De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
24-11-2014
Buscontroleur bedreigd met pistool
De lederen zetels op bussen en trams van De Lijn zullen niet veel uithalen. Het temperament van de andersgekleurden met getaande huidskleur, zwart haar en baard zal er niet om afzwakken.
Het parket van Dendermonde is op zoek naar een man die gisteren controleurs van De Lijn bedreigde met een pistool. Het incident gebeurde aan een bushalte in Beveren. Bij de controle van het vervoersbewijs kwam het tot een schermutseling en bedreigde de man de medewerkers van De Lijn met een handvuurwapen en ging vervolgens op de vlucht richting Melsele. De man liep weg en is nog altijd op de vlucht. De controleur raakte niet gewond, maar was erg onder de indruk.
Voilà, ze hebben nog maar pas vernomen dat ze zich in lederen zetels konden nestelen, of ze protesteren al. Nooit content, dat volk. Met welke gedachten zijn die eigenlijk naar hier gekomen? Misschien dachten ze hier wel de echte hemel te vinden, of de zevende hemel? Met een heleboel maagden, zonder zelf te hoeven sterven? Een hemel op aarde voor die rare kwasten!... En dan mogen ze hier ook nog eens de baas spelen en gezagsdragers aanvallen. Ze zeggen toch dat wij een land van anarchisten zijn...
Om terug te komen op die lederen buszetels, zie je ze allemaal al doorzeefd met kogels? Zoals in een rasechte western... De Lijn moet de broeksriem aanhalen, en toch droomt Vlaams minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA) vanlederen bus- en tramzetels. ‘Als het comfort van het openbaar vervoer stijgt, laten misschien meer mensen de auto staan.’ Het voornemen van Weyts blijft behoorlijk vreemd: dure, lederen zetels, net nu hij De Lijn verplicht fors te besparen en de ticketprijzen de hoogte ingaan...
De overproductie van mensen op deze aardbol schept aardig wat problemen. De bevolkingsdruk begint ons parten te spelen. We snappen het nog niet goed, maar het sluipt erin, de innerlijke onrust met zoveel mensen om ons heen. De irritante aanwezigheid van medemensen die hun warme adem in onze nek blazen... dat is de Hel!
Als nu iedereen eens op zijn eigen plekje wilde blijven. De eskimootjes in hun iglootjes, de negertjes in hun hutjes, de indiaantjes in hun indianententjes, de Turkjes bij Erdogan, de Marokkaantjes in Marokko, de Chineesjes op hun rijstveldjes, de jihadstrijdertjes in Syrië, de moslimpjes in hun moskeetjes... is dat nu zó moeilijk om thuis te blijven? Om eigen cultuur dáár te koesteren en niet hier?
Iemand die zich verwijdert van zijn eigen grond, iemand die zijn thuishaven verlaat om elders bezettingen en kolonies te creëren, verwijdert zich van de hiostorische bepaaldheid, en dat mondt uit in ontworteling. Een gevaar waaraan veroveraars van vreemde grond blootgesteld zijn. Het verlies van de samenhang met de aardse oergrond van hun wezen maakt hen getraumatiseerd en ontworteld. Psychische problemen zijn inherent aan het zoeken naar andere oorden dan de eigen geboortestreek, het verloochenen van de eigen vertrouwde omgeving heeft desoriëntatie en psychische dwaling als gevolg. En ook een grotere vatbaarheid voor extremiteiten en gekke ideologieën. Opeenhopingen van mensen zijn broeinesten van psychische epidemieën.
Sardienen en Haringen
Er zijn teveel mensen! We leven als sardientjes in een blik, als harinkjes in een ton. 't Is overal aanschuiven en wachten, bij de bakker, bij slager en kapper, bij dokter en tandarts, bij oogartsen en neurologen. In straten en op stoepen lopen we elkaar ondersteboven, auto's schuiven aan in lange files. Overal lange wachtrijen en lange wachtlijsten. Wachtlijsten en wachtrijen! Lange rijen aan loketten en aan kassa's, als schapen wachten we overal op onze beurt. We hebben het nog niet helemaal in de gaten, al dat wachten en aanschuiven, het hoort gewoon bij ons dagelijks leven. terwijl 'wachten' iets onnatuurlijks is.
Miljoenen illegalen mogen in VS blijven... 70 km ipv 90 km per uur op Vlaamse gewestwegen... Meer opvang asielzoekers... Meer kraambedden nodig... Meer scholen nodig... Meer kinderopvang nodig... Meer arbeidsplaatsen nodig... Meer rusthuizen nodig... Regularisatie van illegalen omdat illegalen uit de lucht blijven vallen... Afremmen van autoverkeer omdat er teveel auto's rondtoeren... Scholen bijbouwen omdat er teveel kinderen geproduceerd worden... Nieuwe asielcentra uitvinden omdat er massa's asielzoekers blijven binnenstromen... Meer 30-zones omdat er meer scholen bijkomen... Meer 50-zones omdat er meer huizen bijkomen... Meer 70-zones omdat... ja, waarom? Omdat alles wat hard rijdt gewoon niet meer kan met al die drukte op een veel te kleine ruimte.
Bevolkingsexplosie
De overbevolking is schuldig aanconflicten over de hele wereld, botsingen en onenigheden alom. Agressors en veroveringszuchtigen, ze raken allen geagiteerd en prikkelbaar. Als opgejaagd wild zoeken ze naar betere en andere oorden. Alleen een wereldoorlog kan nog orde op zaken stellen, kan het wankele wereldgebeuren weer in evenwicht brengen!
Lyceum, schooljaar 1998-1999. In het begin van het schooljaar maakte ik kennis met een eigenaardig Marokkaans gezin. Een niet-alledaags Marokkaans curiosum. Kan geen enkel Vlaams gezin aan tippen.
De vader genoot al van zijn pensioen toen hij amper 31 was. Hij had 2 vrouwen en maakte in een recordtempo 7 kinderen. De oudste dochter Fatima werd ernstig mishandeld door de tiran. De 6 andere kinderen hadden een stiefmoeder, de 2de vrouw was van de machtswellusteling. Een vertrouwelijke bron vertelde me dat de stiefmoeder nóg gevaarlijker zou zijn dan de vader...
