Voor alle duidelijkheid heb ik deze afbeelding van Prutsmans bij mijn bericht gevoegd. Interessant voor lezers die haar nog niet kennen.
Prutsmans speelde directrice aan het Hasseltse lyceum gedurende de schooljaren 1993-1994 en 1994-1995. Zij was het kreng dat door roddels en laster mij in een lastig parket bracht. Daarom komt zij nu regelmatig terug in mijn berichten, om haar door het slijk te halen, om haar te beschimpen en te schofferen. Ik wil haar in de vernieling schrijven!
Prutsmans was een menssoort van het heks-achtige type. Spinnen en kevers verzamelen was haar hobby. Ze kwam naar school met een bezem, vergezeld van een zwarte raaf. Haar gebochelde rug en kromme neus waren geen echt probleem, maar haar koppeke!... Wanneer ze haar hoofd schudde, kon je haar hersenen horen rammelen. Vijzen verloren. En de vijzen die ze nog niet kwijt was, die zaten los, en waren beschimmeld ook nog. Ondanks de lek in haar bovenkamer kon het ongedierte dat in haar koppeke huisde, niet ontsnappen. Een chronische aantasting van logisch denken en psychisch functioneren.
Ze spéélde met mensen en hield ervan om hen in een slecht daglicht te plaatsen. Waarheid en verzinsels haalde ze dooreen, en haar fantasie rondde alles af tot een pikant roddeltje. Dat krijg je als je in je jonge jaren teveel roddelblaadjes leest of teveel naar tv-soaps kijkt... Als migrantenaanbidster was ze een fan van het CGKR, waar ze leerkrachten verklikte die lid waren van het Vlaams Blok.
Het pijnlijkste incident dat haar overkwam, gebeurde op de speelplaats, toen ze van een laddertje viel terwijl ze een affiche tegen de muur hing. 'School zonder racisme', stond er op te lezen. Het bord heeft er niet lang gehangen want de volgende nacht bij volle maan was het zwaar beschadigd. Lieve zag die nacht de heldere maan achter de donkere wolken schuiven...
Prutsmans stak graag haar kromme speurneus in intriges waarin de hoofdrolspelers duistere personages waren die leefden aan de zelfkant van de maatschappij, op de rand van de boot waaruit ze dreigden te vallen, stuurloze losers en riooltuig. Ja, dat soort leerlingen is in potentie ook aanwezig in school. En dát was de geliefkoosde doelgroep van Prutsmans, om zich in te verdiepen en alles te ontrafelen tot op de bodem.
Tenslotte, als kers op de taart, een freudiaanse verklaring voor haar complex seksueel leven. Ja, op een dag toen ze zichzelf niet onder controle had, vertelde ze argeloos over haar mislukte relaties, over haar intieme leven. Freud zou zeggen dat Prutsmans aan vaginisme lijdt, aan een onbewust afwijzen van een coïtus. Haar bewustzijn aanvaardt geen seksuele neigingen, die worden gecensureerd en verdrongen naar een diep putteke in de hersenen, waarin alleen mannen als Freud kunnen kijken...
|