De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
21-05-2014
"Minder Meldingen van Discriminatie"
Ja zeker, durf ik nog schrijven over het CGKR, het IGC (Interfederaal Gelijkekansencentrum)! En of! Ik word opstandig en boos als ik terugdenk aan het Vlaamse kleutertje Pietje Jansen, dat gediscrimineerd werd in zijn eigen Vlaamse kleuterklasje. Een heel schooljaar lang werd er geleuterd over de aanpak van allochtoontjes, en dan tegen einde juni besliste de school dat Pietje Jansen naar B.L.O. moest! Onvoorstelbaar! Terwijl Pietje NOOIT ter sprake kwam, op geen enkel moment van het hele schooljaar, NOOIT gesignaleerd werd als probleemgeval, neen, men had het veel te druk met de allochtoontjes in de watten te leggen. Of is het normaal dat Pietje Jansen zat te verkommeren te midden van zijn allochtone klasgenootjes? Pietje Jansen was het puurste geval van discriminatie dat ik vroeger ooit meemaakte!
Telkens het Centrum in het nieuws komt, heb ik de indruk dat het er enkel is voor het welzijn van vreemdelingen, voor het vreemdelingenprofijt, en om hun zogezegde achterstelling tegen te gaan. Meldpunten, bestaan die alleen maar voor allochtonen? Ik heb ervaren dat Vlaamse leerlingen niet weten dat ze met hun klachten ergens terecht kunnen, ze schijnen het vanzelfsprekend te vinden dat ze voorrang moeten geven aan hun allochtone medeleerlingen. Zichzelf wegcijferen voor hun vreemdsoortige klasgenootjes, het werd een reflex. De bange brave Vlaming in het klein. Indoctrinatie door de school, op bevel van Brussel, is erin geslaagd omonze eigen Vlaamse leerlingen op de laatste rij te zetten en hen daar ook te houden. Ze komen wel vanzelf terecht op hun pootjes, dacht men, maar dat was niet het geval, zij die naast een Turkje in de klas zaten, slaagden nooit in een vlotte oversteek naar het middelbaar onderwijs.
Ik zou wel eens willen weten of het Centrum ook meldingen binnenkrijgt van Vlaamse leerlingen die zich gediscrimineerd voelen. Zijn er ook klachten van Vlaamse leerlingen? Of is het normaal dat zij zich moeten láten discrimineren? Uit verdraagzaamheid voor hen die massaal ons traditionele Vlaamse onderwijs zijn binnengedrongen, met ontwrichting en uitholling als gevolg. Het kan toch niet dat alleen vreemdelingen gediscrimineerd worden! Discriminatie van onze eigen mensen wordt verstopt, is verborgen, krijgt geen aandacht van het Centrum.
Er zou een tegenhanger moeten komen, parallel aan het Centrum van De Witte, een soort Vlaams Gelijkekansencentrum (VGC), daar is echt nood aan omdat het aantal allochtonen zal blijven toenemen, waardoor de Vlaming in de toekomst in de verdrukking zal komen, in de minderheid, en dan wordt discriminatie van De Vlaming een realiteit.
De oproep van het Centrum aan de toekomstige regering om een interfederaal actieplan tegen racisme uit te werken, is verontrustend. Welk racisme? Welke discriminatie? In welke richting?... En nu droom ik van een regering met enkel het Vlaams Belang, de enige partij die bekwaam is om een 'actieplan tegen racisme' uit te werken. De enige partij die eigen volk in bescherming neemt, die eigen taal en waarden koestert, uit zelfverdediging, om niet te bezwijken onder het 'omgekeerde racisme', om onze welvaartmaatschappij van weleer te herstellen, als het al niet te laat is...
-"Geweld tussen Afrikaanse stadsbendes escaleert"...
-"Brusselse bendeoorlog duurt voort, al enkele jaren woedt een bloedige oorlog tussen twee zwarte stadsbendes: de Versailles en de 1140"...
-"Twee leden van de Brusselse stadsbende 'Versailles', twee Congolese mannen, hebben 22 jaar cel gekregen voor de moord op een lid van een rivaliserende bende"...
Zo kunnen we NUlezen over de Brusselse Bendes.
24 jaar geleden (!) schreef een krant over allochtone jeugdbendes die van Brussel een speelplaats maakten om hun misdadige instincten te kunnen botvieren. Adjunct-commissaris Christian De Coninck: "Tot nu toe heeft de Brusselse politie alles vrij goed onder controle, maar blijft dat ook zo in de toekomst?"
"Blijft dat ook zo in de toekomst?!"... Uit die ene alarmerende zin blijkt een grote bezorgdheid voor de toekomst. Inderdaad, wat is er gebeurd sinds 1990 toen in Brussel de eerste jeugdbendes gesignaleerd werden? Om te beginnen was er sprake van 'kattenkwaad', van ontspoorde jongeren die weer het rechte pad moesten vinden, het zal wel in orde komen, de politie heeft alles goed onder controle... Mis!!! De jeugdbendes van vroeger werden zwaar onderschat, jeugdige criminaliteit werd geminimaliseerd en gecamoufleerd. Nu is er een escalatie die niet meer te stoppen is. Als een klein boompje scheef groeit en het wordt geaaid en gestreeld, dan zal het nóg schever gaan groeien.
De criminele bendeleden van vroeger, hebben nu zelf ook kinderen. In welk klimaat zijn ze opgegroeid? In een klimaat van ongestraft boevenstreken uithalen. Hun gevoel van straffeloosheid werd gevoed door een tolerante overheid en een xenomane omgeving. Politieagenten werkonbekwaam kloppen, relschoppen, doelloze vernielingen aanrichten... Het kon allemaal zonder sancties. Dat waren ze gewend van vroeger op school, daar werden misstapjes toch ook door de vingers gezien? Hoe kunnen verwende vreemdelingen dan nog respect opbrengen voor gezag en voorschriften van hun gastland?!
De criminele feiten zoals die zich nu vaak voordoen, lijken los te staan van elkaar, incidentele conflicten tussen politie en crapuul zijn de voorbereidende werkzaamheden van wat ons ooit te wachten staat, ze geven ons een voorsmaakje van wat er gaat gebeuren als vreemdelingen hier talrijk genoeg aanwezig zijn - samen sterk - dan zou er wel eens een collectieve aanval op gezag en structuur van onze samenleving kunnen komen, geen incidentele criminele feiten meer, maar een goed georganiseerde creatie van chaos en machtsovername. Volgens mij wachten moslims, allochtonen, vluchtelingen, asielzoekers, illegalen... wacht het hele zootje af tot ze hier genoeg manschappen hebben...
Tot groot jolijt van een aantal PMS/CLB-medewerkers ga ik vanaf vandaagsystematisch alle afleveringen over de wantoestanden in de PMS-centra herhalen. Niet alle afleveringen tegelijk, dat is niet goed voor de bloeddruk het hartritme van sommigen, maar zo nu en dan eentje. Pijnlijke kwesties moeten uitgesmeerd worden in de tijd.
