De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
15-12-2014
'Islamofobie'
Gisteren werd er in Brussel een forum gehouden rond 'islamofobie'. Een aantal organisaties namen er aan deel, waaronder het Enar (European Network Against Racism) met Michael Privot die met omhoog geheven vingertje besloot: "Er is dringend nood aan bewustmaking en aanpak van islamofobie".
Het verbod op uitwendige religieuze tekens en op het dragen van sluiers werd zorgwekkend genoemd, en in de media wordt te snel teruggegrepen naar stereotypen als het over moslims gaat. Het onderwijs is te eurocentrisch en moet meer aandacht schenken aan andere religies... Zo, dat was het forum in een notendop.
Op mij kwam het over als een amateuristische poging om nog iets te redden van het imago van de moslims en hun islam. En wat is dan dankbaarder dan niet-moslims aan te vallen op hun onwetendheid, hun onverdraagzaamheid, en hun ongegronde 'angst' voor de islam?
'Islamofobie'! Een taalnieuwigheid die is uitgevonden om de islam te beschermen, om westerlingen te beschuldigen van vijandigheid jegens de islam. En om hen een fobie aan te wrijven waarvan ze zichzelf niet bewust zijn. Een 'fobie', uit de psychiatrische sfeer gehaald en misbruikt om anti-islammers wijs te maken dat ze psychisch gestoord zijn, of dat ze niet goed snik zijn, of dat ze hun hoofd moeten laten nakijken... Ja, dat effect krijg je als je met psychiatrische termen begint te smijten. Islamofobie die kan genezen worden door moslims in ons hart te sluiten en de islam te omhelzen en te knuffelen.
De alleerste keer dat ik het woord 'fobie' hoorde. was in 1980, toen inspecteur Hazelnoot in school een lezing kwam houden over 'Xenofobie'. Nooit van gehoord. Ik kwam uit de lucht en nog van veel verder gevallen. De man was een marionet van de overheid om de onderwijswereld te wijzen op het gevaar van 'angst voor vreemdelingen'. Toen al vond ik dat onze taal geweld aangedaan werd door de kunstmatige inlassing van 'fobie', in onze relatie tot onze nieuwe vreemde medemensen.
Alle merken van fobieën waren me bekend, maar fobieën gelinkt aan vreemde opdringerige indringers, dat was totaal nieuw! Het deed pijn aan mijn oren, dat gekke woord 'fobie', mijn trommelvliezen daverden, het was alsof 'xenofobie' met criminele feiten te maken had. 'Islamofobie', 'Xenofobie'... terwijl oude vertrouwde woorden geschrapt moeten worden?
Lezer, kijk eens naar de angstige dame op de foto, die angst is oprecht, dàt is fobisch! Dat is een irrationele radeloze angst die niet door rede verklaard kan worden, een angst die nergens op gefundeerd kan worden, gepaard gaande met onbeheersbare angstaanvallen en oncontroleerbare paniek.
Lieve heeft helemaal geen schrik van moslims of andere vreemdelingen. Zij kan haar houding tegenover deze etnische rariteiten goed beredeneren en er een gegronde beschrijving van geven. Met haar volle verstand is ze er zich van bewust dat ze géén onberedeneerbare angst heeft, geen fobie dus, maar wél gevoelens van afkeer, van minachting en geringschatting voor de pathologische islam, voor geforceerde multiculturaliteit, voor de prioritaire behandeling van allochtonen in onze samenleving... Mijn hele aversie heeft niéts met onredelijkheid te maken, en dus ook niéts met een fobie in al zijn onredelijkheid!...
Uit een rapport van de OESO blijkt dat Belgische 15-jarigen gemiddeld 5 uur en 40 minuten per week bezig zijn met huiswerk maken. Dat is een uur minder huiswerk dan 10 jaar geleden. En dat kansarmen nóg minder tijd besteden aan hun huiswerk. De OESO klaagt deze kloof aan en viseert daarom de scholen waar ze huiswerkklassen wel zien zitten om 'kansarmen' aan het werk te krijgen buiten de lesuren. De organisatie waarschuwt voor een groeiende ongelijkheid. "De school heeft een plicht tegenover hen, bv door huiswerkklassen te organiseren."
"De school heeft een plicht..."? De school?... En wat doen we dan met de ouders? Mijn gedacht is dat niet de scholen aangepakt moeten worden, maar wél de ouders van de nalatige leerlingen. Hen moet gewezen worden op hun verantwoordelijkheden. En: "huiswerkklassen", alweer een trucje om allochtone ouders vrij te pleiten van hun nonchalance en minachting voor de inspanningen van leerkrachten.
De verleiding was te groot. De bekoring te sterk. Dus plaats ik hier de reactie van Lucky9 op 'Over mijn CGKR-avontuur'. Ik wil eraan toevoegen dat ik niét de polemiek zoek (voor het geval dat CGKR'ers over mijn schouder zouden meelezen).
Hoezo, "Wat wel verboden is, is het aanzetten tot haat, discriminatie en geweld"?
Dat ze dat daar maar eens beginnen waar maken bij dat cgkr-centrum. De Koran druipt er van over. Van alle drie: aanzetten tot haat jegens allen die niet-moslim zijn, discriminatie van allen die niet-moslim zijn, en geweld tegen allen die niet moslim zijn. En dat is maar het begin van een eindeloze bloemlezing flagrante inbreuken op de vele rechten van de mens vervat in vele verlichte verklaringen, charters en verdragen desbetreffend, gepleegd door islamieten namens de islam, voor eeuwig en altijd onveranderlijk vast gegoten en verankerd in hun koran.
