De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
12-11-2014
Ik denk, dus ik besta... Ik besta zeg ik je!
Wat ik nu ga vertellen gaat over 'denken' en 'bestaan'. De Franse wijsgeer René Descartes gaf er een complexe en gefundeerde filosofische draai aan. Aan alles moet getwijfeld worden, zei hij, tót... ik stoot op iets dat onbetwijfelbaar is. Het cogito (ik denk) is het onbetwijfelbare. Het is zeker dat ik denk, want ook als ik twijfel, denk ik. Als ik denk, dan besta ik ook: Cogito ergo sum! Aldus stoot ik op de werkelijkheid van mijn 'ik', het ik van mijn bewustzijn...
Toch zijn er hedendaagse figuren die het veel simpeler en logischer aan boord leggen. Die zeggen gewoon dat ze bestaan, zonder meer, neem nu Neil Diamond in zijn song 'I am I said', daarin beweert ie gewoon dat ie bestaat: 'Ik besta zeg ik je!'. Geen complicaties, geen geredeneer, hij IS er, hij BESTAAT, punt. Het denken zal hij er wel vanzelf ingecalculeerd hebben, denk ik. Lieve denkt, dus ze bestaat...
Terug naar Descartes.
Leuven, einde jaren 60. De woelige jaren van 'Walen buiten!'
Op een mooie voorjaarsdag was Lieve op weg naar een uiteenzetting van professor Verbeke. Zijn onverteerbare colleges handelden over metafysica, over bovenzinnelijke en ongrijpbare dingen. Hij vertelde op onnavolgbare wijze over abstracte controverses, maar ook over alledaagse gebeurtenissen. Dus was Lieve weer eens heetnieuwsgierig waarover hij het vandaag zou hebben. Buiten deed het zonnetje pijn aan mijn ogen, maar het vooruitzicht om naar de professor te gaan luisteren was verheugend.
Met een stevige ruk en een forse zwaai vloog de deur van de aula open en met een donderende stem schreeuwde de prof het uit: "Je pense, donc je suis!"... Na deze overrompelende aanzet, volgde er een rustige verklaring van dat ene intrigerende zinnetje "Je pense, donc je suis".
De professor sprak enthousiast over zijn idool, de Franse filosoof Descartes. Volgens Descartes moet je aan álles twijfelen, behalve aan je eigen denken, aan je eigen denkvermogen. Want denken is onbetwijfelbaar. Als je dénkt, dan besta je. Je bent er omdat je denkt. Al het overige is onzeker.
Lieve werd bang en onzeker. Maar het griezelverhaal van de professor kende pas een hoogtepunt toen hij met boosaardige geesten op de proppen kwam, geesten die er plezier in vinden om ons denkmechanisme in de war te sturen!... De 'malin génie' als kwelduivel!... Dus eeuwen geleden bestonden er ook al kwelduivels.
De slotzin van de professor was: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"
Toen we buitenkwamen, keken we stilletjes om ons heen en begonnen met alles in vraag te stellen. De zon, de straten, de mensen, de gebouwen, de bomen, het leek allemaal zo echt, moeten we nu twijfelen aan die echtheid?... Even een pintje gaan drinken om ons zelfvertrouwen te herwinnen, en dan twijfelen we aan niéts meer!...
Gisteren zat ik in de Carrefour te neuzen tussen allerlei soorten laptops. Toen hoorde ik ineens een vreemde taal om me heen en merkte een moslingezin op. De bendeleider van het gezin werd geëscorteerd door drie hoofddoekgevallen, zijn vrouw en 2 dochters. De twee meisjes liepen er verveeld bij. Het hele gezelschap gedroeg zich erg luidruchtig, hun typische en welbekende tactiek om zich te manifesteren, om hun omgeving attent te maken op hun aanwezigheid.
Lieve besloot om zich ook eens te manifesteren. Op de laptop met het grootste scherm liet ik mijn blogartikel van 7 november jl verschijnen: 'Islamitische Aanstellerij in School', samen met de mooie afbeelding die hiernaast ook staat. Opgelucht verliet ik de winkel...
Dubbele Identiteit voor Kinderen van Gescheiden Ouders
Kinderen die niet gedomicilieerd zijn bij één van hun gescheiden ouders, krijgen een tweede verblijfsregister, zegt het federaal regeerakkoord. Dat is goed nieuws voor co-ouders die verstoken blijven van een aantal rechten en die te kampen hebben met vervelende administratieve plichtplegingen, zoals wanneer bij een vechtscheiding de andere ouder de identiteitskaart van het kind niet uit handen wil geven. De verliezende co-ouder kan dan niet bewijzen dat hij/zij kinderen heeft. Twee identiteitsbewijzen van het kind zouden dan een oplossing moeten bieden voor administratieve twistpunten bij een vechtscheiding.
Vechtscheidingen?... Ooit hebben twee mensen aan het altaar bij de priester gestaan. In een euforische bui hebben ze elkaar eeuwige trouw beloofd. En beloofd om bij elkaar te blijven tot de dood hen scheidt. Aan het altaar iets beloven dat je hele leven bepaalt en vastlegt, dat is toch waanzin? Ze staan daar alle twee half bewusteloos, overmeesterd door een dwaze verliefdheid, niet meer voor rede vatbaar, en dan kramen ze onzin uit die hun toekomstige levenswandel vastlegt, zonder dat er eigen keuzes nog mogelijk zijn?!
Ouderschapsplan
Kamerlid Sonja Beck (CD&V) heeft onlangs een wetsvoorstel ingediend om een 'ouderschapsplan' in te voeren. In zo'n plan worden afspraken opgenomen over wie voor wat zorgt en hoe dat gebeurt, over de verblijfsregeling, over hoe de betrokkenen geïnformeerd worden, over de school en alle andere zaken die het 'getroffen' kind aanbelangen. Sonja Beck: "Eerst afspraken maken over kinderen, en dan pas scheiden."
Nu volgt er een verhaal over een jongetje dat ik van dichtbij gevolgd heb. Hij bofte met de scheiding van zijn ouders. Om aan te tonen dat er ook gelukkige kinderen zijn van ouders die aan het vechtscheiden zijn.
Case
Flipke van het lyceum woonde in twee verschillende huizen, want zijn ouders waren gescheiden, en de rechter besliste dat beide ouders de jongen mochten delen.