't Is goed Lieve, stop met die chaos. Waar ik naartoe wil is het meisje Zaineb E., eentje uit de rij van 7. Via haar vernam ik dat het thuis niet pluis was. Ook de leerkrachten van het lager onderwijs zonden alarmerende signalen uit over de thuissituatie, maar geen details. De oppervlakkige commentaren gingen meestal over: "Zaineb krijgt thuis geen hulp, leert lessen niet, taalarmoede, lui, opmerkingen raken haar niet, krabletsels, schrikreacties, zeer zenuwachtig..."
En dan komt Zaineb in het eerste middelbaar terecht, in de middenschool van directeur Wijsneus. Al vanaf de eerste schooldag viel het meisje door de mand. Sombere vooruitzichten om te slagen in het gewone middelbaar. Toch werd ze voortgesleept en vooruit getrokken om toch maar met haar klasgenootjes mee te kunnen. Ze kreeg ook ontzettend veel tijd en aandacht tijdens klassenraden. Mijn intuïtie zei me dat het allemaal verloren en vergeefse pogingen waren om een onbekwaam en onwillig Marokkaantje er krampachtig bij te willen laten horen. Zo werkt dat ook in onze samenleving.
En dan is er de eerste ouderavond in oktober, vlak voor de herfstvakantie. Directeur Wijsneus durfde de confrontatie met de vader van Zaineb niet aan, en daarom stuurde hij de vader, de oudste zoon en Zaineb naar mij toe. Ai, ai. Onderwerp was: het hoofddoekje van Zaineb. Directeur Wijsneus had zijn personeel al laten weten dat Zaineb gebuisd zou worden indien ze haar hoofddoekje zou blijven dragen. Met zo'n mededeling zou ik ook niet durven afkomen bij een agressieve vader.
De beruchte vader zat dus voor me, bijgestaan door zoon Mohamed en dochter Zaineb, die beiden voor tolk speelden, want vader kende haast geen Nederlands. Ja, om kindjes te maken is er geen inburgeringscursus voor nodig, dat gaat vanzelf... Toen vader op uitdagende wijze een discussie begon over het onderwerp 'hoofddoek', ging ik er niet op in, waarna hij het slachtoffer begon uit te hangen, in de steek gelaten door de blanke racisten. Ja, zo kwam het op mij over... "Waarom wilt ge ons niet helpen?"... Zijn gejammer was alleen maar bedoeld om de toelating tot een hoofddoekje los te krijgen, de zeveraar. Het drong niet tot hem door dat een hoofddoekje verboden was in school. Daarna: "In welke school mag een hoofddoekje dan wél?" En het moest een school in Hasselt zijn, en met de bus te bereiken, én het hoofddoekje zou ook bij turnen mogen opgehouden worden... Ja, wat nog allemaal?
Met een aantal adressen heb ik het Marokkaans gezelschap wandelen gestuurd richting integratiecentrum, dan kan hij daar moeilijk gaan doen, de aansteller!...
Nu zal ik eens iets vertellen over manipulaties en intriges in het onderwijswereldje.
Op 6 juli 1995 vond ik op mijn bureau een dreigend berichtje van PMS-baas Horbert. Ja, die met zijn psychopathische trekjes. Het ging over een leerling van het lyceum van directeur Griezelmans. Griezelmans was een onderkruiperig politiek vriendje van Horbert... Voelt de lezer de problemen al aankomen?
Nu volgt de letterlijke tekst van de nota die Horbert op een kladje schreef en achteloos op mijn bureau neerlegde. Het kladje bewaar ik nu nog zorgvuldig bij al mijn andere relikwieën.
"Lieve... Leerling Anneleen B... Op basis van gegevens van klasleerkracht + multidisciplinair team + gegevens van Roland, inschrijvingsverslag type 8 BLO opmaken, in overleg met Roland."
Ik zal deze intimiderende zever even in gewone mensentaal vertalen voor de lezer. Het kwam er op neer dat ik moest luisteren naar onderwijzer Roland (het holle vat van CLM!) en naar de leerkracht van Anneleen, om daarna blindelings een verslag op te maken voor verwijzing naar BLO voor Anneleen... Wel, wel, wel. Het was goed dat ik op mijn stoel zat.
Het allermooiste moet nog komen. Al een jaar lang was ik intensief bezig met de begeleiding van Anneleen en haar 'opvoeders'. Ja, haar ouders waren steeds onbereikbaar. Haar grootouders en een oom en tante moeiden zich met de opvoeding van Anneleen... Een collectieve familiale aangelegenheid dus. Hallo? Heeft Anneleen geen ouders?!...
Al mijn interventies werden stiekem gevolgd door Roland S., het Holle Vat, enmaatschappelijk werkster Marie-Jeanne B., een gefrustreerd vrouwtje dat verveeld zat met haar ondergeschikte positie. Beiden kopieerden mijn theorieën en conclusies, gesteund door directeur Griezelmans. Ze stalen mijn ideeën! En daarmee gingen ze opscheppen bij Horbert.
Ik kon niets inbrengen om mij te verdedigen, omdat Horbert steeds luisterde naar de hardste roeper, naar het holste vat dat iedereen overschreeuwt en overroept. En zoals altijd: de luidste roeper wordt altijd geloofd!
Wie herinnert er zich nog burgemeester Jean Léonetti van het Franse Antibes die vorig jaar te kampen had met agressieve moslims die zo verwaand waren om het stadje aan te vallen door er hun eigen gebruiken aan op te dringen, een stadje dat eeuwenlang al eigen tradities kende.
