|
In de loop van de jaren 80 en 90 zag ik het aantal migantenleerlingen stijgen met de snelheid van een straaljager. De scholen waren gelukkig met zo'n hoop inschrijvingen tegelijk, ze bekommerden zich echter niet om het lot van hun eigen autochtone leerlingen die langzaam wegzakten in de verdrukking.
Toén al maakte ik me zorgen over ONZE toekomst. Hoe gaat onze maatschappij er later uitzien als onze nieuwe medemensen zich blijven voortplanten in nooit gezien ijltempo?... Er zal ooit een moment komen dat WIJ minderheden worden. En dan zal er zéker geen Centrum komen om onze belangen te verdedigen, om ons te beschermen tegen racistische aanvallen door de machtige allochtone bevolking... Arabisch onderwijs, moskeeën en minaretjes, tolken, islamonderricht, sluiers en hoofddoeken in het straatbeeld... Het zal de nieuwe samenleving worden, klinkt fatalistisch, maar er is geen weg meer terug...
Tussendoor een oud blogberichtje: "Ongediertebestrijding. Ooit komt er een tijd dat de indringers talrijk genoeg zijn, zo talrijk als mieren. En dan worden die mieren zo agressief als een zwerm uitzinnige horzels. Zij zullen ons uit onze huizen sleuren. Ons doodmeppen op straat. En ons laten liggen als verwerpelijk uitschot. Dan trekken ze onze huizen in, onze huizen die we zelf gebouwd hebben. En alles wat wij opgebouwd hebben pakken ze ons af. Dan komen ze hier leven zoals ze al jaren daarover droomden. Hier en daar nog een inboorling liquideren, of een kerk gelijkmaken met de grond om er een moskee op te bouwen. En dan!... wordt de slavernij weer ingevoerd... de overlevende autochtoon in dienst van de migrant..."
Al die rariteiten - vreemd aan onze authenticiteit - werden ons opgedrongen door menslievende regeerders die van mening zijn dat iederéén gelijke kansen verdient. Terwijl de kansen van de indringers gelijker waren dan die van ons...
Wordt het niet eens tijd dat schadelijke beestjes en alles wat parasiteert met de grond gelijk gemaakt gaan worden? Met het doorzettingsvermogen van een olifant die een porseleinwinkel wil bezoeken zonder brokken te maken? Mieren en horzels kennen we al. Dan zijn er ook nog hommels, wespen, kakkerlakken, bladluizen, mijten, luizen, vlooien... Parasieten, lintwormen en andere mee-eters, dat is wat moelijker... Eigenaardig, mensen die niet deugen worden altijd vergeleken met akelig ongedierte...
Hoe kunnen we onszelf nu behoeden voor verval en ondergang, voor verdrukking en zelfverloochening, voor uitroeiing en destructie... anders worden we vertrappeld en vermorzeld, verguisd en verpletterd, om uiteindelijk te verdwijnen in een anderstalige wereld die niet meer van ons is...
Hopelijk brengen mijn dromen een antwoord... Neen, eigenlijk droom ik liever over zaliger dingen.
|