De islam is negationistisch tegen de eindeloze reeks genocides in de geschiedenis uitgevoerd door moslims en aangespoord door de islamitische ideologie en maakt zich vandaag veelal ook schuldig aan negationisme tegenover de holocaust. De islam is antisemitisch, beschouwt de helft van het menselijk ras (vrouwen) als minderwaardig en rechteloze verhandelbare voorwerpen, en is extreem onverdraagzaam.
Islam is als het ware het toppunt van intolerantie, fanatisme en blinde haat aangedreven door het clangevoel van een sekte vanaf hun prille jeugd gehersenspoelden. Elke redelijkheid is hen totaal vreemd en wordt door hen beschouwd als verwerpelijk omdat het tegen de belangen van hun clan en sekte is.
Al eens een moskee weten sluiten door de laffe apparatsjiks van het CGKR? Al eens een mollah of immam weten voor de rechtbank slepen door dat centrum? Ik niet. Hoeveel onder hun leiders en tewerkgestelden zouden er (buiten de moslims onder hen) al eens een koran open geslagen hebben? Hoe veel zouden er zelf een exemplaar van bezitten? Hoeveel van deze bezitters zou hem al eens gelezen hebben? En onder die laatsten, hoeveel onder hen zou de koran al eens hebben bestudeerd?
Ik schat zo ruim gemeten telkens 5 procent van het vorige saldo en waarschijnlijk is dat schromelijk overschat.
Overlopen we de reeks: Hoeveel?
bezitten: 5%
open geslagen: 0,25 of een kwart procent = 1 op 400
gelezen: 0,0125 % of 0,125 pro duizend = 1 op 8000
bestudeerd: 0,000625% of 0,00625 pro duizend = 1 op 160.000.
Vandaag is het precies één jaar geleden dat ik een onderhoud had met twee medewerkers van het CGKR, op vrijdag 13 december 2013, naar aanleiding van een dossier dat het Centrum opende over mijn blog. Het was een constructief gesprek.
Mijn zoektocht naar de laffe melders die mijn blog signaleerden bij het Centrum, leidde naar de Lokale Scholenraad Midden-Limburg, een soort jeugdbeweging, of misschien wel een sekte, of een duistere vereniging, of een louche club, wie weet, waarvan een aantal volgelingen zich lieten manipuleren door bendeleider Horbert. Horbert als psychopaat en PMS-directeur.
Begrijpelijk dat ze mijn blog liever zagen verdwijnen na mijn onthullingen van pijnlijke details over Horbert, de Turkse tolk en directrice An Serpent.
Na briefwisseling, telefonische contacten, persoonlijk onderhoud... is er de emotionele uitputting, en wie gaat dat vergoeden? Als ik over de magische krachten van Carrie White zou beschikken, dan zouden de verklikkers hun weg naar het CGKR zich levenslang beklagen!
En toch ben ik het Centrum dankbaar voor de laatste afsluitende brief, waaruit ik 1 passage pik: "Het Centrum vraagt geenszins dat u de gehele blog zou verwijderen, laat staan dat u met het schrijven van artikels zou stoppen. Het recht op vrijheid van meningsuiting is een fundamenteel mensenrecht en u hebt dan ook het recht om bepaalde zaken op een krachtige manier te verwoorden of aan te klagen. Wat wel verboden is, is het aanzetten tot haat, discriminatie en geweld", en om te eindigen: "Een kopie van dit schrijven wordt verzonden naar de verantwoordelijke beheerders van seniorennet.be."
Wat heb ik nu vernomen? Het vervoer van leerlingen naar het medisch onderzoek zal niet langer meer gratis zijn? En dat gezocht moet worden naar oplossingen, zoals het medisch onderzoek in de scholen zelf te laten gebeuren.
De CLB's trekken aan de alarmbel over de opgelegde besparingen: "De enige mogelijkheid om te besparen zit in de organisatie van de opdrachten. Leerlingenvervoer is de belangrijkste post waar nog gesnoeid kan worden. De opdracht 'preventieve gezondheidszorg', het medisch schooltoezicht gratis organiseren is een essentiële opdracht van de CLB's"...
Nu kan Lieve niet meer volgen. Leerlingenvervoer? Ik herinner me dat leerlingen te voet naar het medisch onderzoek gingen, ofwel met de hele klas tegelijk op de gratis bus van Steve Stevaert stapten om zich van het lyceum naar het PMS-centrum te laten rijden. Toen al dacht ik: ze kunnen niet meer stappen, kinderen, jongeren, ze zijn niet meer in staat om een eind te voet af te leggen! Altijd al werden ze op de achterbank gezwierd en zelf hoefden ze geen afstanden af te leggen. Wat wil je dan?...
En ook heb ik geweten dat het medisch onderzoek op school zelf gebeurde, leerlingen hoefden zich helemaal niet te verplaatsen. De schoolarts, dokter Zhivago, verscheen dan opgewonden in school om razendsnel zijn leerlingenonderzoeken af te rammelen, en vervolgens holderdebolder te verdwijnen naar zijn volgende bestemming. Time is money, en zo... geldhonger...