Aflevering 1. Maatschappelijk werksters zonder verantwoordelijkheid
De bemoeizucht van maatschappelijk assistenten in de vroegere PMS-centra was ongelooflijk. Het hele schooljaar moeiden ze zich met het werk van de psychologen. Gedreven door statuszucht en een onstuitbare geldingsdrang, uit frustratie en ontevredenheid met hun ondergeschikte positie, zaten ze voortdurend in het vaarwater van de psychologen te spartelen.
Hun gepeuter in de taken van de psycholoog begon al in september toen alle eerstejaars secundair onderwijs deelnamen aan een screeningsonderzoek, een onderzoek dat toeliet om in één oogopslag toekomstige losers op te sporen, om in één oogopslag twijfelgevallen en zwakke elementen eruit te halen, om in één oogopslag probleemloze slimmeriken te herkennen... Handig instrument om een groot aantal leerlingen tegelijk te screenen. En een uitstekend uitgangspunt voor alle andere activiteiten gedurende het hele schooljaar.
De bemoeienissen van de maatschappelijk assistenten leken op een ontsnappen aan hun eigenlijke opdracht, en die opdracht was het uitpluizen van de familiale situatie van elk kind, het opsporen van sociale gegevens die van belang zijn voor het schools presteren, het thuismilieu verkennen door middel van gesprekken met ouders en leerlingen. Individueel. Geval per geval. Gesprekken die een inzicht gaven in de persoonlijkheid en leefwereld van het kind, en in het bijzonder van de probleemleerlingen. Zó gebeurde het dus niet. De maatschappelijk assistenten wierpen zich met een bedrieglijke ijver op het corrigeren van de testen. Een afstompende bezigheid trouwens. Eerst hadden ze de psychologen geambeteerd bij de testafnames, hen voor de voeten gelopen, en daarna gingen ze zich belangrijk voelen met de testverbetering. Hun 'werk' leverde niets anders op dan een hoop cijfers zonder meer, scores zonder interpretatie, zonder conclusies, zonder prognoses, alleen maar droge cijfers. Dat kan mijn buurvrouw ook, daarvoor hoef je niet gestudeerd te hebben... Geen verantwoordelijkheid willen nemen, een typische eigenschap van maatschappelijk assistenten...
Als we dan tóch bezig zijn met 'De Telegraaf' uit te pluizen, kan ik evenzeer nog iets vertellen over een interview met "de hoogblonde politicus" Geert Wilders. Ik had begrepen dat de interviewer niet Wildersgezind was. Toch bleef Wilders correct en consequent antwoorden na iedere aanvallende vraag. Beschaafd en zelfverzekerd.
Nu begeef ik me op glad ijs!!! Ik weet onvoldoende over politiek om hierover te schrijven. Toch heb ik het hele interview uitgelezen, bij beetjes en bij stukjes, om er een globaal beeld van over te houden. Voor mezelf. En nu zal ik er een Lieviaanse samenvatting van maken.
De interviewer begint al met agressief te wijzen op de lege werkkamers wanneer hij de PVV-vleugel in de Tweede Kamer betreedt. Het lijkt erg op leedvermaak wanneer hij het heeft over de leegloop bij de PVV en de uittocht van PVV-politici. Wilders zegt nuchter dat zijn "medestanders vertrokken omdat ze niet konden leven met de 'minder Marokkanen'-kwestie."
-Over de verkiezingen: "Deze verkiezingen gaan over minder Europa en meer Nederland, over een sterk en onafhankelijk Nederland, een welvarend land met lagere belastingen en een eigen munt, in plaats van de giftige euro die ons alleen maar geld heeft gekost. Over een land dat trots is op zijn eigen cultuur en vlag, waar niet 65.000 asielzoekers binnenkomen en tegelijkertijd 65.000 ouderen het verzorgingshuis uit worden gezet omdat Brussel dat wil. Ook daarom willen we uit de EU."
-Over de massale asielinstroom van Eritreeërs: "We mogen van Brussel onze grenzen niet dichtgooien en staatssecretaris Teeven doet niets. Teeven loopt aan de leiband van de PvdA, hij is de linksbinnen van de PvdA. Zijn soepel vreemdelingenbeleid blijkt uit de explosie aan Eritrese vluchtelingen die hier ineens asiel aanvragen. Teeven heeft ook de Syriërs laten binnenkomen, hij heeft het kinderpardon ingevoerd, hij heeft de strafbaarstelling van illegaliteit weggewist... Grenzen niet mogen sluiten om de toestroom van Eritreeërs te stoppen? Bij de verkiezingen moeten we 'neen' zeggen tegen Brussel."
-Over de uittocht van PVV-politici: "Ik ga door, ik heb een missie, een koers, en ik laat me door niemand of niets daarvan afbrengen."
-Over het uitsluiten van groepen mensen: "Uitsluiten? We sluiten niemand... Wat is dat nou weer voor een suggestieve vraag? Niémand wordt uitgesloten. Wij sluiten niémand uit. Hoe kómt u daar nou bij? Heeft u iets van een fractieprogramma gezien of zo?... De Marokkaanse cultuur minderwaardig noemen, doet mensen zich uitgesloten voelen? De Marokkaanse cultuur IS minderwaardig. Mag ik dat niet zeggen?... En inderdaad, wij willen minder Marokkanen."...
In Nederland kennen ze d'r ook wat van. Om een land stampvol vol te stapelen en vol te proppen met opeengehoopte en opgestapelde vreemdelingen, een land vol stapelbedden, dan moet je toch een perverse voorkeur hebben voor het onbekende, voor nieuwe mensen. Een ziekelijke manie!
Die zoekers zijn geen individuen meer, ze zijn massa's vreemd tuig, asieltuig, asielige anoniemelingen, niet eens bekwaam om in hun thuisland iets constructiefs op te bouwen. Alleen het uitschot neemt deel aan volksverhuizingen en rekent op de steun van de welvarende landen. Het zijn klaplopers, profiteurs, tafelschuimers...
Ik begin me stilaan af te vragen welke bijzondere gaven en talenten een asielzoeker moet hebben om zo gegeerd in Europese landen verwelkomd te worden?
To the point Lieve!!! Waar ik naartoe wil. In het Nederlandse Overloon komt er een nieuw asielzoekerscentrum (azc) in de voormalige jeugdgevangenis 'De Maashegge'. Het dorp telt amper 700 inwoners en nu komen er in één klap 800 nieuwelingen erbij, van Eritrea! En omdat het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) oordeelde dat door het acute tekort aan opvanglocaties overal en in elk dorpje een plek gevonden moest worden voor de armoedzaaiers, kiezen ze willekeurig een gemoedelijk dorpje uit om het te gaan verpesten met vreemde nieuwkomers.
Marietje Broes heeft een aspergeboerderij en gaat plotsklaps 800 nieuwe buren krijgen: "Ik ben er doodsbang voor. Natuurlijk moeten die mensen geholpen worden (hier begint de naïviteit al). Het beangstigt me enorm. Er hoeft maar 1 procent crimineel van te zijn (naïviteit compleet). Ik ga een camera en alarminstallatie zetten. Ja, hier was een jeugdgevangenis, maar wie daar inzat, kon niet zomaar naar buiten lopen."
De burgemeester: "Nee zeggen tegen het COA helpt niet, je kunt beter meewerken en voorwaarden stellen. Ik begrijp de zorgen van de mensen wel. Achthonderd ineens is veel en ik kan niet garanderen dat er nooit iets zal voorvallen. Ik wil toch bepaalde garanties hebben over veiligheid, toezicht en begeleiding."
