Turkse tolken, een nieuwe uitvinding, toen de invasie van migranten in onze dorpen op gang begon te komen. Toen landelijke rust en veldkapelletjes verdwenen om plaats te maken voor verloederde voortuintjes, wanordelijke straatbeelden en overkroostrijke gezinnen.
Aflevering 2. Turkse tolken, een beschermd ras
Multiculturele scholen, begin jaren 80. Het was de tijd van opkomst en bloei van Turkse tolken in het onderwijs. Toen men nog geloofde in reddende engelen en wonderbaarlijke contacten met het migrantenvolk. Het was de tijd dat hele migrantenfamilies stilaan wijken en scholen in beslag begonnen te nemen. Toen wijzelf nog inspanningen leverden om te converseren met Turkse ouders en hun talrijke kinderen. Toen wij nog zo naïef waren om zelf het initiatief te nemen om verbaal te communiceren met de nieuwkomers. Ondertussen hadden we nog niet in de gaten dat halve wijken in onze Vlaamse dorpen en steden geteisterd (!) werden door vreemdelingen en hun vreemde gewoontes. Versufd en verblind waren we door de hype van de vertalers, die zo labiel als een draaideur waren, nu eens op z'n Turks, dan weer in het Nederlands...
Ik zei dus dat wijzelf toen het initiatief namen tot communicatie met die vreemdsoortigen. Deze kruiperige mentaliteit was medeschuldig aan de laksheid van migranten om Nederlands te leren. Waarom zouden ze? Natuurlijk waren ze niet geneigd om Nederlands te leren, als ze onderdanig en inschikkelijk tegemoet gekomen worden, dan is het toch niet nodig om Nederlands te leren?!
Met wuivende palmen, parelende pianoklanken en zoetgevooisde harpgeluiden werden Turkse tolken onthaald, in de PMS-centra en in de scholen. PMS-directeur Horbert spande zich uitermate in om het de Turkse tolk Gülnür naar haar zin te maken. Ja, alles wat vreemd is en niet van ons is, is sympathiek bij die linksgezinden. Ik hoopte dat het bij een rage zou blijven, dat krakkemikkig vertaalwerk, maar dat was niet zo. Alle Turkse tolken die afstudeerden, kregen een honkvast plekje binnen in centra, scholen of in ziekenhuizen als intercultureel medewerker... Terwijl eigen mensen voor hun job vreesden toen minister Coens begon te snoeien in het personeel. Er moest bespaard worden. Maar niét op migrantenprojecten en niét op interculturele medewerkers. Zij waren een beschermd ras, daar mocht niet aan geraakt worden. Wijzelf waren loslopend wild dat zomaar afgemaakt mocht worden. Er werd van ons ook verwacht dat WIJ ons zouden aanpassen aan taal en cultuur van de indringers, daarbij een stuk van onze eigenheid inleverend.
Ik zal een voorbeeldje geven. Mij werd geadviseerd om avondlessen Turks te gaan volgen. Niet alleen om de vreemde taal te leren, maar ook om meer te weten te komen over de vreemde gebruiken en vreemde culturen. Ik zou me meer moeten verdiepen in de identiteit van de gekleurde leerlingen, zo werd mij gezegd... Toen besefte ik pas goed hoe plezant en zinvol mijn avonden héél anders ingevuld konden worden, ik liet me niet imponeren...
|