Besparingen zijn er altijd geweest in de PMS-sector. In de jaren 80 was het onderwijsminister Coens, die zei dat er teveel PMS'ers ronddwaalden, en dat het personeel afgeslankt moest worden. Zwangerschapsverloven en ziekteverloven werden niet meer gecompenseerd door vervangers, gepensioneerden werden ook niet vervangen, en overleden collega's evenmin. Ik heb heel wat collega's zien overlijden, vraag het maar aan Horbert die een kei was in het opvoeren van de stress... Hopelijk heb ikzelf er niets aan overgehouden, maar ik ben wel altijd een rare geweest...
Bovenop de besparingen veegde PMS-baas Horbert zijn voeten aan besparingsmaatregelen, integendeel, hij vond allerlei topics uit, computer, informatheek, CLM, research... een overtollige luxe waaronder het échte PMS-werk leed. Hij zadelde er een paar echte werkers mee op. Nietwaar Horbert? Hoeveel scholen en hoeveel leerlingen heb je wel naar mij toegeschoven?! En mijn Sabbatjaar dat je me beloofde? Nooit gekregen!!!
"Ook de dienstverplaatsingen van CLB'ers zullen beperkt moeten worden."... Verplaatsingen? Wat mezelf betreft was het simpel, ik bezocht zoveel mogelijk scholen om van het getater van mijn collega's verlost te zijn, hoe meer scholen hoe beter, en hoe vaker hoe liever. Tot zelfs in Aarlen reed ik om er een Vlaams schooltje te bezoeken waar kinderen van Vlaamse militairen schoolliepen. De meeste van mijn collega's verkozen om gezellig hele dagen achter hun bureautje te zitten van waaruit ze telefonisch gewichtige contacten onderhielden met scholen en ouders. Bezuinigingen op dienstverplaatsingen mag dus geen enkel probleem opleveren voor CLB'ers!
Wind, regen en hagelbuien heb ik vanmiddag getrotseerd om mijn Dagelijkse Zonde te plegen bij Bertie. Nee, nee geen misdaad plegen, ik beperk me enkel tot plezante dagelijkse zondekes in de vorm van heerlijk schuimende kelkjes. Toen Bertie me zag binnenkomen, reikte ze me de krant al aan, alsof ze wist dat er iets instond dat me interesseerde.
En ja, het ging over de verdeeldheid die er heerste binnen de moskeevereniging omtrent de opnames die VTM in de Fatih-moskee wilde maken. Gisteren schreef ik nog dat de opnames geweigerd werden, en nu stelt de moskee tóch haar poorten wijd open voor de filmmakers. Morgen krabbelen ze misschien weer terug, je weet maar nooit met die moslims... Tot nu toe is VTM dus welkom in de moskee en hebben ze toestemming om er te filmen... Hoewel... wat maakt òns dat wijzer?
Toen ik thuiskwam zag ik eerst aan de reactie van Jean dat de moskee van gedachten veranderd was. En iets later las ik bijHouzee van de Rechts blog : 'Toch filmen in de moskee'. Vanochtend schreef ook de Nageltjesblog over 'In de Limburgse moskee'. Echt fijn hoor, die linkjes naar mijn blog.
Graag wil ik nog iets vertellen over de wijze waarop ik een krant doorneem. Steevast begin ik met de overlijdensberichten - die liegen niet - om te weten welke van mijn vijanden de pijp aan maarten gegeven hebben. Een soort leedvermaak waarvan ik echt kan genieten!... Na de overlijdensberichten is het de beurt aan de weersvoorspellingen. En daarna laat ik mijn blik dwalen over de krantenkoppen, als een diagonale kijk op het regionaal en op het wereldgebeuren, de zoutpot met de korreltjes zout bij de hand. Vandaag heb ik onthouden:
-Aantal tbc-besmettingen in Genk stijgt naar twaalf.
-Meest beruchte gevangene loopt vrij rond. Farid le Fou, met een zwaar gerechtelijk verleden, paste het trucje van de hongerstaking toe en simuleerde een psychische en fysieke aftakeling, waarna hij wonderbaarlijk vlug genas en ontslagen werd en in de vrije wereld gestuurd.
-Genkse vrouw misbruikt jongens van 12 tot 18 jaar. In de migrantenwijk Kolderbos was het een publiek geheim dat jongeren bij haar terecht konden voor seks. Een vrouwelijke pedofiel? Een primeur voor Limburg? En hebben ze de 'slachtoffers' ook ondervraagd? Ik kan me niet voorstellen dat een stoere 18-jarige overmeesterd wordt door een vrouw...
-De Islamitische Staat leurt met het lijk van de onthoofde James Foley. Jihadisten vragen een miljoen dollar voor zijn lijk, al dan niet inclusief zijn afgehakte hoofd... Lugubere 'mensen', die moslims...
Een gemiste kans voor moslima's om fimster te worden! Om zich te bewegen in het mondaine wereldje van glitter en glamour. Om zich ver weg van hun gekke religie in de schijnwerpers te laten bewonderen. Om hun welvingen, heuveltjes en glooiingen tentoon te spreiden. Wie weet welke talenten er nu voorgoed verborgen zullen blijven? Talenten die verspild worden en geen kans krijgen om zich te ontwikkelen...