Ouders van moslimleerlingenvroegen om varkensvlees te schrappen in de schoolrefters. Burgemeester Jean Léonetti weigerde categoriek, hij maakte korte metten met de islamitische pretenties. Moslims mochten zich niet moeien met de schoolkeuken, zo luidde het. Zijn stadsbestuur stuurde daarom een verklarende brief naar alle moslimouders, opdat moslims zouden begrijpen dat:
-ze zich dienen aan te passen aan Frankrijk, aan zijn gebruiken, zijn tradities, aan zijn levenswijze. Ze hebben toch zélf gekozen om naar Frankrijk te migreren.
-ze zich moeten integreren en beseffen dat ze in Frankrijk wonen.
-zij hun levenswijze moeten aanpassen aan de Fransen, en niet omgekeerd, het zijn de Fransen die hen grootmoedig onthaald hebben.
-de Fransen geen vreemdelingenhaters zijn, dat ze al eerder ontelbare migranten verwelkomd hebben, terwijl het tegengestelde niet waar is: moslims aanvaarden geen vreemdelingen in hun landen.
-de Fransen niet bereid zijn om hun identiteit en cultuur prijs te geven.
-het Franse volk in zijn totaliteit het vreemdelingenbeleid bepaalt, en niet alleen het linkse establishment met Aurélie Filipetti, minister van cultuur en communicatie.
-in Frankrijk met zijn kerstbomen, kerken en religieuze cultuur, de godsdienstbeleving in de privesfeer moet blijven. Daarom heeft het stadsbestuur reden genoeg om iedere toegeving aan de islam en aan de sharia af te wijzen.
-Moslims die zich storen aan het wereldlijke en neutrale karakter van Frankrijk en er zich niet goed voelen, moeten herinnerd worden aan de 57 prachtige moslimlanden die er bestaan. De meeste van die landen zijn onderbewoond en staan met de armen wijd open om in het gastvrije kader van de koran hun geloofsgenoten te verwelkomen.
-Vraag aan de moslims: "Waarom is het beter wonen in Frankrijk dan in de landen waar jullie vandaan komen?" Wel, wij eten varkensvlees, en varkensvlees blijft op het menu van de schoolrefters staan!"
Lieve heeft over dit onderwerp al eerder verteld, maar vandaag had ik er opnieuw zin in omdat het Interfederaal Gelijkekansencentrum (het vroegere CGKR) de inhoud van dit bericht klasseerde bij kettingmails (?!?!). Dat deden ze ook al met het gedicht van Wim De Cock: "Noemt ge mij een racist, mijnheer?".
Leerlingen uit het tweede jaar secundair onderwijs ondervinden weinig uitdaging, plezier en nieuwsgierigheid tijdens het studeren, ze voelen het eerder als een druk. Dat blijkt uit een studie van het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB), enkele grote hogescholen en universiteiten.
CLB's, hogescholen en universiteiten maken een studie over de 'Goesting' bij studenten om te studeren. GOESTING?!... Waarmee zijn ze in 's hemels naam mee bezig?! Het kan niet gekker meer?!
Ik vind dat CLB's, hogescholen, universiteiten, en alle leerkrachters, professoren en lesgevers de studenten eerder moeten wijzen op hun plichten, hun verantwoordelijkheden, de vanzelfsprekendheid van het studeren, van 'GOESTING' mag helemaal geen sprake zijn!
Vroeger stonden we niet stil bij het graag of niet graag instuderen van een vak. We wisten dat het moést en daarom studeerden we. 'Goesting' kwam er niet aan te pas. Dat is pas iets van de laatste tijd. Een luxe probleempje van de verwende jeugd die niet meer tegen een stootje kan, die zich niet meer weerbaar kan opstellen. Als we over 'goesting' beginnen, zijn we bezig met watjes en kwalletjes te maken van onze leerlingen!
Rekening houden met de 'goesting' van jongeren? Dat betekent voor hen tevens om te beginnen nadenken over: "Heb ik wel goesting om te gaan werken? Heb ik wel goesting om te solliciteren? Heb ik wel goesting om aan mijn loopbaan te werken? Heb ik wel goesting om mijn handen uit de mouwen te steken?".
Laat ons zwijgen over 'goesting', anders kweken we een generatie slappe studenten zonder ruggengraat, wiens vooruitzichten op de arbeidsmarkt erg beperkt zullen zijn.
Het Amerikaanse tijdschrift Time houdt jaarlijks een verkiezing om ergerlijke woorden uit de taal te schrappen. Dit jaar roept Time op om het woord 'Feminist' te schrappen uit de taal. Feminisme, feministe... het mag niet meer bestaan?
Voelen mijn lezers het ook? Het langzaam sluipend islamitisch virus dat alles wat westers is wil aantasten. Het zal wel lukken op de duur, er zijn genoeg buigzame westerlingen.
Wat zou de Koran schrijven over 'feminisme? Misschien wel niets, een vrouw is niet veel meer dan een baarinstrument om zoveel mogelijk moslimpjes op de wereld te zetten.
De reputatie van het priesterschap ligt helemaal aan diggelen en is naar de vaantjes. En naar de knoppen ook. Voor altijd bezoedeld en geschandvlekt. Zelfs de paus doet geen moeite meer om de splintertjes weer aaneen te lijmen. De barsten zijn te groot om van het priesterschap nog een waardig sacrament te maken. Het besmeurde imago is niet meer wit te wassen. Geestelijken, kloosterlingen, religieuzen, die hun lusten en driften botvieren bij kinderen, als verdorven geperverteerden, verdienen niet het minste ontzag of aanzien... En dán vraag ik me af of de opname van godsdienstlessen in het lesrooster op school niet één grote dwaling was?...
Ik heb al verteld dat ik vroeger veel kostbare tijd verloren heb in een nonnenschool. In mijn lager onderwijs stond er een maandelijks kerkbezoek op het lesrooster. Om onze zonden te biechten. Dat was niet eenvoudig, want wat is een 'zonde'? De non legde dat wel uit, maar draaide rond de pot. En als kind weet je geen raad met geheimzinnige woorden als 'onkuisheid', 'achterklap', 'begeerte', 'hoogmoed', 'hebzucht', 'gramschap'... Voor mij bleef het bij een stuk of dertig keren ongehoorzaam geweest, of een inktvlek gemorst op mijn schrift, of gebabbeld in de klas. Allemaal dagelijkse zondekes dus, waaraan ik stuk voor stuk plezier beleefde. Alle fijne dingen in ons jonge leventje moesten we opbiechten!