Premier Rutte: "Nederland is geen open huis. De toename van asielzoekers is ontwrichtend, het zijn bizarre aantallen. Het draagvlak onder de bevolking voor het opvangen van asielzoekers wordt aangetast." Net als Teeven (Veiligheid en Justitie) vermoedt Rutte dat er sprake is van mensensmokkel. Mensensmokkel?! Ze zeggen er niet bij hoe ze dat gaan aanpakken, integendeel, ze zetten alles in het werk om die gesmokkelde mensen een veilig plekje in ons midden te geven!
Terwijl ik vanmiddag de luierik aan het uithangen was, en aan het genieten was van een gratis concert van de vogeltjes in de bomen die hun hoogste liedje zongen, en toen ik daar zo zat te mijmeren in de wildernis - ik heb al verteld dat mijn tuin verwilderd is - werd ik wakker geschud en tot de orde geroepen door Polkundie mij wees op een nieuwtje over onze baas van het Katholiek Onderwijs, mevrouw Mieke van Hecke. Op 31 augustus stopt ze met baas te spelen over het katholiek onderwijs. Aan die job had ze eigenlijk nooit mogen beginnen gezien haar sympathieën voor de islam, en voor alle complimenten die samenhangen met die rare levenswijze van moslims, die totaal vreemd is aan onze authentieke levensstijl.
Mieke van Hecke, baas katholiek (!) onderwijs. En tóch sympathiseren met de islam? Aanvankelijk wist ik niet wat ik er allemaal van moest geloven, wat ik ervan moest denken. Het artikel waarnaar Polkun verwees, begon braaf met de aankondiging van haar afscheidsinterview. Maar de teneur van alles wat volgde beviel me enorm. Een islamitische hoofddoek linken aan bloed, terreur en nazisme, prachtig! En over de 'zichtbaarheid van de islam': hoera, hier is mijn hoofddoek, zie maar, hier is de islam, zie maar! Ja, die provocatie zien we hoe langer hoe meer. En over het principe van 'liegen tegen ongelovigen is verplicht als het helpt om de islam bij ongelovigen te verspreiden'.
Toen ik las over de rubberlaarzen van Mieke van hecke, die ze kreeg van de Boerenbond, kreeg het verhaal een ongekend crescendo dat eindigde in: "Een lelijk en plomp wijf kan zich compenseren in geestelijke schoonheid, maar dat deed ze niet. Ze promootte óók nog eens een racistische ideologie."
Als ik dan terugdenk aan haar opvattingen en uitspraken van vroeger, mag het me niet verbazen dat dit nieuwe verhaal waar is. Dat het katholieke hoofd zich bekeerd heeft tot de islam. De islam! Daar waar in de toekomst het meeste profijt te rapen zal vallen.
Ik herinner me nog dat Mieke v.H. twee jaar geleden pleitte voor een tweede kans die Michèle Martin verdiende na haar gevangenschap. Wij zouden ons vergevensgezind moeten opstellen en haar genadig weer in ons midden verwelkomen. Zware misdadigers een tweede kans geven? Toén al twijfelde ik aan haar geloofwaardigheid. Vergiffenis schenken aan Monster Martin is gelijk aan haar aanzetten tot herhalingen van misdaden. En het evangelie erbij sleuren was wel erg hypocriet: "Tot 7x 70x vergeef ik een ander zijn schuld". Zijj vertelt er niet bij wat de Koran hierover denkt. Tenslotte ziet zij het Vlaamse katholieke onderwijs in een geseculariseerde, multiculturele en multiculturele samenleving... In die stijl heeft Paula D'Hondt vroeger ook eens iets verteld maar het bleef bij luchtspiegelingen.
En dan was er haar pleidooi voor een brede eerste graad met een algemene vorming in het secundair onderwijs. Toen vertaalde ik haar verzuchtingen in: "Een 12-jarige die liever speelt dan leert, of iemand die geen ambities koestert voor de toekomst, zal eerder de gemakkelijkste vakken kiezen in de eerste graad, het 'watervalsysteem' schuift dan op naar jongere leeftijd."
Mieke v. H. opteerde voor 'Deelattesten', om het aantal schoolverlaters zonder diploma te doen dalen. Mijn commentaar: "Deelattesten maken het mogelijk om niet-geslaagde leerlingen tóch het secundair onderwijs te laten beëindigen zonder geslaagd te zijn voor wiskunde of voor Nederlands. Waarmee Mieke v.H. een flinke toegeving gaf aan het grote aantal allochtonen in het beroepsonderwijs die van algemene vakken geen flauw benul hadden. En zo krijg je dan schoolverlaters zonder diploma. Handig ingespeeld op op het lage allochtone niveau bij het schoolverlaten"...
Neen, Mieke van Hecke heb ik altijd willen begrijpen, maar ben er nooit in geslaagd.
"1.200 asielzoekers strijken neer bij Hamont." Dat was de titel van een onheilspellend berichtje gisteren.
In het Nederlandse Budel, vlak over de grens met Hamont, zijn de eerste asielzoekers al aangemeerd in de Nassau-Dietzkazerne.
Er zullen er nog meer komen neerstrijken. De kazerne heeft een capaciteit van 1.200 personen, maar de instroom zal geleidelijk zijn. Dat zegt het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers).
De aanpalende Belgisch-Limburgse gemeenten waren niet op de hoogte van de komst van nieuwe ontdekkingsreizigers. Burgemeester Schuurmans van Hamont-Achel reageert: "We hopen dat het geen negatieve impact op ons heeft."
"De kazerne ligt op een afgelegen terrein, er zijn weinig directe omwonenden. Maar het is een open centrum en natuurlijk moeten die mensen ook boodschappen doen, op economisch vlak zullen de gemeenten het dus zeker merken.", aldus het COA.
Burgemeester Schuurmans mag hopen zoveel hij wilt, die impact komt er tóch. 'Impact', een mooi woord voor overlast! Want de nieuwkomers zullen zeker niet de bloemetjes gaan tellen in de perkjes van het domein, of krijgertje gaan spelen op de binnenplaats. Misschien wel roof- en strooptochtjes in de buurgemeenten?
Nu zal Lieve eens een typisch voorbeeldje geven van de overlast die asielzoekers veroorzaken. Toen hier in de Helchterense kazerne 550 asielzoekers opgevangen werden als hotel- en badgasten, toerde ik rond in de buurt en zag in de verte blauwe zwaailichten van een politiecombi. Het verkeer zat strop, de file schoof vooruit in een slakkengangetje. Toen ik dichterbij kwam, wist ik wat er gaande was. Een hele groep asielzoekers werd persoonlijk begeleid door politieagenten bij het oversteken van de drukke baan... Niet te geloven!!! En dan zwijg ik nog over de vuilnisbakken aan de bushokjes, die uitpuilden van allerlei afval dat zich ook over de stoep en het fietspad verspreidde. Bushokjes zag ik propvol gevuld met 'nieuwe' mensen met een brousse-mentaliteit waar je niet naast kon kijken.
Waarom hoor ik op tv nooit iemand zeggen: "Zet ze op een bus en rij ermee naar waar ze vandaan komen."?
