Vandaag ben ik samen met Mike, een Duitser, vertrokken. Mike is groot en met zijn lange benen gaat hij snel vooruit. Ik kon toch goed volgen, dat zegt iets over mijn conditie, of de zijne? In ieder geval hebben we die 32 km er snel doorgehaald. Enkele minder zware bergen onderweg waren geen probleem. Nu zitten we dus in Laredo.
Onderweg had ik voorgesteld om te telefoneren naar de albergue die we wilden om te slapen en dat deden we dan. Gelukkig spreekt Mike wat Spaans want anders was het niet gelukt. Het is wel een private herberg, maar geleid door de nonnen of zoiets, en de non die ons moest helpen sprak alleen maar Spaans. Toen ze ons net had binnengelaten probeerde de Japanner die ik al eerder gezien had ook nog snel binnen te komen, maar dat mocht niet. Zij zette de jongeman terug op straat en wees naar de albergue bij de kerk van Laredo. Heel raar. Ik denk dat ze al die niet Spaans sprekende vreemdelingen niet moet. Wij hadden dus geluk denk ik. En ook weer enkel in het Spaans heeft ze ons wel een kwartier uitgelegd wat waar is en wat we mogen en niet mogen. Het zijn wel heel mooie kamers met gewone bedden, dat is nog eens iets anders.
Het weer is nog altijd uitstekend, en wat minder warm dan de vorige dagen. Het mag zo nog wat duren.
Vandaag was het weer veel warmer als gisteren. Geen steile beklimmingen meer, maar toch zware 27km precies door die hitte.
Wel heel mooi met bijna altijd zicht op de zee en de rotsige kust. Toen ik in Onton voorbij het bushokje liep dacht ik aan vorig jaar augustus. Precies op die plek hebben we toen beslist om terug naar huis te keren.
Ook een beetje jammer was het dat Dimi gisteren besliste om een heel stuk met de bus te doen. Zijn oorspronkelijk opzet was om de ganse Camino op 4 weken te doen omdat hij niet meer tijd heeft. Dat lukt nooit, zeker niet als het je eerste Camino is. Ik zal hem waarschijnlijk niet meer terug zien.
Rond 2h aangekomen in Castro Urdialis, een stadje aan de zee en dus zeker bij deze temperaturen, en het feit dat het weekend is, zeer druk bezocht door de Spanjaarden. Het logement is een mooie maar kleine albergue met amper 16 bedden, het zal zeker vollopen.
Morgen ga ik naar Laredo. De enige mensen die ik de voorbije dagen telkens terugzie zijn een Duitse man en een Dutse vrouw. Het loopt hier op deze Camino echt wel vol Duitsers, raar. Toch ook een Japanse jongen gezien die nu ook in deze albergue zit. Ik ben voorlopig de enige Belg.
Vanmorgen, na een eenvoudig ontbijt, vertrokken voor een lange tocht van 33km. Bilbao heb ik al gezien, dus wilde ik ineens door naar Portugalete. De weg is na een stevige klim net vóór Bilbao vrij vlak. Na Bilbao is het vlak en verre van mooi, maar we moeten er door. Halverwege heb ik voor de middag een gemengde sla gegeten, insalada mixta. Tegen 3h was ik in de albergue, proper ingericht met alle nodige voorzieningen. Dimi is hier ook aangekomen, van de anderen voorlopig geen spoor.
Waar ik morgen naar toe stap weet ik nog niet, Pobena is niet zo ver van hier, en Castro Urdealis is dan 38km.... en er zijn geen alternatieven buiten eventueel op hotel gaan. Ik zie morgen wel.
Zoals je op de foto's kan zien hebben we gisteren nog een extra gast gekregen in de albergue van het klooster, namelijk een Fransman (Julien) met zijn ezel (Belenos) en zijn hond (Mana). Hij was uit Frankrijk naar Compostela gestapt en is nu terug op weg naar huis.
Vanmorgen weer om half acht vertrokken voor een tocht van ongeveer 32km naar Larrabetzu. Tegen de middag was ik in Guernica en daar heb ik wat gerust. Ondertussen was het kwik al boven de 23 gestegen. Naar Larrabetzu betekende weer enkele ferme klimpartijen en dat kruipt in de benen. Even voor 5 kwam ik aan en werd direct verwelkomd door Dimi, heel leuk. Hier is een hospitalero, een dame die vrijwillig alles regelt (Mariasol).
Ondertussn heb ik al gedoucht en wat kleren gewassen. Seffens iets drinken met Dimi en daarna eten in een restaurantje in de buurt. Je moet hier wel om 10h binnen zijn, maar goed ook, dan slaap ik genoeg.
Morgen probeer ik naar Portugalete te geraken, of anders Bilbao.
Vandaag rond half acht vertrokken, veel wind maar heel aangenaam. Heel lang ging het heel goed, tot ik een verkeerde afslag nam. Het duurde even voor ik het door had en heb dus zo'n 3 km extra gelopen. In totaal dus 27. De temperatuur was tegen de middag tot 28° opgelopen.
Even voor twaalf kwam ik een van de Duitsers tegen, Dimi. Samen besloten we om in eerst volgende dorpje een ijsje te eten. Hebben we dus gedaan en met smaak. Dan hebben we nog wat eten gaan kopen en zijn we elk op eigen tempo gaan stappen. Rond drie was ik in het klooster waar ik zal overnachten. Dimi is nog verder gestapt. Een deel van de andere bende is hier ondertussn ook aangekomen. Het wordt hier dus weer leuk.
