Er was eens een slaperig dorpje met landelijke weggetjes waarlangs je eindeloos kon fietsen zonder een mens tegen te komen. De verlaten kronkelpaadjes waren omzoomd door lange grassprieten die als verse korenaren meewiegden met het zachte zwoele lentebriesje. Ook korenbloemen en klaprozen in velden en weiden deinden vredig mee. Het geheel leek op een kleurrijk boeket dat regelrecht van een schilderspalet kwam. De sereniteit van het ogenblik nodigde uit om even te verpozen op een bankje bij een kapelletje. Even wegdoezelen, met enkel het geluid van de pure natuur onder een ijle helblauwe hemel. Er was het intense verlangen om dit moment vast te houden, om het niet te laten wegglippen.
Het landelijke weggetje had een tweesprong, en midden op de scheiding stond het lieflijke kapelletje, met bankjes errond en bloemversieringen die elke dag ververst werden. De oude buurtbewoners maakten er een pronkstuk van. Hún kapelletje! Bij mooi weer verzamelden de oudjes zich rondom het kapelletje, om gewoon wat te zitten en te keuvelen. Het ontroerende tafereeltje deed me denken aan 'Het Dorp' van Wim Sonneveld.
Even verderop was er het plaatselijke schooltje met allemaal kindjes die in de buurt woonden. Allemaal Jantjes en Miekes. In de loop van de jaren 80 evolueerde het schooltje naar een heuse concentratieschool. Alle Vlaamse kindjes werden verdreven, toen de migrantjes langzaam maar zeker de school kwamen bevolken. Vreemde gezinnen palmden brutaal hele buurten in rondom het schooltje. De buurt verloederde, en in de mooie tuintjes van weleer lag er alleen nog maar afval en rommel. Straten en pleintjes verloren hun uitstraling van eigenheid.
Soms vraag ik me af of het veldkapelletje er nu nog zou staan? Iets houdt me tegen om weer te gaan kijken naar de tweesprong op het landelijke weggetje waar het kapelletje stond. De schrik voor ontgoocheling houdt me tegen! Misschien is het Mariabeeldje weggenomen, of zijn de bankjes vervangen door bidmatjes, of is het kruisje weg, en staan er nu minaretjes op het dak? Een mini-moskeetje?... Moskeeën, minaretten, bidmatjes... het zijn vuiltjes in je ogen waar je niet goed bij kunt...
|