Wat is er gebeurd? De Turkse Fatih-moskee in Beringen weigerde de tv-ploeg van de VTM-soap 'Familie' te ontvangen in de moskee waar opnames gepland waren. De moskeevoorzitter wilde geen moslima's als figuranten. OCMW-raadslid Meral Özcan: "‘Dit was een kans om de islamcultuur te introduceren in een populaire Vlaamse serie. Het was een positief verhaal: een Marokkaanse jongen wil zijn Vlaamse vriendin tonen hoe het er in de moskee aan toe gaat."
Was het nu Geert Bourgeois of Marino Keulen die de Beringse moskee erkende? Ik weet het niet meer. Als ik hoor dat een of andere minister moskeeën erkent, dan denk ik impusief: "Verraders!"... Nu is het mogelijk dat die mannen niets kwalijk genomen kan worden, wanneer ze in een vlaag van zinsverbijstering overgingen tot de erkenning van nieuwe islamitische gemeenschappen. Misschien droomden ze wel van een islamitische heerschappij in Limburg in hun nachtelijke dromen bij vernauwd bewustzijn, of, erger nog, wanneer ze overdag bij hun volle verstand waren.
Van een minister wordt verwacht dat hij redelijke en verantwoorde beslissingen neemt. Los van tijdelijke storingen in het vertroebelde logisch denken, los van acute opstoten die het verstand benevelen.
Is het daarom niet noodzakelijk dat ministers zich regelmatig eens zouden laten controleren op hun verstand, alvorens zij ingrijpende beslissingen nemen? Het menselijk verstand kan verschralen zonder dat we er erg in hebben, kan verschrompelen. En beslissingen nemen voor een hele bevolking, daarvoor moet je brein toch tiptop in orde zijn?! Moet dat nooit eens gecheckt worden bij alle gezagdragers die verantwoordelijk zijn voor hun volk? Het is zo vlug gebeurd, een kortsluiting in de hersenen...
Ik kom even terug op de moskee in Beringen die VTM de toegang verbood om er opnames te maken. Terwijl diezelfde moskee gesubsidieerd wordt door Vlaams belastinggeld... Er klopt hier iets niet!
Dat zegt Jos Van Der Hoeven, topman van de christelijke onderwijsvakbond COC. Hij vraagt zich af of kleine klassen in het secundair onderwijs nog wel te verantwoorden zijn. De wildgroei aan studierichtingen heeft als gevolg dat er aan kleine groepjes les gegeven wordt, er moeten minimumnormen komen voor het aantal leerlingen per klas, zegt hij, waarmee hij de autonomie van de scholen om hun middelen te besteden in vraag stelt. Daarmee raakt hij aan de vrijheid van onderwijs die grondwettelijk vastgelegd is.
Voilà, dit bericht is alweer één van de signalen in de richting van pleidooi voor grotere klassen, meer en meer leerlingen moeten in 1 klas. Dat is de trend tegenwoordig. Helemaal tegengesteld aan het streven van de jaren 70 en 80 toen individueel onderwijs betracht werd, toen de aandacht ging naar 'het individu' in de klas.
De tijd is nu aangebroken om met alle mogelijke middelen en verklaringen voor de dag te komen, zolang het maar niet gaat over het onbeheerste seksgedrag in de allochtone bedden en over het niet in te tomen beest dat in de moslim naar boven komt van zodra zijn moslima al haar textiel netjes op haar nachtkastje gestapeld heeft. Van studies wordt nu verwacht dat ze uitleggen waarom klassen te klein zijn, als ze maar zwijgen over de wildgroei in de uitheemse huishoudens.
"Wildgroei aan studierichtingen? Kleine klassen niet te verantwoorden"?... Ik denk dat Jos Van Der Hoeven nooit de tijd gekend heeft toen men streefde naar individu-gericht onderwijs en individuele aanpak... onderwijsvernieuwing waarbij het individu centraal stond, kleine groepjes dus, en ook kleinere klasjes.
"Wildgroei aan studierichtingen"?... Als oorzaak van het lesgeven aan kleine groepjes?... Het schoentje knelt ergens anders, op een gevoelig plekje waarover niet luidop gesproken mag worden. Het probleem is dat er teveel leerlingen zijn, teveel leerlingen om onder te brengen in te kleine ruimtes. Ruimtes die altijd al voldoende waren in een tijd van verantwoorde gezinsplanning, toen onze maatschappij nog stabiel en de toekomst te voorspellen was, ruimtes die nu onverwacht te klein en te eng geworden zijn voor de massale toestroom van verse leerlingen, hun aantallen zijn niet meer bij te benen, vanwaar komen ze eigenlijk? Nee, nee, niet uit de lucht, wél van een ongebreidelde voortplantingsdrift van onze nieuwe medemensen. Vroeger ongekend, onbestaand, ongeweten. Schoolgebouwen werden vroeger op maat gemaakt van de te verwachten populatie, dat kon perfect, dat kwam altijd uit. Nu is niets meer te plannen, niets meer te voorzien, niets meer te voorspellen... Plotseling zijn er scholen met plaatstekort, anderen moeten kinderen bijeen zetten, veel te dicht bijeen, misschien wel een opeenstapeling in de hoogte?... Waar gaat het heen?... Ik ben benieuwd hoe ze het Capaciteitsprobleem gaan aanpakken als de centjes op zijn?... Ze kunnen toch niet éindeloos scholen bijbouwen?!... Of ze moesten onbeschaamd alle rusthuizen gaan inpalmen? Of alle kerken? Of voetbalcantines? Of leegstaande huizen?...
