Dat we nu volop in de bergen zitten zal wel duidelijk zijn zeker. De vorige dagen heb ik op 1000 tot 1200 meter hoogte geweest. Ook vandaag ben ik boven de duizend meter geweest. Het begon met een klim die, zoals meestal, eindeloos lijkt te blijven duren. Het grootste deel ervan was dan nog over een asfaltweg, gelukkig kwam er bijna geen verkeer over. De mooie vergezichten maakten veel goed. Een heel mooie omgeving weeral. Het eerste grote dorp kwam eraan, en ik hoopte in de bar, die er is volgens mijn gsm, een lekkere tas koffie te kunnen drinken. Helaas: cerrado. Mijn banaan op een bank opgegeten en verder.
De klim was voorbij en nu was het grootste deel van de weg een glooiend parcours. Op het einde van dit stuk is een dorpje, en tot mijn verwondering is daar een improvisorische drinkgelegenheid. Ik heb daar dan een koffie gedronken en enkele belegde broodjes gegeten. Alles is donativo. Nu volgt een stuk weg dat sterk dalend is en dat helemaal tot Laza, waar ik nu in de albergue municipal verblijf. Mooie, vrij nieuwe en goed ingerichte albergue.
Al met al zitten we nu al een ferm eind onder de 200km tot Santiago.
Gisteravond met Edgard en Marc nog een pint gaan pakken. Dat helpt om rap in slaap te geraken. Rond 2h werd ik dan toch wakker door geluiden en gestommel vlakbij. Marc was aan't snurken en de vrouw in het bed onder hem kon niet slapen en begon dan maar haar matras naar buiten te verhuizen. Sindsdien heb ik ook niet veel meer geslapen.
Om 6h opgestaan omdat de meeste mensen al aan't rommelen waren. Half 7 was ik weg. Vooral het eerste stuk van de wandeldag was om lyrisch van te worden. Een beklimming via smalle paadjes langs klaterende beekjes en riviertjes, meestal onder de beschutting van bomen. Soms lopen de riviertjes over de weg en moet je proberen over wat stenen verder te geraken. Zalig. Dit is het wandelparadijs voor een echte pelgrim. Eens boven gekomen even uitrusten en genieten van het uitzicht, om vervolgens een rustige afdaling te starten. Hier is de provincie overgang, en vanaf nu zitten we in Galicia. Na enkele kms was er een bar waar ik een café con leche heb gedronken. De dame achter de toog was bezig een tortilla te maken, en toen die klaar was heb ik een stukje gegeten. Verser kan niet.
Dan weer verder naar een volgende beklimming, niet zo zwaar als de eerste, en met minder bos, maar toch ook mooi. Alles bijeen een hele mooie wandeldag. Zo mag het elke dag zijn.
Op een bepaald ogenblik ben ik gevallen omdat ik naast een steen stapte, in een put. Ik verloor mijn evenwicht en raakte met mijn knie de steen. Resultaat: kleine blikschade. Evenwicht terug gevonden (lag in het gras), en verder gestapt.
Op enkele kms van Gudiña zag ik het stadje al liggen, en was ik snel in de albergue municipal. Edgard en Marc zijn ook al aangekomen. Ik heb mijn oorstoppen al klaarliggen.
Gisteravond zijn we hamburger gaan eten, maar niet zomaar één, een echte typisch Spaanse hamburger met spek en pikante sausen. Daarbij dan ook nog een schotel aardappelstukjes met verschillende sausen. Als postre: een stukje kaastaart Het was meer dan goed.
Vanmorgen dan de bergetappe. Het begon met een vlak stuk langs een riviertje, maar al snel moest ik weer de autoweg volgen. Dan volgde weer een stuk door struikgewas en bos, en zo tot Requejo. Daar heb ik een stuk empanada gegeten met koffie. Normaal moest nu de eigenlijke klim via allerlei paden starten, maar dat viel lelijk tegen. Ergens op dat pad is men grote bouwwerken bezig aan een nieuwe brug en dus mag men daar niet door. Met borden wordt iedereen doorverwezen naar.....de autoweg. Ik heb dus weer heel wat kms langs een autoweg gelopen die steeds verder omhoog ging. Gelukkig mocht ik op een bepaald ogenblik terug een pad op en zo verder wandelen over de berg en daarna naar omlaag richting Lubian. Het hoogste punt ligt op 1220m. De stadjes hier zijn wel heel mooi. Vooral Pueblo de Sanabria is heel erg mooi.