Maar wanneer Flipke thuiskwam van school, was hij altijd alleen. De ene week was zijn moeder op haar werk, en de andere week was de vader op zijn werk. Toch treurde Flipke niet. Thuis had hij het rijk voor zich alleen. Zijn huiswerk kon wel wachten en zijn lessen ook. Hij amuseerde zich met spannende tv-films, tekenfilmpjes, computerspelletjes, of hij speelde met zijn vriendjes. Niemand was er om hem te helpen met zijn huiswerk, maar dat vond ie niet erg. Niemand was er om zijn agenda te controleren, en dat vond Flipke ook niet erg. Want hij had heel wat zakgeld, en dat maakte veel goed. Zijn vriendjes waren niet zo rijk, want hun ouders waren nog niet gescheiden...
Wanneer Flipke in de klas vaststelde dat hij een boek vergeten was, zei ie toch gewoon dat het in zijn andere huis lag. Heel flexibel redde hij zich uit elke benarde situatie. Erg handig om in twee huizen te leven!... Flipke was geen schitterende leerling, maar wel een gelukkige vrolijke jongen, en zeker geen getraumatiseerd sukkeltje.
Kinderen van gescheiden ouders: getraumatiseerde sukkels? Bijlange niet! Ze leiden een avontuurlijk leventje en de slimmeriken weten heel goed uit te kienen hoe ze het meeste profijt halen uit hun dubbelleven. Ze krijgen alles dubbel: kleren, boekentas/rugzak, schrijfgerief, agenda, twee eigen kamertjes, twee pc's, twee tv's... Op materieel vlak komen ze zeker niets tekort.
Toch waren er kindjes die niet zo slim als Flipke konden profiteren van hun dubbele identiteit. Zij wisten niet om te gaan met de complexe toestanden van hun dubbelleven: twee huizen, één vader, één moeder, los van elkaar, hoe moet dat nu?... Die sukkeltjes waren er niet zoveel, want de meesten trokken zich uit de slag net zoals Flipke.
Er was eens zo'n sukkeltje dat niet meer goed wist naar welk huis het moest gaan, naar dat van pa, of naar dat van ma, welke van de twee huissleutels moest ie gebruiken, welke bus moest ie nemen, naar pa of naar ma?... Soms gebeurde het dat ie bij pa aankwam, terwijl ie bij ma moest zijn... Het co-ouderschap was voor dit jongetje een enorme belasting. Het arme sloebertje moest steeds denken, heb ik niets vergeten, boeken, kleren... en als de school uit is, naar welk huis moet ik dan gaan?... Dit jongetje had regelrecht naar het huis van de rechter moeten stappen, de rechter die het krakkemikkige co-ouderschap regelde!
In mijn archief vond ik een artikel over "Examens voor Baby's'. Dat ga ik nu gebruiken om mijn bericht 'Het Belang van Kleuteronderwijs' van 1 november jl nog wat kracht bij te zetten. Daarmee kom ik graag nog eens terug op het belang van systematisch onderricht voor kleuters, als degelijke basis van een succesvolle schoolloopbaan.
"Examens voor baby's"? Ja, het bestaat. Baby's die proeven moeten afleggen om binnen te geraken in een kinderdagverblijf. Een soort 'ingangsexamen'. Het kinderdagverblijf 'De Zonnehoek' in Amsterdam stelt niveau-eisen aan iedere baby die zich inde crèche komt aanmelden. De baby's worden onderworpen aan uitgebreide cognitieve, motivatie- en emotietests, om te zien of ze klaar zijn voor de volgende stap in hun carrière, nl de kleuterschool waarvoor een stevige basisbagage vereist is. Zij zien een baby als de start van een levenslange carrière. En terecht. De crèche wil een kwaliteitsvolle opleiding waarborgen en hoge rendementscijfers halen, een 'topcrèche' waardig.
"Selecteren aan de poort" noemen ze dat. Het concept is subliem, prachtig, formidabel, fenomenaal, fantastisch, geweldig!... Eindelijk eens wat meer aandacht voor de slimme kindjes. Weg met de groep waarin iedereen gelijk is. Weg met de klas waarin achterblijvers verspilde aandacht en vergeefse schouderklopjes krijgen. Weg met de massa waarin begaafde kindjes verkommeren en hun talenten verkwist worden.
Een screeningsonderzoek na de geboorte is zinvol, dat heeft kinderdagverblijf 'De Zonnehoek' wijs bedacht. Hopelijk komt het lovenswaardige initiatief naar hier overwaaien, en laat het dan de aanzet zijn tot gedifferentieerd onderwijs waarbij de bovenlaag geviseerd wordt. Waarbij kwaliteit en rendement nagestreefd worden. Waarbij de zwakkeren zich niet meer kunnen optrekken aan de sterkeren, want dan volgt er een algeheel verval, de bekende nivellering naar de afgrond.
Getalenteerde baby's krijgen in het kinderdagverblijf de kans om zich optimaal te ontplooien en zich voor te bereiden op een succesvolle schoolloopbaan. Zij krijgen de nodige stimuli aangeboden waardoor ze ontvankelijk gemaakt worden voor prikkels om die een juiste plaats te kunnen geven in hun kleine breintje.
De impact van migratie op de migrant is bekend. Ze kunnen er niet aan ontsnappen, allen die niet op hun geboorteplaats kunnen blijven, hebben er ooit wel eens mee te kampen: depressies!
Neerslachtige buien hangen samen met de verplaatsing van het ene werelddeel naar het andere. Vóór hun vertrek staan ze d'r niet bij stil, totdat ze in hun droomwereld belanden, een ver vreemd land, en dan overvalt hen een oneindige droefenis, overweldigd door heimwee naar hun verre thuisland.
Geregeld vernemen we iets over het psychisch welzijn van allochtonen die in ons land verblijven. Einde 2010 wees een studie van de Gentse universiteit erop dat migranten in ons land vatbaarder zijn voor depressieve toestanden dan de eigen bevolking. Dat wisten we al, een studie was daarvoor niet nodig. Die Gentse onderzoeksresultaten zijn niet echt iets om trots op te zijn, het is niet om te pronken met het feit dat we hier opgezadeld zitten met een hoop neerslachtige jankerds die het niet meer zien zitten in ons aards tranendal. Misschien lezen ze teveel in de koran, of verlamt hun langdurige werkloosheid hun vitaliteit?... Altijd maar bladeren in de koran, of verzen vanbuiten leren, dat is niet stimulerend voor een goed humeur. Mohammed was trouwens ook niet in een opgewekte stemming toen hij zijn openbaringen neerpende in de koran.