Om de maandelijkse biecht voor te bereiden hield de non een uurtje meditatie in de klas zodat we onze overtredingen van de afgelopen maand konden optellen en erover nadenken, alsof we criminelen waren. Ja, vroeger werd er kostbare tijd verkwist tijdens de lesuren!
De wandeling naar de kerk was ontspannend, en tegen de tijd dat de kerkdeur openging was ik al mijn zonden vergeten die ik wilde opbiechten. Dan maar wat fantaseren...
De Biechtstoel! Onze biechtgeheimen vertrouwden we kinderlijk-naïef toe aan een onzichtbare priester die in een obscuur hokje zat, in een donkerbruin mysterieus meubel, achteraan in de kerk. Aan weerskanten van de biechtstoel waren gordijntjes aangebracht waarachter de biechtelingen hun hart konden uitstorten, hun intiemste roerselen en persoonlijke geheimen kwijtkonden aan een onzichtbare man, en hun zieltje mochten reinigen, anders kwamen ze niet in de hemel. Tussen de priester en de biechteling was er een gammele scheidingswand met in het midden een roostertje waarlangs de vieze adem van de priester pal in je gezicht aangewaaid kwam, terwijl zijn stem alleen maar lispelend en fluisterend klonk, haast onverstaanbaar, de helft van wat ie vertelde miste ik altijd.
Het was een hele opluchting om aan het einde van de biecht vergiffenis te krijgenvan de biechtvader, vergiffenis voor al onze misdaden. De vergiffenis gaf me het bevrijdende gevoel van: nu kan ik weer een maand stout zijn. Eerst waren er natuurlijk de goede voornemens om een beter leven te gaan leiden, maar bij het verlaten van de kerk waren die goede intenties helemaal verdwenen. Gelukkig!
En dan heb ik nu zin om mij te verschuilen achter een hemelse kelk, om alle beslommeringen en verplichtingen te vergeten. Ik wens alle ambetanteriken naar de maan, of de boom in, ze mogen ook naar de pomp lopen...
Ik geef het bijzondere biertje de kans om tot zijn volle ontplooiing te komen, in alle glorie, glans en heerlijkheid. Ik zal eens vertellen hoe dat in zijn werk gaat. Ik neem een royale slok die ik langs elke hoek van mijn mond laat passeren. En elke bedachtzame slok roert dan, ongemeen zalig, het gehemelte, de tong en alle andere ingewanden van de mond. Langzaam voel je het kostbare vocht naar beneden druppelen, naar je maag toe glijden. En als die nuchter is, moet je een klein beetje oppassen. Anders zie je roze olifantjes en mauve vlindertjes het café binnenkomen. Als het niet anders kan, nodig je die beestjes uit om naast je te komen zitten, allemaal samen op één barkrukje.
"Migranten vinden bijna nergens moeilijker werk dan in België", zo staat er in de krant.
De lage tewerkstellingsgraad van immigranten in ons land is volgens de OVSE te wijten aan de ongelijkheid in het onderwijs. Let op lezer, het begint al, de 'strijd' tegen onze Vlaamse bollebozen! De OVSE zal segregatie in het onderwijs tegengaan en zal werkgevers quota opleggen voor het aanwerven van buitenlanders. En zo is er ook de 'strijd' tegen onze bekwame Vlaamse werkkrachten... Kwaliteit van scholen en bedrijven in gevaar!
Lieve zoekt de oorzaken van hoge werkloosheid bij allochtonen ergens anders dan bij ongelijke onderwijskansen. Wij hebben allemaal lijdzaam moeten toezien hoe alle nieuwkomers in ons land in de schijnwerpers en in donzen dekbedjes onthaald werden. Hoe ze gestimuleerd werden om hun eigenheden te koesteren en te bewaren (bv hoofddoekjes in school en aan loket, vrijdaggebed voor leerkrachten, islamlessen...). Hoe ze hoge bescherming en bijstand kregen van instanties als CGKR, migrantendiensten, vluchtelingendiensten, integratiecentra, migrantenwerk, straathoekwerk, OCMW's, tolken, werkgroepen, enz, enz.
Eigen taal en cultuur, eigen godsdienst, eigen gebruiken, eigen normen en waarden... Het moest allemaal zo nodig gekoesterd worden. Integratieboycot! Zo kunnen nooit degelijke werknemers vanuit het buitenland gevormd worden, en ook geen degelijke allochtone leerlingen.
Een elitaire school dénkt er niet aan om tijd en energie te verspillen aan anderstaligen. Een succesvol werkgever dénkt er niet aan om niet-rendabele buitenlanders aan te werven.
Een gouden aangever kwam er van Houzee van de Rechts Blog.
"De kinderarmoede stijgt. Steeds meer ouders hebben last om de eindjes aan elkaar te knopen. Toch mag de schoolrekening geen drempel zijn voor kinderen... Er is een maximumfactuur, maar zelfs dan kunnen heel wat gezinnen de rekening niet betalen: buitenschoolse activiteiten vallen bijvoorbeeld niet onder de maximumfactuur, terwijl deze activiteiten bijdragen tot het leerproces en door álle kinderen beleefd moeten kunnen worden... Vooranderstalige nieuwkomersgeldt een maximumfactuur waarin ALLES inbegrepen is, ook de buitenschoolse activiteiten."
Ding dong!...
Anderstaligen krijgen dus gratis buitenschoolse activiteiten aangeboden? En onze eigen leerlingen dan? Hebben die dat niet nodig? Ofwel moeten hun ouders er extra voor betalen. Is het 'leerproces' niet voor iedereen gelijk? Gelijkheid! Gelijke kansen! Kreten die alleen gelden voor anderstaligen, andersdenkenden, andersoortigen?... Alles wat anders is wordt verheerlijkt, als het maar niet lijkt op onze eigen soort, het hoeft maar even te ruiken naar iets vreemds of het wordt geroemd en geprezen. Ik heb het vroeger van dichtbij allemaal zien gebeuren.