De albergue municipal zat al bijna vol als ik daar binnenkwam. Heel veel Duitsers, maar gelukkig ook een stel Limburgers, twee broers. Vannacht zal ik dus in een bovenste bed van een stapelbed moeten slapen. Gelukkig hebben Edgard en Marc, die een uur later aankwamen, ook nog een bed bemachtigd.
Ik ben met de Limburgse broers iets gaan eten. De ene was ervaren, voor de andere was het de eerste camino.
Morgen volgt weer een beklimming, maar de totale afstand bedraagt zo'n 25km. Het was vandaag al wel behoorlijk warm, zelfs s'morgens was het minder fris. Volgende dagen zou het weer wat afkoelen, maar geen uitzicht op regen. Houden zo, nog een weekje.
Gisteravond een Koreaans koppel leren kennen. Hij is 65 en spreekt goed engels. Zij enkel Koreaans. Samen hebben ze al enkele camino's gestapt. Het klikte goed tussen ons en dus hebben we samen avondmaal genomen. Het eten was deze keer beter dan in de meeste plaatsen waar ik al een pelgrimsmaaltijd genomen heb. Het was heel gezellig, zeker als we na het eten nog likeur op tafel kregen. De Koreaan kon er niet afblijven en ik moest meedrinken natuurlijk.
Vanmorgen toch weer vroeg vertrokken. Eigenlijk is heel de dag samen te vatten in grasvlakten, bossen en struiken. Prachtig om door zo'n afwisselend landschap te mogen wandelen. De heuvels worden nu wel hoger en soms wat lastiger. Op de middag wordt het ook warmer. In een kleine bar heb ik een boccadilio met tortilla gegeten.
Toen ik nog enkele km moest doen was mijn water op, en was ik op zoek naar een bar of zoiets, maar niks te vinden. Dan zag ik in de tuin van een huis wat beweging en ik riep of ik wat water kon krijgen. De man opent de tuindeur en vraagt mij mee te komen. Hij vult mijn flesje met water en probeert wat te praten, maar enkel in Spaans. Dan verschijnt zijn vrouw en die vraagt in heel goed Engels of ik nog iets nodig heb. Ik zeg van niet. Dan zie ik 2 Duitse herders rondlopen en ik zeg dat ik ook zo 1 heb. De vrouw vraagt dan of geen hapje met hen wil mee eten. Het is 3h in de namiddag en dan eten Spanjaarden voor de middag. Ik heb dan toegezegd, ik had toch al weer wat honger. Het was een salade met aardappelen, tomaten, erwten, wortelen, mayonaise, en nog wat groenten. Heel lekker, en ondertussen moest ik vertellen over mijn camino's, waar ik vandaan kwam, enzovoort. Ik heb daar zowat een uur doorgebracht, en met spijt in het hart moest ik afscheid nemen van Michael en Maria, want ik had daar nog uren kunnen verblijven. Zeer gastvrije mensen die zelf bezig zijn met natuurbehoud in hun streek, hij zelfs professioneel. Zo zie je maar.
Dat ik 40km gewandeld heb was ik alweer vergeten. Morgen moet er een berg beklommen worden, de totale afstand is 28km.
In de albergue heb ik, verassing, Edgard en Marc weergevonden. Ik heb hen blijkbaar terug bijgehaald.
Vandaag weer om half zeven vertrokken, het was echt koud buiten, misschien iets van 5°C. Na een tijdje stappen ging het omhoog en kwam ik op een vlak stuk met bomen en bosjes. Ik hoopte om nog eens een everzwijn of een vos te zien maar het mocht niet zijn. Wat later ging het omlaag en liep ik heel de tijd door een vlak landschap met bomen en grasvlaktes. Ik dacht dat ik in de kempen was, het was net hetzelfde als bij ons.Hier is het ook al veel groener als in het zuiden van Spanje.
Omdat ik vanmorgen geen ontbijt had gehad hoopte ik om een dorp tegen te komen met een bar of café. 2 dorpen later, nog steeds niks gevonden. In het derde dorp is er een restaurant, gesloten wegens feestdag. Gelukkig was daar een klein winkeltje waar ik wat brood, een appelsien en wat drinken heb gekocht. Daar kon ik toch wat mee verder.
