Maandenlang bestookte de tv ons met steeds dezelfde ontroerende foto van twee Syrische kindjes uit Aleppo. De tv op de smartlappentoer. Twee zielige kindjes en hun ouders zouden vastzitten in Aleppo en in levensgevaar verkeren. Wanhopig verlangde het Syrische gezin naar een humanitair visum in België. Maar Theo Francken van Asiel en Migratie hield voet bij stuk uit vrees voor nieuwe migratiegolven. Het hartverscheurende verhaal werd door de media uitgesmeerd met Theo Francken als hardvochtig mens in de hoofdrol. Een ontroerende soap die als stationsromannetje in alle wachtkamers gretig verslonden zou worden.
Maar waarover we niets vernamen op tv was de relatie van de Belgische Emilie met vader Mohammed van het Syrische gezin. En dat de ouders van Emilie in hun woning in Namen al een gastenverblijf ingericht hadden voor het Syrisch gezin. De gastendoekjes lagen ook al klaar... Het hele Visumverhaal werd aan het wankelen gebracht toen bekend raakte dat vader Mohammed op 26 november 2016 van Aleppo naar Libanon reisde. Hij kon vlot Syrië in en uit reizen terwijl zijn gezin alleen achterbleef in Aleppo. Dit gegeven klopte niet met het beeld dat de advocaten op tv ophingen van het Syrisch gezin dat vastzat en in levensgevaar verkeerde... Hierover niets op tv, alleen de twee zielige kindjes in het gevaarlijke Aleppo.
Nu heeft het Europees Hof van Justitie onlangs bepaald dat een land niet verplicht is om een humanitaire visum te geven aan vluchtelingen, een visum dat een gunst is en geen recht. Oef! We zijn ontsnapt aan een verse lading asielzoekers. En Theo Francken haalde opgelucht adem.
|