En dan was er ook nog het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde dat meldde: "De geestelijke gezondheid van allochtonen is slechter dan die van allochtonen." De studie geeft geen verklaring voor het fenomeen, maar zegt wel dat de psychische stoornissen afzwakken als allochtonen bij elkaar blijven wonen... dus als ze zich niét integreren. Een clanvorming dus, da's heel begrijpelijk, want ze komen allen ontheemd en ontredderd in een gloednieuwe omgeving waarin alle vertrouwdheid verdwenen is, niets is nog herkenbaar, niets doet hen denken aan hun thuisland. Ze belanden in een diep depressie-dal, en hun stemmingen balanceren zich tussen eenzame vervreemding en diepe lethargie... Geen opbeurende vooruitzichten... En als je 't zo bekijkt is 'integratie' een utopie.
De geestelijke gezondheid van de Belgische bevolking ziet er dus niet zo fraai uit. In de toekomst zullen er nog meer migranten ons landje binnensijpelen, en met hen ook nog meer depressies. Naast intellectuele armoede importeren we ook nog eens mentale armoede.
Migranten en mentale gezondheid. Is er niet een genetisch verband tussen die twee? Misschien zijn migranten wel geconstitutioneerd om depri te zijn? Genetisch voorbestemd om neerslachtig door het leven te gaan? Om levenslang hun zwaarmoedigheid mee te torsen in hun genen waarin de melancholie vastgeroest zit?
Dat komt ervan als je pontificaal en deemoedig je excuses aanbiedt voor een futiliteit uit je verleden. Met schaamrood op de wangen nog wel. Een grotere vernedering was niet meer mogelijk voor Francken. Wellicht onder dwang zijn de excuses aangeboden, maar als je daaraan toegeeft stel je je eigen zwakte tentoon. In volle ornaat.
En van die zwakheid wordt nu gretig geprofiteerd. Zoubida Jellab, Brussels gemeenteraadslid Ecolo, diende een klacht in tegen Francken op 17 oktober. Zoubida Jellab? Zoubida?... Horen de lezers ook de klanken en geluiden van het oerwoud weergalmen in die naam? Wat komt zo'n mens ons de les lezen? Waar haalt ze die pretentie vandaan? En dan durft ze nog zeggen dat 4.000 andere burgers de klacht ondertekend hebben. Ze eist zelfs dat de racismewet, waarop de klachten gestoeld zijn, uitgebreid wordt naar beledigingen... Laat dat groene vrouwtje toch thuis achter het groene fornuis groene groentjes klaarstomen waarna ze in haar zetel kan dromen over haar groene thuisland.
Rainbowhouse Brussels, een verzameling van seksueel gestoorden met allerlei bizarre afwijkingen, gaat er zich ook mee moeien en heeft aan Charles Michel gevraagd om strengere maatregelen te nemen.
Kijk, heer Francken, zulke toestanden waren te verwachten na uw openbare schuldbelijdenis. Een onvervalste politicus doet zoiets toch niet?!...
Hopelijk ben ik niet uitgegleden op het gladde ijs van de politiek.
ADHD is een uitvinding. Een verzinsel om kinderen te kunnen drogeren met giftige rilatine. Een verzinsel om pedagogische onmacht te verdoezelen, om de aandacht af te leiden van eigen verantwoordelijkheden bij de opvoeding van het kind. Ziezo, ik ben begonnen met nog eens mijn gedacht over ADHD te zeggen.
Altijd al zijn er pogingen geweest om de oorzaken van ADHD elders te gaan zoeken dan in het gezin, dan in de pedagogische aanpak door de ouders. Zelden vind ik ergens iets terug over pedagogische onmacht of over foute opvoedingstechnieken.
Uit een nieuw onderzoek blijkt nu dat het inademen van vervuilde lucht het risico op een kind met ADHD vergroot. Onderzoekers aan de universiteit van Colombia, onder leiding van Frederica Perera, onderzochten de invloed van luchtverontreiniging op ongeboren baby's.
De onderzoekers werkten met PAK-waarden (polycyclische aromatische koolwaterstoffen) die gemeten werden in het navelstrengbloed, in het bloed van de moeder, en later werden bij de kinderen urinestalen genomen om het PAK-gehalte na te gaan. En zo konden ze besluiten dat hoe hoger het PAK-gehalte, hoe groter de kans op een kind met ADHD.
Triomfantelijk besluiten de onderzoekers: "Deze nieuwe resultaten openen nieuwe mogelijkheden voor behandelingen tegen ADHD."... En nieuwe mogelijkheden voor de pillenindustrie.
Door mijn geharrewar met het CGKR, nu een jaar geleden, kan het zijn dat een aantal van mijn artikels de mist ingingen, of al vlug gewist werden. Ik was even het noorden kwijt, en alle andere windstreken ook. Het einde van mijn blog zag ik elke dag dichter bij komen, en bereidde me voor op een definitieve afronding van mijn verhaaltjes. Het is natuurlijk niet bevorderlijk voor de inspiratie als spionnen over je schouder zitten mee te lezen. Daarom wil ik nu opnieuw vertellen over de kapsones van een aantal moslimmeisjes in school.
Verpleegsters Germaine en Gertrude assisteerden dokter Zhivago bij zijn medische onderzoeken in school. Ik heb hen beiden nog gewaarschuwd voor de erotische signalen die dokter Zhivago uitzendt, maar het hielp niet. Na het medisch onderzoek smeekten ze om zijn aandacht. Maar de dokter, zoals alle schoolartsen, rammelde zijn onderzoeken af om daarna holderdebolder te verdwijnen naar zijn praktijk of naar huisbezoeken. In korte tijd fortuinen vergaren, geld verzamelen... Dus geen tijd voor praatjes met verpleegstertjes die in hun puberteit waren blijven steken.
Op een dag kondigde zich de derde beroepsklas meisjes aan bij de dokter. Allen wisten dat de dokter in zijn kabinet alleen maar meisjes wilde zien in hemdje en broekje. Dat waren de regels. Natuurlijk was er een groepje moslimmeisjes dat wilde opvallen door zich anders te gedragen en de regels te negeren. Islamitische kapsones en aanstellerij! Zij presenteerden zich bij de dokter met hoofddoekje op het koppeke en een los jurkje rond het rondelijfje. Meteen stuurde de dokter hen weg en vroeg aan de verpleegsters om hun werk te doen. Maar de moslimmeisjes bleven hardnekkig weigeren om zich uit te kleden voor de dokter. Heen en weer gekibbel. Germaine en Gertrude trachtten tevergeefs een communicatie met de moslimmeisjes op gang te brengen.
