Hallo pappie,

Hier wij. Seniorennet lukt niet om in te loggen, dus we schrijven ons verslag hier, wil jij het er dan weer inzetten? Merci!

Donderdag 21 juli

Om 7u vertrokken we met de bus aan het hotel naar Paracas. Vanuit Paracas namen we de speedboot naar de Ballestaseilanden. Met een tussenstop ter hoogte van de kandelaar, een grote figuur in het zand getekend, 170 op 40m. Een raadsel van vroeger, piraten, aliens, ...?

Eenmaal ter hoogte van de eilanden zagen we pronkende pinguins, spelende zeehonden, stormvogels, aalscholvers, meeuwen, ... wel duizenden! Na half uurtje rondvaren vertrokken we terug naar het vasteland. Op een bepaald ogenblik hield de boot stil, vals alarm! Bij de tweede keer wel prijs... dolfijnen in zicht! Fantastisch!

Terug aan land was het tijd voor koffie en thee ( even ter info: wij drinken hier voortdurend cocathee gemaakt van de cocaplant, goed tegen stress, vermoeidheid en hoogteziekte, niet dat we daaraan lijden, maar tis nog lekker ook, we brengen er mee!)

Daarna namen we de bus naar het nationaal reservaat van Paracas, een grote woestijnvlakte, een uitloper van de Atacamawoestijn van Chili.
Eerste stop: uitzichtpunt waar in de baai flamingo's te zien waren.
Tweede stop: de kathedraal, naam van een rotsformatie.
Derde stop: eten, overheerlijke vis.
Rond 17u waren we terug aan het hotel.
Daarna namen we de bus naar Ica, een uurtje verder. Van daaruit met de taxi naar Huacachina, een oase in de woestijn, omringd door enorme zandduinen. We waren daar van plan een dagje rust te nemen, kwam goed uit, want Alexandra had weer last van de buik. En die keer serieus. Nu is alles onder controle na telefoontje naar de pa van Jo. Een goede nachtrust met toilet in de buurt deed wonderen!

Vrijdag 22 juli

Lang slapen, het was nodig zo in het midden van onze reis.
We wandelden wat op 't  gemak rond in het dorpje rond het meer en Jo waagde zich ook aan sandboarding. Te vergelijken met snowboarden, maar dan op het zand van de enorme duinen. Wel minder leuk dan snowboarden, ook al omdat je de enorme duin zelf moest opklimmen in de felle zon!
Daarna nog wat rust aan het zwembad en daarna tijd om te eten in het mooie, overheerlijke, gezellige restaurantje met open keuken van het hotelletje. Een marteling voor Alexandra, want ze kon alleen maar droge rijst en kip eten terwijl Jo genoot van lomo con queso, biefstuk met kaas.

Daarna, om 20u30 namen we de nachtbus van 12 uren naar Arequia. We hadden een goede nacht, eindelijk eens wat plaats voor de benen!

Zaterdag 23 juli

Aankomst in Arequipa rond 8u45.
De eerste indruk was positief: een mooie, propere stad, tweede grootste stad van Peru.
We namen het hotel aanbevolen door Jean-Paul, de Belg uit Lima, en dat viel goed mee. Mooie, grote kamer, net een danszaal met houten vloertje! Ontbijtje in de zon en dan hadden we een afspraak met Geraldine, de gids (via Jean-Paul) voor de Colca Canyon, straks meer daarover.
Dan zakten we af naar het centrum, het grote klooster bezocht, rondgekuierd, mooie stad met als decor enkele vulkanen. Een koffietje in de zon en nog een bezoek aan de supermarkt en nu even internetten. Straks hapje eten, want dan vroeg in bed voor onze driedaagse tour in de Colca Canyon.
Want die start al om 1u30 vannacht...!

Dus je hoort ons weer drie dagen niet.
We doen die tocht met een gids, wandelen, zwemmen, slapen in hotelletje en andere nacht bij de lokale bevolking, condors bekijken, ... In ons volgende verslag lees je alles!

We laten jullie nu, tot de volgende mail!

Vele knuffels,

Jo en Alexandra