|
De albergue van gisteravond moet één van de slechtste van de Camino zijn. De stapelbedden staan te dicht bijeen, wc's en douches zijn niet in een aparte ruimte, maar in de kamers zelf. De ervaring werd er niet beter op als ik zag dat een groepje luidruchtige Spanjaarden in mijn kamer lagen. Deze mensen , met gele T-shirt, hebben geen respect voor anderen. 3 of 4 van hen waren dan ook nog fameuze snurkers. Mijn oordopjes kwamen weer van pas. Als klap op de vuurpijl kon ik om half zeven niet vertrekken omdat de deur vast was. Iemand van een groepje fietsers had de sleutel en zij niks tot zij wilden vertrekken, zo tegen 7h.
Toen ik eindelijk vertrokken was duurde het niet lang of ik kon weer genieten van de rust en de schoonheid van de natuur. Het was nog frisjes in 't begin maar niet zoals gisteren. De zon was weer snel van de partij, perfect wandelweer dus. De weg was in het begin breed en vlak, maar dan kwam de afdaling naar een groot meer. De weg werd een pad dat soms steil omlaag gaat en bezaaid is met stenen en rotsen. Dat gaat zo een hele tijd tot ik op de autoweg uitkom die moet gevolgd worden tot 2 grote bruggen overgestoken zijn. Vanaf dan gaat het steil omhoog via alweer een smal rotsig pad. Van de ene heuvel naar de andere gaat het zo verder tot ik in het dorpje kom waar ik nu ben, Canaveral.
De albergue is meer een hostel en dus iets duurder (15€), maar alles is kraaknet en mooi. Het is nu bijna 5h, en ik zit hier alleen met 1 Duitser. Hopelijk geen gele snurkkanaries vannacht.
|