Nóg een voorbeeldje van Discriminatie van Autochtone Leerlingen!
In de jaren 90 van het vroegere lyceum werd er een klas opgericht voor 'neveninstromers', dat was een eerste middelbaar voor nieuwe anderstaligen, die een aparte behandeling kregen, een aparte benadering, en heel veel apart geld natuurlijk. Het project duurde slechts 1 schooljaar omdat de anderstaligen even anderstalig bleven als toen ze een jaar geleden de schoolpoort binnenkwamen! Een héél schooljaar zaten die sloebers daar van ons belastinggeld te profiteren terwijl ze geen letter Nederlands bijgeleerd hadden! Uiteraard leden onze 'eigentaligen' onder de enorme aandacht die naar de nieuwkomers ging. En dan kan Lieve weer niet zwijgen over de 'Parels voor de Zwijnen'...
School-apathie bij allochtone ouders
Er wordt nogal wat gezwaaid met 'armoede'. 'Armoede' is een dankbaar excuus voor nalatige ouders die de schoolrekeningen niet betalen. Schoolrekenigen die door armoede niet betaald kunnen worden? Dat is een bedrieglijke voorstelling van de feiten.
In de concentratieschooltjes van 't Kabouterke en An Serpent werden de nota's die de kinderen mee naar huis kregen vaak genegeerd door de ouders. Ook berichten in de agenda schampten af op de 'onbereikbare' ouders. Het waren meestal de allochtone leerlingen die geen geld mee naar school kregen om in orde te zijn met de rekeningen. Migrantenwerksters bemiddelden wel eens met behulp van de Turkse tolk, maar, ik heb het al verteld, hun activiteiten dreven de migrantengezinnen nog verder weg van het schoolgebeuren, waardoor die gezinnen zich nog meer wentelden in eigen taal en cultuur, in eigen gemeenschap als unit afgezonderd van het autochtone samenleven.
In februari jl kwamen 1.000 scholen in het nieuws omdat ze een incassobureau inhuurden, omdat ouders de schoolrekening van hun kinderen niet 'konden' betalen. Zoals gewoonlijk vernamen we niet wélke ouders nalieten om de schoolrekeningen van hun kinderen te betalen. Wel, Lieve zal dat nu nog eens opnieuw uit de doeken doen. Mijn ervaring is dat in multiculturele klassen Vlaamse ouders doorgaans altijd in regel waren, wat bijlange niet altijd het geval was met allochtone ouders.Het waren de allochtoontjes wiens klasagenda thuis vaak niet gecontroleerd werd, waardoor de berichten van de leerkracht ontsnapten aan de aandacht van hun ouders. Mijn ervaring is dat deze nonchalance typisch was voor allochtone ouders. Zó heb ik het ervaren. De ongevoeligheid van allochtone ouders voor spelregels, voor leefregels van de maatschappij, stuurt alle goede functionering van het schoolgebeuren, het 'samenleven' in de war. Voilà, hier ik heb ik weer eens de puntjes op de i gezet zodat de Vlamingen weeral niet moeten opdraaien voor de nalatigheden van allochtonen!
Terrorist en maatschappelijk ontwrichter Dyab Abou Jahjah, houdt het vuur brandende rond Zwarte Piet. Hij wil met zijn nieuwe beweging Movement X een neutrale en niet-racistische intocht van Sinterklaas in Antwerpen: de huidige Zwarte Piet moet vervangen worden door een neutrale Piet zonder aanstootgevende verwijzingen naar karikaturale negers van de 19de eeuw. De beweging wil een overleg met het stadsbestuur van Antwerpen, en als dat niet gebeurt, zullen er juridische stappen volgen... ?!?!?!
Hoe is het mogelijk dat een 'beweging' in ons land de kans krijgt om zich zo agressief op te werpen? Om met lef en arrogantie Bart De Wever uit te dagen om een 'neutrale Piet' te bedenken? In mijn glazen bol zie ik Movement X uitgroeien tot een politieke partij die Antwerpen in beslag gaat nemem, en later misschien ook nog andere steden.
"Schoenmaker, blijf bij je leest", zeg ik altijd tegen mezelf, maar het helpt niet. Ik wil me moeien met onderwerpen waarover ik veel te weinig afweet, met de bekende uitschuivers als gevolg. Ach, laat me het nog één keer proberen. En dáárna zal ik de bekende paden van het onderwijs bewandelen.
"Vrouwen die autorijden, riskeren problemen met hun eierstokken". Dat zei Sheikh Saleh al-Lohaidan, een conservatieve Arabische geestelijke van Saoudi-Arabië. Deze man schrijft aanbevelingen en adviezen voor de Saoudische overheid. Een soort schriftgeleerde dus, maar dan op z'n moslims.
Dat van die eierstokken lijkt me zattemansgelul, nonsens die eierstokproblemen als een straf van Allah voorstellen. Islamitische gekken grijpen alles aan om hun waanzinnige islam kracht bij te zetten, om vrouwen buiten te sluiten, om zichzelf buiten schot te houden en zichzelf als lievelingen van Allah voor te stellen.