Hamont, een rustig dorpje bovenaan in Limburg. Het dorpspleintje kende geen afgebakende parkeerplaatsen, geen parkeerautomaten, geen parkeerschijven nodig, geen verkeersdrempels, geen regeltjes, niets, en toch bolde de hele samenleving daar als vanzelf. De dorpelingen keken wel even verwonderd naar enkele zeldzame hoofddoekgevallen, als bezienswaardigheden, als vergissingen van de natuur, als uitlopers van een of ander mensenras, als verschoppelingen van de maatschappij... De verwondering van de dorpelingen was kortstondig en daarna ging iedereen weer zijn eigen weg.
Het dorpspleintje telde wel vier verschillende banken, en zelfs twee apothekers. Een opticien, een kapper en een bakker verdienden er ook hun brood. En natuurlijk was er de kerk en zijn kerktoren waaronder heel wat meningsverschillen en andere onenigheden opgelost werden. En na de misviering waren er maar twee stappen nodig naar taverne 'Forum', het centrale pronkstuk van het hele marktplein.
Jarenlang, dag in dag uit, kwam er een groepje asielzoekers genieten van een kopje koffie in 'Forum', waar cafébazin Nicole even haar voorhoofd fronste wanneer de vreemde mannen binnenkwamen. Maar voor de rest bediende ze hen even keurig als de trouwe klanten aan de toog en aan de tafeltjes. Het was de tijd dat een tas koffie 45 frank kostte, en een Westmalletripel 65 frank.
De klanten van taverne Forum luisterden met verbazing naar het vreemde taaltje van de mannen, iets Oost-Europeesachtigs of zo. Verbazing omdat ze in hun vertrouwde omgeving geen 'indringers' gewend waren... Bij het binnenkomen gingen de vreemde mannen regelrecht naar een tafeltje in de hoek, zonder iemand te groeten. Ze gedroegen zich opvallend, maar niet luidruchtig, en waren altijd druk bezig met uitvoerige telefoongesprekken. Atijd een gsm tegen hun oor, alsof ze zo geboren waren. Een louche aangelegenheid! Zeker wanneer ze buiten op het marktplein aan het onderhandelen waren met chauffeurs van Franse auto's, je kon niet naast de opzichtige Franse nummerplaten kijken. En wanneer ze daarmee klaar waren, nog even een gsm-pje naar wie weet, en dan in een slentergangetje naar hun volgende bestemming. Zo ging dat haast elke dag. Activiteiten die tijd én geld kostten, een doorsnee werkman zou dit niet kunnen betalen, en ook niet de tijd voor hebben...
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd wat nu precies de bedoeling was van de ADHD-medicatie 'rilatine'. Om als gedrogeerde beter te kunnen presteren op school? Leerpilletjes slikken om rustiger en aandachtiger te kunnen studeren?... Hoe kwam het dan dat de rapportcijfers van ADHD'ertjes nooit verbeterden? En waarom verbeterden hun prestaties in de klas nooit?
Een onderzoek naar het verband tussen rilatinegebruik en schoolprestaties is mij niet bekend, maar ik hoef me enkel te baseren op de leerlingen met het zogezegde ADHD die ik in diverse scholen opvolgde, om te kunnen besluiten dat hun schoolse vorderingen niét verbeterden door rilatinegebruik. Studiehouding en gedrag verbeterden wel, en ouders en leerkrachten mochten even op adem komen, ze hoefden ook niet meteen een opvoedingsstrategietje te bedenken om aandachts- en concentratiestoornissen aan te pakken. De opvoeders gingen dus vrijuit.
In het lyceum hanteerde de directeur een lijstje van probleemleerlingen om te bespreken tijdens de vergaderingen. Op dat lijstje stonden ook de namen van rilatinegebruikertjes die hardnekkig op dat lijstje bleven staan, ze waren er niet weg te slaan, niet zozeer omwille van gedragsproblemen, maar wel door onvoldoende leerprestaties.
ADHD heeft niet altijd bestaan. Op een mooie ochtend werd ik wakker en het was er. Uit het niets. Ineens. Onverwachts. Aanvankelijk meende ik iets gemist te hebben, voelde me schuldig om mijn onwetendheid over het ADHD-fenomeen en de daarbij horende rilatinemedicatie. Maar ik had echt niets gemist, aan mijn bijscholing mankeerde er niets. Achteraf bleek dat ADHD werd uitgevonden als nieuwe 'ziekte' om die te kunnen linken aan de rilatinepil. In de jaren 90 heb ik ADHD een rage zien worden, ik heb ADHD zien hypen, ik heb de verering van de rilatinepil euforische vormen zien aannemen. Rilatine kwam op mij over als een legale drug voor hyperactieve en onaandachtige leerlingen. En in mijn opleiding bracht de professor rilatine in verband met psychische stoornissen!
CLB'ers, als uitgehongerde en op sensatie beluste aasgieren, wierpen zich gretig op het ADHD-probleem in de scholen. Ze hielden informele gesprekjes met ouders en leerkrachten, deden willekeurige observaties en vaststellingen, lichtzinnig en amateuristisch, om uiteindelijk argeloze moedertjes naar de huisarts te verwijzen om de wonderpil 'rilatine' te halen. Ik heb het eerder al eens gehad over 'het nattevingerwerk van CLB'ers' (5.9.14) die er in slaagden om ADHD-diagnoses uit hun duim te zuigen, zoals kaartlegsters en paragnosten ook tewerk gaan, of zoals louche zigeunermadammen in kermiskraampjes zitten te turen in glazen bollen of andere schemerige toestanden...
