|
Vandaag ben ik samen met Mike, een Duitser, vertrokken. Mike is groot en met zijn lange benen gaat hij snel vooruit. Ik kon toch goed volgen, dat zegt iets over mijn conditie, of de zijne? In ieder geval hebben we die 32 km er snel doorgehaald. Enkele minder zware bergen onderweg waren geen probleem. Nu zitten we dus in Laredo.
Onderweg had ik voorgesteld om te telefoneren naar de albergue die we wilden om te slapen en dat deden we dan. Gelukkig spreekt Mike wat Spaans want anders was het niet gelukt. Het is wel een private herberg, maar geleid door de nonnen of zoiets, en de non die ons moest helpen sprak alleen maar Spaans. Toen ze ons net had binnengelaten probeerde de Japanner die ik al eerder gezien had ook nog snel binnen te komen, maar dat mocht niet. Zij zette de jongeman terug op straat en wees naar de albergue bij de kerk van Laredo. Heel raar. Ik denk dat ze al die niet Spaans sprekende vreemdelingen niet moet. Wij hadden dus geluk denk ik. En ook weer enkel in het Spaans heeft ze ons wel een kwartier uitgelegd wat waar is en wat we mogen en niet mogen. Het zijn wel heel mooie kamers met gewone bedden, dat is nog eens iets anders.
Het weer is nog altijd uitstekend, en wat minder warm dan de vorige dagen. Het mag zo nog wat duren.
|