Nu zal Lieve de tekst van die Arabische kwiet eens vervolledigen. Ik zal eens vertellen welk onheil er boven de hoofden van MANNELIJKE moslimchauffeurs hangt. Wel, als die mannen achter het stuur kruipen, ondergaan ze al onmiddellijk een gedaanteverwisseling, ze worden kleiner, krimpen ineen en hun ego-gevoel daalt onder zero. Nog erger: hun libido glijdt weg uit hun lichaam en dan resten er enkel nog ersatz-bevredigingen, zoals jonge maagdjes overmeesteren, dat kan iedereen, of doen alsof ze de halve wereld kunnen verkrachten. Maar dat zal niet meer lukken, want door het autorijden raken hun edele delen in de knel, er kan geen bloed meer door stromen, en hun hele spel geraakt over zijn toeren, geraakt verdoofd en naar de knoppen. Niets meer mee aan te vangen. Mannelijke geslachtshormonen verdwijnen uit de teelballen. Foetsie! Geplette balletjes waarin geen hormoontjes meer aangemaakt kunnen worden. Een mini-peniske blijft er over dat nooit meer tot volle bloei kan komen. De baardgroei stopt en hun stemmetjes gaan hoger klinken. Dan zwijgen we nog over een verschrompelde penis die gedoemd is tot eeuwige slapheid. Dat komt ervan als je als mannelijke moslim wilt gaan autorijden!... Een storinkje in de vrouwelijke eierstokjes is er niets tegen! De geestelijke Arabier mag zijn geschriften herzien!
Ja, en hoe komt het dan dat onze media bol staan van kindermisbruik binnen de katholieke kerk? Terwijl het islamitisch kindermisbruik helemaal verzwegen wordt? De pedo-priesters staan nu alwéér in de schijnwerpers. Eerst Middelkerke, dan Hooglede, en nu recent de Brugse priester die nog net op tijd naar Brazilië is kunnen vluchten om zich daar nu te verkneukelen met straatkinderen.
In de drie recente pedofiliedossiers valt het op dat de zgn zedenfeiten dateren van jaaaaren geleden. In Hooglede had het 'slachtoffer' er 12 jaar (!) bedenktijd voor nodig om klacht in te dienen. In Middelkerke zijn er 6 jaren overheen gegaan. En de Braziliaanse kinderstraathoekwerker was al meer dan 20 jaar (!) geleden in de fout gegaan.
Waar wil ik naartoe?
Vrijwillig seksueel contact tussen volwassenen en minderjarigen bestaat echt! In de berichtgeving wordt daar krampachtig over gezwegen. We horen alleen maar de woorden 'Slachtoffer' en 'Pedofiel'. Nooit vernemen we iets over seksspelletjes met wederzijdse toestemming.
'Slachtoffers' van pedofielen? Ik zou eerder willen spreken over mededaders, medeplichtigen... ECHTE slachtoffers zijn in de minderheid. In vele gevallen lokt het 'slachtoffer' het pervers gedrag van de pedofiel uit, geeft hij aanleiding tot de feiten, kan hij meegenieten van een niet-alledaagse ervaring met een volwassene... Zichzelf aanbieden om seksueel gebruikt te worden, het bestaat! Kinderen die geilen op volwassenen en hun lichaampje aanbieden in ruil voor wat gunsten of voor wat geld. Kinderen die volwassenen verleiden zijn perverser en schuldiger dan de volwassene zelf. Als ze jaren later het slachtoffer komen uithangen, is dat om geld af te troggelen van de pedofiel die ze willen ontmakeren. In de huidige golf van pedofilieklachten zou men eerst eens grondig het 'slachtoffer' moeten doorlichten!
Er zijn bedriegers en oplichters die weliswaar een relatie met een priester hadden, maar die zélf een actieve rol speelden in de perverse spelletjes, die zélf uitdaagden en verleidden. En er zijn ook de profiteurs die plezier beleefden aan het 'misbruik', en dan jaren later komen janken over hun 'mishandeling'... Geestelijken zijn toch geen zwaargewichten die te maken hebben met willoze kinderen? Vaak gaat het om forse pubers die later klagen over het jarenlange 'misbruik'. Alsof ze zich niet konden verzetten, zich niet konden verdedigen. Hun omgang met de geestelijke heeft dan niets meer met kindermisbruik te maken, maar met een pure homoseksuele relatie met een geestelijke. De 'slachtoffers' zijn medeplichtig aan het 'misbruik'! Van potige jongemannen mag een geestelijke toch wel enige weerstand verwachten?...
Wat ik nu ga vertellen gaat over 'denken' en 'bestaan'. De Franse wijsgeer René Descartes gaf er een complexe en gefundeerde filosofische draai aan. Aan alles moet getwijfeld worden, zei hij, tót... ik stoot op iets dat onbetwijfelbaar is. Het cogito (ik denk) is het onbetwijfelbare. Het is zeker dat ik denk, want ook als ik twijfel, denk ik. Als ik denk, dan besta ik ook: Cogito ergo sum! Aldus stoot ik op de werkelijkheid van mijn 'ik', het ik van mijn bewustzijn...
Toch zijn er hedendaagse figuren die het veel simpeler en logischer aan boord leggen. Die zeggen gewoon dat ze bestaan, zonder meer, neem nu Neil Diamond in zijn song 'I am I said', daarin beweert ie gewoon dat ie bestaat: 'Ik besta zeg ik je!'. Geen complicaties, geen geredeneer, hij IS er, hij BESTAAT, punt. Het denken zal hij er wel vanzelf ingecalculeerd hebben, denk ik. Lieve denkt, dus ze bestaat...
Terug naar Descartes.
Leuven, einde jaren 60. De woelige jaren van 'Walen buiten!'
Op een mooie voorjaarsdag was Lieve op weg naar een uiteenzetting van professor Verbeke. Zijn onverteerbare colleges handelden over metafysica, over bovenzinnelijke en ongrijpbare dingen. Hij vertelde op onnavolgbare wijze over abstracte controverses, maar ook over alledaagse gebeurtenissen. Dus was Lieve weer eens heetnieuwsgierig waarover hij het vandaag zou hebben. Buiten deed het zonnetje pijn aan mijn ogen, maar het vooruitzicht om naar de professor te gaan luisteren was verheugend.
Met een stevige ruk en een forse zwaai vloog de deur van de aula open en met een donderende stem schreeuwde de prof het uit: "Je pense, donc je suis!"... Na deze overrompelende aanzet, volgde er een rustige verklaring van dat ene intrigerende zinnetje "Je pense, donc je suis".
De professor sprak enthousiast over zijn idool, de Franse filosoof Descartes. Volgens Descartes moet je aan álles twijfelen, behalve aan je eigen denken, aan je eigen denkvermogen. Want denken is onbetwijfelbaar. Als je dénkt, dan besta je. Je bent er omdat je denkt. Al het overige is onzeker.