Apotheker Haesbrouck: "ADHD is een verzonnen aandoening waarvoor geen neurologische diagnosecriteria bestaan. Een verzonnen ziekte, omdat een ziekte voorgewend moest worden om een toxicomanie te mogen instellen. Verzonnen om van rilatine als psychoticum een kaskraker te maken. In rilatine zit de chemische stof methylfedinaat die onder de opiumwetgeving valt, daarom is rilatine schadelijk, het verwoest zenuwstelsels van kinderen, het doet controleverlies over het gedrag ontstaan, agressief gedrag dat dan weer bijgestuurd moet worden door antipsychotica, En door deze winstgevende bipolariteit zwijgt de medische wetenschap over het werkingsmechanisme van rilatine."
Oké Jos, ik zal eens iets proberen te vertellen over een verontrustende tendens van de laatste jaren in de Vlaamse onderwijswereld, en in het bijzonder in het kleuteronderwijs. Het 'kabbelende gangetje' in Limburg, vergeet het maar, kleutertjes blijven uit alle hoeken en omstreken tevoorschijn komen, alsof ze in de lucht hangen, klaar om met z'n allen naar beneden te nevelen en zich te verspreiden als iets ongrijpbaars, een niet te controleren natuurfenomeen zoals we nooit voorheen kenden. We kenden alleen maar een georganiseerde uitgestippelde samenleving met gezinsplanning en geboortebeperking. Die zekerheden zijn verdwenen om plaats te maken voor een chaotische en onoverzichtelijke wildgroei aan verse medeburgertjes.
Elk jaar worden er alarmerende stijgingen vastgesteld van het aantal scholieren. Een wereldvreemde vriendin begreep me niet: "Iedereen heeft toch maar 1 of 2 kindjes?"... De uit de hand lopende aantallen zijn niet meer bij te benen zijn, de curven stijgen tot hoog in de lucht en nog verder tot in het heelal. De onderwijswereld kan de overproductie van kindjes van onze productieve medemensen niet meer aan. In de landbouwsector zouden ze er korte metten mee maken met het teveel aan producten...
Capaciteitsproblemen in de scholen! Nog een geluk dat het aantal spijbelende kleuters stijgt, en het aantal niet-ingeschrevenen eveneens. Stel nu eens dat ALLE kleuters naar school zouden komen, dan barsten alle Vlaamse kleuterklassen uit hun voegen. Op zolderkamers en in kelders moet onderkomen gezocht worden, op daken en in regengoten, in kolenhokjes, in berghokken, op straten en pleinen, in tenten en barakken, in containers en garageboxen... en toch zal er nooit, NOOIT, ruimte genoeg zijn, ook niet om te ademen, als die tendens van wildgroei zich voortzet.
1 op 4 Limburgers is van vreemde afkomst. In Brussel en grote steden ligt dat aantal natuurlijk hoger, en landelijke gebieden tellen wellicht iets minder vreemde afkomstigen. Recent las ik dat "1 0p 7 Belgen van vreemde afkomst is" en dat het aantal vreemdelingen in ons land is blijven stijgen sinds 2002. "Blijven stijgen"?... Vroeger verklaarde de overheid in een schrijven aan scholen en aan hulpverleners dat wij met een vooroordeel geplaagd zitten als we denken dat er meer en meer buitenlanders hier binnenkomen... Om ons te plagen, om ons te susen, om ons te misleiden... om ons wijs te maken dat we oerdom zijn als we denken dat er meer vreemdelingen hier gaan aanstranden!...
Uit cijfers van Leerlingentellingen van 2012, 2013 en 2014 blijkt dat het leeuwenaandeel van alle kleuters in het Brussels gewest woont, dat de niet-westerse kleuters talrijker zijn dan de westerlingen, en dat de anderstalige kleuters talrijker zijn dan de Nederlandstaligen. Er is niet alleen een stijging van kleuters met een vreemde culturele achtergrond en anderstaligheid, maar tevens een dáling van westers gecultureerden en Nederlandstaligen... De kloof wordt dus steeds groter: meer concentraties in Brussel en grote steden, meer niet-westerse invloeden, meer anderstaligheid.
Er breken slechte tijden aan voor heterofielen! Zij zullen in de verdrukking geraken en in de vernieling ook nog. Gediscrimineerd en verguisd zullen ze worden... Een gezonde normale seksuele voorkeur telt niet meer mee, het is te alledaags. Extremiteiten en perverse voorkeuren moeten het zijn, die komen op tv. Hoe onnatuurlijker, hoe liever...
Het onderwijstijdschrift Klasse wil de stereotiepe hetero-norm in de schoolomgeving aanpakken. Het taboe rond homoseksulaiteit en transgenders moet doorbroken worden, zeggen ze, omdat transgender- en holebi-jongeren zich beter voelen als er in de school informatie aanwezig is over hun geaardheid...
Dat was het berichtje dat ik onlangs in de krant las, over complexe gendertoestanden, een lesje over: "Hoe breng ik jonge kinderen in de war?". Ik wist meteen dat ze zich lieten inspireren door een vroegere actie van Pascal Smet die de "seksuele geaardheid bespreekbaar wilde maken in school", om discriminatie wegens seksuele geaardheid te bestrijden.