Morgen wordt het minder warm. Ik ga proberen naar Larrabetzu te stappen.
Vandaag vertrokken uit Santa Klara. Ik ben zeer tevreden over deze plaats. Het ontbijt was heel goed, en toen ik vertrok kwam de bazin mij nog een hand geven en zei buen camino.
Toen ik enkele kilometers gestapt had in de volle zon nota bene, zag ik iemand met een backpack voor mij stappen. Het bleek een Amerikaanse te zijn. Een tijdje samen gelopen en wat gebabbeld, tot we aan een taverne nog wat vrienden van haar zagen. Enkele Spanjaarden, enkele Duitsers en een Deen. Ik ben dan verder gestapt met de Deen tot in Deba. Daar kwamen de anderen ook aan even later en zijn we met zijn allen naar het strand gegaan. Daarna ben ik nog iets gaan eten met de Amerikaanse om dan verder te stappen naar albergue Izarbide. Daar is uiteindelijk heel de bende neergestreken. Heel onverwacht, en heel leuk dus.
Vannacht heb ik geslapen als een roos, ik denk dat ik al sliep voor ik goed neerlag. De reden: de nacht tevoren bijna niet geslapen door het lawaai van enkele mensen die veel te luid veel te vertellen hadden in de kantine, die onder de slaapruimte is.
Vandaag toch weer gevallen zeker, maar dan van de ene verbazing in de andere. Er was goed weer voorspeld, maar het heeft heel de nacht geregend en tot 12h is het blijven miezeren. Net toen ik mijn regenkleding wilde aandoen verschenen de eerste zonnestralen. Vanaf dan was het heel aangenaam wandelen. Af en toe voelde ik mijn kuiten wel die nog wat stijf zijn van gisteren. Die Jaizkibel is toch wel een serieuze kuitenbijter.
Vanmorgen eerst nog een ontbijtje genomen in een café in de buurt van de albergue: tortilla en koffie, voor bijna geen geld. Dan beginnen stappen. Heel veel keien op de paden en door de regen waren die nog nat, en glad. Oppassen geblazen, maar ik ben er goed overgeraakt. In Getaria ben ik gestopt om enkele pinxtos met vis te nuttigen met een cola. Dan weer verder. Uiteindelijk heb ik iets meer dan 33km gestapt. Mijn slaapplaats is een boerderij met overnachtingsaccomodatie, heel mooi maar kost wel 25euro ontbijt inbegrepen. Voor het avondeten zorgen ze niet, maar ze hebben mij wel naar het stadje Zumaia gebracht zodat ik naar een restaurantje kon gaan. Om 21h werd ik terug opgepikt. Mooi toch!
Morgen zal ik maar 20 km stappen. Simpelweg omdat de volgende albergue 17 km verder ligt, zodat het totaal op 37 zou komen. Gaan we niet doen.
Vanmorgen om 7.45h vertrokken uit mijn slaapplaats. Direct klimmen dus naar de top van de berg Jaizkebel. En echt naar de top deze keer. Heel lastig, met soms erg stijle en glibberige hellingen, maar o zo mooi als je er eenmaal bent. Aan de ene kant het binnenland met de uitlopers van de Pyreneeën, en aan de andere kant de zee met die mooie rotskusten. De zon scheen meestal, maar de koude wind daarboven maakte dat ik toch maar mijn jas aanhield. Eenmaal terug beneden in Pasaia heb ik dan toch mijn jas weggestopt. Eerst met een veerbootje het water overgestoken, om wat later weer een stijle klim te beginnen, ditmaal met grote stenen trappen. Ik ben dan wat verder nog maar is gevallen, stomweg mistrapt op een stuk asfalt. Scheur in broek en ook eentje in mijn vel. Na nog wat op en neer lopen kwam eindelijk San Sebastian in zicht en mocht ik naar beneden stappen.
Op het laatste stuk kwam ik een oudere dame tegen die ook goed gepakt was, met een rugzak dus. Zij vroeg of ik ook naar Santiago stapte en dan zijn we samen verder gestapt richting albergue. Zij is Duitse, en het moet maar lukken he, op mijn kamer (met 6 bedden) zit ook een Duitser, een man dan. Wat later zijn we dan nog verder uitgebreid met een Spaanse jongeman. 3 mannen onder 1 dak dus.
Foto's komen er aan hoor. Nog wat geduld. Ik krijg de camera niet met de tablet gekoppeld.
Seffens ga ik eten in San Sebastian, en morgen trek ik richting Zumaia.
Vandaag vroeg uit de veertjes gesprongen (allé, iets minder snel) om in Berchem de trein naar Brussel Zuid te nemen. Daar de bus genomen naar Charleroi, ofte Brussel Zuid. Om 11.50h stipt opgestegen met Ryanair, en geland in Biarritz om 13.20h. 30 minuten later zat ik al op de bus naar Irun.
In Irun heb ik wat tapas gegeten met een kop koffie en dan ben ik op stap gegaan naar mijn eerste slaapplaats, Goikoerrota, op 4 km van Irun. Wel een paar km verloren gelopen toen ik dacht een kortere weg gevonden te hebben. Ook een keer serieus uitgeschoven op een vettig stuk van de weg. Het is hier nog niet warm, maar wel aangenaam en zonnig. Goed begin dus.
Mijn beddeken is opgemaakt en dus ga ik nu naar een restaurantje in de buurt om iets te nuttigen.