Lieve werd bang en onzeker. Maar het griezelverhaal van de professor kende pas een hoogtepunt toen hij met boosaardige geesten op de proppen kwam, geesten die er plezier in vinden om ons denkmechanisme in de war te sturen!... De 'malin génie' als kwelduivel!... Dus eeuwen geleden bestonden er ook al kwelduivels.
De slotzin van de professor was: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"
Toen we buitenkwamen, keken we stilletjes om ons heen en begonnen met alles in vraag te stellen. De zon, de straten, de mensen, de gebouwen, de bomen, het leek allemaal zo echt, moeten we nu twijfelen aan die echtheid?... Even een pintje gaan drinken om ons zelfvertrouwen te herwinnen, en dan twijfelen we aan niéts meer!...
Gisteren zat ik in de Carrefour te neuzen tussen allerlei soorten laptops. Toen hoorde ik ineens een vreemde taal om me heen en merkte een moslingezin op. De bendeleider van het gezin werd geëscorteerd door drie hoofddoekgevallen, zijn vrouw en 2 dochters. De twee meisjes liepen er verveeld bij. Het hele gezelschap gedroeg zich erg luidruchtig, hun typische en welbekende tactiek om zich te manifesteren, om hun omgeving attent te maken op hun aanwezigheid.
Lieve besloot om zich ook eens te manifesteren. Op de laptop met het grootste scherm liet ik mijn blogartikel van 7 november jl verschijnen: 'Islamitische Aanstellerij in School', samen met de mooie afbeelding die hiernaast ook staat. Opgelucht verliet ik de winkel...
Dubbele Identiteit voor Kinderen van Gescheiden Ouders
Kinderen die niet gedomicilieerd zijn bij één van hun gescheiden ouders, krijgen een tweede verblijfsregister, zegt het federaal regeerakkoord. Dat is goed nieuws voor co-ouders die verstoken blijven van een aantal rechten en die te kampen hebben met vervelende administratieve plichtplegingen, zoals wanneer bij een vechtscheiding de andere ouder de identiteitskaart van het kind niet uit handen wil geven. De verliezende co-ouder kan dan niet bewijzen dat hij/zij kinderen heeft. Twee identiteitsbewijzen van het kind zouden dan een oplossing moeten bieden voor administratieve twistpunten bij een vechtscheiding.
Vechtscheidingen?... Ooit hebben twee mensen aan het altaar bij de priester gestaan. In een euforische bui hebben ze elkaar eeuwige trouw beloofd. En beloofd om bij elkaar te blijven tot de dood hen scheidt. Aan het altaar iets beloven dat je hele leven bepaalt en vastlegt, dat is toch waanzin? Ze staan daar alle twee half bewusteloos, overmeesterd door een dwaze verliefdheid, niet meer voor rede vatbaar, en dan kramen ze onzin uit die hun toekomstige levenswandel vastlegt, zonder dat er eigen keuzes nog mogelijk zijn?!
Ouderschapsplan
Kamerlid Sonja Beck (CD&V) heeft onlangs een wetsvoorstel ingediend om een 'ouderschapsplan' in te voeren. In zo'n plan worden afspraken opgenomen over wie voor wat zorgt en hoe dat gebeurt, over de verblijfsregeling, over hoe de betrokkenen geïnformeerd worden, over de school en alle andere zaken die het 'getroffen' kind aanbelangen. Sonja Beck: "Eerst afspraken maken over kinderen, en dan pas scheiden."
Nu volgt er een verhaal over een jongetje dat ik van dichtbij gevolgd heb. Hij bofte met de scheiding van zijn ouders. Om aan te tonen dat er ook gelukkige kinderen zijn van ouders die aan het vechtscheiden zijn.
Case
Flipke van het lyceum woonde in twee verschillende huizen, want zijn ouders waren gescheiden, en de rechter besliste dat beide ouders de jongen mochten delen.
Maar wanneer Flipke thuiskwam van school, was hij altijd alleen. De ene week was zijn moeder op haar werk, en de andere week was de vader op zijn werk. Toch treurde Flipke niet. Thuis had hij het rijk voor zich alleen. Zijn huiswerk kon wel wachten en zijn lessen ook. Hij amuseerde zich met spannende tv-films, tekenfilmpjes, computerspelletjes, of hij speelde met zijn vriendjes. Niemand was er om hem te helpen met zijn huiswerk, maar dat vond ie niet erg. Niemand was er om zijn agenda te controleren, en dat vond Flipke ook niet erg. Want hij had heel wat zakgeld, en dat maakte veel goed. Zijn vriendjes waren niet zo rijk, want hun ouders waren nog niet gescheiden...
Wanneer Flipke in de klas vaststelde dat hij een boek vergeten was, zei ie toch gewoon dat het in zijn andere huis lag. Heel flexibel redde hij zich uit elke benarde situatie. Erg handig om in twee huizen te leven!... Flipke was geen schitterende leerling, maar wel een gelukkige vrolijke jongen, en zeker geen getraumatiseerd sukkeltje.
Kinderen van gescheiden ouders: getraumatiseerde sukkels? Bijlange niet! Ze leiden een avontuurlijk leventje en de slimmeriken weten heel goed uit te kienen hoe ze het meeste profijt halen uit hun dubbelleven. Ze krijgen alles dubbel: kleren, boekentas/rugzak, schrijfgerief, agenda, twee eigen kamertjes, twee pc's, twee tv's... Op materieel vlak komen ze zeker niets tekort.
Toch waren er kindjes die niet zo slim als Flipke konden profiteren van hun dubbele identiteit. Zij wisten niet om te gaan met de complexe toestanden van hun dubbelleven: twee huizen, één vader, één moeder, los van elkaar, hoe moet dat nu?... Die sukkeltjes waren er niet zoveel, want de meesten trokken zich uit de slag net zoals Flipke.