Plotseling pakten de eigengereide meisjes hun gsm en brabbelden iets in het Turks. Het was alsof ze hulp zochten. Vanaf dat moment zwegen ze en keken de andere kant op. Alsof ze ergens op aan het wachten waren... En ja, in een oogwenk viel er een horde Turken de school binnen, zonder zich aan te kondigen. Vaders, broers, neven, nonkels... het hele zootje was werkloos en had dus alle tijd om zich vanuit café of moskee naar de school te begeven. Om daar de Jan uit te hangen, om zich te laten gelden met veel machtsvertoon.
Het is alsof allochtonen over ingebouwde sensoren beschikken, die hen verwittigen wanneer rasgenoten in gevaar verkeren of om hulp roepen. Zo kunnen ze binnen de kortste keren een groep vormen die eendrachtig en eensgezind een doel nastreeft. Eendracht maakt macht, en elk individu van de groep voelt zich sterk door zich aan de groep op te trekken. Maar als individu stellen ze niets voor, waardeloos!
Germaine en Gertrude raakten de kluts kwijt, en omdat de dokter geen tijd wou verliezen kreeg de moslim-samenscholing haar zin. Onvoorstelbaar! Dit staaltje van zelfverloochening en onderdanigheid heeft meegeholpen aan de uitbreiding van macht en zelfvertrouwen bij de indringers van onze samenleving.
Vanavond voetbalt Lokeren tegen het Turkse Trabzonspor. Lokeraars met een Turkse naam krijgen geen ticket.
De maatregel van de politie om Turken te weren uit het supportersvak van Vlaamse Lokeraars is compleet legaal en begrijpelijk. Om veiligheidsredenen, zegt de politie.
Zet een paar Turken bijeen in een groep, en het is om zeep. Hun 'groepsgekte' is sterker dan bij onze Vlaamse individualisten, dat is mijn ervaring. Zij beleven een groepsgebeurtenis intenser en op een lager bewustzijnsniveau dan wanneer ze als individu apart gezet worden. Ze zijn vatbaarder voor de suggestieve kracht die uitgaat van het samenzijn met een groot aantal mensen, de enkeling in de massa telt dan niet meer, ook eigen verantwoordelijkheden verdwijnen in de massa... Dit merkwaardige fenomeen zal wel bij hun cultuur horen of zo?
Turken discrimineren dus zichzelf! Door hun onwelvoeglijk gedrag in een groep en hun onbeschaafde omgangsvormen hebben ze een onvergetelijke faam verworven en een onuitwisbare stempel gedrukt op hun etniciteit. Dat ze geen ticket krijgen, hebben ze aan zichzelf te danken.
Als Turken hun zin niet krijgen, zwaaien ze met de holle kreet 'racisme'. Daarmee krijgen ze alle Vlamingen plat, zeker als ze naar het CGKR (ICGK) stappen. En die stap hebben ze al gezet. Ik ben benieuwd naar de afloop.
Voor alle duidelijkheid heb ik deze afbeelding van Prutsmans bij mijn bericht gevoegd. Interessant voor lezers die haar nog niet kennen.
Prutsmans speelde directrice aan het Hasseltse lyceum gedurende de schooljaren 1993-1994 en 1994-1995. Zij was het kreng dat door roddels en laster mij in een lastig parket bracht. Daarom komt zij nu regelmatig terug in mijn berichten, om haar door het slijk te halen, om haar te beschimpen en te schofferen. Ik wil haar in de vernieling schrijven!
Prutsmans was een menssoort van het heks-achtige type. Spinnen en kevers verzamelen was haar hobby. Ze kwam naar school met een bezem, vergezeld van een zwarte raaf. Haar gebochelde rug en kromme neus waren geen echt probleem, maar haar koppeke!... Wanneer ze haar hoofd schudde, kon je haar hersenen horen rammelen. Vijzen verloren. En de vijzen die ze nog niet kwijt was, die zaten los, en waren beschimmeld ook nog. Ondanks de lek in haar bovenkamer kon het ongedierte dat in haar koppeke huisde, niet ontsnappen. Een chronische aantasting van logisch denken en psychisch functioneren.
Ze spéélde met mensen en hield ervan om hen in een slecht daglicht te plaatsen. Waarheid en verzinsels haalde ze dooreen, en haar fantasie rondde alles af tot een pikant roddeltje. Dat krijg je als je in je jonge jaren teveel roddelblaadjes leest of teveel naar tv-soaps kijkt... Als migrantenaanbidster was ze een fan van het CGKR, waar ze leerkrachten verklikte die lid waren van het Vlaams Blok.
Het pijnlijkste incident dat haar overkwam, gebeurde op de speelplaats, toen ze van een laddertje viel terwijl ze een affiche tegen de muur hing. 'School zonder racisme', stond er op te lezen. Het bord heeft er niet lang gehangen want de volgende nacht bij volle maan was het zwaar beschadigd. Lieve zag die nacht de heldere maan achter de donkere wolken schuiven...
Prutsmans stak graag haar kromme speurneus in intriges waarin de hoofdrolspelers duistere personages waren die leefden aan de zelfkant van de maatschappij, op de rand van de boot waaruit ze dreigden te vallen, stuurloze losers en riooltuig. Ja, dat soort leerlingen is in potentie ook aanwezig in school. En dát was de geliefkoosde doelgroep van Prutsmans, om zich in te verdiepen en alles te ontrafelen tot op de bodem.
Tenslotte, als kers op de taart, een freudiaanse verklaring voor haar complex seksueel leven. Ja, op een dag toen ze zichzelf niet onder controle had, vertelde ze argeloos over haar mislukte relaties, over haar intieme leven. Freud zou zeggen dat Prutsmans aan vaginisme lijdt, aan een onbewust afwijzen van een coïtus. Haar bewustzijn aanvaardt geen seksuele neigingen, die worden gecensureerd en verdrongen naar een diep putteke in de hersenen, waarin alleen mannen als Freud kunnen kijken...