Aan de ingang van de Sint-Benedictsabdij in Achel hangt een uurrooster dat elke bezoeker uitnodigt om aan het gebed deel te nemen. Een opmerkzame voorbijganger wees op het vierde punt van de dagorde: "SEX", op elke weekdag om 11.45 uur!
Het secretariaat van de abdij verklaart: "Eigenlijk hoort er Sext te staan, wat verwijst naar een getijdengebed dat rond het middaguur wordt gehouden. De letter 't' is er afgevallen, het is een oud bord. Meer moet u daar niet achter zoeken."
Ja, ja... Binnen de abdijmuren valt er dan toch nog wat te beleven. Moet ik goed onthouden als ik me nog eens terugtrek voor een retraite in de abdij wanneer ik worstel met een writer's block.
Vanmorgen heb ik mijn brave Vlaamse buren tussen 6 en 8 uur weer allemaal één voor één horen vertrekken naar hun werk. In de stille ochtend, plichtsbewust naar hun werkplek.
Nog altijd niets aan de hand.
En hun kinderen heb ik rond 8.30 uur allemaal zien vertrekken naar school. Ze leken op fietsende fluovestjes. Lief.
Nog altijd niets aan de hand.
Even later merk ik wandelende gepensioneerden die hun hondje uitlaten om het een poepje te laten doen. Ook vertederend om te zien. Poepjes op mijn grasveldje. Lekker mest, doet het gras groeien.
Nog altijd niets aan de hand.
Huisvrouwtjes zie ik naar de buurtwinkel fietsen, met wiebelende tassen aan het stuur. Liefst aan de linker kant van het stuur, dan moet je als automobilist een heel eind uitwijken naar de andere kant van de weg.
Nog altijd niets aan de hand.
Onderweg naar mijn dagelijks kopje koffie zie ik asielzoekers lanterfanten langs de Kazernelaan. In een milde bui denk ik dan : arme drommels, die hebben ze vergeten mee te nemen toen de kazerne ontruimd werd.
Nog altijd niets aan de hand. Maar 't gaat komen, let op.
Stel nu dat ik nooit naar tv kijk, nooit een krant lees, nooit naar de radio luister, nooit internet raadpleeg, nooit naar de nieuwtjes luister bij kapster, pedicure, dokter... wereldvreemd, afgeschermd en kritiekloos mij heb afgesloten van het reilen en zeilen in gemeenten, in het land, in de wereld, dan is dit toch een zorgeloze hemel op aarde. Onwetendheid maakt gelukkig.
MAAR ! Dan nadert 25 mei. De dag dat er naar de mening van alle burgers gevraagd wordt. De dag dat van mij verwacht wordt dat ik mijn voorkeur uitspreek voor de partij en de mensen die ons gaan besturen. Dan dreigt het gevaar dat ik, als wereldvreemde, mij laat misleiden door een mooi reclameblaadje waarin de rode kleur overheerst en dat lekker ruikt naar vers drukwerk. "STEM VOOR EEN STAD VAN IEDEREEN". Een kreet op maat van allochtonen en andere indringers! Maar als onkundige besef ik niet wat ze bedoelen met 'een stad van iedereen', het klinkt populair, dus zal ik maar stemmen voor sp.a. Dat komt ervan als de draagwijdte van zulke kreten niet tot me doordringt, omdat ik van niets op de hoogte ben, omdat ik nooit verder gekeken heb dan mijn eigen dorpje. En!... omdat ik geen examen hoef af te leggen alvorens in het kieshokje te verdwijnen.
Dan dreigt ook het gevaar dat ik ga stemmen voor de partij die het beste zal zorgen voor die arme sukkelaars die ik daarstraks langs de weg zag strompelen. Ik moet alleen maar te weten komen welke partij zich het beste schaart achter die asielzoekers. Maar het woord 'asielzoeker' ken ik niet, dan zal ik als wereldvreemde gaan stemmen voor groen of voor sp.a of voor een Turkse partij.
En zo gaan er een heleboel stemmen verloren voor het Vlaams Belang. Zo komt het dat de belangrijkste partij over het hoofd gezien wordt... Gelukkig is het bovenstaande allemaal fictie en begeef ik me op 25 mei met kennis van zaken en doelbewust naar het stembureau waar ik achter het gordijntje verdwijn om mijn stem te geven aan de partij van mijn hart... Het Vlaams Belang!
Het verhaal dat nu volgt is geschreven door een onbekende auteur die zichzelf "een man van vlees en bloed" noemt. Hier en daar heeft Lieve de tekst een personal touch gegeven om de sensualiteit van het verhaal te versterken.
Beelden van een vrouw in lingerie trekken de aandacht van een man.
Iedereen kent de clichés die de man in een slecht daglicht stellen. 'Mannen denken om de 7 seconden aan seks... Mannen raken in vervoering als ze alleen nog maar een paar lange benen onder een minirokje zien uitkomen... Mannen worden kwijlende honden die al dagenlang geen eten meer gehad hebben wanneer een vrouw alleen nog maar dat extra knoopje losknoopt'...
En de vrouwen dan?De shoppingwoede van vrouwlief is vaak een bron van ergernis. Het enige moment van verzoening met haar koopzieke gedrag doet zich 's avonds voor wanneer ze voor het slapen gaan nog even door de badkamer loopt, in een geil lingeriesetje, pas gekocht. Ik geef toe, het is sexy om een vrouw in lingerie te bewonderen. Beelden van een vrouw in lingerie trekken de aandacht van de man. Mannen zijn gemaakt om snel te reageren op visuele seksuele prikkels. Waarom is lingerie toch zo opwindend?
Het naakte lichaam van een vrouw, daar is niets mis mee, maar de charme van lingerie zit in de verbeelding. Lingerie is één stap verwijderd van naakt. Fantaseren over een vrouw in lingerie is spannend omdat een halfnaakt vrouwenlichaam de mannelijke erotische fantasieën stimuleert.
Het is waarschijnlijk ook om die reden dat ik onlangs een lingeriewinkel durfde binnenstappen om mijn popje te verrassen met een sexy setje. De blik in haar ogen bij het openmaken van haar cadeautje sprak boekdelen: "Wil hij nu echt dat ik dit aantrek? Ziet hij mij nu echt als een hoertje?"... Na een paar ophitsende ruzietjes kwam zij op het briljante idee om een zacht muziekje op te leggen, toch dat leuk cadeautje aan te trekken en door de kamer te paraderen. Ze etaleerde haar prachtige lichaam in volle glorie in dat weinig verhullend outfitje. Ze probeerde me onder de duim te houden met haar uitdagende spelletjes omdat ze wist dat ik verstrikt ging geraken in haar web van visuele impulsen. Om haar niet teleur te stellen heb ik dan toch maar toegegeven en heb me laten meevoeren in de verleiding. Hoe kan dat ook anders? Ik ben tenslotte ook maar een gezonde man van vlees en bloed!
Onthullingen over de Geldstroom naar Migrantenprojecten
De brief
De georganiseerde sponsoring van het migrantenonderwijs begon met een brief. Het gemeentebestuur van Heusden-Zolder stuurde op 1 maart 1990 een deftige brief naar alle scholen en hun begeleiders, om hen verheugd mee te delen dat er een bedrag van 500 miljoen (franken) voorzien was om de kansarmoede te bestrijden.
