Aflevering 5. Verveling op Kantoor
In de glorietijd van de jaren 70 werden er meerdere ambtenaren aangesteld om dezelfde opdracht uit te voeren. Ze struikelden over elkaar, liepen elkaar in de weg en voor elkaars voeten. Zo ook in de PMS-centra waar verpleegsters en sociaal werksters overvloedig aanwezig waren en ronddoolden zonder echt te weten waarmee ze bezig waren. Meestal hadden ze niets om handen, maar dat probleem wisten ze heel vindingrijk op te lossen. Terwijl sommigen met de vingers bleven draaien, namen anderen het initiatief om toch iets nuttigs te presteren. Op sociaal vlak bijvoorbeeld gingen ze een zieke collega bezoeken (tijdens de diensturen), thuis of in het ziekenhuis. Dat kon gaan van een beenbreuk tot een bevalling, van een griepje tot een depressie, van een gebroken duim tot een overspanning. Alle ziektebeelden werden uitvoerig besproken wanneer ze weer plaatsnamen aan hun bureau. En even later was het tijd om naar huis te gaan. De werkdag was eindelijk voorbij.
Toen ik als jongste collega aan mijn loopbaan begon, heb ik met verbazing de meest uiteenlopende activiteiten aan de bureaus gadegeslagen. Kruiswoordraadsels oplossen, boodschappenlijstjes opstellen, kaarten, breien, nagels lakken, telefoneren, roken, koffie slurpen, kranten lezen, een dutje doen, dagdromen, of gewoon wat doelloos voor zich uit staren... Maar hét hoogtepunt van de hele week was voor de verpleegsters de wekelijkse markt. Voor die uitstap trokken ze een volle halve dag uit, en als ze dan moe maar voldaan terugkeerden, stelden ze hun lingerie en andere prullen tentoon op hun bureau. "Kijk eens wat wij allemaal gekocht hebben!".
Dat was het falderie-faldera-leventje van de PMS'ers uit de jaren 70. De Oude Baas zag alles gebeuren, maar keek de andere kant uit. Hij hield wel de agenda's in de gaten waarin iedereen zijn dagelijkse prestaties noteerde. Voor verpleegsters was dat niet zo moeilijk, die hadden hun verplichte medische onderzoeken, maar sociaal assistenten worstelden met wazige opdrachten, ze misten een duidelijke taakomschrijving. En daarom schreven ze elke dag 'administratie' in hun agenda. Dat ene woordje 'administratie' dekte alle activiteiten van die dag... Er was één sociaal assistentje dat zich helemaal geen zorgen hoefde te maken, zij was de dochter van de baas. Haar hele agenda stond bol gevuld met 'administratie'. De flowerpowerperiode kon niet blijven duren. Toen baas Horbert aan de macht kwam was het afgelopen met het liederlijke PMS-leven. De PMS'ers van de jaren 70 belandden regelrecht van de hemel in de hel!
|