Ik wil nog eens terugkomen op het artikel van Johan Sanctorum over onderwijs, waarin terecht gehamerd wordt op het belang van kleuter- en lager onderwijs. Recent pleitte ik ook nog eens voor school- en leerplicht voor kleuters.
Vandaag wil ik het hebben over de democratisering van het onderwijs, m.n. van het hoger onderwijs, over de vlotte toegankelijkheid van universiteiten voor iedere student. Het is niet goed dat àlle jongeren gelijke rechten hebben op hoger onderwijs. Het intelligentieniveau van de gemiddelde student riskeert te gaan zakken, en ook de bagage die hij vanuit het middelbaar meekreeg zal tekort schieten om te beantwoorden aan de hoge eisen van een universitaire opleiding.
Eerder dit jaar raakte bekend dat 1 op 10 eerstejaars hoger onderwijs gebuisd werd over de hele lijn. Dit grote aantal niet-geslaagden doet vraagtekens zetten bij de kwaliteit van middelbare scholen. Kijk maar eens naar de middelbare scholen waar ze met diploma's en rapportcijfers smijten, waar leerstof en lesniveau aangepast worden aan de zwakste leerlingen, waar fouten en zwakheden door de vingers gezien worden, waar islamlessen belangrijker zijn dan huiswerk maken, waar lichtzinnig omgesprongen wordt met tucht en discipline, waar de praktijk en het werkhuis ondergeschikt worden aan de theorie, ondergewaardeerd worden, ook al omdat het overbevolkt is door allochtone leerlingen... Zijn deze middelbare scholen wel bezig met het voorbereiden op hoger onderwijs? Met het aanbieden van de hele waaier van studie- en beroepsmogelijkheden na het secundair onderwijs? Hoe goed bereiden ze hun leerlingen voor op hoger onderwijs? Laten ze de leerlingen wel kennismaken met allerlei interessevelden, zoals technische handenarbeid, ambachtelijke vormgeving, techniek en natuurwetenschappen, voedselbereiding, agrarische arbeid, handel, administratief werk, literaire en geestelijke arbeid, sociaal werk en opvoeding?... Voila, de beroepenwereld in een notendopje.
Het lespeil in het middelbaar onderwijs moet naar omhoog! Kilometers hoger! Láát zwakke leerlingen afhaken. Láát er een kloof zijn tussen sterke en zwakke leerlingen. Láát anderstaligen afhaken. Láát onwilligen aan hun lot over. Láát spijbelaars in de steek. Láát zwakke allochtone leerlingen ongemoeid... De sterken worden alleen maar sterker als de zwakkeren zwak gehouden worden. Aandacht voor zwakke leerlingen is gelijk aan het nivelleren van ieders niveau naar onder, de ravijn in, en in de vernieling ook nog.
Dan zijn er de allochtonen in het middelbaar onderwijs, da's een hoofdstuk apart. Die sjarels hebben daar alles overhoop gegooid, de hele pedagogische structuur en netwerk van studierichtingen, alles is in de war geraakt door hun aanwezigheid in onze geordende onderwijsstructuur. Altijd al is er een prestatiekloof geweest tussen alochtone en Vlaamse leerlingen. Om die kloof te dichten zijn er de linkse pogingen om van concentratiescholen multiculturele scholen te maken, waarin de allochtoon zich zou kunnen optrekken aan de Vlaming, waarin alle leerlingen gelijkgeschakeld worden zonder niveauverschillen, zonder uitblinkers, maar ook zonder mislukkelingen. Multicultureel onderwijs doet het lesniveau dalen, en niemand van de deelnemers heeft er profijt van. Allochtonen willen zich niet optrekken aan de Vlamingen, en zij kunnen ons niets bijbrengen, hebben niets om ons te verrijken.
Allochtone leerlingen strompelen mee met de grote hoop in de brede eerste graad. Hun taalachterstand, leerachterstand en gebrekkige studiehouding vallen er minder op. Na een rampzalig lager onderwijs, met vallen en opstaan, met buizen, strafstudies en uitsluitingen, komen migrantenleerleerlingen in de brede eerste graad. Zittenblijven hoeft niet meer, afzakken naar een 'mindere' studierichting hoeft niet meer, geen watervallen meer die overmeesterd moeten worden... en zo belanden ze tenslotte in de derde graad, het einde van het middelbaar onderwijs. Wat is een diploma secundair onderwijs dan nog waard? En hoe gaan onze Vlaamse bollebozen zich nog kunnen handhaven in het hoger onderwijs?...
Niveauverschillen en kloven moeten er zijn, schitterende leerlingen moeten zich kunnen onderscheiden van de grauwe middelmaat en van de achterblijvers!
We stevenen af op onhoudbare toestanden in de Brusselse Scholen
"Honderden Brusselse kinderen blijven thuis wegens plaatsgebrek in Brusselse scholen."
Dat had Pascal Smet een paar jaar geleden niet voorzien toen hij plechtig beloofde dat àlle ouders een plaats zouden vinden voor hun kinderen in de school van hun keuze. En tòch had hij het in de sterren kunnen lezen, maar zo ver keek hij niet. En ook in alle kristallen bollen stond het geschreven, dat de vermenigvuldigingsdrift van onze nieuwe medemensen onze ooit zo goed-georganiseerde maatschappij zou vernietigen.
Waar moeten deze dramatische toestanden eindigen? Het is als een klein sneeuwballetje dat alsmaar blijft rollen tot het zich ontwikkelt tot een gigantische sneeuwbal, tot een puinhoop van lawines en modderbrijen van smeltend ijs waarin nog de restanten van verse sneeuw verpulverd worden en opgaan in massale nieuwe aanvoer van vieze gemolten sneeuw.
1.291 ouders hebben hun kind dit jaar niet kunnen inschrijven in het Nederlandstalige onderwijs. Het zijn voornamelijk kleuters die noodgedwongen thuis moeten blijven. Dat meldde gisteren het Lokaal Overlegplatform (LOP) van het Brusselse basisonderwijs.
Lieve stelt voor: een verplichte Collectieve Seksuele Voorlichting voor de moslimbevolking en alle allochtone inwoners van Brussel en omstreken, liefst van heel Vlaanderen. 'Hoe plant ik mij voort op een beschaafde manier? Hoe kom ik op een fatsoenlijke manier aan nakomelingen?' Wanneer gaat dat volk nu eens eindelijk leren dat ze hier flink uit de toon vallen met hun overkroostrijke gezinnen?... Ik vrees dat ze hardleers zijn, ze zijn ervan overtuigd dat hoe talrijker ze zijn, hoe vlugger ze hier aan de macht komen.