De brief heb ik nog, hij is vergeeld en ruikt naar oud papier, en bovenaan zie je aan de roestvlekjes dat er een paperclipje gezeten had. In het midden van de brief staan de sporen van een kopje koffie, en links en rechts in de marges staan aantekeningen van mezelf. Wat moet ik toen kwaad geweest zijn!
Inhoud van de brief: "Op de begroting van de Vlaamse Gemeenschap werd opnieuw, zoals op de begroting van 1989, een krediet van 500 miljoen voorzien voor allerhande initiatieven ter bestrijding van de kansarmoede". In de volgende regels werden alle betrokkenen warm gemaakt om mee te werken aan een project dat alle ouders dichter wilde betrekken bij het onderwijsgebeuren. De brief hamerde ongemeen hard op het belang van ouderbetrokkenheid, zó hard dat de lezers half in coma geklopt werden. Zo werd het Lenssens-project geïntroduceerd. Lenssens?... Belletje rinkelt. Was dat niet de man die ons ooit met opgeheven vingertje wees op onze 'vooroordelen' over migranten?!
Het was een brave brief, met items als 'achterstellingssituaties', 'kansarmoedebestrijding', 'ouderbetrokkenheid', en zo van die kreten over naïeve naastenliefde. Onderaan stonden echter de handtekeningen van de coördinator migrantendienst en de schepen van migranten... Hola! De migrantendienst! Mijn waakzaamheid en bloeddruk stegen, en tegelijk begon ik argwanend te speuren naar woorden als 'migrant' of 'integratie'. Deze woorden kon ik echter niet terugvinden in de tekst, ze werden bewúst vermeden, omdat de brief van de migrantendienst kwam, én het project werd naar Lenssens genoemd, de verdediger van de migranten.
Enkele maanden later. Het project was al goed aan de gang en iedereen was inmiddels de brief van de migrantendienst vergeten. Toen bleek dat 'de brief' bedrog en misleiding was, want stilaan evolueerden de projectactiviteiten naar "Integratie van Migranten". Een slapjanus van de migrantendienst versprak zich en noemde het project "Integratie van Migranten". Ach, de 500 miljoen waren toch al opgesoupeerd.
En de Vlaamse kansarmen?
Kansarme Vlaminkjes werden buitengesloten, die konden fluiten naar begeleiding. De oorspronkelijke kansarmoedebestrijding maakte plaats voor integratiebevorderende activiteiten voor migrantenleerlingen. Die ommezwaai was nodig om alle miljoenen naar het migrantenoderwijs te kunnen versassen. Ik was blijkbaar de enige die zich afvroeg: Is er dan geen kansarmoede in Vlaamse gezinnen? Moeten Vlaamse ouders niet betrokken worden bij het onderwijs van hun kinderen? Zijn er geen Vlaamse kindjes in nood?...
De geldkraan
De geldkraan naar het migrantenonderwijs is nu nog altijd niet dichtgedraaid. Die zal wel fortuinen blijven doorsluizen naar het migrantenwereldje dat zo lek is als een zeef. Hele sloten en bergen geld, koffers vol goudstukken, handenvol zilverlingen, werden doorgesluisd naar de onderwijswereld om de migrantjes te helpen integreren en om hun taal- en leerachterstand weg te werken. 'Parels voor de zwijnen'! Dubieuze projecten met zweverige leerstof werken averechts, ze doen allochtoontjes dieper wegzinken in hun eigenheden, in hun eigen wereldje, ver weg van onze samenleving. Hun eigen stijl van lesvolgen is heel anders dan die van hun Vlaamse klasgenootjes, en die verschillende eigenheden in één multiculturele klas, dat kan nooit klikken, dat kan nooit werken. De geldkraan bleef openstaan, terwijl migrantenleerlingen het niet zo nauw namen met inzet en vlijt, met respect voor de Nederlandse taal, ook onvoldoende interesse in de leerstof, geen ambities voor de toekomst, geen verantwoordelijkheidsgevoel... Uitzichtloze toestanden waar toch fortuinen tegenaan gesmeten werden!
Evaluatie door de scholen
Scholen die extra subsidies kregen voor de begeleiding van kansarmen, moesten ook aantonen wat ze met dat geld deden en welke resultaten ze daarmee behaalden. Als illustratie ga ik me hier beperken tot directrice An Serpent. Haar specialiteit was het vervalsen van verslagen en van attesten. Ik was getuige van het gefoefel en gesjoemel tijdens evaluatievergaderingen. De vorderingen van de leerlingen werden rooskleuriger voorgesteld dan ze in werkelijkheid waren, ook bijlessen en remediërende activiteiten werden verzonnen, en de inspanningen van de taakleerkracht werden schromelijk overdreven... Zó gebeurde dat in de concentratiescholen!!!
Eindelijk geraken tuigdorpen meer en meer ingeburgerd. In navolging van Amsterdam, Tilburg en Utrecht, zal nu ook Rotterdam lastpakken uit de stad weren. Het bouwt een aso-dorp (afzondering voor asocialen), waar in een verzameling containers het ontuig en uitschot ondergebracht zal worden. Een 'aso-dorp' is een veel te mooi woord, 'tuigdorp' klinkt beter, zoals het al ingeburgerd geraakt is in Nederland .
Een tuigdorp bestaat uit een aantal containers met hekken errond, ergens op een weiland ver buiten de stad. Nederlandse schepen voor Veiligheid: "Ze zijn te slim voor een psychiatrische kliniek, niet crimineel genoeg voor de cel, maar te gevaarlijk voor de buurt. Ze bedreigen, intimideren en beledigen de buren. Ze verzieken het woongenot."
Ondertussen heeft Geert Wilders al gepast gereageerd op een cartoon op de website van de VARA, een cartoon die tuigdorpen vergelijkt met concentratiekampen en gaskamers. De cartoon verwijderen of de PVV boycot de VARA. Wilders had het over "zieke geesten bij de VARA". Voilà.
En nu maar wachten tot die van Meulenberg in quarantaine-inrichtingen gestopt gaan worden. Of scholieren die immuun zijn voor sancties en voor wijze raad, die hardnekkig hervallen in afwijkend gedrag, en die telkens weggestuurd worden. Elke school heeft een aantal onschoolbare jongeren, onverbeterlijken, onopvoedbaren, zij die na de honderdste kans die ze gekregen hebben, tóch nog in de fout gaan. Hallo lichtgelovigen, die menen dat iedereen nog een tweede kans moet krijgen!? Ik heb vroeger al geopperd dat die harde kern afgezonderd moet worden van een gezonde omgeving.
Er was eens een 10-jarig jongetje, Fritske was zijn naam. Hij zat in de vierde klas van de school van directeur Appelboom. Een school die toen nog niet dreigde te stikken in multicultureel geklungel. Leerlingen hoefden niet te worstelen met vreemde toestanden. Directeur Appelboom hield van de sereniteit van zijn monoculturele school. Geen diversiteit, dus ook geen conflicten.