Homo's, lesbiennes, biseksuelen, transgenders, transseksuelen, en nog zoveel andere seksueel geperverteerden... het moet allemaal kunnen, het moet allemaal bespreekbaar worden. Allemaal moeten ze uit de kast komen... En dan vraag ik me af, hoe zijn ze d'r in geraakt? Waarom zijn ze d'r zolang in blijven zitten? En waarom willen ze nu met luid tromgeroffel en klaroengeschal er allen samen naar buiten stormen, uit die kast... Om wat te doen? Om hun 'anders-zijn' te delen met jan-en-alleman? Zonder discretie?
De reclame rond de eindeloze variëteiten tussen 'jongen' en 'meisje' doet de heterofiel wankelen op zijn voetstuk. De heterofiel vraagt zich af of hij nog wel normaal is. Hetero's komen niet meer aan bod. Op televisie lijkt het of iedereen op zijn eigen geslacht valt, in bed duikt met seksegenoten, rollebolt met alles wat tot het eigen geslacht hoort...
Pascal Smet: "Homo zijn is geen keuze, het is wat je bent."... Ik protesteer. Voor homoseksualiteit kan je wél kiezen. Als hetero geboren, is het mogelijk om je daarna als 'selfmade-homo' te manifesteren gedurende je hele leven. Dat is mogelijk, en het homo-zijn is dan een bewuste keuze, en dus is homo dan niét wat je echt bent... Selfmade-homo's bestaan echt!
Wouter Van Bellingen, directeur Minderhedenforum: "In vijf jaar tijd is het aantal Vlamingen dat mensen met een migratieachtergrond niet vertrouwt gestegen van 28 naar 40%. Een gevaarlijke tendens."
Zeg eens Wouter, er moet toch een reden zijn voor dat wantrouwen?!
Het spijbelprobleem is weer eens actueel. Onderwijsminister Hilde Crevits wordt geconfronteerd met een erfenis van alle vorige onderwijs ministers en in het bijzonder van Pascal Smet die met roze brillen en zondagse handschoenen het probleem aanpakte.
Men zoekt nu naar oorzaken van de stijging van problematische afwezigheden.
Ik zal het allemaal nog eens opnieuw vertellen.
Laks spijbelbeleid
Pascal Smet stuurde in 2013 meer dan 10.000 (!) waarschuwingsbrieven naar ouders van hardnekkige spijbelaars. En in 2014 herhaalde hij hetzelfde scenario. Hij tikte de ouders persoonlijk op de vingers door hen te wijzen op het slechte schoolgedrag en dreigde met een intrekking van de studietoelage.
Ik denk niet dat ouders van spijbelaars geschrokken zijn van de waarschuwingsbrieven van de minister. Als ze durven toelaten dat hun kinderen overal rondhangen behalve in het klaslokaal, dan zijn ze wel erger gewend. Een waarschuwingsbrief schampt af op hen.
Spijbelpopulatie
Uit ervaring weet ik dat de spijbelpopulatie oververtegenwoordigd is door allochtonen, maar hierover wordt steeds gezwegen, alsof onze eigen Vlaamse kinderen massaal spijbelen, alsof alles wat spijbelt blank en Vlaams is. Media verzwijgen bewust de etnische afkomst van spijbelaars. Daarom zal ik nu eens uitdrukkelijk herhalen dat onwettige afwezigheden in hoofdzaak een allochtonenprobleem is. Het is bekend dat ze een eigen geweten hebben, gekneed door een andere cultuur en andere opvattingen over 'samen-leven'. Maar volgens ónze normen missen ze plichtsbewustzijn, hebben ze onvoldoende respect voor onze regels en voorschriften. Ouders van spijbelaars minachten het onderwijs, minachten de inspanningen van leerkrachten, zien niet in dat onderwijs de voorbereiding is op een succesvol volwassen leven.
Als Vlaamse ouders hun kinderen een paar dagen van school houden om vroeger op vakantie te kunnen vertrekken, haalt dat krantenkoppen en uitvoerige nieuwsitems, plus een interview met de onderwijsminister. In geuren en kleuren herhaalt zich het verslag over 'de spijbelende Vlaming'. 'Eigen volk eerst' in de nieuwsberichten, maar dan alleen om het in een negatief daglicht te stellen. Het chronisch spijbelen van onze vreemde maatschappijgenoten blijft echter onopvallend en wordt het liefst ver weggestopt achter 'aanpassingsmoeilijkheden' of 'mislukte integratiepogingen', en nog zowat van die slappe excuusjes om vreemdelingen te verdedigen en hun fout gedrag goed te praten. En liefst ook nog om ons te wijzen op ons gebrek aan verdraagzaamheid.
Aanpak spijbelproblematiek
Ik heb gezien hoe er een mouw gepast werd aan chronisch spijbelgedrag. Scholen en CLB's waren daar erg bedreven in, in het camoufleren van onwettige afwezigheden. Ook nu zullen ze zoals vroeger wel alles uit de kast halen om te verhinderen dat er financiële schade geleden zal worden. Zeker omdat er zoveel allochtone gezinnen bij betrokken zijn.