Die verplichte collectieve seksuele voorlichting is wat anders dan de saaie inburgeringscursussen die hun doel voorbij schieten, die het zelfbewustzijn van de allochtoon alleen maar aanwakkeren.
En dan is het nu tijd voor Lieve om vreemd te gaan. Bertie heeft mijn stamcafé voor 10 dagen gesloten. Ze is op vakantie. Kweeniewaarnaartoe...
Allerheiligen en Allerzielen, twee traditionele feestdagen, ze zijn nu voorbij. Hoelang zullen we onze feestdagen nog in ere kunnen houden? Hoelang kunnen we ons nog kunnen vastklampen aan onze vertrouwde tradities?... Deze vragen dringen zich op in een tijd van culturele omwenteling en maatschappelijke ontwrichting, in een tijd waarin opdringerige andersdenkenden met hun vreemde ideologieën ons willen overrompelen. Wijzelf hebben hen een vrijbrief gegeven om hier bij ons hun vreemde gebruiken in glans en glorie uit te stallen en te promoten. Wat zijn wij autochtonen toch sterk in zelfvernietiging, in zelfverloocheninhg, in toegeeflijkheid aan alles wat vreemd is aan onze eigen geplogenheden.
Neem nu Joëlle Milquet die 4 jaar geleden een 'Interculturele Dialoog' organiseerde (aanbevelingen voor onze omgang met andere culturen!) met de heimelijke bedoeling om onze wettelijke feestdagen te hervormen. Oei! Een aanval op onze waardevolle katholieke tradities? Een hervorming om de islam in het zonnetje te zetten?... Toch even stilte na deze heisa. Tot kamerlid Laurent Louis een goed jaar later zei dat "officiële feestdagen niet meer mogen verwijzen naar het katholieke geloof, de feestdagen moeten seculier blijven"... Naar de Hel met Ons! Zo kwam het op mij over.
Wat de actie van Joëlle Milquet betreft, het is bekend dat als een vrouw in haar moeilijke maandelijkse periode zit, dat ze dan beter geen uitspraken doet, geen beslissingen neemt, geen belangrijke zaken afhandelt, kortom dat ze zich gedeisd houdt en in een hoekje kruipt tot alles weer over is, tot gezond verstand en besluitvaardigheid weer teruggekeerd zijn. Iedereen weet dat, het is algemeen bekend, en tóch zijn er uitzonderingen die menen dat ze zich in hun kwetsbare periode moeten manifesteren.
Nog even later stelt minister De Crem voor om pinkstermaandag af te schaffen als wettelijke feestdag, zogezegd als besparingsmiddel. Toen werd pinkstermaandag al op de helling gezet. Nu beginnen ze wéér te zeveren over die pinkstermaandag. Straks is het de beurt aan Kerstmis en Pasen, Pinksteren en Hemelvaart. Het kerstimago in onze steden wordt ook al onherstelbaar beschadigd door zinloze gedrochten. En verwijzingen naar 'kerstmis' komen ook in het gedrang.
En zo komen alle politici beurtelings aandraven met voorstellen en suggesties om onze tradities kapot te maken, te vernnietigen, te verminken... om ze te laten vervangen door islamitische aangelegenheden? Zo ver durft niemand zich nu al uitspreken, veranderingen moeten langzaam doordringen tot het volk, anders komt er opstand. Als je alles ineens opdringt, volgt er een ontploffing. Het moet sluipend gebeuren. Handig hulpmiddel daarbij is het destabiliseren van ons dagelijkse leven, het creëren van chaos, angst en onrust bij de mensen. Zie maar naar de agressieve aanvallen op politieagenten, buschauffeurs, hulpverleners, het willekeurig in elkaar timmeren van onschuldige voorbijgangers... Het rookverbod in cafés heeft de mensen al uit elkaar gedreven. Mensen komen niet meer samen, kunnen niet meer overleggen, kunnen samen niets meer verzinnen om weerstand te bieden. Wij zijn bezig met losse individuen te worden, die allemaal samen een kwetsbare groep vormen, een tamme groep die makkelijk manipuleerbaar en te overmeesteren is.
En zo evolueren we stilaan en onopvallend naar een samenleving waarin geofferd en geslacht wordt, geramadand en gesuikerd wordt, gebarbequed wordt zonder alcohol en zonder smeuïge varkenshapjes. Welke wereld blijft er dan nog over voor ons? Ik denk niet dat onze nieuwe generaties er veel last van gaan hebben, die zijn geïndoctrineerd grootgebracht...
Ik mag in herhaling vallen over Meulenberg, omdat ik zonder gevarengeld en ongewapend naar het atheneum in Meulenberg gestuurd werd. Ja, daar waar de leerlingen autobanden van leerkrachten doorprikten en autoruiten bekogelden.
Wat ik mij nu afvraag: weet iemand hoe het afgelopen is met Ugur A., de hoofdrolspeler van de zware rellen vorig jaar in de wijk Meulenberg? Na zijn arrestatie sprak heethoofd en onruststoker het verlangen uit om tweedekansonderwijs te gaan volgen. Tevens beloofde hij op het rechte pad te zullen blijven. Hij werd vrijgelaten, en kreeg enkel een werkstraf. We hebben niets meer vernomen over deze gevaarlijke man. Is hij geslaagd in zijn examens of is hij nu doodleuk bezig met het vervolg van zijn drugspraktijken in Meulenberg? En waarom is de politie dan nu weer bezig met controleacties op drugs te houden?
Vorig jaar schreef ik:
Volwassenenonderwijs voor Meulenbergse Crimineel?
De 20-jarige Ugur werd twee weken geleden gearresteerd omdat hij een celstraf moest uitzitten voor drugsfeiten en illegaal wapenbezit. Twee veroordelingen waartegen hij verzet aantekende. De arrestatie, waarbij Ugur geboeid kon ontsnappen, was aanleiding voor Meulenbergse 'rellen' zoals we die vanouds kennen. In de probleemwijk Meulenberg volstaat een politie-uniform om het allochtone gemeenschapsleven in rep en roer te zetten. En toch dringt het nog altijd niet door tot burgemeester, politie en gezagvoerders dat ze geen gezag hebben en dat de allochtone gemeenschap de baas is in Meulenberg.