Fritske kwam op zekere dag naar me toe en begon te vertellen over zijn alledaagse belevenissen. Toen hij terug naar zijn klas wilde gaan, zei hij onomwonden: "Ik vind u een lieve mevrouw, ik ben graag bij u. Als ik later groot ben, wil ik met u trouwen."... Wat een hartendiefje!
Aanvankelijk wist ik geen raad met deze regelrechte liefdesverklaring. Vertederend, spontaan, onschuldig. Lieve besefte dat ze nu tactvol een en ander op te lossen had, want het gevoelsleven van een 10-jarige is breekbaar en broos. "Als ik later groot ben..." zei Fritske. Dat betekende dat ik nog tijd had om een strategietje uit te stippelen. Toen de mama en de papa naar de ouderavond kwamen, werd het onderwerp voorzichtig aangeraakt en besproken. Wijze mensen.
Ondertussen kwam Fritske nog regelmatig op bezoek, gewoon om bij mij te zijn. En maar vertellen. Ik wees hem op de leuke meisjes van zijn klas. Frits, kijk eens naar Marieke en Sofieke, die zien er toch zo lief uit. En Sofieke mag al make-up gebruiken, zo af en toe pikt ze die van haar mama. En kijk eens naar de lieve jurkjes die ze dragen. Het woord 'seks' werd angstvallig vermeden in onze babbeltjes, want zover zijn die jongetjes nog niet, dat zouden ze toch niet weten te plaatsen. Fritske luisterde aandachtig naar de verhalen over de meisjes van zijn klas. Hij vond het wel spannend.
Enkele jaren later vernam ik dat Frits een vast vriendinnetje had. Eentje van zijn klas. Ze gingen samen studeren. En nu zijn ze gelukkig getrouwd. Ze hebben twee schattige kindjes die omringd worden door overvloedige liefde en aandacht.
In zijn nieuwe boek ‘Vuile blanken… anti-Vlaams racisme, het laatste taboe’ toont Filip De winter aan dat anti-Vlaams racisme wel degelijk bestaat.
Politici, pers, het CGKR en een hele reeks gesubsidieerde multiculturele organisaties: allen speuren ze met een vergrootglas naar “racisme” en “discriminatie”. De voorbije jaren kwamen Zwarte Piet, Kuifje en negerzoenen al in het vizier van de gedachtenpolitie. Niet elke soort racisme blijkt echter even interessant, zo toont het nieuwe boek van Filip Dewinter “Vuile blanken”, anti-Vlaams racisme, het laatste taboe aan. Racisme blijkt pas relevant wanneer een “blanke” Vlaming de dader is en het slachtoffer een “gekleurde” allochtoon. Anti-Vlaams, anti-blank racisme is immers taboe. Nochtans bestaat deze laatste vorm van racisme wel degelijk.
Het taboe
Wanneer een geestesgestoorde Vlaamse Borgerhoutenaar in 2002 de Marokkaanse Mohammed Achrak neerschoot , verdacht gans het establishment hem meteen van racisme. Het onvermijdelijke CGKR opende meteen een onderzoek. Ten onrechte, zo bleek later. Van racisme was geen sprake. De ‘racisme’-vraag wordt echter nooit gesteld wanneer Vlamingen het slachtoffer worden van allochtoon geweld. Dan spreekt men gemakshalve over “zinloos geweld”. Wanneer westerse vrouwen in de Brusselse straten beledigd en vernederd worden door moslimmannen, tracht men de culturele aspecten van het probleem te verdoezelen. Rapmuziek waarin wordt opgeroepen tot haat tegenover blanke Europeanen wordt open en bloot verkocht in ketens als Fnac.
Filip Dewinters boek “Vuile blanken”, anti-Vlaams racisme, het laatste taboe toont aan: het anti-Vlaams racisme bestaat wel degelijk. En er zijn verschillende oorzaken die eraan ten grondslag liggen. De radicale islam die haat predikt tegen niet-moslims is zeker één element. Het anti-Vlaams racisme wordt echter ook gecultiveerd door de “slachtoffercultuur”, waarbij bij elk falen van allochtonen in onze samenleving met een beschuldigende vinger gewezen wordt naar de zogenaamd “discriminerende” autochtone samenleving.
Het is niet alleen een deel van de allochtone gemeenschap die zich bezondigt aan anti-Vlaams racisme. Ook de overheid doet zijn duit in het zakje. “Positieve discriminatie” wordt tegenwoordig eufemistisch “positieve actie” genoemd. De essentie blijft echter hetzelfde: via specifieke maatregelen wil men jobs bij voorkeur toewijzen aan allochtonen. Ook bij de subsidiëring van onderwijsinstellingen blijkt een allochtoon kind net iets meer waard te zijn dan een Vlaams kind.
Nieuw zelfvertrouwen
Filip Dewinter besluit in zijn boek: “Het antiwesterse, anti-Europese, anti-Vlaamse en/of ronduit antiblank racisme van vele allochtonen, kan slechts verdwijnen indien Europa opnieuw het nodige zelfvertrouwen uitstraalt, resoluut kiest voor het herwinnen van zijn identiteit en culturele eigenheid en de ‘weg-met-ons’-mentaliteit van zich afschudt. Zolang we toelaten dat allochtonen zich wentelen in zelfbeklag; we alle overlast en problemen minimaliseren en vergoelijken en onszelf de schuld geven voor de zogenaamde ‘discriminatie’ van vreemdelingen en allochtonen, zal het nooit lukken en zal het anti-Vlaams racisme – dat we zelf aanwakkeren en voeden – toenemen.”
Samen met de publicatie van het boek, lanceert Filip Dewinter ook een gebruiksvriendelijke webstek waar anti-Vlaams racisme kan worden gemeld: http://antivlaamsracismespotter.crimibase.be .
Het boek van Filip De Winter " Vuile blanken..." zegt rechtstreeks in de titel niets over 'apartheid, maar heeft er volgens mij alles mee te maken. Wanneer blanken anders dan bruinen en zwarten worden behandeld is dit dan wel omgekeerd racisme , maar discriminatie in een zuivere vorm van apartheid. De bevolking wordt in aparte schuifjes gelegd in afwachting op behandeling . Een voorbeeld : slaat een donkere een blanke verrot of dood ...zoek het zelf maar op, maar met 10 lijntjes is de moordpartij meestal verslagen. Omgekeerd krijg je dagelijks gedurende weken 5 bladzijden in de morgen en co, voorgeschoteld . Is dat dan geen apparte behandeling ? Nog eentje : de binnengewaaide heeft 'recht op voedsel en onderdak' als hij zijn tocht naar 't apeland van eyskes heeft overleefd. Hoe het met een sociale woning voor dienen blanken zit ; daar zullen we maar best over zwijgen zeker? Er zijn 100.000 wachtenden voor u charel jansens. Geduld man ! Wie die wachtenden zijn, daar hoeft charel niet naar te raden. Pure apartheid als je 't mij vraagt. Of zoals Filip het in zijn boek wellicht noemt " omgekeerd racisme" . Ik zal dat wel aan de weet komen want ook dàt boek ga ik mij aanschaffen. We kunnen zo nog uren doorgaan. Onnodig want in het boek, zullen we genoeg voorbeelden te lezen krijgen, denk ik.