Er was eens zo'n sukkeltje dat niet meer goed wist naar welk huis het moest gaan, naar dat van pa, of naar dat van ma, welke van de twee huissleutels moest ie gebruiken, welke bus moest ie nemen, naar pa of naar ma?... Soms gebeurde het dat ie bij pa aankwam, terwijl ie bij ma moest zijn... Het co-ouderschap was voor dit jongetje een enorme belasting. Het arme sloebertje moest steeds denken, heb ik niets vergeten, boeken, kleren... en als de school uit is, naar welk huis moet ik dan gaan?... Dit jongetje had regelrecht naar het huis van de rechter moeten stappen, de rechter die het krakkemikkige co-ouderschap regelde!
In mijn archief vond ik een artikel over "Examens voor Baby's'. Dat ga ik nu gebruiken om mijn bericht 'Het Belang van Kleuteronderwijs' van 1 november jl nog wat kracht bij te zetten. Daarmee kom ik graag nog eens terug op het belang van systematisch onderricht voor kleuters, als degelijke basis van een succesvolle schoolloopbaan.
"Examens voor baby's"? Ja, het bestaat. Baby's die proeven moeten afleggen om binnen te geraken in een kinderdagverblijf. Een soort 'ingangsexamen'. Het kinderdagverblijf 'De Zonnehoek' in Amsterdam stelt niveau-eisen aan iedere baby die zich inde crèche komt aanmelden. De baby's worden onderworpen aan uitgebreide cognitieve, motivatie- en emotietests, om te zien of ze klaar zijn voor de volgende stap in hun carrière, nl de kleuterschool waarvoor een stevige basisbagage vereist is. Zij zien een baby als de start van een levenslange carrière. En terecht. De crèche wil een kwaliteitsvolle opleiding waarborgen en hoge rendementscijfers halen, een 'topcrèche' waardig.
"Selecteren aan de poort" noemen ze dat. Het concept is subliem, prachtig, formidabel, fenomenaal, fantastisch, geweldig!... Eindelijk eens wat meer aandacht voor de slimme kindjes. Weg met de groep waarin iedereen gelijk is. Weg met de klas waarin achterblijvers verspilde aandacht en vergeefse schouderklopjes krijgen. Weg met de massa waarin begaafde kindjes verkommeren en hun talenten verkwist worden.
Een screeningsonderzoek na de geboorte is zinvol, dat heeft kinderdagverblijf 'De Zonnehoek' wijs bedacht. Hopelijk komt het lovenswaardige initiatief naar hier overwaaien, en laat het dan de aanzet zijn tot gedifferentieerd onderwijs waarbij de bovenlaag geviseerd wordt. Waarbij kwaliteit en rendement nagestreefd worden. Waarbij de zwakkeren zich niet meer kunnen optrekken aan de sterkeren, want dan volgt er een algeheel verval, de bekende nivellering naar de afgrond.
Getalenteerde baby's krijgen in het kinderdagverblijf de kans om zich optimaal te ontplooien en zich voor te bereiden op een succesvolle schoolloopbaan. Zij krijgen de nodige stimuli aangeboden waardoor ze ontvankelijk gemaakt worden voor prikkels om die een juiste plaats te kunnen geven in hun kleine breintje.
De impact van migratie op de migrant is bekend. Ze kunnen er niet aan ontsnappen, allen die niet op hun geboorteplaats kunnen blijven, hebben er ooit wel eens mee te kampen: depressies!
Neerslachtige buien hangen samen met de verplaatsing van het ene werelddeel naar het andere. Vóór hun vertrek staan ze d'r niet bij stil, totdat ze in hun droomwereld belanden, een ver vreemd land, en dan overvalt hen een oneindige droefenis, overweldigd door heimwee naar hun verre thuisland.
Geregeld vernemen we iets over het psychisch welzijn van allochtonen die in ons land verblijven. Einde 2010 wees een studie van de Gentse universiteit erop dat migranten in ons land vatbaarder zijn voor depressieve toestanden dan de eigen bevolking. Dat wisten we al, een studie was daarvoor niet nodig. Die Gentse onderzoeksresultaten zijn niet echt iets om trots op te zijn, het is niet om te pronken met het feit dat we hier opgezadeld zitten met een hoop neerslachtige jankerds die het niet meer zien zitten in ons aards tranendal. Misschien lezen ze teveel in de koran, of verlamt hun langdurige werkloosheid hun vitaliteit?... Altijd maar bladeren in de koran, of verzen vanbuiten leren, dat is niet stimulerend voor een goed humeur. Mohammed was trouwens ook niet in een opgewekte stemming toen hij zijn openbaringen neerpende in de koran.
En dan was er ook nog het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde dat meldde: "De geestelijke gezondheid van allochtonen is slechter dan die van allochtonen." De studie geeft geen verklaring voor het fenomeen, maar zegt wel dat de psychische stoornissen afzwakken als allochtonen bij elkaar blijven wonen... dus als ze zich niét integreren. Een clanvorming dus, da's heel begrijpelijk, want ze komen allen ontheemd en ontredderd in een gloednieuwe omgeving waarin alle vertrouwdheid verdwenen is, niets is nog herkenbaar, niets doet hen denken aan hun thuisland. Ze belanden in een diep depressie-dal, en hun stemmingen balanceren zich tussen eenzame vervreemding en diepe lethargie... Geen opbeurende vooruitzichten... En als je 't zo bekijkt is 'integratie' een utopie.
De geestelijke gezondheid van de Belgische bevolking ziet er dus niet zo fraai uit. In de toekomst zullen er nog meer migranten ons landje binnensijpelen, en met hen ook nog meer depressies. Naast intellectuele armoede importeren we ook nog eens mentale armoede.
Migranten en mentale gezondheid. Is er niet een genetisch verband tussen die twee? Misschien zijn migranten wel geconstitutioneerd om depri te zijn? Genetisch voorbestemd om neerslachtig door het leven te gaan? Om levenslang hun zwaarmoedigheid mee te torsen in hun genen waarin de melancholie vastgeroest zit?