Raadsman Peter Donné verdedigt Ugur. Hij vroeg de rechtbank om een werkstraf en hangt een beeld op van zijn 'patiënt', een beeld dat smachtend overloopt van spijt en sentiment, een beeld dat het publiek doet smelten van compassie en medeleven met een jongen die echt van plan is zijn leven te beteren.
Beschuldigde Ugur sprak zijn laatse woorden uit: "Ik ga mijn best doen om op het rechte pad te blijven. Mijn diploma secundair onderwijs heb ik niet behaald en daarom wil ik tweedekansonderwijs gaan volgen".
We mogen niet vergeten dat hoofdrolspeler Ugur al na een week na de zware straatgevechten op vrije voeten rondliep. Burgemeester IJzermans reageerde perplex en verontwaardigd op de vrijlating, hij vond het maatschappelijk onverantwoord. Ja, ja...
Dus nu gaat een of ander centrum voor volwassenenonderwijs (CVO) een kersverse nieuwe leerling krijgen: Ugur A., de Meulenbergse relschopper, de drugsdealer en de schender van de wapenwet. Eens benieuwd wat dat uitschot terecht gaat brengen van zijn nieuwe onderwijskansen. Of het moest gaan om een mirakuleuze genezing waarbij iemand zijn levenswandel in een handomdraai kan wijzigen in de positieve richting, weg van alle herrieschopperij en gekrakeel, weg van misdaad en geweld... Maar om in één klap de juiste knop in je brein in te drukken, moet er wel een grondige hersenspoeling aan voorafgaan. Een gedragswijziging komt er niet zomaar!
Net als twee weken geleden heeft de lokale politie MidLim met bijstand van de federale politie eergisteren een grote controleactie gehouden in de Houthalense wijk Meulenberg. Vijftig agenten werden ingezet om de controle uit te voeren. Reden voor de razzia was de drugsoverlast in een café in de Varenstraat. Er werden kleine hoeveelheden cannabis en cocaïne aangetroffen. Een persoon werd wegens drugsbezit gearresteerd.
De controle verliep rustig. Bij de actie van twee weken geleden viel de politie binnen in twee Meulenbergse cafés, waar een grote hoeveelheid drugs aangetroffen werd. Elf personen werden toen opgepakt. Een van hen werd door de onderzoeksrechter aangehouden. De twee cafés werden tijdelijk, voor drie maanden, gesloten.
Huwelijksconsulente Jane Greer formuleerde een tijd geleden haar opvattingen over ''ochtendseks' in The Daily Mail. Wat ik altijd al intuïtief aanvoelde als ochtendseks werd toen bevestigd.
In de beginjaren van mijn blog, toen geen kat mijn schrijfsels kwam lezen, flanste Lieve zomaar wat ineen over 'ochtendseks' op haar blog. Amateuristisch, onwetenschappelijk en improvisorisch. "Lome seks op een lome ochtend werkt kalmerend voor de rest van de dag... Na een ochtendlijk vrijpartijtje glijdt alle nervositeit als vloeibare honing van je af, je zenuwen worden bewusteloos geslagen en je komt in een bedwelmende roes... Moeiteloos overstijg je alle grenzen en hindernissen"...
Nu blijkt Jane Greer er ook zo over te denken, maar zij vertelt het veel mooier. Ik zal het even samenvatten voor de lezer. -Bij ochtendseks komt adrenaline vrij waardoor de seks intenser aanvoelt. -Het knuffelhormoon oxytine komt vrij bij ochtendseks waardoor de hele dag een intense verbondenheid met de partner gevoeld wordt. -Het antilichaam Immunoglobuline A komt vrij, waardoor je minder snel ziek wordt. -Bij 3x ochtendseks per week , heb je 50% minder kans op een hartaanval. -Na ochtendseks heb je de hele dag een vrolijk energiek gevoel. -Ochtendseks geeft je een mooie natuurlijke uitstraling. Het optimaliseert de kwaliteit van haar, huid en nagels.
Houzee van de Rechts blog wees mij op een interessant artikel van Johan Sanctorum over onderwijs: http://visionairbelgie.wordpress.com/. Ik pik er vandaag het gedeelte uit over de rol van kleuterscholen, over intellectuele kansarmoede die in de hand gewerkt wordt door ouders die hun kinderen pas naar school sturen als ze schoolplichtig zijn: "Haal deze kinderen van meet af aan weg uit de thuisomgeving waar ze weinig intellectuele stimulansen krijgen en geef hen op school de juiste prikkels mee."
Boing! Doink! De nagel op de kop!
Gesteund in mijn opvattingen over 'schoolplicht voor kleuters', maak ik nu van de gelegenheid gebruik om een oud blogberichtje nog eens opnieuw te vertellen.
Schoolplicht voor Kleuters
Ik ben voorstander van verplicht onderwijs voor kleuters. Hoe vroeger, hoe liever. Een degelijke voorbereiding op de lagere school is belangrijk en noodzakelijk. Kleuteronderwijs is niet meer een 'bewaarschool' of 'papschool' zoals vroeger, maar wel een 'schoolrijp maken', een klaarstomen om te leren lezen en schrijven, om kennis te maken met rekenkundige begrippen, met motorische, sociale en taalvaardigheden, met tijdsbegrippen, er wordt ook gewerkt aan lichaamsbesef, ruimtelijke oriëntatie, visuele en auditieve waarneming, onderscheid essentie-detail, enz. Er wordt de basis gelegd van de hele schoolloopbaan van het kind.
Spijbelende kleuters, of kleuters die niet naar school komen, missen dus kostbare momenten in hun gang naar de lagere school. Zij missen de stevige bodem waaraan in het kleuteronderwijs gebouwd wordt. In de kleutertijd begint dan al de taal- en leerachterstand, die gedurende de hele schoolloopbaan het kind blijft achtervolgen. Daarom moet de kleuterschool, waar de fundamenten van studiesucces gelegd worden, verplicht gemaakt worden!
Ik heb ondervonden dat allochtone ouders het kleuteronderwijs grondig onderschatten. Zij denken lichtzinnig en minachtend over ons onderwijs. Ze zijn er niet van te overtuigen dat kleuteronderricht basis en voorwaarde is voor een degelijke schoolloopbaan. Het is als praten voor dovemansoren. Echt!...