Waarschuwen, dreigen, tolerante gesprekjes... het haalt allemaal niets uit, die zachte aanpak. Het spijbelprobleem verankert zich in eindeloze gesprekken en waarschuwingen, in dreigementen die nooit uitgevoerd worden... Wanneer komen er eens eindelijke harde straffen, nietsontzienende sancties, wanneer krijgen we een onderwijsminister met haar op de tanden, die niet schriftelijk communiceert met ouders maar onmiddellijk ingrijpt, harteloos en meedogenloos, met een aanpak die vruchten afwerpt?!
De spijbelproblematiek zal in de toekomst escaleren en gigantische vormen aannemen. Excessen bij onze nieuwe medemensen zijn er niet alleen op gebied van spijbelen, hun hele leefpatroon is doordrenkt van afwijkende gewoonten en rariteiten waarvan wij vinden dat ze niet passen bij ons en onze cultuur.
Ik stel voor dat de schoolplicht onverbiddelijk gekoppeld wordt aan kindergeld, leeflonen, studietoelagen en alle andere financiële voordelen, hun portemonnee is de zwakke plek van allochtone ouders. Schoolbezoek moet genadeloos en krachtdadig afgedwongen worden!
Spijbelbegeleiding
Ik heb vroeger geen enkel spijbelactieplan weten werken, simpel omdat de klemtoon lag op 'begeleiding', en niet op 'straffen'. Alle begeleidingsmaatregelen waren veel te vriendelijk, veel te voorzichtig, veel te braaf. Het woord 'begeleiding' wijst zelf al op een zachte aanpak van de overtreders die alleen maar naar school komen als ze zin hebben, of als er op straat niets te beleven valt. Hoe komt het toch dat dit nonchalante en gewetenloze plichtsbesef eigen is aan allochtonen? Hoort het bij hun cultuur of bij hun verwrongen denkpatroon, of worden ze zo geboren, als potentiële delinquenten met afwijkend gedrag? Het is een werkelijkheid waar niet naast gekeken kan worden: met de komst van migrantenleerlingen nam de spijbelproblematiek reusachtige vormen aan. 'Zomaar niet naar school komen', een fenomeen dat ongekend was toen onze Vlaamse scholen nog egaal roomblank gekleurd waren.
Vriendelijke gesprekjes met hardnekkige spijbelaars en hun ouders, zeuren over onwettige afwezigheden... het diende allemaal als dekmantel om spijbelaars te beschermen tegen gerechtelijke stappen, tegen inhouding van kindergeld, tegen ontzegging van studietoelagen, tegen het verdacht maken van ouders. Spijbelaars die zich lieten 'begeleiden' waren beschermd tegen eventuele harde sancties van buitenaf, ze waren onschendbaar, men kon hen niks maken. En ondertussen bleven hun afwezigheden zich opstapelen...
Vroeger heeft Lieve leren lezen en schrijven bij zuster Brigitte. Dat was in een nonnenschool waar het Maria-grotje centraal stond op de speelplaats en waar weeskindjes liefdevol opgevangen werden in het klooster, het nonnenklooster was hun thuis.
Mijn eerste leesboekje heb ik verslonden en verteerd. Een hele wereld ging voor me open, een wereld van letters, woorden, zinnen en teksten. De allereerste bladzijde ken ik nu nog altijd van buiten, zólang heb ik ernaar gestaard, urenlang, van pure bewondering voor die eerste woordjes, de oerwoorden. Lieve was toen zes jaar.
Op die eerste bladzijde van het leesboekje stonden de woorden : "jas-get-lip-ton-put-raap-veer-wiel-zool-muur-vijf", en elk woordje werd geïllustreerd door een ouderwets prentje. Natuurlijk niet zo gesofisticeerd als in de hedendaagse didactiek, maar het oude boekje met zijn eerste woordjes maakte toen een beklijvende indruk op me, als beginnend lezertje. Het was de tijd van het belangrijke vak 'Schoonschrift', en van de Lei en de Griffel en de Spons.
Zuster Brigitte had het niet begrepen op mij, en dat vijandige gevoel was er wederzijds. Zij stuurde me naar de allerlaatste bank bij de deur. En daar begon ik nonnen te zien als een kruising tussen engelen en vreemde ingepakte wezens zonder borsten, die nooit naar het toilet moesten. Als wezens die in het kolenhok betrapt werden met den kolenboer. Goestinkjes komen altijd naar boven, ook bij nonnetjes.
In de 'bewaarschool' was er de rondborstige juffrouw Bollen, ongehuwd - dat moest toen zo - en dan krijgt een 6-jarige plotsklaps in het eerste studiejaar te maken met een wezen dat helemaal verpakt en vermomd is...
Mijn volgende studiejaren hebben veel goedgemaakt. Lieve mocht verhuizen naar de voorste rijen in de klas en haar rapportcijfers maakten een buiteling naar omhoog. En de liefde voor de Nederlands taal is sindsdien alleen maar sterker geworden!...
Een echtpaar was boodschappen aan het doen en de hele stad was vol met winkelende mensen.
Lopend door het winkelcentrum en kijkend naar de etalages blikte de vrouwineens verwonderd opzij om te ontdekken, dat ze haar man nergens meer zag.
Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad.
Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken. Toen ze het gevonden had, belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was.
Haar man antwoordde kalm: "Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nogwaar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen. Maar ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen".
De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilenen terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze: "Ja, diejuwelierszaak herinner ik me zeker nog".