Waarom de Kloof tussen Sterke en Zwakke Leerlingen zo groot is
"Kloof tussen sterke en zwakke leerlingen nergens zo groot als bij ons". Gisteren gelezen, maar dat is geen nieuws meer, die kloof is er al sinds de invasie van vreemde leerlingen in onze Vlaamse scholen. Verder zegt het artikel dat vooral allochtone leerlingen het moeilijk hebben. Ook oud nieuws. Logisch dat afkomst en sociale achtergronden een vlotte integratie verhinderen. Professor Jacobs van de ULB begint wel te overdrijven wanneer hij stelt dat schoolsysteem en samenleving gefaald hebben, en dat concentratiescholen aangepakt moeten worden, dat concentratiescholen gemengde scholen moeten worden, dat Vlaamse leerlingen naar concentratiescholen gelokt moeten worden...
Apart onderwijs
Ik zal het allemaal nog eens opnieuw zeggen. De kloof is er omdat sterke en zwakke leerlingen SAMEN zitten. Zet ze beiden apart, dan verdwijnt de kloof. Dat is Lieviaanse logica.
Laat allochtonen in hun eigen sop gaar koken, en laat Vlamingen tot volle bloei komen. Dat kan alleen maar in apart onderwijs, niét in gemengde scholen.
Er is altijd al een dwangmatig streven geweest naar een gelijke verdeling van alle soorten leerlingen over alle scholen. Het blijft ploeteren en prutsen, een sociale mix kan je niet forceren. Het contrast tussen Vlaamse en allochtone leerlingen is onuitwisbaar. Meng champagne en levertraan, dan krijg je een vieze mix waarbij de champagne alle glans verliest, terwijl de levertraan zijn afstotelijke smaak en geur behoudt.
Voorstanders van gemengde scholen zijn erop uit om allochtonen te laten profiteren van hun Vlaamse klasgenootjes, maar dat doen allochtonen niet, zij sleuren Vlaamse leerlingen mee in de afgrond, beiden tuimelen naar beneden. Niemand wordt beter van een mix waar uiteenlopende geaardheden bijeen zitten. Ik heb ook ondervonden dat allochtonen niet bereid zijn om bij hun Vlaamse medeleerlingen 'in de leer' te gaan, ze blijven wie ze zijn en wat ze weten en kunnen. Andersom kunnen allochtonen niets bijbrengen aan onze Vlaamse leerlingen, ze hebben niets om ons te 'verrijken', en zeker de moslims niet.
Een mengsel van blank en zwart in de klas brengt ons traditionele Vlaamse onderwijs in gevaar, het tast de onderwijskwaliteit aan omdat het lespeil automatisch zakt en aangepast wordt aan de zwakke onderlaag.
De bijdrage van scholen aan de kloof tussen sterke en zwakke leerlingen
Het huldigen van de thuistaal, de indoctrinerende islamlessen, het tolereren van spijbelen en te laat komen, het tolereren van de hoofddoek, het accepteren van doktersbriefjes die vrijstellen van zwem- en turnlessen, geldverslindende projecten die het onderscheid tussen allochtoon en autochtoon versterken, het negeren van massale afwezigheden van ouders op ouderavonden, leerlingen klassen laten overslaan, onvoldoende sancties bij de onwil van allochtonen om Nederlands te spreken, om te presteren, om resultaten te bereiken, onvoldoende aanpak van gebrekkige studiehouding, het onvoldoende motiveren om te studeren, om een doel te bereiken, allochtonen wegwijs maken naar het stempellokaal...
Over de verderfelijke invloed van moeders op hun zonen.
Gisteren begon een assisenproces tegen een 49-jarige man die beschuldigd wordt van moedermoord. Drie jaar geleden reed hij met zijn auto in volle vaart tegen een boom. Zijn moeder zat naast hem en overleed. Hij was lichtgewond. Nochtans wilden ze samen zelfmoord plegen, zegt hij, maar het gerecht twijfelt daaraan.
Nu zal ik eens vertellen over een gelijkaardig 'geval' (schooljaar 1988-1989), waarbij de moeder zich ziekelijk vastklampte aan haar zoontje.
Kris van de derde klas was de oogappel van zijn lieve mama. Enig kind van gescheiden ouders. Hij was al 9 jaar en toch bracht mama hem zelf naar school, zijn handje stevig omklemd. De weg naar school duurde slechts enkele minuten en toch mocht Kris nooit alleen naar school en ook niet met vriendjes.
Kris zat in het derde leerjaar bij meester Jan. Eigenlijk had moeder het liefst een juf voor Kris. Volgend jaar zou Kris bij juffrouw Nicole komen, en nu al instrueerde moeder de juf hoe ze het best Kris kon aanpakken.
In de loop van het derde leerjaar begon Kris te spijbelen. Slechts 3 of 4 dagen in de week verscheen hij in de klas. Zijn mama hield hem thuis! Zij wou hem dicht bij zich in de buurt hebben en was bijzonder vindingrijk in het bedenken van redenen om hem niet naar school te brengen. Haar fantasie kende geen grenzen bij het verzinnen van smoesjes: "Kris wordt geplaagd op de speelplaats... hij heeft buikpijn... hij moet naar de tandarts... hij voelt zich misselijk"... Zo trachtte moeder de afwezigheden van haar zoon legaal te maken. Er waren ook doktersbriefjes, maar de huisarts kon niet álle afwezigheden dekken. De familiale situatie werd erg doorzichtig voor directie en leerkrachten, maar die toonden begrip voor moeder (FOUT!), en zo aanmoedigden ze haar aan om haar illegale praktijken voort te zetten.
Kris mocht niet bij een jeugdbeweging, en zeker nooit op kamp gaan. Met vriendjes spelen mocht alleen maar bij hem thuis, onder moeders toezicht. En toen Kris in de puberteit kwam, werden de eerste afwijkingen al zichtbaar. Hij had een buitengewone belangstelling voor de eigen sekse, meisjes interesseerden hem niet. Mama was er blij om, dan kon ze Krisje misschien levenslang verwennen? De seksuele ontwikkeling van Kris verliep niet normaal. Zijn oedipusgevoelens stonden een normale relatie met een meisje in de weg. Maar Kris was gelukkig, hij genoot van mama's verwennerijen.
Later... Kris is nu al 35 jaar en woont nog altijd bij zijn moeder thuis, waar zij alle karweitjes voor hem opknapt. De jongeman is zelf tot niets in staat. Alle problemen worden door zijn moeder opgelost. Zij stippelt zelfs uit hoe hij moet reageren op gebeurtenissen, hoe hij moet denken over sociale toestanden. Zij heeft van hem een slappeling en een nietsnut gemaakt, een slampamper! De kansen om een eigen leven op te bouwen, om een man met persoonlijkheid , wilskracht en doortastendheid te worden, die kansen heeft hij nooit gekregen van zijn moeder!!!
"Zweden werken langer en zijn gelukkiger dan Belgen". Dat blijkt uit een rondvraag van verzekeraar Delta Lloyd Life in België en Zweden .
Mijn eerste indruk was: dit is een misleidende conclusie. Ze hebben de zaken omgedraaid. Het is niet omdat ze langer werken dat ze gelukkig zijn, het is omdat ze gelukkig zijn dat ze langer kunnen werken!