Schoolbezoek zou moeten afgedwongen worden door de schoolplicht te koppelen aan kindergeld, leefloon, sociale voozieningen en andere leuke dingen en gunsten die uit de hemel vallen voor onze andersoortige medemens. Kleuters met een andere taal en cultuur hebben méér nood aan kleuteronderwijs dan onze Vlaamse leerlingen. Zij hebben nood aan een intensievere voorbereiding op de lagere school.. En het zijn precies dié allochtone kleuters die schitteren door hun hoge aantal afwezigheden op school.
Ouders die hun kinderen niet naar school sturen werken mee aan de decadentie van het onderwijs, een soort decadentie zoals die nu in de hele samenleving zichtbaar is...
Een volgende keer gaat het over de overgang van secundair onderwijs naar hoger onderwijs.
ADHD in het land van de Boeloeboeloes en de Wadawadas
Nu volgt er een stukje voor al mijn lieve ex-collegaatjes die dweepten met ADHD, en die de rilatine-medicatie vereerden. Goed lezen en schrap zetten! Vergeet de nieuwsbrief niet te openen!
Ooit werd gevaarlijke medicatie voor volwassenen niet eens getest op kinderen omdat men het gevaar ervan kende en men geen risico's wou lopen bij kinderen. Op vandaag kent men de gevaarlijke medicatie bij kinderen en verbiedt men deze medicatie bij volwassen omdat men geen risico's wil lopen bij de volwassenen.
Immers Europa verbood om ADHD-medicatie bij volwassenen te commercialiseren omwille van de gevaren.
De N-VA heeft het nét niet aangedurfd om Turkse en Marokkaanse tolken in te schakelen bij de alarmcentrales van politie of brandweer. Onderhuids zal het toch gaan gebeuren, zo voel ik het aan.
De nieuwe regering wil een einde maken aan dramatische taalmisverstanden in de alarmcentrales. Voortaan moeten hulpoproepen in 4 talen behandeld kunnen worden: Nederlands, Frans, Duits en Engels.
Taalproblemen komen het meest voor in de regio Brussel, Antwerpen en rond de taalgrens.
Civiele Veiligheid: "‘Indien iemand een noodoproep onvoldoende begrijpt, is er ook de mogelijkheid om via een conference call een collega-telefonist bij het gesprek te betrekken die de taal wel voldoende machtig is.’
En Jan Jambon vraagt de hulpdiensten ook dat wanneer ze uitrukken in de omgeving van de taalgrens, er telkens iemand mee is die de andere landstaal spreekt... Iemand die de andere landstaal spreekt?... Er wordt opvallend gezwegen over onze Turkse, Marokkaanse en islamitische medemensen. Dat voorspelt niet veel goeds...
In een grijs en stoffig verleden was ik werkzaam als psycholoog in een PMS-centrum, waar Horbert, de psychopaat, het opperhoofd was. Gelukkig was zijn afwijking in de solden gekocht en dus niet besmettelijk... Ik hield van mijn taken en bezocht graag de scholen die mij toegewezen waren. Hoewel een concentratieschool achteraan op mijn verlanglijstje bengelde. Ik genoot van de gesprekken met ouders, met andere hulpverlenende instanties, met leerkrachten en leerlingen, en trachtte me in te leven in ieders probleemsituatie.
Er waren echter onoverbrugbare meningsverschillen met mijn collega's. Ze zagen me als een buitenbeentje. Mijn contacten met hen struikelden over verschillen in opvattingen over migrantenonderwijs, over probleemleerlingen, over de omgang met collega's onderling, over maatschappelijke en politieke problemen, eigenlijk over alles. Nérgens vond ik mezelf terug. Dus gooide ik me met extreme toewijding op mijn werk, en dat was alleen maar mogelijk door het negeren van lastpakken in mijn werkomgeving.
Mijn collega's zagen elkaar graag in een zwakke kwetsbare positie, bij ziekte en tegenspoed, bij ontsporingen en inzinkingen, bij droefenis en pijn. De collega's leden allen aan de merkwaardige tic om ziekenbezoek af te leggen, op bezoek gaan bij de zwakkeling, de mindere, de kwetsbare, daarvan hielden ze. Iedereen die iets mankeerde kon rekenen op een bezoek van collega's, eender waar de zieke zich bevond, thuis, in het ouderlijk huis, op de kraamafdeling, in het ziekenhuis, bij spoedgevallen, op intensive care... een banale verkoudheid, een gebroken duim, een baaldag, premenstruele storingen, een simpele complexe beenbreuk, een geneeslijke of zelfs ongeneeslijke ziekte... De collega's waren er!
Tijdens de diensturen namen ze rustig en uitvoerig de tijd voor hun menslievende plichtplegingen. Ziekenbezoeken afleggen als als een perverse verslaving... En als ze dan later weer achter hun bureau plaatsnamen, uitgerekend nét voor sluitingstijd, noteerden ze in hun dagboek als bezigheid voor die dag : 'Administratie'. Zo heb ik er eentje gekend, een maatschappelijk werkster, die deze 'administratie' wel een half schooljaar volgehouden had...
Met heel veel plezier wil ik nu een artikeltje opdragen aan al diegenen die mij vroeger met klem wilden wijsmaken dat er onder autochtonen evenzeer criminelen zitten, en niet alleen bij allochtonen. Ze noemden me zonder schroom zelfs een racist als ik iets durfde uiten in de stijl van het volgende fragmentje dat ik lichtte uit de blog van Digithalys. Het hele artikel staat te lezen op woensdag 29 oktober, getiteld: Open grenzen, open deuren...
Negen op de tien veroordeelde jongeren die zware feiten hebben gepleegd, hervallen na hun gevangenisstraf. 84 procent is vreemdeling. Dat blijkt uit een onderzoek van de VUB.
De faculteit Criminologie van de VUB onderzocht alle dossiers van uithandengeving van 1999 tot 2001 in vijf arrondissementen. De procedure van uithandengeving wordt alleen gebruikt wanneer een minderjarige zware feiten heeft gepleegd, zodoende hem als een volwassene te kunnen berechten. En wat blijkt? Niet minder dan 84 procent van de jongeren die uit handen worden gegeven, beschikken niet over onze nationaliteit en het merendeel is van niet EU-origine. Wetende dat onder de ‘Belgen’ ook genaturaliseerde buitenlanders zitten, geeft aan dat het reële aandeel zelfs nóg hoger ligt. Marokkaanse jongeren komen volgens het onderzoek proportioneel het vaakst voor.