Een dorp verder was er een albergue, en daar heb ik een grote kop koffie kunnen kopen. De beheerder is een Zuid Afrikaan, en die had lang in India en Tibet gewoond. We hebben een leuk gesprek gehad over boeddhisme en zo.
Uiteindelijk ben ik in de albergue municipal van Rionegro del Puente beland na in totaal toch weer 38km. Het resultaat is wel dat ik op 2 dagen 3 etappes heb afgewerkt, zodat ik waarschijnlijk volgende week zaterdag in Santiago zal aankomen.
Vannacht heb ik dus alleen en heel goed geslapen in mijn albergue met 15 bedden. Omdat ik vandaag wat verder wou gaan dan meestal ben ik om kwart na 6 al vertrokken in de schemer van de opkomende zon. Het was weer fris, maar dat kennen we al. Het eerste stuk was weer in de buurt van een autostrade, maar dan kwam ik weer tussen de velden terecht en werd het weer leuk.
Weer wat verder zag ik beneden een meer iod liggen, daar moet je met een brug over. Als ik net over de brug was kwam de eerste verassing van de dag, ik moest via een heel smal paadje eerst op en neer langs het water en later tegen de berg omhoog over een zeer ruw en rotsig pad. Soms was het pad niet duidelijk te volgen omdat het allemaal rotsen waren. Gelukkig stond er hier en daar toch een gele pijl. Het was even een helse klim, maar daar hou ik wel van. Boven gekomen zag ik een jonge vrouw staan die foto's aan't maken was. Ze bleek van Leuven te zijn en noemt Marijke. Ik ben dan verder gestapt tot het te warm werd in de zon en ik even stopte om zonnecrème op te doen. Marijke haalde mij dan in omdat haar tempo ook vrij hoog lag zijn we samen tot Tabara gestapt. Zij is naar de albergue daar verder gegaan, ik heb in een bar een koffie en een tortilla genomen, en ben weer verder gestapt.
Net buiten Tabara lag verassing nummer 2 op mij te wachten, een trapslang van wel 1m lang. Die wou snel ontsnappen, maar deze keer wou ik wel een foto eerst, en dus heb de slang met een van mijn stokken terug op de weg geduwd tot ik een foto kon maken. Het is een niet giftige slang, maar dat wist ik nog niet.
Dan ben ik weer verder gestapt tot in albergue Alameda in Villanueva de las Peras. Volgens mijn berekening zou dat voor vandaag 40km moeten geweest zijn, maar volgens de app op mijn gsm heb ik er 45 gestapt. Morgen wat minder.
Contrasten, of, anders kan ook. Waar ik gisteren nog in een overvolle albergue municipal in de stad Zamora zat, zo zit ik nu (voorlopig toch nog) helemaal alleen in een kleine albergue in een piepklein dorp met de naam Riego del Camino. Geen restaurants of supermercado's, enkel bar Pepe met een roepende bazin en een halfdove (zo lijkt het toch) man die daar maar zit. Gelukkig heeft de eigenares van de albergue, Dorita, gezorgd dat ik vanavond een maaltijd kan hebben in bar Pepe.
De dag begon overigens zoals veelal met een klein ontbijt in de albergue van Zamora en mijn vertrek om 7h. In het traject zat helaas weer een stuk naast een autostrade, maar gelukkig wel op een degelijk aangelegd pad. Voor het overige wandelde ik weer door glooiende velden met granen en akkers die pas omgeploegd waren. Onderweg kwam ik weer enkele mensen tegen die waarschijnlijk pas in Zamora vertrokken waren, of die van een andere Camino op de deze zijn gekomen. In Zamora komen enkele camino's samen op de Via de la Plata. Voor mij was het trouwens de laatste dag op die Via. Morgen ga ik verder op de Camino de Sanabres. Dat is een rechtstreekse weg naar Santiago. De Via de la Plata loopt verder Noordwaarts om daar op de Camino Frances uit te komen, en die laatste wil ik vermijden wegens te druk.
Vandaag heb ik zo'n 34 km afgelegd. Het zal morgen ook zoiets worden denk ik.