Ik denk dat de verzekeraar ingehuurd is door onze overheid om ons wijs te maken dat we gelukkiger worden als we langer zouden werken. "Langer werken maakt gelukkig"... We zullen het nog wel vaker horen. Eerst was er de kreet "langer werken" waarmee we om de oren werden geslagen. Het is de kracht van de herhaling als verbale techniek om te hersenspoelen en te overtuigen. Als je maar vaak genoeg op nonsens hamert, dan klinkt de grootste onzin uiteindelijk toch nog geloofwaardig en ernstig.
Er wordt ook gezegd: "langer leven = langer werken". Dat is een foute redenering. Volgens de Lieviaanse filosofie klinkt het anders: "langer leven = langer pensioen". Zo zit dat.
Wij zullen ons dus moeten uitsloven tot het uiterste, tot we de geest geven. Met looprekje of rolstoel, in het zweet ons aanschijns zullen we dagelijks moeten instaan voor de afbrokkelende welvaart van de gemeenschap, uit solidariteit met vreemde klaplopers en pretparkbezoekers, de houtwormen en lintwormen die onze samenleving aan het uithollen zijn. We zullen moeten wroeten om de multiculturaliteit te ondersteunen en te stimuleren. Wij als blanke slaven in dienst van werkloze asielzoekers, werkloze vluchtelingen, werkloze illegalen, werkloze criminelen, werkloze migranten, werkloze vreemdelingen, werkloze buitenlanders, werkloze inwijkelingen, werkloze goudzoekers... Deze aantallen zullen blijven groeien en daarom moeten wij allemaal langer werken, om leeghangers en nietsnutten in leven te houden.
In 1973 startte in een aantal Nederlandse basisscholen het GEON-project. GEON = gedifferentieerd onderwijs, onderwijs aangepast aan de individuele leerling. Bij het aanbieden van de leerstof werd er onderscheid gemaakt tussen goede, middelmatige en zwakke leerlingen. Onderscheid in beide richtingen dus: zwakke leerlingen die nood hebben aan gematigde leerstof, en sterke leerlingen die zwaardere leerstof aankunnen. Leerachterstand én leervoorsprong, béiden werden aangepakt.
Het differentiatieprincipe waaide even later over naar ons land. Maar ze begrepen het hier verkeerd. De leerstof werd in een eenrichtingsverkeer aangeboden naar de zwakke leerling toe. Enkel aan leerachterstanden werd er gewerkt, slimmeriken en leergierigen konden de boom in. En met de komst van de talloze migrantjes werd het nog erger. Dat komt ervan als je onderwijsvernieuwing verkeerd interpreteert en enkel uitvallers en leervertraagden te hulp schiet. Gedragsgestoorden, sociaalgestoorden, leergestoorden... voor alles wat maar enigszins gestoord leek werden er geldverslindende projecten uitgevonden.
Nu volgt er een prachtig voorbeeld van 'elitevorming'.
Onlangs las ik over een 9-jarig jongetje dat al naar de middelbare school mag. Zijn naam is Duuk Niemantsverdriet (zie afbeelding). Hij legde een foutloze Cito-toets (=eindtest basisonderwijs) af. De bolleboos en boekenwurm is leerling van basisschool Verburch-Hof uit het Zuid-Hollandse Poeldijk waar hij bijna drie klassen oversloeg. Rekenen is zijn sterkste vak. Zijn persoonlijke begeleider: "Duuk is getest op hoogbegaafdheid en daar viel hij buiten alle tabellen. Hij krijgt levelwerk, moeilijke opdrachten en opgaven uit hogere klassen, en sinds kort krijgt hij ook nog Engelstalige wiskunde-opdrachten via de computer." Duuk zelf zegt dat hij in de klas nooit kon samenwerken met leeftijdgenootjes, en in de hogere klas kon hij dat eindelijk wel. Zo voelde hij zich beter in zijn vel. Verwacht wordt dat Duuk ook de middelbare school in versnelde pas zal doorlopen. Hij gaat tweetalig onderwijs volgen in Wateringen, en de kans is groot dat hij daar ook binnen een paar jaar doorheen is.
Het is dus tóch mogelijk dat hoogbegaafden en bollebozen zich op school kunnen ontwikkelen in hun eigen snelle tempo. Dat hun leergierigheid en prestatiedrift niet afgeremd worden door achterblijvende klasgenootjes.
Ik pleit voor een georganiseerde aanpak van onze strebers. Zij moeten 'gekoesterd', geactiveerd en gestimuleerd worden. Zij moeten meer middelen krijgen om hun bijzondere talenten te kunnen ontplooien. Achterblijvers hebben dan ook meer grip om zich te kunnen optrekken aan de voortrekkers. Een soort nivellering naar boven toe.
Als aan minderbedeelden en achtergestelde groepen zoveel geldverslindende projecten verprutst werden, waarom dan nu geen monsterprojecten om onze Vlaamse schrandere jeugd meer ontwikkelingskansen te geven? Tot nu toe werden ze altijd gediscrimineerd.
Er bestaat 'buitengewoon' onderwijs voor verstandelijk minderbegaafden. Waarom geen 'buitengewoon' onderwijs voor superieur begaafden?!
De tijd is rijp om weer eens op de frivole toer te gaan. De droom die ik nu ga vertellen is al aan de beurt geweest op mijn blog, maar ik vertel hem graag nog eens opnieuw.
In dromenland maak je bizarre dingen mee. Zeker wanneer je je 's ochtends alles nog haarfijn herinnert, alsof de droom je niet wilt loslaten. Luister...
Lieve zat eens opgesloten in de lift van een hoog appartementsgebouw. De lift bleef alsmaar in beweging, was niet meer te stoppen, eerst ging hij helemaal naar boven, dan weer naar beneden, en zo bleef dat maar doorgaan, op en neer, op en neer... Alle verdiepingen ben ik wel 17 keren gepasseerd... Tot de lift plotseling ontplofte toen hij helemaal boven was... Afgelopen.
Freud hield ervan om dit soort dromen te verklaren. Zijn droominterpretaties waren één van de pijlers waarop zijn psychoanalyse gebaseerd was, en via de dromen van zijn patiënten kreeg hij toegang tot hun onbewuste wensen en angsten. Het is bekend dat Freud in alle dromen seksuele symbolen zag en zijn droomduidingen hadden dan ook een seksueel tintje.
Lieve zal nu zélf eens haar droom gaan duiden, op z'n freudiaans.
De liftkoker, of de liftschacht, die stelt de Vagina voor. En de lift zelf is de Penis, die zich op en neer beweegt in de liftkoker, in de vagina. En de ontploffing van de lift bovenaan in de koker is de extatische climax, de uitbarsting... Het Orgasme!
Het schijnt dat dromen iets kunnen onthullen over geheime onbewuste verlangens en angsten. Die interpretatie laat ik graag over aan de fantasie van mijn lezers.
Mijn erotisch getinte droomverklaring over 'De Lift en De Liftkoker' is verzonnen door mijn andere ik. Lieve distantieert zich van zulke wulpse schrijfselen. Haar inspiratie neemt soms een schuinse bocht waarin niet meer afgeremd kan worden, waarin wilde fantasieën een uitweg zoeken. Bevrijdend en goed voor het gemoed!
