Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
12-09-2018
Woensdag
Maandag ben ik naar de begrafenis geweest, het was een mooie dienst. En zeer mooie muziek wat het altijd nog emotioneler maakt. Een achterkleinzoon van een jaar of 12 had zijn briefje ook voorgelezen, en had het zwaar op 't laatste. dat deed vele mensen een traan wegpinken. Voor de korte tijd dat ik Marcel heb gekend, en wat ik nu allemaal hoorde, was hij een man, vader en grootvader die iedereen zou gewenst hebben. "Mijn vader leeft nog, maar heeft ons moeder achter gelaten met zes kinderen waarvan nog 5 kleuters en baby's waren jongste 2 maand. zij heeft 5j zwanger geweest. In mijn jeugd heb ik hem een paar keer gezien, maar kreeg vader niet over mijn lippen!! en zei meneer". Ik was ook aan de koffietafel gevraagd, maar daar ben ik niet naartoe geweest, want dan had ik niet naar de Foyer kunnen gaan. De bus stopte voor de kerk, maar die had ik juist gemist en moest een uur wachten. Geen enkele verbinding waar ik aan dacht had mij vlugger thuis gebracht dus bleef ik maar wachten. Gelukkig was het droog en zacht. Thuis had ik juist de tijd om een tas koffie te drinken, en weer weg. Vandaag was gepland naar Brugge te gaan, maar dat is uitgesteld tot zaterdag. Ze hebben regen voorspeld van de kust af, en zaterdag zou het terug goed zijn?. Ik heb nog herstelwerk en een grote strijk, dan werken we dat maar af. Hier is het ook maar grijs. Ga ook nog een wasmand kopen voor een bewoonster die geestelijk hard achteruit gegaan is. En zo onzeker dat ge alles 50 keer moet zeggen. Iemand deed haar was "geen familie" en is daarmee gestopt, ze hadden mij uitgelegd waarom. Ze kan de was daar laten doen, maar omdat uitgelegd te krijgen kost heel veel moeite, en moet veel herhaald worden. Mijne wandelmaat was dan weer 96jaar geworden, ik denk dat ze nu met 6 a 7 zijn die 96j zijn. Alfy
Reacties op bericht (3)
14-09-2018
ach Alfy
wat jammer dat jij geen vader gekend hebt ... en ook jammer dat je niet naar Brugge bent geweest , want wij hadden goed weer hier , nu voor zaterdag geven ze ook mooi ! geniet ervan ! liefs
14-09-2018 om 11:12
geschreven door ani
13-09-2018
Hoi Alfy
Ik hou het ook niet droog bij toespraken op begrafenissen. Ook al was de overledene misschien niet perfect. Er wordt toch altijd iets moois gezegd waarmee je wordt geconfronteerd met je eigen gemis en je eigen doden.
Groetjes van mij
13-09-2018 om 14:02
geschreven door Loewiesa
12-09-2018
'k kom even uw blog binnengelopen
Dag Alfy, via een ander blog even op uw dagboekblog terecht gekomen.
Begrafenissen zijn erg emotionele bijeenkomsten, vooral als een kind van een jaar of twaalf verteld welke mooie herinneringen hij heeft aan zijn overgrootvader. Het is wel erg triest, dat u geen vader in uw jeugd heeft gekend. Mijn ouders zijn al jaren geleden overleden maar ze worden nog vaak gemist, vooral bij bijzondere gelegenheden.
Bij ons in Drenthe was het gisteren zwaar bewolkt en vanmorgen regenachtig maar nu is het gelukkig weer droog. Ik wens u nog een prettige dag toe, bij alles wat u nog te doen staat.
nog een gezellige midweek toegewenst lieve groet van Gé
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
