. Bang afwachten. Misschien gaat de moeder ooit nog klagen bij de paus, of bij Obama...
Carmens moeder stapt nu opnieuw naar de rechter om schadevergoeding te eisen van de vroegere school, via de burgerlijke rechtbank. Dat is een primeur. Over de geleden schade doet de moeder geheimzinnig: "De strijd was een zware dobber, moreel en financieel".
De advocaat van de vroegere school, Luc Forier: "De heksenjacht blijft duren, zelfs tot voor de burgerlijke rechtbank".
De 'Story of Carmen Peeters' zal de geschiedenis ingaan als het verhaal over een meisje als speelbal van de frustraties van haar moeder. Het meisje zal levenslang geplaagd worden door haar turbulent schoolverleden. Dankzij haar neurotische moeder.
Het 'levenswerk' van Carmens moeder is dus nog niet voltooid. Nu zal een burgerlijke rechter oordelen of er een fout gemaakt is, of er schade geleden is, en welk verband er tussen die twee bestaat. Dan pas is er sprake van een schadevergoeding. Begin 2015 zal de zaak gepleit worden.
VRT enquêteerde 300 Turken en Marokkanen n.a.v. 50 jaar migratie in België. 3/4 van de migranten voelde zich al eens gediscrimineerd door hun herkomst, was één van de resultaten van de enquête. Het Minderhedenforum formuleert krassere taal, wakkert het vuurtje aan en kaatst de bal naar het veld van de autochtonen, alsof deze schuldig zijn aan het discriminatiegevoel bij migranten en aan de stijgende werkloosheid: "Vele Belgen kijken wantrouwig naar mensen met buitenlandse roots..." Hoe zou dát komen?
"Zich gediscrimineerd voelen"? Hoezo? Dat gevoel is toch inherent aan het migrant-zijn? Een appel en een uitheemse vrucht kan je toch ook niet gelijk behandelen?! Migranten ZIJN anders dan de oorspronkelijke inwoners, ze hebben een andere taal, een andere cultuur, andere gebruiken, andere godsdiensten, andere kleding... Waarom willen ze toch in hemelsnaam gelijk behandeld worden?! Ik stel voor dat ze terugkeren naar hun oorsprong waar ze niet gediscrimineerd worden.
Het Minderhedenforum roept politici op om te strijden tegen discriminatie. "Strijden tegen discriminatie"? Je kan net zo goed vechten tegen de zonsopgang...
Ik raad mijn lezers aan om hun deuren, vensters en alle openingen aan huis en tuin potdicht te houden, alles te vergrendelen en te beveiligen, want er is een nieuwe massale instroom van Romazigeuners aangekondigd. De aanrukkende Romatroepen hebben, zoals alle goudzoekers, een speciale neus voor ons kleine landje waarvan ze denken dat er hier geld en plaats genoeg is. De hele wereld wil hier komen wonen. Volksverhuizingen van overal mikken op het kleinste landje van de hele aardbol, een landje dat door onze politici als het Beloofde Land afgeschilderd wordt. Hoe meer indringers, hoe liever. Massa's nieuwe mensen blijven zich opstapelen. Het wordt bumperkleven, bumper aan bumper zullen we door het leven moeten gaan, overal aanschuiven, overal files, in de winkel, op straat, bij de bakker, de kapper, de bank, de slager... hele rijen overal, waarbij niemand echt aan de beurt komt, behalve de eigen indringers eerst natuurlijk.
De overbevolking weegt zwaar door en zal haar tol eisen. Het drama begint onopvallend met grondverzakkingen hier en daar. De Belgische aardkorst wordt drassig, raakt oververzadigd, kan het gewicht van al die mensen niet meer torsen, ze geraakt van slag, verschrompelt en zakt ineen als een mislukte pudding.
Alle omringende landen en werelddelen worden meegesleurd naar de ijle leegte van het eeuwige heelal. Onze planeet 'aardbol' kent een dramatisch einde. Ze wijkt af van haar baan rond de zon, ze duizelt en geraakt uit haar balans. Langzaam verdwijnt de aarde, ze lost op, ze verdampt, en de schilfertjes dwarrelen neer op alle hemellichamen en overal in de kosmos.
Een wereld zonder grenzen, met wagenwijde open deuren, onbegrensd verkeer van personen... Het einde van de wereld!
